Een Eerste Keer

1. De eerste zaterdag.

Duizend toeristen op een deel van het Museumplein. Een vlotte telling en globaal vermenigvuldigen leverde dat getal op maar is dat veel? Moeiteloos wandel ik hier rond en de Leidsestraat of het Damrak is een stuk drukker dan hier. Op een of andere manier is het gewoonte geworden om bovenop de meer dan manshoge letters te klimmen die achter het Rijksmuseum staan. Jongelui staan op de letters die toch flink hoog zijn en laten zich fotograferen. Wie op dat gladde roestvrijstaal uitglijdt valt drie meter lager op steen of erger nog; op de randen van het stalen frame. En toch weerhoudt niemand hen ervan en kijkt iedereen toe. Ik ook, wat mij betreft is de moderne westerse maatschappij als collectief al veel te risicomijdend. Als de man boven op de letter t zijn armen spreidt maak ik een foto. Top of the world, bedankt! Maar hoe lang nog voor een instantie de letters weghaalt wegens te gevaarlijk? Laten we hopen dat er niemand valt en nog velen zich even ”on top” mogen voelen.

Bovenstaande was twee jaar terug en ik weet nog hoe ik een jaar terug hier over het Museumplein liep en toeristen op zoek zag naar de letters. Aan alles komt een eind maar op dat moment kon ik nog niet bedenken hoe erg ik gelijk zou krijgen. Nu loop ik hier in mijn eentje en het is stiller dan in het bos waar ik vandaan kom. Onder de indruk zet ik de pas erin en wandel voort richting de Spiegelstraat en de Leidsestraat. Mijn camera legt een leegte vast die gewoon onwerkelijk is. De rondvaartboten schoongepoetst op een rij bij het Damrak. De uitgestorven Dam waar alleen De Dood als levend stambeeld nog aandacht probeert te trekken. Hoe toepasselijk. Dan loop ik door de Nieuwedijk in en zie ik mijn Engel.

Kan een mens in een flits verliefd worden? De jonge vrouw heeft haar blonde haren aan de zijkant weggeschoren om zo een strook lange haren te vormen die aan de achterzijde kunstig ineengevlochten een korte vlecht vormen. De roomwitte jurk, witte kousjes en witte sportschoentjes maken haar al bijna tot een Engel en dan gebeurt het: Hoewel de straat bijna leeg is lopen we op elkaar af en op het moment dat we oogcontact maken bereikt een straal indirect zonlicht haar gezicht en maakt haar nog betoverender. Ik hoef alleen maar de ontspanknop in te drukken en te hopen dat de ingebouwde kunstmatige intelligentie slim genoeg is om mijn onderwerp te bepalen en juist te focussen. De twee seconden leveren tien beelden op. Ik wijk uit naar rechts en we passeren elkaar binnen de anderhalve meter die de norm is. Deed ze het erom? Ze heeft geweldig mooie, heel lichtblauwe ogen en hoewel haar mond door een mondkapje bedekt is zag ik dat ze misschien een beetje verlegen maar toch vooral wel vrolijk lachte. Ik ben verliefd.

Snel blader ik terug, zou het een voltreffer opleveren? De software blijkt niet al te alert te zijn geweest maar vanaf nummer drie is haar gezicht in focus en maar liefst drie foto’s zijn goed: Donkere winkelstraat en zij in het licht, een onverwachte treffer. Ik draai me om naar haar en zie niets want ik kijk recht in de zon. Terwijl ik mijn hand naar mijn hoofd breng om mijn ogen te beschutten hoor ik haar zeggen: ‘Hebbes!’ Pas dan zie ik de kleine camera in haar hand en moet lachen.
‘Sta ik er een beetje scherp op?’
‘Kijk maar!’, zegt ze uitnodigend waarop ik naar haar toeloop, ondertussen mijn mondkapje plaatsend. Ze heeft slechts één keer afgedrukt maar de compositie is OK. Een kniesoor zal het opvallen dat de scherpte niet perfect is. ‘Toffe foto. Kan ik die krijgen?’
‘Ja hoor, mag ik dan de jouwe?’
‘Prima hoor. Hoe regelen we dat?’, vraag ik.
‘Tja, weet je wat, ik woon hier vlakbij. Loop maar even mee. Via mijn laptop is het zo gedaan.’

Naast elkaar lopend moet het een grappig gezicht zijn. Mijn zwarte zomerjurk en donkere wandelschoenen naast haar witte verschijning. Zelf haar haren zijn witter dan mijn toch ook wel blonde haren maar mijn kapsel bestaat eruit dat ik die ellendige bos pluishaar bij elkaar pak, er een strakke vlecht inleg en met een postelastiek of wat er dan ook voorhanden is de einden bij elkaar houdt. Geen omslachtig gedoe op mijn vrije dag.  Dat in tegenstelling tot haar toch wel kunstige vlechtwerk. Grote passen, snel thuis, denkt ze vast want ze zet er flink de vaart in en ergens aan de rand van de rosse buurt opent ze een deur en gaan we de trap op naar de tweede verdieping. Ik word aan een grote tafel gezet en zelf gaat ze aan de andere kant zitten. Het zal geen anderhalve meter zijn maar veel scheelt het niet. ‘Jij helemaal gezond?’

‘Als een vis’, antwoord ik naar waarheid waarna we beiden als een soort ritueel ons mondkapje gelijktijdig afzetten. Het oogcontact is meer dan alleen terloops van mijn kant want ze is gewoon mooi en ik merk dat ze een beetje opgelaten is. Misschien toch een grote stap om mij zo mee te nemen in haar woning? Zonder dralen haal ik mijn de geheugenkaart uit mijn camera en geef die aan haar. Vanuit een kast trekt ze een peperdure Macbook tevoorschijn en met een klein adaptertje leest ze mijn kaart uit. Dan zie ik haar blozen en bedenk ik mij de blunder. De foto’s van gisteren! Een vriendin van mij wil haar man verrassen met een mooie glamourfoto en die staan er nog op. Ik loop misschien nog wel roder aan dan zij, dat kan ik niet goed onderdrukken maar verder blijf ik cool. ‘Het moet een van de laatste zijn.’ Het mag niet baten.

‘Wow! Doe je dit voor je beroep?’ vraagt ze me terwijl ze de laptop draait en ik zie hoe alle foto’s al ingeladen worden in Lightroom.
‘Eh nee, bepaald niet en ik zou het fijn vinden als je het inladen afbreekt en deze delete.’ Ze draait best wel gehoorzaam de laptop weer terug maar het is te laat. Die maffe laatste sequens staat er ook op. Ik zie haar ogen groot worden en dan naar mij kijken. Ik word nog een tintje roder en probeer het te redden maar erg goed ben ik daar niet in. ‘Ja eh, we werden wat melig na een paar glazen en ja, we gingen wat ver. Heb jij dat nooit?’ Of het de gewoonste zaak is je vriendin met je voeten te bevredigen. Ze breekt warempel het laden af en vervolgens zie ik haar de foto’s weer verwijderen. ‘Sorry meis, ze zult nu wel een heel verkeerde indruk van mij hebben?’
Wat een blunder denk ik en wens voor een moment mijzelf in een ander universum maar ze neemt het gelukkig luchtig op: ‘Ik vond het wel wat liefs hebben. Als je hier in deze buurt woont zie je wel eens wat maar ik heb nu in ieder geval wel één indruk van je.’ Ik zie hoe ze uiteindelijk de foto’s waar ze zelf op staat kopieert en bekijkt.
‘Mag ik even meekijken? Volgens mij was de derde tot de zevende de beste.’ Ze kijkt een seconde met enig wantrouwen hoe ik aanstalten maak om naast haar te komen zitten maar dan verliest het veiligheidsgevoel het van haar nieuwsgierigheid. Met allebei het mondkapje weer voor zitten we naast elkaar en bekijken de foto’s. We komen samen tot de conclusie dat de vierde het beste is. Het licht strijkt echt over haar jurk, doet haar vormen met een licht schaduweffect goed uitkomen en ze maakt oogcontact met mijn camera met een vriendelijke blik. Ze wil het zo laten en ik zeg even niets. Ze laadt haar foto’s van haar camera en plaatst de foto van mij op mijn kaart waarna ze die teruggeeft. Dat was de uitwisseling en in feite geen reden om te blijven. Hoe jammer. Gelukkig komt ze zelf met de redding.

‘Ik zou die foto nog wel af willen maken. Mag ik hem naar jou toesturen als die klaar is?’ Mijn hart springt op.
‘Geen probleem zeg ik. Ik geef haar mijn adres waarna we afscheid nemen zonder elkaar ook maar aan te raken. Wel weet ik dat ze Bente heet en passender kan je een naam nauwelijks bedenken. Beneden vervolg ik mijn weg. Via een uitgestorven rosse buurt ga ik oostwaarts en vervolg mijn weg naar de oostelijke eilanden en daarna terug Zuidwaarts. Uiteindelijk heb ik ruim vijf uur gelopen en ben ik blij in mijn eend te kunnen stappen. Kalm rijd ik naar huis. Negentig met wind mee levert een aangenaam ronkende motor op zo rijd ik huiswaarts. Nog voor ik thuis ben hoor ik mijn telefoon in mijn tas nieuwe email melden en eenmaal geparkeerd lees ik. Aan de foto heeft ze niet veel gedaan. Een lelijke uitsnede, hoog contrast en overdreven verscherping. Dat zie ik al op mijn mobiel. Zo maar eens goed bekijken.

