Marieke

'Ik moet opbiechten wat ik gedaan heb, pastoor.’ 
De jonge pastoor was nog onwennig met de biecht. Mensen kwamen niet meer wekelijks om te biechten. Hij had het op het seminarie gedaan met de paar medeleerlingen maar de juiste toon om mensen aan te spreken had hij niet.
‘Vertel het maar, Marieke.’
Hij kende de alleenstaande moeder die altijd met haar dochtertje kwam, niet elke week, maar dat deden er nog maar weinigen. Als Marieke kwam dan was ze er ook echt bij, zong mee en leek oprecht haar geloof te belijden.

‘Die kreet, afgelopen zondag was van mij.’
Pastoor Theunissen trok zijn wenkbrauw op en staarde naar het dunne, betraliede venster en in de schemering zag hij de mooie vrouw zitten in haar zomerjurk die haar zo geweldig stond. God, wat was ze mooi. Haar donkere, korte haar omsloot een vrolijk gezicht van een werkende vrouw die blij is met het leven. De jurk was mooi gesneden, dat kon hij zien. Zo ook het decolleté dat een fraaie blik op haar borsten gaf. Het celibaat erkende hij wel maar hij bleef een man. 

Die kreet, tegen het einde van de mis, galmde door de kerk waardoor iedereen, hijzelf inclusief, stilviel. Hij had er een grapje van gemaakt en gezegd dat de Heilige Geest duidelijk in iemand gevaren was. De kleine gemeenschap had gelachen en ze waren verder gegaan waarna hij het vergat. En nu kwam zij er mee. Hij had haar afgelopen zondag trouwens niet gezien ter communie.
‘Ik heb je niet gezien zondag. Vertel…’ 

‘U moet weten pastoor. Ik was er wel maar zat rechts achterin, achter de zuil.’
Dat plekje, uit het zicht van hem was berucht omdat er vaak klierende pubers zaten die niet stil konden blijven zitten. Dat zij er zat was opvallend, normaal zat ze vooraan. 
‘Waarom dat dan, Marieke? Schaamde jij je ergens voor?’ 
‘Dat niet, pastoor.’ Marieke wist wel dat de pastoor eigenlijk Johan heette en normaal sprak ze hem ook zo aan maar nu, in deze biecht, was het toch anders en hield ze liever afstand. 
‘U moet weten, ik had een gast bij me. Een vriendin die graag eens mee wilde.’ 
De pastoor keek op. ‘Daar hoef jij je toch niet voor te schamen? Onze lieve heer heet iedereen welkom hoor.’ 
‘Ja, eh, u moet weten, ze is een speciale vriendin.’ Marieke zocht naar woorden om het uit te leggen. ‘Ze was die nacht bij mij blijven slapen.’
Nog ging bij de pastoor geen licht op. Hij bleef zo vaak bij collega’s of kloosters slapen.
‘Ze was bij mij in bed.’ 
‘Ik weet dat je huisje maar klein is Marieke. Je hebt iemand gastvrij ontvangen.’

Pas toen ging hem een lichtje branden. Ouderwetse woorden als bijslaap schoten hem te binnen maar dat kon hij niet. Hij was pas dertig en jonger dan Marieke.
‘Jullie zijn geliefden?’ 
‘Ja pastoor.’ 
‘Gods wegen zijn kleurrijk Marieke. Ik kan daar geen zonde in zien, al is dat niet het standpunt van Rome’ 
‘Dat is fijn te horen pastoor maar als ik het hele verhaal mag vertellen?’ Ze vroeg het vriendelijk, ze mocht Johan graag. ‘Mijn vriendin is nogal een wilde. Jong en vol vuur.’ Eindelijk begon bij Johan het kwartje te vallen. 
‘Hebben jullie achterin de kerk…’ Hij zocht naar woorden, kon ze niet vinden en zei toen maar: ‘Vertel…’ 
‘Het spijt me maar het kon haar al snel niet meer boeien pastoor.’
Marieke had haar ogen neergeslagen. Ze had de avances van haar vriendin nou niet hard afgeslagen. De hand die op haar knie lag en opschoof. De gefluisterde opmerkingen die haar wangen kleurden. Marieke keek richting de tralies en zag Johan met rode komen zitten. Ze kreeg meelij met hem maar ook het opstandige duiveltje in haar speelde op.
Je vroeg erom, dacht ze en stak van wal: ‘Ze begon met in mijn oor te fluisteren dat ze mijn borsten mooi vond’. Ze zag ogenblikkelijk Johans ogen richting haar decolleté gaan. ‘Daarna legde ze haar hand heel zachtjes op mijn knie.’ Ze trok een been op en plantte die tegen de deur waardoor haar knie zichtbaar was. ‘Ik zei haar te stoppen maar ze ging door en schoof haar hand omhoog. U moet weten, ze is best sterk. Ze schoof zo onder mijn jurk omhoog naar mijn slip.’ 

