Nu schrijf ik over jou. Het heeft lang geduurd voordat ik de moed had verzameld om deze stap te nemen. Het valt ook niet mee om te schrijven over zaken die het hart aangaan. Speciaal wanneer het niet blijft bij het hart maar ook gaat over de meer opwindende regionen van het lichaam. De eerste tekenen waren dat ik naar je nabijheid verlangde. Voortdurend had ik het gevoel niet compleet te zijn als je niet bij mij in de buurt was. Later kwam daar dat knagende gevoel bij, dat me deed verlangen naar de aanraking door jouw handen. Speciaal op die plekken die overdag verborgen werden door mijn kleding. Dat was een voortdurende pijniging die niet te verzachten viel.
Hoeveel nachten heb ik mijn handen mij laten strelen, kneden, masseren, met in gedachten jouw beeld voor ogen? Kijk je er van op? Ik denk het niet. Ik stel me voor dat jouw verlangen naar mijn fysieke liefde net zo heftig was en in gelijke mate toenam. Je weet ook wel dat bedenkingen en gevoelens van schaamte met het oplopen der jaren minder relevant lijken te worden. Dat werkte in mijn voordeel, maar woorden als: 'Ze is al wat ouder en neemt het zo nauw niet meer,' of: 'Ze heeft een jonge man gestrikt,' of: 'Elke keer kan haar laatste zijn' dwongen je misschien om meer duidelijkheid te verschaffen. Ik begrijp nu ook beter de sporadische opmerkingen die je maakte om mij te laten weten wat zich in jouw gevoelsleven afspeelde.
Dat onuitgesproken verlangen was wederzijds, begrijp je? Ik verlangde naar meer dan vriendschappelijke aanrakingen en lieve woorden. Ik weet dat je het ook wilde. Ik herinner me nog als de dag van gisteren die keer dat je me omhelsde en zei dat je zo graag een jonge man wilde hebben.
“Een die mij werkelijk lief heeft, begrijp je schat?”
Je keek me doordringend aan en liet me op subtiele wijze voelen hoe het zou kunnen zijn. Oh, ja ik begreep je goed, er was geen spoor van twijfel in mijn gedachten.
Ik zag het bijna voor me. Jij en ik, naakt. Wij tweeën in de geborgenheid van mijn kleine romantische woning. Niet gestoord door andere gezinsleden. Ik begreep wel dat je mij bedoelde met die jonge man. Maar ik durfde er niet op te reageren zoals je verwachtte. En zelf deed je ook niets om mij aan te moedigen. Had het maar wel gedaan. Ik besefte dat je ernaar hunkerde om mij diep in je te voelen doordringen. Net zoals ik ernaar verlangde om de pijn van veel te lang opgekropte driften te ontladen door dat opgekropte zaad diep in je schoot te schieten. Je zou voor mij de eerste zijn geweest. Wist je dat toen? Of dacht je dat dat jonge meisje zich al aan mij gegeven had? Dat was niet zo hoor. Ik was wat je noemt maagdelijk.
Zou het niet groots geweest zijn als ik jou als eerste had mogen nemen? Dat je mij met je liefdevolle vingerwijzingen had kunnen tonen wat ik met vallen en opstaan heb moeten leren? Mijn verlangen naar jou en je warme vruchtbare lijf was zo overweldigend dat het mijn dagelijkse leven beheerste. Je zou best kunnen zeggen dat het een obsessie werd.
Nu verbaas ik mij erover hoe het mogelijk is dat twee mensen die zo naar elkaar verlangen, alleen door maatschappelijke normen, de rijke beloning van een liefdevolle seksuele belevenis door hun vingers kunnen laten glippen. Wat een gemis ook, het niet aanboren van die onuitputtelijke bron van energie die onze liefde zou begeleiden.
Tot in het kleinste detail heb ik overdacht hoe het zou zijn. Dat prachtige, glorieuze lichaam van jou zo aanraakbaar. Zo gul, zo open, zo schaamteloos naakt. Je magnifieke borsten, vol en stevig, rijp als begeerlijke vruchten. Je borsten, ik zag ze door elk kledingstukje heen, de contouren met slechts een vage glooiing zichtbaar. Wat mijn ogen zagen voelden mijn handen in de vorm van zachte tintelingen. Je donkere tepels, in lichte kleding zo duidelijk zichtbaar dat ik er altijd een stijve van kreeg. Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden en ik besefte dat je dat wist. Je toonde ze voor mij. Alleen voor mij richtte je je soms op zodat je tepels krachtig tegen je bloes of een topje drukte. Op die momenten als niemand keek zag ik dat je uit een ooghoek een seconde naar mij keek. Geen kans miste ik om te genieten van dat opwindende beeld en geen moment sloeg ik mijn ogen neer zoals een ander gedaan zou hebben.
