Transitie

2. Verwerking

De dagen erop hervond ze een soort routine van ontbijten, boodschappen, hardlopen en de tranen werden minder. De buurvrouw kwam regelmatig kijken, de buurman deed wat knip- en zaagwerk in de tuin maar ze was toch veel alleen. Uiteindelijk ging Connie weer koken, nodigde haar zus uit en het werd laat voor die weer weg ging. Eric zag het aan en keek toe hoe zijn lief haar leven langzaam weer opbouwde. Het plezierde hem dat ze elke avond als ze de gordijnen dicht deed even het fotootje aanraakte met haar wijsvinger. Alsof ze een kusje op zijn lippen drukte en elke avond dacht hij weer: Alles voor elkaar, ik ook van jou. Dan zag hij haar even glimlachen en werden de rimpeltjes lachrimpeltjes en was hij weer even verliefd als altijd.

Na drie weken ging ze weer aan het werk. Bob kwam langs en besprak hoe verder te gaan met het bedrijf. Hij wilde haar wel uitkopen en noemde een bedrag dat ze rustig aanhoorde. Ze zou erop terugkomen. ’s Avonds kwam de eenzaamheid toch vaak. Uren zat ze voor de buis met een glaasje wijn kijkend met vochtige ogen. Tot weer het moment kwam dat ze naar het fotootje staarde en Eric haar aanspoorde verder te gaan, iemand te zoeken, haar hobby’s op te nemen, wat dan ook. Weer was er dat moment van geluk in Connies ogen en ditmaal stond ze op en klapte haar laptop open. Ze zocht een accountant op via internet en tikte een berichtje richting de infopagina. Eric moest erom lachen. Zij lette altijd al meer op de centen dan hij. Het zou niet door de wijn komen maar er voelde iets veranderd voor Connie. Uiteindelijk ging ze slapen maar voor ze de woonkamer verliet kuste ze haar vinger en raakte daarmee het fotootje in de hoek aan. Ik wens je mooie dromen lief, dacht Eric daarbij en Connie sprak zachtjes: ‘Mooie dromen.’ Het duurde even voor Eric het door had en hij keek verwonderd hoe Connie de lichten uitdeed en de trap op liep, haar iPad in de hand. Eenmaal in bed surfte ze naar Lecterotica en begon te lezen. Eric grinnikte en keek toe hoe Connie een hand onder het dekbed bracht. Zo ging het vroeger ook en hij was blij dat ze weer aan seks kon denken en ervan genieten. Even keek hij mee welk verhaal het was; The Sawmill.

Hij wist nog, een van haar favorieten. Connie had er weleens over gesproken hoe het zou zijn maar ze waren er samen eens over geworden dat het gevaarlijke spelletjes waren. Seks met een derde persoon, al was het een vrouw en puur en alleen als experiment. Wat als de proef slaagde? Hoe jaloers zou hij zijn? Ze hadden het nooit zo ver laten komen maar Eric had regelmatig slechts met mond en handen zijn vrouw naar een hoogtepunt gebracht en nu zou hij het zo graag weer willen doen. Hij wist hoe hij haar moest bespelen zoals zij het nu ook zelf deed. Beginnen met zacht te strelen met de vlakke hand. Connie had ondertussen haar iPad opzij gelegd en het dekbed weggeslagen. Met de ene hand over haar borsten en de andere hand over haar knopje werkte ze zichzelf richting een hoogtepunt. Maar toen stopte ze, opende haar ogen en keek rond. Uiteindelijk liep ze naar de badkamer en kwam terug met haar borstel, zo’n model dat gedeeltelijk van hout gemaakt was. Ze schopte haar broek uit en ging weer liggen, likte het handvat van de borstel en drukte die vervolgens tussen haar benen. Eric keek verbaasd toe hoe Connie harder en harder te keer ging en was verheugd toen ze zijn naam liet vallen. Ze werd natter en Connie schoof de borstel met toenemend tempo in en uit haar ronduit natte kut tot ze verkrampte en stilviel. Haar huid nat en rode wangen. Ze bleef even zo liggen en haalde daarna de borstel er weer uit en bekeek het ding met een afkeurende grijns waarna ze hem op de grond gooide. Eric herkende de blik, vermoedde al wat ze ging doen en ze deed het ook. Ze trok haar iPad weer tevoorschijn en surfte naar de Wehkamp waar ze een klassieke maar niet bepaald kleine vibrator bestelde. Daarna knipte ze het licht uit en ging slapen.

Eric had er al een beetje een gewoonte van gemaakt om ‘s nachts rond te kijken. Een bioscoopje pikken was een koud kunstje en hij was ook de bank in geweest om te kijken wat er in de kluisjes lag. Leuk voor een keer maar niet echt boeiend. Hij kon er immers niets mee. Hij had in slaapkamers meegekeken hoe stellen of vrouwen alleen seks hadden maar hij ontdekte snel dat er een nadeel zat aan zijn toestand. De opwinding kwam wel maar er was geen mogelijkheid voor hem om aan zijn gerief te komen en daarom stopte hij er al snel mee en hing maar gewoon wat rond, zich nog steeds afvragende wat het doel was van zijn toestand. Uiteindelijk kreeg hij een gedachte en die avond probeerde hij het uit. Op het moment dat Connie het fotootje kuste met haar vinger dacht hij snel; Schat, er zit een vlek op je trui!

Connie keek verbaasd en begon vervolgens haar trui te bestuderen, vond niets en ging daarna door met het uitknippen van de lichten. Eric juichte. Er was contact, hoe simpel ook en dat betekende dus dat hij Connie kon helpen. De rest van de nacht doolde hij rond en probeerde bij andere mensen gedachten te plaatsen maar niets lukte. Hij ging op zoek naar waarzeggers en paragnosten, wiggelroedelopers en auralezers maar ook daar was er geen reactie. Uiteindelijk ging hij maar naar zijn werk, kijken wat er daar gebeurde. Het was daar business as usual en weinig leek veranderd behalve dan dat zijn kantoor leeg was, maar Eric zag dat zelfs zijn laptop er nog lag en hij besteedde er weinig aandacht aan. Bob kwam binnen en daar had hij meer interesse in.

Ze waren samen dit bedrijf gestart en Bob ging over de financiën terwijl Eric het creatieve en technische brein was. Er was altijd een gezonde spanning tussen Bob en Eric geweest want grotere tegenpolen konden het eigenlijk niet zijn. Bob was zwaar en een vrolijke, gladde prater die mensen inpalmde waar Eric probeerde te overtuigen. Bob was de losbol die na twee scheidingen besloten had nooit meer te trouwen en graag geld stopte in dure auto’s en vrouwen. Hij keek toe hoe Bob achter zijn bureau ging zitten en inlogde. Zijn mail rende hij bijna door en daarna opende hij de Chrome browser. Privé mail stroomde binnen waaronder Eric veel onbekende vrouwennamen zag. De mail die hij vervolgens opende was minder onschuldig want Eric herkende de domeinnaam. Het was hun grootste concurrent en vlot las Eric mee en op dat moment werd hem veel duidelijk. Eric’s project 74 was wel degelijk veelbelovend gebleken en zou de waarde van het bedrijf flink doen groeien. Hij vermoedde dat Bob daar een stevig percentage van wilde hebben. Eric bleef rustig in de kamer, luisterde en keek hoe Bob zijn zaken deed maar erg spannend was het allemaal niet. Tot tegen elf uur Shirley binnenkwam met een mok koffie en de deur achter haar in het slot draaide. Shirley was nog geen dertig en haar grootste kwaliteit was haar uiterlijk. Ze had tot een kleine ruzie tussen Bob en Eric geleid en Bob had eenvoudig toegegeven dat zij een pleziertje was voor hem en dat hij haar salaris van de zijne zou afhalen waarop Eric geen argumenten meer had en toestemde.

 

3. Plezier

Het was schijnbaar tijd voor pleziertjes want zonder verdere plichtplegingen knoopte Shirley haar blouse open en trok haar rok op waarna ze op het bureau ging zitten. Lachend bekende ze er zin in te hebben waarop Bob haar slipje eenvoudig van haar billen trok en haar begon te likken. Hij maakte zich er warempel niet half van af en Shirley lag te kronkelen op het stevige bureau, haar kut glanzend en Bob vol vuur. Na haar eerste hoogtepunt maakte Bob zijn broek open en trok zijn pik tevoorschijn en wederom was Eric onder de indruk. Ook daar was Bob groots en nadat hij zijn eikel tussen de glanzende lipjes van Shirley’s kut geplaatst had, stootte hij in een keer toe en dreef zijn machtige pik diep in haar. Shirley hield met twee handen haar borsten vast terwijl ze hem aanmoedigde.
‘Kom op, grote beer, neem me hard. Dit sletje wil gevuld worden door jouw machtige pik.’

Zo ging ze door en dat werkte schijnbaar want Bob werd roder en roder terwijl hij zijn pik sneller en sneller in haar ramde. Eric verwachtte al een eind maar plots stopte Bob en ging overeind staan. Shirley keek hem geil aan.
‘De grote beer wil gepijpt worden! Die grote, harde pik in mijn kleine, warme mondje?’
Ze wachtte geen antwoord af maar kwam van het bureau af en knielde voor hem waarna ze haar lippen bevochtigde en de eikel kuste. Vaardig begon ze hem te pijpen en het duurde inderdaad niet lang voor Bob in feite haar mond neukte met diepe stoten. Vaardig hield Shirley een hand om zijn schacht en anticipeerde op zijn stoten tot hij grommend kwam en zijn zaad in haar mond spoot. Shirley pijpte gewoon door tot Bob zich terugtrok. Met een grijns kwam ze overeind en nam een slok koffie waarmee ze haar mond spoelde waarna ze haar slipje weer aantrok en zich verder fatsoeneerde. Bob pakte zijn portemonnee en trok daar vier briefjes van vijftig uit die hij op tafel legde. Shirley pakte het geld op, vouwde de briefjes dubbel en drukte ze in haar beha waarna ze de rest van de koffie opdronk.

Eric kon er wel om lachen en eigenlijk had hij ook niet anders verwacht. Hij besloot zijn aandacht eens flink aan Shirley te wijden en ook dat was niet vergeefs want ze zat nauwelijks achter haar bureau of ze stuurde een berichtje via whatsapp naar ene Ben.
‘Bob is happy, nu is een goed moment.’
Eric dook weer Bobs kamer in en zag daar binnen enkele minuten een mailtje binnenkomen van de concurrent vol vleierij. Zonder moeite wist hij nu wie Ben was en twee tellen later was hij aldaar het kantoor binnengedrongen. De eigenaars, twee broers die Ben en Harry heetten bespraken samen de situatie.
‘Dus we slaan snel toe en palmen eerst de weduwe in waarna we de hele tent verkopen. Jij blijft als directeur aan en strijkt voor drie jaar twee komma zeven miljoen per jaar op. De verkoopprijs voor de hele toko houden we op drie komma zes.’
Eric kon niet geloven wat hij hoorde. Bob beduvelt de zaak, Shirley beduvelt Bob en Bob staat op het punt Connie een loer te draaien. Hij wilde weg hier en vond zichzelf terug middenin een park.

