De laatste tijd worstel ik met een probleem dat alleen maar erger lijkt te worden. Ik heb al diverse malen geprobeerd te achterhalen waardoor het wordt veroorzaakt en hoe ik er het beste mee zou kunnen omgaan. Het is een vraagstuk dat me voortdurend bezig houdt en hoewel ik de onmiddellijke gevolgen niet onplezierig vind, baart het effect me zorgen. De ervaring heeft me inmiddels wel geleerd dat niets geheim blijft en dat ik vroeg of laat een opmerking zal maken waardoor ik me bloot geef en door de mand zal vallen.
Nu ik het toch over blootgeven heb zal ik meteen maar vertellen waar het om gaat. Het is belangrijk dat je weet dat ik in mijn jeugd nooit achter meisjes aanliep, ofschoon ik ze verschrikkelijk belangwekkend vond. Te verlegen misschien, hoewel ik niet werkelijk verlegen was. Maar wèl in het bijzijn van meisjes en later de jonge vrouwen die misschien wel wat in me zagen. Ik kon hun belangstelling nooit omzetten in een afspraakje of zoiets, altijd bevreesd dat ze mijn beweegreden laag of verwerpelijk zouden vinden. Mijn beweegreden was, dat weet ik nu, volkomen normaal; ik wilde met ze vrijen en die dingen doen die jonge mensen met elkaar doen.
Betreffende het probleem, de laatste jaren word ik steeds onmiskenbaarder en steeds ondubbelzinniger door vrouwen overrompeld. Ze nemen gewoon waar ze trek in hebben en ik weet daartegen geen verweer. Trouwens om heel eerlijk te zijn: ik wil dat ook niet.
Het begint altijd met het uitstorten van hun hart, met klachten over te weinig belangstelling en dat de kinderen nooit op bezoek komen. Ik probeer een goede luisteraar te zijn, begrijpend voor hun problemen zonder meteen met oplossingen te hoeven komen. Het lijkt wel of alle vrouwen die ik ken vroeg of laat hun hart bij me uitstorten. En wat ze dan zo ter tafel brengen is niet mis. “Het draait allemaal om seks,” zou mijn moeder gezegd kunnen hebben en zo is 't maar net.
En 't blijft daar niet bij want mijn begrip voor hun hartenzaken leidt telkens weer tot een fysieke toenadering. Ofwel ze leggen hun hoofd op mijn schouder of strelen mijn hand. Als ik om te troosten mijn arm om hun schouders leg blijft het daar niet bij. Dat vind ik wel 'ns moeilijk. Hoe ga je ermee om, hoe zeg je: “ik wil niet” of “ik wil niet wat jij wilt”?
Ik ben dus gewoon te slap van karakter en verstijf elke keer weer op het juiste moment en voor de gewenste uren, als je begrijpt wat ik bedoel. Soms is het de moeite waard maar meestal denk ik achteraf: het was verspilde moeite, te slap of te wijd of te passief. Want ook dat komt voor; ze willen wat en als je dan instemt, worden ze zo passief dat ze als een uitgebeende ham onder je liggen.
Of zoals wat ik laatst te horen kreeg na een urenlang probleemverhaal. Nadat we uitgesproken waren liet ze mij haar nieuwe badkamer bewonderen. Toen ik, voor de grote spiegel boven de wastafel mijzelf in 't gezicht kon kijken, terwijl ze steunend op haar handen, mij haar binnenwerk liet verkennen, overviel me een gevoel van walging. En haar: “Niet in me spuiten hoor” kwam te laat om ter harte te nemen. Ze zei dat ik een viezerik was en dat het mij alleen om de seks te doen was. Ze had geen ongelijk maar dat ze me zèlf had uitgenodigd en zich gewillig had laten uitkleden in haar net nieuwe badkamer met het verwarmde handdoekenrek, nadat ze voortdurend met haar hand op mijn kont had gedrukt, vergat ze voor 't gemak maar even.
Gelukkig is het niet altijd zo ontluisterend. De gebeurtenissen kort geleden, tijdens die vakantieweek in Benidorm zal me bij blijven. De kleine week zonneschijn die we verwachtten werd ons ook daadwerkelijk gegund; het was het mooiste weer van de wereld zodat we iedere dag wandelden of langs het strand en de boulevard slenterden. Dinsdagmiddag gingen we elk onze eigen weg, Trix naar de stad, als je het dat mag noemen want zo groot is het niet, en ik terug langs het strand naar ons hotel. Aan 't strand was het erg druk maar slechts weinigen hadden de moed om ook het water in te gaan. Het was gewoon nog te koud, tien à elf graden is ook geen plezierige temperatuur om verkoeling te zoeken in het zeewater.
De boulevard is lang en loopt in een flauwe bocht over een afstand van een kilometer of drie zonder onderbreking langs het strand tot daar waar de lage bergketen een natuurlijke barrière vormt. Ik wandelde op mijn gemak vlak langs de marmeren rand van de promenade met aan mijn voeten het kaneelkleurige zand van het strand. De aanblik van in de zon bradende mensen was niet anders dan in alle landen waar strand en zon uitnodigen om de verkilde lijven eens lekker op temperatuur te laten komen.
De overwegend in de pensioenleeftijd verkerende mensen vormden een eentonig beeld op het zand. Te veel dikke, in oude huid gestoken mensen voor wie alleen de kleur van hun huid nog een mogelijkheid bood om hun uiterlijk een zweem van gezondheid en vitaliteit te geven. Ik stond stil om te kijken. Onwillekeurig zochten mijn ogen het strand af op zoek naar werkelijke vitaliteit, veerkracht, souplesse en dartelheid. Hier was 't of de bevolking hoofdzakelijk bestond uit bejaarden. Wel kon je hier en daar kinderen zien van wie de spichtige dunne ledematen, beweeglijk als die van een trekpop, in alle richtingen leken te kunnen zwaaien.
