Festival

1.   What the f… 

Een monotone dreun dringt steeds duidelijker door tot het deel van mijn hersenen waar ik geacht word bewust te zijn. Wat een klotemuziek, is er niets leukers? Nee, dit is geen muziek. Wacht even, ik zit in een auto. Ik open een oog en schel daglicht verblindt mij. Ik doe het oog weer dicht. Mijn hoofd klopt gruwelijk. What the f… 

De monotone dreun is van ritme veranderd wat een nieuw signaal naar mijn hersenen oplevert. Get up, you girl! De auto stopt. Ik voel een hand over mijn gezicht. De hand verdwijnt er stapt iemand uit. Deur dicht, stilte. Mijn hoofd. 

Welk een zalige rust. Nu bonkt alleen mijn hoofd nog. Ik zit niet echt. De leuning is een heel eind plat gelegd en er ligt iets over mijn lijf. Weer open ik mijn ogen en nu houd ik vol, mijn ogen wennen. Ik lig comfortabel onder een slaapzak en dat is maar goed ook want mijn benen zijn bloot. Ook geen schoenen. Op bevel gaan mijn handen over mijn lichaam ter inspectie. Mijn shorts heb ik gelukkig wel aan. Hoewel, dit voelt anders. Dunne stof,  elastische band, ik kijk onder de slaapzak en zie een groen voetbalbroekje. De hoofdpijn belet me luid te vloeken. Dat broekje is niet van mij. Ik ga verzitten en voel dan de ruwe stof van het broekje schuren. Voor de zekerheid stuur ik een hand onder de broeksband maar eigenlijk weet ik het al, ik draag er niets onder.  

Ik kijk naar beneden, een wit t-shirt, ook niet van mij. Meer draag ik schijnbaar niet en ik zie mijn tepels duidelijk afgetekend door de koele auto. 

De deur gaat open en er stapt een jongeman in. Een plastic zak in de hand. Hij trekt een fles water tevoorschijn en neemt een paar slokken. Dan houdt hij mij de fles voor.  
“Volgens mijn heb jij een hoop water nodig.”

Ik reageer niet, al hoor ik woorden wel. Mijn mond is inderdaad droog maar ik snap nog zo weinig van de situatie dat mijn hersenen niet in staat zijn het juiste signaal af te geven. Ik kijk hem niet begrijpend aan maar hij is praktisch ingesteld, draait de dop op de fles en plaatst die in een houder bij de versnellingspook. Dan start hij de auto en rijdt weg. Ik wil hem vragen wie hij is maar mijn keel is inderdaad schuurpapier. Water helpt, dus ik pak de fles en merk dat mijn handen trillen. Dit is met voorsprong de grootste kater die ik ooit gehad heb. Ik zet de fles aan mijn mond en drink.

“Drink maar door hoor, ik heb er meer.”  
“Dank je wel,” de eerste woorden die ik verstaanbaar uit mijn pijnlijke keel kan brengen. Het flesje is leeg en ik doe de dop er weer en plaats het terug. 
“Dat is niet zo handig,” zegt hij en pakt de fles op, haalt de dop eraf, verfrommelt hem en doet de dop er weer op waarna de plastic prop met een boog naar achteren zeilt.
“Anders blijven ze door je auto rollen.”
Ik knik vaag beamend. 

Hij heeft vriendelijke ogen, ondanks zijn wallen en een mooie kuif op zijn hoofd. Best wel een lekker ding eigenlijk en ik wilde dat mijn hoofd niet zo bonkte. Hij stuurt schijnbaar ontspannen maar ik zie zijn ogen continu de weg en de spiegels in de gaten houden. Hij rijdt fijn, niet te veel gas en lekker soepel. Raar dat mijn bonkende hoofd die details op blijft merken maar ach, Petra wil altijd alles weten. Hij is geen kidnapper of rare perverseling, dat is wel duidelijk maar hoe kom ik hier? Nadenken laat mijn hoofd nog harder bonken, stop dus maar met piekeren. Ik spiek nog even met een oog. Slank, strak T-shirtje, gebruind, geen duffe tattoos aan deze kant. Lekker hoor, maar hoe kom ik hier? Ik sluit mijn ogen weer en probeer beelden uit mijn geheugen op te diepen. 

