1
Sanne en Tamara kenden elkaar vanaf de middelbare school. Ze hadden daarna dezelfde studie gedaan, aan dezelfde universiteit, waar ze een jaar geleden ook gelijktijdig waren afgestudeerd. Het toeval wilde dat ze daarna ook nog eens snel een leuke baan vonden. Nota bene bij hetzelfde onderzoeksbureau! Nu ze geen student meer waren en het ‘echte’ leven zich aandiende, vonden ze allebei dat de wilde tijden voorbij moesten zijn. Wat ook betekende dat ze niet meer in een haveloze kamer wilden wonen maar een trapje hoger, in een eigen appartement. Het salaris dat ze verdienden, 1500 euro netto, bleek echter niet genoeg om iets te vinden dat echt leuk was. Wat al snel tot de conclusie leidde dat ze samen meer kans zouden maken. Inderdaad waren ze toen binnen no-time op een geweldig appartement gestuit, een volledig opgeknapt en gerestaureerd oud pand in hartje Den Haag, met alle voorzieningen en geneugten voor de deur. Met een eigen opgang, luxe badkamer, en in de woonkamer twee erkers als extra verrassing, voldeed het aan meer eisen dan ze vooraf gesteld hadden. Hetzelfde gold voor de slaapkamers, één aan elke kant van de woonkamer, met een eigen gangetje ernaartoe. Erg prettig, voor als een van hen eens een date mee wilde nemen. Wat overigens tot op heden nog niet een keer was gebeurd.
Het eerste halfjaar was er geen enkel probleem. Ze konden de huur gemakkelijk betalen en dan nog bleef er ruim genoeg over voor al het andere. Tot het noodlot toesloeg. Het bureau waarvoor ze werkten kreeg veel last van de economische crisis. Uitgevoerde opdrachten werden niet of niet op tijd betaald, er kwamen ook veel minder opdrachten binnen, waardoor het moest inkrimpen. Om een lang verhaal kort te maken, Tamara en Sanne verloren hun baan. Gelukkig hadden ze kans gezien om binnen een week, apart van elkaar, iets anders te vinden. Alleen waren dat banen tegen het minimumloon en dan ook nog eens voor slechts 24 uur. Ofwel ze leverden er samen meer dan 1600 euro op in. Het gevolg daarvan was dat ze niet meer konden rondkomen. De onbetaalde rekeningen stapelden zich in rap tempo op, waaronder ook die van de huur. Noodgedwongen moesten ze de aanmaningen om te betalen telkens negeren en zo liep de achterstand uiteindelijk op tot drie maanden. Nu bleek dat de huisbaas een incassobureau had ingeschakeld om de achterstallige huur te innen en hun tegelijkertijd per aangetekende brief de huur had opgezegd. Over twee weken dienden ze de woning ontruimd te hebben.
"Wat nu?" vroeg Tamara terneergeslagen, nadat ze de brieven gelezen had. "Ik ben gek om ons plekje."
"Anders ik wel. Zoiets als dit, vinden we nooit meer," antwoordde Sanne, terneergeslagen.
"Zouden we niet toch nog ergens geld vandaan kunnen halen?”
Moedeloos Sanne haalde haar schouders op. "Geen idee. We hebben niets om te verkopen en al onze reserves zijn op. Mijn familie heeft al een paar keer bijgesprongen, die van jou ook, dus dat kan ook niet. Geen geld, een dom baantje, en nu ook geen thuis meer, we zitten echt diep in de shit."
“Wat kunnen we doen? Is er echt niet iets of iemand die ons iets zou willen lenen?”
“Weet je, ik geloof niet dat dat ons uit de brand zou helpen. Nee, het lijkt me beter om te gaan praten met de huisbaas. Om te kijken of er niet toch nog iets te regelen valt.”
“Eww, die engerd. Volgens mij heeft dat geen enkele zin, die wil vast niet naar ons luisteren.”
“Niet geschoten is altijd mis. Of heb jij een beter idee?” was daarop de simpele reactie van Sanne, die stilletjes al besloten had om maar meteen de koe bij de horens te pakken. “Ik ben zo terug, ik moet even een boodschap doen,” riep ze daarom tegen Tamara.
Op exact hetzelfde moment dat de Sanne de telefoon op tafel gooide, deed twee straten verderop Reinier, de huisbaas, hetzelfde. “Acht kamers en vier appartementen! Elf huurders die op tijd betalen, maar deze twee meiden…” schudde hij zijn hoofd. Zelf was hij altijd erg strikt in zijn verplichtingen, ook als het op onderhoud en reparaties aankwam, en van zijn huurders verwachtte hij hetzelfde. Omdat het twee lekker wijven waren had hij ze nota bene zelfs nog een maand extra de tijd gegeven om te betalen, iets wat hij anders nooit deed. Vooral die blonde was een lekker ding. Een lekker kontje had ze, dat precies het juiste tegenwicht gaf aan haar weelderige tieten. Die andere zag er misschien beter uit, met haar mooie slanke benen en een kleiner kontje, haar zou hij bijvoorbeeld wel eens in hakjes en kousen willen zien, maar die ene was toch wel zijn favoriet. Met een miniem verschil, dat wel. Maar het hield een keer op. Afspraak was afspraak, contract was contract. “Jammer, maar helaas, ik gooi ze eruit,” mompelde hij, overeind komend omdat er aan de deur werd gebeld.
“Kijk, kijk, wie hebben we daar. Heb ik jou niet net aan de telefoon gehad?” schamperde hij, bijtend, toen hij zag dat de blonde met de flinke tieten was.
De botheid en het cynisme prikten een deukje in het zelfvertrouwen van Sanne. Net als zijn priemende ogen, die haar leken uit te kleedden. Dit ging niet gemakkelijk worden, besefte ze, maar ze slikte de ongerustheid weg. Per slot van rekening was de hele situatie toch al klote. “Dag mijnheer Tas. Ja, ik dacht ik kom eens even praten. Misschien dat we dan tot een oplossing kunnen komen. Mag ik binnenkomen?” vroeg Sanne ongemakkelijk.
Reinier stond in tweestrijd. Wat viel er nu te bepraten, het was toch duidelijk genoeg? Het incassobureau was ingeschakeld en de huur was opgezegd, alles conform de bepalingen in het huurcontract. “Hm, nou, kom maar binnen dan,” knikte hij, niet al te toeschietelijk, maar innerlijk verheugt dat hij de gelegenheid kreeg om een paar momenten naar dit lekkere ding te kunnen kijken.
Opgelucht dat ze over de eerste drempel was, figuurlijk en letterlijk, volgde Sanne hem naar binnen, de woonkamer in.
“Nou, laat maar horen wat je te zeggen hebt,” zei hij, terwijl hij zich in een diepe fauteuil liet zakken.
Hij had haar niet uitgenodigd om te gaan zitten dus bleef Sanne halverwege de kamer staan, bedremmeld, zonder zich raad te weten met haar houding. Zijn norse, ontoeschietelijke houding, zijn ogen ook, die ongegeneerd over haar lichaam dwaalden, maakten dat ze zich erg ongemakkelijk voelde. “Mijnheer Tas, eh, het is allemaal niet gelopen als we gedacht hadden. Door de crisis hebben we onze baan verloren en-”
“Ik hoor het al, houd maar op,” onderbrak hij haar, met opgeheven hand. “Luister schat, de crisis raakt iedereen. Ook mij. Feit is dat jullie me 3600 euro schuldig zijn. Tel daarbij de huur van de maand die loopt, en dat maakt 4800 euro. Dat is veel geld. En dan hebben we het nog niet gehad over de maanden hierna. Hoe jullie denken die huur wel op tijd te kunnen betalen?”
Sanne slikte en voor het eerst voelde ze tranen komen, die ze verbeet. “Maar is er dan niets wat u kunt doen, wat wij kunnen doen? Wat zijn de mogelijkheden, mijnheer Tas, is er niet een of andere regeling te treffen?” bedelde ze.
Goede daden worden zelden uitgevoerd voor persoonlijk gewin of egoïstische motieven. Mensen doen goede daden om anderen te helpen, ze profiteren hooguit van de voldoening dat die ander beter af is. Soms echter komen deze twee begrippen samen, waarmee de betekenis van het woord ‘kans’ ontstaat. Reinier was een rationele, zakelijk ingestelde man, nors, streng en ongevoelig ook, maar dat maakte van hem nog geen onmens. Toen hij bij Sanne een lip zag trillen ontdooide hij enigszins van binnen, wat overigens van buiten niet was te zien, en hij vroeg zich af of er niet toch een manier was om haar, en die andere meid natuurlijk, uit de brand te helpen. Hij was geen altruïst, dus paste het niet in zijn denkkader om zomaar huurders te gaan subsidiëren. Een opportunist was hij echter wel en dus rook hij zijn kansen.
