Deel 1
Toen ik de supermarkt uit kwam en de paar boodschappen in het mandje achter op mijn bagagedrager bond, fietste ze net voorbij.
"Hai, hallo!" riep ze en zwaaide naar me.
Ik keek op en zwaaide terug. Ik moest altijd om haar lachen; ze is zo vrolijk en spontaan en vergeet nooit om me te groeten. Een typje met wie je ondanks het generatieverschil gemakkelijk vriendschap sluit.
"Zit 't er weer op?" vroeg ik nadat ze een beetje wiegelend met haar fiets gedraaid was en afstapte.
"Hè hè, ja gelukkig wel, wat is 't warm hè?"
"Ja", antwoordde ik want het was werkelijk warm vandaag. Ze trok haar dunne jackje uit en bond het achter op de fiets boven op haar schooltas, daarna veegde ze haar gezicht af.
"Ik ga naar huis," zei ik. "Rij je zover mee?"
“Ja, ik ga ook naar huis, gelukkig niet zo veel huiswerk want ik heb er niet echt zin in.”
“Nee, dat kan ik me voor stellen.”
Beiden stapten we op en naast elkaar reden we in de richting van Keerdijke. We praatten wat over haar school en ik vroeg wat ze 's ochtends voor lessen had gehad.
"Economie en geschiedenis, en ook nog sport," zei ze.
Ondanks het zonnige weer stond er een stevige wind en jammer genoeg was die tegen ons. Want al ploeterend tegen de wind in werden we toch steeds warmer.
"Zullen we even stoppen?" stelde ze voor en hield al vast in.
"Moet je niet op tijd thuis zijn?" vroeg ik.
"Nou even kan toch wel?" zei ze en stapte af terwijl ik mijn fiets in evenwicht hield.
Ik stapte ook af en we zetten de fietsen tegen een hek. Ze liep voor me uit tegen de dijk op en ik volgde haar. Boven op de dijk waaide het nog eens zo hard en onze bezwete lichamen koelden snel af. Ik liet me in het gras zakken en leunde op mijn handen achter me. Ze kwam naast me zitten, zo keken we een poosje uit over het water en spraken niet. Op sommige momenten is het niet nodig om iets te zeggen. Omdat 't een doordeweekse dag was waren er weinig zeilschepen te zien op het water. 'Jammer,' dacht ik, want met zulk mooi zonnig weer is het heerlijk om te zeilen maar de meeste mensen nemen er geen vrij voor.
"In welke klas zit je nu"? vroeg ik om het ijs te breken.
"Vier A" zei ze.
"Maar, je bent toch nog maar vijftien?" vroeg ik.
Ze moest lachen; “Welnee ik ben bijna zeventien" zei ze opnieuw lachend. Ze keek me aan. "Had je niet gedacht hè?"
"Nee, ik dacht dat je veel jonger was."
Ze bekeek mij en ik bekeek haar. Haar jeugd en haar vrolijke uiterlijk pasten zo goed in de zonnige omgeving tussen het gras en de bloemen.
“Kijk, zwanen,” zei ze en wees naar de witte figuurtjes die op de golven dobberden, sommigen met hun lange hals helemaal onder water op zoek naar voedsel.
“Ja, knobbelzwanen, de meesten hier zijn van die soort."
“Zijn er nog anderen?” wilde ze weten.
“Ja hier in Nederland heb je nog de zingende zwaan, die iets kleiner is dan de knobbelzwaan en dan natuurlijk de soorten in parken.”
“Zingende zwaan, zingt die écht?”'
Ik hou van dat zangerige in het West-Friese en Riekje had dat ook. 'Eeeecht?' hoog beginnend en dan even naar beneden.
“Ja het is een soort die zachte neusgeluidjes maakt, net alsof ze neuriën.”
We lagen op onze rug en steunden met onze handen achter ons op het talud van de dijk, omdat languit liggen betekende dat je je hoofd in het hoge gras legde en dat kriebelt. Na een poosje liet ik me toch zakken en bleef plat op mijn rug liggen omdat mijn armen moe werden van de constante ongemakkelijke houding. Het was een stuk gemakkelijker maar het uitzicht over het water was vervangen door de weidsheid van de lucht. Even later deed ze het zelfde als ik en zo lagen we naast elkaar en keken in de bleekblauwe lucht boven het water.
Het bleef een poosje stil en toen hoorde ik haar stem. 'Waarom heb je geen vriendin?'
Ik dacht na over haar vraag, ja waarom niet?
“Misschien hou ik teveel van mijn vrijheid en wil ik me niet binden.” Ik wist niet of het antwoord haar tevreden stelde maar ze reageerde niet.
“Ik vind je aardig,” zei ze en nog vóór ik kon zeggen dat ik haar ook aardig vond voegde ze er aan toe: "Wil je met me vrijen?”
Ze zei het een beetje verlegen voor zich uit kijkend en sprak het woord langzaam en zacht uit alsof ze zich bewust was van een verboden klank. Het deed me denken aan de manier waarop je een hapje neemt van een gerecht dat je nog niet eerder hebt geproefd.
"Wát zeg je?" Ik dacht werkelijk dat ik haar verkeerd verstaan had. Maar voordat ze tijd had om haar vraag te herhalen begreep ik dat het een serieuze vraag was.
"Nou, ik denk niet dat je ouders dat leuk zouden vinden," antwoordde ik en dacht nog steeds dat ik niet goed gehoord had wat ze me vroeg.
"Wil je niet?" vroeg ze en keek een beetje scheef in mijn richting. Er speelde een klein lachje om haar mond. Het leek wel of ze blij was met mijn reactie, blij dat ik haar niet teleurstelde.
Wát een vraag, of ik haar wilde? Ik had er nooit en te nimmer over nagedacht. Het was zelfs nooit in me opgekomen en nu vroeg ze plompverloren of ik met haar wilde vrijen. Ik bekeek haar opnieuw; ze was mooi fris, jong en stralend. Maar god nog an toe ik was bijna drie keer zo oud als zij.
"Heb je wel eens gevreeën?" Verkeerde vraag dacht ik, ga over op een ander onderwerp.
"Best wel hoor," ze knikte er bij en bloosde een beetje.
"Laten we maar een stukje gaan lopen," stelde ik voor want ik wilde er niet op door gaan.
We stonden op en liepen aan de voet van de dijk verder. Het water klotste telkens tegen de basaltglooïng en bespatte ons regelmatig. Aan de waterlijn lagen takken en bladeren, hier en daar een fles van plastic, het etiket gebleekt door de zon. Elke golf die op de basaltblokken brak liet vlokken gelig schuim achter dat door de wind uiteen gescheurd werd. Kleine vliegen stegen door onze nadering op van hun plaats bij het schuim en zochten een nieuwe plek als we weer voorbij waren.
Haar vraag bleef mijn gedachten beheersen en ook toen ik haar opmerkzaam maakte op de honderden meerkoeten die rustig dobberden op de korte golfslag kon ik de woorden niet uit mijn gedachten bannen. Haar opmerking bleef als een deuntje in mijn hoofd nagonzen; "Ik wil wel eens vrijen". Nee, "Wil je met me vrijen" Het klonk opwindend en onheilspellend tegelijk, het was onwerkelijk en tegelijk puur realistisch. Was de maatschappij zo veranderd dat een zestienjarige zo'n voorstel deed? Het was een opmerking waarvoor ik gevoelig was maar het was niet de juiste persoon die de opmerking maakte, en precies dat laatste stoorde me. Elke vrouw van slechts een paar jaar ouder had meteen mijn instemming gekregen.
Ik realiseerde me dat ik geen nee en geen ja had gezegd en ook dat ergerde me. We liepen verder zonder doel en zonder een definitieve beslissing. Ik schaamde me voor mezelf dat ik niet onmiddellijk een eind maakte aan de onzekere toestand en dat ik me afvroeg hoe het zou zijn, dat wat ze gevraagd had. Het kwam wel door haar idiote voorstel maar tenslotte was ze nog niet eens zeventien. En toch nam ik niet die beslissende stap om het duidelijk af te kappen. Ik speelde met het idee en was opgewonden door de spanning. Ik moest toch beter weten, maar het was als het winnende lot uit een verlopen loterij, je hebt de hoofdprijs maar je kunt er niets mee.
We liepen steeds verder terwijl we helemaal geen doel hadden, ons lopen was slechts een afleiding, een voorwendsel om niet iets anders te doen. Aan haar houding merkte ik dat ze mijn aarzeling had opgemerkt maar ze drong niet verder aan. We zouden toch een keer naar huis moeten, ik hoopte dat ik de boot kon afhouden tot we weer bij onze fietsen waren en op weg konden gaan naar huis.
Ik stond op 't punt om tegen haar te zeggen dat ze maar eens met haar moeder moest praten over liefde en relaties. Opeens realiseerde ik me dat ze me erg in vertrouwen genomen had en dat ik haar niet kon afschepen met zo'n afstandelijke opmerking. Dat ik haar beschermen moest tegen de domme onverwachte handelingen die tieners eigen zijn. We liepen verder langs de dijk. Een paar honderd meter van ons verwijderd begon een lage begroeiing van Elzen en wilgenroosjes en die nooit afwezige rode kornoelje. De beschutting van die planten trok me als een magneet. Ik wist wel waarom, in mijn herinnering rees het beeld van net zo'n jong meisje, ook blond, ook ongeduldig, minder verlegen dan ik, met gretige vingertjes die onderzoekend mijn meest intieme plekjes in kaart brachten. Maar toen was ik zelf zeventien en nu? Meer dan twee maal zo oud, verstandiger, dat wel maar de herinnering aan het spannende avontuur met, Ineke heette ze geloof ik, was me altijd bij gebleven. Voor ons beiden was het de eerste keer, het mag een wonder heten dat het toen geen gevolgen had. Die zelfde spanning lokte me steeds verder in de richting van de rust en de stilte tussen het struikgewas en de begroeiing.
