Geboeid

Je bent werkzaam in de surveillancedienst en je wordt samen met je mannelijke collega op pad gestuurd. Er is een melding binnengekomen van verstoring van de openbare orde, maar de precieze omstandigheden zijn niet helemaal duidelijk. De plaats delict blijkt zich in een natuurgebied te bevinden. Je parkeert de wagen aan de rand ervan en gaat lopend verder. Nog voor je iets hebt gezien hebben je oren een samenscholing waargenomen in het dichtst begroeide gedeelte. Je laat je leiden door de kreten en gaat erop af.

Eenmaal ter plekke tref je een amateuristische cameraploeg van twee personen aan, daarnaast twee jonge naakte mannen met indrukwekkende erecties en een naakte vrouw die je minstens 40 schat. De vrouw (ik dus) staat met haar handen boven haar hoofd vastgebonden aan een boomtak en wordt gekust, gelikt en betast door de jonge mannen, terwijl de cameraploeg dit gebeuren digitaal vastlegt. Het scenario laat weinig aan de verbeelding over. Op een afstandje staat een groepje van een tiental toevallige voorbijgangers nieuwsgierig toe te kijken. Waarschijnlijk heeft een van hen de politie gebeld.

Hoewel je professioneel probeert te blijven, ben je naast politieman natuurlijk ook een gezonde man met normale gevoelens en verlangens. Om die reden blijven je ogen gemiddeld langer op mij gericht dan op een van de andere overtreders. Mijn aanblik bevalt je kennelijk. Een normaal, enigszins mollig postuur met ronde heupen en billen, maar niet te dik. Ietwat hangende, maar volle borsten en grote roze tepels. Halflange kastanjebruine haren. Grijsblauwe ogen die je met een brutale blik aankijken en een gladgeschoren schaamstreek. Het schouwspel laat je niet koud. Door je af te wenden en je aandacht op de toeschouwers te richten, kun je nog net voorkomen dat je groeiende erectie zijn volle omvang bereikt en daardoor gênant wordt.

Plichtbewust gaan jij en je maat aan het werk. De omstanders laten zich maar moeilijk wegjagen, maar de cameramensen zijn opgelucht dat ze, na het vastleggen van hun personalia en inbeslagname van de gemaakte beelden, mogen vertrekken. Hoewel er om vrouwelijke versterking is verzocht, zijn er binnen korte tijd geen agentes beschikbaar en daarom ontfermen jij en je collega je noodgedwongen over mij. Je wekt de indruk dat je niet meer dan je plicht doet, maar als je vlak naast me staat en onze blikken elkaar kruisen lees ik onrust in je ogen die je tevergeefs voor me probeert te verbergen. Mijn naaktheid brengt je uit je evenwicht waardoor het je niet onmiddellijk lukt me van mijn touwen te bevrijden. Niet dat ik er veel mee opschiet, want meteen nadat je me hebt verlost worden mijn polsen op mijn rug geboeid en word ik, gehuld in een EHBO-deken om mijn blote lijf te bedekken, afgevoerd naar het bureau voor verder verhoor. De beide studenten zijn me al voorgegaan.

Ik verzet me niet tegen mij arrestatie. Waarom zou ik? Ogenschijnlijk gedwee laat ik het over me heen komen, maar mijn aandacht blijft voortdurend op jou gevestigd. Hoewel je jongere collega een knapper uiterlijk heeft, straal jij meer ervaring en charisma uit. Ook nadat me een oubollige bloemetjesjurk is aangeboden, voel ik hoe een seksuele spanning tussen ons blijft hangen. Je begeert me en dat gevoel is wederzijds.

Nadat alle formaliteiten zijn afgehandeld en mijn beide gelegenheidsminnaars en ik officieel worden verdacht van aanstootgevend gedrag, breng je me naar mijn cel. Ik weet van de gelegenheid misbruik te maken door plotseling stil te blijven staan. Omdat je vlak achter me loopt bots je tegen me aan. Met mijn geboeide handen op mijn rug krijg ik een fractie van een seconde de kans om je brutaal in je kruis te tasten. Als door een wesp gestoken grijp je me stevig bij mijn bovenarm en knikt veelbetekenend naar een van de aanwezige camera’s, maar ik hoor duidelijk dat je enkele seconden je adem inhoudt. Ik weet genoeg. Je staat niet afwijzend tegen een avontuurtje. Je zult ongetwijfeld nog toenadering zoeken.

