De ochtend bracht me schemer en slecht weer. Het had de hele nacht geregend en het was koud. Geen aantrekkelijke dag om aan de slag te gaan. Zelfs bemoedigende strelingen over de zacht kloppende stijve brachten geen verbetering in het gevoel dat ik over deze nog jonge dag had. Mijn bed was warm en verleidelijk maar ik was uitgeslapen en, stijve of niet, ik besloot om op te staan. Ik moest trouwens nodig naar de wc en werd daaraan herinnerd door de wekker die nooit faalt en nooit opgewonden hoeft te worden.
Met een overmoedige zwaai sloeg ik de dekens terug en kwam overeind. Ik keek naar mijn onafscheidelijke kameraad, een klein spleetoogje loerde naar me vanuit zijn rode gezwollen kop. Bij iedere klop van mijn hart leek het monster naar adem te happen en iets te willen zeggen.
“Hou je kop, vandaag geen vrouwen!” beet ik hem toe.
Het hielp niet, want zelfs toen ik mijn voeten eenmaal op het koude zeil had gezet bleef het monster bij elke beweging van mijn lichaam heen en weer zwaaien. Bewegen met zo een knoertharde erectie is een bijzondere ervaring. Iedere man kent het. Het voelt aan of dat deel van je lichaam twee maal zo zwaar is als in werkelijkheid. Het geeft je een gevoel van onmetelijke macht en laat je geloven de hele wereld te kunnen veroveren. Een goeie verstandhouding met je eigen lichaam is goud waard. Speciaal met dat deel dat altijd op zoek is naar argeloze vrouwen. Mijn motto is: luister naar je kameraad maar laat hem nooit de baas worden.
Zo een hardnekkige stijve kan ook voor een hoop ongemak zorgen want plassen onder die omstandigheden, dat gaat niet. Tenzij je het onder een hoek van vijfenveertig graden omhoog wilt doen. En om zo'n harde straal in de wc te doen belanden is onmogelijk. De beste plek voor het lozen van de ballast is dus de douchecel, niet zo als het hoort, maar wel praktisch. Dus loste ik het probleem op die onconventionele manier op en na het lozen slonk het monster enigszins. Hij leek zich te hebben neer gelegd bij mijn eerder mededeling dat het vandaag voor ons beiden een saaie dag zou worden.
Na het plassen dacht ik even: wat doe ik hier toch, niemand wacht op me, waarom ga ik niet terug naar bed? Maar voor dat laatste was ik al te wakker dus zette ik mijn ochtendroutine gewoon voort. Ik trok de warme trui aan die ik de vorige dag ook gedragen had. In de hals van die trui zaten grijze haren, de mijne.
Hoe zal 't zijn als ik oud ben, dacht ik bij het ontdekken van die haren want de ene gedachte gaat naadloos over in de andere en zodoende stapte mijn vader binnen in mijn gedachten. Zo werken je hersenen. Hij woonde alleen. Ik voelde me vaak bezwaard omdat ik hem zo zelden kon opzoeken. Toch kon ik er niet veel aan veranderen. En daarbij kwam, hij had zelf gekozen voor een leven alleen. En, dat moet ook gezegd, het heeft hem nooit ontbroken aan vrouwelijke belangstelling. Helaas wordt dat de laatste jaren minder en ik herinner me een van zijn gevleugelde uitspraken toen hij mij eens zijn nood klaagde over de afwezigheid van erotiek in zijn leven.
De vrouwen die hij in de nadagen van zijn leven ontmoette, zei hij, eisten van hem steevast een belofte van huwelijkse trouw als toegangsbewijs voor hun vagina. Dat toegangsbewijs wilde hij wel maar de prijs vond hij te hoog. Niets voor hem, en dus was hij vaak alleen. Hoeveel van je leven kies je zelf? Ik wist 't niet en dacht er verder ook niet over na. Gekleed maar nog niet helemaal ontwaakt ging ik naar de keuken. Het was er warm, de kachel brandde niet meer maar straalde nog wel een behaaglijke warmte uit. Dat gebeurt vaker als het 's nachts niet al te hard waait. Als de wind niet bij machte is om de laatste warmte uit het huis te stelen dan blijft het langer warm.
Terwijl ik water voor de thee in mijn oude fluitketel tapte, keek ik naar buiten. Het weiland lag er verlaten bij. Zelfs de troep torenkraaien die er gewoonlijk hun ontbijt bij elkaar scharrelen zaten nu in bomen in de omgeving. Hun silhouet in de takken was zichtbaar als donkere vlekken tegen de langzaam lichter wordende hemel. Ik zette het water op en ging de tafel dekken, een bord, een kopje, bestek voor mijzelf. Die traditie hou ik nog steeds in ere hoewel ik soms vind dat ik net zo goed uit een plastic zakje kan eten omdat ik toch vaak alleen ben.
De keuken is mijn favoriete vertrek in huis. Groot, warm en knus. Buiten was het halfdonker en alleen de verre lichtjes in de ramen van mijn buren vertelden me dat er leven in de omgeving was. Even bleef ik peinzend naar buiten kijken. Zonder die lichtjes had ik net zo goed weer op zee kunnen zijn, dacht ik.
Nadat ik de oven had aangestoken om de twee laatste broodjes op te warmen werd het snel warmer. Ik was tevreden, het huis was bijna honderd jaar oud maar tien jaar geleden door mijzelf verbouwd. En aan isolatie had ik extra veel aandacht geschonken. De ketel neuriede zacht zijn waterlied, nam een aanloop om te gaan te fluiten. Theepot voorwarmen, een schepje van mijn favoriete thee erin en heet water in de pot, zoals ik meestal mijn ochtend elixer maakte. De thee was gezet, moest alleen nog trekken. De broodjes waren lichtbruin en knapperig. Ik ging zitten en smeerde mijn eerste broodje. Zachte boter en marmelade, vroeger “de jam voor mannen” genoemd.
Na het eerste broodje ging de telefoon. Ik keek op de klok, nog net geen acht uur. Wie kan dat zo vroeg zijn, dacht ik en stond op om de telefoon te pakken. Net toen ik mijn hand uitstak hield het ding op met bellen. Ik liep terug en zou weer gaan zitten toen hij opnieuw rinkelde. Deze keer was ik snel genoeg ter plekke en greep de hoorn.
“Hallo?”
Even hoorde ik niets en toen: “Met wie? Ben jij het?”
“Ja, natuurlijk ben ik het” antwoordde ik. “Met wie spreek ik eigenlijk?”
“Met Famke” zei een bescheiden vrouwenstem.
Het geluid klonk hol, als uit een telefooncel.
“Nou zeg, je bent er ook vroeg bij, wat kan ik voor je doen?”
Of ik thuis was vandaag.
Ja, dat was ik.
Of ze langs mocht komen.
Ja, dat mocht ze.
Ik legde de telefoon neer en ging terug naar mijn ontbijttafel.
Famke zette me aan ‘t denken. Jarenlang getrouwd geweest en nu sinds anderhalf jaar alleen of af en toe een maand of wat met een vriendin. Weet niet wat ze wil, dacht ik. Het was zeker een half jaar geleden dat ik voor het laatst iets van haar hoorde. Toen ging het goed, ze zou op vakantie gaan met 'zo'n aardige vrouw' die had ze ontmoet in de vrouwenkroeg. Sinds die tijd niets meer gehoord.