Om als weduwnaar aan ‘zijn gerief’ te komen bestelde Reinier al twee jaar elke vrijdagavond een (ander) meisje. Altijd voor twee uur, à € 150, = per uur, waarvoor hij twee keer klaar mocht komen. Veel geld natuurlijk maar dat vormde geen probleem, euro’s had hij genoeg. Meer zelfs dan hij met zijn sobere levensstijl ooit zou opmaken. Daar zorgden de inkomsten uit de verhuur van zijn panden wel voor. Nog los van het feit dat er op de bank een spaartegoed stond van bijna zeven cijfers. Hoewel het redelijk oké was, de seks met hoertjes, zeker als er een nieuwe gestuurd werd, haatte hij het dat lang niet alles mocht en dat condooms vereist waren. Wat als hij van deze situatie een win-win situatie zou kunnen maken? Wat zouden ze daarvoor overhebben? Wat als hij dit lekker blonde wijf EN haar vriendin zover zou kunnen krijgen dat zij op de vrijdagavonden zouden komen, op zijn condities, in plaats van een hoertje? Hen daartoe dwingen kon of wilde hij natuurlijk niet, maar wat als hij hun gewoon een zakelijk voorstel doen?
“Ik zou het niet weten Waar denk je aan, schat? Ik bedoel, aan wat voor regeling ter waarde van bijna vijfduizend euro denk je?” vroeg hij, terwijl zich in zijn brein een enorm creatief proces aan het afspelen was.
Het was Sanne niet ontgaan dat hij nu al twee keer schat had genoemd. “Ik weet het niet. Nog niet althans. Alsjeblieft mijnheer Tas, zet ons alsjeblieft niet op straat. Geef ons nog even de tijd, we zullen echt een manier vinden om alles te betalen,” vroeg Sanne, smekend nu, maar ondertussen ook met een vaag, knagend, onrustig gevoel in haar buik.
“Nee, helaas denk ik niet dat ik iets voor jullie kan betekenen,” speelde Reinier het nog steeds hard, maar met zijn blik nu alleen nog maar gefocust op haar weelderige boezem. “Tenzij we natuurlijk denken over betaling op andere manieren,” speelde hij zijn troef, met zijn handen gespreid in een gebaar dat pretendeerde dat hij het ook allemaal niet meer wist.
“H-hoe bedoelt u,” vroeg Sanne, met grote ogen, terwijl het knagende gevoel in haar buik veranderde in een gevoel van misselijkheid.
Zijn blik, diep en duister, trok zich los van haar borsten en richtte zich op haar ogen, om zich dan toch weer op haar boezem te focussen. Sanne zag dat hij ondertussen zijn lippen likte, wat haar de koude rillingen bezorgde. Gek was ze natuurlijk niet, dus wist ze al waar dit naartoe zou gaan. Ze weigerde het alleen te geloven. Dit is niet waar, dit gebeurt niet echt, zei ze in stilte tegen zichzelf.
Reinier hielp haar echter uit de droom. “Als je nou eens even bij me komt zitten… wie weet kunnen we het dan over een regeling hebben,” zei hij, met een wolfachtige grijns en met veelbetekenende tikjes op zijn knieën.
Van schrik slaakte Sanne een kreet. Dit was te erg! Toch onderdrukte ze de eerste reactie om weg te rennen. Omdat haar brein de mogelijke kansen en bedreigingen calculeerde, vergelijkbaar met het proces wat eerder ook bij Reinier plaatsvond. Als studente had ze in de kroeg wel enige ervaring opgedaan met oudere mannen. Het was vaak genoeg een spel geweest om met ze te flirten, zodat ze de drankjes betaalden, om ze vervolgens vriendelijk af te wimpelen. Dat zou met deze kerel toch ook moeten lukken? Wat als ze met zo een ‘regeling’ genoeg tijd zou winnen om een andere, betere oplossing te vinden? Een andere baan misschien, die beter zou betalen. Zou ze hem, samen met Tamara, aan het lijntje kunnen houden? Hoe meer ze daarover dacht, hoe meer ze tot de slotsom kwam dat het zou kunnen werken. Dat kalmeerde haar, hoewel de vernedering bitter bleef smaken.
Sanne knikte, zonder hem aan te kijken of zich te verroeren. ”Nou, kom hier dan,” hoorde ze hem zeggen
Nog steeds aarzelde ze echter. “Voor een meisje in jouw situatie ben je wel erg traag,” klonk het koud. “Vergeet het maar, schat, donder maar op. Op deze manier heb ik er geen zin in.”
“Nee, wacht…” riep Sanne, terwijl ze zich in beweging zette.
Toen ze eenmaal op het puntje van zijn knieën zat, als een amazone, met haar benen stevig bij elkaar, onwennig en stijf, legde Reinier een arm om haar middel en de ander op een been. Waardoor Sanne nog meer verstijfde en ze hem in stilte allerlei verwensingen begon toe te werpen. Schoft! Gore klootzak! Vieze, vuile, klerelijer! Vies oud mannetje! Desondanks slaagde ze erin om een flauwe glimlach op haar gezicht te toveren.
“Goed zo liefje, heel verstandig van je. Nou, laten we het eerst maar op een rijtje zetten. Het klopt toch dat we het over de huurachterstand hebben EN over de huur voor de komende tijd?”
Strak voor zich uitkijkend gaf Sanne hem een bevestigend knikje. Natuurlijk voelde ze dat de hand om haar middel zover was opgeschoven dat de vingertoppen tegen de zijkant van haar borst aandrukten. Ze deed echter haar best om het te negeren.
“Klopt het dat we het dan hebben over een schuld van 4800 euro, deze maand meegerekend, en een onbekend aantal maanden voor de huur?”
Pas na weer een knikje van haar ging hij verder. “Misschien heb ik dan een deal voor je. Kijk, ik ben een alleenstaande man, gezond en vitaal, met bepaalde behoeften. Als jullie de vrijdagavonden hier doorbrengen, van zeven tot twaalf, om mij twee keer klaar te laten komen, scheld ik jullie de helft van de huur kwijt. Net zolang tot jullie het weer zelf kunnen opbrengen. Daarbovenop ben ik bereid om zes maanden lang elke maand 800 euro op de schuld te verminderen. Maar daar zullen jullie dan wel heel erg je best voor moeten doen. Want voor dat geld wel ik wel iets van enthousiasme zien. Bijvoorbeeld met leuke ideetjes om me nog een derde klaar te laten komen.”
Half in shock zat Sanne als versteend op zijn schoot. Van een glimlach was geen sprake meer, ook niet van vertrouwen dat ze hem aan het lijntje zouden kunnen houden. Ze wist niet wat te zeggen en ze wist niet wat te doen. Dus bleef ze gewoon roerloos zitten waar ze zat. Hoewel ze gewaar werd dat zijn vingertoppen ondertussen wel iets meer dan de rand van haar borst beroerden, ze reikten nu bijna tot haar tepel, drong ook dat niet echt tot haar door. Zomin als ze voluit besefte dat de hand op haar been zich verplaatst had naar haar buik.
“Er zijn wel een paar spelregels. Condooms gebruik ik niet en het is all-in. Dat is de deal, take it or leave it,” beëindigde Reinier zijn relaas, nu met zijn duim over haar tepel strelend en tegelijkertijd het knoopje van haar jeans losmakend.
Sanne voelde zijn duim over haar tepel strelen en ze voelde dat hij het knoopje van haar jeans opendeed, daarna zelfs de rits naar beneden trok, maar ze besefte het niet. Als een robot, mechanisch, alsof ze het niet zelf was, gaf herhaalde wat hij had gezegd. ”Helft van de huur… elke vrijdagavond… ons best doen… 800 euro afbetalen… geen condooms… drie keer klaarkomen… all-in…” somde ze alles op, alsof ze koorts had en ijlde.
“Goed zo, schatje. Wat ik graag nog wil weten, zijn er nog andere schulden of schuldeisers?”
Die vraag, vooral de neutrale, zakelijke toon waarop hij gesteld werd, verdreef de shock en toen drong wel waar zijn handen waren; een vol op haar borst, de ander laag op haar onderbuik, wriemelend door de bovengrens van haar schaamhaar. Gek genoeg was de enige gedachte die ze daarbij had, dat ze gelukkig haar broek en trui nog aanhad en hij geen verdere pogingen deed om haar uit te kleden. Maar er was ook nog iets anders dat ze zich bewust werd en dat zat haar veel meer dwars. Het hele idee was zo ongelofelijk smerig, dat ze er eigenlijk woedend om zou moeten zijn. Of er op zijn minst van zou moeten walgen. Weerzinwekkend? Ja! Vernederend? Ook! Maar tegelijk was het zo dirty, zo onwaarschijnlijk irrealistisch, dat het op de een of andere manier ook weer kink was. Tot haar eigen stomme verbazing voelde Sanne zelfs haar lichaam reageren.
“Ja,” antwoordde ze timide, zich schamend voor die reacties.
