‘En denk eraan, geen erecties!’
Het was de zoveelste absurde instructie die mevrouw Rastiti gaf. Haar snerpende stem was streng en dwingend, er was geen ontkomen aan. Wie zou overwegen om te protesteren hoefde haar vorsende blik maar te aanschouwen om te begrijpen dat de dame letterlijk gehakt van je zou maken. Ze was veel te lang en breed om vrouwelijk te zijn, maar de rondingen van haar borsten en billen gaven haar het voordeel van de twijfel. Ze droeg trouwens een strakke broek van dunne. stof waarin haar spleet zichtbaar was. Oskars blik belandde daar zonder opzet. Hij durfde mevrouw Rastiti niet te lang aan te kijken.
‘Stipt zes uur dus en niet meer dan dat broekje.’
Ze verdween zonder groeten, Oskar hoorde haar zware voeten klossen op de houten trap naar beneden. Het was ineens stil in de zolderkamer waarin twee eenpersoonsbedden stonden, gescheiden door een nachtkastje met een schemerlamp erop. Door het beduimelde dakraam kwam diffuus licht binnen. Buiten op het dak koerden de duiven.
Op het andere bed lag een kleine koffer, een ouderwets bruin ding met een versleten KLM-sticker. Die moest van Matthew zijn. Mevrouw Rastiti had zijn naam uitgesproken als Meffioe, wat een afbreuk deed aan haar bitcherigheid. Ze leek alles in de hand te hebben, maar een Engelse naam behoorlijk uitspreken was blijkbaar te moeilijk. Naast de koffer lag net zo’n zilverkleurig broekje als Oskar in zijn hand hield.
Met een bonk liet hij zijn rugzak op de vloer neerkomen. Het matras zakte diep in toen hij erop plaatsnam. De spiraal eronder piepte als een oordeel. Dat werd nog wat met slapen, elke keer als hij zich zou omdraaien zou hij zichzelf wakker maken. En Matthew erbij. Meffioe. Hij glimlachte.
De stof van het broekje was glad en elastisch. Het zou net passen schatte hij. Op het bonnetje binnenin stond een M. Een zilveren broekje, wie verzon zoiets? Met vier zwarte knoopjes aan de voorkant, voor de sier, want er zat geen gulp in. Het was dus de bedoeling dat hij en Matthew in niet meer dan dat broekje de bediening zouden doen. Tien gasten, had mevrouw Rastiti gezegd, dames van stand, die gewend waren aan een correcte bediening. Waarom dan zo’n minuscuul broekje, hoe correct was dat? Hij had de vraag niet durven stellen. De klus betaalde behoorlijk en hij was er twee dagen mee kwijt. Zondagavond zou hij weer in Den Haag zijn.
Hij strekte zich uit op het bed, de deken kriebelde aan zijn blote armen. Er was nog een dik uur te gaan. Zolang Matthew er nog niet was, kon hij misschien een powernap nemen. Hij legde zijn armen onder zijn hoofd, luisterde naar de duiven en viel in slaap.
Hij werd wakker van Matthew, althans hij nam aan dat de knul die met zijn rug naar hem toe stond Matthew moest zijn. Zijn bovenlijf was naakt, gespierd en glimmend bruin, haast zwart. Zijn kroeshaar was gemillimeterd, zijn nek stevig. Waarschijnlijk in de veronderstelling dat zijn kamergenoot nog sliep liet hij zonder gêne eerst zijn broek zakken en vervolgens zijn onderbroek. Hoewel Oskar de neiging voelde weg te kijken kon hij zijn ogen niet van Matthews gespierde billen afwenden. Nooit eerder had hij billen van een seksegenoot zo nadrukkelijk aanschouwd, ze waren prachtig, mannelijk, zalig zelfs. Met schrik constateerde Oskar dat zijn pik zich oprichtte bij het zien van die sensuele mannenkont.
‘Hé, je bent wakker.’