Rustig nadenken! Terwijl de mensen in het park wandelden, moeders met kinderwagens, ouderen hand in hand, genietend van de mooie zomerdag kwam Eric tot de conclusie dat hij concrete aanwijzingen aan Connie moest door proberen te spelen en daartoe kon hij beter bij Bob in de buurt blijven. Nog geen dertig minuten nadat hij daar vertrok was hij weer terug en zag Bob rustig aan het werk. Het waren normale brieven, aanbiedingen, rekeningen en wat er zoal langs komt op een dag. Bob kletste rustig met de medewerkers, maakte grapjes, flirtte met Shirley en had een prima dag, maar wie zou dat niet hebben met zo veel geld in het verschiet? Eric leerde ondertussen de toegangscodes kennen die Bob gebruikte en leerde ze allemaal uit zijn hoofd, zo ver daar sprake van was, gaf hij voor zichzelf toe. De PC, het alarm, de voordeur, de kluis. Hij ontdekte waar de resultaten van project 74 opgeslagen waren en waar Bob de cijfers aan het knijpen was omdat die schijnbaar al een boekencontrole van Connie verwachtte.

Op tijd verliet Bob het kantoor en ook Eric ging naar huis en wachtte tot ook Connie weer thuis was. Die kwam thuis, at voor de televisie de maaltijdsalade die ze van de supermarkt had meegenomen en ging daarna naar boven waar ze zich omkleedde en haar tas pakte. Uiteindelijk ging ze in haar sportkleding met een trainingspak eroverheen naar haar auto en reed naar de nieuwe sportschool waar ze ze zich aanmeldde voor een bewegingsklas speciaal voor 50+. Ze kwam ruim op tijd de zaal in en trof daar een andere vrouw die rek- en strekoefeningen stond te doen. Het bleek Lies, de instructrice te zijn en ze maakte kort kennis terwijl Connie rustig de bewegingen van Lies overnam en zich zo warm draaide.

Er kwamen meer dames de ruimte binnen en keurig om half acht begon Lies aan het twintigtal instructies te geven. Connie was wat achteraan gaan staan en keek in eerste instantie wat onwennig naar de vrouwen die vaak flink overgewicht hadden en duidelijk moeite om te springen of diep door de knieën te gaan. Iedereen probeerde in de maat te blijven maar halverwege de les was het tempo al te hoog voor velen en de een na de ander viel af. Lies was blij dat die nieuwe vrouw achteraan in elk geval haar tempo kon volgen en dat terwijl ze duidelijk ouder was dan zij. Lies leefde voor de aerobics en zo zag ze er met haar tweeënvijftig jaar nog steeds goed uit. Tuurlijk waren er rimpels en grijze haren maar ze kon nog met de meeste amateurs van dertig meekomen en daar was ze trots op. En nu stond daar achteraan een vrouw die bleef spiegelen al stond het zweet haar op de boezem. Het werd pauze en de dames vielen aan op de sapautomaat. Lies bleef staan. Ze mocht dan wel van de damesliefde zijn, er waren grenzen. Te veel, te bloot en te weinig inzet naar haar smaak. Tot haar verbazing kwam die nieuwe haar kant op.

‘Kon ik een beetje meekomen?’ Connie vroeg het quasi serieus.
Ze wist best dat haar conditie nog top was maar toch was ze blij dat Lies haar complimentjes gaf. Eric moest aanzien hoe Connie complimentje na complimentje in ontvangst nam en ook de hand die op haar schouder landde niet afweerde. De pauze was voorbij en wederom werd rustig aan begonnen en langzamerhand het tempo opgevoerd. Buigen, uitstrekken, draaien, knielen, liggen, opstaan. Geen seconde kregen de dames rust. Erger nog, Lies was nieuwsgierig naar de prestaties van die nieuwe en ging verder dan ooit. De een na de ander taaide af en zelf kreeg ze het ook flink warm maar die Connie ging gewoon door en bleef spiegelen. Uiteindelijk bleven ze samen over en de overige dames vormden een kring en keken bewonderend toe of moedigden Connie aan om voor hun allen die slavendrijfster te verslaan. Het lukte niet, de jaren hadden te veel hun tol geëist en uiteindelijk bleef ze op haar rug op de grond liggen, zwaar ademend op zoek naar de broodnodige zuurstof tot Lies haar een hand reikte en overeind hielp. Gewillig liet Connie zich overeind helpen en landde zo in de armen van Lies die zich inhield en gelijk losliet, niet voorbereid op dit onverwachte momentje.

Zo kwam het uurtje aan zijn eind en iedereen droop af richting de kleedkamer waar sommigen zich omkleedden, anderen een jas aantrokken en vertrokken en slechts enkelen zich uitkleedden en onder de douche stapten. Connie bleef in eerste instantie op de bank zitten en keek hoe iedereen vertrok om uiteindelijk haar schroom opzij te zetten en zich uit te kleden. Met een stukje zeep en een handdoek liep ze de doucheruimte in waar Lies zich met nog twee dames schoon stond te boenen. Ze was onmiddellijk het onderwerp van gesprek en Connie legde met gesloten ogen uit hoe ze haar hele leven al sportte maar nu ze alleen was iets nieuws zocht om toch fit te blijven. Het viel haar niet op dat alleen Liesje nog antwoordde maar toen de zeep weggespoeld was en ze haar ogen weer opende zag ze hoe de twee andere cursisten in elkaars armen stonden te zoenen en automatisch draaide ze haar hoofd opzij. Lies reageerde razendsnel.
‘Hé! Houden jullie je eens een beetje in.’
Gehoorzaam maar giechelend als bakvissen lieten de twee elkaar los en liepen de kleedkamer in. Lies voelde zich gedwongen commentaar te geven.
‘Ze weten dat ik het niet erg vind en tja, in dit dorp zijn er weinig plaatsen voor vrouwen zoals wij.’
Lies keek Connie recht aan en peilde haar reactie

‘Ja, eh…’ Connie zocht naar woorden. ‘Moderne tijden, zullen we maar zeggen.’
Ze stapte ook onder de douche vandaan en keek terug. Voor een seconde keken de twee elkaar recht aan en Connie voelde dat er een reactie, een andere mening van haar gevraagd werd.
‘Ik ben zo’n beetje mijn hele leven met een man geweest. Je moet mij niet om een mening vragen over zaken waar ik niets van weet.’
Lies wilde niets forceren en droogde zich af. ‘Hoeft ook niet hoor.’ Ze probeerde de toon luchtig te laten klinken. ‘Het zou alleen prettig zijn als je het niet aan de grote klok hing.’
Eric zag het aan en vroeg zich af wat Lies wilde bereiken.
‘My lips are sealed’, Connie kleedde zich verder aan, pakte haar tas in en verliet de sportschool.

Thuis ruimde Connie haar spullen op en maakte zich gereed om te gaan slapen. Eric was er al klaar voor en besloot project 74 door te geven op het moment dat ze het fotootje aanraakte. Er kwam geen reactie van Connie en Eric twijfelde aan zijn mogelijkheden. Had hij het toch verbeeld? Was het toeval? Hij kon niet anders dan afwachten en terwijl Connie ging slapen ging Eric van hot naar her, rusteloos en chaotisch van plek naar plek springend. Langzaamaan werd zijn hoofd helder en kwam hij tot rust, bekeek de zonsopkomst bij De Lange Muur en zocht daarna de leegte van de ruimte.

De volgende dag ging Connie naar haar werk en Eric ging naar kantoor waar niets bijzonders gebeurde en dus besloot hij bij Connie in de buurt te blijven. Als oudste van de afdeling was ze steun en toeverlaat voor velen maar ook oud genoeg om geen last te hebben van opdringerige mannen. Het was schijnbaar geen drukke dag want ze had tijd om accountants op te zoeken en te selecteren en uiteindelijk maakte ze zelfs een afspraak voor die middag. Eric was opgetogen dat het een kleine firma betrof en bovendien een die de directe concurrent was van zijn eigen accountant. Dat maakt ze scherp, had hij altijd tegenover Connie beweerd en dat had ze schijnbaar onthouden, al had toeval hier ook vast mee te maken beaamde Eric tegenover zichzelf. Nog voor ze wegging werd er een doosje van de Wehkamp op haar bureau gezet dat ze verder niet aanraakte maar toen ze wegging nam ze het onder de arm mee.

 

4. Werk

Het gesprek met het accountantsbureau ging voorspoedig. Connie legde uit wat de zaak was en ze spraken een tarief af waar Connie even van moest slikken maar toen het bedrag uitgesplitst werd kwam de logica naar voren en ze ondertekende het voorlopig contract. Er werden handen geschud en ze stond al bij de deur toen ze haar nieuwe accountant het volgende meegaf: ‘Als jullie gaan kijken, kijk dan goed naar de projecten, vooral project 74.’
‘U heeft een vermoeden?’, vroeg de accountant belangstellend.
‘Ik heb geen idee maar als ze iets vinden moeten ze het graag stilhouden. Ik vertrouw Bob niet zo.’
‘We zullen erop letten. Dergelijke zaken komen helaas maar al te vaak voor.’
Connie kreeg opnieuw een hand en ging naar huis, legde het pakje op de trap en ging koken terwijl ze naar de tv keek. Eric zwierf om haar heen. Niet alleen omdat hij gigantisch blij was dat zijn boodschap was doorgekomen maar ook uit nieuwsgierigheid want hij snapte prima wat er in de doos zat. Connie at, ruimde op en ging naar boven waar ze het pakje uitpakte. De vibrator zat keurig verpakt en ze plaatste de batterijen en de controleerde de werking waarna het apparaat in haar nachtkastje verdween en ze de verpakking buiten in de kliko’s verdeelde, papier bij papier en de rest in de algemene bak. Eric kon niet wachten zijn vrouw in actie te zien met de vib maar hij moest geduld hebben want ze belde Bob en dat werd een lang gesprek.

‘Hoi Bob, met Connie. Stoor ik? Ik bel zo onverwacht in de avond.’
‘Nee hoor. Hoe gaat het met je? Blij dat ik iets voor je kan doen. Je bent weer aan het werk, begreep ik?’
‘Ja, inderdaad ja. Thuis zitten is ook zo wat. Maar daar bel ik niet voor.’
‘Oh, vertel.’
‘Je aanbod hè? Ik heb er aan zitten denken.’
‘Oké!’ Bob kon zijn enthousiasme niet helemaal onderdrukken.
‘Ik wil voorkomen dat we allebei achteraf een naar gevoel overhouden aan de verkoop.’
Ze bracht het heel lief en zoet maar haar woorden hadden alle impact en Bob was slim genoeg om het gelijk door te hebben.
‘Je laat een accountant komen? Heel goed. Ik zal ze helpen. Wanneer komen ze?’
Bob was niet voor niets de dealmaker binnen het bedrijf. Ook toen ze aankondigde dat ze morgenochtend om acht uur op de stoep zouden staan gaf hij geen krimp en meldde slechts dat de koffie klaar zou staan.

Eric werd er vrolijk van en nestelde zich bij Bob in de kamer, benieuwd naar de reactie als het gesprek was afgelopen. Die reactie kwam. Bob rende naar buiten, stapte in zijn auto en reed snel naar het kantoor. Vlot begon hij achter zijn computer mappen bij elkaar te harken en verplaatste die naar een geheugenstick. Uren was hij bezig met het nalopen van de mappen die hij liet staan. De hele administratie laten verdwijnen zou immers onzin zijn omdat dat juist tot argwaan leidt. Uiteindelijk haalde hij bestanden van een oud project tevoorschijn en kopieerde die naar project 74. Hiermee leek oppervlakkig alles te kloppen. Vervolgens koppelde Bob de stick los en borg hem op in een houten kistje tussen andere sticks. Dat kistje liet hij brutaal op zijn bureau staan. Het was een mooie sigarenkist zoals die vroeger overal in directiekamers te vinden waren en viel totaal niet op.
Eric wist genoeg en vertrok.

