Caroliens devotie

Deel 1

‘En dan heb ik nog een stuk of wat vriendinnen,
die welopgevoed en zeer verstandig zijn
en waarmee je dus geen donder kunt beginnen,
maar misschien krijgt iemand anders ze wel klein.’

Aldus Boudewijn de Groot in zijn ‘Testament van mijn jeugd’. Die regels hadden meer dan eens door mijn hoofd gespeeld in mijn studententijd. Daarna trouwens ook nog. En toen was er Carolien. Welopgevoed, zeker. Verstandig ook, zeg maar gerust slim. Maar verder voldeed ze niet aan de kenmerken van het beschreven type, zij het dat jij niet iets met haar begon. Zij begon iets met jou, als ze haar zinnen daarop had gezet. Dat zou al snel weer blijken.

Een paar dagen na die nachtelijke zwelgpartij in het liefdesnest vond ik dat het tijd werd haar te bellen. Eigenlijk liep de periode die ik in mijn ouderlijk huis had willen doorbrengen zo’n beetje ten einde, maar er leken meer opwindende belevenissen in het verschiet te liggen. Het besluit om nog een tijdje te blijven was dan ook snel genomen.

Destijds was er doorgaans maar één telefoon in een studentenwoning en die hing meestal ergens in een gang. Je wist dus van tevoren niet wie je aan de lijn zou krijgen, als er al iemand opnam. Ik had geluk, in meer dan één opzicht, en kon genieten van de fluwelen stem van Amanda.

“Aha, de stoute jongen,” lachte ze.

Nee, Carolien was er niet, maar zou mij zeker terugbellen. Toen ik het nummer had gegeven zei ze op gedempte toon, maar duidelijk gearticuleerd: “Overigens… jij smaakt naar meer.”

Dat was een heel pikante mededeling. Het leek erop dat de dames na de thuiskomst van Carolien de nacht op hun eigen manier hadden geëvalueerd. Maar de opmerking was ook een signaal dat Amanda’s betrokkenheid bij vervolgavonturen op zijn zachtst gezegd tot de mogelijkheden behoorde. De gedachte daaraan was uitermate opwindend en bezorgde me een huivering van genot, om nog maar te zwijgen over andere fysieke effecten.

Later die avond belde Carolien terug. Ze stelde voor dat we elkaar de volgende dag rond het middaguur zouden ontmoeten op het terras van een pannenkoekenhuis in het bos, niet ver van het liefdesnest. Ze wilde me iets vertellen, iets waarvan ze dacht dat ik het wel spannend zou vinden. Dat beloofde dus weer wat. Oppikken hoefde niet, want ze kon Amanda’s autootje gebruiken.

Ik arriveerde iets eerder dan zij op het lommerrijke terras, waar het verbazend rustig was. Toch koos ik omwille van de ‘veiligheid’ een tafeltje in een hoek, dicht bij de muur van het restaurant. Ze zag er weer fantastisch uit; een luchtig wit topje en een korte beige doorknooprok, waarvan de onderste twee knopen uitdagend openstonden, open schoentjes met halfhoge hakken, tasje aan haar schouder bungelend. Ze zoende me en dreef haar tong razendsnel mijn mond in.

“En … een beetje bijgekomen?” informeerde ze nadat we koffie en kleine pannenkoekjes hadden besteld.

“Min of meer. De nawerking was stevig en heeft me geregeld uit de slaap gehouden. Maar in een bijna permanente staat van geilheid verkeren is ook wel lekker. Meer met mezelf gespeeld dan gebruikelijk in een paar dagen. Voor het gemak trok ik alleen iets aan als ik het huis uit moest.”

“Ach, zieltje … je had me eerder moeten bellen. Dan was ik direct gekomen om je te helpen bij het verwerkingsproces.” Ze giechelde. “Dat wil ik trouwens ook wel weer eens van dichtbij zien.”

“Wat?”

