Good old Henk

“Hmm, voel ik hier… oppositie?”

Ze staan in de lift die hen zoevend wegvoert van het feestgedruis van zetelwinst. Nu de druk van de campagneketel was, maakte die plaats voor een andere. Eindelijk.

“Staan voor het partijbelang,” antwoordt hij, verlekkerd neerkijkend naar haar hand.
“In deze peiling stijgen we nog steeds…”
“Peilingen zeggen niet zo veel. Het gaat om echt gedrag.”
Ze glimlacht willig. “Dit is een exit-peiling volgens mij. Die geven een aardige indruk hoor. Volgens deze wordt het Paars.”

Hij zoent haar grijnzend tegen de liftwand aan. ”Zullen we de verkiezingen achter ons laten?”
Ze knikt kort. De zucht komt als hij onder haar cocktailjurk glijdt. Strapkousen, leest ze in z’n ogen, dan z’n geile verbazing.
“Net op de plee uitgedaan hoor,” zegt ze. “Ik zou niet durven.”
“Maar nu even wel?”
“O ja. Ik wist dat je me hier ging pakken.”
Hij antwoordt met een vinger die lichtjes langs haar spleet glijdt. Hun tweede zoent vlamt de lust naar de verlossing na wekenlang inhouden.

“Heb jij het wel eens in een lift gedaan?”

Blijkbaar zegt haar blik genoeg want hij drukt direct op de noodrem. Gelukkig gaat er geen alarm af; er klinkt gebrom en dan staan ze stil.
“Hmm, etage veertien kan meekijken,” zegt ze met een blik op de liftdeur; die kijkt net uit op de volgende verdieping.
“Veertien? Daar logeren de oud-coryfeeën. Die liggen al lang op ’n oor.”

Haar pretogen verstarren als hij haar cocktailjurkje omhoog rukt en zich hongerig aandient. Ze krijgt nog net de kans om een pump op het kleine zitje in de hoek te zetten. Geen voorspel, hoopt ze, dan voelt ze hem al binnendringen. Het zinnebeeld van de lift werkt als een stroomstoot. Het gaat hard, en met dierlijke honger. Krakend ondergaat de liftwand hun neukspurt. Hij eindigt met twee in de kleine ruimte resonerende smachtkreten.

“Mee jij,” gromt hij erachteraan.

Terwijl ze hun kleren wat fatsoeneren gaat de noodrem er weer af. De lift zet zich weer in beweging maar stopt tot hun ontzetting bij veertien.

“Goedenavond jongelui.”

Ze kijken elkaar aan. Jongelui? Good old Henk is een partijcoryfee uit de jaren zestig. Hij is al dik in de negentig, en inmiddels stekeblind. Het sisgeluid komt van haar tasjesparfum. Tegelijk snuift good old Henk nogal suggestief de lucht binnen waar de lift vol mee hangt. Gelukkig duurt de gênante situatie maar even, dan is de lift bij zestien. Als ze good old Henk zo neutraal mogelijk goedenavond wensen, tikt hij vermanend met z’n stok tegen de liftwand.

“In mijn dagen werd zulks ook gedaan, jongelui, doch nimmer in een lift!”

Ze lopen er proestend uit.