Johan wist niet wat te zeggen. Marieke wilde duidelijk haar verhaal doen maar begreep ze dan niet dat die beelden hem niet koud lieten? Hij voelde zijn erectie al en probeerde uit alle macht zijn aandacht erbij te houden. 

‘Ze stopte niet maar begon me gewoon te eh, plezieren.’ Marieke hoopte het goede woord gevonden te hebben. ‘Ik zei haar te stoppen en ben uiteindelijk maar opgestaan en ben de trap op gevlucht.’ De trap was achterin en leidde naar het koor en het orgel. ‘Weet u, ze kwam me gewoon achterna. Ik de trap op en school achter het orgel. Daar vond ze me. Ik kon geen kant op en wilde de mis niet in de war sturen. Dus om haar voor te zijn nam ik het initiatief en nam haar in mijn armen en legde gelijk een hand op haar borst. Het hielp niet, meneer pastoor en ik vocht er tegen. Ze kuste me weer en nu kuste ze ook mijn borsten.’

Johan sloot zijn ogen en dacht aan het grote kruisbeeld voorin de kerk. Het hielp niet. Zijn ogen zagen gewoon de hand die het zachte vlees beroerde, de kussen op de fraaie borsten en het had zijn uitwerking. Zijn erectie was keihard en leidde gruwelijk af. Bovendien knelde het in zijn spijkerbroek.

‘Uiteindelijk dook ze onder mijn rok en trok mijn slip omlaag. Ze kuste me, likte me en bracht me zo van mijn stuk dat ik niet meer tegenstribbelde. Haar tong was zo fijn.’

Ongemerkt had haar hand de rok opgeduwd en streelde ze zichzelf over haar slip. Voor even was Marieke de pastoor vergeten en genoot ze opnieuw van dat wonderlijke moment. Met een schok kwam ze terug en keek door het venster. Ze zag Johan die rood aangelopen was en kwam bij zinnen. Die arme lieverd. Ze stond op en verliet het hokje waarna ze omliep. Voor even twijfelde ze maar ja, wie A zei moest ook B zeggen. Ze opende de deur en trad binnen. 

‘Arme Johan.’ Ze keek de verbaasde pastoor recht in zijn ogen. Ze kon moeiteloos de zwelling in zijn broek zien, ging op zijn knie zitten en kuste hem op zijn voorhoofd. 
‘Wat doe je nu?’ vroeg de pastoor verbaasd. 
Marieke streelde zonder schroom over de zwelling in zijn broek en keek hem aan. ‘Ik ga mijn penitentie doen.’
Ze lachte om haar eigen vondst en maakte vervolgens de leren riem los. Het zweet brak Johan uit. Wat kon hij doen? Amok maken? Als er iemand binnenkwam zou het tot een schandaal leiden. Haar maar laten begaan? Da’s ook wat makkelijk. Marieke had ondertussen ook de knoop al open en begon aan het ritsje te frummelen. Johan richtte zijn aandacht op het grote kruisbeeld, de doornenkroon, de weemoedige blik van Jezus. Niets hielp toen Marieke zijn erectie te pakken kreeg en uit zijn ondergoed hielp. Zijn pik stond fier vooruit en die zalige hand die zijn eikel masseerde was hem al bijna te veel. Hij dacht terug aan zijn middelbare school toen hij in het schuurtje rommelde met het meisje van een paar huizen verder. De geile opwinding was hij nooit kwijtgeraakt en dat maakte het celibaat tot verschikking.

Marieke knielde en Johans ogen werden groot. Zonder dralen hapte zij met haar vochtige lippen zijn eikel op en zoog. De vochtige warmte had hij nog nooit ervaren en voor de laatste maal haalde hij Jezus aan en bad om kracht. Vruchteloos natuurlijk. Ze hoefde niet veel moeite te doen of ze voelde Johan al komen. Ze richtte zich op en trok hem af waarna dikke stralen zaad op zijn broek landen. Pas toen de laatste druppel viel liet ze los en keek hem aan. 

‘Je bent een geweldige pastoor Johan en ik wilde voor jou geen geheim over wat er zondag gebeurde. Verder hoop ik dat je nog lang hier blijft en als je ooit nog de nood zo hoog krijgt wil ik je graag helpen, zo, of op andere manier.’
Johan was te verbaasd om te reageren. Hij had wel eens gehoord over dergelijke voorvallen maar meemaken is toch wat anders. Marieke stond op en drukte nog eenmaal een kus op zijn voorhoofd. Ze opende het deurtje en liep de kerk in richting de uitgang waarna ze vertrok zonder nog eenmaal om te keren, Johan pakte zijn zakdoek en kwam tot de ontdekking dat poetsen vergeefse moeite zou zijn. Uiteindelijk haalde hij zijn overhemd uit zijn broek en stond op. Wat een parochie, dacht hij, en glimlachte.