Verknipt!

Verknipt. Dat is de beste samenvatting van het systeem waarin ik ben opgegroeid, in een volksbuurt in Rotterdam-Zuid. Mijn roots, zeg maar. Geweld, verbroken relaties, ruzie in de familie, ruzie met de buren, buitenechtelijke kinderen, tienerzwangerschappen, incest, politie aan de deur, jeugdbescherming aan de deur, deurwaarders aan de deur, ik heb het allemaal van heel dichtbij, of van iets verderaf maar nog steeds dichtbij, meegemaakt. Op z’n minst had ik erover gehoord via de tamtam op een spaarzame wijk- of familiebijeenkomst. Waar het trouwens ook op ellende kon uitlopen. Allemaal niet iets om trots op te zijn maar het verleden en het nest waaruit je komt kun je nu eenmaal niet veranderen. Het enige dat je kunt veranderen is jezelf. En zelfs dat maar mondjesmaat.

Afgezet tegen de buurt en de familie viel het in het gezin waaruit ik kom nog wel mee. Mijn moeder hield denk ik wel van ons en heeft altijd haar best gedaan om voor mij, en mijn oudere zus en jongere broer, te zorgen. Zo goed of kwaad als dat ging althans. Wat niet altijd zal zijn meegevallen, met drie kinderen, van drie verschillende vaders, en geen enkele vader in veld of wegen te bekennen. Elke zwangerschap was een ongelukje geweest na een one night stand, geen van drieën weet wie haar of zijn vader is. Wel verschenen er in de loop van jaren een hele stoet stiefvaders, de een leuker dan de ander, maar niet een daarvan schoot wortel. Wat ik denk, is dat deze mannen in huis kwamen omdat ze geld in het laadje brachten. Waarmee ze een bron van inkomsten waren voor mijn moeder zonder dat het prostitutie was.

Hoe dan ook, ik heb me aan het systeem onttrokken en het contact met mijn familie verbroken. Ook het contact met m’n moeder. Er gaat alleen nog heel af en toe een appje heen en weer met mijn zus. Na twee mislukte huwelijken, gelukkig zonder kinderen, was ik bij mezelf te rade gegaan en tot de slotsom gekomen dat ik het zo niet meer wilde. Dat ik de cirkel rigoureus wilde doorbreken en dat heb ik uiteindelijk ook gedaan. Zonder hulp, op eigen kracht. Maar ik ben wie ik ben, mondjesmaat veranderd, maar nog steeds gevormd door het systeem waaruit ik kom. Dat kan betekenen dat ik andere normen en waarden heb, en daardoor wellicht anders naar situaties, relaties en seks kijk, dan jij. Want een verknipt systeem, is een verknipte vrouw. Het is maar dat je het weet…

***

Het was een gewone doordeweekse dag die, feitelijk ook gewoon, traag verliep. Heel traag. Verstikkend traag. En het was stil. Verstikkend stil. Geen klant te bekennen en ik stond me af te vragen waarom ik in hemelsnaam ooit op het onzalige en onwaarschijnlijk domme idee was gekomen om een eigen winkel te beginnen. In naaigerei, nota bene, terwijl je alles op het Internet kunt krijgen. Ja, om eigen baas te zijn en zo mijn eigen lot in handen te hebben. Maar als ik had geweten dat ik voornamelijk m’n eigen klant zou zijn, plus het feit dat eigen baas zijn maar een relatief begrip is in dit overgereguleerde landje, had ik me misschien wel twee keer bedacht. Hoewel ik door dat landje best geholpen ben om deze droom te verwezenlijken, met dank aan het UWV, dat dan weer wel.