Waar ben ik naar op zoek? Natuurlijk vrouwen, rijp en stralend. ‘t Is te vroeg in 't jaar bedenk ik en plof neer op het eerste het beste marmeren bankje naast een slapende oude heer in zwarte lange broek en een keurig gestreken blauw wit gestreept overhemd. Zijn lichte hoed leunt voorover en werpt een randje schaduw over zijn ogen. Hij slaapt en de dunne wandelstok is scheef weggegleden tussen zijn knieën. Hoe veel jaren nog tot ik met dezelfde rust kan slapen in de Spaanse zon? Vijf, tien, twintig, misschien wel nooit.
Mijn gedachten dwalen door het leven dat achter me ligt. Waarom zijn vrouwen zo aantrekkelijk? Ik lach om mijn gedachte. Dat zijn ze niet, het is mijn eigen obsessie met vormen, geuren en bewegingen. “Old fool” denk ik.
Dan valt mijn oog op een vrouw die een meter of tien bij me vandaan omslachtig bezig is de handdoek waarop ze ligt vlak te strijken en weer gladjes onder haar lichaam te leggen. Ze steunt daarbij op één hand zodat haar borsten onder haar bovenlichaam bungelen. Even gaat ze liggen alsof ze wil proberen of de handdoek nu naar haar zin is gedrapeerd. Na enkele seconden richt ze zich weer op en herhaalt de hele voorstelling. Dan zwaait ze met haar hoofd de lange honingblonde haren uit haar gezicht en strijkt met haar vrije hand die haren naar achteren. Ze gaat niet meer liggen maar blijft zitten en kijkt rond over 't strand in de richting van de zee.
Dán, als toevallig, draait ze haar hoofd en een heel kort moment ontmoeten onze blikken elkaar. De gebeurtenis boeit me mateloos en, hoewel ik tracht om mijn belangstelling voor haar lichaam te verbergen, blijven mijn ogen gefixeerd op haar gestalte. Weer kijkt ze naar zee en zit stil alsof ze in gedachten is.
De oude Spanjaard naast me roert zich, hij slaakt een bevende zucht en pakt zijn wandelstok weer stevig in de hand. Hij mompelt iets en slaapt verder. Omdat hij slaapt waag ik het om zijn gezicht te bekijken. De grote neus heeft zijn gezicht vroeger waarschijnlijk een krachtig uiterlijk gegeven. Nu maakt die zelfde neus dat zijn uiterlijk veel weg heeft van een ingeslapen gier. De witte wenkbrauwen zijn te lang en krullen aan de uiteinden een beetje omhoog. Vroeger moet hij stevig in z'n vlees hebben gezeten want de wangen, die nu een beetje rood dooraderd zijn, hangen losjes langs de kaken. Zijn haren zijn wit en dun. Af en toe waaien enkele van zijn haren even op door een zuchtje wind.
Zijn handen die op de knop van de wandelstok rusten zijn mager en de huid is bijna doorzichtig. Kleine theebruine vlekjes bedekken zijn handen. De nagels bol en brokkelig zien er goed verzorgd uit. Een tijdgenoot van Franco, vraag ik mijzelf af. Een socialistenvreter? Hij ziet er niet uit als een bejaarde arbeider, daarvoor zijn z’n handen te fijn en is zijn kleding, die van goede kwaliteit lijkt te zijn, te ouderwets. De meeste arbeiders zijn tegenwoordig modern gekleed of juist heel gemakkelijk maar niet volgens de herenmode van veertig jaar geleden.
Ik heb genoeg gekeken naar mijn buurman en speur het strand af. De blonde nimf op het strand draait haar hoofd en als haar ogen die van mij ontmoeten draait ze haar gezicht weer snel de andere kant op. Ik ken het trucje; duidelijk laten merken dat je geen oogcontact wenst maar op een manier die geen twijfel laat bestaan over de werkelijke bedoeling. Ikzelf bekijk de rest van het strand alsof ik geen bepaalde belangstelling heb voor de vrouw die nu voor de tweede maal in mijn richting keek. Ook een spel natuurlijk, maar mijn spel schijnt meer succes te hebben dan dat van haar. Ze gaat tenminste rechtop zitten en reikt naar een kledingstukje dat naast haar ligt. Het blijkt het topje van haar bikini, ik herken het pas als ze het uitklopt en voor haar boezem houdt. Ze past het netjes om haar borsten en legt een moment haar handen om elke borst. Het lijkt of ze demonstreert hoe vol en rijp haar borsten zijn, groter dan haar handen kunnen bergen. Dan besluit ze het topje niet aan te doen ze legt het naast zich neer op de baddoek. Ze gaat nogmaals verliggen maar niet voordat ze vluchtig in mijn richting heeft gekeken. Het is een speciale vertoning voor mij, dat begrijp ik wel. En de vertoning heeft zijn doel niet gemist. Ik bekijk mijn handen, niet zo groot maar groot genoeg denk ik. Bijna kan ik de zachte huid voelen, het donzige weefsel binnenin de slapende tepel die zich kan oprichten zonder dat zij het wil. Die tepel die een eigen wil heeft, net als mijn… Niet aan denken…
Als ze haar hoofd heeft neergelegd zie ik alleen nog de lange blonde haren die haar hals aan het oog onttrekken. Ze tilt haar voeten uit het zand en met gebogen knieën veegt ze met de ene voet het zand van de ander en andersom. Langzaam laat ze haar voeten neer op het zand en blijft stil liggen. Ze geniet gewoon van het warme zand tegen haar buik. Zou ze aan mij denken? Fantaseren over hoe ze met mij in contact kan komen? Ik weet het niet maar mijn eigen fantasie slaat op hol. Ik meen zelfs af en toe te kunnen zien dat ze haar benen een paar seconden tegen elkaar drukt.