Ik at rustig af en ruimde de ontbijtboel op. Daarna ging ik aan 't werk, het zou nog wel even duren voor ze hier was. Maar daarin vergiste ik me want korte tijd later werd er gebeld. Nu al, dacht ik en liep naar de voordeur. Ja hoor, 't was Famke. Ze zag er goed uit, een blos op de wangen en haar springerige haren vormden een krullerig blond lijstje rond haar gezicht. Opeens besefte ik wat een mooie vrouw ze was.
“Kom er in.”
Ze had een beetje sneeuw op haar jas, en toen pas zag ik dat het was begonnen te sneeuwen. Het stelde nog niet veel voor, natte vlokken die aarzelend in de lucht zweefden, de zwaartekracht had er nauwelijks invloed op.
Famke maakte haar jas los, het moment waarop ik bij een intiemere kennis mijn armen om haar middel had geslagen om haar te knuffelen. Deze keer nam ik de jas aan en zocht een hangertje. Zelf deed ze haar sjaal af en hing die op de kapstok. Wonderlijk die eerste aarzelende momenten van een ontmoeting tussen mensen die geen vreemden zijn maar toch niet goed weten wat ze aan elkaar hebben. De donkerrode corduroy broek die ze aan had herinnerde mij eraan dat ze altijd gekleed was om de elementen het hoofd te bieden. Deze keer ook, een dikke trui met een omslag aan de hals hield haar bovenlichaam warm. Mijn ogen gleden over haar borsten en ik geneerde me er niet voor, maar ze merkte het niet dacht ik. Ze was altijd een sportief type geweest. Schoenen met veters, ook nu weer, waarop je lange wandelingen kon maken. Alles wat ik in die paar minuten zag strookte met mijn herinneringen aan haar.
“Is er iets aan de hand?” vroeg ik omdat het me zo vroeg leek om bij iemand op visite te gaan.
Ze antwoordde niet maar liep met me mee naar de keuken. Ik vroeg of ze koffie wilde. Ja, dat wilde ze best.
“Was je dichtbij toen je belde?”
Ze had in het dorp gebeld, vanuit een telefooncel. Voordat ze me belde had ze in de buurt gewacht tot ze vond dat het laat genoeg was om me te storen. Ze had me niet uit bed willen bellen. Wat cynisch, had ze het maar wel gedaan.
“Nou, als er iets is kan je altijd langs komen, je hoeft toch niet te wachten,” reageerde ik spontaan.
Ik verwachtte dat er wel een verhaal zou komen en ging rustig verder met koffie zetten. Af en toe keek ik naar haar. Ze zag er ongelukkig uit, alsof ze niet wist hoe ze moest beginnen.
Famke was altijd al een onzeker type geweest en toen ze van haar man scheidde was geen van onze vrienden en kennissen eigenlijk verbaasd geweest. Zij en haar man gingen wel samen uit en op bezoek maar je had altijd de indruk dat ze niet bij elkaar hoorden. Niemand wist ook of die twee wel vreeën. Famke was af en toe onderwerp van gesprek geweest. Niet in de laatste plaats omdat iedereen haar aardig vond. Ze was altijd goed verzorgd, bezat een aantrekkelijk voorkomen en gedroeg zich eigenlijk als een tienermeisje dat ouder was geworden zonder te beseffen dat het leven verder gaat.
“Hoe is het met je vriendin?” vroeg ik om het gesprek in te leiden.
Op hetzelfde moment bedacht ik dat het niet zo een tactvolle opmerking was. Als het goed ging met haar en haar vriendin zou ze hier natuurlijk niet om halfnegen zitten.
Ze antwoordde niet meteen maar na enkele seconden zei ze bijna vinnig: “Ik word gek van dat wijf.”
Het antwoord kwam recht uit ‘t hart, dat was duidelijk. Ik hield mijn mond en wachtte. De koffie liep langzaam door en verspreidde een bedwelmende geur zoals alleen verse koffie kan doen. Het bleef een poosje stil, ze keek voor zich uit en ik liet mijn oog vallen op haar mooie handen, sierlijk en krachtig, schone verzorgde nagels, eigenlijk handen van een kunstenaar.
Na enige tijd begon ze te praten.
“Ik weet het niet meer, ik dacht dat het gemakkelijker zou zijn om met een vriendin samen te wonen. Zelfde ideeën, zelfde moeilijkheden, begrijp je?”
“Hmm, Hmm,” antwoordde ik en schonk nog eens op.
Haar handen zochten elkaar op en sloegen de vingers in een. Ze voelt zich gevangen, dacht ik.
Terwijl ik kopjes klaar zette ging ze verder en spuide haar grieven tegen het samenwonen met haar vriendin. Het waren de gebruikelijk klachten die in elke relatie voorkomen, huwelijk of niet, zo is samenleven nou eenmaal.
“Zijn jullie uit elkaar?” vroeg ik omdat dat een essentieel gegeven was om een beeld te krijgen van de situatie.
“Nee, dat niet, niet echt uit elkaar”
Maar ze spraken al een week niet meer met elkaar en dat maakte haar gek.
“Ja, daar zou ik ook gestoord van worden,” zei ik om haar aan het praten te houden.“Wat wil je in de koffie?” vroeg ik en schonk in.
Ze nam suiker en roerde haar koffie. Strak keek ze naar haar koffiekopje en bleef roeren, veel langer dan nodig was. Ze was diep in gedachten verzonken en keek veel te ernstig.
Plotseling zei ze terwijl ze een diepe zucht slaakte: “Ik heb een kerel nodig.”
Ik had mijn mond al open voor een gevatte opmerking maar bedacht me gelukkig op tijd. Wacht af, ze gaat vanzelf verder, dacht ik. En ja hoor daar kwam het vervolg.
“Mag ik een paar dagen bij jou logeren?”
Ik overdacht haar verzoek. Na wat ze net verteld had kwam de vraag niet helemaal onverwacht. Mijn instemming leek belangrijk voor haar maar de consequenties voor mij ook.
“Hoe lang had je in gedachten?”
Daar over had ze nog niet nagedacht. Voor mij een belangrijke vraag; ik was niet van plan voor de rest van mijn leven met haar samen te zijn maar ook wilde ik haar niet na korte tijd de deur wijzen. Ik vond haar niet onaardig en we kenden elkaar al vele jaren, eigenlijk als goede vrienden. Jammer genoeg hadden we nooit genoten van het ontwaken in de warmte van een gedeeld dekbed. Nu dacht ik plotseling wel aan haar als maatje in mijn bed. En nu de mogelijkheid van een romance zich voordeed voelde ik me opeens veel meer betrokken bij het op lossen van haar dilemma.
“Hèb je wel een onderkomen?” vroeg ik.
Ik wilde het weten om zekerheid te hebben dat ze niet voorgoed bij mij zou in trekken.
“Ja, natuurlijk, ik heb toch mijn huis in de stad.”
“Dus je wilt gewoon een paar dagen ertussenuit?” legde ik haar in de mond.
