Ommekeer

De bruid in een lange kostbare witte japon en de bruidegom in een elegant maatpak. De vrolijk versierde kartonnen doos waarin de enveloppen met gulle giften gedeponeerd dienden te worden. Het bonte gezelschap van familie, vrienden en collega’s van het bruidspaar. Rennende en schreeuwende kinderen. Dezelfde swingende band die ik al drie keer eerder exact hetzelfde muzikale repertoire had zien en horen spelen. Identieke versnaperingen en straks ongetwijfeld een weinig verrassend buffet. De huwelijksreis naar een betaalbaar Grieks eiland omdat de droomreis naar de Malediven niet haalbaar was vanwege de hoge bruiloftskosten. Ja, zelfs de bruidstaart, bedekt met witte fondant en roosjes van marsepein, was voorspelbaar.

Ik keek op mijn horloge en telde de uren die ik veroordeeld was om hier aanwezig te zijn. Aan de bar haalde ik een glas rode wijn en voegde mij bij een groepje leeftijdgenoten dat aan een tafeltje bij de dansvloer was neergestreken. Ik plofte neer naast een andere vriendin, sinds een half jaar getrouwd en sinds enkele maanden zwanger. Op de traditionele wijze wenste ik ook haar proficiat. Na de hausse van bruiloften zou een onvermijdelijke lange rij van kraamvisites en babyborrels volgen. Ook Daniëlle was alvast gestopt met de pil.

Plotseling bleef mijn blik rusten op een oudere man aan de andere kant van de nog lege dansvloer. Zonder hem ooit eerder te hebben ontmoet wist ik meteen wie hij was; Kees, de veelbesproken vrijgezelle oom van Daniëlle. Het zwarte schaap van de familie. Playboy, rokkenjager, vrouwenversierder en hoerenloper waren de meest populaire benamingen die Daniëlle’s ouders hem toebedeelden. Nu ik hem zag begreep ik onmiddellijk waaraan hij zijn reputatie te danken had. Hij bezat de uitstraling van een goed geconserveerde filmster.

In zijn jonge jaren begon Kees met geleend geld een eenmanszaakje dat uiteindelijk uitgroeide tot een imperium. Enkele jaren geleden verkocht hij zijn firma voor vele miljoenen en sindsdien ging hij waar de wind hem heen blies, een spoor van gebroken vrouwenharten achterlatend. Kees was een man van de wereld. Hij was groot, volslank, zongebruind, glad geschoren, goed gekleed en had een dikke bos sneeuwwit haar. Zonder zichzelf op de voorgrond te dwingen oefende hij een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op de vrouwelijke helft in deze zaal. Ongeacht leeftijd en uiterlijk zwermden ze om hem heen als bijen om de honing. Geen twijfel mogelijk. Kees was gevaarlijk en alles behalve voorspelbaar.

Mijn nieuwsgierigheid werd op een merkwaardige manier geprikkeld. Kees’ charismatische verschijning fascineerde me. Vanaf mijn plekje aan de andere kant van de zaal bleef ik hem vanuit mijn ooghoeken heimelijk gadeslaan. Mijn hersens zochten tevergeefs naar een goede reden om hem aan te kunnen spreken. Maar waarom? Op die vraag wist ik zelf geen antwoord te geven.

Maar één ding stond vast. Ik was ineens mezelf niet meer. Vanaf mijn vroegste jeugd was ik een controlefreak geweest. Mijn vrienden kozen nooit mij, ik koos hen. Ook de mannen in mijn leven waren geen toevalstreffers. Voordat een man zich ‘mijn geliefde’ mocht noemen onderwierp ik hem eerst aan een bijna systematische selectieprocedure. Hij moest voldoen aan mijn eisen, zoals Joris ooit had voldaan aan mijn wensenlijstje. Ik realiseerde me opeens dat ik mijn voorwaardenpakket intussen moest hebben bijgesteld, want zo’n ideale partner was hij inmiddels niet meer.