“Nou, hoe jij met jezelf speelt natuurlijk. Het is jaren geleden dat ik dat heb gezien; lijkt me nog steeds heel lekker om naar te kijken.”

“Daar komen we op terug. En hoe ging dat bij jou? Amanda was neem ik aan nieuwsgierig?”

“Meer dan dat. Ze stond me boven aan de trap op te wachten, ongeveer in haar blootje, met alleen een niemendalletje van een broekje aan. Er was die avond een repetitie geweest van haar toneelclub en die was overgegaan in wat men noemt een gezellig samenzijn. Je begrijpt dat daarbij de nodige drank had gevloeid. Ze was niet dronken hoor, maar wel in een losbandige stemming. Natuurlijk wilde ze alles weten, maar het verhaal kon nog wel eventjes wachten, eerst moest er iets anders gebeuren. Ze trok me haar kamer binnen en drukte zich tegen me aan. Met een geloken blik waar de geilheid van afdroop, gaf ze me een tongzoen en duwde een been tussen mijn dijen. Fluisterend in mijn oor informeerde ze of ik lekker had geneukt en waar jij je zaad had gedeponeerd. Het antwoord werd met veel enthousiasme begroet. ‘Fantastisch!’ kirde ze. ‘Dan wil ik nu direct je vers geneukte kutje uitlikken.’ Ze kon er niet genoeg van krijgen en lebberde door tot ik kwam. Volgens haar kon ze jou proeven en ruiken. En misschien was dat ook wel zo.”

Ze keek even naar een verliefd stelletje dat het terras opkwam, maar dat ging ver genoeg van ons af zitten; de twee hadden bovendien alleen maar aandacht voor elkaar.

“Ik vermoedde al dat er zoiets gebeurd was.”

“O?”

Toen ik haar vertelde wat Amanda aan de telefoon had gezegd, schoot ze in de lach.

“Heel geestig… Nou ja, het zal geen openbaring voor je zijn dat ze het maar wat graag met jou wil doen. Dat gun ik haar trouwens van harte, vooropgesteld dat ik het allemaal kan bekijken, of nog beter, mee kan doen.”

Mijn erectie was nu tot volle wasdom gekomen en dat bleef niet onopgemerkt.

“Ik zie dat het idee je wel bevalt.”

Ze trok het tafeltje dichterbij, zodat het iets meer dekking bood. Met een snelle beweging opende ze de rits, schoof haar hand naar binnen, greep de harde roede en kneep erin. Vervolgens liet ze haar vingers als vlindertjes op en neer langs de schacht dansen en fluisterde in mijn oor: “Ik zie het helemaal voor me … Zodra deze kwijlende stamper [kneepje in de roede] binnen haar bereik is, wil ze hem natuurlijk in haar mond hebben. En later neem je haar van achteren. Zij onderdanig op haar knietjes, haar lekkere kontje omhooggestoken… Dat is trouwens haar favoriete standje… Eerst ligt ze hoerig met haar billen te kronkelen en dan drijf jij die stomende neuklocomotief tussen d’r kutlipjes en schiet je hete melk in haar tunneltje. Want je hoeft je ook bij haar niet in te houden. En daarna wil ik haar uitlikken. Misschien loopt de room wel zó in mijn mond. Jemig, wat geil, ik word al kletsnat als ik er aan denk.”

Ik kreunde. Helaas onderbrak de bezorging van onze bestelling dit verrukkelijke spelletje, maar de serveerster was blijkbaar een scherp waarneemster; met een knipoog naar mij zei ze:“Geniet ervan”.

“Zou je met mij naar de kerk willen gaan?” zei Carolien plotseling toen we ons over de pannenkoekjes ontfermden.

“Zeg dat nog eens.”

“Je hebt me wel verstaan.”

Het was me bekend dat zij, net als ik, katholiek was opgevoed. Misschien was zij, anders dan ik, nog praktiserend, zoals dat heette, hoewel me dat zou verbazen. Maar wat was dan de toegevoegde waarde van mijn aanwezigheid? Of was dit het begin van een nieuwe verrassingstocht?

