Deel 1
1.
Er waren hoge bomen vol blad, er stonden bakfietsen en tandems op de stoepen geparkeerd en mensen knikten vriendelijk naar elkaar als ze elkaar passeerden. Een zwerm kwetterende, groene parkieten schoot door de zonovergoten straat en verdween achter de daken. Het was hier kleurrijk en vriendelijk en vreedzaam. In alle opzichten het tegenovergestelde van thuis.
Die ochtend had Amber opnieuw ruzie gehad met haar moeder en ze wist niet eens meer waarover. Het was niemands schuld geweest, maar het gebeurde gewoon, zoals dat altijd gebeurde als ze samen in één ruimte waren. Haar broertje en zusje speelden onverstoord verder met hun speelgoed, alsof er niks aan de hand was, terwijl haar moeder haar in al haar frustratie en onmacht uitschold. Het waren altijd dezelfde verwijten over school, over haar hobby’s, over haar kleren, dus Amber luisterde meestal niet eens meer. Ze kookte van binnen van woede, maar deed niks. Ze wist hoe moeilijk haar moeder het had en daarom beet ze op haar tong. Toen haar moeder uitgeraasd was, was Amber op de fiets gesprongen. Ze had een afspraak met haar nicht Bente en hoewel het daar nog te vroeg voor was, had ze besloten om toch alvast een eindje te gaan fietsen. Na enige omzwervingen was ze nu in de buitenwijk beland waar Bente woonde. Ze was er nog nooit geweest.
Het weekend ervoor, op de verjaardag van haar oom, had Bente haar uitgenodigd om eens langs te komen voor de gezelligheid. Zij wist ook wel dat het thuis niet goed ging. Dat wist de hele familie, maar niemand praatte erover. Bente was de eerste die interesse in haar toonde. Ze fietste Bentes straat in en genoot van de warme zon. Heel even sloot ze haar ogen en vroeg zich af wat er met haar zou gebeuren als ze ze niet meer opende. Zou ze een dodelijk ongeluk krijgen? Ze opende haar ogen weer en keer naar de huisnummers. Ze was er.
2.
Het was aangenaam warm binnen en de woonkamer was gevuld met planten, boeken en schilderijtjes. Aangenaam verrast bewonderde ze de inrichting van het appartement terwijl Bente in de open keuken thee zette. Ze wou dat ze haar eigen slaapkamer zo kon inrichten. Dan zou ze ook overal planten neerzetten en ze zou posters ophangen en ze zou haar eigen tekeningen inlijsten. Helaas was haar moeder allergisch voor ‘rommel’ en mocht ze niet meer dan één plant op haar kamer hebben. Hier was het lekker rommelig.
“Wat gezellig dat je er bent,” zei Bente en zette een theepot met glazen op de salontafel. “Ik heb het gevoel dat we elkaar de laatste tijd nauwelijks gesproken hebben.”
“Inderdaad,” antwoordde Amber. “Op verjaardagen en zo zie je elkaar wel, maar kun je nooit echt een gesprek voeren.”
“Hoe gaat het op school? Bijna vakantie?” Ging Bente verder.
“Ja,” zei Amber alleen en blies over haar hete thee.
Bente was vijftien jaar ouder dan zij, de dochter van haar oudste oom. Ze woonde samen met haar vriend Lars in een koophuis in een rustig deel van de stad. Ze hadden geen kinderen en ze gingen vaak op verre vakanties. Verder kende ze hen eigenlijk niet zo goed. Maar Bente was wel altijd heel aardig tegen haar en ze was min of meer haar favoriete nicht geworden. In de vensterbank stond een foto van Bente en Lars met een oude tempel op de achtergrond. Ze droegen wandelkleding en zonnebrillen en lachten breed naar de camera.
“Hoe gaat het met je moeder?” Vroeg Bente op een duidelijk voorbereide toon. “Ik hoorde dat ze weer tennist?”
“Prima,” antwoordde Amber knikkend. “Heel goed. Ze heeft ook andere medicijnen nu.”
“Oké,” zei Bente en blies ook over haar thee. “En met je broertje ook alles goed? Met school en zo?”
Opgelucht vertelde Amber over haar broertje en hoe hij aan het zoeken was naar een leuke middelbare school. Ze praatte veel liever over haar broertje en zusje dan over haar ouders of over zichzelf. Bente leek ook opgelucht en lachte vertederd toen Amber vertelde wat haar broertje haar voor haar verjaardag had gegeven. Achter zich in de open keuken, hoorde ze Lars de vaatwasser uitruimen. Toen ze opzij keek, keek hij naar haar.
“Hoi, Amber.”
“Hoi.”
Ze draaide haar hoofd weer naar Bente, die vrolijk doorpraatte. Lars had vriendelijk naar haar geglimlacht. Niet overdreven of opdringerig, maar gewoon sympathiek, zonder te oordelen. Het gaf haar een prettig gevoel.
3.
Ze had weer ruzie gehad met haar moeder. Tijdens het eten, deze keer. Ze wist niet meer wie er begonnen was en het deed er ook niet toe. Sindsdien was Amber in haar slaapkamer en lag ze op bed, bladerend door haar kladblok met tekeningen en luisterend naar haar favoriete muziek. Zachtjes mee neuriënd dacht ze terug aan haar middag met Bente. Ze was er langer gebleven dan ze van tevoren van plan was geweest en dat was één van de redenen van de ruzie met haar moeder. Toch had ze er geen spijt van. Het was een fijne, gezellige middag geweest en ze had samen met Bente fruitsmoothies gemaakt in de blender, die ze tussendoor lieten proeven door Lars. Hij was eigenlijk een boek aan het lezen op de bank, maar hij vond het niet erg om zo af en toe onderbroken te worden door hun gegiechel, of hij deed in elk geval heel goed zijn best. Lars en Bente raakten elkaar zo af en toe heel even aan, zoals alleen mensen die van elkaar houden dat doen. Op die momenten voelde Amber zich ineens heel alleen, ze wist ook niet waarom, maar tegelijkertijd vond ze het fijn om er bij te zijn. Bente was heel anders dan zij, veel spontaner en vrouwelijker, dus ze begreep wel waarom Lars zo gek op haar was.
Ze vroeg zich af of iemand zoals hij ook op iemand zoals zijzelf kon vallen. Natuurlijk niet, besefte ze. Ze was veel te jong en bovendien was ze te verlegen en te lelijk en te dom. Mannen zoals hij vielen op vrouwen zoals Bente. Vrouwen die zelfverzekerd en knap waren, die mooie kleren en make-up droegen, die lange benen en volle rondingen hadden. Kortom, vrouwen die alles waren wat zij niet was of ooit zou zijn. Vroeger werd ze daar wel eens verdrietig van, maar intussen had ze zich erbij neergelegd dat ze de rest van haar leven alleen zou zijn. Of erger nog, dat ze net als haar moeder met een loser zou trouwen en ongelukkig zou worden. Toch fantaseerde ze soms over een ander leven. In een mooi huis buiten in de natuur, met een hond en paarden en schapen en alle dieren ze maar wilde. En met een lieve, mooie man om alles mee te delen.
Maar dan kwam altijd weer het besef dat dat nooit ging gebeuren en dan ging Amber op zoek naar afleiding om die dromen uit haar hoofd te krijgen. Meestal zette ze dan muziek op of ging ze tekenen, maar nu stond ze op uit bed en liep naar haar wastafel toe om haar tanden te poetsen. Later, in bed, deed ze wat ze bijna elke avond deed voordat ze kon gaan slapen. Ze ging op haar buik liggen, begroef haar gezicht in haar kussen en stak haar rechterhand in haar broekje, waarna ze langzaam met haar heupen tegen haar hand in bewoog. Het was een ritueel geworden waar ze niet eens meer bij na hoefde te denken, maar vanavond deed ze dat wel. Ze dacht aan haar droomleven in haar droomhuis met haar droomman, terwijl ze tegen haar hand wreef. Haar ruwe, borstelige haren daar beneden schuurden tegen haar palm en vingers, maar al snel voelde ze ook haar vocht en nestelde haar middelvinger zich tussen haar lippen. Niemand zou haar horen als ze zo dadelijk begon te kreunen in haar kussen.
4.
Het weer was net zo mooi als de dag ervoor, misschien nog wel iets mooier, en Amber fietste opnieuw door de prettige buurt waar Bente en Lars woonden. In een opwelling had ze Bente die ochtend een berichtje gestuurd en gevraagd of ze zin had om af te spreken. Bente had geantwoord dat ze die ochtend nog een afspraak had maar dat ze om elf uur wel thuis zou zijn. Nu reed ze weer door hun straat en keek naar de jonge stellen met hun kinderwagens en hun boodschappentassen. Een moeder fietste voorbij met twee kinderen die elk een helmpje droegen en een vlaggetje achterop hun fietsje hadden. Ze parkeerde haar fiets tegen een boom voor Bentes huis en liep de trap op naar haar voordeur. Toen ze bijna boven was, zag ze de voordeur open gaan. Lars stapte naar buiten in zijn sportkleding en groette haar.
