Het wak

'Kald docht?' vroeg ze aan Bob, die druipend op het ijs stond. Hij verstond geen Fries, maar begreep wat ze bedoelde.

Het was vrijdag 2 maart en het had de hele week hard gevroren. Helaas had de straffe Oostenwind de ijsvorming afgeremd. Woensdagmiddag had hij al even op natuurijs gereden. Donderdag overdag was het met min vijf graden en windkracht zes gewoon te koud. Hij had er geen spijt van dat hij moest werken. Vrijdag met iets minder wind en een extra nacht strenge vorst moest het gebeuren. Hij nam vrij, reed naar Friesland en lapte alles wat hij anderen altijd adviseerde aan zijn laars: Ga nooit alleen, rijd waar al schaatssporen op het ijs staan en neem prikkers mee voor het geval je uit een wak moet klimmen. Voor alle drie de "zonden" had hij excuses, zoals zijn maten die geen vrij konden nemen en dat het zo lekker ging met de wind in de rug. Die excuses hielpen hem niet toen hij in een wak reed en er niet uit kon komen. De vaart was niet diep, nog geen anderhalve meter. Echter de paar decimeter zachte blubber waar hij in wegzonk, maakte dat hij niet kon afzetten. Het dunne ijs rond het wak brak onder zijn steun zoekende handen en ellebogen af. Vertwijfeld begon hij zich af te vragen of het zo en hier zou eindigen.

'Hjir, ophelje,' klonk het en er verscheen een stok voor hem.
Gretig pakte hij de stok vast. Het andere eind van wat een lange stok bleek, werd vastgehouden door een dik aangeklede vrouw met een oranje Unox muts. Ze zette zich schrap en trok. De eerste poging mislukte. Bob probeerde nog eens wanhopig tegen de zachte bodem af te zetten. Ze trok en over afbrokkelend ijs gleed Bob uit het wak.
Op steviger ijs gekomen krabbelde hij moeizaam overeind. De vrouw keek toe en begon hem in het Fries uit te foeteren. Hij verstond het niet, maar de toon maakte hem duidelijk dat ze kwaad was. Hij gaf geen antwoord, hij kon het ook niet. Hij was gaan rillen en hoe hij ook probeerde, hij kon het klappertanden niet bedwingen. Ze had de stok op de kant gegooid en haar armen over elkaar geslagen. Triomfantelijk grijnzend keek ze naar hem.

'Kald, docht?' vroeg ze spottend.
Hij reageerde niet.
Ze aarzelde even en toen zei ze: 'binne jo komme.' Hij begreep de bedoeling. 'Komme' zou wel komen betekenen. Ze draaide zich om en klom de wal op. Hij wilde achter haar aan. Met zijn schaatsen aan en zijn verstijfde ledematen lukte dat maar deels. Gelukkig had ze zich omgedraaid en hem een hand toegestoken. Boven liet ze hem los en ze stak zonder om te kijken de weg over. Hij wilde achter haar aan en bedacht zich op het laatste moment. Zijn dure ijzers! Zijn schaatsbeschermers waren in het wak achter gebleven. Hij bukte zich om zijn schaatsen uit te trekken. Zijn handschoenen uittrekken ging moeizaam. Het ritsje van zijn schoenhoes en de veters bleken een onmogelijke opgave. De vrouw had zich omgedraaid en ze snauwde: 'Stomme haelwiis.'

Ze kwam terug en hielp hem om zijn schaatsen uit te trekken. De schaatsen nam ze van hem over. Op blote voeten hobbelde hij achter haar aan. Over de weg en een tuinpad met grind, naar een kleine oude woning. Ze opende de deur van wat een soort van bijkeukentje bleek te zijn en ratelde nog wat in het Fries. Toen hij niet reageerde daagde het bij haar dat hij geen Fries sprak. Ze ging in het Nederlands verder door op dwingende toon 'hier uitkleden' te zeggen. Hij deed zijn best. Zijn jack lukte met moeite. Het kleine lipje van de rits van zijn schaatspak vergde hulp van haar vingers. Met af en toe wat ondersteuning stond hij twee minuten later bloot te rillen op de tegelvloer. Hij was te ver heen om zich het bloot zijn en het rillen aan te trekken. Het raakte hem op dat moment zelfs niet dat ze onbedaarlijk begon te lachen. Ze had naar zijn kruis gekeken en ontdekt dat wat daar normaal hoort te bengelen of te staan.... ontbrak. Zijn zaakje had zich grotendeels teruggetrokken in de veiligheid van zijn buik.
'Gaatjesweer,' wilde hij zeggen, naar een oud grapje over wat kou met je pik doet. Met een van kou vertrokken mond en klappertandend lukte het hem niet om verstaanbaar te articuleren. Ze keek hem met een niet begrijpende blik aan, waarschijnlijk dacht ze dat hij raaskalde. Ze dirigeerde hem door een keuken naar een gang en een trap op naar een badkamertje boven.

