Het zal toch niet waar zijn, denkt Roos, maar ze hoort toch echt weer het hijgen en kreunen van haar buren. De wanden in dit hotel zijn niet zo heel dik en de hoge tonen die haar buurvrouw teweeg brengt, kan je niet missen. Het monotone gebonk tegen de muur laat bovendien weinig te raden over. Sinds Roos haar kamer betrad, ruim twee uur terug, is dit nu al de derde maal dat ze de buren zo tekeer hoort gaan; om jaloers van te worden.
Ze checkten tegelijkertijd in, het jonge stelletje en Roos. Natuurlijk had ze hen bekeken. Knappe vent, groot, donker, mooi maatpak en dito schoenen. Een jaartje of dertig, schat ze. De vrouw is jonger, hooguit vijfentwintig, slank, donkerblonde lange haren, en uitzonderlijk fel blauwe ogen, dat was Roos gelijk opgevallen. Roos had onopvallend langs haar lippen gelikt toen ze langs hen heen liep, de lift instapte en op zoek ging naar verfrissing.
De reis hier naar toe was redelijk kort geweest maar het is erg warm voor de tijd van het jaar en bovendien klam. Een bad, dat is waar Roos naar verlangt. Al dat reizen wat ze doet, soms niet eens meer weten waar ze is, frustrerend is het af en toe. Maar ja, haar werk als inkoopster van stoffen voor verschillende ontwerpers brengt haar overal en nu dus in het warme Milaan.
Het bad werkt heerlijk verfrissend. Bovendien hebben de seksgeluiden van haar buren haar in een lome sfeer gebracht. Als alleenstaande vrouw en met haar looks heeft ze over aandacht niet te klagen. Ze haalt de borstel door haar lange blonde haren, stift daarna haar lippen rood en geeft haar groene ogen nog iets meer pit door een streepje eronder te zetten. In de kamer naast de hare hoort Roos luide kreunen en ze slaakt een zucht.
Roos gaat een heerlijke vrijpartij zeker niet uit de weg, maar heeft nog niet het geluk gehad van een fijne langere relatie. Juist als ze op reis is voelt ze zich eenzaam en dan is de behoefte aan een lief groter, het verlangen naar een maatje meer aanwezig. Bovendien wordt ze binnenkort dertig, mooie leeftijd om te settelen.
Ondertussen is ze redelijk opgefrist en een beetje geacclimatiseerd. Haar kleding, voornamelijk nettere rokjes en jurken, heeft ze in de kast gehangen. Haar pumps staan eronder, de lingerie netjes op kleur bij elkaar. Liggend op bed met enkel een handdoek om haar slanke lijf en met een heerlijk loom, beetje opgewonden gevoel, bekijkt ze haar mails op de laptop. Thank god voor de Wi-Fi.
Er komt net weer een mailtje binnen, één van Fred, een glimlach verschijnt om Roos haar mond als ze het leest;
Lieve Roos,
Dit weekend wordt er één van uitersten. Het wordt mijn weekend, en ja dat weet ik nu al!
Neen, meer zeg ik nu niet. Ik geef ik je nu een lange kus en…
Liefs
Kusjesssss
F
Roos fronst haar wenkbrauwen. Net als ze denkt Fred een beetje te hebben doorgrond, praat die weer in raadsels. Het is een lief mailtje en die leest ze graag, doen haar op een of andere manier goed, geven een rustpunt weer. Roos sluit voor even haar ogen en gelijk komt het beeld van Fred weer boven. Ze kennen elkaar nu driekwart jaar, daten veelvuldig en dagen elkaar uit via WhatsApp. Ze hebben een bijzondere vriendschap, al voelt het voor Roos meer dan dat.
Een korte klop op de deur laat haar opschrikken uit de dagdroom. Wie kan dat nu zijn? Roomservice heeft ze niet besteld. Roos slaat de handdoek dichter om zich heen en staat op. Gracieus loopt ze naar de deur, en is verbaasd als ze ziet wie er staat. Het is de man uit de kamer naast haar, gehuld in een badjas. Hij heeft een mand bij zich en kijkt een beetje schaapachtig naar haar. Hij vertelt met een buitenlandse tongval over iemand die iets bij hen heeft afgeleverd. Roos moet goed opletten om zijn verhaal te volgen. Ze begrijpt dat de mand bij hen is gebracht, met het verzoek deze precies om middernacht bij kamer 512 af te leveren; haar kamer.
