Droombeeld

1. You've got lunch

De kroeg oogt net vervallen genoeg om alle zogenaamde hippe mensen te weren en netjes genoeg om niet voor ordinair zuiphol door te gaan. Mijn voeten winnen de discussie met mijn gevoel voor beschaving en ik stap naar binnen. Al is het maar een bak lauw slootwater, een beetje vocht en wat te eten kunnen geen kwaad. Binnen lijkt het allemaal mee te vallen. De tent is schoon en druk. Alleen de grote leestafel is vrij en een beetje beschroomd ga ik pontificaal in het midden van de lange tafel zitten. Het meisje achter de bar komt vrijwel gelijk op me af en beveelt me een broodje met van-alles-en-nog-wat aan. Ze is mooi en lacht lief dus ik ga met plezier voor de bijl. Een glas witte wijn erbij en ik krijg weer vrede met de wereld.

Hoe kreeg hij het voor elkaar? Waarom ging ik voor de bijl?

De wijn komt eerst en is warempel een mooie Chardonnay. Terwijl ik nip kijk ik op mijn camera terug wat ik geschoten heb. Het idee was een beetje over de markt te slenteren, markante koppen of situaties te schieten. De 70-200mm erop en de ISO naar 1600 op deze grauwe dag. Mensen die zich nog afvragen hoe ik aan mijn spieren kom, hebben nog nooit deze camera in hun handen gehad. Nippend aan de wijn zie ik tussen de missers een paar mooie platen. Oogcontact, scherp, uitsnede is te maken. Heb het wel weer verdiend voor vandaag. Het meisje verontschuldigt zich en ik leg de camera opzij. Een groot bord met een halve ciabatta erop wordt voor me neergezet. Het brood ligt in tweeën gesneden en de ene helft is zalm en roomkaas en sla. De andere helft warm vlees. Eromheen zie ik ei, tomaat, meer sla, gedroogde tomaten, druppels pesto en olie. De creatie doet zijn naam eer aan, denk ik lachend en ik begin met mes en vork te eten.

Hij was mooi, hip zou je zelfs kunnen zeggen maar zonder dat seksloze metrobeeld waar ik redelijk allergisch voor ben. Als het dan een man moet zijn, dan wel een echte. Eentje die net zoals ik ook weinig moet hebben van vrouwen met stekelkoppies en tuinbroeken.

Tegenover mij schuift een oudere dame aan. Hoe oud zal zij zijn? Vijftig plus, zestig plus? Ze is slank en heeft goed voor zichzelf gezorgd. Haar huid heeft rimpels en die verbergt ze niet. Ik zie geen tekenen van botox of chirurgie maar ze is aantrekkelijk. Haar ogen twinkelen als koolzwarte sterren onder het lange blond-met-grijze haar dat ze net als ik in een vlecht draagt. De hare is wel veel korter dan de mijne, denk ik niet zonder trots. Ze heeft een vriendelijke stem als ze naar mijn keuze vraagt en tot mijn verbazing bestelt ze hetzelfde. Rustig etend werk ik mezelf door de viskant heen terwijl ik vanuit mijn ooghoeken zie hoe ze me aan blijft kijken.

Hoe lang kende ik hem? Hij was er gewoon in enen. Ik doe niet moeilijk over seks maar hij overdonderde mij totaal en ik heb er geen spijt van.

“Je fotografeert voor je beroep?”
Ik kijk een beetje verbaasd op. Niet zo zeer vanwege de vraag zelf als wel dat ze me tutoyeert. Ik leg mes en vork neer en eet mijn mond leeg. Dan sta ik op en geef haar een hand.
“Petra, mijn naam is Petra de Vries.”
Ietwat aarzelend neemt ze mijn naam aan en antwoordt: “Hannalore de Kweert, zeg maar gewoon Floor.”
Ik ga weer zitten en pak mes en vork.
“Fotograferen is meer een bijbaantje. Een vriend van mij is journalist maar hopeloos met foto’s. En dus doe ik dat voor hem tegen de bijbehorende vergoeding.”
Ik zet mijn mes in de kant met warm vlees.
“Verdient het een beetje?”
“Het is geen vetpot maar alle beetjes helpen, nietwaar? Ik werk zelf op de redactie. Administratie.”
Het vlees is mals en kruidig. Gelukkig geen dikke laag pindasaus.
“En wat doe jij Floor?”
“Ik leef het leven.”
Ze spreekt de woorden lachend uit. Ik eet intussen verder.
“Mijn vader heeft zijn leven keihard gewerkt om te zorgen dat ik het goed kreeg.” Ze nipt met een goedkeurende lik van haar wijn en vervolgt dan: “Dat is hem prima gelukt. Ik heb vroeger ook gefotografeerd.”
Ze opent haar tasje en haalt daar een mapje uit. Terwijl ik verder eet , krijg ik foto’s te zien van schijnbaar wilde feestjes met namen die mij niets zeggen maar bij haar een duidelijke opwinding teweegbrengen. Alleen Freddie Mercury herken ik.
“Die tijden zijn voorbij hè?” vraag ik.
“Nee hoor!” Ze lacht er vrolijk bij en de blik in haar ogen voel ik over mijn lichaam gaan.

Het is nog niet eens echt voorjaar. Lyam, hoe krijg je het voor elkaar mij zo in beslag te nemen?

Met het schaamrood op de kaken verstop ik me achter mijn grote glas wijn en drink. Dan grinnik ik inwendig. Zal ik over twintig of dertig jaar ook zo zijn? Kan beroerder, denk ik, en kijk haar nog eens goed aan. Duur bloesje en een leren jasje die je vergeefs op de markt zal vinden. Dat tasje herken ik, Prada. Ze heeft een mooi figuur. Nog net even wat slanker dan ik. Haar borsten tekenen duidelijk af in het bloesje. Echt?

