Afgunst

Rolinde en ik waren al zes jaar buren. We bewoonden elk de helft van een bescheiden tweekapper in een nieuwbouwwijk aan de rand van de stad, maar dikke vriendinnen waren we niet. Als we elkaar toevallig tegen het lijf liepen maakten we hooguit een oppervlakkig praatje maar we kwamen niet bij elkaar over de vloer. Zowel aan de binnen- als de buitenkant waren we te verschillend. Rolinde paste royaal in maatje 36. Daarentegen kon ik de geneugten des levens maar moeilijk weerstaan. Ik was een rondborstige Hollandse boerendochter. Niet moddervet, maar beslist meer dan slank. Mijn buurvrouw leefde zuinig, had ze me verteld, en spaarde wat ze aan het eind van de maand overhield. Ik leed aan een chronisch geldgebrek en vulde het ene gat met het andere. Terwijl zij sinds haar vroege jeugd elke zondag braaf de kerkdienst bezocht, sliep ik op dat moment mijn roes van de voorgaande avond en nacht uit, al dan niet in het gezelschap van een eenmalige of regelmatige bedpartner.

Hoe dan ook, in de loop der jaren hadden we op gepaste afstand elkaars geliefden zien komen en gaan. Toen mijn laatste verovering onlangs zijn biezen pakte had Rolinde net weer een nieuwe gozer aan de haak geslagen. Dat wist ik ook zonder dat ze me dat uitdrukkelijk kwam vertellen. De gesmoorde geluiden die door de peperkoeken scheidingsmuur van de slaapkamer drongen, spraken boekdelen. Aan haar hoge gilletjes en zijn diepe gegrom kon ik met enige fantasie opmaken wat er zich in de aangrenzende slaapkamer zoal afspeelde, maar veel last had ik er meestal niet van. Ik was gewend dat de 32-jarige kleurloze verpleegster nooit meer dan één keer of twee per week neukte en zelden langer dan een half uurtje.

Maar dit keer was het anders. De eerste signalen die ik hierover opving kwamen zoals gewoonlijk door de dunne slaapkamerwand. Tegenwoordig hijgde ze steevast anderhalf uur of langer het behang van de muren. Niet alleen ‘s avonds maar soms ook midden in de nacht en ‘s ochtends vroeg. Toen ik erop ging letten hoorde ik hen op de vreemdste tijden kreunen en kermen. In bed of in bad, maar ook in de keuken, de woonkamer, en zelfs de kelder. Bovendien was het burengerucht aanzienlijk heftiger, luider en meer gepassioneerd dan ooit tevoren. Mijn eigen libido werd door hun vrijages zodanig geprikkeld dat ik steevast een aantal speeltjes bij de hand hield zodat ik zelf ook nog een beetje aan mijn trekken kwam.

Na elke half doorwaakte nacht groeide mijn nieuwsgierigheid naar de dekhengst in Rolinde’s leven en kut. Vooral zijn uiterlijk interesseerde me. Was hij inderdaad de hunk die ik me bij zijn zwoele stem en liefdeskunsten voorstelde? Of ging deze Casanova, net zoals zijn voorgangers, schuil achter eenzelfde muisgrijs imago als Rolinde zelf? Vastbesloten dit mysterie op te helderen begon ik de bewegingen in de voor- en achtertuin van mijn buurvrouw scherper in de gaten te houden in de hoop een glimp van Superman op te kunnen vangen. Als een spion gluurde ik bij elk geluid van een dichtslaande deur door een kier van de jaloezieën naar buiten.

Mijn geduld werd zwaar op de proef gesteld. Ik was er inmiddels wel achter dat de donkerblauwe glimmende Audi die regelmatig naast Rolinde’s karretje parkeerde van Mister Wonderful moest zijn maar de bestuurder had ik nog niet gespot. Pas na een dikke week zag ik ze samen stevig gearmd langslopen toen ik mijn post uit de brievenbus haalde. Spontaan vergat ik enkele ogenblikken adem te halen. Mijn mond viel open van louter verbazing en, zo moest ik tot mijn schaamte bekennen, een steek van jaloezie deed mijn hart een slag overslaan. Waar, en vooral hoe, had de saaie Rolinde deze spetter opgediept? Blond, blauwogig, slank, atletisch, goedgekleed en naar schatting een vijftal jaartjes jonger dan zijn vriendin. De conclusie dat hij zowel qua uiterlijk als leeftijd beter bij mij paste dan bij Rolinde was snel getrokken.