“Wie ben jij?” vraag ik.  
“Je redder in nood, maar dan tegen wil en dank. Mijn naam is Bart.” 
“Leuke grap Bart, ik ben Petra. Kan jij me vertellen wat ik hier in deze auto doe?”  
“Volgens mij ben jij aan het bijkomen van een nogal heftige nacht.”  
“Dat zal best kloppen maar waarom niet in mijn eigen tentje?” 
“Ik heb geen idee. Had jij een eigen tentje dan?” Hij kijkt me kort aan. “Waarom lag je dan in mijn slaapzak in mijn tent?”  
Ik snap er niets van. 

Bart heeft de zak met spullen aan mijn voeteneind neergezet. Ik trek er nog een fles uit en drink. Het gebonk in mijn hoofd wordt inderdaad minder. Mijn ogen vallen weer dicht en ik word weer moe. Ik was naar Lowlands, dat weet ik nog. Ik had de bus genomen met een hele groep, dat weet ik ook nog. Ik heb mijn tentje opgezet, slaapzak en matje erin gegooid en een tas met schone kleren. Het festival. Flarden akoestische muziek vanuit een tent dringen tot mijn hersenen door. Het was er heet, een biertje, een lachend gezicht komt in beeld, een vrouw. Ik weet hoe ze heet, Lotte. Ook een-zeventig ongeveer en iets steviger, ronder dan ik. Een vrolijke lachebek met haar blonde krullen en dat leuke accent, veel vetter dan het mijne. Ik zie ons samen eten in het gras en we zoenen. Dit beeld maakt mijn stemming er een stuk beter op en ik pak opnieuw de waterfles.  

“Heb jij toevallig paracetamol bij je, Bart?”  
“Voorvak tas, leef je uit. Speciaal voor deze omstandigheden meegenomen.”  
Ik kijk op de achterbank waar een grote reistas staat. De tas staat buiten mijn bereik dus ik maak de gordel los, draai me om en ga op zoek naar de pillen. Inderdaad vind ik een strip paracetamol in een plastic zakje en ik draai weer terug. Ik zie dat Bart met plezier mijn anatomie bewonderd en meer uit gewoonte dan uit irritatie vraag ik of het bevalt wat hij ziet.  
“Ik ben twee jaar geleden kampioen geworden in dat broekje.” 

Drie pillen moeten genoeg zijn voor mij en met meer water verdwijnen ze door mijn keel. Weer worden mijn ogen zwaar en zak ik weg. Vaag komen beelden naar boven van een massa naakte lijven en het gevoel dat ik nogal door een vent genomen word. Een storm beelden van slanke mannen, zware mannen, vrouwen in alle soorten en maten en allemaal hebben ze seks in tenten, buiten tenten, met zijn tweeën, met zijn drieën en soms zelfs meer lichamen dan ik tellen kan. En dan zie ik haar gezicht weer, Lotte. Heb ik met haar gevreeën? Ik word weer wakker met haar gezicht op mijn netvlies. 

We rijden mijn dorp in.  
“Je moet wel even vertellen hoe ik verder moet rijden, Petra.”
Hij is het die mij wakker porde. Ik vertel hem de laatste twee straatjes en hij stopt voor mijn deur. 
“Bart je bent een ongelooflijke lieverd. Mag ik je nummer zodat ik je kan bellen? Jij wilt vast je broekje terug en om die nu hier uit te doen is ook zo wat.”  
Hij tovert ergens een onberispelijk visitekaartje vandaan en geeft het me.  
“Mijn mobiel staat er op.”  

Ik plant met gesloten lippen een kusje op zijn mond en zwaai hem uit. Dan loop ik naar de achterkant en mijn tuintje in, vis de sleutel uit de haag en loop naar binnen. Als de deur dicht is trek ik het shirtje uit en daarna het broekje om rechtdoor de douche in te lopen. Ik zit werkelijk onder de opgedroogde modder en wat er verder nog aan mijn lichaam kleeft. Het warme water verandert gaandeweg het over mijn lichaam stroomt in een bruine stroom. Pas als dat weg is pak ik de zeep en begin ik echt te boenen. De hoofdpijn is gelukkig aardig gedempt door de pillen en met plezier maak ik mijn vlecht los en spoel een nieuwe lading modder uit mijn haar. 

