Anders

Ik wist al heel jong dat ik anders was. Anders dan mijn klasgenootjes op school, anders dan mijn nichtjes, anders dan de meisjes uit mijn buurt. Ik speelde niet met poppen, ik wilde geen prinsessenjurkjes, mijn kamer moest niet roze met glitters. In plaats daarvan wilde ik autootjes, piratenpakjes en bestond één muur van mijn kamer uit planken waar ik boeken op had staan. Mijn moeder maakte zich daar veel zorgen om. Dit was na de jaren 70 toen kinderen vrij werden gelaten in hun keuzes, anti-autoritair werden opgevoed. Het was de tijd, dat de rolpatronen eigenlijk weer een beetje terugkwamen en ik paste niet in de rolpatronen. Wilde ook niet in de rolpatronen.

Maar dat was alleen nog maar de buitenkant. Mijn binnenkant was ook anders, hoewel ik dat niet direct zo voelde. Ik vond het heel normaal, dat ik liever met jongetjes speelde dan met meisjes. Ik vond het ook heel normaal, dat ik kriebels in mijn buik kreeg van Anneke Klein, die naast me zat op school. En dat ik helemaal rood werd, als de juffrouw me aansprak en dan ging stotteren, terwijl ik normaliter een enorme kwebbelkont was.

Naarmate ik echter ouder werd, begon ik me ook op een bewust niveau anders te voelen. Iedereen weet zich zijn of haar eerste echte verliefdheid nog wel te herinneren en ik ook. Alleen, ik was twaalf en stapelverliefd op een meisje. Ze was knap, blond, een jaar jonger dan ik en achteraf bekeken een totaal leeghoofd met een Barbie-complex, wanhopig op zoek naar een Ken. Maar elke keer als ik naar haar keek, werd ik helemaal week van binnen, hoorde ik violen en andere muziek en werd de wereld roze. Het ging gelukkig snel over toen ik me realiseerde dat ze dommer was dan het gemiddelde achtereind van een ezel, maar ik bleef wel met een vaag vreemd gevoel zitten.

En wat doen meisjes van 12, 13 jaar oud dan? Die gaan naar hun moeder. Dat deed ik dus ook en ik vroeg haar, hoe het van binnen met me zat. Ik herinner me, dat mijn moeder wit weg scheen te trekken toen ik haar in mijn onschuld vroeg of het erg was, dat ik zo verliefd was geweest op dat meisje. Ze verzekerde me, dat het niet raar was, maar volgens mij hoorde ik haar ‘s avonds in bed tegen mijn vader huilen. Vanaf dat moment wist ik, dat ik anders was.

Mijn hele puberteit speelde zich dan ook af in een wolk van verwarring. Ik moest mezelf verborgen houden en me anders voordoen dan ik was. Want het ging niet over. Ik merkte dat ik meer en meer ging voelen voor meisjes en totaal niets voor jongens. Maar ik moest doen alsof ik ook zwijmelde over Tom Cruise, Henny Vrienten of één van de andere tieneridolen uit mijn jeugd, terwijl ik veel liever Kelly LeBrock of Jerney Kaagman bekeek. Ook op school was het moeilijk. Ik was best populair, dus ik had vriendinnen, maar tegen niet één kon ik open en eerlijk vertellen, dat Peter uit de parallelklas me minder deed dan niets en dat ik liever eens lekker zou zoenen met Monique.

Het verscheurde me, zeker toen ook mijn lichaam begon te veranderen. Ik was gezegend met een vroege ontwikkeling. Al op mijn twaalfde begonnen mijn borsten te groeien en dat maakte me ook nog eens het onderwerp van de aandacht van jongens, zodat ik niet alleen moest doen alsof ik jongens leuk vond, maar ook nog eens meer met jongens te maken kreeg dan me lief was. Daarnaast begonnen ook mijn hormonen op te spelen en niet alleen was ik lichamelijk een vlugge ontwikkelaarster, ook op dat gebied was ik sneller en ontvlambaarder dan de meeste meisjes. Mijn lichaam schreeuwde om aandacht en al heel snel ontdekte ik dat het aanraken van bepaalde plekjes lekkere gevoelens opwekte. Mijn eerste orgasme beleefde ik onder de douche toen ik net 13 was en de douchekop op mijn poesje richtte bij een wasbeurt.