“Niet doen!” hield ik me zelf voor. “Niet doen! Omkeren en teruggaan.”
We liepen voorzichtig, af en toe uitglijdend over de natte stenen. Toen we bij de wilgen kwamen gingen we zitten. Ik keek om me heen, het was een redelijk beschutte plek die bescherming bood tegen al te onbescheiden blikken vanaf de dijk. Ze ging meteen op haar rug liggen, ik kwam naast haar. De spanning was te snijden, mijn handen tintelden, ze had de ogen gesloten tegen de zon. De jonge borsten onder haar T-shirt tekenden zich flauwtjes af. Ik nam de ceintuur in de hand en liet mijn hand op haar buik rusten.
"Riekje," begon ik. Ze keek op. "Je bent nog erg jong om seksuele contacten te hebben."
Ze luisterde en keek me even aan om te zien of er nog meer kwam.
"Heb je een vriendje?" vroeg ik.
"Op onze school zitten alleen meiden," zei ze.
Wat moest ik tegen haar zeggen? Plotseling werd me duidelijk wat me te doen stond.
"Je bent een heel mooi meisje, Riekje. Je bent erg jong en begint een vrouw te worden maar je moet een poosje wachten voordat je aan een man begint."
"Vind je me te jong?" vroeg ze en keek me open en onbevangen aan.
Ik dacht na en snoepte van mijn herinneringen. Ik kende de tegenwoordige normen niet maar het leek me dat mijn normen van een generatie geleden nog niet helemaal hadden afgedaan.
"Ik weet niet of je te jong bent, maar ik vind mezelf te oud voor je."
Ze keek voor zich uit en zei dat zij mij niet te oud vond. Ik lachte, blij dat het gesprek een verantwoorde wending had gekregen. Bewonderend bekeek ik het volmaakte jonge gezicht, de lichtblonde haren, als zijde zo zacht, ze waren in een staartje bijeengebonden. Het was waar, ze was beeldschoon zoals jonge dieren mooi zijn. Haar jeugd, haar gezonde veerkrachtige lichaam, het maakte haar tot een plaatje uit een ouderwets meisjesboek. Maar ze was een tiener in de jaren zeventig. Dat veranderde wel wat maar gelukkig niet alles.
"Gaat het goed op school?" vroeg ik om het gesprek naar veiliger onderwerpen te sturen.
"Gaat wel." Ze trapte een tak weg die vlak bij haar voet lag.
"Dit zijn moeilijke jaren maar wel belangrijk," zei ik.
"Je praat net als mijn moeder," antwoordde ze en aan haar toon hoorde ik dat ze het als een soort verraad beschouwde.
Ik dacht na en begreep dat ze mij in vertrouwen had genomen met haar onwerkelijke voorstel. "Het spijt me, ik wilde niet als een ouder overkomen, maar ik dacht gewoon aan de realiteit."
Misschien had ze wel behoefte aan een vriend, dacht ik. "Praat je wel eens met je vriendinnen over liefde en zo?"
"Best wel" zei ze.
"En?" drong ik aan, "ga verder."
"Nou, ze doen het allemaal," zei ze en in haar stem hoorde ik een lichte aarzeling.
"Zeggen ze dat? En denk je dat het werkelijk waar is?"
"Ik weet niet, maar van Ingrid weet ik het zeker."
Ik dacht na, Ingrid, wie zou dat zijn? Kende ik haar?
"Misschien scheppen ze alleen op," zei ik. "De meeste mensen scheppen op over hun seksuele dingen, meestal is het niet waar."
Ze keek op haar polshorloge.
"Moet je weg?"
"Nee, zo maar," zei ze en ik wist niet waar het op sloeg.
Ze was niet zo spraakzaam nu het over een belangrijk onderwerp ging. Ze sloeg naar een vlieg die haar knie als uitkijkpunt had genomen.
"Kom maar dan lopen we terug naar onze fietsen."
Ik stond al op en stak mijn hand naar haar uit. Ze nam de hand aan en ik hees haar overeind. Als ze ouder was geweest had ik haar op dat moment omhelsd maar haar onschuld hield mij tegen. Ze zag er hulpeloos en een beetje verdrietig uit. Toen ik mijn arm om haar schouders legde kroop ze tegen me aan. Het gevoel van haar warme jeugdige lichaam tegen dat van mij was een hemelse ervaring. Het kriebelde overal waar haar lichaam dat van mij aanraakte. Wat is onschuld ontroerend, dacht ik, en streelde het gezichtje. Een beetje stuntelig liepen we met de armen om elkaars middel over de glibberige keien terug in de richting van de plek waar onze fietsen stonden. We stapten op en reden rustig in de richting van 't dorp. Onderweg kwamen we een paar maal bekenden tegen die ons groetten. Tijdens de rit praatte ik verder met haar, ze zei niet veel. Alleen begreep ik uit haar reactie, toen ik voorstelde dat ze met haar mam moest praten, dat ze daar niets in zag.
Het bleef een poos stil en plotseling zei ze: "Ik wou dat ik bij jou kon wonen, maar dat gaat zeker niet hè?"
"Nee, dat gaat niet" zei ik.
"Ik mag je graag maar wat je wilt gaat echt niet, begrijp je het?"
"Waarom moet ik altijd alles begrijpen" pruilde ze. Daar wist ik geen antwoord op en daarom zei ik maar niets.
"In welke klas zit je nou?" vroeg ik maar weer eens om een gebruikelijker onderwerp aan te snijden als we dichter bij huis kwamen.
"Groep A vier,"
"Ben je niet een beetje jong voor de vierde?"
Ze keek verstoord de andere kant op; "Jullie begrijpen ook niks," zei ze.
Er viel een lange stilte tot ik vroeg wat ik niet had begrepen.
"Laat maar!"
Ze zei het nadrukkelijk met een ondertoon van wanhoop in haar stem. Het verontrustte me, waar dacht ze aan, wat zat haar dwars? We waren bij mijn huis aangekomen en ik stopte. Ze stapte af.
"Zal ik thee zetten?" Ze liep met me mee naar de zijdeur en we zetten onze fietsen tegen de muur.
"Kom binnen maar trek je schoenen uit anders blijft er niets over van mijn vloer".
We deden onze jassen en schoenen uit en ze keek belangstellend rond.
"Gezellig hier" complimenteerde ze.
"Dank je, ga zitten, wil je suiker?"
Ik vulde de ketel en zette een theepot klaar. Ik had al mijn conversatietalent nodig om het gesprek gaande te houden en na een poosje, toen we thee dronken, werd ze een beetje losser. Over haar voorstel van een uur geleden spraken we niet meer.
Deel 2
Na de thee ging Riekje naar huis. Ze liet me achter met een gevoel van voldoening over de manier waarop ik de crisis had weten te keren. Een crisis die ze onwetend in haar onschuld had veroorzaakt, een crisis die zich voor de volle honderd procent in mijn emotionele beleving afspeelde. Ik zocht een fles goede wijn uit en nam me voor rustig te gaan genieten van een glas wijn voor ik aan mijn avondeten begon. Mijn gedachten dwaalden en kwamen telkens terug bij het jonge vrouwtje met haar verwarde ideeën over relaties. Mijn vaak geuite cliché dat vrouwen onbegrijpelijk zijn was eens te meer bevestigd.
Proost! hield ik mijzelf voor. De wijn was goed en na het tweede glas had ik geen zin meer om eten te maken. Mijn trek was ook weg en dat tezamen leken me goede argumenten om nog een glas te genieten. Ik viel in slaap en droomde over vrouwen. Het waren geen dromen die bleven hangen nadat ik wakker werd en dus kon ik geen aandacht schenken aan hun betekenis. Soms doe ik dat wel, dan zit ik uren te puzzelen en in mijn geheugen te graven om erachter te komen wat de betekenis van een bepaalde droom zou kunnen zijn. Ik heb wel eens iets gelezen over dromen en begrijp dat wat je droomt slechts symbolen zijn voor wat zich in je dagelijkse bestaan afspeelt.
De volgende ochtend was ik hongerig en at een goed ontbijt. Het leek dé dag om een nieuw schilderij op te zetten. Voor mijn ogen zweefde het frisse jonge meidje in het net zo frisse landschap van de Hollandse polder. Het thema was er, nu de compositie nog.
Mijn indrukken van Riekje waren nog zo vers dat het me weinig moeite kostte om een schets op te zetten van een jonge vrouw op de fiets tegen een achtergrond van ons polderlandschap. De horizon bestond uit een stuk dijk. Op de dijk wilde ik een vuurtoren hebben. Waarom wist ik niet, het maakte de compositie gewoon compleet.