Zelfs zij is mooier dan ik. En toch duik jij op mij af met de vastbeslotenheid van een tijger die zijn prooi in gedachten al verorberd heeft.

Ik krijg geen kans om er verder over na te denken want een jonge meid komt aan mijn kant van de tafel erbij zitten. Incamuts nog op haar koppie en daar komt warempel een vlecht onderuit. Ze is donkerblond, net als ik maar ook haar vlecht is korter, tussen de schouders, schat ik. Ik gok haar tussen de twintig en vijfentwintig jaar oud. Haar ogen gaan van Floor naar mij en weer terug. Ook zij lijkt op het eerste gezicht een figuurtje te hebben waar helemaal niets mis mee is en ik vraag me af waar ik dit aan te danken heb.
“Wat?”
De lachende toon maakt dat de vraag totaal anders overkomt. Ik kijk van Floor naar deze nieuwe tafelgenoot en weer terug.
“Is het hier een bijeenkomst van vlechten of zo?”
Floor reageert het snelste. “Het zou toeval kunnen zijn. Feit is dat ik met iemand afgesproken heb die ook een vlecht heeft.”
Haar ogen gaan van de jonge vrouw naar mij en weer terug.
“Ik ook”, klinkt het naast me.
Ze zet haar muts af. Ik ben Debbie.
“Dan zal ik de toevalsfactor zijn”, vul ik aan. “Ik weet van geen afspraak.”
Debbie en Floor kijken elkaar wat ongemakkelijk aan. Het broodje smaakt mij ondertussen prima en dus eet ik verder.

Lyam is de eerste man in tijden voor wie ik voor de bijl ging. En ik voel mij niet eens gebruikt terwijl hij dat gewoon wel deed.

Ik richt me op Debbie. “Floor liet mij net wat foto’s zien uit het hoogtepunt van de Rock & Roll. Ben jij ook bekend in dat wereldje?”
Ze ontkent kort en ik voel me voor even wat te veel. Als Floors bestelling gebracht wordt krijg ik ook de kans een nieuw glas wijn te bestellen en Debbie gaat voor een hamburger. Ze heeft haar jas uitgetrokken en kan zo nog meer fraais laten zien. Floor geeft het mapje aan Debbie en begint ondertussen ook te eten. Tussendoor geeft ze commentaar bij de foto’s zoals ze ook bij mij deed. Debbie toont niet veel interesse. Het komt me voor dat de namen die ik nog vaag kan plaatsen bij haar totaal geen belletje meer doen rinkelen. Als ik klaar ben met eten pak ik mijn telefoon en laat ook wat fotowerk zien. Ik heb mijn portfolio altijd bij me en het maakt meer indruk. Vooral bij de foto’s die ik ooit van een vriendin maakte blijft ze hangen en op haar vraag mail ik hem door naar Debbie. Tot mijn verbazing komt Floor daarna met hetzelfde verzoek en ook zij krijgt het plaatje doorgemaild.

Jammer dat ik geen foto’s van Lyam heb. Ook geen telefoonnummer of zo.

Daarna drink ik mijn glas uit en reken af. Floor en Debbie blijven samen achter, rustig met elkaar pratend. Na ze een fijn verder samenzijn gewenst te hebben wandel ik door naar mijn werk. Even geen tram, dat broodje was wat groter dan gedacht.

Hij is een raadsel. Hij kwam en ging weer. Hoe veel woorden hebben we gewisseld? Zal geen vel vol zijn. De seks was fijn maar dat is het ook niet. Zijn vrolijke ongenaakbaarheid? Lyam, waarom zit jij in mijn koppie?

2. You've got mail

Terwijl ik thuis de foto’s aan het afwerken ben op het ene scherm zie ik in een hoekje op het andere scherm mail binnenkomen. Ik herken de afzender in eerste instantie niet, tot ik even beter nadenk. Dat was die meid van vanmiddag. Nieuwsgierig open ik het berichtje en het is langer dan ik verwachtte. Ze had het gezellig gevonden vanmiddag, was onder de indruk van de foto’s, een vrouw die zo mooi kon fotograferen, bla bla bla. Pas onderin komt ze ter zake. Ze zou graag eens model willen zijn voor mij. Tja, ze is mooi genoeg om een leuke avond te hebben maar het is niet echt mijn werk en een plekkie heb ik ook niet. Ik formuleer een antwoord en rammel het in mijn computer. Hoppa, we zien wel.

Lyam is er weer. Het gevoel hoe hij zijn en mijn kleren uittrok. Zonder twijfel gewoon mijn blouse open knoopte, mijn borsten in zijn handen nam en ze liefkoosde. Verdomme, wat was dat lekker.

Ik werk de foto’s af en verstuur ze naar de server van mijn werk. Meer mail, werk, werk, werk. Het houdt niet echt op. En dat is maar goed ook. Ik lees ze vluchtig door en hang er vlaggetjes aan. Rest komt morgen wel. Dan een privémailtje, Deb weer. Hoe ver zou ik durven gaan met mijn foto’s? Pffft, wat jij durft te laten zien, durf ik wel te fotograferen, formuleer ik en stuur het. Binnen een minuut komt het weer retour. Ze weet een locatie en heeft ideeën. Wat voor ideeën, kaats ik terug. Er volgt stilte en ik sluit de computer af. Tijd voor boodschappen en andere huishoudelijke zaken.