Vanaf dat moment verkende ik mezelf en was al snel vertrouwd met de erogene zones van mijn lichaam. Tijdens die experimenten begon mijn fantasie te ontwikkelen en elke fantasie draaide om het bedrijven van de liefde met een ander meisje. Meestal was ze een jonge uitvoering van een vrouw die ik op dat moment begeerde: Een jonge Sandra Bullock, een jonge lerares Frans. Altijd jong, altijd mijn leeftijd en altijd net zo onhandig als ik. Maar in de loop der tijd werd ik handiger, ervarener en werden mijn solo-sessies langer en intenser.

Mijn moeder vond het blijkbaar tijd worden om in te grijpen, want voordat ik wist wat er gebeurde zat ik op dansles. En bij dansles moet je met jongens dansen. En jongens vonden mij interessant. Dus wilden ze altijd met me dansen. Afgezien daarvan vond ik dansles leuk en ik bleek een goed ritmegevoel te hebben en kreeg al snel een vaste danspartner. Nou ja, kreeg. Ik zocht hem uit. En ik kreeg rust. Waarom? Laat ik zeggen dat mijn danspartner veel gevoel voor ritme had, van musicals hield en een groot ABBA-fan was. De ideale oplossing, wat mij betrof en samen haalden we onze medailles en deden mee aan wedstrijden, waar we tussen de rondes door samen aan de kant zaten en de andere paren bekeken. Net als alle dansers, maar met dit verschil dat we niet naar de opposite sex keken.
Dat plannetje van mijn moeder mislukte dus. Helaas voor haar vond ik dansen zo leuk, dat ik het meer ging doen en er dus geen tijd overbleef om naast school nog andere hobby’s te ontwikkelen. Ik ging me ook meer in mezelf verdiepen. Ik las de probleemrubrieken van de tienerbladen, snuffelde in de bibliotheek en kwam meer en meer tot de zekerheid, dat ik gewoon en honderd procent lesbisch was. En als ik daar nog aan twijfelde veranderde dat in de zomer dat ik zestien was. Dat was de zomer dat Anouk in mijn leven kwam.

Eigenlijk was het, schooltechnisch gesproken, na de zomer. De zomervakantie was voorbij en voor jongeren is dan ook de zomer voorbij. School betekent herfst. Maar het was voor 21 september, dus het was nog zomer. Het was, om precies te zijn, drie september, de eerste schooldag. Maandag hadden we rooster gehaald, dinsdag boeken en woensdag begon het echte leven weer. Ik vond het niet erg. Ik vond school niet erg en de zomervakantie was een beetje een hel geweest, met mijn moeder die wanhopig werd en me op de camping in Italië maar bleef wijzen op knappe jongens, leuke jongens, vriendelijke jongens en uiteindelijk aardige jongens, blijkbaar in de hoop dat één van die figuren mijn maagdelijke hartje in vuur en vlam zou zetten voor een vakantieliefde, zodat ze eindelijk rustig kon dromen van een stel kleinkinderen, die dan ooit zouden gaan komen. Ik hapte niet en dat maakte de hele sfeer een beetje gespannen en mijn arme vader zat tussen ons in.

En dus stond ik met de hele groep dat eerste uur voor de deur van lokaal 15, te wachten op de bel. Er werd heel wat afgekletst, vooral over de amoureuze veroveringen in verre landen door zowel de jongens als de meisjes en ik babbelde vrolijk mee over de aantrekkelijke badmeester en de knappe ijsverkoper, maar er waren er genoeg die inmiddels de waarheid over me begonnen te vermoeden, dus er werd niet echt aangedrongen op sappige details over intieme lichaamsdelen van de betreffende heren. Ik dreef langzaam een beetje de groep uit en vond mezelf op een bepaald moment alleen terug leunend tegen de muur en de hele groep een beetje overziend. En toen zag ik haar. Ik heb vaak geprobeerd te beschrijven wat er met me gebeurde, maar ik kom echt niet verder dan het cliché van een blikseminslag.