Roos vindt het een vreemd verhaal maar neemt de mand toch aan. Ze bedankt de man en sluit de deur weer. Het liefst had ze die vent ook meegenomen naar binnen maar ja…
Ze bekijkt de inhoud van mand. Haar verbazing stijgt. Ze ziet een fles champagne en niet zo maar één. Veuve Cliquot, de weduwe. Het beroemde gele etiket op de fles trekt de aandacht. Verder zijn er twee glazen en op de bodem van de mand ligt een bordje met daarop een plakje rode biet, met haringkaviaar, besprenkeld met een paar druppels verdunde mayonaise. Een roos is alles wat er verder ligt.
Wie brengt haar in hemelsnaam zo een mand? De champagne is één van de duurste. Daar moet je goed voor zoeken om zo een fles van één van de eerst geëmancipeerde vrouwen in de zakenwereld te bemachtigen. En dan dat gerecht. “De bevruchting”, zo heeft ze het zelf genoemd. Een hele enkele keer kookt ze erotisch en dan staat ook dit gerecht wel eens op het menu. Wie stuurt haar dit en waarom? De roos kan ze ook al niet plaatsen.
Ze hoort de deur naast van de kamer naast haar dichtgaan en niet lang daarna het piepen van het bed. Wat een energie hebben die twee, denkt Roos glimlachend.
Aan de balie van hetzelfde hotel checkt op dat moment een wat verlegen ogende vrouw in. Ze heeft een reistas bij zich. De vrouw, rond de veertig, klein van stuk, een warrige korte donkerblonde coupe en een vragende blik in de blauwe ogen, krijgt een kamer toegewezen en loopt naar de lift. Ze doet de reistas over haar schouder. In de hand heeft ze een tas met waarschijnlijk een laptop. De lift stopt op dezelfde verdieping waar Roos dat zo net deed. Als de vrouw de deur van haar tijdelijk onderkomen aan de binnenkant sluit, leunt ze er even met gesloten ogen tegenaan. Het eerste gedeelte van haar plan heeft ze met goed gevolg afgelegd. De vijftig euro die het haar kostte om dat ene kamer nummer te achterhalen, zijn het waard. Haar gezicht vertoont een grote glimlach, al is die een beetje onzeker nog…
Roos schrikt op van een ping, een e-mail. Meteen maar even kijken en de gedachten wat ordenen.
Lieve Roos,
Soms moet je het lot een beetje helpen, moet je grenzen verleggen. Dat is wat ik ga doen!
A bientôt, Roos et beaucoup des baisses, (als ik het goed typ!)
F
Alweer een klop op de deur…
Een beetje nerveus staat Frederique voor een kamerdeur. Ze heeft net de mail verstuurd en gaat nu verder met haar plan. Geklopt heeft ze al dus er is geen weg terug, Als er voetstappen klinken blijft ze dapper staan, de onrust in haar negerend. Nog even en dan gaat haar weekend echt beginnen…
Met stijgende spanning wacht Frederique tot de deur dan eindelijk open gaat. Het eerst gedeelte van haar plan is voltooid, nu het meest spannende. Dit heeft ze goed voorbereid. Als de deur dan eindelijk open gaat en ze in de mooie groene ogen van Roos kijkt, valt ze haar gelijk in de armen.
“Eindelijk lieverd.”
Ze drukt haar lippen op die van een verbouwereerde Roos, die gelijk mee zoent en zich laat meetronen de kamer in.
“Jee, chérie, wat doe jij hier en wat heb je aan, Fred?”
Frederique bloost als ze Roos haar ogen over zich heen ziet gaan. Speciaal voor vandaag heeft ze kousen aan, pumps, een kort rokje, dat net niet alles laat zien en een blouse. Eronder draagt ze niets. Door de spanning zijn haar tepels hard en dat valt Roos natuurlijk gelijk op. Ze komt dichterbij maar Frederique is haar voor, pakt haar hand en neemt haar mee richting het bed.
“Die mand heb jij me gestuurd, nietwaar?” vraagt Roos.
“Niets zeggen lieverd,” fluistert Frederique. “Ik wil je meevoeren op mijn reis, mijn erotische reis.”
Ze pakt de fles champagne uit de mand die ze naast het bed al zag staan, ontkurkt deze en schenkt de glazen vol. Ze zitten samen op bed en proosten.
