Honderden woorden gingen vooraf en toch sta ik nu met mijn mond vol tanden, zeg ik niets.
Zoveel om te zeggen maar mijn stem volgt niet de seintjes van mijn hersenen, en zwijgt.
Ogen voel ik over me heen gaan, van boven naar beneden en weer terug. Een vinger zie ik komen en ik blijf staan, niet in staat ook maar iets te doen.
De schok die je aanraking teweeg brengt is niet te verwoorden, maar de zucht die ik slaak zegt je alles.
Je laat je vinger op mijn lippen liggen en brengt je mond naar mijn oor. Je fluistert hees dat ik niet bang moet zijn, dat ik moet ontspannen en genieten van het moment.
Ik voel mijn knieën knikken als je je lippen zacht op de mijne drukt en me daarbij in mijn ogen kijkt. Je hand pakt de mijne en je knijpt me voor je je ogen sluit en ik je tong tegen mijn lippen voel. Mijn hersenen draaien overuren maar ik open als vanzelf mijn mond en zoen terug, met passie en volle overtuiging. Knopjes springen op en zuchten zeggen wat mijn stem niet kan: ‘Ik wil je’
Bezwete lichamen liggen samen.
Geen woord bijna gezegd, maar toch heel goed begrepen wat jij me zei…