“Bente is er nog niet, maar ik denk dat ze zo terug is,” zei hij. “Ik ga nog even een rondje hardlopen, want ik heb ook een afspraak zo, maar je kunt binnen wachten als je wilt.”
“Oh oké,” was het enige wat Amber kon zeggen en ze stapte opzij om Lars erlangs te laten.
“Tot straks!” zei hij nog en liep toen vlug de trap af.
Amber keek hem nog even na en stapte toen het appartement in. Binnen was het koel en de voordeur viel hard dicht achter haar. Het rook er naar koffie en er lagen kranten op de salontafel. Amber ging zitten op de bank en dacht aan Lars en zijn sportkleding. Het was vrij snel gegaan en het had haar enigszins overrompeld, maar ze kon hem moeiteloos voor haar geest halen.
Hij had een los, donkerblauw shirt met korte mouwen gedragen dat zijn licht behaarde, slanke armen vrij liet. Het shirt kleurde mooi bij zijn blauwe ogen en donkerblonde haar, maar dat was niet wat de meeste indruk op haar gemaakt had. Eronder had hij namelijk een strak, donkergrijs hardloopbroekje gedragen dat nauw om zijn gespierde bovenbenen zat en zijn ranke onderbenen waren bedekt met korte, blonde haren. Toen hij haar passeerde en de trap afliep, had ze hem nagekeken, en zijn ronde, gespierde billen in het bijzonder, maar haar gedachten waren op dat moment nog bij dat wat ze vlak daarvoor nog met gestokte adem gezien had.
Het was een broekje met korte pijpen, het soort dat wielrenners ook wel droegen, dat als gegoten om zijn benige heupen en stevige dijen zat. Staand in de deuropening, met zijn benen bij elkaar, had hij haar opgewacht terwijl ze de trap op kwam en moeite deed om niet te kijken naar zijn kruis, dat samengepakt zat in dat strakke broekje. Zittend op de bank zag Amber opnieuw voor haar hoe zijn gesloten dijen een gladde, grijze ronding voor zich uit stuwden, ongeveer zo groot als een tennisbal. Amber had wel vaker jongens in sportbroekjes gezien, op school tijdens de gymles, maar nooit zulke strakke. Een donkere naad liep van bovenaan omlaag onder Lars’ kruis door een scheidde zo nauwelijks zichtbaar zijn bolvormige scrotum. Net daarboven, zijlings tegen zijn onderbuik gedrukt door de strakke stof, zag ze de vage, maar onmiskenbare contouren van zijn lid. Het oogde niet erg comfortabel, maar Lars leek er niks van te merken, ook niet van haar steelse blikken. Toen ze elkaar begroet hadden en hij zich omdraaide om te vertrekken, had ze nog een laatste blik geworpen op dat slanke, horizontale silhouet en had zich toen blozend afgewend. Nu haar hartslag eindelijk weer tot rust kwam, stond Amber op van de bank en begon nieuwsgierig de woonkamer te bestuderen.
Ze was hier eerder geweest, maar had nooit de kans gekregen om zo schaamteloos rond te kijken als nu. Gefascineerd bekeek Amber de vele foto’s aan de muren en opende ze hier en daar een kastje of een lade. Wat ze precies zocht, wist ze niet, maar het voelde spannend aan om zo door de eigendommen van haar nicht en haar vriend te kunnen rommelen. Ze wist dat Bente elk moment thuis kon komen, maar ze wist ook dat ze haar ruim van te voren zou kunnen horen op de trap in het portiek en bij de voordeur. Ze liep de woonkamer uit en via de hal naar de slaapkamer. Haar hart begon weer hevig te bonzend nu ze op zo’n intieme plek was, waarvan ze wist dat ze er niet hoorde te zijn. Voorzichtig, angstig om sporen achter te laten, liep Amber langs het bed waar Bente en Lars die ochtend nog gelegen hadden. Ze streek met haar vingertoppen over de dekens en de kussens. Zouden ze in elkaars armen gelegen hebben? De deur van de kledingkast stond op een kier en ze trok hem langzaam open, beducht op kledingstukken die eruit konden vallen en haar aanwezigheid konden verraden, maar er viel niets en Amber tuurde naar Bentes shirtjes, hemdjes en blouses. Het waren er zoveel en ze lagen zo mooi opgestapeld dat Amber er plotseling verdrietig van werd. Ze wou dat zij ook zo’n kast had. Toen vond ze Bentes ondergoed.
In nette, gevlochten mandjes, bekleed met zacht katoen, lagen prachtige pastelkleurige, zwarte en hagelwitte broekjes waar Amber alleen maar van kon dromen. Ze nam een glanzend, mintblauw slipje tussen haar wijsvinger en duim en wreef over de gladde, koele stof. Het was niet haar maat, maar ze wist dat zij het ook zou kunnen dragen. Aan de binnenkant van de kastdeur hing een hoge spiegel en ze hield het slipje voor haar heupen om te zien hoe het stond, maar toen ze haar eigen saaie, stomme lijf zag, wendde ze haar blik direct weer af. Mistroostig legde ze het slipje terug en bekeek het mandje met bh’s. Ze pasten bij de slipjes, maar hadden te grote maten en cups voor haar.
Toen ze de kastdeur ernaast opende, zag ze de nette stapels met Lars’ shirts, broeken en truien. Deze kast rook anders en Amber voelde aan de gestreken overhemden die aan hangers op een rijtje hingen. Op de plank erboven lag links een veelvoud aan sokken in allerlei kleuren en rechts lagen netjes opgevouwen boxershorts. Ze pakte er één, vouwde hem uit en hield hem voor terwijl ze in de spiegel keek. Een vreemde spanning ging door haar heen en ze draaide haar lichaam naar beide kanten om te zien hoe de brede boxershort zich om haar smalle heupen vouwde. Een losse bobbel vormde zich tussen de pijpen en Amber streek er met haar handpalm overheen, maar het lege kruis gaf mee en liet een ronde deuk achter. Ze legde hem terug en sloot de kastdeur om terug te gaan naar de woonkamer, maar haar oog viel op halfgeopend laatje in het nachtkastje aan Bentes kant van het bed. Er stak een klein stukje rode stof uit, met kanten versieringen. Nieuwsgierig trok Amber aan de uitstekende stof en hield gefascineerd een vuurrood slipje voor haar uit. Het was sierlijk en klein en de stof bij het kruis was zo dun dat ze haar hand erdoorheen kon zien. Ze vroeg zich af of Bente dit van Lars gekregen had, toen ze plotseling voetstappen hoorde op de trap buiten en vlug propte ze het rode slipje terug in de lade. Ze rende door de hal naar de woonkamer en hoorde achter haar de sleutel in het voordeurslot.
5.
Eigenlijk had Amber vooraf verwacht meer tijd te hebben zodra ze iemand op de trap zou horen en hoopte dat Bente niet zou merken dat ze door haar spullen gegaan was. Ze was dan ook verbaasd toen niet Bente, maar Lars de kamer in kwam lopen. Hij was bezweet en rood aangelopen, maar lachte vriendelijk naar haar. Hoe lang was hij weggeweest? Een kwartier? Een half uur?
“Hoi,” zei hij alleen met zijn rustige, warme stem en liep toen de keuken in om een glas water te pakken. Toen kwam hij bij haar staan, leunend tegen de tafel, en nam een paar slokken. Plotseling verlegen probeerde Amber haar blik te bedwingen. Terwijl Lars met gesloten ogen dronk, keek zij naar zijn blauwe shirt, dat nu plakte langs zijn schouders en zijn borst, maar vooral weer naar dat strakke, grijze sportbroekje. Tijdens het rennen, kennelijk zonder dat hij het door had, was het broekje naar één kant opgekropen, waar de naad zich in zijn linkerlies had genesteld. Met haar hart in haar keel keek Amber naar zijn rechterpijp, waar zijn kruis nu langs zijn dij omlaag hing. Het was haar duidelijk dat Lars er niks onder droeg, want ze zag hoe zijn langwerpige, platgedrukte scrotum door de gespannen stof tegen de binnenkant van zijn bovenbeen geperst werd. Om de lengte van zijn uitgespreide testikels, in een flauwe bocht, hing zijn slanke lid.
Lars zette het glas op tafel en keek haar aan.
“Ik hoop dat je je niet verveeld hebt?”
“Nee hoor,” antwoordde Amber opnieuw blozend, maar wist verder niks te zeggen.
“Ik had gedacht dat Bente er inmiddels wel zou zijn,” ging Lars verder. “Volgens mij kan ze nu elk moment thuis komen. Als je het niet erg vindt, ga ik even douchen.”