En badkamer zoals hij zich herinnerde van zijn grootouders. Een wastafel en een granito douchebak. Boven de wastafel een elektrische kachel, die ze voor hem aandeed. Ze draaide de kranen open en hij hoorde een geiser aan de muur aanslaan.
Ze regelde de temperatuur en zei: 'Schiet op, niet te lang douchen. Mijn gas is bijna op.'
Onder de warme straal kwam hij langzaam weer tot leven en dat was pijnlijk voelbaar. Stomme klootzak, noemde hij zichzelf, toen de pijnlijke tinteling in zijn vingers, tenen, oren en pik begon. Hij had wel eeuwig onder de douche willen blijven. Helaas kwam ze al na een minuut of vijf met een handdoek de badkamer in. Ze keek naar hem en het viel hem op dat ze aandachtig naar zijn kruis keek.
'Je ziet er weer levendiger uit,' zei ze. 'Genoeg gedoucht. Droog je maar af, dan breng ik je zo nog een badjas.'
De badjas bleek bij het aantrekken voorzien van het logo van een bekende hotelketen.

Nog maar gedeeltelijk opgewarmd ging hij terug de trap af naar de keuken. Hij rook soep. Zijn gastvrouw bleek ook wat ontdooid. Ze draaide zich om van het fornuis, waar ze in een pan met soep roerde.
'Zo Bob, voel je je beter?'
Hè? dacht hij, hoe kent ze mijn naam? Langs haar heen kijkend zag hij op het aanrecht zijn portemonnee liggen. De kleine portemonnee, die hij bij het sporten aan een koordje om zijn nek droeg. De inhoud lag er naast, keurig uitgespreid om te drogen, zijn bankpasje, zijn rijbewijs en wat kleingeld. Daarnaast lag zijn deels gedemonteerde telefoon te drogen. Ze had de batterij en de simkaart er uit gehaald. Praktische vrouw, dacht hij.
Ze gaf hem een hand. 'Baukje Dijkstra.'
'Ik heb maar een blik soep opgewarmd. Iets warms zal er wel in gaan.'
Ze schepte een diep bord vol met soep.
'Geniet ervan. Ik ben even weg. Je kleren stonken naar modder. Ik heb ze uitgespoeld en ik breng ze naar een vriendin in het dorp. Ze heeft een droger en dat gaat sneller dan hier bij de kachel drogen.'
Ze wees naar een snorrende houtkachel in een hoek van de keuken.

Ze liet hem alleen en even later zag hij haar door het raam op de fiets vertrekken. De ijsmuts over haar oren getrokken en een boodschappentas met zijn wasgoed op de bagagedrager van haar opoefiets. Hij schoof een stoel naar de kachel en ging met zijn bord op schoot van de warme soep genieten.
Bijna op de kachel zittend genoot hij van de hete gloed en het warme voedsel. Hij voelde dat zijn lichaam weer op temperatuur kwam. Hij doezelde wat weg, tot hij wakker schrok doordat hij bijna van de stoel viel. Oeps, wakker blijven, vermaande hij zich zelf.

Hij dacht na over zijn stommigheid, de redding en de reddende engel. Hij corrigeerde zich in gedachten. Een engel was ze niet. Het beeld dat hij van engelen had, was van tere frêle wezentjes. Zijn redster... hij moest even nadenken, Baukje had ze gezegd, was geen teer wezentje. Meer een dijk van een vrouw. Ze was groter dan hij, met brede heupen, stevige billen en een forse boezem. Heel veel vrouw! dacht hij. Rossig lang krullend haar en een open vriendelijk gezicht. Nou ja vriendelijk? Ze deed in het begin wel chagrijnig, alsof ze spijt had van zijn redding.