Connie was al naar bed gegaan en Eric was te laat om haar nog een gedachte toe te sturen maar hij was niet in paniek. Er was nog plenty tijd voor het onderzoek afgerond zou zijn. Wat hij verwachtte gebeurde. Connie lag met slechts een T-shirt aan op bed. Ze had een handdoekje op het laken gelegd dat Eric deed glimlachen. Altijd praktisch. Uit haar nachtkastje haalde Connie de vibrator en zette hem aan. Onwennig liet ze de trillende kop over haar heuveltje naar beneden glijden waarna een glimlach op haar gezicht verscheen. Met twee handen leidde ze de vib tussen haar lipjes en haar blik werd nog vrolijker. Eric was blij voor haar en zou er veel voor gegeven hebben als hij haar kon sturen, leiden, opwinden en helemaal gek maken zoals hij dat vroeger deed maar hij moest toezien.

Connie kreeg de slag te pakken en soepel schoof de vib in en uit. Het harde kunststof nat glanzend door haar opwinding. Ze sloot haar ogen en haar ademhaling versnelde waarna haar mond woorden begon te vormen.
‘Sneller ja, zalig! Oh lief…’
Dat is wat Eric meende te horen maar in haar herhaling klonk er toch wat anders. ‘Oh Lies, Lies, Liesss!’
Connie verkrampte op haar hoogtepunt, haar bekken omhooggestuwd en haar billen vrij van het bed. De vib zat diep in haar en de huid rond haar kut was nat van haarzelf. Eric was radeloos en kon geen uiting geven aan zijn woede. Van New York ging hij tot de Zuidpool en van Tahiti tot de Noordpool maar het had geen zin. Hij nam zichzelf mee waar hij ook ging en zo kwam hij uiteindelijk tot rust en eenmaal terug in de slaapkamer vond hij Connie ondertussen in diepe slaap.

Eric bleef zich afvragen wat hij moest doen. Was hij zo snel vergeten, uit haar gedachten, ingewisseld? Moest hij het erbij laten zitten? Wraak, slechte gedachten doorgeven? Fantaseren, een verhaaltje desnoods een keer een trio, dat waren spelletjes maar dit? Weer schoot hij van plaats naar plaats en zou er wat voor gegeven hebben om zelfs maar de zachtste schop tegen een deur te kunnen geven maar hij was en bleef materieloos en afgesloten van de wereld. Uiteindelijk ging de woede over in verdriet en die over in berusting. Eric besloot dat het niet aan hem was om te bepalen hoe Connie haar leven verder ging leiden en dat zijn enige macht was om Connie verder te helpen op het pad dat zij koos. Tegen die tijd was Connie al weer opgestaan en naar haar werk vertrokken en Eric ging naar zijn vroegere werk waar de accountants voor de deur stonden. Ze deden hun best en verzamelden afschriften, toegangscodes, eigendomsaktes en nog veel meer terwijl Bob zich de bereidheid zelve toonde. Natuurlijk viel het ze op dat de laatste bewerkingsdata van veel bestanden de avond ervoor waren maar Bob verklaarde dat het klopte en dat hij dus bezig was geweest alles na te lopen om te zorgen dat er geen rare dingen in stonden, de kleine foutjes en slordigheden, de heren kenden dat wel?

Eric zag het aan maar wist dat hij geduld moest hebben voor hij Connie een seintje kon geven en besloot zijn aandacht te verplaatsen naar Lies. Het duurde even voor hij haar had gevonden want ze was thuis en hij moest eerst uitzoeken waar ze woonde. Het was een net klein woninkje dat ze deelde met twee studerende zonen. Er was er een thuis en zo kon Eric het gesprek aan de eettafel volgen terwijl Eric rondkeek door het hele huis. Er hingen foto’s van lang geleden toen er nog een man in huis was en nog veel meer. Hij bekeek ze allemaal maar luisterde vooral naar het gesprek over studeren en bijbaantjes, sport en carrière en vooral over meisjes. De zoon die naar de naam Mark luisterde was er wel aan gewend dat zijn moeder met een vrijwel gelijke blik naar de meisjes keek als hijzelf. Ze was, toen ze besloot uit de kast te komen, eerlijk geweest tegen haar puberende zonen en haar man van wie ze hield. Deze kon echter geen begrip opbrengen voor haar gevoel en vertrok naar de andere kant van het land.

Nu waren ze vijf jaar verder en Lies was nog steeds alleen. Ze was nooit verder gekomen dan wat flirten op een chatsite maar het leidde tot niets. Ze was druk met haar werk en haar zoons, had een uitgebreid sociaal leven en haar familie had haar voor het overgrote deel geaccepteerd en zo voelde ze zich niet eenzaam. Soms vree ze met een van de vrouwen die ze les gaf maar ze begreep heel goed dat er niet meer in zat. Er was alleen geilheid, nooit die klik. Eric hoorde het gesprek van moeder en zoon aan en moest toegeven dat Lies de kwaadste niet was en verder qua uiterlijk gewoon een heel mooie vrouw, al oogde ze erg slank en pezig. De boekenkast leverde niets bijzonders op, het tuintje was een gezellig plekje met een groot terras door groen omgeven en een afdak waar fietsen onder stonden. Er was geen rijkdom maar het was netjes en met zorg bijgehouden.

Eric liet het erbij en ging verder. Hij zag hoe Shirley liep te pruilen omdat ze door de accountants haar afspraak met Bob misliep. Dat ging door tot Bob haar honderd euro in haar beha schoof. Uiteindelijk kwam de dag ten einde en ieder ging naar huis. Zo ook Connie die buiten ging hardlopen. Ze had behoefte aan rust in haar hoofd. Er was zo veel gebeurd de laatste tijd. In een kalm tempo liet ze haar spieren loskomen. Ze lette er eigenlijk niet eens meer op. Haar lichaam wist prima wat kon en wat niet kon. Zo ging ze de straat uit, de wijk uit, over het fietspad langs doorgaande wegen. Haar donkere maar volop grijzende haren wapperden in de wind, haar lichaam bleef op hoogte terwijl haar benen in een mooie cadans voortgingen.

Zelf lette ze daar niet op. Haar gedachten zaten bij Bob, die ze niet vertrouwde, de gedachten die in haar opkwamen en die ze niet kon verklaren. Maar ook bij Lies, die ze een opmerkelijke vrouw vond. Ze dacht terug aan haar experiment met de vib. Ze had gewoon zin gehad en zich bedacht hoe Eric haar altijd kwam plagen onder de douche na het lopen. Hoe ze elkaar schoon boenden en vrij met elkaar speelden. Na de zeep en het afspoelen kwam het er regelmatig van dat Eric op zijn knieën ging voor haar om haar oraal te bevredigen. Een zalig voorspel waar ze beiden van genoten en dat vaak vervolgd werd op het bed in de slaapkamer, zelden de moeite nemend om een handdoek te gebruiken. Eric was zo zalig passievol. Ze miste hem nog elke dag maar Lies had een andere kant van haar wakker gemaakt, bedacht ze.

Terug naar haar studietijd. De wilde feestjes in de jaren zeventig. Seks was normaal en er werd volop geëxperimenteerd. Connie had er altijd van genoten al viel ze uiteindelijk voor de bedeesde man op de motor die volstrekt open en eerlijk was geweest. De feesten, de doordeweekse avonden in het studentenhuis. De pyjamafeestjes die menigmaal in zinderende seks met een huisgenootje eindigden. Was ze bi? Die meid in het studentenhuis was er toen heel duidelijk over geweest, die was gewoon geil, een verklaring die Connie toentertijd ook voor zichzelf accepteerde en misschien was dat nog steeds zo. Ze nam de afslag en ging de landweg op. Deze route zou haar op anderhalf uur brengen, een goede vijftien kilometer. De zon stond laag en de weg was leeg, haar gedachten waren al weer bij het verleden.

Het studentenhuis aan de gracht, twaalf meiden in de kracht van hun leven. Er waren bedeesde, spontane, preutse en open meiden geweest. De studentenverenigingen, de feestjes, het bier. Connie dacht met een glimlach aan hoe ze zelfs als eerstejaars menig balletje onder tafel had gedronken. Maar ook de wilde nachten met jongens van de roeiclub. Ze had ervan genoten tot het moment dat het saai werd en het genoeg was. Dat laatste jaar, tussen de laatste tentamens door die jongen op de motor langs de kant van de weg. Hij was anders geweest, dat zag ze meteen. Wel gestudeerd, geen corpsbal maar ook geen echte nerd. Ze had de fonkelingen in zijn ogen gezien als het over techniek ging, zijn intelligentie opgemerkt en zijn brede belangstelling toen bleek dat hij verrassend interessante vragen kon stellen over haar studie. Rechten had ze gedaan en ze deed het nog steeds, al was ze gewoon juridisch medewerker bij een grote verzekeringsmaatschappij.

Ze dacht terug aan die eerste keer, zijn ouders op vakantie, het ouderlijk bed. Het was niet eens gepland, ze zouden naar een film kijken. Het begon met gerommel op de bank. Een kusje werd een kus. De kus kreeg gezelschap van een paar zoekende handen. T-Shirts werden uitgetrokken en uiteindelijk vonden handen hun weg. Ze had zich door hem laten vingeren en hij bleek een goede leerling. Helemaal toen ze zijn pik vast had en hem zacht masseerde. Hij gaf zonder schroom aan dat dit wat al te aangenaam was en zo waren ze naar boven vertrokken. Onder de douche, waarna het hele spel zich opnieuw voltrok. Hij had haar geneukt, onwennig, mechanisch bewoog hij, maar ze voelde hoe hij veranderde in die paar minuten. De lust kreeg de overhand en passievol met fijne, lange slagen had hij haar aanwijzingen gevolgd. Ze merkte dat hij vooral haar wilde laten genieten en op dat moment werd ze echt verliefd, en kwam bijna op hetzelfde moment klaar.

Geschrokken had Eric zich teruggetrokken en gekeken hoe Connie uiterlijk verstild het orgasme door zich heen liet razen terwijl hijzelf ook bijna was gekomen. Connie had het uiteindelijk met haar mond en handen afgemaakt. Dikke klodders zaad waren via haar borsten en buik op het tapijt van de ouderlijke slaapkamer terechtgekomen en daar vergeten. Dat had tijdens hun huwelijksfeest nog een leuke anekdote in bedekte termen opgeleverd: Aanwijzingen dat er sprake was van meer dan vriendschap alleen kwamen tot ons… Eric’s moeder had een weg met woorden.