Eenmaal binnen zet ik thee en schop mijn wandelschoenen uit. De sokken vliegen er achteraan en ga zitten. Mijn laptop laat de foto veel beter zien maar nog blijft het niet mijn stijl. Ik ga zelf ook aan de slag en begin met de foto die ik maakte. Highlights wat lager, gelukkig niets opgeblazen en de jurk wordt in al haar pracht zichtbaar. Bij de uitsnede probeer ik alles, HD, vier bij drie, vierkant en na eindeloos wisselen kies ik voor een staande uitsnede in drie bij vier met veel negatieve ruimte boven haar. Nu lijkt ze door een zonnestraal uit de hemel gezonden en wat mij betreft is ze dat ook. Ik kies uiteindelijk ook voor zwart-wit en een zachte gradatie voor haar die met een masker overgaat in een hardere buitenzijde. Bedachtzaam drink ik mijn thee en bedenk hoeveel toeval er nodig was om haar zo die foto te bezorgen. Als laatste controle projecteer ik de foto via mijn teevee en dan pas komt hij goed tot zijn recht. Andere versies geef ik andere uitsnedes of bewerkingen en zo heb ik een paar uur later een hele collectie en ben ik moe, maar dat niet alleen.

Ik geef het maar gewoon toe, ik ben ook gewoon geil. Happy singles bestaan niet in pandemietijd en de laatste maal dat ik fysiek seks had met een ander is al maanden terug. Tijd voor de douche, denk ik en loop naar mijn badkamer alwaar jurk en ondergoed mijn sokken achternagaan de wasmand in en ik onder de douche mezelf inzeep en schoonwas. Ietwat boos op mezelf bekijk ik de wildgroei, bedenk dan dat er niemand is die er iets van zal zeggen en laat het zo. Ik sluit mijn ogen en mijn vingers spelen de rol van haar tong in mijn fantasie. Haar handen over mijn lijf, lange likjes over mijn kut, penetrerende vingers, soppende geluiden. Mijn borsten een voor een gekneed, ze heeft er zin in, stoot fel, ik ontplof! Evenwicht, een koude muur tegen mijn rug, slappe benen, een grijns op mijn gezicht, lekker! Ik maak mijn vlecht los en was mijn haren. Dat is sneller gedaan dan gezegd en het loopt al tegen zevenen als ik in badjas weer beneden kom. Tijd om te beslissen.

Ik besluit niet de mooiste te versturen. Nooit al je munitie gelijk verschieten. De glamourversie met hoge contrasten en gloed op de highlights houd ik even voor me. Ik stuur de iets softere versie en slechts één zin: Om verliefd op te worden. De teerling is geworpen of zoiets en ik zet koffie. Mijn Nespressomachientje is best vlot maar ik hoor email binnenvliegen nog voor ik weer aan tafel zit. Ik mag kortaf zijn geweest, zij kan er ook wat van: Wow! En daaronder haar mobielnummer. Binnenhengelen! Ik zie dat ze whatsapp actief heeft en stuur via dat kanaal de tweede foto waarna ik videobellen inschakel. Mijn vermoeden was goed, ze neemt gelijk op en ik zie een uitzinnig vrolijk koppie door het beeld stuiteren. Dan gaat het snel. Na de derde koffie en een paar glazen water kletsen we over werk, dagelijkse bezigheden en dan weer over fotografie. Die foto’s die ze eerst per ongeluk downloadde, zou ik die ook van haar kunnen maken? Well, yeah! Als ik verrast opkijk legt ze eenvoudig uit dat ze wel eens geprobeerd heeft om spannender foto’s te maken maar dat het nooit mooi werd. Zo komen we over belichting te praten en de set. Ze zit nergens mee want het beeld begint te bewegen als ze haar mobiel oppakt en de slaapkamer inloopt. Ook hier veel wit, muren, dekbedden, kussens, zelfs het bed en als ze alle lichten aanknipt heeft zelfs haar mobieltje voldoende licht om een redelijk goed beeld door te geven. Ongevraagd knoopt ze haar jurk een flink eind open en gaat op bed liggen. Haar groene beha detoneert en ze ziet het zelf al voor ik er iets van kan zeggen. Ze draait zich eenvoudig om, en in geen tijd vliegt het ding de hoek in waarna ze de jurk weer schikt en zich omdraait. Op mijn aanwijzingen gaat ze liggen en draait en schrikt net zo lang tot het decolleté tot voorbij haar borsten openstaat, de binnenzijde tot vlak langs haar tepels tonend en ik vraag haar of zij dat beeld ook voor ogen staat. Ze moet nadenken.

Zou ik te ver gegaan zijn? Ze heeft een prachtig figuur en haar borsten zijn niet groot maar mooi van vorm en haar huid is puntgaaf. Ik zie het al voor me om van haar een werkelijk perfecte shoot te maken. Dan komt Bente weer in beeld.
‘Ik zou wel helemaal naakt willen maar dan moet jij ook…’
‘Ik kom niet op de foto’, geef ik een beetje voor de vorm als tegengas. ‘Bovendien, je hebt me al naakt gezien.’
‘Ha ja’, antwoordt ze lachend. ‘Maar dat ging veel te snel joh. Bovendien wil ik er ook van leren dus we zullen elkaars muze zijn.’
Mijn hart springt op, dit is mijn lucky day! Ik stem toe maar daar is het niet klaar mee.
‘Sneak Peak?’
Ik parkeer mijn mobiel op de kast en doe een paar stappen naar achteren waardoor ik onder de plafondlamp sta. Ik zie haar lachen als ik rustig de knoop van de ceintuur losmaak en daarna als een eerst het linkerpand en vervolgens de rechterpand wegsla terwijl het linker gelijk weer terugkomt. ‘Teaser!’, krijg ik toegeworpen en ze heeft gelijk maar ik ga nog even door, draai me om en trek de badjas op tot halverwege mijn billen om uiteindelijk gewoon dat ding te laten vallen. Dan draai ik mij weer terug en met mijn benen een beetje uit elkaar en mijn handen op mijn rug laat ik mij bekijken. Ik ben moeders mooiste niet maar algemeen gesproken val ik niet tegen, geen vetrollen of rare verhoudingen en mijn borsten zijn mijn grote trots, een mooie C. ‘Waren je scheermesjes op?’ Ik moet er om lachen en vertel dat ik in een luie bui ben maar dat ze welkom is om de lage begroeiing terug te snoeien. Ze gaat er niet op in maar kijkt me recht aan en laat de jurk op de grond vallen. Als haar hoofd even uit beeld verdwijnt schat ik in dat ze haar slipje uittrekt en als ze naar achteren stapt krijg ik gelijk. Ze is blond, echt blond en het kleine bosje schaamhaar op haar heuveltje is even licht. Ik kijk er verder niet naar maar neem haar van top tot teen op. Haar vlakke buik, die perfecte borstjes, die mooie huid, de symmetrie. Ze is adembenemend mooi en dat vertel ik haar. Ze bloost. Zou ze werkelijk nog nooit gehoord hebben dat ze zo mooi is? ‘Jij valt toch ook op meiden?’, vraagt ze en dat brengt mij van mijn stuk. Jezus, als je dat nu nog niet door hebt… Ik denk koortsachtig na. Zou ik haar verkeerd inschatten?

‘Helemaal Bente’, antwoord ik tenslotte met mijn liefste lach. ‘Was dat nog niet duidelijk dan?’
Ze loopt weer naar de camera toe waardoor ik alleen nog zicht op haar lieve koppie heb. Ik zie dat ze nadenkt. ‘Weet je, ik voel het wel maar ik voel zo veel en ik zit er zo vaak naast.’
‘Join the club. Ik weet hoe het is meis. Maar wat zou je willen?’ Ik krijg geen antwoord. ‘Weet je wat we doen Bente? We stoppen voor nu en spreken elkaar morgen weer, laten we niets overhaasten.’ Ik zie opluchting en met drie luchtkusjes sluit ik af. Het is evengoed al laat en besluit naar bed te gaan.

Ondanks de koelte van de nacht die door het open raam tot mij komt heb ik het warm. Verdorie, ik ben nog steeds geil! Terwijl mijn linkerhand vaardig zijn weg zoekt haal ik met gesloten ogen mij het beeld van haar weer voor de geest. Dat mooi lijf, die lichte ogen, die ontwapenende lach, mijn vingers weten mijn knopje te vinden. Ik streel heel licht, uitwendig, het topje van mijn middelvinger geeft een klein beetje druk en dat is voldoende, zo houd ik het even vol. Ik bedenk haar bij me in bed, beeld me in hoe ik haar vochtige kutje mag proeven en hoe haar geur mij gek maakt. Zij is mijn engel en in gedachten roep ik haar naam terwijl haar zachte vingers de mijne verdringen. Ik kreun als ze binnendringt en mij toefluistert dat ik ze mij ook mooi vind, dat ze geil is van mijn borsten en fel wil kussen. Mijn geestesoog tovert lippen op lippen, laat tongen dansen en haar vingers diep in mij binnendringen. Mijn onderbuik raakt in vlam, ik trap het dekbed opzij en geef mijn hand alle ruimte. Het is fijn, heel fijn en ze laat me komen. Terwijl ik haar aanroep schokt mijn lijf. Zalig heftig kom ik klaar. Ik voel me wat schuldig als ik mijn hart weer tot een normaal ritme laat komen en als ik opsta om mijn handen te wassen beloof ik dit niet meer te doen. Terug in bed val ik zo in slaap, happy en voldaan.