Op het moment dat ik dacht wel klaar te zijn met snelle mannen komt hij in mijn leven en ben ik als was. Hij kleedde me gewoon uit. Die vriendelijke vanzelfsprekendheid alsof we al jaren getrouwd waren. Zijn bewegingen, zijn grapjes, in alles leek hij wel een vrouw maar dan zonder verwijfd over te komen. En trouwens, in zijn broek zat genoeg om niemand te laten twijfelen.

Laat op de avond begint mijn iPad te pingelen dat er post binnenkomt. Aangezien de film me weer eens niet boeit kijk ik even. Deb weer. Een flinke map met plaatjes is aan de mail gehangen. Ik klik ze aan. Het zijn een stel snel geschetste tekeningen die een soort van storyboard lijken te vormen. De grap is dat er niet één maar twee figuren in allerlei poses afgebeeld staan die weinig te raden laten aan de bedoelingen. Moet ik nu porno gaan fotograferen? Waar ziet ze me voor aan? Ik zie Deb ook helemaal niet voor zoiets aan en mail terug dat ik het niet goed begrijp. Omdat ik niet de hele nacht mail wil heen en weer slingeren gooi ik mijn 06 er ook onder.

Lyam duwde me zo onder de douche. Dacht hij mij te pesten met het koude water, ik gaf geen gil maar trok hem mee. Gelachen dat we hebben. Te trots om ons over te geven douchten we met koud water. Uiteindelijk waren mijn tepels bijna nog groter dan zijn penis. We schuurden elkaar droog en masseerden elkaar weer warm.

Mijn mobieltje rinkelt sneller dan verwacht.
“Met Floor.” Die had ik even niet zien aankomen.
“Hoi Floor. Je maakt me nieuwsgierig. Hoe heb je dit nummer gekregen?”
“Je stuurde het net naar ons.”
Gelukkig kan ik wel snel denken. “Jij hangt in enen bij Debbie uit. Dat is je snel gelukt.”
“Ze luistert hier mee.”
Dan hoor ik een stem op de achtergrond. “Hoi Petra!”
“Deb en ik zouden graag zo samen op de foto komen. Zou jij die foto’s willen maken?”
“Tjee ja…” Mijn taalgebruik is smetteloos als je mij overvalt.
“Die tekeningen, dat zijn jullie twee?”
“Ja.” Hun antwoord klinkt volmaakt tweestemmig.
“Wat is jullie idee hierachter? Ik bedoel, het worden een soort porno-achtige foto’s maar dan in een opmerkelijke setting met een apart onderwerp. Is er een boodschap? Moet ik het meer als kunst zien? Maar verder een leuk idee hoor en eh … gedurfd,” zeg ik naar waarheid. “Hebben jullie een locatie?”
“Hebben we.” Het is Floor die antwoordt. “Zie het maar als een kunstproject. Gewoon, een ideetje van mij.”
Ze noemen de locatie en wat ze precies willen. Uiteindelijk spreken we af en hangt Floor op. Ik moet erom lachen. Het is toch weer wat anders en een serieuze uitdaging voor mij. Ik besluit de volgende dag gelijk de locatie te gaan verkennen en ga naar bed.

Hoe fijn was het om de warmte bij elkaar te vinden!

Mijn vingers weten de weg. Ik denk er niet eens meer over na. Zelfs mijn lichaam weet het al voor ik het zelf door heb. Zou het door het vers gewassen laken komen dat over mijn huid schuurt? Mijn vlakke hand streelt zachtjes en ik voel de paar korte haartjes voor ik lager ga.

Lyam liet er geen gras over groeien maar dook na de kusjes en strelingen tussen mijn benen. Hij kuste mijn kut en zijn tong speelde met me en dat terwijl ik al zo geil als boter was. En daarna zijn pik. Niet zo idioot groot maar keihard en hij had de conditie van een marathonloper. Na een paar kleine aanwijzingen genoot ik geweldig en hij ook.

Soepel beweegt mijn hand over mijn clit. Mijn bekken begint mee te bewegen als vroeg het om meer. Dan mijn vingers krommen en ik tril. Mijn hart slaat als een gek en mijn hersens lijken buitenspel. Alles volledig automatisch tot dat zalige moment, die golvende hitte die mij overwint. Mijn lichaam viert feest en daar kan ik nauwelijks een geheim van maken. Met een luide kreet kom ik klaar en plof uiteindelijk trillend op het bed waarna de lome ontspanning mij in zijn greep krijgt.

Uiteindelijk nam hij me achterlangs en dan voel ik het zo goed. Met een lief grommetje spoot hij zijn condoom vol en trok zich terug nadat ik weer op aarde geland was. Hij kleedde zich aan en ging, ik viel in slaap.

3. You got lucky

Mijn eend brengt mij naar het adres en niet tot mijn verbazing staat er een hek om de oude fabriekshallen. Ik parkeer de auto netjes bij een bedrijf verderop en loop terug. Bewakers zijn altijd gespitst op raar geparkeerde auto’s. Rustig loop ik om het pand heen. Het hek lijkt heel, is hoog en ik zie volop prikkeldraad aan de bovenzijde. Dan loop ik een tweede rondje, bij de bosjes, de donkere hoekjes, de hoogteverschillen, daar moet iets zijn. Dan zie ik het. Het gaas is netjes losgeknipt van de paal en lijkt alleen nog maar vast te zitten. Moeiteloos wurm ik mij door het gat dat eenvoudig te creëren is en loop dan snel door naar het gebouw.

Niet weer hè? Ga weg en blijf weg. Ik heb geen tijd voor jou.