Zoiets was 't, zei ze. Ik stond op om de koffie nog een keer op te schenken en dacht aan haar verdriet en aan mijn eigen eenzame hunkerochtenden.
Ergens beneden mijn navel werd iets wakker en leek aandachtig te luisteren.
“Heb je iets bij je?” vroeg ik.
“Wat bedoel je?” zei ze achterdochtig.
“Nou kleding, pyjama en zo.”
“Nee, ik ben zo weg gegaan, maar ik kan wel iets halen. Is het belangrijk?”
“Voor mij niet maar voor jou misschien.”
Ze vond het niet belangrijk en dronk haar koffie. In gedachten zag ik haar met alleen een pyjamajasje van mij aan. Het beeld leek mijn hart aan te sturen, 60, 70, 80 slagen per minuut. Een beeld dat grote overeenkomst vertoonde met scènes uit “Pillow talk” met Doris Day. Ik schrok van de gedachte want dat was lang geleden.
“Ben je vanochtend weggegaan?”
“Nee, gisteravond al, om een uur of negen.”
“Waar ben je geweest al die tijd?” vroeg ik.
“Ik heb in de auto op een parkeerplaats gewacht.”
“De hele nacht?”
Ze knikte.
“Je lijkt wel gek, dat is levensgevaarlijk, dat weet je toch.”
Was gisteravond maar gekomen, dacht ik. Ik had met haar te doen, er is toch niets zo mistroostig als een nacht in een auto zitten om op de dageraad te wachten.
“Je zult wel moe zijn.”
Eigenlijk wilde ik mijn arm om haar schouders leggen maar ik deed het niet, het leek me zo of ik misbruik van haar eenzaamheid wilde maken.
“Nee, dat valt wel mee, ik ben niet zo moe maar als ik me straks even mag douchen...”
In gedachten zag ik haar staan, naakt in mijn kleine douchecel. Haar gezichtje omhoog in de warme regen, haar haren als natte slierten om haar hoofd. De borsten stevig (hoopte ik), haar billen net zo stevig. Water druipend uit het natte schaamhaar.
“Douchen? Ja, dat spreekt vanzelf” zei ik. “Je kunt hier blijven maar op één voorwaarde, niet voorgoed, en als ik het zat ben zeg ik het tegen je.”
Ze vond het een goeie afspraak. Het stak me dat ik het nog niet over de meer erotische aspecten van de deal had gehad maar haar opmerking over het nodig hebben van een man was ik niet vergeten.
Ik stond op en ook het monster rekte zich een weinig uit. Deze keer snauwde ik hem niet af.
“Zal ik de logeerkamer in orde maken?” vroeg ik.
Even keek ze me verbaasd aan.
“Als je dat liever wilt.” antwoordde ze zonder veel enthousiasme.
Ik wist genoeg, het monster grinnikte onhoorbaar. Een logeerkamer was dus niet nodig.
“Kom” zei ik toen ze haar koffie op had.
Ze stond op en pakte mijn uitgestoken hand. Zo gingen we naar de slaapkamer. Mijn bed was nog onopgemaakt, 't was er koud daarom deed ik de ramen dicht en dwong de nacht om terug te komen door de gordijnen te sluiten.
Ze deed haar schoenen uit en sloeg haar armen om me heen. Het kwam niet onverwacht maar toch overrompelde ze me een beetje.
“Kleed me uit,” zei ze zacht.
Het monster maakte zich gereed. Ik nam Famke in mijn armen en genoot van de warmte die haar lichaam aan dat van mij overdroeg. Haar wang raakte mijn wang, ik kuste haar hals en liet mijn handen onder de dikke trui glijden. Gezegende hitte, het warme lichaam van een volwassen vrouw. Mijn vingertoppen gleden over het warme vel. Zacht was het, een dun laagje vet maakte dat het veerkrachtig aan voelde. Een kleine rimpel net onder haar bh vertelde me dat ze vlees op de botten had. Mijn handen gleden naar beneden tot aan de rand van haar lange broek. Ook daar welvaart en overdaad, onmogelijk om mijn hand onder die broekband te wurmen. Maar overal warmte, zachtheid, tederheid, hoe kon ik leven zonder vrouwen?
Maar had ze me niet gevraagd haar te ontkleden? Ik zocht de sluiting van haar broek, als altijd veel te goed verborgen zodat ze met een hand bij moest springen. Ze hield de buik een beetje in, dan een dunne rits die zich soepel liet openen. Een liefkozende streling die de lange broek van haar heupen deed glijden. Een badstoffen broekje strak om haar kont. Mijn handen volgden de ronding van haar billen. Een hand dirigeerde ik naar haar zachte buik, voorzichtig tastend naar de haargrens, de warme venusheuvel en oh, gezegend wonder, de mollige schaamlippen beschermers van het enige wereldwonder. Warm, zacht, dichte haardos, lippen stijf tegen elkaar gedrukt.
Ik kuste haar en zocht de bh, afschuwelijk kledingstukje vol harde naden en zijdeachtig pantser. Met tegenzin haalde ik mijn hand van haar poes en schoot mijn andere hand te hulp. Met twee handen achter haar rug lukte het me. Vier haakjes waren nodig om het gewicht van haar borsten te verankeren. Ik omvatte de bh, stevig gevuld, 'harde tieten'. Het monster juichte.
“Famke, Famke je bent werkelijk 'Dieu donnee,' een godsgeschenk. Als je het wil zal ik je wel zo ongenadig neuken dat je nooit iets anders wilt.”
Ze zuchtte, zocht mijn mond om me te kussen. “Oh ja, alsjeblieft ik wil jou ook, maar je moet heel zacht zijn met me.”
“Mijn schatje,” fluisterde ik in haar oor.
“Oh Peter..”
Gretig pelde ik haar uit de weinige kledingstukken die over waren.
De trui gleed soepel van haar bovenlijf, de bh viel van haar schouders en nadat ze uit haar pantalon was gestapt bleef ze in mijn omarming staan.
Lange tijd hield ik haar bijna naakte lichaam in mijn armen tot ze bibberend zei: “Kom je ook?”
“Ja, ja, natuurlijk”
Met tegenzin liet ik haar los en gleed haastig zelf uit de kleren. Ze keek naar mijn monster. Opnieuw omhelsde ik haar en voelde de warmte tot diep in mijn eigen lijf door dringen. Eindelijk weer een vrouw in mijn armen, een vrouw die mij net zo hevig nodig had als ik haar. Wat een gezegend toeval dat ze mij had gebeld.
“Famke, ik wil met je vrijen, echt vrijen, niet alleen maar... Ik wil je beminnen.”
We lieten ons op bed vallen en ik trok de dekens over ons heen. Met haar in m'n armen rolde ik eerst helemaal naar links en toen zo ver mogelijk naar rechts zodat we helemaal omsloten waren door dekens. Als twee rupsen in één cocon.
