De terugkeer van de vrouw met de leren jas

Vrijheid, Als je het hebt denk je er weinig meer aan maar iedereen die zich heeft laten binden in een relatie weet dat het af en toe benauwend kan zijn. Ik ben vrij, ongebonden en alleen en de vrouw die daar over het perron aan komt lopen ook, al heeft zij de zorg van een stel opgroeiende kinderen. Ik geniet van de vrijheid ongewone keuzes te maken en betaal daar graag de prijs voor van het thuiskomen in een leeg en koud huis op regenachtige winterdagen of een ongewisse oude dag. Het was zomer en warm en Katrin liet zien wat zij bedoelde met luchtig kleden. Haar rokje was zo kort dat zelfs staand haar slipje bijna zichtbaar was en het topje dun genoeg om de contouren van haar tepels zichtbaar te maken. Ze kon het hebben. In de spiegeling van een raam zag ik mezelf staan. Weer keurig op gewicht en mijn nieuwe zomerjurk aan. Lang en luchtig. Mijn tas over mijn ene schouder en mijn vlecht over de andere. Niet naar achteren mop, had ze gezegd, opzij vlechten, dat is modern. Het was even wennen na veertig jaar op mijn rug maar goed, het was wel eenvoudiger. Buik in, borst vooruit, loop als een dame. Voeten voor elkaar en niet meer dan één stoeptegel ertussen. Opa wist nog hoe het hoorde en nam nooit een blad voor de mond en was nog van vóór de knuffelopa’s. Het werkt en je raakt het gewoon. Zo liep ik op haar af en Katrin op mij.

Vrij zijn betekend ook dat je er niet voor schaamt je liefde te uiten en wij deden dat midden op het perron. De kus was intens en meer dan een begroeting, het was ook een verklaring van liefde en een belofte voor de avond. Hand in hand liepen we naar mijn mini en reed ik naar huis. Ze was stil, veel stiller dan normaal en mijn beleefdheden werden onaangenaam kortaf beantwoord. Ik besloot eerst maar eens te gaan wandelen want voor mij gaan serieuze gesprekken en autorijden niet samen zonder uit te komen bij een klein berichtje met daarin ergens de woorden gewond en total-loss. Ze stemde in en zo parkeerde ik in het bos op een rustig plekje. Handtassen mochten in mijn rugzak en een paar flesjes water vonden hun plaats in de zijvakjes. Het was stil. Dit perceel was in het weekend al rustig en nu doordeweeks was de kans op medemensen wel heel klein. Eenmaal op weg begon ik maar gelijk te vragen.

‘Wat is er allemaal mis met jou?’

‘Weinig hoor. De kids zijn allemaal over en ik kan rondkomen, al houdt dat niet over.’

Ze klonk luchtiger dan ik verwachtte. 

‘Geen ernstige zorgen dus?’

‘Nee hoor maar…’

Ik hield mijn mond en liep door. Laat haar maar komen, dacht ik en uiteindelijk, vele minuten later kwam ze.

‘Het is wel leuk met Hans en zo…’

Nog zei ik niets en wees slechts de weg door het oude landschap van beboste duinen, weg van de paden en iedereen. Zonder wind was het stil, slechts het rumoer van de snelweg ver weg klonk op doodstille momenten.

‘Ik vind het ook leuk dat we contact hielden…’

Nog even en de aap komt uit de mouw. De grove dennen hadden een waar bed van naalden op de grond laten vallen en elke pas werd gedempt. Hier is Nederland voor mij op zijn bijzonderst voor mij en ik genoot van de geur van de dennen, de rust en de koelte van de schaduw. Geen takje brak meer onder onze voeten en zo gebeurde het dat we oog in oog stonden met een tweetal reeën op een twintigtal meters.

Er was oogcontact, vier reebruine ogen keken twee grijze en twee blauwe ogen aan, bewegingsloos, de oren letterlijk gespitst aan de reebruine kant. Uiteindelijk huppelden ze kalm verder en waren verdwenen voor we er erg in hadden. ‘Wow, dat was bijzonder!’ Haar stem vertelde dat ze het equivalent van een wereldwonder had meegemaakt maar ik was minder onder de indruk.