“Fallus symbool," zei mijn geweten, ik moest erom lachen. Er is geen stem zo zuiver als die van je geweten, en de constateringen die je zonder te willen doet zijn zo helder als kristal. Langzaam kreeg het beeld dat ik voor ogen had gestalte; links de berm onder langs de dijk met volgroeid gras, lang en wuivend en een beetje gelend. Dan de grijze asfaltweg die met een bocht naar rechts de dijk volgde. In de verte aan de rechterzijde van de weg het begin van wat een klein bos was, opvallend en donker zoals bossages in de polder het vlakke landschap op een geheimzinnige manier kunnen accentueren. De vuurtoren moest wit worden en de kap op het licht helder rood. Het stond me allemaal duidelijk voor ogen, een landschap dat ik kon dromen omdat ik er al jarenlang woonde. De jonge scholier met haar blonde haren moest me tegemoet rijden, tegen de wind in, dat moest te zien zijn en ook de glimlach op het zwoegende gezicht. Het is de glimlach van alle mensen die buiten wonen, lachend om hun geploeter tegen de elementen en blij omdat ze het meestal winnen. Ik zou haar dichtbij op de voorgrond moeten plaatsen om haar gezicht duidelijk te kunnen zien. Het moest een high key beeld worden; een scène, overspoeld met witachtig zonlicht, een bleekblauwe lucht met flarden wolken die vaag te onderscheiden zijn.
Ik dacht aan het jonge meisje en ons gesprek achter de dijk aan de waterkant. Plotseling wist ook ik wat mijn volgende schilderij zou zijn; diezelfde dijk aan de zeekant, de grijszwarte glimmende basaltbeschoeïng, het donkere onrustige water met de korte golfslag en de spaarzame begroeiing van kattenstaart en wilgenroos. Dat zelfde meisje, tegen de helling van de dijk op het hogere gedeelte, daar waar het met stug gras begroeid is. Zittend, achterover leunend op haar armen, haar haren zwierend in de zeewind. Het zou een naakt worden, daaraan twijfelde ik niet, ze zou er minder onschuldig uitzien. Zittend, half steunend op de kledingstukken die ze had uit gedaan. Haar gezicht zou geluk en voldoening moeten uitstralen net als dat altijd aanwezige bijna geheimzinnige lachje om haar mond.
Het zou nog wel even duren voor ik aan het tweede werk zou beginnen, eerst wilde ik dit ontroerend onschuldige beeld vastleggen. Terwijl ik aan 't werk was raakte ik meer en meer overtuigd van de notie dat dit een van mijn betere werken zou worden. De diepe indruk die de gebeurtenis met Riekje had achter gelaten maakte dat het beeld dat ik had van het schilderij duidelijk en helder in mijn geest gegrift stond. Ik hoefde het als het ware alleen nog maar te schilderen. Het werk vorderde snel en zonder aarzeling, ik wist precies wat ik wilde. Ik had er plezier in om aan mijn schilderij verder te werken, ook de volgende dag was ik vroeg op. Voor negenen was ik al bezig, het licht was nog te zwak voor kleuren maar ik werkte verder aan mijn schetsen. Het beeld van het figuurtje op de fiets was lastig; herhaaldelijk probeerde ik het maar het wilde niet worden wat ik er van verwachtte.
Vlak na tien uur ging de deur open en kwam mijn buurvrouw Ankie binnen. Ze komt bijna altijd eenmaal per maand heb ik gemerkt. En het valt me op dat ze er dan stralend uitziet en opvallend opgewekt is. Ik denk dat het samenhangt met haar hormonenhuishouding; iets met de op komst zijnde eisprong lijkt me. Vandaag was geen uitzondering.
"Ik kom eens even kijken wat je aan 't maken bent, je was al zo vroeg bezig."
Ze heeft een prettige stem en is niet bang om te zeggen wat ze vind. Zo lang ik naast hen woon probeert ze al mijn aandacht te trekken, soms moet ik even helpen met een van hun honden die zich slecht gedraagt of ze vraagt of ik haar paard wilvast houden zodat ze de hoeven kan schoon schrapen. Ze is tien jaar jonger dan ik en woont samen met een goeie knul die volledig naar haar pijpen danst. Ik ben altijd jaloers op de manier waarop ze de zaken naar haar hand weet te zetten.
Vandaag zag ze er weer stralend uit, haar gezicht was een beetje gebruind door de voorjaarszon en ze had om mij te bekoren de bovenste knoopjes van haar witte bloesje los gelaten. Ik keek in haar blouse en wat ik zag deed me genoegen. Ze heeft stevige borstjes en als reactie op mijn onbeschaamde blikken knoopte ze demonstratief een knoopje dicht.
“Gaat het?” lachte ze. Daarbij keek ze me uitdagend aan en ik lachte. Zij lachte ook; een korte schaterlach.
"Wat is er?" Vroeg ik.
Even keek ze me aan met de resten van het lachje om haar mond. "Laat maar!" zei ze overdreven luid.
"Je komt als geroepen," zei ik.
"Wat dááan?" klonk haar melodieuze West-Friese stem.
"Heb je wel eens geposeerd?"
Plotseling bloosde ze. "Nee, wil je dat ik poseer? Nu?" vroeg ze en ik merkte dat ze meteen enthousiast is.
Ik vertelde haar van mijn moeilijkheden om een figuur op de fiets te tekenen en vroeg of ze haar fiets wilde halen en een half uurtje beschikbaar blijven zodat ik een paar schetsen kon maken. Nou, dat wilde ze verschrikkelijk graag. Ze maakte rechtsomkeer en was even later terug met haar fiets die ze over de drempel worstelde. Ze stond afwachtend midden in het atelier en keek me hoopvol aan.
"Ga eens zitten op een manier alsof je tegen de wind in fietst."
Ze deed haar best. Ze had nu weer twee knoopjes losgemaakt en vanuit mijn plaats achter de ezel keek ik recht in haar bloesje omdat ze een beetje voorover gebogen op de fiets zat.
Hoe lang komt ze nu al hier? dacht ik. Een jaar, anderhalf?
"Ze zien er goed uit," zei ik zo nonchalant mogelijk terwijl mijn hart sneller klopte.
"Wat bedoel je?"
"Je borsten, je hebt mooie borsten."
Nu wist ze zich geen raad, ik merkte het en stedel haar gerust. De beproefde methode, eerst uit evenwicht brengen daarna de reddende opmerking. Het werkt altijd.
"Trek het je niet aan, ik maak wel meer van die stomme opmerkingen maar bij jou meen ik het. Je hebt borsten waar een man als ik op valt. Niet te groot, stevig. Ik wil wedden dat je kleine harde tepeltjes hebt, ja?"
"Oh het hindert niet, je kunt tegen mij alles zeggen."
"Dat wist ik daarom aarzelde ik niet, en het is waar; je hebt mooie stevige borsten. Een fraai kontje ook trouwens," voegde ik eraan toe terwijl ik ingespannen verder ging met schetsen.
Ze lachte een beetje maar zei niets. Ik tekende en dacht aan haar naakte lijf. Ik vroeg me af of ze het zou doen als ik haar vroeg om naar bed te gaan. We praatten een beetje, ik vertelde over mijn leven en zij vertelde dat haar vaste vriend gelukkig weer werk had. Hij moest wel vroeg op maar het betaalde goed zei ze.
“Heel vroeg,” voegde ze er peinzend aan toe.
Vroeg genoeg voor een nummertje met mij? fantaseerde ik. Ik vroeg wat ze zo deed de hele dag want ik wist dat zijzelf geen werk had. Ze zorgde voor het paard, de honden, de katten, de kippen.
"En voor je buurman," zei ik schertsend.
"Nou als je iets nodig hebt wil ik best wel helpen" reageerde ze.
“Breek me de bek niet open,” reageerde ik.
Wat ik nodig had was een jong veerkrachtig lichaam zoals dat van haar maar het leek me niet het juiste moment om dat te zeggen. Ik tekende verder maar mijn aandacht was verzwakt. Mijn lichaam schreeuwde om een vrouw, ik wilde haar en ik wist dat ze zou toegeven.
“Doe het dan!” alweer die stem in mijn geweten en ook deze keer was de constatering van de feiten en omstandigheden loepzuiver. Mijn adem stokte, mijn hart klopte woest en ik moest eerst mijn keel schrapen voor ik een stem had.
"Kom maar van je fiets af en doe de achterdeur even dicht."
Ze stapte af en zette haar fiets tegen de verwarming. Toen ze terug kwam vroeg ik of ze de deur had afgesloten.
"Nee, dat niet, alleen dicht gedaan."
"Sluit maar even af dan drinken we eerst wat."
Ze ging terug en draaide de sleutel om. Toen ze terug kwam keek ze me vragend aan.
"Kleed je maar uit," zei ik en deed of ik ingespannen bezig was met schetsen.
"Nu?"
"Ja waarom niet?, schaam je je?"
"Nee, nee," zei ze haastig.
"Nou vooruit dan."
Ze deed het, even keek ze rond en toen ik knikte en zei: "leg je kleren maar op tafel," begon ze haar bloesje los te knopen.
Ik schetste snel een paar details van haar handen, haar schouders en haar gezicht terwijl ze naar beneden keek. Ze legde het bloesje op tafel en keek me vragend aan.
"Moet ik ... ehhhh.?"
"Alles uit, anders heeft het geen zin."
Ze deed haar bh'tje af, het zachte bruin van haar velletje werd een beetje lichter naar de tepel toe. Ze aarzelde met haar handen bij haar spijkerbroek. Ik wachtte rustig af en bekeek het fraaie tafereel.
"Moet ik nu naakt poseren?" vroeg ze.
"Als je dat liever wil," antwoordde ik.
Ze keek me verbaasd aan. "Wil je dan niet dat ik poseer?" zei ze.
"Dat was niet mijn bedoeling" zei ik op mijn beurt.