Connie kwam bij de volgende kruising en nam de weg terug. Een glimlach op haar gezicht. Het lopen en die oude herinneringen maakten wat los. En nu Lies, waarom dacht ze zo veel aan haar? Was het gewoon de beschikbaarheid? Connie viel op energieke mensen, karakters die niet bij elke tegenslag hun hoofd lieten hangen en afhaakten en Lies was zo iemand, dat wist ze niet maar dat voelde ze tot in haar tenen. Wat moest ze verder met haar toekomst? Financieel hoefde ze zich geen zorgen maken. De inkomsten overtroffen al jaren de uitgaven en ze zou kunnen stoppen met werken als ze het rustig aan zou doen. Maar dan? Reizen? Ze gingen altijd wel op vakantie, op de motor, met de auto of verder nog maar nu zag ze het niet zitten. Met Lies? Zou dat leuk zijn? Ze stelde zichzelf voor, hardlopend naast Lies, door Parijs, over Brooklyn Bridge, Langs de Grand Canyon. Ze werd er vrolijk van, ze zag het zitten.

Eric was bij haar en zag hoe ze langzamerhand steeds meer begon te stralen en hij werd er zelf ook blij van, kreeg een gelukkig gevoel over zich heen. Connie bereikte hun huis en liep recht door, de trap op waar ze zich uitkleedde en onder de douche stapte. Eenmaal schoon trok ze haar badjas aan en ging naar beneden. De laatste zonnestralen verdwenen en ze sloot de gordijnen. Eric was er klaar voor. Sigarenkist, rode USB stick, project 74. De woorden tuimelden door zijn hoofd in zijn haast snel genoeg te zijn maar er was geen haast. Connie had de foto van de muur gepakt en hield die vast. Wat wil jij me toch allemaal vertellen jongen? Ze dacht het alleen maar en was verbaasd dat de antwoorden in haar hoofd opkwamen, helder of hij ze uitsprak. Bobs bureau, er staat een oude sigarenkist op. Een rode USB stick ligt erin. Daarop staan de echte resultaten van project 74. Lies is leuk ja. Je ziet er gelukkig uit. Dat maakt mij blij. Kus, Eric. Connie schok zich kapot en liet de foto vallen. Het glas versplinterde en ze bleef op haar blote voeten stilstaan, bang om in het glas te trappen.

Trillend als een rietje pakte ze het lijstje op en legde daarna een voor een alle splinters op het lijstje. Had ze zich dit verbeeld? Waar kwamen die woorden vandaan? Ze wist zeker dat ze Eric hoorde. Die details? Ze herinnerde zich die rare sigarenkist, maar verder? Waar kwamen die gedachten vandaan? Voorzichtig stapte ze ver weg van de plek des onheils en gooide het glas in de vuilnisbak. Uiteindelijk ging Connie slapen en ze zette het fotootje op het nachtkastje waarna ze een vingertop kuste en die vervolgens op de foto drukte.
‘Mooie dromen’, sprak ze hardop en hij antwoordde gelijk met 'Sigarendoos en USB stick'.
’Jaja, ik weet het’, waren haar laatste woorden.

De volgende dag meldde Connie zich af op het werk bij haar baas, die weliswaar niet blij was maar ook besefte dat hij weinig in te brengen had. Ze was een uitstekende kracht die bereid was dit redelijk nederige werk te doen en bovendien niet voor het geld kwam. Ze kreeg vrijaf en mocht de tijd nemen al liet hij weten het wel fijn te vinden om op de hoogte gehouden te worden. Daarna kleedde zij zich aan en reed naar de zaak waar Bob haar met open armen ontving. Ze speelde mee en liet haar tranen stromen. Ze zag de sigarendoos staan en vroeg Bob om een glaasje water. Gedienstig liet hij zich van zijn beste kant zien en sprintte bijna het kantoor uit. Connie had geen tien seconden nodig om de kist te openen en tussen de pennen, briefopeners en andere sticks de rode usb stick te vinden en die in haar tas te laten verdwijnen. Eric zag het aan en was opgetogen. Stap één was alvast geslaagd. Ze praatte bij met Bob die de vriendelijkheid zelve was. Daarnaast liet ze doorschemeren het bedrag wel wat laag te vinden en dat ze daarom zekerheid wilde. Bob bleef in zijn rol en beloofde de uitkomst van de due diligence te respecteren. Daarmee was het onderhoud voorbij en Connie droop af.

Eenmaal thuis propte ze de USB stick in haar computer en was niet verbaasd dat deze op slot zat met Bitlocker. Connie rende naar boven en haalde het fotootje uit de slaapkamer. ‘Vertel het maar…’
Eric pijnigde zijn geheugen. Hij had wel meegekeken maar deze wist hij niet zeker en dus somde hij ze op. De ene was nog schunniger dan de andere maar uiteindelijk was hij raak: $hirl3yZuigsl3t. Een complete mappenstructuur opende zich en allereerst kopieerde Connie alle bestanden naar haar eigen omgeving en daarna ging ze lezen. Zette een pot thee en dronk die leeg. De Sushiman kwam en leverde haar maaltijd terwijl ze verder las. Het werd avond, donker en nacht. Het was te veel voor haar maar het belangrijkste zat goed in haar koppie. Project 74 was geld waard en er was een koper. Uiteindelijk ging ze diep in de nacht naar bed met het fotootje op het nachtkastje. Het kusje vertelde haar dat Eric blij was voor haar en tevreden sloot ze haar ogen.

‘Waar heeft u deze bestanden vandaan mevrouw?’
Connie vertelde hoe ze de USB stick uit de sigarenkist had gehaald en gekopieerd. Op de vraag hoe ze het wist antwoordde ze dat haar man er ooit op had gehint. Hoe kon ze de werkelijkheid uitleggen die ze weliswaar aanvaardde, maar zelf ook niet begreep? Ze was onmiddellijk ontvangen nadat ze plompverloren naar de accountant was gereden en meneer De Vries, vennoot bij De Vries & De Vries, had haar gelijk meegenomen naar een kleine vergaderruimte, zijn laptop getrokken en was gaan snuffelen, vragen stellend waar ze meestal geen antwoord op kon geven.
‘Wat we gaan doen is het volgende: Ervan uitgaande dat dit de juiste cijfers zijn en de briefwisseling echt, gaan we een vergelijking maken en zal falsificatie eenvoudig op te sporen zijn. Met die aanwijzingen gaan we naar kantoor en heel gericht snuffelen. Zo krijgen we de waarheid snel en efficiënt boven tafel.’
Connie zat daar met haar tas op schoot. Dat was vooral zodat ze onopvallend het fotootje aan kon raken. Ze kreeg een positief gevoel terug en dus gingen ze vandaar verder praten over de mogelijkheden van project 74. Doorverkopen aan een andere partij? Zou dat een optie zijn? Connie zag de ruzie al ontstaan die Bob tegemoet kon zien, maar ja, dan moesten ze op korte termijn wel een tweede partij zien te vinden die niet zo lette op correct en integer handelen.
‘Daar heb ik mogelijk wel een bron voor’, zei Connie uiteindelijk en ze bespraken de mogelijkheden en daarna ging Connie weg terwijl ze beloofde haar accountant op de hoogte te houden.

Het was maar een paar minuten rijden naar kantoor waar ze Bob en de mindere goden van het accountantskantoor in een discussie aantrof.
‘Hoi Bob, mag ik je secretaresse even lenen?’
Bob had wel andere dingen aan zijn hoofd. Die mannetjes begonnen steeds gerichtere vragen te stellen en dus gaf hij met een halve armzwaai toestemming. Kirrend liep Connie op Shirley af en nodigde haar uit voor een lunch waarbij ze overdreven knipoogde en daarna in haar oor fluisterde: ‘Ik weet wat je voor Bob doet en dat wil ik ook.’
Shirley stapte van schik naast haar naaldhak en had op de grond gelegen als Connie haar niet behendig opgevangen had.
‘Ja maar, u bent een vrouw?’ Het kwam er hakkelend uit.
‘Ja dat ben ik en laten we buiten verder praten. Het hele kantoor hoeft niet mee te genieten.’

Connie sprak met kalme en vriendelijke stem en dat hielp. Ze reden de stad uit naar een motel en Connie huurde een kamer. Onderweg hadden ze al een prijs afgesproken en Connie kon er wel om lachen. Wat ze nog allemaal deed op haar leeftijd. Hoe ver zou ze gaan? Ze was wel nieuwsgierig en had er al een soort oefenmomentje van gemaakt in haar hoofd, hoewel het voor het uiteindelijke doel helemaal niet nodig was. Op de kamer sloten ze de gordijnen en keken elkaar aan. Kalm begon Connie zich uit te kleden en legde zorgvuldig haar kleren over een stoel waarop Shirley besloot hetzelfde te doen. Shirley was jong en had een geweldig mooi en wulps figuurtje. Grote borsten en een stevige kont, het schaamhaar volledig weggeschoren zoals tegenwoordig gewoonte was en een blik in haar ogen of seks het enige was in de wereld dat er werkelijk toe deed en Connie de enige mogelijkheid daartoe was. Shirley was klein maar best sterk en zonder eerst te douchen werd Connie op bed gegooid. Ze kwam tot de conclusie dat haar vraagstelling achterhaald was en liet Shirley begaan.

De jonge vrouw streelde, kuste, kietelde de oudere vrouw over haar hele lichaam en ze genoot. Ze voelde zich weer even terug in het studentenhuis toen seks nog gewoon lol betekende, no strings attached. Eric zag het aan met een mengeling van jaloezie en blijdschap. Tijdens hun leven hadden ze altijd gezegd dat degene die overbleef niet moest gaan zitten somberen maar verdergaan met het leven, en dat was wat Connie deed. Toch verliet hij snel de kamer en ging naar de bergen in, op zoek naar mooie uitzichten. Connie liet het vrolijke koppie tussen haar benen toe en genoot van de tong die haar bespeelde, nat maakte en compleet in vuur en vlam zette. Ze wisselden van plek en het was Connie om voor het eerst in heel lange tijd een vrouw te proeven.

Aarzelend kuste ze de vochtige lipjes van Shirleys smakelijk geopende perzikje. Die lag met gesloten ogen te genieten, of dat speelde ze in ieder geval. Met zachte dwang van haar handen spreidde Connie de benen van de jonge vrouw waarom de lipjes zich openden. Op enige centimeters afstand rook ze de spannende geur en het eerst kusje was fijn. Het roze vlees was warmvochtig, smaakte aangenaam zilt en de geur zette Connie in vuur en vlam. Ze proefde, likte sabbelde en zoende waarbij elke actie van Connie een reactie van Shirley teweegbracht. Shirley werd geiler bij elk likje en haar kreunen was nauwelijks gedempt. Connie kon eigenlijk niet geloven dat deze meid toneel speelde. Ze hield gewoon van seks!

De sfeer veranderde doordat zowel Connie als Shirley ontspanden en zich overgaven aan het minnespel. Shirley voelde hoe de vrouw die haar tijd gekocht had genoot en haar best deed om haar te laten genieten. Vaak was ze niet meer dan een object waar mannen hun kwakkie in wilden deponeren, de goede niet te na gesproken, maar geen man zette haar zo op een voetstuk als Connie nu deed. Ze genoot en liet zich gaan. De tong was zalig en Connies vingers zo speels en lief, de kusjes op de juiste plekjes, de zachte woorden en dan weer die schaar, de juiste felheid waarmee ze haar lipjes over elkaar wreven. Het was lang geleden dat ze zo vaak gekomen was en die vrouw ging maar door, wat een conditie! Uiteindelijk sloot Shirley haar ogen en liet alles over zich heen komen. Connie genoot ook maar zag nu dat ze haar doel bereikt had. Ze graaide snel in haar tas en trok daar de USB stick uit die ze vervolgens na een positiewissel in de tas van Shirley liet verdwijnen.