‘Ik loop hier vaak alleen en dan gebeurt het nog veel vaker. Er is genoeg wild hier hoor maar ze houden van rust en de moderne mens is verslaafd aan lawaai.’

Met die woorden liep ik verder. Ook zij was stil en pas een goede tien minuten later gaf ik maar eens een voorzetje: ‘Je zei dat je het leuk vond dat we contact hielden…’

‘Later’, kwam als antwoord terwijl een hand zich met de mijne verbond. ‘Nu wil ik eerst genieten.’

Ik ben niet tegen, dacht ik en trok haar tegen me aan wat ze gewillig toeliet. Van lopen kwam niets meer. Wie er nu het meest naar seks verlangde van ons twee weet ik niet maar onze kussen waren nat en gulzig, onze handen dwaalden over buiken, billen en borsten en schroom was er niet.

Er viel geen woord. Niet toen het strookje stof dat zij een rokje noemde op de grond viel, niet toen mijn jurk over mijn hoofd mijn lichaam verliet, zelfs niet toen ondergoed losgehaakt dan wel kortweg van de billen getrokken werd. We waren naakt en wat was ze mooi. Ze had naakt liggen zonnen waardoor haar huid prachtig olijfkleurig was, haar borsten stevig en fier vooruit. Natuurlijk was haar buik niet zo vlak meer na drie kinderen maar ik streelde hem liefdevol terwijl onze monden elkaar vonden en haar vinger over mijn heuveltje ging en ongetwijfeld constateerde dat het daaronder reeds flink vochtig was. Voor een moment maakte ik mij los van haar en trok een strandlaken uit mijn rugzak waar we vervolgens op plaatsnamen. Haar armen sloegen om mij heen en verstrengeld bleven wij liggen, genietend van de zon die gefilterd door de takken kwam. Haar vingers vonden mijn kut zoals mijn vingers de hare vonden en terwijl we elkaar aankeken volgden we ons verlangen. Doodstil waren we al namen de soppende geluiden langzaam toe. Een stille droom kwam eindelijk uit. Een ultiem moment op een ultiem plekje.

Hoe vrolijk seks ook begint, uiteindelijk is het een serieuze zaak. Pretogen verdwijnen en een glimlach verstrakt als de aanloop naar een orgasme zich begint te ontwikkelen. Zo ook met ons. De dwang om door te gaan, klaar te komen werd heftiger en heftiger en daarmee verdween ook mijn besef van plaats en tijd. De kreet die ik uitte toen haar vingers mij deden exploderen zou een half dorp op stelten hebben gezet maar hier in dit overgroeide duinkommetje was niemand en de enige die reageerde was Katrin die ook kwam en daarmee haar spieren zo ver aanspande dat het even leek of ze mijn twee vingers wilde afknijpen. De stilte die volgde was misschien nog wel oorverdovender. We bleven liggen met onze handen nog op de plek waar ze even daarvoor hun meedogenloze werk hadden gedaan en alleen de glimlach kwam weer terug. Dat, en de blik in onze ogen. Nog even geen woorden, strelende handen en kussende lippen waren voldoende voor ons. Een verliefdheid die ik al jaren niet meer zo ervaren had kwam op. Terwijl ik haar aankeek begon ze opnieuw.

Slechts één vinger gebruikte ze terwijl ze mij aan bleef kijken. Toen ik op mijn beurt mijn hand in beweging bracht trok ze die rustig weg en legde die op haar heup terwijl ze rustig vertelde dat het nu mijn beurt was. Ik liet haar en genoot terwijl Katrin me op haar rug draaide. Haar hand bewoog nauwelijks en veel penetratie was er ook niet maar de aanraking van de binnenkant van haar vinger op mijn knopje was perfect gedoseerd. Terwijl ik kusjes kreeg op mijn buik, schouders, hals en borsten bleef ze heel loom bewegen. Mijn tepels, klein en fier, stonden recht overeind onder haar behandeling en evenzo verstrakte stukje bij beetje elke spier. Met mijn ogen dicht zweefde ik weg al was ik voor mijn beleving reeds in de hemel, ik werd gewichtsloos en leek uitsluitend nog elk rimpeltje van haar vinger te voelen. Elke beweging, elke drukverandering deed me huiveren en verder zweven en weer kwam die hitte vanuit mijn onderbuik aanzwellen, trager, veel trager maar o zo fijn. Het was alleen de felrode blos op mijn wangen die verraadde dat ik kwam, doodstil was ik en mijn gespannen spieren lieten geen beweging toe maar in mijn hoofd was alles anders en was dit het mooiste dat ik ooit beleefde. Dat laatste heb ik bij bijna elk orgasme, mijn hersens mogen mij graag bedotten. Eenmaal terug op aarde keek ik in Katrins’ ogen die zich vervolgens op haar rug rolde en met een hand zichzelf begon te strelen.