"Waarom moet ik me dan uitkleden?" vroeg ze met een nauwelijks merkbare ondertoon van verontwaardiging.
"Ik wil met je vrijen," zei ik.
Ze was stil.
"Daarom kom je hier toch elke maand?"
Ze werd verlegen, een prachtig gezicht, ze bloosde, en ik zag haar tepels verstijven.
"Kom eens."
Langzaam liep ze in mijn richting. De stevige borstjes wipten op en neer bij elke stap die ze zette.
Ik tekende verder en zei: "Als we klaar zijn zal ik je naakt tekenen, trek de rest van je kleding maar uit".
Aarzelend maakte ze haar broeksriem los en trok de rits van haar jeans naar beneden. Ik legde mijn krijt neer en veegde mijn handen af.
"Kom maar" zei ik en nam haar bij de hand.
Ze liet zich mee trekken naar de divan. Ik legde mijn handen op haar heupen en duwde de broek naar beneden.
“Gebruik je de pil?" vroeg ik en hielp haar een voet uit de spijkerbroek te trekken.
"Ja,” ze gebruikte de pil, zei ze.
Ze had een erg mooi figuur, slank en stevig. Ik zei dat ze de moeite waard was om te tekenen.
"Naakt?" wilde ze weten.
"Ook," zei ik.
Ik trok mijn trui uit en deed mijn eigen broek uit. Toen ik haar billen greep legde ze haar armen om mijn hals.
"Niet zo hard hoor," zei ze.
“Je doet het toch wel meer met anderen?” vroeg ik.
Ze antwoordde niet en hield haar onderlichaam angstvallig zo ver mogelijk verwijderd van dat van mij.
"Ik zal héél voorzichtig zijn," zei ik in haar oor.
Haar buik kwam nader, en de warme huid raakte mijn stijve. Met haar hand zocht ze mijn ballen.
“Wil je?” vroeg ik.
“Jjaahhh,.” hijgde ze in mijn oor.
Ik tilde haar op en liet haar haar voeten op de divan zetten. Ik vroeg of ze vaak neukte.
“Niet genoeg.”
Een hoofdprijs voor mij, besefte ik.
"Je hebt zeker veel ervaring" zei ze.
"Verschrikkelijk veel," zei ik en dacht aan de vele eenzame nachten.
Toen ik een van haar benen om mijn middel legde vleide ze haar hoofd in mijn hals. Ze hield even de adem in toen ik in haar kwam, verder ging het gemakkelijk. Ze deed haar best met bewegen en zo en na een poosje vroeg ze of ze mocht gaan liggen.
"Gaat het zo beter?" vroeg ik toen ik op haar lag.
Ze plaatste een hand op mijn stuit en gaf haar ritme aan. Het werd een lang nummer. We praatten af en toe en toen ik haar omdraaide stak ze haar kont in de lucht en liet haar gezicht op de bank rusten. Van achteren mocht wel, maar niet in haar gat zei ze terwijl ze met haar hoofd rustend op de divan achterom keek.
Ik wilde vragen waarom niet, maar dacht, laat maar, misschien komt ze nog eens terug. Het deed haar geloof ik wel goed, te oordelen aan het enthousiasme en de heftigheid waarmee ze mijn bewegingen tegemoet kwam. In ieder geval deed het mij goed en toen we lagen uit te rusten en ik vroeg of ze zich wilde wassen, zei ze dat ze liever meteen naar huis ging omdat de beesten nog verzorgd moesten worden. Ze vroeg wanneer het schilderij klaar zou zijn.
"Misschien zal ik je vragen nog een keer te poseren," zei ik en ze antwoordde met een lachje dat dat wel geregeld kon worden.
Ze vroeg of ik haar man niets wilde zeggen over haar naakt poseren.
"Alleen als ik je nog een keer mag hebben," zei ik plagend.
Wéér die schaterlach; "Nu?" vroeg ze aarzelend.
Ik had dat niet bedoeld maar zei: "Waarom niet?"
"Kunnen we dan naar je bed gaan?" vroeg ze.
"Kom mee, natuurlijk!" was mijn reactie.
We vreeën tot de kinderen van de basisschool naar huis gingen voor het middageten. Ik had haar graag nog een keer genomen maar ze moest naar huis. Met een hand tussen haar benen kuste ze mij. Toen ik haar hand wegnam liet ze zich nog een keer nemen. Die laatste keer kwam ze echt klaar. Ik kon het voelen. Hijgend lagen we uit te rusten. Ik hield een hand om haar poes.
“Heb je altijd zoveel zaad?” wilde ze weten.
“Ja.”
Stilte. “Volgende keer wil ik je pijpen.”
In stilte juichte ik, er zou een volgende keer zijn. Ze kuste me als afscheid en zei dat ze zich thuis wel zou wassen. Ik pakte een handdoek en gaf haar die. Met die handdoek tussen haar dijen ging ze naar het atelier waar haar kleding lag. Ze nam de fiets aan de hand en liep vlug naar huis. Ik keek haar na maar ze keek niet meer om en toen ze naar binnen verdween ging ik ook naar binnen. Ik was blij met een zo mooi en gewillig vrouwtje naast de deur maar we zouden erg oplettend moeten zijn want zulke bezoeken vallen gauw op in een kleine buurtgemeenschap.
De rest van de dag had ik geen zin meer in werk en nam de fiets om de plaats te bezoeken die ik in gedachten had als achtergrond voor mijn werk. Ik wandelde daar rond, ging zitten boven aan de dijk en genoot van de rust en de ruige natuur. Het verbaasde me dat er zo veel maanden, nee al bijna een jaar voorbij was gegaan zonder dat ik iets met een vrouw had gehad en nu zo kort na elkaar... Zou het aan mij zelf liggen? Ik wist het niet en mijn gedachten dreven weg, ik zou zo in slaap kunnen vallen. Het gebeurde niet maar ik bleef liggen en genoot van de zomerwarmte en de rust.
Deel 3
Zo rond drie uur zag ik Riekje voorbij komen, ze zag mij niet zitten want ze fietste met twee vriendinnen en ze kletsten honderduit. Ik bedacht dat ik in ieder geval toch nog een paar schetsen nodig had van mijn buurvrouw op de fiets. Ik had Riekje wel kunnen vragen maar ik wilde haar nu juist niet betrekken bij de voorbereiding van het tekenwerk, dat zou alleen maar problemen geven dacht ik.
Mijn buurvrouw was achtentwintig, Riekje net even de helft. Met de buurvrouw was het goed, hoe zou het met Riekje zijn schoot me door 't hoofd. Ik zette de gedachte weg, wilde er niet meer aan denken. Om een eind te maken aan het mijmeren in de zon stond ik op en liep naar mijn fiets. Ik reed meer dan een uur langs plaatsen in de omgeving voor ik besloot naar huis te gaan.
Voortdurend werden mijn gedachten in beslag genomen door Riekje en telkens zette ik haar weer uit mijn hoofd. Het hielp weinig, met de regelmaat van een klok dreven mijn gedachten weg van mijn werk en ontmoetten Riekje. Ik zag haar op de fiets, ik zag haar naast me, pogingen doend om in de pas te blijven terwijl we wandelden. Ik zag haar pratend, de loshangende sliert haren naast haar gezichtje maar het meest van al zag ik haar naakt of stelde me voor hoe ze er zou uit zien. En telkens veroorzaakte dat het begin van een erectie tot ik mijzelf dwong aan iets anders te denken. In die dagen werkte ik aan het begin van het schilderij tot ik het stadium bereikte waar de centrale figuur geplaatst moest worden. Verlangend dacht ik eraan Riekje te vragen voor het poseren maar ik durfde het niet aan in de veronderstelling dat de verleiding te groot zou blijken.
Ik had de schetsen dringend nodig, daarom leek het mij een goed idee om de buurvrouw nog een keer te paaien. Dat ik haar voor andere doeleinden ook nog wel een keer wilde zien leek me bijzaak. Zo rond half negen belde ik haar op en vroeg of ze nog een keer wilde komen.
"Je bedoelt voor het schilderen?" vroeg ze.
"Ja, dat ook." zei ik omdat ik er geen doekjes om wilde winden dat het uurtje met haar in de intimiteit me goed bevallen was.
"Nou, ik weet het niet," zei ze aarzelend.
"Alleen voor het schetsen dan," bedelde ik.
"Goed," antwoordde ze. "En daarna ga ik meteen terug naar huis, akkoord?"
Ik ging akkoord en hing op.
Ze kwam een minuut of twintig later, fris gewassen met de haren nog nat van haar bad. Ze had de fiets meegenomen en worstelde zich met haar tweewieler door de deur. Ik begroette haar en vroeg of ze al aan koffie toe was. De stemming was goed, we raakten aan de praat en deden of er nooit iets tussen ons was voorgevallen dat de relatie zou kunnen compliceren. Ik merkte dat ze nerveus was, ze praatte voortdurend en het verbaasde me dat ze deze keer óf geen bh aan had, óf een waardoor haar tepels duidelijk zichtbaar waren, maar dat was haar zaak. Dus deed ik of ik niets merkte van de uitdagende kleding. Geconcentreerd maakte ik een paar goede schetsen en lette zowaar alleen op de houding en de proporties die ik nodig dacht te hebben voor mijn schilderij.
Met een uurtje was ik zo ver dat ik haar poseren niet langer nodig vond. Ze wilde de schetsen zien en nadat ze de fiets weer aan de kant had gezet kwam ze naast me staan. Ze vond de in ruwe lijnen neergezette figuur mooi.