Het knagende gevoel van afgunst liet me niet meer los. Het was niet eerlijk vond ik. Waarom zij wel en ik niet? En omdat de dagelijkse vrijpartijen onverminderd doorgingen begon ik me steeds meer te ergeren aan mijn buurtjes en mijn eigen eenzaamheid in bed. Ik deed verwoede pogingen om weer aan de man te komen maar op de één of andere manier wilde het niet lukken. Onbegrijpelijk, want met de weelderige ronde vormen die moeder natuur me had toebedeeld had ik normaliter niets te klagen over aandacht van de andere sekse. Maar misschien was mijn blik net iets teveel op mijn buurman gefocust.

Enkele dagen later trof ik een van geluk stralende Rolinde bij de supermarkt. Met gespeelde hartelijkheid feliciteerde ik haar met haar nieuwe liefde en informeerde en passant hoe het met haar ging. Nietsvermoedend vertelde ze me in luttele minuten alles wat ik weten wilde. In een waterval van woorden sprak ze over haar Pierre alsof hij een engel was die regelrecht uit de hemel was komen vallen. Hij bleek accountant te zijn en was vanaf de andere kant van ons land overgeplaatst om hier te komen werken. Accountant! Allejezus, was er dan geen wet die knappe kerels verbood om een dergelijk beroep te kiezen?

Ik glimlachte hypocriet en deed alsof ik het geweldig voor haar vond. De beschamende waarheid was echter dat ik Rolinde alle liefde, geluk en genot van de wereld gunde, maar níet in de armen van een Don Juan. Zeker niet zolang ik zelf het gezelschap van een minstens zo aantrekkelijke en sekslustige adonis moest ontberen. Het deed iets met me. Ik ontwaarde een duister trekje bij mezelf dat uit mijn teennagels leek te komen.

<> <> <>

Weken gingen voorbij zonder dat er iets aan de situatie veranderde tot ik tijdens een broeierige zomernacht werd gewekt door naderend onweer. In Evakostuum gleed ik mijn bed uit om het raam te sluiten. Maar op het moment dat ik dit wilde doen werd ik afgeleid door een bekend geluid. Het was onmiskenbaar het geile gekir van Rolinde, maar veel duidelijker en minder gedempt dan ik gewend was.

Geruisloos boog ik me iets verder naar voren om een blik in de aangrenzende tuin te werpen. Het was te donker om het precies te kunnen onderscheiden maar zo te horen hadden Rolinde en Pierre hun neukterrein voor de verandering naar buiten verplaatst. Alweer voelde ik een golf van machteloze woede bezit van me nemen zodra ik het tweetal tekeer hoorde gaan. Om mijn gevoelens te sparen had ik beter weer onder de lakens kunnen kruipen, maar gedreven door afgunst en nieuwsgierigheid wachtte ik ongeduldig tot de volgende bliksemschicht enig licht zou brengen in de duisternis.

Een achterbuur kwam me spontaan te hulp. Hij maakte de buitenverlichting aan om zijn blaffende honden uit de kennel te halen en vergat daarna de lamp weer te dimmen. Het vage schijnsel was voldoende om me een beter uitzicht op het verliefde stel te verschaffen. Rolinde, spiernaakt op haar rug gelegen op de teakhouten tuintafel, koos haar kleding blijkbaar twee maten te groot om te verhullen wat ik nu haarfijn kon zien. Haar borsten, die de naam borst niet eens verdienden, waren nauwelijks groter dan een flinke aardbei. De holle buik deed onaards aan en haar billen en benen waren verstoken van enig vlees. Haar botten staken overal, als bij een Egyptische mummie, bijna door haar vel. Je moest toch wel stekeblind zijn om deze knokenkoningin dagelijks te willen naaien.

