“Hij komt niet meer!”
Ze draait zich beteuterd om, glijdt in de spiegel kijkend met twee handen langs haar heupen en kijkt ‘m dan peilend aan: “Toch leuk?”
De vraag is overbodig. Het nieuwe rokje geeft haar billenronding een naadloze omspanning en is kort genoeg om haar benen indruk te laten maken. Die hebben nog wat kleur nodig, maar dat is wel zo’n beetje het enige wat de aanblik van perfectie onderscheidt.
“Staat je schitterend, schat. En rokjesdag komt echt wel.”
Ze glimlacht. “Thanks. En van m’n melkflessen ga ik dus toch nog ooit afkomen?”
Hij loopt naar haar toe, trekt haar tegen zich aan en legt met een sensuele kus z’n handen op haar billen.
“Móóie melkflessen. En je hebt er een serieus goeie kont in. Heerlijk.”
“Mmm, voel ik daarom wat ik voel?” fluistert ze grinnikend.
“Ik kreeg ineens zin in je, zoals je daar stond. Je hebt geen idee hoe lekker je dan bent. Ook met zeikweer.”
“En jij niet hoe schandalig je je dan aan me kunt vergapen.”
“Dat wou ik eigenlijk nog veel meer doen,” zegt hij terwijl hij het rokjesritsje naar beneden trekt.
“Geilneus.”
“Klopt,” plaagt hij. “Ik kan m’n bewondering voor het vrouwelijk schoon gewoon niet kwijt met dit weer. Dan ga ik me vanzelf aan jou vergrijpen.”
Ze blijft ‘m aankijken wanneer de nieuwe aankoop langs haar benen glijdt, ook als hij aan haar behasluiting frommelt.
“Heb je weer mazzel dat ik nog niet besloten had welk truitje erbij moest.”
“Klopt ook. Nou kan ik je ogen blijven zien als ik je uitkleed. Dat is extra lekker.”
“Hmm, is dat zo?”
Ze voelt hoe z’n stoere mannenhanden haar borsten bevrijden. Hij doet het met een in tederheid getemde honger die door haar onderbuik steekt.
“Als ik je nu aankijk zeker,” plaagt hij.
“En wat zie je?”
“Ik zie ogen die ja zeggen. En die dit pestweer alweer vergeten zijn.”
“Dat laatste klopt niet,” fluistert ze met een hand die tussen z’n benen glijdt.
“Ik vind het eerste interessanter. En jij ook volgens mij…”
Ze kijkt ‘m ondeugend aan en knijpt eens flink: “Uit die broek! We gaan mooi weer spelen…”