Zou ze mij ertussen willen voelen? Ik moet ophouden want die gedachten beginnen mijn eigen lichaam steeds meer in vuur en vlam te zetten. Ik probeer rustig naar haar te kijken zonder die hitsige bijgedachten maar dat blijkt moeilijker dan ik had gedacht. Kijk hoe ze daar ligt, rijp en ervaren, warm en rozig, zo geil als boter en hier zit ik niks te doen naast een oude slapende kerel. De armen liggen naast haar lichaam. Ze is weer ondergedoken in haar zonnebad. Na een paar minuten tilt ze kort haar hoofd op waarbij ik in een flits haar ogen zie, dan legt ze haar gezicht op de andere zijde. Met haar handen plukt ze aan de zomen van haar slipje dat strak om haar dijen sluit. Zit het ongemakkelijk, denk ik, en waarom dan wel? Ik begin me steeds hitsiger te voelen. Daar ligt een vrouw te wachten tot ik de stap neem en ik weet niet hoe ik het moet aanpakken. Ze licht even haar hoofd op, ze kijkt, niet echt naar mij maar ik weet dat ze kijkt of ik er nog ben. Toch was er een lachje op haar gezicht, was het voor mij bedoeld of zo maar? Zo te zien een gewone strandgebeurtenis, toch weet ik dat ze aan mij denkt.
In gedachten tracht ik mijn aandacht zo krachtig mogelijk op haar te vestigen. Ik probeer een beeld op te roepen van haar ontblote lichaam. Aan haar bewegingen zie ik dat ze onrustig wordt; haar voeten bewegen in het zand, ze tekent bogen in het zand met haar tenen. Ze richt haar hoofd op en kijkt rond, expres vermijdend in mijn richting te kijken. Er bestaat geen beter manier om aan te geven dat ze me wil zien denk ik. En dan plotseling draait ze zich op haar rug en richt haar bovenlichaam op. Ik zie haar gezicht niet en dat is ook niet nodig want ze weet drommels goed dat ik zonder onderbreking naar haar zit te kijken. Ze ligt plat op haar rug op de baddoek met haar handen op haar buik. Ik zie hoe ze de bovenrand van haar bikinislipje vast pakt. Dan aarzelt ze een moment, het is verschrikkelijk spannend, gaat ze het uit doen? Haar hoofd draait naar links en dan naar rechts, ze spiedt het strand af; is ze de enige of doen anderen het ook? Langzaam duwen haar handen de bovenzijde omlaag, een klein eindje maar, 't is waar, toch is de beweging voldoende om het gebaar te symboliseren. Ze beweegt haar handen nog een beetje verder omlaag en ik zie over haar schouder dat ze een been optrekt, maar dan stopt ze vertwijfeld alsof ze wel verder wil maar 't eigenlijk niet durft.
Het kán ook eigenlijk niet. Het is geen nudistenstrand en er liggen best veel badgasten in haar omgeving. Ik ben het met haar eens, de opwinding van de gedachte is bekoorlijk maar het werkelijk uit doen van dat kleine kledingstukje zou haar goedkoop doen lijken. Hoewel ik haar dolgraag helemaal zonder zou zien, dát wel. Ze draait haar hoofd een beetje en ik denk dat ze vanonder haar wenkbrauwen mij op het bankje nèt kan zien. En als ik nou 'ns opsta en met een grote boog om haar heen loop en haar vanaf de zeekant nader? Hoe zou ze reageren? Als ik aan haar voeten sta en ze mij tegen de zon in zou zien? Wat zou ik zeggen, en hoe zou zij reageren? Dagdromerijen, denk ik in mijn besluiteloosheid. Misschien spreekt ze niet eens een taal die ik begrijp, houd ik mezelf als uitweg voor.
Dan hoef je geen beslissing te nemen hè, zeg ik tegen mijzelf want ik ken die fratsen wel. Op die manier heb ik in mijn leven al tientallen kansen verprutst; en niet alleen met vrouwen. Nu wenste ik vurig dat ik een snelle beslisser was met moed en dat ik me niets zou aantrekken van een mogelijke afwijzing van mevrouw met de lonkende borsten. Ik mijmer maar wat, allemaal gedachten met haar als middelpunt. We willen elkaar, denk ik, maar hoe leg je dat aan? Zou ze alleen zijn, denk ik alsof dat een belangrijk criterium is.
Ik zak languit op het marmeren bankje en knipper met mijn ogen tegen het felle zonlicht. Mij overvalt even de neiging om net als mijn bejaarde buurman de ogen te sluiten en weg te doezelen. Wellicht ben ik dichter bij de bejaarde status dan ik had gedacht. Ik peins over de stappen die ik zou kunnen ondernemen, een echte kerel was allang naar haar toe gestapt en had haar toegesproken, uitgenodigd naar een rustig plekje om haar daar verder op te vrijen en dan natuurlijk naar zijn sportauto en een modern peperduur appartement. Jammer, ik ben zo niet, maar de lust en het verlangen naar een mollig warm, door de zon veel te bruin lichaam, overheerst ook mijn bestaan. Ik probeer aan oude kerels te denken, helpt niet. Dan maar aan de belastingen, helpt ook niet. Ik raak steeds meer opgewonden, maar ik weet dat ik nooit naar haar toe zal durven gaan en een gesprek openen. Dus zal ook deze rijpe appel aan mijn neus voorbij gaan.
Als ik mijn ogen open en na enkele seconden de onscherpte van mijn gesloten ogen weg knipper, zie ik dat ze is opgestaan. Ze heeft haar bh omgedaan en pakt haar spullen bijeen. De handdoek klopt ze uit en rolt die daarna op. Zie je wel, denk ik, ze heeft er tabak van. Ik heb al te lang gewacht, nou hoeft het niet meer. Een soort ontspannen rust daalt over me neer, goddank geen belangrijke beslissingen meer te nemen. Ik maak aanstalten om op te staan en verder te wandelen. Dan kijk ik nog even met een gevoel van; het was toch niets voor mij, te oud of te dik? Of: ze wilde helemaal niets en vond het gewoon hinderlijk dat ik zat te kijken.
Even voel ik me beschaamd, hoe heb ik zo onhebbelijk naar een vrouw kunnen kijken? Het was gewoon een grove inbreuk op haar privacy. Ze slaat een wijde badjas om die ze open laat hangen. Dan stapt ze op en met onzekere schreden beweegt ze zich door het mulle zand in de richting van de boulevard. Over haar schouder hangt een leren tas en in iedere hand draagt ze een grote boodschappentas van stro of riet waarin haar spullen zitten. Ik sta op om mijn weg te vervolgen maar op dat moment zie ik haar duidelijk in mijn richting kijken. Daardoor struikelt ze en valt op een knie in 't zand. Ze krabbelt snel op en loopt met grote passen de kant van de boulevard op. Ik merk dat ze niet in de richting loopt waar een trapje is om het hoogteverschil tussen strand en boulevard te overbruggen. Nee, ze komt regelrecht in mijn richting gelopen.
