Deel 1
Hoofdstuk 1: Liefde is….
Waar dacht je toen aan als zestienjarige jongen? Sex natuurlijk! De periode was er dan ook naar. 1970 is het eind van het decennium waarin veel maatschappelijke veranderingen plaatsvonden of in ieder geval begonnen zijn.
De jeugd van toen had een afkeer van de oorlog in Vietnam en van de autoritaire houding van voorgaande generaties en werd bevangen door de belofte van het tijdperk van Aquarius: vrije wil, (naasten-)liefde, eenheid en verandering. En dat waren zaken die de oudere generaties soms nogal tegen de haren in streken. Vooral de vrije wil, door velen van mijn generatie doorvertaald naar vrije seks, was vele ouderen een doorn in het oog.
Seksboekjes zoals de Chick, de Candy en De Lach werden niet meer onder de toonbank verkocht, maar waren vrijelijk in het rek bij de kiosk te vinden, weliswaar op het bovenste schap, en voor een steeds breder èn jonger publiek beschikbaar.
De mode werd steeds uitbundiger: mini-rok en hotpants voor de meiden en jeans met wijd uitlopende pijpen die nogal strak in het kruis zaten voor de jongens, wijde blouses met vele bonte kleuren en zachte stofjes. Waar voorheen er alles op gericht was om de geslachtsdelen en blote huid zoveel mogelijk onder kleding te (ver-)stoppen, leek veel erop gericht om de “waren uit te stallen”.
Tegen deze achtergrond kwam ik enkele jaren eerder als ontluikende puber, als eersteklasser op de HBS voor het eerst in mijn leven met meisjes in de klas te zitten. Zij waren wel in de minderheid, hun leeftijdsgenoten van de vrouwelijke kunne gingen immers of naar de huishoudschool of naar de MULO (het werd toen niet zo belangrijk gevonden dat zij een goede opleiding kregen) en als zij het getroffen hadden met “verlichte” ouders, naar de MMS, de middelbare meisjesschool, voor veel van hen een opstap naar een hogere opleiding of zelfs naar een universitaire studie.
Elke dag ging ik op de fiets naar mijn school die zo’n 8 km verderop in de stad stond. Een tochtje van ruim een half uur dat snel een verzoeking zou zijn geworden, ware het niet dat Josie vaak met mij mee fietste. Haar school lag hemelsbreed een paar honderd meter van die van mij vandaan.
Zij was een jaar eerder vanuit Amsterdam naar mijn woonplaats in het zuiden van het land verhuisd en was het middelste kind van een gezin met drie kinderen, waarvan Nanette, haar drie jaar oudere zus en André, haar tien jaar jongere broertje ook deel uitmaakten. En het mag gezegd worden dat de meiden allebei gezegend waren met een goed uiterlijk. Het was dan ook niet vreemd dat beide meisjes van meet af aan door de rest van de straat werden gezien als de mooiste meisjes van de straat en als zodanig op het radarscherm van elke puberende jongen terecht kwamen (en vaak ook op dat van de oudere mannen) en vaak ongewild de avances van deze en gene moesten verduren.
Gelukkig waren zij beiden, immers uit Amsterdam afkomstig, niet op hun mondje gevallen en konden zij met kwinkslagen (vooral Josie) of snedige opmerkingen (vooral Nanette) de ongewenste opmerkingen afdoende pareren en de man in kwestie op zijn nummer zetten. Ik denk dat het deze vaardigheid van beide dames was die ervoor heeft gezorgd dat ze beiden in hun leven nooit in een #metoo situatie zijn terechtgekomen in tegenstelling tot veel van de vrouwen die zich in de huidige tijd erg snel in de slachtofferrol schikken en de man als roofdier aanduiden. Waarmee ik niet die vrouwen in een kwaad daglicht wil stellen die wel degelijk het slachtoffer zijn geworden van het machtsmisbruik door hoofdzakelijk witte mannen in een machtspositie.
Waar Nanette veel van de uiterlijke kenmerken had van ene Marilyn Monroe met voluptueuze rondingen, golvende donkerblonde haren, diepblauwe ogen en dikke verlokkelijke lippen, en daarom ook de oudere mannen in de straat tot de verbeelding sprak, had Josie sluik lang blond haar met een ietwat rossige tint, grijs-blauwe ogen, sproeten in het gezicht, benen waar geen einde aan leek te komen, borsten die (nog) geen BH nodig hadden maar wel al bijna perfecte rondingen hadden en een wespentaille. Maar haar grootste pluspunt, althans voor mij, was haar perfect peervormige kontje. Ik kon er dan ook altijd van genieten om haar achterste op haar zadel te zien bewegen wanneer ik weer eens achter haar aan fietste.
Josie was erg sportief, ze deed aan atletiek, speelde vaak badminton op straat en zat op stijldansen. Zo nu en dan voetbalde ze ook met ons mee en dan ze kon goed mee met de jongens. Daarbij had ze veel aanleg voor portrettekenen en de schilderkunst. Iets waar zij later in haar leven haar voornaamste bron van inkomsten van zou maken.
Ik ben zelf de jongste van een gezin met vijf kinderen, vier jongens en een meisje. Mijn ouders zijn in 1949 na de Bersiap met de vier oudste kinderen met de boot vanuit Nederlands Indië naar Nederland gekomen. Ik ben de enige die in het nieuwe vaderland is geboren en van meet af aan ben ik dan ook de Belanda genoemd, de Hollander van het gezin. Neen, ik heb geen blauwe ogen of blond haar. Net zoals de rest van mijn broers en mijn zus had ik als Indo een bruin getinte huid, zwarte haren en diep-bruine ogen. Een exotisch uiterlijk dat mij kennelijk, en zeker in die tijd, voor een aanzienlijk deel van de vrouwelijke medelanders, in bepaald opzicht aantrekkelijk maakte.
Het was dan ook voor mij geen grote opgave om met meisjes in contact te komen.
Aan de andere kant had ik er door mijn uiterlijk wel eens last van dat ik door sommige Nederlanders op een minder fraaie manier werd bejegend. In de huidige tijd zou dat klip en klaar racistisch genoemd worden. In die tijd accepteerde ik het als een vast gegeven dat er veel onwetende medelanders waren die vanuit een erg beperkt wereldbeeld naar mensen uithaalden die anders waren. Of het nu het uiterlijk was, de seksuele geaardheid of het geslacht, er was altijd wel een aanleiding om iets vervelends te zeggen of te roepen. Er is op dat punt sindsdien niet veel veranderd.
Ik maakte er echter toen geen punt van en heb denk ik daarom niet zoveel problemen gehad later in mijn leven of tijdens mijn loopbaan. Ik heb alleen meer mijn best moeten doen dan mijn blanke collega’s en kan nu, op 67-jarige leeftijd, terugkijken op een redelijk succesvol leven.
Hoe dan ook, als zestienjarige leefde ik in een periode waarin alles open lag voor diegenen die durfden risico’s te nemen; of het nu in de liefde was of in het volgen van een opleiding of het vinden van een (volgende) baan. En het was nu net met Josie dat ik het moeilijk vond om risico’s te lopen. Vanaf de eerste maand dat zij bij ons in de straat kwamen wonen, had ik met alle drie een goed contact. Ik denk dat we met elkaar deelden dat we niet uit het zuiden van het land afkomstig waren en we elkaar daarin vonden. En ondanks dat ze een klein jaar ouder was dan ik ontwikkelde zich daar dan ook een innige vriendschap uit.
Josie en ik deden veel samen, we waren allebei sportief en hielden van muziek. We gingen in de vakanties vaak samen naar het zwembad, waar we, nadat we ons in het water hadden uitgeleefd met duiken en onder water zwemmen, van de zon genoten.
Vanwege mijn huid hoefde ik mezelf niet vaak met zonnecrème in te smeren; ik kleurde heel snel donkerbruin, zeker als ik mij in de zon liet opdrogen zonder mij eerst met een handdoek droog te wrijven. Josie daarentegen had een huid met weinig pigment en was daardoor genoodzaakt zich met factor 20 in te smeren. Met de voorkant van haar lichaam had zij uiteraard geen moeite. De achterkant was wel een dingetje. Het kwam herhaaldelijk voor dat ze op bepaalde plekken op haar rug en benen toch last had van verbranding.
Ik stelde haar op een dag dan ook voor dat ik het voor haar zou doen. Ze keek me aan en zei met een ietwat weifelende glimlach: “Okaaaay…., maar je houdt het wel bij de plekken die aan de zon worden blootgesteld, ja?” Ik antwoordde: “Maar natuurlijk, waar zie je me voor aan? Ik maak echt geen misbruik van de situatie, hoor! Ik zou niet durven en trouwens, als je bepaalde dingen niet okay vindt, dan laat je het me gewoon weten. Goed?”
“Ja, ja,” zei ze met een zweem van spot in haar stem, “ik zie je echt wel naar mijn kont kijken, hoor!”. “Maar je hebt ook zo’n lekker kontje, Josie,” zei ik, “het is nogal lastig voor me om er niet naar te kijken, zeker als je voor me fietst!”
Ze keek me nog even nadenkend aan en zei: “Vooruit dan maar, als ik verbrand is het natuurlijk ook maar niks,” en ging op haar badlaken op haar buik liggen met haar handen onder haar gezicht gevouwen.
Ik nam de flacon met zonnecrème en deed wat op mijn linkerhand waarna ik het over mijn beide handen verdeelde. Ik begon met haar onderbenen en werkte zo naar boven. Ik gaf wat extra aandacht aan haar knieholten omdat ze zich daar wel eens had verbrand. Wat had ze een zacht huidje, zeg. En wat had ze toch mooie lange benen. Er begon zich wat te roeren in mijn zwemshort.
Bij haar bikini broekje aangekomen vroeg ik me af of ik het een beetje naar boven zou opstropen om zodoende de huid daar ook in te smeren. Ik stond er niet al te lang bij stil en voegde de daad bij het woord en stroopte beide pijpjes van het broekje enkele centimeters omhoog.
Josie zuchtte eens diep maar zei niets. Daardoor bemoedigd smeerde ik de onderkant van haar welgevormde billen in, beginnend aan de buitenkanten van haar benen naar binnen werkend totdat ik zowat bij het kruisje van haar broekje kwam. Daar masseerde ik de crème rustig in. Heel eventjes bewoog Josie haar kontje subtiel omhoog terwijl ik de crème op haar huid naast haar lipjes aanbracht. Ik voelde dat mijn penis zich aan het oprichten was.
Ik verplaatste mijn insmeer activiteiten naar haar schouders door op haar bovenbenen te gaan zitten en haar haren uit haar nek te leggen. Terwijl ik dat deed gleden mijn handen tussen haar schouderbladen over haar nek en ik zag dat ze kippenvel kreeg op haar armen. En weer zuchtte ze eens diep en zei: “Jezus, wat doe je dat lekker, zeg. Dat mag je iedere dag wel voor me doen!” “Nou,” zei ik, “als we iedere dag naar het zwembad gaan, dan zou het er zo maar van kunnen komen, als je dat wil. Het is geen straf om je in te smeren, hoor!” Dat zeggende, begon ik haar nek in te smeren en daarna de bovenkant van haar schouders. Toen ik bij de rondingen van haar schouders aankwam, voelde ik hoe welgevormd haar schouders waren. Haar spieren waren goed over haar schouders verdeeld zodat die niet knokig aanvoelden, maar zacht en toch stevig. Ik voelde de rillingen over mijn ruggengraat lopen toen ik haar daar aanraakte en wat zich even daarvoor in mijn zwemshort roerde, begon nog vastere vorm aan te nemen. Ik hoopte dat ze er niets van zou merken, anders zou ik me kapot schamen.
Ik vervolgde mijn insmeer activiteiten bij de schouderbladen en de huid onder haar bovenstukje. Ook hier begon ik aan de zijkanten van haar lichaam bij de aanzet van haar borstjes. “Doe de sluiting maar even los,” zei ze, “het is anders lastig om me goed in te smeren daar”. “Okay,” zei ik terwijl ik even iets moest wegslikken, “als ik iets doe, moet het wel goed zijn.” Het was de eerste keer dat ik een sluiting van een BH of een bovenstukje open moest doen en het had dan ook wat voeten in de aarde. Om er goed bij te komen moest ik me iets voorover buigen. Hierdoor drukte mijn penis zich nadrukkelijk tussen haar billen. Weer bewoog ze haar billen subtiel omhoog alsof ze daarmee iets wilde zeggen. De vraag was wat, maar ze liet niets los. Ik ging daarom rustig door met het insmeren.
Ik masseerde de crème in op haar onderrug totdat ik bij de bovenkant van haar broekje aankwam. Ik stroopte het broekje naar beneden om de huid vrij te maken en wel tot aan het begin van de bilspleet. Weer werkte ik van buiten naar binnen totdat ik bij haar bilspleet aankwam. Als laatste masseerde ik de crème in op de huid van haar stuitje. Ik hoorde haar weer diep zuchten en zag dat ze weer kippenvel had gekregen. Mijn insmeer activiteiten hadden haar niet onberoerd gelaten.
“Zo,” zei ik, “dat was het dan,“ met een ondertoon van spijt. Want wat vond ik het jammer dat het al voorbij was. “Ach, kun je de sluiting weer even dicht doen?” vroeg ze.
“Maar natuurlijk ,“ zei ik en met vettige vingers deed ik zo goed en kwaad als het kon de sluiting weer dicht.
“Goh, als ik geweten had dat je zo goed kunt masseren, had je me wel eens eerder van me onder handen mogen nemen,” zei ze terwijl ze zich op haar badlaken omdraaide en me glimlachend aankeek. Ik ging snel op mijn buik op mijn badlaken liggen; ik wilde immers niet dat ze zou zien in wat voor toestand zich mijn penis bevond. Ik zei: “Laat me maar weten wanneer je er behoefte aan hebt.” Ze boog zich naar me toe en gaf me als dank een zoen op mijn wang en kneep me met haar linkerhand lichtjes in mijn billen, waarna ze me in mijn oor fluisterde: “Denk nu niet dat ik niet in de gaten heb dat dat masseren jou ook niet onberoerd laat. Komend weekend zijn mijn ouders met André bij mijn opa op bezoek en Nanette heeft een sleepover bij een van haar vriendinnen. Ik ben dus alleen thuis en kan wel een massage gebruiken. Heb je zaterdagmiddag tijd?” Terwijl ik me oprichtte om haar antwoord te geven, schoot plotseling de sluiting van haar bovenstukje los en had ik ineens zicht op twee parmantige borstjes met twee heerlijk stijve puntjes. Ik moest even wat wegslikken en zei: “Uh, natuurlijk heb ik tijd. Zal ik om drie uur in de middag naar je toe komen?”
“Dat is prima”, zei ze en terwijl ze zelf haar sluiting weer dichtmaakte vervolgde ze met een knipoog: “Ik zal je dan ook maar eens laten oefenen met het openen en dichtmaken van de sluiting van mijn BH.”
Deel 2
Hoofdstuk 2: Kalverliefde
In de dagen na ons bezoek aan het zwembad moest ik vaak terugdenken aan wat ze na het insmeren in mijn oor fluisterde. Was ze me een beetje aan het plagen, dat deed ze immers vaker, of was ze uit op iets dat verder ging dan alleen onze vriendschap? En hoewel er in het recente verleden vaker momenten waren waarop ik voelde dat er meer in kon zitten, heb ik daar nooit actie op durven nemen. Ik vond het niet heel duidelijk welke kant ze uit wilde. Was haar verzoek om gemasseerd te worden slechts een voorwendsel om intiemer met elkaar bezig te zijn of was het gewoon wat het leek te zijn: een massage, niets meer en niets minder.
Maar het mogelijke vooruitzicht dat er iets meer mogelijk was gaf me een beetje een dubbel gevoel.
Aan de ene kant zou ik me enorm gevleid voelen als ze ervoor zou kiezen om met me te tongzoenen en te knuffelen of zelfs sex met me te hebben. Tot dan hadden we elkaar nooit echt gezoend. Wel de obligate drie zoenen op de wangen natuurlijk elke keer dat we elkaar troffen of afscheid van elkaar namen. Maar een zoen op de mond of een french kiss, neen, nog niet met haar of zelfs een ander meisje gedaan. Dat was wel even een dingetje. Daaraan denkend kreeg ik vlinders in mijn buik, ook nooit eerder gehad.
Aan de andere kant stelde ik erg veel prijs op onze vriendschap die zich de voorgaande jaren had ontwikkeld en ik wilde dat niet verliezen, zeker niet door een mogelijk domme inschattingsfout mijnerzijds. En hoewel volgens mij een vrijpartij met Josie de natte droom van iedere jongen en dus ook van mij zou zijn, wilde ik mijn vriendschap met haar zeker niet in de waagschaal stellen.
Niet dat zij de enige was met wie ik een goede verstandhouding had; ik had in de eerste drie jaar van de HBS natuurlijk ook geanimeerde contacten gelegd met klasgenoten en klasgenotes, dus als ik haar als vriendin zou verliezen, zou ik niet in een zwart gat vallen of zo. Maar dat was het niet; het punt was dat als Josie en ik met elkaar spraken, we elkaar erg goed aanvoelden alsof we elkaar in de ziel konden kijken. Ik voelde me veilig bij haar en er was nooit sprake van elkaar vliegen afvangen. Wel konden we elkaar af en toe eens lekker stangen, maar voor het overige kon ik kortom mezelf zijn.
Neen, het beste was om enig initiatief dat de massage ontsteeg aan haar te laten en me vooral “professioneel“ te gedragen. En dat laatste was me wel toevertrouwd. Mijn moeder had me Indonesische massage technieken bijgebracht: de pidjit. Van haar had ik geleerd om met gevoel en vanuit mijn hart te masseren. Daarvoor is het wel nodig om met degene die je masseert een vertrouwensband te hebben. Afhankelijk van het doel van de massage, klachtenbehandeling of ontspanning, kan de massage stevig en dynamisch zijn of heel zacht en rustgevend. Duidelijk was dat Josie graag een ontspannende massage wilde.
Dus begaf ik me die zaterdagmiddag naar haar toe met een flesje massageolie dat ik speciaal voor de gelegenheid van mijn spaarcenten bij de drogist had gekocht. Het was best duur, het kostte me een knaak, maar dat had ik wel voor Joos over. De olie had een lichte eucalyptus geur die volgens de drogist een geestverruimend gevoel gaf, iets waar ik zo mijn twijfels over had. De eucalyptus zou ook voor een betere doorbloeding zorgen bij het masseren. Het was dus wel wat anders dan de kaya putih olie die ik gebruikte om de schouders van mijn vader en moeder te masseren, want die kon nogal onaangenaam geuren.
Ik had overigens gemakkelijke kleding aangedaan: een trainingspak met daaronder een ruime boxershort en een singlet. Aangezien ik geen massagetafel tot mijn beschikking had, zou de massage waarschijnlijk op bed of op een matje op de grond plaatsvinden en dan is het lastig om het vol te houden als kleding te strak zou zitten.
Om in de buurt niet op te vallen belde ik niet bij de voordeur aan maar liep ik achterom door de brandgangen die tussen en achter de huizenrijen liepen en toegang gaven tot de tuinen en klopte op de deur van de keuken. Ik deed dat wel vaker als het zo uitkwam, maar op dat moment vond ik het zelfs discreet om achterom te lopen. Hun buren wisten waarschijnlijk wel dat Josie dat weekend alleen thuis zou zijn en ik wilde niet dat ze problemen met haar ouders zou krijgen vanwege mijn bezoek, of dat mijn bezoek tot vervelende vragen zou leiden, ook al zou het beperkt blijven tot een “professionele” massage.
Ik hoefde niet lang te wachten totdat ze in keuken verscheen en de deur van het slot af deed en opende.
“Hé, fijn dat je er bent en dat je achterom bent gekomen,” zei ze en gaf me weer drie zoenen waarvan de laatste op mijn mond belandde en wat langer duurde dan gewoonlijk. ‘Okay,’ dacht ik bij mezelf, ‘dat is nieuw!’
“Ja,” antwoordde ik, “het leek me beter om de roddels in de buurt maar voor te zijn en niet al te opzichtig aan je voordeur te staan terwijl de buren weten dat je alleen thuis bent.”
