Vrijwel iedere zaterdag kun je mij op de markt vinden. Ik begin altijd bij de buitenste rij kramen met groente en fruit. Ik noteer de kwaliteit en prijs in mijn geheugen en keer vervolgens door het middenpad met textiel terug naar het begin en ga dan aan de slag met de werkelijke aankopen. Asperges bij stalletje twee, aardbeien bij kraam vier. Enzovoort.
Op een mooie zaterdag in mei, nu bijna twee jaar geleden, was ik ongeveer in het midden van het ‘textiellaantje’ toen ik de uitbater van een kraam met lingerie tegen een dikke jonge vrouw tekeer hoorde gaan.
“Dame, ik heb je nou al twee keer verteld dat ik niks in jouw maat heb. Probeer het ’s in die tentenwinkel aan de overkant”, gilde hij met schelle stem.
Ik zag dat een paar omstanders in de lach schoten en de vrouw met een hoofd als een biet verder liep. Ze keek nog even kwaad om en toen ik haar gezicht zag herkende ik haar onmiddellijk. Het was Juanita. Ze werkte op hetzelfde kantoor als ik.
“Klootzak”, beet ik de marktkoopman toe en versnelde mijn pas. Aan de rand van de markt had ik haar ingehaald.
“Trek het je niet aan, het is gewoon een ongelooflijke zak”, zei ik toen ik naast haar liep.
Ze keek me aan. De tranen stonden in haar ogen.
“Het gebeurt zo vaak”, zei ze op een intens trieste toon. “Maar je raakt er nooit aan gewend.”
Ik pakte haar bij haar elleboog.
“Kom mee. Dan gaan we even ergens een kopje koffie drinken”, opperde ik.
Ze glimlachte lusteloos. “Nee, dank je. Het is heel lief aangeboden maar ik geloof niet dat ik nog een ober met gevoel voor humor zou kunnen overleven”, zei ze. Ze aarzelde even. “Maar als je zin hebt om koffie of zo bij mij thuis te komen drinken… Ik woon hier vlakbij”, vervolgde ze.
Ik nam haar invitatie aan en zwijgend zetten we koers naar haar woning.
Het was een wonderlijke speling van het lot. De avond ervoor was ik naar een feestje van mijn werk geweest en was toevalligerwijze met haar aan de praat geraakt. Ze werkte ongeveer driekwart jaar op dezelfde afdeling als ik maar meer dan een groet in de lift of de kantine hadden we nooit gewisseld. Ik wist alleen dat sommige collega’s haar achter haar rug ‘Miss Piggy’ noemden. En hoe vervelend die bijnaam ook was, hij beschreef haar wel goed. Juanita was namelijk niet alleen dik, maar had tot overmaat van ramp ook hele dikke lippen en een platte stopcontactneus.
Nadat we eerst wat obligate vriendelijkheden hadden uitgewisseld ontdekten we dat we dezelfde passie voor barokmuziek en Indisch eten hadden. Gaandeweg de avond kwam Juanita meer los. Zo kwam ik te weten dat ze, als dochter van een Spaanse vader en een Nederlandse moeder in Spanje was opgegroeid. Nadat haar vader was overleden en moeder was gaan samenwonen met een man met wie ze niet kon opschieten had Juanita besloten om in Nederland te gaan studeren. Toen ze haar bul in ontvangst had genomen bleek dat er niet veel emplooi voor pedagogen was zodat ze zich noodgedwongen met een vrij eenvoudig kantoorbaantje tevreden had moeten stellen. We praatten honderduit en met elk glas rode wijn dat we dronken begonnen haar ogen meer te fonkelen. Plotseling was aan het eind van het feestje de verlichting op volle sterkte aangegaan en was Juanita vrijwel onmiddellijk verdwenen.
En nu stond ik dus naast haar voor een tamelijk verveloze voordeur in een straat niet ver van de markt. We stommelden achter elkaar de steile trap op. En daarna nog eentje. Ze noodde me in een wat rommelige, maar smaakvol ingerichte etage.