Nu zat ik hier. Wippend op mijn stoel, zenuwachtig als een puber bij haar eerste afspraakje, verlangend naar een sigaret en af en toe nippend aan mijn tweede glas wijn. De oorzaak van mijn plotselinge onzekerheid was Kees. Blijkbaar had ik zijn aandacht getrokken want zijn ogen dwaalden met regelmaat af in mijn richting. Ik koos niet hem. Hij koos mij. Van mijn overtuiging dat ik in elke situatie een vrije keuze had bleef weinig overeind.

Maar waarom ik? Tussen de gasten bevonden zich jeugdig ogende vrouwen met lange slanke benen onder korte rokjes en ronde borsten in diepe decolletés. Zij trokken beslist meer mannelijke interesse dan ik. Met mijn eenvoudige grijze mantelpakje en roze bloes was ik weliswaar elegant en smaakvol gekleed, maar verder onopvallend. Toch voelde ik intuïtief dat ik vanavond in de armen van Kees zou belanden. Hij zou me besluipen en bezit van me nemen. Maar niet meteen. Eerst keek hij geduldig de kat uit de boom. Als een roofdier zou hij het juiste moment afwachten en zijn prooi dan pas bespringen.

Ik stond perplex van mezelf. Ik was nog nooit vreemd gegaan en toch hield ik vandaag serieus rekening met de mogelijkheid dat ik me zou laten verleiden door een wildvreemde man. Een man met wie ik nog geen woord had gewisseld. Een man die oud genoeg was om mijn vader te zijn. Wat was in me gevaren?

Toen het moment kwam dat Kees zich dwars door de feestende menigte een weg baande in mijn richting, nam mijn innerlijke onrust toe bij elke stap die hij zette. Op het moment dat hij voor me stond zat mijn keel van pure nervositeit dichtgesnoerd alsof ik letterlijk voor de leeuwen werd geworpen.

“Dansje maken?” vroeg hij vriendelijk.

Zijn stem klonk warm en diep. Hij wekte vertrouwen. Zijn aftershave was licht bedwelmend maar gelukkig niet zo overheersend dat het zijn van nature mannelijke geur verhulde. Met een geluidloze zucht liet ik mijn ingehouden adem aan mijn lippen ontsnappen terwijl ik hem naar de dansvloer volgde. Deze vaardigheid beheerste hij volkomen. Ik voelde me licht als een veertje hoewel het al lang geleden was dat ik voor het laatst een wals of een foxtrot had gedanst. De nerveuze spanning viel volledig van me af. Gewillig liet ik me leiden nu ik me bevond waar ik wilde zijn: in zijn nabijheid.

Kees was amusant gezelschap. Hij kon geanimeerd vertellen over allerlei uiteenlopende onderwerpen. En ook de moppen schudde hij uit zijn mouw alsof hij nooit anders deed. Hij maakte me aan het lachen. Ik hing aan zijn lippen. Kees was 63 maar vitaal en volop actief. Hij was niet getrouwd. Nooit geweest ook.

“Er past meer dan één vrouw in mijn leven”, bekende hij met een veelbetekenende knipoog. “Ik snoep graag van al het moois dat deze aardbol bevolkt”.

Zijn uitspraak verbaasde me niets. Ik gaf hem zelfs gelijk. Maar ik had niet de illusie dat ik hem langer dan enkele uren of dagen kon boeien.

“En jij?” vroeg hij belangstellend. “Wat doe jij zoal als je geen bruiloftsgast bent?”

Ik haalde onverschillig mijn schouders op. “Ach, over mij valt niet zoveel te vertellen. Niets bijzonders in ieder geval.”

Het stoorde me dat ik niets wist te verzinnen dat het vertellen waard was. Voor het eerst realiseerde ik me hoe saai en burgerlijk mijn huidige leventje eigenlijk was. Hoewel ik in mijn tienerjaren hoogdravende idealen had voldeed ik toch braaf aan de hooggespannen verwachtingen van mijn ouders. Na de middelbare school studeerde ik economie en daarna ging ik bij een bank werken. Ik was trots op mijn carrière en mijn hoge functie, maar het betekende wel dat ik vele overuren maakte, altijd en overal bereikbaar moest zijn en mezelf voortdurend moest bewijzen tegenover mijn mannelijke collega’s. Hoewel ik me daar tot dusver niet ongelukkig bij had gevoeld, raakte de alledaagse sleur en het gebrek aan vrijheid me nu als een mokerslag. Elke dag dezelfde weg, hetzelfde onpersoonlijke gebouw, dezelfde kleurloze mensen, dezelfde problematiek, dezelfde dagindeling. Hoezo vrije keuze?