Wat een nacht, denk ik, maar nog steeds vraag ik me af waar het misgegaan is en weer zie het gezicht van Lotte voor me. Jammer dat het voorbij is. Die zie ik nooit meer terug. Terwijl ik met mijn haar bezig ben zie ik iets zwarts op mijn bovenarm, bijna buiten beeld. Water laat het niet verdwijnen en zie ik dat het cijfers zijn. Een telefoonnummer? Ik loop naar de spiegel en kijk. Op mijn schouderblad staat een telefoonnummer met daaronder een L waarvan de staande streep in een bloemetje eindigt. Lotte! Ik loop onder de douche vandaan en pak in de gang pen en papier uit mijn tas. Voor de spiegel ontcijfer ik het nummer, noteer het en stap terug onder de douche waar ik rustig tijd neem om mijn lichaam verder te inspecteren. Ik krijg weer de beelden van die orgie in gedachten en betast mijn lijf. Ik heb eigenlijk geen blauwe plekken, mijn tepels zijn niet pijnlijk en ook daar beneden voelt het niet uitgewoond aan. Hoe matcht dat met een orgie? 

Gewapend met een zeepje laat ik mijn hand verder zoeken maar nee, geen enge dingen gebeurd. Ik breng twee handen weer naar voren en streel mezelf zacht over mijn lipjes, dat zalig vertrouwde gevoel opwekkend. Hoe ik mijn geheugen ook afzoek, meer dan haar lach van haar gezicht krijg ik niet boven water en daarom fantaseer ik de rest er maar bij. Niet mijn vingers maar het is Lotte die op haar knieën voor me met haar duimen mijn lipjes opent en dan haar tong gebruikt om mij te verwennen. Mijn handen door die gouden krullen terwijl haar mond zich vastzuigt, haar tong die mijn klit bewerkt, me opstuwt en direct naar de hemel brengt. Schokkend en met trillende benen kom ik klaar. Leunend tegen de muur van de badkamer en met een brede grijns op mijn mond voel ik me of ik de wereld aankan. 

2. Op zoek

Ik spoel mezelf schoon, sluit de kraan en droog mezelf af. Rustig neem ik alle tijd om mijn haren te drogen, te borstelen en er een nette vlecht in te vouwen. Ik kijk in de spiegel en besluit dat ik deze dag prima naturel kan doorkomen. Alleen de Deo en een vleugje Issey Miyake in mijn hals komen aan de beurt. Met de grote handdoek omgeslagen loop ik mijn woonkamer in en bel het nummer. Er wordt opgenomen en het lawaai is onbeschrijflijk. Direct daarna valt de verbinding weg. Ook een tweede en derde poging brengen geen verbinding meer tot stand en ik stuur een sms’je met ‘XXX Petra’. In de slaapkamer kleed ik me aan en dan ga ik naar de keuken, ik heb trek. Het is amper elf uur in de morgen. 

Met brood en koffie aan tafel open ik mijn iPad en start de krant op. Er is weinig nieuws en ik blader rustig richting mijn favoriete columns. Het is vakantietijd en ze zijn er niet. Mijn oog valt op de datum en ik merk op dat het pas zaterdag is. Dat betekent dus dat Lowlands nog bezig is. Ben ik blij dat ik het polsbandje heb laten zitten. Afruimen en aankleden. Shorts, topje, zonnebril, mobiel, geld, een paar Teva’s aan mijn voeten en wegwezen. Mijn eendje snort lekker binnendoor richting Biddinghuizen en een krap uurtje later kom ik aan. Ik word naar een plekje ver aan de horizon gedirigeerd om mijn auto te parkeren en loop het stuk naar de ingang en het festivalterrein op. Muziek uit alle tenten, vrolijke mensen en ik ben op zoek naar een vrouw tussen die vijftigduizend anderen. Eerst maar eens mijn tentje opzoeken, misschien brengt dat klaarheid. Het ding zelf is bepaald niet uniek en ik zie er zo tientallen staan maar ik heb met rode signaalverf een cirkel over de top gespoten, wijs geworden door het verleden. 