“Kun je me iets meer vertellen? Denk je aan komende zondag?”

“Nee, zondag is geen geschikte dag.” Het werd steeds mysterieuzer.

“Maar wat doe je op een doordeweekse dag in een kerk?” probeerde ik. “Te biecht gaan? Bidden misschien?”

“Ja, misschien…” Ze lachte. “Ik zit je een beetje te plagen.”

Ze vertelde dat ze jaren geleden had ontdekt dat de kerk, in de meest brede zin van het woord, bij haar erotische gevoelens opriep. De aanwezigheid in een kerk alleen al was genoeg om haar een nat broekje te bezorgen. Geleidelijk aan had ze fantasieën ontwikkeld die verband hielden met het kerkelijk ritueel. Een voorbeeld was dat ze zich voorstelde in de biechtstoel in de meest expliciete bewoordingen te vertellen over haar seksuele belevenissen. Ze zei daar ook nog bij dat ze over die dingen niet kon praten zonder zichzelf tegelijkertijd te vingeren. Daarmee wond ze de biechtvader, ‘natuurlijk’ een aantrekkelijke jonge kapelaan, enorm op. Ze kon zien dat hij masturbeerde door zijn toga heen, waaronder hij ‘natuurlijk’ naakt was, of dat hij zelfs zijn harde roede tevoorschijn haalde. Na haar biecht zei hij dat ze zo zwaar had gezondigd, dat hij goed moest nadenken over de juiste penitentie. Ze moest wachten tot hij klaar was met een paar andere mensen. Toen de kerk uiteindelijk leeg was riep hij haar bij zich en zei haar dat ze vergiffenis zou krijgen, nadat ze hem gepijpt had.

Haar verhaal, in combinatie met de vraag die ze mij had gesteld, maakte me mateloos nieuwsgierig, maar Carolien kennende leek het beter me op de vlakte te houden en af te wachten.

“Je bent niet de enige met dat soort fantasieën. Ze zijn … sorry, ik onderbrak je.”

“Nee, ga verder. Ik vertel de rest van mijn verhaal liever op een andere plek. Dan kan ik je tevens iets laten zien.” Het begon nu echt intrigerend te worden.

“Goed. Er zijn deskundologen die zeggen dat die fantasieën, en daar blijft het soms niet bij, verband houden met onderbewust verzet tegen de benepen en krampachtige houding van de kerk tegenover seksualiteit. Want door er een sfeer van zondigheid omheen te scheppen, veroordeelt ze eigenlijk elke vorm van seksualiteit die niet in dienst staat van de voortplanting. En schuwt geen middel om mensen angst aan te jagen die dat wel eens anders zouden kunnen zien. Stel je voor dat je er van zou gaan genieten. Toen ik een jaar of veertien was werd mij een boekje toegestopt, uitgegeven door de kerk, waarin men ons probeerde wijs te maken dat masturberen zou leiden tot desintegratie van de ruggengraat. Om maar eens een voorbeeld te noemen. Maar er zijn ook mensen die het minder diep zoeken en zeggen dat hoe meer iets out of bounds is, hoe aantrekkelijker het wordt. Trouwens, wat je daarnet beschreef is ook te vinden in een boek van Louis Paul Boon, zij het dat daarin na afloop van de biecht wordt gepijpt in de sacristie.”

“Wat? Die? Dat meen je niet!”

“Ja die. Men zegt dat hij dat boekje ook heeft geschreven als verzet tegen de benepenheid van de kerk en om duidelijk te maken dat hij niet het heilig boontje is waarvoor de kerk hem hield. In Vlaanderen is het dan ook verboden, door de kerk wel te verstaan, maar een betere reclame is amper denkbaar. Dus gaan de Belgen gewoon de grens over en kopen het hier.”