“Wil je koffie?”, vroeg ze. “Of liever een glaasje witte wijn? Ik heb een mooie Elzasser koel staan.”
Ik koos voor de wijn waarop Juanita naar de keuken liep en even later terugkwam met een blad met daarop een fles wijn, een koeler, twee kristallen glazen en een kurkentrekker. Met sierlijke bewegingen ontkurkte ze de fles en schonk ze de glazen in. We proostten en Juanita ging met haar glas in de hand bij het raam staan.
“Ik heb gisteravond erg genoten”, zei ze. Ze liet de wijn even in haar glas draaien en vervolgde: “Ik stond eigenlijk bij die kloterige ondergoedkraam omdat ik iets leuks wilde hebben voor de avond waarop ik wilde doen wat ik eigenlijk gisteren had moeten doen.” Haar stem stokte even.
“Je denkt natuurlijk wat staat die nu te raaskallen? Ik had je maandag willen uitnodigen om te komen rijsttafelen. En ik hoopte dat we dan… dat jij dan… Nou ja, je begrijpt me denk ik wel. Maar die zak had gelijk, ik heb een wanstaltig figuur waar alleen een tent of een juten zak omheen past en waaraan geen weldenkende man zijn handen, laat staan iets anders wil vuil maken. Ik weet donders goed dat mijn lieve collegaatjes me Miss Piggy noemen.”
Ze snikte en zweeg. Een paar tranen biggelden langs haar wangen. Ik stond op, omhelsde haar en kuste de tranen van haar wangen, net zoals ik dat vroeger bij mijn dochter had gedaan. Ze rilde over haar hele lichaam toen onze lippen elkaar vonden. Heel voorzichtig verkende ze met het puntje van haar tong het voorportaal om vervolgens met tomeloze energie haar hele tong in mijn mond te proppen. Twee, drie, vier minuten tongden we als bezetenen. Opeens hield ze op.
“Is dit medelijden?”, vroeg ze.
“Nee”, zei ik. “Ik heb gisteravond ook heel erg genoten.”
“Wees maar niet bang dat ik me aan je ga opdringen”, grijnsde ze. “Ik wil alleen af en toe eens vrijen met een aardige man. Weet je, ik ben al jaren lang met seks bezig. Ik lees er veel over en bijna dagelijks heb ik seks. Soloseks wel te verstaan. Op den duur is dat verrekte koud en vooral heel eenzaam.”
Ik streelde haar donkere krullen en bekende: “Ik zou erg graag met je willen vrijen, maar ik kan het niet. Kijk, iedere man van mijn leeftijd is gevleid als iemand die bijna de helft jonger is met ‘m naar bed wil. Alleen eh, voor sommige mannen, en ik ben er één van, brengt deze leeftijd onoverkomelijke problemen met zich mee.”
Ze keek me met grote ogen aan.
“Je bedoelt dat je impotent bent?” hakkelde ze.
“Ja, nou, impotent”, antwoordde ik wat onduidelijk, “ik bedoel eh, ik kan wel klaarkomen, maar vrijwel geen stijve meer krijgen.”
Ze lachte schril: “Heb ik dat? Heb ik eindelijk een vent in mijn valletje gelokt, dan kan die ‘m niet omhoog krijgen.” Ze schrok van haar eigen woorden. “Sorry, zo bedoelde ik het niet”, zei ze gejaagd en ze begon me van de weeromstuit weer te kussen. Ik vergaf haar in stilte en beantwoordde haar kussen.
Bijna stiekem en heel voorzichtig knoopte ze mijn houthakkershemd los en ze liet haar handen over mijn buik en borst glijden.
“Ze zeggen dat de huid de grootste erogene zone is die mens heeft“, fluisterde ze. Ze monsterde mij even en giechelde toen: “als dat zo is, dan heeft Onze Lieve Heer ons goed bedeeld.”