Ik twijfelde er niet aan dat ik vroeg of laat aan de zijde van Joris naar het altaar zou lopen en hem mijn jawoord zou geven. We zouden een soortgelijk feest geven, op huwelijksreis gaan naar een zonnig strand en ik zou waarschijnlijk binnen een jaar zwanger worden. In gedachten zag ik mezelf met twee peuters op de arm. Het doorsnee gezinnetje, een huis met een tuin in een ingeslapen forensenplaatsje en twee auto’s voor de deur. Het was niet voor het eerst dat ik op deze manier naar mijn leven keek, maar wel voor het eerst dat dit beeld me niet meer aansprak. Alsof mijn hele toekomst al uitgestippeld voor me lag. Zo voorspelbaar.

Ons dansen had iets erotisch. De strelende hand van Kees beurtelings op mijn rug en mijn billen smaakte naar meer. Ik was nog net niet botergeil maar mijn opwinding steeg gestaag omdat ik me bij elke klassieke dans volkomen legaal tegen zijn getrainde lichaam mocht vleien. Een tango wakkerde mijn innerlijke vuur verder aan. Het sluimerende waakvlammetje ontbrandde tot een onblusbaar vuur. Mijn ademhaling werd zwaarder. Mijn hartslag ging harder tekeer en het ritme werd omhoog gejaagd. Het bloed verzamelde zich in alle gevoelige plekjes. Mijn harde tepels vochten tegen de beknellende stof van mijn beha om meer vrijheid. In de donkere dieptes van mijn buik draaiden mijn vochtafscheidende klieren op volle toeren.

Ik was trouwens niet de enige met erotische verlangens. Een soortgelijke reactie ontwaarde ik ook bij Kees. Door onze kleding heen voelde ik iets groeien tegen mijn heup. Bij de volgende draai wreef hij zijn gezwollen geslacht nog eens extra uitdrukkelijk tegen mijn buik. Hij schaamde zich er niet voor. Het was een overduidelijke uitnodiging die ik onmogelijk kon weigeren. Integendeel. Ik kon nauwelijks wachten tot we eindelijk alleen zouden zijn.

“I want to break free,” kweelde de zanger van de band in een twijfelachtige imitatie van Queen.

Merkwaardige keuze om zo’n tekst op een bruiloft ten gehore te brengen maar het weerspiegelde op dat moment precies mijn gevoel. Weg hier. Weg van alles en iedereen. Iedereen behalve Kees.

“I’ve fallen in love for the first time and this time I know it’s for real”.

Ik rebelleerde. Vanavond wilde ik even niet verstandig zijn, maar toegeven aan mijn gevoelens en verlangens, mijn gedegen opvoeding en alle normen en waarden ten spijt. Tegen beter weten in alle remmen losgooien. Alle grenzen overschrijden, ongeacht de gevolgen. Willens en wetens uit de band springen. Alle schepen achter me verbranden en opnieuw beginnen. Maar wel anders ditmaal. Onvoorspelbaar anders.

“I’ve got to break free”.

Het bandje van mijn beha begaf het. Ik schrok even. Mijn borsten konden toch niet zodanig opzwellen dat ik uit mijn beha barstte? Maar aan Kees’ pretoogjes zag ik dat dit niet spontaan gebeurde.

“Doe uit”, fluisterde hij schor.

Ik knikte. Ik wilde niets liever. “Ik moet toch even…”, zei ik met een blik naar de uitgang.

“Oké. Maar blijf niet te lang weg”.

Op het toilet ontdeed ik me van mijn lingerie. Mijn string was nat. Met wc-papier depte ik het overtollige vocht van mijn gladgeschoren spleetje. Die aanraking veroorzaakte een smachtend gevoel naar meer. Ik zou weinig tijd nodig hebben om mezelf klaar te vingeren maar ondanks mijn nauwelijks bedwingbare seksuele hunkering wilde ik dit niet zelf doen. Ik gunde Kees de eer.