Hulp die misschien voor niets was geweest. Want de zaken gingen slecht. Heel slecht. Verstikkend slecht. Weinig klanten betekent nu eenmaal weinig omzet, maar nog steeds dezelfde kosten. Dus was intussen alles wat ik aan eigen geld had ingebracht (geld dat ik had overgehouden van mijn tweede scheiding) plus de subsidies vanuit dit landje, verdampt. Geen inkomsten, groeiende schulden, het ging mis. Dus stond ik achter de toonbank te mijmeren over welke van de twee fatsoenlijke jurken ik zou aantrekken in de gang naar de faillissementsrechtbank, toen tot mijn verrassing de deurbel ging. Zou het waar zijn? Een klant? Ja, een klant, een man van eind veertig, begin vijftig.

“Goeiemiddag, waarmee kan ik u helpen?” vroeg ik met een hoopvolle glimlach, toen hij bij de toonbank kwam staan.

Hij keek eens rond, toen naar mij; “Ik geef je 500 euro als je al je kleren uittrekt en je me één minuut aan je tieten laat zitten.”

“WAT ZEG JE?” reageerde ik verbouwereerd.

Voordat ik kon zeggen dat hij kon doodvallen en als de sodemieter mijn winkel uit moest gaan, en dat ik anders zou gaan gillen, legde hij een stopwatch en een stapel 20-euro biljetten neer.

“500 euro. Een minuut, Je mag het zelf timen.”

Normaal gesproken zou ik hem schreeuwend en tierend een trap in zijn ballen gegeven hebben, of minstens gedreigd hebben om de politie te bellen, maar ik had nu eenmaal een zware tijd. Zonder nagels om aan mijn kont te krabben. Plus was ik natuurlijk veranderd. Mondjesmaat weliswaar, maar toch, op die manier wilde ik niet meer vechten. Dan dat stapeltje bankbiljetten, ik had in tijden niet meer zo’n omzet gehad. En deze kerel wilde het geven voor een minuut. Toegegeven, een discutabele en vernederende minuut, maar welk werk dat goed betaalt is dat niet?

Eigenlijk had ik willen zeggen dat hij de pestpleuris kon krijgen, maar ik had ook de taal afgezworen die gebruikelijk was in het milieu waaruit ik kom. Dus zei ik nu dat hij beter kon ophoepelen, onwillekeurig loerend naar die vijfentwintig twintigjes. Hij deed het niet, in plaats daarvan schoof hij het stapeltje in mijn richting.

“Een minuut en het is van jou en ben ik weg.”

“Hoe weet ik dat je niets zult proberen?”

Fuck, nu wist hij dat ik geïnteresseerd was.

“Dat zal niet gebeuren. Zullen we uit het zicht gaan staan, of wil je het hier doen?”

Het is onmogelijk te beschrijven hoe vreselijk het was om daar te staan, in een klein magazijn, en te strippen voor een vreemde terwijl zijn ogen zich in mij boorden. Het leek of hij zich elke vierkante centimeter van mijn naakte lijf wilde inprenten terwijl ik mijn kleding en ondergoed uitdeed. Wat was ik in hemelsnaam aan het doen?

“Nou, ik denk dat je nu kunt beginnen,” zei ik, eenmaal naakt, met een vuurrode kop.

De kerel drukte op de stopwatch en gaf hem aan mij. Waarop ik mijn schouders naar achteren drukte en mijn tieten aan hem gaf. Ik had half en half verwacht dat hij mijn meisjes zou vastgrijpen en er botweg in zou knijpen. Maar nee, hij legde zijn vingers net onder mijn borsten en schoof ze langzaam op, tot ze vol in zijn handen lagen. Ik liet hem z’n gang gaan, afspraak is afspraak, maar deed wel mijn ogen dicht. Zijn vingernagels schraapten over het kippenvel aan de onderkant, ik voelde tintelingen bovenop tintelingen. Deze jongen wist wat hij deed! Tegen de tijd dat hij mijn tepels bereikte waren ze keihard en minstens drie keer zo groot. Er draaide een uiterste vingertop rond over mijn tepelhoven, links en rechts tegelijk, waardoor ik onwillekeurig een flinke hap lucht inzoog. Kut, shit, fuck, ik deed nog wel zo m’n best om het geschokte slachtoffer te zijn! Voordat ik het wist voelde ik dat hij mijn voorhoofd kuste.