Haar ogen vroeger wat ze wilde en ik gehoorzaamde. Mijn eerste kusje landde op haar heuveltje waar haar opwinding me middels fijn spannende geuren tegemoetkwam. Het volgende kusje lande op haar lies, net naast haar lipjes die overigens reeds uitnodigend vochtig en gezwollen waren. Rustig kuste en verkende ik verder terwijl Katrin me ruimte gaf. Ze was ontspannen en lag stil terwijl ik een heel zacht neuriën hoorde. Mijn handen streelden haar buik terwijl ik zachtjes de lipjes kuste. De trilling door haar lichaam was onmiskenbaar en was de woordeloze vraag om zoveel meer. Puur op gevoel kuste, likte, blies en liefkoosde ik haar steeds vochtiger wordende kut. Haar handen vonden de mijne en gaven met een steeds krachtiger greep aan dat ze genoot. Uiteindelijk concentreerde ik mij op het harde knopje bovenaan en ging het neuriën over in gekreun. Ze kwam niet heel snel en dat gaf niets. Ze genoot en gaf het aan en hoe dankbaar werk is het dan? Uiteindelijk kwam ze met een gesmoorde kreet terwijl mijn mond zich volledig vastgezogen had in de meest intieme kus. Zeker een halve minuut bleven we zo liggen, haarbekken omhoog gedrukt, alle spieren als kabeltouwen gespannen en een felle blos op haar wangen. Het was geweldig.

Hand in hand op onze rug naast elkaar gelegen pasten we precies op het strandlaken en genoten van de zon die ons verwarmde. Voor mijzelf heb daar voldoende aan om iets van hemel te ervaren en volkomen gelukkig bleef ik liggen. Het was Katrin die de stilte verbrak. Ze vertelde dat ze in een relatie toch uiteindelijk exclusiviteit zocht en die wilde Hans haar niet geven. Dat snapte ik. Mijn ex kwam tenslotte nog steeds regelmatig ook bij mij en niet alleen om over koetjes en kalfjes te praten of de heg te snoeien. Ze vertelde ook dat ze contact had aan een vrouw die ze erg leuk vond. Verbaasd vroeg ik haar hoe ze dat kon rijmen met het afgelopen half uur en dat kon ze ook niet goed. Voor Hans en mij werkte monogamie al niet toen we nog getrouwd waren, laat staan in een pril stadium maar als je nu juist op zoek bent naar die volledige toewijding van een ander mens aan jouw persoon en jij dat ook bereid bent te geven kan dat vast heel mooi zijn. Het contact met die vrouw was nog pril, ze praten en schreven slechts maar Katrin vertelde dat er een eerste ontmoeting aan zat te komen. Nog steeds was het geen antwoord op het waarom van onze vrijpartij en ik vroeg het nu maar rechtstreeks. Aarzelend kwam het verhaal. Ook als ze met Hans was had ze steeds aan mij liggen denken en ze had geen hekel aan hem, hij deed niets verkeerd en het plezier dat hij haar in bed gaf was oprecht en intens maar ze miste de zachtheid, de geur en smaak van een vrouw uiteindelijk te veel. Uiteraard naast het feit dat ze gewoon een stabiele relatie zocht, iemand om samen mee oud te worden.

