Deel 1
Het is de 21e eeuw. De tijd van rede en wetenschap heeft allang de tijd van bijgeloof vervangen. De mensheid heeft zich ontwikkeld tot een rationele apensoort. We hebben auto’s en computers, vliegtuigen en satellieten, we zijn naar de maan geweest en we gaan nog steeds met verbazingwekkende routine de ruimte in. Alles moet beredeneerd worden en er lijkt geen plaats meer te zijn voor romantiek en mysterie. Toch is het nog niet zo lang geleden, dat de mens ervan overtuigd was, dat de zon om de aarde draaide, dat moerassen na zonsondergang gemeden werden uit angst voor dwaallichtjes en andere geesten en dat oude vrouwtjes, met kennis van kruiden en geneeskunst, moesten vrezen voor dood op de brandstapel wegens hekserij.En juist voor die periode interesseerde ik me al van kleins af aan. Geen idee, waarom. Ik denk, dat mijn fascinatie voor met name hekserij begon door de sprookjes die mijn oma me voorlas, waarin altijd een heks scheen voor te komen, die alle mogelijke moeite deed, iemand ongelukkig te maken of erger. Vanaf het moment dat ik zelfstandig kon lezen stortte ik me in ieder geval op boeken over de late Middeleeuwen. Uiteraard was het in het begin vooral de fascinatie met het macabere, de bloedige details, de beeldend beschreven processen en dergelijke. Naarmate ik ouder werd, begon ik me meer en meer te interesseren voor de menselijke aspecten en de sociale impact, die met name de heksenprocessen hadden op de samenleving van die tijd.
Op de middelbare school was geschiedenis dan ook mijn lievelingsvak en mijn leraar was een inspiratie voor me. Hij hielp me met het vinden van boeken en zorgde er zelfs voor dat ik een symposium over de late Middeleeuwen kon bijwonen. Ik las alles wat hij me aanried en eigenlijk sprak het voor mij vanzelf, dat ik na de middelbare school geschiedenis zou gaan studeren en me zou specialiseren op mijn favoriete onderwerp.
En dat deed ik dus ook. Ik werkte hard, slaagde met mooie cijfers voor mijn examen VWO en ging naar Leiden. Ik worstelde me met wat tegenzin door de eerste twee jaar heen (teveel afleiding van Romeinen en dergelijke) en begon met enorme zin aan mijn specialisatiejaar. Er ging een wereld voor me open. Ik ploegde door archieven, schreef werkstukken en had de tijd van mijn leven. Na de laatste tentamens van dat jaar was ik helemaal vrij en kon ik me gaan voorbereiden op mijn laatste jaar en mijn scriptie. Maar voordat ik daaraan toekom in dit verhaal, moet ik toch maar even wat achtergrond over mezelf geven.
Mijn naam is Cynthia. Ik ben de enige dochter van een alleenstaande moeder en daardoor was mijn jeugd niet echt luxe. Mijn moeder werkte hard en we hadden nooit ergens gebrek aan, maar bepaalde dingen, zoals vakanties, zaten er bij ons niet vaak in. Daardoor leer je dat soort zaken wel meer te waarderen. Uit bovenstaande zou de lezer misschien opmaken, dat ik een kneuzig kindje was, dat altijd met haar neus in een boek op haar kamertje zat, maar dat was zeker niet het geval. Ik was een normaal kind, dat buiten speelde, vriendinnetjes en vriendjes had en regelmatig werd uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje.
Ik was ook geen raar kind of zo. Ik was (en ben) niet uitgesproken mooi, maar ik ben ook zeker niet lelijk. Een soort gemiddelde ‘girl next door’. Mijn opgroeien voltrok zich ook langs de normale paden als het gaat om omgang met jongens. Ik begon jongens interessant te vinden rond mijn elfde en jongens vonden mij interessant terug. De zaken groeiden dus zoals bij iedereen: Onhandige kusjes op mijn twaalfde, iets ervarener zoentjes op mijn veertiende en zoenen als een expert toen ik zestien was. En toen ik achttien was, kreeg ik verkering en verloor ik mijn maagdelijkheid (niet per se in die volgorde).