Ergens in een hoek, weet ik nog vaag en bij het tweede veld is het raak. Achterin ontwaar ik mijn tentje en ik loop er naar toe. Het ding is ongeschonden en als ik het opendoe merk ik geen verschil met hoe ik hem achterliet. Matje, slaapzak, tas, het is er allemaal. Ik besluit een volgende poging te wagen en bel het nummer. Ondertussen kijk ik om mij heen en ontdek een ongelooflijke zwijnenstal bij een groep tenten een twintigtal meters verderop. Er is niemand meer maar mijn blik valt op een groene vlag die aan een dunne stok doelloos naar beneden hangt. Ik heb dat ding eerder gezien en loop op de stok af. Het veld is bedekt met plastic zakken, bierbekers, kledingstukken en hier en daar ligt een gebruikt condoom. Dan zie ik een vrolijk gekleurd topje half onder een tent liggen. Dat is de mijne! Ik loop erheen en daar ligt ook mijn kniebroek en mijn slippers. Ik raap ze op en behalve dat ze stinken zien ze er redelijk ongeschonden uit. 

Ik loop in die richting verder en warempel vind ik mijn ondergoed terug vlakbij een opvallend lege plek in het gras. Hier zal Bart zijn tent gestaan hebben maar hij leek me het type niet om me mee zijn tent in te slepen. Ik geloof eerder dat ik ergens voor gevlucht ben. Ik laat string en bh liggen. Ik weet niet wie er met zijn vingers aan gezeten heeft maar ik zal het niet meer dragen. Ik ga terug naar de plek des onheils bij de groene vlag en kijk nogmaals rond. Dat rode zeiltje, ik heb daar gezeten, het was gezellig, het bier bleef komen. Ik had zelfs genoeg gehad. Tonic, dat was het. Ik kreeg een flesje tonic in mijn handen geduwd. Ik zoek rond en warempel, daar ligt een flesje, bijna leeg. Ik pak het op en neem het mee. Het bestaat niet dat ik zo dronken word van bier en ik heb al een donkerbruin vermoeden. Ik loop terug naar het festivalterrein, op zoek naar dat tentje met die drugsspecialisten en laat daar het flesje zien. Ik betaal ze en even later weet ik wat er aan de hand is, GHB. Dus zo is het gekomen. Welke hufter heeft me dit geflikt? 

Op de klanken van Spinvis loop ik naar de Grolsch tent en spiek even binnen. Leuk, maar nu is Spinvis me even iets te lastig en ik wandel verder, mij afvragend waar ik Lotte zou kunnen vinden. Dan begint mijn been te trillen en ik trek mijn mobiel tevoorschijn.  

“Waar hang jij uit?”
Zij is het en enthousiast geef ik haar de plek aan waar ik sta. Nog voor ik op kan hangen voel ik een hand in mijn nek en krijg ik een kus van Lotte. Mijn ogen stralen achter mijn zonnebril als ik haar zie en nu neem ik haar goed in mij op, bang het beeld weer te verliezen.  Ik sleep haar mee naar een eettent en vertel haar mijn verhaal.  
“Iemand heeft die troep door de tonic gegooid en vanaf dat moment is het nog leeg. Maar waar was jij heen? Wat hebben wij gedaan? Ik heb geen idee meer namelijk.” 
“We hebben naar die Finse film zitten kijken. Weet je dat niet meer? Lekker maf met Nazi’s in vliegende schotels.”
Vaag komt er een beeld boven. En daarna?
“We zouden naar Actress gaan maar dat was zo vol, geen doorkomen aan.” 
“Hebben we buiten voor de tent gezeten? Er staat me iets bij van die vage, afgesneden samples.”
Ze lacht terug. 