Nu weggaan zou laf zijn, maar mijn hart begint sneller te kloppen. Ze kijkt niet naar me en draait zich nog een keer half om alsof ze een laatste blik in de richting van de zee wil werpen, ze kijkt ook het strand af, eerst naar het noorden en dan naar het zuiden. Daarna loopt ze naar de plaats waar ik op het bankje zat en plaatst haar tassen voor mijn voeten op de rand van de boulevard. Ze staat vlak voor de meer dan kniehoge rand van wit marmer en kijkt me dan aan.
“Help eens als ge wilt” zegt ze en ik hoor een Vlaams accent.
Nu heeft zij de beslissing genomen. Ik ben blij, opgewonden, ik versta haar taal, de eerste stap werd gezet. Plotseling heeft ze het proces in beweging gezet. Nu wordt het zaak om de dialoog aan de gang te houden. Ik sta op en grijp haar uitgestoken hand zodat ze zich op de rand kan werken. Daarbij legt ze haar andere hand op mijn linker arm. Nog enkele seconden houdt ze die arm vast terwijl ze reeds naast me staat. Een prachtige hand, gebruind, warm, zacht gevoelig. Aan de ringvinger een mooie ring van donker goud met een helderblauwe steen. Het is een hand die ik graag vast wil houden, een hand die een intiem gevoel uit straalt, een hand die ik over mijn vel zou willen voelen glijden. Een hand die kan strelen, kneden en tasten, een hand die wendbaar en soepel zich laat sturen door haar wensen of door die van mij.
Ze ruikt sterk naar zonnebrandcrème en haar huid glinstert zoals de huid van mensen die de jeugd reeds jaren achter zich hebben liggen.
“Die tassen zijn zo verdomd zwaar," zegt ze en vervolgt: “Zou u ze naar de overzijde van de straat willen dragen?”
Ik pak een van de tassen op en merk dat die inderdaad zwaar is. Zij neemt de andere tas en naast elkaar staan we te wachten tot er een opening komt in de verkeersstroom van brommers en scooters. Dan steken we over en ze blijft doorlopen, zodat ik me verplicht voel met die zware tas naast haar te blijven.
“U kunt het verder wel alleen hè?” vraag ik uit een stompzinnig soort netheid en met de bedoeling haar nu aan haar lot over te laten want ik durf het niet echt aan.
“Nee, nee,” redt ze de situatie; “'t is nie ver hè.” en ik begrijp dat ze mijn list om afscheid te nemen heeft doorzien en mij erin heeft gevangen. Ik loop naast haar en luister.
“Hier is 't” zegt ze als we de trap van het grote boulevardhotel naderen.
Het is een hele dure tent waar doorgaans voor het merendeel welgestelde Duitsers wonen. Zou ze ook rijk zijn vraag ik me in stilte af en plotseling valt me een beangstigende gedachte in; 't zal toch geen... Nee daarvoor ziet er te gewoon uit. Trouwens je kan toch altijd “Nee” zeggen als ze om geld vraagt. Ik buk me om de tas neer te zetten maar die bedoeling wordt doorkruist door haar opmerking dat ik de tas toch wel even naar boven kan dragen.
“Nou vooruit dan maar” zeg ik en loop met haar de trap op. Daar zet ik de tas neer en draai me om.
“Wilt ge nie efkens blijven? Ik kan u een biertje aanbieden.”
Ze legt een hand op mijn arm en knijpt er nadrukkelijk in. Ik aarzel en als ik zie dat haar benen mooi gebruind zijn en zonder heuvels en dalen, die op cellulitis wijzen, weet ik dat ik verloren ben. Ze merkt het en gaat me voor naar de liften. Mijn hart klopt zo heftig dat ik niet kan praten, ik zou trouwens ook niet weten wat ik moest zeggen. In haar volgstroom van zonnebrandcrème en een spoortje zweet loop ik met kloppende slapen door de lobby. Ik heb het gevoel dat iedereen aan me kan zien dat ik zo dadelijk diep zal insteken in het mollige lichaam dat vóór me loopt.
In de lift is het stil, een gedempte stilte die de indruk wekt dat we ver, ver weg zijn van de rest van de wereld. Als het gedempte tinggg van de bel klinkt en de liftdeuren zich openen heeft ze nog steeds mijn arm vast alsof ze bang is dat ik weg zal lopen. Ze sleept me mee naar de deur van een van de kamers en staat stil. Uit haar tas haalt ze een kaartje waarmee ze het elektronische slot opent. Een grote lichte kamer, de vitrage voor de schuifdeuren houdt de meeste zon buiten. Het is er stil, gedempt als in de lift, koel door de zacht ademende airconditioning. Ze loopt achter me langs en draait de deur op slot.
“Wat wilt ge drinken?” vraagt ze en als ik niet meteen antwoord vraagt ze “bier?”
Ik wil geen bier, ik wil háár, nu en hevig.
“Geen bier” zeg ik en neem in mijn handen de revers van haar badjas.
Ze glimlacht voldaan en laat zich door mij aanraken, ze wacht gewillig op elke beweging die ik zal maken. Aan de ontspannen spieren in haar lichaam voel ik dat ze zich in elke richting zal laten draaien. Als ik de badjas van haar schouders laat glijden trekt ze eerst haar ene dan haar andere arm uit de mouwen. Ze staat voor me en kijkt naar beneden. Ik voel dat ze haar ogen gericht heeft op de bobbel in mijn broek. De jas valt rond haar voeten en nu glijden mijn ogen over haar lichaam. Ik leg mijn handen op haar heupen en neem de bovenzijde van haar bikinibroekje in de hand. Voorzichtig als om haar instemming te testen druk ik haar heupen in de richting van mijn heupen. Ze vergeet haar voeten te verzetten en maakt een snel kort pasje zodat ze vlak voor me staat als ik mijn handen rond haar billen leg.