Ik was dus zeker geen boekenwurm zonder sociaal leven. Ik heb, al zeg ik het zelf, een opgeruimd karakter en een goed gevoel voor humor en kan altijd bouwen op een ruime vriendenkring. Ook tijdens mijn studie ging ik regelmatig uit met vriendengroepjes. Mijn verkering sneuvelde in die jaren en ik was een happy single. Voor mezelf had ik een beetje het gevoel, dat ik met relaties beter kon wachten tot ik met mijn studie klaar was, zodat ik mijn mannetje al mijn aandacht kon geven. Intussen was ik allerminst een muurbloempje. Als ik tijdens het uitgaan een leuke knul zag en het klikte, was ik niet afkerig van een lekkere eenmalige vrijpartij. Seks was voor mij iets, dat ik deed als de zin me te pakken kreeg en niet iets, dat weggestopt moest worden. In mijn tweede jaar had ik mijn eerste ervaring met een vrouw en vanaf dat moment was ik een actief biseksuele meid. Dat even als achtergrond, zodat een beetje duidelijk is, wie Cynthia is.
Verder met mijn verhaal, dus. In de vakantie tussen mijn derde en vierde jaar zou ik er voor het eerst tussenuit gaan. Ik had de afgelopen twee jaar gespaard en zou een langgekoesterde wens in vervulling doen gaan met een vakantie naar het groene Ierland. Dat land had me altijd aangetrokken, vanwege het diepe bijgeloof waarmee het doordrenkt leek te zijn. Het was echter niet alleen vakantie. Ik wilde van de gelegenheid gebruik maken om onderzoek te doen op het Ierse platteland naar sagen en verhalen over hekserij. Ik had ontdekt, dat mondelinge overlevering vaak beter de oervorm van de verhalen bewaart dan het geschrevene, wat vaak een momentopname is. Op het Ierse platteland moesten mensen wonen, die de verhalen kenden, die eeuwenlang werden verteld in de kroegen en aan het haardvuur.
Op een mooie ochtend in augustus pakte ik dus mijn tas, hing mijn laptoptas over mijn schouder en stapte in de trein die me naar Schiphol zou brengen voor mijn eerste vliegreis van mijn leven. De vlucht naar Dublin duurde nog geen twee uur en zeven uur na mijn vertrek uit Leiden stapte ik in Cork uit de trein en op de bus naar Rosscarberry, waar ik een kamer had gereserveerd in een B&B.
De B&B was een soort grote bungalow, een paar kilometer buiten het dorp zelf. Rosscarberry ligt aan de kust en kijkt uit over een zandbaai. De B&B had een magnifiek uitzicht over de heuvels en weiden, die de omgeving van het dorp vormden en alleen de aanblik van dat witte huis in de groene heuvels maakte al dat ik mezelf tot rust voelde komen. De B&B werd geleid door een echt Iers echtpaar, dat zijn uiterste best deed, de gasten zich zoveel mogelijk thuis te laten voelen.
Ik was uiteraard niet de enige gast. Er waren een paar Engelse families en in de kamer naast me logeerde een elfachtig, donker Frans meisje, dat in Ierland was om taalkundig onderzoek te doen naar overeenkomsten tussen Gaelic en een of ander obscuur dialect dat ergens in Frankrijk werd gesproken. Het was een groep aardige mensen en toen ik voor het eerste ontbijt benden kwam de volgende ochtend werd ik direct in de groep opgenomen, alsof ik er al weken logeerde. Iedereen was benieuwd wat ik deed en wie ik was en waarom ik naar Ierland was gekomen en men vond mijn onderzoek bijna net zo interessant als dat van mijn Franse buurvrouw.
De eigenaresse van de B&B was een al wat oudere vrouw, wier familie al eeuwen in de omgeving woonde.
"Altijd als gewone mensen," lachte ze met haar zangerige Ierse accent. Ze wilde met alle plezier met me praten, zei ze. Ze herinnerde zich, dat haar oma haar altijd Ierse verhalen vertelde en zou het enig vinden, die aan mij te vertellen. Toch keek ze wat moeilijk.
"Ach, al die meisjes tegenwoordig," zuchtte ze, toen ik vroeg wat er aan de hand was, "Leuke en mooie meisjes zitten met hun neus in de boeken in plaats van uit te gaan, feest te vieren en een leuke jongen te vinden om mee te trouwen."