Hij glimlachte naar haar en liep zonder iets te zeggen de kamer uit. Verward keek Amber voor zich uit en probeerde niet aan zijn pik te denken. Toen Lars de kamer uit was, begroef ze haar gezicht in haar handen en haalde diep adem. Zou hij nou echt niet door hebben gehad wat zij allemaal kon zien? Lars had de deur naar de hal open laten staan en Amber hoorde hoe hij de douche open draaide. Tegen beter weten in stond ze op van de bank en liep naar de deur. Ze hoorde de glazen douchecabine dicht gaan en zag dat Lars ook de deur van de badkamer op een kier had laten staan. Twijfelend bleef Amber staan in de hal. Ze wilde geen gluurder zijn en bovendien was ze bang om betrapt te worden, maar toch kon ze zichzelf er niet toe brengen om terug te lopen naar de woonkamer. Ze sloop naar de badkamerdeur en tuurde zo voorzichtig als ze kon naar binnen.
Er hing warme damp in de wit betegelde badkamer en het rook er naar shampoo. Door het kletterende douchewater heen hoorde ze Lars zachtjes neuriën. Door de kier in de deur kon ze de douchecabine slecht gedeeltelijk zien en door het beslagen glas zag Amber niet meer dan een huidkleurige schim. Lars leek zijn haren te wassen en stond met zijn rug naar de deur toe. De lange lijnen van zijn benen en rug waren goed te zien nu Lars dichter bij het glas was komen staan. Ze hoopte maar dat hij zich niet plotseling om zou draaien. Neuriënd kneedde hij de witte shampoo in zijn haar en draaide zich toen een kwartslag, zodat Amber hem van de zijkant zag. Ze keek naar zijn armen en schouders en hoe ze meebewogen met de knedende bewegingen van zijn handen. Onder zijn rechte rug, bolden zijn billen speels op. Toen bewoog hij opnieuw en Amber deinsde instinctief opzij, maar zag toen dat Lars met zijn gezicht in de douchestraal was gaan staan en de shampoo uit zijn haar spoelde. Door het beslagen glas zag ze zijn donkere, natte haar. Niet alleen op zijn hoofd, maar ook op zijn borst, zijn buik en boven zijn kruis. Veel meer dan vage vormen kon ze niet zien, maar toen Lars opnieuw bewoog en met zijn handen het water uit zijn gezicht wreef, zag ze alsnog hoe een lichte, dunne schim heen en weer zwiepte bij elke beweging van zijn heupen en tegen zijn dijen klapte.
Amber stapte weg van de badkamerdeur, duizelig van de warme lucht en van wat ze gezien had. Ze wilde terug naar de woonkamer om rustig te kunnen zitten, maar in een opwelling draaide ze zich om en liep in plaats daarvan naar de slaapkamer. In het laatje van het bed vond ze opnieuw het rode slipje en stak het onder haar shirt. Toen pas ging ze naar de woonkamer. Zittend op de bank propte ze het slipje snel in haar tas.
6.
Bente kwam thuis nog voordat Lars uitgedoucht was. Ze verontschuldigde zich wel drie keer en zei dat de batterij van haar telefoon leeg was en dat ze daarom niet door had kunnen geven dat ze wat later zou zijn. Amber zei dat ze het niet erg vond. Ze dacht aan het rode slipje in haar tas en vroeg zich af waarom ze dat in hemelsnaam gejat had. Toen dacht ze weer aan Lars onder de douche en om niet weer te gaan blozen, dwong ze zichzelf om te luisteren naar Bente. Tijdens hun gesprek kwam Lars nog even langs, zijn haren netjes gekamd, om gedag te zeggen. Hij ging naar zijn afspraak. Ze zou hem niet meer zien en toen Amber later die middag weer op de fiets naar huis zat, merkte ze dat ze teleurgesteld was.
Die avond, na het eten en na een uur lang in stilte met haar moeder tv te hebben gekeken, was Amber eindelijk alleen op haar kamer. Ze deed de deur op slot en ging zitten aan haar bureau, waar haar tekenboekje en potloden lagen. Naast haar stond haar tas en met enige tegenzin pakte ze Bentes rode slipje eruit. Wat moest ze daar nu mee en waarom had ze het überhaupt meegenomen? Zuchtend opende ze een bureaulade, gooide het slipje erin, en schoof hem weer dicht. Toen sloeg ze haar tekenboekje open en pakte een potlood.
Dit was haar manier om van stress af te komen en om haar gedachten op een rijtje te krijgen. Bladzijdes volgepakt met kleine krabbeltjes en figuurtjes die ze zonder erbij na te denken neerpende, afgewisseld door zorgvuldig getekende fantasiefiguren en landschappen. Het laatste wat ze getekend had, twee dagen geleden, was een draak die met gespreide vleugels over een bergrug vloog. Ernaast begon Amber een krijger te tekenen. Een jager, had ze besloten, die de opdracht had gekregen om met zijn boog de draak te doden. Ze begon te tekenen zoals ze dat altijd deed, gewoon uit haar hoofd, zonder voorbeeld, eerst een ruwe romp en dan een hoofd en armen en benen. De lijnen kwamen vanzelf en ze dacht er niet bij na. Ze had niet eens door dat haar krijger dezelfde proporties, vormen en houding had als die ze die middag nog gezien had. Pas toen ze zag dat ze geen pijl of boog getekend had, omdat haar krijger zijn handen in zijn haar had, drong het besef als een schok tot haar door en sloeg toen haar boekje dicht.
Moedeloos staarde ze naar de zwarte kaft. Ze wilde niet aan hem denken, hij was de vriend van haar nicht, maar wat ze die middag had meegemaakt was het spannendste wat haar ooit overkomen was. Hoe meer ze zich verzette, hoe meer de gedachten zich opdrongen. Zelfs tekenen had niet geholpen. Ze keek opzij naar het bovenste bureaulaatje. Nog zoiets wat ze maar niet uit haar hoofd kon zetten. Ze trok de lade open en pakte het slipje eruit. In het licht van haar bureaulamp leek hij roder dan ooit. Amber kon zich niet voorstellen dat Bente dit zou dragen, die was altijd zo netjes! Ze wilde er ook niet over nadenken, want Bente was tenslotte haar nicht. Gefrustreerd gooide ze het slipje op haar bed en sloeg opnieuw haar tekenboekje open. Het hoofd van de krijger was onherkenbaar, maar zijn lichaam niet. Met hernieuwde energie begon Amber weer te tekenen. Deze keer kon het haar niet schelen op wie hij leek. Al snel raakte ze in een diepe concentratie verzonken en kwamen alle beelden van die dag weer tot leven in haar hoofd en op het papier.
Ze zag pas wat ze getekend had toen het af was. Het was niet langer een krijger, maar gewoon een man, zijn hoofd afgewend en zijn handen op zijn hoofd alsof hij zelf ergens door getroffen was. Hij stond in een laagstaand riviertje met één voet op een kale rots. Zijn naakte rug, benen en billen toonden zijn aangespannen spieren. Tussen zijn harde dijen lag zijn lange, slappe lid als een slang over zijn appelvormige scrotum. Amber had het getekend in één intense stroom van beelden en potloodstreken. Ze voelde zich vermoeid en uitgedroogd en op, maar tegelijkertijd voelde ze zich scherper dan ooit. Met haar ogen op haar tekening stond ze op van haar bureau en deed een stap achteruit, alsof ze het resultaat van een afstand moest bekijken, omdat het gevaarlijk was. Minutenlang staarde ze er naar en draaide zich toen om naar haar bed. Daar lag het slipje.
Ondanks de spanning in haar lijf trok ze kalm haar jeans uit en daarna ook het broekje dat ze eronder droeg. Met het slipje van Bente in haar hand liep ze naar haar spiegel en stak ze haar beide benen in de dunne, rode stof. Toen trok ze het op en keek ademloos naar haar eigen spiegelbeeld. Het rode kant stak fel af tegen de bleke huid van haar tengere onderlijf en de rand ervan was zo laag dat haar spichtige heupen er bovenuit staken. Ook de stugge, lichte haren op haar venusheuvel kwamen boven de rand uit en prikten hier en daar door de kanten sierfiguren. Een rood strikje sierde de achterkant, waar de rand samenkwam met de minieme stof die tussen haar smalle billen gedrukt zat. Aan de voorkant daarentegen was ze bedekt met een dunne, rode stof die haar kruis strak omvatte. Erdoorheen zag ze niet alleen vaag haar volle, blonde haren, maar daaronder ook haar bescheiden, dunne vulva. Een warme gloed vloeide door haar lijf. Ze had zich nog nooit zo vrouwelijk gevoeld.
7.