Ik krijg gelijk. Je bent niet aanwezig als de officier van justitie me de volgende ochtend mijn vrijheid teruggeeft met de belofte van een rechtszaak die vermoedelijk een fikse boete gaat opleveren. Maar een week later sta je onaangekondigd voor de deur van mijn huurflatje. Je bent in burger. De strakke jeans en het crèmekleurige shirt staan je bijna even goed als je uniform.

“Ik ben niet in dienst,” bevestig je.

Je bent minder zelfverzekerd. Je lijkt enigszins nerveus nu. Ik kan me voorstellen dat je lang hebt getwijfeld of je me wel zou komen opzoeken. Waarschijnlijk zijn je nieuwsgierigheid en je libido sterker dan je gezonde verstand. Je beroep eist dat je afstand neemt, maar ditmaal blijft deze zaak je bezighouden. Je moet iets doen. Er moet iets gebeuren. Voordat je me los kunt laten moet je me eerst bezitten.

“Ik eh… Ik wil je nog iets vragen. Niet officieel. Het heeft niets met je komende rechtszaak te maken. Ik ben hier op persoonlijke titel…”

“Kop koffie, agent?” onderbreek ik je. Je kijkt opgelucht.

“Graag,” zeg je en je volgt me naar de kleine keuken. Ik wijs naar een gammele keukenstoel en voorzichtig neem je erop plaats.

Je stelt je voor als Hans en we maken hernieuwd kennis door elkaar de hand te schudden. Zelfs deze onschuldige aanraking doet een onzichtbare energetische kracht tussen ons knetteren. Glimlachend, omdat ik weet waarom je hier bent, wacht ik af tot je zelf het initiatief neemt. Het is geen kwestie óf, maar wannéér je tot actie overgaat. Met moeite onderdruk ik een binnenpretje. Ik wil je niet het gevoel geven dat ik je doorzie.

“Waarom?” vraag je als ik met mijn rug naar je toe sta om koffie in te schenken. “Waarom laat je je in het openbaar… eh…”

“Neuken?” vul ik aan.

“Ja.”

“Geld,” beken ik eerlijk als ik twee mokken dampende koffie op tafel zet. “Kijk om je heen, Hans. Ik leef van een uitkering. Ik zou er tweeduizend euro voor hebben gekregen. Zwart. Dat is veel geld voor iemand in mijn situatie. Mede dankzij jou gaat dit grapje me nu juist een hoop geld kosten; geld dat ik niet heb.”

Je knikt begrijpend. Het valt me mee dat je je niet verontschuldigt met het excuus dat je er niets aan kon doen en slechts je werk deed.

“Doe je het vaker?”

“Wat? Porno…? Wil je dat echt weten?”

“Nee, eigenlijk niet. Laat ook maar zitten.”

Ik zie je peinzen. Er broeit nog iets in die mannelijke kop van je.

“Een vrouw als jij heeft toch wel andere mogelijkheden?”

Uitdagend ga ik voor je op de punt van de tafel zitten. Een voet zoekt steun op de grond. Mijn andere been hangt losjes over de tafelrand. Mijn rok is hierdoor wat omhoog geschoven, zodat ik je een beperkte blik gun op het witte slipje eronder. Ik zie je adamsappel op en neer bewegen als je slikt. Je wiebelt een beetje onrustig op de stoel. In je kruis begint iets te zwellen. Soms spreekt het lichaam duidelijkere taal dan woorden.

“Wie beweert dat ik geen werk zoek? Ik solliciteer me gek, maar niemand heeft interesse in een vrouw van 45 die door haar kerel is ingeruild voor een jonger mokkel. Ik heb geen enkele opleiding of werkervaring. Seks is mijn enige talent.”

“Je schenkt anders een prima kop koffie,” zeg je in een poging mijn leed te verzachten terwijl je de laatste slok van het bruine nat door je keel laat glijden.

“Nemen we er dan nog eentje?” lach ik met onverholen spot in mijn stem.