Dat stomme deuntje!
Op de automatische piloot verkoop ik mijn wekker een klap maar het deuntje is halsstarrig en geeft niet op. Ik open een oog, luister beter en merk dan dat het geluid van verder komt en niet opgeeft. Slaapdronken sta ik op en loop naar de woonkamer waar mijn mobiel trillend en jengelend aangeeft aandacht te willen. Ik neem op, beeldbellen! Dan pas bedenk ik dat ik slechts een oud slipje draag en in een impuls draai ik de telefoon van mij vandaan.
‘Goedemorgen Petra! Lekker geslapen?’
Verdomme, het is Bente! ‘Vergeet die verleden tijd maar meisje. Ik slaap nog’, zeg ik tegen haar terwijl ik mijn bedje weer opzoek. Pas eenmaal terug onder mijn dekbed draai ik mijn telefoon weer om. Vanwaar die preutsheid? Ze heeft me nu al verschillende keren naakt gezien en lijkt me niet echt snel geschokt, bedenk ik me maar het boeit al niet meer. Twee hemelsblauwe ogen kijken me enigszins verschikt aan. ‘Ja, zo zie ik er in het echt uit, geschokt?’, vraag ik. Ze ziet er zelf even betoverend uit als gisteren met haar perfect gevlochten haar.
‘Is je föhn ontploft?’, vraagt ze lachend. Ik lach mee al heb ik hem iets te vaak gehoord.
Ik zie mezelf in het scherm en ik moet zeggen, het is ook wel fors vandaag. Mijn bos springerige, pluizende krulharen staat echt alle kanten op maar zo met het zonnetje erop staat het wel leuk en dus laat ik het zo. We raken aan de praat over werk. Zij vindt mijn werk in de tijdschriftenwereld machtig interessant al ben ik in feite een boekhouder en ik heb alle belangstelling voor haar studie al ontging de naam van die studie mij. Iets met mensen en motivatie, dat begrijp ik wel. Langzamerhand begrijp ik ook dat ze nog jonger is dan ik al dacht tot ik teruggeteld heb dat ik zo ongeveer haar moeder had kunnen zijn, althans wat leeftijd betreft. Het lijkt haar niet te deren. Haar niet…

Het gesprek gaat over op familie en ik krijg trek in koffie. Al pratend pak ik mijn mobiel op, kom het bed uit en loop mijn keukentje in waar ik mijn mobiel in een hoek op zijn lader parkeer en aan de slag ga. Prompt krijg ik gegniffel en complimenten over mijn figuur. Oh ja, ik ben zo gewend naakt door mijn huis te lopen dat ik vergat amper gekleed te zijn. Met een verse Ristretto in de hand ga ik op de bank zitten en parkeer de telefoon in de houder in de vensterbank. Zo, lekker dwarsliggend houd ik haar in beeld en kan lekker van mijn koffie genieten. Zo kwebbelen we verder en komt het gesprek weer op de shoot. Het komt helemaal van haar kant en ik probeer een soort van professionele afstand te bewaren. Ze voelt het aan en in plaats van die afstand te respecteren merk ik dat ze vrijer wordt. Dat kan zo niet denk ik en neem het initiatief.

‘Luister eens Bente’, begin ik. ‘Ik vind het allemaal heel gezellig en leuk en zo maar ik krijg verschillende signalen en sommige wil ik niet op reageren.’
‘Je wilt geen seks met mij?’ Haar toon is misschien een beetje teleurgesteld maar zeker niet boos of negatief, eerder nieuwsgierig.
‘Heel eerlijk gezegd Bente, mijn lijf schreeuwt om seks met jou maar de geschiedenis heeft mij geleerd dat…’ Ik krijg geen gelegenheid mijn zin af te maken.
‘Wat had je gedacht Peet? Dat ik hoteldebotel op je was?’
‘Je gedraagt je wel zo’, zeg ik snel. Ze barst in lachen uit.
‘Hahaha, jij dacht dat jij de enige was die in deze tijden wat tekortkomt? Ik hoef geen relatie met je en ik ben oud genoeg om te snappen wat het verschil is tussen verliefdheid en geilheid en Peet, ik ben het laatste.’
Fuck, denk ik. Die neemt de term vroegrijp wel gelijk naar een nieuw level. ‘Wil je daarom die fotoshoot?’
‘Nee joh, ik denk dat jij mij een hoop kunt leren Peet maar dat is voor later…’
‘Oké dan’, kan ik er nog net uitbrengen.
‘Gewoon voor deze mooie zondagmorgen. Samen, beide naakt.’ Ik zie dat Bente niet eens mijn antwoord afwacht maar eenvoudig het grote T-shirt over haar hoofd uittrekt. Ze wrijft met beide handen over haar tepels die onmiddellijk in het gelid springen en de mijne, nou die groeten spontaan terug, ik heb daar niets over te zeggen. Dan zie ik een hand naar beneden gaan en buiten het beeld van de camera maar dat geeft niets. Haar blik zegt alles. Zelf frut ik net zo lang met mijn mobiel, de lader en een paar onderzetters tot ik ook tot aan mijn navel in beeld kom en spiegel haar. Ze lijkt schaamteloos zoals de kleine schokjes door haar lijf gaan, de kreuntjes die de mijne overstemmen en dan daalt de camera verder en zie ik twee vingers door een bosje blonde haartjes wrijven. Ik kan niet achterblijven en schop snel mijn slipje uit, veel lekkerder ook en geniet van dat zalige gevoel als mijn vingers weer hun vertrouwde plekje vinden. We kreunen al snel tegen elkaar op en dat is altijd een goed teken. Zelfs onze handen lijken even snel te bewegen maar dan houdt het op. Een fijn orgasme heeft mij bereikt en ik stop terwijl zij het ziet maar verwoed doorgaat. Ik voel me schuldig en doe dus maar wat ik wel vaker doe in dergelijke gevallen met andere vrouwen, ik ga aanmoedigen.

‘Oh Brenda, wat heb je toch een zalig nat kutje. Voel mijn tong tussen je fijne blonde haartjes doorgaan en je knopje bereiken.’ Haar ogen stralen vrolijke verbazing uit en dus ga ik verder. ‘Mijn handen drukken je dijen uiteen, je geeft mij ruimte en ik streel je liezen. Mijn tong likt zachtjes je roze vlees, van onder naar boven en geniet van de geur van je opwinding, die zilte frisheid die mij gek maakt. Je stoot je bekken op beweegt mee onder mijn mond maar er is geen ontkomen aan. Feller en dieper lik ik, je natte kut lijkt te willen ontploffen maar het gebeurt nog niet Brenda, het gebeurt pas als ik het wil. Je vingers willen mijn tong helpen en ik laat het toe, geef ruimte en lik je vingers nat zodat die moeiteloos die diepte in kunnen, beurtelings je klitje en je spotje geselend. Twee vingers wringen zich ertussen, krommen terwijl ze soppend en wel je spotje bespelen…’ Brenda kreunt nog een toontje hoger en haar gezicht begint een verbeten blik te krijgen, voor mij een teken om door te gaan en ik graaf nog een verdieping verder omlaag in mijn vocabulaire. ‘Neem ze maar in gedachten, die meiden achter de ramen bij jou om de hoek. Voel hoe ze likken, je overal kussen, proef hoe nat ze worden van jou. Voel hoe ze hun kale kutjes over je benen schuiven en je wilt komen, jullie gaan samen komen, hard! Je stoot nog een laatste maal, drie vingers in je natte kut en je duim op je klit, nu!’ Ik houd die laatste lettergreep lang aan en zie hoe ze inderdaad op commando komt, schokkend en met een lieflijk rood koppie. Een paar seconden gaat ze nog door met vingeren maar dan is ze er klaar mee en stopt ook bij haar elke beweging. Ik zeg niets en laat haar even bijkomen.

