Op een zomermiddag die als een loden deken over de wereld hing, ging ik de oudpapiermand legen in de papiercontainer, achter in de tuin. Teruglopend naar de keuken hoorde ik bij de buren muziek die daar precies bij paste: loom en zwoel. Daardoor en door het warme weer voelde ik me net iets vrijer en op zoek naar… ja, naar wát eigenlijk? De prikkel in mijn lijf was onbestemd, op dat moment evenmin te plaatsen. Eén ding was zeker: ze was niet vervelend.
Nieuwsgierig naar overige activiteit bij de buren richtte ik mijn aandacht wat nader op hun tuin. Tussen de schuttingplanken door kon ik zien dat de droogmolen opgesteld stond. Die was gedeeltelijk gevuld, op de tuintafel die tussen de droogmolen en het huis stond, lagen kledingstukken die nog opgehangen moesten worden. Omdat de schuttingplanken mijn gezichtsveld beperkten, kon ik op dat moment niet meer zien. Of de buurvrouw op dat moment binnen of buiten was, wist ik dus even niet. Uit de afwezigheid van welke activiteit dan ook, de gedeeltelijk gevulde droogmolen en de gevulde tuintafel maakte ik op dat zij even pauze had genomen.
Heen en weer manoeuvrerend langs het planket om mijn blikveld te vergroten, kon ik met mijn ogen geen orde scheppen in het krioelende textiel dat op tafel lag als palingen in een grote teil.
Omdat enige activiteit nu wel érg lang op zich liet wachten, maakte ik aanstalten om naar binnen te gaan. Juist op dat moment trok een beweging mijn aandacht. Een stap naar rechts maakte me duidelijk waar die beweging vandaan kwam… en op dat moment stokte mijn adem.
Mijn aanname dat ze even een break had genomen, was juist. Niet zo vreemd, want gedurende de korte tijd die ik buiten was, had ik het ook behoorlijk warm gekregen. Daar zat ze... en hoe…
Zachtjes, om haar niet te storen en om zelf beter te kunnen zien, ging ik nog wat verder naar rechts, tot ik tussen een van de grotere kieren in de schutting een maximaal beeld had op de buurvrouw, die vol in de zon zat.
Ze zat half achterovergeleund in een tuinstoel. Wat ik aan beweging had gezien, was het moment dat ze haar handen op haar achterhoofd had gelegd. Zo zat ze, met een gelukzalige blik op haar bezwete gezicht, haar ellebogen uit elkaar, haar ogen dicht en haar benen gestrekt, uit te rusten en te genieten van de zon.
Op dat moment werd mijn eerdere, toen nog onbestemde, gevoel in één keer erg duidelijk. Het zat onder in mijn buik en zorgde voor een toename in volume van een zeker lichaamsdeel.
Dit was dé kans om haar eindelijk eens goed te bekijken.
Ze was gekleed in een mouwloos, wit hemd met ruime, ronde hals, een korte, zwarte broek en aan haar blote voeten droeg ze slippers.
De temperatuur en haar activiteit in de volle zon hadden voor behoorlijk wat zweet gezorgd, dat in druppeltjes op haar voorhoofd stond. Verder haar lichaam naar beneden aftastend met mijn ogen, zag ik dat van het bovenste, ontblote deel van haar borst straaltjes zweet naar beneden gutsten, haar hemd in. Dat was dan ook ronduit nat. Ook haar licht behaarde oksels blonken van het zweet.
Ze droeg geen beha, haar grote, ronde borsten waren dan ook helemaal te zien. Haar rozerode tepels probeerden door haar hemd heen te prikken. Nog steeds gelukzalig lachend veegde ze met de rug van haar handen door haar oksels. Die gingen vervolgens allebei onder haar shirt en via haar buik naar boven naar haar borsten. Toen terug naar beneden en… o zaligheid… pakte ze de rand van haar hemd vast en trok het langzaam over haar hoofd uit. Ze legde het katoentje op haar schoot en genoot topless van de warmte op haar blote huid. Niet voor lang, want haar handen waren vervolgens overal: van haar buik naar haar oksels, naar haar heerlijke blote borsten en weer terug naar haar buik.
Vervolgens veegde ze met haar hemdje haar borsten en oksels droog en trok het weer aan. Dat was ook gelijk het einde van de erotische voorstelling, want met een diepe zucht ging ze vervolgens verder met het ophangen van de was.
