Deel 1
Onze projectgroep bestond uit specialisten in IT en financiële zaken, afkomstig uit diverse landen. In dit internationale gezelschap bevond zich een Iraanse vrouw. Ze was jong, goed geproportioneerd en ze bewoog zich sierlijk. Wij zagen haar zonder uitzondering gekleed in de traditionele dracht van haar land, wijd en lang. Een dunne sluier hing altijd over haar hoofd. Haar gezicht was door de sluier vaag zichtbaar.
Wanneer het zonlicht op een bepaalde manier op haar sluier viel, kon ik ook haar ogen zien. Amandelvormig, met fijn getekende wenkbrauwen die als volmaakte boogjes de vorm en schoonheid van haar ogen leken te benadrukken. Haar gezicht was eigenlijk het enige dat we konden zien. En natuurlijk haar goed verzorgde handen. Ze droeg ringen, goud, bezet met kleine edelstenen.
In het begin moest ik erg wennen aan het beeld van iemand wiens gelaatstrekken alleen maar vaag te zien zijn, maar na enkele weken vond ik het niet langer storend. We spraken, behalve over het werk, niet veel, maar af en toe zei ze iets dat duidelijk maakte, dat ze gevoel voor humor had. Zonder joviaal te worden kon ze met iedereen overweg. Ze sprak, behalve haar moedertaal, uitmuntend Engels en Frans en was vriendelijk tegen iedereen. Ze was intelligent en snel van begrip. Sommigen van mijn collega’s vonden haar hautain, maar dat kon ik in haar houding niet ontdekken. Gereserveerd, dat was ze wel. Toch vond ik haar aardig. Ik vond het prettig om met haar te werken en had de indruk dat het haar ook beviel.
Je begrijpt het al, dit gaat natuurlijk over haar en omdat ze, zeker in dit verhaal, een naam moet hebben besloot ik, om haar “Shireen” te noemen. Een naam die, naar ik hoop, voldoende Iraans klinkt om het geheel geloofwaardig te doen zijn. Overigens vind ik Shireen ook een móóie naam. Vooral langzaam uitgesproken heeft de naam iets meeslepends, net als haar werkelijke naam trouwens.
Maar ik dwaal af, want ik had me voorgenomen om Shireen’s uiterlijk te beschrijven en was bij haar ogen gebleven. Die ogen waren donkerbruin, èrg donker. Ze had zwart haar. Jet black, zeggen de Engelsen en in Nederland zeiden we vroeger gitzwart. Niemand die vandaag nog weet wat git is maar het is zwart, geloof me. Ze droeg altijd zwarte kleding, ook haar sluier was zwart en het viel me op dat ze iedere dag een andere droeg. Dat kon ik zien aan de verschillen in materiaal. Soms was haar sluier van fijn geweven wol en soms van een soort zijde met prachtige, ingeweven, geometrische figuurtjes.
Wanneer Shireen me aankeek, hield ze haar hoofd een beetje achterover. Ik vond het grappig want met mijn een meter negenentachtig stak ik ver boven haar uit. Ze leek me met haar neus in de lucht aan te kijken. Dat was vanwege het verschil in lengte. Het deed me altijd lachen ook al ging het gesprek over serieuze dingen.
“Lach nou niet” zei ze dan geërgerd en dan dwong ik mijn gezicht in een ernstige plooi of ging even zitten zodat we op gelijke hoogte met elkaar konden overleggen. Shireen sprak Engels met een licht accent. Het klonk grappig, speciaal wanneer ze boos was. Dat gebeurde wanneer ze ontdekte dat rapporten die ze nodig had niet gereed waren. Bij die gelegenheden doorspekte ze haar Engels met, voor ons, onbegrijpelijke woorden uit haar moedertaal. Het kostte ons soms moeite om niet te lachen.
Ze was een zelfbewuste vrouw en wist haar vrouwelijkheid, ondanks de ingetogen manier van kleden, goed te nutte te maken. Op een prettige manier maakte ze gebruik van de hoffelijkheden die we jegens haar ten toon spreidden. Alcohol gebruikte ze niet, met een man alleen op kantoor zijn vermeed ze. In de weken dat zij en ik aan hetzelfde project werkten, heb ik haar maar één keer, en dan nog enigszins aarzelend, een man de hand zien schudden. En dat was omdat de persoon in kwestie, directeur van een grote scheepswerf was. Een, in haar ogen, belangrijke figuur.
Had ik al verteld dat we geregeld naar de club gingen om een biertje te pakken en om een potje pool te spelen of te luisteren naar de jazz muziek? “De Cotton club” heette het café. Naar de gelijknamige en roemruchte club van Al Capone in de jaren twintig. De naam was de enige overeenkomst want de Cotton Club waar ik het over heb was in het oude deel van de stad, en gangsters heb ik er nooit ontmoet. Die Cotton club werd al spoedig na opening een ontmoetingsplaats voor Jazz liefhebbers en ex-pats. De muziek werd bijna altijd in het weekeinde gespeeld. Op weekdagen was het gewoon een gezellige kroeg met goed lokaal bier en naar keuze, afschuwelijk Engels bier en draaide men platen van beroemde muzikanten.
Shireen vroeg op een middag, waar we heen gingen toen we na werktijd afscheid namen met een: “Tot straks in de club.” We vertelden over de club en dat het gezellig en relaxed was.
“Ga mee, dan kun je het ook eens zien”, zeiden we maar ze ging niet mee. Tenminste, niet tot op de dag waarop een bijzonder geluk mij trof. Het was, als ik me goed herinner, een donderdag. De werkdag was ten einde, we ruimden op en toen mijn mensen vertrokken zei ik tegen hen: “Tot straks in de club”
“Nee, nee, we gaan naar het voetballen kijken”, was het antwoord. Hoewel ik graag naar een goede wedstrijd mag kijken ben ik geen voetbal fanaat, en dus scheidden onze wegen zich op dat moment. “Oké, een andere keer dan”.
Dan zou ik wel thuis blijven en een beetje lezen of naar muziek luisteren. Iedereen vertrok, alleen Shireen bleef. Een beetje talmend stond ze op te ruimen. Ik merkte dat ze over een beslissing aarzelde. Zelf was ik bezig mijn papieren in te pakken toen ze dicht bij me kwam staan. Het verbaasde me omdat iedereen was al vertrokken en we slechts met ons tweeën waren. Misschien begint ze een beetje te wennen aan onze gebruiken, filosofeerde ik zonder veel aandacht te schenken aan haar ongebruikelijke getreuzel. Maar dat idee veranderde toen ze vlak naast me kwam staan en heel subtiel, een ogenblik haar kleine borst tegen mijn arm duwde.
“Ik ga wel met je mee”, klonk haar hese stem. Ze stond zo dicht bij dat ik de warmte van haar lichaam kon voelen en haar parfum kon ruiken.
“Weet je het zeker?”
Verrast keek ik opzij naar haar opgeheven gezichtje. Ze had haar sluier terug geslagen en knikte bevestigend. Voor het eerst kreeg ik onbelemmerd zicht op haar gezicht.
“Maar ehh,“ begon ik, en sloot mijn mond toen ik besefte wat een betoverende schoonheid ze was. Ze legde een handje tegen mijn arm en keek me aan. Iets werd me langzaam duidelijk.
“Hoe doen we dat?” vroeg ik.
“Je mag me komen halen, weet je het adres?”
“Ongeveer, maar ik weet niet precies het nummer”.
Van de opwinding klopte mijn hart twee keer zo snel. Ze pakte een kladje en schreef het adres op. Ik wist wel dat ze in het gebouw dicht bij ons woonde. Het was een blok verder, tegen de heuvel op.
“Heb je telefoon thuis?”
Ze knikte en schreef het nummer op, las even wat ze had geschreven en gaf het toen aan mij. “Hoe laat?”
We spraken af dat ik haar om zeven uur zou halen dan konden we samen naar de club rijden en daar iets eten. Daarna zouden we wel verder zien.
Shireen opende haar briefcase en pakte snel haar eigen papieren in. Ik wachtte tot ze gereed was en keek nog even rond om te zien of we geen dingen hadden laten liggen. Naast elkaar liepen we door de, naar oude sigarettenrook stinkende, gang. Het was een verwaarloosd gebouw, de materialen waren uit de jaren vijftig. Harde plastic vloerbedekking van een niet meer te herkennen kleur. De gestuukte muren waren gebarsten, en op veel plekken waren er stukken pleisterwerk verdwenen. De kleur van die muren staat me nog steeds voor ogen, een afgrijselijke naar groen zwemende verf was in die dagen kennelijk alleen voorhanden want bijna alles in dat gebouw had die zelfde waterige snert kleur. Ik had een hekel aan het gebouw, het deed me denken aan de alles overheersende armoede uit de jaren vijftig in Nederland. Hier was die periode kennelijk nog niet afgesloten. In de hal was het schemerig, alle lampen waren al uit en het enige licht kwam uit de richting van de trap aan het einde van de gang. Naast elkaar liepen we de brede betonnen trap af. Beneden in de lobby zagen we de bejaarde vrouw die de wacht hield en in de avonduren de vloeren zwabberde. We groetten haar en verlieten het gebouw. Op de parkeerplaats namen we afscheid en gingen, ieder in onze auto, richting thuis.
Tijdens die rit naar huis drong langzaam het besef door dat mij iets bijzonders was overkomen. Deze afstandelijke jonge vrouw had uit zichzelf toenadering gezocht. Waarom had ze mij gekozen binnen te stappen in het uitgaansleven? In gedachten trachtte ik me voor te stellen wat voor indruk het zou maken wanneer ik met een kleine gesluierde vrouw in de club zou komen. Veel mensen in dat land waren nogal racistisch van aard en het was nog maar de vraag of mijn kleine gezellin zou worden toegelaten. Misschien had ik beter met de anderen naar het voetballen kunnen gaan kijken. Maar nu de afspraak eenmaal gemaakt was wilde ik dat niet meer afzeggen. Trouwens, hield ik mijzelf voor, het was nogal een stap voor haar om een zo vreemde omgeving als een jazz club te bezoeken. Ook al was het in gezelschap van een oudere collega. En zo een voortvarende beslissing verdient respect.
“Komt tijd, komt raad” dacht ik tijdens de korte rit naar huis. Eenmaal thuis maakte ik een warm bad klaar en legde mijn scheerspullen op de wastafel. Shireen, wie had dat gedacht, peinsde ik. Dat ze tot twee keer toe mijn arm had aangeraakt, een keer zelfs door zacht, met een borst tegen mijn arm te duwen, dat moest toch iets betekenen? In mijn eigen omgeving kon je daaruit, in zekere zin, toch wel de bedoeling van een vrouw opmaken. Om te ontspannen nam ik een zelfgemixte wodka-orange uit mijn koelkastje. Net voldoende om de remmen los te gooien, maar niet zo dat ik beschonken zou zijn. Ik dacht eraan dat je in de Cotton club behalve bier ook wijn kon bestellen. Weliswaar geen goede wijn, maar ze hadden wel wijn. Misschien kon ik haar zo ver krijgen dat ze ook een glas zou drinken want bier drinken, dat zag ik haar niet doen.
Zo peinzend en genietend van het hete badwater, met in mijn maag een aangenaam gevoel van het drankje, dwaalden mijn gedachten af. De wodka deed zijn werk, ik voelde me goed. Ik streelde mijn buik en merkte tot mijn genoegen dat mijn trouwe makker liet weten present te zijn. Toen het water begon af te koelen maakte ik een einde aan het badgenot en droogde me af. Ik veegde de spiegel droog en schoor me extra glad. Mentaal bereidde ik me voor op wat, naar ik hoopte, hoe dan ook een bijzondere avond zou worden. Ik kon er niet over uit; Shireen in de kroeg, nou, nou. De veel te dure aftershave, die ik op Schiphol had gekocht, werd voor de eerste keer functioneel gebruikt. Er hing veel vanaf, hield ik mijzelf voor. Wat er dan wel vanaf hing kon ik niet goed vaststellen maar voor de zekerheid besprenkelde ik de noodzakelijke attributen voor een eventuele verovering ook maar het dezelfde geur.
Eens te meer merkte ik dat aftershave op die tere dunne huid, die bijna nooit de zon ziet, een kort moment pijnlijk is. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden, wie lekker wil ruiken dus ook. Een schoon, en door de wasvrouw gestreken, overhemd moest ervoor zorgen dat mijn mannelijke charmes extra goed zouden uit komen. Manchetknopen, de enige die ik bezat, vervolmaakten dat effect. Ik schepte er altijd plezier in om in gezelschap de aandacht op die kleine sieraden te vestigen door ze even met duim en wijsvinger beet te pakken en de manchet een millimeter verder uit de mouw van het colbert te trekken. Ooit had ik die handeling in een oude romantische film gezien en de herinnering bleef me bij. Op andere dagen zou ik in een ruige wollen trui zijn gegaan, maar gezien de strikte manier waarop Shireen zich altijd kleedde leek me een shirt en das op z’n plaats.
Het was halfzeven toen ik gereed was. Te vroeg om daarheen te gaan en dus sneed ik een stuk kaas af om alvast de eerste trek te stillen. Shireen… Ze is wel erg klein, dacht ik en trachtte haar lengte te meten aan mijn eigen lichaam. Staande voor de spiegel strekte ik mijn arm horizontaal en bekeek mijzelf. Als ze rechtop stond, kon ze net onder mijn arm door. En ze draagt nog wel hoge hakjes, voegde ik in gedachten aan mijn overweging toe. Ze heeft stevige borstjes, zei een zachte stem in mijn hoofd. Als ze zit kan je goed zien wat een prachtige kont ze heeft. Ja, rond, klein en vooral hard, hoopte ik. Het was alweer meer dan een maand, nee, nog langer, sinds een vrouw met mij het bed had willen delen. Ik was er wel aan toe. Misschien zij ook wel. Misschien zijn vrouwen uit die landen toch meer geëmancipeerd dan wij denken, was mijn gedachte.
Met dergelijke overpeinzingen vulde ik de weinige minuten die me scheidden van het moment waarop ik met goed fatsoen bij haar kon aankloppen. Ik nam mijn geld en natuurlijk mijn paspoort, dat je daar altijd bij je moet hebben, en trok de deur achter me dicht. In de auto lag allerhande rommel; zakjes, kranten en verpakking van eetwaren die ik af en toe in de auto nuttigde. Jammer, ik had de wagen eigenlijk even moeten opruimen, maar daarvoor was het nu te laat. Voor de flat waar ze woonde stopte ik en greep snel alle losse papierrommel bijeen. Op de parkeerplaats stond een vuilnisbak waar ik het kwijt kon.
Een betonnen trap leidde naar de tweede, waar ze woonde. Toen ik aanbelde ging de deur bijna onmiddellijk open. In het gele licht van de hal stond Shireen, een verschijning die me even naar adem deed snakken. De glanzend zwarte haren los. Haar gezicht een weinig opgemaakt, dunne kool lijntjes boven haar oogleden, de lippen vuurrood. De losse zwarte kleding waarin we haar op kantoor zagen, had ze verwisseld voor een strakke leren broek die haar popo omsloot als een tweede huid. Haar voeten staken in zwarte laarzen met hoge hakjes en de bovenkant van haar lijf was in een witzijden blouse gehuld. Die doorzichtige blouse was om de hals dichtgeknoopt met een wit lintje. De mouwen waren lang, en aan de polsen met kleine knopen gesloten. Wat ik in dat gelige licht van de hal door het materiaal van de blouse zag, waren twee magnifieke borsten, vol en puntig. Met kleine donkerroze tepels die zich duidelijk af tekenden tegen de dunne stof van haar blouse. Ik was sprakeloos. Was dit de vrouw die ik al maanden lang, half gesluierd, op kantoor aan het werk zag?
Ze lachte. “Verbaasd?“
“Een beetje wel” antwoordde ik naar alle eerlijkheid. “Je moet wel een jas of zoiets aan hoor want het is niet zo warm buiten”, haastte ik me te zeggen.
Ze liep naar de slaapkamer en pakte een leren jack van de stoel. Verbaasd keek ik daar rond, de kamer was letterlijk bezaaid met lingerie. Over een stoel hingen drie bh’s en op de grond lagen her en der slipjes in alle kleuren en alle vormen. Die opvallende slordigheid verbaasde me omdat ze met haar werk juist zo secuur en netjes was. Kennelijk liet ze thuis de teugels vieren.
Toen ze het jack wilde aantrekken schoot ik te hulp; “Mag ik?”
Ik nam het haar uit handen en hielp haar bij het aantrekken van het jack. Toen haar slanke armen in het soepele leren jack gleden, dreigden wolken parfum me te bedwelmen. De strakke broek, het leren jack, ze zag er uit als een lid van een bende in Manhattan. Een soort Westside Story schoonheid. Ik werd bijna bedwelmd door een zwaar parfum dat elke andere geur, zo die al aanwezig was leek te verdrijven.
“Ik hou van parfum. Als ik alleen thuis ben doe ik overal parfum op” legde ze uit toen ze me hoorde snuiven.
Over de lingerie zei ze niets, dat mocht ik kennelijk naar eigen goeddunken interpreteren. En dat deed ik, diverse modellen, sommige gekreukt, andere verfrommeld, maar allemaal droegen ze voor mij de zelfde boodschap. “Ze wil genomen worden”. Anders laat je dat soort dingen niet her en der verspreid liggen als je bezoek krijgt. Uit beleefdheid deed ik of ik het heel gewoon vond dat er zo veel ondergoed verspreid lag.
Shireen pakte mijn hand. “Zullen we gaan?”
Op de haar gebruikelijke manier keek ze me aan, een beetje van opzij en een beetje omhoog. Haar warme handje in mijn hand stuurde heftige rillingen door mijn lijf. Ze kneep even in mijn vingers en toen ik haar aankeek gaf ze me een knipoog. Ze wekte de indruk dat ze de situatie helemaal onder controle had.
“Waait het buiten?” vroeg ze.
“Een beetje”.
“Moet ik mijn haren vastbinden?”
Ik dacht niet dat het nodig zou zijn maar ze liep terug naar de kamer en pakte een rood lint om daarmee haar loshangende haren vast te binden. Met haar gezicht naar beneden gericht nam ze haar dikke haardos in een hand en draaide er met de ander, handig een lint omheen dat ze af maakte met een strik.
“Zo goed?” Ze keek me hoopvol aan.
Ik knikte. Die borstjes, uitdagend, blozend, gesluierd, zo voor het grijpen. In tegenstelling tot haar, voelde ik me erg onzeker. Wat ze van me verwachtte, daar had ik geen flauw idee van. Zoals ze zich bewoog, was ze een lust voor het oog, de slanke armen en de sierlijke handjes die met een geroutineerd gebaar dat prachtige lange haar bedwongen, het geheel deed denken aan een dans. Had ze haar haren los laten hangen om mij een plezier te doen? Ik heb wel eens gelezen dat in het nabije oosten de haren als het mooiste sieraad van een vrouw worden beschouwd. Ik houd ook van mooi haar maar of ik dat nou het mooiste zou vinden, dat hangt een beetje af van de andere kanten van de verschijning.
Shireen pakte een tasje dat ergens op een kleine tafel in een hoekje lag en gebaarde dat ze gereed voor vertrek was. Met de sleutels in de hand keek ze op haar polshorloge.
“Ben je aan een tijd gebonden?”
“Nee, nee, we hebben alle tijd”.
Eigenlijk wilde ik helemaal niet weg. Liever wilde ik in dit huis blijven, waar we elkaar klaarblijkelijk vrijelijk konden aanraken en waar we de opwinding langzaam konden laten toenemen.
“Wat gaan we doen?” vroeg ze terwijl ze de deur afsloot en de sleutel in haar tasje borg.
“Ik wilde eerst iets eten en daarna misschien een potje snooker, als je dat leuk vind?”
“Wil je me alles leren, ik heb het nog nooit gedaan”
“Snooker?”
“Ik heb het nog nooit gedaan, wil je mijn leraar zijn?”
Ik hield de deur van de auto voor haar open. “Natuurlijk, ik zal je alles leren wat je wil”.
Het klonk tamelijk dubbelzinnig, tenminste dat vond ik, en omdat ik de portier dicht sloeg had ze even de tijd om over mijn woorden na te denken. Toen ik naast haar ging zitten vroeg ik: “Heb je het nog nooit gedaan?”
Ze keek me verlegen aan. “Nee, vind je het erg, wil je niet?”
Mijn kameraad in de zonde steigerde. Bedoelde ze werkelijk wat ik dacht dat ze bedoelde of had ze het over snooker? Ik keek opzij, ze had net de gordels vast gemaakt en keek me ook aan.
“Ik vertrouw je”. Het waren zacht gesproken woorden met een diepe betekenis en ze benadrukte de vertrouwelijkheid van de mededeling door een handje op mijn arm te leggen.
We gingen op weg. Het eerste stuk, voor de flats langs, was een macadam weg maar na een paar honderd meter werd het asfalt. De weg voerde regelrecht naar het centrum van de stad. Op een braak liggend stuk terrein waar vroeger een klein ziekenhuis had gestaan, parkeerde ik. Druk was het niet, misschien zou het, vanwege het voetballen, een rustige avond blijven. Het maakte ook niet uit, we waren samen en ik hoopte dat we samen zouden blijven.
Ik hielp haar uit de auto. Opnieuw legde ze een handje op mijn arm en zo liepen we naar de overkant waar de ingang van de club was. Een uitsmijter was er niet, tenminste niet buiten, zodat ik zelf de deur kon openen. Eenmaal binnen duwde ik het zware fluwelen gordijn opzij en stond meteen tegenover Piotr. Hij begroette me en ik vroeg of hij niet buiten moest staan.
“Niet als er voetbal op de tv is”, lachte hij.
Hij pakte het jack van Shireen aan en knipoogde naar me. Ik gaf hem zoals gebruikelijk een biljet van duizend Zloty, voor hem een aanzienlijke tip. Voor ons niet. Het was inderdaad erg rustig, aan de bar zaten slechts een tweetal mensen. Een jonge man en een meisje die alleen aandacht voor elkaar leken te hebben. De jongen hield zijn hand voortdurend op het dijbeen van zijn meisje en bewoog die hand af en toe omhoog langs haar dijbeen. Telkens duwde ze lachend de hand weg en keek dan verlegen om zich heen. Maar ze legde hem niets in de weg om zijn hand opnieuw richting poes te laten gaan. Shireen leek haar ogen moeilijk van het tafereel af te kunnen houden. Ik hield haar voortdurend in de gaten. Het leek me een goed voorteken. Was ze heet? Waar was ze werkelijk op uit? Had ik haar thuis al moeten nemen? Inwijden? Zou ze werkelijk nog nooit? Ze had toch gevraagd of ik haar leraar wilde zijn? Vragen genoeg, de antwoorden zou ik zelf moeten vinden.