‘Dit, dit, dit…’
Ik lach alleen maar vriendelijk.
‘Hoe…’
‘Ik weet het niet Brenda’, zeg ik naar waarheid. ‘Het was puur op gevoel.’
‘Zie ik er zo ordinair uit? Nee toch?’
‘Nee joh’, antwoord ik luchtig. ‘Maar ik toch ook niet?
‘Nee, jij ook niet nee’
‘Dat wil niet zeggen dat we niet ergens in ons een plekje hebben waar we geen grenzen kennen, waar we liederlijk mogen zijn en alles uitproberen, zonder verdere consequenties.’
‘Hoe wist je dat ik dat had?’
‘Ik zal het je eerlijk zeggen, vrijwel elke man of vrouw heeft zo’n plekje, is mijn ervaring.’
‘Echt? Dus…’
‘Dus ben je heel normaal. Helaas verplichten onze gezamenlijke set normen en waarden die wij een samenleving noemen om deze gedachten in alle toonaarden te ontkennen maar ieder voor zich weet het: Soms, de een meer dan de ander en de een heftiger dan de ander maar iedereen is af en toe een op seks belust beest dat maar één ding wil.’
‘En je gaf het me.’ Ze grijnst me toe. ‘En best wel heftig ook. Ik kom wel vaker niet klaar op deze manier maar die woorden deden het wel.’
‘Fijn toch meis’, zeg ik lachend.
‘En nu zie je me voortaan als een sletterige snol?’
‘Lijkt wel een titel voor een stripverhaal maar zo zie ik jou niet hoor’, antwoord ik. ‘Suske en Wiske en de sletterige snol.’
‘Bedenk daar dan maar eens een verhaal bij Peet.’
‘Dat is geen probleem. Mijn duim bedenkt het wel maar die boekjes eindigden altijd zo vervelend moraliserend, daar heb ik geen trek in.’ Ik vind het grappig om te zien dat Bente geen poging doet haar naaktheid te verbergen. In feite ligt ze nog steeds rustig haar knopje te strelen maar nu ontspannen, ongehaast en dat beeld vind ik prachtig. Terloops en eigenlijk niet echt bewust begin ik te spiegelen. ‘Ik stel me Lambik voor die het te kwaad heeft en in het havenkwartier zijn vertier zoekt maar niet opgewonden kan worden van de aangeboden koopwaar tot hij ergens in een steegje een werkelijk betoverend mooie vrouw achter het raam ziet die hem de wip van zijn leven belooft voor een stukje van zijn ziel.’
‘Lambik is toch die kale vent?’
‘Ja, die ja. Nou dan moeten ze nog naar een andere tijd of omgeving dus ik denk dat Suske en Wiske ditmaal samen Lambik gaan proberen te redden waarna de laatste door de Sletterige Snol ontvoerd wordt naar… Laat eens nadenken, Orgasmië.’
‘Orgasmië, daar kan ik mij wel iets bij voorstellen’, zegt Bente lachend.
‘Precies zo. Hele bevolking de hele dag aan het seksen.
‘Maar waarom moest ze Lambik nu hebben?’
Ik denk kort na. Het is niet zo ingewikkeld. ‘Ze willen massaal aan de smooth bodies. Lambiek moet voor gladde nakomelingen zorgen.’
‘Hahaha, Peet. Ik zie het al voor me.’
‘Ja, zij liever dan ik. Heb niets tegen een beschaafde beharing.’
‘Hier ook zo, zoals je ziet. En hoe redden ze Lambik?’
‘Ze krijgen hem terug doordat Wiske samen met Suske een wedstrijd wint. Tijdens de kampioensorgie introduceren ze orale seks en dat kenden ze daar niet.’
‘Eind goed, al goed dus. Maar, onze Sidonia, doet die niet mee?’
‘Eh...’ Ik denk even goed na. Hoe moet je die ongetrouwde strijkplank erbij betrekken? ‘Ik heb het! In de finale wedstrijd verjaagt ze de Sletterige Snol door haar een orgasme te bezorgen op een manier die deze doorgewinterde pro nog niet kent…’
‘Hoe dan?’
‘Haar neus. Ze gebruikt haar gestroomlijnd reukoorgaan.’
‘Hahaha, Peet!’ Bente hikt van het lachen. ‘Jij bent echt erg.’
‘Ja, ik weet het’, antwoord ik kort maar in gedachten vorm ik mij een beeld van Sidonia die haar neus gebruikt ter stimulatie van de inwendige genotsorganen van De Sletterige Snol.
‘Lekker smakelijk ook Peet. Wat als ze nu moet niesen?’
‘Jij hebt het zeker nog nooit met een jongen gedaan? Die moet ook altijd “niesen”.
‘Gatver, Peet!’
‘Tja, dat moet je ook niet zien. Dat moet je gewoon meemaken Bente.’
‘Nee dank je.’
‘Ja, die snap ik wel hoor maar ik heb niets tegen een lekkere vent.’
‘Da’s duidelijk ja. Maar Peet, ik hield je nog wel voor een beschaafde vrouw.’
‘Ben ik ook, maar soms even niet. Ik heb trouwens trek. Tijd om te douchen en ontbijt te maken.’
‘Is een goed idee ja. Spreek je later weer Peet.’
‘Fijne dag Bente!’

Na een laatste luchtkus hang ik op en loop de badkamer in. Nou ja lopen, dansen is meer de juiste uitdrukking en dat wil in mijn geval wel wat zeggen. Bente heeft toch wat voor elkaar gebracht want ik heb in enen behoefte om mij weer netjes te verzorgen en om te beginnen pak ik mijn mesje en de scheerzeep waarna ik in een kwartiertje oksels, benen en kruis ontdoe van alle beharing. Zelfs het laatste plukje moet wijken voor de oprukkende ontbossing al is het meer een gevoel van “wat anders” willen dan een logische redenatie. Daarna zijn mijn haren aan de beurt en al met al zijn we een uur verder als ik met verse koffie, een zachtgekookt eitje en warme broodjes aan het ontbijt zit. Ik denk ondertussen na over een serieuze vraag. Hoe ziet vrouwelijke geilheid eruit? De op mannen gerichte clichés kennen we wel van televisie en film maar de werkelijkheid? Ik heb al geen idee hoe ik zelf ben anders dan dat ik probeer het de ander naar de zin te maken maar zijn alle vrouwen dat? Vast niet, toch? Het fijn dat iemand zich sexy kleedt verteld meer over bedoelingen dan over de feitelijke opwinding van die persoon. Neem de prostitueés achter de ramen maar in gedachten. Daarentegen mag Bente in jeans en een verwassen topje voor me komen staan en ik sop al. Ik kom er niet uit en dat verandert de dagen daarna niet erg. Het geeft niet, ik kan mij op iets concreters voorbereiden.

2. De tweede zaterdag

Het mooie van een wit interieur is dat licht overal tegenaan mag botsen en ondertussen steeds diffuser wordt. Bente draagt een jurkje dat je eenvoudig als a girls little black dress zou kunnen omschrijven als die niet hagelwit was. Zij regisseert en ik mag schieten. We praten veel en we hebben besloten het erop te wagen waarna we de mondkapjes afgezet hebben. Ze wil vormen laten zien, haar prachtige kont, die perfecte huid. De praktische problemen komen vanzelf naar voren. Het standpunt moet hoger, een keukentrap erbij, mijn hoofd in de nok van deze zolderkamer. Uitlichten, mijn zes flitsers geven genoeg licht maar de verhoudingen moeten kloppen, alles wit is ook niet echt spannend. Ze is een goede studente, ze luistert, vraagt en doet actief mee. We hebben lol en ze durft meer maar mijn houding, balancerend op die wankele keukentrap is ook niet alles en een spiegelreflex met lichtsterke lens, flitser en diffuser is iets heel anders dan een compactcamera dus na een kwartiertje vraag ik om een break, net voordat ze haar jurkje zover wil optrekken dat er meer been zichtbaar wordt dan nog als beschaafd gezien kan worden.

Terwijl de eerste lading opnames naar mijn laptop verplaatsen geniet ik van de koffie die Bente mij voorzet. Mijn scherm is niet al te groot dus het voelt normaal aan als ze tegen mij aan komt zitten om mee te kijken. De belichting deugt wel maar ze ziet nu zelf waarom mijn aanwijzingen over houding en plek van handen zo belangrijk zijn. Als de foto’s bekeken zijn blijft ze echter heel dicht tegen me aanzitten. Niet onaangenaam maar de boodschap is toch dat we niet alleen met een fotosessie bezig zijn. Nou ja, denk ik, we kijken wel als we klaar zijn of er nog iemand energie over heeft. Ik klim weer op de ladder en beveel haar op bed, op haar zij en in elkaar gekropen, bijna een foetushouding. Ze let op haar handen en armen, haar benen bijna perfect parallel en binnen een minuut heb ik hem te pakken, kom de ladder af en laat haar het resultaat zien. Ze is opgetogen en wil de volgende stap zetten, het mag meer sexy.

‘Waar denk je aan?’, vraag ik.
‘Uitdagender, spannender maar misschien ook iets explicieter.’
‘Je wilt naakt?’
Tot mijn verbazing aarzelt ze geen seconde: ‘Ja, maar ook iets ertussenin.’ Dan houdt ze een seconde in, denk na en zegt dan: ‘En iets daar nog voorbij. Alleen voor mij.’
‘Ja eh…’ Dit is niet helemaal wat ik verwachtte. Voor mij is het zo al opwindend genoeg maar goed, alles beter dan een saaie zaterdag. ‘Weet je wat? Jij vertelt wat je wilt en kleed je aan, of uit, zoals jij wilt en ik schiet de foto’s.
‘Doen we!’ Een minuut later heeft ze zich uit haar jurkje gewerkt en slechts gekleed in een stringetje neemt ze weer die houding aan. OK, denk ik, het is een variatie maar iets anders mag ook wel en vraag haar om op haar rug te gaan liggen, diagonaal op bed. Ze doet het zonder protesteren en geeft mij zo weer de regie terug. Ongevraagd legt ze een hand op het stringetje, de ander op haar wang en glimlacht. Ze masturbeert traag maar het beeld ziet er, mede door het stringetje, absoluut niet vulgair uit en ik schiet gewoon door, af en toe ook inzoomend op haar gezicht met die engelachtige lach, haar gouden haren die ze over een schouder heeft gelegd. Ik krijg het er warm van.

‘Zo, en nu naakt.’ Soepel vouwt ze haar benen op, haakt twee duimen achter haar string en trekt het dingetje van haar billen af. ‘Van die pin-up foto’s wil ik.’ Ze gaat op haar zij liggen en ik moet elk been, elke arm en hand heel precies naar de juiste plek dirigeren om tot het juiste resultaat te komen. Eén been opgetrokken, arm net over haar borsten, de tweede bil net zichtbaar. Fuck, wat een perfecte huid heeft ze, denk ik en vertel haar dat het erop staat. Naar voren gedraaid, armen onder haar hoofd gevouwen, benen parallel een beetje opgetrokken. Weer druk ik af, ogen open, ogen dicht, armen vlakker, armen in haar zij, alle variaties komen voorbij. De kuisere versie, hand op haar vulva, arm over haar borsten, ondeugend, verlegen. Ik merk dat ze er schrik in krijgt en de camera, of mij, net hoe je het wilt zien, uitdaagt. Ik schiet door, allang blij dat ik mijn evenwicht behoud op die wankele trap.