Blijkbaar was Pierre verliefd genoeg om zo blind te zijn. In tegenstelling tot zijn vriendin was hij een verrukking voor het oog. Helaas waren zijn billen op dat moment gehuld in een strakke boxer, maar de aanblik van zijn gespierde torso en ledematen deed mijn bloed spontaan sneller stromen. Lijdzaam keek ik toe hoe zijn vaardige handen het magere lichaam van Rolinde streelden en masseerden. Van haar hals tot haar tenen. Soms teder, dan weer stevig. Hij legde zoveel liefde in zijn handelingen dat ik er misselijk van werd.

Het losbarstende onweer veranderde niets aan het liefdesspel van mijn buren. Integendeel. De neerkletterende lauwe regen leek hen juist nog meer op te winden. En mij ook. Verdekt opgesteld achter het open raam bleef ik ook niet droog. Tussen mijn schaamlippen steeg de vochtigheidsgraad in snel tempo en mijn tepels reageerden opstandig. Mijn handen gingen op verkenning naar de plekjes die eigenlijk veel liever door iemand anders verwend wilden worden. Ik wist ook door wie. Het natte glanzende lijf van Pierre was een regelrechte uitnodiging om Rolinde van de tafel te trekken en zelf haar plaats in te nemen.

Terwijl Pierre dikke regendruppels van Rolinde’s huid zoog en zijn gezicht meer en meer richtte op haar behaarde kutje – geknipt, niet geschoren – rende ik in een opwelling naar mijn werkkamer waar ik mijn splinternieuwe camera tevoorschijn haalde. Met het ding op de nachtstand haastte ik me terug naar mijn plek achter het raam. Langzaam inzoomend richtte ik de telelens nauwkeurig op Pierre. Ondanks het schaarse licht en de plensbui verscheen er een bijna haarscherp beeld op het schermpje. Net op tijd om vast te leggen hoe zijn puntige tong plagend langs de opengesperde lipjes en het klitje van Rolinde likte.

“Bijna,” prevelde Rolinde op haar eigen typische wijze boven het natuurgeweld uit. “Ik ben er bijna, schatje. Nog even… Oh ja, dat is lekker. Doe je best, Pieke.”

Pieke? Ik moest moeite doen om niet in een schaterlach uit te barsten. Dat was toch geen koosnaam voor een stoot als Pierre. Hoe klef kun je zijn? Verdomme! Waarom lag ik niet in de regen op het teakhouten tuinmeubilair te genieten van Prince Charming? Al moest de onderste steen boven komen, ik moest en zou hem hebben. Ik zou hem ervan overtuigen dat ik veel meer te bieden had dan dat magere scharminkel. Het duiveltje dat zich de afgelopen tijd in mijn brein had genesteld groeide uit tot een heuse helleveeg. Ik moest en zou Pierre in mijn eigen bed krijgen, al had ik nog geen flauw idee hoe ik dat voor elkaar moest boksen.

Aan haar jubelkreetjes te oordelen had Rolinde intussen haar hoogtepunt bereikt. Ik richtte mijn aandacht weer naar buiten waar ik mijn buurvrouw nog half in trance van haar orgasme overeind zag krabbelen. Pierre draaide zachtjes aan haar tepeltjes en stak zijn tong in haar mond. Vol hartstocht beantwoordde ze zijn kus. Bah! Ik gruwde ervan. Maar niet getreurd. De benige handen van Rolinde gleden veelbelovend over het lichaam van haar minnaar en bleven achter de rand van zijn boxer steken. Van spanning hield ik mijn adem in. Waar wachtte ze op?
“Uit,” fluisterde ik smachtend. Ik wilde nu eindelijk die miraculeuze superpik wel eens bewonderen die Rolinde in een krolse kat had doen veranderen en mij talloze slapeloze nachten bezorgde.