Ik kende de man achter de bar, een derdejaars student wiskunde die goed Engels sprak. We begroetten elkaar en ik bestelde voor mijzelf bier en voor Shireen een vruchtensapje. “Of we wilden eten?” Ik had wel trek maar mijn gedachten waren met andere dingen bezig en Shireen? Ze liet het aan mij over.
Op een leitje aan de muur achter de barkeeper hing het menu. Niet anders dan anders, Quiche Lorraine en iets zoets toe. Ik bestelde twee menu’s en Wesley, zoals iedereen hem noemde, zei dat we even geduld moesten hebben omdat de quiche in de oven stond.
“Kunnen we de pooltafel boven gebruiken?”
Hij knikte. “Ja, er is geen mens, ga je gang.”
Shireen keek me vragend aan. “We gaan boven spelen, daar is het rustiger” legde ik uit en besefte dat dit vreemd klonk omdat het beneden net zo rustig was.
Shireen en ik namen de drankjes in de hand en bestegen de krakende houten trap. Boven was een soort vide, een brede open ruimte met een houten balustrade en uitzicht op de begane grond. Op de vide stonden twee pooltafels net als beneden. Toen we de trap op liepen, floepte het licht boven de pooltafel aan, de rest van de ruimte was in een schemerig licht gehuld. Net voldoende om het sfeervol te maken. Ergens in een hoek stond een tafeltje, we gingen zitten en keken elkaar een moment aan. In het schemerige licht zag ze er betoverend uit.
“Shireen, je ziet er prachtig uit”.
“Jij ziet er ook piekfijn uit”.
Ik zette mijn glas neer en raakte even mijn linker manchetknoop aan. Het werkte, ze keek er naar. “Goud?”
“Witgoud” bevestigde ik. Aan haar dunne pols glinsterde ook een gouden armband.
Het was een vreemde situatie, ze wist niet veel te zeggen en ik moet bekennen dat ik ook even om woorden verlegen zat, iets dat niet vaak gebeurt. Vruchteloos rommelde ik in mijn hersenen op zoek naar een onderwerp waar we over kon praten maar ik vond zo gauw niets. Mijn hoofd stond niet naar praten maar ik zou toch moeten zorgen voor de nodige inhoud van de avond. Sport, zeilen, paardrijden, wat deed ze in haar vrije tijd? Dat was het... vrije tijd.
“Heb je hobby’s die je hier kunt beoefenen?” Ze ging verzitten. Legde een been over het andere. Ik vroeg me in stilte af hoe haar pruim er op die manier uit zou zien.
“In Engeland rijd ik paard, maar waar ik hier zou kunnen rijden heb ik nog niet uitgezocht”.
“Rijd je alleen?” Zou ze met een vriend rijden? Of haar vader?
Ik stelde me een soort Taliban-achtige figuur voor met een vuistdikke baard en een lange wollen overmantel, maar op de een of andere wijze paste dat beeld niet bij haar. Ze was ontwikkeld, had gestudeerd en leefde haar eigen leven, niet iets waar fundamentalisten het mee eens zouden zijn.
“Met mijn Engelse vriendin, Janet. Haar familie beheert een grote manege. Ze hebben een kasteel in Schotland”.
“Adel?” informeerde ik belangstellend.
Ze knikte. Ik vroeg hoe ze het hier vond. “Niet bijzonder opwindend”, lachte ze.
Ze vertelde dat ze liever in Parijs of Berlijn wilde werken maar, zoals ze zei: “Ik heb het niet altijd voor het zeggen en ik wil graag geld verdienen”.
Mijn glas was leeg en Shireen dronk niet veel daarom stelde ik voor om te beginnen. Aan de hand van de ballen legde ik uit wat de bedoeling was. Ik gaf haar een queue en liet zien hoe je het topje blauw moest maken tegen het slippen. Een beetje onwennig manipuleerde ze met de lange queue.
“Heb je liever een lange of een korte?” Ze keek me onderzoekend aan. “De queue, bedoel ik”.
“Oohh”.
Ik legde de ballen in de startpositie en deed de afstoot. Ik kwam tot een serie van vier in verschillende pockets. “Jouw beurt”, zei ik.
Ze ging er voor staan maar keek daarbij zo hulpeloos dat ik mijn queue weg zette en naast haar kwam staan. Ik deed voor hoe ze met de linkerhand de queue moest steunen en hoe ze met de rechter de queue moest vasthouden om te stoten. De kleine dunne vingertjes sloten zich soepel om de gladde queue maar omdat ze probeerde met haar rechterhand het uiterste einde van de queue vast te houden ging het niet, die queue was te lang voor haar.
“Zal ik je hand vast houden?” Ik voelde hoe mijn hart sneller klopte en mijn trouwe makker zich begon op te richten. Ik kwam links van haar staan en nam het kleine handje in mijn eigen linkerhand. Met mijn rechterhand reikte ik over haar slanke middeltje en nam haar handje met daarin de queue in mijn hand.
“Is hij niet te dik voor je?” vroeg ik. “Laat hem een paar maal door je hand heen en weer glijden tot je gemakkelijk kunt stoten”.
Ze keek op; “Hoe bedoel je?”
“De queue, de achterkant, er zijn dunnere en kortere voor dames, weet je”. Ze reageerde niet, misschien begreep ze niet helemaal dat ik serieus was.
Misschien ook, dacht ze dat ik een dubbelzinnige opmerking maakte en dat was ten dele waar. “Voel maar hoe glad hij is en hoe soepel hij door je hand glijd als je hem losjes vasthoud”.
De woorden alleen al, deden mijn makker de kop opsteken en zich reikhalzend uitrekken. Gladjes gleed de dikke queue door haar gekromde handje. Een suggestief beeld dat me het zweet deed uitbreken. “Hij is wel groot, weet je zeker dat je dat wil?”
“Ik weet het niet, ik heb het nog nooit gedaan”.
“Een grote is in het begin wat moeilijk maar je went er gauw genoeg aan en daarna wil je nooit meer een kleine”.
Shireen keek me van opzij even aan. Ik raakte terloops haar, in leer gehulde kontje aan. Het was inderdaad hard en kogelrond. Samen maakten we enkele schijnstoten voordat we de bal raakten. De uiteindelijke stoot werd een schampschot en het tipje van de queue gleed gevaarlijk laag over het groene vilt. Gelukkig geen schade. Ik vertelde van het risico dat je loopt om het biljartlaken te beschadigen en dat de reparatie een heleboel stuivers kost.
“Als de queue te groot voor je is kan het inscheuren”. Mijn hart klopte in mijn oren en ik voelde dat ik bloosde maar gelukkig kon ze dat niet zien. “Nog een keertje?”
Ik legde opnieuw mijn arm over haar middel. Deze keer raakte ik haar ook werkelijk aan zodat een aangename warmte door de dunne stof van haar blouse aan mijn arm werd overgedragen. Ingespannen probeerden we opnieuw samen een bal te stoten. Deze keer ging het goed, de bal raakte de juiste andere bal en wonder boven wonder gleed die even later in het netje. Shireen richtte zich op en keek me opgetogen aan. “Goed gedaan?”
“Perfect, ik zou het niet beter kunnen, je bent een goede leerling”
“Jij bent een goede meester”.
Ze leunde in mijn richting en draaide zich naar me toe. Mijn arm gleed als vanzelf rond haar middel. Het paste precies in mijn arm. Door de dunne stof van haar blouse voelde ik de warme huid.Toen ik haar kuste sloot ze die prachtige ogen. Het was een inleidende kus, voorzichtig en onderzoekend, maar wel één vol overgave. Eén om uit te proberen hoe heerlijk het wel kon zijn.
“Sorry”, zei ik.
Ze legde een vingertje op mijn lippen: “Nee, niets zeggen”.
We kusten elkaar opnieuw. De geur van haar parfum bedwelmde me, en ik moest werkelijk moeite doen om haar niet onmiddellijk en onstuimig in mijn armen te klemmen.
“Je mag nog eens”, zei ik om de spanning te breken.
Mijn stem klonk onbeheerst en ook zij was nerveus dat kon ik zien aan de trillende handen. Ze stond hulpeloos naast me, de queue in de hand maar haar ogen op mij gericht. Ik nam de queue uit haar hand en legde die op het biljart. Een hand legde ik in haar hals en met die om haar middel trok ik haar tegen me aan. Ze wilde graag gekust worden, dat was duidelijk, deze keer was het all the way. Het tengere lijfje bewoog zich soepel in mijn omarming, haar kontje was inderdaad klein en hard. Ze deed dapper mee, drukte haar buik tegen mijn stijve en hield me zo enkele seconden stevig vast. Haar leren billen vulden mijn hand en ik vervloekte in stilte haar voorkeur voor leer. Hoeveel tastbaarder was het geweest als ze iets zachts van zijde of zo had aan getrokken. Of beter nog, een rok.
“Oohh, Shireen…” Gefluisterd was het, bijna onhoorbaar.
Ze kuste of haar leven er van af hing en drukte haar buikje tegen mijn stijve om te laten merken dat ze mijn boodschap had begrepen. Koortsachtig zocht ik naar de sluiting van haar broek en toen die onvindbaar bleek wurmde ik mijn hand onder het leer. Een vage aanraking tussen haar blote huid en mijn vingertoppen volgde en ze beet zacht in mijn lip.
“Niet hier”.
Toen ik haar los liet opende ze de ogen alsof ze uit een diepe slaap ontwaakte. Even bleef ze me aankijken, daarna liepen we naar de andere kant en namen de witte bal opnieuw op de korrel. Mijn hart klopte heftig en mijn handen trilden.
“Zal ik je helpen of wil je het zelf doen?”
“Help me alsjeblieft”.
Ik kwam achter haar staan en boog me over haar heen. Haar kontje raakte me op de juiste plek. Ze merkte het en duwde een weinig naar achteren. Samen richtten we op de bal en samen plaatsten we de stoot. De beweging stond me toe om een moment mijn stijve tegen haar popo te drukken. De ballen kletsten tegen elkaar maar deze keer verdween geen enkele in het zakje. Mijn pik drukte tegen haar achterste en ze vond het net zo opwindend als ik. Ze bleef voorover gebogen staan alsof ze de bal nakeek. Toen ik mijn linker hand om haar kleine harde borst legde, viel de queue kletterend op het biljart. Een harde tepel op een stevige borst vulde mijn hand. Met mijn rechter streelde ik haar kontje en drukte mijn hand tussen haar benen. Ze haalde hoorbaar adem en plaatste haar benen uit elkaar maar bleef verder bewegingloos staan. Voelen kon ik niets vanwege dat vervloekte leren broekje van haar, maar haar reactie maakte me duidelijk dat de behandeling in goede aarde viel.
We hoorden de barman de trap op stommelen en lieten elkaar los, mijn makker was bezig een ritssluiting te forceren en aan de manier waarop Shireen het leren pantalonnetje uit haar spleetje probeerde ter trekken begreep ik dat ook zij het te kwaad had gekregen.
“Zullen we eerst eten?” stelde ik zwaar ademend voor.
Met knikkende knieën borg ik de queues op in het rek en kwam tegenover haar zitten. We keken elkaar aan, ze zag er onzeker uit maar om haar mooie rode mond speelde een lachje.
“Je bent mooi“. Deze keer was mijn stem zeker en zonder trillen. Ze sloeg de ogen neer, de lange wimpers bleven zichtbaar.
“Wil je misschien een beetje wijn?”
Zonder een antwoord af te wachten schonk ik een halfje wijn voor haar in en hief mijn glas. “Op een wilde nacht”.
Ik gaf haar een knipoog. Ze hief alleen haar glas en zei niets. We aten in stilte, de quiche was niet slecht maar mijn gedachten waren elders, en telkens wanneer ik naar Shireen keek zag ik alleen de puntjes van haar wimpers die de neergeslagen ogen bedekten.
“Wil je straks nog spelen?”
Het bleef even stil tot ze me aan keek. “Ik wil liever naar huis”.
We aten in stilte en ze dronk haar glas leeg maar ik zag aan haar gezicht dat ze niet gewend was wijn te drinken. Misschien mocht ze helemaal geen alcohol gebruiken.
“Ben je bezorgd?” vroeg ik.
Ze keek me een poosje aan: “Ik wil je iets zeggen, ik hoop dat je niet boos zult zijn”.
Ik zette me schrap. Ze wilde natuurlijk niet, dat was duidelijk, ik had mijzelf beter in de hand moeten houden. “Ik luister“ stelde ik haar gerust.
Opnieuw sloeg ze de ogen neer en zei bijna onhoorbaar: “Ik heb het nog nooit gedaan, vind je het niet erg?”
Grootmoedig zei ik dat ik het begreep en dat ik het niet erg vond. “Niets moet, als je het niet wil zal ik je er nooit aan houden”.
Ze stak haar hand uit en legde die met de palm op tafel. Ik legde mijn vingertoppen op haar vingertoppen in een poging om een soort gevoelsband met haar te scheppen. Zoals ze tegenover me zat leek ze een plaatje dat zo uit een foto magazine had kunnen komen. De mooi gevormde borstjes waren duidelijk zichtbaar onder de dunne zijde en bij elke beweging kon ik ze zien trillen. Ik dacht aan haar lichaam, zo slank en zo petite, aan haar huid die ik alleen nog maar van die korte aanraking kende. Was ze maagd? Lesbisch? Of gewoon angstig?
“Je hoeft niet angstig te zijn, ik vind je lief en verschrikkelijk mooi maar ik kan me goed beheersen”.
Shireen boog zich een beetje naar me toe om iets te zeggen. Ik boog me ook naar haar toe en wachtte op haar woorden. “Als je het niet erg vind, wil je dan bij mij blijven vannacht? Ik voel me veilig bij jou”.
Was dat het? Ze was niet zeker of ik wel bij haar wilde blijven. Shireen wist dat ik duizend kilometer verder naar het westen verplichtingen had. Begreep ze dan niet dat mijn beslissing, om het spel met haar te spelen, al lang geleden genomen was? Eigenlijk op het moment dat ze ondanks haar zwarte gesluierde kleding, die elke toenadering leek te bemoeilijken, een moment haar borst tegen mijn arm had geduwd.
“Ik blijf vannacht bij je”.
Ik pakte haar hand om de bevestiging kracht bij te zetten. We namen nog een paar hapjes en ik leegde mijn wijnglas. “Zullen we dan maar gaan?”
Ze knikte.
“Ik zal afrekenen”.
Verder uitstel was niet goed, ze was nu in de stemming en een ietsepietsie onder invloed van een glaasje wijn. Ik stond op en liep de trap af. Shireen kwam achter me aan. De barman maakte een briefje en liet het me zien. Het was niet veel, tenminste niet in mijn ogen. Ik gaf hem een vorstelijke tip en hij keek me veelbetekenend aan.
Toen we naar de deur liepen kwam Piotr met haar jackje aan lopen en hielp haar erin. Ik gaf ook hem een tip en hij hield de deur voor ons open. Toen ik hem passeerde zei hij iets in het Pools. Ik kende de uitdrukking wel maar Shireen niet. Toen we buiten waren vroeg ze wat hij had gezegd. Ik keek haar aan en legde mijn arm om haar middel.
“Goede jacht”, vertaalde ik voor haar.
Deel 2
Ik hield de deur voor haar open, de auto was koud en stonk naar oude kranten en vochtige vloerbedekking. Geen omgeving om een stemming op te bouwen voor wat wij van plan waren. De donkere straten waren nat. De weinige straatlantaarns trachtten vergeefs honderd meter straat te verlichten. Het wegdek zat, zoals overal in dat land, vol gaten, maar omdat ik de diepste daarvan inmiddels kende, kon ik die tenminste omzeilen.
Het wijkje waar de flats waren gebouwd, de flats waar wij woonden, was een beetje beter verlicht dan de rest van de stad. Duidelijk een gebaar van het stadsbestuur in de richting van de vele buitenlanders die er woonden. We reden voorbij mijn flat en verder tot het gebouw waar Shireen woonde. Naarmate we dichter bij haar huis kwamen verstomde de conversatie, ze was gespannen, ik niet minder. Ik was niet zeker of ik het spel met haar op de zelfde manier kon spelen als met vrouwen uit mijn eigen land. Zou ze timide zijn? Of juist heel open? Zou ze zelf actief zijn bij het vrijen of erg afwachtend? Allemaal vragen die in de komende uren beantwoord zouden worden, tenminste dat hoopte ik. Ik zette de auto voor haar flat en stapte uit. Het was koud en winderig en toen Shireen was uitgestapt gingen we op een holletje naar de hoofdingang.
Ook in de hal met de naargeestige betonnen trap naar de eerste verdieping was het onaangenaam koud. En ook daar stonk het naar sigarettenpeuken, natte kranten en armoedig eten, die typische lucht die je overal in communistische landen tegen komt. De hal en de trap waren niet beschadigd of beklad zoals vaak het geval is in West-Europa. Hoe kon het ook, alles was hier van beton, de wanden, de plafonds, de vloeren. Een voor het raam op elke verdiepingsoverloop, waren tralies gelast, alsof iemand daardoor zou willen ontvluchten. Onze voetstappen klonken hol en echoden secondelang na. Het was een deprimerende omgeving.
Bij haar deur aangekomen haalde ze de sleutels uit haar tasje en opende de drie sloten. Eenmaal binnen bij haar was het gelukkig heerlijk warm. Ze deed de lichten in de hal, in de keuken en in de woonkamer aan. Het huis begon te leven. De meubeltjes waren van hetzelfde soort als die in onze flat. Een soort Oost-Europees IKEA ontwerp. Eenvoudig maar wel van een goede kwaliteit. Aan de muur in de hal hingen twee kunstwerkjes, grafisch. Het waren geen afbeeldingen van bestaande dingen maar gestileerde Arabische karakters. Tenminste, dat dacht ik want ik heb van die talen geen verstand. Maar ik begreep dat ze van Shireen waren.
“Zal ik je jas aan nemen?”
Zonder op antwoord te wachten hielp ik haar uit haar jasje en hing het beleefd aan de kapstok. Toen stonden we in de hal, samen, zonder plan en zonder te weten hoe we verder moesten. Ze frommelde wat aan het lint dat haar zwarte haren bijeen hield en wachtte af. Behoedzaam naderde ik haar en legde mijn armen om haar middel. Ze ging door met dat lintje in haar haren alsof ze alleen in de hal stond, maar toen ik haar een beetje inniger omknelde en tegen me aan trok gleden haar armen aarzelend omhoog om uiteindelijk om mijn hals te blijven liggen.
“Mag ik je kussen?”
Het was lang geleden dat ik zo beleefd had gevraagd of ik een vrouw mocht kussen. Meestal ging het vanzelf; je kijkt elkaar aan, komt dichterbij en dan plotseling wil je allebei het zelfde. Bij Shireen kwam dat niet zo vanzelfsprekend en dus opereerde ik behoedzaam. Ze bood me haar mond en we kusten elkaar voorzichtig, een tere aanraking van lippen op lippen, een inleidende kus, aftastend om uit te vinden tot hoever we konden gaan. Het was een kus waarbij al het bloed naar je lippen lijkt te stromen. Een kus zoals ik me herinnerde uit de tijd dat ik nog op school zat. Het was wel erg opwindend, om het op die voorzichtige manier te doen. Het leek op de eerste keer, met het eerste meisje dat ik werkelijk gekust had. Dat was lang geleden en nu kon ik die benadering nog eens onderzoeken.
Het was niet slecht. Heel anders dan de hartstochtelijke natte kussen die wij Hollanders elkaar geven voordat we onze dierlijke driften delen. Ze kuste me vol overgave en kwam dichter tegen me aan staan zodat mijn hunkerende makker hard tegen haar buik leunde.
Toen ik mijn hand op een van die wonderlijk mooie borstjes legde bleef ze me aankijken zonder met haar ogen te knipperen.
“Ik moet je iets zeggen, Shireen, ik ben geen vrij man, begrijp je?”
“Ik weet het, maar ik hoopte dat je vannacht wel, of…?”
“Vannacht blijf ik bij je als je dat wilt”.
“Ooohh,“ verzuchtte ze en klemde zich tegen me aan.
Nadat we een poosje tegen elkaar aan hadden gestaan nam ze mij bij de hand en leidde me naar haar slaapkamer. Ik nam haar in mijn armen en verbaasde me over haar gewicht, ze was als een veertje. Toen ik haar op bed legde bleef ze met haar armen mijn hals vast houden. Het bed was breed, een groot dubbel bed, ze nam er maar een heel klein deel van in beslag. Ik ging zitten en deed mijn sokken en overhemd uit. Shireen bleef rustig liggen en keek toe. Toen ik ging staan om mijn broek uit te doen richtte ze zich op. Leunend op een arm keek ze hoe ik mijn slip uit trok. Toen ik me helemaal had bloot gegeven liet ze zich op bed vallen en draaide giechelend haar gezicht in het kussen. Was het zo een afschuwelijke aanblik? Had ze meer verwacht? Zo’n kleine heb ik toch niet?
“Waarom lach je?” vroeg ik.
“Het is zo groot, ik ben maar een klein vrouwtje.”
“Je bent bang”, zei ik.
“Nee, niet echt”.
Ik stond aan het bed en bekeek het tengere ding. Ze streek met een wijsvinger langs mijn pik en legde haar vingers er omheen. Onmiddellijk sprong hij letterlijk uit haar hand.Het was een opwindend gezicht om te zien hoe ze een hand onder mijn zak legde en behoedzaam mijn ballen optilde.
“Ik wist niet dat het zo groot was”.
“Heb je nooit eerder een man naakt gezien?”
Nee, dat had ze niet.
“Zullen we elkaar een beetje verkennen?”
Ze ging liggen maar kon haar ogen niet afhouden van mijn stijve. Ik boog me over haar heen en maakte de sluiting van haar mooie leren pantalonnetje los, ze tilde haar kont op. Langzaam trok ik de lange broek van haar benen. Centimeter voor centimeter openbaarden zich haar platte buik en smalle heupen. Haar onderbroekje was net zo dun als haar blouse. Het was een wit zijden gevalletje met korte pijpjes die een deel van haar bil vrij liet. Wat een benen! Slank maar volgroeid, kleiner dan ik gewend was maar volmaakt van vorm en verhouding. Het beeld van haar half ontklede lichaam in dat geraffineerde broekje was te mooi om te beschrijven en ik kreeg de indruk dat ze zelf niet wist hoe opwindend het was. Mijn vingers jeukten, om het mooie gladde vel te strelen.
“Heb je wel eens gevreeën?” vroeg ik omdat ik steeds meer de indruk kreeg dat het, ondanks haar gespeelde diva rol, allemaal nieuw voor haar was.
Ze was een beetje vaag, zei geen ja en zei geen nee. Shireen draaide zich op haar zij en leunde op een arm. Haar blouse hing open, een borst was zichtbaar en een donkerroze tepel gluurde naar buiten. Ik kwam naast haar op bed zitten en begon rustig de knoopjes van haar blouse los te maken.