“De minuut is voorbij,” zei hij.

Waarop ik mijn ogen weer opendeed, nu echt beschaamd. Maar, ik was ook nogal onder de indruk van zijn eerlijkheid.

“Kan ik mijn kleren weer aantrekken,” vroeg ik, terwijl ik irritatie veinsde.

“Ik geef je nog eens honderd euro als je me mijn hand tussen je benen laat leggen.”

“Maar niet in me!”

“Nee, en slechts 15 seconden.”

Ik was al naakt en grondig gemolesteerd, bedacht ik me, dus kan ik net zo goed nog een paar momenten van schaamte ondergaan. Het geld zou veel goedmaken.

“Goed dan,” zei ik, terwijl ik met mijn benen iets uit elkaar ging staan en mijn ogen weer dichtdeed.

Pas toen ik een vinger door mijn buitenste lippen voelde glijden, tot hij tussen mijn schaamlippen zat, besefte ik pas hoe nat ik was. God, de schande, nu wist hij dat ook! Gelukkig was het maar voor 15 seconden. Als hij langer met die verdomde vinger heen en weer had kunnen wrijven had ik hem misschien gesmeekt om door te gaan. Maar nu, juist op het moment dat mijn knieën knikten, stopte hij. Ik deed mijn ogen open en zag zijn glimlach.

“Hartelijk bedankt. Ik kom er zelf wel uit.”

’s Nachts schaamde ik me, nee, walgde ik van mezelf. Maar ik had ’s avonds wel de energierekening betaald. En het weerhield me niet om zijn vinger te vervangen voor mijn eigen vinger. Deze keer echter hield het wrijven niet op na 15 seconden. De spanning groeide, groeide en groeide, tot ik zo hard kwam dat ik dacht dat ik in brand was gevlogen.

Er gingen vier stille winkeldagen voorbij zonder veel klanten. Op de vijfde dag was ik een schoonmaak aan het afronden toen de deur rinkelde. Ik schrok zo van het feit dat diezelfde man naar de toonbank kwam lopen, dat ik bijna een wind liet. Ging dit een herhaling worden van een week geleden? Hoe groot was ook alweer die rekening van de leverancier?

“Kan ik je helpen?” vroeg ik, terwijl ik zelf de bibbering hoorde in mijn stem.

“Ik geef je 700 euro als je al je kleren uittrekt en mij een minuut je kont laat likken.”

“Kan je niet gewoon aan mijn tieten voelen?”

Ik kon zelf niet geloven dat ik zo'n stomme vraag had gesteld!

De kerel telde achthond euro neer, 40 briefjes van twintig, en legde de stopwatch ernaast.

“800 euro.”

Godver.

Toen ik eenmaal mijn kleren had uitgetrokken, om de waarheid te zeggen voelde het minder vernederend als die eerste keer, gleed zijn blik weer over elk detail van mijn lijf. Het was 800 euro dus hij kon zijn gang gaan.

“Buig daar overheen,” wees hij op een stapel stevige dozen en gaf me de stopwatch.

En ik, de domme bijna failliete gans, deed het. Het volgende moment werden mijn billen uit elkaar getrokken en toen likte hij me daar, vanaf de basis van mijn vagina helemaal tot op mijn anus. Ik kon nog net op mijn tong bijten, anders had ik het uitgegild. Nooit eerder had iemand me daar gelikt, laat staan een vreemde. Aanvankelijk was het een griezelig, bizar gevoel, maar toen pakte het me toch enigszins. Vaardig wervelde hij met zijn tong over de ruwe huid van mijn sfincter, waarbij hij af en toe zelfs enige druk uitoefende op de uitgang zelf. Uiteindelijk gaf ik hem een paar extra tellen, misschien iets meer. Waarna ik weer de extra 100 euro accepteerde en hem 15 seconden aan mijn kut liet zitten.