Dicht bij jou in de buurt kon ik de geur van je lijf waarnemen. Een lome, zwoele geur die mij deed verlangen naar stilte, geborgenheid, samen met jou. Die geur heb je altijd gehouden, daar kon parfum slechts een vage dimensie aan toe voegen. Het was de geur van het vlasachtige haar onder je slanke armen, van je warme buik, zacht en glooiend als de heuvels van het Limburgse landschap. Je venusheuvel, het voorhoofd van je poes, zacht en toch stevig, voldoende om mijn hand te vullen leek me. De geur van de diepe geurige gleuf en de grote roze parel van glanzend verlangen, gezwollen van begeerte en tronend boven de mysterieuze donkere tunnel die naar de oorsprong van het leven leidt. Je vagina, waar ik alleen maar over kon dromen. Geurig, gastvrij en koesterend, drijfnat, te oordelen naar de afscheiding in je broekjes.
Nee, niet vies maar geurig. Een hartige opwindende geur die mij vaak met verlammende heftigheid deed klaar komen in de badkamer. Hoe vaak ben ik niet de kleine dood gestorven met het kruis van een van je slipjes om mijn pik. Die broekjes zou je wassen zodat een bevruchting niet zou volgen. De veilige manier noemde ik dat voor mijzelf. Want zo zou het zaad nooit de vruchtbare bodem in jouw rijpe lijf bereiken. Mijn zaad storten zo dicht mogelijk bij de plek die ik in gedachten had. Ja, zo naïef was ik toen nog. Je moet het wel gemerkt hebben, die dikke plakkerige afzetting die niet van jouw geurige lijf afkomstig was. Een keer zag ik hoe je kort na mij een bezoekje in de badkamer bracht en dat slipje tegen je neus hield zodat je met gesloten ogen de geur van mijn verse zaad op kon snuiven.
Nooit werd je boos op mij, waarom niet? Nooit was je teleurgesteld, behalve dan die keren dat je wanhopig naar mij verlangde en ik niet op je invitatie durfde in te gaan. Ik zag het wel, de trilling in je handen als je mij streelde. Ik voelde het wel, het bonzen van je hart en ik rook het met iedere beweging, bij elk geritsel van je kleding die zware, zwoele geur. Vaak, wat zeg ik, altijd wanneer ik je zag verscheen je voor mijn geestesoog als een naakte vrouw. Voluptueus, zinderend, beweeglijk, een lijf vol gastvrije plooien, toegangen en rondingen. Nachtenlang, op die koude zolderkamer, in het stikdonker van de nacht maakte ik mijzelf wijs dat je slechts enkele meters onder mij aan mij lag te denken. Naakt, heet, en met twee of drie vingers tussen je schaamlippen. En ik heb je gehoord, heel af en toe. De zachte ritmische geluiden van je bed, en als het heel stil was je stotende ademhaling die plotseling ophield. Het moment van climax. In stilte, in eenzaamheid, alleen met je handen, hunkerend naar de jonge man die zijn harde lid diep in je smachtende vagina zou stoten.
Eigenlijk vreeën we dagelijks zonder elkaar aan te raken, spirituele seks zou je kunnen zeggen. En die keren, af en toe, wanneer je duidelijk liet weten beschikbaar te zijn. Die middag dat je met opgetrokken benen in die oude strandstoel zat en mij regelrecht tussen je dijen liet kijken. Je zat met je benen gespreid, alleen de dunne stof van dat kleine broekje verhulde wat je wilde tonen. Maar een deel zag ik toch omdat de contouren van je schaamlippen duidelijk afgetekend werden onder de stof van dat broekje. Het kruisje was te smal of misschien wel te strak aangetrokken, opzij geschoven. Had je dat zelf gedaan? Het vlaskleurige schaamhaar was duidelijk zichtbaar en een klein beetje van de kleine lippen. De roze kittelaar bleef verborgen achter een dot haren. Als het me niet zo had opgewonden had ik me beslist beschaamd gevoeld door er naar te kijken. Maar schaamte houdt ergens op. Vooral wanneer er seksuele opwinding in het spel is.
En die keer dat jij je tegen mij aan wierp en me vroeg je te beschermen. Ik was nog jong maar ook toen had ik je moeten nemen zoals je wilde. Je sprak zacht en je klonk zielig, angstig, een beetje als de kleine meid die bescherming zocht. Verwachtte je dat het spel me tot actie zou dwingen? Het lukte bijna want ik sloeg mijn armen beschermend om je heen en de geur van je haren zo dicht onder mijn neus veroorzaakte een onmiddellijke erectie zo hard als staal.