Eric zag het in verwondering aan. Deze zet had hij niet aangeraden, noch voorspeld, maar nu die uitgevoerd was dacht hij over de gevolgen na. Hij werd vrolijk van Connie die nu zelf weer oraal verwend werd door Shirley. De vrouwen op bed leken onverzadigbaar, hun huid glom van de inspanning, en konen waren rood van telkens weer nieuwe hoogtepunten. Maar uiteindelijk was het genoeg en Connie rolde weg, stond op en bleef zwaar ademend naast het bed staan.
‘Wow, jij bent mij er eentje’, sprak ze terwijl ze naar de badkamer liep.
Shirley zei niets maar dacht hetzelfde terwijl ze in haar hoofd bezig was een nieuwe markt te ontsluiten. Uiteindelijk verliet Connie na zich aangekleed te hebben het hotel. Ze had meer te doen.

Shirley bleef nog even liggen maar volgde uiteindelijk en ging terug naar kantoor. Ze was verbaasd daar Connie aan te treffen die weer bij Bob in de kamer zat en in een heftig gesprek was. Ze stond voor het bureau en maakte met weidse armgebaren duidelijk dat de accountants nu al door hadden dat de waarderingen van het onroerend goed niet klopten. Goed geacteerd zwaaide ze met haar armen om tot de ontzetting van Bob de sigarenkist met een grote zwieper van tafel te vegen. Het ding viel op de grond en klapte open, de inhoud over de vloer verspreidend. Connie stapte gespeeld ontzet naar achteren, de hoek van de kamer in. Ze wilde geen enkele verdenking op zich laden dat zij de stick kon hebben. Bob veegde alle pennen, openers, gummetjes en USB sticks terug de kist in maar werd bleek toen de rode ontbrak. Plat op de grond liggend zocht hij de vloer af, keek in de prullenbaken ging op steeds onmogelijker plekken zoeken. Connie bood haar hulp aan maar nee, het ding was kostbaar en fragiel volgens Bob en ze kon maar beter ver weg blijven staan. Uiteindelijk gaf Bob het op en maakte het gesprek af met Connie. Vergissingen waren menselijk, een reden te meer om het oordeel van de accountants af te wachten en zo bedacht hij nog een paar uitvluchten. Uiteindelijk verdween Connie en kon Bob zijn speuractie voortzetten die uiteraard vruchteloos bleef.

 

5. Raadsels

Bob pijnigde zijn hoofd maar kon maar een persoon bedenken die een vermoeden van zijn handelingen had en dat was uiteraard Shirley. Hij begon zijn kantoor in en uit te lopen tot hij zag dat Shirley niet op haar plek was en keek snel haar tasje na. Zonder moeite vond hij de USB stick en haalde hem er uit. Nu moest hij goed nadenken. Wie zou haar opdrachtgever zijn? Was het Connie die daarstraks in enen met zijn secretaresse aanpapte? Was het de competitie? Zou ze zo maar van alles meenemen? Ze wist dat hij alles van encryptie voorzag en kende alleen de normale wachtwoorden. Toen moest hij grinniken. Misschien was dit wachtwoord toch niet zo veilig in haar handen. Hij borg de stick weer op en bedacht zijn volgende stap. Ergens had hij toch wel trek in Shirley en het kwam klote uit. Die stick was het bewijs dat ze verdomd goed wist wat er aan de hand was en dat intrigeerde hem.

Hij bedacht zich hoe hij haar had leren kennen. De bar van de hockeyclub. Ze stond vlak bij hem op de tribune en moedigde zijn club aan maar snapte duidelijk weinig van het spel. Bob had de basis uitgelegd en zo waren ze aan de praat gekomen. Diezelfde avond nog hadden ze seks bij hem thuis. Ze was bandeloos geil geweest en hij geloofde nauwelijks dat er vrouwen waren die zich de eerste keer zo lieten gaan. Hij had naar haar werk gevraagd en ze had onomwonden gezegd dat ze maar één ding goed kon en ze daar niet haar geld mee wilde verdienen. Hij was met het aanbod gekomen voor dit baantje en zij had het schoorvoetend geaccepteerd. Die betaling voor seks was pas maanden later begonnen toen ze als fantasie de hoer speelde en het bedrag ook inderdaad meenam. Het was echt als een grapje begonnen. Haar werk deed ze trouwens niet echt slecht. Ze kon een zakelijke brief typen en archiveerde keurig. Nee, Bob was er van overtuigd geweest dat Shirley was wie ze voorgaf maar nu? Terwijl hij dat dacht kwam ze de trap op en hij kon weinig anders dan haar voor het avondeten uitnodigen. Hij voegde er aan toe dat het een speciale gelegenheid was en ze kon niet weigeren. Ze had er ook geen reden toe en lachte haar liefste lach naar hem. De afspraak was gemaakt.

Het was een rustig restaurant met volop ruimte tussen de tafels en ze genoten van de Jacobsschelpen, de Rode Mul en alle andere kleine tussendoortjes. Pas bij het toetje kwam de aap uit de mouw en stelde Bob onomwonden de vraag: ‘Wat moest jij met Connie?’
Shirley verslikte bijna in haar Panna cotta en werd rood.
‘Connie?’ Iets anders kon ze snel niet uitbrengen.
‘Ja, Connie, de weduwe van Eric. Je bent met haar meegegaan en ik wil weten waarom.’
Zijn toon werd snel vriendelijker omdat hij begreep dat hij met boos worden niets opschoot.
‘Je kan toch niet zo maar onder werktijd verdwijnen meis. Je hebt een baan hier.’
Er kwam weer kleur op Shirleys wangen en ze besloot het eerlijk te vertellen. ‘Ze wilde van mij hetzelfde als wat jij ook altijd wil.’
‘Wat?’
‘Ze betaalde zelfs het gelijke bedrag.’
Shirley trok er een gezicht bij of het de normaalste zaak van de wereld was.
‘En jij zei ooit dat je eigenlijk nooit de hoer wilde spelen…’
Shirley keek om zich heen en sprak nog iets zachter. ‘Niet echt nee, dat doe ik met jou niet en met haar dus ook niet. Bij ons is het toch ook gewoon een spel?’
Bob had de moed niet daar op te antwoorden.
‘Ik geloof dat Connie een vrouw op het oog heeft’, vervolgde Shirley. ‘Ze wilde eigenlijk gewoon oefenen maar weet je, die heeft geen oefening nodig. Dat mens is onverzadigbaar.’
‘Je meent het?’ Bob was nog vol scepsis over deze plotselinge wending.
‘Ze heeft me wel zes, zeven maal laten komen.’
‘En andersom? Genoot zij er echt van?’
‘Ach Bob, een paar kreuntjes kan je wel faken maar zij was compleet on fire. Geloof me, dat was echt.’

Bob wist even niet wat of wie hij nu moest geloven. Het verhaal was te oprecht verteld en te absurd om als smoes te bedenken en hoe kon Connie van het bestaan weten? En de reden dat Connie naar Shirley was gekomen met dit ongebruikelijke verzoek kon Bob zelf wel bedenken. Eric had ongetwijfeld aan Connie verteld over Shirley en haar kwaliteiten. Verder had zelfs Eric nooit geweten van de verschillende administraties. Bob bestelde koffie en besloot het daarbij te laten. Shirley besloot dat het mooi genoeg was geweest en dat ze zo spoedig mogelijk haar opdrachtgevers zou verwittigen dat haar taak erop zat. Ze had ook even geen trek in Bob. Ze voelde zich nog moe na de exercitie met Connie en dat meldde ze ook plompverloren aan Bob. Met een vluchtige kus en een wederzijdse groet namen ze afscheid en gingen elk naar huis.

Eric had het allemaal aangezien en was opgetogen. Bob was geïsoleerd en nu was het tijd voor het eindspel, in theorie dan.

 

6. Spelen

Het uurtje sporten in de sportschool had simpel op een herhaling van de vorige les uit kunnen draaien maar dat gebeurde niet. Lies stapte naast het bankje en verzwikte haar voet. Ze dacht het er even uit te kunnen bewegen maar ze wist eigenlijk wel beter en nog voor het uurtje halfweg was zat ze op een stoel met een icepack op haar enkel. Een andere dame nam het over maar het tempo was er uit, al vonden veel dames het niet erg. Ze stapten het uurtje uit en vertrokken allemaal, behalve Connie die zich gelijk om Lies bezorgd maakte en uiteindelijk aanbood haar thuis te brengen. Connie hielp Lies met aankleden, schoenen wisselen en alles. Lies was er redelijk nuchter onder, het was niet de eerste keer dat haar dit overkwam. Eigenlijk was ze er wel content mee dat ze thuisgebracht werd door Connie. Door de jaren heen had Lies wel geleerd dat ze niet de ideale partner was voor een bestendige relatie. Wispelturig was ze in haar voorkeuren, onbezonnen in haar keuzes en soms onnavolgbaar in haar ideeën maar nu leken alle sterren de goede kant op te staan al begreep ze niet waarom. Ze was al oud, in de zestig nota bene, en veertig jaar met een man getrouwd geweest. Ze had geld, ontwikkeling, ze was meester in de rechten.

En toch was Lies vastbesloten. Ze was al veel te lang alleen geweest en dus liet ze zich de ondersteuning van Connie aanleunen, genoot van de omhelzing om er weer uit te komen en verzocht haar hulp bij het omkleden thuis. Haar jongens waren godzijdank niet thuis en dus dorst ze te vragen of Connie haar ook wilde helpen met douchen. De laatste had die vraag al van mijlen ver zien aankomen en veinsde preutsheid, maar trok daarna toch zonder mankeren zowel Lies als zichzelf de kleren uit om Lies te ondersteunen in de douche. Ze hadden elkaar al eerder naakt gezien en dus waren er geen verrassingen, maar het was toch anders nu Connie de spons ter hand nam en Lies afboende. Was het meer liefkozen dan poetsen? Connie probeerde een soort van professionele houding aan te nemen en wat haar betreft lukte het ook maar Lies dacht er anders over. Het feit alleen dat ze mee onder de douche was gestapt vertelde genoeg. Toen ze dan ook schoon en gekleed beneden op de bank zat voelde ze zich happy ondanks de enkel die in brand leek te staan. Connie gaf een knuffel als afscheid en ook zij voelde zich blij met de situatie. Eric moest erom grinniken. Zijn vrouw op de versiertoer en dan zo terughoudend terwijl ze nota bene wel haar huiswerk had gemaakt. In de auto stak ze ook gelijk haar hand in haar handtas om het fotootje aan te raken en Eric stuurde een gevoel van goedkeuring. Meer was er niet voor dit moment.

Eenmaal thuis dacht Connie na over haar plan. Ze wilde minimaal de helft van de totale waarde en dat was een ander bedrag dan ze nu zou krijgen maar hoe veel? Ze had geen idee al had ze wel een idee hoe er achter te komen. Het fotootje had ze op tafel gelegd en haar vingers lagen er bovenop. Ze voelde gewoon zijn aanwezigheid zoals ze vroeger ook wist dat hij in huis was, al zat hij op zolder en zij beneden of desnoods in bad. Het vertrouwde gevoel samen te zijn en het eens te zijn kwam op, en hoewel ze donders goed besefte dat Eric zo dood was als maar kon voelde ze zich niet verdrietig. Met gesloten ogen liet ze de beelden, gedachten en getallen komen. Het was te veel en dus pakte ze met een hand het blokje post-it’s en de pen bij de telefoon vandaan en begon te schrijven. Kluiscode 36-12-78-2. Nieuwe post-it: verkoop € 11.700.000. Nieuwe post-it: Windows toegang $lijmsp00r. Nieuwe post-it: bedrijfspas pin 2309. Nieuwe post-it: koper KTTSH bv.