“Ongelofelijk… maar… maar…” Het was voor het eerst dat ik Carolien naar woorden hoorde zoeken.

“Waarom weet ik dat niet? En wat is de titel van dat boek?”

“Het heet ‘Mieke Maaike’s obscene jeugd’ en het is nog maar kort geleden verschenen. Maar ik heb het in de stad zien liggen bij meer dan één boekwinkel.”

“Jeetje. En jij hebt het blijkbaar gelezen.”

“Ja. En neem van mij aan dat je het met één hand moet vasthouden bij het lezen, want de andere heb je voortdurend ergens anders voor nodig. Het taalgebruik is trouwens vermakelijk. Je kunt er ook je vocabulaire van schunnige woorden aardig mee verrijken.”

“Mijn hemel… Dat moet ik zo snel mogelijk hebben! Morgen ga ik het kopen. Wat zeg ik? Vanmiddag al.”

Een half uur later wandelden we langs een smal pad, op weg naar de plaats waar ze haar verhaal zou vervolgen en me iets zou laten zien.

“Kom jij eigenlijk nog wel eens in een kerk?” vroeg ze.

“Zelden. Als ik word uitgenodigd bij een bruiloft of een begrafenis, wanneer daar een kerkdienst bij hoort. Verder heb ik niets meer met de kerk. Maar ik moet geloof ik concluderen dat jij er nog wel eens komt, zij het met heel andere bedoelingen dan vrome kerkgangers.”

Ze lachte alleen maar. Ik had ook niet verwacht dat ik haar uit de tent zou lokken; zij had de regie.

“Ik word toch altijd zó hitsig van bossen, vooral in de zomer. Het is allemaal zo uitnodigend hier… Als je goed luistert dan hoor je die bomen fluisteren: Doe het maar lekker hier, tegen mijn stam aan.”

Op de sluiting na maakte ze alle knopen van haar rokje los en hield het aan beide punten omhoog. “Moet je kijken!”

Ze had iets aan onder dat rokje, maar het stelde nog minder voor dan het minuscule ding dat ze een paar dagen eerder droeg, toen ik haar in de stad ontmoette. Het bestond uit een paar dunne lintjes en een heel klein wit driehoekje, dat zo nat was dat je er dwars doorheen kon kijken. Aan beide kanten van haar heupen waren de lintjes gestrikt. Het was weekmakend om naar te kijken. Ik voelde een straaltje vocht ontsnappen.

“Ik kan het maar beter uitdoen, vind je ook niet?” Ze trok de strikjes los en stopte het dingetje in haar tasje. “En die daar,” ging ze verder, wijzend naar de tent die de toverfluit had gebouwd, “die staat zo te zien ook heel erg naar de vrijheid te verlangen. Waarom laat je hem niet lekker van de buitenlucht genieten?”

“O wat verrukkelijk,” zei ze toen ik haar advies had opgevolgd. Ze omvatte de paal en kuste me langdurig. Terwijl haar tong zich met de mijne onderhield, maakte haar hand langzame, melkende bewegingen.

“Lijkt het je niet zalig om straks, als ik mijn verhaal heb verteld, hier ergens te neuken? Ik wil wel weer van achteren gepakt worden, leunend tegen een boom, zoals we dat in het liefdesnest hebben gedaan en dan jouw hete sap in me voelen spuiten. Het geil loopt al langs mijn benen. Kom, lik het druipende kutje van je smerige sletje eens even lekker uit.”

Gedurende de rest van de wandeling bleef de fluit buiten staan, zodat hij makkelijk kon worden bespeeld. Zij overwoog nog even haar rokje uit te doen, maar vond dat bij nader inzien niet handig. Bovendien kon ik zo ook wel overal bij, behalve misschien haar tietjes. Dat werd opgelost met het omhoog schuiven van het topje.