Toen het laatste knoopje los was tilde ik voorzichtig het zijden kledingstukje van haar schouder. Ze richtte zich op zodat ik het ook van haar andere schouder kon nemen. Het was prachtig materiaal. De kleur was niet echt wit, ecru noemen ze dat geloof ik. De knoopjes waren kleine bolletjes met zijde omwikkeld en de ingeweven patronen lieten heel geraffineerd de borsten vrij. Het zag er uit als een kostbaar kledingstukje.
Steunend op een arm lag ze naar me te kijken en liet me rustig haar blouse bewonderen.
“Niet hier gekocht zeker?” informeerde ik.
“In Londen”
Ik tilde het kledingstukje op en bewoog mijn hand boven haar lichaam zodat de onderzijde van het blouse over haar tepel streek. Nadat ik voor de derde keer dat kleine tepeltje had gestreeld zag ik dat het zich oprichtte.
“Je hebt prachtige borsten, Shireen, de mooiste. Rozenrode tepels en kleine donkere tepelhoven, besef je wel hoe mooi je bent?”
“Ik weet het”, zei ze bescheiden.
“Draag je overdag altijd een sluier?”
“Als ik buitenshuis ben wel maar thuis niet, als ik alleen ben.”
“Nu ben je niet alleen.”
Ze lachte en trok aan mijn arm; “Ja, maar met jou is het anders”.
“Je kent me nauwelijks”.
“Ik ken je heel goed, ik heb je al een paar maanden op kantoor gezien”.
“Ik droomde wel eens van je”, zei ik.
“Echt waar? En wat droomde je dan?”
“Wat elke man droomt wanneer hij naar een mooie vrouw verlangt”.
“Wat was dat dan? Ik wil het weten”.
Ze had zich opgericht en een handje op mijn arm gelegd.
“Ik droomde dat ik je mocht uitkleden”.
“En, wat nog meer?”
“Dat ik met je, ehh, ehh, de liefde bedreef”.
Ze plukte voorzichtig aan de haartjes op mijn onderarm.
“En dan…?”
Zou ik haar vertellen hoe ik haar gezicht als een pin-up voor ogen had, telkens wanneer ik troost zocht bij mijn eigen handen. De sfeer was intiem, open, ze verwachtte van alles van mij.
“Weet je wat mannen doen wanneer ze geen vrouw hebben om mee te vrijen?”
“Doe je het met een man?”
Ik lachte. “Nee, dat bedoel ik niet, wat doe je zelf als je heet bent en je wilt klaar komen?”
Ze liet zich achterover vallen en lachte naar me.
“Waarom wil je dat weten?”
“Jij wil toch ook weten wat ik doe als ik geen vrouw heb”.
“Jij eerst” zei ze.
Ik nam haar handje en legde de dunne vingertjes om mijn snakkerende stijve. Langzaam bewoog ik haar hand op en neer, telkens een paar millimeter verder tot de ontblote eikel haar glimmend van trots aan keek. Ze keek gebiologeerd naar waar haar eigen handje mee bezig was.
“Nu jij, eerlijk is eerlijk”.
Ze liet zich weer achterover op bed vallen. Even aarzelde ze toen pakte ze mijn hand en duwde de vingertoppen in haar broekje, tussen haar schaamlippen, op en neer. Ze liet mijn vingers rondjes draaien over haar kietelknobbeltje met af en toe een uitstapje tussen de kleverige schaamlipjes. Toen ze haar handje wegnam ging ik alleen verder en verwende haar zoals ik dacht dat ze het fijn zou vinden. Om beurten streelden we elkaar en leerden kennen wat we fijn vonden. Na verloop van tijd legde ik een arm om haar schouders en kuste haar.
“Je bent mooi, ben je ook heet?”
Ze knikte.
“Heel erg heet?”
“Ik denk het wel”.
Het was een feest om haar te bekijken, ongerept, mooi gevormd, gezond en lieflijk. Haar wimpers waren een verhaal apart, zelden heb ik in het gezicht van een volwassen vrouw zulke lange echte wimpers gezien. Het was bijna een karikatuur maar ze waren echt.
Ik maakte een opmerking over haar lange wimpers en ze vertelde mij: “Mensen uit woestijngebieden hebben dat. Het is een soort bescherming tegen stof”.
Ik geloofde haar graag, ik geloofde trouwens alles wat ze zei in die nacht dat ze me uitleg gaf over alle bijzonderheden van haar lichaam.
“Mag ik je broekje uit doen?”
Ik had niet verwacht dat ze nee zou zeggen en dat deed ze ook niet. Ze ging op haar rug liggen en bleef me aankijken. Ook toen ik me over haar heen boog en het kleine dingetje beet nam. Ik bewoog het kanten randje voorzichtig over haar navel en verder, gedeeltelijk over het driehoekje van dicht zwart schaamhaar. Shireen lag te kijken naar wat mijn handen deden toen ik haar billen omvatte en het broekje ook aan die kant naar beneden bewoog. Haar billen rustten op mijn handen. Ik boog en drukte een kus op de kleine zwarte driehoek. Een heerlijk parfum, vermengd met de vage geur van haar urine, streelde mijn neus. De geur van een jonge vrouw. Is er een geur opwindender dan juist die?
Ik drukte mijn lippen op de dichte begroeiing, dicht en stug.
“Ook tegen de zandstormen?” vroeg ik en ze moest erom lachen.
Met gesloten ogen snoof ik de bedwelmende geuren op. Wat een heerlijk schoon lichaam, het deed denken aan kruidige schotels en zoete vruchten. Vijgen, dadels, granaatappels, honing van oranjebloesem, ik kon het zo gek niet bedenken.
Het is waar, ik had haar nooit de gerechten zien eten die wij nuttigden en zelfs de quiche van de Cotton Club kon haar maar tot een paar hapjes verleiden.
Ik legde mijn hoofd op haar buik en keek naar dat wonderlijk mooie gezichtje. Rustig lag ze ook naar mij te kijken.
“Je bent mooi”.
Dromerig streelde ze mijn haren. Ik strekte mijn arm en legde een hand op haar borst. Het leek erop dat we op een dood spoor beland waren. Die dingen gebeuren, je begint met hoog gespannen verwachtingen en eindigt met een gevoel van berusting zonder dat er iets heeft plaats gevonden dat zou passen binnen het patroon van de verwachtingen. Eerlijk gezegd denk ik, dat de meeste vrouwen zo zijn. Ze zien het seksuele gebeuren als een noodzakelijke bijkomstigheid in het proces van uitwisseling van gevoelens van tederheid en bewondering. Ze willen wel vrijen maar het is niet de hoofdzaak. Als een vrouw zegt dat ze seks wilt bedoelt ze dat ze geliefkoosd en gestreeld wilt worden. Dat ze vertroeteld en aanbeden wilt worden. En de koninklijke beloning die zij je gunt is dat je haar mag bevredigen. Ik bedoel werkelijk bevredigen, zo bevredigen dat ze gelukkig is en letterlijk zwemt in het zaad.
Als een man zegt dat hij seks wilt, bedoelt hij dat hij de blikken van bewondering en goedkeuring in de ogen van de vrouw wil zien. En die bewondering ontstaat pas nadat ze bevredigd is. Het lijkt goed geregeld, nietwaar?
Shireen was tevreden, dat was in haar ogen te lezen. En waarom was ze tevreden? Omdat ze waarschijnlijk nooit een hapje van die appel had geproefd. Shireen was een onbeschreven blad, een bloem in de knop, een laatbloeier. Ze was maagd en ze was al tevreden met de bewonderende blikken van haar man. Ze wilde mij omdat ze bewonderd wilde worden. Of zoiets dacht ik op dat moment.
Aan mij de taak om het boek: “Shireen” te beschrijven. Om haar aan de hand mee te voeren in de wondere wereld van liefde en erotiek. Ze had mij gekozen omdat ik oud en ervaren was, en onbevooroordeeld, dacht ik. Haar afkomst, uiterlijk of overtuiging speelden voor mij geen rol. Ze voelde dat aan de manier waarop wij met elkaar omgingen. Shireen bezat net als jonge kinderen geen geweten ten aanzien van de verplichtingen die ik jegens anderen had. Ze kende eenvoudig niet het gevoel iemand te bezitten, het “hij is niet van mij” gevoel was haar nog onbekend.
Zo dwaalden mijn gedachten terwijl ik met haar borsten speelde. Ik aaide ze zoals je een poes over de kop aait. Zacht en vriendelijk, zonder directe bedoelingen. Gewoon omdat het een heerlijk gevoel is; een stevige heuvel met een uitstekende tepel die enthousiast reageert op de plagerige strelingen. Shireen wist ook niet hoe ze verder moest gaan, wat de volgende fase was of wat gebruikelijk was. Wat kon, en wat niet kon, wat mocht, en wat niet. Ze had in opperste verbazing naar mijn stijve gekeken en was in de lach geschoten. En waarom ook niet? Is er een potsierlijker beeld voor te stellen dan een man met een stijve? Het is werkelijk geen gezicht. En laten we wel zijn, de meeste vrouwen die onverwacht tegenover een potloodventer komen te staan barsten in lachen uit.
Maar dan, een mooier beeld dan dat van een naakte vrouw bestaat niet. Kijk naar de volmaakte lijnen, de rondingen, de perfecte manier waarop haar teerste delen zijn weggewerkt, onzichtbaar voor de buitenwereld. En waarom vinden vrouwen het niet bezwaarlijk om naakt te poseren? Omdat het enige lichaamsdeel dat aanstoot kan geven netjes is opgeborgen. Dat is bij mannen anders, ons gereedschap steekt uit en hangt erbij of het niets met het lichaam te maken wil hebben.
Shireen was een puzzel voor mij, ik wilde graag met haar vrijen, maar ze kende de gevoelens niet die uitgewisseld moeten worden om elkaar te kunnen beminnen. Ze was niet angstig en ook niet heet. Als ik haar zou vertellen dat, wat we nu deden, seks was dan zou ze het misschien nog geloven ook. Het donkere schaamhaar, dicht als een schapenvacht gleed knisperend tussen mijn vingers door. De smalle spleet tussen haar schaamlipjes was nauwelijks vochtig, niet nat. Mijn vingers roken geurig, na de intieme aanraking van haar schaamlipjes. Er wachtte mij een taak waarop ik niet had gerekend. Haar nu nemen, zoals ieder jonge snuiter gedaan zou hebben, en mijn gerief zoeken, zou bijna op verkrachting neerkomen. Als ik het goed wilde doen en haar vertrouwd maken met de heerlijkheden van het seksplezier, zou ik mijn eerste of bijna eerste verovering opnieuw moeten spelen. Ik overwoog mijn mogelijkheden en kansen. Gewoon neuken en weg wezen, voor mij plezier van korte duur, voor haar geen prettige ervaring en de kans dat ze nog een keer met me naar bed zou willen zou verkeken zijn.
Maar als ik haar vertrouwen verder kon winnen en bij haar de hemelse sensatie los maken die gepaard gaat met goede seks dan zou ze meer willen. Dan zou ze misschien bereid zijn te experimenteren en mee gaan in de richting waarin ik haar zou leiden. En het resultaat daarvan zou zijn: een jonge vrouw die het gevoel van hemels genot zou associëren met mij. Als ze me zag of hoorde zou ze aan seks denken. Als ik haar aanraakte zou haar jonge vagina vloeien en haar schaamlippen zwellen. Als het goed ging zou ze meerdere orgasmen achter elkaar kunnen krijgen en zo de hoogste toppen van het genot kunnen ervaren. Zo mijmerde ik over seks met mijn nieuwe bedmaatje en liet me meedrijven op mijn eigen fantasie.
Zoals geen enkele vrouw haar “eerste man” kan vergeten, zou Shireen mij nooit vergeten. Daar kon ik goed mee leven maar er was iets anders. Ik moest haar duidelijk maken dat in onze moderne wereld seksueel genot met al zijn bizarre uitwassen niet langer als het hoogst bereikbare geluk wordt gezien. Voor ons, moderne mensen is seks als entertainment, een beetje als: “Wat zullen we vanavond doen? Een bioscoopje pikken of neuken?”
Maar voor Shireen was het dat nog niet. Ik besefte in wat voor gat ze zou vallen wanneer ze zich zou realiseren dat er andere vrouwen in mijn leven konden zijn. Ik wilde de ontgoocheling en het bijkomende verdriet van haar niet op mijn geweten hebben. Niet op mijn leeftijd. Toen ik jonger was besefte ik nog niet wat voor ravage, teleurstelling en verdriet ontrouw kan aanrichten in het leven van een jonge vrouw. Nu wist ik het wel en ik zou mijn best doen om dat te voorkomen.
Ik streelde de binnenzijde van haar dijbeen en duwde er zacht tegen tot ze haar been oplichtte en verplaatste. Mijn vingertoppen gleden zacht over de smalle spleet tussen de ongerepte schaamlippen. Shireen lag rustig te wachten, onbevreesd en vol verwachting naar wat er zou komen. Het zou niet passend zijn om alleen deze nacht met haar te vrijen, in één nacht kun je een vrouw niet inwijden en laten voelen wat een werkelijk orgasme is. Ik kon haar wel klaar vingeren maar dat kon ze zelf ook. Om werkelijk de hoogste toppen te bereiken, daarvoor hadden we meer tijd nodig. Ik verlangde ernaar die harde billen te strelen. Mijn hand te laten glijden over heel dat wondermooie, jonge lichaam. Te zien hoe ze zou genieten van de zachte aanraking, hoe ze zich zou laten omdraaien zodat ik mijn hand op haar buik kon leggen, mijn vingers door die dikke zwarte haardos tussen haar benen woelen. Ik wilde mijn wang leggen op haar buik en luisteren naar de wonderbaarlijke geluiden die daarbinnen ten gehore werden gebracht. Mijn mond wilde ik laten wandelen over haar buik tot het schaamhaar mijn lippen kietelde. Genieten van een lichaam zoals ik kan genieten van een prachtig schilderij of een indrukwekkende zonsopgang, dat wilde ik.
“Ze is van mij”, het zong door mijn hoofd. Ze is van mij en ze is er gelukkig mee, meer dan gelukkig. Ze stelt haar lichaam open en laat zich nemen wanneer ik wil.
Weet je wat zo een lichaam doet voor een man op mijn leeftijd? Het is moeilijk voor te stellen, het maakte me twintig jaar jonger. Het gaf me moeiteloos een erectie waar een jong paard jaloers op zou zijn en waarom? Omdat erecties in het hoofd worden gemaakt, dat lange zwaaiende ding tussen mijn benen is slechts gereedschap dat opdrachten uitvoert. Mijn eikel de sonde die alles betast en elke plooi onderzoekt, die snuffelend afgaat op die zachtzure heerlijkheid die de vagina van mijn lief is. Het lichaam van een vrouw op leeftijd, en ik bedoel niet oud hoor, veertig, vijftig misschien, mist die veerkracht, die geur, die prachtig gladde huid en onvergelijkbaar mooie spiertonen.
En dat is nog niet alles, heb je enig idee van hoe het aanvoelt om je tot barstens toe gezwollen eikel door de nauwe toegang van een ongebruikte vagina te loodsen? Enig idee? Het is met niets te vergelijken, geen vrouwenhand of pruimenmondje kan dat gevoel evenaren. Die nauwe opening werkt op mijn eikel als een rode lap op een stier. “Aanvallen!” En pas wanneer de kop van die ram de poort gepasseerd is, treed ik binnen in de hemel. Daar waar het warm, zacht, en aangenaam vochtig is. En die nauwe toegang blijft de schacht van mijn ram omknellen zodat verslappen onmogelijk wordt. Maar er is een voorwaarde, de bezitster van dat heerlijk veerkrachtige lichaam moet heet en gewillig zijn, anders wordt het pijn met tranen en een: “Dat was eens maar nooit weer” ervaring. En nu zat ik dan met het mooiste dat de heer ooit mijn richting op stuurde en ik werd gekweld door mijn geweten.
“Draai je om, Shireen”
Ik nam haar heupen in mijn handen en hielp haar zich omdraaien. Zelf wentelde zij haar lichaam in een gemakkelijke positie en legde haar hoofd op de gevouwen handen.
Mijn hand gleed over haar kleine schouderbladen, een beetje uitstekend zoals bij alle jonge mensen en verder, knobbeltje voor knobbeltje over haar wervelkolom tot op dat kleine driehoekige plekje boven haar stuitje. Een klein vijvertje in een glooiend landschap. De huid van mensen die uitsluitend of voornamelijk vleesloos eten is zacht, soepel, geurig. De huid van Shireen, olijfkleurig noemt men de huid van mensen uit het Midden Oosten. Onzin, niks olijfkleurig, in ieder geval niet van de olijven die ik ken. Enigszins getint, dat wel, zelfs op die plekken die niet aan het zonlicht worden bloot gesteld.
Een genot op zich, was het, om de kleine billen onder mijn hand te voelen. Een gevoel dat met niets anders te vergelijken is. Zacht en toch stevig, hoe moet ik het anders zeggen en het voelt aan als iets wat kostbaar is en wat je graag wilt bezitten. Om ernaar te kijken, om het te strelen, te koesteren, te liefkozen, te kussen en opbergen om later opnieuw van te genieten, elke dag opnieuw genieten. Mijn vingertoppen volgden de nauwe kloof tussen die harde billen. Een kloof die zich niet zomaar liet betreden. Zelfs zonder dat ze de spieren spande waren haar billen stevig gesloten, en vormde de nauwe spleet slechts een routekaart op weg naar opwindende plekjes.
Shireen’s lichaam was gesloten, niet omdat ze dat zo wilde maar omdat niemand haar geopend had, dat begreep ik nu wel. Ze wilde binnenstappen in de wereld van de volwassenen om haar heen. Ze wilde ervaren hoe het was om te vrijen, ze wilde hetzelfde als alle jonge vrouwen. Als ze nog maagd was, en ik vermoedde dat het zo was, dan wilde ze dat zegel laten verbreken. Zo peinzend lag ik op mijn zij en streelde dat prachtige frisse lichaam. Ik trachtte me te herinneren hoe het was gegaan toen mijn tienerliefje zich overgaf aan mijn koortsachtige begeerte. Er kwamen niet veel beelden boven. Het was buiten geweest, in hoog gras, onder een boom waar katjes aan groeiden. Ik herinnerde me haar gezichtje, de krullende haren en de lange grashalmen die als een stralenkrans haar hoofdje omlijstten. Verder kon ik me niet meer voor de geest halen hoe het voor mij was om mijn zestienjarige stijve tussen haar dunne dijbenen te drukken. Had het haar pijn gedaan? Vond ze het fijn? Ik wist het niet meer. Wel wist ik dat ze het liet gebeuren omdat ze verliefd op me was en omdat ik haar erom gesmeekt had. Dat was de enige reden geweest. Het was voor haar ook het enige dat telde, die verliefdheid. Eeuwige trouw, de pijn in mijn hart; “Je bent toch mijn meisje…”
Al die, door mijn fantasie bij elkaar geraapte argumenten hadden geappelleerd aan haar gevoel. En hadden haar er toe bewogen om mij toe te staan haar maagdelijke zegel te verbreken. Het was een grootmoedig gebaar geweest want eigenlijk vond zij zichzelf te jong om “het te doen”. Ontmaagden, dat kon wel, vond ze. Dat was nog niet het echte zoals haar oudere zus die dagelijks met haar benen in de lucht lag. Die ontmaagding had overigens niet plaats gevonden, althans niet bij die gelegenheid.
Wat ik er zelf aan had gevonden? Vagelijk kwam een beeld boven, volgens mij kwam ik met grote lange stromen klaar op het moment dat mijn eikel haar kutje aanraakte. Ja, zo was het geweest; bevend, trillend van opwinding had mijn stijve al een tijdje op het punt gestaan de lading te lozen. Een doffe pijn in mijn ballen herinnerde ik me. Het enige dat er voor nodig was geweest was de lichte aanraking van mijn eikel met de dunne stijve lipjes van mijn vriendinnetje. Het was een deluge geweest, krachtige stralen zaad die oncontroleerbaar haar jonge bloem bezoedelden. Haar broekje, haar buik, haar dijbenen en, och lieve hemel, dat hele wonderlijke landschapje tussen haar benen. Samen hadden we de schade in ogenschouw genomen, zonder schaamte had ze toegestaan dat ik, met mijn zakdoek, haar kutje zo goed en zo kwaad als dat ging afveegde.
Inwendig lachte ik, wat een domme onschuld, dat was hoe lang geleden? Ik wilde er niet eens aan denken. Maar al peinzend werd het me wel duidelijk dat de eerste keer nooit een feest was. Wel een soort overwinning voor de jongen maar daar blijft het bij. Een beetje vergelijkbaar met de eerste keer dat je een glas wijn drinkt, bepaald ook geen feest maar de smaak neemt toe naarmate je het vaker doet.
En nu bevond ik me in een vergelijkbare situatie. Alleen was ik tientallen jaren ouder. Mijn begrip voor de keuze van Shireen groeide. Het was niet haar verliefdheid geweest, ook niet mijn stoere uitstraling of mijn mannelijke voorkomen, noch mijn vermeende potentie. Welnee, ze had mij uitverkoren omdat ik ouder was en omdat het een, voor haar, veilige oplossing was voor een probleem waarmee ze zat. Van mij wilde ze het leren, niet meer, niet minder, alles! De bewegingen, de houdingen, de kneepjes, de pijn en het verdriet, maar ook de voldoening. Aan mij de taak. Ik mocht haar neuken, niet omdat ze dat fijn vond of omdat ik het fijn vond maar gewoon omdat ze vastbesloten was mee te doen.
De ene dienst is de andere waard, dacht ik. Ik zou haar leren wat ik wist, en de tegenprestatie was dat ze zich zou schikken naar mijn aanwijzingen. Een eerlijke deal? Ik dacht van wel en nu ik eruit was, uit dat dilemma, voelde ik me vrij om te genieten van wat ze me kon bieden. Als ik het goed aanpakte zou het niet bij deze ene keer blijven, misschien wel de hele duur van het project. Maanden en maanden, en het zou met de dag beter worden. Die gedachte wekte me uit mijn aarzeling. Alles was geregeld, ik kon met haar doen wat ik wilde, alles was nieuw en alles behoorde tot het lespakket.
“Shireen!! Ik zal je alles leren. Je bent nog maagd, toch?”
Ze draaide haar hoofd opzij en keek me aan; “Ja, vind je het erg?”
“Ik vind het een eer om je bloem voor het eerst te kussen”.
“Maar je moet er ook in hoor.”
“Maak je geen zorgen, ik zal zo diep in je komen dat je nauwelijks adem kunt halen”.
Ze lachte een beetje kirrend, klaarblijkelijk vond ze het vermakelijk.
“De eerste keer doet pijn, begrijp je wel?”