Op de gang wachtte hij me op. Met een snelle beweging omhelsde hij me en zoende me heftig op de mond terwijl een hand onder mijn bloesje gleed en naar mijn borsten greep. Ik zoende met dezelfde passie terug.

“Ga met me mee,” hijgde hij opgewonden. “Maar ik waarschuw je, ik heb geen eervolle bedoelingen.”

“Ik ook niet.”

Hij grijnsde goedkeurend. Ik was gretig, zoals hij vrouwen het liefst had. Dat scheelde de tijd en moeite van het versieren. Hij liet er dan ook geen gras over groeien, leidde me naar buiten en gaf me daar een lange innige tongzoen die me nog verder deed smelten. De smaak van zijn lippen en zijn tong maakten me zo mogelijk nog geiler dan ik al was. Zijn handen gleden vrijpostig langs mijn lijf. Toen ik op mijn beurt ongeduldig in zijn kruis greep maakte hij zich echter van me los en bracht me naar de schaars verlichtte parkeerplaats waar een glimmend nieuwe BMW cabriolet op ons wachtte.

Ik stapte echter nog niet in toen Kees galant het portier voor me openhield. Leunend tegen de zijkant van de wagen liet ik mijn blazer van mijn schouders glijden. Mijn handtas viel ernaast op de grond, gevolgd door mijn bloesje en mijn rok.

“Eerst een orgasme,” gebood ik toen ik alleen nog gekleed was in mijn pumps en hold-up kousen.

Tevreden glimlachend nam Kees de uitdaging aan. Zijn natte tong maakte een spoor vanuit mijn hals naar mijn borsten en tepels en daarna verder naar beneden via mijn navel. Terwijl zijn vingers me overal betastten viel mijn kut ten prooi aan zijn hongerige mond. Hij verslond me bijna. Man, wat kon die vent beffen!

Het orgasme kondigde zich sneller aan dan ik gewend was, maar het was dan ook lang geleden dat ik onder de sterren was klaargekomen. Deze vorm van erotische spanning was ik niet meer gewend. Joris en ik deden het alleen nog tussen de vier muren van onze slaap- of badkamer. Ons liefdesspel kende een vast patroon aan variaties en duurde nooit langer dan een uur. Zelfs de frequentie was weinig verrassend, gemiddeld tweemaal per week. We leken wel een gezapig stel dat de zilveren bruiloft al achter de rug had. Mijn leven was verdorie amper begonnen!

Ik wist niet wat de precieze aanleiding was, maar het was duidelijk dat na vandaag niets meer hetzelfde zou zijn. Het was alsof Kees me een spiegel voorhield en mijn spiegelbeeld beviel me allerminst. Ik wilde niet meer de vrouw zijn die zich als een kameleon aanpaste aan haar omgeving. Dat was ik niet. Ooit was ik anders geweest. Vrijer. Zelfbewuster. Nieuwsgieriger. Avontuurlijker. Ik wilde niet langer weten hoe elke volgende dag eruit zou zien. Ik wilde varen zonder kompas. De horizon voorbij. Het roer moest om. Nu. Voorgoed.

Nadat mijn orgasme langzaam was weggeëbd nam ik zijdelings plaats op het zachte leer van de bijrijdersstoel terwijl mijn voeten nog steeds op het zwarte asfalt van de parkeerplaats rustten. Ik mocht dan net bevredigd zijn, mijn verlangen naar Kees was nog lang niet gestild. Ik greep hem bij zijn riem en trok hem dichterbij zodat zijn kruis zich vlak voor mijn gezicht bevond. Terwijl ik hem ononderbroken in zijn ogen keek, maakte ik zijn broek los. Zoals ik al vermoedde droeg hij geen ondergoed. Een roodkloppende pik, zo hard als een honkbalknuppel, met daaronder een netjes kaalgeschoren zak kwamen tevoorschijn. Kees was niet overdreven groot geschapen maar ik wist instinctief dat hij geen twintig centimeter nodig had om me tot ongekende hoogten te brengen. De nacht zou me leren dat hij een libido had van een twintiger en meer ervaring als minnaar dan alle mannelijke bruiloftsgasten bij elkaar opgeteld. Hij had meer vrouwen in zijn bed gehad dan schoenen aan zijn voeten.