“Dan wil ik dat je me daarvan een compleet overzicht geeft. Wie weet, misschien wil ik dat ook wel wegwerken. Tegen een prijs natuurlijk…. Wat zal het zijn, schatje? Uitzetting en incassobureau? Of appartement en schuldenvrij?”
Wat was dat nu weer? Hij was toch een schoft? Een klootzak, een vieze, vuile, gore klerelijer, een vies oud mannetje? Waar kwam dit dan ineens vandaan?
“Tamara- ik-” antwoordde Sanne, hevig in de war gebracht.
“Ja, ga maar met haar overleggen. Nog een ding. Vrijdag gaat de regeling in, niet eerder, niet later. Zo niet, dan kun je het vergeten. Echter, als jullie ermee instemmen dan verwacht ik jullie morgen, woensdagavond, om acht uur om die andere schulden in kaart te brengen. Graag in een rok, ik zie een mooie vrouw graag vrouwelijk gekleed,” grijnsde hij.
Sanne knikte, ten teken dat ze het begrepen had. Wat haar op dat moment echter veel meer bezighield, was hoe Tamara te overtuigen…
2
Dizzy, met het nodige aan haar hoofd en te overdenken, ging Sanne terug naar huis. In de studententijd had ze erop los geleefd en vaak genoeg wilde, zelfs flink extreme dingen gedaan. Maar dit? Dit sloeg alles. Was het appartement haar echt zoveel waard dat ze bereid was zich ervoor te verkopen? Als een hoer? Als een seksslavin? Als een concubine? Hoe moest ze het in hemelsnaam aan Tamara uitleggen? Meer nog, stel dat ze er zelf mee zou instemmen, wat zou Tamara dan doen? Of andersom. Hij had duidelijk genoeg gemaakt dat het allebei was of helemaal niet. In dat geval zouden ze alsnog op straat staan, met een schuld op hun nek. Sanne had vele vragen, geen enkel antwoord, en zo opende ze deur van haar huis.
“Hier ben ik weer,” zei ze tegen Tamara, na eerst diep adem gehaald te hebben.
“Wat ben je bleek, is er wat gebeurd?”
“Ik ben bij de huisbaas geweest, om te kijken of er iets te regelen viel.”
“Oh… Wat heeft hij gedaan? Heeft hij je lastig gevallen? Ben je daarom zo bleek?” vroeg Tamara, geschrokken
Sanne schudde het hoofd. “Nee, hij was netjes,” antwoordde ze, het feit weglatend dat ze op zijn knieën had gezeten en hij een hand op haar borst had gehad en de andere bijna in haar kruis. “Hij wilde eerst niet praten maar later wel…”
“Nou, wat heeft hij gezegd dan?” vroeg Tamara, plotseling opgewonden, maar zich nog wel steeds afvragend wat er gebeurd kon zijn dat haar vriendin zo van slag had gemaakt.
“Hij kwam met een voorstel waarmee we in ons huis kunnen blijven…”
“Echt? Krijg nou tieten, ik geloohoof het niet. Wow! Echt waar?” klonk het ongelovig.
“Ja, maar wel tegen een prijs…” herhaalde Sanne de woorden van Reinier.
Door het veelbetekenende gewicht dat ze aan die woorden meegaf reageerde Tamara niet meteen, waarna het haar ineens begon te dagen. “Wacht even… Die engerd wil toch niet met j-je… met m-mij… met ons naar bed hé,” vroeg ze, met grote ogen?
Sanne knikte van wel en gooide toen het hele verhaal eruit.
“Ik wist het, ik wist dat hij een viespeuk was! Een halfjaar? Een halfjaar de hoer voor hem spelen? Een halfjaar seks met hem, met die vieze oude kerel? Is hij helemaal gek geworden? Nou, mooi niet. Wie denkt hij wel dat hij is? Wat een smerige schoft!” reageerde Tamara woedend toen Sanne eenmaal uitgepraat was.
Sanne liet haar vriendin uitrazen zonder de tirade te onderbreken. Haar kennende, wist ze dat als de eerste stress was afgereageerd ze zelf als eerste de kwestie van meerdere kanten zou gaan bekijken. Die korte pauze gaf haar tevens de gelegenheid om haar eigen standpunt en reactie te bepalen.
“Sanne, wat denk jij? Dit gaan we niet doen, toch? Ik bedoel, met die engerd. Hoe oud zou hij zijn? Toch zeker tegen de zestig! Of denk je hem aan het lijntje te kunnen houden? Je weet wel, zoals we vroeger ook wel eens gedaan hebben?” vroeg Tamara, rustiger nu, precies als Sanne al had verwacht.
“Vergeet het maar, dat zal bij hem niet lukken. Tam, om eerlijk te zijn probeer ik er open naar te kijken. Het is dát, of opzouten. Maar dit hier is me heel wat waard,” wees Sanne in verschillende richtingen van de kamer.
“Mij ook San, maar om nou seks te hebben met die engerd…”
“Jij noemt hem een engerd en misschien is hij dat ook wel. Aan de andere kant hebben we wel vaker iets aan de hand gehad met een engerd. Daar hebben we later nog hartelijk om gelachen, weet je nog?”
“Natuurlijk weet ik dat nog. Maar toch klinkt dit heel anders. Ik bedoel, destijds was het avontuur en na een paar keer afgelopen en uit. Maar dit, dit… dit is prostitutie en gaat laaaaaaang duren.”
“Ik weet niet of dit hetzelfde is als prostitutie. Het is nou ook weer niet precies seks in ruil voor geld. Geen euro’s voor een wip en dan bye bye, op naar de volgende klant. Dat is toch wat een hoer doet? Wat mij verrast heeft, is dat hij ons blijkbaar ook weer op de rit zetten. Anders kan ik dat verzoek om een overzicht van de overige schulden niet plaatsen. Daarom denk ik er in ieder geval serieus over na.”
“Sanne, ik weet niet wat ik ervan moet denken. Met een bejaarde… ” zei Tamara, die er intussen ook bleekjes bijzat.
“Ik ook niet, Tam, ik weet ook. Maar we hebben duidelijk een valse start gemaakt en ik heb er heel wat voor over om dat recht te zetten. Zelfs als ik daarvoor met die ouwe moet neuken. Seks is maar seks en zo dient het tenminste nog een doel, is het gewoon een manier om erger te voorkomen. Desnoods fake ik me er wel doorheen,” zuchtte Sanne.
“Echt? Je weet toch dat ik je nooit in de steek zal laten hé?”
“Tam, we zijn dit samen begonnen en ik wil niets liever dan er samen met jou een succes van maken. Ik wil echt niet dat mijn ouders achteraf toch nog gelijk zullen krijgen! Trouwens, ik vind hem niet zo eng als jij. Ik weet niet, het is een gevoel, maar volgens mij is hij te vertrouwen. Gezien zijn leeftijd vraag ik me trouwens af of hij nog veel zal klaarspelen, hahaha,” ginnegapte ze.
“Haha, ja, dat vraag ik me ook af. Als je het zo bekijkt is het weer wat minder erg,” Toen serieus. “San, als jij het doet, doe ik mee. Dan doen we het met zijn tweeën, jij en ik. Wij en die zak van een huisbaas. Om ons huis te redden…” riep Tamara, waarop de meiden elkaar in de armen vielen.
Maar eerst kwam nog de woensdagavond.
Vanzelfsprekend had Sanne in haar oren geknoopt dat hij vrouwen graag in een rokje zag. Met gemengde gevoelens van schaamte, irritatie en vastberadenheid, had ze daarom besloten om een blauw denim rokje aan te doen. Wel vrouwelijk strak, niet speciaal sexy. Tamara deed hetzelfde, ook zij stak zich in een strak denim rokje, alleen was die van haar zwart. Dat was meteen alle voorbereiding, meer aandacht besteedden ze niet aan hun uiterlijk. Met een tas vol papieren gingen ze op weg naar de huisbaas, zenuwachtig, maar toch ook benieuwd wat hij over hun situatie zou kunnen zeggen.
“Mooi, precies op tijd. Stiptheid is een deugd om bewonderd te worden,” zei Reinier, toen hij om acht uur precies de deur opendeed, met een grijns, eerst naar Sanne loerend, toen naar Tamara.
Afgezien van zijn priemende blik was er op zijn gezicht verder niets af te lezen. Het feit dat hij niet meteen aanstalten maakte om ze binnen te laten, maar eerst zijn ogen goed de kost gaf, maakte de meiden zo onzeker dat ze allebei even niets wisten te zeggen. Maar toen zwenkte hij toch met zijn hoofd, het sein dat ze binnen mochten komen. In de woonkamer wees hij de plaats aan waar Tamara mocht gaan zitten, aan een kant van de eettafel, terwijl hij zelf recht tegenover haar ging zitten.
“Kom jij maar weer op mijn knieën zitten,” zei hij tegen Sanne, waardoor Tamara vraagtekens in haar ogen kreeg.