Ik dacht aan mijn stijve, niet gigantisch maar wel uit de kluiten gewassen; een boerenlul, zogezegd maar dan een harde. Ik kon het ook niet helpen, kleiner maken kon niet maar haar kutje laten wennen, dat kon wel. Ik zou mijn best doen. Ik omvatte een dijbeen, net zo stevig als haar bil, maar gespierder. Mijn hand raakte het dichte schaamhaar op de rondingen van haar onvermurwbare schaamlippen. Ik boog me over haar rug en drukte mijn lippen op haar kont, wreef cirkels over haar billen en drukte een kus op elk. Dit was niet een vluchtige liefkozing van de mooiste delen van haar lichaam, nee, dit was een tot in detail overdacht project. Een project dat ik uitvoerde op een manier die talloze vrouwen mij hadden geleerd. Oudere vrouwen, ja, sommigen zelfs tien of twintig jaar ouder dan ikzelf. Maar speciaal die leerden mij de fijne kneepjes van het wonderbare spel dat liefde heet.
En nu mocht ik Shireen met het verfijnde genot van haar oudere seksegenoten laten kennis maken. Als een koningin werd ze bediend door de meester die ze zelf had aangewezen. En waarom had ze die keuze gemaakt? Omdat Shireen de wijsheid en het geduld van een hoogontwikkelde beschaving met zich mee bracht. Shireen had gevoeld dat haar slechts eenmaal in haar leven deze kans geboden werd en ze had die kans onmiddellijk onderkend en aan genomen.
“Ik ga met je mee”, had ze gezegd en ze had ernaar gehandeld. Wat ik zelf ook gedacht mocht hebben, er was geen ontsnappen aan. Shireen had mij uitgekozen zonder dat ik het merkte of besefte, en daarmee had ze mij een aanbod gedaan dat ik niet kon afslaan. Ik zat in het schuitje en moest meevaren.
Niet dat ik daar moeite mee had hoor, verre van dat. Zoals een kind aan een ouder eisen kan stellen zonder het gevoel te hebben onbescheiden te zijn, zo koos Shireen de man die haar meester zou worden. En weigeren behoorde niet tot de mogelijkheden. Welke meester laat een zo zeldzame kans om zijn kennis en ervaring te bewijzen, schieten? Juist, niemand.
Alle boze echtgenoten en jaloerse vriendinnen ten spijt. Ik kon niet anders dan deze jonge prinses op haar wenken bedienen.
From the bottom up, bedacht ik. Dat zou een juiste aanpak zijn. Eerst de teentjes en dan langzaam verder. Ik hielp haar om een beetje diagonaal in het grote bed te gaan liggen, meer ruimte voor onze escapades. De nageltjes op haar tenen waren netjes rood gelakt, iets wat je bij een religieus geklede vrouw niet zou verwachten, ik niet tenminste.
Haar voetjes waren net zo sierlijk als het lichaam dat ze droegen. Om haar enkel zat een dun gouden kettinkje met belletjes. Telkens wanneer ze zich bewoog hoorde je die belletjes rinkelen. Het was maar een klein geluidje, overdag nauwelijks hoorbaar maar omdat we op bed lagen en het stil was hoorde ik die belletjes bij elke beweging die ze maakte. Het zachte rinkelen van die belletjes was een heerlijk geluid. Het was rustgevend en opwindend tegelijk.
De belletjes en het kettinkje was fijn smeedwerk, van dun goud en terwijl ik dat sierraadje bewonderde herinnerde ik me een liefdesverhaal uit het Midden Oosten.
De hoofdpersoon verzucht op een moment: “Het hoogste geluk zal ik ondergaan wanneer de bellen aan haar enkels mijn oren strelen.”
Toen ik het las begreep ik de uitdrukking niet maar nu werd het me duidelijk. Straks wanneer ze haar enkels over mijn schouders zou leggen, zou ik Shireen’s enkelbelletjes naast mijn oren kunnen horen. Een miniconcert met crescendo’s bij elke stoot in haar maagdelijke kutje. Misschien wel begeleid door het zachte kreunen van Shireen.
Ik nam het enkelkettinkje tussen mijn lippen en schudde het heen en weer. De belletjes rinkelden zacht maar heftig. Ze lachte en trok haar been op. Een smalle spleet werd tussen haar dijen zichtbaar. Geheimzinnig lonkte het duister en daar waar haar prachtige wollen schaamlippen samen kwamen, glinsterde een kleine roze parel.
Ik nam de ranke enkel in mijn hand en liet mijn lippen vanaf haar voet, langs haar been naar de lonkende liefdesgrot glijden. Een fijne lichaamsgeur streelde mijn neus, en toen ik mijn lippen op haar roze vleesbloem drukte, spreidde ze spontaan haar benen.
Zacht zuigend aan die kleine schaamlipjes liet ik het puntje van mijn tong langs de randen van de vagina glijden. Shireen hield de adem in en richtte zich half op. Steunend op haar handen bleef ze toekijken terwijl ik haar likte zoals een poes zijn velletje poetst.
“Ooohh, so nice…” zuchtte ze bijna onhoorbaar. Het duurde niet lang voordat ik de eerste sporen van haar passie proefde, de lieflijke geur en de gladde afscheiding die haar vagina prijs gaf waren veelbetekenend. Zolang ze half opgericht bleef liggen, likte ik haar rozenkutje. Een paar uitstapjes met het puntje van mijn tong in de nauwe opening deden haar de adem opnieuw inhouden.
Wat een popje, wat een schoon geurig vrouwtje. Ik kuste de binnenzijde van haar dijbenen, drukte mijn mond op dat prachtig dikke schaamhaar en likte het kleine kittelaartje. Shireen was niet anders dan andere vrouwen, het duurde dan ook niet lang voor dat ze vloeide en haar liefdessappen langzaam in die nauwe spleet tussen haar billen gleden.
Ze liet zich achterover vallen en legde apathisch haar handjes op de stevige borsten. Bij het zachte licht van haar bedlampje bekeek ik het jonge ongerepte kutje. Het opende en sloot zich als de bek van een karper.
Ze was er klaar voor, dat besefte ik, ze was heet en drijfnat, waar wachtte ik nog op? Ook mijn eigen gereedschap plengde reeds lange tijd dikke gladde tranen.
“Shireen, ik wil de belletjes horen..”
Ze tilde haar benen op en legde ze een voor een over mijn schouders zodat ik beurtelings haar linker en rechter been kon kussen.
“Ik ga in je komen Shireen…”
Ze had haar ogen gesloten en mijn hoofd naar zich toe getrokken. Mijn stijve gleed over de lakens en kwam tussen haar billen terecht.
“Wacht, help me met je hand”.
Een handje gleed naar haar poesje en plaatste de kop van de stormram tegen haar liefdespoort. De aanraking met haar gloeiende tederheid dreef mijn, tot barstens gezwollen, clusterbom tot het uiterste. Mijn eikel drukte zwaar tegen de nauwe opening, dit was geen makkie. Shireen was werkelijk erg nauw.
Een weldaad voor mannen? Vergeet het maar, een pijnlijke bloedige aangelegenheid werd het. Zo voorzichtig mogelijk bewoog ik me, toch kon ik niet voorkomen dat ze inscheurde. Haar lichaam verstijfde en ze duwde met haar handen tegen mijn heupen.
Voorzichtig trok ik me terug en toen ik uit haar was slaakte ze een diepe zucht.
Haar handen rustten daarna losjes op mijn rug, en ik had het idee dat ze er voor vanavond genoeg van had. Op mijn vraag of ze pijn had antwoordde ze bevestigend en ze bracht haar benen bijeen.
“Het spijt me, het hoort er een beetje bij”.
Ik legde mijn arm onder haar hals en streelde het mooie gezichtje.
“Onze lichamen passen niet zo goed, weet je, olifant en haas, geen juiste combinatie”.
Ze had de ogen gesloten en streelde zacht mijn bovenarm.
“Wil je slapen?”
“Vind je het goed?”
“Ja, ja natuurlijk, ik zal het dekbed pakken”.
Ik ging van het bed af en pakte het brede dekbed dat op de grond was gegleden.
Een rustperiode leek me het beste, in ieder geval had ze bereikt wat ze wilde, het zegel was verbroken, maar ik betwijfelde of ze het nog een keer zou proberen.
We lagen lange tijd stil en toen ik haar rustige ademhaling hoorde, strekte ik voorzichtig mijn arm en knipte het bedlampje uit. Ze draaide zich van me af zodat ik mijn arm weg kon nemen. Toen ik me omdraaide voelde ik vaag de zachte druk van haar warme billen tegen mijn onderrug, een koninklijke manier om in slaap te vallen.
Het was rond drie uur die nacht, toen ik wakker werd omdat ik naar de wc moest. Geruisloos liet ik me uit bed rollen en ging naar de badkamer. In het licht van die ruimte inspecteerde ik mijn gereedschap.
Mijn trouwe metgezel was vlekkerig roze gekleurd, bloedsporen van Shireen. Het leek me verstandig om in ieder geval dat deel van mijn anatomie te reinigen. Met warm water en zeep waste ik hem voorzichtig en inspecteerde de voorhuid en eikel want om heel eerlijk te zijn was de hele operatie voor mij ook niet zonder pijn verlopen. Joris mankeerde niets, en ik liet hem en de bijbehorende zaadkwekerij rustig hangen, in afwachting van een volgende aanval.
De kleine spiegel boven de wastafel was net groot genoeg om mijn hoofd en schouders te tonen. Wat ik zag toen ik er in keek, stond me niet aan. Dat heb je wel eens, nietwaar? Dan zie je dat bekende gezicht en dan denk je: “Wat in hemelsnaam doe je hier eigenlijk?” De confrontatie met mijzelf kon ik op dit prille uur niet aan, ik draaide me af van mijn spiegelbeeld. Ik droogde mijn onderkant met de grote handdoek die op een hangertje naast het bad hing, en toen ik die doek terug hing ging de deur open.
Shireen was naakt, staande in de deuropening, een beeld, volmaakt van schoonheid. De onderzijde van haar kleine volle borsten net voldoende bol om de indruk van vol te wekken. Vol genoeg, om zacht in de palm van mijn hand te liggen. En dat was wat ik liet gebeuren. Terwijl ik een arm om haar schouders legde, woog ik een van de kleine kostbaarheden op mijn hand.
“Ik wil me wassen”
“Ja, natuurlijk, ik ben net klaar ik zal je alleen laten”.
Toen ik de deur achter me sloot hoorde ik haar plassen en even later stilte, lange tijd.
“Ze bekijkt de schade” dacht ik.
Het was geen succes geworden, noch voor Shireen, noch voor de grote meester.
Eigenlijk beschamend, vond ik, en ik zou het liefst weg gegaan zijn om in mijn eigen flat nog een paar uur te slapen. In plaats daarvan zocht ik het bevlekte slagveld op en kroop onder het dekbed.
Gek is dat, als je in het bed van een ander ligt en er wordt stevig gevreeën dan laat het je koud. Maar wee je gebeente als de passie verdwenen is, dan voel je je plotseling onwennig, onzeker, een indringer. En zo voelde ik me ook. Zou ze nog naast me willen liggen, wat had ze er van gevonden? Het was natuurlijk een regelrechte ramp geweest.
Afwezigheid van passie is dodelijk voor het welslagen van een nummertje impromptu. Ik verborg mijn hoofd onder het dekbed maar dat loste ook niets op. In de badkamer hoorde ik de kraan lopen. Shireen spoelde de bezoedelingen van een oude man van haar mooie lijfje. Schaamte overviel me, ook al had ik echt niet gevraagd om deze situatie.
Na verloop van tijd hoorde ik aan de geluiden dat ze klaar was. En niet veel later kwam ze de slaapkamer in met alleen een klein broekje aan. Ik zag dat ze een stukje maandverband in het kruis van het broekje droeg.
Kennelijk was de bloeding ernstiger dan ik had verwacht.
“Zal ik naar huis gaan of op de bank slapen?” stelde ik voor.
“Wil je niet meer met me slapen?”
“Ik dacht dat jij misschien liever alleen wilde…”
“Nee, nee, waarom, ik wil graag dat je blijft”.
Kijk, dat was een hele opluchting. Zo zeer dat ik mijn arm strekte in de hoop dat ze dicht tegen mijn koude lijf aan wilde liggen. En daarom hoefde ik niet eens te vragen, ze sloeg het dek op en kroop tegen me aan. Een dun armpje gleed over mijn borst en een kleine knie wurmde zich tussen mijn benen.
Toen ik mijn arm om haar heen sloeg en een hand op haar kleine kontje drukte kroop ze dichter tegen me aan.
Ze draaide haar gezicht en keek me aan.
“Wil je morgen nog bij me blijven, ik beloof je dat ik het beter zal doen”
Was ik in de hemel aangeland? Of had ik haar verkeerd verstaan?
“Als je dat wil, slaap ik elke nacht met je”.
“Goed”, mompelde ze en zocht met dat kleine handje mijn zak.
“Sleep well”.
“Sleep well”.
Deel 3
En zo gebeurde. We sliepen beiden well, heel well. Zo well, dat Shireen me wekte toen het bijna tien uur was. Overal doorheen geslapen, te laat op het werk, beiden, verdacht. Tenminste als wij onze tète á tète onder ons wilden houden, en dat wilde ik.
“Ik zal bellen dat ik plotseling weg moest en morgen op kantoor kom”.
“Geloven ze dat?”
“Ik weet het niet maar dat kan me ook niet zo veel schelen”.
Ik zag haar denken over het verhaal dat zij zelf als verklaring voor haar afwezigheid moest geven.
“Zeg gewoon dat je ziek bent”.
“Ja, ik denk dat dat het beste zal zijn”.
Ik pakte mijn mobieltje en belde de teamleader. We wisselden een paar woorden en hij meldde dat Shireen er ook niet was. Of ik soms wist waar ze was.
“Geen idee”
“Maar waren jullie niet samen op de club gisteren?”
“Ja, dat wel maar daarna niet meer”.
“Misschien is ze ziek geworden”.
“Ik hoop dat ze even belt”.
Ik maakte het gesprek kort en melde me af. Shireen wilde liever ook thuis blijven. Het leek me een goede oplossing en ik hoopte dat niemand had opgemerkt dat mijn auto bij haar voor de deur stond. Ik borg mijn mobiel op en gleed onder de deken.
“Kom even bij me liggen”.
Ze kroop tegen me aan zodat ik haar kon knuffelen.
“Heb je nog pijn?”
“Nee, het valt wel mee, het bloedt ook niet meer”.
We hielden elkaar vast en voor het eerst veroorzaakte mijn kus op haar gezicht een gevoel van warmte en genegenheid voor dit kleine dappere mensje. Terwijl ik die prachtige lange haren streelde, nam ik een klein oortje tussen mijn lippen.
“Je bent een mooi vrouwtje”.
Ze draaide haar gezicht en kuste me. Mijn hand gleed over haar rug en bleef rusten op één van die kanjers van billen.
Met mijn mond aan haar oor fluisterde ik: “Pak mijn pik”.
En opnieuw die opwinding bij het uiten van een woord dat in mijn beleving nog steeds een schuttingwoord was.
Haar hand zocht een route tussen onze lijven en sloot zich even later stevig om mijn lid.
“Duw mijn voorhuid terug”.
Een moment aarzelde ze, wist ze wat ik bedoelde? Ze verplaatste haar hand en duwde met duim en wijsvinger de dunne huid zo ver naar beneden dat mijn eikel akelig bloot en overgevoelig haar hand raakte. Een heerlijke sensatie, speciaal de eerste keer omdat je niet weet hoe voorzichtig de ander zal zijn, want een beetje angst speelt daarbij een belangrijke rol.
Ze bleef stil liggen, een lachje om de mond.
“Ben je niet bang?”
“Nee.”
Ze keek me aan, ontwapenend, eigenlijk onschuldig. Ik genoot van die prachtige ogen. Ze waren werkelijk amandelvormig, zelfs zonder mascara, en die wimpers, het was een wonder.
Mijn hand gleed bewonderend over haar gave jonge huid en ik was blij dat ze overdag een sluier droeg. Ik zou onmiddellijk eerwraak gepleegd hebben op iedere man die naar haar durfde te kijken. Als je zulke schoonheid ziet zou je in de heer gaan geloven. En toen, terwijl we elkaar in de ogen keken, duwde ik het kleine broekje naar beneden. Mijn hand gleed over een van die harde billen en omdat ik dan toch ter plekke was, duwde ik mijn hand verder, tussen haar jonge dijen en omvatte het kleine poesje. Een poes in de hand, zacht en wollig, veerkrachtig en vochtig. Geheimzinnige vormen die met elke beweging van vorm veranderen, wat kan een man zich nog meer wensen?
Ik pakte het broekje beet, een voor een liet ze haar benen eruit glijden. Ik haalde het kleine kledingstukje boven het dek en inspecteerde de vangst. Een heel klein beetje rood sierde het stukje verband, het was bijna niets.
“Weet je, je bent de eerste vrouw die nog maagd was toen ze met me vrijde”.
Niet helemaal waar, maar het klonk als een compliment.Mijn woorden deden haar iets, ze drukte zich stevig tegen me aan en noemde mijn naam.
“Ik zal je nooit vergeten”.
“Ik jou ook niet, Shireen, ik zal altijd aan je denken”.
Mijn sentimentele gevoelens dreigden de overhand te krijgen, ik besefte dat ik op het punt stond, verschrikkelijk verliefd te worden op dit kleine slanke prinsesje. En ik wist dat ik op de rand van een valkuil stond.
Ik wist ook, dat niets me zou weerhouden om een grote stommiteit te begaan. Dat ik, zonder aarzelen, de volgende stap zou nemen omdat ik met volle teugen wilde genieten van mijn, nee, onze liefdesaffaire. Ik wist dat ik fout was, maar als het dan toch gebeuren moest, dan maar helemaal en zonder voorbehoud. Zo kon ik er op zijn minst plezier aan beleven. Spijt zou later komen en misschien ook niet, maar vrijen moet een feest zijn, altijd.
Op de ochtend dat al onze collega’s op kantoor hard aan het werk waren lagen we naakt in bed, Shireen en ik. Mijn stijve klopte aan haar buik en wroette door het dichte haar dat de samenkomst van haar slanke benen verborg. Ze hield zich stevig aan mij vast en trachtte zich op haar rug te wentelen. Onze monden kleefden als zeeanemonen aan elkaar en het zachte trekken aan mijn lichaam bracht me op haar tengere lijfje. Ze had de benen wijd gespreid en zocht met een hand mijn stijve.
“Ben je zo ver?”
Ze antwoordde niet maar zoog zich opnieuw aan mijn mond vast en plaatste de harde eikel tussen haar schaamlipjes. Ze spande haar lichaam, hield de adem in en begon zichzelf met mijn wonderboom te doorboren. Moeizaam liet haar nauwe vagina zich over mijn eikel drukken. De omknelling was verbazend krachtig en hield aan zolang ze de adem in hield. Ik liet haar doen wat ze wilde en stelde alleen het gereedschap ter beschikking. Telkens legde ze haar vingers om mijn paal om te voelen hoever ze was gevorderd. Met haar handeling kwamen mijn herinneringen terug. Herinneringen aan vroeger toen we nooit tevreden waren voordat “hij er helemaal in zat”.
Shireen was niet anders dan die bolle, blozende Hollandse meisjes. Ze was een beetje later, dat wel. Toen ze tevreden was met de hoeveelheid pik die ze naar binnen had gewerkt, omarmde ze mij en bleef stil liggen.
Na verloop van tijd vroeg ik: “Hoe is het?”
“Wonderful!” zuchtte ze.
Voor mij was het niet anders, ook ik vond het wonderful.
Gekoppeld, onwrikbaar vastgeklonken, het gebeurt niet zo vaak dat je op deze ontspannen manier het geluk van een paring mag beleven. Dit is zo anders dan het zelfzuchtig najagen van je eigen bevrediging. Deze manier van vrijen wijkt ver af van het idee, dat een wederzijds orgasme het enige doel is. Shireen lag vastgeklemd onder mijn gewicht en bewoog zich nauwelijks. En niettemin voelde ze zich wonderful.
“Kom op me liggen”.
Ik draaide ons om zonder een moment de hechte verbinding tussen haar jonge strakke lichaam en mijn twee maal zo oude karkas te verbreken. Ze hield de benen stijf tegen elkaar en liet haar hoofd op mijn borst rusten. Dat was precies wat ik wilde, ik wilde de vrijheid van bewegen hebben om dat mooie soepel lijfje te strelen, terwijl mijn onderdaan diep verborgen bleef in de hitte van haar jeugdige vagina.
Lange tijd streelde ik Shireen, liet mijn vingertoppen elke glooiing van haar rug en die prachtige billen aftasten. De kleine ronde schouders, de platte schouderbladen en de ribbeltjes van haar wervelkolom, die door de dunne huid heen te voelen was. Ons samenzijn was puur en onvervalst genot. Hartstocht, die spelbreker, was vandaag afwezig. Er speelde geen 'ik wil, ik zal haar, ik moet' of andere motieven. Ik had noch de behoefte, noch de lust om haar 'te nemen'. In plaats daarvan heerste er vrede. Vrede in haar hart en vrede in mijn hart. Vrede met het genot dat onze geest en ons lichaam onderging. Misschien moet je wel wat ouder zijn om deze manier van vrijen te waarderen. Voor Shireen was het allemaal nieuw, de pijn tijdens het eerste contact, de rustige slaap in elkanders armen. En nu de ervaring van de eerste, werkelijk diepe, penetratie.
Voor mij was het nieuw omdat ik me niet verplicht voelde te presteren of te laten zien wat ik allemaal kon of wist. Het enige dat Shireen wilde was ontmaagd worden en dat was wonderlijk goed gelukt. Ze had er geen blijvende pijn of trauma aan over gehouden. Geen angst om opnieuw te vrijen en ook geen afkeer van de daad door de kleverige rommel die jonge vrouwen in het begin altijd afkeer inboezemt. De rust die ons omringde was sereen, het was de rust van een tevreden vrouw en 'haar' tevreden man. Mijn stijve was al lang niet meer wat de bedoeling was maar Shireen bleef stil liggen nog steeds beide benen stijf tegen elkaar geklemd. Ik besefte hoe mooi dit was, ze had genoten van mijn erectie op het moment dat het nodig was en nu, minder stijf, minder dik, kon ik gemakkelijk uit haar glijden zonder ook maar de minste wrijving te veroorzaken.
Haar klemmende dijen beletten mijn pik om helemaal te verschrompelen zodat een nauwelijks merkbare beweging met mijn bekken onmiddellijk leidde tot een aarzelende oprichting. Ze tilde haar hoofd op en keek me oplettend aan. Ik liet haar speelgoed een paar maal wippen.
“Voel je dit?”
“Ja, ja. “
Na enkele herhalingen vroeg ik haar om haar eigen versie van het trucje uit te voeren. Ze spande zonder mankeren de spieren in haar bekken aan en omknelde mijn pieterman met kracht.