Als ik bij het aanrecht de mokken opnieuw vul, kom je achter me staan. Je legt behoedzaam je handen op mijn heupen en wacht mijn reactie af. Als die uitblijft duw je je bekken zachtjes tegen mijn billen. Ondanks alle kleren die onze hunkerende lichamen nog van elkaar scheiden, kan ik je stijve duidelijk voelen. Je armen sluiten zich langzaam om mijn taille. Je lippen kussen mijn nek. Je tong likt sensueel langs mijn oorlelletje. Koortsig van de snel toenemende kriebels in mijn lijf zet ik de koffiekan beverig terug op het warmhoudplaatje, maar duizenden suikerkorrels belanden onverhoeds in de gootsteen. Ik kan een pak melk nog net behoeden voor een zelfde lot.

“Waar bleef je nou?” fluister ik hees.

Dat is het startsein voor het losgooien van alle remmen. Ik draai me naar je om. Onze monden verliezen elkaar in een onstuimige tongzoen. Je handen trekken in een beweging mijn truitje en beha tot onder mijn oksels en knijpen vervolgens gretig in mijn borsten en tepels. Ik probeer intussen je riem los te sjorren. Als ik je spijkerbroek eindelijk open heb voel ik een hand onder mijn rok verdwijnen. Je pakt mijn slip beet alsof je het kleinood van mijn kont wil scheuren, maar op het laatste moment beheers je je. Nieuwe slipjes kosten immers geld.

Enkele ogenblikken later ligt zowel jouw als mijn kleding verspreid door de keuken. Je gunt me nauwelijks gelegenheid om je eens goed te bekijken, maar ik zie wat ik wil zien. Je bent een echte Nederlandse man; je lichaam is nauwelijks behaard. Een paar krulletjes sieren je borstbeen. Rondom je kruis ben je – goddank – netjes geschoren. Ik vang een glimp op van een ferme licht gekromde pik met een grillig aderenpatroon waarin het bloed heftig klopt. Op je glanzende donkerrode eikel glinsteren de eerste druppels voorvocht.

Je laat er geen gras over groeien. Je schuift het aanwezige serviesgoed ruw opzij en tilt me met mijn billen op het koude aanrechtblad. Twee vingers verkennen de moerassige diepte van mijn lijf. Ik heb mezelf zelden zo horen soppen. Een gil van genot ontsnapt aan mijn lippen als je duim bovendien zachtjes mijn klit beroert. Alle politiemannen op een stokje, dit heb je vaker gedaan!

“Hier heb ik de hele week naar verlangd,” kreun je in mijn oor. “Je achtervolgt me tot in mijn dromen.”

“Ik weet het, liefje,” hijg ik. “Doe het nou maar. Neuk me!”

Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Ik trek mijn knieën zo hoog mogelijk op en zet me schrap. Mijn kut is intussen zo kleddernat dat mijn geil op het aanrecht drupt. Je staalharde lul glijdt dan ook soepeltjes bij me naar binnen. Je neemt geen aanloop maar begint meteen keihard en in rap tempo te stoten. Mijn baarmoeder moet het ontgelden, maar die is gelukkig wel wat gewend. Ik sluit mijn ogen en sper mijn mond wijd open, maar het geluid dat ik wil produceren blijft halverwege mijn luchtpijp steken. Alle opgekropte spanning van de afgelopen week ontlaadt zich uiteindelijk in een denderend gezamenlijk orgasme, dat alle spieren in onze hete lijven doet samenkrimpen. Krachtige stralen vullen mijn kut met je warme zaad. Terwijl onze ademhaling en hartslag langzaam normaliseren, kussen we hartstochtelijk als geliefden die elkaar maandenlang hebben gemist.

Na een korte verfrissende douche belanden we in een meer comfortabele houding op mijn bed. Het is nog te vroeg om afscheid te nemen. Onvoltooid tegenwoordige tijd. Het spel is nog niet uit. Er is nog steeds een restant onverzadigde honger aanwezig die niet toestaat dat er nu al een eind komt aan ons samenzijn. Er vlinderen nog teveel kriebels door onze aderen, maar de beladen spanning is eraf. Rustig en beheerst genieten van de momenten die ons zijn gegeven, of beter: die we voor onszelf hebben gereserveerd. We stellen elkaar geen vragen. We praten nauwelijks. Zwijgend begrijpen we elkaar beter. We weten niet hoe het leven er morgen uitziet, waar we zullen zijn en met wie. We weten niet of dit een begin is of tegelijkertijd het einde. Op dit moment telt alleen het heden. Jij en ik, hier en nu.