Sanne had kunnen zeggen dat het nog geen vrijdag was en dus dat hij de pot op kon. Het leek haar echter niet verstandig om hem in dit stadium te irriteren, als gisteren gebeurde. Na een korte aarzeling besloot ze dan ook maar om het te doen. Zo ging ze dus, nadat ze eerst haar rok had gladgestreken, voor de tweede achtereenvolgende dag op zijn knieën zitten. Wat hij niet kon zien, was dat ze een grimas maakte en haar ogen opsloeg, met als gevolg dat Tamara maar net kon voorkomen dat ze in lachen zou uitbarsten.
“Betekent het feit dat jullie er zijn dat we een deal hebben?” opende Reinier de onderhandelingen.
Zowel Sanne en Tamara knikten. Kleine knikjes weliswaar, maar toch niet mis te verstaan.
“Mooi. Laat dan maar zien wat de situatie is,” vervolgde Reinier.
Ergens halverwege de analyse legde hij vertrouwelijk een hand op de heup van Sanne. Hoewel ze zoiets al verwacht had vertelden desondanks haar hersenen dat ze moest opstaan, of iets anders moest doen om hem tegen te houden. Tegelijkertijd wist ze echter ook dat het daarvoor te laat was. Tot gisteren hadden ze hun financiële situatie niet onder ogen willen zien, Tamara en zij. Maar nu het balletje was gaan rollen, een lawine geworden was, was ze goed doordrongen van het feit hoe hopeloos ze er eigenlijk voorstonden. Ze hadden er samen een zooitje van gemaakt, besefte ze. Precies als haar ouders al hadden voorspeld en vooral dat feit haatte ze. Wat er ook voor nodig was, ze moest en zou bewijzen dat ze wél in staat was om zichzelf te redden. Met dat in haar achterhoofd reageerde ze niet op die hand, die intussen naar haar bil was afgegleden. Het enige wat ze deed, was zenuwachtig wriemelen met haar handen, in de hoop dat het hierbij zou blijven. In ieder geval tot vrijdag.
Na ze een klein kwartiertje te hebben aangehoord, en door verschillende rekeningen en betalingsherinneringen gebladerd te hebben, had Reinier voldoende informatie verzameld. Er moest alleen nog een som gemaakt worden, zodat het totale bedrag duidelijk zou worden. Daarom vroeg hij Sanne om het kladblok aan te geven dat net buiten handbereik op tafel lag. Om dat te doen moest ze even overeind gaan staan. Op het moment dat ze weer ging zitten hield Reinier de zoom van het rokje vast, zodat ze er als het ware uitzakte en in haar broekje op zijn knieën kwam te zitten. In nagenoeg geheel ontblote benen, want het rokje was zo strak, dat het ook aan de voorkant helemaal omhoog geschoven werd. Het ging zo snel, in een fractie van een seconde, dat Sanne eerst niets in de gaten had en er toen niets meer tegen kon doen, en zo onopvallend dat het Tamara totaal ontging.
Sanne wist heel goed de reden waarom en waartegen ze ja had gezegd. Ze zag seks inderdaad maar als seks, vaak overgewaardeerd, en wilde de overeenkomst met de huisbaas dan ook werkelijk een kans geven. Wat dus onherroepelijk zou leiden tot seks met hem, puur als middel om een paar belangrijke doelen te halen. Daar had ze geen problemen mee. Ook niet met het feit dat het een bijna bejaarde man betrof. Sanne wilde nu eenmaal kostte wat het kost niet uit haar huis, ze wilde niet falen tegenover haar ouders en ze wilde haar zaken weer op orde hebben. Maar iets beseffen, ergens over nadenken, een standpunt ergens over hebben, of een voorgenomen besluit, is toch wat anders dan het in de werkelijkheid ervaren. Zoals ze nu op zijn schoot zat was toch heel wel eng. Wat hij deed was eng, het hele plan was eng. Desondanks bracht het haar niet aan het twijfelen. In tegenstelling tot gisteren, versteende ze niet, maar voor de rest had ze een identieke reactie. Sanne bleef zitten waar ze zat, zonder zich te verroeren, zonder iets te doen. Iets zeggen deed ze dit keer echter wel, ook zij begon te onderhandelen.
“Uhm, mijnheer Tas, ik denk dat het beter is als u nu iets over onze situatie gaat zeggen…” waarschuwde Sanne, op zakelijke toon.
Reinier was een kei in hoofdrekenen, een van de verworvenheden van oudere generaties, en wist allang op wat voor bedrag de schuldenlast van de meiden zou uitkomen. Hij wist zelfs al dat hij dat voor zijn rekening wilde nemen. Voor een tegenprestatie natuurlijk. Dat hij Sanne om het kladblok gevraagd had, had alleen als doel gehad om de rok rond haar middel te krijgen. Missie geslaagd. Het deed hem veel plezier dat ze daarna gewoon bleef zitten, zonder te protesteren of haar rok te fatsoeneren. Daardoor besefte hij dat dit lekkere wijf voor hem was, de eerste van de twee. Dat ze hem die waarschuwing gaf maakte het alleen maar leuker. Want feitelijk had ze gezegd dat hij verder mocht gaan, mits hij een goed bod uitbracht.
“Dames, op dit moment hebben jullie per maand 2000 euro vaste lasten. Als ik rekening houd met onze regeling om de huur te halveren, verlaagd dat het bedrag naar 1400 euro. Ofwel precies wat jullie samen verdienen. Naast de huurachterstand, is er een betalingsachterstand bij de energiemaatschappij en ziektekostenverzekeringen, en jullie hebben allebei een negatief saldo bij de bank. Alles bij elkaar een bedrag van ruim 2400 euro,” somde hij op, op neutrale toon.
Dat ze er zó slecht voorstonden hadden ze zich niet gerealiseerd en daarom moesten Sanne en Tamara wel even slikken. Sanne zelfs tweemaal, want ineens lag er een hand tussen haar benen, waarvan de duim aan de ene kant een lichte druk begon uit te oefenen, en de vingers aan de andere kant. Het was volkomen duidelijk wat daarmee werd gezegd, haar benen moesten uit elkaar. Onder de indruk van het verhaal van de huisbaas, luisterde Sanne naar de hand door haar knieën tien centimeter uit elkaar te doen. Pas toen ze dat gedaan had, ging Reinier verder.
“Ik denk dat we het moeten hebben over hoe het nu verder moet met jullie.”
Aangezien zijn hand, na een paar keer langs haar binnendijen gewreven te hebben, opnieuw een teken gaf, deed Sanne haar benen nog eens tien centimeter uit elkaar. “Kunt u iets voor ons betekenen?” waagde ze daarna te vragen, waarna ze hetzelfde nog een derde keer deed. Dit keer uit zichzelf en weer tien centimeter.
Ze hadden stipt om acht uur aan de duur gestaan en intussen was het tien voor half negen. Er was een kwartiertje voor nodig geweest om de boel in kaart te brengen en ze waren bijna vijf minuten in gesprek. Die twintig minuten was al wat nodig was geweest om Sanne in haar slipje op zijn knieën te krijgen, met haar rokje zinloos om haar middel, en zijn hand in haar kruis. Want dat was de volgende zet die hij maakte, Reinier drukte zijn hand vol op haar kut. Zijn vingers kwamen daarbij zowat tot haar billen en zijn duim zette hij meteen bovenop haar klit. Tot dan had alles zich aan het zicht van Tamara onttrokken, die overigens al die tijd nog geen woord gezegd had. Ook nu was er niets bijzonders te zien. Een ingehouden geluidje van Sanne zorgde er echter voor dat haar aandacht getrokken werd. Toen viel haar pas op dat een van de handen van de huisbaas niet te zien was en prompt verschenen er vraagtekens in haar ogen.
“Die vraag kan ook andersom gesteld worden. Wat kunnen jullie voor mij betekenen? Dit is van een omvang die niet gedekt wordt door onze regeling,” counterde Reinier, die de plotselinge interesse van Tamara niet was ontgaan.
Door haar slipje heen begon Reinier het klitje van Sanne te masseren. Vooral rondom, soms er pal bovenop, wat zo nu en dan kleine, voelbare schokjes teweegbracht in haar onderlichaam. Toen ze gisteravond zonder veel problemen op zijn schoot was komen zitten had hij al geweten dat hij haar te pakken had. Nu ze hem toestond dat hij haar vingerde, en ook door die kleine reacties van onderen, werd dat nog eens bevestigd. Van die andere meid was hij echter nog niet zo zeker. Ze had hem regelmatig een blik toegeworpen. Soms met een brutale frons, vaak met een minachtend spottend glimlachje, maar altijd met een hooghartige blik waarin te lezen viel dat ze hem maar een viespeuk vond. Intuïtief wist hij daarom dat hij haar heel anders aan zou moeten pakken, anders dat de schat op zijn schoot.
Reinier had geen haast dus liet hij zijn duim een pauze maken, zonder hem echter van haar klit af te halen.