Het broekje is zanderig en doordat ik mijn handen over haar rug laat glijden veeg ik de laatste zandkorrels van haar vel. Ik voel me overmoedig, mijn twijfels zijn verdwenen. Het moeilijkste deel, de opening, is achter de rug, nu gaat het vanzelf weet ik. Ik streel de haren uit haar gezicht en licht haar kin op zoals ik honderden keren op de film heb gezien. Ze sluit de ogen. Terwijl ik haar mond kus glijdt mijn hand tussen haar dijen en omvat het natte kruisje. Ze schrikt even maar verplaatst een voet en spreidt haar dijen. Voorzichtig druk ik met mijn hand omhoog zodat de dikke zachte lippen in hun katoenen verpakking mijn hand vullen.
Haar kus wordt heftiger en intiemer, aarzelend glijdt haar tong langs mijn lippen. Als ik die dan binnen laat en zo diep mogelijk opzuig geeft ze zich helemaal over. Als slakken glijden onze tongen langs en over elkaar. Dan glijdt aarzelend haar hand van mijn bovenarm af en zoekt tastend langs mijn lichaam de weg naar die bobbel in mijn lendenen. Als ze vindt waarnaar ze op zoek was, drukt ze, net als ik, zacht en tast de contouren af. Met de hand op haar rug zoek ik de sluiting van haar bikinitopje. Het voelt aan alsof het één geheel is, een sluitinkje kan ik op de tast niet vinden. Dan stel ik me tevreden met het omvatten van een van haar borsten. De rimpelige stof zit nog vol zand, maar de volle borst weegt zwaar in mijn hand zoals alleen een borst kan wegen, stevig door de omsluiting van haar bikinitopje.
Ze duwt met haar lichaam stevig tegen mijn handen, de ene om haar borst de ander tussen haar dijen. Als ik mijn hand, die tussen haar dijen zit, omhoog en in haar broekje breng houdt ze even haar buik in zodat ik de beweging kan maken die ik wil. Onder mijn hand glijdt haar zachte buik, de venusheuvel en het warrige schaamhaar. De omgeving is vochtig. Zee of zij, denk ik en even later weet ik het als ik de volle lippen voorzichtig spreid. Heerlijk, die dichte bos schaamhaar. Wat een weelderige vrouw, alles is groot, vol en overvloedig aan haar. In de kamer is het doodstil, alleen het geluid van kleding die onder onze handen fluistert verraadt iets over de intimiteiten die hier plaatsvinden.
Het is zalig. Het is zó opwindend om deze vreemde vrouw te betasten en haar langzaam heter te voelen worden, dat mijn oorspronkelijk vrees voor de onbekende situatie is omgeslagen in een gevoel van uiterste opwinding en voldoening. De buitenwereld met alle regels die daarin ons gedrag bepalen is ver weg. Als ik onder de stevige stof van haar bh voel hoe haar tepel verstijft, probeer ik opnieuw de bh los te maken. Ik wil dat bruine vel, die volle tiet op mijn handen wegen. Ik wil mijn vingers laten rollebollen met de stevige, naar vrijheid hunkerende tepel. Ze merkt het en laat me los om zelf haar bh te ontsluiten; terwijl ze de handen achter haar rug beweegt blijft ze ritmisch op mijn hand rijden zodat de drijfnatte schaamlippen steeds gemakkelijker over mijn vingers glijden.
Even later valt de bh losjes om haar borsten. Ze laat het dingetje zo hangen en brengt een hand van bovenaf in mijn broek. Nu heeft mijn andere hand vrij spel en streelt en kneedt, rolt en plaagt de volle borsten. Ze zijn zoals ik me had voorgesteld; vol en erg zacht, al lang niet meer met de stevigheid van de jeugd maar warm en gul en groot genoeg voor mijn beide handen. In die zachte warme borst richt zich harder en harder een grote taaie tepel op. Ik schuif een bandje over haar schouder, ze trekt haar arm eruit en laat het kledingstukje op de grond vallen.
Dan zoekt ze mijn hand. Die andere, die tussen haar dijen, en samen bewegen we het broekje in de richting van de andere kledingstukjes. Ze stapt uit haar broekje en ik houd haar op afstand. Ze kijkt naar mijn ogen terwijl ik haar lichaam bekijk. De volle tieten hangen lonkend boven haar dikke ronde buik die naar beneden onder het blonde schaamhaar tussen haar benen verdwijnt. De jeugdige schoonheid is vér te zoeken maar daarentegen heeft ze een lichaam om mee te spelen, van te genieten, mijn lusten op bot te vieren.
Zij wil neuken en ik wil neuken, zo lang en wellustig mogelijk. Ze is niet nauw of gevoelig. Preutsheid verwacht ik niet, haar kut is letterlijk drijfnat en wijd genoeg om heerlijk gemakkelijk elke beweging in te maken die denkbaar is. Eindelijk een kut waarin mijn ballen zo nodig ook passen. Ik besef dat het een geschenk uit de hemel is, onverwacht en helemaal voor niets. We geilen ons aan elkaar op, zonder beperkingen, zonder verplichtingen. Ik realiseer me hoe uitmuntend de situatie is, ze kent mij niet en ik ken haar niet. We willen elkanders lichaam gebruiken en plezier maken. Ik hoop vurig dat ze niet halverwege zegt: “Dat kan niet hoor, of zul je oppassen?” Of nog erger; me weg duwen op 't moment dat ik klaar kom.
Mijn gedachten vervagen weer en wellustige neigingen krijgen de overhand. Ik leg een hand achter haar dijbeen en beweeg die hand naar haar knieholte. Ze begrijpt wat ik wil en tilt haar been op. Nadat ik haar been om mijn dijbeen heb gelegd, betast ik de achterzijde van haar dikke stevige dijbeen en voel mijn weg naar haar warrige heiligdom. De grote ruime spleet is nat en heet, haar schaamlippen gezwollen en stijf. Mijn vingers hebben de ruimte en bewegen zich moeiteloos in haar vagina heen en weer. Ik haal mijn hand tevoorschijn en ruik aan mijn vingers. Ze is waanzinnig nat en het is geen incontinentie. Nee het is puur geil, glad en reukloos. Onze monden vinden elkaar en ik begin elk gevoel voor rede te verliezen.