“En,” vervolgde ik, “ik wilde natuurlijk niet de gelegenheid voorbij laten gaan om je eens met een lekkere massage te verwennen.” “Oh”, zei ze vertederd, “wat ben je tot een lieverd!” en gaf me een knuffel. Terwijl ik haar ook omarmde dacht ik te voelen dat ze onder het witte linnen huispak wat ze aan had, geen ondergoed droeg. Maar ik kon me vergissen en de lichtinval in de keuken was niet zodanig dat dat gemakkelijk te zien was. Niettemin deed die vermeende ontdekking mijn hart wat sneller slaan en kreeg ik weer vlinders in mijn buik.
“Uh..,” vroeg ik, “wil je dat we meteen maar met de massage aan de slag gaan?” “Nee”, zei ze, “laten we eerst maar op mijn kamer op mijn bed zitten en wat drinken en kletsen. We hebben tijd zat en hoeven ons daarom niet te haasten. En ik wilde trouwens vragen of je zin had om na het masseren te blijven eten. Ik maak wat pasta voor mezelf klaar en kan simpelweg wat meer klaarmaken als je wil.”
“Dat lijkt me wel wat,” antwoordde ik, “maar dan moet ik wel even mijn moeder bellen om te laten weten dat ik niet thuis kom eten. Niet dat dat bij mij thuis de boel zou verstoren, maar toch.”
“Je weet waar de telefoon staat,” zei ze, “en kom daarna maar gelijk naar boven. En wat wil je trouwens drinken?”
“Ik lust wel een colaatje als jullie dat in huis hebben of anders een seven-up,” antwoordde ik en liep naar de telefoon die zich onder aan de trap in de hal bevond.
Terwijl ik het nummer van thuis op de draaischijf koos, passeerde ze me met twee cola in haar handen en wierp me nog snel een luchtkusje toe voordat ze de trap op ging. Ik keek omhoog naar haar kontje dat heerlijk wiebelde terwijl ze de trap omhoog liep. Weer begon zich wat te roeren in mijn boxershort. Doordat mijn moeder de telefoon opnam werd ik gelukkig weer wat afgeleid. Ik liet mijn moeder weten dat ik bij Josie zou blijven eten en dat ik niet precies wist hoe laat ik weer thuis zou zijn. Aangezien ik wel eens vaker op een ander at, was mijn mededeling dan ook niet vreemd voor mijn moeder, maar ze vond het wel fijn om te weten. Ons gesprek bleef daarom kort en nadat ze zei Josie de groeten te doen, legde ze weer op. Nadat ook ik de hoorn weer op de haak had gelegd, wreef ik met mijn handen door mijn haar, haalde om moed te verzamelen eens diep adem en liep de trap op. Ik voelde dat mijn hartslag zich iets versnelde, maar kon niet duiden of dat nu aan het traplopen lag of aan het vooruitzicht de hele middag met Josie op haar kamer door te brengen.
Haar kamer bevond zich op de zolderverdieping waar haar vader eigenhandig een extra kamer had gebouwd. De huizen waarin wij in die tijd woonden, waren kort na de tweede wereldoorlog tijdens de wederopbouw uit de grond gestampt en hadden allemaal dezelfde indeling. Op de begane grond een woon- annex eetkamer, een gangetje dat vanaf de hal naar achteren liep en toegang gaf tot de woonkamer en het keukentje alsmede een toilet. Vanuit de hal liep ook de trap omhoog naar de eerste verdieping, waar zich drie niet al te ruime slaapkamers bevonden en een douchecel waar tevens een kleine wastafel aan de muur hing.
Op de overloop die toegang gaf tot alle slaapkamers en de douchecel, bevond zich ook een muurkast, waarvan in het plafond zich een mangat bevond dat toegang gaf tot de vliering waar je weliswaar op kon staan maar welke bij de bouw niet was voorzien van een vloer. Alleen op de balken kon je staan. Wilde je als gezin de vliering in gebruik nemen, dan moest je een korte wenteltrap aanleggen (waarvoor doorgaans de muurkast werd opgeofferd), de vloer van de vliering met houten planken betimmeren en een scheidingsmuurtje met een deur optrekken om de bewoners van de vliering wat privacy te gunnen.
Ook moest een dakraam worden aangebracht om wat daglicht op de vliering toe te laten.
Alles bij elkaar omvatten de huizen niet meer dan 100 m² netto woonoppervlak, waar je dan zoals in ons geval met zijn zevenen op moest zien te leven. Voor ons gezin betekende het dat mijn ouders uiteraard een eigen slaapkamer hadden, mijn zus apart lag in het kleinste slaapkamertje en de vier jongens op twee stapelbedden in de achterste slaapkamer sliepen. Huiswerk maken deden we aan de eettafel. Dat hebben we zo jarenlang gedaan en wat een verschil met de huidige tijd waarin zulke huizen veelal alleen nog geschikt worden bevonden voor gezinnen met één of maximaal twee kinderen.
Veel later in mijn leven word ik door mijn werkgever naar een Centraal Europees land uitgezonden als expat, waar ik gelijksoortige leefomstandigheden voor de lokale bewoners heb aangetroffen als waarin ons gezin gedurende de 25 jaar na de tweede wereldoorlog heeft geleefd. Ik heb in dat land gedurende de 10 jaar van mijn verblijf daar vreemd genoeg ook altijd een thuisgevoel gehad en ik denk dat dat vooral komt door het gevoel van herkenning.
In ieder geval hadden wij thuis hetzelfde gedaan als de ouders van Josie, maar met het verschil dat zij ook nog een wastafel op de kamer had, waardoor ze geen gebruik hoefde te maken van de douchecel op de eerste verdieping als ze zich snel even wilde wassen of haar tanden wilde poetsen. Haar kamer bevond zich aldus onder het schuine dak waarin een klap-dakraampje van 40 bij 40 cm zat waardoor daglicht de kamer binnenkwam. Daarom was er altijd gedempt licht van buiten op haar kamer, waardoor ze genoodzaakt was de lamp op haar bureautje aan te doen als ze haar huiswerk wilde maken.
Verder stond er in haar kamer een heus kingsize bed waar je gemakkelijk met zijn tweeën of zelfs met zijn drieën in kon liggen. Het was een bed met een gietijzeren frame waarvan het hoofdeinde zo’n meter boven het bed uit stak. De onderkant van het hoofdeinde was bedekt met een houten bord dat bekleed was met schuimrubber met daarover heen bruin velours, waardoor je ook comfortabel op het bed kon zitten met je rug tegen het hoofdeinde aan.
Naast haar bed stond aan de ene kant een nachtkastje en aan de andere kant een laag boekenkastje waarop ook een radio-cassette-platenspeler combi stond waarmee je 45 en 33 toeren platen kon draaien, cassettes kon afspelen en ook naar de radio kon luisteren.
Als je de kamer binnenkwam, stond meteen rechts van de deuropening een kledingkast met een leg- en een hanggedeelte. Links stond haar bureautje.
Op de vloer lag oranje hoog-polig tapijt waarmee de geluiden vanuit de rest van het huis enigszins gedempt werden.
Toen ik op de zolder aankwam, klopte ik op haar deur waarna ik haar “Kom maar binnen hoor!” hoorde zeggen. Ik deed de deur open en mijn zintuigen moesten even wennen aan wat zij in de kamer aantroffen. Het dakraampje was verduisterd met een rolgordijntje en in de nok van de kamer brandde een black light TL balk, waardoor de hele kamer eruit zag als een discotheek. Ook brandden er kaarsjes op haar bureau, haar nachtkastje en het boekenkastje. De andere gewone lampen op haar bureau en bij haar bed stonden niet aan. Ook meende ik iets van wierook te ruiken. Toen mijn ogen enigszins aan het nieuwe lichtniveau waren gewend, zag ik haar op haar bed zitten met de benen uitgestrekt en haar rug tegen het hoofdeinde.
Door het black light knalde haar witte huispak er uit en kennelijk had ze ook een lippenstift op waardoor haar lippen door het licht extra werden geaccentueerd.
Het geheel werd gecompleteerd door allerlei witte stipjes op haar gezicht en in haar haar welke door stofdeeltjes werden veroorzaakt.
Op de achtergrond hoorde ik klassieke muziek waarvan het deuntje mij erg bekend in de oren klonk, maar ik kon niet direct op de componist of de titel van het stuk komen. Het begon met een hypnotisch tromgeroffel als basis met daarop een Arabisch aandoende melodie door een fluit gespeeld, ondersteund door staccato spelende snaarinstrumenten. Later dat weekend zou ik te weten komen dat het hier ging om ‘Bolero’ een muziekstuk geschreven voor een ballet door de componist Ravel. (Nog veel later in 1979 zou ik deze muziek weer horen toen ik met mijn toenmalige vriendin, nu mijn vrouw, de film ‘10’ in de bioscoop zou zien met de beeldschone Bo Derek in één van de hoofdrollen. De muziek en het verhaal van de film deed me meteen terugdenken aan dit weekend met Josie. Maar dat is wellicht iets voor een toekomstig verhaal).
Na even met stomheid te zijn geslagen, zei ik: “Okay, dit is even wat anders,” waarna zij vroeg: “Vind je het niet gezellig dan?” Ik antwoordde: “Nee hoor, ik vind het hartstikke gezellig, maar ben wel wat verrast,” en liep naar het bed toe. Ze klopte naast zich op het bed en zei: “Kom maar lekker naast me zitten. Ik heb je cola op het nachtkastje gezet, mocht je willen drinken.” Ik liep naar de vrije kant van het bed, deed mijn sneakers uit en vleide me langs haar op het bed, maar zorgde er wel voor niet meteen tegen haar aan te gaan zitten. Ik pakte het glas van het nachtkastje en nam een grote slok cola waar ik wel behoefte aan had, aangezien mijn keel door de opwinding wat droog aanvoelde. Nadat ik het glas weer had neergezet, draaide ik mijn gezicht naar haar toe en vroeg, zo bleu als ik toen was: “Waar zullen we het eens over hebben?”
Deel 3
Hoofdstuk 3: Ontluikende liefde
Ze schoof mijn kant op, legde haar hoofd op mijn schouder en haar hand op mijn bovenbeen en zei met goedbedoelde spot terwijl ze over mijn bovenbeen wreef: “Ach, we kunnen het overal over hebben: school, onze families, de straat, de oorlog in Vietnam of zelfs de politiek. Of….”. “Of wat?” vroeg ik op fluistertoon. Ik kon haar niet in de ogen kijken en kon daardoor niet peilen waar ze op uit was. Ze richtte haar hoofd op en keek me in mijn ogen aan en zei fluisterend: “Of we kunnen het over ons hebben,” boog zich verder langzaam naar mij toe en gaf me een natte hete zoen op mijn mond waarbij ze zachtjes met haar tong over mijn lippen ging. In een reflex opende ik mijn mond en kwam met mijn tong de hare tegemoet en in no-time waren onze tongen in een gekmakend gevecht verzeild geraakt waarbij we ons niet beperkten tot de tong en de lippen. We sloegen onze armen om elkaar heen, verstrengelden onze benen met elkaar en drukten elkaar steeds dichter tegen elkaar aan totdat het bijna pijn deed.
Onze monden bleven minutenlang verwikkeld in deze (tong-)zoen, waarbij we elkaars speeksel uitwisselden en terwijl we elkaar soms in het gezicht likten en op de ogen en de neus kusten. Naarmate dit langer duurde werd onze ademhaling steeds sneller en begonnen ook onze handen zich te roeren. Met haar ene hand streelde ze mijn nek en kroelde met haar nagels zachtjes door mijn haren en met de andere drukte ze op mijn onderrug mijn onderlichaam naar zich toe. De rillingen liepen over mijn rug en vanwege het kippenvel dat ik kreeg op mijn armen gingen daar ook mijn haren omhoog staan. Maar mijn handen lieten zich ook niet onbetuigd: mijn ene hand streelde zachtjes over haar billen, terwijl de andere hand het gebied rond haar ene borst aan het verkennen was. Ik voelde haar keiharde stijve tepel waardoor ik me ondanks dat ik me vrijwel geheel concentreerde op hetgeen we samen deden, realiseerde dat ze inderdaad geen ondergoed aan had.
Ik nam haar tepel tussen mijn duim en wijsvinger en kneep er zachtjes in totdat ze begon te kreunen.
Dit was het moment waarop we onze vrijage onderbraken en elkaar licht hijgend aankeken. Ik schudde langzaam mijn hoofd alsof ik niet kon geloven wat er net gebeurd was en zei na enige tijd fluisterend: “Jezus, Joos, wat zijn we aan het doen?” Ze keek me even aan en sloeg toen haar ogen neer en zei op fluistertoon en met trillende stem: “Volgens mij zijn we elkaar aan het overtuigen dat we meer voor elkaar voelen dan alleen vriendschap,” en keek verwachtingsvol in mijn ogen. Ik glimlachte, streek haar haren, die er een beetje warrig uitzagen, uit haar gezicht, tilde haar gezicht met mijn wijsvinger aan haar kin zachtjes omhoog en zei: “Ik geloof dat we wat dat betreft op de goede weg zijn, maar ik kan nog wel wat overtuiging gebruiken, denk ik,” en wilde haar weer een zoen geven. Maar voordat me dat lukte kwam ze overeind en duwde me zachtjes maar gedecideerd op mijn rug en pakte met beide handen mijn polsen beet en drukte die boven mijn hoofd op het bed.
Ze boog zich met haar gezicht langzaam naar mijn gezicht toe en kuste me op het puntje van mijn neus en zei zachtjes: “Anders ik wel, misschien is het tijd dat je mij onder handen neemt en je massage magie op me toepast, lieverd,” en kuste me zachtjes op mijn lippen.
Ik keek haar diep in haar ogen aan, boog mijn gezicht naar haar toe, kuste haar op haar beide ogen en zei: “Dat is inderdaad waarvoor ik in de eerste plaats naar je toe ben gekomen, schatje. Maar je zult me dan allereerst moeten loslaten en je huispak uit moeten doen. Ik masseer met olie en dat gaat niet als jij nog dat pak aan hebt. En ik voelde dat je geen ondergoed draagt. Vind je het niet vervelend om je helemaal naakt aan me te vertonen?”
Ze liet mijn beide handen los, nam met beide handen mijn gezicht vast en terwijl ze met beide duimen zachtjes over mijn wangen streelde zei ze: “En dit is waarom ik zo dol op je ben: je denkt altijd eerst aan de ander voordat je iets doet en niet in de eerste plaats aan jezelf.” Ze gaf me nog een laatste vluchtige kus op mijn mond voordat ze zich oprichtte en vroeg glimlachend ietwat dubbelzinnig: “Waar en hoe wil je me hebben?”
Ik liet me echter niet door haar ondeugende vraag uit het veld slaan, stond van het bed op, deed het licht op haar bureau en van de bedlampjes aan, het black light uit en zei: “Ga maar midden op je bed liggen met de handen naast je lichaam. Ik heb dan overal voldoende ruimte om te bewegen.”
Terwijl zij zich van haar huispak ontdeed en op bed ging liggen, deed ik mijn sokken uit en pakte het flesje met olie van het nachtkastje en ging op mijn knieën naast haar zitten. Het flesje legde ik binnen handbereik naast me op het bed.
Ik wreef mijn handen met de binnenkant even stevig op en neer en legde mijn linkerhand op haar rug tussen de schouderbladen en mijn rechterhand op haar onderrug op de plek waar haar welgevormde billen begonnen. Nu had ik voor het eerst haar lekkere billen in hun natuurlijke ongeklede staat in het zicht en mijn hart begon wat sneller te kloppen. Ik vermande me echter, deed mijn ogen dicht en nam een aantal diepe teugen adem.
Ik zei haar haar ogen te sluiten en rustig in en uit te ademen om zodoende tot rust te komen. Nadat ik na een minuutje of zo bemerkte dat we beiden tot rust waren gekomen, begon ik een aantal minuten lang vanuit de ingenomen positie haar lichaam met beide handen rustig rond de lengteas van haar lichaam heen en weer te bewegen. Op die manier bracht ik haar tot een nog dieper niveau van ontspanning, waardoor ze nog meer van de massage kon genieten.
Ik merkte dat ze nog rustiger was gaan ademen hetgeen voor mij het signaal was om met de eigenlijke massage te beginnen. Ik liet wat olie op haar schouders druppelen, wreef het met beide handen uit en begon in een rustig tempo haar nek en bovenste schouderspieren te masseren. Dat viel kennelijk bij haar in goede aarde omdat ze diep begon te zuchten. Op dezelfde wijze werkte ik zo haar gehele rug en armen af waarbij ik extra aandacht gaf aan de spieren die aan beide zijden langs haar ruggengraat van beneden naar boven liepen.
Daarna ging ik op mijn knieën met mijn rug naar het hoofdeinde zitten zodat ik haar hoofd kon masseren. Gedurende enkele minuten masseerde ik met de toppen van mijn vingers haar hoofdhuid door kleine cirkelvormige bewegingen te maken. Ik zag dat, terwijl ik dat deed, de spieren van haar bovenrug onwillekeurige bewegingen maakten en dat ze kippenvel op de armen kreeg. Ook begon ze zachtjes te kreunen en zei zuchtend: “Wauw, wat is dit lekker, lieverd! Daar mag je uren mee doorgaan!” “Dit is nog maar het begin, schatje,” zei ik, “wacht maar tot ik met je benen en zo aan de gang ga.”
Ik ging weer verzitten en nam plaats tussen haar benen waarbij ik mijn knieën ter hoogte van haar voeten plaatste. Ik kon op die manier beide voeten tegelijkertijd behandelen. Terwijl ik het flesje met olie weer wilde pakken, deed ze haar benen nog iets wijder open, waarmee ze me zicht gaf op haar heiligste plekje der heiligen. Ik zag een keurig gekortwiekt bosje blond krulhaar waardoor haar buitenste schaamlippen op parmantige wijze naar buiten staken. Ik wist niet of ik me vergiste maar het leek erop dat ik iets zag glinsteren tussen haar ietwat geopende lipjes. Ook zag ik aan de bovenkant haar sterretje zitten.
Ik haalde weer eens diep adem en begon haar voeten te masseren. Met mijn duimen maakte ik kleine cirkelvormige bewegingen op de zolen van haar voeten. Van mijn moeder had ik geleerd dat er zich gebieden op de voeten bevonden die corresponderen met bepaalde organen in het lichaam. En door die gebieden te stimuleren, stimuleerde je feitelijk ook die organen.
Ik masseerde met aandacht de plekjes op de onderkant van de hak, omdat daar zich de gebieden zouden bevinden die de primaire geslachtsorganen extra stimuleren.
Ik paste op om niet teveel druk te zetten, anders kon de voetmassage nogal pijnlijk uitvallen en dat was niet mijn bedoeling. Het ging erom dat ze zich volledig kon ontspannen, dat was immers waar ze om gevraagd had.
Toen ik met haar voeten bezig was begon ze weer zachtjes kreunende geluiden te maken. Ik vroeg haar dan ook of ik haar pijn deed. “Nee, joh! Integendeel, het is weer hartstikke lekker waar je mee bezig bent. Ik begin ook een warm gevoel in mijn onderbuik te krijgen,” zei ze.
“Als jij tevreden bent, ben ik het ook,” zei ik, waarop ze haar hoofd oprichtte en mij over schouder aankeek. “Ik denk dat we dat laatste, met al het goede werk dat je doet, pas kunnen zeggen als we aan het eind van deze massage zijn aangekomen”, reageerde ze met een knipoog en legde haar hoofd weer op het bed neer.
Omdat ik geconcentreerd was op de massage, kwam die laatste opmerking niet meteen bij me binnen en het duurde even voordat het kwartje viel en ik realiseerde me pas toen wat ze eventueel probeerde te zeggen. Maar het moment om er iets op terug te zeggen was voorbij.
En om niet afgeleid te worden van mijn massage werk, parkeerde ik die gedachte en nam mij voor erop terug te komen als de tijd rijp was.