“Shireen, je bent een natuurtalent, ik zal je leren om zo te neuken dat je er plezier aan beleeft”.
Ze keek me glunderend aan.
“Are you going to fuck me?” vroeg ze verlegen en nauwelijks hoorbaar.
“Ja, dat ga ik zeker doen, nu en straks en vanavond en morgen en elke dag van de week”.
De eerste paar trage halen en stoten waren stroef. De nauwe vagina klemde zich bij het terug trekken om mijn pik en gleed maar moeizaam om mijn eikel toen ik opnieuw in haar kwam. Shireen lag geduldig en deed haar best om niet te laten merken dat het niet van harte ging. Het hoorde allemaal bij het proces van inwijden en wennen. Voor haar, Shireen, nieuw. Voor mij bekend maar nieuw omdat ze de eerste maagd was die zich zo maar aan mij had gegeven. Een late maagd, dat is waar, misschien juist daarom zo bijzonder want ze wist heel goed wat ze deed, en waarom.
Een groot deel van die ochtend 'oefenden' we, als ik het zo mag zeggen. We rustten veel en ze bekeek telkens aandachtig mijn gereedschap. Dan kwam ze zitten, meestal met gekruiste benen tegenover me en streelde mijn, op dat moment slappe janus.
Ik denk dat het tegen lunchtijd was dat ze me vroeg hoe dat nou zat met zaad en zo. En of het waar was dat vrouwen dat opeten. Shireen gebruikte geen enkel middel om zwangerschap te voorkomen en ook ik had er niet op gerekend. Daarom liet ik haar zien wat ze moest doen om mij met de hand te laten klaar komen. Die kleine dunne vingertjes gleden net zo vaardig over mijn stijve heen en weer als over de toetsen van haar computer. Samen sloegen we het groeien van de paal gade. Ik leerde haar de voorhuid zo ver mogelijk terug te trekken en een handje om mijn ontblote eikel te leggen terwijl haar andere handje mijn ballen liet rollen.
“Wanneer komt het?” wilde ze weten.
“Het is aan jou”.
Met een hand hield ze mijn sidderende stam vlak onder de eikel in toom. Ik had mijn tanden op elkaar geklemd in de hoop de ontlading nog even uit stellen.
“Kiss it” siste ik op het moment dat terughouden niet langer tot de mogelijkheden behoorde.
Ze boog haar hoofd en terwijl haar lange zwarte haren verborgen wat ze deed voelde ik de stevige sensuele lippen op mijn eikel. Op dat moment knalde de zekering uit het circuit. Verlamd lag ik achterover en met haar prachtige mondje stevig tegen mijn eikel gedrukt rammelde een reeks schoten met kracht tegen haar lippen.
“Ga door, ga door!” hijgde ik omdat ze haar handje stil hield.
Bij de volgende beweging bracht ze opnieuw een lading tevoorschijn en op dat moment gleden haar stevige gladde lippen om mijn eikel. Schot na schot ving ze in haar mond op. En toen ik uitgeput een hand op haar hoofd legde, liet ze die prachtige lippen langs mijn stam glijden tot een groot deel van het gevaarte in haar mond was verdwenen. Shireen zoog zich er aan vast en trok langzaam haar hoofd terug. Mijn lange makker gleed met tegenzin uit haar fluwelen mond en viel slap op mijn dijbeen. Ze schudde het haar uit haar gezicht en keek me aan.
“Je krijgt er een mooie huid van”, zei ik.
Ze slikte en trok een gezicht. “Vind je het vies?”
“Nee, niet echt, het smaakt als ei, een beetje zout”
“Come here, I love you”
Ik kuste haar kleverige lippen en zocht het natte poesje. Voorzichtig legde ik haar achterover op bed neer. Mijn twee vingers gleden met enige moeite in haar kutje. Ik bewoog mijn hand omzichtig. Ze stootte geregeld omhoog en aan haar adem hoorde ik dat ze het prettig vond. Voorzichtig tastte ik in haar en vond dat ene zachte plekje waar het vaginaal orgasme huist. Ze merkte het en lag stil. Toen ik mijn hand bewoog stootte ze omhoog om mijn vingertoppen terug naar die plek te brengen.
“Is dit een goede plek?”
“Het voelt zo vreemd, maar wel lekker”.
“Voelt dat goed?”
Shireen deed het zelf verder, ik hield mijn vingers waar ze waren en keek hoe ze haar onderlichaam kronkelde, omhoog stootte, of juist op zij, of naar beneden. Na verloop van tijd bleef ze uitgeput liggen, niet klaar, maar wel voldaan. Mijn handen en mijn ogen streelden het bezwete lijfje. Telkens wanneer ik haar poes plaagde, spreidde ze de benen en dan bewoog ik mijn vingers in haar natte gleuf.
“Heb je nog pijn?”
“Niet als ik stil lig”.
In mijn ballen zeurde een doffe pijn als van een kloppende, ontstoken duim. Het lange uitstel van mijn zaadlozing had een grote hoeveelheid van het explosieve goedje ergens in mijn liezen opgeslagen. De recente zaadlozing was niet bij machte geweest om de voorraad sterk terug te brengen. Het lag te wachten op het volgende moment van ontsteking. Haar jonge lichaam lag als een kostbare verassing te wachten en ik verlangde er naar om mijn eigen genot te halen. Al met al een explosieve situatie. Mijn gedachten werden langzaam terug gebracht tot enkele begrippen, simpele woorden, neuken, kutje, spuiten, pijpen, mondje, lipjes, kittelaar, slikken, zwanger, vingeren, billen, gleuf, dijen, kutje.
Chaos heerste in mijn hersenen maar de vrees voor een ongewenste zwangerschap behield de overhand. In stilte vervloekte ik mijn achteloosheid om niet altijd een condoom of twee in mijn zak te hebben.
“Shireen, draai je om.”
Ze rolde zich om en bleef liggen met haar benen stijf tegen elkaar geknepen. Haar hoofdkussen was nogal dunnetjes, ik rolde het een beetje op en tilde haar heupen omhoog zodat ik het opgerolde kussen onder haar heupen kon schuiven. Alleen al die handeling wond me hevig op. Argeloos en onwetend van wat haar te wachten stond, lag ze te wachten. Zacht klopte ik met mijn hand op de uitdagend harde billen. Ze wiebelden niet zoals die van de vrouwen die ik kende. Nee, Shireen’s billen trilden als je ze aanraakte. Hard en veerkrachtig als levende vissen, lieten ze niet met zich sollen maar boden weerstand aan elke poging om ze te kneden of op zij te duwen. De ideale kont om op klaar te komen. De ideale billen om je stijve tussen, op en neer te laten glijden. Aan het doorboren van die allernauwste opening wilde ik nog niet eens denken. Ik was slecht voorbereid, geen condooms, geen enkel glijmiddel bij de hand.
Misschien heeft ze olijfolie in huis. Mijn fantasie schoot te hulp. Ja, natuurlijk, ze kookt zelf, eet nooit iets uit een pakje of een blikje.
“Shireen, my love…”
Ze draaide haar hoofd en keek me aan.
“Heb je olie in huis, om te koken?”
“Heb je honger? Moet ik iets te eten maken?”
Ze was al bezig overeind te komen maar ik duwde haar terug op bed en spreidde haar benen.
Ik kuste een voor een haar billen en spreidde ze even om met het puntje van mijn tong dat kleine sterretje te plagen. Een zoete smaak, ze hield van honing, dat wist ik en daar kon ik dat proeven. Ze drukte haar kont omhoog voor nog zo een behandeling en ik voldeed maar al te graag aan die wens.
“Ontspan je helemaal”.
Ik voelde hoe ze haar spieren liet verslappen en daarom duwde ik mijn tong tot voorbij die nauwe sluiting. In en uit, keer op keer, tot ze met haar mooie kont begon te draaien.
“Blijf liggen schatje, we gaan het fijn hebben, jij en ik.”
Ik gaf haar een laatste pets op een bil en stond op. In de keuken vond ik wat ik zocht; inderdaad, een fles olijfolie. Er zat een etiket op met Arabische letters en ook in het Engels las ik, virgine olijfolie. Dat virgine sprak me wel aan en te oordelen naar de afbeelding ging het echt om olijfolie en niet om azijn of zoiets. Voor de zekerheid rook ik even. Ja, onmiskenbaar olijfolie.
Ik ging terug met mijn stijve, als een vlaggenmast voor de aanstaande victorie, voor me uit. Op een arm leunend lag ze te kijken.
“Wat ga je doen?”
“Ik ga je rug masseren,” loog ik opgewekt.
“Oh, zalig dat deed mijn moeder ook als ik ziek was”.
“Dit wordt anders, mooie Shireen, dit wordt heel anders. Dit kon je moeder niet, maar ik wel”
Ik kwam op bed zitten en Shireen legde haar hoofd weer op haar armen. Het eerste wat ik deed was een dun straaltje olie op haar rug laten lopen. Ik zette de fles naast het bed en deed de dop er op voor het geval hij zou omvallen. Met mijn handen wreef ik de olie uit en verzekerde mij er van dat een groot deel van de olie in haar bilnaad terecht kwam. Masseren is zwaar werk, als je het goed doet ten minste, maar Shireen masseren met het vooruitzicht van haar mooie kont als beloning was een feest. Nadat mijn handen glommen van de olie nam ik eerst mijn stijve onder handen tot die overeenkomst vertoonde met een glanzende zuigerstang van een ouderwetse stoommachine.
Shireen liet zich graag en uitgebreid masseren, eerst haar rug en benen en bij het aanraken van haar nauwe “star gate” spande ze alleen even haar bilspieren. Een vinger, met olie gesmeerd, gleed moeiteloos in haar privé ingangetje.
“Niet doen,” maande ik haar telkens, wanneer ze die krachtige sluitspier aan zette. En dan ontspande ze zich. Een vinger werd twee vingers en twee werd drie. Heen en weer, op en neer, gemakkelijker en gemakkelijker. Ik denk dat ze wel doorhad dat ik mijn leuter in haar nauwe opening wilde duwen en ze leek niet verontrust. Dat was een goed teken. Misschien was het haar bekend dat, mits voorzichtig en met veel voorbereidingen, de anale coïtus een genot voor vrouw en man kan zijn. Maar niet iedereen wil zich daaraan wagen, het is controversieel.
Shireen leek niet verontrust en toen ik aanstalten maakte om op haar te komen liggen spreidde ze haar benen.
“Ik heb geen condooms, daarom ga ik je kont neuken”.
“Ehuh,…”
“Geen bezwaar?”
“Nee”.
Mijn stijve was pijnlijk opgezet, de eikel hard en glad, donker paars en glinsterend van het geil en de virgine Iraanse olijfolie. Shireen’s billen drukten hard in mijn onderbuik, mijn pik gleed tussen haar dijen en koos regelrecht de toegang tot haar vagina. Nu niet, dacht ik, veel te link. Ik was van plan die andere, nauwere doorgang te onderzoeken.
Shireen was bereid, begerig, en klaar voor de eerste werkelijke beurt. Ze was mooi, lief en onschuldig, ja, zelfs naïef voor haar leeftijd. Ik was meer dan dubbel haar leeftijd, redelijk ervaren en aangenaam pervers. Maar bovenal was ik bloedgeil. En voor dat verschijnsel kende ik op dat moment maar één afdoende oplossing, neuken! Neuken dat de vonken eraf spatten. Nou ja, figuurlijk dan. Ik had mijn hunkerende stijve liever in haar kutje geloodst maar onder deze omstandigheden kon ik niet vertrouwen op mijn vermogen om de, veel te lang opgehouden, zaadlozing op tijd tegen te houden. Dus koos ik voor de next best thing.
Ik ben niet zo gek op anale seks maar soms biedt het wel een bijzonder genot. Mij werd ooit verteld dat sommige vrouwen er wel pap van lusten. Of het waar is weet ik niet, ik ben zo een vrouw nog niet tegen gekomen. Dus blijft het een zaak van goedwillendheid van de dame in kwestie. En deze dame wilde graag, dus bediende ik haar. Glad als een levende aal gleed mijn leuter op en neer door de nauwe bilnaad van mijn kleine vriendinnetje. En te oordelen naar de genoeglijke geluidjes die ze maakte, genoot ze met diepe teugen.
Mijn pik was inmiddels hard als een gietijzeren Amsterdammertje, en voor mijn gevoel had hij ook die afmeting. Ik zette de punt en drukte een beetje, harder, hard, nog harder. Shireen roerde zich, wilde overeind komen. Ik drukte harder en plotseling gleed die gladde nauwe opening over mijn eikel. Ze gilde even verschrikt en wilde overeind komen maar ik drukte haar hoofd terug op het kussen en perste nog enkele centimeters in de tegenstribbelende anus.
“Ontspan je schatje, anders zal ik je pijn doen”.
Ze lag jammerend voorover en ook ik leed, door die veel te nauwe opening. Toen ze bleef jammeren haalde ik mijn getergde makker tevoorschijn. Ik boog me om de fles olie te pakken en goot een ruime hoeveelheid tussen haar Iraanse billen. Onmiddellijk gevolgd door mijn tot barstens toe gezwollen drijfstang die plotseling moeiteloos in de verre diepte van haar zinderende lichaam verdween. Tot aan de schacht, let wel, tot aan mijn, moord en brand schreeuwende ballen, die bijna geplet werden tegen haar harde billen. Maar de missie was volbracht, ik hield me koest, bewoog nauwelijks en Shireen werd rustiger.
De weldadige druk van haar warme billen in mijn onderbuik gaf me het gevoel dat ik in de hemel was beland. Stil liggen en genieten, de enige sensatie was te voelen binnenin dat tengere lijfje. En het liet zich mangelen en pletten onder mijn zeventig kilo.
“Zullen we het proberen?”
Ze knorde instemmend en zodoende haalde ik de zinderende sonde langzaam te voorschijn. Buiten haar lichaam was het koel, zodat ik Joris opnieuw begroef in de verstikkende hitte van de meanderende weet ik veel. Genot ontstaat pas na talloze herhalingen van een zelfde sensatie en dus greep ik nogmaals naar de extra virgine, en bediende ons met gulle hand van wat de natuur te bieden heeft. Strak bleef strak, maar olie bezit bijzondere eigenschappen. Een daarvan is, om de weerstand van een zuigende passing grotendeels op heffen.
Klinkt dit cryptisch? Ik bedoel: het neuken liep gesmeerd, mijn pik gleed gladjes en soepel door de nauwe ruimte, en naarmate de sensatie langer duurde, nam het genot toe. Ik neukte het kleine ding met verve en zijzelf bleek een snelle leerling. Ze had al gauw door dat ze met de juiste spierbewegingen haar eigen genot tientallen malen kon versterken. Zuchtend kneep ze haar dijen bijeen tot ik ze met kracht weer spreidde. Grommend liet ik mijn Amsterdammer zijn zalvende werk doen. Zwetend en naar adem snakkend kroop ik de berg op om uiteindelijk het hoogste punt te bereiken.
“Shireen het is tijd, zet je schrap”.
Ze drukte haar kleine harde kont omhoog en ik drukte net zo hard terug, zodat de voorraad zaad zich met golven in haar gastvrije lichaam stortte.
Zonder zorgen neuken, alles laten gaan, alles gericht op mijn eigen genot, zo ongeveer was het. Egoïstisch, maar na de voorzichtige uren, die achter me lagen, absolute noodzaak. Ik was klaar, godallemachtig wat een overweldigend orgasme was dit. Mijn pik lag na te genieten en bij elke schok trokken de krachtige spieren van mijn gastvrouw zich samen. Kwam ze klaar? Ik wist het niet, maar zeker is dat ze tevreden kreunde toen ik mijn trouwe metgezel uit haar innige omknelling trok.
We namen samen een bad, keken elkaar lang aan. En omdat woorden overbodig waren kneedde ik haar kleine, slanke voetjes. Ik vroeg of de enkelkettinkjes met belletjes van zilver waren.
“Wit goud”, verbeterde ze met een zekere trots.
Ik zei dat ik ze wel eens naast mijn oor wilde horen rinkelen en dat maakte haar aan het lachen. “Ken je die uitdrukking?”
“Ja, ooit gelezen ergens”.
“Misschien heb je wel een beetje Arabisch bloed,” zei ze hoopvol.
“Zou je dat willen?”
Ze kwam rechtop zitten en viel over me heen zodat haar natte poes ergens bij mijn navel, mijn vel streelde.
“Kunnen we niet samen weglopen?”
“Waarom, ik ben nu toch hier?”
“Ik wil altijd bij je blijven”.
“Je was gewaarschuwd, en nu, na een nachtje samen wil je blijven?”
Shireen kroop omhoog tegen me op en streelde met een vinger mijn lippen.
“Ik wil je iets vragen”.
“Dat mag”.
“Heb je een grote of zijn ze allemaal zo?”
Ik moest lachen.
“Ik ben middelmatig denk ik.”
“Hij lijkt zo groot, weet je”.
“Ik zal je niet meer van achteren nemen, je bent eigenlijk te klein daarvoor”.
“Ik vond het wel lekker hoor, maar het deed behoorlijk pijn”.
“Morgen zal ik condooms kopen dan kunnen we doen waar we zin in hebben”.
Mijn gevoel zei me dat het eigenlijk heiligschennis was om zo een prachtig exemplaar van het menselijk ras niet met de blanke sabel te doorboren. Het leek me decadent om dit heerlijke ding zonder direct intens contact te neuken. Alsof ik bang was van haar iets op te lopen. Misschien zou ze het zelfs als een vernedering opvatten. Shireen was werkelijk maagdelijk. Ze was rein en geurig, en haar lichaam gezond en stralend. Een pas ontloken bloem. En dus besloot ik die beslissing om veilig te neuken nog even uit te stellen. Onverantwoordelijk, misselijk, achterbaks. Ja, dat is waar. Op dat moment voelde ik dat niet zo. Voor mij was ze Eva voor de zondeval.
Eva greep onder zich en kneep in mijn leuter. De erectie was onafwendbaar. Even later toen ze kennelijk vond dat ik stijf genoeg was spreidde ze haar schaamlipjes en nam mijn pik net onder de eikel vast. Met de nodige precisie plaatste ze het gloeiende duivenei tegen de lonkende toegang tot haar kwijlende, tandenloze mondje. Weet je hoe dat voelt, twee kleine stevige schaamlipjes die je eikel als een minuscuul mondje proberen te kussen?
In gedachten zag ik het beeld van dat kleine kutje. Gereed om moeiteloos over mijn eikel te schuiven. De verleiding was groot, één korte beweging en ik zou diep in haar wellustig lijfje glijden. Maar die eeuwige spelbreker bij overspel, zwangerschap, lag op de loer. Een jonge vrouw, onvoorzichtig, hunkerend, onnadenkend in haar hartstocht.
“Niet doen!” maande ik mijzelf en duwde haar voorzichtig weg. “Ik wil je graag, maar ik wil geen problemen voor jou of voor mij, begrijp je?”
Ze begreep het en legde haar hoofd tegen mijn borst terwijl haar handje bleef spelen met haar pas verworven hebbedingetje. En na het bad sliepen we af en toe kort, beminden elkaar met handen en voeten en alle andere uit stekende lichaamsdelen, behalve dat ene.
Deel 4
Het was bijna onvermijdelijk, ondanks onze voornemens om dat niet te laten gebeuren, raakten we meer en meer verliefd. Shireen wilde “alles doen wat andere vrouwen ook doen”, zoals ze dat noemde.
Rond een uur of drie, en dat was in de middag, rustte ze uit op mijn lichaam. Mijn handen waren op haar rug in de weer. Van die prachtige harde rondingen kon ik niet genoeg krijgen en Shireen leek verslaafd aan mijn strelende vingertoppen. Ik praatte met haar in het Nederlands waar ze geen woord van begreep, maar ter illustratie wees ik de diverse plaatsten waar ik het over had op haar eigen body aan. Het was gekheid, plezier, onzin tussen verliefden. Ze lachte en kronkelde als het kietelde en keek me ernstig aan als mijn strelingen de een of andere strategische plek bereikten die haar in trance leken te brengen.
Tegen haar kon ik alles zeggen zolang het niet in het Engels was. En mijn onverstaanbare polderwoorden werden een geheimtaal, waarvan de sleutel bij mij berustte.
“Shireen, prinsesje uit het Oosten, ik ben mateloos verliefd op je”.
“Yes, I love you too”.
Verstaat ze dan toch Nederlands?
“Shireen, je hebt het mooiste lijfje dat ik ooit heb mogen strelen”.
Ze lachte me toe, mijn handen gleden over die harde billen, namen een duik tussen haar slanke dijen en brachten nectar mee.
Toen mijn vingertoppen haar nauwste opening doorboorden viel haar gezicht op dat van mij en kuste ze me.
Door haar kussen heen fluisterde ik: “I want to fuck you darling”
“Oh, yes, pleeeaase!”
Een keer zal toch geen kwaad kunnen? Ik moet vragen wanneer ze voor het laatst ongesteld, en zo, hoe heet dat ook weer? Period! Ja.
“Shireen wat denk je, wanneer verwacht je …period?”
“Overmorgen moet het komen, denk ik…”
Dus deze dag moesten we benutten, ik had er niet zo veel kijk op maar volgens haar kon het.
Ik wilde me wassen voordat ik in haar kwam, het moest schoon zijn, ze was nog zo jong en had helemaal geen ervaring. Ik praatte met haar, haalde haar over mij even los te laten in ruil voor wat ze “real fucking” noemde. Voor de tweede keer die dag namen we samen een bad. Heet water, geurige douche gel, gedempte stemmen, weke huid, natte haren, schone lippen, tastende vingers. Ons spel werd in het water gewoon voortgezet. Tedere aanraking, tastende omarming, behoedzaam als de tentakels van een octopus. Ook onder water wilde ze mij in zich voelen. Als dolfijnen paarden we, oppervlakkig en kortstondig. Het warme water had gezorgd voor ontspannen huid en spieren, Shireen liet zich moeiteloos over mij heen zakken en legde opnieuw haar hoofd op mijn borst terwijl haar handjes mijn gezicht streelden.
“Shireen, I love you.” Verboden woorden, zacht gefluisterd.
Haar echo: “I love you too”.
Simpele woorden recht uit het hart, dwaze woorden, zouden zeker pijn veroorzaken. Ik nam haar handjes en duwde haar terug in een zittende positie zodat haar knieën zich naast mijn lichaam bevonden.
Zachte dwang; “Move your sweet ass, you beauty. Up and down, en stop nooit meer.”
Mijn handen koesterden haar kleine harde borsten, de tepels tekenden cirkels in de palm van mijn handen. Haar sterke jonge dijen lieten haar body moeiteloos rijzen en dalen. Op, en neeeeeer, op, en neeeeer, traag, wellustig, een dromerige blik in haar ogen. Shireen bereed me, zoals mannen in haar land de paarden bereden, althans zo dacht ik.