Het kletsnatte katoen had zich aan Pierre’s huid vastgehecht en liet zich slechts moeizaam verwijderen, maar het wachten loonde de moeite. Zijn bovenmaatse gezwollen geslacht en prachtige billen mochten er wezen. Mijn camera zoemde onhoorbaar terwijl ik zelf stond te watertanden. De vingers van mijn vrije hand bewerkten mijn gezwollen klit toen Rolinde uitnodigend haar benen spreidde en zijn heerlijke lul tussen haar begroeide schaamlippen ontving. Mijn orgasme kondigde zich al aan. Dat van de buren volgde niet veel later.

Nadat het onweer in de verte was verdwenen zette ik mijn computer aan en laadde het filmpje op mijn harde schijf. Het resultaat was bijzonder geslaagd. De blondgelokte Pierre stond er herkenbaar op met zijn bovengemiddelde leuter triomfantelijk naar zijn navel wijzend. Met een bevredigd gevoel begaf ik me weer naar bed om de resterende uren van de nacht slapend door te brengen.

<> <> <>

Het filmpje was niet genoeg om iemand te shockeren realiseerde ik me de volgende dag. Het was geil genoeg voor mij, zodat ik me aan Pierre’s wellustige lichaam kon vergapen terwijl ik mezelf vingerend naar een daverend orgasme dreef. Maar een neukpartij in de buitenlucht was niets waarover een verliefd koppel zich zou schamen. Rolinde zou het hooguit gênant vinden. Daarom had ik meer nodig om een eind te maken aan verliefde geneuzel en de lichamelijke geluidsoverlast van Rolinde en haar Pieke.

Omdat ik in de meldkamer van 112 werkte had ik toegang tot een aantal systemen met vertrouwelijke informatie. Mijn buurvrouw mocht dan van onbesproken gedrag zijn, Pierre was wellicht een minder voorbeeldige burger. Ik wist dat ik alle privacy wetten overschreed toen ik de kentekens van Pierre en Rolinde natrok. Dit kon me mijn baan kosten, maar de jaloezie die ik jegens mijn buurvrouw koesterde was inmiddels vele malen sterker dan mijn gezonde verstand. Pierre’s onbetaalde verkeersboetes waren helaas niet waarop ik had gehoopt. Maar wat ik daarnaast óók kreeg was zijn achternaam, adres, geboortedatum en… BSN nummer!

Voor verder speurwerk had ik hulp nodig van iemand met meer bevoegdheden. Ik belde Dirk, een hoofdagent van middelbare leeftijd die nog uitsluitend kantoorwerk deed. Zijn uitnodigingen voor een avondje stappen weigerde ik steevast want Dirk behoorde niet tot mijn doelgroep begeerlijke mannen. Hij was namelijk even log en omvangrijk als een Afrikaans nijlpaard. Maar Dirk had tevens de reputatie het niet zo nauw te nemen met de regeltjes en die eigenschap paste precies in mijn straatje. Met een beetje flirten en flikflooien liet ik hem geloven dat ik een avontuurtje met hem wel zag zitten. Hij hapte. Natuurlijk hapte hij. Toon mij de man zonder seksleven die een op een presenteerblaadje geboden kans stoïcijns afwijst.

Maar Dirk liet zich helaas niet zo snel voor mijn karretje spannen als ik had gehoopt. Er was een etentje voor nodig met daarna nog een paar drankjes op mijn kosten in een dubieuze bruine kroeg. Tandenknarsend stond ik toe dat hij in mijn nek hijgde en zijn grijpgrage handen mijn borsten en billen betastten. Ik begon al misselijkmakende visioenen te krijgen van zijn zwetende blote lijf en ranzige pik toen hij, na lang aandringen van mijn kant, eindelijk met twee opgevouwen printjes op de proppen kwam. Het euforische gevoel dat ik kreeg toen mijn vermoedens werden bevestigd, laat zich moeilijk beschrijven. Ik greep mijn jas en tas en nam gehaast afscheid van een beteuterde Dirk.