Het ging maar door en werktuiglijk schreef ze door. Nieuwe post-it: Bobs pin 5649. Alarm inschakelcodes, webpagina’s, web toegangscodes, namen. Uiteindelijk was de tafel bedekt met de gele papiertjes en stopten de nummers en codes. Er kwam een gevoel van overwinning en vechtlust over haar en uiteindelijk schreef ze op het laatste papiertje één woord: wraak!

Connie liet geschrokken de foto los en staarde naar het laatste papiertje. Moest zij nu wraak nemen op Bob? Waar moest dat dan toe leiden? Wat moest ze met al die info? Haar oog viel op een van de eerste briefjes; verkoop € 11.700.000. Was dat de waarde? Was er een bod? De helft zou bijna zes miljoen betekenen! Dat was heel wat anders dan de één punt acht die ze van Bob als voorstel had gekregen. Het laatste betekende een onbezorgd leven maar het eerste een riant leven. Maar dat laatste papiertje, wraak, was dat wat ze nodig had?
‘Oh Eric, wat doe je me aan?’
Ze sprak het luid en Eric zag de tranen in de ogen van zijn vrouw opwellen en kon zich wel voor zijn kop slaan. Het was niet meer aan hem. Het duurde even voor ze het fotootje weer vastpakte en naar de afbeelding keek.
‘We hadden toen toch besloten dat geld en rijkdom niet ons doel waren?’

Er stroomde een gevoel van verdriet door haar hoofd maar vooral het gevoel dat het haar keuze was, niet de zijne. Haar tranen droogden en uiteindelijk kuste ze de foto en borg hem daarna zorgvuldig op in haar tas. Vervolgens pakte ze haar laptop, en opende haar wachtwoordkluis. De post-it’s rubriceerde ze netjes en schreef alles over in het programmaatje daarna stopte ze de post-it’s ook in haar tas en begon project 74 na te lezen. Het bleek een heel dossier te zijn en was een slimmere manier om kunststofgarens te spinnen. Connie herinnerde zich de opmerkingen van Eric tijdens het eten als hij weer eens vol enthousiasme zijn ideeën spuide die zij al heel snel niet meer kon volgen. Ze herinnerde zich ook de opmerkingen over de meningsverschillen met Bob die het allemaal maar weggegooid geld vond. Het werd al laat en uiteindelijk sloot ze af en ging naar bed. Eenmaal onder de lakens dacht ze nog wel even aan Lies maar ze was te moe en viel in slaap, onrustig dromend van ruzie, rechtszaken en een woedende Bob. maar uiteindelijk werd ze rustig en de volgende morgen werd ze wakker met een idee in haar hoofd.

 

7. Druk

Bob stapte het huis uit en liep de paar meter naar zijn auto die onder een ruime carport geparkeerd stond. Lichtelijk verbaasd was hij dat er een klein rood envelopje onder de ruitenwisser zat. Hij pakte hem weg en opende het envelopje. Er stond niets anders op dan groepen cijfers maar Bob schok zich lam. 36-12-78-2 en keek om zich heen. De straat was verlaten en Bob stak het kaartje in zijn zak, stapte in en reed naar kantoor. Die accountants waren ook weer vroeg en hij baalde van de zorgvuldigheid waarmee ze te werk gingen. Het kostte hem al zijn tijd en hij wilde dat het voorbij was, over. Tegen het middaguur kwam Shirley de kamer in en gaf hem een een klein rood envelopje. Weer een klein kaartje met zijn rekeningnummer en zijn pincode ditmaal.
‘Waar komt dit briefje vandaan? vroeg Bob aan Shirley.
Ze liep de kamer uit en kwam terug met een Fedex envelop die ze overhandigde aan Bob. Hij bekeek de afzender en werd bleek. De naam zei hem niets maar de postcode was de pin van zijn creditcard. Dit kon verdomme geen toeval zijn! De rest van de dag gebeurde er echter niets en was Bob druk met de accountants naast de gewone bedrijfsvoering. Shirley werd onverrichterzake weer teruggestuurd naar haar kamer want van een speelkwartiertje kwam niets en de dag vloog voorbij.

Uiteindelijk was het tegen zevenen toen hij weer op huis aanging en dat was het moment dat Connie Lies ophaalde voor de gymles. Lies kon wel niets met de krukken maar als het niet kon zoals het moest, dan moest het het maar zoals het kon, en daar waren ze het over eens geworden. En zo gebeurde het dat terwijl Connie vlijtig sprong en danste op een stampende beat Bob zijn huis binnenstapte en tot zijn schik een rood envelopje tussen de rekeningafschriften en overige post vond. Het kaartje bevatte maar een paar woorden maar ze kwamen aan. Tot Eric’s genoegen liet Bob alles uit zijn handen vallen en leunde tegen de sidetable om niet direct tegen de vlakte te gaan. Het eerste woord: $hirl3yZuigsl3t was al heel wat maar de regel eronder deed het hem: Wees eerlijk, groetjes, Eric.

Eric was dood! Hij had zijn stoffelijke resten gezien. Maar wie? Connie? Hoe zou ze het kunnen weten? Shirley, die domme gans? Niemand wist deze code. Eric had Bob uiteraard opgewacht en genoot van zijn wraakmoment. Uiteindelijk stapte Bob de woonkamer in en schonk een veel te vol glas whisky in. Eric verliet hem want voor nu was hij meer geïnteresseerd in het spel tussen Lies en Connie. Connie was extra gemotiveerd door de aandacht van Lies en ging tot het uiterste. Ze was zeker geen twintig meer en ook geen veertig maar ze bewoog soepel en voelde zich geweldig onder de bewonderende blikken van Lies. Natuurlijk vroeg ze zich af welk effect haar briefjes op Bob hadden maar ze wist dat Eric het haar zou duidelijk maken.

Lies genoot ervan om Connie te zien bewegen in haar spandex pakje. Deze vrouw ging er echt voor en het resultaat was zichtbaar. Lies baalde eigenlijk dat ze zo geen excuus had om mee te gaan douchen en bovendien waren krukken in een doucheruimte niet echt handig. En dus bleef ze na afloop in de kleedkamer zitten en stelde zich tevreden met een moeiteloos strippende en weer aankledende Connie. Had ze het goed gezien en droeg Connie nu een echt mooi setje in plaats van het gewone spul van de Hunkemöller? Hoe kon het dat Connie al zo vertrouwd voelde alsof ze al een stelletje waren terwijl er nog niets was gebeurd tussen hun? Waarom was er nog niets gebeurd? Ze liet het gebruikelijk koppeltje in de doucheruimte achter en samen met Connie ging ze op huis aan. Ze dorst eigenlijk niets te zeggen, bang kapot te maken wat er nog niet was, maar eenmaal in haar straat vroeg ze Connie mee naar binnen voor een kopje koffie. Ze schaamde zich voor het trillen van haar stem maar Connie deed of ze niets merkte en stemde ontspannen in terwijl ook zij zenuwachtig was en zich als een bakvis voelde. Lies was opgetogen, de eerste horde was genomen!

Eric keek toe hoe de dames tegen de twee lege koffiekopjes aankeken. Het gesprek was vrijblijvend geweest en Eric was ondertussen al bij Bob wezen kijken en had een paar nieuwe wachtwoorden uit zijn hoofd geleerd die Bob uit alle macht aan het veranderen was. Uiteindelijk was het Connie die de volgende stap zette.
‘Lies, we zijn te oud om er doekjes om te winden. Ik vind jou leuk en jij mij. Zou je morgen bij mij willen komen eten? Als ik mij vergis, zeg het me en wees eerlijk.’
Ze kreeg de kans niet om rood te worden over haar eigen openbaring en de twinkeling in Lies’ ogen vertelden eigenlijk al alles maar Lies verzamelde haar moed en gooide het er uit: ‘Connie, ik vind je prachtig vanaf het eerste moment dat ik je zag en wil je graag beter kennen dus ja, ik kom graag.’

Het hoge woord was er uit en Eric voelde blijdschap over de vreugde van zijn vrouw. Hij zag hoe vier handen over de tafel heen elkaar vonden, twee paar ogen in elkaar verdronken en uiteindelijk twee monden elkaar raakten in een kus. Er viel geen woord maar de blijdschap in de verlegen lach van zowel Connie als Lies vertelde alles.
Uiteindelijk stond Connie op. ‘Morgen om zeven uur haal ik je op.’
Ze liet Lies lekker zitten en verliet met een laatste zwaai de kamer en het het huis. Ze kon niet wachten tot ze thuis was. Eenmaal in de auto stopte ze haar hand in de tas en raakte het fotootje aan. Waardering en blijdschap kwamen tot haar maar ook nieuwe rare woorden, codes! Snel pakte ze nieuwe post-it’s en een pen en weer groeide de stapel volgeschreven papiertjes aan. Ze besefte donders goed waar Bob mee bezig was en dat het nu de tijd was voor de afmaker.

Het was geen al te best bekendstaande kroeg waar ze binnenstapte en de mannen die ze aan de bar zag staan zagen er vervaarlijk uit. Bikers, en hoewel ze zelf ook motor reed had ze niets met dergelijke mensen en ze keek verder tot haar oog viel op een wat oudere man die op een kruk achter een slotkast zat. Perfect, dacht ze, bestelde twee bier en liep daarmee naar de hoek waar de man met een doffe blik euro’s in de kast gooide.
‘Wil het een beetje?’, vroeg Connie vriendelijk en hield het biertje voor.
De man nam verbaast het glas aan en proostte.
‘Die kasten winnen altijd. Maar bedankt.’ Met twee slokken had hij het glas halfleeg. ‘En waar heb ik dit aan te danken?’
‘Zou je willen winnen vanavond?’
‘Tuurlijk! Maar hoe ga jij mij daarbij helpen?’
Connie hield vier briefjes van vijftig voor zijn neus. De man keek begerig.
‘Ik word gestalkt door een heel nare man en nu wil ik hem laten schikken opdat hij mij met rust laat. Wil jij me helpen?’
De ogen van de man bleven op de bankbiljetten rusten maar zijn ja was overtuigend genoeg.
’Luister goed wat ik zeg en voer dat heel precies uit. Je krijgt er vooraf vijftig en als ik tevreden ben de rest.’
De man knikte en het volgende half uur was ze bezig de man tot in detail uit te leggen en op te schrijven wat hij vertellen moest. Uiteindelijk was Connie tevreden, de man stond op en liep het gangetje naar de toiletten in. Met de aanwijzingen voor zijn neus gehouden belde hij het nummer met zijn mobiel. Er werd opgenomen.