Onze cocon werd snel warm en toen ik haar kuste rinkelden opeens overal in mijn hoofd bellen van herkenning. Signaaltjes die me herinnerden: 'oh, ja, zo was het en zó voelt dat aan.' Al die kleine bewegingen, de tere aanraking van een borst, de streling van een stevig tepeltje over de rug van mijn hand. De gladde ronding van een stevige kont. Veerkrachtige billen, harde dijen en knieën die als vanzelf over mijn dijbeen gleden. Een vrouwenlichaam, de ultieme mannentroost, het enige waar het om draait in deze wereld. Oorlogen waren uitgevochten om een enkele vrouw, hele stammen uitgeroeid om een schattig gezichtje. Vrouwen die kinderen kunnen maken, heerlijke gerechten kunnen bereiden, mannen kunnen troosten en ruzie kunnen maken met andere vrouwen. Vrouwen die heerlijk jaloers kunnen zijn. Die in bed alles doen om te bewijzen dat ze niet jaloers zijn maar beter dan welke vrouw dan ook. Vrouwen, het enige op de wereld waarvoor mannen het onderspit delven.
Ik kuste Famke, hielp haar bij het uitdoen van haar broekje en streelde de vochtige krullen tussen haar dijen, een kort uitstapje naar het ontstaan van de wereld. Ik drukte mijn lippen tegen de dichte haardos op haar zachte schaamlippen. De voorzienigheid was me genadig, geen mooier poesje dan een die schuil gaat onder een dikke vacht. Geen mooiere beloning voor mijn monster dan de zachte schede van een gulle vrouw na de worsteling door het dichte woud van stug haar.
“Oh, Famke, wat ben ik blij dat je hier bent, je weet niet hoe ik naar een vrouw heb verlangd en nu ben jij hier. Uitgerekend jij, de mooiste, de meest opwindende, de meest begeerde.”
“Ik voel me een geluksvogel.”
Ze lachte en plotseling was haar gezicht honderd maal zo mooi.
“Pak mijn pik,” vroeg ik.
“Geen schuttingwoorden, alsjeblieft,” zei ze.
Maar lachend stuurde ze haar hand in de richting van het monster en ik zou zweren dat ik ergens onder mijn buik een triomfantelijk geknor hoorde. Famke bewoog haar hand langzaam op en neer en ik hoorde haar zeggen, meer tegen zichzelf dan tegen mij: “Oh god, wat een heerlijk gevoel, zo hard, zo warm.”
Ik was het helemaal met Famke eens, het was een heerlijk gevoel.
“Ben je al nat?” vroeg ik, terwijl mijn middelvinger voorzichtig tussen haar lipjes gleed.
Ze was vochtig maar ik vond niet de gladheid van een gretig geopende vagina.
“Nee, je moet even wachten, wil je me eerst strelen?”
Ik nam mijn hand van haar poes en streelde haar dijbeen. Ze wilde opgewarmd worden en dat was mijn taak. Het monster gromde ongeduldig en schokte regelmatig tegen haar buik.
“Ben je erg geil?” vroeg ze voorzichtig.
Ik kuste haar ogen en antwoordde dat ik verschrikkelijk geil was en dat ik haar in mijn zaad zou laten baden.
“Oh, wat schattig,” zei ze en dat vond ik nou weer ontroerend.
Ik kon me niet herinneren dat iemand dat woord ooit had gebruikt in verband met mijn geile voornemens. 'Schattig' had ze gezegd, echt een vrouw!
“Je bent mooier dan ik had durven dromen.”
Ze lachte. “Je overdrijft.”
“Nee, nee, je bent een prachtwijf, je hebt alles, een mooi smoeltje, juwelen van tieten, slanke dijen, en... De rest moet ik nog ondervinden.”
Famke lachte opnieuw, een heerlijk geluid, de lach van een vrouw, terwijl ik bezig was om haar op te vrijen.
Haar borsten lieten zich genietend in mijn handen glijden. Weelderige borsten, groot genoeg om mijn hand te vullen maar zacht genoeg om mee te spelen. De tepels, klein en stevig, richtten zich op en smeekten om aandacht.
“Zal ik je borsten kussen?”
Met haar hand duwde ze een borst in de richting van mijn gezicht en hield de tepel tussen duim en wijsvinger voor mijn mond. Eigenlijk wilde ik het liefst mijn gulzige monster de vrije hand geven maar ik bedwong die neiging en verlegde mijn aandacht naar de beste troost voor mannen. De borst van iedere vrouw is zacht en gastvrij, Famke's borst was hierop geen uitzondering.
Behoedzaam nam ik de kleine tepel tussen mijn lippen en liet mijn tong erover glijden. Ze hield de adem in en ik voelde de tepel langzaam harder worden. Famke had nooit kinderen gehad en haar tepels waren klein en roze van kleur. Maar met de nodige aandacht was het niet moeilijk ze te doen zwellen.
“Famke... Je bent mooi,” zei ik.
Ze kreunde zacht.
“Fijn zo?”
“Huhuhh.”
Mijn hand gleed naar haar poes en omvatte het zacht behaarde kussen tussen haar benen.
“Wil je al neuken? Oh sorry, ehm, vrijen?” herstelde ik.
“Wacht nog even, ik vind dit zo fijn, ik voel me zo veilig en warm bij je.”
Ik ging een beetje verliggen en besloot al mijn aandacht aan haar borsten te wijden. Tenslotte hadden we tijd genoeg om het op alle mogelijke manieren te doen. De plooi tussen haar schaamlippen was nog niet echt nat. Ik bedacht dat haar borsten de sleutel waren tot het aanjagen van haar hartstocht. Het zou later wel goed komen leek me.
Famke's hand greep af en toe voorzichtig tussen mijn benen en streelde mijn zak zonder het monster vast te houden. Ze wilde vrijen, maar alleen op háár manier. Ik probeerde het te begrijpen en drong niet aan op het open breken van haar heiligdom. Ook op deze manier maakte het mij gelukkig, het strelen van haar zachte warme huid, de ontspannen uitdrukking op haar gezicht, het langzaam verdwijnen van haar terughoudendheid. Dat alles droeg bij tot het geluk dat onverwacht op mijn huis was neer gedaald.
“Famke, je hoeft het niet te doen. Ik vind het zo ook heerlijk, begrijp je?”
Ze keek me aan. “Echt waar?”
Ik knikte en dacht dat het haar misschien tegen stond om werkelijk te neuken.
“Je bent een schat,” zei ze.
Dat klonk lief maar ik hoopte heimelijk dat mijn monster toch aan zijn trekken zou komen.
Haar andere borst was zacht, bijna slapend tot ik ook die tepel wakker kuste. Onmiddellijk kwam haar hand te hulp en duwde de borst op naar mijn lippen. Haar borsten vormden een slot met vertraging tot het openen van haar lichaam. Het viel me niet zwaar om al mijn aandacht op die gevoelige plekjes te richten. Hoe zachter hoe beter, leek me en lange tijd speelden mijn lippen met de kleine roze deugnieten. Af en toe maakte mijn hand een uitstapje, rustig verkennend gleden mijn vingers over haar buik om haar poes in de holte van mijn hand te koesteren. Een vingertop behoedzaam over dat kleine harde bobbeltje. Verder in de diepte tussen de zachte, zwaar behaarde schaamlippen kondigde zich de eerste gladde tekenen van hartstocht aan. Mijn geduld zou beloond worden, dat begreep ik. Misschien niet vandaag maar zeker later of een van de komende dagen. Ik streelde Famke. Ik streelde elke centimeter van haar rijpe huid en onderzocht elke plooi die mijn vingers konden vinden. Mijn vingers gleden op en neer over haar rug, drukkend, tastend, strelend elke vezel, elke spier, elk knobbeltje van haar ruggengraat.