Matthew keek Oskar aan over zijn schouder. Ondertussen plukte hij het zilveren broekje weg van zijn bed.
‘Mijn partner in crime,’ grijnsde Matthew, ‘wonderboys die hitsige dames bedienen.’
Nu zijn kamergenoot dat zo hardop uitsprak, besefte Oskar dat het klopte: dames van stand, zoals mevrouw Rastiti het noemde, die jonge gasten inhuurden om ze in strakke zilverkleurige broekjes rond te laten lopen.
Matthew rekte de boord van het broekje tussen zijn duimen. Hij stond nu frontaal voor Oskar die overeind was gaan zitten. Zijn lul bungelde losjes tussen zijn benen. Hij was besneden stelde Oskar met verwondering vast.
‘Met zo’n broekje kun je net zo goed gewoon in je blote reet gaan lopen. Moet je zien dan.’
‘En geen erecties,’ bootste Oskar de stem van mevrouw Rastiti na. Hun bulderende mannenlach vulde het kleine zolderkamertje.
Terwijl ze pratend kennismaakten kleedde ook Oskar zich uit. Zo naakt met zijn tweeën - intieme jongemannenlichamen, zo dicht op elkaar in zo’n klein zolderkamertje, een wit lijf en een bruin lijf, de penissen in elkaars richting wiebelend als wuivend riet, testikels geduldig hangend in hun zakken - ontstond een sfeer van broederschap die absoluut een homo-erotische ondertoon droeg. Uiteindelijk stonden ze samen voor de verweerde passpiegel in de hoek, de broekjes hoog opgehesen, beider lullen opzij gedrapeerd - Matthew naar links, Oskar naar rechts – om te voorkomen dat er iets buiten boord zou steken. Matthews broekje bolde meer dan die van Oskar, verschil moest er wezen. Nadat Matthews deo was rondgegaan vertrokken ze naar beneden.
Mevrouw Rastiti had een ware metamorfose ondergaan. De kleren die ze eerder droeg, waren vervangen door een strak latex pakje, bordeauxrood, met een rits die begon op het diepste punt van haar decolleté, de welving van haar buikje volgde en tussen haar benen door naar achteren verdween. Haar naakte schouders en armen waren stevig, gespierd haast, bijna al haar vingers voorzien van opvallende ringen. In haar liezen was het pakje hoog opgesneden met als effect dat haar benen extra lang leken. Haar naaldhakken maakten dat zij boven Oskar en Matthew uittorende.
‘Mooi op tijd,’ snerpte haar stem, ‘daar houd ik van.’
Het mocht dan een compliment lijken, haar strenge blik correspondeerde daar niet mee. Haar gestifte lippen, die wellicht voor sensueel moesten doorgaan, leken vooral functioneel in haar directieve manier van spreken en haar overdreven articulatie. Als het haar bedoeling was sexy te zijn, dacht Oskar, dan zou ze op zijn minst een scheutje tederheid moeten uitstralen. Haar geprononceerde boezem, strak verpakt in latex, tepels prominent door de stof prikkend, had dan weer alles in huis om sexy te zijn. Voor wie van groot en weelderig hield tenminste. Aan de blik van Matthew te zien was hij er niet vies van.
Zoals zij mevrouw Rastiti opnamen, zo keurde zij de heren.
‘Keurig, die broekjes, goed strak, daar houden ze van.’ Ze boog licht voorover om de verzilverde bollingen nader te aanschouwen. ‘Zoals ik al zei: geen erecties. Dat kunnen die broekjes niet aan. En het is hier geen slagerij.’ Ze lachte als een kakelende kip.
‘Wie zijn die ‘ze’ eigenlijk?’ vroeg Matthew.
‘Dat gaat je geen snars aan, Meffioe.’ Mevrouw Rastiti draaide haar hoofd schuin en kneep haar ogen tot spleetjes. ‘Het is voldoende om te weten dat het niet de eersten de besten zijn die aanzitten in dit gezelschap. Het zou zomaar kunnen dat er een minister aanschuift.’