Ik had haar nog nooit eerder gezien. Ze stond apart van de groep, haar tas tussen haar voetjes en een beetje verloren uitdrukking op haar gezicht. Ze was blond, echt blond. Helblond en niet uit een flesje en haar haren golfden langs haar gezicht. Haar huid was licht gebruind van de zomerzon en ze had blauwe ogen. Maar echt blauwe ogen. Ik schatte haar ongeveer 1.60 groot en ze had een gewoon postuur. Ze droeg die dag een rode bloes, jeans en makkelijke schoenen. Ik vond haar prachtig en voelde mijn hart op hol slaan. Ik was op slag verliefd.
Voorzichtig schoof ik mezelf in haar richting en eindigde vlak naast haar. Ik rook haar subtiele parfum en het duizelde me. Van dichtbij was ze nog mooier. Haar gezicht was bijna volmaakt rond, met een kleine neus, hoge ronde jukbeenderen en een kleine mond met volle lippen, die ik het liefst direct zou willen zoenen. Zij ging een heleboel aandacht krijgen van de jongens uit de klas, dat was me nu al duidelijk. Maar wie het eerst komt, bedacht ik en keek haar aan.

"Hoi," zei ik, "Ik ben Eline. Jij bent nieuw, he?"

Ze knikte. "Ik ben Anouk," zei ze, en haar stem was melodieus, een beetje donker, maar wel vol, "We zijn vorige maand hierheen verhuisd."

"Nou, als je vragen hebt, kun je altijd bij me terecht," zei ik en ze glimlachte, waarbij ze kleine kuiltjes in haar wangen kreeg en ik smolt ter plekke.

"Dank je wel," mompelde ze en op dat moment rinkelde de bel en wurmde iedereen zich de klasruimte in.

In de drukte werd Anouk tegen me aan geperst en ik voelde haar warme soepele lichaam tegen me aan en werd duizelig van emotie. We werden meegezogen in de menigte en eindigden samen achterin de klas. Ze plofte naast me neer en we zagen er waarschijnlijk allebei wat verhit uit. We keken elkaar aan en schoten in de lach en daarmee begon onze vriendschap. Het klikte eigenlijk vanaf het eerste moment tussen ons en aan het eind van de eerste schoolweek waren we bijna onafscheidelijk. In de pauzes zaten we samen aan een tafel en kletsten elkaar de oren van het hoofd, in de klassen zaten we bijna overal naast elkaar en na schooltijd fietsten we een eind met elkaar op. Ze bleek niet zo ver bij me vandaan te wonen met haar ouders en een oudere zus.

Ik was heel blij dat ze mijn vriendin was, maar het maakte me ook een beetje dubbelzinnig. Ik kon waanzinnig met haar lachen, kletsen, maar tegelijkertijd bleef ik stapelverliefd op haar en moest ik uitkijken, dat ik mezelf niet zou verraden door naar haar te staren of plotseling mijn hand op haar wang te leggen of iets dergelijks. Na een maand of anderhalf begon ik een beetje aan de situatie te wennen en naarmate de dagen korter werden, werd ik beter in het verbergen van mijn ware gevoelens voor Anouk, over wie ik overigens gelijk had gekregen. Als jongens ijzervijlsel waren, was zij de magneet. In de klassen zag ik regelmatig ogen of zelfs hoofden haar kant opdraaien en in de pauzes hadden we vaak ook klasgenoten aan tafel. Anouk was tegen iedereen even aardig, maar ze toonde geen echte belangstelling voor iets meer dan een oppervlakkige flirt, hoewel ik innerlijk al groen van jaloezie werd, als ze lachte tegen een jongen.

In onze gesprekken hadden we het ook nooit over jongens. Ook niet over meisjes, overigens. Het leek wel alsof de wereld buiten ons twee niet bestond en er nergens koppeltjes waren of echtparen. We praatten over het leven, onze dromen, maar daarin ging het nooit over huwelijk of partners, wel over onze ambities. Na een maand of vier waren we hartsvriendinnen, kenden we elkaar door en door, maar wisten niet van elkaar, wat onze wensen, eisen, verlangens op het gebied van liefde en sex waren. Maar het gaf niet. Ik was gelukkig als ik bij haar was en als ik niet bij haar was, droomde ik over haar. En ‘s avonds in bed fantaseerde ik over haar. Ik had haar naakte lichaam gezien, onder de douche bij gym. Haar b-cup borstjes, haar keurig getrimde schaamhaar, haar figuur als een Italiaanse sportwagen met rondingen op de juiste plekken, ik hoefde ze maar op te roepen in mijn hoofd en een orgasme was gegarandeerd.