"Net echt," zei ze.
Ik bekeek haar van opzij; ze was nerveus, zocht naar een excuus om langer te blijven.
"Mag ik jou tekenen?" vroeg ik.
Ze keek op; "dit ben ik toch?" merkte ze verbaasd op.
"Ik wil je naakt tekenen, heb je daar nog tijd voor?"
Ze begon gespannen te ademen, ik liet haar even, omdat ik er zeker van was dat ze zou blijven.
"Hoe lang duurt het?" wilde ze weten.
"Zo lang als je wilt, een schets maak ik snel genoeg en als ik een uitgewerkt portret wil maken dan moet je nog een paar keer poseren."
Ik keek haar onderzoekend aan. "Vind je het een moeilijke beslissing?"
"Ik heb niet zo veel tijd," zei ze aarzelend.
"Je hebt een mooi lichaam, ik wil je graag tekenen, maar als je het liever niet doet dan praten we er niet meer over."
"Hoe moet ik dan poseren?" vroeg ze.
"Je kunt gaan liggen op de bank, dat is erg ontspannend, zo'n beetje met je met je hoofd steunend op één arm. Doe 't maar, je zult er geen spijt van hebben, we maken er een mooi portret van."
Ze keek rond. "Ik wil om twaalf uur weg," zei ze.
"Je mag weg wanneer je wilt."
Ze bleef aarzelend staan en toen na een paar seconden deed ze eerst haar schoenen uit, vervolgens trok ze haar sweater over haar hoofd en liet haar broek zakken. Gekleed in slechts een slipje ging ze een beetje onwennig op de divan liggen en zocht een houding die haar gemakkelijk leek zodat ze het enige tijd kon volhouden.
Ik zocht mijn potloden en papier bij elkaar en kletste maar wat over koetjes en kalfjes. Ze antwoordde niet veel en begon langzaam te wennen aan het idee om zo maar te liggen ten gerieve van mijn studie.
"Teken je vaker zo?" wilde ze weten.
"Hoe bedoel je: zó?" vroeg ik hoewel ik dacht haar begrepen te hebben.
Ze aarzelde even. "Nou ja, naakt bedoel ik."
"Soms," antwoordde ik en tekende rustig verder.
Na een korte stilte vroeg ik waarom ze dat wilde weten.
"Zo maar" zei ze.
Na een poosje vroeg ik of ze bleef eten.
"Vanavond?"
"Ja."
Ze dacht na.
"Hoe moet dat dan met Kees?" zei ze aarzelend.
"Dat moet je zelf uitzoeken, ik wil alleen jou te eten hebben."
Mijn schets was klaar en ik vroeg haar een andere houding aan te nemen. Ze ging op haar rug liggen en streek met haar hand over een borst, ik zag dat ze kippenvel had.
"Wacht ik zal je een deken geven, je hebt 't koud, nietwaar?"
"Niet echt," zei ze maar ze ging toch rechtop zitten en nam de deken aan die ik haar gaf.
Ik kwam even bij haar zitten en legde een arm om haar schouders. Ze leunde meteen tegen me aan.
"Je hebt mooie borsten."
Ik streelde een van haar borsten en ze keek naar de bewegingen die ik met mijn hand maakte. De tepel verstijfde even; deze keer was ze niet erg heet. Toen ik een hand tussen haar dijen legde duwde ze mijn hand weg. Ik stond op en pakte mijn tekenspullen.
"Blijf even zo zitten."
Ze bleef rechtop zitten met de deken over haar schouders en snel legde ik het beeld van haar vast. Het kon een goede tekening worden dacht ik.
"Wil je nu op je rug gaan liggen met je ene been opgetrokken, net of je in de zon op de grond ligt, leg je handen maar onder je hoofd."
Ze deed wat ik vroeg en keek naar de zoldering. Ik tekende en dacht aan haar lichaam in mijn armen.
"Vrij je veel?" vroeg ik.
Ze keek verbaasd naar me en drukte haar benen tegen elkaar.
Ze antwoordde niet direct en ik wilde net een ander onderwerp aansnijden toen ze zei: "Hij doet niet zo veel"
"Dat dacht ik al," zei ik.
Ik pakte een volgend vel papier en vroeg haar met haar benen een beetje gespreid te liggen. "Ik weet dat het je een kwetsbaar gevoel geeft."
Toen ze het deed begreep ik dat ze er klaar voor was.
"Wil je met me vrijen?" vroeg ik en legde mijn potlood opzij.
"Je praat er zo open over." zei ze.
"Stoort het je?"
"Ik moet er aan wennen."
Ik liep naar haar toe en trok haar tegen me aan. Toen ik haar borst streelde verstijfde de tepel en deze keer bleef het zo. Ze hing een beetje passief in mijn arm maar toen ik haar handje op mijn pik drukte kneedde ze zacht. Ik hielp haar bij het uitdoen van haar slipje. Ik maakte mijn broek los en drukte haar achterover. Ze spreidde de benen. Met mijn handen onder haar billen deed ik me tegoed aan haar zachte flamoesje. Ze vond het lekker of deed alsof, want haar bekken bewoog en kronkelde in alle richtingen.
"Kom je vanavond?" vroeg ik later met mijn mond op haar kittelaar.
"Jaahh," zuchtte ze.
Ik gleed met mijn lippen over haar buik en voelde de rillingen die het veroorzaakte. Naast haar liggend streelde ik met een hand haar haren, terwijl ik op mijn andere arm steunde. Toen ik haar kuste sloot ze de ogen, prachtige ogen, een gezicht dat geluk en tevredenheid uitstraalde. Ik pakte mijn pik en wreef de kop tussen haar lippen. Ze was erg nat, ik rolde op mijn rug en trok haar op me.
"Ga je gang, doe jij het maar."
Ze nam plaats en keek onder haar eigen buik door naar mijn pik, nam hem in haar hand en plaatste de kop tegen haar kutje. Even bewoog ze heen en weer, toen liet ze zich langzaam zakken. Eigenlijk ging dat veel trager dan wanneer ik het zelf gedaan zou hebben. Pas na enkele minuten kwam ze ontspannen op me liggen. Ik streelde haar billen en rug. Ze lichtte haar gezicht op en bekeek dat van mij.
Toen liet ze haar hoofd zakken en kuste me op de mond. Ze leek in trance te raken, haar ogen waren gesloten en haar mond was wijd geopend op die van mij. Haar speeksel, warm en zoet droop in mijn mond. Ik slikte en stootte omhoog, ze ontweek mijn stoten maar draaide met haar kontje. Ze was bezig zichzelf te bevredigen, haar bewegingen werden heftiger en heftiger. Plotseling stopte ze. Ze maakte haar mond los en lichtte haar onderlichaam op. Steunend op een arm keek ze naar beneden en in de richting van haar buik. Even later liet ze zich op de tast over mijn pik zakken. Zo deden we het nog een keer tot ze stil lag en haar benen tegen mijn zij drukte.
"Klaar?" vroeg ik. Ze had haar gezicht op dat van mij laten rusten en knorde tevreden. "Mag ik op je?"
Ze liet zich omrollen en omhelsde me.
"Ik wil alleen maar klaar komen, zo snel mogelijk," zei ik.
"Toe maar."
Ze had haar ogen gesloten en toen ik na enkele diepe stoten krampachtig klaar kwam zag ik dat kleine lachje van tevredenheid om haar mond alsof ze zich meesteres van de situatie voelde.
Toen we na een poosje allebei weer in het land van de ontwaakten waren vroeg ik nog een keer of ze kwam eten.
"Ja, ik kom eten" zei ze resoluut.
"Kleed je héél mooi aan, dan dek ik een chique tafel."
Ze lachte. "In het lang?"
"Ja, waarom niet?"
Ik legde een hand om haar poes en kneedde zacht de natte schaamlippen, mijn maandenlang uitgestelde lozing was niet zonder gevolgen gebleven.
"Ben je klaar met tekenen?" vroeg ze en drukte zelf mijn hand vaster op haar poes.
Ik kuste haar en spreidde haar benen.
"Mag ik nog een keer?"
Ze sloot haar ogen en hielp me in 't zadel. De rit was waanzinnig, mijn pik pijnlijk hard en haar kut was gezwollen en heet. We kwamen tegelijk klaar en lagen gelukkig en tevreden uit te rusten.
"Ik wou dat ik bij je kon wónen," zei ze.
"Je mag komen wanneer je wil," zei ik tot troost.
Ze lachte een beetje schamper. "Ik ben niet de enige hè?" zei ze en probeerde me aan te kijken.
Ik dacht aan Riekje en zei: "Tot nu toe wel."
"Nou vooruit, ik geloof je," zei ze en sloeg op mijn kont.
Ik sprong op. "Ik wil je nog een keer tekenen, zoals je er nu uit ziet."
Ik maakte me los en pakte mijn boek en potlood.
Ze lag er ontspannen bij en ik hoopte dat je aan de schets zou kunnen zien hoe tevreden ze nu was. Ik wist dat ik aan haar zou denken bij het maken van het schilderij van Riekje.
Deel 4
Die avond verscheen ze, in 't lang. Een smaragdgroene fluwelen avondjurk. Ik was er kapot van, het stond zo overweldigend mooi op haar Hollands-boeren blonde huid. Ik bekeek haar en lachend wachtte ze op commentaar.
"Het past je als een handschoen,” merkte ik op.