"Maak je geen zorgen, Catherine," zei ik glimlachend, "Dit leuke en mooie meisje weet nog steeds wat feesten is. En die leuke jongen komt heus ook nog wel. Alleen nu nog niet."
De eerste twee dagen deed ik niet veel. Ik wandelde in de omgeving, snoof de frisse lucht op, ging op excursie naar Blarney Castle, bezocht allerlei landhuizen en kastelen en liet mijn hoofd leegwaaien op het strand. Het was prachtig zomerweer en ik kreeg al snel een lekker kleurtje. De stranden rondom Rosscarberry werden aangeprezen in de reisgidsen en dat was terecht. Het zand was goudgeel en omdat het helemaal in het zuiden van Ierland ligt, was het klimaat er aangenaam en de zee mooi blauw. Ik had wat boeken meegenomen uiteraard en bracht twee dagen lui op het zand door, dook af en toe de zee in en liet met me flirten door Ierse jongens en toeristen. De tweede dag klikte het zo goed met een leuke Deense jongen, dat ik een passievolle nacht in zijn tent doorbracht en de volgende ochtend het ontbijt in mijn B&B miste, wat me op een droevig-verwijtende blik van Catherine kwam te staan.
Maar Ierland blijft Ierland, met alle klimaatschommelingen van dien. Na mijn tweede stranddag begon het koeler te worden en aan het eind van de eerste week viel er een gestage druilregen. Ik gebruikte die dag om mijn laptop te openen en te beginnen met het opzetten van een plan voor het komende studiejaar. Het was lekker weer met mijn hobby bezig te zijn en ik kon een paar uur geconcentreerd doorwerken. Catherine had gezegd, dat ze de volgende dag tijd voor me zou hebben, dus ik zorgde dat ik daar ook wat voorbereidingen voor trof.
Ik was een paar uur bezig, toen er op de deur geklopt werd. Met een gemompelde verwensing trok ik mijn ochtendjas aan (als ik alleen ben ben ik graag naakt of in ieder geval zo licht mogelijk gekleed) en liep naar de deur. Aan de andere kant vond ik mijn Franse buurvrouw. Ik had de afgelopen dagen een paar keer met haar gepraat en we hadden samen een halve dag op het strand gelegen, dus ik kende haar wat beter dan de andere gasten. Haar naam was Chantal en ze was net als ik 22. Ze woonde vlak bij Orléans en studeerde Franse taal en filologie. Ze was een echte Française, met donkere ogen en een passionele natuur. Als ze praatte, onderstreepte ze haar woorden met expressieve gebaren. Op het strand had ik haar in bikini gezien en haar figuur bewonderd. Ze was petite, met slanke heupen en benen en kleine, maar volle borsten. Ik vond haar zeer aantrekkelijk en ze had me verteld, dat ze verloofd was.
"Ah, Cynthia," zei ze en ik genoot van de manier waarop mijn naam klonk met dat Franse accent. Ze legde de klemtoon op de laatste a en niet, zoals iedereen, op de y.
"Bonjour Chantal," zei ik en bekeek haar. Ze was blijkbaar net als ik, want ze droeg ook een badjas en had haar lange zwarte haren los over haar schouders hangen.
"Stoor ik?" vroeg ze verlegen en ik schudde mijn hoofd.
"Ik was net van plan even te stoppen," zei ik, "Even de druk van de ketel halen. Kom binnen."
Ze glipte langs me heen en ik rook haar parfum. Franse vrouwen ruiken altijd lekker, zelfs als ze een luie dag hebben.
"Ik..ehh.. kwam eigenlijk vragen of je tijd had voor een glaasje wijn," zei Chantal blozend, "Ik voelde me een beetje alleen."
"Lekker," lachte ik, "Precies waar ik eigenlijk zin in had."
Ze nam me mee naar haar kamer, die precies hetzelfde was als de mijne en de rest van de middag kwam er niets meer van werken. Ze had een fles heerlijke rode wijn en even later zaten we op haar bed met onze rug tegen de kussens, dronken wijn en kletsten honderduit. De fles was al snel leeg en Chantal en ik waren een stukje vrolijker dan toen we de fles opentrokken. Ons gesprek werd ook wat ondeugender en al snel hadden we het over vriendjes en seks.