<> <> <>

De volgende dag liet ik mijn Fordje Ka achter op de parkeerplaats bij het voetbalterrein en ging het laatste eindje lopend naar huis. Maar niet voordat ik eerst bij Rolinde’s voordeur had aangebeld. Mijn hart maakte een klein vreugdesprongetje toen Pierre opendeed.

“Hé hallo,” begroette hij me hartelijk. “Jij woont hiernaast, nietwaar? Ik ben Pierre. Prettig kennis te maken.”

Bijzonder prettig, dacht ik toen ik zijn toegestoken hand schudde. “Eh… Ik hoop niet dat ik plompverloren met de deur in huis val, maar mijn auto moest onverwacht naar de garage en nu heb ik een probleempje.”

“Waar moet je heen?”

Fantastisch! Een man naar mijn hart. Hij kon gedachten lezen en wilde bovendien een dame in nood graag behulpzaam zijn.

“Ik moet morgenochtend naar mijn werk. Toevallig vertelde Rolinde laatst dat jij dezelfde kant uit moet, dus ik dacht…”

“Geregeld,” reageerde hij spontaan. “Zeg maar hoe laat.”

“Half acht?” Dat was bijna een half uur te vroeg maar dat wist hij gelukkig niet.

“Geen probleem. Ik zal er zijn.”

<> <> <>

De parkeerplaats bij mijn werkgever was nog grotendeels leeg.

“Stop daar maar even,” zei ik. “Ik moet je iets laten zien.”

Ik wees Pierre een hoekje aan waar geen hond ooit zijn auto neerzette. Braaf deed hij wat ik hem opdroeg. Mooi zo. Hij stopte en wachtte tot ik zou uitstappen. In plaats daarvan deed ik een greep in mijn schoudertas en duwde hem mijn iPhone onder zijn neus, waarna ik het filmpje startte dat ik van zijn machtige blote billen had gemaakt. Zoals ik verwachtte was hij niet bijster onder de indruk.

“Ik vind het niet dramatisch dat je hebt staan kijken”, begon hij aarzelend. “Dat risico zit erin als je de buitenlucht opzoekt. Dat je ons hebt gefilmd vind ik minder, maar wat is de bedoeling hiervan? Wil je geld?”

Uit de toon in zijn stem maakte ik op dat hij achterdochtig was. Geheel terecht overigens. Ik voelde me zo vilein als de stiefmoeders van Sneeuwwitje, Assepoester en Doornroosje bij elkaar. Heerlijk.

“Geld is zo goedkoop,” glimlachte ik raadselachtig. “Het raakt bovendien snel op. Nee Pierre, geld zou te makkelijk zijn.”

“Wat dan?”

“Seks,” zei ik zonder blikken of blozen. “Met jou. Het is lang geleden dat ik nog zo’n ferme lul tussen mijn benen heb gevoeld.”

Hij lachte alsof ik hem een goede grap had verteld. “Sorry, dat gaat niet gebeuren. Ik hou van Rolinde. We gaan binnenkort trouwen. Moet jij niet werken?”

Ik negeerde zijn vraag en viste de twee kopietjes van Dirk uit mijn tas.

“Trouwen? Dan moet Rolinde wel een erg vette bankrekening hebben.”

“Hoe bedoel je?” vroeg hij zo onnozel mogelijk maar ik zag enige onrust in zijn ogen opflakkeren.

“Komt dit je bekend voor, Pieke?”

Hij schrok, verbleekte, maar trachtte dit te onderdrukken. “Wat is dit? Hoe kom je daaraan?”

“Dat maakt verder niet uit. Ik heb zo mijn methodes. Maar weet Rolinde dat je een strafblad hebt? Dat je je eerste werkgever drie ton lichter hebt gemaakt en dat je als gevolg daarvan zes maanden te gast bent geweest bij vrouwe Justitia? Dat je een weduwe in Appelscha hebt opgelicht voor ruim een ton en een alleenstaande winnares van de Postcode Kanjer in Den Haag al haar geld kwijt is dankzij jou?”