“In principe ben ik bereid om alle schulden te betalen en daarnaast om jullie een substantiële bijdrage per maand te verstrekken,” zei hij.
Verstopt tussen de woorden, halverwege de zin, had hij zijn duim door een beengat van het slipje geschoven en meteen weer pal bovenop haar klitje gelegd. Nu het contact zo direct was, zonder de maskerende laag van het slipje, huiverde Sanne. Maar dat deed ze ook door de belofte die zich in zijn woorden verscholen. De prijs voor de hulp zou hoog zijn, wist ze, maar dat was het nu ook al.
In het oorspronkelijk plan zou hij voor hun ‘diensten’ 1400 euro per maand betalen, bestaande uit 600 euro vermindering van de huur en 800 euro vermindering op de huurachterstand. Nu zo duidelijk op tafel lag dat ze in feite geen cent te makken hadden, had hij een ander idee. Wat als hij hun schulden zou betalen en daarnaast simpelweg geen huur in rekening zou brengen? Dan zouden ze voor 7200 euro bij hem in het krijt staan en ze bespaarden per maand ook nog eens 1200 euro. Met datzelfde halfjaar als uitgangspunt, was dat ook weer een bedrag van 7200 euro. Dat zou het totaal op 15.600 euro zou brengen. Ofwel 600 euro per week! Ofwel vijf tot zes uur seks met een hoer!
“Hm, ik ben benieuwd wat jullie daarvoor te bieden hebben,” zei Reinier, nadat hij het ze had voorgerekend, waarbij hij ondertussen het klitje van Sanne weer stevig was gaan bewerken.
Wat hij overigens verzweeg, wijselijk, was de tijd die hij van de hoeren zou krijgen voor dat bedrag.
De onophoudelijke intense prikkeling van haar klit bracht een domino-effect teweeg in het lichaam van Sanne. Eerst werden er hormonen vrijgemaakt die haar opwonden, maar waardoor ze ook nat werd en een snellere hartslag kreeg. Dat zorgde er weer voor dat er een loop met positieve feedback ontstond op andere biologische en psychologische processen. Die haar vervolgens nog verder opwonden. Reinier kon het voelen aan het vochtiger worden van haar klit en aan de uiterst subtiele krampjes in haar onderlichaam, in hetzelfde ritme als hij zijn duim bewoog. Omdat ze voor het eerst haar blik op hem gericht had, kon hij het ook zien aan de sluier in haar ogen.
“Wat wil je? Een avondje erbij?” vroeg ze, terwijl ze haar stem onder controle probeerde te houden.
“Wat denk je van dit,” zei Reinier, zijn hele hand bovenlangs in haar broekje schuivend, langzaam en doelgericht, waarbij hij haar in dezelfde beweging met gekromde wijsvinder penetreerde. Om tot slot weer zijn duim weer bovenop haar klit te drukken.
Sanne maakte een klein en kort geluidje. “Ah…” kreunde ze,
Bij Tamara vielen in een keer de schellen van de ogen.
“Wat is er? Krijg nou wat! Neeee, ik geloof het niet. Fuck hè, hij is met je bezig!” riep Tamara, in verbijstering.
Sanne knikte alleen, nerveus en gespannen, zonder naar iemand in het bijzonder te kijken. Reinier zei wel iets, met een zelfvoldane grijns.
“Je hebt het goed, ik ben met haar bezig. Haar rok zit rond haar middel en mijn hand zit in haar broekje. Hier, kijk maar,” zei hij, zijn stoel achteruitschuivend, zonder op te staan en met Sanne gewoon op zijn knieën.
Aangezien ze ineens niet meer op de tafel kon leunen, moest Sanne wel haar toevlucht zoeken in steun bij hem. En dat was hard nodig ook, aangezien Reinier aan de binnenkant rondjes was gaan draaien met het topje van zijn gekromde vinger en tegelijkertijd aan de buitenkant met zijn duim. Als geoefend pianospeler was hij in staat om beide bewegingen van een eigen ritme te voorzien. Wat exact was wat Sanne voelde, ze werd bespeeld. Kundig en zonder dat ze er invloed op had. Maar ze voelde nog veel meer. De wijze waarop hij haar had gepenetreerd voelde alsof hij ermee wilde zeggen dat zij zich niet zozeer aan hem gaf, maar dat hij haar nam. Hij had haar aan zich vastgehaakt, alsof hij ermee wilde zeggen ‘kom hier jij’. Zijn vinger had een statement gemaakt, hij was in controle en had de leiding, zij was er voor de muziek. Ook al was het niet zo dat zijn daden haar buiten zinnen bracht, of in een hemelse staat van seksuele lust of verlangen, een zeker machteloosheid ervoer ze wel.
Tamara ondertussen, zat onbeweeglijk in haar stoel, met haar mond open, gehypnotiseerd door de aanblik van haar vriendin op de schoot van een oude man.
“Oh mijn God... shit… Sanne, wat doe je nou? Hij heeft nog geen cent betaald!” hijgde ze.
Voor het eerst liet Sanne zich weer horen.
“Maakt niet uit Tam, ik vertrouw hem. He’s gonna save our asses you know,” hijgde ze.
“Zo is het maar net,” vulde Reinier aan. “Voor al dat geld verwacht ik het volgende terug. De vrijdagavonden precies als we al afgesproken hebben. Maar daarbovenop wil ik jullie hier een hele dag, ook weer samen tegelijk, doordeweeks, van negen tot zes. Hier, met dit geld kunnen jullie gaan shoppen bij Christine le Duc. Jij, schatje, wordt mijn secretaresse,” zei hij tegen Sanne, haar in het zicht van Tamara nu echt neukend met zijn vinger, zonder ook maar een moment haar klit met rust te laten. “En jij, jou wil ik zien als poetsmeid,” richtte hij zijn blik op Tamara, uiterlijk kalm, maar met brandende ogen en op een toon die geen tegenspraak duldde.
3
Eenmaal weer thuis hadden de meiden heel wat te bespreken. Tamara kon maar niet begrijpen waarom Sanne hem zijn gang had laten gaan en Sanne was verbaasd over het effect dat die ouwe op haar had. Hij had gewoon gedaan waar hij zin in had, gepakt wat hij wilde hebben, gisteren ook al, en ze wist niet hoe erop te reageren. Natuurlijk, ze kon het hele plan stopzetten en weglopen. Maar daar wilde ze liever niet aan denken. Want hoe dan ook, wat hij ook deed, uiteindelijk zette hij wel weer hun leven op de rit. Financieel althans. Waarom voelde het niet verkeerd, ervoer ze het allemaal niet als gevaarlijk en eng? Kwam dat echt alleen doordat ze zo onder de indruk was van de manier waarop hij handelde? Of vond ze de kink eigenlijk wel spannend?
“Heb je gedaan alsof?” vroeg Tamara.
“Nee,” antwoordde Sanne, naar waarheid.
Het was geen geweldig orgasme geweest, ze was niet buiten zinnen geraakt van genot of zo. Maar ze was wel degelijk klaargekomen. Dat had ze vooraf ook niet kunnen bedenken, het overkwam haar gewoon. Hij was ook zo enorm vaardig geweest met zijn duim en vinger, waarmee hij haar zo goed had weten te bespelen dat haar lichaam er simpelweg op die manier op had gereageerd.
“Zo hè, hoe bestaat het. Waarom heb je het goed gevonden, nog voordat hij een cent betaald heeft?” vroeg Tamara door.
Sanne haalde haar schouders op. “Het gebeurde gewoon. Luister Tam, ook al maakt hij gebruik van onze hachelijke situatie, hij helpt ons wel. Hij is oud, hij is nors, hij is autoritair, maar zijn wens om ons weer op de rit te zetten is welgemeend. Dat voel ik gewoon. Bijna 16.000 euro Tam, in een halfjaar, voor een beetje seks. Wie ondervindt daar schade van? Wie wordt er gedwongen? Wat is het bezwaar? Hij is alleenstaand, wij zijn single, hij hoeft het niet te doen, wij hoeven het niet te doen, we zijn allemaal volwassen, wat is nou eigenlijk je probleem?” maakte ze een duidelijk statement.
Hoe langer ze die woorden op zich liet inwerken, hoe meer Tamara tot het inzicht kwam dat haar vriendin gelijk had.
“Sorry San, ik denk dat ik gewoon moet wennen aan het idee om voor geld… Nee, je hebt gelijk, eigenlijk is er geen probleem, vanaf nu ga ik echt mijn best doen. Hij was alleen niet erg aardig tegen mij,” zuchtte ze.
“Zo is hij gewoon. Tegen mij was hij dat gisteren ook niet, tot ik op zijn knieën ging zitten. Nu zie ik het maar zo dat hij betaalt, dus de macht heeft. Zolang hij niet over mijn grenzen gaat ben ik van plan om te doen wat hij wil. Hoewel ik nou ook weer niet precies weet waar mijn grenzen eigenlijk liggen,” zei Sanne, wellicht meer tegen zichzelf dan tegen Tamara.