Al liefkozend en friemelend bereikten we een plek waar aan één kant van het pad over een lengte van zo’n vijftien meter geen begroeiing was en waar je op een bankje kon genieten van een prachtig panorama. Vanaf de hoogte waarop we ons bevonden had je een onbelemmerd uitzicht op de meanders van de rivier en het deels moerassige gebied langs haar oevers. Een piepklein dorpje op een wat droger stukje land vormde de enige bebouwing in dat gebied. Het was in trek bij jonge kunstenaars, maar om er te wonen moest je houden van een leven in afzondering. In de middeleeuwen was er een kasteel geweest, dat de nadering naar de stad uit het oosten beheerste en ook het verkeer op de rivier. Waarschijnlijk was zo het dorpje ontstaan.

Op het bankje, haar rokje ter weerszijden van haar dijen gedrapeerd, vervolgde Carolien haar verhaal. Een maand of wat geleden had ze een gewaagd plan bedacht. Ze had het met Amanda besproken, die het erg spannend had gevonden en haar auto beschikbaar had gesteld voor de uitvoering.

“En dat was de plek die ik daarvoor op het oog had.”

Ze wees naar het dorpje. Daar was, duidelijk zichtbaar, een middeleeuws kerkje. Het werd bediend vanuit een parochie in de stad en afgezien van trouwerijen was er alleen een dienst op zondag. Daar was ze dus op een warme dag in juni naar toe gereden en had er haar bedenksel in daden omgezet. Het was volgens haar ontzettend stout en ongelofelijk geil geweest. Langzaamaan ontstond er een vaag beeld van wat zich daar had afgespeeld, maar het verhaal bleek nog opwindender dan ik me had kunnen voorstellen.

“Wat het ook was dat je daar deed, het was zeker niet de bedoeling dat iemand je zou zien. Was je niet bang om betrapt te worden?”

“Nee. De ingang kan worden afgesloten met twee stevige veertiende-eeuwse grendels. De enige andere ingang is via de sacristie, die een deur aan de kant van de kerk heeft en één naar buiten. Die zitten allebei op slot als er geen dienst is. Ik neem aan dat daar de waardevolle spullen worden opgeborgen. Bovendien, het is verbazingwekkend hoe verlaten het daar is, afgezien van de toevallig voorbijkomende toerist, en die heeft gewoon pech als de deur op slot zit.”

“Maar er zal toch wel iemand zijn die de boel daar een beetje in de gaten houdt, een koster bijvoorbeeld?”

“Die is er ja, iemand in het dorp doet dat erbij, want zoiets kan natuurlijk geen voltijds baan zijn. Op weekdagen opent hij de kerk als hij naar zijn werk gaat in de stad en sluit hem tegen zonsondergang.”

De dame had haar huiswerk gedaan.

“Vanwege de warmte had Amanda eerder die dag van de eend een cabriolet gemaakt door het canvas dak op te rollen en ik genoot van de rit. Ik was wel nerveus, mijn hart klopte in mijn keel, maar ook zo geil als warme boter. Ik droeg ditzelfde rokje en een dun wit zomerbloesje. Geen broekje. En een behaatje draag ik in de zomer sowieso nauwelijks. Ik parkeerde in de buurt van de kerk en bleef een tijdje zitten om de situatie in me op te nemen. Er waren geen andere auto’s of fietsen. Niemand te zien, alles was rustig. Dat kalmeerde me een beetje. Na een paar minuten stapte ik uit de auto, vastbesloten om door te zetten. Door het portaal, waar een wenteltrap naar het orgel is, ging ik de kerk in om te controleren of die leeg was. Daarna controleerde ik ook de orgelzolder. Toen alles veilig leek sloot ik de buitendeur en schoof de grendels op hun plaats. Fase één was volbracht.