“Shireen I love you”.
Gewone gesprekken waren onmogelijk, alles was toegespitst op ons lichamelijk genot, versterkt door de spirituele kracht van onze verliefdheid.
Piekerig hingen de natte haren om haar hoofd, zwarter en dikker dan toen ze nog glanzend geborsteld waren. Het beeld van het slanke jonge vrouwtje brandde zich diep in mijn hersenen. Nooit vergeten! Dit mag je nooit vergeten!
En zodoende hoef ik ook vandaag alleen maar mijn ogen te sluiten om het beeld op te roepen van de slanke gestalte die dicht voor mijn ogen met een dromerige blik haar eerste rit maakte op mijn volbloed vrouwentroost. Shireen’s lichamelijke genot was bezig te ontwaken. Ze was druk doende zich te oefenen, ervaring op te doen in wat wij het liefdesspel noemen. Al deze wonderbaarlijke schoonheid, werd mij in de schoot geworpen. Aan wat, had ik dit verdiend? Of berust alles op toeval?
Ontrouw wordt beloond. Die gedachte gleed mijn bewustzijn binnen. Ontrouw wordt beloond, maar hoe lang duurt de beloning? Wanneer zou de verantwoording volgen, het afscheid, de pijn. Wanneer zou het knagende verlangen naar haar onbevangen liefde beginnen? Liefde voor een vrouw die nog niets gedaan had om dat te verdienen, mijn liefde, zo maar weg gegeven. Door haar ontvangen en tot bezit gemaakt in een leven dat het mijne nooit zou worden. Tranen welden op in mijn ogen, niet van wroeging maar van besef dat dit geluk ooit een herinnering zou worden. Dat ik deze astrale schoonheid zou moeten laten gaan waarheen haar leven zich ontwikkelde.
Ze zag het. “Why are you crying, my darling?”
“I love you Shireen”.
Voldoende uitleg voor haar. Ze kwam op mij liggen. Haar zachte “I love you too” als verkoelende olie op de schaafwond van mijn verdriet. Verdriet over ons kortstondig geluk. Het besef dat we ooit, niet eens zo ver in de toekomst, afscheid moesten nemen. Shireen begreep mijn pijn. Haar gewicht op mijn lichaam was nauwelijks voelbaar, de harde vormen van haar jonge lichaam des te meer. Voor mij was het duidelijk, deze verhouding moest beëindigd worden en wel zo snel mogelijk. Ik dacht dat Shireen er net zo over dacht maar dat het voor haar moeilijk was om er over te beginnen. Daarom besloot ik dat we ons na vandaag alleen nog maar professioneel met elkaar zouden onderhouden. Over het werk en over niets anders.
*****
De volgende maandag ontmoetten we elkaar op kantoor en aan niets was te merken, wat er tussen Shireen en mij was voorgevallen. De dag verliep saai, en hoewel ik af en toe weg droomde lukte het mij om gewoon met mijn werk door te gaan.
Vijf uur, mijn collega’s vertrokken, Shireen pakte haar tas in en treuzelde even.
“Tot morgen Shireen”, zei ik om het voor haar gemakkelijker te maken.
Ik liep de kantoorruimte uit en de gang op. Even later snelle voetstapjes, geruis van haar kleding, een handje op mijn arm.
Een angstig: “Je gaat toch wel mee met me, ik heb voor je gekookt”.
Ik draaide me naar haar om en keek de gang af, er was niemand in zicht. “Denk je dat we…”
“Nee, nee, je mag me niet alleen laten, niet nu”.
Haar gezicht was onzichtbaar achter de donkere sluier. Ze keek om, de gang af in beide richtingen, vlug lichtte ze de sluier op en drukte zich tegen me aan. Ze kuste me hard en heftig.
“Please, please”, zei ze smekend.
“Oh, mijn god.”
“Ik heb schone lakens, ik heb het huis opgeruimd, Please!”
Radeloos keek ik om me heen, nog steeds geen mens te zien, ik kuste haar. Dat was mijn vergissing, een onmiddellijke erectie was het gevolg. We omhelsden elkaar, de tas gleed uit mijn handen en kwam met een doffe smak op de grond. Shireen’s prachtige ronde kont gleed in mijn handen terwijl haar lippen aan die van mijn gekleefd leken. Het was een van die zeldzame handelingen die geen uitstel duldden. Ik lichte de dunne kleding op en maakte haar broek los. Samen met het slipje duwde ik die lange broek over haar kont. Hijgend van hartstocht zocht ik haar poes en kneedde zacht, ze werd onmiddellijk nat.
In seconden ontblootte ik mijn stijve en tilde haar op. Haar samengeknepen dijen belemmerden mij maar terwijl mijn vingers haar kutje openden, drukte ik mijn pen in haar. Ik liet haar tegen de oude eikenhouten deur van de directiekamer steunen en nam haar. Haastig en onhandig. Harde stoten, haar stevige kontje tegen het massieve eikenhout veroorzaakte schuifelende geluiden. Iets scheurde, haar slipje. Ze spreidde haar dijen gemakkelijk, ons schaamhaar mengde zich. Ze hing aan haar armen om mijn hals en liet zich willoos op poken, terwijl ze bij elke stoot dieper over mijn stijve zakte. Apathisch liet ze zich oprekken en neuken. De opgekropte zaadmassa, verzameld sinds ik die eerste keer haar kontje tegen mijn buik voelde, moest een uitweg vinden.
Ik had mezelf in de hand weten te houden, niet zonder moeite maar nu, na haar gesmeek, lukte het niet langer om de opgebouwde druk de baas te blijven. Ergens beneden ons sloeg een deur, voetstappen op de granieten trap. Niet langer uit stellen, nu of nooit!
Ze zat op mijn handen en steunde tegen de deur. Haar tanden raakten die van mij met een beangstigend stoot, mijn onderlip raakte beklemd en sprong open door de kracht van de beweging. Toen ik haar mond zocht om te kussen gleed haar tongetje in mijn mond. Ik kuste haar hard en kwam onmiddellijk klaar. Schot na schot, hard en krampachtig, een zondvloed van zaad, die haar jonge vagina overspoelde.
Het was over, mijn lip bloedde vervaarlijk, ik proefde bloed, mijn bloed. Ze hing met haar armen om mijn hals en toen ik haar behoedzaam op haar eigen benen zette bleef ze me vast houden.
“I am sorry…”
“No, no, I am so happy…” En even later: “Laat me je lip verzorgen, ik heb een pleister in mijn tas”.
“Nee, dat hoeft niet, het bloedt niet zo erg”.
Met trillende benen stond ik temidden van de puinhopen. Haar slipje gescheurd, mijn zaad gleed in klodders langs haar dijbeen. In het vuur van de strijd had ik met mijn schoen een scheur in mijn gestreepte lange broek getrokken. Ze veegde met een hand tussen haar benen en hees haar zwarte pantalon op. Toen ze de lange soutane, of hoe dat ding heten mag, over haar lijfje liet vallen zag ze er bijna weer respectabel uit. Alleen die prachtige lange haren waren in de war. En daarover legde ze even later een zwarte zijden sluier met stermotiefjes.
Ik gespte mijn riem vast, pakte mijn koffer op en wachtte tot ze klaar was. Aan het einde van de gang kwam een oude vrouw met haar hoofd boven de trap uit. We waren net op tijd om zonder aandacht te trekken onze weg naar huis te vervolgen. Ik was blij, omdat al die mensen die in dat gebouw de wacht hielden, alles wat ze zagen, keurig in een dik verfomfaaid schrift schreven dat elke ochtend door het hoofd van de bewaking werd gecontroleerd. We groetten haar, een beetje uit de hoogte om te voorkomen dat ze amicaal zou worden. Beneden deed de portier de draaideur voor ons van het slot en salueerde. In mijn onderbroek voelde ik de laatste druppels sperma plakken. Ik kon me voorstellen hoe Shireen zich moest voelen.
Er viel niets te zeggen maar toch probeerde ze het.
“Kom je eten?”
“Ja, natuurlijk, hoe laat zal ik bij je zijn?”
“Waarom ga je niet met me mee naar huis?”
“Ik wil je wassen”, voegde ze er, een beetje verlegen, aan toe.
Op dat moment besefte ik dat mijn leven voorgoed zou veranderen.
Ze stapte in haar Polo en ik in de VW bus en we reden in de richting van haar huis. De twintig minuten die de rit duurde, was lang genoeg om na te denken. Ik had de laatste mogelijkheid vergooid om het op een fatsoenlijke manier uit te maken. Ik had haar met geweld genomen en ze had het zonder weerstand laten gebeuren. En nu verwachtte ze dat ik bij haar zou blijven. Zoveel begreep ik wel. Eten koken, mij wassen, mijn kleding herstellen, dat laatste zat er dik in met die grote scheur in mijn broekspijp. Waar was ik mee bezig?
“Shireen, Shireen, ik ben verslaafd aan je. Aan je schoonheid, je jeugd, je onschuld en je naïeve opvatting over onze relatie.”
Elke seconde die ik langer bij haar bleef zou het moeilijker maken om afscheid te nemen. En toch volgde ik de route naar haar flatje, en toch stapte ik daar uit en ging het betonnen portiek in en de stenen trap op naar de eerste verdieping. En toch duwde ik de deur, die op een kier stond, open en sloot die achter me. Bedwelmd door de zware parfumlucht in huis ontspande ik me. Ik had ontzettend trek in een borrel, een biertje of wat dan ook, al was het maar een gram, maar in dit huis was dat niet te vinden.
In de badkamer hoorde ik Shireen; “Heb je de deur op slot gedaan?”
“Ja, natuurlijk”
Even later stak ze haar hoofd om de hoek van de badkamerdeur. Ze wenkte me. “Kom ik zal je wassen”.
En zo raakte ik meer en meer verstrikt in de sluiers van haar relatieplannetje. Met een gevoel van “ik kan toch niet meer terug” kleedde ik me uit en ging de badkamer binnen. Ze stond voor de spiegel en kamde haar haren. Ze had een rode badmantel losjes omgeslagen. Ik bekeek het kleine vrouwtje en vergaf mijzelf mijn zonde. Hieraan kan geen man weerstand bieden besloot ik en legde mijn handen om de harde borsten. In de spiegel keken we elkaar aan. Ik volgde de bewegingen van mijn duim over haar donkere tepels tot beiden stevig opgericht waren. Haar ogen volgden mijn hand op weg naar haar poes. Het dichte stugge haar vulde mijn hand. Door de zwarte begroeiing heen zocht ik de nauwe spleet tussen haar lippen. Ze leunde tegen me aan en liet zich vingeren. Haar ogen waren gesloten, de kleine kittelaar was stevig, nog niet nat, te gevoelig om echt mee te spelen. Mijn stijve werd gemangeld tussen haar harde popo en mijn eigen buik en deed verwoedde pogingen om door de rode mantel te prikken.
“Shireeeen…”
De naam klonk als muziek in mijn oren; meeslepend en opwindend. Behoedzaam tastend ontwaarde ik de godendrank die haar jonge lichaam liet vloeien. Ik bracht mijn hand naar mijn mond en proefde; haar ogen volgden mijn hand op de weg terug naar de bron van het geluk.
“Shireeeen”, gefluisterd, hees, trillend. “Ik wil je nu!”
Zachte woorden. “Ik wil je ook”.
Mijn martelpaal deed vergeefse pogingen om die stevige billen te spreiden. Ik kuste haar oor en draaide haar om. Ze liet zich gewillig in mijn omarming glijden. Met een vinger raakte ze voorzichtig mijn gezwollen lip aan.
“Doet het nog pijn?”
Haar vingers sloten zich stevig om mijn pijnlijk kloppende stormram.
“Shireen, I love you”.
“I love you too”.
Ze legde haar hoofd tegen mijn borst en haar armen om mijn middel.
“Ik laat je niet meer gaan”, zei ze, en het klonk vastberaden, een opmerking die geen tegenspraak duldde.
De karmijnrode house coat die ze droeg onderstreepte haar natuurlijke schoonheid en verhoogde de spanning bij elke blik die ik op haar verleidelijke gestalte wierp.
“Eerst eten we”, stelde ze voor en ik zwichtte voor het aanbod.
Shireen verzorgde mijn lip, waste me van top tot teen zoals ze beloofd had. Ze sponste mijn staander met tedere beweginkjes af en toen ik schoon, gespoeld en afgedroogd was, kleedde ik me aan, terwijl ze onze maaltijd gereed maakte. We dronken er vruchtensap bij en het smaakte me ondanks de gevoelige lip erg goed.
Na afloop wasten we de borden en ruimden op. Shireen’s huis was netjes, er slingerden geen bh’s meer rond en alle slipjes leken netjes in een kastje te zijn beland. En nu? vroeg ik me af. Het was half acht. Getrouwde mensen kijken nu tv, dacht ik. En wij? Wat denk je? Shireen wilde praten, iets waar ik op dat moment helemaal geen behoefte aan had. Bood ze me een laatste kans?
Iedereen die het ooit wel eens uit gemaakt heeft op het moment dat beiden smoorverliefd zijn weet wat een trammelant dat veroorzaakt. En toch stond me dat te doen, ik kon er niet aan ontkomen.
Ze ging op de beige ribfluwelen bank zitten en nodigde me met een klopje van haar hand op het kussen, om naast haar te komen zitten.
“Waar denk je aan?” begon ze.
Tja, wat dacht ik? Wat denkt een man onder die omstandigheden; vrijen met een mooie jonge vrouw is een feest maar open kaart spelen over zo iets, dat is een heel andere zaak. Shireen wist van mijn band, ik had dat nooit voor haar verzwegen. Ze wist ook dat ik verliefd op haar was. Ik had dat gezien als een noodlottige samenloop van omstandigheden, maar in mijn ogen was verliefd zijn geen reden om ondoordachte beslissingen te nemen.
“Ik ben verliefd op je”. Haar stem klonk zakelijk, zonder een spoor van bedeesdheid.
“Ik ben ook verliefd op jou”.
Aarzelend gesproken, niet omdat ik twijfelde maar vanwege de onlosmakelijk verbonden implicaties aan onze verliefdheid.
Ze hield mijn hand vaste en keek voor zich uit. “Ik zal je nooit meer laten gaan” zei ze dromerig, terwijl ze zich tegen me aan liet zakken. “Ik wil honderd kinderen van je”.
Verliefdheid is een gemoedstoestand, het is geen status, zoals vrijgezel of getrouwd zijn. Maar in de gedachte van een verliefde jonge vrouw domineert haar eigen verliefdheid elke andere situatie. Het rechtvaardigt ieder gedrag en is bedoeld om die euforie te laten voortbestaan. In haar ogen is verliefdheid een status die dwingt tot handelen. Het is onmogelijk om met een verliefd persoon te discussiëren over wat wijs of verstandig is. De mogelijkheid om het belang van de verliefdheid te relativeren komt pas nadat er diepe emotionele wonden in het gevoelsleven zijn geslagen. Deze jonge vrouw, die voor het eerst een intieme verhouding met een man beleefde, was vast besloten om haar eigen opvatting over hoe man en vrouw met elkaar dienen om te gaan ten uitvoer te brengen.
“Shireen,” begon ik en eindigde omdat ik de hopeloosheid van de situatie in zag. Ze was smoorverliefd, en niet voor rede vatbaar.
Ze keek naar me op; “Wat moet ik doen om je voor altijd bij me te houden?”
“Shireen, er zijn een paar dingen die we moeten bespreken”.
Ze keek me opnieuw aan, in haar ogen hing een vreemde dromerige blik, onheilspellend, dat voelde ik. Haar hand gleed naar mijn pik die alweer of nog steeds stijf was.
“Je zaad leeft in mijn lichaam, ik voel het branden. Ik wil je nog een keer voelen als je klaar komt. Het kan nog, ik ben nog niet ongesteld. Alsjeblieft laat me nog een keer genieten, dan mag je ook nog eens in dat andere gaatje, please? Yes…?”
Ik begon me ongemakkelijk te voelen. Wat voor mij als een avontuurtje begonnen was werd een serieuze aangelegenheid, die mijn hele leven, zoals ik dat gewoon was, leek te bedreigen.
Shireen was gaan liggen, haar hoofd op mijn knie, een handje masseerde mijn verlangende stijve. Mijn vingers speelden met de mooie zwarte haren. Peinzend, aarzelend, een beetje angstig, streelde ik haar grandioze huid. Ze draaide haar hoofd en tuitte haar lippen.
“Kus me”, smeekte ze onhoorbaar.
Haar ogen waren prachtig, donkerbruin, bijna zwart, glanzend, de oogleden gebogen werkelijk amandelvormig. Haar lippen waren zacht en donsachtig tegen mijn eigen, gezwollen lip. We kusten elkaar voorzichtig, kleine nauwelijks voelbare kusjes waren het. Kusjes, bedoeld om elkaar lief te hebben zonder de krampachtige furie van de ontembare hartstocht. Mijn hand gleed weg, streelde haar borst, de platte buik, haar poes. Gedachten dwaalden af van mijn eerdere bezorgdheid, verstand was op weg naar de enige plek waar het niet zou moeten zitten; mijn ballen.
Shireen spreidde haar benen en liet zich kneden. Mijn lichaam was klaar voor het vervolg, haar lichaam niet minder. Mijn hand gleed onder de panden van haar badmantel en vond de kleine poes. Zachte druk tegen haar schaamlipjes bracht een overdadige vloed tevoorschijn. Ik moest haar nemen, ze was zo heel erg nat. Het zou zonde zijn om het niet te doen. Ik nam haar poes stevig in mijn hand en liet mijn middelvinger in de gloeiende vagina glijden. Het was of ik mijn hand in de bek van een pasgeboren lammetje stak. Mijn vinger werd verder naar binnen gezogen. Ik legde mijn duim op Shireen’s clitoris en drukte de rest van mijn hand stevig tegen haar dichtbehaarde schaamlippen. Zo bleef ik enige tijd stil zitten. Alleen de vingertoppen van mijn actieve hand kneedden zacht de teerste delen van haar jonge vulva. De ritmische bewegingen plantten zich voort in haar onderlichaam zodat ze telkens haar bekken op stootte. Oh, Shireen was zo verschrikkelijk heet. Haar prachtige ogen waren gesloten en ze hield lange tijd de adem in terwijl ze op haar tot vuist gebalde hand beet. Een paar keer leek ze zich te willen oprichten en hoorde ik haar luid zuchten maar daar bleef het bij.
De zachte kusjes en de voorzichtige aanraking van haar meest gevoelige plekjes vormden een harmonieus spel. Haar opwinding werd mijn opwinding. Het was of ik met mijn vingertoppen de liefde bedreef en de sensatie was niet minder dan wanneer ik dat, met het daartoe geëigende deel van mijn lichaam, had gedaan. Telkens wanneer ik mijn actie verder naar achteren verlegde, voegden haar kleine schaamlipjes zich nauwsluitend om mijn vinger en zorgden ervoor dat deze zich diep in haar gladde vagina liet zuigen.
Met een vinger, diep in haar hunkerende lichaam, masseerde ik die o zo zachte delen tussen haar dijen. Shireen lag als in trance op haar rug en bewoog haar opgetrokken knieën ritmisch van en naar elkaar in een eindeloos spel van bevrediging en zelfbevrediging. Ik voelde me oppermachtig, hier lag een van de mooiste mensen die ik ooit had ontmoet, met haar hoofd op mijn knie. Mijn hand beheerste op dat moment haar levensgeluk. We bewogen ons nauwelijks, alleen mijn hand, haar knieën, en af en toe onze lippen, als ik mijn hoofd boog en we elkaar voorzichtig kusten. De rust bracht helderheid in mijn gedachten, de opwinding maakte plaats voor berusting en langzaamaan verschenen de juiste woorden in mijn gedachten.
Na verloop van tijd werd ze rustiger, heel stil lag ze met haar benen wijd en liet zich verwennen. Ik haalde mijn hand weg van haar poes en duwde haar dijbenen tegen elkaar. Met een hand op haar ontspannen borst, kwamen de woorden. Zonder vrees of opwinding.
“Shireen, mijn liefste, het leven kan wreed zijn, en vol valkuilen”.
Ik vond dat ik goed begonnen was en wilde de afschuwelijke mededeling werkelijk tot haar laten door dringen. Maar Shireen nam nu de touwtjes in handen, ze pakte mijn hand en leidde die opnieuw naar haar poes. Met haar handje drukte ze mijn vingers stevig om dat natte bontje en bewoog mijn hand zoals ze het wilde. Ze liet mijn middelvinger op en neer glijden over haar clitoris en daarna in de nauwe gladde vagina. Krachtig zoog ze aan mijn vinger, ze tilde een been op en duwde mijn hand krachtig tussen haar benen.
Ik wilde mijn hand wegnemen maar daar moest ze niets van hebben. In trance bereed ze mijn hand. Haar ogen gesloten, haar mondje geopend, haar adem kwam met stoten. Geboeid bekeek ik het mooie smoeltje en de van spanning opgekrulde lipjes. Het jonge kutje leek vastgezogen aan mijn vinger, als een kindermond aan de moederborst. De voorgenomen onheilstijding was ik al lang weer vergeten.
Plotseling drukte ze haar heupen omhoog terwijl haar hele lichaam als een boog gespannen was. Ze hield secondenlang de adem in en liet zich daarna met een zucht, ontspannen op de bank zakken. Behoedzaam haalde ik mijn hand van haar poes, mijn vinger was nat en warm. Ik omvatte haar borst en liet de tepel rondjes tekenen in de palm van mijn hand.
Een poosje lag ze stil terwijl ik haar borst masseerde. Toen opende ze de ogen en keek me aan. Haar arm zwaaide traag heen en weer en uiteindelijk belandde haar handje tegen mijn ongeschoren wang.
“Ik laat je nooit meer gaan, ik wil altijd bij je zijn”.
Het klonk verdwaasd, alsof ze het niet tegen mij had maar tegen zichzelf. Ja, zo dacht ik er op dat moment ook over maar mijn verstand schoot te hulp, of gooide roet in het eten. Het hangt er maar vanaf. Met wat ik wilde zeggen, was ik nog niet klaar, maar omdat het moment er nu niet bepaald gunstig voor was besloot ik het uit te stellen.
“Was het lekker?” fluisterde ik tussen twee kusjes door.
Ze aaide mijn gezicht en greep mijn hand. Een serie kusjes op mijn vingertoppen moest duidelijk maken hoe lekker het was geweest.
“Zal ik je daar kussen?”
Haar antwoord wachtte ik niet af, ik was al onderweg en knielde voor de bank. Een been legde ik opzij, het andere over de rugleuning.
Haar wijdgeopende poes was drijfnat, de dichte zwarte haardos niet minder. Mijn lippen werden nat toen ik voorzichtig een kus drukte op dat gretig lonkende wonder tussen haar benen. Ik aarzelde, zo open en zo nat, misschien deed ik er beter aan haar eerst op de gebruikelijke manier te verwennen.