‘O, echt?’ flapte Oskar eruit.
Mevrouw Rastiti bracht haar gezicht bij dat van Matthew en Oskar.
‘Het is een denktank van prominente dames. Ken je de BDSM?’
‘Ik weet wat BDSM is,’ antwoordde Matthew.
‘Nee, nee, dé BDSM.’ Mevrouw Rastiti fluisterde nu op luide toon. ‘De Binnenlandse Denktank Seksuele Moraal. Als je tijd hebt, moet je dat maar eens googelen.’ Ze knipoogde veelbetekenend.
‘En dan nu fluks aan de slag. De champagne en de vegetarische bitterballen!’
Onwennig betraden Oskar en Matthew een ruimte met visgraatparket waar her en der wat pratende dames rondhingen. Oskar met de champagne, Matthew met de bietenballen. Zodra ze zich door het zaaltje bewogen, de blote voeten geruisloos op de houten vloer, vielen de gesprekken stil en volgden nieuwsgierige ogen de duobediening. Misschien waren ze toe aan een drankje en een hartig hapje. De glazen werden tenminste gulzig leeggedronken en tegen de ballen werd verwoed geblazen.
‘Heerlijke ballen,’ zuchtte een jonge slanke vrouw in een geel zomerjurkje en met een modern montuur op haar neus. Haar bruine ogen volgden de in zilver verpakte billen van de jongens.
‘Heerlijke ballen en meer,’ fluisterde een wat oudere dame met rood haar en sproeten. In één teug leegde ze haar glas en boerde zachtjes achter haar hand. ‘Excuus,’ mompelde ze tegen de vrouw in het geel, ‘het vult je mond en je slikt het door.’
De geelgejurkte boog zich naar haar oor.
‘Ik zou wel in een bad vol champagne willen liggen.’ Ze giechelde en wenkte Oskar voor nog een glas.
‘Godver, Esmée, wat ben je toch altijd decadent,’ lachte de roodharige. Ze knipoogde naar Oskar, maar dat gebaar kon niet op tegen de bijna stiekeme streling die Esmée over Oskars strakke kont liet gaan.
‘Nou, Anneke, met zulke heren zou ik best een champagnebadje willen nemen. Prima glijmiddel die bubbels, wat jij schatje.’
Verbluft maakte Oskar dat hij wegkwam. Mevrouw Rastiti had hem opgedragen discretie in acht te nemen, hij moest contact vermijden.
‘Je broekje pas maar net, knul. Ligt dat aan het broekje of aan jouw fysieke voorkomen?’
Een donkere dame met geblondeerd haar en gitzwarte ogen keek hem zwoel aan. Oskar wist dat het niet de bedoeling was om te antwoorden, onwillekeurig schudde hij met zijn hoofd en bracht het dienblad omhoog. Tot zijn stomme verbazing stond er geen glas meer op.
‘Wat heb je me te bieden, lekkertje, behalve een leeg dienblad? Zullen we misschien samen even naar achteren lopen voor een appetijtelijke verrassing?’ Ze likte haar lippen.
‘Ik, eh, nee, ik haal wel even nieuwe… Als u even geduld hebt…’ Oskar voelde hoe hij bloosde.
‘God, nee, ik loop mee. Voordat je onderweg wordt gestrikt door een van mijn vriendinnen hier.’
Zo beheerst mogelijk liep Oskar door de ruimte. Vanuit zijn ooghoeken zag hij hoe Matthew ingesloten was door een groep van drie. Hun blikken kruisten elkaar. Ze zagen elkaars paniek. Paniek? Was dat het? Achter zich hoorde hij hakken op de vloer tikken.
‘Mag jij nu al mee, Milly?’ Het was de vrouw met de rode haren. Er klonk een schaterlach.
Op de drempel draaide Oskar zich om. De vrouw met de naam Milly was vlakbij.