Beiden giechelen als de symfonie van de liefde vanuit de kamer naast hun duidelijk hoorbaar is. Het gekreun, gepiep en gekraak laat niets te raden over.
Als Fred het stralende gezicht en de warmte in de ogen van Roos ziet, neemt ze wederom het initiatief. Ze schuift dichter naar haar toen en drukt haar lippen op die van Roos. Haar tong duwt tegen de lippen van de vrouw die haar dromen iedere keer weer binnenstapt. Monden openen, en een heftige tongzoen volgt. De geile spanning, het verlangen van beide is voelbaar. De handdoek valt van Roos af als Frederique deze lostrekt. Naakt zit ze dicht tegen haar aan.
“Je bent zo mooi, lieverd, hier heb ik heel de dag zo naar uitgekeken,” en weer kussen ze.
Ze laten zich op bed vallen, verstrengeld met elkaar, dit is wat Frederique zo graag wilde. Vingertoppen gaan over het naakte lijf van Roos, die zachtjes kreunt. Vingers strelen haar tepels, knijpen ze zacht en drukken ze in. Handen nemen haar borsten vast en masseren deze. Frederique kust heel het mooie en uitnodigende lijf van Roos, die te verbaasd is om ook maar iets te vragen en gewoon geniet, haar ogen gesloten, haar lijf overgeleverd aan die heerlijke mond en vingers.
De kussen gaan steeds lager en beroeren nu het heuveltje van Roos, die steeds heviger kreunt en kronkelt. Frederique streelt met een hand door de bilspleet van Roos, wetend dat ze dat lekker vindt en kust zich tegelijkertijd tijd een weg verder naar beneden, daar waar de warmte en de natheid haar overvallen. Vingers verdwijnen in een warm grotje en bewegen diep en hard. Pure lust laait op en vraagt om een explosie. Als Frederique haar tong langs de klit van Roos laat gaan, eraan likt en erop sabbelt, komt Roos heftig sidderend klaar.
Voor even alles om zich heen vergetend, liggen ze innig verstrengeld op het ruime bed.
“Ik weet dat je onpeilbaar bent, maar dit had nooit verwacht, chérie. ”
Frederique grijnst alleen maar en draait zich weer naar haar liefje toe.
“Voor de liefde doe ik veel, lief,” zegt Frederique als ze de glazen nog eens bijvult. “Deze fles heb ik speciaal voor jou opgezocht, lieve Roos, gewoon om je te laten weten dat ik gek op je ben.”
“Dat is ongelooflijk lief van je en heeft je vast een hoop moeite gekost, chérie.”
Frederique legt een vinger op de lippen van Roos. “Luister naar me alsjeblieft.”
De lieve, smeulende blik in de ogen van Frederique laat Roos voor even zwijgen.
“Sinds je me hebt verteld dat jij wel eens erotisch kookt, en me een gerecht aan de hand deed, ben ik daarmee bezig. Tijden droom ik er al van je te “overvallen,” maar nimmer durfde ik te stap te wagen. In mijn dromen ben jij heel de tijd aanwezig, doen we de meest geile dingen. Ik moest dit gewoon doen, ik mis je zo als je op reis bent, lieve Roos”
Verlegen kijkt ze naar de grond, voor ze verder gaat. “De roos staat voor alle warmte die je me geeft die moest er gewoon bij. Jij bent voor vrouwelijke vrouwen zeg je steeds, vandaar. Ik wilde voor een keer degene zijn die jou sprakeloos laat zijn. ”
“Dat is je dan goed gelukt,” zegt Roos als ze dichterbij komt.
Ze slaat haar armen om Frederique heen en neemt haar hoofd in haar handen.
Frederique lacht verlegen als Roos zacht fluistert: “Ik heb je lief Fred.”
Ze blijft grijnzen wanneer Roos haar handen pakt en ze boven haar hoofd legt. Ze kijkt haar alweer verlangend aan als ze haar zacht in haar hals kust, en ze een vinger tussen haar borsten voelt gaan.
“En dan is het nu jouw beurt, mijn lieve Fred. Maar waarom heb jij al je kleren nog aan?” vraagt ze ondeugend terwijl ze aan de rits van Frederique’s rokje frummelt.
Aan de andere kant van de muur is het rustig…
© lotte