Laat negentiende eeuws, al jaren leeg, graffiti, veel kapotte ramen. Vocht heeft alle verf doen bladderen. Het is wel droog binnen en duister is het ook niet. Toch pak ik mijn kleine zaklampje erbij. Ik ben op zoek naar een ruimte die niet van de weg af zichtbaar is. Liefst met een trap en een vloer die niet vol ligt met glas. Dan zie ik een trap die naar beneden leidt. De boel lijkt me daar een stuk minder gesloopt dan boven en ik wandel verder. Het is er wel vochtig maar de stenen vloer is droog genoeg. Dan zie ik de ruimte die ik zoek. Er staan oude stalen kasten en ander huisraad. Het geheel is redelijk schoon en zelfs de stank valt me mee. Hier hebben de zwervers nog niet de boel volgescheten en ook van ratten merk ik geen sporen op.

Leunend tegen een deurpost pak ik mijn telefoon erbij en kijk naar de schetsen die Floor en Debbie mij gestuurd hebben. Een voor een bepaal ik hoe we de shots gaan doen en pas bij de laatste kom ik in de problemen. Ik moet zelf de hoogte in. In deze ruimte is niets meer en dus ga kijk ik verder. De gang bevat nog veel kamers en uiteindelijk kom ik een oude huishoudtrap tegen die ik oppak om alvast klaar te zetten in de andere ruimte. Dan hoor ik voetstappen op de trap.

Adem niet in mijn nek. In je hoek jij, af, in je mand!

Omdat het bewaking kan zijn die me toch heeft zien lopen stap ik achter een pilaar en beweeg me niet. Een stel loopt met een klein zaklantaarntje de trap af. Ik zie slechts vage contouren.
“Hier ja. Hier wil ik het.”
De man fluistert bijna maar het is doodstil, dus ik hoor alles. Wat zal ik doen? Naar ze toe lopen en ze een doodschrik bezorgen? Ik besluit stil te blijven staan. Ze gaan verdorie de kamer in die ik net als set probeer in te richten. Het vage schijnsel dat door kieren en de trapportalen komt laat nauwelijks toe dat ik kan zien wat er gebeurt. Er schuift staal over de vloer, holle geluiden. Ik hoor een ritsje gaan. Ze zullen toch niet? Ik wil het weten. Het voelt of ik in de maling wordt genomen en het Debbie is die zich daar door een jongen laat nemen. Zachtjes stap ik de gang in en loop richting de bewuste kamer. Ik zie licht dat onbeweeglijk is. Naarmate ik dichterbij kom hoor ik meer. Soppende geluiden, kreunen, zwaar ademen.

Lyam! Haal je handen uit mijn slip. Ben je helemaal bedonderd!

Het lampje wijst richting plafond waardoor de kamer in een zwak schijnsel gehuld is, net genoeg om te kunnen zien hoe een jongen aan de rand van de tafel staat en de vrouw neukt. Zij is duidelijk een stuk ouder. Ik zorg ervoor in de duisternis te blijven en leun tegen een pilaar. Ze heeft een oude jas aan en alleen haar broek en slip uitgetrokken. Hij is volledig gekleed. Een mager joch met een vlassig baardje en een leren jasje aan. Ze is een beetje mollig en beweegt in zijn ritme een beetje op haar vet heen en weer. Best een apart gezicht om zo te zien en ik begrijp de keuze van Debbie en Floor. Dit gaat iets heel aparts worden. In gedachte plaats ik mijn flitsers al om het geheel een nog meer sinister aanzicht te geven. Het ritme verandert en ik zie hoe de vrouw verkrampt in een hoogtepunt. Had ik mijn camera maar bij me. Om haar gezicht, die expressie, in deze setting vast te leggen. Schoonheid is overal, ik zie de titel er al onder staan.

Pffff, je laat de stoom uit mijn broek komen.

De jongen wil stoppen maar zij maant hem door te gaan en doorgaan doet hij. Het tempo gaat omhoog en alle remmen los. Het bureau piept en kraakt en ze zweept hem op. Ik luister nog eens goed en dan pas valt het kwartje. Herkenning is er wel degelijk, maar dan van tv. Het doet me grinniken en ik pak mijn telefoon. Flitser uit en ik druk hem zachtjes tegen de deuropening om beweging tegen te gaan. Het licht is te slecht en ze bewegen te veel voor een scherpe. Ik stap weer naar achteren en wacht af. Het is doodstil en ik hoor ze allebei ademen.

Lyams zalige lichaam trilt als een rietje en elke spier is scherp afgetekend onder de dunne huid. Damn, wat een hunk.

Dan komt er schot in de zaak. Hij knoopt zijn broek dicht en geeft haar de broek en slip aan. Ze zeggen niets en zijn doodstil, alsof ze beiden beschaamd zijn. Dan grijpt zij in haar jas en geeft hem iets, geld? Wat zullen we nu krijgen? Ik baal dat mijn telefoon weer weggeborgen heb. Dat zou een bak zijn. De hypocriete trut. Op tv gewone burgers de stuipen op het lijf jagen voor kleine foutjes en zelf zich laten neuken voor geld. Ik pak mijn telefoon en zet de flitser aan, mik en wacht af. Eén kans. Ze lopen naast elkaar de kamer uit en de gang in, recht op mij af. Ik leun tegen een paal en als ze op twee meter afstand zijn sla ik mijn slag: “Boe!” Haar gil is formidabel en ik druk af.

Heb jij er ook van genoten, meis? Hij vraagt het lief.