Mijn vingers bespeelden haar schaamlippen als de toetsen van een orgeltje. Haar lippen waren gezwollen, haar kutje, geopend als een minitrompetje.
“Shireen, mijn kleintje, we gaan de sterren van de Iraanse hemel neuken. We gaan alle standjes uit duizend en een nacht proberen en als we de laatste hebben gedaan beginnen we met de Kama Sutra.”
Woorden die mij opwonden, en naar ik hoopte, ook haar. Ik legde een voetje op mijn schouder en richtte haar hebbedingetje op dat kleine roze kutje. Ze strekte haar arm en pakte, met duim en wijsvinger mijn trillende lans voorzichtig beet. Uiterst precies, plaatste ze de eikel in haar verlangende opening. Even zweefde haar hand in de lucht. Het was of ze zeker wilde zijn dat de blaadjes van haar pas ontloken lelie strak om haar nieuwe speeltuig pasten. De kleine roze schaamlipjes leken mijn eikel even te kussen en zich er daarna aan vast te zuigen. Shireen zuchtte, greep met beide handen mijn rug en duwde de dikke paal tot diep in die mysterieuze ruimte. De zachtheid van haar smachtende vrouwelijkheid vouwde zich beschermend om mijn lang verwaarloosde trots.
“Are you okay?” vroeg ze, terwijl mijn zak zich tegen de wangen van haar billen vleide.
“Oké? Mijn lieve schat, ik ben nog nooit zo liefdevol ontvangen. Je hebt de heerlijkste kut die ik ooit heb gezien, geroken of geproefd. Je bent een godin, een wonder”.
Ze lachte verlegen en sloeg haar armen om mijn schouders.
“Zullen we het nu echt doen? Je weet wel wat ik bedoel”.
Als een jonge vrouw je vraagt om het echt te doen, als het avontuur een nieuwe fase in haar jonge leven inleidt, als ze zich veilig en geborgen voelt, als ze besloten heeft je lief te hebben en zich daar voor helemaal te geven, als ze gelooft in de onverbrekelijke band die het gevolg van haar overgave is, dan ontstaat er iets dat met geen andere ervaring te vergelijken is.
Er is heel wat voor nodig om je zo helemaal te geven. Dat wil zeggen: je geest, je lichaam, je vertrouwen allemaal ten behoeve van je liefde. Voor een vrouw bestaat er geen einde aan dat geluk, het lijkt voor eeuwig. En voor eeuwig is haar geluk verbonden met de man die ze heeft gekozen. Daarom bestaat er geen heviger pijn dan die van een vrouw die afscheid moet nemen van “haar” man. Afscheid door omstandigheden, teleurstelling, of wat dan ook.
Shireen had mij als gids gekozen, op het pad, dat leidt tot kennis, ervaring, pijn en teleurstelling. Ik had er niet om gevraagd, net zo min als al die miljarden mannen op de wereld daar niet om gevraagd hebben. Maar, zoals die andere miljarden vrouwen, zo gaf Shireen zich aan haar man. Het is een gift die je niet kunt afslaan, maar waarvoor weinigen de zorg op zich willen nemen.
Mijn aarzeling om de geboden gift te aanvaarden betekende voor haar een stilzwijgende instemming. Zodoende werd in korte tijd een band gesmeed die moeilijk te verbreken zou blijken. Kort samengevat, Shireen had mij zonder overleg en zonder een spoor van twijfel, tot de man in haar leven gemaakt. Van mijn kant had ze geen “nee” gehoord, ook al wist ze dat mijn schijnbare bewegingsvrijheid op het gebied van verhoudingen een illusie was. Ik was niet vrij en ze wist het. Toch was dat geen beletsel geweest om een intieme band met me aan te gaan. Wie dan leeft die dan zorgt, was misschien wel haar standpunt. En ik dan? Ik durfde haar niet af te wijzen, wilde dat ook niet. De verleiding was te groot en de beloning te overweldigend. Ik was al te ver gegaan op de weg van bedrog en ontrouw om nu nog uit te kunnen stappen.
Wie dit nooit heeft meegemaakt kan niet begrijpen wat het betekent om na tientallen jaren huwelijk te ontdekken dat onvoorwaardelijke liefde en volledige seksuele onderwerping werkelijk bestaat. Shireens: “Je mag met me doen wat je wil” betekende voor mij de verwezenlijking van een droom. Ik besefte dat. Niet alleen beschouwde ze mij als de man in haar leven, maar ze had zichzelf tot de vrouw in mijn leven gemaakt.
Ik keek naar, hoe ze op bed lag, ontspannen, naakt, een handje beschermend over haar bontje. Met grote glanzende ogen keek ze me aan, afwachtend, liefdevol tot in elke porie van haar goddelijke lijfje. Mijn God, wat had ik dit wezentje innig lief.
Ze zou zich laten nemen, voor het eerst in haar leven werkelijk de liefde bedrijven. Voorzichtig, maar zonder dralen zou ik haar nemen. Van de tere opening van haar jonge vagina tot aan het diep verborgen wonder waar alle leven ontstaat. Ze zou mijn ballen tegen haar schaamlipjes voelen, mijn dijen tussen die van haar, en binnen in zich zou ze voelen waar ze naar verlangde. Ze zou mijn zaad tegen haar baarmoeder voelen spuiten en voelen hoe het zich een weg zou banen langs mijn eigen stijve pik tot het als een dikke trage massa tussen haar billen zou glijden.
Een kleine, prille vrouw en een grotere ervaren man, was dat een recept voor de meest intense seks die denkbaar is? Ik wist het, zette al mijn bedenkingen opzij en verheugde me op het genot dat mij te wachten stond. Mijn eikel zwol tot onwaarschijnlijke proporties, uitstel was niet langer wenselijk. Het moment was gekomen, ik zou haar doorboren, splijten, kneden tot ze naar adem snakte. Ik wilde zien en voelen hoe ze met tranen van genot in die prachtige ogen in mijn armen zou rusten. Haar tengere lichaam, de stevige borsten, gemangeld door mijn gewicht, nat van zweet en zaad, dampend van haar eigen geil. Sterk geurend naar alles wat opwindend, erotisch en schandalig was. In liefde bestaat geen taboe, dat zou ons motto zijn.
Ze lag met haar benen gespreid. Haar lichaam was wijd open toen ik me opnieuw op haar neerliet. Mijn lid leek haar nauwe vagina te vullen en op te rekken vanaf de opening, waar haar lieflijke schaamlipjes mijn eikel hadden gekust, tot diep in het onzichtbare mysterie dat vrouwelijkheid heet. Shireen was als een bloem die haar blaadjes sluit. Haar armen en benen sloten zich om mijn lichaam en hielden dat stevig tegen haar lijfje geklemd. Haar lichaam wiegde zacht op het ritme van mijn stoten. De strakke omknelling van haar jeugdige vagina hield mijn lid in een ijzeren greep. Mijn zwetende, zwoegende lichaam bedekte dat van haar en, ofschoon ik haar gezichtje niet kon zien, wist ik dat ze zich met gesloten ogen liet meedrijven op dat oeroude ritme dat geliefden nooit hoeven te leren.
Het was prachtig, het was volmaakt, het was heet en nat en tintelend en zweterig. Het was, zoals liefde bedoeld was, zonder opsmuk, egoïsme of drang. Shireen’s vagina vloeide als de grootste rivier in haar geliefde Iran. Traag en zonder ophouden. Haar schaamhaar, haar billen, de hele onderkant van haar goddelijke lijfje glibberde en plakte van het geil en mijn stoter gleed moeiteloos in en uit die gretig pulserende vagina.
We naaiden lange tijd, ik dreef mijn pik in alle richtingen en nam haar moeiteloos, keer op keer, zonder te hoeven tasten of kijken. Elke stoot trof doel, de wijdgeopende vagina liet geen kans onbenut, geen enkele keer stootte ik mis, te hoog of te laag. Ze wentelde zich op haar buik bij het geringste tikje tegen haar zijde en spreidde onmiddellijk opnieuw haar slanke benen zo wijd als ze kon. Een hand onder haar buik,masseerde de zachte schaamlippen terwijl mijn stoter er tussendoor gleed. Haar lichaam beantwoordde elke beweging die ik maakte met een tegenbeweging. Haar dikke haardos omspoelde mijn gezicht zodat mijn neus verdronk in de vage geur van haar prachtige zwarte haren.
We wisselden woorden, soms zinnen, “Ik vind je lief, je bent mijn zon, mijn maan, mijn sterren”.
Gegiechel van haar. “Je bent mijn man, mijn meester, ik wil een kind van je”.
“Ik geef je miljoenen zaadjes, je mag er mee doen wat je wilt”.
“Je kut is een wonder”.
“Je paal is zo groot als van een paard”.
“Dit paard zal je neuken tot je tranen in de ogen hebt”.
“Oh, graag, alsjeblieft, hoe groter hoe beter”.
“Je bent een verdorven seksmaniakje”.
“Ik heb het van jou geleerd”.
En zo plaagden we elkaar terwijl onze geslachtsdelen elkaar tot bloedens toe stimuleerden. Ze was wijd open, mijn Shireen. En zo noemde ik haar: “Mijn Shireen!” zonder na te denken over de gevolgen. En Shireen herhaalde wat ze eerder zei: “Ik laat je nooit meer gaan”. En ik schrok er niet van, niet deze keer.
En je weet hoe het is, als je lang met elkaar neukt, het gevoel in je pik lijkt zich langzaam te verplaatsen naar de schacht van het wapen zodat je elk haartje, elke millimeter van de schaamlipjes langs je paal voelt glijden. Zo voelt het ultieme genot aan. Als het goed gaat moet je zelfs moeite doen om klaar te komen want je eikel ontmoet geen enkele weerstand of wrijving. Beter nog, doe het niet, kom niet klaar maar laat de spanning weg ebben en bewaar je zaad voor de volgende acte.
Dat laatste lukte niet, Shireen wilde zaad hebben, hoe meer hoe beter, zei ze telkens. En terwijl ik een afweging maakte: “Nu klaar komen, nu we er samen aan toe zijn, of terug houden en het later nog een keer doen?" Ik koos voor de eerste optie; “Klaar komen nu!” Ze kreeg haar zin, Shireen, en toen ik het tegen haar zei was ze verheugd.
Ik sleepte Shireen naar alle hoeken van het bed, ik liet haar met haar benen over de rand op haar rug liggen om te kunnen zien hoe mijn stijve door haar opgerekte schaamlipjes omsloten werd. Als een mondje, dat O zegt, sloten de kleine lipjes zich om mijn pik. De kleine rode clitoris glinsterde als een edelsteentje. Mijn paal, zo dik als haar pols verdween traag glijdend in haar gulzige vaginaatje. Bij het terugtrekken kleefden de lipjes aan mijn paal alsof ze die nooit meer zouden laten gaan. Dat beeld overtuigde mij er van, voor mij geen hemel, zoiets heerlijks kon alleen maar in en in slecht zijn. Dit was het ultieme genot. Alleen een veel te klein kutje kan zo strak om je pik sluiten en Shireen vloeide als een minirivier. Haar lichaam maakte overvloedig geil aan en maakte het mogelijk mijn stijve traag in en uit haar vagina te laten glijden. Shireen’s schaamlipjes werden opgerekt door een veel te grote pik, het was schandalig en zo zag het er ook uit. De dichte zwarte schaamharen waren piekerig en schuimig van het geil. Ik schaamde me in stilte en genoot met volle teugen. Zo was het dus om je te misdragen. De beloning was de zonde waard, ik zou het nooit vergeten.
“My darling” zei ze telkens en “I love you so much” en bij elke stoot zei ik hoe veel ik van haar hield. Als ik tussen haar billen duwde en vroeg of het mocht zei ze: “Fuck me darling, fuck me silly”. En dat was niet aan dovemansoren gezegd. Aan haar verlangen te voldoen koste me geen moeite maar mijn pik werd pijnlijk en het werd tijd een lading te lozen. Want ik was bang dat het niet eens meer zou lukken.
Oh, ja, ik kwam toch klaar, na lange tijd, en hoe! Shireen jammerde zacht. “Mijn liefste, oh mijn liefste ik ben zo gelukkig”.
Mijn rugspieren waren uitgeput, mijn dijen tintelden en mijn tenen krulden spontaan op toen mijn zak zich samen trok. Met een pijnlijk spastische beweging stortte het zaad zich in haar vruchtbare schoot.
Bestaat er een zaliger pijn dan de pijn van een stijve die weigert te verslappen? Nee! Alleen een kortstondige slaap, diep als een coma, is in staat te zorgen voor de nodige ontspanning. En dat deden we, we rustten uit en verwenden elkaar met zachte strelingen.
Deel 5
Het bleef niet bij die ene gelukzalige gebeurtenis, Shireen’s ogen waren alle dagen voortdurend op mij gericht. Waar ik was, altijd wist ik haar blik op mij en op wat ik deed. En ik betrapte mij er op dat ze altijd in mijn gedachten was. Ik dacht aan haar, zag haar op denkbeeldige plaatsen, samen met mij aan boord van een zeiljacht of op de ski’s in Zwitserland. Ik zag haar in de opening van een monumentale voordeur van een grote villa. Allemaal fantasieën die er de oorzaak van waren dat ik als een zombie door het leven ging. Shireen was verliefd, ik was verliefd, ik was ziek van liefde, at niet meer, neuriede de hele dag en leefde letterlijk van de liefde.
Dagen en nachten vormden een keten van seksuele bevrediging. Met Shireen als leerling lukte het mij ons seksleven tot bijzondere hoogte te brengen. Een orgasme met zaadlozing bleek niet langer het hoogst bereikbare. Er was meer. Ongrijpbare ervaringen die als slierten sigarettenrook korte tijd zichtbaar waren en uiteindelijk vermengd werden met andere geuren en beelden.
Ja, we werkten ook nog tussen de bedrijven door. Op kantoor was ik altijd verbaasd om te zien hoe toegewijd en onverstoorbaar Shireen haar werk uitvoerde. Mijn werk leed onder de affaire, ik kon me niet goed concentreren en maakte vaak fouten. Ik tekende poppetjes en naakte vrouwtjes, schreef gedichten die ik verscheurde en als propjes in de prullenbak mikte.
Een bezoek aan de dierentuin, dat was bedoeld om de gemoederen tot bedaren te brengen, pakte anders uit. Het bleek de inleiding tot een gebeurtenis die onuitwisbaar zou zijn. Kleumend van de koude leunde ze tegen me aan en stond met haar hoofd schuin tegen mijn bovenarm. De aapjes konden haar niet boeien. De grote Duitse herder die naast ons op de grond zat wel. Het dier knaagde aan een poot terwijl een enorme, glinsterende, helderrode stijve, uit zijn dikke vacht stak. Shireen stond er gefascineerd naar te kijken en ik moest toegeven dat het een obsceen gezicht was. De puntige penis en de dikke ronde knol aan de basis vormden een schouwspel waar je maar moeilijk aan voorbij kon gaan.
Ik stootte haar aan; “Dat is onbeleefd joh, om zo te kijken”.
Ze keek op en zei iets wat ik niet kon verstaan.
“Wat zeg je?”
“Wat een groot puntig ding”.
In haar stem klonk verbazing en in mijn verbeelding dacht ik er zelfs een ondertoon van bewondering in te horen. Ik legde een arm om haar heen en trok haar tegen me aan. Met mijn mond in de zijden hoofddoek fluisterde ik: “Niet zo groot als die van mij”.
Ze keek op en lachte verlegen, want zo was ze. Ongeremd wanneer we samen alleen waren maar ingetogen en kuis tussen anderen. Het beviel me goed, die houding.
We wandelden verder en ik dacht aan vrijen. Ook Shireen was in gedachten, waaraan ze dacht wist ik niet. Ik stuurde haar bewust een smal pad in. Hier en daar lagen resten van plassen regenwater. Het pad werd aan weerszijden overschaduwd door het struikgewas. Uit het zicht van de weinige wandelaars die er die dag waren omarmde ik haar en kuste het frisse gezichtje.
Ze wilde naar huis, zei ze. Haar woorden lieten mijn pik steigeren. Ze bleef in mijn omarming staan zodat ik haar kon kussen.
“Wil je de aapjes niet zien? Of de krokodillen?”
Ze wilde niets van dat alles, ze wilde naar huis en dus gingen we naar huis. Terwijl we naar de uitgang liepen was mijn hand voortdurend op haar kont. Het verlangen naar haar lichaam was als een schrijnende pijn, die om verkoeling vroeg.
Verlangen naar een vrouw kan sterk zijn maar het verlangen naar een speciale vrouw kan ziekelijke vormen aan nemen, en bij mij begon het alle tekenen daarvan te vertonen. Geen seconde kon ik niet aan haar lichaam denken. Mijn verlangen naar haar begon een obsessie te worden.
Hand in hand liepen we naar de parkeerplaats en zelfs mijn hand van haar achterste nemen om mijn autosleutels te pakken deed ik met tegenzin. Het verkeer voor ons ergerde me. Pas toen ik in mijn haast door een rood licht reed, kwam ik tot het besef dat er grenzen zijn. Shireen keek naar me en ik begreep dat ze angstig en verbaasd was.
“Sorry, ik lette niet op”, verklaarde ik om mijn gedrag te rechtvaardigen, maar in werkelijkheid had ik wel opgelet en dat rode licht had me niet kunnen weerhouden van een snelle sprint naar de volgende straathoek.
Bij haar thuis drukte ik de deur in het slot en trok ik haar tegen me aan.
“Shireen, ik wil je nu”.
Ze kuste me en bewoog haar buik alleen van me af om mijn hand toe te laten. Ze was net zo heet als ik en zonder de kus te onderbreken strekte ze een voor een haar armen zodat ik haar kon ontdoen van in de weg zittende kledingstukjes. Met haastige bewegingen kleedde ik me uit.
“Doe je broek uit”.
Het was bedoeld als verzoek maar het klonk als een snauw, ze haastte zich en even later gleed haar warme kutje in de palm van mij hand. Ik tilde haar, met mijn onderarm tussen haar dijen en haar gezicht tegen mijn schouder, van de grond. Eenmaal op bed gelegd kuste ik haar buik en even later, met een van haar mooie slanke benen over mijn schouder, haar hunkerende vleesbloem. Ik spreidde haar lipjes door met mijn hoofd te schudden en zoog me vast aan de roze verleidingen.
Ze richtte zich op: “Zachtjes, niet zo hard!”
Ik bedaarde en streelde haar met mijn lippen tot ik het eerste vocht proefde.
“Ik moet plassen!”
Een noodkreet, en deze keer kreeg ze haar zin. Met snel kloppend hart en verwarde haren keek ik op terwijl ze zich los maakte. Ze liep naar de badkamer, slank, klein en sierlijk. Waaraan had ik dit moois verdiend? Ze liet de deur van de badkamer open. Ik keek naar haar terwijl ze voorovergebogen deed waarvoor ze gegaan was. Toen ze haar hand naar de wc rol strekte riep ik: “Niet doen!”
Ik sprong op van het bed en liep naar haar toe. Zelfs zittend op de wc was ze een plaatje. Ze keek verrast op en nam mijn uitgestoken handen aan. Ik trok haar overeind en droeg haar terug naar het bed.
Haar plas was geurig als haar lijf, die paar laatste druppels streelden mijn tong en met haar slanke vingers over mijn oren likte ik haar zachte roze lipjes.
“You really love me, it is true”.
Bijna dromerig klonken de woorden in mijn oren. Ik bevestigde het en kuste de kleine kittelaar.
“Ik zal alles voor je doen, ik laat je nooit meer gaan”.
Ze meende het, ik wist dat ze het meende.
“Kom bij me”.
Ik tilde haar op en legde een voor een haar benen om mijn middel. Haar armen had ze om mijn hals geslagen en haar stevige billen rustten in mijn handen. Met mijn vingertoppen spreidde ik de zachte schaamlipjes en prikte haar voorzichtig op mijn hunkerende eikel.
Met haar armen om mijn hals liet ze zich voorzichtig zakken. De strakke nauwe band gleed moeizaam over mijn eikel tot haar kittelaar op de basis van mijn pik rustte. Zo stonden we lange tijd, mijn vingers gleden tussen haar billen op en neer. Gesmeerd met haar eigen vocht bleek ook haar nauwste opening niet onneembaar. Hijgend in mijn oor hing ze krampachtig aan me. Voor mij was het lang geleden dat een vrouw op die manier mijn pik reed. Die ik kende, waren te zwaar of wilden niet meer. Voor Shireen was het spel nieuw en ze woog weinig.
“Je bent mooi”.
“I love you”.
“Ik wil je tien keer per dag”.
“Ik jou twintig”.
“Ik ga je neuken tot het donker wordt”.
“Alsjeblieft, graag, ik wil je de hele nacht in me voelen”.
“Ik ga je opvullen met zaad”.
“Ik wil honderd kindjes van je”.
“Je krijgt er duizend”.
En dan weer kussen en een vinger die niet van ophouden wist. De krachtige spieren omklemde keer op keer mijn middelvinger.
“Shireen ik wil je hier ook neuken”.
“Je mag alles wat je wil”. En dan: “Ik wil je zaad proeven”.
“Nu?”
“Ja”.
Ik tilde haar op en liet haar voorzichtig op de grond. Ze knielde voor me en nam mijn pik in de hand. Haar mond was zacht als zijde en de stevige volle lippen een weldaad voor mijn eikel. Telkens wanneer ze haar lippen om mijn eikel sloot, zoog ze zachtjes en liet het puntje van haar tong over de harde gladde kop draaien. Haar handje hield mijn zak omsloten en kneedde mijn ballen. Ze wilde zaad proeven, zei ze tussen twee hapjes van mijn eikel. Ik liet haar begaan en terwijl haar mondje op en neer gleed volgde een gesloten handje in rap tempo.
“Moet ik je waarschuwen als het komt?”
Ze keek op. “Ja, zeg het maar”.
Ergens achter mijn zak begon iets te zwellen, er trokken snelle rillingen langs de achterkant van mijn dijen en opeens was het moment daar. Terughouden lukte enkele seconden, toen was de druk zo ver opgelopen dat niets de zondvloed meer kon tegen houden. Aan mijn gekreun hoorde ze dat ik op het punt stond klaar te komen.
“Shireeeeeeeennn!”
Als ronde kralen rolde het zaad door mijn paal en verliet die door de tot barstens gezwollen eikel. Keer op keer, hard en meedogenloos vulde het haar gulzige mondje.
Op die manier klaar komen lukt geen twee keer op een dag, ik voelde alle kracht uit mijn benen weg trekken. Ik wankelde naar bed en liet me vallen. Machteloos was ik even later overgeleverd aan haar speelse strelingen. Mijn pik verslapte en Shireen liet de eikel uit haar hand glijden zodat mijn pik lang en uitgerekt, maar slap en nutteloos op mijn buik viel en daar als een dood ding bleef liggen. Haar lange haren hingen verward om haar hoofd en haar gezicht was verhit en zweterig, maar ze lachte zodat ik haar mooie regelmatige tanden kon zien.