‘Hallo, met Bob’
‘Goedenavond meneer. U bent Bob de Vries?’
‘Ja, daar spreekt u mee.’
‘Er staat een man hier naast mij en die maakte mij duidelijk dat ik een boodschap moet doorgeven.'
‘Welke man?’
‘Hij zegt dat hij Eric heet.’ Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn.
‘Ik ken zo veel Eric’s Hoe ziet hij er uit?’
‘Oudere man, ouder dan ik meneer. Hij zal tegen de zestig zijn, denk ik. Hij ziet er niet goed uit meneer.’
‘Wat is er dan met hem?’ Zij kleren meneer. Hij heeft zo’n motoroverall aan maar die is overal kapot en bebloed.’
‘Geef hem eens aan de lijn.’
‘Dat gaat niet meneer. Hij praat niet.’
‘Praat niet?’
‘Nee meneer. Hij praat niet. Hij schrijft briefjes voor me.’ Bob was nog niet overtuigd en dacht snel na.
‘En waarom doe je wat hij zegt?’
‘Eerlijk meneer? Gewoon omdat ik er tweehonderd euro voor krijg.’
‘Beschrijf hem eens in detail.’

De man noemde het hele lijstje op dat Connie opgeschreven had. Uiteindelijk kapte Bob hem af. Dit bracht verder niets.
‘En wat is die boodschap?’
‘U kunt maar beter pen en papier pakken meneer.’
‘Heb ik, vertel maar.’
‘Oké, meneer, daar komen ze. Het zijn nogal rare woorden.’ Eric was in de kamer bij Bob. Dit deel wilde hij voor geen goud missen. ‘C0nnieBit$ch. Met een nul voor de O en een dollarteken voor de S.’
Bob werd lijkbleek en liet van schik de telefoon uit zijn hand vallen. Dit was de nieuwe Bitlocker code die hij een uurtje hiervoor had ingegeven.
‘Hoe…?’
‘De volgende meneer, is…’ De man stopte omdat Bob hem afbrak.
‘Als dit een grap is dan is het geen fijne.’
‘Het is geen grap meneer, ik heb nog vier van die rare woorden.’
‘Laat maar, ik kan ze raden.’

Bob hing op en keek om zich heen. De gordijnen waren dicht maar Bob was ervan overtuigd dat hij hier op zijn werkkamer bekeken werd en stond op. Methodisch begon hij de kamer na te gaan op camera’s en onverwachte dingen. In het café gaf Connie de honderdvijftig euro en daarna nog eens tweehonderd voor de telefoon. Het was een prepaid van drie tientjes en de man was dolblij. Connie schakelde hem uit en daarna bedankte ze de man en liep het café uit. Het fotootje in haar tas gaf aan dat het plan een daverend succes was. Tevreden ging ze naar huis en onderweg wierp ze de telefoon in een sloot. Eenmaal thuis ging ze vervolgens direct door naar bed, het fotootje naast zich.

Ze dacht aan Lies maar voor ze het licht uitdeed pakte ze nog eenmaal het fotootje vast en kuste het. Het gevoel dat ze kreeg was dat van Eric op zondagmorgen. Uitgerust en uitgeslapen namen ze dan de tijd om te vrijen. Soms direct, kort en snel maar vaker werd er eerst gedoucht, geschoren en gepoetst en nu voelde ze zich als in een poetssessie. Was ze opgewonden door Lies? Was het door de opwinding van wat ze net gedaan had of door de herinneringen aan het moment van de foto? Ze trok het broekje uit en pakte de vibrator tevoorschijn uit het nachtkastje. Met de foto in een hand op haar borst en de andere hand die de vib bewoog sloot ze haar ogen. Ze voelde de ademhaling van Eric, zijn liefkozingen, hoorde zijn zoete woorden. Hij kwam in haar, zijn nog steeds mooie pik die haar opjutte, geiler maakte en het gevoel van onvergankelijkheid gaf. Krachtdadig maar lief zette hij haar in vuur en vlam en ze voelde, wist zeker dat het nooit zou ophouden. Het soppende geluid was van zijn pompende pik, de handen over haar tepels zijn handen, ze kon zich niet meer stilhouden. Ze noemde zijn naam steeds luider, pompte de vib steeds feller en kwam luid kreunend en langdurig.

Eric zag het aan en voelde zich machteloos. Hij moest het zien, toekijken, weten hoe zij verder ging met haar leven, maar niet zo! Dit was een marteling en hoe zeer hij ook genoot en blij was met Connies geluk, dit kon niet doorgaan. Hij stuurde het gevoel van geluk vermengd met verdriet en zag hoe Connie schrok en haar ogen opende. Er kwam een orkaan van emoties tot haar die maar langzaam bedaarde. Geluk en ongeluk, blijdschap en verdriet, plezier en ellende, verliefdheid en eenzaamheid. Langzaamaan werd haar duidelijk wat Eric bedoelde. Het gevoel je geliefde om jou te zien hunkeren en onmachtig te zijn aan die oproep te voldoen was te veel. Ze stond op en borg het fotootje op in haar tas. Ze zou het nooit meer doen. Terug in bed sloot ze haar ogen en met het beeld van een dansende en springende Lies in gedachten viel ze in slaap.

Eric keek nog even vol belangstelling hoe Bob rood aangelopen bezig was alle boeken in de kast na te pluizen en dan op de grond te gooien tussen de restanten van modelauto’s, vakantieherinneringen en onderdelen van een vitrine die hij compleet aan stukken had geslagen op zoek naar afluisterapparatuur of camera’s. Na nog een snelle blik op Lies die reeds in dromenland was verdween Eric richting bioscoop voor een vertoning van Casablanca. Hij was blij dat hij eindelijk tijd had voor dergelijke dingen en verloor zich al snel in het verhaal.

Bob was gesloopt. De hele kamer had hij doorgezocht en niets gevonden. Pas ver na vieren was hij de slaapkamer in gelopen en was op bed gevallen om zo de slaap te vatten. Zijn studeerkamer was een ravage en ook zijn pc had hij opnieuw geïnstalleerd. Weer had hij wachtwoorden veranderd en nu had hij ze in zijn hoofd opgeslagen. Eric was nog even wezen kijken en had met veel plezier gezien hoe Bob bijkans paranoia over zijn toetsenbord gebogen zat en een handdoek over zijn hoofd en scherm gedrapeerd had. Eric kroop er rustig tussen en kon nog net een wachtwoord oppikken. Het was nog geen acht uur toen de voordeurbel ging en bleef gaan, waardoor Bob uit zijn slaap gewekt werd. Hij voelde zich smerig zo in zijn kleren van gisteren maar de deurbel bleef aandringen en dus liep hij de trap af om daar Connie te ontdekken die hem angstig aankeek en vroeg of zij binnen mocht komen. Nog suf en overdonderd door haar onverwachte verschijning liet hij haar binnen en stapte op zijn espressoapparaat in de open keuken af.

‘Sorry, ik ben net wakker. Ik heb een rare nacht gehad. Wil je ook koffie?’
‘Ja graag,’ antwoordde Connie. ‘Mijn nacht was ook raar. Ik heb van Eric gedroomd.’
‘Dat snap ik, Connie. Je zal je echtgenoot niet zomaar vergeten.’
Het espressoapparaat sloeg aan de geur van verse koffie verspreidde door de kamer.
‘Nee dat is ook zo, maar dat bedoelde ik niet. Hij kwam bij me en noemde dingen die ik moest opschrijven.’
‘Hij was bij je?’
Bob schoof een mooi klein mokje naar haar kant van de tafel en begon met een tweede kopje.
‘Zo voelde het echt Bob.’
Ze proefde van de hete koffie en zweeg tot Bob ook aan tafel was gaan zitten. Eric keek toe en genoot van dit moment suprême van zijn vrouw. Ze tilde haar hand van tafel en liet een briefje zien waar twee dingen op stonden. Het zegt mij niets Bob, jou wel?’
Bob voelde hem aankomen en toch was hij overdonderd. Zijn nieuwste wachtwoord voor zijn email, degene die hij vannacht bedacht had, die stond op het briefje.
Het tweede was duidelijk :
€ 11.700.000 / 2 …

Bob kon niets meer uitbrengen maar dacht razendsnel. Wie of wat hij ook tegen zich had, ze wisten alles en hij had niet eens een idee wie zijn tegenstanders waren en dus bedacht hij snel een verklaring.
‘De eerste zegt mij niets’, loog Bob maar hij snapte ook wel dat die er niet toe deed.
‘De tweede is sinds gisteravond relevant geworden.' Hij keek Connie poeslief aan. ‘Ik heb een koper gevonden voor het hele bedrijf en ze zijn bereid uiteindelijk elf punt zeven miljoen te betalen. Dat betekent dat jij recht hebt op flink meer dan we oorspronkelijk dachten.’
Connie veinsde verbazing en Bob bleef zijn rol van goedhartige compagnon spelen. 'Ik vind eigenlijk dat het merendeel wel naar jou mag gaan. Het is afkomstig van een van Eric’s laatste ideeën.’
‘Hoeveel dan Bob?’
‘Wat dacht je van acht miljoen?’
Connie sloeg een hand voor haar opengevallen mond. ‘Zo veel?’
‘Eric heeft echt op het laatste moment nog een homerun geslagen.’

Connie deed er het zwijgen toe en speelde de weduwe maar ook Bob hield zijn mond en had geen zin vragen te stellen die nieuwe vragen zouden oproepen. Ze dronken hun koffie op en lieten het erbij. Uiteindelijk ging Connie weer weg en Bob zocht naar een kans, een mogelijkheid om de zaak te redden maar hij zag in dat het spel uit was.
‘Je hebt gewonnen Eric! Eric! Hoor je mij? Je hebt gewonnen!’
Hij schreeuwde het door de kamer en Eric hoorde hem aan. Al had hij willen reageren, hij kon het niet en liet Bob dus gewoon maar verder schreeuwen tot hij stil werd. Bob zou het wel overleven en zou met drie punt zeven miljoen ook niet armlastig hoeven sterven. Uiteindelijk besloot Eric maar te verdwijnen en te gaan kijken hoe het Connie verging, al voelde hij zich zo langzamerhand overbodig worden.

 

8. Licht

Connie was verbijsterd en wist niet goed wat te doen. Ze had alleen Bobs woord maar ze vertrouwde hem wel genoeg dat hij daar niet op terugkwam. Acht miljoen! Ze zou vanavond uit eten kunnen gaan in een sterrenrestaurant, overnachten in een peperduur hotel of Lies een mooi sieraad cadeau kunnen doen. Toen dacht ze terug aan Lies en bedacht zich. Het moest vanavond vooral niet om geld gaan. Het was een zorg minder en mooi voor de toekomst maar nu moest ze zichzelf laten zien. Laten voelen wat ze voor Lies kon zijn en de introductie was nu wel geweest. Ze reed naar de supermarkt en kocht daar groente, een paar mooie stukken vlees, wijn en nog veel meer waarmee ze thuis aan de slag ging. Ze was nooit een geweldige kok geweest omdat ze er gewoon niet veel aan vond, maar nu zou ze haar best doen en ging direct aan het werk met de soep. Ze maakte groente schoon, sneed uitjes klein, schilde aardappels en deed alles wat ze kon doen.

Daarna ging ze in huis aan de slag en zorgde dat alles er netjes uit zag. Kranten en tijdschriften verdwenen, het haardhout vulde ze aan en alle standaards vulde ze met verse kaarsen. Vier Cd’s met romantische sfeermuziek moesten genoeg zijn en nadat ze de kussens opgeklopt had, bedacht ze dat de slaapkamer nog een zooitje was na haar vroege vertrek. Ze verschoonde het bed, zoog stof en hing het schilderij rechter dan recht.