“Ik hou van Jean-Pierre," verklaarde Chantal, "Hij is lief, hij geeft me aandacht en ik voel me goed bij hem. Maar in bed... Zijn idee van wilde passie is als hij zijn sokken nog aanheeft als hij op me komt liggen."
Ze zei het zo venijnig, dat ik een onbedaarlijke lachbui kreeg.
"Mijn ex-vriendje," verklaarde ik met dikkere tong, "Wilde alleen seks met me als ik eerst was gaan douchen en daarna was hij binnen anderhalve minuut klaar. Al die moeite voor anderhalve minuut."
"Ik doe het het liefst met mezelf," zuchtte ze en ik knikte.
"Heel verstandig," zei ik, " Dan doe je het met iemand, die weet wat je lekker vindt."
Peinzend keek ik haar aan.
"Heb je het wel eens met een vrouw gedaan?"
Chantal verschoot van kleur.
"Mais non," protesteerde ze, "Ik ben niet lesbisch."
"Ik ook niet," giechelde ik, "Maar ik heb het wel gedaan."
Ik vertelde haar over mijn eerste keer en blozend luisterde ze.
"En is dat lekker?" vroeg ze verlegen. Ik knikte.
"Heel lekker. Zacht."
De combinatie van de herinnering en de wijn begon zijn effect op me te hebben en ik kreeg het een beetje warm. Mijn tepels werden harder onder mijn badjas en ik begon een kriebelig gevoel in mijn buik te voelen. Uit mijnooghoek keek ik naar Chantal, die ook een beetje blozend naar me zat te kijken. Het gebeurde gewoon. Ik draaide me naar haar toe en kuste haar, zacht, op haar lippen. Tot mijn verbazing en plezier beantwoordde ze mijn kus direct en nam zelfs even het initiatief, door haar tongetje te gebruiken.
We hebben die middag heerlijk gevrijd. Chantal was een gretige leerlinge, die zonder al te veel drempels, direct in deze nieuwe ervaring dook. Ze kronkelde onder mijn tong, voordat ze mij liet kronkelen onder haar vaardige, slanke handen. Pas tegen etenstijd klommen we voldaan van haar bed af en keerde ik terug naar mijn kamer om me aan te kleden en uit eten te gaan. Ik sliep die nacht als een roos, tevreden met hoe mijn eerste vakantieweek was verlopen. Ik had twee heerlijke vrijpartijen meegemaakt en voelde me bevredigd op meer dan één niveau.
De volgende ochtend bij het ontbijt leek Chantal me te ontwijken, maar toen ik haar even later tegenkwam in de gang bij onze kamers, duwde ze me zonder meer tegen de muur en gaf me een heerlijke zoen.
“Merci, cherie,” fluisterde ze in mijn oor, “Je hebt me de ogen geopend.”
Ze knipoogde en verdween in haar kamer, mij wat duizelig achterlatend. Ik vermande me, zocht in mijn kamer mijn spullen bij elkaar en ging op weg naar Catherine, die me vandaag zou helpen met mijn onderzoek. Ze ontving me in hun privé-appartement en het was een goudmijn van een dag. Catherine wist nog bijna alle verhalen te vertellen, die haar oma en haar moeder haar verteld hadden en ze waren een bron van nieuwe inzichten voor me. Hoewel ik de meeste verhalen wel kende, vertelde zij ze met een heel andere insteek en ik heb de halve dag met open mond zitten luisteren. Veel aantekeningen heb ik niet gemaakt, maar gelukkig heeft mijn recordertje alles opgenomen.
Na wat wel dagen leek, maar niet meer was dan een uur of vier, zweeg Catherine en kon ik bijkomen. Ik klikte de recorder uit en leunde achterover. Aan de ene kant had haar verhaal me geholpen met het bevestigen van een idee, dat ik had, namelijk dat de structuur van heksenverhalen in heel Europa min of meer wel overeen kwam. Het is als met moppen: Ze zijn op een bepaalde manier opgebouwd en verschillen eigenlijk alleen in de details. Hetzelfde geldt overigens voor griezelverhalen.