Eerst speelde ik het devote meisje, met de bijbehorende gebaren, zoals mijn vingers in het wijwater dippen en een kruis slaan. De kerk was aangenaam koel en er was de gebruikelijke geur van wierook. Ik zette mijn tasje op de achterste bank en liep het middenpad in, naar het altaar toe. Terwijl het meidengeil langs mijn dijen liep, begon ik langzaam de knoopjes van mijn bloes los te maken, trok het ding uit en mikte het in één van de banken. Daarna was het rokje aan de beurt. Ik huiverde, niet alleen door de koelte rondom mijn blote lijf, maar ook van oeverloze opwinding. Stel je voor: Ik was naakt in een kerk! Het klikken van mijn hakken echode door het gebouw en de zon kleurde mijn huid door de gebrandschilderde ramen. Ik stelde me voor dat er mensen in de banken links en rechts zaten die ‘aaahh’ en ‘ooohh’ riepen en tegen elkaar zeiden: ‘Moet je kijken, wat een prachtig meisje!’ Al lopend wiegde ik mijn kontje, omvatte mijn tietjes en kneep in de harde tepels. Het wond me allemaal onvoorstelbaar op.”

Terwijl ze sprak gleed haar hand regelmatig langs de binnenkant van haar dij, omhoog naar haar kutje en erin. Ze was ook goed bezig om mij nog verder op te geilen; ik kon nauwelijks stil blijven zitten en evenmin van mezelf afblijven. De nog steeds vrijstaande paal barstte zowat uit zijn voegen en lekte aan één stuk door.

“Ik maakte een kniebuiginkje tussen twee bidstoelen die voor het altaar stonden. Die waren daar vermoedelijk blijven staan na een trouwdienst. Ik knielde op één daarvan, bracht mijn handen plat tegen elkaar tussen mijn tietjes en begon een gebed, ongeveer zo: ‘Heer, omdat U de vrouw hebt geschapen, neem ik aan dat U er geen enkel bezwaar tegen hebt dat deze vrouw haar door U gegeven schoonheid toont in Uw eigen huis. Ik ben U ook dankbaar voor de gevoelens van lust waarvan ik dagelijks mag genieten. Ik dank U voor mijn lichaam, mijn heerlijke tietjes met hun harde tepels, voor mijn mooie billetjes, maar vooral voor mijn kutje, mijn liefdesbloem, waarmee ik de meest fantastische hoogtepunten beleef. En ik ben U dankbaar dat ik mag genieten van de liefde van zowel mannen als vrouwen.”

Ze pauzeerde even, omdat er hoognodig iets van de fluit moest worden gelikt. En als ze toch in de buurt was kon er ook wel even worden gepijpt.

“Na het gebed,” vervolgde ze, “liep ik terug door het gangpad, mijn bekken wiegend als een mannequin, met klikkende stappen, de dijen glinsterend in het zonlicht. De ingebeelde mensen keken met bewondering naar me, een paar mannen waren in de weer met hun harde pik en ik zag er één wel dertig centimeter omhoog spuiten. Achter in de kerk ging ik opnieuw naar de wijwaterbak, nam er een handvol water uit en smeerde het uit over mijn tieten en in mijn kutje. Ik keek naar mijn klit en zag hoe gezwollen ze was. Ik kon niet langer wachten en vingerde mezelf hijgend en kreunend binnen korte tijd naar een denderend superorgasme. Het was zo krachtig dat ik mezelf aan het wijwatervat moest vasthouden. Het geil spoot werkelijk uit mijn kut en maakte een plasje op de plavuizen. De samentrekkingen leken maar niet op te houden. Zo iets heftigs had ik nog nooit meegemaakt. Toen ik een beetje was bijgekomen pakte ik wat munten uit mijn tasje en liep naar een nis waar een beeld van Maria is, met een paar brandende kaarsen ervoor. Ik gooide geld in een bus voor een wat grotere kaars, maar voordat hem aanstak, streelde ik er mijn lichaam mee, streek hem langs mijn tieten en schoof hem in mijn kutje. Ik neukte mezelf er een beetje mee, maar was niet van plan opnieuw tot een hoogtepunt te komen; ik wist niet of ik al in staat zou zijn nog zoiets te verwerken.

