Al in de gang hoorde hij haar vrolijke lach. De wetenschap dat zij er ook was deed zijn hart een klein vreugdesprongetje maken. Natuurlijk, de jarige gastvrouw was een gemeenschappelijke vriendin, maar hij had er niet meer bij stilgestaan. Iets te luidruchtig begroette hij de overige gasten. Bij het horen van zijn stem keek ze onmiddellijk op. Hun ogen kruisten elkaar slechts een fractie van een seconde, maar het was genoeg om een lichte kriebel door zijn lijf te jagen.
Het gesprek van de mannen ging over voetbal, economie en politiek, maar hij nam er niet actief aan deel. Zijn sensoren waren uitsluitend, maar onopvallend, gericht op haar. Vanuit zijn ooghoeken registreerde hij dat ze er charmant en goed verzorgd uitzag, zoals gewoonlijk. Ze was in een geanimeerd gesprek met de vrouwen gewikkeld over de kinderen en de vakantiebestemming. Ze negeerde hem volkomen en hij deed ogenschijnlijk hetzelfde.
Zijn gedachten gingen twintig jaar terug. Ze was en is nog steeds een vriendin van zijn vrouw. Hij raakte gaandeweg bevriend met haar man maar vanaf het begin was er een magische aantrekkingskracht tussen hen. Destijds zochten ze soms heimelijk elkaars gezelschap. Zomaar. Op zulke momenten was de erotische spanning onmiskenbaar. Hij herinnerde zich de dag dat ze gehurkt tegenover hem zat en hem een ongehinderde blik gunde op haar witte slipje. Bewust of onbewust? Hij kreeg er spontaan weer een erectie van als hij eraan terugdacht. Wist ze eigenlijk wel hoezeer hij haar begeerde? Hoe vaak hij stiekem aan haar dacht als hij in het donker met zijn eigen Alice neukte?
Toch was er nooit iets tussen hen gebeurd. Het mocht niet. Het kon niet. Gezien hun maatschappelijke en religieuze achtergrond was een echtbreuk onacceptabel, overspel een regelrechte doodzonde. Zij bleef haar man trouw, hij zijn vrouw. Langzaam verwaterde hun contact.
Maar toch… Op momenten als deze knaagde het aan hem. Nu hij haar een tijdlang niet had gezien overviel hem een onverwacht gevoel van spijt.
Toen zij zich even terugtrok voor een toiletbezoek liep hij een minuutje later ook de kamer uit. Op de gang sprak hij haar aan.
“Marleen, mag ik je een brutale vraag stellen?”
Als hij dan toch spijt moest hebben, dan liever van zijn wandaad dan nooit een poging te hebben ondernomen.
© Fanny 2010