“Goedenavond mevrouw Scholtema, veldwerk?”
Ze is te geschrokken om iets te kunnen zeggen. De jongen reageert vlotter en sprint richting trap. Ik focus me op haar. “Mag ik nu eens uw commentaar op deze nogal opmerkelijke ontmoeting?”
Ze herstelt zich opmerkelijk snel en kijkt me koud aan. “Hoe wist je dit?”
“Gaat je niets aan. Wie is die jongen?”
“En dat gaat jou niets aan.”
“Domme doos! Je krijgt nu één kans om jouw kant van het verhaal te vertellen. Ik ben geen fan van je maar als je met een goed verhaal komt zal ik nog eens nadenken.”
“Val dood!”
Ze loopt vlot naar de trap en verdwijnt. Ook ik glip weer door het hek en even later ronkt mijn eendje weer over de weg. Thuis bel ik Floor en vertel haar wat ik gezien heb en van plan ben. We besluiten het morgenavond uit te voeren en na een snelle groet ben ik weg.

Straks heb ik tijd voor jou. Nu zijn we nog even bezig.

4. You got turned on

Ik rol naar mijn vaste kroeg en daar zie ik Agnes al zitten. Ze is geen spat veranderd al oogt ze wat vermoeid.
“Hey lieverd!”
Agnes kwam drie jaar geleden in mijn leven door mijn ex bijna letterlijk de tent uit te jagen. Sindsdien zien we elkaar van tijd tot tijd hoewel de intervallen langer worden. Ze is afgevallen, slanker dan ik nu ben, maar verder gewoon een leuke verschijning met haar blonde haar en redelijk grote borsten. Ze staat op en we nemen de tijd voor een serieuze knuffel. Haar geur is nog steeds fris en ze kust zonder terughoudendheid of valse schaamte. Zalig haar weer in mijn armen te voelen. Sinds ze haar werkterrein uitbreidde zit ze veel in de USA en zie ik haar nog minder maar vandaag is het gelukt. We laten de koffie doorkomen en de ober komt warempel met een forse suikerpot voor Agnes. Ze vertelt me dat ze een paar dagen heeft nu een paar afspraken zijn weggevallen.

Inderdaad ja, zij is een vrouw. Ga je nu jaloers worden?

Ik vertel haar het verhaal en als laatste vraag ik haar om te helpen met de shoot vanavond.
“Tuurlijk, die kans laat ik mij niet ontnemen. Ik kan wel weer een beetje actie gebruiken. Mijn leven bestaat tegenwoordig ook alleen maar uit het bij elkaar harken van standaard draaiboeken, beleefdheden en heel veel meetings. Moet ik het licht verzorgen?”
“Er is geen stroom dus we gaan flitsen. Rookmachine mee en heel veel LED zaklampen.“
“Heb je die dan?”
“Nee”, zeg ik naar waarheid. “Die gaan we even lenen bij Jack. Die heeft een webshop in Chinese gadgets tegenwoordig.”
“Werkt hij?”
Agnes kent hem ook nog van eerdere ontmoetingen die op een of manier altijd in een bed eindigden.
“Ik weet niet of je dat werken moet noemen.”

Als je hier was mocht het van mij, Lyam, maar waar ben je nu? Je zit in mijn hoofd maar ik kan je niet vinden.

Ik reken af en we lopen naar haar auto. De grote Audi brengt ons in alle comfort naar mijn huisje waar we mijn fotospullen ophalen. Daarna door naar Noord waar Jack zijn bedrijf heeft. Ik zie warempel een bedrijfsnaam op de gevel staan en als we binnenkomen lijkt het warempel wel een echt bedrijf. Jack zit achter een echt bureau, er staan echte ordnerkasten en hij heeft een nieuwe Macbook voor zich op tafel. Als hij ons ziet binnenkomen staat hij op en de begroetingen zijn even hartelijk als altijd.
“Jack, ouwe oplichter! Nog steeds niet opgepakt?”
“Petra, lekker wijf! Wat kom je nu weer jatten?”
“Ik jat niks Jack, ik leen.”
Ik krijg twee kussen op mijn wang en een hand die even serieus de stevigheid van mijn billen controleert. Dan herkent hij Agnes en ben ik vergeten.
“Hallo Agnes, dat is lang geleden.”
Ook Agnes krijgt twee kussen en een kleine bodycheck waarop Agnes zonder schroom haar hand over zijn kruis laat gaan.
“Jij bent ook niets veranderd Jack. Je leeft nog steeds groots.”
Haar hand blijft door de stof heen op de stevige zwelling in zijn broek hangen. Ik zie haar blik en kijk op mijn horloge. Tijd genoeg.

Do you like to watch?

Jack is sterk en zonder problemen pakt hij Agnes op. Ze slaat haar benen om hem heen en is mij even vergeten. Ik loop langs de ramen en draai de jaloezieën dicht en de deur op slot. Agnes heeft het niet zo op mannen maar ik weet dat ze uitzonderingen maakt en dat zijn dan juist de meer dierlijke versies waarvan Jack er een is. Hij is van het type dat niet vraagt maar neemt en met hem heb je geen fijne seks. Jack doet gewoon en dat doet hij geweldig goed. Agnes wordt op het bureau gelegd en voor ik er erg in heb ligt haar broek op de grond. Het stringetje volgt en terwijl ik mijn telefoon pak en mijn mail naloop zie ik Jack’s stoere kop tussen de benen van Agnes verdwijnen. Ongegeneerd kreunt ze er op los.

Kijk dan toch! Zo mooi mensen de liefde te zien bedrijven.