Ik had eigenlijk ook niet echt een idee, wat Anouk van mij dacht. Natuurlijk had ze ook contact met anderen in de klas en ik had intussen een beetje de reputatie gekregen, dat ik ‘best wel eens een pot zou kunnen zijn’, hoewel ik, zeker als ik er op terugkijk, nooit mezelf als een ‘pot’ gedroeg. Ik mengde me gewoon tussen de meisjes, was nooit iemand rauw op haar dak gevallen met schuine opmerkingen en gedroeg me neutraal naar beide geslachten. Maar Anouk moest die geruchten gehoord hebben en hoe langer onze vriendschap duurde, hoe meer dat aan me begon te vreten. Moest ik open en eerlijk aan haar bekennen dat ik inderdaad een ‘pot’ was? Of zou ze dan bang van me worden en zou ik haar kwijtraken? Ik wilde dat niet. Zelfs als ik niet verliefd op haar was geweest, had ik haar als vriendin willen hebben. Ze was leuk, ze was grappig, ze hield ook van dansen en we konden uren roddelen over bekenden of praten over boeken en films.

Ik zat er echt mee in mijn maag. Aan mijn moeder om raad vragen durfde ik niet, het aan mijn beste vriendin vragen was in dit geval ook geen optie omdat het om mijn beste vriendin ging en uiteindelijk besloot ik, met mijn oma te gaan praten. Mijn oma was mijn alles. Ze was de liefste oma ter wereld en zij was ook de enige die alles van me wist, ook mijn geheime geaardheid, die ze had geaccepteerd zonder er een oordeel over te vellen. En dus zat ik, notabene de dag voor Sinterklaas, bij mijn oma in de woonkamer met een grote beker chocolademelk met slagroom en een stuk banketletter en stortte mijn hart uit. Mijn oma luisterde aandachtig, sneed nog een stuk letter voor me en gaf haar wijze raad.

"Lieverd, je weet niet eens hoe Anouk tegen lesbiennes aankijkt. Waarom zou ze zich bedreigd voelen door je? Denk je niet dat ze liever heeft dat je eerlijk tegen haar bent? Heb je haar ooit laten merken wat je voelt? Nee toch? Je moet alleen oppassen, dat je houding naar haar toe niet verandert, nadat je het verteld hebt. En als ze dan toch bang van je wordt, is ze niet waard je vriendin te zijn."
Het klonk zo logisch, zoals alles wat oma zei. Maar ze had wel gelijk. Ik kon maar het beste de koe bij de horens vatten en wel zo snel mogelijk. Oma stond op, liep even de kamer uit en kwam even later terug met iets dat ze in mijn handen duwde. Het bleek een briefje van 50 te zijn en ik protesteerde, maar ze sneed me af.

"Lieverd, ik heb het niet nodig en jij kunt het gebruiken. Koop iets heel moois voor Anouk en geef haar dat en vertel haar de waarheid."

Die avond in bed piekerde ik uren over hoe ik het moest aanpakken. Wanneer zeg je zoiets tegen je beste vriendin? En hoe zeg je het? Uitgeput viel ik uiteindelijk in slaap en droomde nare dromen over een leven zonder Anouk.

Uiteindelijk viel het allemaal best mee. Het hoe en wanneer loste zich de volgende dag vanzelf op. Het was Sinterklaas en ik kocht van oma’s geld voor Anouk een mooi enkelbandje. Ik had in de loop der maanden diverse malen haar benen bloot gezien, bij gym en bij haar thuis en ze had prachtige benen, waarvan ik vond, dat ze een mooi sieraad verdienden. Zelf was ik niet zo van de kettingen en zo, maar een enkelbandje vond ik zelf altijd sexy en stijlvol en dus had ik zelf ook een voorraadje. Maar voor Anouk had ik een nieuw gekocht: Dun goud met een klein hangertje eraan, in de vorm van een A.