Uiteindelijk dacht ze aan zichzelf en viel op een stoel neer en in slaap. Eric zag het aan en liet haar. Hij voelde dat vanavond beslissend zou zijn voor haar, maar ook voor hem. Alsof er een definitief einde zou komen aan zijn bestaan. Hij werd vrolijk van het woord. Welk bestaan heb ik? Was dit een cadeau of een straf? Heb ik iets bijzonder goed of fout gedaan? Hij dacht terug aan de veertig jaren met deze vrouw die prachtig waren geweest. Hoe ze samen tegenslagen hadden overwonnen en elkaar hadden bijgestaan en nu, nu zou hij haar overgeven aan een ander mens in de hoop dat ze samen een fijn verder verloop van hun leven zouden kennen. En hij? Hij had geen idee wat er ging gebeuren maar dát het ging ophouden snapte Eric goed en hij had er vrede mee. Bovendien, was er keuze?

Connie werd wakker en keek om zich heen. Het was al voorbij vijf uur en ze zag er niet uit! Ze stormde de trap op en knoopte ondertussen haar bloesje open. Alle kleding verdween en ze stapte onder de douche. Terwijl ze zich inzeepte voelde ze haar uitgelopen schaamhaartjes en bedacht zich geen ogenblik. Ze pakte Eric’s scheerschuim en mes en zorgvuldig zeepte en schoor ze eerst haar oksels en daarna haar heuveltje tot ze mooi glad was en alle haartjes waren verdwenen. Ze had van tevoren wel overdacht dat ze eigenlijk een mooi streepje wilde laten staan maar dat was te lastig nu. Met korte, felle haaltjes had ze zichzelf een fris geschoren kutje bezorgd en het voelde sexy. Ze waste haar haren, föhnde ze droog en besprenkelde haar mooiste plekjes met enkele druppeltjes Chanel. Ze danste bijna door de kamer van plezier en voelde zich weer jong terwijl ze een mooi setje aantrok en daarover een vrolijk gekleurde zomerjurk met een iets gewaagd decolleté. Een mooi kettinkje dat ze al uit haar jeugd had, een armband, meer had ze niet nodig en ze had een hekel aan lipstick. Ze bekeek zichzelf in de spiegel en was tevreden. Dit ben ik, dacht ze, streek het bed glad en ging naar beneden.

Lies was stikzenuwachtig en moest het ontgelden tegenover haar jongens die haar maar bleven plagen. Met veel moeite had ze gedoucht en zich opgetut. Ze schaamde zich een beetje om haar kleding die niet bepaald nieuw was en bovendien bij lange na niet zo modieus en stijlvol als waar Connie in liep. Wat moest ze eigenlijk met die vrouw die nota bene gestudeerd had en rijk was, tenminste in Lies’ ogen? Als ze de keuze had gehad was ze nu het liefst even verdwenen maar die keuze was er niet en die deurbel ging echt.
‘Voor jou mam!’, riep de oudste uit de gang en Lies pakte haar krukken en stond op.
Daar stond Connie in een eenvoudig zomerjurkje verlegen te glunderen.
‘Wat zie je er geweldig uit Lies!’
Ze liep op Lies af en kuste haar eenvoudig recht op haar mond, kort en licht. Lies glunderde maar kon weinig met haar handen aan de krukken gebonden.
‘Ga je mee?’
‘Jongens, het kan laat worden. Doen jullie de deur niet op de knip?’
Van boven en vanuit de woonkamer klonk een instemmend geluid en samen stapten ze naar buiten. In de auto rook Lies het parfum van Connie en ze herkende het meteen.
‘Nummer vijf toch?’
‘Lekker hè? Heb jij het ook?’
‘Pffft, als ik het kon betalen. Ik heb ooit een flesje gekregen van mijn man toentertijd maar dat is lang geleden hoor.’ Connie giechelde tot schik van Lies. ‘Lach je me nu uit?’
Connie reed weg en keek eenmaal op gang Lies aan. ‘Ben jij mal. Ik bedacht me alleen iets.’
‘Wat?’
‘Stel je voor dat het klikt. Samen aan de toilettafel en één flesje parfum delen.’
‘Zie je mij al vechten om een flesje parfum?’
Connie keen even opzij en dan weer op de weg. ‘Ja!’
‘Ik vecht niet met oude dames’, antwoordde Lies direct.
‘Dan heb je pech, ik wel met jou’, gooide Connie er lachend uit.

Ze had besloten niets over de overeenkomst met Bob te vertellen of over de bijzondere foto die ze nu ook weer bij zich had. Beter niet vertellen wat je niet uitleggen kan was haar conclusie geweest en zo arriveerden ze bij Connies huis. Lies was onder de indruk toen ze de woonkamer in kwam en op de bank gelegd werd waar ze haar been lekker omhoog kon laten liggen. De vrouw des huizes ontstak de haard, schonk twee beschaafde glazen wijn in en zette een schaaltje olijven neer. Connie was op een stoel gaan zitten maar dat beviel haar niet. Ze koos ervoor om ook op de bank te gaan zitten om in ieder geval te kunnen proosten. Lies begon over haar jongens en vertelde hoe die allebei studeerden en zich zo geweldig gedroegen naar haar. Ze kwam met allerlei anekdotes over dagjes naar het strand waar ma gewezen werd op allerlei mooie vrouwen en dronk onderwijl haar glas razendsnel leeg, die Connie gewoon weer aanvulde maar ook vroeg of ze er een glaasje water naast wilde. Dat was aan Lies echter niet besteed al ging haar drinktempo wel omlaag.

Terwijl ze Lies liet vertellen streek ze al een paar maal onwillekeurig over Lies goede enkel. Het voelde vertrouwd, natuurlijk en helemaal niet anders als vroeger met Eric, die eigenlijk altijd zo op de bank lag in plaats van zat. Het werd tijd voor soep en ze verkasten naar de eettafel waar Connie de kaarsjes had aangestoken. De soep was flauw met de groente nog te rauw, maar Lies loofde de smaak terwijl Connie deed of het geweldig was en beide waren blij dat het kommetje niet heel groot was. Bij het hoofdgerecht was Connie beter op dreef en de twee entrecotes waren warempel sappig en de rode wijn erbij perfect. De in de schil gekookte aardappels lieten beide onder het mom van overbodige koolhydraten achterwege en ze waren meer in gesprek over hun mannen. Pas bij het toetje kwamen ze over elkaar te spreken en gelukkig kon je aan twee bolletjes ijs en een blikje ingemaakte vruchtjes niet veel verknallen.

Dat hun handen elkaar allang gevonden hadden vond Eric grappig om te zien want ze probeerden allebei nog steeds zo luchtig mogelijk te doen. Tot het onontkoombaar was want Connie en Lies hielden elkaar stevig vast. De stilte leek perfect getimed en hun blikken vonden elkaar na op hun verstrengelde handen genageld te zijn geweest. De tafel was niet breed en over de tafel heen volgde een kusje. Het kusje veranderde in een kus en in een intense langdurige kus die beide hun hand deed vergeten. Ze lieten los en zochten evenwicht zo ver voorover geleund dat Lies er moeite mee kreeg, half zittend, half staand op een been. Daarom was het Connie die de kus verbrak en opstond waarna ze Lies terug naar de bank leidde. Toen Lies er eenmaal lag bleef zij op de rand zitten en kuste haar nieuwe vriendin opnieuw.

Eric voelde hoe hij weggezogen leek te worden van het schouwspel waar hij zo hard naar toe had gewerkt. Hij zag ze kussen, zag handen zoekend strelen en hoe kledingstukken geopend werden. Het leek of er een vage mist om hem heen ontstond die langzaam dikker werd. Hij hoorde kusjes, kreuntjes en zag ritmische bewegende handen. Kalm bleef hij terwijl de twee vrouwen elkaar verwenden, ontdekten en uitprobeerden zoals ze dat in het ene geval al een tijdje en in het andere geval al heel lange tijd niet gedaan hadden. Op de bank lag Lies met haar ingezwachtelde enkel over de leuning en Connie die op haar gezicht zat en zich de tong van Lies liet welgevallen. Haar borsten deinden onder haar ritmische bewegingen en ze keek omlaag in de twinkelende ogen van haar nieuwe liefde. Lies gaf haar het gevoel belangrijk te zijn en ertoe te doen.

Lies liet haar tong spelen tussen de vochtige lippen van haar vriendin. Ze had de hunkering gemerkt van Connie en was los gegaan. Deze vrouw mocht dan zestig zijn, ze was prachtig verzorgd en ze rook en smaakte zo lekker als ze nog nooit gemerkt had. Ze kuste, likte en liefkoosde het knopje zo goed ze kon en het effect was er. Terwijl haar handen Connies borsten omvatten en kneedden kwam Connie heftig. Ze verstilde, schokte en verstijfde terwijl haar wangen roder werden en haar lach verstilde. Ze had haar liefde gevonden. Boven haar opende Connie haar ogen weer. Ze was vervuld van de razende hitte van het orgasme en keek omlaag naar Lies die haar vasthield, geleide, opjutte en zo prachtig liefhad.

Hoe zou Lies op de motor zijn, dacht ze, waarna ze zich omdraaide en vooroverboog, het netjes geschoren kutje van Lies inspecteerde en daar vervolgens een kusje op drukte. Lies uitte een kreun en spreidde haar benen. De geur van haar opwinding kwam Connie tegemoet en ze kuste opnieuw waarna ze zachtjes met haar tong op verkenning ging. Ja, dacht ze, met deze vrouw wil ik verder. Hoe en wat weet ik nog niet maar daar komen we wel uit. Welgemoed mikte ze haar tong tussen de lipjes van het openstaande kutje en met een lange haal voelde ze de sidderingen door het lichaam van Lies gaan. Ja, zij is het! Het waren haar laatste samenhangende gedachten voordat ze zich helemaal aan haar lusten overgaf doordat ook Lies weer haar tong tussen de lipjes van Connie geplant had. Ze verstrengelden handen kusten en likten en kwamen samen.

Connie kon niet meer, draaide zich om en slaagde erin om naast Lies op de bank te kunnen liggen, aangenaam verwarmd door het verhitte lichaam nu de open haard bij gebrek aan aandacht bijna gedoofd was. Uiteindelijk stond ze op en pakte het fotootje uit haar tas. Lies zag het aan en voelde de spanning in Connie en het bijzondere van het moment. Teder kuste ze het de foto voor een laatste maal en voelde de woorden weer opkomen: Alles voor elkaar. Ze keek nog een keer hoe het ooit was en gooide het plaatje daarna in de open haard.

Eric voelde zich vredig en merkte hoe de mist sneller verdichtte en de geluiden wegstierven. Hij hoorde niet meer hoe Connie uitlegde dat de foto haar geholpen had het verlies van Eric te verwerken maar dat ze nu verder wilde. Het gaf niet meer en terwijl Eric definitief verdween flakkerde het vuur op en keken de twee vrouwen hand in hand hoe de vlammen in geen tijd het plaatje deden verdwijnen.
‘Het is goed zo’, gaf Connie aan en kuste Lies.
‘Dan is het goed lief’, beaamde Lies en ze bleven staren tot slechts zwarte as overbleef.
‘Ga je mee naar boven, lieve? Ik ben best wel moe.’
Ze hoopte erop maar toch kwam de vraag nog onverwacht voor Lies.
Ze stond op en inwendig juichend sprak ze rustig: ‘Niets liever schat.’