Na de voeten was het de beurt aan de benen, waar het van belang is om lange strijkende bewegingen te maken van onderop naar boven. Ik ging daarvoor iets meer naar voren zitten zodat mijn knieën zich net onder haar knieën bevonden. Als vanzelfsprekend deed zij haar benen nog iets wijder open om me de ruimte te geven, met als gevolg dat ik een nog beter zicht kreeg op haar heerlijkheid. Ik zag dat er zich slijmdraden aan het vormen waren die uit haar schaamlippen naar beneden hingen. Ook begon ik een zoet weeïge geur te ruiken waarvan ik nog meer opgewonden raakte. Ik moest me toen echt even herpakken. Ik legde mijn handen op haar knieholtes neer, sloot mijn ogen en nam een aantal diepe teugen adem. Op die manier kon ik weer bij mezelf komen en blijven en verdergaan met de massage.
Nadat ik de tijd genomen had om haar benen te masseren, was het moment aangebroken om met de billen te beginnen. Om het masseren daar te faciliteren nam ik een kussentje en legde die onder haar bekken neer zodat haar kontje parmantig omhoog stak. Ik ging weer verzitten, maar nu zodanig dat haar benen zich tussen mijn benen bevonden en iets geopend bleven.
Ik liet wat olie op haar billen druppelen en begon met de palmen van mijn handen haar bilspieren onder handen te nemen. Doordat ik druk van binnenuit naar buiten toe op haar bilspieren uitoefende, kreeg ik haar kutje en haar sterretje in volle glorie te zien en zag dat ze nog natter was dan even daarvoor. Ik kon me niet meer bedwingen en terwijl mijn handpalmen haar bilspieren behandelden gleden mijn duimen aan de buitenkant van haar schaamlippen van beneden naar boven. Ik voelde hoe warm en nat ze daar was, waardoor mijn duimen heerlijk langs haar lipjes gleden.
Ze richtte haar hoofd op en keek me over haar schouder aan. “Doe ik iets verkeerds?” vroeg ik haar enigszins verschrikt. “Nee, hoor! Ik wil alleen maar zien of jij je ook vermaakt nu je eindelijk mijn blote kontje ziet en me daar kan vastpakken.” antwoordde ze. “Reken maar van yes!” zei ik, “het enige wat ik nog zou willen doen en wat het voor mij nog beter zou maken is in je kontje bijten en je tussen je billen kusjes geven.” zei ik bij wijze van grap.
Ze legde haar hoofd weer neer en wiebelde even met haar kontje en zei: “Wat let je, van mij mag je, hoor! Als je maar niet te hard bijt, ik wil niet dagenlang met jouw tanden in mijn billen rondlopen.”
Dat liet ik me geen tweede keer zeggen en voegde de daad bij het woord. Ik boog me voorover en beet zachtjes een paar keer in haar billen. Al lachend zei ze dat dat iets teveel kriebelde. Ik deed daarop mijn benen naar achteren zodat ik tussen haar benen op mijn buik kwam te liggen en schoof mijn handen onder haar benen door zodat ik haar heup aan de voorkant aan beide kanten kon vastpakken. Op die manier kon ik haar kontje als het ware als een meloen vastpakken en mijn lippen en tong hun werk laten doen.
Maar nog voordat ik daarmee kon beginnen, vroeg ze me of ik het niet te warm had zo met mijn trainingspak nog aan. Ik had het inderdaad aardig warm gekregen van alle handelingen. Ik stond snel op om mijn bovenkleding uit te doen zodat ik daarna weer gauw mijn eerdere positie kon innemen. Ik liet eerst haar geur weer tot me doordringen en begon haar kusjes te geven aan weerskanten van haar schaamlippen van beneden tot boven bij haar sterretje. Ik ging verder door de slijmdraden op te likken die tussen haar schaamlippen naar buiten hingen. Ik had nog nooit zoiets zoets geproefd wat tegelijkertijd ook een zoutige bijsmaak had.
Al likkende voelde ik met mijn tong haar clitoris als een hard knopje aan de onderkant tussen haar schaamlippen zitten. Toen ik haar daar zachtjes met mijn tong aanraakte, leek het alsof er een elektrische schok door haar lichaam ging en begon ze zachtjes te kreunen.
Langzaam likte ik haar in lange bewegingen vanaf haar klitje in de richting van haar sterretje, er zorgvuldig voor zorgdragend dat mijn tong nog niet de binnenste schaamlippen aanraakte en zo af en toe blies ik mijn inmiddels heet geworden adem over haar natte heerlijkheid.
Mijn acties hadden vrijwel onmiddellijk effect: ze begon te hijgen en hevig te kronkelen met haar onderlichaam. Hierdoor werd ik genoodzaakt haar wat steviger vast te pakken om ervoor te zorgen dat ik gericht kon blijven likken.
Ik merkte dat haar schaamlippen verder uit elkaar gingen staan waardoor de roze binnenkant zichtbaar werd. Ik zag dat haar sap in kleine golfjes tussen haar binnenste schaamlippen door naar buiten vloeide. Als in een reflex begon ik het op te likken, waarbij ik met het puntje van mijn tong ook het binnenste van haar kutje inging. Ik wisselde dat af met lange lange halen van mijn tong vanaf haar klitje naar haar sterretje waarom heen ik dan cirkelvormige likbewegingen maakte.
Ze begon steeds heftiger te hijgen en te kermen en probeerde met haar ene hand mijn hoofd dichter tegen haar kontje aan te drukken. “Aach, lieverd, wat doe je dat toch lekker!” riep ze uit, “niet stoppen! Ik ben er bijna!” En met een hoge gil verstijfde haar lichaam en begon ze spastische bewegingen te maken met haar onderlichaam en haar benen. Dit hield zo een kleine minuut aan, waarna ze als het ware ineen klapte en een foetushouding aannam.
Ik vleide mijzelf met mijn buik tegen haar rug aan en sloeg mijn armen om haar heen en kuste haar zo nu en dan in haar nek en op haar oor. Ik wilde met mijn hand haar haren uit haar gezicht strijken toen ik bemerkte dat haar gezicht wat nattig aanvoelde. Verschrikt ging ik verzitten en keek haar aan en zag dat er tranen liepen uit haar gesloten ogen.
“Ben je nu aan het huilen?” vroeg ik bezorgd. “Ja, een beetje.” zei ze lichtjes snikkend. “Waarom dan?” zei ik enigszins verward op vragende toon.
“Ik weet het niet. Het was net alsof er iets binnen in mij knapte en ik begon spontaan te huilen. Ik heb nog nooit eerder dat gevoel gehad dat je mij gaf. Heb je dat wel eens eerder gedaan dan? Ik kan niet geloven dat je dit niet eerder hebt gedaan,” zei ze zachtjes.
Een beetje uit het lood geslagen en met een gefronst voorhoofd zei ik: “Uh, nou neen, niet echt. Ik heb natuurlijk wel eens anderen gemasseerd, maar ben nooit zo geëindigd. Ik heb me wel eens voor de geest gehaald wat ik zou kunnen doen als ik ooit in de omstandigheden zou terecht komen, maar verder dan een fantasie ben ik nooit geraakt. Je bent de eerste die mij dit zo toestaat. Ik heb eigenlijk alleen maar gedaan wat mijn hart mij heeft ingegeven en heb geprobeerd er zoveel mogelijk gevoel in te leggen.”
Ze keek me glimlachend aan en vervolgde: “Nou, dan ben je een natuurtalent. Je wist me precies op de goede manier in de juiste stemming te brengen door de gevoelige plekjes van mijn kut met je tong te bewerken.” Ze begon een beetje te rillen. “Heb je het nu koud?” vroeg ik haar. “Ja, wel een beetje,” reageerde ze.
Ik trok vervolgens de sprei die op het voeteneind lag over ons beiden heen en ging weer met mijn buik tegen haar rug leggen en sloeg mijn armen opnieuw om haar heen. Ze deed haar hoofd naar achteren, draaide het iets en gaf me een kusje op mijn neus en zei: “Ik zou nu wel even kunnen slapen.”
Zo dommelden we in na enkele minuten in gedachten verzonken tegen elkaar aan te hebben gelegen.
Deel 4
Hoofdstuk 4: Culinaire liefde
Ik droomde dat ik hand in hand met Josie door een weiland liep. Zij droeg een pastel kleurige bloemetjesjurk waarvan de zoom zo’n 15 cm boven haar knieën hing. Aan haar voeten droeg ze lage witte tennisschoenen. Op haar hoofd had ze een kroontje gemaakt van madeliefjes en paardebloemen. De zon scheen volop en er was geen wolkje aan de lucht.
Ik was zelf gekleed in strakke blauwe jeans met daarop een paars t-shirt. Mijn moeder had op mijn verzoek het t-shirt midden op de borst voorzien van een geborduurd vlindertje. Ik liep op bruine lederen sandalen en had in dezelfde kleur een bruine lederen riem met een kleurig bloemetjesmotief in mijn jeans.
Midden in het weiland stond een grote boom waartegen we aan gingen zitten en waarvan het bladerdak diende als parasol.
Ik voelde me als een koning te rijk en alsof ik alles in het leven aankon.
Josie boog haar gezicht naar mij toe om me een zoen te geven, maar slaagde daar niet in omdat haar haren in de weg zaten. Haar haren kwamen zelfs in mijn neus en begonnen me hevig te kriebelen. Ik moest ineens heel hard niezen, en toen…
Toen werd ik wakker, opende ik mijn ogen en zag Josie mij met een veertje in mijn neus kriebelen. Opnieuw overviel me een niesbui. Ik zei al niezend: “Niet doen, joh! Ik heb hele gevoelige slijmvliezen, heb ook soms hooikoorts, waardoor ik wel een kwartier achter elkaar kan blijven niezen!”
Ze stopte er meteen mee, lachte me toe en zei: “Wakker worden dan, slaapkop! Weet je hoe laat het eigenlijk al is?”
“Geen idee,” zei ik en rekte me eens lekker uit en keek haar nog eens aan. Wat meteen opviel was dat ze haar huispak weer aan had en ik vroeg: “Hoe laat is het dan?”
“Het is etenstijd en ik heb de pasta al klaar. Je hebt bijna anderhalf uur geslapen!”
“Wat?” zei ik, “zo lang? Jeetje, wat moet ik dan moe zijn geweest. En ik ben nog niet eens halverwege met de massage!”
“Ach”, reageerde Josie schijnbaar achteloos, “de rest komt later nog wel een keertje”. “Maar wanneer hebben we dan weer eens zo’n gelegenheid, Joos?” wierp ik tegen, “het is nu ook niet zo dat Nannie (koosnaampje voor Nanette), Dré-tje en je ouders vaker allemaal op dezelfde dag de gehele dag niet thuis zijn, toch?”
“Nou, dan heb ik een verrassing voor je. Terwijl jij lekker lag te pitten en ik de pasta aan het klaarmaken was, belde mijn moeder op om te zeggen dat ze vanwege het lange weekend hadden besloten om nog een nachtje langer in Amsterdam te blijven. Omdat het morgen nog mooier weer schijnt te worden dan vandaag, wilden ze met opa een lange wandeling in het Amsterdamse Bos gaan maken. Daar zouden ze dan met de auto naar toe rijden. Pa wilde dan ook eens lekker met Dré-tje gaan voetballen, je hebt daar namelijk van die veldjes waarop vaker voetbal wordt gespeeld. Ik heb toen gelijk naar de vriendin van Nannie gebeld en het nieuws aan Nannie verteld. Die zei toen dat dat haar wel goed uitkwam omdat haar vriendje ook toevallig bij haar vriendin in de buurt woont en ze zodoende wat meer tijd met elkaar konden doorbrengen. Wel toevallig, hè? Dus meneertje, we hebben morgen de hele dag te tijd om de massage af te maken. En nu eruit, want ik heb enorme trek gekregen. O, trouwens, ik heb mijn moeder toch maar verteld dat wij samen gezellige dingen gingen doen. Ze weet dus dat we dit weekend samen optrekken,” zei ze met een knipoog.
Ik trok haar naar me toe en gaf haar een zoen en zei: “Wat ben je toch een schatje.” Ik stond op en deed mijn trainingspak en sokken weer aan en liep met haar naar beneden. In de eetkamer aangekomen zag ik dat ze de tafel mooi had gedekt met kaarsjes, mooie borden, bestek en glazen.
Bij mij thuis werd er eigenlijk nooit aan tafel gegeten met het hele gezin, daarvoor was het een te chaotisch gebeuren. Mijn moeder kookte meestal midden op de dag, vaak nasi of bami goreng met een of twee bijgerechten zoals gado-gado, saté ajam of ajam besengek. De pannen en schalen liet ze dan afgedekt op het fornuis of het aanrecht staan. En iedereen kon dan als het zo uitkwam een bordje opscheppen.
En niet alleen wijzelf, maar ook de vriendjes en vriendinnetjes die soms samen met ons huiswerk maakten, prikten een vorkje mee. Het was altijd een zoete inval bij ons.
Achteraf viel het me pas op hoe populair we eigenlijk waren onder onze vrienden. En de kookkunst van mijn moeder heeft daar zeker een grote rol bij gespeeld.
Soms wilde ze ook wel eens Hollandse pot koken: b.v. aardappelen met erwtjes en een gehaktbal met appelmoes toe. Dat deed ze dan plichtmatig, want we woonden immers niet meer in Indonesië en moesten het toch doen met de Nederlandse ingrediënten.
Ik heb een lieve en zorgzame moeder gehad, maar Hollandse pot koken kon je beter niet aan haar overlaten. Zo goed als ze vol passie Indisch eten kon klaarmaken, kon ze niet het plezier vinden in het koken van Nederlands eten. Ik denk dat dat verklaard kan worden door het trauma dat ze had opgelopen doordat ze haar geliefde Indië heeft moeten verlaten om naar dit koude kikkerlandje te moeten gaan (haar woorden!).
En hoewel ons gezin na de oorlog redelijk goed is opgevangen, maar wel bij lange na niet zo goed als de vluchtelingen uit Hongarije (1956), de oorlogsgebieden in het Midden-Oosten (2018) of nu de Oekraïne, was het zeker in het begin zwaar voor mijn ouders en de vier oudste kinderen. Omdat ze een bruin huidje hadden, werden ze vaak met de nek aangekeken, zeker in het dorp op het platteland in het zuiden van Nederland waar ze toen woonden en waar ik geboren ben. Al met al geen positieve motivatie voor mijn moeder om het klaarmaken van de Hollandse pot in de vingers te krijgen.
Hoe dan ook, Josie had er echt werk van gemaakt en het rook heerlijk in de kamer. “Ga maar zitten,” zei ze. Ik zag dat ze de tafel zo had gedekt dat we samen aan een hoek van de tafel konden zitten en dus niet tegenover of naast elkaar. Zo konden we elkaar tijdens het eten blijven aankijken en in gesprek blijven zonder dat we de hele tafel over moesten reiken om elkaar even aan te raken, mochten we daar behoefte aan hebben.
Ik ging aan de lange kant aan tafel zitten en keek van daaruit de woonkamer in. Wat hadden ze een andere inrichting dan wij dat hadden. Bij ons was het een beetje een ratjetoe omdat we zoveel mogelijk zitplaatsen wilden hebben. Niet alleen om ons alle zeven de gelegenheid te geven om te zitten, wat zelden voorkwam omdat haast nooit iedereen tegelijkertijd aanwezig was, maar ook de vele gasten die elk weekend op bezoek kwamen een gerieflijk plekje te kunnen bieden.
Bij Josie thuis was het minder vol ingericht en er was toch voldoende plaats voor het gehele gezin plus nog een paar gasten indien nodig. Ook de kleuren waren anders, bij hun was een moderne kleurstelling gebruikt met veel oranje en licht-bruin in regelmatige rondvormige patronen in het behang, terwijl bij ons ervoor gekozen was een stukje Indonesië te repliceren met zware donkerbruine tinten in het behang en de meubels.
Wij hadden de kamer ook vol tropische planten staan, terwijl bij Josie thuis ik welgeteld drie plantjes kon ontdekken die ergens verloren op een vensterbank stonden.
Het was bij ons ook altijd een paar graden warmer dan bij hen. Mijn moeder vond het maar niks om in een dikke trui op de bank of aan tafel te zitten en gaf de voorkeur aan een zomerjurkje, of het nu zomer of winter was.
Josie kwam de kamer binnen met een grote pan waar vanaf de dampen omhoog stegen en zette die op de tafel neer. Ze ging weer naar de keuken om met een glazen schaal terug te komen waarin allerlei gesneden rauwe groenten lagen zoals tomaat, komkommer, augurken, e.d. Daarover had ze in de keuken een sausje gegoten.
Ze ging zitten en ik zei bij wijze van compliment : “Het ruikt heerlijk, als het net zo lekker smaakt als het ruikt, dan kan mijn dag niet meer stuk.”
Ze legde haar hand op die van mij en keek me aan en zei: “Waarom denk je dat het niet lekker zou smaken?” Ik keek haar verschrikt aan en protesteerde: “Maar dat zei ik toch helemaal niet en dat bedoelde ik zeker niet te zeggen, hoor!”
Ze kneep me lichtjes in mijn hand en zei: “Jij bent zo gemakkelijk op de kast te krijgen, hè”, en begon te grinniken en gaf me een zoen. “Jeetje, Joos!” liet ik me ontvallen, “wat ben jij een plaaggeest, zeg!” maar moest inwendig wel lachen en gaf haar een zoen terug.
“Wil je wat drinken?” vroeg ze. “Ja, ik lust wel weer een colaatje “, antwoordde ik. “Wil je anders eens een glaasje rode wijn proberen?” stelde ze voor. “Wij drinken geen alcohol thuis, mijn vader is immers van de blauwe knoop: er wordt geen alcohol gedronken en ook niet gerookt. En hij is daar erg strikt in.” voegde ik toe, “maar ik wil wel een klein glaasje proberen, als dat van je mag.” “Natuurlijk mag dat,” zei ze, “en trouwens als je een beetje wijn drinkt, zal het dessert straks je nog beter smaken denk ik zo.”
“O, wat hebben we dan als dessert?” vroeg ik terwijl ik de pasta bij haar op het bord schepte. “Nou, dat is een verrassing en dat zul je straks wel zien,” zei ze, “en dit is wel genoeg pasta, denk ik. Wil je me soms vetmesten, lieverd?”
“Maar zo-even zei je nog dat je grote trek hebt,” wierp ik tegen. “Ja, maar dat wil niet zeggen dat ik de halve pan kan opeten. Ik wil ook nog wat van het eten voor de lunch van morgen overhouden, ik had daarom extra veel gemaakt,” legde ze uit, “de sla kan ik overigens zelf wel op mijn bord doen. Dankjewel, lieverd.”
Ik schepte wat pasta op mijn eigen bord alsook wat sla, maar wachtte met eten en vroeg aan haar met een plechtig gezicht of ze misschien nog enkele momenten stilte wilde voordat we met het eten zouden beginnen. Ze keek me met gefronst voorhoofd aan omdat ze die vraag niet had verwacht en zei: “Je weet toch dat we niet bij een kerk zijn en dat …..”. Maar voordat ze verder kon gaan, barstte ik lachen uit en riep: “Haha, teruggepakt! Natuurlijk weet ik dat jullie niet kerks zijn, net zo min als wij het zijn. Wie zit er nu op de kast?” Ze gaf me een schop onder tafel, moest toch wel lachen, en siste: “rotjoch!”
We begonnen met het eten, wat erg goed smaakte, hetgeen ik ook aan haar liet blijken en keuvelden onderwijl een aardig eind weg. Zo nu en dan dronk ik een beetje wijn, wat me verrassend genoeg zeker niet tegen viel. Wel werd ik al gauw een beetje licht in mijn hoofd, wat het gesprek alleen naar ten goede kwam.
Halverwege de maaltijd vroeg ze me terloops waarom wij niet kerks waren. Ze had immers van iemand gehoord dat we van katholieke huize waren.
Ik vertelde haar dat toen ik pas geboren was, we naar deze straat waren verhuisd welke in de St. Paulus parochie lag. Mijn ouders hadden besloten om na mij geen kinderen meer te willen omdat het met vijf kinderen druk genoeg zou zijn, en ook dat het woekeren met ruimte zou zijn in het nieuwe huis als er nog één of meerdere kinderen bij zouden komen (zelf waren ze beiden wel afkomstig van kinderrijke gezinnen).