“Dat was geweldig, Catherine,” zei ik ademloos en ze keek verheugd.“Het zijn alleen maar oude verhalen, hoor,” zei ze, maar ik schudde mijn hoofd. “Ze leggen de ziel van dit gebied bloot,” zei ik, “En ze vertellen me, dat de verhalen, zoals die worden overgeleverd van generatie op generatie, duidelijk verschillen van de verhalen, die ooit zijn opgeschreven. De verhalen leven nog, de opgeschreven verhalen zijn dood, die zijn niet meer dan een momentopname.”
Catherine keek me peinzend aan.
“Waarom ben jij zo gefascineerd door hekserij?” vroeg ze, “Ben je zelf heks?”
“Er zijn mannen, die me ongetwijfeld zo noemen,” zei ik, “Maar als je bedoelt of ik een Wicca-aanhanger ben, dan...”
“Nee,” onderbrak ze me, “Wicca is anders. Ze noemen zich wel heksen, maar ze zijn het niet. Ik bedoelde of je hekserij van binnenuit bestudeerd hebt. Echte hekserij”
Ik keek haar aan. Haar blauwe ogen keken me zonder knipperen aan. Ik zag geen enkele aanwijzing dat ze me in de maling zat te nemen.
“Nee,” zei ik toen langzaam, “Hekserij... Het bestaat volgens mij niet.”
“Oh, het bestaat wel degelijk,” zei ze geheimzinnig, “Zeker hier in Ierland. Zou je een heks willen ontmoeten?”
“Een... een echte heks?” stotterde ik en kalm knikte ze.
“Mijn moeder is een heks,” zei ze, alsof ze vertelde dat haar moeder blinde kinderen voorlas, “Zij kan je ongetwijfeld nog veel meer vertellen.”
“Dat zou geweldig zijn,” zei ik enthousiast, “Dat zou mijn onderzoek enorm helpen.”
“Kom morgen hierheen,” zei Catherine, “Ik zal je vertellen, waar ze woont en dan kun je met haar gaan praten.”
Ik bedankte haar uitvoerig en liep een beetje daas terug naar mijn kamer, waar ik op bed plofte. Mijn hoofd draaide van de indrukken van die dag en ik liet alle gebeurtenissen nog eens voorbijkomen. Ook Catherine’s aanbod. Peinzend staarde ik naar het plafond. Als haar moeder een heks was en dan geen Wicca-tante, wat moest ik me er dan bij voorstellen? Een echte toverheks met een huisje van peperkoek en een vliegende bezemsteel? Ik giechelde bij het beeld. Ach kom nou, Cynthia. Je weet best dat de vliegende bezemsteel een allegorische voorstelling is van de fallus.
Ik besloot het maar af te wachten. Geen moment kwam het bij me op, dat Catherine misschien niet serieus was geweest. Haar uitdrukking en de toon van haar stem waren daarvoor te ernstig geweest. Nog steeds peinzend zwaaide ik mijn benen van het bed en kleedde me uit. Plots had ik behoefte aan een warme douche en een hamburger. Even terug naar de 21e eeuw.
De volgende ochtend werd ik half uitgerust wakker. Ik had een groot deel van de nacht liggen piekeren en maar af en toe een hazenslaapje gehad. En al die verloren nachtrust was nog voor niks geweest ook, want ik wist nog steeds niet, wat ik ervan moest denken. Hekserij? Ondanks dat ik er mijn hele leven al mee bezig was, had ik het nooit aanvaard als bestaand, maar altijd als legendarisch, als een manier voor mensen om onverklaarbare dingen te verklaren. En nu was er iemand, die me rechtuit vertelde, dat hekserij wel bestond en dat haar moeder een heks was.
Ik nam een lange hete douche, kleedde me aan en wandelde naar de eetzaal. De gebruikelijke groep zat al aan de tafeltjes en ik schoof aan bij Chantal, die me met glanzende ogen aankeek.
“Goedemorgen, Cynthia. Heb je goed geslapen?”
“Helaas niet,” zuchtte ik, “Erg slecht, zelfs.”
“Dan moet je vanmiddag maar een dutje gaan doen,” zei ze opgewekt en fluisterde erachteraan: “In mijn bed.”
Ondanks mijn vermoeidheid moest ik lachen en voelde ik toch even een scheutje van lust.
