Ze vertelde dat ze een trustekusje mijn kant op had gestuurd. Het waren de laatste woorden die we deelden. Laptop dicht en tijd voor bed. Door ruim honderd kilometer van elkaar gescheiden is ons contact zelden meer dan woorden die we elkaar toesturen en haar trustekusje is een van die vaste rituelen.
Ik kleed me uit en met een mooie boog verdwijnt de vuile was in een rieten mand. Onder de douche sluit ik mijn ogen en zie het trustekusje mijn kant op fladderen als een lief vlindertje. Eenmaal ingezeept laat ik het lieve kusje voorzichtig op een vinger landen en lach. Het is een raar ritueel maar ik breng de vinger naar mijn mond om hem in gedachten op mijn lippen te laten landen.
Er zijn echter dagen dat een simpel kusje niet volstaat en voorzichtig breng ik mijn hand omlaag. Leunend tegen de natte tegels zet ik mijn benen wat uit elkaar en dan laat ik het lieve trustekusje van mijn liefje op mijn heuveltje landen. Welgemoed voel ik de kusjes die zich tussen de korte haartjes door naar beneden verplaatsen en ik denk aan mijn liefje. Met een hand streel ik het trustekusje die eenmaal op mijn fijnste plekje aangekomen van geen ophouden weet. Mijn lichaam geniet schaamteloos van de verwennerij en brengt mij zuchtend voor even naar de hemel. Dan spoel ik me af en droog ik me.
Eenmaal in bed val ik snel in slaap. Trustekusjes zijn zalig.
Schrijvers willen dolgraag weten hoe hun verhaal wordt ontvangen. Een korte opmerking is vaak al voldoende. Wij nodigen je dan ook van harte uit om een reactie te geven op dit verhaal. Daarvoor hoef je geen lid te zijn.