3.   Recht zetten

“Kijk kijk, het komt alweer. Daarna gingen we naar jouw tent, ik moest even piesen en daarna heb ik je nooit meer aanspreekbaar gezien. Ik vond je uren later naakt, half in je tentje en ik heb je toen maar in je slaapzak gelegd en heb mijn nummer op je schouder geschreven. Ik denk, die zie ik vanmorgen wel weer. Maar hoe kom jij nu in die auto?”  
“Ik weet het niet zeker maar volgens mij is het zo gegaan: Bart heeft dus de hele rest van de nacht tegen mij aan op het zeil gelegen en toen ik vanmorgen even bijkwam kraamde ik iets uit over naar huis en waar ik vandaan kwam. De lieverd heeft me aangekleed en slaapdronken ben ik in zijn armen naar zijn auto gelopen en daarna was ik op weg naar huis. Blij toe, ik zag er niet uit.”
Het gebonk is helemaal uit mijn hoofd verdwenen en ik krijg zin om verder te gaan.
“Die eikel pak ik vannacht wel aan maar eerst een paar voorbereidingen. Mag ik bij jou slapen vannacht?” 
“Tuurlijk, wil jij jouw tentje weghalen dan?”
Mijn achterhoofd registreert de snelheid waarin ze toestemt en mijn hart springt op.  
“Tentje laat ik staan. Ik ga ervan uit dat iemand vannacht zijn woede ergens op bekoelen wil en deze is toch gaar. Laten we wel nu alle spullen eruit halen.” 

Wederom loop ik de camping op en we halen mijn tentje leeg. Lotte’s koepeltje is niet veel meer dan de mijne en gelukkig op ruime afstand van de groene vlag. 

We gooien alles in haar tentje en vertrekken nog net op tijd om los te gaan met FIDLAR. Na anderhalf uur springen op dit aanstekelijke punkbandje zijn we bekaf en doorweekt van het zweet. Gelukkig wordt overal water uitgedeeld en we lopen lekker rond, hier en daar luisterend, dansend, drinkend en vooral veel lol belevend. Via Knife Party en André Manuel komen we in de Alpha disco en tegen een uur vinden we het mooi geweest en zoeken de groene vlag weer op. Er zit een groepje in een cirkel en we lopen ernaar toe. Nu herken ik een paar gezichten. Jonge gasten van amper twintig met puisten en korte stekelkopjes. Lotte en ik zetten onze gezichten op standje blond en kirrend komen wij aan. Twee jongens kijken verrast op als ze mij zien en lijken verschrikt maar Lotte is ze voor. 
“Hallo jongens, eh, hihihi. Sorry dat Petra de weg een beetje kwijt was gisteren, hihihi maar ze vond het zó gezellig. Is er nog plek voor ons?”
Ik lach iedereen vrolijk toe en ga zitten op het gelijke plekje als gisternacht. Lotte vindt tegenover mij een plekje, zo kunnen we zien wat er achter ons gebeurt. 

Er wordt bier voorgehouden maar die sla ik af.  

“Het viel niet zo goed, geloof ik. Heb je nog tonic? Ik dronk dat nooit maar gisteren vond ik het wel lekker.”  
Een magere jongen verderop staat op en komt terug uit een tentje met een flesje tonic, de dop er al af gedraaid. Ik zet de fles aan mijn mond en neem een slok. Ik proef duidelijk de zoute smaak van GHB en geef een seintje aan Lotte. De magere jongen houdt mij goed in de gaten terwijl ik net doe of ik drink. Verder heeft niemand veel belangstelling voor me daar Lotte haar blonde act nog even voortzet. De dader is nu wel duidelijk. In de kring zitten zes jongens en vier meisjes, ons buiten beschouwing gelaten en ik bekijk de meiden. Het alfamannetje heeft altijd het mooiste meisje en duidelijk is het de jongen die meer in zijn vriendin verdiept is dan in ons. Naar hem wordt geluisterd en hij krijgt zijn bier in plaats van te moeten lopen. Hij is atletisch gebouwd met een bos halflang haar en een trendy, kort baardje. Zijn biceps spannen de mouwtjes van zijn T-shirt. Ik sta op en Lotte volgt mij, maar waar ik voor deze leider ga staan gaat Lotte schuin achter de magere jongen staan. 