Samen oud worden. Ze raakte een gevoelige snaar. Ook ik had al regelmatig liggen nadenken over hoe het over twintig, dertig of veertig jaar eruit zou zien. Nog steeds in een latrelatie en liefjes daarnaast? Hoe aantrekkelijk ben je nog op je zeventigste? Een Sophia Loren of Jane Fonda lukt dat misschien maar die zijn van een andere orde en ik ben dat niet. Mijn hand kneep voor een moment in de hare terwijl ik haar vertelde dat ik haar begreep en dat er voor mij misschien ook wel een moment zou komen dat ik hetzelfde wenste. Ook vertelde ik erbij dat het niet onmogelijk zou zijn als Hans en ik uiteindelijk weer in één huis zouden wonen maar voorlopig niet. Maar ook dit stukje was geen verklaring voor het hier en nu en ditmaal deed ik er volledig het zwijgen toe. Aarzelend kwamen woorden als onzekerheid, lang geleden, faalangst en gelijkwaardigheid naar boven. Haar nieuwe vlam had vele relaties met andere vrouwen gehad en ze wilde niet onervaren of te gretig overkomen maar sterk en volwassen. Ik liet het woord oefenpotje vallen en haar lach galmde door het bos, gevolgd door de mijne.

Normaal zou ik mij gebruikt moeten voelen maar de relatie tussen Katrin en mij is altijd anders geweest. Het was altijd al meer intieme vriendschap in plaats van een hoog oplaaiende verliefdheid. Ik vroeg of de cursus nu voor haar afgelopen was en weer was er die aarzeling voor ze met haar verhaal kwam. Ja, ze had een speeltje gekocht, ja voor zichzelf genoot ze van Tarzan maar zo eenvoudig was het niet dat ding op een ander te gebruiken dacht ze of ze op mij… Op mijn vraag trok ze de vibrator uit haar tas tevoorschijn en de maat verbaasde me. Ik had met Hans geen klachten over zijn omvang maar dit was toch echt een maatje groter en vooral dikker. Ze mocht het op mij proberen en ik zou wel vertellen wat goed ging of niet. Ze likte de kop nat en plaatste die tegen mijn weer opgedroogde schaamlippen. Die gaven niet zomaar mee en pas na een paar likjes van haar kant kon tarzan voorzichtig verder schuiven. De trilfunctie bracht uitkomst. De trilling tegen je knopje had het effect of mijn lichaam een kraan openzette en opeens was wrijving geen issue meer. Tarzan rekt me op en vulde me, streelde over mijn spotje en was overal aanwezig. Een tweede puntje plaagde mijn clitoris en voor een moment leek ik het ultieme gevoel te beleven waarop ik schokkend hard kwam. Ze trok hem terug en liet mij even bijkomen. Tarzan kreeg voor mij een tien voor effectiviteit maar ik vertelde er ook bij dat ik liever haar had en dat zij voor mij echt voldoende was maar als extra of als verrassing mogelijk best een fijne aanvulling. Ze poetste hem droog en borg hem op, tevreden met mijn antwoord. Het was tijd verder te gaan.

Aangekleed liepen we nog een uurtje door het stille bos en spraken over haar kinderen, haar nieuwe vlam en daarna was het gedaan. Ik kreeg een arm en ontspannen kwamen we weer bij mijn autootje aan. We gingen boodschappen doen, aten, keken een film en gingen slapen als vriendinnen, niet als lovers. Zo ook bij haar afscheid op het station de volgende morgen. De drie kussen landen op wangen en ik zwaaide haar uit. Het was mooi en gezellig en ik wenste haar al het geluk van de wereld terwijl de trein snel optrok en uiteindelijk ook oogcontact verbrak. Ze kwam, zag, overwon en verdween buiten mijn bereik met de snelheid en intensiteit van een orkaan en ik bleef er voor haar nuchter onder maar het stemmetje in mijn achterhoofd bleef zeuren. Ik legde hem het zwijgen op door de muziek aan te zetten. Spotify had wat ik zocht in een tel gevonden en Mick Jagger schalde uit de speakers met het volume op tien terwijl ik terugreed. You can’t always get what you want. Het hielp niet voldoende. Uiteindelijk besloot ik niet naar huis te gaan maar reed door naar Hans. Zijn auto stond voor de deur en ik liep gelijk achterom naar binnen. Hij zat aan tafel de krant te lezen en zei goedemorgen zonder op te kijken. Ik ging tegenover hem zitten en stak van wal…