Hij zit tegenover me in het wegrestaurant langs de A2 en vraagt belangstellend hoe het met me is. Ik antwoord naar waarheid dat het prima met me gaat. In afwachting van onze bestelling praten we over koetjes en kalfjes en over de mensen en gebeurtenissen die ons onlangs hebben geraakt. De gebruikelijke ups en downs, zoals iedereen ze heeft. Zoals vanouds is hij niet zuinig met complimentjes. Hij is een makkelijke prater, nooit verlegen om een humoristisch verhaal.
De ober brengt het eten, een entrecote voor hem en een vegetarische pasta voor mij. Het restaurant is vertrouwd, we zijn hier vaker geweest. Maar ditmaal is het anders, onwennig zelfs. We zien elkaar voor het eerst sinds we een punt achter onze seksuele uitspattingen zetten. Het was zijn wens om vandaag even bij te kletsen. Omdat ik zijn uitnodiging accepteerde neem ik aan dat dit ook mijn wens was. Maar het voelt vreemd om nu opeens vrienden te zijn in plaats van geliefden. Terwijl hij over zijn werk praat dwalen mijn gedachten af naar onze gezamenlijke herinneringen.
Hij dook op in mijn leven op een moment dat ik geen vertrouwen meer had in mannen in het algemeen, en nog minder in mijn kansen op de liefdesmarkt. Met het verstrijken van de jaren was mijn waarde gedaald, dacht ik. Niet alleen mijn leeftijd was toegenomen, maar ook mijn omvang. De cijfers logen er niet om. Terugkijkend denk ik dat ik vooral het geloof in mezelf had verloren.
Hij kwam, hij zag en hij overwon. Ik viel als een blok voor hem én voor zijn kwaliteiten als minnaar. Hoewel bijna tien jaar ouder bezat hij het libido van een jonge god. Zijn pik was misschien niet de grootste, maar wel de hardste die mijn kut ooit teisterde. Tot dan toe had ik nooit betere seks gehad. Hij bespeelde me zoals nog niemand me had bespeeld en liet me ervaren wat ik nooit eerder had meegemaakt. Met regelmaat deelden we de lakens, een hotelkamer en soms – in de tijd van de baas – de beperkte slaapruimte in de cabine van zijn vrachtwagen. Hij was verslavend. Ik was een junk. Seks was mijn drug.
Maar aan alles kwam een eind. Naarmate mijn zelfbeeld verbeterde, namen de kilo's af en groeide mijn zelfvertrouwen. Ik kickte af. Na twee jaar seks, zweet en tranen besloten de vlinders in mijn buik hun biezen te pakken en botsten onze karakters steeds vaker. In bed pasten we bij elkaar als yin en yang maar daarbuiten konden onze levens niet meer van elkaar verschillen. Andere werelden, andere achtergronden en andere normen en waarden. Een gezamenlijke toekomst was al bij voorbaat gedoemd te mislukken, niet in de laatste plaats vanwege zijn gehuwde status die hij niet wenste op te geven. En ik was het spuugzat om tweede viool te spelen, mijn plannen aan zijn agenda aan te passen en te liegen tegen mijn dierbaren.
De tijd vliegt. Voor ik het weet zitten we aan de koffie. De rekening kondigt onherroepelijk het moment aan waarop onze wegen zullen scheiden. In het schemerdonker begeleidt hij me naar mijn auto. Daar blijf ik aarzelend staan. Moet hem nu op de wang of op de mond kussen? Ik lijk wel een onzekere puber.
Onwillekeurig wordt mijn blik getrokken naar zijn vrachtwagen die verderop staat geparkeerd. Er borrelt iets in mijn binnenste en zie dat bij hem iets soortgelijks plaatsvindt. Woorden zijn overbodig. We kijken elkaar aan en weten allebei wat we willen.
“Oké,” zeg ik, de knoop doorhakkend. “Nog één keer. Om het af te leren.
© Fanny
Schrijvers willen dolgraag weten hoe hun verhaal wordt ontvangen. Een korte opmerking is vaak al voldoende. Wij nodigen je dan ook van harte uit om een reactie te geven op dit verhaal. Daarvoor hoef je geen lid te zijn.