Ik kan mijzelf wel voor mijn kop timmeren dat ik zoveel kansen heb laten liggen. Ik kan me niet herinneren of wij het toen hebben gedaan, mijn herinnering laat me soms in de steek maar geloof me: ik denk er aan en verlang er naar.
Vaag herinner ik me dat je me vroeg je tenen te masseren. Op bed zat je. Jouw bed. En ik zat aan het voeteneinde. Dat ik in een opwelling van hartstocht je beide voeten vast pakte en je benen omhoog duwde was niet voorzien. Maar je was niet eens verbaasd en met een lachje om je mond liet je me kijken. Je was naakt onder die dunne rok. En wat ik zag sprak boekdelen. Je was zichtbaar nat en je kut stond wagenwijd open, je tepels stonden op springen. Je mond, die prachtige mond die ik maar niet vergeten kan, ik weet dat je me graag had willen pijpen. Je zei toch een keer toen we alleen waren: Ik zou zo graag het zaad van een jonge man proeven. Ja, en ik durfde niets te zeggen maar zat daar met een stijve die ontembaar leek.
Geloof me als ik kon, zou ik je opzoeken en we zouden doen wat we altijd hebben gewild. Hoe vaak heb je niet gezegd in liefde bestaat geen taboe, nu begrijp ik wat je bedoelde. Wat heb ik een spijt dat ik er niet op in ben gegaan. In liefde bestaat geen taboe, ook niet het laatste taboe. Ik weet het, maar precies vanwege dàt taboe voelde ik mij verplicht aan de burgerlijke fatsoensnormen. Normen die jij altijd aan je laars lapte.
Vaak genoeg heb ik in gedachten achter je gestaan en mijn handen op je heupen gelegd. Geduldig stond je te wachten op wat zou komen. Ik voelde de wollen stof van je rok en stond op het punt om die rok op te trekken en te nemen waar ik recht op had. Vaag voelde ik de ronding van je billen tegen mijn stijve en ik stelde me voor dat je het ook voelde. Ik trachtte mij voor te stellen hoe het zou zijn om je te kussen en je met zachte drang voorover te duwen zodat ik die natte lieflijke lippen langs mijn jonge stoter kon voelen glijden.
Oh ja, vrijen deden we vaak genoeg, altijd “netjes” zoals dat heet maar in werkelijkheid was het schandalig omdat je mij wilde en ik jou. Misschien weet je nog dat ik heen en weer bewoog zodat ik de ronding van je billen met mijn stijve kon strelen. En wat meer is, dat ik mijn stijve tussen je billen kon drukken. Zo hebben we een paar maal stiekem staan vrijen. Ik voelde wel hoe je je achterste bereikbaar maakte door je rug hol te maken. En ik drukte zo hard dat ik de stof van je rok tussen je billen voelde kleven. Met mijn duimen raakte ik nog net de tepels op je borsten. Ik voelde ze verstijven terwijl mijn pik hard tussen je billen drukte. “Kus me schat,” zei je en intussen kwam ik klaar tussen je billen.
We waren alleen, jij en ik. Uren waren we alleen en toch deden we het niet. Niet echt. Na minuten twijfel ging je gewoon verder met je werkzaamheden en ik ging naar buiten en droomde of verlangde naar de nacht zodat ik in stilte kon doen wat jij had moeten doen.
Ook die ene keer toen wij beiden opnieuw alleen thuis waren en ik je vertelde van die ongewenste ontwikkeling met, je weet wel wie. “Laat mij maar, ik regel het wel,” zei je en daarna stond je op en omhelsden we elkaar. Ook toen voelde ik de zachte druk van je dijen tegen mijn lid. Alleen een paar laagjes katoen scheidden mij van de penetratie. Met strelende handen stonden we tegen elkaar en droomden van werkelijke gemeenschap. “Had mij maar genomen, schat, ik was er toch voor,” zei je bijna onhoorbaar. Maar dat was te laat, wat ons restte waren slechts enkele dagen en we waren geen minuut alleen.