“Je bent nat,” zei hij, de klojo.

“Vast en zeker speeksel van jou dat naar beneden druppelt,” loog ik keihard.

“Dat verklaart het,” gaf hij toe, heel hoffelijk. “Ik kom er zelf wel uit,”

Wie was toch die kerel die ik zulke afschuwelijk banale dingen met me liet doen. Waar kwam al zijn geld vandaan? Die nacht kietelde ik mijn anus terwijl ik tegelijkertijd hard in mijn tepels kneep. Net zolang tot ik weer in brand gevlogen was.

Er ging anderhalve week voorbij en het was bijna tijd om de huur te betalen. Van de winkel en van mijn flat. Daardoor, en alleen daardoor, betrapte ik mijzelf er af en toe op dat ik naar de deur keek, bijna in de hoop dat hij binnen zou wandelen. Was ik altijd al een hoer geweest die deed alsof ze een winkel had? Ontkennen kon ik het niet, voor 800 euro hoopte ik dat hij mijn kont nog eens wilde likken. Plus honderd om 15 seconden over mijn kut te wrijven. Was ik echt zo diep gevallen? Afgaande op de opwinding die ik voelde toen hij inderdaad binnenkwam, was het antwoord een duidelijk ja.

Met elke stap die hij dichterbij kwam zette ik me meer schrap. Wat voor schunnige, weerzinwekkende act zou hij dit keer van me vragen? Hoeveel zou dat betalen? Ik denk dat ik voelde dat ik hem kon vertrouwen omdat hij zich altijd aan de afspraken had gehouden. Raar eigenlijk.

“Kan ik je ergens mee helpen?” vroeg ik, met knikkende knieën in afwachting van het antwoord.

“Ik geef je duizend euro.”

Toen hij het geld op de toonbank uittelde was het even stil.

“Waarvoor?” vroeg ik nerveus.

“Zeg jij het maar.”

Dat bracht me in de war. Ik had het geld in mijn hand en hij maakte niet de indruk dat hij het weer van me af wilde pakken. Wat zou ik hem geven voor dat geld? Het was uitgesloten dat hij bovenop me zou liggen en die oude pik van hem bij me naar binnen zou werken. Zou ik hem dan gewoon weer laten likken? Nee, ik had eergevoel, hij moest waar voor zijn geld krijgen. Godverdomme, voor zoveel geld moest ik hem iets van waarde geven.

“Ik zal mijn kleren uittrekken,” bood ik eindelijk aan.

“Dat zou ik leuk vinden,” reageerde hij vriendelijk.

"En dan… zal ik je afzuigen.”

"Een minuutje?" informeerde hij.

"Zolang als nodig is," bloosde ik.

Dit was een enorme stap voor me, maar duizend euro was ook een enorm bedrag. Het zou de huur van mijn flat betalen en ook nog wat andere rekeningen. Toch, me uitkleden was een kleinigheid in vergelijking met op mijn knieën gaan zitten en zijn gulp openritsen. Ik weet dat mannen graag zien dat je naar hun kijkt als hun pik je mond inschuift, maar ik kon dat gewoon niet. Sowieso is pijpen niet helemaal mijn ding. Als je er eenmaal aan begint moet je alles geven. Doe je dat niet, ben je de hele dag bezig.

Heel erg mijn best deed ik niet, geloof ik. Ik gebruikte mijn tong oppervlakkig en zuigen deed ik ook maar halfslachtig, met wat overdreven slurpgeluidjes, waarbij ik zijn piemel zover als ik kon in mijn keel duwde zonder te kokhalzen. Hij kreeg geen waar voor het geld dat hij ervoor betaalde, toch bleef hij aardig. Hij trok niet aan mijn haren en probeerde zijn pik niet door mijn keel te duwen, als sommige mannen doen. Obscene dingen riep hij ook niet en hij dwong me niet te zeggen hoe lekker ik het wel niet vond. Nee, hij was aardig en geduldig, liet me gewoon mijn gang gaan.