“Ik ook dan! Wie had dat ooit gedacht, Tamara als poetsmeid voor een geilaard, haha. Dus we gaan zaterdag shoppen bij Christine le Duc? Weer eens wat anders, haha. Ben benieuwd…” antwoordde Tamara, verwijzend de 150 euro die ze elk van hem gekregen hadden.
Maar zover was het nog lang niet. Op dinsdag en woensdag had Sanne op de knieën van de huisbaas gezeten. De eerste keer had hij haar aan haar tieten gezeten en een beetje door haar schaamhaar gewoeld, de tweede keer had hij zijn hand in haar broekje gestoken en haar tot een hoogtepuntje gevingerd. Op donderdag en vrijdag vroeg ze zich de hele dag af wat hij zou gaan doen op vrijdagavond, de eerste officiële dag van de regeling die ze hadden afgesproken. Het zou vast en zeker tot seks komen, maar hoe en op welke manier? Wat verwachtte hij van haar? Dat ze actief zou zijn en initiatief zou nemen? Of zou hij haar gewoon plat op bed gooien en dan los gaan?
Ook Tamara had dat soort gedachten, waarbij ze vast besloten was om zich niet te laten kennen. Als Sanne het kon opbrengen, dan zij ook.
In tegenstelling tot woensdag, besteedden de meiden dit keer wel veel aandacht aan hun uiterlijk. Ze maakten zich op en trokken sexy kleren aan, ondertussen hun onzekerheden en de geladen spanning afreagerend met grapjes over en weer, en vooral met veel gegiechel. ´Lets get laid´ zeiden ze tegen elkaar, toen het bijna zeven uur was en ze op weg gingen voor de eerste terugbetaling. Want de huisbaas had woord gehouden, alle overige rekeningen waren in de tussentijd betaald en ze stonden niet meer rood bij de bank. Sterker, hij had zelfs meer geld gestort dan afgesproken.
De deur zwaaide open zonder dat ze hoefden aan te bellen. Zelf gekleed in zijn gebruikelijke slobberkleren, zag Reinier tot zijn genoegen dat de twee hun best hadden gedaan om er leuk uit zien. Ook het feit dat ze weer stipt op tijd waren stemde hem tevreden. Dat daarbij die donkere ook nog eens een andere houding leek te hebben dan afgelopen woensdag, ze had in elk geval een andere blik in haar ogen, vond hij een extra verrassing. Ze hadden allebei een kort rokje aan, die van Tamara korter dan die van Sanne, waardoor haar lange benen extra benadrukt werden. Maar Sanne won op punten door het gewaagde decolleté. Dat kon ook niet anders, dacht hij, genietend, ze had er immers de beste tieten voor. Die twee meiden mochten dan wat kosten, hij kreeg er wel pure kwaliteit voor terug.
“Jullie zien er lekker uit,” knikte hij. “Kom binnen. Er is geen haast, dus eerst maar een bakje koffie. Kom jij maar even mee, dan zal ik uitleggen hoe de machine werkt en laten zien waar alles staat,” zei hij achteloos tegen Tamara, die hem eerst aankeek, toen haar ogen neersloeg, en vervolgens achter hem aanliep.
Toen hij even later de kamer weer inkwam, alleen, zag hij dat Sanne op haar knieën door zijn muziekverzameling zat te bladeren. Dat was nou niet precies wat je zou verwachten van een meid die ervoor betaald werd om hem gezelschap te houden, maar juist dat feit vond hij wel wat hebben. Er ging een zekere naïviteit vanuit en dat maakte haar puur.
Ze had hem niet horen komen en daarom ging hij stilletjes in een van de diepe fauteuils zitten.
“Zeg schat, hoelang ben je van plan me te laten wachten. Zou je niet eens op je plaatsje komen zitten?” zei hij plagend.
Sanne, geschrokken, ging gauw staan. Ze nam aan dat hij met ‘haar plaatsje’ zijn knieën bedoelde en dus ging ze daar weer zitten. Het was al voor de derde keer die week en dus was ze een stuk minder onzeker. Maar in tegenstelling tot de voorgaande twee keer trok hij haar nu veel dichter tegen zich aan, zodat ze niet meer op zijn knieën zat, maar vol op zijn schoot. Waardoor ze een storm van verwachtingen kreeg over wat er ging komen. De windkracht nam in hevigheid nog toe toen hij haar arm om zich heen leidde en hij andersom bij haar hetzelfde deed. Met een verlegen glimlachje naar hem kijkend nestelde ze zich tegen hem aan. Nadat hij ook nog haar benen pakte en die over de leuning legde, kwam ze in een houding te zitten die maar een ding kon betekenen.
Sanne kuste hem niet meteen terug maar kon hem ook niet afweren. Al helemaal niet toen hij de achterkant van haar hoofd greep en zo haar mond tegen zijn lippen gedrukt hield. Op het moment dat zijn tong naar binnen gleed was het haar eerste impuls om zich te verzetten, maar al in de tweede impuls gaf ze toe. Dat zijn vingers vaardig waren wist ze al, dat zijn tong dat ook was leerde ze nu. Want wat volgde was een kus van een intensiteit en een diepte waar haar tenen van krulden. Pas toen Tamara weer binnenkwam, met een blad met daarop drie kopjes koffie, liet hij haar weer los. Waarop Sanne het hoofd wegtrok en de innige omhelzing verbrak, hijgend en gevangen in de halve wens om de kus te laten voortduren. Of desnoods om er nog een te vragen.
Ook voor Reinier gold iets dergelijks, ook hij gloeide van binnen. Want halverwege de kus was Sanne er iets in gaan leggen wat betaalde meisjes normaliter weglaten. Hij had gezegd dat hij iets van enthousiasme verwachtte. Wel, dat wat precies wat hij gekregen had.
Toen Tamara hen zo aantrof wist ze eerst niet wat ze moest doen. Het voelde bijna alsof ze een storende factor was, het derde wiel aan de wagen. Ook voelde ze een zweem van afgunst. Niet omdat zij nou zo graag op zijn schoot had willen zitten, wel omdat haar vriendin het allemaal lang niet zo moeilijk leek te vinden, als zij. Toch stond haar besluit nog steeds vast, nu zelfs meer dan ooit, ook zij zou hem zijn pleziertje geven. Mocht hij dat ooit van haar zou verlangen althans. Want ook tijdens de koffie negeerde de huisbaas haar. Wat een nogal bizarre situatie opleverde, met Sanne intiem op de schoot van de huisbaas en Tamara ongemakkelijk tegenover hen in een stoel. Tot uiteindelijk dan toch het moment kwam dat hij zijn blik op haar richtte, waarbij ze niet goed wist of ze opgelucht zou moeten zijn, of juist bevreesd.
“Je zou ons misschien iets van een show kunnen geven,” zei Reinier.
“Een show? Wat voor show?” vroeg Tamara, omdat ze dacht dat ze hem niet goed begrepen had.
“Ga daar maar staan,” wees hij op een plek op ongeveer twee meter van de stoel waarop hij met Sanne zat.
Tamara deed wat haar gezegd was, waarbij goed te zien was dat ze niet goed raad wist met haar houding. Wat verwachtte hij van haar? Wat voor een show wilde hij? Een striptease? Reinier ondertussen, liet haar expres nog wat langer in het ongewis Hoewel hij ook wel kon zien dat ze een stuk meegaander was dan woensdag, was hij niet van plan om het haar nu al gemakkelijk te maken.
Na enkele uiterst ongemakkelijke momenten voor Tamara, drukte hij uiteindelijk op de afstandsbediening die naast hem lag. Waarna vrijwel onmiddellijk zachte zwoele lounge begon te klinken. Vervolgens verschoof hij Sanne zo, dat ze met haar rug naar hem toe kwam te zitten, met zijn benen tussen haar benen, zodat ook zij haar vriendin kon zien.
“Begin maar eens om met die heupen te bewegen. Langzaam alsjeblieft.”
Nu wilde het toeval dat dans al haar hele leven haar passie was, Tamara had jarenlang aan ballet en andere dansvormen had gedaan, inclusief wedstrijden en optredens, dus dit kon ze wel. Na de eerste nerveuze en gespannen bewegingen wiegde ze haar heupen dan ook steeds soepeler. Na ongeveer twee minuten leek het er zelfs op dat ze zichzelf in trance had gedanst.
“Ja, dat is het, dat wil ik zien. Gebruik nu je handen erbij, streel jezelf,” riep Reinier, die het zelf bij Sanne begon te doen.
Als gehypnotiseerd begon Tamara haar heupen en buik te strelen, ondertussen alsmaar rondjes draaiend met haar heupen. Zelfs Sanne kon zien dat haar vriendin zich niet inhield, dat ze er alles aan deed om de dans er sensueel uit te laten zien. Ondertussen lagen de handen van de huisbaas ook niet stil, haar benen, heupen, buik, schouders, alles werd gestreeld.