Ze kwam een stapje dichterbij en liet zich omarmen. Toen ik haar gekust had draaide ze zich in mijn armen om. Mijn handen bewogen naar waar ze altijd heen wilden en onder mijn vingers gleden de jonge tepels.
"Ik heb er niets onder" zei ze en draaide haar hoofd omhoog om me haar mond te laten kussen.
Ik had het al gemerkt maar de opmerking had tot gevolg dat ik een steigerende stijve kreeg. Zo'n mooie jonge vrouw in zo'n waanzinnig mooie jurk maakte een opmerking die in al z'n eenvoud zo onvergelijkbaar erotisch klinkt dat ik moeite moest doen om haar niet ter plekke te nemen.
Ze merkte het. "Zullen we toch maar eerst iets eten?" zei ze.
Ik stemde in en samen aten we als in het chiqueste restaurant, bij licht van een drietal kaarsen en de zachte klassieke muziek die ze had verkozen boven de door mij voorgestelde jazz. Na afloop rookten we een joint en dansten. Buiten was 't stikdonker, bij ons bijna stikdonker maar in ons hart was het licht.
"Dienie, je bent een parel," zei ik en we kusten elkaar.
Ik stroopte haar glanzende jurk omhoog en streelde het gladde lichaam. Ze drukte zich tegen me aan en deed verwoede pogingen om mijn pik naar buiten te lokken.
"Wacht," ik maakte mijn broek los en schopte die uit.
Ze bleef lachend staan wachten, haar jurk was weer naar beneden gegleden. Even later tilde ik de jurk weer op en toen ze tegen me aan stond gleed ik in haar. We naaiden langzaam, zonder enige terughoudendheid. Elke keer als ik haar los liet viel de jurk weer over het mooiste lichaam dat ik kende. Ze was een en al gewilligheid, liet zich draaien, strelen, buigen en nemen in elke denkbare stand. Ze stond erop dat ze me zou aftrekken en omdat ik al lang over het moment van klaarkomen heen was liet ik haar begaan tot het pijnlijk begon te worden. Ik vroeg haar bij me te komen liggen en we rustten wat tot ze opnieuw probeerde om me klaar te maken.
"Laat maar, het komt morgen wel."
We praatten onzin met elkaar en speelden met elkanders lichaam het spel van de verliefden. Ze moest mij beslist in zich hebben voor ze in mijn armen in slaap viel.
Toen ik midden in de nacht wakker werd was ik uit haar gegleden. Ik streelde haar rug, ze werd niet wakker maar kroop dichter tegen me aan. Ik kuste haar en kreeg een stijve, ze lichtte een been op en knelde me tussen haar dijen, daarna sliepen we verder. Mijn pik tussen haar benen en mijn neus in haar haren.
Ze ging niet meer naar huis die nacht. We ontbeten samen en zagen door het raam van de keuken haar man naar zijn werk gaan. Het deed haar niets en toen ze aanstalten maakte om naar huis te gaan zei ze: "Ik heb een afspraak bij de tandarts," als verklaring voor haar vertrek.
"Je hebt mijn permissie" zei ik schertsend maar toen ze weg was jankte ik.
Ik vroeg me af of het ooit nog zo goed zou zijn als de afgelopen nacht. Ik snoof aan de kussens op de bank die nog een spoor van haar parfum droegen en ik raakte de kleverige plekken aan op het oude bruine fluweel van de kussens. Ik dankte in stilte de hemel voor gezonde boerenmeisjes en hun nietsvermoedende echtgenoten. Ik voelde me verschrikkelijk alleen en vloekte op de stilte in mijn huis tot om een uur of twaalf de deur van de achterkant open ging. Even later stond ze in de werkplaats.
Ze stond stil en zei: "Ik kom bij je wonen.
"Ze liet de woorden even goed bezinken voor ze eraan toevoegde dat haar man haar spullen zou komen brengen.
Het nieuwtje over ons plotselinge samenwonen ging als een lopend vuurtje door 't dorp. Bij de bakker waar ik de dag na Dienie's intrek brood haalde, informeerde de vrouw van de bakker langs haar neus weg of ik gasten verwachtte.
Ik zei: "Waarom?" en ze antwoordde dat ik gewoonlijk een halfje bruin nam en vandaag een hele.
Haar vraag beantwoordde ik niet, tenslotte ging het haar niets aan en het enige dat ik van haar verwachtte was dat ze me brood verkocht.
Dienie bleef precies drie dagen die we hoofdzakelijk in bed of op de bank door brachten. Daarna zei ze dat ze zich vergist had en dat ze terug wilde. En dus pakte ze haar spullen weer bijeen en sleepte de koffer naar buiten. Die avond kwam haar man en nam in stilte de koffer mee. Ik hoorde ze tot laat in de nacht ruziën maar toen ik de volgende ochtend was opgestaan en bij het voeren van de kippen naar Dienie's huis keek zag ik dat de gordijnen van hun slaapkamer nog dicht waren. Ze was hem kennelijk iets aan 't leren.
Toen ik haar later die ochtend zag was ze bezig een hele rij wasgoed op te hangen aan de lijn. Ze zwaaide naar me en ik zwaaide terug. Toen ik bleef kijken en haar wenkte schudde ze haar hoofd, ze wilde niet komen. Ik grinnikte inwendig, dan maar niet. Het zou me verbazen als het langer dan een maand zou duren voor ze opnieuw zou komen om te "poseren" zoals we het nu noemden.
De mare over haar tijdelijke verblijf in mijn armen had nog een ander gevolg. De dinsdag nadat ze was terug gegaan stond plotseling Riekje in de deur van mijn atelier.
"Riekje ga terug" dacht ik maar Riekje ging niet terug. Ze haalde me over om haar te laten poseren. Het ging een paar uur goed, daarna viel ik in het gat van de verleiding. Ze lag op de bank met haar zomerse kleren netjes aan en haar blonde haren een beetje verward. Ik kwam naast haar zitten en streelde het jonge hoofdje. Ze leunde tegen mijn dijbeen. Ik streelde het frisse gezicht, ik streelde de zachte huid in haar hals. Ze lag tegen me aan. Ik streelde de zachte huid onder haar kin. Doodstil lag ze. Bevend van spanning.
Mijn vingertoppen streelden de jonge huid onder haar blouse. Ze droeg een piepklein bh'tje. Toen ik haar voorzichtig omhoog tilde leunde ze tegen mijn borst. Een voor één maakte ik de knoopjes los. Haar gezichtje raakte rood van spanning, ze begon te transpireren. Ik streelde met mijn mond haar blonde haren.
"Riekje," zei ik zacht. "Wil je dit wel?"
Ze antwoordde niet. Ik kuste haar wang, ze geurde naar alles wat heerlijk ruikt. De kleine borst was als een zwakke glooiing in de palm van mijn hand. Haar lichaam was slap in mijn handen en toen ik de sluiting van dat kleine bh'tje los maakte bracht ze even de armen bijeen om de bandjes van haar schouders te laten glijden. Over haar schouder kijkend zag ik de nog onvolgroeide borstjes.
"Riekje, zullen we niet liever ophouden?"
Ik streelde haar gezicht en begroef mijn neus in de blonde haren. Ze geurde verleidelijk, ik nam haar handen in die van mij. De vingers waren slap en zweterig er zaten spoortjes aan van de inkt waarmee ze haar huiswerk maakte. Nog had ze haar bloesje aan, ze hoefde alleen maar haar bh'tje vast te maken en alles zou weer zijn zoals voorheen. Ze pakte mijn hand en legde die weg van haar schouder waar ik steun had gezocht.
Ik zat stil en voorovergebogen met mijn neus in haar haren. Twijfel en hartstocht vochten in mijn hoofd. Ze merkte het want zonder verdere aanleiding nam ze mijn hand en legde die op haar buik, vlak boven de band van haar broek. De pink van mijn rechterhand gleed onder de band. Een huidje zo zacht als zijde, veerkrachtig zoals alleen een jonge huid kan zijn. Ik reikte zo ver als ik durfde in de streng verboden handelingen. Een, twee haartjes kriebelden tegen mijn pink. Riekje lag apathisch in mijn armen, mijn slapen klopten alsof mijn hoofd op barsten stond toen ik voorzichtig verder tastte.
Nóg spande het elastiek van haar broekje over mijn hand en voelde ik me als een schoft, een kinderverkrachter, toen mijn vingers verder gleden. De zachte huid lokte verleidelijk, de andere vingers volgden, gezamenlijk bereikten ze de stevige welving onder haar buik. In de palm van mijn hand gleed het kleinste kutje dat je kunt voorstellen, nauwelijks voelbare schaamlipjes markeerden een stijf gesloten spleetje.
"Oh, Riekje," kon ik alleen maar uitbrengen.
Ze opende even de ogen en keek me aan, een lachje trok over haar gezicht. Zacht kneedde ik het verboden maagdelijke vrouwenbloempje. Ik trok mijn hand terug, ze opende de ogen en keek me verbaasd aan. Ik stond op en trok mijn trui uit. Ze lag stil te kijken,
Een moment aarzelde ik nog, "Kon dit wel?" En: "waarom niet, nadat we zo ver het verboden land in waren geslopen?"