‘En nu echt!’ Ze brengt een wijsvinger naar haar mond en sabbelt daar heel traag aan, onderwijl oogcontact makend. Verdomme, ze lijkt dwars door mijn lens heen te kijken en recht mijn ziel te raken. De stoom lijkt niet alleen zo langzamerhand uit mijn oren te komen maar eerlijk gezegd ook uit mijn slipje en het houdt niet op. De vochtige vinger gaat eenvoudig naar beneden en glijdt soepel tussen de twee keurig gesloten lipjes. Fuck! Ze wil het, schiet door. Denk aan je kader, piepen alle flitsers nog? Vlak beeld, diafragma open. Lekker soft! Controle. Laatste platen, inzoomen, scherp tot op de onregelmatigheden van de nagelriem, prima, door! Uitzoomen, totaalopname, Ze maakt oogcontact en lijkt te genieten, ze gaat door, beweegt sneller, haar koppie een tikje rood, fonkelende ogen. Blijf erbij Peet! Ze kreunt, vergeet alles, ik niet. Zesendertig miljoen groepjes van vier lichtgevoelige cellen leggen in razend tempo haar bewegingen vast en ik werk op de automatische piloot als mijn brein nog maar met één ding bezig: mij bewegen mee te doen. Mijn lijf is er allang klaar voor. Mijn slipje moet je zo langzamerhand uit kunnen wringen en mijn tepels priemen keihard tegen de binnenzijde van mijn beha. Hoe helder wil je het hebben? Doe er wat aan mens! Concentreren! Inzoomen op die vinger. Een tweede vinger, meer beweging, kreunen. Ik focus weer op haar gezicht, zo veel mooier dan een vinger die in een nat spleetje verdwijnt. Ze lacht, oogcontact en dan komt ze, verrassend veel sneller dan de vorige maal. Ik druk weer af, zeker als de gloed zo duidelijk wordt. Je ziet haar orgasme in haar ogen terug en dan stop ik. Daal voorzichtig af en ga op een stoel zitten, mijn camera op schoot.

Wat te doen? Hier en nu de hand aan mezelf slaan? Dat is toch ook zo wat? Bente lijkt in dromenland met de mooiste glimlach op haar gezicht. Afdalen, gelijke hoogte betekend op de grond zitten. De witte kasten op de achtergrond ver genoeg uit focus om letterlijk te verdwijnen. Focus op haar gezicht terwijl ze staart naar het plafond. De korte telelens wijd open laat toe mij op haar oogwimpers scherp te stellen. Haar borst, de tepel fier overeind, de tweede uit focus maar een mooie parallelle vorm. De hand op haar onderbuik, bijna terloops gepositioneerd. Ik vraag haar de arm iets te verplaatsen maar ze reageert niet, nog in de zevende hemel? In slaap misschien? Ik stop er even mee en ga in de stoel zitten die in de hoek staat. Laat haar maar even en blader door de opnamen heen. Alle mensen, wat is ze mooi! Ik merk nauwelijks dat ze weer haar ogen open heeft en mij aankijkt. Pas als ze spreekt kijk ik op.
‘Is het wat?’, vraagt ze op nonchalante wijze.
‘Dat kun je wel zeggen Bente.’ Ik moet vreselijk moeite doen om mijn stem niet al te verliefd te laten klinken. Wat moet ze wel niet van mij denken? ‘Ik weet niet voor wie je ze bedoeld hebt maar ik zou er zuinig op zijn.’ Soepel komt ze overeind en kijkt even mee terwijl ik opnieuw blader.
‘En nu is het mijn beurt!’ Soepel komt ze van het bed af en schiet in een housebroek en een topje terwijl ik mij uitkleed. Bij elk kledingstuk lijkt mijn schroom toe te nemen en eenmaal in beha en slip verlang ik naar een badjas. Wat is dit nu weer? Het is toch verdorie niet de eerste keer dat ik mij uitkleed in bijzijn van anderen? Ik zet door en haak mijn beha los waarbij ik mijn best moet doen om dat ding nonchalant op de stoel te gooien. Mijn slipje lijkt een soort eindbaas te zijn en het kost me gewoon wilskracht om mij ervan te ontdoen. Bente ziet het en moet lachen maar reageert gelukkig heel lief. ‘Ben je nu beschroomd omdat je ditmaal netjes geschoren voor de camera komt?’
‘Nee, dat is het niet’, antwoord ik volgens mij naar waarheid. Moet ik haar vertellen dat niemand mij ooit het fotograferen waard vond, tenminste, buiten de familiekiekjes om? Ik besluit eerlijk te zijn, ga op bed zitten en vouw mijn benen over elkaar. Zo rechtop in kleermakerszit ben ik voor even mijn schuchterheid kwijt en ik vraag haar tegenover mij te komen zitten. Ze springt bijna op bed, legt mijn camera naast zich neer en spiegelt mijn houding waarbij ze duidelijk niets op heeft met termen als social distancing. Weer ben ik mij mijn naaktheid ernstig gewaar en moet ik een serieuze drang om mijzelf te bedekken negeren. Die hemelsblauwe ogen lijken zich in mijn ziel te boren en ze moet lachen, hard lachen, keihard lachen.

‘Die Petra toch, niet te beroerd om mij in al mijn kwetsbaarheid vast te leggen en zelf te bang om haar eigen schoonheid te tonen. Wat is het? Voel je jezelf onveilig zonder camera ertussen? Bang dat ik je pukkeltjes zie?’ Ze buigt zich voorover waardoor haar neus niet meer dan een handbreedte van de mijne vandaan is. Ik reageer niet, lijk wel bevroren. Haar rechterhand valt op mijn linkerknie en ze streelt zachtjes richting mijn voet. ‘Ik voel alle hobbeltjes, de beschadigingen, de littekens en ik streel ze.’ Haar ogen staan strak op de mijne gefixeerd en zijn onontkoombaar. ‘Ik voel de hechtingen en onregelmatigheden maar ik zie jou.’ Ze vertrekt zelfs geen spier als haar vingertoppen over mijn kuit gaan en de onregelmatige vorm van mijn scheef vastgegroeide kuitbeen voelen. ‘Je was daarnet opgewonden toen je mij fotografeerde…’ Haar hand gaat naar de binnenzijde van mijn andere been. ‘Die opwinding, die natheid, haal dat terug en laat je gewoon gaan.’ Pffft, makkelijker gezegd dan gedaan, denk ik en voel ondertussen haar hand over mijn dij gaan. Jee, wat ruikt ze lekker. Oh! Haar vingertoppen raakten schaamteloos mijn doos en… ‘Ontspan maar Peet. Dit is toch wat je wil? Ik geef het jou.’ Natuurlijk, mijn houding maakt dat ik al een beetje opensta maar zo makkelijk? Ze twijfelde geen seconde maar drukt haar middelvinger naar binnen, gekromd, strelend en zó lekker.  

De camera is weg, ligt doelloos op het bed, haar ogen zijn vlak voor me, op het randje van focusafstand en ik zie de groenige lijntjes in het blauw van haar irissen. Ik negeer het want zonder te kijken zie ik haar middelvinger schaamteloos over mijn knopje gaan. Ze plaagt me, wisselt van tempo, vertraagt, versnelt verplaatst haar drukpunt en dat alles maakt me geiler en geiler. Hoorbaar geil zelfs als de vinger in haar beweging soppende geluiden begint te maken. Het boeit me niet, niets boeit meer, ik wil alleen maar meer, langer, harder en sneller.

En dan is de vinger weg en staat Bente weer naast het bed met de camera in haar hand. ‘Je weet dat je het kunt Peet. Laat het me nu zien!’ Ik let niet meer op haar en sluit mijn ogen. Ik voel haar hand weer, mijn vinger is haar vinger, andere hand over mijn borsten. Ik plaag, streel en masseer tepels en bedenk mij haar lippen, twee vingers hebben hun weg gevonden daar beneden en dat zijn haar vingers. Ik kreun, ben in een zalige vrijpartij en let niet op de flitsen en de klappende camera die ik boven me, naast me, vlak bij mij en dan weer ver weg hoor. Ze regisseert niet, ze legt alleen vast. Ik weet het maar voor nu regeert er maar één ding: mijn kut. Ik voel het komen en vertraag niet, ben niet te stoppen. De laatste veeg direct over mijn klit is voldoende. Mijn lijf schokt en stopt met bewegen terwijl ik het gevoel heb de mooiste dood te sterven. Ergens ver weg hoor ik mijn camera doorratelen en het zal me. Ik ben in de hemel.