Ik staar naar het geblindeerde raam en ben in gedachten bij de fotoshoot van straks. Ik wéét al dat het wat bijzonders wordt maar toch ga ik alle details na. Ik hoor het ritmisch soppende geluid dat Jack veroorzaakt met Agnes’ kreunende instemming. Een ander keertje zou ik lekker mee hebben gedaan. Ze zijn de moeite waard maar voor nu blijf ik in gedachten bij Deb en Floor. Deze shoot gaat over leeftijd en dat terwijl ik er zelf niet zo mee bezig ben. Komt dat omdat ik er in dit geval aardig tussenin zit qua leeftijd? Deb is een mooie jonge vrouw maar ik zie mezelf net zo makkelijk lol hebben met Floor. Ze is ongetwijfeld ervaren, creatief en zal niet zo gauw meer ergens van schikken. Terwijl ik voor mezelf een Nespresso brouw helpt Jack Agnes van tafel en ze gaan op de grond verder. Vandaar die dikke vloerbedekking dus. Jack op zijn knieën schuift vaardig zijn nog immer fraaie pik soepel bij Agnes naar binnen en neukt haar vervolgens in een waanzinnig tempo. Een ervaring die je niet snel vergeet. Ik niet in elk geval, bedenk ik. Als ik mijn koffie op heb en de mok afspoel wisselen ze weer van standje. Agnes is rood verhit en Jack kijkt erbij of hij een gesprekje met zijn leveranciers voert.
“Ik ga alvast even in het magazijn kijken, Jack.”
“Is goed!”

Ik wil niet continu!
Maar ik wel!
Jij bent er niet.
Tegen wie heb je het dan?

Ik loop door naar achteren, pak een winkelwagentje en loop door. Jack heeft de boel warempel aardig op orde en vlot vind ik de schappen vol laserpennen en led-lampjes. Ik probeer en zoek zelf de blauwe lasers uit en daarna heel felle lampjes met een smalle bundel. Een paar dozen batterijen erbij en dan loop ik terug naar voren. Jack zit op een stoel en Agnes berijdt hem. Zelfs hij begint er nu verhit uit te zien en terwijl ik doorloop naar buiten herinner ik haar eraan dat het woord condoom nog niet ter sprake is geweest.
“Shit!” hoor ik nog net voordat het ratelende rollen van de winkelwagenwielen haar woorden overstemt.
De inhoud van het wagentje gaat ook achterin de Audi en als ik weer naar binnen loop, zit Agnes naast Jack en trekt hem af. Zijn bijna onaardse gekreun als hij klaarkomt zou in een horrorfilm niet misstaan maar zijn zaad komt even indrukwekkend en even later zitten die twee naast elkaar uit te hijgen. Ik zet ze allebei een verse Ristretto voor die ze zwijgend aannemen.

En nu rust!

5. You got the drive

In de kelder is niets veranderd. Het is al tegen zevenen en de wijk is bijna uitgestorven. We hebben drie keer moeten lopen om alle troep beneden te krijgen en daar hebben Deb en Floor mee geholpen. Bij de laserpennen zitten een soort standaardjes en ik begin ze strategisch rond de oude tafel te plaatsen zodat ze een schijnbaar willekeurig beeld geven. De camera gaat op statief en we kijken regelmatig of het hele beeld zo klopt. Deb is nog gekleed en zit op de tafel. Haar gezicht als belichtingsreferentie. De afbladderende verf, de graffiti op de muur en een toefje rook geven een sinistere sfeer. We beginnen de lampjes te plaatsen en langzaam maar zeker wordt het bureau van alle kanten uitgelicht en blijk ik met zinnige sluitertijden te kunnen gaan werken. Floor steekt geen hand uit. Ze is op een stoel gaan zitten en kijkt geboeid wat we doen. Uiteindelijk ben ik tevreden en vraag Agnes het rookapparaat spaarzaam te bedienen. Er staat geen tocht beneden en het laatste wat we willen is een dichte mist die het fotograferen onmogelijk maakt. Dan roep ik Floor en Deb bij me en laat de schetsen zien.

Twee vrouwen samen, geil! Lyam, houd je kop!

“Dit heb ik voor jullie in gedachten. Jullie beginnen allebei volledig aangekleed en gedurende de sessie verliest Deb alle kleding en Floor houdt het leren setje aan. Ik ga jullie aanwijzingen geven en die moeten jullie opvolgen. We zijn met foto’s bezig en dat is wat anders dan gewoon seks.”
“Mogen we er wel van genieten?” De vraag van Deb is bijna verlegen.
Ik lach terug. “Zou ik dat tegen kunnen houden? Ja, jullie mogen, nee, moeten ervan genieten. Sterker nog, ik zou de emotie van jullie gezichten af willen lezen.“
“Maar we komen toch niet herkenbaar in beeld?” Deb lijkt nu toch twijfels te hebben.
“Daar zal tijdens het fotograferen niet altijd aan te ontkomen zijn maar bedenk dat jullie in de uiteindelijke platen de laatste stem hebben. Jullie betalen de rekening tenslotte.”
“Oh ja.”
“En denk erom, rustig bewegen, luister naar mij en doe wat ik zeg. Jullie willen mooie foto’s.”
Floor en Deb kijken me aan en knikken.

Gaan we nu regisseren? Wat moet ik met die stem van Lyam in mijn hoofd? Niet jij, ik. En houd je kop.