“Als ik vanmiddag al terug ben van mijn uitstapje, kom ik misschien wel bij jou bijslapen,” knipoogde ik en Chantal bloosde allerliefst. Catherine kwam het ontbijt brengen en we spraken verder over koetjes en kalfjes. Chantal wilde weten, waar ik heen ging en ik hield het vaag op ‘een wandeling’.
Na het ontbijt verzamelde ik mijn spullen en liep, toch wat zenuwachtig, naar beneden, waar Catherine me al stond op te wachten. Ze liep met me mee naar buiten en leidde me naar een smal paadje, achter het huis.
“Dit pad volg je tot je bij een bos komt,” zei ze, “Achter die heuvel. In dat bos is een tweesprong. Je neemt de linker tak en die volg je tot je weer bij een tweesprong komt. Daar neem je de rechtertak. Die leidt je weer uit het bos. Aan de rand van dat bos is een zijpad. Daar ga je in en aan het eind daarvan ligt het huisje van mijn moeder. Ze weet dat je komt.”
Ik krabbelde haar aanwijzingen op een blaadje, slikte en ging op weg. Het was een mooie dag. Na de regen van de afgelopen dagen scheen eindelijk de zon weer en het groene Ierland zag er pas gewassen uit. De lucht rook heerlijk en wandelen was een genot. Ik haastte me niet, genoot van het weer en bereikte na een half uurtje de bosrand. De weg door het bos was korter dan ik gedacht had en binnen twintig minuten stond ik voor de deur van een kleine cottage. Nog voordat ik kon kloppen ging de deur al open.
Ik hoefde niet bang te zijn, dat ik bij het verkeerde huis stond, want de vrouw die opendeed, was een oudere kopie van Catherine. Haar haren waren wat grijzer, ze had meer rimpels en ze was wat gebogen, maar verder was het duidelijk, dat ik de juiste persoon voor me had. Haar Engels had een dikker, zangeriger accent dan dat van Catherine.
“Jij moet Cynthia zijn,” zei ze, “Welkom. Ik ben mrs. O’Garrett, maar iedereen noemt me Nanny. Kom binnen.”
Dus dit was een heks. Ik zag gewoon een Ierse grootmoeder en ook haar huisje was heel normaal ingericht, zonder vleermuizen aan het plafond of opgezette zwarte katten. De enige kat die er rondliep was een dikke rooie, die waggelend kwam snuffelen aan mijn been. Ik volgde Nanny haar huis in en ze bracht me naar de voorkamer. Een gewone voorkamer, die in niets verschilde van de voorkamer, zoals mijn oma die ook had.
“Ga zitten, meisje,” zei ze, “Thee?”
“Graag,” zei ik en ze verdween naar de keuken, waar ik haar hoorde rommelen en tegen de kat praten. Even later kwam ze terug met twee kopjes, waarvan ze er één bij mij neerzette. De geur uit het kopje was sterk en zoet en toen ik een klein slokje nam, was ik verrast door de volle smaak ervan. Het leek alsof je de hele natuur proefde. Zelf ging ze in de gemakkelijke stoel tegenover me zitten en keek me aan.“Catherine vertelde me, dat je geïnteresseerd bent in heksen,” zei ze en ik knikte.
“Vertel me daar eens wat van,” zei Nanny toen en dus vertelde ik haar over mijn hobby. Haar blauwe ogen waren helder en ze knikte af en toe, de perfecte luisteraar. Af en toe nam ik een slokje thee, die rechtstreeks naar mijn hoofd steeg en me alles helderder deed zien.“I see,” zei Nanny, toen ik uitgerateld was, “Er is dus niemand geweest, die je naar het onderwerp heeft toegeduwd?”
Vreemde vraag. Ik schudde mijn hoofd.
“Ik werd nieuwsgierig door de verhalen,” zei ik, “En die nieuwsgierigheid is gebleven.”
Nanny knikte peinzend.
“Je hoort niet vaak, dat een jonge vrouw in deze tijd zich zo geboeid toont door dit onderwerp,” zei ze, “Het geeft me hoop voor de toekomst.”“Hoop?”
Langzaam knikte ze.
“Laat me het uitleggen. Catherine heeft je verteld, dat ik een heks ben, nietwaar?”