Die Sinterklaasmorgen pakte ik met mijn hart in mijn keel mijn kadootje in. Ik was van plan het haar ‘s middags na school te geven en Anouk speelde me in de kaart, door me mee te vragen naar huis. Haar ouders waren nog inkopen doen en zouden daarna haar oma gaan ophalen, die de avond bij hen zou doorbrengen. Omdat de school vanwege Sinterklaas vroeg uit was, hadden we de hele middag het huis voor ons alleen. Ze wilde graag dat ik haar hielp met gedichten en inpakken en dus fietsten we door de koude decembermiddag naar haar huis, waar we eerst een mok hete thee dronken, voordat we naar haar kamer gingen, waar ze allerlei dozen en doosjes had slingeren en een paar rollen inpakpapier.

"Wat een zooitje," lachte ik en Anouk keek wat schuldbewust rond.

"Ik wilde gisteren al inpakken, maar het kwam er niet van," bloosde ze.

We begonnen dus maar met het scheppen van orde in de chaos en na een uurtje waren we al een heel eind. De kadootjes waren ingepakt en samen zetten we ons aan de gedichten. Ik ben altijd goed geweest in taal en Anouk gaf aan wat ze ongeveer in het gedicht wilde en samen zaten we dan rijmwoorden te verzinnen voor de raarste woorden. Want hoe kun je een gedicht maken over een sjaal? We kregen af en toe de stuipen van het lachen over de rare zinnen die we bedachten en na weer een uurtje besloten we er even mee op te houden. Er kwam geen zinnig woord meer uit ons en Anouk besloot beneden een nieuwe pot thee te gaan zetten. Dit was mijn kans en toen ze weg was legde ik snel mijn kadootje op haar kussen. Ze zag het niet direct toen ze terugkwam met het dienblad met de theepot en de mokken en de trommel speculaas, dus terwijl ze aan het inschenken was begon ik:

"Ik schrok me dood toen je weg was."

"Hoezo?" vroeg Anouk, geconcentreerd schenkend.

"Nou," improviseerde ik, "Je was net weg toen ineens vanzelf het raam openging. Er kwam een Zwarte Piet binnen."

Anouk zette langzaam de theepot neer en keek me aan.

"Eline," zei ze geduldig, "Wat voor pilletjes neem jij als ik er niet bij ben?"

"Nee, echt waar," ging ik met grote ogen door, "Hij kwam binnen, legde snel iets op je kussen en was ineens weer weg."

Anouk keek me lang aan en schoot toen in de lach. Ze draaide zich om naar haar bed en haar lach verstierf als sneeuw voor de zon. Met trillende handen pakte ze het kleine pakje op en keek me aan.

"Voor mij?"

Ik knikte. Haar blauwe ogen straalden. "Mag ik het nu openmaken?"

"Ja, tuurlijk," zei ik en haar handen maakten voorzichtig het plakband los en vouwden het papier open. Het was duidelijk een juweliersdoosje en ze keek me aan.

"Jij bent echt gek, he?" zei ze.

"Anouk," zei ik wat schor, "Voordat je het openmaakt, moet ik je wel nog iets vertellen."

Haar blauwe ogen keken me aan. Blijkbaar zag ze dat ik serieus was, want ze zakte op de rand van haar bed neer, het doosje in haar handen. Ik ging voor haar staan en keek haar aan.

"Ik hoop niet, dat ik je laat schrikken," begon ik, "En het spijt me, dat ik het niet eerder tegen je gezegd heb, maar ik was bang dat ik je dan zou kwijtraken."

Ik haalde diep adem. "Ik ben lesbisch."

Anouk keek me kalm aan. "Dat weet ik," zei ze bedaard en mijn mond viel open.

"Wat... Hoe..?"

Ze legde zorgvuldig het doosje op het bed, stond op en keek me diep in mijn ogen. "Lieve Eline, je hebt geen idee hoe vaak je jezelf al verraden hebt. Ik zei heus wel hoe je kijkt als we in de stad zijn. Ik zie hoe je kijkt tijdens danslessen en tijdens wedstrijden. Of op school tijdens gym. Ik weet het al sinds de eerste week dat ik je ontmoette."