Na een maand kwam de pastoor op bezoek die van de gemeente had doorgekregen dat wij katholiek waren en wilde ons persoonlijk in de parochie verwelkomen. (Dat zou in deze tijd niet meer kunnen met de huidige privacywetgeving!).
Hoe dan ook, op een zeker moment, vroeg de pastoor in zijn naïeve argeloosheid aan mijn ouders wanneer het volgende kind zou komen. Waarop mijn vader gezegd zou hebben dat de pastoor zich niet met zijn familiezaken diende te bemoeien, hij abrupt opstond en zijn hand uitstak om de pastoor te danken voor zijn komst en aangaf in de toekomst geen behoefte meer te hebben aan contacten met de kerk. De pastoor vertrok schielijk met de spreekwoordelijke staart tussen de benen en we hebben hem daarna nooit meer gezien.
Achteraf kwam ik te weten dat mijn vader oorspronkelijk van protestantse huize was (hoewel veel later bleek ook dat wat genuanceerder te liggen, maar daarover later wellicht meer) die bij het huwen met mijn moeder omwille van de toekomstige schoonfamilie, zich tot katholiek heeft laten converteren en niet zo gewend was aan de katholieke bemoeizucht die in het zuiden van het land nog tot aan midden jaren tachtig alom aanwezig was.
Ik sloot mijn verhaal aan Josie af met te zeggen dat ik nog wel eens in de kerk kwam, maar alleen maar bij bijzondere gelegenheden zoals een bruiloft, begrafenis of met Kerstmis, maar dat laatste alleen vanwege de sfeer.
Josie keek me met grote ogen aan en vroeg: “Kwam die pastoor echt vragen wanneer het volgende kind zou worden verwacht? Als dat bij mijn ouders zou zijn gebeurd, dan had mijn vader hem waarschijnlijk letterlijk het huis uit geschopt. Waar bemoeit zo’n man zich mee!?”
“Tja,” zei ik, “maar jullie komen dan ook uit Amsterdam en in dat stuk van Nederland is de invloed van de kerken een stuk minder dan hier in het zuiden. Een Amsterdamse pastoor had dit waarschijnlijk niet zo gedaan. Hoe dan ook, Joos, het eten was verrukkelijk en de wijn smaakte er goed bij. Ik vond het fijn om samen met je te mogen eten.”
Het laatste wat ik wilde is een ellenlange discussie over de kerk. Ik legde daarom mijn hand op haar onderarm en kneep er zachtjes in als teken van dank.
“Fijn dat je het lekker vond,” zei ze, “laten we dit even afruimen, dan kunnen we aan het dessert beginnen.” We ruimden de tafel met zijn tweeën in een mum van tijd af en ik keek haar daarna verwachtingsvol aan en zei: “Nou, ik ben nu wel benieuwd naar dat dessert dat je me beloofd hebt.” Ze pakte mijn hand vast, leidde me de woonkamer uit en de trap op, en zei: “Ik heb het op mijn kamer.” “Is het soms chocola?” probeerde ik nog omdat zij wist dat ik verzot was op pure chocolade. “Niet zo ongeduldig, je ziet zo wel wat het is,” zei ze terwijl we de trap naar de zolderverdieping opliepen. We liepen haar kamer weer op en ik keek of ik ergens iets van een dessert zag staan.
Ze nam mijn gezicht in beide handen, draaide het naar haar toe en kuste me op mijn neus, sloeg daarna haar armen om mij hals, drukte haar wang tegen de mijne aan en fluisterde in mijn oor terwijl haar rechterhand naar beneden bewoog en lichtjes mijn penis aanraakte: “Ik dacht jou bij wijze van dessert tevreden te stellen, door jouw lul met mijn tong te bewerken. Ik ben al geil vanaf dat ik wakker werd en naar beneden ging om te koken en het lijkt me heerlijk om je deze wederdienst te bewijzen.” Ze wreef wat steviger met haar rechterhand over mijn geslachtsdeel dat daar uiteraard met vreugde op reageerde door omhoog te willen komen. Maar met mijn trainingspak aan was dat even een dingetje.
Ik keek haar schalks aan en zei, terwijl mijn rechterhand zich naar haar billen bewoog en haar daar zachtjes begon te strelen: “Ik zeg daar natuurlijk géén neen tegen maar mij lijkt het eerlijk gezegd eerder dat dat jóuw dessert is. Ik heb nog niks gezien wat ik in mijn mond kan doen. Wat kun je mij aanbieden?” Ze keek me, door mijn laatste vraag iets van haar stuk gebracht, even verbaasd aan maar schoot toen in de lach, begon me in mijn zij te kietelen, waar ik heel slecht tegen kon, en zei: “Wat een ondeugend mannetje ben jij toch. Okay, jij je zin, je weet waar je daarvoor moet zijn, toch?” Ik grinnikte even, trok haar topje over haar hoofd uit, gooide dat op de grond en nam één van haar tepeltjes, die al behoorlijk stijf waren, in mijn mond, zoog eraan en zei: “Ja zeker en dit is één van de plekjes waar ik me mee bezig zou willen houden”.
Dat was als het ware het startsein om elkaars kleren haastig uit te trekken waardoor we in een mum van tijd in adams- en evakostuum tegenover elkaar stonden. We hijgden allebei heel lichtjes en ik tilde haar van de grond af en legde haar op bed, waarna ik naast haar ging liggen. Ik voelde, zoals later bleek net zoals zij, door de opwinding wat koortsig-warm aan.
We keken elkaar verwachtingsvol in de ogen en begonnen elkaar minutenlang bijna gulzig te zoenen, terwijl onze benen zich in elkaar verstrengelden en onze handen elkaars lichaam aan het verkennen waren. Het leek net alsof we ineens haast gekregen hadden en in het verleden verloren tijd wilden inhalen. Het verlangen naar elkaar was zo hevig dat het bijna pijn deed. We kwamen in een roes terecht waarin onze ademhaling en hartslag versnelden en waarin de buitenwereld vervaagde. Er was alleen nog maar onze kleine perfecte wereld op haar zolderkamer. Alles daarbuiten deed er even niet toe
Deel 5
Hoofdstuk 5: Ambachtelijke liefde
Op een bepaald moment pakte ze met haar hand mijn penis terwijl ze in mijn oor fluisterde: “Het is nu tijd voor het echte werk!” We keken elkaar strak aan terwijl ze met haar duim en wijsvinger de voorhuid naar achteren trok. Verrast door het gevoel dat het me gaf, hield ik mijn adem even in. Ze bewoog haar hoofd naar beneden en likte met haar tong over het puntje van mijn inmiddels harde geslacht. Ik maakte een sissend geluid en duwde de achterkant van mijn hoofd in het bed. Wat was dat een heerlijk gevoel, zeg.
Ik sloeg als puber natuurlijk wel eens met de hulp van de Candy of de Chick de hand aan mijzelf, maar dat was qua gevoel toch van een heel andere orde dan wat Joos me nu liet voelen. Daarbij had je dàn letterlijk zelf de regie in handen, maar met Josie was ik aan een godin overgeleverd.
Ze nam de eikel van mijn piemel in haar mond en zoog er zachtjes op terwijl haar tong erom heen cirkelde. Het leek net alsof ik door een serie elektrische schokken, die door mijn hele lichaam heen en weer schoten, werd overweldigd en klauwde met beide handen in de lakens op het bed. Ik voelde mijn gezicht zich in een grimas vertrekken en ik kon haast niet die lawine aan nieuwe onbekende sensaties verdragen.
Terwijl ze bleef zuigen, begon ze ook nog mijn testikels te masseren waarbij ze ook af en toe met haar wijsvinger over mijn sterretje bewoog. Ze bracht me hiermee bijna tot over de grens. Dat voelde ze perfect aan en veranderde haar tactiek door met haar tong in lange halen mijn schacht van beneden naar boven te likken. De veelheid aan sensaties werd tijdelijk iets teruggebracht naar een niveau dat beter te hanteren was en ik kon naar haar kijken om te zien wat ze deed. Terwijl ze met me bezig was keek ze me recht in de ogen aan en gaf me een knipoog.
Ik streek met mijn hand de haren uit haar gezicht en keek in de ogen van een godin, mijn godin. Ik voelde me helemaal week worden van binnen en had de neiging om haar in mijn armen te nemen en te kussen. Maar nog voordat ik ook maar iets kon doen, nam ze mijn penis weer in haar mond en stak hem er zo diep in dat ik zeker haar huig moet hebben aangeraakt. Mijn adem stokte weer en ik voelde een enorm gevoel van binnenuit in me omhoog opwellen. Ze begon haar hoofd terwijl ze mijn penis nog in haar mond had, snel op en neer te bewegen, waardoor ik voelde dat ik weer rap naar mijn grens werd gebracht. Om wat controle terug te krijgen greep ik met mijn hand haar haren vast en probeerde zo het tempo wat naar beneden te krijgen. Maar dat mocht niet baten, ze ging onverstoorbaar verder.
Ik kon het niet meer tegenhouden en ik explodeerde zowat terwijl ik een oerkreet slaakte. Ik voelde een enorme warmte in mijn lendenen omhoog komen en met een aantal samentrekkingen van mijn penis spoot mijn zaad in haar mond. Ik maakte een aantal spastische bewegingen waarna ik als het ware op het bed terugviel. Ik had mijn ogen gesloten en hoorde een licht suizen in mijn oren. Ik was voor korte tijd compleet van de wereld.
Ik kwam weer terug omdat ik haar mijn tepels voelde likken. Ik opende mijn ogen en keek haar aan. Ik zag dat mijn sperma zich ook rond haar lippen bevond welke ze met haar tong aflikte en naar binnen slikte terwijl ze me aan bleef kijken. Wat had ze zo toch een ondeugend snoetje! Dat weke gevoel van eerder kwam weer in mij op en ik nam met beide handen haar hoofd vast terwijl ik me voorover boog en haar een zoen op haar mond gaf. Ze omhelsde me en begon me te tongen waardoor ik als het ware een koekje van eigen deeg kreeg en mijn eigen sperma proefde. Het smaakte een beetje naar de aardbeien die ik eerder die dag thuis nog gegeten had.
Ik nam haar stevig in mijn armen en kuste haar zó vaak op haar gezicht dat ze begon te giechelen. “Volgens mij heb ik nu een tevreden mannetje in mijn armen.” Ik grijnsde: “En volgens mij heb jij net een aardbeien dessert op!”
Ik was inmiddels weer enigszins tot rust gekomen en streelde haar wangen terwijl ik haar aan bleef kijken. Inwendig bespeurde ik dat weke gevoel van verliefdheid weer opwellen waarmee ik niet kon blijven zitten en zei zachtjes: “Het was fantastisch, schatje. Ik heb dit niet eerder zo meegemaakt en zou het nooit meer willen kwijtraken. Ik maak me alleen wat zorgen over wat dit weekend gaat betekenen voor onze vriendschap en….”. Ze legde haar rechterwijsvinger op mijn mond om me tot zwijgen te brengen, gaf me een zoen en zei: “Laten we het daar dit weekend nog niet over hebben. Ik wil eerst lekker genieten van dit weekend met jou en dan zien we wel verder. Jij bent eigenlijk best wel een beetje een control-freak, vind je niet?”
Ik keek haar ietwat verbluft aan, schudde mijn hoofd kort heen en weer als teken dat ik weer eens versteld stond van haar inzicht, kuste haar teder op haar wang en zei: “It’s your party, baby, it’s your call.”, een zin die ik enkele weken daarvoor in een slechte Amerikaanse B-film, waar we samen naar toe waren gegaan, had horen gebruiken.
Als teken van herkenning fluisterde ze in mijn oor de reactie die de actrice in de film had gegeven: “ You betcha, honey. Stop poking around and cut to the chase!”
“Let the chase begin!” antwoordde ik en dook tussen haar benen, schoof mijn handen onder haar billen en gaf een kusje op haar kutje. Ik hoorde haar als reactie kirrende geluiden maken.
Ik keek haar over haar venusheuvel aan om te zien hoe ze zou reageren op de dingen die ik van plan was met haar te doen. Ze lag met haar hoofd op een kussen half omhoog tegen het hoofdeinde, waardoor ik haar gezicht goed kon zien.
Ik bracht mijn rechterhand van onder haar billen naar haar Bermuda-driehoek toe en begon het heuveltje tussen de krulhaartjes op subtiele wijze te masseren met mijn duim en wijsvinger. Tegelijkertijd likte ik licht over haar klitje dat al in opperste staat van opwinding was geraakt.
Ik zag aan de bewegingen van haar borstjes dat ze lichtjes begon te hijgen. Met haar rechterhand pakte ze mijn linkerhand en verstrengelde haar vingers in die van mij.
Ik begon tergend langzaam de buitenkant van haar schaamlippen aan beide zijden van onder naar boven te likken waarbij ik probeerde haar klitje niet aan te raken. Ik hoorde haar goedkeurende kreetjes slaken en ik zag dat ze haar ogen naar boven had gericht en dat haar wimpers zachtjes trilden. Ik bracht langzaam mijn wijsvinger naar de ingang van vagina toe en streelde het gebied erom heen zachtjes met cirkelvormige bewegingen terwijl ik doorging met likken.
Toen ik dat deed, kneep ze hard in de vingers van mijn linkerhand waardoor ik haar aankeek.
Ze had een enigszins hulpeloze blik in haar ogen en zei: “Voorzichtig doen daarzo, schatje. Ik heb nog nooit iets in mijn kutje gehad, ook mijn eigen vingers niet!”
Met een schok realiseerde ik me ineens dat ze nog maagd was en dat ik waarschijnlijk haar eerste was. Wat op de keper beschouwd natuurlijk niet zo gek was, zij was immers ook zeker mijn eerste, dus waarom zou dat voor haar anders zijn dan voor mij, ook al was zij iets ouder dan ik.
Ik gaf een kusje op haar heuveltje, richtte mij op en ging zodanig liggen dat ik half over de rechterzijde van haar lichaam heen kwam te liggen met mijn rechterknie gebogen tussen haar benen en mijn hoofd ter hoogte van haar hals. Ik bracht mijn rechterhand naar haar linkerborst en begon die zachtjes te strelen terwijl ik kleine kusjes op haar rechtertepel gaf.
Zij gaf me een zoen op mijn hoofd en vroeg me waarom ik gestopt was met likken.
Ik antwoordde: “Omdat we, voordat we verdergaan het er wel over eens moeten zijn hoever we gaan. En hoewel ik het nog nooit eerder heb gedaan, zie ik ons eerlijk gezegd nu niet stoppen bij wat zoenen, likken en zuigen. Maar ik wil niet dat jij òf ik iets tegen onze zin in doen, begrijp je? Daarvoor hecht ik echt teveel aan onze vriendschap!”
Ik keek haar aan om te zien wat haar reactie was. Ze hield haar hoofd wat schuin, gaf me weer een zoen op mijn hoofd en zei zachtjes: “Je bedoelt neuken, toch?”. “Inderdaad”, zei ik, “neuken. Nog niet eerder gedaan. Trouwens wat we vandaag al hèbben gedaan, had ik ook nog niet eerder gedaan of ondergaan, maar is me wel bevallen.” Ik stopte even met praten, gaf haar een zoen op haar lippen, keek haar aan en vervolgde: “Is me èrg goed bevallen en ik hoop dat jij het ook lekker vond tot nu toe.”
Ik keek haar strak in de ogen aan om te peilen wat er in haar omging. Ze bracht haar linkerhand naar mijn wang en streelde die met de rug van haar hand. “Als ik het eerder niet lekker vond, hadden we nu hier niet zo gelegen, lieverd,” zei ze, “ik vind het alleen jammer dat je nu bent gestopt.” Ik reageerde met: “Wees maar niet bang, schatje. Je hoeft straks alleen maar met je vingers te knippen en...” Ik keek haar glimlachend aan en vroeg op serieuze toon: “Maar zou je met me willen neuken?” Ze keek me even heel nadenkend aan en zei: “Vanavond nog niet. We hebben morgen nog de hele dag en we moeten nog iets over hebben om naar uit te kijken, vind je niet?” Ik knikte langzaam ter bevestiging en vroeg: “Hoe zit het dan met voorbehoedsmiddelen? De drogist is nu inmiddels wel dicht en morgen is het zondag!”
Ze kuste weer mijn hoofd en zei lachend: “Wat ben je toch een control-freak, jij! Ik ben al sinds een half jaar op initiatief van mijn moeder aan de pil, dus zwanger worden zit er gelukkig niet in. Ben je nu tevreden, meneertje?” terwijl ze me in mijn neus kneep. Ik antwoordde met een benepen stemmetje: “Ja, mevrouw!” Ze keek me aan en zei: “En nu…” waarna ze met haar vingers knipte. Ik schoot in de lach en hapte in haar rechtertepel, waarop ze zachtjes begon te kreunen.
Ik masseerde ook haar linkerborst terwijl ik met de bovenkant van mijn knie over haar vulva wreef. Ik reikte naar de achterkant van hoofd om haar naar me toe te brengen en begon haar gulzig te tongzoenen.
In een mum van tijd waren we weer helemaal in hogere sferen. Ik streelde haar over haar schouders, borsten, buik en billen. Zoende haar over haar gehele lichaam en probeerde geen plekje over te slaan.
Ook zij liet zich niet onbetuigd en begon me overal te strelen, te zoenen en te likken. Op een gegeven moment nam ze mijn penis weer in haar mond, maar ik stopte haar en zei met een schorre stem dat het nu haar beurt was. Ik legde haar weer op haar rug en dook weer tussen haar benen maar pakte nu met beide handen haar handen vast en verstrengelde onze vingers.
Ik keek haar weer over haar venusheuvel aan en begon rustig likkende bewegingen over haar schaamlippen te maken van onder naar boven. Bij haar klitje aangekomen, zoog ik het zachtjes in mijn mond en bewerkte het met mijn tong. Ik zag dat ze haar ogen dichtkneep en voelde dat ze haar bekken krachtig naar boven drukte. Met mijn tong likte ik aan de binnenkant van haar schaamlippen met snelle bewegingen heen en weer terwijl ik met mijn hoofd knikkende bewegingen maakte. Op die manier kon ik haar hele vagina bestrijken.
Ik hoorde haar kermende geluiden maken en ik voelde dat ze hard in mijn handen begon te knijpen. Intuïtief nam ik wat gas terug en gaf haar hete en natte zoenen aan de binnenkant van haar dijen.
Ik zag haar met een enigszins verloren blik hevig hijgen en de druk op mijn handen nam af.
Ik begon de gehele procedure opnieuw en herhaalde dit een aantal maal totdat ze uitriep: ”Nu niet meer stoppen! Ik ben er bijna!” Ze liet mijn handen los en pakte de achterkant van mijn hoofd vast, duwde haar bekken naar boven en klemde mijn hoofd vast met haar dijen. Ze begon hard te kermen en haar lichaam schokte zo erg dat ik voor een tel dacht mijn hoofd kwijt te raken. Ineens verstijfde ze en ik voelde haar sap uit haar vagina vloeien en ik kon niet anders dan het in mijn mond nemen en doorslikken. En dàt was geen straf.
Gelukkig duurde deze verstrengeling niet zo lang, want op een gegeven moment kon ik niet meer voldoende ademhalen. Ze ontspande en trok me met beide handen omhoog in een stevige omhelzing waarbij ze haar gezicht tegen de zijkant van mijn hoofd aanlegde. Ik hoorde haar zachtjes woordjes prevelen, maar kon niet goed horen wat ze zei. Ik wilde niet de betovering verbreken door te vragen wat ze nu zei. Dat kwam later wel.
Ze streelde mijn hoofd wel honderd keer terwijl ze me op mijn ogen, mijn neus en mijn mond zachte kusjes gaf. Toen hoorde ik haar zachtjes dankjewel zeggen.
Ik streek de haren uit haar gezicht, kuste haar op haar ogen en zei: “jij ook, schatje” en sloot mijn ogen.
Op die manier lagen we minutenlang zwijgend op bed totdat we de kerkklok negen uur hoorden slaan. Ik realiseerde me ineens dat die klok me de hele dag niet eens was opgevallen, terwijl die nu irritant hard sloeg.