Amber was op haar rug op bed gaan liggen met haar tekenboekje tegen haar borst gedrukt. Ze genoot van de roes en keek zo af en toe omlaag, naar het boekje in haar handen of naar het rode slipje dat opbolde tussen haar heupen. Ze wist wat ze nu het liefste wilde, maar tegelijkertijd wilde ze het zo lang mogelijk uitstellen. Toen ze uiteindelijk toch haar hand op haar buik legde, ging er een ongecontroleerde rilling door haar lichaam. Haar vingers gleden omlaag, door haar stugge haren en over het zachte kant tot ze haar kruis bedekten en ze haar warme dijen om ze heen sloot. Voorzichtig kneep ze zo haar vulva samen, bang om al direct haar hoogtepunt te bereiken en zo de magie van het moment te doorbreken. Het was warm in haar schoot en het slipje voelde stroef en klammig aan tussen haar vingertoppen. Ze masseerde de stof en de lippen eronder, die klopten van opwinding. Toen spreidde ze haar dijen net genoeg om over haar kruis te kunnen wrijven, zoals ze dat normaal liggend op haar buik deed. Met haar andere hand pakte ze het tekenboekje van haar borst en keek naar haar tekening, terwijl ze zuchtend het natte slipje over en tussen haar opgezwollen lippen wreef. Het was heerlijk en het vulde haar met een ondraaglijke warmte, maar het was niet genoeg. Niet vandaag. Ze legde haar boekje open naast haar neer en nam het potlood eruit.
De vochtige stof van het rode slipje had zich als gegoten naar haar kruis gevormd en toen Amber het opzij probeerde te schuiven, bleef het steken tussen haar lippen. Met moeite trok ze het er tussenuit en in het licht van haar bureaulamp zag ze het glimmen van haar vocht. Opgewonden keek ze omlaag langs haar buik en venusheuvel naar haar lippen die nu dikker en roder dan normaal waren en ook iets verder uit elkaar waren gaan staan, waardoor haar roze binnenste lipjes ertussenuit kwamen. Amber wist dat ze dicht bij haar hoogtepunt was, want toen ze haar hand weer op haar kruis legde, voelde ze haar hartslag omhoog schieten en haar middelvinger tussen haar lippen schuiven, die glad waren van het vocht uit haar binnenste. Ze hield er niet van om haar vinger naar binnen te brengen, omdat dat onnatuurlijk voelde en pijn deed, maar vandaag was anders. Met het puntje van haar pink drukte ze voorzichtig door het warme vocht en voelde haar nagel tegen de randen van haar nauwe opening. Ze sneden pijnlijk in haar gevoelige vlees en Amber trok haar pink weer terug. In plaats ervan nam ze het potlood tussen haar vingers en bracht de stompe achterkant ervan haar haar kruis. Amber haalde diep adem, blies uit en drukte het potlood bij haarzelf naar binnen.
Ze dacht aan Lars. Hij lachte naar haar vanonder de douche en gebaarde haar om bij haar te komen. Dampend water stroomde langs zijn behaarde borstkas en zijn gespierde benen en zijn slanke lid, dat bungelde tussen zijn dijen, terwijl het potlood zonder weerstand bij haar naar binnen gleed, zonder dat ze er bij nadacht. Ze schrok op toen het niet verder naar binnen kon en haar binnenste raakte. In een reflex spande ze de spieren in haar onderlichaam aan en dat was genoeg om haar eindelijk tot een climax te brengen. Haar rug kromde zich en ze omklemde het potlood, terwijl ze haar ogen dichtkneep en hijgend naar adem hapte. Eindeloos schokten haar heupen en spartelde Amber hulpeloos op haar bed als een vis op het droge. De beelden van Lars bleven door haar hoofd schieten tot haar lijf tenslotte tot rust kwam en hij langzaam uit haar fantasie vervaagde.
Amber opende haar ogen. Met haar armen om haar bovenlijf geklemd lag ze wijdbeens, met opgetrokken knieën op bed. Haar benen deden pijn van het aanspannen en ook haar kruis voelde beurs aan van de spastische samentrekkingen. Het potlood stak met de punt omhoog uit haar binnenste. De kamer rook naar haar vocht. Toen Amber het potlood vastpakte en naar buiten trok, voelde ze tot haar schrik een nieuwe samentrekking door haar lijf gaan, alsof ze opnieuw een hoogtepunt ging bereiken, maar de warme gloed ebde weer weg en het potlood verscheen tussen haar dijen, glanzend en met een dun sliertje doorzichtig vocht aan het uiteinde. Ze legde het weg, kroop onder de dekens en viel in een diepe slaap.
Deel 2
8.
De ruzies met haar moeder werden erger. Het leek wel of zij en Amber elkaar met de dag slechter verdroegen. Misschien lag het aan haar nieuwe medicijnen, misschien lag het ook wel aan Amber, zoals haar moeder zei. Ze voelde zich de laatste tijd niet zichzelf. Ze was prikkelbaar, warrig en rusteloos. De enige met wie ze echt kon praten, was Bente.
“Heb je het derde seizoen al gezien?” Vroeg Bente. “We zouden een aflevering kunnen kijken.”
Amber knikte enthousiast. Ze zaten samen op de bank en praatten over hun favoriete serie. Met z’n drieën hadden ze nasi goreng gegeten en nu zat Lars aan de afgeruimde tafel nog wat laatste dingen te doen op zijn laptop. Hij keek zo af en toe vanuit zijn ooghoeken naar Amber en Bente en glimlachte dan. Amber deed haar best om niet terug te glimlachen.
“Eén aflevering dan,” antwoordde ze. “Dan moet ik naar huis.”
Ondanks de spannende eerste aflevering van het nieuwe seizoen en het constante commentaar van Bente op de knappe hoofdrolspeler, kon Amber haar aandacht niet bij de serie houden. Ze bleef opzij gluren naar Lars, zijn blik ontwijkend, terugdenkend aan die middag dat ze op bezoek was. Zijn strakke hardloopbroekje, het rode slipje, zijn schim onder de douche, haar tekening, het potlood. Haar gedachten wonden haar op, maar toen ze zag hoe Bente ook opzij keek naar Lars en hoe haar gezicht oplichtte door de liefde en het begrip die alleen verliefde stellen elkaar kunnen geven, vulde haar hart zich met enkel verdriet. Die liefde en dat begrip waren alleen voor gelukkige mensen. Ze zuchtte en beet op haar lip. Te laat zag ze dat Bente haar gezichtsuitdrukking opgemerkt had.
“Hee,” zei ze zacht, alsof Lars het niet mocht horen, en legde haar hand op Ambers knie. “Als je wilt, kun je hier ook blijven hoor. We hebben een logeerkamer met een bed, dat kan ik zo voor je opmaken. Als je moeder dat goed vindt, natuurlijk.”
Amber gaf geen antwoord, maar vocht tegen haar tranen. Ze voelde ze zich zo schuldig tegenover Bente. Vanwege de manier waarop ze over Lars dacht, vanwege het rode slipje. Ze verdiende het helemaal niet om zo aardig behandeld te worden. Ondertussen wreef Bente troostend over haar been.
“Weet je wat? Ik bel je moeder wel even. Dan vindt ze het vast oké. Je kunt een pyjama van mij lenen en we hebben ook nog wel een tandenborstel voor je.”
In stilte veegde Amber haar tranen weg en luisterde hoe Bente met haar moeder belde. Het interesseerde haar kennelijk weinig, want ze was snel overtuigd. Bente knipoogde en zei dat het in orde was, waarna ze een nieuwe aflevering van de serie startte. Lars keek even hun kant op vanaf de andere kant van de kamer en knipoogde eveneens. Het maakte Amber warm van binnen, al wist ze niet of het voor haar bedoeld was. Ze deed haar best om haar aandacht bij de serie te houden, maar dreef in haar gedachte telkens weer af naar Lars.
“Oké, ik ga naar bed,” zei Bente een half uur later. “Kijk jij de serie maar verder als je wilt, zolang je mij morgen maar niet vertelt hoe het afloopt! Oh ja, ik zal zo ook je bed nog even in orde maken. Je weet waar de logeerkamer is, hè?”
Amber knikte.
“Morgenochtend ben ik vroeg weg,” ging Bente verder en rekte zich gapend uit. “Dus misschien zie ik je niet meer. Maar ik weet zeker dat Lars wel een lekker ontbijtje voor je maakt. Toch, schat?”
“Ja, schat,” antwoordde Lars spottend en knipoogde opnieuw naar Amber, die blozend opzij keek.
“Ik help je wel even met het bed opmaken,” zei ze tegen en Bente vluchtte achter haar aan de kamer uit.
Ze zou die avond slapen in het kleine kamertje naast de woonkamer, vlakbij de voordeur. Samen hadden ze het bed opgemaakt en Bente had haar een handdoek, een tandenborstel en een stapeltje makkelijke kleren gegeven om in te slapen voordat ze haar een goede nachtrust wenste en verdween richting haar slaapkamer. Alleen in haar logeerkamertje bekeek Amber de slaapkleding die Bente voor haar had achtergelaten. Een pyjamabroek, shorts, een lang shirt, een jurkje en meer. Ze was moe en wist dat ze als een blok zou slapen als ze nu ging liggen, maar ze wist ook dat Lars nu alleen was in de woonkamer en dat dit haar kans was om… ja, wat eigenlijk? Lars had Bente, dus waarom zou hij omkijken naar haar? En wat zou hij überhaupt zien in een jong, onooglijk meisje zoals zij?