“We hebben het nooit gedaan” fluisterde ik in haar oor. Het monster schokte. “Maar ik wilde je wel graag.”
Ze kuste me. “Ik wilde jou ook, daarom ben ik naar je toe gekomen.”
“Ik ben blij dat je me niet te oud vond.”
“Te oud? Je bent mooi, rijp, ervaren, anders was ik nooit naar je toe gegaan.”
Zacht gesproken woorden. Intiem gefluister en vertrouwelijke mededelingen.
“Deed je het met je vriendin?”
“Waarom wil je dat weten?”
“Dat wil iedere man weten en nog het liefst op welke manier”
Ze lachte zacht. “Echt waar?”
“Echt waar! Zeg het dan.”
Even was het stil toen zei ze: “Gewoon tegen elkaar.”
“En vond je het lekker?”
“Gaat wel,” zei ze en giechelde er een beetje bij.
Binnen in mij ontstond een gevoel van jaloezie, alsof ze ontrouw was geweest. Een belachelijk gevoel omdat we ieder ons eigen leven hadden maar zulke reacties kan je van een man verwachten. Wanneer onze trots wordt gekwetst door een vrouw die zegt dat vrijen met een vrouw lekker is, dan voelen we ons nutteloos. Zo is dat!
“En jij?” vroeg ze. “Heb je het wel eens meteen man gedaan?”
“Nooit!” zei ik hartgrondig.
“Echt niet?” plaagde ze.
Ik vertelde haar al die dingen terwijl ze intussen, zonder dat ik erop had aangedrongen, mijn monsterlijke eikel tussen haar schaamlippen had genomen. Traag bewoog ze die op en neer en bewoog hem af en toe snel heen en weer over de stevige kittelaar. Het kostte me moeite om hem in bedwang te houden, die sensatie, speciaal die snelle roffel over haar harde kittelaar bracht me telkens bijna op het punt van klaar te komen. Ik moest haar dan ook telkens waarschuwen en met bovenmenselijke kracht mijn orgasme in bedwang houden.
Het leek of ze de toegang tot haar vagina wilde voorkomen. Ergens dacht ik te begrijpen wat zich in haar gevoelsleven afspeelde. En hoewel het monster schreeuwde van verlangen om de nauwsluitende gladde gang binnen te dringen, drong ik niet aan op een snelle binnenkomst. Mijn eikel werd gemarteld, de heftige sensatie die door haar snelle beweginkjes werd veroorzaakt en het uitblijven van de hete ontvangst in haar hete poes vormden een contrast dat me bijna gek van begeerte dreigde te maken.
Zou ze het expres doen, vroeg ik me af. Zou ze me met opzet gek van begeerte willen maken? Omdat haar poes nog steeds niet erg nat was geloofde ik niet dat het met opzet werd gedaan.
Tien jaar geleden had ik haar absoluut, en desnoods met geweld genomen. Maar nu, jaren ouder en beter in staat mijn driften te beheersen wachtte ik gelaten tot haar lichaam bereid zo zijn om mijn noden te lenigen.
“Zal ik je likken, wil je dat?” vroeg ik zacht in haar oor.
Ze streelde mijn haren en antwoordde niet maar toen ik me bewoog en met mijn mond op weg ging naar de bron van de waarheid hield ze mijn hoofd tegen. In plaats van te mogen proeven van haar de honing stelde ik me tevreden met een zachte kus op elke borst. Zou het nog iets worden, vroeg ik me af.
Haar hand zocht opnieuw mijn zak en behoedzaam rolde ze mijn ballen in haar zachte greep. Ik nam het maar voor lief in de hoop dat de uiteindelijke beloning groter, beter, heftiger, hartstochtelijker zou zijn. Mijn passie nam zienderogen af, ik had nog wel een stijve maar de alles verterende drift om mijn zaad in haar gloeiend hete kut te storten was verdwenen. Ze merkte het en liet het ding als een stuk nutteloos elastiek uit haar vingers glijden. Het werd een wonderlijke ervaring; zo lang onder druk gebleven, niet klaar gekomen en toch een gevoel van bevrediging te ondergaan.
Famke nam mijn gezicht in haar handen en streelde me zonder iets te zeggen. Met mijn voeten duwde ik haar benen tegen elkaar en bleef op haar liggen. Mijn ontwapende monster had zich diep verscholen in het ruige struikgewas van haar schaamhaar. Ik rolde op mijn zij en nam haar mee in die manoeuvre zodat we met onze neuzen dicht tegen elkaar lagen. Mijn lippen streelden haar lippen en ik snoof de geur van haar mond op.
Later kwam ik op haar liggen en steunend op mijn armen hing ik boven haar.
“Mag ik in je komen?”
Ze antwoordde niet maar deze keer pakte ze het monster en plaatste de kop tussen haar schaamlippen. Ze legde haar arm over mijn lichaam en stuurde voorzichtig met weinig druk zodat mijn eikel de toegang tot haar vagina raakte. Zo bleef ik, steunend op mijn armen hangen, het monster wild schokkend in de richting van het smakelijke hapje vlak voor zijn gemene spleetoog. Ik kon de kleine schaamlipjes al tegen mijn getergde eikel voelen. Mijn lichaam maakte duidelijk dat het tijd was om spijkers met koppen te slaan. Eén harde stoot en ik zou diep in haar doordringen maar ik wilde het niet op die manier. Niet met Famke, niet nu!
Ze duwde me zacht weg en ging op haar zij liggen.
“Kan je niet, heb je pijn?”
“Vind je het erg?” vroeg ze.
“Wil je helemaal niet neuken?”
“Het komt wel maar je moet een beetje geduld hebben.”
Ik plofte naast Famke neer en streelde haar gezicht. Ze vormde een dilemma. Ze wilde wel maar kon of durfde niet. Ik liet haar spelen en na enige tijd hield ze mijn eikel bij de toegang van haar vagina. Ik streelde haar gezicht en kuste haar mond.
“Wil je niet neuken?” vroeg ik nog eens.
Ze antwoordde niet maar liet de gladde gezwollen kop langs het randje van haar vagina glijden.
In mijn hoofd rees opnieuw de gedachte om haar benen zo ver mogelijk uit elkaar te drukken en met geweld te nemen waar ik niet meer buiten dacht te kunnen. Ik dacht erover hoe ik mijn armen achter haar knieën kon brengen en haar handen vast houden zodat ze me niet weg kon duwden. En in mijn verbeelding voelde ik hoe haar strakke, weinig gebruikte vagina als ventielslang om mijn pik zou stropen. Daarna stelde ik me voor dat mijn ballen tegen haar kont geplet zouden worden. Dan mijn krachtige stoten waarbij haar vagina geen millimeter van mijn pik zou glijden. Alle sensatie zou diep in haar hunkerende vagina te beleven zijn. Daar waar mijn eikel bij elke stoot de zachte rondingen van haar baarmoeder aan zou raken. En dan, op het moment suprème, zou ik seconden lang klaar komen, golf na golf zou mijn zaad haar baarmoeder overspoelen. Het zou bij elke stoot gorgelend uit haar vagina geperst worden en tussen haar billen glijden. In extase krijsend zou ze me smeken om meer.