“Proef eens," vraag ik de leider.
Verbaasd neemt hij mijn flesje over en neemt een slok, om het gelijk weer uit te spugen.  
“Wat is daarmee? Heb je erin gepist of zo?”  
“Nee jong”, zeg ik, “Dat is nu GHB. Iemand heeft me weer proberen plat te krijgen.” 
“Godverdomme Gino, loop je nu weer te kutten met die troep!”  
De magere jongen heft zijn handen maar ik weet genoeg. Lotte pakt Gino bij de armen vast en vanuit de draai trap ik hem uit alle macht recht tussen zijn benen. Hij krimpt ineen en als Lotte loslaat rolt hij over de grond. Ik draai me naar de leider.  
“Je begrijpt het wel he?”
Hij zegt niets, ik maak een foto van Gino met mijn mobiel en dan lopen wij weg. Ik wil verder niet eens weten wat er gebeurd is. 

4.   Feest

Samen liggen we in haar tentje en de temperatuur is dermate zwoel dat we allebei op ons slaapzakje zijn gaan liggen. Aan een touwtje in de koepel hangt een klein LED lampje dat naar boven schijnt en zo een lekker gedempt licht in het tentje maakt. We liggen allebei op onze zij een beetje onwennig elkaar aan te kijken. Zou ik met haar willen vrijen? Reken maar van yes. Zou zij het ook willen? Ze heeft zonder dralen mijn matje in haar tent gegooid maar ik zie onzekerheid in haar ogen. Ik ruik vaag een stevig parfum, zwaarder dan dat van mij maar het past bij haar gulle lach en lekkere lichaam. Ze is zichzelf en dat maakt me blij. We kletsen over muziekvoorkeuren en worden melig als we over cabaretiers beginnen. Ik haal Youp’s term ‘oefenpotjes’ naar boven en ze kijkt me even iets te strak aan. Bingo, denk ik, rustig aan dus met deze mooie vrouw. 

Langzaam kruipen we toch naar elkaar toe en als mijn hand op haar been blijft liggen doet ze iets te fanatiek of het niets is. Haar ogen twinkelen en dat zal bij mij niet anders zijn, me dunkt dat ik naar haar verlang. Het lawaai van het festivalterrein neemt af, wat betekent dat het feest voor vandaag over is. Een laatste golf uitgelaten festivalgangers waaiert uit over de camping en dan wordt het rustiger. Lotte zit ondertussen haast ongemerkt mijn bovenarm te strelen en we giechelen als twee bakvissen bij elke opmerking van elkaar, de verlegenheid maskerend. Dan komen onze gezichten binnen die cruciale handbreedte. De afstand waarop iedereen zich afvraagt; gaan we verder of stopt het hier? We zoeken voor een moment en dan worden de laatste centimeters overwonnen. Lippen vinden elkaar en ik geniet van haar smaak, haar geur en de gretigheid die ze toont nu deze barrière genomen is. Zij neemt mijn gezicht in haar handen en kust alsof haar hele universum gekrompen is tot onze monden. De zalige intensiteit verwarmt me en gretig beantwoord ik. 

Mijn hand op haar been laat ik lekker over haar kont gaan terwijl we zalig zoenen en ik voel haar hand op mijn rug, mij ongemerkt steeds dichterbij trekkend. Dan komt het onvermijdelijke moment dat we echt verstrengeld omrollen en ik handen over mijn rug en billen voel. Mijn handen gaan als eerste over haar borsten en zacht strelend speel ik met haar. Haar grijsblauwe ogen twinkelen mijn kant op en dan haak ik achter haar shirtje en trek die op. Ze komt voor een seconde omhoog en dat is genoeg om het stuk textiel in de hoek te laten verdwijnen. Ik doe hetzelfde met mijn topje en bh. Met grote ogen kijkt ze naar mijn borsten die toch niet zo bijzonder zijn. Twee stevige peren met een net tepeltje er op. Dan haakt ze haar eigen beha los en gunt mij de eer deze te verwijderen. Twee grote borsten worden zichtbaar met kleine, donkere tepelhoven en mooie tepels en doen me genieten van haar aanblik. Ik bevestig haar onoverkomelijke vraag met een brede glimlach.  

“Ze zijn prachtig.” 