Ik haalde adem om verder te gaan met de miljonairsdochter uit Amersfoort en nog een poeprijke dame in Zierikzee. Joost mocht weten of hij nog meer slachtoffers had gemaakt die geen aangifte hadden gedaan. De aanklachten van de vier vrouwen waren namelijk geseponeerd wegens gebrek aan bewijs want er kon niet worden bewezen dat er boze opzet in het spel was. Ze hadden hem allemaal in goed vertrouwen hun bankzaken en codes toevertrouwd. Een beetje dom.

“Dit… dit gaat niet over mij,” stamelde hij. “Er is iemand met dezelfde achternaam en geboortedatum als ik. Hij maakt misbruik van mijn identiteit.”

“Ja, en ik ben een halfzus van Màxima en verstoten door mijn familie. Hoe goedgelovig denk je dat ik ben? Dit gaat wel degelijk over jou.”

Met gesloten ogen leunde hij tegen de hoofdsteun. “Je kunt het Rolinde vertellen maar ze zal je niet geloven en ik zal alles ontkennen. Het heeft ook geen zin om aangifte te doen. Ik heb van mijn fouten geleerd en mijn leven gebeterd.”

Rolinde mocht dan saai zijn, ze was niet dom. Blijkbaar was ze nog niet in zijn valkuil getrapt en bleef ze op haar centen zitten. Vandaar de bruiloft. Ze trouwden vast niet op huwelijkse voorwaarden.

“Je baas heeft vast ook wel belangstelling voor je verleden,” zei ik met bijna satanisch genoegen.

“Doe je best. Dit vod zal niemand serieus nemen want het is kinderlijk eenvoudig zoiets te vervalsen.”

“In dat geval kan hij je vragen een ‘VOG’ te overleggen, een verklaring omtrent gedrag.”

Schaakmat! O, wat genoot ik hier inwendig van. Dit was bijna net zo lekker als een orgasme. Wat een loeder was ik toch.

“Wat ben jij een doortrapt schepsel!” beet hij me hartgrondig toe.

Tja, daar had hij wel een beetje gelijk in. “Maar wel een verleidelijk schepsel, toch?” verzachtte ik de pijn. “Zo’n straf ben ik toch niet? Ik ben toch veel meer vrouw dan die tante Sidonia ooit zal zijn.”

Pierre klemde verbeten zijn kaken op elkaar. Ik hoorde zijn tanden bijna knarsen. Hij trok aan het kortste eind en ik zou zegevieren. Maar het onoverwinnelijke gevoel dat in mijn binnenste juichte verdrong ik nog maar even naar de achtergrond. Een al te optimistische reactie zou de pret kunnen bederven.

"Hoeveel heeft ze?" informeerde ik nieuwsgierig.

"Meer dan ze in haar eentje kan opmaken," gaf Pierre zich eindelijk gewonnen. "Ze heeft me in het diepste geheim toevertrouwd dat ze de onwettige dochter is van een steenrijke oud-politicus. Elk jaar maakt hij op haar verjaardag een ton zwijggeld over."

Razendsnel rekende ik uit dat dit een slordige drie miljoen in totaal betekende en floot geïmponeerd tussen mijn tanden. Rolinde had vermoedelijk weinig uitgegeven van dat kapitaal want waarom werkte ze in vredesnaam fulltime en woonde ze in een doorsnee tweekapper? Ik snapte dat mens niet. Waarom zo krenterig als ze een luxe leventje kon leiden op een zonovergoten eiland met wel tien bronstige minnaars? Maar goed, dat moest mijn buurvrouw zelf weten. Ik maakte me liever druk om haar loverboy.

“Geef me Rolinde’s rooster van de komende weken. Ik zorg dat ik thuis ben als zij avond- of nachtdienst heeft en dan kom jij gezellig bij me buurten voor een spelletje strippoker.”

Pierre reageerde niet enthousiast. Waarom niet? Was ik niet duidelijk genoeg? Sprak ik een andere taal? Ik was Hollands glorie op het toppunt van mijn kunnen en ik hij kreeg me gratis en voor niets in zijn schoot geworpen. Nou ja, de bedoeling was natuurlijk dat hij zich in mijn schoot wierp.