Ja, in mijn verbeelding maar niet hier en niet nu, in dit bed waar ik elke nacht, koud van eenzaamheid hunkerde naar de zachte hand van welke vrouw dan ook. Waar ik verscheurd werd door verlangen naar een gulle, rijpe, van geil druipende pulserende vagina.
“Je hebt zo een fijn zacht lichaam.”
Haar woorden sleepten me weg uit die geweldsfantasie. Zou ze het aangevoeld hebben, mijn overwegingen?
“Je hebt zelf ook een fijn zacht lichaam. Ik verlang naar je”
Mijn pik steigerde en klopte tegen haar buik. Ik legde me weer toe op de zachte verleiding in de wetenschap dat geweld niets dan ellende teweeg zou brengen. Tenslotte had ze juist om die reden haar ex de wacht aan gezegd. Kennelijk lokte haar terughoudendheid bij mannen een dergelijke reactie uit.
Famke wilde wel maar had tijd nodig en tijd had ik gelukkig genoeg. We praatten, knuffelden elkaar, deden ons tegoed aan onze lijven zoals een hond met een bot kan spelen. Erop zuigend, knabbelend en er uiteindelijk met een verheerlijkte trek om zijn snuit zijn tanden in zettend. Ik beet haar niet maar toen ik voorzichtig plagend een tepel tussen mijn tanden nam, hield ze de adem in.
“Oh god...” zei ze.
En ik wist niet of ze het prettig vond of juist niet. Nu pas realiseerde ik me hoe verschrikkelijk ik dit opwindende spel gemist had. Mijn eigen hand was maar mijn eigen hand en kende wel de kneepjes van het fijne werk maar het was geen vergelijk met het warme lichaam van een vrouw. Vrijen met een vrouw schept energie, masturberen kost energie en die twee zijn niet in evenwicht.
Ze was verwaarloosd, “seksueel dan,” legde ze uit en kuste me.
En wat dacht je van mij? lag me voor in de mond om te zeggen maar ik hield me in.
Ze had gelijk, ze gedroeg zich in alle opzichten als iemand die lange tijd te weinig heeft gehad van iets waaraan ze behoefte had. En ik? Ik pleegde groot onderhoud op haar verwaarloosde lichaam. Ik leefde me uit in het afbranden, schuren, plamuren, gronden en opknappen van het haveloze huis dat haar lichaam was. Het zou opnieuw, in alle glorie, de stijl en allure uitstralen die het in aanvang had meegekregen. Alle holtes en plooien moesten grondig onderzocht, de nerf van het edele hout geschuurd. Haar zinderend vel moest gepolijst en gewreven worden tot gloedvolle rondingen en geheimzinnige holtes haar opnieuw zouden maken tot het onbegrijpelijk paradijs dat iedere vrouw zou moeten zijn. Dat allemaal was ik bereid te doen zonder mijn pik ook maar een millimeter in haar angstige vagina te laten doordringen. Want ik was er van overtuigd dat ze me uiteindelijk zelf zou toe laten.
We lagen neus aan neus en streelden elkaar. Ik vermeed haar schaamstreek aan te raken maar deed me tegoed aan haar bilpartij met af en toe een vergeefse poging om daar een doorbraak te forceren.
Toen ik een paar haren uit haar gezicht streelde zei ze: “Ik had altijd pijn, daarom heb ik het met hem uit gemaakt. Hij kon nooit wachten, dacht alleen maar aan zichzelf, wilde me altijd delen met anderen”
Ik bedacht dat ik tien jaar geleden waarschijnlijk ook niet had kunnen wachten, maar haar delen met anderen? Nooit! Maar nu ik haar alleen maar kwijt kon raken viel het mij niet moeilijk om me aan te passen aan haar wensen.
“Je hebt een prachtig lichaam, je borsten zijn stevig en goed gevormd en je huid is subliem. Ik kuste een voor een haar ogen en streelde met een vingertop haar lippen.
“Een kleine sensuele mond” zei ik.
Ze lachte. “Ouderwets, een pruimenmondje.”
Ik merkte dat ze genoot van de vleierijen.
“Je bent een pruim, schatje,” zei ik. “En je hebt er ook een, een overrijpe, zoete, sappige pruim en ik ga die pruim plukken en opeten zodat het sap langs mijn kin glijdt.”
Famke lachte blij.
“Ik wil je wel pijpen,” zei ze met een ondertoon van verlegenheid in haar stem.
Ik dacht erover na. “Nee, nu niet. Ik wil dat we eerst vrijen, echt vrijen”.
Ze haalde opgelucht adem.
We lagen een beetje te praten, over niets in het bijzonder en al die tijd streelde ik haar hals, haar schouders en haar stevige, een beetje te vette rug. Af en toe kuste ik haar en af en toe kuste ze mij. Geilheid had plaats gemaakt voor berusting en het monster lag rustig te slapen. Famke vertelde over vroeger en haar leven. Vaag hoorde ik haar iets zeggen over haar vader en haar zusje maar ik schonk er geen aandacht aan. Ik viel bijna in slaap en veerde pas op toen ze zich op haar rug draaide. Ze trok zacht aan me en pakte mijn pik. Opwinding overviel me, was het moment werkelijk gekomen?
Nog was het monster niet helemaal ontwaakt maar Famke duwde het half zacht behoedzaam tussen haar schaamlippen. De erectie was meedogenloos, met snelle schokken gleed mijn eikel uit de voorhuid te voorschijn en zwol onmiddellijk tot ongekende afmeting. Het monster strekte zich reikhalzend tot diep in haar vagina. Ik voelde hoe haar vagina zich strak om mijn pik klemde en ik merkte dat ze drijfnat was.
“Oh, Famke, je bent drijf..”
“Oh Peter, ik wil je nu. Neuk me goed.”
“Wat wil je?”
Ze antwoordde niet, woorden waren eigenlijk overbodig. Haar vagina was wijd open en drijfnat. Geil gleed langs mijn pik en bleef in het dichte schaamhaar hangen. Famke's handen drukten krachtig op mijn stuit. Gladde rimpel na gladde rimpel gleed over de rand van mijn eikel. Haar drijfnatte vagina vloeide letterlijk als een pas geopende bron en bij elke langzame slag voelde ik haar geil langs mijn pik glijden. De rijkelijk gesmeerde schaamlippen waren gezwollen en klemden zich om mijn pik.
“Oh Famke”
Haar ogen waren gesloten en ze ademde door haar mond, haar bekken wrikte en stootte en mijn zak was drijfnat van haar geil. Ik nam haar ritme over zodat mijn pik bij iedere stoot verder leek te zwellen. Telkens wanneer ik diep in haar hunkerende lichaam stootte drukte ze haar smachtende clitoris tegen mijn schaambeen.
“Dieper, ik voel je, oh oh ..”
Hijgende hitsige woorden, nauwelijks verstaanbaar.