Mijn hoofd tolde en ik kon geen woord uitbrengen. Anouk lachte. "Je zou je eigen gezicht nu moeten kunnen zien, Eline," zei ze

"Maar," stamelde ik, "Waarom heb je dan nooit gezegd dat je het wist?"

"Omdat, dompie, zoiets van jouzelf moet komen. Jij moet er klaar voor zijn om het in onze vriendschap in te brengen," zei ze kalm.

Ik zakte wat verdwaasd neer op haar bureaustoel en ze vervolgde:

"En je ziet dus, dom gansje, dat je me er echt niet door kwijtraakt. Waarom zou ik je niet leuk meer vinden omdat je lesbisch bent? Waarom zou dat me banger maken dan het feit dat je verliefd op me bent?"

Ze zei het zo kalm en zo vanzelfsprekend, dat het een paar seconden duurde voor het tot me doordrong. Anouk keek me aan, nog steeds met diezelfde kalmte. Ik voelde mijn mond open en dicht gaan, maar er kwam geen geluid uit.

"Ik vind je leuk en lief, Eline," zei Anouk toen, "Je bent de beste vriendin die ik ooit gehad heb. Ik laat dat niet kapot gaan vanwege jouw of mijn sexuele voorkeur."

"Maar," fluisterde ik, "Als je dat allemaal weet, ben je dan niet bang dat ik.. dat ik verder met je wil?"

Anouk zuchtte. "Lieve Eline," zei ze zacht, "Waarom zou die gedachte me bang maken? Ik heb geen moeite met liefde tussen vrouwen en ik zou best gevleid zijn als je me zou proberen te versieren."

"Maar dat wil ik juist niet," zei ik, "Ik bedoel: Ik wil je heel graag versieren en met je zoenen en vrijen en zo, maar ik ben bang dat als ik dat probeer en je wijst me af, dat het onze vriendschap kapot maakt."

Anouk keek me aan en deed een stap naar voren waardoor ze nu heel dicht bij me stond en ik haar parfum rook. Haar ogen glommen met een vreemd licht. "Ik ben duidelijk niet helder genoeg geweest," zei ze en voor ik wist wat er gebeurde leunde ze voorover en voelde ik haar zachte volle lippen op de mijne.

Ik verstijfde ter plekke, maar ze kuste me zo teder en zacht, dat ik al snel weer ontspande en mijn lippen de hare tegemoet kwamen. We waren net zeventien, dus hadden nog geen ervaring, maar die kus was voor mij de fijnste die ik ooit gekregen had. Automatisch gleden onze armen om elkaar heen terwijl onze lippen elkaar bleven raken, tot Anouk zich terugtrok en me aankeek. Ik wist niet wat er gebeurde. Mijn hoofd was een draaimolen van emoties. Anouk kuste me op mijn neus en we lieten elkaar los.

"Snap je me nu?" vroeg ze, "Ik ben ook verliefd op jou. Je bent het eerste meisje waar ik verliefd op ben in mijn leven. Ik ben altijd op jongens gevallen. Maar jij bent zo lief, zo mooi met je zwarte haren, je bruine ogen, je lieve borsten, je mooie benen, ik kan er niks aan doen. Ik droom al weken ervan om je te kussen."

Haar hand streelde door mijn haar en de aanraking zond huiveringen door me heen. Ik voelde mijn tepels zich oprichten en genoot met mijn ogen dicht van de tintelingen die haar hand op mijn huid achterliet. Toen hij mijn achterhoofd bereikte, trok haar hand me naar voren en opnieuw werd mijn mond het doelwit van de hare, maar dit keer voelde ik de punt van haar tongetje langs mijn lippen strelen. Onze eerste zachte tongzoen was een feit en liet ons hijgend en verlangend naar meer achter.

"Waarom denk je dat ik je meevroeg naar huis, lieverd?" vroeg Anouk even later, terwijl we op de rand van haar bed zaten bij te komen van de nieuwe emoties, "Ik wist dat er niemand thuis was en ik wilde dit gewoon uit de wereld hebben."