‘Kijk,’ riep Oskar opgelucht naar een vol dienblad knikkend dat in de gang op een tafel stond, ‘meer champagne.’
Milly keek hem glimlachend aan. Haar mond was groot, haar lippen breed. ‘Het gaat mij toch niet om de champoepel, jongen, het gaat me om jou. Wij kunnen iets voor elkaar betekenen, dat weet je toch?’
‘Oskar!’ Het was de schrille stem van mevrouw Rastiti.
‘Oh, god, dat wijf. De waakhond.’ Milly haalde haar neus op.
Vertwijfeld keek Oskar van de een naar de ander.
‘Doorgaan met die bubbels nu!’ Mevrouw Rastiti klonk stelliger dan ooit.
‘Luister ’s hier Rastiti, Oskar en ik hebben een afspraakje. Die bubbels lopen niet weg.’ Milly greep Oskar bij de pols. ‘Kamer 45, Os, ik wil je wat laten zien. En ruiken. En proeven. En voelen.’
‘Mevrouw Snikkelenburg, dat kan niet en dat mag niet, dat weet u net zo goed als ik. De jongens zijn er voor de bubbels en de ballen, punt uit.’
‘Hoor ‘s, Rastieten, die ballen heeft Oskar in zijn broekje en voor die bubbels zorg ik wel.’ Ze trok aan Oskars arm. Hij wilde ook wat zeggen, maar zijn stem had nauwelijks volume.
‘Het gaat niet, mevrouw, ik, ik mag geen erecties en…’
‘Juistum,’ gilde mevrouw Rastiti, ‘en houd u toch eens op met mij Rastieten te noemen. U bent gewoon jaloers op mijn borsten met uw eigen erwten op een plank!’
Opeens verscheen er een andere dame in de deuropening van het zaaltje. Een knappe vrouw met kastanjebruin haar dat opgloeide in het licht.
‘Wat is hier aan de hand?’ vroeg ze zacht maar streng. Zoals schooljuffen dat doen bij een vechtpartij op het schoolplein. Oskar kende die vrouw van tv. Het was de minister van emancipatie. Kom, hoe heette ze?
‘Het spijt me, excellentie, we hadden wat frictie,’ mompelde mevrouw Rastiti gedwee. ‘Het zal niet meer voorkomen.’
‘Dat dacht ik ook,’ zei de minister. ‘Je zult trouwens zelf even de bediening moeten doen, want ik neem die jongens mee voor een klusje. Ze keek achterom waar Matthew verscheen en ze knikte naar Oskar. Vervolgens ging ze voorop de gang door en de trap op. Rastiti en Milly Snikkelenburg hadden het nakijken. De zilverkleurige mannenbillen pijnigden hun ogen.
De minister ging recht op haar doel af, een kamerdeur met nummer zeventien. Voordat ze de deur van het slot draaide, keek ze om. Ze had prachtige bruine ogen waar je zomaar in kon verdrinken.
‘Zeventien,’ lachte ze. ‘My lucky number. En nu ook van jullie. Entree!’
Het was een zonovergoten kamer met een kingsize bed. Op een tafeltje stond een opengeslagen koffertje. Een zwarte beha hing uitdagend over de rand. Uitdagender was het voorwerp op het nachtkastje. Het stond rechtop en het herinnerde Matthew en Oskar aan mevrouw Rastiti (Rastieten, dacht Oskar) die erecties verboden had. Hier stond gewoon, alsof het een bedlampje betrof, een flinke vleeskleurige neppenis omhoog, rustend op twee uit de kluiten gewassen testikels. Oskar slikte, terwijl Matthew glimlachte. Ze keken elkaar aan. What the fuck! zeiden hun blikken. Lang was er niet om bij stil te staan. Bij het bed stapte de minister van emancipatie uit haar rok. Met een wulpse oogopslag knoopte ze haar blouse los. Er was concentratie in haar handelen, ze wist wat ze deed, natuurlijk wist ze wat ze deed. Ze haakte haar beha los en liet haar sexy broekje zakken, ze was definitief naakt, alsof ze nooit meer kleding zou gaan dragen. En het onvermijdelijke gebeurde, hoewel mevrouw Rastiti het nog zo verboden had, de erecties sloegen toe, nieuwsgierige eikels ontsnapten aan zilverkleurige broekjes.