“Hoe wilt ge het?” vraagt ze fluisterend.
“Kleed me uit,” zeg ik terwijl ik haar omarm zodat ze niet kan omvallen. “Eerst gewoon,” zeg ik hees van spanning.
Haar hand schiet in mijn broek en ze begint me af te trekken. Met de ander maakt ze mijn broek los en duwt dan met beide handen mijn lange strandbroek naar beneden. Ik stap eruit en voel nu haar beide handen rond mijn stijve. Even later omvat ze mijn zak en kneedt me zacht zoals ik haar eerder deed. Dan duwt ze mijn slip naar beneden en als ze mijn naakte pik in de hand neemt ontbloot ze mijn eikel, slaakt een zucht en buigt haar hoofd. Met één hand veegt ze de loshangende haren uit haar gezicht en meteen daarna sluit ze die hand weer als een vogelnest om mijn zak.
Ik laat haar been los en geef haar de ruimte zodat ze haar mond om mijn eikel kan sluiten. Ze gaat heel diep, en drukt gelijktijdig met haar hand mijn ballen op. Haar handen glijden in rondjes over mijn billen, precies zoals ik zo graag doe bij vrouwen. Vluchtig laat ze een vingertop tussen mijn billen glijden, spreidt ze en plukt aan de korte haartjes. Ze houdt mijn pik in haar mond en pas na enkele seconden, of misschien wel langer, richt ze zich op en kust me. Dan trek ik snel mijn shirt uit en we glijden in elkaars armen. Het is slechts een kwestie van de juiste bewegingen zodat ik even later in haar omhoog glijd tot ons schaamhaar zich vervlecht tot een knisperende veerkrachtige massa. De bewegingen die we maken gaan eindeloos door terwijl onze handen elke plooi, elke opening in ons lichaam betasten en onderzoeken. Af en toe trek ik me terug uit haar om meteen daarna weer de vochtige warmte van haar wellustige lichaam op te zoeken.
Onze knieën raken elkaar, onze lippen zijn beurs en haar tepels strelen die veel kleinere van mij, als ik na lange aarzeling ook de langste plooi van haar lichaam aftast en voorzichtig druk op die ene plek. Ik voel hoe de spieren zich even samentrekken.
Dan maakt ze haar mond los en zegt: “Ge kunt alles doen wat ge wilt, verstaat ge?”
Ik versta, maar weet ze wat ik wil? Als ik mijn vingertop harder tussen haar dikke billen duw en ze schudt haar kont heen en weer, weet ik dat het niet is om mijn vinger af te schudden. Haar bewegingen maken dat ik de weerstand die de toegang belette doorbreek. Dan laat ik mijn pik ontsnappen en houd haar even op afstand. Vragend kijk ik haar aan, ze buigt zich en sluit haar mond om mijn paal. Dan draait ze zich om en drukt haar gleuf tegen mijn pik. We worstelen en bewegen wat en dan doorboor ik haar opnieuw, moeizamer en pijnlijker, maar met de zelfde ritmische bewegingen. Ze kent haar lichaam goed, langzaam beweegt ze zich zodat ik dieper en dieper verdwaal in die onbekende ruimte. Steeds harder drukken haar billen in mijn liezen en nog steeds glijdt mijn trots verder in die eindeloze kronkelende tunnel. Mijn handen liggen rond haar heupen en dat bevalt haar niet want ze draait haar hoofd en gebiedt: “neem mijn memmen.”
Zoveel Vlaams ken ik wel en voldoe aan haar verzoek.
Dan komt het moment dat de limiet van mijn onderzoekingstocht is bereikt. Ze pakt een van mijn handen en brengt die naar haar kroeshaar. Als ik haar kittelaar vind gaan we op weg. Het ritme wordt heftig, de snelheid neemt toe, de stoten krachtiger en dan plotseling, na lange tijd vrijen, houdt ze de adem in en voel ik hoe krampachtige spiertrekkingen mijn lat in hun greep nemen. Seconden verlopen, dan vraagt ze fluisterend of ik klaar ben.
Als ik ontken spoort ze me aan: “Laat 't maar komen, ge moet nu komen.”
En dan, met haar hulp, huppel ik naar mijn eindpunt.
Voorzichtig om geen beschadigingen te veroorzaken maken we ons los. Ik bekijk mijn gereedschap terwijl ze zich omdraait en de lange slapjanus voorzichtig optilt en onbruikbaar uit haar hand laat vallen. De airco blaast koude lucht, nu pas voel ik hoe koud. Ik neem haar hand en trek haar naar de badkamer waar we een lang en heet “stortbad” nemen.
“Douche” zeg ik.
“Da's wat anders” zegt ze.
Ik lach want ik weet wel wat ze bedoelt. Na het stortbad laten we het bad vol lopen en gaan ontspannen liggen. Praten heeft weinig zin, ik streel haar en kus de tenen met de roodgelakte nagels. Kleine kromme, mollige, tenen aan een gebruinde gladde voet van een been dat ver opgetrokken een bijna blik gunt in haar intiemste delen. Als ik vraag of ik haar mag bekijken tilt ze het been op en legt het over de rand van het bad. Ze spreidt haar benen zo wijd mogelijk. Ze heeft een grote kut, de kleinere schaamlippen zien er gerafeld en gebruikt uit en haar clitoris is groot met een klein eikeltje dat onder een stukje voorhuid uitsteekt.
Ze staat toe dat ik haar lippen verder spreid en mijn wijsvinger in haar vagina laat glijden. Het is heel zacht en glad en ze vind het kennelijk prettig want ze draait haar kont langzaam heen en weer.
“Elke vrouw ziet er anders uit” zeg ik als verklaring en dan plaatst ze het been weer onder water.
Na een poosje zegt ze: “Ge moet er vandoor, mijn man komt zo thuis.”
Die vraag had ik al eerder willen stellen maar de gebeurtenissen sneden me de pas af. Dus ze is hier niet alleen.