“Streel je borsten,” klonk de volgende opdracht.
Op het moment dat Tamara gehoorzaamde en ze haar borsten begon te strelen, met haar ogen dicht, kwamen de borsten van Sanne in zijn handen terecht. Niet een beetje, als woensdag, maar vol en helemaal. Ook Sanne sloot toen haar ogen. Om ze pas weer open te doen toen hij haar onder haar knieën pakte en zo haar benen omhoog trok, zodat haar rokje opkroop en ze wijdbeens op zijn bovenbenen kwam te liggen.
“Doe je ogen open en kijk naar je vriendin. Maar blijf wel je tieten strelen!” zei hij, terwijl hij Sanne opwaarts over de binnenkant van haar benen streelde.
Toen ze haar vriendin zo expliciet zag liggen, met haar benen wijd op de schoot van de huisbaas, hij met zijn handen hoog op haar benen, bijna in haar kruis en met zijn duimen onder haar slipje, zette Tamara grote ogen op. Het leek wel alsof het stapje voor stapje steeds perverser en pornografischer werd. Evengoed voelde ze kriebels in haar buik. Tering, dacht ze, die ouwe rukker weet het wel spannend te maken.
“Wat zie je?” vroeg Reinier.
“Sanne, op jouw schoot en jouw handen die haar strelen. Is dat wat je wil horen?”
Die vraag werd genegeerd. “Wat streel ik?”
“Haar benen, haar kruis, haar… k- kutje,” stamelde Tamara.
“Wat zie je daar nog meer?”
“Haar s- slipje.”
“Kom hier en trek het uit.”
Zowel Sanne als Tamara slaakte een kreet. Hetero als ze allebei waren, had geen van twee ooit gefantaseerd over iets met een ander meisje. Laat staan dat ze het ooit ervaren hadden. Dus al helemaal niet met elkaar. Dat wilde overigens niet zeggen dat het vreemd was om naakt te zijn in elkaars gezelschap. Per slot van rekening hadden ze in hun studententijd best wilde dingen gedaan. Zoals die keer dat ze seks hadden op de kamer van Tamara, elk met een andere jongen. Behalve dat ze die jongens tegelijkertijd gepijpt hadden, hadden ze ook tegelijk met hen geneukt. Op hetzelfde bed nota bene. Daarna waren de knullen van plaats gewisseld en had alles zich nog een keer herhaald. Maar wat hier en nu gebeurde, in het huis van de huisbaas, tartte elke beschrijving. Dit was van een andere orde. Niets snelle wip, wel de ene na de andere verrassing.
Besluiteloos keek Tamara eerst hem roerloos aan, toen haar vriendin. Sanne, die juist zo blij was dat Tamara zich over haar weerstand had kunnen zetten, besloot gelijk om in te grijpen.
“Kom Tam, doe het nou maar…” fluisterde ze, tot genoegen van Reinier, waarop Tamara zich toch maar in beweging zette.
Vervolgens gebeurde er iets opvallends. Nadat Reinier zijn handen had weggehaald deed Sanne haar benen bij elkaar. Met gekromde knieën, zodat Tamara haar slipje van haar heupen en over haar benen kon trekken, waarna Sanne haar benen weer spreidde. Zonder dat ze daartoe aangespoord werd, uit zichzelf! Net als Tamara, zag Reinier het ook. Het was bijna een uitnodiging om zijn handen weer terug te leggen. Dat was hij echter nog niet van plan.
“Nee, kom zitten. Het is jouw beurt om een broekje uit te trekken. Kleed haar uit. Strip haar! Helemaal! Alles!" zei hij tegen Sanne, dwingend, maar wel een stuk vriendelijker dan tegen Tamara.
De meiden beseften allebei heel goed dat hij een pervers spel met hun aan het spelen was. Maar onafhankelijk van elkaar kwamen ze tot de conclusie dat het binnen hun persoonlijke grenzen bleef. Per slot van rekening hadden ze zich erop voorbereid dat ze seks met hem zouden hebben, dus ook dat ze naakt zouden zijn. Toen Sanne eenmaal rechtovereind zat, met haar benen aan weerszijden van zijn knieën, begon ze dan ook zonder veel omhaal haar vriendin uit te kleden. Waarbij ze de hele tijd de handen van Reinier op haar tieten voelde. Met de focus duidelijk gericht op haar tepels, die daardoor harder en harder werden. Wat ze zo goed en kwaad als het ging probeerde te negeren.
Zo kwam Tamara uiteindelijk als eerste geheel naakt te staan, als enige in de kamer. Hoewel ze zich helemaal niet schaamde voor haar lijf was het moment dat Sanne haar beha had uitdeed, gevolgd door haar slipje, toch wel een moment geweest waarop ze had moeten slikken. Ze vond het dan ook niet erg dat Reinier vervolgens rollen omdraaide en zij de opdracht kreeg om Sanne uit te kleden. Ook bij haar vriendin moest alles uit.
Nu de twee meiden naakt waren vond Reinier het tijd worden voor een ander tafereel. Daarvoor trok hij eerst Sanne naar zich toe, zodat ze met haar blote billen pal tegen zijn erectie kwam te zitten. Daarna trok hij haar knieën wijd uit elkaar en omhoog, zodat er voldoende plek op zijn knieën kwam voor Tamara om erbij te komen zitten. Als laatste manipuleerde hij de benen van Sanne rond de heupen van Tamara. Nu zaten de meiden allebei op zijn benen. Met hun tieten tegen elkaar, bijna kutje tegen kutje. Ondertussen voelde Sanne waar ze al een tijdje rekening mee had gehouden, zijn erectie, terwijl Tamara voor het eerst zijn handen op haar lijf voelde. Om precies te zijn, op haar billen. In spannende afwachting van wat hij nog meer voor hen in petto had, hijgden ze een beetje. Niets was wat ze verwacht hadden, de ouwe bok wist hun telkens opnieuw te schokken.
Wat ze toen nog niet wisten, was dat de grootste verrassingen nog moesten komen.
Reinier verlegde eerst zijn handen naar de warme tieten van Sanne, zo lekker vol en romig, met flinke tepels, die ook nog eens goed hard waren. Extra opwindend was dat tegen de rug van zijn handen ook de - kleinere - tieten van Tamara te voelen waren. Haar tepels waren een stuk puntiger, maar ook heerlijk hard. Al die blote borsten voor het grijpen, Reinier genoot ervan. Van de tieten van
Sanne concentreerde zijn aandacht zich op de tieten van Tamara, toen weer terug naar die van Sanne, dan weer naar die van Tamara. Af en toe nam hij een uitstapje, dan streelde en kneedde hij tegelijkertijd een tiet van Sanne en een tiet van Tamara. Aldus kreeg hij het voor elkaar dat de vier tepels niet alleen rechtop bleven staan, maar zelfs nog iets harder leken te worden. En ook gevoeliger, afgaande op de geluidjes die de meiden maakten.
“Mmhh,” kreunde Sanne.
“Ahhh,” klonk het gelijktijdig uit de mond van Tamara.
“Tijd voor wat anders,” voegde Reiner daaraan toe.
De daad bij het woord voegend lukte het Reinier om een armen rond Sanne te slaan en een hand bij elk kutje te leggen. Waarna hij met twee duimen en twee vingers een quatre-mains begon te spelen. Het resultaat daarvan was verbluffende muziek. Allebei de meiden begonnen een serie geluidjes te maken, allebei kromden ze daarbij hun rug. Het was Sanne die niet veel later als eerste met het onderlichaam begon te bewegen, bewust of onbewust, maar in ieder geval precies tegen zijn erectie. Zij was ook het natste van de twee, wat een compleet nieuwe ervaring was voor Reinier, die gewend was dat betaalde meisjes glijmiddel nodig hebben. Voor deze twee meiden ging dat echter niet op. In zijn beleving was hij was nog maar net met ze bezig en toch waren ze lichamelijk al flink op stoom. Wat trouwens ook voor hem gold, zijn pik had echt even ruimte nodig. Daarom, en omdat zijn benen het te kwaad kregen met die twee meiden er op, lastte hij een break in.
4
Het was (alweer) een bizarre ervaring voor Sanne en Tamara om in hun nakie aan de koffie te zitten. Ook al omdat de huisbaas nog volledig in de kleren zat. Reinier daarentegen vond het geweldig. Met de hoertjes was nooit tijd genoeg voor een heerlijk voorspel, nu was dat anders. Hij was dan ook vastbesloten om er het maximale uit te halen. Daarom ook had hij de meiden naast zich geposteerd, ieder aan een kant en dicht tegen hem aan. Het hielp dat ze samen in hetzelfde schuitje zaten en daarom maakten Sanne en Tamara er maar het beste van. Waardoor de sfeer nooit ongemakkelijk werd. Daar kwam bij dat de pauze niet lang genoeg duurde om lang bij de situatie stil te staan. Want meteen nadat ze hun kopje geleegd hadden ging Reinier alweer over tot actie.