De minister van emancipatie lag ontspannen op haar rug, Matthew en Oskar flankeerden haar links en rechts. Nooit eerder hadden ze de tepels van een minister gezogen, nimmer hadden zij een ministeriële onderbuik en vulva gestreeld. Grote jongenshanden die haar nat maakten. Was ze misschien in al haar geilheid al nat geweest, tijdens de champagne en de vegetarische bitterballen, nog een beetje nat van die grote jongen op het nachtkastje? Gek mens, lekker wijf, geile kut. Matthew was de eerste die een vinger bij haar naar binnen stak. Ze zuchtte diep toen dat gebeurde, nog meer toen hij vingers toevoegde en de beweging een zacht soppend geluid veroorzaakte. De minister had zowel Oskar als Matthew bij hun penis gepakt en trok er zachtjes aan, alsof ze zaad vanuit donkere dieptes omhoog pompte. Matthew knipoogde naar Oskar, een teken van verbroedering en solidariteit.
Er trad een volgende fase aan in de vrijpartij toen de minister Oskar achterover duwde en op hem kroop. Haar kut slokte zijn lul gretig naar binnen. Haar bekken schoof stevig heen en weer, zodat hij in en uit haar bewoog. Haar lekkere zachte geil was als smeltende roomboter in een bakpan. Matthew was enigszins zoekende naar een nieuwe positie. De kont van de minister was hopeloos opwindend, de aars van de hoogwaardigheidsbekleder lokte als aanlokkelijk te betreden ingang. Maar Matthew aarzelde. Hij kon haar toch moeilijk droogweg in haar reet gaan neuken? Hij mocht haar geen pijn doen. Ze zou zich beklagen bij de minister-president.
Ondertussen naaiden die twee alsof hun leven er vanaf hing. Tot de minister even halt hield, met rode kop en verwilderd kapsel over haar schouder keek en naar het nachtkastje knikte en iets als ‘laatje’ fluisterde. Het was een subtiele hint die Matthew snel begreep. In het laatje van het nachtkastje trof hij een tube glijmiddel van het duurste merk. Royaal smeerde hij zichzelf in, pakte de minister stevig bij haar heupen, bracht zijn gladde pik in stelling en drukte zich voorzichtig door de strakke anus van de vrouw. De aarde leek even stil te staan: Oskar stopte met bewegen, de minister verstrakte en Matthew betrad de nauwe ruimte zo ver hij kon. Hoewel de minister geen kik gaf, bracht de anale penetratie een verkrampte blik op haar gelaat. Het was kortstondig, ze ontspande, keek naar Oskar met ogen die niets leken te zien. Vervolgens startte de machine weer op als een tuffende stoomlocomotief. Intense geilheid bevolkte kop en lijf van de deelnemers. Gedachten, maar vooral gevoelens tuimelden over elkaar op weg naar een daverend slot. De minister werd geneukt, en hoe.
Krap een uur later zat de Binnenlandse Denktank aan de tafel in de eetzaal te genieten van de amuse. Oskar en Matthew stonden ieder aan een hoofdeind, fris gewassen en wel. Niet alleen het samenzijn met de minister van emancipatie was bijzonder geweest, ook de douchebeurt erna. De mannen hadden elkaar onder goedkeurend oog van de minister gewassen. Vooral het moment dat ze elkaars nog nauwelijks geslonken geslachtsdelen onder handen hadden genomen was fijn geweest. Nog voelde Oskar Matthews hand zijn pik en ballen omklemmen, nog dacht Matthew met genot terug aan Oskars hand die zijn eikel waste en trekkende bewegingen maakte.