Werkelijk, ik stond op het punt je nemen zoals je verlangde, zoals ik de vrouw waarover we spraken ontelbare keren had genomen. Het had gekund, die avond, we waren alleen thuis. Buiten raasde een storm, geen mens op straat, de gordijnen gesloten, de kachel loeide en gloeide. God, wat een verspilling was het om het niet te doen. Een klein teken van jou was voldoende geweest maar het bleef uit. Wat was het? Schaamte, angst, schuldgevoel? Ik zal het nooit weten maar de pijn van die gemiste kans bleef knagen. Ook al is de rest van mijn leven in het honderd gelopen, die kans is de enige die ik had willen uitbaten. Had maar iets gezegd, gedaan, een gebaar een lichte aanraking, wat dan ook. In liefde geen taboe, zei je bij een andere gelegenheid maar we handelden er toen niet naar. Op mijn reizen heb ik vrouwen gehad die het begrepen, In de Oost, Nguen, Zhau Ping en een paar anderen die begrepen dat ik door gebruik van hun lijf met je kon vrijen. Oh, ja en Joanne, die later jouw vriendin werd. Ze hadden er vrede mee, genoten van de liefkozingen, ook al wisten ze dat die niet voor hen bedoeld waren.
Nu moet ik trachten je via een medium te bezitten. Een lieve vrouw hoor, gewillig genoeg, maar ze begrijpt niet dat jij het bent die in mijn armen rust als ik op haar lig. Vreemde gedachte eigenlijk maar zo troostend. En gisteren ben je tot mij gekomen zoals ze dat noemen. Nina was compleet overrompeld, ze begrijpt er nog steeds niets van maar ik besefte het op het moment dat ik jouw stem hoorde toen zij iets tegen me wilde zeggen. Nina, ik heb haar ontelbare malen aan het spit geregen maar gisteren was anders, alsof het de eerste keer was. Behoedzaam en met hartkloppingen van opwinding leek ik eindelijk in je te komen. De zachte toegang tussen je dijen, het wollige haar, de natte lippen en de gretig lonkende toegang tot je zinderende vagina. Ik kon al die dingen zo duidelijk voelen dat het bijna beangstigend was. Mijn grotesk gezwollen eikel liet de strelingen genietend aan zich voorbij trekken tot ik mijn trots en schande weg voelde zinken in de onpeilbare diepte van je koesterende vagina. Ik raakte de rondingen van je baarmoeder en ik merkte dat je het zelf ook voelde. Ja, ik was behoedzaam, kuste slechts die rondingen zonder schade aan te richten. Je liet me begaan, vertrouwen speelt een grote rol in de liefde. Jouw liefde, mijn liefde.
We speelden het spel dat geen spel meer was. Een nieuwe dimensie leerde ik kennen. Onderzoekend, het onbekende in het bekende. De weg naar huis, bij wijze van spreken. Mijn rusteloze eikel, behoedzaam en verbaasd over een hartverwarmend welkom. Zoveel bekende en onbekende facetten in een en dezelfde beweging. Een vrouwenlijf, dagelijks voer voor mijn pik maar jouw lijf, zolang ontbeerd, doch eindelijk veroverd in het lijf van de vrouw met wie ik noodgedwongen mijn miserabele leven moet delen. Wat deugt er niet aan onze liefde? Is liefde niet een zaak van twee mensen? Kun je liefhebben zonder elkaar te beminnen? Ik had je lief en nu heb ik je bemind. Nu weet ik wat de foltering inhoudt, om lief te hebben en niet te mogen beminnen.
Was je tevreden? Ben je klaar gekomen, kan dat eigenlijk onder die omstandigheden? Heb je kunnen voelen hoeveel, hoe heet, hoe krachtig mijn zaad was? Nina was verbaasd, maar ikzelf niet. Jaren uitgesteld, eindelijk gelukt. Eindelijk heb ik mijn zaad een enkele reis terug in de tijd kunnen bieden. Zullen we het ooit nog een keer doen? Zal Nina me toestaan nog een keer vreemd te gaan met de enige voor wie dat eigenlijk niet geldt? Ze denkt veel na, vroeg of laat zal ze ontdekken hoe je haar lijf hebt opgeëist om eindelijk te ontvangen waar je al zolang recht op had.
De jonge man naar wie je verlangde. Ach wat zijn jaren? Mijn vitaliteit nam toe door het besef dat ik mijn orgasme met jou deelde. Ik voelde krachtig pulserende spiertrekkingen in je vagina, precies zoals ik me die altijd had voorgesteld. Ik ben bevredigd, voor deze keer. Er was nooit een vrouw die aan je kon tippen. Er zal ook nooit een vrouw zijn die dat kan, maar na deze gebeurtenis zal ik me kunnen wijden aan het geluk van Nina. Ze is anders dan jij maar ik wil bij haar blijven. Rustig en liefhebbend tot ook ik de laatste reis kan ondernemen en me voegen bij de enige waarachtige liefde die ik ooit heb begeerd.
© Miel 2011