Ik knikte en ze glimlachte.
“Weet je hoe ik een heks geworden ben? Op dezelfde manier als jij. Ik ben me er steeds meer in gaan verdiepen. Natuurlijk, toen ik jouw leeftijd had, was er geen sprake van, dat ik ging studeren. Ik moest trouwen, kinderen krijgen, werken. Maar in mijn vrije tijd studeerde ik zelf. Ik deed, wat jij gedaan hebt. Ik ging op zoek naar de oude verhalen. In mijn jeugd leefden er nog veel oude vrouwtjes, die van hun grootmoeder verhalen hadden gehoord. Heb je wel eens nagedacht hoe weinig jaren je eigenlijk scheiden van die tijd? Mijn oma’s oma leefde aan het eind van de 18e eeuw.”
Ze keek me doordringend aan.
“Voor jou is het weer veel verder terug, maar mijn oma hoorde de verhalen dus van iemand die leefde toen de verhalen speelden. Dat is zeer machtig. En oma vertelde de verhalen aan mij en ik ging op zoek. Op zoek naar hekserij.”
Ik zat als aan haar lippen gekluisterd. Mijn laatste thee was op en de zangerige stem van Nanny golfde gemakkelijk mijn hoofd in.
“Op een dag kwam ik bij de oudste vrouw in het County,” ging ze verder, “Ze was 103 jaar oud en zij was de laatste heks in Ierland. De laatste echte heks, bedoel ik dan, niet die nep heksen, die je nu overal ziet met hun kruidentuintjes. Zij had de kunst nog geleerd van Black Alice, de bekendste heks van Ierland.”
Nanny stond op en rommelde even in een kast. Eruit haalde ze een in leer gebonden boek, ongeveer zo dik als een telefoonboek, dat ze op tafel legde.
“Dit is het Heksenboek,” kwam haar zangerige stem weer, “De heks, die ik ontmoette, liet het aan mij zien. Het boek weet, wie je bent, Cynthia. Als het boek je potentie ziet, zal het zich voor je openen. Als het boek meent, dat je geen heksenmateriaal bent, zal het slechts banale teksten tonen. Kom eens hier.”
Ik kon haar stem niet weerstaan. Als in trance kwam ik overeind en liep naar de tafel. Ze schoof een stoel naar achteren en liet me gaan zitten. Ze kwam aan de andere kant staan en legde haar hand op het boek.
“Cynthia, ik voel in jou een sterke kracht. Jouw leven heeft jarenlang in het teken gestaan van hekserij, zonder dat je zelf heks bent, zonder dat je eigenlijk weet, wat hekserij echt is. Dit boek kan dat veranderen, zoals het mij veranderd heeft. Toen ik het boek las, werd mijn wereld duidelijk, net als mijn taak. Lees het boek, Cynthia. Open je geest voor het boek en voor de macht die erin leeft.”
Ze tilde haar hand op en schoof het boek naar me toe. De kamer om me heen vervaagde toen mijn ogen op de kaft vielen. Griekse, Hebreeuwse, Latijnse, Cyrillische letters en tekens waren in het leer gebrand en hier en daar kon ik een woord ontcijferen, zonder de betekenis te snappen. Het kan een effect van het licht geweest zijn, maar het leek me toe dat rode schaduwen de letters omlijstten en bewogen op mijn ademhaling, als kaarsvlammen. De tekens leken me tegemoet te springen en zich in mijn hoofd te branden.
Met een trillende hand pakte ik de kaft beet en het was alsof ik een geleider werd. Ik voelde iets.. dingen.. kracht.. kennis.. via mijn vingers mijn lichaam instromen. Maar ik voelde ook iets anders: Wilskracht, verzet, lust. Langzaam sloeg ik het boek open, genietend van het gevoel in mijn vingers. De woorden op het titelblad leken geen verband te hebben met elkaar of met een mij bekende taal, maar plots was het alsof de letters tot leven kwamen. Ze gleden over de pagina, veranderden van plaats, werden woorden. Welke woorden weet ik niet. Ik weet alleen dat de woorden volkomen zinnig waren. Ik begreep ze allemaal en allemaal drongen ze bij me binnen, bezetten mijn hoofd.