Maar ik wilde hoe dan ook niet erg laat thuis zijn. Ik wilde immers niet dat er bij mijn ouders allerlei alarmbellen zouden afgaan, want dat zou eventueel tot onwelkome repercussies kunnen leiden. Zeker bij mijn vader, die er vaak nogal conservatieve opvattingen op na hield, moest ik de grenzen goed in de gaten houden. Als jongste in een gezin leerde je, indien je daarvoor openstond, van de fouten van je oudere broers met het gevolg dat je dan wat soepeler door je puberjaren kon laveren. Daarnaast had je als jongste vaak een streepje voor, zeker als je, zoals in mijn geval, erg goed kon leren. Niettemin toch maar oppassen.
Toen ik in haar oor fluisterde dat het tijd voor me werd om naar huis te gaan, nam ze me stevig klem en kroop heel dicht tegen me aan alsof ze in me wilde kruipen. Ze zei zachtjes: “Nu nog niet, nog 10 minuutjes!” Ik zei: “Okay, maar dan moet ik er echt van door, hoor!” waarop ze door zachtjes te kreunen liet blijken het er eigenlijk niet mee eens te zijn.
We spraken af dat ik de volgende dag redelijk vroeg om 10.00 uur bij haar aan de deur zou staan met mijn fiets omdat het haar wel leuk leek om een fietstochtje door het bos te maken.
Daarna zouden we ergens gaan picknicken, waarvoor zij de boterhammen en thee zou klaarmaken, om vervolgens rond 14.00 uur weer bij haar thuis te zijn om onder meer de massage af te maken.
Ik kleedde me rap aan, nam haar nog een keer in mijn armen en kuste haar. Ze kneep ondertussen zachtjes in mijn penis en zei met een ondeugende blik dat ik morgen paraat moest staan. Hoofdschuddend om haar vrijpostigheid zei ik haar geen zorgen te maken. We liepen samen naar beneden naar de keukendeur en zoenden elkaar nog eens heftig om afscheid van elkaar te nemen. Ik wenste haar een goede nacht en vertrok.
Deel 6
Hoofdstuk 6: Ouderlijke liefde
<pToen ik buiten stond was het ondanks het late uur nog behoorlijk licht en kuierde ik op mijn dooie gemak naar huis. Ik hoefde niet ver te lopen omdat we in wezen nog geen 200 meter van elkaar af woonden. Maar omdat ik nog een stukkie door de brandgangen moest lopen, deed ik er wel iets langer over. Bij ons huis aangekomen stak ik de sleutel in het slot, opende de voordeur en ging meteen naar de woonkamer waar mijn ouders zoals gewoonlijk weer voor de buis zaten.
Ik riep dat ik weer thuis was waarna mijn vader zijn hoofd naar mij toewendde en vroeg waar ik geweest was. Ik keek daar een beetje van op en zei dat ik Mams had verteld dat ik bij Josie was en daar zou blijven eten. Mams zei niets want die zat helemaal in het programma van Willem O. Duys met zijn vissenkom.
Paps vroeg wat we hadden gedaan. Nonchalant zei ik dat ik Joos wat had geholpen met wiskunde (klonk logisch), we daarna wat spelletjes hadden gespeeld (de halve waarheid) en een paar films op de TV hadden gekeken (had gekund). Mijn vader zei dat hij rond 17.00 uur de buurman van de familie Duchesne, de heer Biemans, op straat was tegengekomen die hem had verteld dat er bij de buren iemand hard had geschreeuwd terwijl hij wist dat alleen Josie thuis zou zijn. Ik dacht bij me zelf ‘Hoe red ik me hier nu weer uit?’ en antwoordde dat de TV op een gegeven moment wel wat hard stond en dat hij dat misschien gehoord had.
Paps bromde wat over die verdomde enkelsteens muurtjes tussen de huizen in de straat waardoor de buren zowat bij je in bed lagen en dat het huis in Indonesië dergelijke problemen niet had. Hij drukte me op het hart tegen Josie te zeggen wat meer rekening met de buren te houden, zeker met de buurman die hij had gesproken, want Paps vond dat maar een zeikerd die om niks problemen kon maken.
Ik zei dat ik dat zou doen en vertelde hem terloops van de plannen van de zondag. Paps keek me even aan, draaide zijn hoofd toen weer naar de TV en bromde dat ik niet te vroeg met meisjes moest beginnen en nog van mijn vrijheid moest genieten, terwijl hij even schuin in de richting van Mams keek. Maar ja, die had niets van het gesprek meegekregen, want zat nog steeds naar Willem te kijken.
Ik wenste mijn vader en moeder een goede nacht en ging naar mijn kamer. Mijn oudere broers en mijn zus woonden inmiddels niet meer thuis. Ik had daarom een redelijk grote kamer voor mij alleen. Als het nakomertje in het gezin verschilde ik acht jaar met de jongste boven mij en ze waren allemaal al uitgevlogen. Twee waren er al getrouwd en de twee anderen studeerden aan de universiteit. De een deed psychologie in Groningen en de ander studeerde Scheikunde in Eindhoven. Ik zou waarschijnlijk ook een technische richting gaan studeren vanwege mijn voorliefde voor de beta vakken, hoewel ik ook wel goed in taal was. Maar daar hoefde ik me nog niet mee bezig te houden. Pas in het eerste trimester van het daarop volgende jaar, het examenjaar, kon ik me gaan oriënteren op de studie die ik zou willen volgen.
Ik liep opgelucht de trap op en plofte op mijn bed en meende door het oog van een naald te zijn gekropen. Ik nam mij voor Josie morgen tot voorzichtigheid te manen en mezelf overigens ook wat in te tomen. Na hetgeen die dag gebeurd was, nog geruime tijd de revue te laten passeren, stond ik weer op, kleedde mij uit en ging mijn tanden poetsen.
Ik voelde me ineens erg moe en stapte zo om tien uur mijn bed in. Het was warm die avond en ik besloot te gaan slapen zonder iets aan te hebben. Het kostte me niet veel moeite om diep in slaap te vallen.
Ik droomde dat ik hand in hand met Josie door een weiland liep. Zij droeg een pastel kleurige bloemetjesjurk waarvan de zoom zo’n 15 cm boven haar knieën hing. Aan haar voeten droeg ze lage witte tennisschoenen. Op haar hoofd had ze een kroontje gemaakt van madeliefjes en paardebloemen. De zon scheen volop en er was geen wolkje aan de lucht.
Ik was zelf gekleed in strakke blauwe jeans met daarop een paars t-shirt. Mijn moeder had op mijn verzoek het t-shirt midden op de borst voorzien van een geborduurd vlindertje. Ik liep op bruine lederen sandalen en had in dezelfde kleur een bruine lederen riem met een kleurig bloemetjesmotief in mijn jeans.
Midden in het weiland stond een grote boom waartegen we aan gingen zitten en waarvan het bladerdak diende als parasol. Ik voelde me als een koning te rijk en alsof ik alles in het leven aankon.
Ik kuste Josie op haar mond en streelde haar borsten waardoor ze hard begon te kreunen en in mijn armen begon te kronkelen totdat ik werd onderbroken omdat er op mijn schouder werd getikt.
Ik draaide me om en keek pardoes in het gezicht van de heer Biemans, die nijdig tegen me riep om mijn vriendin in toom te houden zodat ze minder hard zou schreeuwen. Achter hem stond Paps met een groot glas rode wijn in zijn hand die me zei dat ik me op mijn studie moest concentreren en nog niet aan meisjes moest beginnen. Naast hem stond Mams, met in haar handen een vissenkom vol met spaghetti, waar bovenop een goudvisje spartelde. “Wil je misschien nog wat?”…….
Badend in het zweet schrok ik toen wakker en had eerst geen idee waar ik was, totdat ik op mijn nachtkastje de wekker zag staan, die half zes aanwees. Ik keek nog even rond in mijn kamer of ik nog iemand zag staan, maar kon natuurlijk niemand ontdekken.
Opgelucht liet ik me weer ruggelings op bed vallen en nam mijn penis in mijn hand. Die voelde nog stevig aan van de droom waaruit ik was wakker geschrokken. Ik besefte dat ik al meer dan zeven uur had geslapen en dat ik niet meer zo snel in zou kunnen slapen. In het verleden wilde ik in overeenkomstige omstandigheden wel eens met een Candy in mijn linkerhand mezelf naar een hoogtepunt brengen om daarna weer gemakkelijk in te slapen.
Maar gelet op wat er die dag op het programma zou staan, besloot ik op te staan, mijzelf aan te kleden en te gaan dauwtrappen. Ik had immers wellicht die dag nog wat spannends voor de boeg, waar mijn piemel nog een rol in zou kunnen spelen. Die moest dus in goede conditie zijn.
Het is altijd zo lekker fris in de vroege ochtend en je hoorde het geluid van het verkeer niet zo, en dat zeker op zondag, waardoor je andere geluiden b.v. van vogels beter kon waarnemen.
Voordat ik vertrok maakte ik voor mezelf een mok thee en een broodje kaas. Ik nam de tijd om die te verorberen en bladerde nog even door de krant van gisteren, waarvan in de sportsectie nog iets stond over het wereldkampioenschap voetbal dat in Mexico plaatsvond en waaraan Nederland niet deelnam. Bijgevolg stond er dan ook niet zoveel over in onze krant.
Ondanks dat ik zelf wel eens op straat en in het park voetbalde, deed het profvoetbal me doorgaans niet zo heel veel. Ik voetbalde liever zelf dan dat ik er naar zat of stond te kijken. Maar Paps en ik hadden wel samen de finale van de Europa Cup voor landskampioenen gekeken die op 6 mei plaats had gevonden. We waren beiden erg enthousiast toen aan het eind ervan Feyenoord met 2-1 van Celtic had gewonnen. In de krant stond nog een verslag van de festiviteiten die op de Coolsingel hadden plaatsgevonden. Het was een leuk sfeerstukje.
Nadat ik mijn vervroegde ontbijt achter de kiezen had, ging ik de deur uit en liep naar het park dat op tien minuten lopen van ons huis lag. Het was geen groot park, maar wel groot genoeg om een half uurtje in rond te lopen en er stonden om de zoveel meter bankjes waar overdag vaak de oudere buurtbewoners met elkaar zaten te keuvelen.
Vandaag op dit tijdstip verwachtte ik echter niemand in het park aan te treffen en begon aan mijn rondje. Ik hoorde diverse vogelgeluiden, de zon begon te klimmen en voelde daardoor de spanning die nog vanwege de droom in mijn lijf zat wegvloeien. Na zo’n vijf minuten zag ik echter in de verte iemand me tegemoet komen. Ik dacht nog bij mezelf dat ik kennelijk niet de enige vroege vogel was. Na enkele minuten hadden we elkaar tot zo’n honderd meter genaderd en ik dacht het silhouet van de persoon te herkennen, maar kon zo gauw geen verbinding leggen met een mij bekend persoon, totdat ik plots zag dat het Josie was.
Geheel verbaasd haar hier aan te treffen, bleef ik stil staan en riep haar naam waardoor ze opkeek. Ik zag een brede glimlach op haar gezicht verschijnen en ze sprintte naar me toe en vloog me om mijn hals. Ze keek me aan en zei dat ze vroeg wakker was geworden omdat ze van me gedroomd had en niet meer in kon slapen. Ik vroeg of het een leuke droom was geweest en ze zei dat ze zich de details niet kon herinneren maar dat het wel een héle fijne droom moet zijn geweest.
Ik keek haar aan en gaf een zoentje op de neus en vertelde haar, terwijl we hand in hand langzaam terugliepen naar onze straat, over het gesprek met mijn vader, de nachtmerrie die ik daarna had en over de opmerkingen van haar buurman. Ze keek me aan en vroeg wat ik daarvan vond.
“Weet je,” begon ik, “sinds mijn ouders vanuit Indië hiernaar toe zijn gekomen, hebben ze ons altijd behoorlijk streng opgevoed. Eerst mijn drie broers en mijn zus natuurlijk. En toen mij als nakomertje. Ik ben behoorlijk wat jonger dan de rest en daardoor waren ze iets toegeeflijker naar mij toe, maar waar het school en doorstuderen betreft dus niet. Mijn vader zegt, waarschijnlijk op basis van zijn eigen ervaringen hier in Nederland, dat wij Indo’s altijd wat harder zullen moeten werken dan de Totoks (Indo sleng voor Hollanders) om even ver te kunnen komen in ons leven. Ik denk dat de eigenlijke reden waarom hij me waarschuwde niet te jong met meisjes te beginnen, is dat hij bang is dat mijn discipline zou kunnen gaan verslappen, ik daardoor mijn studie niet afmaak om vervolgens niet alles uit mijn leven te halen wat erin zit. Ik denk niet dat hij jou specifiek in gedachten had toen hij die opmerking maakte maar meisjes in het algemeen.”
Ik keek haar aan om te zien hoe mijn opmerkingen bij haar binnenkwamen wat lastig was omdat zij onder het lopen met de linkerzijde van haar hoofd op mijn rechterschouder rustte terwijl ze met haar beide armen mijn rechterarm omklemde.
“Daar kan ik wel inkomen na gisteravond,” gaf ze na enkele ogenblikken aan, “toen jij weg was, kon ik alleen nog maar denken aan wat wij samen hadden gedaan in bed en ik vond de rest, mijn familie en de school, even heel wat minder belangrijk. Ik kan me jouw vader’s vrees dus wel voorstellen. Maar nu ik niet meer zo in de roes van gisteravond verkeer, vind ik ook dat we niet te hard van stapel moeten lopen.”
Ze pauzeerde even en ging verder: “dat wil zeggen na vandaag”. Ze keek me schalks aan, gaf me een zoen en zei: “vandaag moet je nog wel even je massage afmaken, vind je ook niet?” Ik nam haar opgelucht in mijn armen, gaf haar een stevige omhelzing en zei met een grijns op mijn gezicht: “Neen, we kunnen het niet maken je voorkant onbehandeld te laten. Het evenwicht moet wel hersteld worden.” Ze keek me lachend aan, kneep me zachtjes in mijn billen en zei: “Na gisteravond weet ik dat ik dáárvoor letterlijk bij jou in goede handen ben.”
“En wat de opmerkingen van je buurman betreft”, ging ik verder, “denk ik dat we misschien wel wat minder luidruchtig moeten zijn. Ik wil niet dat je problemen met je ouders krijgt”.
“Ach,” reageerde ze, “die Biemans loopt altijd te klagen. Laten we ons daar maar niet teveel van aantrekken, vooral vandaag niet. Hun dochtertje Beatrice vertelde me van de week dat ze vandaag en morgen vanwege het lange weekend niet thuis zijn. Ze zijn van de Pinkstergemeente en ik geloof dat ze naar de een of andere bijeenkomst gaan van hun kerk, gebedsdagen of zoiets. Mevrouw Biemans is wel heel aardig, maar leeft erg teruggetrokken. Dan kan ook niet anders met zo’n man als echtgenoot. Loopt altijd sikkeneurig rond en heeft overal commentaar op.
En trouwens in het weekend horen we hem van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat psalmen zingen en gebeden opzeggen, vooral op zondag. Dus als hij bij mijn ouders zou komen klagen over het lawaai dat ik gemaakt zou hebben, dan komt hij, mijn vader kennende, van een koude kermis thuis.”
“Dat is goed om te horen”, merkte ik op, “ik zou het bijzonder vervelend vinden als er gedoe zou ontstaan.”
“En wat vind je van je nachtmerrie?” vroeg ze, “het lijkt alsof je onderbewustzijn je daarmee iets wilde vertellen.”
Ik grinnikte kort: “Nou, het zal het totaal aan indrukken van gisteren zijn geweest in combinatie met wat mijn vader me nog kort voor het slapen gaan mee gaf, waardoor ik die nachtmerrie heb gekregen. En misschien speelt ook wel een beetje mee dat ik me wat schuldig voel over dat we een beetje stiekem zijn bezig geweest en dat ik tegen mijn vader heb gejokt over wat we gedaan hebben.”
Ze stootte zacht met haar elleboog in mijn zij en zei plagend: “Je gaat toch niet rondbazuinen dat we met elkaar hebben gevreeën, hè? Je kunt anders net zo goed iemand van de krant uitnodigen voor een interview als je een schoon geweten wilt hebben, dan kan iedereen meegenieten!”
“Ik vind het al voldoende dat je buurman er iets van meegekregen heeft,” reageerde ik, “maar je begrijpt toch wel wat ik wil zeggen?”
“Natuurlijk,” zei ze, “maar denk je dat die twee getrouwde broers van je elke keer verslag gaan uitbrengen aan je vader als ze met hun vrouwen geslapen hebben? Ik dacht het niet! Dus dat je je vader een beetje om de tuin hebt geleid, is niet zo vreemd. Hij hoeft toch niet te weten dat we met elkaar gevreeën hebben?”
“Ach, je hebt eigenlijk ook wel gelijk”, reageerde ik, “ik ben altijd heel open naar mijn ouders toe geweest. Het voelt gewoon vreemd aan om iets niet met ze te kunnen delen. Maar dit is natuurlijk wel iets totaal anders dan de normale dingen.”
We waren bijna weer bij onze straat aangekomen en onbewust liet ze mijn arm los. Ik hield haar even staande en vroeg zachtjes: “Betekent dit dat je niet wil dat de straat weet dat wij een stelletje zijn?” Ze keek me door mijn vraag licht geschokt aan en antwoordde: “Neen, natuurlijk niet. Ik weet eigenlijk ook niet waarom ik je arm los liet. Ik zat in gedachten nog bij wat je zei over het delen van dingen met je ouders en dacht er eigenlijk niet bij na.” Ze verstrengelde haar vingers weer in die van mijn en vervolgde: “Ik heb dat niet met mijn ouders zoals jij dat hebt. Niet dat we elkaar niets zeggen, hoor. Maar bij ons houdt iedereen veel dingetjes voor zichzelf of deelt ze misschien met één ander. Ik denk dat wij anders met elkaar omgaan dan bij jullie thuis. Volledige openheid lijkt mij moeilijk en het kan ook tegen je keren”.
“Tot nu toe heb ik daar nog geen moeite mee gehad,” zei ik, “nu met dit verhaal ligt dat wel anders, ja.”
“Dus je vindt wat je met mij hebt maar een verhaaltje?” plaagde ze me. We waren inmiddels bij mij thuis aangekomen, ik nam haar in mijn armen, gaf haar zoen en zei: “Neen, eerder een sprookje met jou als de prinses uit het verhaal!” waarop ze lachte en reageerde: “Dan ben jij zeker mijn prins op het witte paard en dan kom je mij straks in een koets ophalen?”
“Als je mijn fiets als een koets beschouwd, dan ja. Maar mijn pakkendrager is niet zo comfortabel, dus je kunt beter je eigen koets meenemen! Ik zie je straks!”
“Ja tot straks, lieverd, houdoe!” en ze liep verder.
Deel 7
Hoofdstuk 7: Natuurlijke liefde
Ik liep achterom en via de achterdeur ging ik ons huis binnen waar ik in de keuken mijn moeder zag staan. Zoals gewoonlijk was ze alweer druk in de weer met het voorbereiden van het koken. Daar begon ze al vroeg in de ochtend mee omdat vooral de marinades langere tijd moesten staan.
Kennelijk deed ze dat ook al in Indonesië zo, maar toen vooral ook omdat het in de ochtend een stuk koeler was dan later op de dag. In de middag deden de meeste vrouwen die uit Europa afkomstig waren vaak een dutje, terwijl de rest van het werk, zoals het schoonhouden van het huis en het verzorgen van de kinderen, door de baboe’s werd gedaan. Baboe’s waren zgn. inlandse vrouwen die vanuit de kampongs (vooral dorpen op het platteland) voor een appel en een ei voor de Europese kolonisten kwamen werken in de huishouding. Vaak ontstonden er zo ook intiemere relaties tussen baboe en de heer of zoons des huizes waaruit de halfbloedjes voortkwamen, de Indo’s. Als zo’n baboe dan mazzel had, dan werd haar kind door de vader erkend of werd zij dan zelfs de echtgenote van de verwekker van het kind.