Elk van de twee kreeg een arm zich heen, waarna hij eerst zijn mond op de lippen van Sanne drukte en een minuutje later op die van Tamara. Daarna weer bij Sanne, toen weer bij Tamara. De een na de ander. Nog eens, weer, en nog een keer.
Nu hij de meiden naakt had en aan het vrijen gekregen, een ander woord voor de manier waarop ze hem kusten was er namelijk niet, besloot Reinier om een volgende stap te zetten. Tot nu toe was alles bij Sanne begonnen en zo ook nu. Midden in een kus met Tamara legde Reinier zijn duim op de lippen van Sanne, die gelijk begreep wat de bedoeling was en daarom haar mond een tikje opendeed. Vervolgens gleed ze met haar lippen over zijn duim, waarbij ze met haar tong dezelfde dingen deed die ze ook al in zijn mond had gedaan. Omdat ze er zelfs lichtjes aan zoog had het er veel van weg alsof ze de duim aan het pijpen was.
'Flow' refereert aan een mentale toestand waarin een persoon volledig opgaat in zijn of haar bezigheden. Flow wordt gekenmerkt door op de betreffende acties gerichte energie en activiteit, volledige betrokkenheid daarbij, alsmede het feit dat men de activiteiten succesvol uitvoert. Wel, vanaf het moment dat ze voor de ogen van de huisbaas en Sanne had staan dansen, en zij en haar vriendin elkaar uitgekleed hadden, had de situatie Tamara in een flow gebracht. Er waren bepaalde luikjes opengegaan, waardoor de laatste bezwaren konden verdwijnen. Om plaats te maken voor aanvaarding en overgave. De schulden waren de aanleiding dat ze hier waren beland. Ook het feit dat Sanne dit gedoe vanaf het begin wilde aangaan had een belangrijke rol gespeeld. Maar dat deed er nu allemaal niet meer toe. Want nadat eerder haar vriendin al ervaren had hoe vaardig Reinier kon kussen, diep en intens, nu ervoer Tamara dat ook. Met zijn tong overal in haar mond, in telkens andere bewegingen, steeds agressiever, meer eisend ook, werd ze naar plaatsen gebracht waarvan ze niet geweten had dat die bestonden. Uiteindelijk kon ze het daarom niet meer passief ondergaan en begon ze hetzelfde te reageren als Sanne. Eerst terughoudend en voorzichtig, maar toen de drempel eenmaal genomen had, steeds nadrukkelijker en met meer overtuiging. Met veel meer overtuiging zelfs. Want alles was dan wel bij Sanne begonnen, de eerste voorzichtige vingers die de bult in de broek van de huisbaas aanraakten, niet per ongeluk, zaten aan de hand van Tamara.
Met de vingers van de ene meid op zijn pik en een duim die gepijpt werd in de mond van de ander werd het tijd voor het echte werk. Terwijl hij zijn duim in de mond van Sanne liet zitten, nam Reinier met de rest van zijn hand haar kin in een greep, om haar vervolgens naar zich toe en naar beneden te trekken. Naar de plek waar de hand van Tamara lag. Nu had Sanne heel goed begrepen wat hij bedoeld had met ‘all-in’ en dus was ze hierop voorbereid. Evengoed werd ze verrast. Daarstraks, toen ze met haar blote billen op zijn schoot had gezeten, had ze al de indruk gehad dat de huisbaas een ‘flinke jongen’ had. De voorstelling die ze zich daarbij had gemaakt werd echter overtroffen door de enorme bult die ze in zijn - wijd zittende - broek kon zien. Maar bovenal was het een verrassing om de hand van Tamara aan te treffen, met de voorzichtig strelende vingers.
“Je vriendin krijgt de eer om me als eerste te pijpen. Ze heeft een beetje hulp nodig om erbij te kunnen,” hoorde ze hem tegen Tamara mompelen, met een stem die schor was van de ingehouden spanning.
Sanne zag de hand van Tamara meteen op zoek gaan naar de rits. Dus richtte zij haar aandacht op de riem en het knoopje. Eendrachtig samenwerkend trokken de meiden daarna de broek over zijn heupen. Ook Reinier hielp mee, door even op te wippen. Was de bult in zijn broek al enorm geweest, in zijn onderbroek zag het er immens uit. In vertwijfeling schudde Sanne het hoofd. Ze had in haar leven best een paar piemels gezien, allemaal van leeftijdsgenoten, maar qua omvang kwam geen enkele daarvan in de buurt. Het lijkt wel alsof hij er een paar sokken had ingestopt. Maar ze schrok pas echt toen ze zijn onderbroek wegtrok en er een reusachtige pik tevoorschijn sprong, die half rechtop staand tegen haar wang vibreerde. Half in shock bedacht ze dat ze zulke pikken weleens in een porno gezien, bij negers, maar altijd had gedacht dat het fake was, een of andere filmische truc. Deze lul was echter helemaal geen fake, op deze pik waren alleen maar superlatieven van toepassing. Het was een groot, dik, lang, hard, warm en kloppend monster!
Aangezien haar vriendin alweer stevig met Reinier aan het zoenen was stond Sanne er in haar eentje voor om de huisbaas verder uit te kleden. Mijn God, dacht ze, toen hij nog een keer opwipte zodat ze zijn onderbroek omlaag kon trekken, zelfs zijn ballen zijn gigantisch.
Ondertussen had Tamara heel andere dingen aan het hoofd. Nadat ze geholpen had om de broek van Reinier uit te trekken had de huisbaas een hand onder een van haar knieën gelegd. Door de opwippende beweging begreep ze dat Sanne met zijn onderbroek bezig was, maar meteen daarna trok hij een been van haar over zijn knieën, zodat ze met haar benen wijd kwam te zitten.
"Eens kijken of we jou op temperatuur kunnen brengen," grijnsde Reinier.
“Jezus…” mompelde Sanne, met ontzag in haar stem.
“Oh God…” reageerde Tamara, toen een hand in haar kruis belandde.
Ontzag was een understatement, met grote ogen staarde Sanne naar het gevaarte. Tot ze in de werkelijkheid terugkeerde en zich realiseerde wat er van haar werd verwacht. Met een zucht pakte ze het monster voorzichtig vast en begon met haar hand op en weer te wrijven, ronddraaiend en ondertussen stevig knijpend. Zonder dat ze haar ogen ervan kon losmaken. Aanvankelijk had ze gedacht om hem linea recta een blowjob te geven. Maar nu ze het graniet vasthad, de schacht zo dik, dat haar vingers en duim elkaar ternauwernood konden raken, kwam ze daarop terug. Was dit normaal, was dit monster een pik? Het leek wel een wapen! In plaats van haar lippen te gebruiken, gebruikte ze eerst maar eens haar tong. Zo kreeg ze tenminste tijd om te wennen.
Tergend langzaam, meer uit respect dan uit de wens hem genot te geven, likte ze de schacht met het puntje van haar tong. Aan de onderkant, vanaf zijn ballen omhoog, naar dat meest gevoelige plekje net onder de eikel, terwijl ze het monster ook nog in haar hand had liggen. Om weer naar beneden te likken, tot halverwege zijn ballen, en vandaaruit weer omhoog. Na dat een paar keer herhaald te hebben voelde ze zich zeker genoeg om er een schepje bovenop te doen. Ze bleef hem op dezelfde manier likken, maar bracht daarnaast een hand onder zijn ballen. Met de andere trok ze voorzichtig de voorhuid terug, waarna ze met haar lippen en tong over de blote eikel likte.
Tevreden over de inbreng van Sanne, was Reinier ondertussen piano aan het spelen op Tamara. Waarbij hij alle technieken gebruikte die hij beheerste. Cirkelvormige bewegingen rond haar klitje, met een pauze op twaalf uur, afgewisseld met op en neergaande bewegingen tussen en langs haar schaamlippen. Om dan weer een vinger pal bovenop het knopje te drukken. Zijn vaardige vingers versterkten de flow waarin Tamara terechtgekomen was en dat zorgde ervoor dat ze volledig kon opgaan in allerlei prikkels. Kussen kon hij als geen ander, merkte ze ook nog steeds, maar het vingerwerk was ronduit magnifiek. Bij Sanne ondertussen, was de onzekerheid verdwenen, die was de huisbaas intussen voluit aan het pijpen.
Met een meid op de grond die hem overtuigend aan het afzuigen was en een meid half op zijn schoot die overtuigend nat werd rond zijn vingers, waande Reinier zich op een andere planeet. Niks geen plichtmatig gedoe, als bij de hoertjes, maar lekkere, overtuigende seks, dat was wat ze hem gaven. Zelfs die Tamara was helemaal los, die begon zelfs in zijn mond te hijgen.
Het was tijd, de hoogste tijd, hij moest er eentje neuken.
Wat een heerlijk verhaal! Kom je nog met een vervolg? Ik hoop van wel.
Groetjes vanzet