Maar toen kwam er toch een verzoek. “Kijk me aan,” zei hij zachtjes.

Fuck. Nou ja, omdat hij aardig en geduldig was, geweldloos ook, keek ik naar hem op, ondanks mijn eerdere afkeer daarvoor. Tja, toen kon ik zijn belangstelling zien voor het punt waar zijn pik in mijn mond verdween, mijn natte en een tikje opgerekte lippen. Gelukkig hoefde ik die vernedering niet heel lang te verdragen. Hij begon te grommen en toen werd mijn tong bedekt met een dikke laag sperma. Er kwam nog een lading, toen een derde, waarna ik geen plekjes meer had om het te bewaren en het langs mijn lippen naar buitenkwam. Maar ik bleef gewoon wachten tot hij helemaal tot rust gekomen was. Wel, op dit punt dacht ik dat ik toch iets van waarde tegenover die duizend euro kon zetten. Terwijl ik hem bleef aankijken, met mijn tong naar buiten, zodat hij zichzelf erop kon zien, slikte ik alles in. Hij leek tevreden.

“Ik geef je tweehonderd euro als ik mijn hand tussen je benen mag leggen.”

“15 seconden?” vroeg ik.

“Zolang als nodig is.”

Mijn kont werd met een hand vastgegrepen, twee vingers van de andere hand gleden tussen mijn benen. En godver, hij keek me aan, diep aan, terwijl hij door mijn natheid begon te strelen. Ik kon er niets aan doen, vrijwel meteen voelde ik golven van genot opkomen, vanuit en door mijn vagina, mijn buik in, tot in mijn tepels. Mijn ademhaling versnelde, hoorbaar. Maar door de manier waarop hij naar me keek voelde ik me te geremd om me te laten gaan. Het bleek alleen dat ik eigenlijk niet veel keus had. Het volgende dat ik wist, was dat mijn lijf begon te schokken, alsof er stroom door mijn onderlichaam werd gejaagd. Het enige dat voorkwam dat ik op de grond zou neerstorten, was zijn hand, die mijn kont stevig vasthield. Ik schaamde me echt voor mijn kreunen, het gillen recht in zijn oor, maar ik kon er niets aan doen. De climax was overweldigend.

Toen ik eindelijk kalmeerde verdween de grip op mijn achterwerk, ik bleef met knikkende knieën voor hem staan. Weer kuste hij mijn voorhoofd. Waarna hij zijn gulp dichtritste en zei dat hij er zelf wel zou uitkomen.

Ik sloot de winkel voor de rest van de dag en pinkte een traantje weg.

De week daarna viel het doek. Natuurlijk had ik geweten dat het een keer zou komen maar dat had ik verdrongen. Als je er niet aan denkt, bestaat het niet, nietwaar? Tot het zich aandient en dan bestaat het wel. De belastingaanslag. Het was zover, ik zou failliet gaan en eindigen met een schuld die ik never nooit zou kunnen afdoen.

Tingeling, daar was hij. Zenuwachtiger dan ooit wachtte ik op hem achter de toonbank. Begroeten deed ik hem niet, ik viel gewoon met de deur in huis.

“Ik heb 6000 euro nodig.”

“Dat is veel geld.”

“Daar ben ik me van volledig bewust. Je mag alles met me doen, zolang je wilt, als je me maar geen pijn doet. Zeg maar wat de voorwaarden zijn.”

“Zoveel cash heb ik niet bij me, wat is je rekeningnummer?”

“Het staat op je rekening, kijk het maar na,” zei hij even later, na wat handelingen op zijn telefoon. “Daarna wil ik dat je je uitkleedt. Hier, niet achterin.”

Ik controleerde mijn bankrekening, sloot de winkel en wist daarna niet hoe snel ik mijn kleren uit moest trekken.

“Buig over de toonbank.”