Op haar schoot lag nu weer het doosje dat ik haar had gegeven en dat ze nog steeds niet had opengemaakt.

"Ik weet niet wat ik moet denken," zuchtte ik, "Ik weet alleen wel, dat dit een Sinterklaassurprise is die ik niet had verwacht."

Anouk glimlachte. "Speciaal voor lieve kindertjes," zei ze, kuste mijn wang en keek neer op haar kadootje. Voorzichtig tilde ze het deksel op. "Wat mooi," fluisterde ze, toen ze het kettinkje zag, "Je bent een gekke griet, weet je dat? Dit was vast hartstikke duur."

"Je bent mijn beste en mooiste vriendin," zei ik, "Voor jou is alleen het mooiste goed genoeg."

Ik gleed van het bed en knielde ervoor neer. Voorzichtig pakte ik haar linkervoet op en trok haar schoen uit. Haar sok volgde en opnieuw bewonderde ik de sierlijkheid van haar voetje. Ik gaf een kus op haar wreef en ze giechelde wat gespannen. Zonder woorden stak ik mijn hand uit en ze legde het kettinkje erin. Met wat trillende handen legde ik het om haar enkel en liet haar los. Ze stond op, maar haar broek was iets te lang. Zonder aarzelen maakte ze haar jeans los en stapte eruit. Ik zag haar nu voor het eerst in haar ondergoed buiten het gymlokaal en voelde een warme gloed door me heen gaan bij het zien van haar mooie benen en het hoog opgesneden slipje dat ze droeg. Het spande verleidelijk om haar heupen toen ze naar haar kast liep en haar billen spanden nog verleidelijker toen ze bukte en een paar pumps uit de kast nam en aantrok. Haar benen werden er nog fraaier door en het goud rond haar enkel maakte haar een verleidelijke en sexy zeventienjarige. Ze stond voor haar spiegel en bewonderde haar been.

"Prachtig," fluisterden we tegelijk en giechelden.

"Dank je wel, lieve Eline," zei Anouk, draaide zich om en omhelsde me. Mijn armen vouwden zich om haar heen en als vanzelf zochten onze monden elkaar weer en verloren we ons in een nieuwe kus.

Ze smaakte zo heerlijk, ik wilde dit nooit meer kwijt. Na wat een eeuwigheid leek, stonden we weer los en hijgend tegenover elkaar.

"Ik heb voor jou ook iets gekocht," bekende Anouk blozend en greep onder haar kussen.

Ze gaf me een klein pakje en ik ging weer op het bed zitten en maakte het voorzichtig open. Ook zij had een juwelier bezocht, zag ik en met trillende handen klikte ik het doosje open en gaf een verraste gil. In het doosje zaten twee glanzende zilveren ringen.

"Het zijn vriendschapsringen," hoorde ik Anouk’s stem, "We zijn vriendinnen, dus leek me dat wel gepast. Maar ze kunnen ook meer betekenen. Ze kunnen betekenen dat je een paartje bent."
Ze knielde nu voor het bed neer en onze ogen vonden elkaar. "Wil je mijn speciale vriendin zijn, Eline?" vroeg ze kwetsbaar, "Mijn verkering?"

Met trillende vingers haalde ik een ring uit het doosje en bekeek hem. Hij was onopvallend, gewoon een zilveren band. Mijn oog viel op de binnenkant en ik zag dat Anouk er mijn naam in had laten graveren.

"Als het gewone vriendschapsringen zijn," zei ze, toen ze zag waar ik naar keek, "Dan draag jij de ring met je eigen naam en ik ook. Als het speciale ringen zijn, draag je elkaars naam."

"Geef me je hand eens," fluisterde ik en ze legde haar linkerhand op mijn been. Ik nam de ring met mijn naam erin, tilde haar ringvinger op en schoof hem erover heen.

"Is dat antwoord genoeg?" vroeg ik en ze slikte en knikte. Ik zag tranen in haar ogen toen ze de andere ring pakte, mijn hand greep en de ring aan mijn vinger schoof.