Je haalt niet geheel onverwacht een set handboeien tevoorschijn en kijkt me vragend aan. Ik glimlach slechts en bied je mijn polsen aan waarna ik me opnieuw door je laat boeien. Met de nylon kousen die je in een lade vindt, bevestig je mijn enkels wijdbeens aan de spijlen van het bed. Mijn armen duw je vastberaden onder het kussen. Als je me eenmaal in de gewenste positie hebt gloeien je ogen als kooltjes en staat je lul harder en hoger dan tevoren voor je buik. Zonder woorden snap ik dat dit bondagespel een geheime fantasie van je is waaraan je nog nooit hebt durven toegeven. Niet tot je mij aan die boom gebonden zag. Dat sprak zodanig tot je verbeelding dat je de drang niet langer kon weerstaan. Toch ga je omzichtig te werk. Je geeft me de kans om te weigeren of mijn grenzen aan te geven. Maar ik wil geen grenzen. Ik geef me volledig en geheel vrijwillig over. Ik ben nu van jou. Je mag me bezitten.

Ik verbaas me over de toewijding waarmee je me soms teder en soms ruw verwent. Ik geniet optimaal. Geen man in mijn leven heeft ooit zoveel tijd en energie uitgetrokken voor het liefhebben van mijn lichaam. Je vingers, je lippen, je tong, je armen en benen en zelfs je tenen zijn overal. Je streelt me, masseert me, kietelt me, kust me, likt me, bijt me, stimuleert me tot ik geiler ben dan ooit tevoren. Ik smacht naar mijn volgende orgasme maar hoe meer ik smeek, hoe langer je me laat wachten. Je lacht om mijn ongeduld en als je eindelijk tussen mijn benen knielt om de sappen uit mijn lekkende kut te likken, duurt het nog bijna een half uur voordat je me toestaat klaar te komen. Maar dan kom ik ook. En hoe!

Nadat je me de gelegenheid hebt gegeven om bij te komen draai je de rollen om zonder me los te maken van het bed. Je laat duidelijk merken dat jij nu wilt genieten. Eerst vechten onze tongen in een langdurige tongzoen. Daarna biedt je me beurtelings je tepels aan waaraan ik met overgave sabbel, zuig en bijt. Vanuit mijn ooghoeken zie ik je pik nog steeds onvermoeibaar steigeren. Je bent zo onwaarschijnlijk geil dat ik nauwelijks kan wachten. Het liefste zou je ik je nu meteen klaar pijpen, maar de gedachte dat het daarna misschien over is weerhoudt me. In plaats daarvan vraag ik of ik je ballen mag likken. Dat mag. Je knielt boven mijn gezicht en ijverig kwijt ik me van mijn taak. Je zak is zwaar en goed gevuld. Ik zuig hem helemaal in mijn mond en laat je kloten dansen op mijn tong. Je kreunt het uit van verlangen. Het lukt me om ietwat van houding te veranderen zodat ik ook aan je sterretje kan. Ik weet uit ervaring hoe heerlijk dat is en dat wil ik jou zeker niet onthouden. Als mijn tong zijn gekmakende werk doet bevestigt je gegrom dat ik op de goede weg ben. Het eind van je uithoudingsvermogen is in zicht.

Inderdaad, niet veel later sla je je eikel een paar keer tegen mijn wangen ten teken dat je toe bent aan de grande finale. Ik ook. Zo’n mooie staalharde lul is moeilijk weerstaan. Ik moet hem kussen, voelen hoe bikkelhard hij is, proeven hoe hij smaakt. Je eikel is donkerrood en glanzend. Ik maak het puntje van mijn tong zo spits mogelijk en begin bij je pisgaatje. Voorzichtig kietel ik de kleine opening. Na een paar rondjes verplaats ik mijn werkterrein naar de rand van je eikel. Ik plaag het toompje een paar keer. Kalm nu. Het is nog te vroeg voor een orgasme want ik ben nog niet klaar met je. Terwijl ik mijn lippen om de kop sluit en mijn eigen speeksel weer opzuig, zuig ik je lul in een rustig tempo af. Daarmee ontlok ik de reactie die ik voor ogen had. Je vingers grijpen in mijn haren en ik hoor een langgerekte zucht. Mooi zo.