Langzaam sloot ik mijn rechterhand om zijn lul. Kees kreunde toen het puntje van mijn tong even zijn ballen raakte. Ondanks mijn ongeduld probeerde ik mijn spel geleidelijk op te voeren. Eerst likte ik uitgebreid zijn zak, zoog beurtelings op zijn ballen en verplaatste mijn mond daarna naar zijn eikel. De smaak van zijn voorvocht maakte me opnieuw bloedgeil. Mijn kut verlangde ernaar te worden geneukt, maar dat kon nog even wachten. Eerst wilde ik zijn zaad proeven. Ik wisselde het pijpen af met trekken, af en toe even pauzerend om hem niet te snel te laten komen. Kees masseerde intussen mijn borsten, kneep zachtjes in mijn tepels en mompelde lieve en geile woordjes. Hij noemde me zijn natte droom, wat ik uit zijn mond als een ongeëvenaard compliment beschouwde. Uiteindelijk werkte ik toe naar een hoogtepunt. Correct als hij was, waarschuwde hij me net voordat hij klaarkwam. Maar ik was niet van plan ook maar een druppel van zijn kostbare goedje te verspillen. In de wetenschap dat hij zelden langer dan een week met dezelfde vrouw doorbracht, wilde ik onze tijd optimaal benutten en alles van hem hebben wat ik krijgen kon. Dus week ik niet toen hij zijn zaad over mijn tong spoot. Ik slurpte het genoegzaam op. Dat nam niemand me meer af.

De avond was helder en warm toen we in de richting van het IJsselmeer reden waar het jacht van Kees in de haven lag. Onderweg stuurde ik Joris een berichtje met de mededeling dat ik niet thuis zou komen en schakelde mijn mobiel uit. In een rustig tempo stuurde Kees de BMW over de autobaan terwijl hij zijn rechterhand over mijn dijen liet dwalen. Ik kon de verleiding niet weerstaan en spreidde mijn benen. Kees begreep de hint onmiddellijk. Hij knipoogde naar me toen hij zijn middelvinger tussen mijn schaamlippen liet glijden en mijn klit zachtjes begon te vingeren.

“Ik heb me niet vergist,” glimlachte hij. “Van alle vrouwen op het feest ben jij de heetste.”

Ik sprak hem niet tegen. In ieder geval was ik waarschijnlijk degene met de grootste behoefte aan mannelijke aandacht en ongeremde seks. Kees was de aangewezen persoon om me op mijn wenken te bedienen. Meer tijd om erover na te denken kreeg ik niet want het volgende orgasme spoelde als een vloedgolf door mijn lijf.

Het zeejacht van Kees was niet supergroot, maar wel luxe en van alle gemakken voorzien. Een volledig ingerichte keuken, woonkamer, badkamer, een slaapkamer met kingsize bed en overal airco.

“Wie is Helmine?” vroeg ik nieuwsgierig bij het lezen van de naam van de boot.

“Mijn eerste verkering,” antwoordde Kees. “Ik was zestien, zij tien jaar ouder. Zonder schroom toonde ze me haar lichaam, legde me uit hoe het allemaal werkte en leerde me wat ik moest doen om haar te bevredigen. Ik ben haar nog steeds dankbaar. Sommige van haar wijze lessen pas ik nog steeds toe.”

Ondanks alle comfort in de kajuit verkozen we de nacht op het bovenste dek door te brengen op een groot luchtbed. In de directe nabijheid waren meer boten bemand, maar wij stoorden ons niet aan hen en zij niet aan ons. Ik had alleen maar aandacht voor Kees en soms voor de inktblauwe sterrenhemel. Ik voelde me ongebonden en vrij, alsof ik elk moment één kon worden met de elementen.