‘Dus je kunt het wel Petra. Ik zal je zeggen, dat was best wel heel opwindend om te doen.’
‘Ja, dat gevoel had ik ook’, antwoord ik droog.
‘Je had alleen je ogen dicht, je maakte geen contact met de camera.’
‘Ja zeg, zo brutaal ben ik niet hoor.’
‘Het zou de foto’s nog een stuk toffer maken.’
‘Dat zal zeker Bente maar voor ik dat durf…’ Ik vind het al heel wat dat ik durf te bekennen dat ik niet alles durf.
‘We zullen zien Peet. We zullen zien.’ Ze staat op en loopt de kamer uit. ‘Kom, ik heb lunch.’ Naakt sta ik op en kijk om mij heen. Aankleden? Dat is ook niet alles en daarom grijp ik in mijn tas en trek daar mijn dunne, zijden kamerjas uit, trek hem aan en knoop hem dicht waarna ik Bente volg haar woonkamer in. ‘Pak aan en zet maar op tafel’ Vanuit de koelkast komen kaas, vleeswaren, boter, een paar onduidelijke zakjes en een goede fles witte wijn voorbij die ik aanneem en op tafel zet. Een zak broodjes komt erbij en verder tovert ze een paar messen en plakjes tevoorschijn. ‘Wijnglazen! Peet, achter je.’ Ik draai me op de stoel om en zie op een kastje glazen staan. De schroefdop is geen partij voor mij en even later proosten we.

‘Een goede witte wijn, verse broodjes, Hollandse garnalen, je verwent ons Bente.’
‘Ach, dat is wel het minste wat ik kon doen. Laat het je smaken Peet.’
Ik laat het mij smaken en zo ook het tweede glas. We laden ondertussen de foto’s in onze laptops en voor het eerst zie ik mezelf als model hoewel pornoster misschien wel een betere omschrijving is.
‘Kijk Peet, zie je deze foto?’ Ze wijst naar haar scherm waar ik met gesloten ogen mezelf verwen maar ik straal niet de hemelse lust uit die haar perfecte lijf weergeeft. ‘Probeer jezelf te zijn en de camera te overtuigen dat je het gewoon perfect naar je zin hebt. Kijk in de lens en geniet van je geilheid. Speel desnoods de geilste vrouw ter wereld en je zal niet weten hoe fantastisch die foto zal zijn.’
‘Ha ja, de slet spélen, dat kan ik wel.’ Ik pak de fles en zet die aan mijn mond terwijl ik verder onderuit zak. ‘Dronken snol, mag dat ook?’
‘Wat voor jou werkt Peet!’
Ik drink maar een klein slokje maar het rollenspel werkt wel. Bente heeft ondertussen de camera gepakt en hoewel de losse flitsers in de slaapkamer staan is er hier licht genoeg om te kunnen werken. Ik buig me naar de camera toe en steek van wal.

Ik leun voorover en gooi daarna mijn hoofd naar achteren zodat de camera goed inkijk heeft. Ik beeld me in dronken te zijn, dronken, teleurgesteld, verlopen en verlaten. Op sommige punten en op andere tijden niet eens zo ver bezijden de waarheid. Mijn hoofd schreef, dikke tong, ik word het verlopen loeder. ‘Ja, ik ben geil! Dat wil je weten toch?’ Ik kijk recht in de camera, boos, brutaal, bandeloos. ‘Mag ik? Ben een grote meid met behoeftes.’ Een klein slokje uit de fles die ik daarna op tafel zet om erop te leunen. ‘Kijk, mijn tieten zijn het met mij eens.’ Simpel trek ik de panden van mijn kamerjas opzij en toon mijn borsten. Ik kijk ernaar en zo enthousiast zijn ze niet. ‘Moet je opletten…’ Ik neem de tepels tussen mijn vingers en draai. ‘Hihihi, truukje.’ Als op commando richten ze zich fier op. ‘Voilà. Zeg eens eerlijk, zijn ze mooi of zijn ze mooi?’ Ik wacht geen antwoord af en blijf in de lens kijken terwijl ik mijn handen onder mijn borsten plaats en ze beiden een beetje opdruk. ‘Zo’n beetje het enige aan mijn lijf wat wel goed gelukt is, of niet soms?’
Ik zie hoe Bente moet lachen en ze antwoord warempel: ‘Ze zijn prachtig Peet, mooi vol en stevig.’
‘Dat wil ik maar zeggen.’ Nu leun ik naar achteren en laat mij een beetje onderuit zakken, met mijn benen verder uiteen dan beschaafd te noemen is maar beschaafd is dan ook zeker niet de bedoeling. ‘Je wilt zien hoe ik het doe he? Je wilt zien hoe ik mijn handen gebruik.’ De panden van het kamerjasje waren al opzij gegleden waardoor mijn onderlijf in alle glorie zichtbaar wordt. ‘Let maar niet op de rotzooi’, merk ik op alsof ik haar uitnodig in een uitgewoonde kamer. ‘Hier en daar is het mooiste er wel af maar let wel: kut is nog goed. Kijk maar.’ Ik voel me de slet, ik bén de slet en schaamteloos spreid ik mijn benen en gebruik mijn vingers om de lipjes open te trekken. ‘Kijk maar hier Bente. Dit is toch wat je wilt?’ Mijn middelvinger weet de weg en mijn lijf wil het ook. Ik moedig haar aan dichterbij te komen. Keiharde, direct geflitste platen in megacontrast en oververzadigde kleuren. Een werveling van kleuren en vegen met bijna verstopte details die weergeven hoe ik me voel: rauw, ruig en onbedwingbaar. Bente schiet door en gaat van close naar overzicht. Het kost mij moeite om op de camera gefocust te blijven tot ik mij haar verbeelt in die lens. Die prachtige engel die mij spiegelt, voordoet en even schaamteloos is. En dan is het in enen geen moeite meer want Bente neemt actief de regie in handen.

‘Je bent een schaamteloos geil seksbeest Petra. Laat maar eens zien hoe jij vingert. Ik wil je vingers zien pompen, je huid zien glanzen, je tepels zo hard zien worden dat ze pijn doen.’ Het werkt! Het windt me op maar het is nog niets want ook Bente krijgt de smaak te pakken. ‘Oh ja, je maakt me geil Petra. Je perfecte kale kutje. Ik wil mijn tong daar hebben. Ik wil je proeven, likken, uitwonen…’ Moet je tegen mij zeggen. Zeker als zo’n schoonheid als Bente die woorden bezigt. Mijn lijf schokt en ik ben niet meer in staat om op de stoel te blijven zitten, glij weg en twee vingers in mijn stomende kut vind ik mezelf op de grond in een razende werveling van genot, pijn, krankzinnig plezier en schaamte maar het genot wint het. Krampachtig stoot ik de laatste beetjes van het wegebbend orgasme uit mijn lijf waarna mijn pijnlijke stuitje steeds feller begint te protesteren. Gelukkig is het meer schrik dan werkelijke pijn en dus mag de humor van de situatie het overnemen. Ik kan erom lachen en gelukkig Bente ook waardoor het even duurt voor ik weer overeind sta, mijn kamerjasje weer dichtknoop en alles weer onder controle heb. De stoel schuif ik terug naar de tafel en ik ga netjes zitten, mijn benen parallel gevouwen. Tijd voor een volgend broodje garnaal terwijl we een nieuwe lading foto’s inladen.

De schaamte heeft een stilte ingeluid die ik maar lastig doorbreken kan. Wat moet ik zeggen? Ja sorry, dat doe ik normaal nooit? Het is wel waar, ik ben ver buiten mijn comfort-zone gegaan maar moet ik sorry zeggen? Dan maar een andere aanpak.
‘Moet ik nu sorry zeggen?’, vraag ik eenvoudig.
‘Waarom?’ Bente’s toon is neutraal-vriendelijk.
‘Nou ja, dit was wel het andere uiterste.’
‘Ja, maar was het een toneelstuk?’
‘Ha nee hoor. Ik kwam echt heel heftig.’
‘Dat bedoel ik niet Peet. Ben jij echt dat geile loeder dat je net liet zien?’
‘Het is anders wel een stoer loeder. Deze foto’s zijn expliciet genoeg.’
‘Dat zeker Peet. En ja, opwindend was het ook.’ Haar ogen benadrukken het gevoel dat ze mij best op zou willen vreten. ‘Maar was het een rol of heeft de wijn gezorgd dat jij jezelf durft te zijn?’
Ik denk na.
‘Snap je het verschil?’, vraagt ze als de stilte pijnlijk lang dreigt te worden.
‘Spelen we niet altijd een rol?’, vraag ik tenslotte. ‘Ik bedoel, ik vond het best bevrijdend om de rol van geil loeder op mij te nemen maar om mij nu altijd zo te presenteren zou ook niet best zijn. De andere keer voel ik misschien weer fijner in mijn vertrouwde rol van een meer bedeesde maar wel nieuwsgierige vrouw die uiteindelijk wel durft.’
‘Ja, dat is natuurlijk wel zo’, antwoordt Bente. ‘Je gaat in een relatie een rol spelen die voor beiden aanvaardbaar is.’
‘Ja, en ik had net het masker van de slet op maar dat wil niet zeggen dat ik het ook ben, al genoot ik best wel van de rol.’
‘Ja echt?’
‘Ik denk dat carnaval misschien net zoiets is. Gewoon jezelf vergeten en een typetje spelen. Ik kan je zeggen, het was best bevrijdend.’
‘Ha ja, zo bekeken zit er wel iets in ja. Ik zou ook best wel eens zoiets willen spelen.’
‘Hoe zie jij jezelf dan Bente?’
‘Oh, hoe ik ben weet ik wel. Vrolijk, doortastend, slim, lief, open. Maar daar gaat het niet om.’
‘Je hemelt jezelf wel op Bente maar ik moet toegeven dat ik het met je omschrijving eens ben.’ Ik zie haar glunderen. ‘Welke rol zou je willen spelen?’
‘Wel, ik vraag mij al tijden af waarom er zo veel eikels in de wereld zijn.’
‘Omdat er een hoop eiken zijn’, antwoord ik eenvoudig waarop ze mij vragend aankijkt. ‘Zie het zo: een eikel die zijn gedrag beloond ziet wordt een eik die bewonderd wordt en zo nieuwe eikels om zich heen vormt.’
‘Maar wat is er zo leuk aan om je als een nietsontziende macho te gedragen? Dat wil ik weten.’
‘Misschien omdat het gewoon toch een beetje het andere uiterste is van het geijkte “vrouwengedrag?”
‘Wat is dat dan?’
‘Alles bepraten, polderen…’ Ik wil nog meer zeggen maar krijg dorst en dus schenk ik de fles leeg in de lege glazen, geef Bente de hare en toast. ‘Op de mooie foto’s!’
Bente toast mee. ‘Dat gaat wel goed komen.’ Ze kijkt me aan en neemt een forse slok. ‘Maar ik ben toch nieuwsgierig hoe het is om die eikel te zijn.’
‘Gewoon een bitch met een piemel toch?’
‘Mag ik het proberen?’ Er klinkt heel veel hoopvol enthousiasme in haar stem.
‘Eh, van mij wel lieverd maar moet ik mij dan maar laten “be-eikelen”? Ik weet niet of ik daar het type voor ben.’
‘Ja, dat is ook zo. Maar jij speelt dan toch ook een rol?’
‘Hahaha ja, reken maar dat de rol van domme doos gespeeld zal zijn. Maar zonder camera dan?’ Ik vraag het wel maar mijn toon vertelt iets anders.
‘Uiteraard zonder. Het is een spel.’
Bente springt op en gaat de slaapkamer in. ‘Wacht even. Ik moet mij even voorbereiden.’