In meer dan één opzicht voelde ik me bevredigd en voldaan. Ik verzamelde mijn kleren, kleedde me aan, ontgrendelde de deur en opende hem langzaam. Niemand te zien. Ik stapte het warme zonlicht in en deed de deur achter me dicht. Toen ik wegreed riep ik: Ik heb ’t gedaan! Ik heb ’t gedaan!”

Ik had een droge mond gekregen. Misschien omdat het vocht dat lager in mijn lijf nodig was niet was aan te slepen.

“Ongelofelijk! Wat een heerlijk, stout, exhibitionistisch, geil ding ben jij.”

“Ja hè. Zalig. Ik vond het erg geslaagd, voor een eerste keer.”

“Heb je het vaker gedaan dan?”

“Nog niet, maar ik broed wel op variaties.”

Ze vertelde dat Amanda haar een keer had meegenomen naar een zaak in de stad, die van buiten gezien alleen feestartikelen lijkt te verkopen, het soort prullaria voor carnaval en jolige partijtjes. Maar er was ook een afdeling met seksspeelgoed en spannende lingerie.

“Bovendien verhuren ze toneelkleding. Amanda’s club huurt daar ook. Ik heb eens bekeken wat ze daar allemaal hebben. Heel inspirerend. Misschien ga ik als het wat minder warm is een keer als stoute non. Ik heb in die zaak een prachtig nonnenhabijt gezien. Niet zo’n truttig ding zoals je hier ziet, maar eentje met cachet. Ik denk dat nonnen in zuidelijker streken zoiets dragen of vroeger hebben gedragen. Met een omslagmanteltje dat is afgezet met witte randen. Ook de kap heeft witte randen en rond de hals wordt een witte col gedragen. Daaronder heb ik dan natuurlijk niks aan, hooguit een zwart jarretelgordeltje met bijpassende kousen. En je kunt dat ding over de volle lengte laten openvallen. Lijkt me zó opwindend.”

Slik.

“En eh … toen ik op het toneel verscheen ontstond er een nieuwe variatie.”

“Mmmmm … ”

“En heb je daar al ideeën over?”

“Nou, het zou erg spannend zijn om die biechtstoelfantasie uit te spelen… om mee te beginnen. Daarna zien we wel. Doe je mee?”

“Absoluut!”

“Genoeg gepraat.”

Ze ontdeed zich van topje en rokje. In onze door en door ongeremde, om niet te zeggen liederlijke stemming vonden we het geen van beiden nodig een meer verborgen plek op te zoeken. Vooral Carolien niet.

“Kom, kleed je uit. Het kan me geen moer schelen of iemand ons ziet. Ik ben zogezegd de schaamte ver voorbij. Van mij mag iedereen komen kijken. Misschien komt straks dat verliefde stel van het terras wel langs. Kunnen we ze laten zien hoe het moet. Of ze kunnen meedoen. Lekker neuken met z’n vieren. O wat ben ik beestachtig heet! Ga eens languit op de bank liggen.”

Half knielend, half staand manoeuvreerde ze haar kutje boven mijn mond.

“Likken en zuigen,” riep ze. “Bef die hongerige, smerige, zaadvragende kut… waar straks jouw gloeiende paal in gaat poken. En ook het kontgaatje… vergeet vooral mijn kontgaatje niet.”

Kreunend en grommend genoot ze van de behandeling van haar holletjes.

“Wat was dat ontaard lekker… Je krijgt een beloning… Doe je mond open.”

Ze spreidde haar lipjes en plaste een afgemeten straal mijn mond in. Daarna richtte ze zich op en liep een stuk van de bank weg.

Terwijl ik even met mezelf bezig was, paradeerde ze over het pad, draaiend met haar kontje en met haar tietjes spelend, duidelijk genietend van het etaleren van haar lijf en met een blik van waarom-heb-ik-niet-nog-meer-publiek. Teruggekomen bij de bank ging ze op haar knieën over me heen zitten.