‘Jongens, we moeten aan de dis,’ had de minister moeten onderbreken, ‘vannacht mogen jullie verdergaan.’
Mevrouw Rastiti hield de vaart erin. Gang na gang werd uitgeserveerd, leeggegeten borden keerden terug naar de keuken, glazen werden bijgevuld.
Natuurlijk waren er de nodige opmerkingen van de dames aan tafel voor Oskar en Matthew. Over hun gevulde broekjes, maar ook over hun krachtige torso’s. Afgunstige opmerkingen ook over wat er gebeurd zou zijn in de kamer van de minister. Niemand wist het zeker, natuurlijk, alleen de minister zelf en Matthew en Oskar. Ze gingen wijselijk niet in op de suggestieve vragen en seksistische toespelingen. De vrouw in de gele jurk en het moderne montuurtje toonde Oskar haar blote borst toen hij haar wijn bijschonk, Milly Snikkelenburg liet haar vork onder haar stoel vallen, zodat Matthew hem op moest rapen en er niet aan ontkwam onder haar rok te kijken.
‘Zag je het?’ geilde Milly.
Verschillende dames schoven briefjes in de zilveren broekjes met kamernummers erop en verzoeken als ‘Kom vannacht, klokslag twaalf’ of ‘Kom me pakken als je durft, kamer zoveel’. Maar het kostte de jongens niet veel moeite alles te negeren. Zo voorkwamen ze ook erecties. Mevrouw Rastiti kon tevreden zijn.
Tijdens de koffie met likeur hield de minister een korte speech over seksuele moraal. Die kwam erop neer dat normen en waarden bij seksualiteit altijd van belang waren. Haar slotzin was echter treffend en gaf een draai aan haar verhaal.
‘De seksuele moraal is dus van het hoogste belang,’ zei ze met haar geaffecteerde stem. ‘Maar tijdens dit weekend mogen we alle teugels laten vieren. Met andere woorden: vier de seksualiteit in al haar facetten. Proost!’ In één teug leegde ze haar likeur en hield vervolgens haar glas op naar Oskar. Toen hij haar kwam bijvullen greep ze hem zo stevig in zijn kruis dat hij niet kon voorkomen dat hij een gulp likeur in haar blouse goot in plaats van in haar glas.
‘Nou, lik dat maar even op,’ riep de minister met dubbele tong. Ze trok haar blouse open en duwde Oskars gezicht in haar boezem.
‘Toe, likken, knul!’ Met haar hand gleed ze zijn broekje in en kneep in zijn kont. Oskar had geen keus en liet voorzichtig zijn tong over de borsten van de minister gaan. Ondertussen brak aan de tafel een gekrakeel uit, zoals Matthew en Oskar nog nooit hadden gehoord. Het was het rumoer van een tafel vol opgegeilde wijven met een teveel aan alcohol in de aderen, een dierlijk gejoel, aanstekelijk en dreigend tegelijk. In een keer verdween alle likeur in gulzige monden. Stoelen werden piepend achteruitgeschoven, vrouwen kwamen overeind. Matthew besefte wat zijn lot zou zijn als hij niet snel maakte dat hij wegkwam. Maar hij kon zijn vriend toch niet achterlaten bij een meute opgewonden vrouwen, ook al waren ze dan van de BDSM? Ook al was de minister van emancipatie de voorzitter van die meute?
Zonder nadenken dook Matthew atletisch op de tafel, kopjes en glazen omstotend, om in drie reuzensprongen bij de minister te belandden die haar borsten liet likken door de ongelukkige Oskar die ze stevig bij de ballen hield. In de verwarring die volgde verloor ze heel even haar grip, zodat Matthew Oskar mee kon trekken, de eetzaal uit. In vliegende vaart ging het vervolgens de trap op.
Vanuit de eetzaal werd de achtervolging ingezet.