De donkere wolk van haar verdriet dreigde haar weer te overmeesteren, maar Amber vermande zich en dacht aan hoe Lars naar had gekeken had. Zijn warme blik, zijn knipogen. Hij accepteerde haar zoals ze was en ook al kon het nooit wat worden, toch vond ze het prettig om bij hem in de buurt te zijn. Ze keek naar de stapel kleding en probeerde zich in te beelden wat Lars leuk zou vinden. Toen kleedde ze zich uit tot haar ondergoed om daarna een los, katoenen shirtje aan te trekken en een paar wijde shorts. Haar hart klopte in haar keel, maar gek genoeg was ze nu vastberaden om te terug de woonkamer in te gaan, terug naar Lars.
Hij was klaar met werken. Zijn laptop lag dicht op tafel en hij had het late nieuws opgezet, zijn armen over de rugleuning van de bank en zijn voeten op de salontafel. Hij keek Amber aan toen ze de kamer in liep en bekeek uitdrukkingloos haar slaapkleding.
“Ga je ook al slapen?”
“Nee, nog niet.”
“Kom je nog even tv kijken? Ik heb het nieuws opgezet, hopelijk vind je dat niet erg.”
“Nee hoor, helemaal niet.”
Op haar blote voeten liep Amber door de warme woonkamer richting de bank en merkte hoe Lars keek naar haar blote benen. Het lukte haar om niet te blozen. Ze ging naast hem op de bank zitten en voelde zijn gestrekte onderarm tegen haar haren toen ze achterover leunde. Lars keek naar de tv. Hij droeg een T-shirt en jeans en ze kon het niet laten om even naar zijn kruis te kijken, denkend aan het weinig verhullende sportbroekje, maar het was waren geen strakke jeans en zijn kruis was slechts een vormloze bult. Ze voelde zich zelfverzekerd en een tikkeltje rebels nu Bente er niet was en ze besloot net als Lars haar benen op de salontafel te leggen. Vanuit zijn ooghoeken keek hij opzij naar haar dunne, gladde benen en toen, alsof hij zich betrapt voelde, naar haar.
“Wil je iets anders zien? Een serie?” Vroeg hij kalm.
“Nee hoor, dit is ook goed,” antwoordde ze.
Hij glimlachte en richtte zijn aandacht toen weer op de tv. Een nieuwe energie zinderde door Ambers aderen. Ze merkte hoe hij naar haar keek. Ze merkte dat hij zich inhield om niet nog méér naar haar te kijken.
“Zit je wel goed zo?” Vroeg hij toen. “Je mag het jezelf ook wel gemakkelijker maken, hoor.”
Amber gaf geen antwoord, haar zojuist verworven zekerheid plotseling weer omgekeerd. Wat bedoelde hij daarmee? Lars keek haar weer aan met zijn vriendelijke blik en zijn wenkbrauwen speels opgetrokken. Amber besloot zich niet te laten kennen en trok haar benen van de salontafel af.
“Vind je het goed als ik mijn benen over de jouwe leg?” Vroeg ze brutaal en toen Lars instemmend knikte, draaide ze haar lijf een kwartslag tot ze met haar rug tegen de zijleuning van de bank zat. Toen strekte ze haar benen uit en legde ze over de zijne. De ruwe spijkerstof wreef prikkelend langs haar blote kuiten. Onbewogen keek Lars toe hoe ze ging verzitten. Zijn kalme ogen gingen van haar benen naar haar shorts en shirtje.
“Mooie outfit,” zei hij. “Komt me bekend voor.”
“Dank je,” antwoordde ze en keek hem aan.
Deze keer kruisten hun blikken. Opgelaten maar doodsbenauwd keek Amber hem recht in zijn kalme, grijze ogen die haar volledig leken te doorgronden, alsof ze tot achter in haar schedel keken. Even zag ze zijn gestrekte arm bewegen op de leuning en vreesde, nee hóópte, dat Lars haar zou omhelzen en haar zou vertellen en dat alles goed zou komen, maar er gebeurde niets en hij richtte zijn blik opnieuw op de tv.
Boos op haarzelf en op haar infantiele fantasieën, zakte Amber verder onderuit en dwong haarzelf om ook naar de tv te kijken, maar ze kon haar aandacht er niet bij houden. Ze stond op het punt om teleurgesteld naar bed te gaan, toen ze opmerkte dat Lars vanuit zijn ooghoek een heimelijke blik in haar richting wierp. Het was moeilijk te zien, omdat ze deed alsof ze het niet doorhad, maar na een paar van zijn stiekeme blikken wist ze zeker dat hij haar aan het begluren was. Dat besef gaf haar zoveel genoegdoening dat ze slechts met moeite een brede glimlach kon onderdrukken. Zo onopvallend mogelijk probeerde ze te zien waar Lars naar keek. Zijn steelse blikken waren vooral gericht op haar blote benen die over de zijne lagen, maar leken zo nu en dan af te drijven naar haar smalle heupen en zelfs naar haar bescheiden borsten.
Waarom keek hij zo naar haar? Hij had Bente toch? Hoe kan hij ooit oog hebben voor iemand zoals zij?
“Ik ga zo slapen,” zei Lars toen het nieuws afgelopen was en de reclame begon. “Als je wilt, mag je tv blijven kijken hoor. Dan zie ik je morgenvroeg weer. Welterusten.”
“Welterusten,” antwoordde Amber zachtjes, trok haar benen op en keek toe hoe Lars de kamer verliet.
9.
Ze kon niet slapen. Er ging teveel door haar hoofd. Terwijl ze op haar logeerbed lag, starend naar het plafond, bleef ze denken aan Lars en was radeloos. Zoveel verschillende emoties gingen er door haar heen, dat ze niet meer wist wat ze wilde. Ze wilde niet aan Lars denken, maar ze wilde hem ook niet uit haar gedachten laten. Ze wilde datgene wat ze niet kon hebben en ze wilde dingen zeggen die ze niet kon zeggen.
Ten einde raad klom Amber uit bed en zocht haar tas. Gekleed in een dun jurkje en met haar tekenboekje en potlood in haar hand sloop ze de kamer richting de woonkamer. Het was donker en stil en warm ondanks het late uur. Ze deed het licht boven de eettafel aan en ging zitten. Hoewel ze niet nagedacht had over wat ze wilde tekenen, kwam de inspiratie vanzelf en begon ze aan de ruwe schets. Zo ging dat altijd als ze gestrest was. Zonder duidelijk doel voor ogen, tekende ze koortsachtig alles wat er in haar opkwam en ze verloor alle besef van tijd en ruimte. Alles wat de laatste tijd gebeurd was, leek ongehinderd en ongefilterd uit haar potlood te vloeien. Langzaam maar zeker ontstond een beeld. De draak was er weer, en de bergen, en de krijger, maar deze keer slechts in woeste, grove lijnen. Alles straalde een rauwe kracht uit die haar verder aanspoorde maar haar ook verontrustte. Waar kwam dit vandaan?
“Amber.”
Verstijfd van de schrik keek ze opzij. In het midden van de kamer, tussen haar en de deur, stond Lars.
“Is alles goed?” vroeg hij zachtjes.
Maar Amber zat als versteend op haar houten stoel. Ze had hem niet binnen horen komen en was te diep in haar tekening opgegaan om hem te zien. Hoe lang stond hij daar al? Hoeveel had hij gezien? Ze kon niks anders dan staren naar de man die haar verbaasd en bezorgd aankeek. Ook toen hij langzaam haar kant op kwam lopen, was ze niet in staat om te antwoorden of om zelfs maar te bewegen. Ze kon alleen maar staren naar de slanke gestalte die als in een droom op haar af kwam. Aan zijn warrige haardos en de wallen onder zijn ogen te zien, kwam hij net uit bed en hij droeg een wit T-shirt en een dunne, geruite pyjamabroek. Het was het laatste waar ze naar wilde kijken en ze probeerde oprecht om haar blik er van af te wenden, maar als gehypnotiseerd fixeerden haar verwarde ogen zich op zijn kruis.