Wat ik opgelucht en opgewekt deed, klaar om te ontvangen wat er op mijn pad zou komen. Ondertussen vroeg ik me wel af waar hij toch al dat geld vandaan haalde. En waarom ik?

“Ik ga je kontneuken, met je handen vastgebonden, en terwijl ik dat doe ga je antwoord geven op mijn vragen. Eerlijk en zonder dralen.”

Gadver, dacht ik. “Natuurlijk,” hoorde ik mezelf zeggen.

Dat ik geboeid anaal geneukt zou gaan worden beangstigde me minder dan het beantwoorden van vragen. Waar was hij zo nieuwsgierig naar dat het niet kon wachten tot hij klaar was met de sodomie? Terwijl hij een half tubetje vaseline (had hij bij zich!) uitsmeerde tussen mijn billen, hield ik ze uit elkaar. Daarna bond hij mijn handen achter mijn rug met een tiewrap (had hij ook bij zich!).

Eerst kwam er een vinger. Toen twee. Hoe onaangenaam het ook is om ‘daar’ met een vinger geschonden te worden, het is niets vergeleken met de penetratie door een pik. Het sprak dan ook in zijn voordeel, dat toen hij me nam, zijn eikel door mijn kringspier gleed, de pijn vrij minimaal was. Maar jezus, wat ging hij diep, het leek wel alsof er geen eind aan kwam, alsof ik een oneindige paal in mijn rectum geschoven kreeg.

“Hoe oud ben je?”

“32.”

Een drietal neukbewegingen volgden.

“Neuk je wel mee? Hoeveel weeg je?”

“70 kilo.”

Drie neukbewegingen. Ik neukte mee.

Hij vroeg van alles. Waar ik vandaan kwam. Over mijn jeugd. Over mijn moeder. Hoe oud ik was toen ik werd ontmaagd. Over de mannen met wie ik het had gedaan. Over mijn exen. Waarom ik geen kinderen had. Waarom ik de winkel begonnen was. Ik beantwoordde alles en eerlijk, waardoor ik zowat mijn hele leven aan me voorbij zag gaan. En na elk antwoord neukten we. Telkens drie keer.

Maar toen kwam hij aan bij een schimmig gebied, een gebied waarvan ik nauwelijks iets wist.

“Wie is je vader?”

“Geen idee.”

Drie neukbewegingen. Feller dit keer.

“Waarom niet?”

“Ik heb hem nooit gezien en weet niet wie of waar hij is. Mijn moeder weet het ook niet.”

Hij haalde zijn pik bijna helemaal uit mijn kont, en schoof hem toen in een lange beweging weer naar binnen. Ik voelde zijn buik tegen mijn billen.

“Heb je hem gezocht dan?”

“Nee. Ik was maar een ongelukje, kan gebeuren, daarvoor hoeft hij niet gestraft te worden. Het interesseert me ook niet, ik voel er niets bij.”

“Dus je weet helemaal niets van hem?”

“Jawel, zijn voornaam.”

Hij neukte nu voluit. Diep, hard, bijna meedogenloos. Ik ook, ik neukte voluit terug. Hij hijgde erbij, net als ik.

“Lodewijk?”

“Hoe weet je dat?” hakkelde ik.

“Omdat ik zo heet.”

Het duurde even voordat doordrong wat de betekenis was van zijn woorden. Maar toen raakte ik zo van afschuw vervuld, dat het een wonder was dat ik zijn lul niet doormidden kneep. Wat misschien die extra impuls was waardoor er een enorm gegrom achter me begon, gevolgd door veel nauw-verwant sperma in mijn colon. Daar lag ik dan, voorover, met gebonden handen, zijn lul nog in mijn kont, zonder dat ik iets kon uitrichten. Het enige wat ik kon doen, was anaal de laatste druppel sperma inslikken. Ook toen het spuiten en de spasmen ophielden, en zijn lul begon te krimpen, bewoog ik niet en zei ik geen woord. Ik bleef gewoon liggen, met een gigantische lading sperma in mijn kloppende kont. Sperma van mijn vader.