Debbie heeft haar kapsel veranderd en door de make up oogt ze iets jonger, wilder. Ze is in haar spijkerbroek, sneakers en trui nogal casual gekleed en helemaal de jonge, frisse meid die ze voor moet stellen. Wel heeft Agnes een knijper achterop haar trui gezet om de stof aan te spannen en zo haar vormen beter uit te laten komen. Ze leunt ook vrolijk op haar handen die ze achter zich geplaatst heeft en als we Floor, die in streng zwart leer is gekleed, half voor haar plaatsen is het beeld compleet. We herschikken zaklantaarns en laserpennen en na een luide “freeze” is een eerste opname een feit. Deb maakt oogcontact met camera en een twee en derde opname volgt. Na mijn 'oké' gaan ze verder. Het is hun liefdesspel en zijn de regisseur. Het enige wat ik doe is het beeld zo intens mogelijk houden. Agnes heeft vier zaklantaarntjes in elke hand en beweegt ze op mijn aanwijzingen. Licht op de blote buik, de rand van Debbies behaatje. Tegenlicht zodat de haren goed uitkomen, strijklicht en details als de trui uit is en haar huid een beetje kippenvel vertoond.

Jezus Peet, wat een geil baantje heb jij.
Doe niet zo ordi. Ik schep schoonheid.
Jaja…

Een kleine break, Agnes’ armen krijgen rust en we stiften Floors lippen roder. Sealant erover en we gaan door. Met wat overdreven gebaren verdwijnt de beha van Debbie buiten beeld. Haar tepels klein maar stevig door de spannende setting en de opwinding van het moment. Dan gaat Floor’s jas uit om qua bloot een beetje tegenwicht te geven. Haar huid is al een beetje rimpelig maar ze heeft mooie vormen en speelt het spel geroutineerd. Heel precies lichten we de eerste kus op de buik van Debbie uit. Het blauw van de spijkerbroek komt net op. Een vermoeden van een schaamstreek zichtbaar door de openstaande knoop en rits. Zowel Agnes als ik kijken vol aandacht naar deze twee vrouwen die met elkaar spelen, samen een toneelstukje opvoeren en dat prachtig in beeld brengen. Agnes is razend druk met het uitlichten van de delen van de anatomie die ik wil zien en dat doet ze zo goed dat ik alleen maar de lichtplekken hoef te volgen. De rode mond op de bleke borst. De zwarte handschoen met tussen de vingers door een tepel fier omhoog. Ik ben zo blij dat ik twee D800’s heb en van de 105mm macro naar de 35mm kan wisselen zonder tijdverlies.

Van zo’n beeld haal je toch spontaan je pik tevoorschijn?
Lyam staat naakt achter de tafel en buigt zich over Debbie heen.
Kappen nu!

De twee komen nu echt in een flow en lijken ons vergeten. Floor’s jas is uit en haar strakke kapsel matcht haar leren korset en zwarte zonnebrilletje die haar een streng en sexy voorkomen geven. De uitzinnige achtergrond maakt er een bizar en buitenissig beeld van, helemaal wat we zochten. Dan gaan de schoenen uit en direct volgen een paar praktische sportsokken. Floor blijft de coole bitch spelen en toch zie ik af en toe haar vriendelijke zachtheid bovenkomen als bijvoorbeeld de spijkerbroek wat strak blijkt te zitten en haar kordate ruk alleen maar tot gevolg heeft dat Debbie bijna van tafel glijdt. Floor heeft ook haar rok uitgetrokken en haar zwarte netkousen en leren laarsjes met stevige hak maken haar lang. Ze heeft geen slip of string aan en ze kan het verbazend goed hebben. Haar ronde billen zijn wel niet rimpelloos maar de vorm is er. Dat zal een hoop moeite gekost hebben, denk ik. Mijn camera blijft schieten en we komen in een flow die de beelden steeds krachtiger maakt.

Lyam is ook naakt en drukt zijn pik tussen de billen van Floor. Nee! Weg jij! Jij hebt niets hier te zoeken! Lachend verdwijnt hij in een duister hoekje, even rust.

Dan vind ik het wel even mooi en wisselen we van rol. Ik zet Floor tegen de muur en het is de beurt aan Deb. Ze snapt wat ze wil. Omdat de vloer te ruw is zetten we Floor staand op een lage kast zodat ook Deb kan staan en ik moeiteloos een nog lager standpunt kan innemen. Agnes wurmt met de lampen en ik pak er ook een stel bij. Uiteindelijk krijgen we de tong van Deb perfect uitgelicht op het moment dat ze de lipjes van Floor uiteen drukt. De laatste pakt het mooie koppie van Deb en we zien de schokken door haar lichaam gaan. Met de groothoek krijg ik ternauwernood alle details op de plaat. Geen tijd om terug te kijken, verder. Het beeld is zalig opwindend en Floor gaat helemaal in het rollenspel op. Dan schuif ik een oude stoel bij en ga er op staan. Een shot van boven omlaag. Floor’s korset is laag uitgesneden en haar tepels zijn net zichtbaar vanuit deze hoek. Daarna weer omlaag. De tong die op haar weg omhoog over het heuveltje een vochtig spoor overlaat. Wat een prachtig beeld.

Je moet gewoon niets meer van mij hebben. Hij vervaagt, lost op. Ik schrik.
Lyam nee! Hij is weg.

Het is hard werken maar alle mooie details krijg ik te pakken. Debbie krijgt er steeds meer zin in en al snel zijn beide voor even de camera vergeten. Ik knik naar Agnes en ze zet de lampen rechtop op de grond. Dan leg ik de camera weg en samen kijken we geboeid hoe Floor door de tong van Deb naar de hemel gebracht wordt. Uiteindelijk pakt Agnes mijn hand en als Floor haar hoogtepunt bereikt knijpt ze stevig, het laat haar ook niet onberoerd.

Lyam, ik weet het ook allemaal niet. Door jou stuiter ik heen en weer als de bal in een flipperkast. Je was prachtig maar dit werkt niet. Het ga je goed en laat mij mijn eigen leven leiden zoals ik dat wil.
Jaja, got the message. Stilte. Niets meer, geen glimp.