Het volgende moment maakte ik mijn broek los en kleedde me verder uit. Ik aarzelde om mijn onderbroek uit te doen. Ze lag gespannen te kijken. Mijn stam bewoog schokkend onder het witte katoen. Snel deed ik wat onvermijdelijk was, ik schopte mijn onderbroek weg. Gefascineerd kleefden haar ogen aan mijn liezen. Ik omvatte mijn paal en trok de voorhuid terug, dikke glinsterende druppels zakten aan een dunne draad naar beneden. Ze lag stil te kijken. Als laatste trok ik mijn sokken uit en toen ook mijn sokken op de grond waren gevallen ging ik op de bank naast haar zitten en nam haar in mijn armen. Ze legde haar hoofdje tegen mijn schouder en bleef stil zitten tot ik haar benen over die van mij legde. Het was een klein lichaampje, ze verdween bijna in mijn omhelzing.
Ik merkte dat ze naar beneden keek waar mijn paal tegen haar dijbeen stond. Voorzichtig maakte ik de knoopjes los aan de voorkant van haar mooie strakke spijkerbroek. Een katoenen onderbroekje werd zichtbaar; ik zag een paar Micky Mouse figuurtjes. De kleine harde billen voelden heet aan en vulden mijn hand. Zo klein was ze dus nog? dacht ik. Moet ik wel verder gaan? Zacht streelde ik haar dijbeen en raakte vertrouwd met het gevoel van haar lichaam tegen dat van mij.
Toen ik met mijn hand haar broekje van haar kontje duwde, lichtte ze een been een beetje op. Ik zocht haar voet en deed een sok uit. De kleine voet, slank en zacht, nog zonder eelt vulde mijn handpalm. De andere voet volgde. Ik trok aan de pijp van haar broek en ze trok haar been op. Nadat ik haar geholpen had met het ene been uit haar broek te trekken trok ze zelf het andere been uit de broek. Als bewijs dat er geen weg terug was lag de spijkerbroek rommelig op de stoffige ateliervloer.
'Ga maar liggen.'
Zacht vleide ik haar op de bank. De ogen waren gesloten. Een dun, bijna spichtig lichaampje, schitterende blanke huid, armen en benen licht gebruind, de kleine borstjes waarvoor geen enkele maat bh bestaat, een klein katoenen broekje met Disney figuurtjes; een meisje! Een vrouwtje?
Nóg niet!
Ik bezag mijzelf. Wat een afschuwelijk contrast; een groot zweterig lichaam, behaard, de grote handen met verfrandjes langs de nagels en meest afschuwelijk van al, een grote lelijke penis, rechtop uit een dichte warrige bos schaamhaar. De paarsrode eikel geil ogend bij het vooruitzicht van het heerlijke malse hapje.
Haar armen lagen passief langs haar lichaam, ze was niet verliefd, waarom deed ze dit dan?
Ik legde een hand op haar buik, langzaam bewoog ze een arm en legde haar hand op die van mij. Om me te weerhouden? Zacht duwde ik met mijn hand tegen de binnenzijde van haar dijbeen. Ze verplaatste haar been, mijn hand gleed omhoog, tegen het natte kruisje. Gloeiend heet en drijfnat. Met dezelfde hand stroopte ik het broekje af, omvatte haar billen en terwijl ze met gestrekte benen bleef liggen rolde ik het broekje over haar dijbenen, over de kleine knieën, de onderbenen en uiteindelijk eerst over een voet en vervolgens ook over de andere voet. Ik boog me en drukte mijn gezicht in het geurige hooi van haar schoot. Ik streelde haar gezicht en nam het tengere lichaam in mijn armen.
'Hé, psst.' Ze sloeg de ogen op.
'Wil je nog?'
Mijn hand tussen haar benen kneedde zacht de jonge poes; alles was klein, kleine lipjes en nauwelijks voelbaar een clitoris hard als een erwtje. Ik keek beschaamd naar mijn eigen lid. Véél te groot voor dit kleine kutje, dacht ik.
'Kom eens.' Ik hielp haar overeind en hield haar in mijn armen. 'Weet je hoe het gaat?'
Ze keek op, vragend. Vervolgens keek ze naar mijn pik. Ik liet haar achterover zakken en spreidde haar benen. Schoorvoetend liet ze toe wat noodzakelijk was. Naast haar liggend maakte ik me klaar voor de daad, zocht haar handje en legde het om mijn pik. De kleine sterke vingers omknelden mijn paal stevig. Ik kwam boven haar liggen en ondersteunde mijzelf op mijn armen. Een hand gebruikte ik om mijn eikel te sturen. De kleine schaamlipjes gleden langs mijn eikel tot ik de zachte plek voelde waar haar vagina wachtte op de gewelddadige verwoestende inbraakpoging. Zacht drukte ik tegen de te nauwe opening die veerkrachtig weerstand bood.
Ze sloeg de ogen op. 'Doet het pijn?' vroeg ze.
'Ja, maar je overleeft het.'
Hard drukte ik door, ik voelde hoe ze inscheurde en mijn lul de ruimte achter haar vlies moeizaam oprekte. De klagelijke schreeuw in mijn oor die overging in een zacht gekreun begeleidde de moeizame worsteling door het nauwe kanaal.
Het was uren later toen ik de rode vlekkerige sporen op mijn bank bekeek en haar aan de hand meevoerde naar de badkamer waar we ontspannen en lacherig elkaar wasten. Ze liet zich door mij van top tot teen inzepen en hield al die tijd haar ogen stijf gesloten. Na het spoelen was haar huid rood van het warme water.
"Ben je nu tevreden?" vroeg ik en over haar glunderende gezicht gleed een verlegen lachje.
Ik droogde haar af en ze keek voortdurend naar mijn lichaam.
"Zie je voor 't eerst een man naakt?" vroeg ik.
Ze knikte. Ik drukte haar in mijn armen tegen me aan, mijn pik groeide met schokken omhoog tegen haar buik. Weer keek ze omhoog met dat betoverende glimlachje van haar. Ik tilde haar op en drukte haar tegen mijn borst.
'Leg je benen om mijn middel.'
Lenig als ze was deed ze het zonder moeite. Ik hielp haar bij het zakken langs mijn buik tot mijn eikel tussen haar billetjes drukte. Ze zat op mijn pik, wat een weelde. Riekje klemde zich tegen mijn borst en legde haar hoofdje tegen mijn schouder. Ik kuste de kleine roze lipjes het bruine sproetige neusje.
'Riekje, hou oud ben je nu werkelijk?'
Ze schaterlachte. Waarom wil je dat weten?'
'Toe nou, zeg het me.'
Ze kuste me op mijn neus. 'Zeg eerst alsjeblieft'
Ik herhaalde mijn vraag. 'Alsjeblieft vertel me hoe oud je bent.'
'In december word ik zeventien,' zei ze lachend.
'Riekje, Riekje.' Ik wiegde haar in mijn armen en snoof de geur op van haar haren. 'Zal ik je los laten?'
Ze lachte weer. Ik probeerde het; voorzichtig liet ik haar los. Ze bleef op mijn harde zitten zonder er af te glijden maar wel met haar benen om mijn middel. Ik tilde haar op en liet haar haar voeten op de rand van het bad zetten.
'Leg eens een been om mijn middel.'
Ze deed het en leunde tegen me aan. 'En nu?'
'Kijk naar beneden.'
Ze keek naar beneden terwijl ik mijn voorhuid ver terug trok. De paarsrode eikel glom van het geil. Ik bracht hem tussen haar schaamlippen en drukte voorzichtig omhoog. Ze keek wat moeilijk.
"Pijn?'
Ja, ze knikte. Ik drukte verder, een waanzinnig strakke omknelling gleed als een rubberslang om mijn pik. Het was met niets te vergelijken, ze was zo glad als een aal maar zo strak als ventielslang. Ik kon niet geloven dat mijn staak helemaal in dat kleine nauwe sneetje verdween. Voorzichtig neukte ik haar en kwam met een knallend orgasme klaar ergens diep in haar vagina. Ze hing als een klein aapje tegen me aan en bewoog niet.
'Ik wil liggen,' piepte ze angstig.
'Toegestaan.'
Ik tilde haar op en trok mij terug uit het kleine kutje. Een héél klein beetje lichtrood bloed sierde mijn lul die niet van ophouden wilde weten. Stram en stijf stond hij klaar voor meer.
'Kom, we gaan naar mijn kamer.'
Ze lag al in mijn armen en toen ik haar verder optilde kon ik een van haar kleine tepels kussen. Ik liep naar mijn slaapkamer maakte met mijn voet de deur open. Daar moest ze om lachen en ze lachte nog toen ik haar neerlegde, maar op het moment dat ik het kleine kutje likte werd ze stil. Ik proefde het bloed, ijzerachtig en opwindend, kannibalistisch. Ik had haar zo kunnen opvreten. In plaats daarvan nam ik haar in mijn armen om te vrijen. Als een kat liet ze zich strelen, aaien, likken, besnuffelen en kussen tot we in slaap vielen.
Deel 5
We kleedden ons aan en toen we nog even op de bank zaten schoten we in een lach.
"Ik zal morgen weer komen," zei ze.
Wat moest ik zeggen?
"Misschien is het beter van niet," zei ik en voelde me ongelooflijk schijnheilig door die opmerking na het feest dat we net hadden gevierd.
"Ik zal héél stiekem komen. Dan zeg ik wel dat ik bij Marga huiswerk ga maken." Ze keek me hoopvol aan.
"Wacht maar een paar dagen, je lichaam moet even bijkomen." Ze stemde in en zo namen we afscheid.
De gehele verdere dag en nacht liep ik rond met een gevoel van onzekerheid over wat er was gebeurd. Waarom had ik me zo laten meeslepen? Was het dan zo moeilijk om nee te zeggen? Ik werd meer en meer ongerust; wat zouden de gevolgen zijn als ze over onze affaire ging praten met haar vriendinnen? Het leek waarschijnlijk dat er over zou opscheppen; 'Ik heb 't wel eens gedaan, liefde is heerlijk.'