‘Grijp ze bij hun kloten,’ riep de minister.
‘Zaad wil ik!’ krijste Milly Snikkelenburg hysterisch.
Tot Oskars en Matthews schrik troffen ze mevrouw Rastiti op de overloop. Zo waren ze regelrecht in de fuik gelopen, er was geen weg meer terug.
‘Kamer zestien,’ siste het mens ongeduldig en stak een sleutel omhoog.
Er was slechts een nanoseconde nodig om te snappen dat Rastiti hen een uitweg uit de benarde situatie bood. De sleutel paste in het slot als een harde pik in een natte kut. Nog een nanoseconde later stonden de boys hijgend achter de gesloten deur van kamer zestien. Erachter hoorde ze Rastiti naar beneden blèren.
‘Ze renden naar buiten, de deur uit, foetsie, weg, de donkere nacht in. Hier zijn ze niet!’
In de verte klonk het gejoel dat verdacht veel weg had van het gejank van een roedel wolven.
Oskar knipte de lamp aan.
‘Ze trappen erin,’ sprak hij opgelucht. Hij wiste zich het zweet van het voorhoofd. Matthew stond vlak naast hem.
‘Gered door Rastieten,’ zuchtte Matthew. Hij keek omlaag.
‘Jezus, Os, je pik!’
Tot Oskar stomme verbazing stak zijn stijve geslacht triomfantelijk boven de boord van zijn zilveren broekje uit.
‘Het is de spanning, Matth, kijk eens naar jezelf.’
Ook Matthews lul ging ruim buiten zijn broekje. Als een periscoop van een duikboot.
Vervolgens barstten beide hunks uit in een lachbui die alle spanning van ze af liet glijden. Oskar duwde Matthew zachtjes richting het onbeslapen bed. Daar vielen ze over elkaar heen en zoenden elkaar alsof ze de uitvinders waren van de French Kiss.
‘Al die wijven,’ zei Oskar met natte lippen.
‘Stomme kippen,’ beaamde Matthew hijgend.
In het spel van erotiek dat ze speelden, sneuvelden de broekjes en gleden twee palen tegen elkaar dat het knisperde. Naast de vochtige uitwisseling van speeksel, gleden penissen door opborrelend voorvocht. Oskar, bovenop, voelde Matthews graag grijpende vingers, zijn kont werd gekneed als chamotteklei. En wat voelde Matthew sterk en gespierd. Ze hielden van snel rijden, deze jongens, van spanning en sensatie, van komen en gaan, maar vooral van komen, al rijdend komen. En komen deden ze, kruisschuivend hard, als een werkende vulkaan met twee openingen op de berghelling. Als hete lava spoot het zaad tussen de strakke onderbuiken.
Op dat moment klopte iemand op de deur.
‘Rastiti hier, de kust is veilig.’
Oskar opende de deur op een kier, mevrouw Rastiti wrong zich erdoor naar binnen.
‘Ik weet niet voor hoelang het duurt, maar ik heb ze het bos ingestuurd.’
Het was onvermijdelijk dat haar blik getrokken werd door de natte piemels. Gelukkig waren de erecties enigszins weggeëbd. Ze keek ook helemaal niet boos, eerder verlekkerd.
‘Jullie zijn fijn bezig geweest,’ stelde ze vast. Haar glimlach leek oprecht. Ze verdween in de badkamer waar ze een kraan openzette. Ze keerde terug met een nat gemaakte handdoek waarmee ze zorgvuldig Matthews en Oskars onderbuiken schoonwreef. Ze nam er de tijd voor, een klus die ze in stilte uitvoerde, met aandacht voor het resultaat en de gevoelens van de eigenaars van onderbuik, penis en klootzak. Tevreden keken die toe hoe ze teder en met liefde gereinigd werden. In deze liefdevolle sfeer was het ook geen punt meer om een nieuwe erectie op te laten komen. Zoals mevrouw Rastiti zachtjes wreef en haar warme adem over hun hernieuwde stijven liet gaan was ongekend. Ze moest dit vaker hebben gedaan. Het was ook mooi om te zien hoe haar warme zachte kant naar boven kwam, al strelend en trekkend, zonder handdoek, gewoon met de blote hand.