Onbeduidend gebrabbel dreef onze opwinding verder naar een hoogtepunt. Haar handen drukten krachtig op mijn kont, met haar vingers kneep ze in mijn billen. Bij elke stoot schokte het monster onbeheerst en klopte ergens binnen in haar warme hunkerende lichaam. De kop stond op barsten, hard en gezwollen. De rand van mijn eikel rammelde langs de dikke zachte rillen in haar vagina. Dit was neuken! God nog an toe, wat had ik hier lang op moeten wachten. En wonder boven wonder, het monster dacht er niet over om klaar te komen. Het bed kreunde, de matras verschoof. Famke stootte met haar hoofd tegen het hoofdschot en haar benen maalden als de wieken van een molen in de lucht. Ze deed verwoede pogingen om meer van het monster in haar kut te slepen. Ze jankte, huilde, riep om hulp, kreunde en vloekte. Ze stootte hard omhoog tot mijn eikel de zachte rondingen van haar baarmoeder raakte.
Famke huilde en smeekte: “Dieper, dieper, harder, ik wil het daar voelen.”
Ze spande haar rug en ik greep een bil, duwde een vinger in haar anus en neukte of mijn leven ervan afhing. Diep in haar onvolprezen, verwaarloosde vagina wachtte ik op een teken van haar. Na enkele seconden in een boog omhoog te hebben gestaan zakte ze in. Drie, vier, trage, lange slagen en ze was er klaar voor. Ik nam haar billen in mijn handen en tilde zo haar kont van de matras.
“Kan ik in je klaar komen of wil je…?”
Ze schokte in haar eigen ritme op tegen mijn lichaam.
“Toe dan, toe dan! Ik wil je voelen… spuiten. Nu ik wil het allemaal voelen.”
Meer had ik niet nodig. De spieren rond mijn pik verkrampten. Mijn zak trok zich samen en het volgende moment schoot ik mijn zaad in harde stralen ergens in de diepte van haar hunkerende vagina. Mijn eikel stootte tegen haar baarmoeder en zaad vulde de gloeiende ruimte tot het schuimend langs mijn zak tussen haar billen gleed.
Famke's vagina hield het monster in een innige omknelling terwijl de spanning langzaam weg ebde.
Minuten later vroeg ze: “Ben je klaar?”
“Ja…”
“Oh, wat jammer,” zuchtte ze.
Zwetend lag ik boven haar. Ik lachte een beetje verlegen. Was ik te vroeg klaar gekomen?
“Wil je nog eens?” vroeg ik.
“Je raakte mijn baarmoeder.”
“Goed of niet goed?”
“Heel goed,” zei ze.
Trots vulde mijn hart. Een keer eerder had ik zoiets bewust meegemaakt, een Engelse die ik in Brussel ontmoette.
“Oooohh, you're wombing me,” had zij gezegd terwijl ze probeerde om met haar kut mijn ballen op te slokken.
De volgende dag pas had ik de gelegenheid om het woord op te zoeken. Womb stond wel in het woordenboek maar wombing niet. Het was niet moeilijk om mij er iets bij voor te stellen.
In het oude China werd het aanraken van de baarmoeder als een lekkernij gezien. Of het dat ook is weet ik nog steeds niet maar de benaming 'Jade kamer' doet vermoeden dat het in ieder geval het summum van genot moet zijn. Ik weet het ook niet precies. In alle verhandelingen over seks wordt aanraking van de baarmoeder afgeraden. Daarom vroeg ik Famke of het goed of slecht was en haar reactie zei genoeg, zij vond het fijn. Daarmee was voor ons beiden de kous af.
We streelden elkaar en ze kuste me af en toe.
“Je bent een wonder, Famke.”
Ze lachte.
“Ik heb nog nooit zo lekker…”
“Sssstt…” zei ze.
We maakten gekheid, plaagden elkaar en vertelden wat we voelden en vonden.
“Je bed is plakkerig,” zei ze.
“Hoe zou dat nou komen?”
Ik legde mijn hand om haar poes en vingerde haar heel zacht. Af en toe kneep ze in mijn vinger. Het werd in alle opzichten een koninklijke ochtend en het had mij niet verbaasd als er inmiddels een stralende zon aan de hemel zou staan.
Nadat we uitgekletst waren viel ze, met haar hoofd op mijn arm, in slaap. Ik durfde me niet te bewegen, bang als ik was om haar wakker te maken en uiteindelijk viel ik zelf ook in slaap.
Toen ik, eerder dan zij, wakker werd lag ze nog steeds met haar hoofd op mijn arm. Een gevoel van trots bloeide in mijn borst, trots dat ik Famke gelukkig en tevreden had kunnen maken. En voldaan over het feit dat het vrijen met haar zo geweldig was geweest. Ik dacht na over haar verhaal, samenwonen met een vriendin. Als ze zo zeer behoefte had aan een man, wat ter wereld had haar dan ertoe bewogen met een vriendin te gaan samen wonen? Het was een raadsel voor me, maar het was niet mijn zaak en ik probeerde het uit mijn hoofd te zetten.
Ze bewoog, ik keek naar haar gezicht en zag hoe ze de ogen opende en zich uitrekte. Ik kuste haar mond en haar hand gleed naar beneden, strelend, zoekend. Haar lichaam gloeide. Het straalde de weldadige warmte van een diepe slaap uit. Haar gezicht, in een krans van ongekamde haren, zweefde even later vlak boven me. Haar ogen, gefixeerd op die van mij, observeerden me, legden elke beweging van mijn gezicht, mijn ogen, mijn lippen vast.
“Zullen we toch maar opstaan?” vroeg ik toen we lagen uit te rusten.
“Nog niet, nog niet. Ik heb dit gemist, weet je.”
Ze kwam op me liggen en wurmde en kronkelde net zo lang tot ze me weer op slokte en ze ging verder met inhalen wat ze lang had moeten ontberen. Ik liet haar begaan en voelde me verwend en gelukkig. Ze neukte een poosje terwijl ze op mijn stijve zat en me aankeek. Haar gezicht had iets dromerigs. Af en toe trok ze de bovenlip op en dan kon ik haar tandjes zien. Na verloop van tijd maakte ze een O'tje met haar lippen en zoog hoorbaar haar adem in. Daarna plofte ze op me neer.
“Klaar?” vroeg ik.
Ze mompelde iets terwijl ik haar rug streelde.
Famke lag stil en aaide over mijn hoofd terwijl ik haar gezicht met mijn vingertoppen streelde. Voorzichtig kuste ik de mooie lippen en omdat ik zag dat ze de ogen sloot wist ik dat het oké was. Zonder dat ik me bewoog gleed mijn halfstijve monstertje ongemerkt uit Famke en bleef ergens tussen mijn dijen hangen. Ze bracht haar benen samen en ik voelde dat ze de spieren aan spande.
“Wat is er?”
“Ik lek,” zei ze. En voegde er aan toe: “Daar moesten ze nou eens iets voor uitvinden, een soort stop of zo.”
“Is het veel?” vroeg ik.
“Nogal,” antwoordde Famke.
“Draai je eens om,” zei ik en duwde haar op haar zij.