Bij elke stap die Lars zette, bewoog het onmiskenbare silhouet van zijn lid met hem mee. Als een slanke pendule, nauwelijks gehinderd door de dunne stof, wiegde hij van links naar rechts, opgestuwd door zijn stevige bovenbenen, tot hij de andere dij raakte en teruggeworpen werd. Wanhopig richtte ze haar aandacht op de tafel en de half voltooide tekening voor haar. Met een schok besefte ze wat ze getekend had, maar het was al te laat om het te verbergen. Lars stond nu achter haar, zijn handen op de stoelleuning, en hij bekeek haar ruwe schets, maar zei niets. Dat was ook niet nodig, want ze wist al wat hij nu wel niet van haar moest denken. Wie ging er nou midden in de nacht, in het huis van een ander, aan de keukentafel zitten en dit soort dingen tekenen? Hij dacht nu vast en zeker dat ze gestoord was.
Maar Lars zei niks. Hij keek alleen naar de woest geschetste bergen, de draak en bovenal de naakte krijger, die ondanks de grove lijnen duidelijk en prominent getekend was. Met elke seconde dat hij zweeg, voelde Amber haar hart verder wegzinken in een kille poel van duisternis, tot ze het niet langer aankon en snikkend opstond van de tafel om terug naar de logeerkamer te rennen. Lars pakte haar onderarm vast, maar ze worstelde zich uit zijn grip en probeerde alsnog uit de kamer te ontsnappen, maar ze gleed uit en viel voorover op de houten vloer. Huilend krabbelde ze op, maar alle kracht was uit haar benen verdwenen en ze kon niet meer doen dan overeind zitten en verslagen haar gezicht in haar handen begraven.
“Amber, het geeft niet,” hoorde ze boven zich en ze keek voorzichtig op. Door de mistige waas van haar tranen zag ze hoe Lars voor haar stond en kalm naar haar glimlachte.
Ze voelde zich zó stom. Niet alleen had Lars haar kinderachtige krabbels gezien, maar ze had ook nog eens haar tranen niet kunnen bedwingen en tot overmaat van ramp was ze onderuit gegaan in zijn keuken. En toch, nu ze de tranen uit haar ogen veegde en langzaamaan op adem kwam, kon het haar allemaal niet meer schelen. Dit was nu eenmaal wie ze was en erger kon het bovendien niet meer worden. Ze lachte plotseling om de absurde situatie waarin ze zich bevond en ze hoorde hoe Lars met haar mee lachte. Misschien was het toch allemaal niet zo erg als ze dacht. Ze keek omhoog, in Lars’ begripvolle ogen. Hij had zijn hand naar haar uitgestoken en zonder erbij na te denken greep ze hem vast. Hij trok haar omhoog en voordat ze iets kon zeggen, drukte hij haar tegen zijn borst.
Hij rook naar de slaapkamer waar ze pas nog ingeslopen was en naar de nette stapeltjes kleding die ze in zijn kast had zien liggen. Het was een rustgevende geur en Amber genoot ervan nu ze met haar wang tegen zijn borst gedrukt stond en haar armen om hem heen geslagen had. Zijn borst voelde aangenaam warm aan door het katoenen shirt en ze voelde zijn hartslag. Hij hield haar voorzichtig vast, zijn kin en neus in haar warrige kruin gedrukt en zijn warme handen op haar rug. Haar eigen hart klopte als een bezetene en ze wist zeker dat hij dat ook voelde, maar het kon haar nu even niks schelen. Ze kroop nog iets dichter tegen hem aan en haalde diep adem.
Het was alsof al haar zintuigen in hoogste paraatheid waren gebracht. Het geluid van zijn kalme ademhaling en hoe die door haar haren vloeide. De bedwelmende, aardse geur van zijn borst. Zijn benen tegen de hare. Zijn kruis tegen haar buik. Zijn buik tegen haar borsten. Kon ze de hele nacht maar zo blijven staan. Met een diepe zucht ademde ze uit en voelde met haar handen over zijn rug, waar ze zijn ruggengraat voelde en zijn ribben en de band van zijn pyjamabroek. Toen voelde ze dat hij hetzelfde bij haar deed en werd ze zich plotseling bewust van haar schaarse kleding. Ze droeg slechts het dunne jurkje dat Bente naast haar bed gelegd had en een geleend broekje. Nu ze voelde hoe Lars met zijn handen haar rug streelde en ook de huid van haar deels ontblote schouders en bovenrug, besefte ze pas hoe ze eruit gezien moest hebben toen ze zo onderuit gegaan was zojuist. Op dat gênante moment had hij ongetwijfeld onder haar jurkje haar broekje kunnen zien en wie weet wat voor inkijk ze wel niet gehad had.
Ze zette die gedachte uit haar hoofd. Ze wilde genieten van dit moment. Diep begraven in zijn omhelzing voelde Amber zich veilig en geaccepteerd. Ze streelde zijn rug en wreef met haar wang tegen zijn borst, waarna ze vol ongeloof voelde hoe Lars zijn lippen tegen haar kruin drukte en haar kuste, terwijl zijn warme handen niet meer alleen haar rug, maar ook haar zij begonnen te verkennen en alsmaar lager over haar onderrug streelden. Wat gebeurde er? Dit kon toch niet? Hij had Bente toch? Zij lag toch in de kamer ernaast te slapen? Hij kon toch nooit geïnteresseerd zijn iemand als Amber?
Ze besefte pas echt wat er gebeurde toen ze voelde hoe de zachte, bolle vorm die al die tijd teder tegen haar buik gedrukt had, begon te veranderen. Een steviger, priemend gevoel begon zich te vormen bij haar navel en gevuld met een mengeling van spanning en twijfel voelde ze hoe die sensatie langs haar buik stapsgewijs omhoog kroop. Hoe onervaren en onzeker ze ook was, ze was niet achterlijk en voorzichtig maakte ze zich los uit zijn omhelzing tot ze hem aan kon kijken, haar handen nog altijd op zijn heupen en de zijne om haar middel. Hun blikken kruisten. Met zijn zachte, blauwe ogen leek hij recht door haar heen te kijken, zonder dat zij er zelf iets in kon lezen. Het was een spannend, maar verwarrend gevoel en ze moest vechten tegen een plotselinge drang om hem weer tegen zich aan te drukken, maar Amber rechtte haar rug en beantwoordde zijn blik.
Ze zeiden niets, maar ze wist dat ze elkaar hadden begrepen. Tegelijkertijd trokken ze hun handen van elkaar af en bekeken elkaar voor de laatste keer. Terwijl haar ogen van zijn lange, slanke torso en zijn licht behaarde armen naar zijn stevige benen en zijn kruis gingen, dat nu in een vreemde hoek schuin omlaag wees door zijn dunne broek, reisde zijn blik van haar blote, smalle schouders naar haar bescheiden borsten en haar kleine tepels die nu door het katoen van het jurkje priemden.
“Slaap lekker,” zei Lars en liet haar achter in de stille, donkere keuken.
10.
Ze had die nacht nauwelijks geslapen en toen ze volgende ochtend hoorde ze hoe iemand voorzichtig de voordeur van het slot haalde, was Amber direct klaarwakker. Ze was alweer vergeten dat Bente die ochtend vroeg weg moest en dat ze nu opnieuw alleen zou zijn met Lars. Wat moest ze nu? Doen alsof er niks gebeurd was en samen met hem ontbijten? Zich snel aankleden en het huis uit sluipen voor hij het door had?
Zo snel mogelijk vertrekken was de verstandige optie en ze keek naar haar kleren die over de stoel naast haar bed hingen. Ze kon zich geruisloos aankleden en simpelweg verdwijnen. Op die manier kon er nooit meer zoiets gebeuren als de afgelopen nacht en zou ze Bentes vertrouwen ook nooit beschamen. Aan de andere kant kon ze ook doen alsof er niks gebeurd was en gewoon met Lars ontbijten. Dat zou in elk geval minder verdacht zijn dan wegsluipen als een dief. Bovendien kon een ontbijtje geen kwaad toch?
Er was een derde optie die ze niet eens overwogen zou hebben als de gebeurtenissen van die nacht niet plaatsgevonden hadden. Het was een krankzinnige, onverstandige, gevaarlijke optie, maar Amber kon hem inmiddels niet meer uit haar hoofd zetten. Wat nu als ze voor één keer deed wat ze zelf wilde? Wat goed voelde in plaats van wat wenselijk was? Ze besefte dat ze haar keuze al gemaakt had en dat niets haar nu meer tegen kon houden. Het voelde bevrijdend en beangstigend tegelijk. Voor het eerst in haar leven dacht ze niet na over de gevolgen en stapte uit bed. Ze droeg nog steeds het jurkje dat ze als pyjama te leen had gekregen en in een opwelling, alsof ze definitief haar schepen achter haar verbrandde, trok ze haar broekje uit en liep vastberaden de logeerkamer uit, de hal in.
Op haar blote voeten, gehuld in niets anders dan het dunne katoen van haar jurkje, liep ze langzaam naar de deur aan de andere kant van de hal. Zachte muziek klonk door de deels geopende deur en toen ze in de deuropening ging staan, zag ze hoe Lars op het brede zat, met zijn rug tegen de hoofdsteun en een boek op zijn schoot. De dekens bedekten zijn onderlijf en benen, maar niet zijn ontblote bovenlijf. Door de deels geopende gordijnen vielen stralen zonlicht op zijn glanzende borstharen. Hij keek haar aan.