"Niemand hoeft dit te weten," zei ze, "Maar met deze ring neem ik jou, Eline, als mijn enige echte vriendin, om van je te houden en door je bemind te worden."

"En ik neem jou, Anouk, als mijn enige echte vriendin en zal van je houden en je beminnen zolang als je wilt."

Ik liet me van het bed glijden en nu zaten we geknield tegenover elkaar, onze handen in elkaar gevouwen en onze ogen stralend en nat van de onvergoten tranen.

"Wil je me alles leren over de liefde tussen vrouwen, Eline?" vroeg Anouk zacht. Ik nam haar in mijn armen en kuste haar.

"Ik zal mijn best doen, schatje," fluisterde ik in haar oor, "Maar ik ben nog net zo maagd als jij. Ik heb nog maar met één vrouw gevreeën en dat ben ik zelf."

"Leer me dat dan," mompelde ze in mijn nek, "Vandaar wijst het zich vanzelf."

Die middag hebben we voor het eerst samen op haar bed gelegen en hebben we samen onszelf verwend. Ik was nog nooit zo intens klaargekomen als me die middag gebeurde, toen Anouk mijn naam uitschreeuwde tijdens haar hoogtepunt. We hebben de weken daarna vele middagen samen doorgebracht met onszelf en elkaar verkennen en in de Nieuwjaarsnacht hebben we voor het eerst echt met elkaar gevreeën. Het voelde allemaal perfect, alsof het zo bedoeld was geweest vanaf het begin.

We hebben geprobeerd onze relatie geheim te houden, maar zoiets lukt gewoon niet. Niet alleen vielen onze ringen op, hoewel we dat nog konden wegpraten, blijkbaar was ons gedrag naar elkaar toe toch iets veranderd, want we hadden op school al snel de reputatie dat we een lesbisch stelletje waren en op een dag hebben we de koe bij de horens gepakt en zijn we er gewoon eerlijk voor uitgekomen. Het werd gelukkig redelijk snel geaccepteerd en het gaf ons de mogelijkheid af en toe een kus te wisselen of hand in hand door de gangen te lopen.

De acceptatie bij mij thuis was wat minder. Ik wilde mijn moeder’s feestdagen niet verpesten, dus wachtte met het opbiechten tot na Nieuwjaar. Het was een drama. Mijn moeder was blijkbaar veel bekrompener dan ik gedacht had en vanaf dat moment bestond er een kilte tussen haar en mij. Anouk’s ouders vonden het gelukkig wel prima en hun huis werd een beetje mijn tweede thuis. Ik kreeg een bed op Anouk’s kamer en sliep regelmatig bij mijn schatje. Dat jaar deden we ook eindexamen en erna zijn we gaan studeren. Anouk werd ingeloot voor medicijnen en ik ben rechten gaan doen. We vonden samen een kamer in de stad en hebben daar ruim 6 jaar heerlijk samen gewoond. Toen was ook Anouk klaar en omdat ik al twee jaar aan het werk was konden we samen een huisje kopen. Anouk werd huisarts en ik juridisch medewerkster bij een multinational.

Drie jaar later werd ik op een ochtend wakker in een bed dat overdekt was met rozen en Anouk die naast het bed op haar knieën zat en me met een gouden ring ten huwelijk vroeg. We zijn getrouwd op een prachtige zomerdag en mijn oma was die dag onze eregaste. Mijn moeder heeft mijn keuzes nooit geaccepteerd of begrepen, maar mijn oma is tot aan haar dood, vorig jaar, mijn steun en toeverlaat geweest bij problemen. Anouk en ik zijn gelukkig en denken nu over kinderen door middel van IVF. Allebei willen we graag een kind dragen, dus hebben we besloten tegelijk ons te laten bevruchten. Mijn oma zou zo trots geweest zijn.

Ja, ik ben anders dan andere vrouwen. Ik ben al anders zo lang als ik me kan herinneren. Maar mijn anders-zijn heeft me wel mijn geluk gebracht en elke keer als ik naar Anouk’s blonde haren en blauwe ogen kijk, ben ik gelukkig. Onthoud dat, als er in jullie omgeving iemand ‘anders’ is. Ook wij, anders-mensen, hebben recht op dat geluk.