De benaming Indo werd in eerste instantie vooral gebruikt om het onderscheid aan te duiden met de inlanders (de Indonesiërs) en de Totoks (de Nederlandse kolonisten). Indo’s werden eigenlijk als tweederangs burgers beschouwd door de Nederlanders en werden ook niet echt geaccepteerd door de Indonesiërs.
Je kunt beide aanduidingen ‘Inlander’ en ‘Indo’ eigenlijk wel opvatten als uitingen van racisme en de institutionele rassenongelijkheid, die door de Nederlandse koloniale overheid in stand werd gehouden.
Maar nu beschouw ik ‘Indo’ , hoewel ik me echt op en top Nederlands voel, als een soort van ere-titel en voel ik een zekere trots als het dat deel van mijn familiegeschiedenis betreft. Je zult het, zoals mijn ouders, maar moeten doen om het land waarin je geboren bent te verlaten, huis en have achter te laten en in een ander land je leven opnieuw op te bouwen beginnend met helemaal niets en je kinderen de best mogelijk start in hun leven te geven. Daar kun je toch alleen maar bewondering voor hebben?
Ik groette mijn moeder en gaf haar een zoen op de wang. Ze vroeg waarom ik al zo vroeg uit de veren was. Ik legde haar mijn nachtmerrie uit en dat ik daardoor niet meer kon inslapen en daarom maar een ommetje was gaan maken. Ze glimlachte en zei: “Je hebt toch geen kwaad geweten , hè Mudjikan, dat je zo naar hebt gedroomd?”. (Ik was de enige in het gezin die een Indonesische naam had gekregen en ik had er zo’n hekel aan! Heette ik maar Jan, Piet of Klaas of zo, dan hoefde ik niet zoveel uit te leggen als ik me weer eens aan nieuwe mensen moest voorstellen. We hadden nota bene een Europese achternaam: Van Dongen!).
Als ik rood had kunnen worden, dan was dat accuut gebeurd en had ze me in de klem. Gelukkig was ik goed bruin geworden door mijn bezoeken aan het zwembad. “Neen, hoor. Ik zou niet weten waarom”, en probeerde een beetje nonchalant over te komen.
Ze pakte me bij mijn schouder vast, keek me aan en zei: “Je weet toch dat je me alles kunt vertellen, hè Mucike?” (Ik vond mijn koosnaam beter te verteren).
“Ja, mams, dat weet ik en dat doe ik ook,” antwoordde ik haar.
“Uhuh”, reageerde ze sceptisch, “kun je me dan ook vertellen waarom ik je net met Josie heb zien zoenen voor ons huis? Ik dacht dat jullie alleen maar vrienden waren. En hoe kan het dat jullie allebei toevallig op hetzelfde tijdstip een ommetje zijn gaan maken?”
Ik begon een beetje te stotteren en kwam niet goed uit mijn woorden: “Jaa, dat had ik je ook wel willen zeggen, maar…” “Stop!” zei mijn moeder, “dat hoef ik allemaal niet te horen. Als je er klaar voor bent, dan vertel je het maar. Maar besef alsjeblief dat ze hier in Nederland er nog steeds raar tegen aankijken als er een van ons iets heeft met een van hen. Ik wil niet dat je moeilijkheden krijgt daardoor, goed?”
“Ja, mams. Zal ik er dan ook nog maar even met Paps over hebben?”. Ze streek me moederlijk over mijn hoofd, kroelde door mijn haar en zei: “Denk je nu werkelijk dat je vader niet in de gaten heeft dat er iets leeft tussen Joos en jou. Hij bromde er gisteravond nog wat over toen we in bed lagen en hij maakt zich er wel een beetje zorgen over. Hij wil niet dat jou hetzelfde overkomt als Reggie.”
Reggie was mijn broer die toen hij 15 jaar was, verkering kreeg met een Indisch meisje en daardoor slechter ging presteren op de middelbare school en een klas heeft moeten doubleren. (Indische meisjes hebben de naam vaak wat ‘needy’ en ‘clingy’ te zijn en vergen veel aandacht. Ik zou het zelf niet weten, ik heb nooit iets met een Indisch meisje gehad.)
Dat was toen erg moeilijk voor Paps, die zijn droom om al zijn kinderen een goede opleiding en dus een betere toekomst te bieden, bijna in duigen zag vallen.
“Ik heb het er wel even met hem over en zal zeggen dat, als je er klaar voor bent, je er met ons over praat, goed?”
“Dankjewel, mams”, antwoordde ik en omhelsde haar.
Het was nog vroeg en ik had nog zeeën van tijd voordat ik Joos zou ophalen en ging dus nog even op bed liggen.
Bij wijze van voorzorg zette ik toch maar mijn wekker op 9.00 uur, ik wilde me niet verslapen.
Om 9.00 uur ging de wekker af, ik opende mijn ogen en rekte me nog eens lekker uit voordat ik uit bed stapte en naar de douchecel ging voor een verfrissende douche. Ik kamde mijn haren en poetste mijn tanden.
Teruggekomen op mijn kamer kleedde ik mij snel aan. Ik pakte mijn pukkel en deed daar een handdoek en een zwembroek in. Ik deed nog een pakje Wrigley’s Double Mint Chewing Gum in het voorvak en een zakje katjesdrop.
Ik nam ook een cassettebandje mee met mijn favoriete muziek van The Flock, Yes, Focus en Pink Floyd dat we eventueel konden afspelen als we weer terug bij Joos op de kamer waren.
Ik liep de trap af en de woonkamer in. Paps zat voor de radio naar G.B.J. Hiltermann te luisteren met zijn wekelijkse column over de toestand in de wereld. Ik trok zijn aandacht door op de deur te kloppen, en al wijzende naar buiten liet ik hem woordeloos weten dat ik ervan door ging. Hij hief zijn hand op bij wijze van groet en richtte zich weer naar de radio. Ik moest door de keuken om mijn fiets uit de schuur te halen, waar ik werd tegengehouden door mijn moeder die mij nog snel een plastic zakje overhandigde met daarin een paar gebakken kippenboutjes. Ik pakte het zakje aan, omhelsde mijn moeder en gaf haar een zoen op de wang en ging naar buiten. “Veel plezier nog!” riep mijn moeder me nog na. Ik keek nog glimlachend over mijn schouder en knikte met mijn hoofd ten teken dat ik het had begrepen.
Nadat ik mijn fiets uit de schuur had gepakt, deed ik mijn pukkel onder de snelbinders, stapte op met een zwaai van mijn been en reed de tuin uit naar het huis van Josie toe.
Bij haar huis aangekomen, keek ik op mijn horloge en zag dat ik een kwartiertje te vroeg was. Ik belde aan en wachtte geduldig tot de deur zou worden open gedaan. In plaats daarvan ging het raampje van de douchecel open dat zich boven de voordeur bevond. Josie stak haar hoofd, nog met natte haren uit het raam en riep dat ze nog niet helemaal klaar was en dat ik maar achterom moest komen. De keukendeur zou van het slot af zijn.
Ik steeg weer op mijn stalen ros en reed naar achteren, stalde mijn fiets in hun tuin en liep via de keuken naar boven toe. Op de eerste verdieping aangekomen zag ik door de openstaande deur van de douchecel dat Joos haar haren aan het föhnen was. Boven het geluid van de föhn uit riep ze dat ze nog een paar minuten nodig had en dat ik maar even op haar kamer moest gaan zitten wachten. Ik stak mijn duim op ten teken dat ik het had begrepen en liep de trap naar de zolderverdieping op.
Ik ging op haar bed zitten, deed mijn cassettebandje in de speler en zette hem aan. De melancholieke tonen van ‘House of the King’, een nummer van Focus, kwamen zachtjes uit beide luidsprekerboxen. Ik zette de muziek wat harder en ging achterover op bed liggen met mijn ogen dicht om ervan te genieten.
Tegen het einde van het nummer voelde ik dat Josie via het bed schrijlings op me kwam zitten. Ik deed mijn ogen open en zag nog net dat ze me een zoen gaf. “Focus toch?” zei ze. “Uhuh,” antwoordde ik, “dat is wel zo’n goede band. Ik ben benieuwd wat voor muziek ze nog meer gaan uitbrengen.”
“Heb je ook nog iets van Pink Floyd op het bandje staan?” vroeg ze. “Jazeker, ik heb geloof ik nog iets van Ummagumma opgenomen, maar dat zou ik moeten opzoeken,” antwoordde ik. “Doe dat vanavond maar als we terug zijn,” zei ze terwijl ze een zomerjurkje aandeed, “laten we eerst maar wat gaan fietsen. Het is zo’n mooi weer en ik heb er zin in.”
Ik ging achter haar staan sloeg mijn armen om haar heen en duwde mijn neus in haar haren om de verrukkelijke geur ervan op te snuiven. Ik zoende haar zachtjes in haar hals en zei: “Ik heb er ook echt zin in”. Ze draaide zich om, drukte haar hand op de ritssluiting van mijn jeans en zei: “Dat merk ik, ja. Hij is alweer behoorlijk stijf!”
“Laten we dan maar gauw gaan,” zei ik, “anders komen we nooit weg,” en zoende haar nog even op haar wang.
Haar plan was om via Ommel en Lierop naar de Strabrechtse Heide in Heeze te fietsen, daar zo’n anderhalf uur te wandelen en te picknicken en daarna weer huiswaarts te gaan. Alles bij elkaar zou het een tochtje van zo’n drieënhalf à vier uur zijn. We konden dan tussen twee en drie uur in de middag weer thuis zijn.
We stapten op de fietsen en reden aan. Het was gelukkig lekker rustig weer. De zon scheen niet al te fel èn er was haast geen wind. Hierdoor konden we er zonder al teveel moeite een goed tempo inhouden en tegelijkertijd honderduit over allerlei dingetjes kletsen. Al pratende ging de tijd snel voorbij en voordat we er erg in handen waren we al bijna in Lierop. Daar stapten we even af en gingen ergens op een muurtje zitten. Ik vroeg aan Josie of ze misschien zin had in wat kauwgum of drop. Ze koos net als ik voor het eerste. Terwijl we in het zonnetje op het muurtje zaten, keken we naar het spaarzame verkeer dat zo nu en dan voorbij kwam.
In de verte hoorden we met groot lawaai een landbouw trekker aankomen. We zagen de vieze dieseldampen uit de uitlaat komen, die boven de trekker uitliep. Op de bestuurderszetel zat een boer met een ongeschoren gezicht, een peuk in zijn mond en een klak op zijn hoofd. Toen hij ons voorbij reed, stak hij met een grijns als groet zijn hand op. Wij zwaaiden enthousiast terug totdat we zagen wat hij op zijn boerenkar had liggen. Het was koeienmest! De stank was al heel snel niet te harden en terwijl de trekker combinatie verder hobbelde, vielen er ook nog grote plukken mest op de weg. Al lachend stapten we snel op de fietsen en maakten dat we wegkwamen in de tegenovergestelde richting van waar de trekker heen reed. Om het mestspoor te vermijden reden we door een paar zijstraten. Met wat geluk zaten we al snel weer terug op de route naar Heeze en konden we zonder verder bijzonder oponthoud verder fietsen totdat we op de plaats van bestemming aankwamen.
We zetten onze fietsen bij het Beuven neer, deden ze op slot en met een stevige ketting maakten we ze aan elkaar vast. Ik nam mijn pukkel van mijn fiets en Josie haar rugzak van de hare. We zochten een beschut plekje aan de rand van het vennetje en gingen daar in het gras liggen dat toch wel zo’n 50 cm hoog was. Met onze tassen onder onze hoofden lagen we hand in hand naar de lucht te kijken, waarin zo af en toe wat wolkjes langs kwamen drijven.
Zo in het gras waande ik me op een onbewoond eiland waar niemand anders was dan Josie en ik.
We luisterden naar het ruisen van de bomen en het ritselen van het gras. Zo nu en dan klonk de schreeuw van een vogel. En er klonk niets anders. Het was een perfect moment.
“Weet je waar ik aan moet denken?” onderbrak ze mijn gedachten. “Neen, vertel!” “Ken je dat boek van Daniel Dafoe?” vroeg ze. “Uh, bedoel je Robinson Crusoe, misschien?”
“Ja, dat boek,” zei ze,”ik stelde me voor hoe het zou zijn om samen op een onbewoond eiland te zijn.” “Nou, dat is nog eens sterk, ik voelde me net ook alsof we samen op een onbewoond eiland zaten. Dan zou jij dus een vrouwelijke Robinson Crusoe zijn, zeg maar op zijn IJslands een Robindottir, en ik zou dan Vrijdag zijn.” merkte ik op. “Ja,” grinnikte ze, “daar zou het wel een beetje op neerkomen, denk ik.”
Ik boog me naar haar hals toe, zoende haar daar en fluisterde in haar oor: “Dan zul je je wel herinneren dat Vrijdag erg verzot was op menselijk vlees, hij was immers een kannibaal in dat boek,” en ik beet haar grommend meteen zachtjes in haar schouder.
Ze gilde en sprong plots op, rende weg terwijl ze riep: “Ga weg, jij kannibaal!” Ik rende achter haar aan en ving haar in mijn armen. We vielen samen lachend in het zachte gras en mijn hand kwam per ongeluk op haar linkerborst terecht. “Ga je me nu opeten?” vroeg ze lachend aan me. Ik keek haar veelbetekenend aan, knoopte de bovenste twee knoopjes van haar jurkje open en nam haar borst uit haar BH-tje. Ik keek haar aan en zei: “Als ik op je tietje mag sabbelen, heb ik voorlopig wel even genoeg, denk ik.”
“Als je het maar niet al te lang doet, lieffie,” zei ze, “ik vind het hier in de open lucht toch wel een beetje eng”. Ik nam haar tepel tussen mijn lippen en zoog er zachtjes op terwijl ik met mijn tong er rond omheen likte. “Oooh, wat is dat lekker,” zei ze en kroelde met haar hand door mijn haren.
Mijn hand bewoog naar beneden tussen haar benen en ik streek met de bovenkant van mijn wijsvinger een paar maal over haar broekje heen.
“Niet doen, lieverd,” zei ze zachtjes, “ik vind het erg lekker, maar we kunnen het hier buiten beter niet doen. Ik vind het niet fijn dat we betrapt kunnen worden.”
Ik trok mijn hand terug, deed haar borst weer terug in haar BH-tje en deed de knoopjes dicht. Ik gaf haar een kusje op haar neus en zei: “Sorry, schatje, ik liet me door het moment meeslepen. Vergeef me.”
“Het is niet erg, lieverd. Ik beloof je, als we thuis zijn, doen we dit anders.” Ze keek me een beetje verlegen aan alsof ze zich ervoor schaamde dat ze niet verder wilde. Ik tilde haar gezicht ietwat op om haar goed aan te kunnen kijken en zei: “Je moet niets en je mag veel van me. Als je het dus niet wilt, dan niet, heel simpel! Ik ben allang blij dat we hier bij elkaar zijn om van elkaar en van de natuur te genieten.”
We stonden op en liepen hand in hand terug naar waar we onze tassen hadden achter gelaten. Ik vroeg of ze misschien zin had in een kippenboutje. “Kippenboutjes?” vroeg ze, “hoe kom je daar nou aan?”
“Mijn moeder had ze me nog gauw meegegeven voordat ik naar jou toe ging”, zei ik, “het is één van mijn lievelingsgerechten. Ik zou er wel honderd achter elkaar van kunnen opeten.” Ik gaf haar een boutje, dat ze begon op te peuzelen.
“Jeetje, wat lekker, zeg. Eten jullie dit vaker?” vroeg ze, terwijl ze nog een tweede naar binnen werkte.
“Bijna elke week,” zei ik, “we eten vrijwel altijd Indisch en kip eten we zeker drie keer per week. Mijn moeder maakt de kip altijd op een verschillende manier klaar, maar deze kippenboutjes vind ik wel het lekkerst, denk ik. Zou je eens bij ons willen komen eten?”
“Dat lijkt me wel leuk,” zei ze, “ik heb nog nooit Indisch gegeten!”
“Hoezo?” riep ik uit, “je hebt nu net nog twee Indische kippenboutjes op!”
“Hè, flauwerd!” riep ze naar me, pakte me beet, gooide me op de grond en begon me, al giechelend, genadeloos te kietelen totdat ik niet meer kon van het lachen.
Ik riep: “Ik geef me over!” Ze zat schrijlings op me terwijl ze met haar onderlichaam over mijn kruis bewoog en me met een enigszins wellustige blik aankeek.
“Als je zo doorgaat,” zei ik, “dan hou ik het niet meer en rand ik je hier nog aan, hoor!” Ze kuste me en zei: “Laten we dan onze lunch maar verder opeten en gauw naar huis gaan dan, okay?” “Dat is goed,” zei ik, stond op en hielp haar op te staan.
We aten de boterhammen op die ze thuis had gemaakt. Met de kippenboutjes die we van tevoren hadden opgepeuzeld, was dat toch een behoorlijke maaltijd. We dronken zwijgend de thee op terwijl we over het vennetje keken.
Je kon de libellen over het water zien scheren en zo nu en dan kwam er ook een vis naar boven om van de oppervlakte van het water een insect op te pikken. Het was nog midden op de dag, dus kikkergeluiden waren nauwelijks te horen. Zo af en toe kwam er een windvlaag met warme lucht onze richting in. De lucht was vrijwel onbewolkt. Kortom het was een perfecte dag. We stonden schouder aan schouder te kijken en ik sloeg mijn arm om haar heen en legde mijn hand op haar schouder, waarna zij haar hoofd op de mijne legde.
Zo stonden we minuten lang stilzwijgend te kijken naar het water met alle activiteiten die daar plaatsvonden. Het leek net alsof de tijd stil stond en alles om ons heen vertraagde en vervaagde totdat wij alleen nog overbleven. Ik draaide haar naar me toe, nam haar in mijn armen en zoende haar gepassioneerd. Ook zij liet zich niet onbetuigd. Haar handen waren overal op mijn rug te vinden, maar ik kreeg kippenvel toen ze met haar vingers door mijn haren kroelde.
Ik aaide haar over haar zachte haren en frunnikte een beetje met haar linkeroor. Met de andere hand wreef ik over haar rug en billen. Hoewel het niet langer kon zijn geweest dan enkele minuten, leek het of we daar een eeuwigheid hadden gestaan toen we uit onze ‘droom’ wakker werden.
“Kom,” zei ik, “laten we toch nog maar een eindje wandelen voordat we naar huis gaan. Het is hier zo mooi en het zou zonde zijn om niet wat meer tijd hier te verblijven.” Josie beaamde dat het een mooi gebied was en was het met me eens om nog een eindje te lopen. We pakten onze tassen en liepen naar het punt waar vandaan een aantal wandelroutes waren uitgezet. Op het bord dat erbij stond was aangegeven dat de kortste route een uur duurde en dat leek ons wel wat.
Onderweg kwamen we langs allemaal kleine watertjes en heidevelden waar de prachtigste paarse kleuren te zien waren. Op een gegeven moment zagen we een blauwe reiger op één poot in het water staan vissen. Ook zagen we haasjes of konijntjes wegschieten in de bosjes toen we eraan kwamen lopen. De route duurde korter dan aangegeven, het was niet langer dan 45 minuten voordat we weer bij het beginpunt kwamen van waaruit we naar onze fietsen liepen.
Deel 8
Hoofdstuk 8: Geconsumeerde liefde
In tegenstelling tot op de heenweg fietsten we zwijgzaam terug, in gedachten verzonken. Toch duurde het voor mijn gevoel niet zo lang voordat we de eerste huizen van onze woonplaats in het zicht kregen. Toen we bijna terug waren, kwamen we langs de cafetaria die bij ons in de buurt stond. “Zullen we straks een frietje pakken?” stelde ik haar voor. Ik had nog drie gulden over van het zakgeld van die week wat genoeg was om twee frietjes met mayonaise te kopen. “Hmmm, dat lijkt me wel lekker,” zei ze, “maar ik heb er jammer genoeg geen geld voor.” “Ik trakteer!” zei ik toen, “je hebt gisteren zo lekker gekookt, dat ik graag iets terug wil doen.”