Ik had de jaloezieën op de stand ‘zonlicht-binnen-blikken-van-overburen-buiten’ gedraaid en wijdde me vervolgens aan het blootleggen van Juanita’s imposante voorgevel. Haar bloes vormde geen probleem, maar aan het verwijderen van haar stevige beha die haar enorme borsten in het gareel moest houden zaten letterlijk heel wat haken en ogen. Toen het me eenmaal was gelukt golfde het roze vlees als vanzelf naar buiten. Ik nam haar gezwollen tepels, zo groot als jongenspikkies, tussen duim en wijsvinger en kneep zachtjes. Ze kreunde.
Weer tongden we intens terwijl onze bezwete bovenlijven tegen elkaar geplakt leken te zitten. Juanita’s opmerking over de huid als erogene zone sneed hout. Ik voelde me met de minuut hitsiger worden en mijn pik begon zich zowaar enigszins te roeren. Voorzichtig maakte Juanita zich uit onze omhelzing los en ging, nadat ze haar schoenen had uitgeschopt, door de knieën. Ze ontknoopte rustig mijn veters en bevrijdde me van mijn schoenen en sokken. Vervolgens rechtte ze haar rug en heel gedecideerd maakte zij mijn broekriem los. Ook het knoopje en haakje van mijn broek vormden geen beletsel voor haar vaardige handen en nadat ze de rits omlaag had getrokken gleed mijn broek zonder veel ceremonieel tot op mijn enkels. Ze hielp me zwijgend toen ik wat onhandig uit het kledingstuk stapte. Met twee handen trok ze tergend langzaam mijn boxer naar beneden. Om mijn gestuntel van zo-even te compenseren schopte ik hem jongensachtig weg. Juanita omvatte mijn enkels en gleed nu met haar handen in de tegenovergestelde richting langs mijn benen totdat ze uiteindelijk op mijn billen bleven rusten. Vol overgave begon ze mijn billen te kneden terwijl ze een paar druppels voorvocht van mijn pik aflikte.
Ik pakte haar hand en trok haar overeind. En voor de vierde keer plakten onze gulzige lippen op elkaar en dansten onze tongen een wilde dans. Haar keiharde tepels priemden tegen mijn borst. Onze bovenlichamen glansden van het zweet. Ik liet mijn handen over haar rug glijden tot ze aan de rand van haar lange rok waren aangeland. Op de tast probeerde ik de sluiting te vinden en tot mijn grote verbazing lukte dat vrij snel en haar rok dwarrelde naar beneden. Met haar doorweekte slip had ik meer problemen. Eerst bleef ie aan haar omvangrijke achterste kleven en vervolgens ging ie heel moeizaam over haar dikke bovenbenen. Maar uiteindelijk was ze helemaal naakt. Ik nam haar bij de hand en trok haar in de richting van de bank.
Ze begon opeens te lachen. Ik keek haar vragend aan.
“Je kent het gezegde 'de lamme leidt de blinde'", hikte ze.
“Uiteraard”, antwoordde ik.
“Wij hebben een nieuwe variatie uitgevonden: ‘de slappe leidt de dikke’”, grijnsde ze. Ze gaf me een speelse tik op mijn billen. “Verras me, koene ridder zonder vrees of blaam”, commandeerde ze.
Ik nam de handschoen op.
Ik parkeerde haar wijdbeens op een laag leren tweezitsbankje en ging op mijn knieën tussen haar benen zitten. Ik liet mijn ogen glijden over het vele roze vlees dat ik in de kuip had. Haar kaal geschoren kutje stak meisjesachtig af bij haar gerimpelde bovenbenen. Ik was oorspronkelijk van plan om haar hele lichaam met mijn tong te verwennen, haar geraffineerd te masseren en haar langzaam maar zeker naar een hoogtepunt te voeren. Maar op één of andere manier schenen haar strakke schaamlipjes geluidloos te roepen: “hier met die tong. En snel.”