Bladzijde na bladzijde sloeg ik om. Tijd en ruimte verdwenen en elke bladzij bracht me nieuwe inzichten. Maar elke bladzijde bracht me ook nieuwe verlangens, nieuwe vragen. Ik kreeg het warm. De woorden leken mijn lichaam evenzeer te laten ontwaken als mijn hersenen. Ik voelde lust door mijn aderen stromen, mijn lichaam reageren. De lust werd sterker en sterker en ik kon er niets anders tegen doen, dan me eraan overgeven.
Mijn vingers vonden mijn bloes en knoopten hem los, terwijl mijn ogen de teksten van het boek bleven indrinken. Mijn bovenlichaam was naakt, mijn onderlichaam bedekt. Mijn tepels waren hard, mijn keel was droog, mijn poesje was nat. Mijn vingers vervolgden hun tocht, net als mijn ogen. Mijn jeans kwam los, gleed langs mijn benen op de grond. Mijn slip was doorweekt, het verlangen nu groter dan ooit. Ik wilde deze kracht ontvangen en ik wist dat er maar één manier was om dat te doen.
De bladzijden bleven me roepen, bleven me vullen. Ik leerde de kennis van Hecate, van alle orakels die ooit geleefd hadden. Tegelijk schreeuwde mijn lichaam om bevrediging, wilde ik ook daar gevuld worden. Mijn handen kneedden mijn borsten. Ik was vergeten waar ik was, met wie ik was. Elke aanraking leek me meer en meer te doen leven. Mijn huid tintelde. Het was alsof het aanraken van mijn lichaam alle poriën opende, waardoor ik een grotere capaciteit van kennisopname had. Bladzij na bladzij las ik, geiler en geiler werd ik. Mijn vingers doopten zich in mijn sappen en smeerden ze uit over mijn lichaam. Meer en meer kennis werd mij aangeboden en meer en meer lust kwam erbij.
De teksten leken me aan te moedigen, galmend in mijn hoofd. ‘Doe het, Cynthia. Geef je eraan over. Geef je aan ons over. Word één van ons. Wij waren allemaal zoals jij en jij zult ooit zijn zoals wij. Laat je vullen door de Bron. Open jezelf, lichaam en geest.’ Het was alsof een koor van duizend stemmen in mijn oren klonk. En ertussendoor hoorde ik andere stemmen fluisteren. Stemmen die geile dingen zeiden, stemmen die me fysiek opwonden. Stemmen, die mijn handen opdrachten gaven, mijn lichaam bevelen gaven. En mijn lichaam gehoorzaamde.
Mijn handen streelden nu openlijk mijn lichaam. Bladzijde na bladzijde werden de stemmen sterker, bladzijde na bladzijde werd mijn opwinding groter. Een enorme bal van pure energie leek zich te verzamelen in mijn lijf. Elke bladzijde liet de bal groeien, maar ik wist dat de ultieme bevrijding pas zou komen met het laatste woord, dus gretig las ik verder. Alles werd duidelijk. Alle vragen over hekserij die ik sinds mijn jeugd had gehad, werden beantwoord. Het was een mooie wereld, die zich voor me opende. Een wereld waarin alles mogelijk was.
Gelukzalig las ik verder tot de laatste bladzijde. Ik herinner me er geen woord van, maar alles kwam in me terecht, alles verklaarde alles. En bij de laatste zin, bij het laatste woord barstte mijn lichaam voor mijn gevoel uit elkaar. Het genot was groter dan ik ooit had meegemaakt. Ik spartelde als een vis op het droge terwijl het orgasme groter en dieper werd tot ik zeker wist dat het niet hoger kon. En op dat moment leek het alsof de grootste en beste pik ter wereld mijn kut binnendrong en daar tot ontlading kwam. Hete golven leken me te vullen en mijn hoogtepunt kreeg een hoogtepunt.
Het was teveel voor me en met een enorme schreeuw, het laatste wat ik me herinner, verloor ik het bewustzijn en werd opgeslokt door de duisternis van het heelal, waar ik werd opgevangen door duizenden zachte armen, duizenden zachte monden die me allemaal kusten, duizenden penissen, die me allemaal doorboorden en elke aanraking maakte me sterker, tot ik alle besef van gevoel en tijd verloor en ten onder ging in de zwartheid...