Intussen had ik me een kwartslag in zijn richting gedraaid. De knoopjes van mijn uniformbloesje waren al zodanig geopend dat ze optimaal zicht boden op mijn borsten. Door de beha met halve cups kon ik ze nog wat extra bewegingsvrijheid geven door iets voorover te leunen.

“Heeft je lul ooit tussen dergelijke jongens klem gezeten?” vroeg ik met mijn allerliefste glimlach.

Ook was mijn rok – niet geheel onbedoeld – omhoog geschoven toen ik mijn linkerbeen optrok. Als hij niks aan zijn ogen mankeerde kon hij zien dat ik geen slipje droeg. Zelfs de geur van mijn lekkende kut kon hem moeilijk ontgaan. Dit gesprek maakte me zo allemachtig geil dat ik bijna spontaan klaarkwam.

“Dus je wil echt geen geld?” vroeg Pierre argwanend.

Zijn gelaatstrekken verhardden. Hij gedroeg zich niet meer zo lief leuk en aardig als enkele minuten geleden. De blik die mijn figuur in ogenschouw nam en op de juiste punten bleef hangen, was nu koel en berekenend. De wolf in schaapskleren toonde me zijn ware gezicht.

“Ik zei toch al dat ik niet in geld geïnteresseerd ben. Ik wil jou in mijn bed en je harde knuppel in mijn hete kut.”

Hij trok niet terug toen ik zijn rechterhand pakte en deze onder mijn rok leidde.

“Mijn kutje is altijd lekker glad en zacht,” fluisterde ik met mijn zwoelste stem. “Voel je? En altijd nat. Al mijn gaatjes zijn beschikbaar voor je.”

Hij slikte. De groeiende bobbel in zijn keurige pantalon bewees dat ik hem niet zo ijskoud liet als hij me wilde laten geloven. Met een vingertop volgde ik de contouren die zich in de grijsblauwe stof aftekenden.

“Je mag Rolinde houden,” huichelde ik liefjes. “Doe met haar bankrekening wat je wil. Ik zwijg als het graf. Het enige dat ik vraag is dat je me drie of viermaal per week een lolletje gunt zolang ik geen andere dekhengst heb.”

Hij ging, zoals verwacht, overstag. Hij stond erop dat we condooms gebruikten. Ach ja, zelfs daar kon ik mee leven. Misschien vreesde hij dat ik een baby van hem wilde, maar niets was minder waar. Ik was niet gezegend met moederlijk instinct.

Meermaals per week sloop Pierre via mijn achterdeur naar binnen. Het hek was van de dam. Hij maakte zijn kwaliteiten als minnaar meer dan waar. Hij blonk uit in het verwennen van een vrouwenlichaam. Zijn magische handen wisten feilloos al mijn lekkere plekjes te vinden en hij dreef mijn geilheid naar ongekende hoogten. Op mijn beurt liet ik hem vooral genieten van de dingen die Rolinde hem niet toestond, zoals anale seks, bondage en mijn uitgebreide scala speeltjes en attributen.

Toch verlangde ik gaandeweg naar meer. Die sporadische seksuele uitspattingen waren buitengewoon aangenaam, maar voor mij nog lang niet goed genoeg. Pierre was een obsessie voor me geworden, zijn relatie met Rolinde een frustratie. Ik had gehoopt hem geleidelijk te kunnen losweken van mijn buurvrouw maar dat bleek helaas een illusie. Ik ging over mijn nek als ik hen samen tekeer hoorde gaan aan de andere kant van de muur maar ik liet wijselijk niets merken.

De uitnodiging voor de bruiloft was inmiddels op mij deurmat gevallen maar zover wilde ik het niet laten komen. Ik moest iets verzinnen om een wig tussen de twee geliefden te drijven maar een tweede chantagepoging was geen optie. Dus broedde ik op een plannetje en het ideale moment om toe te slaan.