Rustig nietsdoen is niet bepaald mijn forte en dus blader ik de foto’s weer door die ondertussen ingeladen zijn. De opnames zijn keihard ingeflitst en ze kwam duidelijk niet aan kaderen toe. Focuspunt op mijn vingers die tussen twee nogal natte schaamlipjes verdwijnen. Ik schroef het contrast verder op tot de meeste huid wit is en draai vervolgens het geel weg uit de kleuren en intensiveer het zwart.  Vervolgens ga ik passen en meten de drie bij vier- en de zestien bij negen-kaders tot ik een mooie uitsnede heb. Ja, het is expliciet maar het is ook zeker geen porno meer. Een soort felrealistische kunst misschien? Ik krijg geen tijd er verder over te filosoferen want de slaapkamerdeur gaat weer open en er staat een figuur in de deuropening in driedelig pak en een heuse Borselino op. Bente heeft zelfs een snorretje op haar bovenlip getekend waardoor ze redelijk onherkenbaar is. Ik moet me bedwingen om niet in de lach te schieten maar herpak me op tijd, zet mijn spreekwoordelijke platinablonde pruik op en kijk haar aan. Eens zien waar dit ons brengt.

‘He meisje, ik ben Benjamin maar jij mag mij Ben noemen. Wie ben jij?’
Zelfs haar stem is zeker een octaaf lager maar helemaal serieus kan ik het nog niet nemen. ‘Dag Ben, ik ben Petra maar ze noemen mij Blont. U mag mij ook Blont noemen hoor. Dat is Blont met een T.
‘Goed idee, Blont. Heb je ook al een vriendje?’
‘Ja hoor, vriendjes, vriendinnetjes. Ik verveel mij nooit hoor.’
‘Oh, niet één vriendje?’
‘Nee meneer. Als je maar één vriendje hebt, en die kan niet, dan heb je niemand om mee te spelen.’
‘En wat speel je het liefste?’
‘Ik speel heel graag op de Wii maar ik mag ook graag voetballen.’ Dat ik een hekel aan beide heb doet er niet toe. Eens kijken waar Ben mee komt.
‘Ik weet wel wat spannenders, Blont.’
‘Ja, ik ook wel hoor Ben. Zo’n mooie jongen als jij.’
‘Jij bent ook niet verkeerd opgedroogd hoor, Blont.’ Ik kijk nog eens goed naar Bente in haar pak en dan pas valt me iets op. ‘Is dat een banaan in je broek of ben je echt blij mij te zien?’
‘Het is een verrassing, Blont. Wil jij uitpakken?’ Bente spreekt de woorden uit met een vanzelfsprekendheid die mij verbaast. Zou ze dit vaker gespeeld hebben? Nou ja, wat maakt het uit, ik ga braaf op de knietjes en leg mijn handen op haar kruis. Te hard voor een banaan…
‘Spannend hoor’, zeg ik met de grootst mogelijk gespeelde verbazing. Ik trek de rits naar beneden en zie dat ze warempel zelfs een herenslip heeft aangetrokken en terwijl ik haar een complimentje maak trek ik daar de band van naar beneden. ‘Jammie!’ Meer woorden zijn niet nodig als ik bovenmaatse dildo met veel moeite tevoorschijn trek die haar danig in de weg moet zitten.
‘Je weet vast wel wat je daar mee kunt doen, toch Blont?’ Terwijl ik dat ding nog in mijn handen heb begint ze al zachtjes te stoten. Ik zeg niets en speel mee, hap hem op en begin te zuigen. Twee handen pakken mijn hoofd vast en ze is weinig zachtzinnig in haar bewegingen maar ze weet van geen ophouden. Zelfs niet als ik spontaan onaangename geluiden begin te maken omdat de eikel mijn huig raakt. Ze beseft ook wel dat ze niet te ver kan gaan en stopt waarna ze mij omhoogtrekt. ‘Dat doe je goed meisje. En wat als ik hem nu eens ergens anders in prak?’ Ze wacht geen antwoord af maar draait me eenvoudig om en drukt me met mijn buik op de tafel. ‘He! Beetje voorspel mag wel hoor’, waarschuw ik en warempel voel ik een natte tong tussen mijn benen die weliswaar gehaast maar best succesvol zijn werk doet. Ze blijft echter wel in haar rol en al rap krijg ik een pets op mijn billen voel ik dat er iets tussen geschoven wordt. ‘Hier istie dan!’ Ze moet mij stevig beetpakken om het mogelijk te maken en dat doet ze dan ook. Ze probeert sneller dan mijn lijf op gang komt mij te neuken en de weerstand is gewoon niet heel fijn. Ik denk er net over om maar af te kloppen als ze een beetje haar stand veranderd en het gelukkig een stuk beter gaat. Nou ja, denk ik, laat haar maar even haar frustraties uiten. Uiteindelijk merk ik dat ze warempel moeite doet om het mij aangenaam te maken, ze reageert op mijn aanwijzingen en hoewel ze nog probeert de eikel uit te hangen door mij af en toe een klap op mijn billen te geven of mijn borsten stevig vast te pakken krijg ik er steeds meer lol in. Tja, zo’n voorbind verslapt niet en de maat is groot maar niet té groot. Ik voel gewoon dat Bente steeds meer uit haar rol stapt en dan bedenk ik mij dat het ook niet anders kan en moet inwendig grinniken. Hoe ze ook haar best doet, hier gaat ze niet van klaarkomen en ik wel!

Zoals reeds eerder aangehaald is dit Corona-tijdperk niet bepaald mijn seksueel gezien meest actieve periode en Bente heeft alles van een goede minnaar: Een flinke maat pik, lekker stevig, stamina en aandacht voor mijn plezier. De eerste golf komt dan ook snel en ik voel hoe mijn lijf verstrakt en mijn kut tegen beter weten in probeert de rubberen dildo fijn te knijpen terwijl de roes door mijn lijf raast. Nu pas kom ik echt op stoom en ik druk Bente van me af waarna ik haar moeiteloos haar slaapkamer in werk waar ze de gelegenheid niet krijgt zich uit te kleden. Ik druk haar gewoon op bed en bestijg de pik. Ditmaal is er oogcontact en mislukt haar rol als arrogante eikel helemaal. Ik voel hoe ze zich naar mij richt en haar best doet mij te plezieren. Door dat malle pak en die snor heen zie ik die mooie Engel weer en ik kan het niet laten, buig voorover en kus haar terwijl ik traag de pik berijd. Ze kust terug, trekt het onooglijke kamerjasje van mijn lijf en daarna mag ik haar uitpellen. Wat een feest!

Bij elk knoopje verandert ze meer terug in een vrouw en vlot komt mijn volgende orgasme. Ik stijg even af en samen kleden we haar uit en doe ik haar de riemen van de voorbind af. Uit met de spelletjes, denk ik en duik tussen haar benen waar ze alle ruimte maakt om mij dat blonde bosje te laten ontdekken. Ze is al drijfnat en ik heb niet veel nodig om haar lijf verder in beweging te brengen. Ze lijkt wel te proberen door middel van felle stoten van haar bekken mijn neus te breken met haar Venusheuvel maar haar luide kreten zijn eerder een aanmoediging dan een verweer. Ook Bente komt en heeft duidelijk ook behoefte aan meer. Tja, nog fysieker? Ik klim op haar been en zet mijn dijbeen tegen haar kruis waarna ik haar vrije been oppak en ik zo grip krijg om de schaar toe te passen. Wel heb ik onmiddellijk spijt van mijn kale kut want haartjes kroelen toch wel erg fijn. Ze is sterk en geeft fijn tegendruk waardoor ik mij voor een ogenblik inbeeld dat ik straks de blaren van de wrijving op mijn schaamlippen heb staan. Geen fraai idee maar gelukkig knalt het begin van een volgend hoogtepunt er al in ditmaal houden we oogcontact. Haar blik is intens, bloedserieus en o zo geil. Wie heeft het nog over het plezier van seks? Fel schuiven we over elkaar en onze woordeloze kreten worden feller en intenser. Ze lijkt af te tellen en ik doe mee. Bij drie, begint mijn lijf een eigen leven te leiden, bij twee voel ik spieren uit het ritme raken waardoor de één maar net lukt met alle kracht die in me zit maar bij de nul houd ik het niet meer. Mijn brul is duidelijk luider dan de hare en moet op straat te horen zijn. Been- en buikspieren, mijn armen, mijn borstkas, alles lijkt op tilt geslagen te zijn en ik val zijwaarts op bed, haar been nog steeds in mijn klemmende armen. Alles, maar dan ook alles wat ik ooit op gebied van orgasmes heb meegemaakt is verbleekt bij dit geweld. Ik sluit mijn ogen. De wereld kan mij gestolen worden.