Ze was met een minuut of tien terug.
'Gelukt,' zei ze, 'je kleren zitten in de droger. Wil je een boterham? Het pakje met boterhammen dat in de kontzak van je jack zat was nat, ik heb het brood buiten voor de vogels gestrooid.'
Ze smeerde boterhammen en ze zette thee.
Bob bekeek haar terwijl ze in de weer was. Groot, fors, gekleed in een dikke ruimvallende Noorse trui en een om haar billen en dijen spannende spijkerbroek. Geen knappe vrouw, wel een vrouw met uitstraling. Een vrouw voor een man die van borsten en billen houdt, was zijn conclusie. Een vrouw om kinderen te baren, een Friese oermoeder, fantaseerde hij.

Aan de keukentafel aten ze hun boterhammen. Ze opende het gesprek door hem te vertellen dat hij een enorme klootzak was. 'Alleen gaan schaatsen op zulk onbetrouwbaar ijs. Je lijkt wel gek.'
Bob kon dat alleen maar beamen. Dat brak het ijs tussen hen en er ontstond een geanimeerd gesprek. Ze vertelde dat ze zelfstandig vertaalster was en dat de opdrachten de laatste tijd wat schaars waren.
'Het laten vullen van mijn gastank heb ik maar even uitgesteld en gelukkig voorziet een buurman me van brandhout.'
Ze vertelde over haar werk als vertaalster en dat ze drietalig was opgevoed. Fries, Nederlands en Zweeds. Haar moeder was een Zweedse. Oh, dacht Bob, een beetje teleurgesteld, toch geen volbloed Friese oermoeder.

'Trouwens,' zei ze, ' Ik heb eerst nog een tijdje culturele antropologie gestudeerd en daar moest ik net aan terugdenken.'
Bob keek haar niet begrijpend aan.
'Tussen een geredde en de redder ontstaat een band. Bij oude volkeren, die in een veel gevaarlijker wereld dan nu leefden, was die band sterk. Er zijn ook mythes rond zo'n band. Mythes, zoals dat de geredde een stukje van zijn ziel afstond aan de redder. Een stukje dat hij pas terug kon krijgen door een wederdaad.' 
Bob keek haar aan en dacht na. Zou hij in de badjas, buiten in de kou moeten houthakken?
Ze zag hem denken en ze lachte naar hem.
‘Er is nog een andere mythe: Sjamanen leerden het volk dat een redder verantwoordelijk werd voor het welzijn van de geredde. Sta eens op, dan ga ik me overtuigen van je welzijn.'

Tegenover elkaar staand pakte ze zijn handen vast. Ze kneep een voor een zachtjes in zijn vingers.
'Als je door kou in gevaar komt dan gaat je lichaam eerst je organen beschermen. Je bloed wordt uit je ledematen getrokken en naar het centrum van je lichaam gestuurd. Je vingers hebben er niet onder geleden.'
Dat klopt, dacht Bob en aan zijn pikkie denkend, er wordt nog meer ingetrokken.
Ze pakte eerst zijn oren en toen zijn neus vast.
'Deze uitstekende delen zijn ook in orde.'
Het begon bij Bob te dagen waar dit onderzoek naar zou kunnen leiden en er ontwaakte een lichaamsdeel.
'Til je voeten eens op.'
Ze inspecteerde zijn tenen en keurde ze goed. Met een ernstig gezicht keek ze hem aan.
'Tot zover lijkt alles in orde. Dat had ik ook wel verwacht. Er is een lichaamsdeel dat me ernstig zorgen baarde, toen ik je hielp uitkleden.'
Ze keek omlaag en deed net of ze bolling in zijn badjas niet zag.
'Ik dacht nog, dat komt nooit meer goed. Doe je badjas eens open.'
Bob knoopte de ceintuur los. Als een potloodventer, dacht hij. Tot zijn teleurstelling pakte ze hem niet vast. Ze keek er naar en liet zich op haar hurken zakken om zijn apparaat van dichtbij te inspecteren.
'Net Lazarus,' zei ze, 'uit de dood weer opgewekt. Zo op het eerste gezicht lijkt het in orde. Maar dat weet je nooit, als het niet getest is.'