“Maar je hebt toch al wat terug gedaan,” zei ze met een schalkse blik in haar ogen, “en straks …” “Dat zou ik ook doen als je niet zou hebben gekookt, dus dat telt niet!” onderbrak ik haar snel. “Dan lust ik wel een frietje,” zei ze met een lach op haar gezicht, “maar laten we eerst maar naar huis gaan, okay?”
Thuis aangekomen, zetten we haar fiets in de schuur en die van mij bij de keuken achter op het platje.
In de keuken schonk ze twee glazen cola in die we allebei in één teug opdronken. “Aah, dat was lekker,” zei ik, “daar was ik wel even aan toe!”
“Ik denk dat ik snel een douche ga nemen. Ik heb behoorlijk gezweet en wil me een beetje opfrissen. Heb je zin om mee te gaan?” vroeg ze. “Lijkt me wel fijn om samen met je onder de douche te staan!” antwoordde ik.
We liepen de trappen op naar de zolderverdieping en gingen haar kamer binnen. Onze tassen gooiden we op haar bureautje en ik deed de radio aan op Radio Luxemburg, waar de Disco Show in het Nederlands werd gepresenteerd door Peter Koelewijn en Felix Meurders. De klanken van “Yellow River”, gezongen door Christie, waren al snel te horen. Ik deed het volume wat omhoog opdat de muziek ook in de douchecel te horen zou zijn.
We kleedden ons uit en hingen de kleren op zodat de transpiratie eruit kon verdwijnen. Ik pakte de handdoek uit mijn pukkel en keek vervolgens verwachtingsvol naar Joos, die volledig naakt voorover gebukt stond terwijl ze in haar kledingkast aan het rommelen was.
Ik gaf haar een zachte tik op haar billen en vroeg wat ze aan het doen was. Ze wiebelde met haar billen heen en weer en zei dat ze fris ondergoed aan het zoeken was. Ze draaide zich om met een wit katoenen broekje en hemdje in haar hand en sloeg haar armen om mijn hals en zei: “Je wilt toch zeker wel dat ik fris en fruitig ben als je me onderhanden neemt.”
“Ik vind je ook lekker ruiken als je bezweet bent, schatje. Maar je moet gewoon doen waar jij je lekker bij voelt!”
Ze pakte een handdoek uit de kast, hield haar hoofd lichtjes schuin in de richting van de trap en vroeg: “Ga je mee?” We liepen samen de trap af naar de douchecel.
Bij mij thuis hadden we nog altijd de oorspronkelijke vaste douchekop en stang in gebruik. De kop was zo’n 8 cm in diameter. Ook hadden we de oorspronkelijke geiser nog in gebruik, die een debiet had van max 4 liter per minuut. Het was dan bij ons ook eronder, nat worden, inzepen, afspoelen en dat was het dan.
Bij Josie thuis hadden ze de zaak wat gemoderniseerd: een handdouche met een lekkere brede douchekop van zo’n 12 cm en een geiser die wel zeker 10 liter per minuut aan kon. Een waar genot om onder te staan, in je eentje. Met zijn tweeën was het wel wat improviseren omdat je nauwelijks tegelijkertijd onder de straal kon staan. Maar dat deed niets af aan de pret die je met zijn tweeën kon hebben.
We deden het water aan en kozen een lekkere warme menginstelling van warm en koud. Gelukkig hadden we allebei dezelfde voorkeur voor de temperatuur. We gingen om de beurt onder de straal staan en ik vroeg haar of ik haar zou inzepen. Dat vond ze wel zo fijn zei ze. Ik nam de Andrélon douchegel en deed wat op haar schouders. Met beide handen wreef ik de emulsie over haar rug en haar billen. Ik ging op mijn hurken zitten en zeepte haar benen in. Vervolgens zeepte ik haar borsten en haar buik in. Ik zeepte ook haar heuveltje in, waarbij ik met mijn middelvinger langs haar lipjes ging. Ik vergat ook haar bilspleet en haar sterretje niet. Het was een waar genot om met mijn handen de gladheid van haar ingezeepte lichaam te kunnen voelen, de rondingen van haar billen en borsten alsook van haar heupen. (Ik krijg tot op de dag van vandaag nog een kick als ik mijn vrouw mag inzepen.) Met de handdouche spoelde ik haar af.
Ze zoende me op mijn mond en zei: “Mijn beurt!” Ik ging onder de straal staan om mijn lichaam lekker nat te maken, waarna ze me begon in te zepen. Met de gel gingen haar handen over mijn hele lichaam, wat me een prikkelend kietel-gevoel gaf. Bij mijn penis aangekomen ging ze op haar hurken zitten en sopte mijn penis (inmiddels uitgegroeid tot harde staaf) en ballen goed maar langzaam in en nam daar uitgebreid de tijd voor. Ondertussen besproeide ik haar met de handdouche om haar warm te houden.
Ze nam de handdouche van me over en spoelde me helemaal af. Toen dat klaar was, zette ze de handdouche terug in de houder op de stang en draaide zich met haar gezicht naar me toe, pakte me bij de heupen vast en trok me tegen haar aan. Met haar hand pakte ze mijn harde schacht en duwde die tussen haar benen. Ze omhelsde me, begon me te zoenen en bewoog met haar heupen heen en weer. Ook ik liet me niet onbetuigd: met beide handen pakte ik haar billen en drukte mijn onderlichaam stevig tegen haar aan. Ze fluisterde in mijn oor: “Ik heb er zo’n zin in!” “Ja, ik ook, maar ik ga toch eerst je voorkant masseren,” antwoordde ik, “zie het maar als voorspel.” Ze kreunde ongeduldig maar zei toch: “Okay, jij je zin.”
We droogden elkaar af en gingen daarna naar boven. Ze zette dezelfde muziek op als gisteren. Ze vertelde me op mijn vraag, de titel en de componist van het stuk en dat het cassette bandje alleen dat stuk muziek bevatte en in een loop kon worden afgespeeld. Op die manier leek het alsof het stuk eindeloos duurde, terwijl in werkelijkheid het stuk maar iets langer dan een kwartier duurt, althans in de uitvoering van de Berliner Philharmoniker. Ze speelde het op die manier vaak af als ze moest studeren omdat ze dan in de juiste stemming kwam en bleef. En daar kon ik me wel iets bij voorstellen.
Ze ging op haar rug op bed liggen met haar benen lichtjes gespreid. Ik volgde dezelfde procedure als de dag ervoor: eerst tot rust komen door diep adem te halen met de ogen dicht; daarna haar lichaam zachtjes om haar lengte-as heen en weer bewegen en dan beginnen met de werkelijke massage.
Ik begon eerst met haar extremiteiten: hoofd, armen, handen en voeten. Bij haar hoofd spendeerde ik veel aandacht aan haar hoofdhuid, voorhoofd en oren. Net zoals de voeten bevatten de handen zgn. reflex-zones met drukpunten waar je soms wel en soms niet stevige druk op moet uitoefenen. Maar bij Josie deed ik het rustig aan, ze wilde graag een ontspannende massage en ik wilde voorkomen dat ze pijn zou voelen, hoe heilzaam dat soms ook kan zijn. Ik vervolgde met lange strijkende bewegingen te maken op haar benen van onderen tot in haar liezen.
Haar heuveltje sloeg ik voorlopig over, dat zou op het eind wat extra aandacht krijgen.
Ik ging schrijlings op haar bovenbenen zitten om haar bovenlichaam te kunnen masseren, met mijn duimen masseerde ik haar buikspieren en met mijn handen de zijkanten van haar lichaam tot aan haar oksels. Hierna maakte ik strijkende bewegingen over haar schouders vanaf de hals naar buiten toe.
Al die tijd onderging ze mijn handelingen in stilte en hoewel ik af en toe haar gesloten oogleden licht zag trillen, leek het alsof mijn massage haar niet zoveel deed.
Tijd om van tactiek te veranderen dacht ik bij mezelf, ik maakte mijn duimen nat door ze in mijn mond te steken en begon haar borsten zachtjes te masseren terwijl mijn duimen zachtjes over haar tepels heen wreven.
Dat bleef niet zonder effect, haar ademhaling versnelde en ze begon zacht te kreunen. Ik ging half over haar heen liggen, nam één van haar tepels in mijn mond en zoog er zachtjes aan. Tegelijkertijd kroelde ik met mijn vingers door het blonde krulhaar op haar heuveltje. Ze kuste me eerst op mijn hoofd en gaf me daarna vol passie een tongzoen. Ogenblikkelijk waren we in een zaligmakend gevecht van onze tongen verzeild geraakt en ik voelde onze passie toenemen.
Met mijn vingers ging ik langzaam door haar gleufje dat al erg nat was geworden. Haar bekken begon kantelende bewegingen te maken, haar ademhaling nam toe en het leek alsof ze mijn tong wilde inslikken.
Ik wendde mij met mijn bovenlichaam af van haar gezicht en richtte de aandacht van mijn tong op haar kutje. Zij trok mijn benen naar haar gezicht toe, zodat ze met haar gezicht bij mijn piemel kon komen die inmiddels al erg hard was geworden. We begonnen elkaar te verwennen door te likken en te zuigen. Ik bracht op een bepaald moment mijn wijsvinger in haar vagina. Ik voelde haar even verstrakken en hoorde haar zachtjes zeggen: “Doe je voorzichtig, lieverd?”
Ik ging door met likken en drukte mijn vinger steeds verder in haar kutje totdat ik voelde dat ik door een versmalling niet verder kon. Ik maakte rustig pompende beweging met mijn vinger waardoor ze steeds natter werd totdat ik de moed had door te drukken.
Op het moment dat ik de vernauwing passeerde slaakte ze een kreetje en kneep ze me in mijn billen. Ook begon ze harder op mijn piemel te zuigen. We begonnen allebei wat sneller te hijgen totdat ik mijn vinger uit haar kutje liet glippen.
Ik legde mijn hand op haar gezicht en aaide haar wang. Ze keek me aan, begreep wat ik wilde en liet mijn piemel langzaam uit haar mond glijden, terwijl ze met haar tong mijn schacht likte. We gingen weer zo liggen dat we elkaar konden aankijken. We begonnen weer te vrijen en ik manoeuvreerde mijn benen tussen die van haar welke zij helemaal optrok. We bewogen met onze onderlichamen over elkaar heen waarbij mijn penis heen en weer over haar steeds natter wordende kutje wreef.
Zo langzamerhand trad er bij mij weer een soort van bewustzijnsvernauwing op: geluiden buiten die van ons vielen weg; mijn blik vertroebelde zodanig dat ik alleen haar nog maar zag; voor mijn gevoel werden haar mond en tepels uitvergroot. Ik werd gulziger in mijn liefkozingen. Ik merkte dat haar hijgende ademhaling gepaard ging met kreuntjes van genot en bevestigende woordjes zoals “Ja, daar! Oh, wat is mijn kut toch nat! Lekker! Niet stoppen nou! Ga door!”.
Ze klauwde met haar vingers in mijn rug en schouders en beet in mijn lip totdat er een beetje bloed uit druppelde.
Op een gegeven moment reikte ze naar mijn piemel en positioneerde die pal voor haar liefdesgrotje en drukte haar bekken omhoog. “Ik wil je, nu! Doe je lul in mijn kut!” riep ze uit. Mijn snoeiharde penis gleed enkele centimeters in haar grotje totdat de vernauwing werd bereikt. Ze keek me met grote ogen aan en hield haar adem in in afwachting van wat er zou gebeuren. “Weet je het zeker?” vroeg ik nog. Ze knikte heftig en ik drukte door. Ze slaakte een kreet, haar gezicht vertrok in pijn en ze begon plotseling amechtig te hijgen. Uit haar mondhoek liep een straaltje speeksel welke ik oplikte toen ik haar weer met passie begon te zoenen.
Ik had mijn penis intussen niet meer bewogen. Toen ze ietwat tot bedaren was gekomen, begon ik in een rustig ritme mijn piemel in haar kutje op en neer te bewegen. Ze knelde haar benen vast om mijn onderrug heen alsof ze wilde voorkomen dat ik uit haar grotje zou glippen.
Ik versnelde het ritme en ze begon harder te kreunen en haar ogen draaiden iets weg. Mij liet het ook bepaald niet onberoerd. Ik voelde weer dat warme en weke gevoel in mij opkomen, prikkelende sensaties schoten door mijn hele lichaam, ik begon haar steeds gulziger te zoenen en te likken.
“Ja! Ja! O, god!” hoorde ik haar roepen, “ga door, harder, harder met die pik!” Haar handen krasten over mijn rug en ik voelde haar verkrampen. Op hetzelfde moment voelde ik dat er een golf vanuit mijn lendenen omhoog kwam. We omklemden elkaar steeds steviger, onze bewegingen kwamen in eenzelfde cadans terecht, onze tongzoenen werden steeds gulziger. Alle rede leken we kwijt te zijn, we waren alleen nog maar gericht op elkaars genot.
Met een explosie, terwijl ik een oerkreet slaakte, spoot ik haar kutje vol met mijn zaad. Tegelijkertijd tilde zij gillend haar bovenlichaam in een verkramping omhoog en keek ze verwilderd in mijn ogen en riep: “Schatje toch!”
In een stevige omhelzing probeerde ik haar overal kusjes te geven waar ik maar kon komen met mijn mond. Ik was aardig bezweet geraakt en ze blies over mijn schouders en in mijn gezicht om me wat afkoeling te geven. Ook bij haar gleden er zweet druppeltjes vanuit haar hals tussen de borsten.
Onze ademhaling werd na een tijdje wat rustiger en we begonnen elkaar wat kalmer te zoenen en te strelen. We lieten we elkaar los en gingen op onze rug liggen. Haar vingers verstrengelden zich in die van mij en ze keek me van opzij aan: “Ik heb altijd gehoord dat de eerste keer vaak een teleurstelling is, maar dat kan ik nu niet zeggen,” en streelde met haar andere hand over mijn gezicht. “Jij weet anders ook van wanten, Joos! Ik hoop alleen dat het vanaf nu niet bergafwaarts gaat, het zal niet gemakkelijk zijn om dit te evenaren,” zei ik terwijl ik met mijn linkervoet haar been lichtjes streelde.
Ze draaide zich op haar zij, keek me aan en zei met een glimlach: “Daar kunnen we natuurlijk alleen maar op één manier achterkomen, lieverd!” en kroelde me in mijn haren.
Ik keek haar met een verliefde blik in mijn ogen aan: “Niets liever dan dat, maar ik heb eigenlijk wel een beetje honger. Ik geloof dat het fietstochtje wat teveel van mijn energie heeft gevergd. Zal ik zo eerst een frietje halen? Als we het op hebben kunnen we daarna wel weer terug in bed liggen. Je ouders komen vannacht toch niet thuis en ìk wordt niet voor elf uur thuis verwacht. We hebben dus zeeën van tijd!” Josie porde me plagend in mijn zij: “Heeft alleen het fietstochtje teveel energie van je gevergd,” begon me te kietelen en vroeg: “en het vrijen dan?” “Stop!” riep ik lachend uit, “ik kan niet meer!”
Maar ze wist van geen ophouden en ging onverstoorbaar door met kietelen. Dat kon ik niet op me laten zitten en ging in de tegenaanval: ik pakte haar polsen beet, drukte die boven haar hoofd op het bed en begon haar tepels met mijn mond te bewerken. Ze begon lichtjes te kreunen en ik voelde dat ze minder tegenkracht bood. Ik liet één van haar polsen los en ging met mijn vrije hand naar haar kutje toe en begon haar daar lichtjes te strelen. Van mijn andere hand verstrengelden de vingers zich met die van haar.
“Heb je ineens geen honger meer?” plaagde ze me. “Jawel,” zei ik en stopte accuut met waar ik mee bezig was en probeerde van bed op te staan. “Rotjoch!” riep ze en sloeg me met een kussen op mijn hoofd en in no-time waren we in een kussengevecht beland totdat we lachend en hijgend naast elkaar op bed neervielen.
“Ga naar gauw de friet halen,” zei ze terwijl ze me zoende,”ik heb nu ook wel trek gekregen. Ik ga vast de tafel dekken” en wipte uit bed en liep in haar nakie de trap af naar beneden.
Deel 9
Hoofdstuk 9: Liefde is… tijdelijk
Ik kleedde me snel aan, pakte beneden mijn fiets en reed naar de cafetaria toe. Het was er gelukkig niet zo druk en ik hoefde niet zo lang te wachten tot ik aan de beurt kwam. ik bestelde twee frietjes en rekende af. Ik moest nog wel even wachten tot de friet klaar was. Onder het wachten kwam mijn buurjongen binnen, Charrel (van Charles).
Met Charrel had ik het niet zo op. Hij was enkele jaren ouder dan ik en had het eind van het voorgaande jaar zijn diploma aan de MTS gehaald, voor de theorie-stroom want hij was ambitieus en wilde naar de HTS toe om zodoende een hoge positie te kunnen verwerven in het bedrijfsleven. Op zich niets mis mee, maar hij bazuinde dat overal rond alsof hij al ergens algemeen directeur van een grote onderneming was.
Wij hadden met zijn familie niet zo’n goede verstandhouding, we groetten elkaar maar daar hield eigenlijk wel op. Ik geloof niet dat we ooit bij elkaar op bezoek zijn geweest.
We hadden wel eens de indruk dat er van hun kant sprake was van jaloezie omdat we allemaal goed konden leren en hun kinderen wat minder mee konden, terwijl daar natuurlijk niks mis mee is. Iedereen is misschien niet gelijk maar wel gelijkwaardig.
Hoe dan ook, hij zag me staan stak zijn hand op en plaatste zijn bestelling en kwam daarna naast me staan. “Ik dacht dat jullie alleen maar Indisch aten,” zei hij op denigrerende toon, “lust je wel friet?” Ik keek hem strak aan en zei: “Mijn ouders zouden dit inderdaad niet eten. Maar ik eet straks bij Josie en die had wel zin in een frietje. En ik vind het wel lekker.”
“Josie, hè, met haar en die zus van d’r zou ik wel eens de koffer in willen duiken. Het liefste met allebei tegelijk. Hahaha!”
“Dromen is niet verboden,’ antwoordde ik en ik pakte mijn bestelling van de toonbank die inmiddels klaar was gemeld, “succes ermee, het zal altijd wel een droom blijven, denk ik zo. De ballen!” Ik nam afscheid van de cafetariahouder, ging naar buiten en stapte op mijn fiets. Ik kon toen niet bevroeden dat dit heerschap nog eens onaangenaam in mijn leven voorbij zou komen.
Bij Josie thuis aangekomen, ging ik via de keuken de woon-/eetkamer binnen. Ik zag dat ze halverwege was gestopt met het dekken van de tafel. Zijzelf was in geen velden of wegen te bekennen.
Ik liep naar de hal toe waar ik haar op de trap zag zitten, huilend, met de hoorn van de telefoon aan haar oor. Er moest iets ernstigs gebeurd zijn anders zou ze er niet zo bij zitten.
Ik trok haar aandacht, ze keek naar me, gebaarde dat ik maar even naar de woonkamer moest gaan, ze was immers nog in gesprek. Ik ging aan tafel zitten en keek een beetje daas naar de friet. Ik nam een besluit en pakte twee borden en deed de friet met de apart verpakte mayonaise op de borden. Intussen hoorde ik wel flarden van het telefoongesprek, ik ving iets op van een ongeluk en het ziekenhuis.
Ik bracht een bord naar Josie toe, die nog steeds in gesprek was. Ze keek me dankbaar aan en begon wat frietjes te eten. Ook bracht ik haar een glas cola. Zelf ging ik aan tafel zitten om mijn portie te verorberen. Het telefoongesprek duurde toch nog wel een dik kwartier, waarna Joos met betraande ogen binnen kwam lopen en haar lege bord en glas op tafel zette. Ze liet zich op de stoel naast me zakken en zat er bij als een gewond vogeltje. Ik verschoof mijn stoel zodanig dat ik haar kon omhelzen om haar te troosten, hoewel ik natuurlijk nog niet wist wat er precies gebeurd was. Ze legde haar hoofd om mijn schouder en begon hartverscheurend te huilen. Ik klopte zachtjes op haar rug en zei: “Toe maar, laat het er maar allemaal uitkomen.”