Ik buk voorover en kus haar borsten een voor een waarbij ik de tepels kort tussen mijn natte lippen neem. Een zacht kreuntje ontsnapt haar. Dan buig ik me naar haar gezicht en laat mijn borsten boven haar mond zwaaien. Giechelend volgen vier ogen haar tong die vruchteloze pogingen doet mijn tepels te raken tot ik een borst vol op haar mond laat landen. Haar tanden zijn verrassend teder maar doen mij toch een kort gilletje slaken. In de tenten naast ons zullen ze wel het een en ander denken en ik laat ze. Nu is het mijn beurt voor fun. Mijn ene hand heeft haar broek gevonden en rustig maak ik de knoopjes los. Ze is over haar schroom heen en twee tellen later zijn de shorts verdwenen. Ik streel haar heuveltje door het textiel van het slipje heen en kijk haar aan. Ze blijft me lachend aankijken, zelfs als ik duidelijk mijn vinger tussen haar lipjes druk. Ze wil meer en zij is niet de enige. 

Ik haak achter haar slipje en ook die mag in de hoek verdwijnen. Naakt ligt ze voor mij en ik volg haar voorbeeld door mijn laatste kleding ook in de hoek te gooien. In mijn armen voel ik haar voor het eerst volledig. Het gevoel verbonden te zijn met die andere persoon maakt me blij en ik kus haar vol op haar mooie mond. Lotte laat zich niet onbetuigd en handen vinden elk plekje van elkaars anatomie. Dan voel ik een hand tussen mijn benen verdwijnen en ik til een been op om de hand een beetje ruimte te geven. Ze giechelt maar zet door en dan voel ik haar middelvinger tussen mijn lipjes verdwijnen. Ze aarzelt en dus leg ik mijn hand geruststellend op de hare. Op mijn aangeven begint ze rustig te bewegen. Op het bovenste punt druk ik haar middelvinger op mijn klit en ze begrijpt mijn hint. Haar streling wordt steviger als ze doorheeft dat ze helemaal goed zit en snel sta ik in brand. Het beeld van deze mooie vrouw en de hele situatie hebben mij zo opgewonden dat ik me niet echt wil bedwingen en mijn bekken beweegt tegen haar vingers in terwijl ik haar recht in de ogen blijf kijken. Ze voelt het aankomen en versnelt, me ondertussen met lieve woordjes aanmoedigend. Het orgasme neemt bezit van mijn lichaam en word ik overspoelt door een golf van genot. Geschrokken wil ze stoppen maar mijn hand houdt de hare op zijn plaats en daardoor blijf ik komen tot moeder natuur het genoeg vind en ik stilval. 

“Zalig was dat, Lotte. Nu is het mijn beurt, als je wilt?”
De vragende intonatie ontgaat haar niet en een “Jaaaaaaah” klinkt in mijn ogen.  
Ik nestel mij tussen haar benen in en heb in het krappe tentje nog net ruimte om me voorover te buigen en haar lippen te kussen. Ze giechelt als mijn lippen zich op haar grotje vastzetten en mijn tong zacht tussen haar lipjes druk. Hoe anders als ik snel haar klitje lik. Bijna gewelddadig stoot ze haar bekken op en kreunt fel. Door de spanning heeft ze niet veel meer nodig en terwijl ze zelf haar borsten in bedwang houdt lik ik nog even door. Ze komt met een hoge giechel en schokt hard genoeg om met haar benen tegen het tentdoek te trappen. Het tentje kan gelukkig wat hebben en blijft heel. Lotte komt tot rust en ik klim over een been heen om haar hogerop te kunnen kussen. Haar grijns is er alleen maar breder op geworden en we kussen hartstochtelijk. 

“Meer?” vraag ik.
Ze knikt ja en het volgende uur proberen we alle standjes uit die we kunnen bedenken. Het wordt al licht als de vermoeidheid het eindelijk wint van de lust en we stilvallen. We kruipen tegen elkaar aan onder een open slaapzakje en zijn stil. Ik lig op mijn zij tegen haar aan, mijn hoofd op haar bovenarm. Een warm en veilig nestje. Hier en daar horen we nog opgewonden kreetjes over de camping. Een teken dat er altijd baas boven baas is. Mijn ogen vallen dicht, blij met Lotte en vrede met het verleden.