Ik hoorde dat hij zijn broek dichtritste. “Ik kom er zelf wel uit,” zei hij, en toen was hij weg.

Natuurlijk kreeg ik die godvergeten tiewrap er zelf niet af, ik moest ervoor naar de winkel naast me. Het tweede meest afschuwelijk gênante ding van die middag.

Pas ’s avonds kwam de reactie, toen kon ik alleen nog maar huilen. Mijn ergste nachtmerrie was uitgekomen. Wat ik altijd met zoveel angst en voorzichtigheid had kunnen voorkomen, wat ik teveel gezien had in het systeem waarin ik was opgeroeid, met al die stiefvaders, en waaruit ik met veel moeite ontsnapt dacht te zijn, was mij nu ook overkomen. Ik had seks gehad met een familielid. Mijn eigen vader had me tot zijn hoer gemaakt. Buiten mijn weten, maar toch. Ik had voorzichtiger kunnen zijn, meer informatie gevraagd kunnen hebben, nee kunnen zeggen. Allemaal niet gedaan. Verblind door geldgebrek, had ik dezelfde verwerpelijke strategie gebruikt als mijn moeder.

Zoveel vragen zonder antwoord, zoveel gebeurtenissen zonder logische verklaring. Waarom? Waarom had hij het zo gedaan? Wat waren zijn beweegredenen? Wat gedaan? Wat had hij gedaan? Hij had de winkel, mijn bestaan, gered, voorlopig althans, en daarvoor veel geld gedokt. Maar hij had er mij ook een hoge prijs voor laten betalen.

Je bent wie je bent. Ik was mondjesmaat veranderd, maar nog steeds gevormd door het systeem waaruit ik ben voortgekomen. Daarin zijn mijn normen en waarden ontstaan en gevormd, daarin is mijn blik ontstaan op situaties, relaties en seks. Ik had dat systeem verfoeid en afgezworen, maar nu hielp het me. Want toen ik eenmaal in bed lag, zag ik hem voor me en voelde… niets. Hij kon eerst de touwtyphus krijgen, dan doodvallen. Op z’n Rotterdams gezegd. Hij was mijn vader niet, ik was niet in hem geïnteresseerd, wilde niet meer van hem weten, dan ik al wist.

Het enige dat ik me afvroeg, toen ik aan mezelf begon te zitten, was of hij nog meer geld aan me zou willen besteden en wat hij zou willen dat ik ervoor zou doen.

Epiloog

Hij is nooit meer in de winkel geweest, ik heb nooit meer iets van hem gehoord. Wat niet wil zeggen dat hij niet een vorm van naspel had geregeld. Zes maanden achter elkaar kreeg ik namelijk 10.000 euro op mijn rekening gestort. Daarna stopte het. Maar door die stortingen wist ik wel zijn volledige naam en de stad waar hij woonde. Maar dat veranderde niets, ik was toen niet in hem geïnteresseerd, wilde niet meer van hem weten, dan ik al wist, en dat is nu nog zo.

Met de winkel ging het een paar maanden later ineens erg goed. Geen idee hoe dat kwam. Maar het ging zelfs zo goed, dat ik iemand kon aannemen om me te helpen. Met het geld van hem en de inkomsten uit de winkel kreeg mijn leven eindelijk de vorm die ik voor ogen had toen ik het besluit nam om het anders aan te pakken. Uiteindelijk is het me dus toch gelukt en daar ben ik trots op.

Nog een laatste ding. Een paar jaar later ben ik voor de derde keer getrouwd en het gaat erg goed tussen ons. Dus ook daar is het me gelukt om de cirkel te doorbreken. Hij neemt er genoegen mee dat hij alles met me kan doen, behalve anale seks hebben.

Hoe verknipt ook, dat plekje is een kapel, waar ik af en toe ‘bloemen leg’ als ik alleen ben en aan hém denk.