“Ik moet ook naar huis,” en ze kijkt me vragend aan.
“Ja,” zeg ik en weet dat haar ongeuite vraag is beantwoord.
Ze vraagt hoe lang ik blijf. “Kun je morgen?” vraagt ze.
“Misschien.” antwoord ik en denk aan het verraad en aan de verleiding.
Ik ben zwak maar maal daar niet om. Ze weet het en buigt zich zodat ze het enige wapen dat ik in de strijd wierp kan strelen.
“Ik zal op je wachten op het strand, zie maar.”
Daarmee is het gesprek afgesloten en voeren we het afscheidsspel uit dat bestaat uit drogen en het uitwisselen van de laatste kussen, die slechts een vage afspiegeling zijn van de inleidende verkenningen. Ze wil mijn haren kammen, en streelt mijn gezicht. Het voelt aan als liefde, maar ik weet dat het weemoed is. Weemoed naar lang vervlogen jaren en duizend gemiste kansen. Het is de troost van eenzamen. En dan als een werkelijk afscheid druk ik haar nog een keer tegen me aan. De nabijheid van haar warme mollige lichaam doet een explosie van begeerte plaatsvinden. Ik neem haar nog een keer en stoot mijzelf in een razend tempo naar de verlossing. Ze kan me niet bijhouden en straft me met een pets op mijn bil.
“Bewaar nog wat voor morgen?” plaagt ze en helpt bij het aankleden.
Als ik in de gang loop naar de lift komt mij een man tegemoet met een badjas in de zelfde kleur als die van haar. Hij is grijzend, en groet me. Ik groet terug en bij de lift kijk ik achterom. Het is haar man.
De volgende dag vind ik een excuus om de middag alleen door te brengen. Ik vind haar op dezelfde plek aan het strand. Als ze me ziet aankomen staat ze op, ze klopt de doek uit en doet haar badjas om. Deze keer knoopt ze die dicht. Ik wacht op het randje van de promenade, we verliezen geen tijd. Naast elkaar lopen we het hotel binnen en nemen de lift naar de verdieping waar ze haar kamer heeft. Eenmaal in haar kamer neem ik haar in mijn armen en korte tijd vrijen we tot ze mijn broek los maakt en ik mijn naakte degen tegen haar bikini druk. Met mijn hand schuif ik het broekje opzij en neem haar door de vrijgekomen ruimte. Ze vindt het opwindend, zo door de opening van haar kleding. Het maakt de gebeurtenis spannend, stiekem een beetje als vroeger achter het fietsenschuurtje. Dat laatste denk ik want we praten er niet over.
Het is anders deze keer, minder opwindend, minder spannend want we weten immers wat er gaat komen en daarom verzinnen we een andere manier van vrijen. Na enkele verkennende stoten die uitsluitend dienen ter verhoging van mijn eigen genot maak ik me los en laat haar achterover op haar bed zakken. Ik trek alle dekens los en gooi die opzij zodat we op de dunne witte lakens van het brede bed ons spel kunnen spelen. Op mijn knieën kom ik over haar benen zitten en pak het kleine broekje en terwijl ze hulpvaardig haar benen bijeen houdt wriemel ik het strakke kledingstukje naar haar voeten. Dan til ik haar benen op en druk mijn mond tegen de samengeknepen lippen. Als ik haar benen spreid zuig ik alles op wat ik in mijn mond kan nemen. Ze houdt de adem in en kreunt zacht. Het smaakt ziltig en tussen mijn tanden knapperen zandkorrels. Haar lippen zijn glad als aal en dat komt niet van het zeewater.
Dan spelen we, heftig en agressief, knijpen elkaar, en bijten voorzichtig in die allerzachtste delen. Over elkaar heen rollend nemen we beurtelings en soms samen onze intiemste delen in de mond. Heftig pijpt ze en als ik laat horen dat het menens wordt kijkt ze op.
“Doorgaan?” vraagt ze met haar zachtste G.
“Ja,” kreun ik.
Dan onderga ik de beste blowjob die ik ooit heb meegemaakt tot mijn zaad borrelend en stotend wordt afgetapt. Geen druppel laat ze verloren gaan en als het over is kronkelt ze over me heen en kust mijn mond. De kleverige lippen laten me proeven wat zij proefde. Haar mond doet pogingen mij op alle plaatsen tegelijk op te zuigen. En om haar tegemoet te komen laat ik haar mijn hand berijden. Eerst een, dan twee, drie vingers neemt ze op en vraagt hijgend om mijn duim op haar kittelaar. Dan, als kroon op het werk, vraagt ze om mijn pink in haar gat. Ze kust me niet langer meer, heeft haar rug gekromd, berijdt als een vlot de golven van haar passie, kronkelt op en neer roept: “oh god, oh god” en komt dan verkrampend klaar.
Na afloop doen we het rustig aan en met inzet van alle ervaring waarover we beschikken. Je weet wel, de gewone manier die toch altijd weer de meeste bevrediging schenkt omdat je het zo lang kunt volhouden. Al die andere dingen zijn als liflafjes voor en na, dit is onze hoofdmaaltijd. Vakkundig bereid en zwaar als Vlaamse hutspot maar o zo vertrouwd, zodat we na afloop volkomen bevredigd elkanders buik strelen en lachen om het kietelende gevoel. Met zijdezachte vingers trekt ze me af, niet om klaar te komen maar gewoon vanwege het lekkere gevoel. Ik plaag haar met mijn vingers en ze demonstreert haar spierkracht die bijna in staat is mijn vingers vast te houden. En omdat al die aanrakingen toch weer leiden tot opvlammend vuur doen we het nog een keer tot de spieren in mijn onderbuik pijn doen. Als ik uitgeput op haar plof en zo blijf liggen om op adem te komen zegt ze: “Blijf zo maar liggen, ik zal je eens masseren.”
Ze schuift een kussen onder haar heupen en vouwt haar handen onder haar hoofd.
“Steun maar op je armen” zei ze en daarom richt ik me op zonder uit haar te glijden.