Toen ik die oproep beantwoordde had ik de lont in het kruitvat gestoken. Vanaf het moment dat mijn lippen haar kutje raakten was haar hele lichaam in beweging. Eerst geluidloos, als een grote drilpudding, maar toen mijn tong na enig zoeken haar genotsknobbeltje had gelokaliseerd en ik tegelijkertijd met beide handen haar borsten kneedde, begon ze geluid te maken. Afwisselend jankte, lachte, huilde en vloekte ze terwijl ze er af en toe een commando als ‘harder’ of ‘ga door’ doorheen brulde. Met haar machtige bovenbenen gaf ze het ritme aan. Ik befte en befte alsof mijn leven er vanaf hing. En als ik even stopte omdat ik me verslikte in de golven kutsap vermengd met ons beider zweet kwam er onmiddellijk de reactie: “oh, niet stoppen! Doorgaan!”
Uiteindelijk wurmde ik me geradbraakt en duizelig tussen haar benen vandaan en lag plat op mijn rug uit te hijgen. Gulzig vingerde Juanita zich naar haar zoveelste orgasme. Ze liet zich van de bank glijden en begon vol overgave mijn slappe pikkie te pijpen. Haast terloops kwam ik in haar mond klaar. Ze kroop dicht tegen me aan en zoende me. Ik proefde mijn eigen zaad. We knuffelden een poosje totdat Juanita voorstelde om even een warme douche te nemen want de vloer was toch wel wat kil aan onze bezwete lijven.
We douchten, kusten en keken als nieuwsgierige kinderen naar elkaar toen we ongegeneerd pisten en uiteindelijk droogden we elkaar met twee grote badhanddoeken af. Werktuigelijk schoot Juanita haar ochtendjas aan. Gedecideerd ontdeed ik haar er weer van.
“Ik zie je liever naakt”, gaf ik als verklaring.
Ze bloosde.
We gingen terug naar de kamer. Juanita schonk twee glazen wijn in en zette een cd met jubelende feestmuziek van Händel op.
“Ik moet je wat laten zien”, zei ze.
Ze ging me voor naar de serre achter haar woonkamer. Hierin stond een groot tweepersoonsbed. Uit het nachtkastje naast het bed haalde ze een grote doos te voorschijn.
“Kijk, je voorgangers”, grinnikte ze terwijl ze de deksel opendeed. In de doos bevond zich een keur aan vibrators en dildo’s. Ze zette de doos terug en kroop tussen de lakens. Ik kroop naast haar. Ze drukte haar lippen op de mijne.
Dat was het startschot van een dertig uur durende marathon, waarin we naar believen vreeën, dronken, aten, sliepen en seksten. Soms zacht en lief: strelend, likkend, lieve woordjes fluisterend. Soms hard en ordinair: zo liet ik Juanita op haar buik liggen en gebood haar haar billen zo ver mogelijk uit elkaar te trekken. Vervolgens spoot ik haar bilspleet en kontgaatje vol slagroom uit een spuitbus en likte alles nauwgezet op. Ik maakte het spel af door haar beide vochtige gaatjes te penetreren met een dubbeldildo die ik in de doos had gevonden.
De daaropvolgende vrijdag deden we het nog eens dunnetjes over terwijl we ons tussendoor te goed deden aan de rijsttafel die Juanita mij had beloofd. En daarna was ze verdwenen. Waarheen wist niemand.
Gisteren kreeg ik onverwacht een brief uit Spanje. Er zat een foto in van Juanita en een mij onbekende man. Een ‘lieve collega’ waarmee ze binnenkort zal gaan trouwen. Het wordt een grootse, ouderwetse Spaanse bruiloft. De traditie wil dat de vader de bruid weggeeft. Maar zoals ik weet is haar vader overleden. En of ik misschien een lieve grijzende vijftiger weet die de honneurs kan waarnemen.
© 2005