Als hij verbaasd was om haar hier te zien, dan liet hij het niet merken. Zijn kalme, grijze ogen bleven op haar gericht, terwijl hij zijn boek weglegde. Hij gebaarde naar de lege plek naast hem op het bed. Bentes plek. Onverschrokken klom Amber op het bed en ging naast hem zitten, haar rug tegen Bentes kussen. Ze spraken niet, maar dat hoefde ook niet. Lars was de eerste die het oogcontact verbrak en zijn blik dwaalde af langs haar tengere, ontblote schouders, haar bescheiden boezem, bedekt door enkel een dun laagje katoen, haar smalle heupen en haar ranke, gladde benen. Het jurkje was wat opgekropen toen ze op het bed was komen zitten en toonde nu ook een klein stukje van haar witte dijen. Zou hij vermoeden dat ze niets onder dit jurkje droeg?
Voor het eerst zag ze een barst in zijn beheerste, stoïcijnse pantser. Een twijfel leek in hem te zijn gekropen. Hij fronste en even leek het alsof hij plotseling in woede zou uitbarsten of beschaamd de kamer uit zou rennen, maar toen herpakte hij zich en richtte zijn ogen weer op de hare. Voor zover er al een weg terug zou zijn geweest, was dit Ambers laatste kans geweest en ze had hem zonder twijfel laten varen. Te vaak had ze zich aangepast en de weg van de minste weerstand gekozen, maar niet vandaag. Ze tilde haar hand op en overbrugde de afstand tussen hen tweeën. En rilling ging door hen beide, alsof de opgebouwde spanning zich ontlaadde, toen ze met haar vingertoppen over zijn borst streek. Door zijn lichte, warme huid voelde ze zijn hartslag en zijn blonde borstharen kietelden haar handpalm nu ze over zijn tepel streek. Lars liet haar haar gang gaan.
In het heldere ochtendlicht bestudeerde ze het mannenlijf naast haar. Alles was onontgonnen terrein, maar anders dan de dag ervoor voelde ze nu geen angst of gêne. Enkel een kalme vastberadenheid. Haar hand gleed nieuwsgierig over zijn torso en buik. Een aangename tinteling ging door haar heen toen ze rand van de lakens bereikte en ze de onbedekte huid van zijn heup zag. Net als zij droeg hij niets behalve een dunnen laag stof. Amber wist wat ze nu wilde doen en zien en voelen, maar wilde ze wilde ook haar tijd nemen en niets missen, dus hield ze zich in. Met haar hand op zijn heup boog ze zich naar Lars toe, sloot haar ogen en kuste hem.
Het was een zachte, tedere kus zonder haast en zonder schuldgevoel. Gewoon twee mensen die door toeval in elkaars baan waren geraakt en sindsdien om elkaar heen hadden gedraaid tot deze onvermijdelijke botsing. De stoppels op zijn kin prikten aangenaam in haar huid en zijn warme lippen liefkoosden de hare terwijl ze dichter tegen hem aan kroop. Het was overweldigende ervaring waar ze een week eerder alleen nog maar van had kunnen dromen en waar ze normaliter allang genoegen mee genomen zou hebben, maar nu wilde ze meer. Tergend langzaam maakten hun monden zich los van elkaar. Even keken ze elkaar aan en glimlachten speels in de wetenschap dat ze een grens overschreden hadden en daar maling aan hadden. Toen verlegde Lars zijn aandacht naar haar lijf.
Tijdens het zoenen was het schouderbandje van haar jurkje, zonder dat ze het opgemerkt had, omlaag gegleden. Behalve haar uitstekende sleutelbeen en borstbeen, waren nu ook enkele ribben en een deel van haar borst onbedekt. Ze had zich altijd onzeker gevoeld over haar borsten, maar vandaag niet en toen Lars de rand van het jurkje omlaag duwde en haar kleine, puntige tepel onthulde, voelde zich volledig geaccepteerd. Haar borst verdween in zijn warme hand, die teder streelde en kneedde. Amber had haar eigen hand nog steeds op zijn heup en zag toen dat de dekens tijdens hun zoenpartij verschoven waren.
Gefascineerd keek Amber hoe de warrige haren op Lars' buik een brede streep vormden bij zijn onderbuik en van daar een pad omlaag vormden tot ze overgingen in een veld van onberispelijk korte, blonde haartjes. Daar, tussen zijn stevige dijen, net boven de rand van de dekens, begon de basis van dat lichaamsdeel waar ze tot nu alleen een glimp had opgevangen. Zonder te twijfelen schoof ze de lakens opzij en liet het uitzicht op haar inwerken.
Tussen zijn licht gespreide benen hing zijn lid ontspannen over zijn zachte scrotum. De korte haartjes hielden op waar de gladde, kale stam begon. Languit gedrapeerd lag hij nu voor haar, een ervaring die dat haar volledig vreemd was en haar eindelijk interesseerde. Hij was dunner en slapper dan ze verwacht had en zijn voorhuid vormde een puntig tuitje dat lusteloos omlaag hing langs zijn kale balzak. Met haar vingers streek ze door de haren op zijn onderbuik, die bijna net zo kort waren als de stoppels om zijn kin, tot haar vingertoppen de gladgeschoren huid van zijn pik bereikten. Hij oogde zo kwetsbaar dat ze hem nauwelijks durfde te beroeren en ze liet haar vingers enkel over de lengte van dat merkwaardige, bleke lichaamsdeel glijden. Bij het einde voelde ze een rand en een verdikking en daarna het zachte kroontje van zijn voorhuid. Ze verzamelde haar moed, schepte de zachte pik op in haar hand en omsloot hem met haar vingers.
Hij voelde opvallend koel aan en hing losjes in haar greep, alsof hij er elk moment uit kon glippen. Toch was het niet onprettig en het gaf haar een verrassend machtig gevoel om zoiets kwetsbaars vast te houden. Voorzichtig masseerde ze de gladde stam en wreef met haar duim over de rand bij het uiteinde. Vrijwel meteen voelde ze een verandering. Lars zuchtte zachtjes en het lid in haar hand begon op te zwellen. Bij elke knedende beweging die ze maakte, voelde ze hoe de stam haar hand verder vulde en zag ze de punt van zijn pik verder uit haar hand steken. De slappe, koele zachtheid van zojuist begon plaats te maken voor een stevige volheid. Al snel begon de voorhuid zich te ontrollen en zag Amber het paarsrood van zijn eikel verschijnen. De snelgroeiende pik begon zichzelf op te richten en trok haar hand mee omhoog tot hij recht omhoog wees en volledig hard was geworden. Toen liet ze hem los om hem beter te kunnen aanschouwen.
Nu de ongelofelijke transformatie voltooid was, keek Amber vol bewondering toe. In zekere zin was het haar creatie en ze was trots op het resultaat. Van een slap en zacht aanhangsel had zij een fier opstaande fallus gemaakt. Hij was niet alleen harder en stijver geworden, maar ook langer en dikke aderen kringelden langs de stam omhoog. Hij was niet volledig recht, maar kromde wat, waardoor de opgezwollen eikel naar Lars buik wees. Tevreden nam ze hem weer in haar hand en voelde Lars opnieuw goedkeurend zuchten. Al die tijd had hij aanmoedigend haar inmiddels ontblote borsten gemasseerd. Ze besloot dat het wel zo eerlijk was om haarzelf helemaal te ontbloten en richtte daarom onder zijn toeziend oog haar been op, waardoor haar jurkje opzij gleed en haar kruis toonde.
Ze voelde zijn pik zo mogelijk nog iets harder worden toen hij haar zo aanschouwde. Eén been gestrekt op het bed één opgericht, zodat tussen haar smalle heupen haar blond behaarde venusheuvel zichtbaar werd en eronder haar dunne schaamlippen. Zijn warme hand verplaatste zich naar haar heup en toen haar dij en toen haar kruis. Een kort kreuntje ontsnapte aan haar keel en ze kneep in de harde, slanke pik in haar hand toen Lars haar vulva met zijn vingers omsloot. Zijn handpalm wreef over de stugge haren boven haar lippen, terwijl die door zijn vingers zachtjes gekneed werden. Amber merkte toen pas hoe vochtig ze eigenlijk al was. Plagerig gleden zijn vingertoppen over, langs en tussen haar lippen tot hij ze met twee vingers spreidde om haar gevoeligste plekje te beroeren. De verleiding was immens, maar Amber gaf zich nog niet over aan haar eigen genot. Ze bracht haar aandacht weer naar de stijve pik in haar hand. Ze wist wat ze wilde doen, ook al wist ze niet precies hoe.