Floor, Agnes en Debbie staren mij alle drie aan en ik staar terug.
“Earth to the moon!” Agnes zwaait haar handen voor mijn gezicht en ik focus weer.
“Sorry, mijn gedachten waren even ergens anders.” Ik kijk Debbie en Floor aan. “Kleden jullie je aan, dan gaan wij inpakken.”
Zo gezegd, zo gedaan en even later sjouwen we de boel naar boven en nemen we afscheid. We beloven contact te houden en na een paar laatste kussen stappen we in en rijden weg. De zijspiegel toont alleen de lege straat van het verlaten industrieterrein. Niemand te zien.

Lyam, waar ben je?
Lyam … Lyam?

6. You got the power

Mijn flatje is al niet al te ruim en we zitten met zijn drieën naar de foto’s te kijken die elk op tachtig bij tachtig zijn afgedrukt. Een serie van zestien foto’s heb ik overgehouden die het verhaal vertellen van grenzeloze erotiek. In zwart-wit uitgevoerd ogen de beelden nog sterker. Floor’s gerimpelde huid toont elk hobbeltje, rimpeltje of plooitje dat bij een oudere vrouw hoort en het oogt spannend en confronterend.
“Ik weet wel een galerie die ze wil hebben.” Het is Floor die als eerste spreekt.
“Daar twijfel ik niet aan”, antwoord ik. “Maar dit zouden we groter kunnen aanpakken.”
“Eh, dit was niet helemaal de afspraak hoor.” Debbie klinkt zenuwachtig. “Ik heb nooit gedacht in mijn naakte niks de wereld over te gaan. Daar heb ik geen trek in.”
Floor kijkt haar aan. “Wat had je dan gedacht?”
Stilte. Uiteindelijk krijg ik een idee.
“Floor, jij wilt uiting geven aan jouw idee dat schoonheid niet leeftijdsgebonden is. De leeftijd wordt al door je lichaam weergegeven. Wat als we een balkje voor de ogen zetten?”
“Zo’n zwart balkje? Dat ziet er toch niet uit? Dan trek je het gelijk in de criminele sfeer. Dat lijkt me niets.”
“Mij ook niet”, valt Debbie bij.
Ik grijp mijn laptop en ga aan de slag. “En wat als we het zo doen?” Dan draai ik mijn laptop om en toon het beeld met een felroze driehoek die telkens de ogen net voldoende maskeert.
“Het verandert wel de strekking van de serie”, merkt Floor op.
Twee klikken later is felroze uitgebleekt tot zachtroze.
“Doen we”, klinkt instemmend uit twee monden.

Wow!
Lyam?

We discussiëren verder over hoe we in één klap bekendheid kunnen krijgen en dan schiet me iets te binnen. Via Google vind ik een telefoonnummer en bel het.
“Goedenavond. Ik bel even namens persbureau de Papegaai. Kunt u mij doorverbinden met mevrouw Scholtema?”
Ik zie de ogen van Floor en Debbie groot worden.
“Niet? Dat geeft niet hoor. Wilt u haar wel doorgeven dat we graag haar reactie willen hebben betreffende een gebeurtenis in een vochtige kelder van enige dagen geleden...? Ze kan mij bellen op dit nummer ja… Ik ben nog een uurtje bereikbaar tot de deadline… Ja hoor… Dank u!”
Dan schakel ik mijn mobiel uit en kijk op. “Tien minuten, gok ik.”
Het worden er acht. Ik laat haar uitrazen en vertel dan dat ik geen enkele intentie heb om een foto van haar publiekelijk te maken maar dat een paar dames graag op televisie een paar foto’s willen laten zien die ook in dezelfde kelder gemaakt zijn.
Uiteindelijk begrijpt ze dat er weinig anders op zit en de afspraak is gemaakt. Met een tevreden grijns sluit ik af en dan is het Debbie die als eerste vraagt: “Wat is hier gebeurd?”
Ik leg kort uit wat er de avond voor de fotoshoot in de kelder gebeurd is. “Mogen wij die foto zien?”
“Ja hoor.” Ik blader door mijn telefoon en laat vervolgens de foto zien. Een uitgebleekt en onscherp gezicht van een jongeman en het andere gezicht is even onscherp als duister.
“Waarom is ze hier bang voor?”
“Omdat ze niet weet dat het een onbruikbare klotefoto is.” Ik kijk beiden aan. “En dat laten we zo.”

Ik heb je gemist Lyam. Ik ben er nu.

Het is al laat als ze weg zijn en ik ga naar bed. De foto uit de serie die naar mijn mening het spannendst is heb ik op de kast gezet zodat ik hem goed kan zien. De mond van Floor half in beeld en haar tong die aan de schaamlippen van Debbie raakt. Oud bemint jong, beide genieten, vrouw geniet van vrouw, wat is het probleem? Rustig laat ik mijn hand in mijn slipje zakken. Moeiteloos voel ik een tong tussen mijn benen. Aan fantasie heeft het mij nooit ontbroken. Met de foto op mijn netvlies sluit ik mijn ogen.

Zal ik je likken?
Dat lijkt me zalig, Lyam.
Zijn lippen raken de mijne zijdezacht. Hij krijgt de ruimte als ik mijn benen spreid. Moeiteloos boort hij zich in me, weet me overal te vinden en plaagt me, stimuleert me en brengt me moeiteloos tot een feilloos orgasme. Dan kruipt hij naast me en nestelt zich in mijn rug.
Dat was lekker, dank je wel.
Lyam grijnst me toe terwijl ik in slaap val.