Al huilende vertelde ze me met horten en stoten dat er een ernstig ongeluk was gebeurd in Amsterdam met de auto van haar ouders. Ze wist er niet het fijne van maar de politie had haar dringend geadviseerd om vandaag nog naar het Prinsengracht ziekenhuis te komen. Daarna had ze met dat ziekenhuis gebeld en had gehoord dat haar beide ouders kritiek lagen, opa niet meer leefde en Dré-tje een gebroken been had.
Ze had daarna met Nannie gebeld, die natuurlijk helemaal ondersteboven was en afgesproken dat die meteen naar huis zou komen om te overleggen hoe ze naar Amsterdam konden gaan.
Huilend zei ze: “Ik heb ook helemaal geen geld voor een treinkaartje. Ik weet niet hoe we dit moeten doen.”
Ik nam haar gezicht in mijn handen, keek naar haar betraande ogen en wangen en zei: “Ik bel wel even met mijn vader. Misschien kan hij wat voor jullie regelen, okay?”
Ze zoende me op mijn mond en zei: “Je bent zo’n lieverd. Ik zou nu niet weten wat ik zonder je zou moeten doen.”
Ik liep naar de telefoon en belde mijn ouders. Legde de hele situatie uit en kreeg prompt te horen dat Nannie en Joos zich geen zorgen hoefden te maken. Ze konden altijd op ons terugvallen als dat nodig was. En Paps zou hen wel naar het ziekenhuis brengen. Ik zei dat ik mee wilde en Paps zei: “Ik zou niet anders van je verwacht hebben. Laat me maar weten wanneer ze willen vertrekken. O, en Mams roept net dat ze voorlopig bij ons kunnen komen eten. Als ze geld nodig hebben, dan kunnen we tot op zekere hoogte wel wat voorschieten.”
Ik dankte hem en zei dat ik hem zo snel mogelijk zou terugbellen en legde de hoorn op de haak.
Prompt ging de voordeur open en stapte Nanette binnen met een bedrukt gezicht. Ik kon zien dat ze gehuild had. Ze keek me verrast aan en zei: “Wat doe jij hier nou?” Ik haalde me schouders op en zei: “Ik was toevallig bij Josie toen het belletje van de politie binnenkwam,” ik liep naar haar toe en omhelsde haar bij wijze van troost. Ze hield me stevig vast, kuste me op mijn mond en zei dat het fijn was dat ik er was om Josie te steunen. “Ik ben er ook voor jou, als je dat wilt,” zei ik. (Ik had toen natuurlijk niet kunnen voorzien dat Nannie me daar in de verdere toekomst op zou aanspreken).
We liepen naar de woonkamer waar beide zussen elkaar in de armen vielen en hevig begonnen te huilen. Ik stond er een beetje hulpeloos bij en wist me even geen houding te geven.
Na een tijdje begonnen ze met elkaar te fluisteren alsof ik niet mocht horen wat ze zeiden en af en toe klonk er snik van de ene òf de andere zus. Ze begonnen wat luider te praten en nu kon ik wel opvangen waarover het ging. Ze wisten niet hoe ze naar het ziekenhuis konden komen, ze hadden te weinig geld om het te betalen. Toen ik dat hoorde zei ik: “Geen zorgen, dat is al opgelost!” Ze keken me beiden met een vragende blijk aan en ik legde uit dat wij hen zouden steunen en dat mijn vader al praktisch klaar stond om hen naar Amsterdam te rijden. Ze vlogen beiden me om de hals om me te bedanken en Joos zei: “Als jij er nu niet zou zijn geweest…”. Ik stelde voor dat ze zich zouden klaarmaken voor de reis en dat ze in ieder geval nachtkleding zouden moeten meenemen voor hun ouders, Dré-tje en voor henzelf alsook wat spullen zoals tandenborstel, tandpasta en zo, en eventueel paperassen die ze nodig zouden kunnen hebben in de gesprekken met politie, verzekering, ziekenhuis, e.d.
Josie en Nannie gaven me een zoen en Nannie zei: “Jij denkt werkelijk ook aan alles, hè. Ik ben benieuwd wat jij later gaat worden!”
Ze liepen naar boven om een en ander in te pakken en ik belde Paps om te vertellen dat we binnen het uur wel zouden vertrekken. “Ik zie jullie wel verschijnen!” zei hij en legde op.
Ik wachtte geduldig in de woonkamer totdat de meisjes weer naar beneden kwamen met hun tassen. Joos zei met een veelbetekenende blik dat mijn spullen nog op haar kamer lagen. Ik ging ze meteen halen, haastte me de trap op deed mijn handdoek èn de massageolie in mijn pukkel en griste de muziekcassette van haar boekenkastje.
Toen ik beneden kwam stonden ze al met hun tassen in hun hand klaar om het huis te verlaten. Nannie vroeg me of ik hun huis in de gaten wilde houden terwijl ze weg waren. Op mijn bevestigend antwoord, drukte ze me een sleutel van de voordeur in de hand en zei dat andere belangrijke sleutels in de keukenla lagen. We deden de voordeur achter ons op slot en liepen naar ons huis toe. Inmiddels had ik de tassen van ze overgenomen en liep voor hen uit terwijl zij elkaar omarmend volgden. Toen ik aanbelde deed mijn moeder open die meteen naar de meisjes liep en ze beiden in haar armen nam en zei dat ze altijd welkom bij ons waren. Paps kwam ook naar buiten, had zijn hoed al op, een overjas over de arm en zijn autosleutels in zijn hand.
Hij liep naar de auto toe (Een Opel Rekord C uit 1969), deed de kofferbak open en gebaarde mij de tassen erin te doen. Ik zei dat ik nog mijn spullen op mijn kamer moest leggen en wilde ook nog snel omkleden. “Maak dan maar voort, “ zei hij met zijn gewoonlijke bromstem, “het is ruim anderhalf jaar uur rijden naar Amsterdam toe en het is al wat later!” “Ik zal snel zijn,” antwoordde ik en sprintte de trap waarbij ik bij elke stap een trede oversloeg. Ik gooide mijn pukkel in de hoek en kleedde me snel om. Ik snelde weer naar beneden en haastte me de deur uit. Ik gaf nog een laatste omhelzing aan mijn moeder en stapte de auto in op de bijrijdersstoel. De meisjes zaten gezamenlijk op de achterbank en hielden elkaar stevig vast. Toen mijn vader wegreed toeterde hij nog naar mijn moeder die ons uitzwaaide en nog riep: “Rij voorzichtig, Bram!” “Jaa, Lien,” bromde mijn vader in zichzelf, “dat doe ik toch altijd’.”
Mijn vader deed de radio aan om de stilte in de auto een beetje op te vullen omdat het anders wel een heel gespannen rit zou worden. Terwijl de meiden op de achterbank met elkaar spraken, wisselden mijn vader en ik af en toe kort wat woorden uit.
Mijn vader is altijd zwijgzaam geweest, een beetje een binnenvetter, waarschijnlijk omdat hij gedurende de oorlog 3 jaar in een interneringskamp had gezeten. Hij vertelde ook nooit zo veel over wat er allemaal met hem was gebeurd. Van Mams had ik begrepen dat hij bij terugkeer erg veranderd was.
Wel scheen het dat hij, vooral in de laatste jaren van zijn leven (hij stierf toen hij 81 jaar was), zich tegen mij wat vaker openstelde dan tegen de anderen. Zo kwam ik toch nog wel wat te weten over zijn oorlogstijd en zijn jeugd.
Mijn vader hield zich keurig aan de maximum snelheid en werd er niet warm of koud van als er weer een patser met een BMW 2002 tii of een Porsche Targa met volle snelheid passeerde. De Porsches waren meestal van de Rijkspolitie die achter de BMW’s aan reden. “Idioten’” hoorde ik hem dan mompelen.
Zo halverwege kwam er tijdens de nieuwsuitzending op de radio een bericht over een ernstig ongeluk in Amsterdam. Mijn vader schrok een beetje en wilde van kanaal wisselen, maar Nannie vroeg of ze het bericht konden afluisteren, waarop mijn vader met enige aarzeling weer terug ging naar het nieuws.
In de nieuwsuitzending werd bericht dat het een eenzijdig ongeval betrof, waarbij twee doden te betreuren waren, een inzittende nog in kritieke toestand verkeerde en de laatste inzittende relatief lichte verwondingen had. Uit de leeftijden die werden genoemd werd wel duidelijk dat het het gezin van Josie betrof. Een grote schok voor de meisjes was het om zo te moeten vernemen dat hun vader ook was omgekomen. Hartverscheurend huilden de meiden op de achterbank en ik kon niets doen om ze te troosten.
Dit was precies waar mijn vader voor gevreesd had en waarom hij een ander kanaal had willen kiezen. Mijn vader stuurde de eerste de beste parkeergelegenheid op, stapte uit en vroeg de meiden uit te stappen om wat tot bedaren te komen. Zo kon ik Josie wat troosten en ondersteunen en hij kon Nannie zo goed en kwaad als het kon wat troosten en bemoedigende woorden toespreken.
Toen de meiden enigszins bedaard waren zei hij hen dat we de reis gingen hervatten, omdat gelet op de nieuwe informatie, nu wel enige haast geboden was. Dat was ook de eerste en enige keer dat ik mijn vader wat harder zag rijden dan gewoonlijk.
We kwamen rond half acht in de avond bij het ziekenhuis aan, parkeerden de auto ergens in een zijstraatje en snelden ons naar de receptie waar we ons meldden en kenbaar maakten dat de meisjes de dochters waren van het verongelukte echtpaar. De receptioniste zei dat ze naar een bepaalde afdeling dienden te gaan waar ook de ziekenhuisaalmoezenier zou zijn voor geestelijke bijstand. Omdat wij geen directe familie waren, moesten Paps en ik in eerste instantie in de wachtruimte blijven, maar omdat zowel Nannie als Josie daartegen hevig bezwaar maakten, konden we na veel vijven en zessen toch bij de meisjes blijven. En achteraf was dat maar goed ook, want door de aalmoezenier werd ons medegedeeld dat ook hun moeder kort daarvoor was overleden. Beide meisjes stortten totaal in en mijn vader en ik deden wat we konden om ze op te vangen, te troosten en ze zo goed en kwaad als het überhaupt mogelijk was in zo’n situatie tot bedaren te brengen. Ik kon merken dat mijn vader, natuurlijk door zijn ervaringen in de oorlog èn zijn levenservaring, vaker met dit bijltje had gehakt en dat hij op de juiste momenten die dingen kon zeggen waar de meisjes weer wat kracht en troost uit konden putten. Ook de aalmoezenier keek met bewondering naar hoe Paps dit deed.
Toen de meisjes enigszins bedaard waren, kwamen ze met allerlei vragen: wie gaat het Dré-tje vertellen en hoe, waar moesten ze nu overnachten, hoe ging dat met begrafenissen en zo, wat ging er verder met hen gebeuren, waar zouden ze gaan wonen en wie zou voor hen zorgen, etc., etc.
De aalmoezenier zei dat er voor dit soort gevallen bij elke gemeente wel sociale werkers waren die hierin waren gespecialiseerd, maar dat hij de komende dagen en weken er voor ze zou zijn vanuit het Amsterdamse. En Paps zei dat wij hun uiteraard niet in de steek zouden laten. Dat stelde hen enigszins gerust.
De aalmoezenier stelde voor dat we met zijn vijven naar Dré-tje zouden gaan om hem het nieuws te vertellen. Behalve dat het jongetje dan zijn zussen zou zien, zag hij ook de bekende gezichten van Paps en mij, hetgeen hopelijk een geruststellend effect op hem zou hebben. Met een zwaar gemoed gingen we naar de kamer toe. Dré-tje lag in zijn bedje naar het raam te staren zodat we zijn gezicht niet konden zien. Wel zagen we dat hij zijn been in het gips had, dat door een takel systeem een decimeter of zo in de lucht werd gehouden.
Toen hij ons hoorde, keerde hij zijn gezicht om dat vol bonte en blauwe plekken zat. Toch zagen we zijn gezicht opklaren en hij stak zijn beide armen naar zijn zussen uit. De drie kinderen knuffelden elkaar en de meisjes vroegen hem hoe het met hem was. Dré-tje vertelde honderduit over wat hij allemaal meegemaakt had in het ziekenhuis, maar dat hij papa en mama nog niet gezien had. Zijn gezicht betrok een beetje en toen pas merkte hij mijn vader en mij op. “Hé, meneer van Dongen en Moets (zo noemde hij mij altijd) zijn er ook!” “Ja,” zei mijn vader, “we hebben Joos en Nannie naar je toe gebracht.”
Hij merkte dat de meisjes het moeilijk hadden om het vreselijk nieuws te vertellen. Hij nam dus het voortouw en vertelde wat er was gebeurd in zo simpel mogelijke taal en dat papa en mama door het ongeluk zijn ingeslapen en nooit meer wakker zullen worden. “Maar papa had beloofd om te gaan voetballen met mij!” riep het jongetje uit, “komt papa dan nooit meer met me voetballen?”
De zussen omarmden Dré-tje opnieuw en toen begonnen ze alle drie zachtjes te huilen. De aalmoezenier wenkte naar mijn vader en mij en liet met een gebaar merken dat het beter was om de drie even een beetje ruimte te geven. Daarop verlieten we de kamer en gingen op de gang staan wachten. De aalmoezenier dankte mijn vader voor zijn interventie, zei waar we hem konden bereiken en verliet ons toen. Kennelijk waren we niet de enigen die morele ondersteuning nodig hadden die avond.
Na een kwartiertje of zo kwam Nannie naar buiten, omhelsde mijn vader en dankte hem ervoor dat hij het had uitgelegd aan Dré-tje. “Daarvoor ben ik hier,” bromde mijn vader, “om jullie te helpen met deze vreselijke situatie. ” Nannie gaf me een zoen op mijn wang en zei: “Dré-tje wil je wat vragen, Mudjikan. Komen jullie weer de kamer in?”
We gingen gedrieën de kamer weer in en ik liep naar Dré-tje en vroeg wat hij me wilde vragen: “Mag ik met jou meedoen met voetbal als ik weer beter ben?” vroeg hij. Ik moest wat wegslikken om zelf niet in huilen uit te barsten, hetgeen door Josie opgemerkt werd. Ze ging daarom naast mij staan en sloeg haar arm om mijn middel. Met trillende stem zei ik: “Maar natuurlijk jochie! Wij zijn toch speelmaatjes van elkaar?” en streek met mijn hand door zijn haren.
De verpleegster kwam binnen om te zeggen dat hij nu moest rusten. Met bezwaard hart namen we afscheid van hem, maar zeiden dat de meisjes hem morgen weer zouden bezoeken en Paps en ik weer terug naar huis zouden gaan.
Dré-tje was echt moe, want voordat we de kamer verlieten viel hij al in slaap.
Buiten de kamer overlegden we over hoe het nu verder aan te pakken. De meiden moesten immers ergens slapen en Paps vond dat ik eigenlijk ook maar in Amsterdam moest blijven om hen te ondersteunen.
De opa van Josie had een serviceflat ergens in Amsterdam Zuid en daar konden ze vermoedelijk wel slapen, maar hoe konden ze toegang krijgen? Ervan uitgaande dat het overlijden van Opa wel in de flat bekend zou zijn, stelde mijn vader voor om de beheerder te bellen en een en ander voor te leggen. Nannie ging achter het telefoonnummer aan en Paps zou bellen omdat hij hopelijk meer gewicht in de schaal kon leggen als dat nodig zou zijn.
Paps belde de beheerder op en legde de situatie uit. De beheerder maakte er geen enkel probleem van mits de meisjes zich konden identificeren. Nannie had vanwege haar leeftijd een eigen paspoort, maar Joos stond net zoals Dré-tje nog in het paspoort van haar ouders. Een paspoort had ze wel aangevraagd, maar die was nog niet door de gemeente uitgegeven. De beheerder vond het geen probleem als alleen Nannie zich kon identificeren. Gelukkig was ze zo gis geweest het ding in haar tas te stoppen toen we vertrokken naar Amsterdam.
Paps bracht ons naar de flat, overlegde nog even met de beheerder en liet fl. 350 bij me achter om de eerste kosten te dekken, voor zover nodig. Hij stapte in de auto en reed weg. Wij gingen het flatje van opa binnen, zochten zo goed en kwaad als het kon een plekje om te liggen en trachten zo te slapen. Ik zou in de ochtend wel wat boodschappen doen zoals een tandenborstel, andere persoonlijke verzorgingsartikelen en eten voor het ontbijt.
De nacht kwam en was koud en kil. Hoe alleen kun je je voelen?
Epiloog
Epiloog
Na die nacht ging het allemaal erg snel en gebeurde er heel veel in korte tijd. Een heleboel zaken moesten geregeld worden, de uitvaarten, de huisvesting (ze konden immers waarschijnlijk niet in de huurwoning blijven omdat die op naam van de ouders stond), wezenuitkering (het salaris van hun vader viel weg), school, voogdijschap, etc. Teveel om op te noemen en om in dit bestek over uit te weiden.
Om een lang verhaal kort te maken en om vooral gericht te blijven op wat dit allemaal betekend heeft voor de relatie tussen Josie en mij, moet ik het verhaal over Josie hier (voorlopig) afsluiten. Een dergelijk trauma dat de kinderen Duchesne die periode hebben moeten ondergaan, doet wat met de mensen die het nauwst betrokken zijn. Zo ook met Josie.
En hoewel we het jaar daarna weliswaar met elkaar om bleven gaan, was dat toch uitsluitend als vrienden en niet meer als geliefden. Ik heb haar wel eens gevraagd wat er bij haar was veranderd, maar ze had moeite om dat uit te leggen. De spaarzame keren dat ik het aankaartte, raakte ze in de stress en begonnen de waterlanders te komen. Ook onze vriendschap leed onder dit onverwerkte trauma.
Op een gegeven moment besloot ik maar uit respect voor haar er niet meer over te beginnen. Wat later stelde ik mezelf tijdens het eind-examenjaar open voor andere mogelijkheden op seksueel-relationeel vlak hetgeen uitliep op twee nogal heftige romances met klasgenotes en tot op dat moment had ik het woord ‘trio’ alleen maar horen gebruiken in relatie tot muziekgezelschappen, zoals het Cocktail Trio. Neen, bleu zoals aan het begin van dat weekend was ik bepaald niet meer, al was het maar qua taalgebruik, met het bezigen van woorden zoals pik, lul, slet, klootzak en kut had ik geen moeite meer.
Hoe dan ook, al voor het behalen van het eind-examen het jaar erop, scheidden onze wegen en niet alleen vanwege onze respectievelijke schoolkeuzes waarbij een groter verschil qua opleiding en dus qua persoonlijkheidsvorming nauwelijks denkbaar is.
Ik ging economie studeren in Rotterdam aan de Nederlandse Economische Hogeschool welke ik combineerde met een deeltijd-opleiding Computertechniek in Delft aan de Technische Hogeschool en zij ging naar de kunstacademie in Amsterdam, de Academie voor Beeldende Vorming.
Ik ben haar wel blijven volgen via via, maar we zouden elkaar na het eindexamen niet meer ontmoeten tot heel veel later in ons leven. Ze zeggen wel eens dat geen seksuele ervaring zoveel indruk maakt op iemands leven als de eerste keer, negatief of positief. Ik had de mazzel dat ik in Josie een open levenslustige persoonlijkheid aantrof die met genoegen de seksuele geneugtes van het leven samen met mij wilde ontdekken.
Ik kan zeggen dat ik veel sex heb gehad en beslist niet alleen maar vanilla sex, maar dàt weekend in 1970 staat in mijn geheugen gegrift, en veel van wat ik daarna seksueel heb meegemaakt, haalt het qua impact gewoon niet bij dat weekend.
Nannie ben ik wat eerder in mijn leven weer tegengekomen in een aantal min of meer onverwachte situaties, waaraan ik van plan ben een eigen serie te wijden. Door Nannie werd me voor de eerste keer duidelijk waarom Josie emotioneel-seksueel afstand van me nam. Ook kwam ik toen iets van haar te weten wat me wel wat verdriet heeft gedaan.
Maar tot dan is er nog genoeg te schrijven over mijn leven, mijn liefdes.