“Lekker?” vroeg ze.
“Heb je het doorgeslikt?”
Ze knikte; “Ja, het smaakt niet vies”.
Ik was perplex, ze had de hele lading werkelijk doorgeslikt en vond het lekker. Op dat moment was ik verkocht, ik stond op het punt om te zeggen dat ik haar nooit meer zou laten gaan, maar iets in mijn hoofd belette me dat. Later was ik blij dat ik dat niet gezegd had.
“Shireen, je bent een wonder, ik zal alles met je doen wat je fijn vind, ik zal je likken en van al je liefdessapjes genieten”.
Ze kwam op me liggen om uit te rusten en ik nam die heerlijke harde billen in mijn handen. Ik kneedde ze en spreidde ze, want tussen haar billen lokte dat kleine strakke anusje en toen ik vroeg of ik haar nog een keer in dat kleine holletje mocht neuken, kuste ze mij en zei dat alles mocht.
“Morgen”, zei ik omdat ik leeg was.
“Volgende week”, zei ze en legde uit dat ze ongesteld werd.
Ik zei dat ik het geen bezwaar vond, en dat vond ze weer zo “very lovely” dat ze zich opnieuw aan mijn lippen vast zoog.
“Mag je me wel pijpen dan?”
“Natuurlijk, zo vaak je maar wil, zal ik het nu doen?”
Dan ging ik met gekruiste benen voor haar op bed zitten en zij met haar knietjes kuis tegen elkaar gedrukt voorover gebogen, en pijpte me tot ik sterren voor mijn ogen zag.
Ze zei dat ze nooit meer iets anders wilde dan de liefde bedrijven en dat ze in ieder geval elke nacht in slaap wilde vallen met mijn pik tussen haar benen. En ik zei dat ik in ieder geval elke nacht haar kleine strakke kutje om mijn stijve wilde voelen. Ze richtte zich op, keek me aan en nam mijn gezicht tussen haar handjes. Ze kuste me, keek me opnieuw aan en zei dat ze in de hele wereld alleen van mij hield.
De week die volgde was er een van liefkozingen en strelingen. Ik neukte haar tijdens die dagen niet omdat ze het ongepast vond. Maar ik mocht haar kussen, haar rug en haar prachtige billen, haar harde kleine borsten en het hele wonderbaarlijk mooie jonge lichaam. In die week leerde ik haar lichaam echt kennen, elke detail, elke plooi, elk haartje bracht ik in kaart. Ik streelde met mijn lippen haar wimpers en plaagde haar tepels met de punt van mijn stijve. Waar de slanke armen aan haar sierlijke lijfje vast zaten vond ik, tussen het zachte haar in haar oksels, de heerlijkste geuren. Ik streelde haar kleine kittelaar en ze hield een handje klaar om in te grijpen wanneer ik te ver zou gaan en dat deel zou beroeren waar ik af moest blijven. Tenminste, gedurende dié week.
Iedere avond en iedere ochtend vroeg ik of het nog niet beëindigd was en dan zei ze steevast dat ik te ongeduldig was, maar dat ze er zelf ook verschrikkelijk naar verlangde.
“Hoe wil je het doen als je weer rein bent?”
Ik vroeg het om te plagen maar ze nam het serieus op en dacht er over na. Ze kwam er niet uit zodat we heen en weer rollend grappen maakten en ik plagend probeerde haar dijen van elkaar te wurmen. Ze maakte dat ik me net zo jong en zorgeloos gedroeg als toen ik zestien of zeventien was en mijn lichaamssappen borrelend en kolkend door mijn body stroomden. Ze vond het schandalig dat ik haar anus likte maar “wel heel erg lekker” voegde ze er aan toe, om niet de kans te lopen dat ik het niet meer zou doen.
Ik denk dat ik nooit eerder in mijn leven zo vaak en zo welgemeend heb gezegd dat ik verliefd was en haar nooit meer wilde laten gaan. Het was een roes, een extase, het waren de werkelijke wittebroodsweken en ik wist dat ze eindig waren maar Shireen wist dat niet en leefde in die weken alleen voor de liefde.
Toen kwam de ochtend dat ze me wakker maakte en mijn hand tussen haar benen bracht. Zonder een woord te zeggen bewoog ze mijn vingers over haar kittelaar en duwde ze diep in haar gerenoveerde vagina. De kleine schaamlippen waren nog zacht en gezwollen maar ze was er klaar voor en hunkerde naar dat, wat ik haar kon bieden. Mijn pik strekte zich in luttele seconden en Shireen fluisterde hees van verlangen: “Fuck me darling, fill me with all you have”.
Ze gebruikte andere woorden maar het kwam op het zelfde neer. Wijdbeens ontving ze mij en toen ik op het tengere lijfje ging liggen en mijn stijve in haar smachtende kut liet verdwijnen snakte ze met wijd geopende mond naar adem.
Dag na dag vreeën we, geen dag ging voorbij zonder dat we op de een of andere manier de liefde bedreven. En als ik niet begon nam ze zelf het heft in handen. Op een zaterdag ochtend neukte ik haar voor mijn eigen plezier, net zo snel en net zo diep als ik zelf wilde en toen ik ratelend klaar kwam, knelde ik haar zo heftig in mijn armen dat ze opnieuw naar adem snakte.
Ze keek me aan, met in die prachtige ogen, een vreemde koortsachtige blik.
“Wat is er?”
“Ik wil het nog een keer”.
Ze drukte haar bekken op en draaide en wrikte tot ik dacht dat ze mijn stijve zou breken. En wonder boven wonder, het ding bleef hard als eikenhout. Mijn eikel haakte zich achter het randje van haar vagina zodat het voelde of ik voor altijd aan haar vast zou zitten.
Lange tijd neukten we als beesten, rolden om en om, beten elkaar en krabden zacht op al die gevoelige plekjes, tot ik haar met armen en benen op bed vast hield. Ze kon geen vin meer verroeren en keek me vragend aan.
“Wat is er?” vroeg ik.
“Ik wil een kind van je”, zei ze met een ernstig gezicht.
Het was niet de eerste keer dat ze dat onderwerp ter sprake bracht maar ik was er nooit serieus op in gegaan.
“Wil je echt een kind van mij?”
“Yes, yes…”
Ze kromde zich. Maakte zich los en plooide heel haar jonge zachte geslacht om mijn pik met maar een doel, te krijgen waarnaar ze verlangde.
“Shireen, ik wil het ook, als je het echt wil, maken we samen een prachtig kind”.
“Yes, yes”.
Ze was ontembaar, als een wild beest ging ze tekeer en toen ik het voelde komen voelde zij het ook. Steunend op mijn armen keek ik in haar prachtige donkere ogen. Op haar gezicht lag een gespannen uitdrukking en toen ik kwam sloot ze de ogen en lag zacht te kreunen.
“My baby, my baby,” hoorde ik haar zuchten.
We beseften beiden dat ze werkelijk bevrucht zou worden. Haar hele lichaam hunkerde ernaar en ze klemde zich zo vast aan mijn lijf dat geen druppel zaad verloren zou gaan. De stemming waarin we verkeerden sloeg om. Met mijn laatste zaadlozing verdween de spanning, en wat er bleef, was een gevoel van euforie waarin we beiden gelukkig rond dobberden.
Shireen werd anders na die dag, soms was ze een beetje afwezig en vaak liep ze te zingen. Vreemde liedjes die ik niet kende maar die een melodieus en ritmisch karakter hadden. Mijn verlangen naar haar lichaam was niet afgenomen, integendeel. Mijn eigen flat gebruikte ik alleen nog om kleding op te bergen en te baden als ik alleen wilde zijn. Slapen deed ik bij Shireen en eten ook. Samen kochten we in; groente en fruit en soms een stukje kip. Wijn en whisky wilde ze liever niet in huis hebben en dus dronk ik soms, bij mij thuis, een borrel of samen met de boys in de club.
We vreeën elke ochtend en elke avond en soms een keer extra als ik midden in de nacht met een erectie wakker werd. Shireen liet zich gemakkelijk en snel opwarmen. Haar lichaam was werkelijk ontwaakt, seksueel, bedoel ik. Ze neuriede als ik haar streelde, spreidde haar slanke dijen pas als ze drijfnat was. We deden het op ons gemak, trage lange bewegingen en soms lange tijd met alleen mijn eikel tussen haar kleine schaamlipjes. Dat laatste vond ze het lekkerst, vooral als ik kleine beweginkjes maakte zodat de omgeving van de toegang tot haar vagina gestimuleerd werd. Het maakte haar “bloedgeil” zei ze dan in haar eigen bewoordingen. Of: “er slaan lange vlammen door mijn lijf”.
En doorgaans wachtte ik tot ze haar benen optrok, en met beide handen op mijn achterste, mijn pik tot diep in haar lichaam drukte.
De subtiele woordenwisselingen droegen bij aan de verhoging van het genot. “Suikerpoesje” of “boterkutje” noemde ik haar en ze noemde mij haar “naaimachine”.
Af en toe vroeg ik haar om me te pijpen en dat deed ze vol overgave, nooit zag ik een druppel zaad terug. Als ze naast me kwam liggen kuste ik haar en proefde mijn zaad op haar lippen. Een keer kwam ik klaar tegen haar lippen terwijl ze haar mond gesloten had. Het zaad droop traag van haar kin en ze moest er om lachen terwijl ze het met haar tongetje probeerde te achterhalen.
Ze vroeg me hoeveel zaadjes er in zaten en of je ze kon zien. Dat het er miljoenen waren wilde ze niet geloven. Ik denk dat ze had verwacht dat de zaadjes de grootte hadden van bloemenzaad. Daarom liet ze me soms klaar komen in haar hand en dan keek ze aandachtig naar het parelgrijze poeltje om te ontdekken of er leven in te vinden was.
“Het is te dik, hoe kunnen ze daar nou in zwemmen?” merkte ze op.
Haar onbevangenheid en onkunde op het gebied van seksualiteit was ontroerend en opwindend tegelijk. Ik had haar van alles kunnen wijs maken en ze zou het zonder aarzelen geloofd hebben. Maar ik vond het mijn taak om uit te leggen hoe het hele verhaal in elkaar stak. Gelukkig had ik alle attributen bij de hand om mijn uitleg te illustreren. En die illustraties onderging ze maar al te graag. Shireen was er altijd klaar voor. Het verbaasde me wel eens, maar ik was er blij mee.
We deden het nog een paar keer achterom, omdat ik dat wilde, maar het kostte haar te veel moeite, ze wilde niet meer. Mijn lichaam was helemaal ingesteld op ons geregelde contact. Een lichte aanraking van haar vingers in de omgeving van mijn buik was voldoende om een onmiddellijke erectie te veroorzaken. We ontdekten onze meest geliefde houding, voor Shireen, met haar voetjes over mijn schouders en mijn vingertoppen op haar gloeiende tepels.
Onze dag begon als ik haar kuste om te zien hoe ze ontwaakte. De zware, warme bedgeur die ze verspreide was een afrodisiaca waar geen erectiemiddel tegenop kon. Haar eerste handeling na het ontwaken was steeds dezelfde, een snelle controle of mijn pik er nog was. En wanneer ze tot tevredenheid constateerde dat ik nog helemaal compleet was, draaide zij zich loom op haar rug en wachtte tot haar lipjes door mijn eikel gespreid werden. Het werd zo standaard als de ochtendthee, maar een stuk opwindender.
Ze werd snel nat en als ik aan de gladde streling langs mijn eikel voelde dat ze er klaar voor was, draaide ik haar om want ons ochtendnummer deden we vaak op zijn hondjes. Ze vond die manier minder leuk omdat ze me niet kon zien, maar mijn handen om haar borstjes vond ze een “wonderfull” gevoel. En de strakke greep van haar stevige schaamlippen om mijn stijve veroorzaakte een ongeëvenaarde sensatie van intens contact. Het was als de aanraking van talloze gladde vingertopjes. Als concessie aan haar inschikkelijkheid kwam ik dan klaar tegen haar schaamlipjes in plaats van diep in haar gloeiende vagina. Ik vond het opwindend om mijn zaad tussen haar schaamlippen te zien zakken. Het gaf een voldaan gevoel zo van: “een goed stuk werk, dat is weer naar behoren afgehandeld”.
Soms speelden we met elkanders lichaam, ontdekkend waar het meeste gevoel zat, of zo maar, omdat het zo fijn was om een mooi lichaam te strelen. Vaak beminden we elkaar in of op bed, dan zat ik met mijn rug tegen het hoofdschot en rustte Shireen in mijn armen. Altijd speelde ze met mijn onderdaan. Vaak stijf en hard maar net zo vaak slap en slungelachtig. Nooit kreeg ze er genoeg van. Ze liet haar duim rondjes draaien op de gladde kop of wond het ding letterlijk om haar vinger. Soms legde ze beide handjes om mijn zak en sabbelde lange tijd op mijn halfzachte, luierende strijdmakker. Ze verbaasde zich over de verandering in uiterlijk nadat ik mijn lading had afgeleverd.
Dagelijks proefde ik van haar lichaam en als ik de langzaam zwellende borsten kuste vroeg ze me of er al melk was. Ik deed mijn best maar kon het proces niet versnellen. Intussen wist iedereen dat Shireen en ik een heftige lat-relatie onderhielden. Niemand vermoedde dat ze zwanger was, maar niemand praatte over onze verhouding.
*****
Aan thuis dacht ik liever niet en de paar keren dat ik voor een weekeinde terug naar Nederland ging, moest ik volstaan met de obligate tien minuten neuken in de missionarishouding om vervolgens genoegen te moeten nemen met een blik van afkeuring, die de opmerking: “Zoveel zaad, wat een viezigheid” steevast vergezelde. Een keer werd me gevraagd of ik soms “zo een Poolse slet” had gevonden. Maar daarop kon naar alle eer en geweten antwoorden dat dit niét het geval was. Toen ik voorzichtig informeerde vanwaar die vraag, kreeg ik te horen dat ik op mijn leeftijd niet zo harde stijve behoorde te hebben. De mannen van haar vriendinnen hadden dat volgens hun zeggen ook niet. En mijn zaad behoorde dunner te zijn dan de dikke trage kwak die op haar geopende hand gleed als ze de oogst van die avond in ogenschouw nam.
Ik dankte de heer dat het bij dat ene verplichtte nummertje bleef. “Übung macht der Meister” dacht ik en stapte neuriënd onder de douche om mijn kameraad waarderend over het koppetje te strijken. Op zondagavond vloog ik terug en nog voor middernacht was mijn makker weer opgeborgen waar hij zich het beste voelde; in de nauwsluitende vagina van mijn wonderbaarlijke Iraanse. Ze vroeg bezorgd of ik niet te vermoeid was en of ik mijn vrouw gelukkig had gemaakt.
“Héél gelukkig”, zei ik en: “Voor een nummer met jou ben ik nooit te moe”.
Ze kuste me en mompelde dat we dan maar gauw moesten doen waar ze al twee dagen naar verlangde en dat ze me altijd zou liefhebben. Dat laatste geloofde ik graag want met mij was het niet anders.
We neukten vaak en langdurig maar het leek steeds vaker of ze het meer voor mijn plezier deed dan omdat ze er behoefte aan had. Na mij een paar keer afgevraagd te hebben waaraan die afwezige stemming te wijten was, vroeg ik er voorzichtig naar. Ze antwoordde verbaasd dat ze de hele tijd aan haar baby dacht.
“Ben je dan werkelijk zwanger?”
“Natuurlijk, dat wilde ik toch?”
Herhaaldelijk probeerde ik met haar te praten om erachter te komen of ze werkelijk zwanger was en of ze werkelijk een kindje wilde hebben. Dat wilde ze, en ze voegde er aan toe dat ze mij daarom had uitgekozen.
Was ik vereerd? Ja, dat was ik. Was ik bezorgd? Wat dacht je! Shireen leek in het geheel niet te hebben nagedacht over hoe ze het zou moeten regelen, werk, woonruimte, onderhoud. Om nog maar niet te praten over mijn eigen verplichtingen. Ze danste vrolijk over al die bezwaren heen en vertelde dat haar moeder, maar in ieder geval haar tante haar graag zouden helpen bij de zorg voor “onze” baby zoals ze het noemde.
We neukten vaak en langdurig maar altijd speelde op de achtergrond mijn twijfel over de vraag of ze wel zwanger was. Heimelijk hoopte ik het tegendeel maar eigenlijk wist ik wel dat haar wens was uitgekomen want heel haar gedrag en denken was er op gericht.
Ik bracht het onderwerp van mijn eigen status ter sprake op een middag dat ze met gesloten ogen in mijn armen op de bank lag. Ik streelde haar gezicht en mijn hand bleef rusten op haar buik. Ze legde haar handjes op die van mij en op dat moment wenste ik vurig dat ze voor altijd aan mijn zijde zou blijven. Het was zo een gevoel van: “Wij zijn voor elkaar voorbestemd”. Misschien klinkt het wat theatraal en zoetig maar dat was mijn gevoel op dat moment.
Ze wilde niet dat ik mijn gezin zou achterlaten. Zij had wel gezegd dat ze me nooit wilde laten gaan maar dat was, voordat ze in verwachting was. Nu wilde ze niet dat ik iets zou ondernemen waar ik niet achter stond. Of ik verbaasd was? Ja, maar om de waarheid te zeggen ik begon me een beetje buitengesloten te voelen. Shireen en “haar baby” waren een feit en ze liet duidelijk blijken dat ze het fijn vond bij mij, maar dat ze me niet langer nodig had.
Het leven zit vol verrassingen, na drie maanden toen haar buikje begon te zwellen maakte ze zich op om haar project af te ronden en terug te gaan naar Londen. Naar haar moeder en tante, en god weet hoeveel nichtjes en neven. Het was op een pijnlijke manier zakelijk. Ik bedoel, de manier waarop ze afscheid nam. Natuurlijk vreeën we de halve nacht voorafgaande aan haar vertrek en ze vroeg herhaaldelijk of ik het wel fijn vond want deze nacht moest bijzonder worden. Ze was als boetseerklei in mijn handen, deed alles wat ik voorstelde en het eindresultaat was dat ik moeilijk klaar kwam. Een waterig straaltje dat zielig uit Shireen’s onvolprezen lichaam drupte. Ik voelde me doodziek van verdriet.
Shireen zat ermee. Ze knuffelde mij, streelde me en probeerde een slappe Tinus te pijpen. Het werd niks, zodat we uiteindelijk in elkanders armen insliepen. Dat was misschien wel het fijnste van die nacht, haar tengere warme lichaam tegen dat van mij. De geur van haar haren en haar mooie velletje in mijn neus. Ik probeerde het diep in mijn geheugen vast te zetten om het nooit meer te vergeten.
Tegen de ochtend toen het besef van de eindigheid van deze romance tot me door drong was ik mentaal gebroken. Shireen was degene die me troostte en mijn tranen weg zoende.
“Ik vergeet je toch niet”, zei ze telkens, alsof dat voldoende soelaas bood voor het in duigen vallen van het grootste geluk dat ik ooit had gekend.
*****
Shireen bracht een meisje ter wereld. Per e-mail liet ze dat weten. Ze zou met haar moeder en een tante naar Amerika verhuizen waar familie van hen woonde. Ze liet me weten dat ze me niet meer zou schrijven en dat ik al mijn aandacht aan mijn eigen gezin moest besteden. Ik hoefde me niet bezorgd te maken omdat haar familie welgesteld was.
Shireen viel niets te verwijten, mij misschien, maar het geluk dat twee mensen aan elkaar beleven weegt zwaar in de beoordeling van wat goed of slecht is. In mijn hart woonde nog steeds dat zelfbewuste vrouwtje dat zo heel goed wist wat ze wilde en daar alle middelen voor aangreep. Shireen werd voor mij een herinnering. Ik zou nooit weten hoe haar kleine meisje heette of er uit zag. Ik had er vrede mee, omdat ik vond dat ieder mens het leven naar eigen goeddunken mag inrichten.
*****
Twintig jaar later ontving ik bericht, ze zou Nederland bezoeken, getekend: Shireen. Of ik haar wilde ontmoeten. Ik hoefde daar niet lang over na te denken, mijn hart ging als een razende tekeer. Haar nog een keer terug zien, al was het maar voor kort. Zou het me voorgoed genezen van mijn verlangen of voor goeddiep ongelukkig maken?
Twintig jaar, is een lange tijd waarin veel kan gebeuren en veel kan veranderen. Twintig jaar maken van een jonge vrouw, een rijpe vrouw. Twintig jaar maken van een rijpe man, een oude man. Toch durfde ik het aan om op haar uitnodiging in te gaan. We spraken af in de koffieshop van het Amstelhotel. De aanstaande gebeurtenis hield me dagenlang in de ban en nachtenlang uit de slaap, maar de dag van de ontmoeting naderde snel genoeg.
Omdat ik altijd te vroeg ben voor mijn afspraken zat ik al een poosje te wachten en keek af en toe verwachtingsvol naar de ingang. De krant, die ik van de leestafel had genomen boeide me maar matig. Ik kon mijn gedachten er niet bij houden. Ik was nerveus, mijn handen trilden en ik transpireerde. Na het vluchtig door nemen van de financiële pagina’s keek ik opnieuw in de richting van de entree. Ik denk dat op dat moment mijn hart enkele seconden stil stond.
Door de wijd openstaande deuren stapte een slanke donkerharige vrouw binnen. Haar blik overzag in een ogenblik de ruimte en zonder een spoor van aarzeling liep ze vastberaden in mijn richting. Klein van stuk en slank was ze, een fijn getekend gezicht, een prachtige mond en donkere, bijna zwarte ogen. Gekleed volgens de laatste mode trok ze onmiddellijk de aandacht van de andere aanwezigen in die smaakvol gemeubileerde ruimte.
Mijn mond viel open van verbazing, Ze leek geen jaar ouder geworden en toen ik opstond om haar te verwelkomen gleed die bekende glimlach over haar gezicht. Moeilijk ademend stond ik als aan de grond genageld. Dit kon niet waar zijn. Ik stak beide armen uit en even later nam ze mijn trillende handen in de hare.
“Shireen,” mompelde ik ongelovig.
Ze lachte: “Mam kon niet komen, maar ik wilde je zo graag alvast ontmoeten. Ze heeft het zo vaak over je. Ze komt vanmiddag, als je nog zo veel tijd hebt”.
“Oh, mijn god, ik kan het niet geloven.”
“Mag ik je kussen?”
Zonder mijn antwoord af te wachten deed ze wat ze van plan was.
Toen ik haar in mijn armen nam zei ze bijna onhoorbaar: “Mijn papa”.
- Einde -