Ik voelde tussen haar billen en liet mijn vinger tussen haar billen glijden. Ook daar was ze drijfnat geworden. Ze ging een beetje op haar zij liggen en trok een been op zodat ik er gemakkelijker bij kon.
“Als je langer blijft wil ik het daar eens proberen,” zei ik.
Ze lachte en duwde mijn hand weg.
“Misschien,” zei ze raadselachtig. En ze ging verder: “Zullen we ons wassen?”
Ik stond op en haalde een schone handdoek uit de badkamer en gaf die aan haar. Ze hield de handdoek stevig tegen haar kruis. Even later bekeek ze de oogst.
“Jezus,” zei ze zacht.
“Wat is er, ben je vruchtbaar?”
Ze vloekte zacht.
“Het spijt me, ik dacht dat je iets gebruikte. Het is stom, het spijt me echt.”
“Nee, nee, het is mijn eigen schuld. Maar ik wilde het zo graag, begrijp je?”
“We lijken wel twee tieners.”
“Ik ga me maar wassen.”
Ze kwam overeind en zwaaide haar benen buiten het bed. Ik stond er een beetje lullig bij te kijken. Ik had er geen seconde rekening mee gehouden dat ze vruchtbaar kon zijn.
Terwijl ze naar de badkamer ging bleef ik op de rand van mijn bed zitten en dacht na. Stel voor dat ze zwanger wordt, dacht ik. Het leek me niet eens een beangstigend idee, zij moeder en ik vader? Ik lachte het idee weg, het zou toch wel loslopen?
Uit de badkamer riep ze me: “Heb je een handdoek voor me? Een schone!”
Ik klopte aan de deur omdat ik haar niet wilde overvallen en ging de badkamer in. Famke zat op haar hurken en keek tussen haar benen.
“Ik denk dat het meeste eruit is,” zei ze en stond op.
Ik wilde haar de handdoek geven maar ze draaide haar rug naar me toe en bleef staan wachten.
“Zal ik je af drogen?”
Ik legde de handdoek om haar schouders en nam haar borsten in mijn handen. Ze leunde met haar rug tegen me terwijl ik haar behoedzaam afdroogde.
“Je bent mooi, zo helemaal naakt, zo onschuldig en ontroerend.”
Onder de rulle handdoek voelde ik haar tepels harder worden en dat was niet het enige wat harder werd. Mijn stijve bleek precies tussen haar pas gewassen billen te passen.
“Famke.”
Ze draaide haar hoofd naar me toe en kuste me.
“Mag ik je van achteren nemen?” vroeg ik terwijl mijn stem het bijna begaf van op winding over het gedurfde verzoek.
“Wil je het erg graag?”
Ik knikte en kuste haar hals terwijl het monster verwoede pogingen deed om een doorbraak te forceren.
“Ik wil het ook wel eens proberen maar niet nu, vind je dat goed?”
Ik smolt, ze kon alles van me gedaan krijgen. Ik was een slaaf van mijn eigen begeerte en voegde me onderdanig naar haar voorwaarden.
Ik dacht aan de stortvloed van zaad waarmee ik haar heiligheid had overspoeld en zei: “Als je zwanger wordt...”
Ze onderbrak me: “Niet aan denken.”
Ik hield mijn mond en liet mijn handen en het monster genieten.
Toen ik mijn lippen in haar hals drukte en vroeg of ze iets wilde eten zei ze: “Ja graag, ik rammel.”
Nadat ik mij ook gewassen had en de kop van het monster opgepoetst, kleedde ik me en ging naar de keuken waar ze al in de weer was met borden en kopjes. Een tweede ontbijt voor mij en voor haar de eerste hapjes sinds ze de vorige avond was vertrokken. De dag verliep zonder verder zaad schieten maar niet zonder tedere koesteringen over en weer.
De volgende dag kocht ik een pakje of tien condooms en beantwoordde de brutale blik van het jonge ding achter de toonbank met een expres onhebbelijk: “Is er wat?”
Ze bloosde maar zei gauw: “Nee, hoor ik dacht...”
“Het Is maar voor een weekje,” zei ik om haar jaloers te maken.
De dagen die volgden praatten we veel en vrij uit. Het bestond, wat haar betreft, voornamelijk uit praten. Mijn luisteren was voldoende stimulans voor haar om verder te gaan.
Als ze uitgepraat was vroeg ze telkens: “Zullen we naar bed gaan?”
Ook in bed was ze bijna voortdurend in de weer en bekommerde zich niet zo zeer om mij. Ik vond het wel grappig om zo verwend te worden en de keren dat ze zich door mij liet leiden was het zelfs beter. De lange opwarmtijden werden korter en na een week kon ik haar altijd en overal nemen. Ze kroop graag bij me op schoot en liet haar borsten eindeloos door me verwennen. Ik kon me niet herinneren dat ik ooit in mijn leven in zo korte tijd zo veel aan de liefde had gedaan en het deed me goed. Mijn zelfvertrouwen groeide en ik liep de hele dag te zingen en te fluiten. De drukkende pijn in mijn ballen, die over time draaiden, nam ik maar voor lief. Conditietraining, stelde ik mezelf gerust.
Een van die dagen belde ze haar vriendin om te vertellen dat die zich om haar niet bezorgd hoefde te maken. Verder zei ze niets. Ook niet waar ze was en of ze telefonisch bereikbaar was.
Het leven hernam steeds meer een vaste loop. 's Ochtends wakker worden, vrijen, wassen, ontbijten. Dan ging ze naar haar werk en kwam in de middag terug. Meestal had ze wat boodschappen bij zich en vaak had ik het avondeten al klaar. Na het eten praatten we wat over haar, keken tv of vreeën op de bank. Soms snel en grof, soms zacht en lieflijk, afhankelijk van haar stemming. In bed beleefde ik gouden tijden. Sommige nachten was ze lang in de weer in de meest bizarre houdingen en meestal maakte ze me 's ochtends vroeg al weer wakker voor meer. Tijd om bij te komen en een verlangen naar vrijen kreeg ik niet. ik liep rond in een voortdurende staat van bevrediging.
Enkele weken later op een avond, toen ze zich voor de tweede keer op handen en voeten liet berijden vroeg ik schertsend of ze van een pot was veranderd in een nymfomane. Ze werd heel stil en veranderde van stemming.
“Ik ben nooit een pot geweest,” zei ze.
“Sorry,” antwoordde ik, beschaamd over mijn eigen lompheid en onnadenkendheid. “Het was een flauwe opmerking, vergeet het maar weer.”
Maar Famke vergat het niet en dat deed pijn. Die nacht deden we het niet meer en ook de volgende ochtend bleef ze koel en afstandelijk. 's Middags belde ze me op van haar werk en vertelde dat ze haar spullen kwam halen en ergens anders zou logeren. Ik was geschokt en verdrietig omdat ik haar gekwetst had en ik was spijtig omdat ze weg ging. Toen ik haar dat vertelde nadat ze haar spulletjes had ingepakt en op 't punt stond te vertrekken, zei ze dat ik het me niet persoonlijk moest aantrekken. Ze was dankbaar voor de weken die ze bij me had doorgebracht.
Een laatste kusje op mijn wang was haar afscheid.