“Jouw speelkameraad vindt het vast wel lekker om even te worden bewaterd. Kostbare groeisels moet je immers goed verzorgen, vooral bij dit warme weer.”

Haar bekken kantelend liet ze zich leeglopen, zodat het groeisel en de omgeving ervan uitgebreid werden besproeid. Verrukkelijk om naar te kijken en nog verrukkelijker om te voelen.

“Lekker?”

“Heerlijk. Om een paar woorden van Boon te lenen: Een zeikende maagd is niet te versmaden.”

“Dus dat komt er ook in voor. Ik kan bijna niet wachten op dat boek.”

“Ik denk dat ik jou straks ook wel kan bewateren.”

“O ja, zalig. Ik verheug me er al op.”

Ze liet de paal helemaal naar binnen glijden en bereed hem even, als een amazone op een dravend paard. Daarna stond ze op, liep om het bankje heen en zette haar handen op de rugleuning.

“Dit is nog beter dan tegen een boom, dan kan ik ook nog van het uitzicht genieten.” Ze spreidde haar benen. “Kom op met dat hete kanon, dekhengst, pomp je hoerige neukvriendinnetje eens lekker vol.”

We begonnen langzaam, met de methode die ze ‘als ouverture’ erg lekker vond: Helemaal erin en dan weer helemaal eruit. Bij de ouverture hoorde ook dat het spuitmondje even langs haar kontgaatje moest glijden. Bij iedere nieuwe stoot slaakte ze een kort ‘ah’. Er mocht dan geen publiek zijn, maar zij vond het wel lekker om te doen alsof dat er wel was.

“Kijk nou toch eens allemaal,” riep ze. “Kijk hoe ik hier zomaar buiten en op klaarlichte dag word genaaid! Hoe die gloeiende stamper in mijn roompot zit te roeren. En straks spuit ie er geile, hete neukmelk in, wel tot aan m’n eierstokken!”

Het tempo werd opgevoerd en ik bleef binnen. Haar kreetjes gingen over in een zangerig, bijna miauwend gekerm met een geleidelijk steeds hogere toon en ze begon tegen te stoten. Steunend op één hand bewerkte ze met de andere beurtelings haar tieten en haar klitje.

“Daar komt de melk. Slurpen, smerige slet!”

“O jaaa… O jaaa… jaaa.”

“Ik ga een stukje lopen. Dan druipt jouw zaad lekker langs mijn dijen.”

Na een paar passen zei ze plotseling: “Hé, kijk nou eens, dat had ik nog niet gezien. Een condoom! Hier wordt dus vaker gewipt. Als je daar beneden in het dorp woont en een verrekijker hebt, dan kun je gratis film kijken. Misschien hebben we toch nog toeschouwers gehad.”

Ze schaterde en vervolgde haar wandelingetje. Intussen had ik wat zitten nalekken en toen de erectie half hard was geworden, leek me dat mijn belofte wel kon worden ingelost.

“Plassen,” riep ik.

Ze tripte naar me toe. “Denk je dat het veel is?”

“Ik geloof het wel.”

“Yummy!” Ze spreidde de benen en opende haar kutje, waar nog steeds sperma uit droop. “Spuit eerst op mijn kut en dan over mijn tieten.”

Kraaiend van genot onderging ze de douche. Nadat ze een pakje papieren zakdoekjes uit haar tasje had gevist, droogde ze zich min of meer af. Vervolgens werkte ze haar make-up bij en kleedde zich aan (inderdaad, in die volgorde).

“Wat een zalige slemppartij. Volgens mij kan iedereen nu van honderd meter afstand ruiken dat ik net ben geneukt en bespoten. Ik kan beter eerst douchen voordat ik naar de boekwinkel ga… Als ik voorbij Amanda kom tenminste.”