Ze pakte hem bij de basis vast, zodat een flink stuk nog boven haar vingers uit stak en boog zich toen voorover. Eerst kuste zijn eikel voorzichtig en voelde een siddering door zijn lijf gaan. Toen sloot ze haar lippen om het puntje en bewoog ze langzaam op en neer, terwijl ze telkens iets meer van hem in haar mond nam. Een nieuw gevoel van macht bekroop haar nu ze hem zo in haar greep had. Alsmaar ietsje verder gleed hij in en uit haar mond en ze vroeg zich af hoever ze kon gaan. Haar spieren en kaken begonnen al wat te protesteren, maar ze was vastberaden om haar grens op te zoeken. Zijn eikel had ze volledig in haar mond en haar lippen sloten zich nu om zich stam. In haar mond wreef zijn pik langs haar tong en verhemelte en steeds dichter naar haar keel toe. Lars leek te beseffen wat ze wilde en ze voelde een aanmoedigende hand op haar achterhoofd. Waarom wist ze niet, maar ze moest en zou verder gaan. Ze onderdrukte een kokhalsneiging toen zijn eikel haar keel bereikte. Diep ademend door neus drukte ze haar opengesperde mond nog iets verder omlaag langs zijn schacht tot zijn eikel haar keel leek te blokkeren en ze plotseling proestend omhoog kwam. Eindeloos lang leek de glanzende, slanke pik die uit haar keel omhoog gleed tot ze happend naar adem boven zijn kruis hing en het speeksel van haar kin veegde. Wat had haar bezield om haarzelf zo tot het uiterste te drijven? Lars kwam rechtop zitten en keek haar vragend aan. Ze wist wat hij wilde en ze wilde het zelf ook.
Hij nam haar handen in de zijne terwijl hij rechtop ging zitten tegen de hoofdsteun van het bed. Amber liet zich leiden en sloeg één been over hem heen zodat ze op zijn schoot kwam te zitten, op de dezelfde ooghoogte als hij. Terwijl ze het jurkje uittrok over haar hoofd, streelde hij haar borsten en benen en keek haar toen verwachtingsvol aan. Amber was aan zet en dat beviel haar wel. Ze schoof haar heupen dichter naar hem toe, richting zijn opstaande pik, tot haar gespreide lippen zijn harde schacht bereikten. Plagend wreef ze op en neer tegen de gladde stam met haar vulva, die zich gretig naar hem vormde en de slanke stam omhelsde, die glansde van haar vocht en speeksel. Soepel gleed het harde lid over haar clitoris en dreef haar verlangen alsmaar verder op. Lars boog zich voorover, nam haar linkerborst in zijn hand en kuste haar toen op haar tepel.
Ze had haar hoogtepunt kunnen bereiken, terwijl ze hem zo bereed en ze toekeek hoe haar kleine borst verdween in zijn mond om geliefkoosd en bemind te worden, maar daar nam ze geen genoegen mee en richtte zich voor hem op. Terwijl haar vochtige borst uit zijn mond gleed, plaatste Lars zijn linkerhand op haar benige heup en zijn rechter op zijn pik, die hij iets naar voren duwde om zijn eikel recht omhoog te laten wijzen, richting naar gretige schoot. Toen keek hij haar aan, het initiatief opnieuw in haar handen. Amber beantwoordde zijn blik en zich zakken.
Haar gevoelige, natte lippen omsloten zijn eikel, die zich tegen haar opening drukte. Ze had nooit meer dan een vinger in zich gehad. Onwennig stuwde ze haar bekken tegen hem aan, maar ze leek hem niet te kunnen ontvangen, hoe graag ze het ook wilde. Ongeduldig nam ze hem in haar hand en probeerde hem naar binnen te duwen, maar een plotse pijnscheut hield haar tegen. Frustratie, woede en verdriet welden in haar op nu ze zo dichtbij was, maar Lars pakte opnieuw haar handen vast, keek haar bemoedigend aan en haalde diep adem. Amber deed hetzelfde en samen ademden ze uit en weer in, uit en weer in. Haar spanning ebde langzaamaan weg en op het ritme van hun ademhaling begon ze haar heupen opnieuw naar hem toe te bewegen, zijn eikel eerst alleen tussen haar lippen, daarna ook tegen haar opening en vervolgens stap voor stap, adem voor adem, steeds en stukje verder in haar. Een nieuwe energie welde in haar op en na een laatste diepe ademteug liet ze Lars bij haar binnen.
Opluchting, pijn en extase kolkten door haar lijf toen zijn eikel bij haar naar binnen gleed en ze slaakte en korte, hoge kreet. Lars richtte zich op en kuste haar, waarna hij haar in zijn armen nam en stevig tegen zich aandrukte. Zijn omhelzing voelde vertrouwd en intiem aan en als één lichaam kwamen ze opnieuw in beweging. Een nieuw gevoel vulde haar. Plotseling voelde zijn lijf als het hare en wist ze niet meer waar zij eindigde en hij begon. Het was alsof ze haar eigen huid en benen en armen om haar heen voelden en zelfs zijn pik, die inmiddels moeiteloos in en uit haar gleed, leek een onderdeel te zijn geworden van hun nieuwe, gezamenlijke vorm. Met zijn hoofd op haar schouder kuste hij haar nek en hield haar stevig vast. De buitenwereld verdween en ze voelde enkel nog het langzaam wiegen van hun lijven, met zijn volle lengte nu in haar en zijn kromming ritmisch schuivend langs de voorkant van haar binnenste. Alle besef van tijd en ruimte verdween. Het was allemaal zó nieuw en zó overweldigend dat ze nooit terug naar de werkelijkheid wilde.
Lars verhoogde het tempo. Met één hand omklemde hij haar bil en met de ander drukte hij op haar schouder. Zijn ademhaling versnelde en ging over in een diep hijgen. Hij kwam zo mogelijk nog dieper in haar en ze merkte dat ze meeging in zijn tempo. Het laatste beetje controle over haar lichaam vloeide weg, terwijl ze meeging in zijn extase. Alsof iets haar ledematen overnam, omklemde ze Lars uit alle macht met haar armen en benen, terwijl hun samengesmolten lijven hun hoogtepunt naderden. Lars leek zich nu met al zijn kracht in haar te stoten ze voelde hem zo diep in haar binnenste dat het leek alsof hij een weg naar haar hart gevonden had. Ze was nu overgeleverd aan zijn sterke handen die haar tengere lijf tegen zijn onophoudelijk omhoog stotende heupen drukten, zijn vingers begraven in haar smalle billen. Uit alle macht trok ze hem tegen haar aan toen Amber eindelijk haar climax bereikte. Haar armen en benen verstijfden haar longen vulden zich tot het leek alsof ze zouden barsten.
Een korte eeuwigheid lang hield Amber op te bestaan. Er was niets meer behalve een plotselinge, verblindende vuurzee van genot die door haar aderen brandde. Geen gedachten, geluiden of gevoelens meer, alleen die allesomvattende vuurbal van pure extase. Een mini-universum voor haar alleen dat uit niet anders bestond dan rauwe energie.
Geleidelijk aan ontstonden er weer indrukken. Tintelingen in haar ledematen, natte huid tegen de hare, verre kreunen, een gevulde leegte in haar binnenste. Happend naar adem opende ze haar ogen en keek omlaag naar haar handen die een bezwete rug omklemden. Ze hoorde nog een diepe ademhaling naast haar hoofd en ze proefde de zoute hals tegen haar lippen. Met verkrampte spieren leunde ze iets achterover en keek Lars aan. Hij glimlachte en streek een warrige streng blond haar uit haar gezicht.
11.
Met een zachte bons landde de handtas op de hardhouten vloer. Bewegingloos stond Bente in de deuropening en staarde naar Lars en Amber.
“Sorry schat,” zei hij en grijnsde. “We konden ons niet inhouden. Maar je mag meedoen als je nog zin hebt.”
Bente zei niets, maar keek hem een secondelang aan, waarna ze haar blik op Amber vestigde, alsof ze haar nu pas voor het eerst zag en haar ter plekke besloten had haar verontwaardiging volledig op haar te richten.
“Het was niet mijn idee, hoor,” zei Amber om de stilte te doorbreken. “Ik stelde nog voor om op jou te wachten, maar dat wilde je echtgenoot niet.”
“Ja ja,” zuchtte Bente en zette een stap in haar richting. “Geef me in dat geval maar een croissantje.”
Amber legde een croissantje op het bord dat ze al klaargezet had voor haar en schonk zonder te vragen ook een kop koffie in, terwijl Bente naast haar aan de keukentafel kwam zitten.
De kamer rook naar verse broodjes, koffie en de shampoo die Amber van haar geleend had.
Schrijvers willen dolgraag weten hoe hun verhaal wordt ontvangen. Een korte opmerking is vaak al voldoende. Wij nodigen je dan ook van harte uit om een reactie te geven op dit verhaal. Daarvoor hoef je geen lid te zijn.