'Met wie dan?'
'Dat zeg ik niet.'
'Zeker omdat het niet waar is'
'Nou, als je het niet verder vertelt'
"......"
'Dat geloof ik niet, met hém?'
'En hoe was 't?'
Giechelen, roddelen. Ja, het zou nooit geheim blijven. En zou dat dan zo erg zijn? Ik werd ongerust maar probeerde mijn ongerustheid opzij te zetten en sliep een paar uur.
Toch liep ze de volgende ochtend vroeg al binnen, ze was op weg naar school en wilde me even een kusje brengen.
"Je moet niet meer komen. Het is niet zo als het hoort. Je zult iemand vinden van je eigen leeftijd."
Ze wilde er niet van horen. "Doeoeeg" riep ze en verdween.
Na schooltijd kwam ze weer. Ze had zich op haar manier verleidelijk gemaakt; haar lippen waren rood gemaakt en ze had haar bloesje bijna helemaal open. Het maakte me boos, haar zo te zien. Plotseling was haar jeugdige onschuld verdwenen en daarmee de schoonheid van haar onbevangen uiterlijk. Ik deed of ik geen belangstelling voor haar had en schilderde gewoon door. Maar mijn hand beefde en het bloed klopte in mijn slapen.
Ze ging op de bank zitten en bladerde in een tijdschrift.
"Moet je niet naar huis?" Ik vroeg het zonder op te kijken.
Ze antwoordde niet en toen ik omkeek lag ze half op de bank. Een been bengelde ernaast en ze leunde op haar handen die ze achter zich op de bank had geplaatst. Ze had haar bloesje los hangen en toonde haar jonge tietjes.
Een erectie was het gevolg. Ik probeerde door te werken, zette doelloos een paar krassen op papier. Zonder te kijken zag ik haar, toen ik mijn hoofd in haar richting wendde keek ze me met scheef gehouden hoofd lachend aan. Het is dat lachje wist ik plotseling, het was ontwapenend, bijna onschuldig, vrolijk. Het was alles wat natuurlijk en blij is. Het was een lachje dat zon, bloemen, vlinders en geluk tevoorschijn tovert.
"Shit, waarom niet?", dacht ik en veegde mijn handen af.
Ze keek me overmoedig aan en plotseling zag ik hoe ik haar zou schilderen.
Maar eerst iets anders. Ik maakte haar broek los, bil, dijbeen, knieholte en enkel gleden als zijde door mijn vingers. Ze lachte alleen maar, een lachje van iemand die eindelijk haar zin heeft gekregen. Even streelde ik haar rug, de slanke lende, de wonderlijke veerkracht van jonge spieren voordat mijn hand het kleine wonder omvatte.
Ik nam haar enkels in mijn handen en streelde met haar tenen mijn oren. Ze lachte, ik liet mijn stijve de weg zoeken en ze lachte nog steeds. Toen liet ik haar knieën over mijn gebogen armen glijden en nam haar, hard en snel, meedogenloos en eigenlijk alleen belust op mijn eigen genot. Toen het achter de rug was en ze onder me uit kroop zag ik in haar ogen een blik die deed denken aan iemand die volkomen onverwacht in het water is gevallen, maar deed of ze het prettig vond. Voor het laatst bekeek ik haar, op mijn gemak en zonder schaamte gleden mijn ogen over heel het wondermooie jonge lichaam. Haar slanke enkels en voetjes, de gebruinde kuitjes, stevig van het fietsen en gymen. Haar smalle dijen en het minuscule toefje blonde schaamharen, nu nat en plakkerig. De blanke borstjes met de garnaalroze tepeltjes. Haar mondje verlegen lachend niet wetend wat ze aan moest met de nieuwe aanpak.
Ik wilde me niet langer binden of laten verleiden. Ze moest uit mijn leven weg, haar eigen leven leiden en niet blijven hangen aan een man die zo'n stuk ouder was dan zijzelf.
“Riekje, ik wil je niet meer zien hier. Je moet niet meer komen.”
“Maar als ik het zelf nou wil?” zei ze.
Ik bekeek haar zoals ze daar lag. Ze had een handje op haar kutje gelegd en wreef er zacht over.
“Ik weet het niet, het kan nooit goed gaan. Ik denk echt dat je niet meer moet komen.”
“Wil je me nog tekenen?” zei ze terwijl ze haar dijbenen tegen elkaar wreef.
“Nou, vooruit dan maar. Blijf liggen, ik zal je tekenen."
Zonder de tijd te nemen om me aan te kleden zocht ik snel mijn tekenspullen bij elkaar en schetste als bezeten. Een paar minuten later had ik de eerste schets op papier staan. Na nog twee pogingen was ik tevreden met het resultaat. Mijn kwaadheid was weg, ik lachte om haar potsierlijke uiterlijk.
"Je ziet er uit als een hoer, waarom gebruik je make up, je hebt een mooi gezicht zonder die rommel."
Aan haar beteuterde gezicht zag ik wel dat het haar teleurstelde. Ze had natuurlijk verwacht zichzelf begeerlijker te maken door zich een beetje op te tutten.
"Mag ik je tekening zien?"
Ze sprong op van de bank en kwam naast me staan, mij onbedoeld bedwelmend met haar geuren. Ze keek aandachtig en terwijl ik me verplaatste en achter haar kwam staan liet ik mijn pik tegen haar kontje rusten.
'Hoe vind je het?'
Lachend keek ze over haar schouder en reikte achter zich. Toen haar handje zich om mijn zak sloot voelde ik me gegijzeld. Eén harde kneep van haar vingers zou voldoende zijn. Ze deed het niet, ontspande haar vingers en liet los. Verlangend gleden mijn handen langs haar middel bleven rusten op de uit stekende heupen. Voorzichtig trok ik haar tegen me aan, de harde billen drukten verleidelijk. Ik zakte door mijn knikkende knieën, mijn pik gleed tussen haar billen. Ik sloot mijn ogen en bad om kracht, niet doen, niet doen!. Als ze een hoofd groter was geweest had ik haar genomen.
Aandachtig bekeek ze de snel gemaakte schetsen en deed of er niets kon gebeuren. De eerste schets toonde haar op de bank zoals ze werkelijk had gelegen maar de volgende toonden haar op de glooiing van een dijk met op de achtergrond de vuurtoren. Ze bekeek vooral de laatste schetsen aandachtig.
'Ga je het schilderen?'
'Ja,' meer wist ik niet te zeggen.
Toen ze was uitgekeken praatten we nog even en toen ik haar maande om naar huis te gaan, kuste ze me en ging er vandoor. Ik was blij met mijn overwinning maar verlangde naar haar volgende bezoek. Ze was levendig, leuk en onvoorstelbaar mooi. Ze bezat een schoonheid die de vulgaire kleurtjes die ze op haar gezicht had gesmeerd verre overtrof.
Het duurde enkele dagen voor ze me toch weer op zocht. Een beetje verlegen kwam zeggen dat ze een paar dagen niet zou komen omdat ze met een schoolreisje ging. Na het schoolreisje kwam ze niet meer en toen ik weken later haar zag fietsen met een vlotte jongen was ik blij en een beetje weemoedig.
Alles was toch op zijn pootjes terecht gekomen.
Het schilderij met Riekje op de fiets voltooide ik enkele maanden later, het andere, dat van haar op de dijk was minder naakt dan mijn oorspronkelijk plan was geweest. Op de eerstvolgende expositie verkocht ik ze beiden. Met weemoed nam ik afscheid van wat ik mijn meesterwerk noemde.
Mijn buurvrouwtje kwam op een ochtend om te vertellen dat ze ging verhuizen en dat ik haar dus niet zo vaak meer zou zien. 'Of ze af en toe nog eens op bezoek mocht komen?'
Ik lachte. 'Waarom niet?'
'Blijf je dan slapen?' vroeg ik en was al voorbereid op de ontkenning van die vraag.
'Misschien... als je dat wil,' antwoordde ze aarzelend.
We gingen zitten op de bank in de ochtend zon. Zwegen, wisten niet wat te doen met de stilte. Naast mij rustte haar hand, centimeters bij mijn eigen hand vandaan. Ik voelde de warmte die haar vingers uitstraalden. Diezelfde vingers die elke centimeter van mijn lichaam hadden betast, elke vezel, elke zenuw hadden gestreeld. De spanning was voelbaar. Als voor een haartrekker op een wedstrijdgeweer, zou een ademtocht voldoende zijn om het schot te doen af gaan.
Die spanning duurde enkele seconden, minuten?
Plotseling leek het moment voorbij. 'Wil je koffie?'
'Ja, zal ik helpen?'
Ik slaakte een diepe zucht. We stonden op en gingen naar binnen. Ik wist al wat er zou gaan gebeuren. Misschien wist zij het ook, haar zwijgen sprak boekdelen. In de schemer van de deel zocht ik haar hand, het voelde vertrouwd aan.
Als de kolf van dat zelfde geweer gleden haar vingers in die van mij.
Miel
Wie zei het ooit? Schrijven is als schilderen met woorden... En Miel doet het zoals weinigen hem dat nadoen. Voor zijn lange verhalen moet je wel even tijd nemen; ontspannen onderuit met een kopje koffie of thee en je dan mee laten voeren in Miel's erotische wereld waar Riekje en Ankie tot leven komen. Prachtig!