<> <> <>

Enkele weken later belde Pierre me op mijn werk met de mededeling dat hij die avond niet kon komen. Zijn zus moest bevallen en haar oudste kindje zou daarom de komende nacht bij hem logeren.

“Dan kom ik wel bij jou,” reageerde ik laconiek. Zo gemakkelijk liet ik een neukkans immers niet aan mijn neus voorbij gaan.

“Nee! Alsjeblieft niet. Stel dat Rolinde iets merkt.”

“Zoals…?”

“Vlekken, parfum of iets dergelijks. Je snapt toch zeker wel dat ik jouw bruine haren in ons huis niet kan verantwoorden?”

“Dat is een kwestie van zorgvuldig alle sporen wissen. Ik zal mijn parfum achterwege laten en mijn haren in een staart samenbinden. Goed?”

Pierre zwichtte. Natuurlijk, ik had niet anders verwacht. De druk die ik op hem uitoefende werkte misschien nog wel verslavender en bevredigender dan de seks die we samen bedreven. Het oppermachtige gevoel als ik hem naar mijn pijpen kon laten dansen maakte me helemaal high. Hij besefte waarschijnlijk niet dat hij een slapende hond had wakker gemaakt. Voor mij was deze nacht een unieke kans om juist wél enkele subtiele spoortjes van mijn aanwezigheid in Rolinde’s huis achter te laten. Ik kwam er immers nooit.

Nog geen vijf minuten nadat mijn buurvrouw haar hielen had gelicht stapte ik opgewekt bij Pierre binnen.

“Je bent vroeg,” merkte hij nerveus op. “Ik moet bovendien nog douchen.”

Hoewel ik graag zijn rug had gewassen hield ik me op de vlakte.  

“Ga gerust je gang,” knipoogde ik. “En haast je vooral niet.”

Op mijn gemak keek ik rond in de woonkamer en nam de vrijheid om een half glaasje witte wijn voor mezelf in te schenken. Ik goot de drank in één teug in mijn keel waarbij ik een mooie lipafdruk in zachtroze lippenstift achterliet. Vervolgens zette ik het glas vooraan in de vaatwasser. Zo. Dat was alvast een begin.

Plotseling werd mijn oog getrokken door de smartphone op het dressoir. Van Pierre, wist ik. Mijn hart begon van opwinding harder te kloppen toen ik stiekem zijn appjes las. Vooral veel suikerzoet geneuzel van Rolinde. Niet spectaculair. Jammer. Maar ik kon natuurlijk…

In mijn brein rijpte een intens gemeen ideetje. Zo geraffineerd dat ik er zelf bijna van schrok. Zou Rolinde haar telefoon mee hebben? Zou dat toegestaan zijn op haar afdeling?

Nee, sprak het stemmetje van mijn geweten. Niet doen. Dit gaat te ver. Of toch niet…? In oorlog en liefde was alles geoorloofd, nietwaar? En heiligde het doel niet alle middelen? Zou ik…? Resoluut hakte ik de knoop door. Nu of nooit. In snel tempo typte ik een berichtje in het toestel en verzond het naar het nummer dat ik vond onder de naam ‘Scheetje’.

Hi snoepie. R werkt vannacht. Kom je? Liefs P.

Omdat ik op de bovenverdieping geen water meer hoorde stromen legde ik de telefoon terug op zijn plek, gooide mijn weinige kledingstukken nonchalant over het meubilair in de zithoek en begaf me zelfverzekerd naar boven.

Er was ongeveer een uur verstreken toen ik de slaapkamerdeur zachtjes hoorde opengaan terwijl Pierre net een tweede keer een orgasme door mijn lijf joeg. Hij zat tot zijn ballen in mijn kut en één van zijn vingers roerde in mijn anus.

“Oooh liefje,” kweelde ik net iets harder dan mijn gewoonte was. “Wat hou ik toch van je.”

Een onbestemd geluid klonk vanuit de deuropening.

“Eruit!” brieste Rolinde. “Eruit jullie. Allebei!”

YES!

© Fanny, oktober 2009