‘Lekker?’ vroeg ze schor.
De jongens konden niet meer dan zwijgend knikken. Matthew strekte zijn hand uit naar de rits van Rastiti’s rode latex pakje en zipte van haar borsten, langs de welving van haar zalige buikje, door haar dampende kruis, via haar gebolde billen, omhoog langs haar rug, tot het hele pak in twee delen uiteenviel als de helften van een walnoot en Rastiti zo naakt was, dat het niet lukte niet naar haar te kijken.
‘Daar,’ kreunde ze, terwijl ze met haar vingers haar natte schaamlippen spreidde. Het was Oskar die haar begon te likken. Het was Matthew die op haar kroop, haar hoofd tussen zijn knieën, zijn gezwollen eikel op haar lippen. Het was Rastiti die zich liet beffen en Matthews gezwollen geslacht in haar mond nam. Niemand had het wellicht achter haar gezocht, maar ze pijpte alsof ze nooit anders deed. Het bed kraakte onder het geweld.
Ze neukten in een drift die zelden vertoond is, onvermoeibaar ging het voort, soms even inhoudend als de climax zich voortijdig aankondigde, dan weer in volle galop. Oskar kneep zijn ogen dicht op het laatste stuk, Matthew en Rastiti keken elkaar juist met wijd opengesperde ogen aan. Alleen op het laatst, toen er geen houden meer aan was en zijn zaad kwam als een schot hagel uit de loop van een jachtgeweer, draaiden zijn ogen naar het plafond. Tegelijkertijd ejaculeerde Oskar in Rastiti’s warme zachte schede, zijn ogen strak gericht op Matthews sexy kont. Rastiti’s orgasme volgde meteen, ze steunde en kreunde als overkwam haar een ondraaglijk leed. Half over elkaar heen, als afgerukte takken in een bos na de storm, kwamen ze tot bedaren. Matthew zoog wat aan Rastiti’s tepels, Oskar lebberde wat aan haar dikke derrière. Het was een waar moment van na sudderen en geluksgevoel.
Tot er beneden lawaai klonk en vervolgens op de trap.
‘Daar, de kamer van Rastieten!’ hoorden ze Milly blèren.
‘De deur, de sleutel,’ probeerde mevrouw Rastiti nog.
Het was al te laat, een meute van een tiental wijven stroomde de kamer binnen en in de uren die volgden, was er geen houden meer aan.
Het begon al licht te worden toen Matthew en Oskar uitgenaaid en afgezogen het slagveld verlieten, hun beider geslachtsdelen rauw en gebutst. Alle opwinding was met de laatste druppels sperma uit hun uitgeputte lijven verdwenen. Elkaar ondersteunend beklommen ze de trap naar de zolderkamer. In het piepkleine badkamertje spoelden ze zich schoon, zeepgeur verving de verschraalde lucht van vrouwelijk geil. Uitgeput rolden ze ieder in hun bed.
‘Jeeeezus,’ zuchtte Matthew.
‘Ik dacht dat ik doodging,’ fluisterde Oskar.
Matthew sloeg zijn laken opzij en klopte op het lege plekje van zijn matras naast hem. Hij wenkte met zijn hoofd.
‘Wat kun je nog?’ vroeg Oskar.
Hij zag het al, Matthews pik stond alweer rechtop. De zijne bleef niet achter.
Matthews bed piepte, terwijl ze pijpten.
Reacties
Hylarische toestanden en grappige woordspelingen rollen over elkaar heen.... ja,als wat... Als een rastiti misschien?
Lezen was weer genieten van letter één tot letter laatst. Dit mensje werd er helemaal vrolijk door