‘Hey… Hallo… Mag ik mijn been terug?’ De stem komt van ver maar is vriendelijk en vooral ook vrolijk. Met moeite open ik mijn ogen en oriënteer ik mij. Dan voel ik een been in mijn armen die schuddend probeert aan mijn grip te ontkomen. Verspilde moeite maar ik ben de beroerdste niet, laat los waarna het been verdwijnt en ik mijn kruis gewaarword. Nat, brandend en moe. Vooral dat laatste is nieuw voor mij. Het overkomt mij niet zo snel dat ik volledig bevredigd ben dus als het lukt ben ik al blij en zo doorredenerend moet ik nu wel superblij zijn al heb ik eigenlijk een hekel aan het al te overdreven gebruik van dat superlatief.

Opstaan, douchen, aankleden, het ongemakkelijke moment van de verdere afspraken, spullen pakken, afscheid nemen, auto opzoeken, naar huis rijden. Ik ben erbij maar toch niet helemaal. Bente is zeker niet de eerste mooie vrouw of man waar ik seks mee heb maar toch heeft ze me geraakt en blijf ik haar ogen voor mij zien. Thuis een kan thee gezet, laptop aan mijn grote scherm gekoppeld en in de stilte van mijn werkkamer de beelden nogmaals evalueren. Vlaggetjes, zwart passeert, wit gaat de volgende ronde in. Haar serie, high key, allereerste selectie, onderwerp in focus, compositie in orde. Zeker tachtig procent is in orde, ruim driehonderd opnames, da’s nog veel te veel. Dubbelingen eruit, dat zet meer zoden aan de dijk. Groepen van vier, vijf, zes opnamen, de beste selecteren, rood kader. Nog veertig over, dat is prima te doen. Een tweede mok thee en aan de slag maar. Mijn mobiel rinkelt: whatsapp, beeldbellen: Bente.

‘Hé schoonheid’, begin ik.
‘Hé orkaan’, krijg ik als antwoord terug. Ik verwonder me niet, ken mezelf wel een beetje.
‘Ben jij ook al begonnen aan de foto’s?’
‘Ingeladen, maar het zijn er zo veel.’
‘Selecteren meis. Hou jezelf voor dat je uiteindelijk twaalf foto’s bij je klant moet inleveren en de rest in de vuilnisbak moet.’
‘Doe jij dat ook zo?’
‘Ja, ik heb er nu nog veertig, die werk ik af en dan bouw ik de serie door te selecteren. Eerst de onscherpe, dan de dubbel…’ Ik zie dat ik haar aandacht niet heb.
‘Ja ja, dat gaat wel lukken’, zegt ze snel maar haar ogen spreken over verwarring.
‘Wat is er lieverd?’
‘Ja ach, wilde vooral weten of je goed was thuisgekomen.’
‘Da’s lief Bente. Ja, ik ben veilig thuis al reed ik wat eh, afstandelijk, zeg maar.’
‘Zag je mij?’
‘Yep, waar ik ook keek.’
‘Ik zie jou nu ook voor me.’ Het licht van haar laptopscherm maakt duidelijk waar ze op doelt.
‘Welke foto kijk je naar?’ vraag ik. Ze geeft het nummer door en ik scroll naar de opname.
‘Ha ja, mijn vingers, krachtig en diep. Goede keuze hoor. Ik had hem ook geselecteerd. Ik ben benieuwd wat je ermee gaat doen.
Het blijft even stil en het lijkt zelfs wel of ze bloost. Dan volgt er één woord: ‘Inspiratie.’
Ik moet erom grinniken. ‘Heb je nog niet genoeg gehad?’
‘Zou je wel zeggen maar nee. Wat me trouwens opviel bij jou…’
‘Eh, bij mijn wat?’, vraag ik.
‘Je eh, stijl van masturberen. Jij varieert heel erg.’
‘Is dat zo? Ik weet het eigenlijk niet zo goed.’, zeg ik naar waarheid. ‘Hoe moet ik dat zien, die stijlen? Japanse stijl, Franse stijl, Engelse stijl?’ Ik krijg een luide lach als direct antwoord.
‘Nee, dat bedoel ik niet maar de een wil heel oppervlakkig, de ander diep, de volgende breed, snel of langzaam. Iedere vrouw masturbeert anders.’
‘Goh, dat is me nooit zo opgevallen maar nu ik erover nadenk…’ Ik haal mij de laatste sessies van afgelopen weken in gedachten en denk na. ‘Verrek Bente, ik denk dat je gelijk hebt. Ik weet wel dat ik altijd heel rustig en extern begin, gewoon drie vingers naast elkaar en rustig strelen maar daarna…’
‘In mijn eentje wil ik altijd tijdrekken en blijf ik tergend traag strelen.’
‘Als om jezelf te sarren?’
‘Ja, zoiets. En dan ook het orgasme rekken door even te stoppen of nog verder te vertragen.’
‘Jee Bente, jij moet een hekel aan jezelf hebben.’
‘Nee hoor. Dat is juist lekker. En met anderen kan het anders zijn hoor. Ik krijg de indruk dat jij wel trek had in hard en fysiek.’
‘Ging ook goed hoor’, antwoord ik naar waarheid. ‘Het was een memorabele sessie.’
‘Was supertof ja. Moeten we nog eens doen.’ Mijn hart springt op. We kletsen nog even door over de foto’s en de afwerking maar uiteindelijk wint de vermoeidheid het en sluiten we af. Tijd om naar bed te gaan want de dag was druk genoeg. Helaas en natuurlijk kan ik weer eens de slaap niet echt vatten en na een hazenslaapje ben ik rond één uur weer klaarwakker. Terug naar de foto’s dan maar en in een gestaag tempo werk ik de veertig foto’s af naar high-key platen die een jonge vrouw laten zien die gewoon doet waar anderen van dromen. Een volgende schifting brengt het aantal verder terug tot elf opnamen. De oorspronkelijke opname op straat is de twaalfde voor mij. Meer details verbeteren. Dat rare plooitje, dat pukkeltje, die iets te nadrukkelijke schaduw ophalen. Ik zit in een flow en het wordt drie uur, vier uur en uiteindelijk vijf uur als ik, verstijfd door de kou van de koele nacht, eindelijk weer slaap krijg. Twaalf foto’s in een mapje, in feite een rij enen en nullen, voor een leek gelijkend op elke andere rij enen en nullen maar uniek en heel speciaal voor mij. Terug in bed besef ik pas hoe koud ik geworden ben en slaat ook de slaap eindelijk toe. Met het eerste gevoel van warmte vallen mijn ogen dicht en ben ik weg, ver weg.

3. De derde zaterdag

‘Hey Schoonheid!’
‘Hoi Peet.’ Verbeeld ik mij dat nu of is haar toon die door de telefoon tot mij komt werkelijk zo neutraal?
‘Nog plannen voor vandaag?’
‘Ja, ik sta op punt om voor twee weken naar een vriendin van mij in Groningen te vertrekken.’
‘Oh.’ Ik ben op onverwachte momenten niet op zijn best.
‘Een leuke meid joh. Ik was al eens eerder met haar maar ik ben nu weer helemaal verliefd!’
‘Goh ja. Leuk voor je Bente.’
‘Dank je. Ik heb er echt zin in om er iets van te maken en studeren is toch online dus dat kan ik daar ook. Er zijn voordelen aan deze tijd.’
‘Ja, handig hoor. Heb je nog wat aan die foto’s gedaan?’
‘Eh nee. Helemaal niet aan toegekomen.’
‘Oké.’
‘Maar ik moet nu rennen anders mis ik de trein.’
‘Succes daar meis.’
‘Dank je. We spreken elkaar hé.’
‘We spreken elkaar. Daág!’ Ze is al weg. Ik mag een naïeve muts zijn af en toe maar zelfs ik weet dat we elkaar niet meer zullen spreken. Ik staar naar mijn gesloten laptop. Het mapje met de twaalf foto’s. Ik open de laptop en Ik blader de foto’s nog eens door. Geen slechte herinneringen voor mij, echt niet! Herinnering aan een Hurricane? Gedumpt op het hoogtepunt? Voor alles is een eerste keer zullen we maar zeggen. Ik glimlach en parkeer het mapje bij Wetransfer waarna ik de link doormail. Het is mooi weer, tijd voor de natuur. Ik sta op en pak mijn cameratas in, gooi er een fles water bij en trek mijn wandelschoenen aan. De energie vult mijn lijf. Wie weet wat ik allemaal tegen ga komen…

Plaats reactie