Opeens voelde ik hoe haar onderlichaam aan 't werk gaat; ze wiegt haar heupen traag heen en weer en trekt ritmisch haar kringspieren samen. Ze ligt er zo rustig bij dat het is alsof haar onderlichaam een eigen leven leidt terwijl haar bovenlichaam uitrust. Ze houdt haar blik onafgebroken op mijn gezicht en aan de kleine trekkingen rond haar neus en bovenlip kan ik zien dat het heel inspannend voor haar is. De bewegingen die ik binnen in haar waarneem zijn zacht en subtiel en tonen niet de minste overeenkomst met de heftige krachtsinspanning die ons eerder naar een hoogtepunt dreef. Pas als ik zelf langzaam heen en weer schuif op haar heupen wordt het gevoel bijna ondragelijk zalig.
Ze moet mijn bewonderende blik hebben begrepen want ze zegt: “Dit doe ik niet voor iedereen.”
En dan laat ik me weer op haar zakken en verberg mijn gezicht in haar door de zon gebleekte stugge haren.
Ik merk dat ze vermoeid raakt en omvat haar stevig met mijn armen. Dan rollen we samen om tot ze op me rust. Als ze zich opricht op haar armen gaat ze opnieuw aan 't werk en nu worden de bewegingen onstuimiger en de blik in haar ogen glazig tot ze in elkaar zakt en haar onderlichaam op eigen kracht de vervulling van haar begeerte tot stand brengt. Na enige tijd haar rug gestreeld te hebben vraag ik hoe ze dat voor elkaar krijgt.
“Voor mij is dat gemakkelijk” zegt ze en dan vraagt ze hoe ik heet.
“Repelsteeltje” zeg ik en we lachen om de onzin.
“Hoe heet gij?” vraag ik in mijn beste Vlaams.
Ze lacht en omdat ze één arm tussen ons heeft gewrongen knijpt ze zacht in mijn zak.
“Cinderella” zegt ze.
En dan kus ik haar omdat ik haar plotseling verschrikkelijk lief vind. En dat is wederzijds.
Plotseling is daar geheel onverwacht die alles verterende liefde zonder naam en zonder verplichting. Ik geef haar troetelnaampjes en ze noemt me “mijn jongske.”
We praten onzin; “Ik laat je nooit meer gaan.”
“Ik zou willen sterven met jou in mijn armen”
“Laten weg vluchten of samen de zee in lopen”
Die passie is een genot maar gelukkig van korte duur; “Ik zal je nooit vergeten” Overbodige woorden, zoiets vergeet geen mens. Dan rusten we en beperken ons tot strelingen. Daarna de routine: wassen, haren kammen, mijn zak strelen; “Kom je weer?”
“Ik weet het niet”
“Zal ik bij jou komen?”
“Vannacht op het strand?”
“Heb je dat wel 'ns gedaan?”
“Nee, maar ik wil wel eens met jou.”
Ik denk na over haar woorden, ik wil best wel, maar hoe?
“Kan niet, onmogelijk, hoe moet ik weg?”
“Nog één keer dan, alsjeblieft! Overmorgen vertrekken we.”
Ik heb pijn in mijn kruis maar die laatste opmerking werkt door tot in mijn liezen en de passie is nog niet helemaal weggeëbd. De laatste razende afsluiting van die onzinnige behoefte die ons idiote dingen laat zeggen en doen. Met onze monden op elkaar kom ik in haar. Het schuurt en is pijnlijk, maar eenmaal diep in haar drukt ze met de hand mijn zak op, rolt met haar vingertopjes mijn ballen tussen haar schaamlippen heen en weer, seconden later komen we beiden op het zelfde moment klaar.
Als ze mijn pik voorzichtig uit haar flamoes trekt hangt hij lang en half slap schuin naar beneden. Ik druk mijn hand onder tegen haar kut en voel ons zaad in mijn hand glijden. We kussen elkaar en ik leg mijn kleverige hand op haar borst. Die zelfde borst die zacht uitdijt als ze op haar rug ligt, rust zwaar op mijn hand.
We kleden elkaar, na elk kledingstuk omhelzen we elkaar. Voor ik haar het slipje help aandoen liggen we nog even op elkaar. Als afscheid druk ik mijn mond tegen haar schaamlippen en proef de zilte smaak van ons geluk. Dan glijden mijn lippen omhoog door het blonde Vlaamse haar en drukken een kus op haar navel. De zachte donzige buik kust mijn wangen. Ik houd het slipje omhoog en ze tilt een been op. Ik leg de beenopening van het slipje om haar voet, voel de eeltige zool op mijn hand. De zool van de voet van het onderbeen van het dijbeen, die brede veilige superhighway van belofte naar het casino zonder nieten met die éne giga jackpot.
Waarom overleven we het geluk? Het zou toch eigenlijk het einde moeten zijn. God, wat een prachtige dood om te sterven samen met haar die me in de hemel deed belanden, in plaats van afscheid te moeten nemen. Dan tilt ze de andere voet op. De aanblik van haar kleverige piekharen rond die brede spleet wordt me te veel, ik zuig me voor 't laatst vast tegen haar geheime wapen om de laatste druppels ei-achtig, zoutig, glad, schuimige oersoep over mijn tong te laten glijden. Mijn lippen worden glad en kleverig als die van haar, ik voel de vingers door mijn haren. Zacht drukt ze mijn gezicht tegen haar flamoes. Mijn voorhoofd in haar buik gedrukt, lik ik voor 't laatst dat kleine mannetje in die grote vrouw.
Eindelijk maak ik me los en kus haar gezicht om me te helpen terug te keren naar de dagelijkse wereld. Dán langzaam, met weemoed in mijn hart, laat ik het broekje over haar benen omhoog glijden. Even wipt ze haar kont op en dan is het voorgoed ten einde. Inpakken en wegwezen, weemoed en gevoelens van naderende eenzaamheid overvallen me. Godzijdank laten we ons niet verleiden tot het doen van beloften. Daarvoor zijn we oud genoeg of misschien wel te oud.
Als bezadigde volwassenen verlaten we het hotel; zij gaat rechtdoor naar het strand, ik linksaf naar het noorden.
© Miel 2006