Kees’ stalen lul maakte elke belofte waar. Onder het genot van een uitstekende fles champagne neukte hij me onvermoeibaar in al mijn gaatjes en als hij even slap was namen zijn vingers en tong het tijdelijk over. Ik zweefde bijna letterlijk tussen hemel en aarde terwijl hij me keer op keer liet klaarkomen. Hij stimuleerde mijn G-spot tot ik spoot en leerde me mijn lijf kennen op een manier waarvan ik niet wist dat ik het in me had.

Toen het ochtend werd viel ik in slaap in zijn armen. Later die dag gooide Kees de trossen los en stuurde zijn jacht naar open zee. Mijn kleren lagen nog in zijn auto in de haven maar ik miste ze niet. Op de één of andere manier hoorde mijn naaktheid bij het vrije en euforische gevoel dat ik had. Ik had me door Kees van top tot teen laten insmeren met factor 30 en koesterde mijn huid onder de zonnestralen. Zonder enige schroom zwaaide ik naar de druk gebarende bemanningen van langsvarende vracht- en vissersschepen en lachte om hun schunnige opmerkingen en bewonderende blikken. Kees moedigde me aan met een knipoog. Hij vond het prachtig dat ik zo ongegeneerd was. Ik voelde me volop vrouw. Dit was het leven dat ik wilde. Zonder schuld of schaamte flirten en genieten. Hardop wenste ik dat de tijd stil zou blijven staan want ik wilde deze dag liefst zo lang mogelijk vasthouden.

Op veilige afstand van de vaarroutes van de grote schepen gooide Kees ’s avonds het anker uit. Samen genoten we van een overweldigende zonsondergang en van elkaar. Opnieuw bedreven we de liefde alsof we zonder seks geen adem konden halen. We wisten allebei dat dit niet voor lange duur zou zijn. Kees was immers geen blijvertje. Maar dat ons avontuur zo abrupt zou eindigen had zelfs de grootste pessimist niet kunnen voorzien.

Die nacht werden we aangevaren door een vissersschip dat – zo bleek later – met technische problemen kampte en uit de koers was geraakt. Ze hadden de ‘Helmine’ niet meer kunnen ontwijken en hun geluidssignalen waren ons ontgaan omdat Kees en ik teveel hadden gedronken en diep hadden geslapen. Het vissersschip raakte nauwelijks beschadigd maar ons jacht maakte onmiddellijk water. Kees redde mijn leven door me in een reddingsvest te hijsen en me zonder pardon in het water te gooien. Zelf was ik niet tot nadenken in staat op dat moment. Dat kwam pas later, toen ik in het ziekenhuis weer enigszins bij zinnen kwam en me werd verteld dat Kees samen met zijn schip ten onder was gegaan.

Hoewel ik amper 36 uur met Kees had doorgebracht voelde het alsof ik mijn allerbeste vriend had verloren. Ik was in diepe rouw toen ik drie weken later in het vliegtuig stapte naar Australië. Het was mijn bedoeling er te blijven, maar ik vond er niet wat ik zocht. Na zes maanden kwam ik terug om mijn ongeboren kind in een vertrouwde omgeving ter wereld te brengen en op te voeden.

Onze zoon Keesje is nu vijf. Hij is in veel opzichten het evenbeeld van zijn vader. Nu al windt hij de meisjes uit zijn kleuterklasje moeiteloos om zijn vinger en onderhandelt hij als een minizakenmannetje over snoepjes en legoblokjes.

En ik…? Ik heb mijn leven ingericht naar mijn eigen maatstaven. Ik heb van mijn hobby fotograferen mijn beroep gemaakt. Als freelancer bepaal ik zelf wanneer en hoeveel ik werk en dat biedt een grote mate van vrijheid. Ook op seksueel gebied ga ik mijn eigen gang. Soms bedrijf ik de liefde met een vrouw, maar ik heb mijn soulmate gevonden in Francois, een vrolijke Vlaming met vrijwel dezelfde denkbeelden over het leven als ik. Regelmatig delen we het bed of ondernemen leuke dingen met elkaar, maar we wonen niet samen en claimen elkaar niet. Het is prima zo.

Ik denk nog vaak aan Kees. Hij veranderde mijn leven, redde mijn leven en schonk me (een) nieuw leven.

© Fanny 2010