Na een tiental minuutjes spelen is de grens van je geduld bereikt. Je brult dat je wilt spuiten. Nu meteen. Je voegt de daad bij het woord en begint mijn mond actief te neuken. Ook ik merk dat ik het zo niet lang meer volhoud. Ik begin mijn kaken te voelen en ook mijn speeksel raakt op. Bovendien staat mijn kut op het punt een kort geding aan te spannen wegens verwaarlozing en leegstand. Nog een rechtszaak kan ik niet gebruiken en daarom begin ik aan de eindsprint. Mijn tong en lippen werken nu optimaal samen om alles eruit te halen wat erin zit. Ik zuig mijn wangen hol en dan laat ik je eindelijk komen. Kermend spuit je dikke klodders op mijn tong. Ik ontvang ze gulzig want je zaad smaakt lekkerder dan ik gewend ben.

Hoewel je aanstalten maakt je van me los te maken, geef ik het nog niet op. Door stevig door te gaan met pijpen lukt het me je lul groot en hard te houden. Als ik zeker weet dat hij niet zomaar weer inzakt laat ik hem uit mijn mond glippen. Je voelt feilloos aan wat ik van je verwacht. Je verplaatst je naar het centrum van mijn genot en vult in één enkele stoot mijn hongerige kut. Yes! Dit is beter dan drugs of alcohol. Het eerste gevoel van de penetratie staat gelijk aan een mini orgasme. Het veroorzaakt een sensatie dat zich door mijn hele lijf verspreidt.

In een seksuele trance moedig ik je aan. Onder begeleiding van onze oergeluiden grijp je me stevig vast en je laat je pik heftig in mijn kut tekeer gaan. Bij elke rake stoot slaak ik een korte gil van hemels genot. Ik weet dat ik dit niet lang ga volhouden. Als je zo doorgaat is mijn volgende hoogtepunt zo bereikt. Zelf schijn je dat ook te beseffen want steeds als ik het cruciale punt dreig te bereiken, bouw je een korte pauze in.

Inmiddels druipen zweetdruppels van je voorhoofd en van je heerlijke glimmende lijf. Zelf ben ik er niet beter aan toe. De geur van zweet en seks vult het beddengoed, maar dat schijnt juist lustverhogend te werken. Als je plotseling mijn enkels bevrijdt, me op mijn knieën dwingt en me van achteren neemt, slaan de stoppen helemaal door. Onze lichamen kletsen tegen elkaar. Je ballen slaan tegen mijn schaamlippen. De finish kondigt zich aan. Er is nu geen ontkomen meer aan. Als een trein dendert ons liefdesspel het eindstation binnen. Luid gekreun en gegrom begeleidt het samentrekken van onze spieren. Ik kan niet beoordelen of je nog veel zaad produceert, maar dat geeft niet. Zelden schonk een man mij zoveel onaards genot.

Het moment van afscheid is onvermijdelijk. Het komt veel sneller dan gehoopt. Met een gevoel van weemoed staan we tegenover elkaar. Gehuld in onze kleding is de chemie ineens verdwenen. Je mond drukt nog een laatste kus op mijn voorhoofd.

“Dan ga ik maar,” zeg je toonloos.

“Je mag altijd even binnenlopen voor een kop koffie.”

Je glimlacht vluchtig en draait zenuwachtig aan de trouwring om je vinger. De doffe glans van het sieraad verraadt zijn leeftijd. “Dat is lief van je.”

Lief…. Het woord past niet bij de situatie. Het past ook niet bij mij. Je zus is lief, je moeder is lief, je dochter misschien. Iedereen, maar niet ik. Ik wil je natte droom zijn, je Venus, je bron van verlangen, de zonde van je leven, de nagel aan je doodskist, je hel en je hemel. Je mag me niet vergeten. Nooit meer.

Ik krijg de woorden niet over mijn lippen.

Ineens heb je haast. Je draait je abrupt om en loopt naar de deur. Op de galerij kijk ik even later hoe je drie verdiepingen lager je motor start. Je geeft flink gas en verdwijnt vervolgens uit het zicht.

Zie ik je nog terug?
Ditmaal ben ik daar niet zo zeker van.

© Fanny 2009