Ze kwam overeind. Verdomme mens, pak hem vast, dacht Bob. Haar aandacht ging van zijn pik naar de klok aan de muur. Ze aarzelde even en toen zei ze op commanderende toon: 'Neem hem eens in je hand.'
'Ja goed zo, en nu bewegen.'
Verdomme, dacht Bob, wil ze dat ik me voor haar aftrek? Nieuwsgierig naar waar het op uit zou draaien begon hij zijn hand te bewegen. Belangstellend en met haar mond een beetje open keek ze toe. Ze liet hem stoppen toen ze een druppel zag ontsnappen. Ze veegde de druppel af en rook er aan.
'Hoopvol,' zei ze. 'Het ding lijkt nog in orde. Ga maar door.'
Bob was al te ver heen om te stoppen. Krijg de hik maar, dacht hij. Als jij ervan geniet om te kijken hoe een man zich bevredigt, dan kan je het krijgen.
Het kwam, alsof er geen ijskoude onderdompeling was geweest, spoot zijn kwakkie er uit. Deels wist hij het op te vangen en deels druppelde het op de linoleum vloerbedekking. Ze legde een vinger op een klodder op zijn hand en probeerde een sperma draad te trekken.
'Het plakt goed, het zit vol met spermatozoïden. je hebt daar geen schade opgelopen.'
Gelul, dacht Bob, die zich weer op de operatietafel zag liggen voor het doorknippen van zijn zaadleiders. Ze liep naar het aanrecht om een rol keukenpapier te pakken, die ze hem toewierp met de woorden 'zelf opruimen.'

Het viel Bob op dat ze weer op de klok keek voordat ze hem met een ernstige blik aankeek en 'wij sillen ficken,' zei.
Daar hoefde hij niet over na te denken. Het werkwoord "ficken" begreep hij. Hij knikte en volgde haar met nog steeds openhangende badjas de trap op naar haar slaapkamer.

Het bleek een verrassend ruime kamer. Twee samengevoegde kleinere kamers concludeerde Bob. Ze bekommerde zich niet om de gordijnen en liet hem op het bed zitten. Ze zette een elektrische radiator aan en voor hem staande begon ze zich uit te kleden. Ze trok de dikke trui uit en gooide die op een stoel. In haar T-shirt staken haar grote bolle borsten meer af. Bob registreerde dat en zijn pik reageerde door weer te ontwaken. Het T-shirt ging over haar hoofd en een gewone degelijke groot formaat bh werd onthuld. Bob zag dat ze voor een forse vrouw een strak middel had, fors maar zeker niet dik. Ze ving zijn blik en bleef hem aankijken terwijl ze haar spijkerbroek losmaakte en uittrok. Geen sexy lingerie, gewoon een degelijke lichtblauwe boxershort. Het maakte Bob niet uit. Zijn erectie priemde trots schuin omhoog. Ze haakte haar bh los en onthulde een paar grote peervormige borsten. Dat ze wat hingen deerde Bob niet. Bob genoot en wilde overeind komen om ze vast te pakken.

'Zitten blijven,' zei ze en ze bewoog haar bovenlichaam om haar borsten heen en weer te laten zwaaien. Het kostte hem moeite om te blijven zitten. Als gebiologeerd keek hij toe hoe ze haar vingers in de rand van de boxer stak en de broek tergend langzaam omlaag schoof. Een couplet uit een liedje van vetklep Henk Westbroek schoot hem te binnen.
"Als jij je kleren aantrekt.. zonder haast
en haast zonder erbij na te denken
kijk ik naar een omgekeerde striptease
van een volmaakte schoonheid
elke handbeweging: een gedicht
elke buiging als een roos die sluit."

Alleen was dit niet omgekeerd en veel spannender. Hij vergat het lied toen een weelderige bos rossig haar zichtbaar werd. Ze zette een paar passen naar voren om vlak voor zijn neus haar broek verder uit te trekken. Hij rook haar vrouwelijkheid en zijn pik was zo stijf geworden dat het pijn deed. Ze stapte weer achteruit. Hij kwam overeind om de badjas uit te trekken. De badjas op de stoel werpend hoorde hij een auto op de weg voor het huis stoppen. De auto draaide en knerpte het grindpad op. Een autoportier opende en sloeg dicht. Verdomme, dacht hij.
Tot zijn verassing zag hij haar glimlachen.
Hij hoorde geluiden van beneden en toen klonk er een vrouwenstem: 'Bauk, hier is de wasvrouw met droge kleren.'
'We zijn boven, kom maar,'
Hee? dacht Bob.
Hij hoorde de bezoekster de trap op komen en roepen. 'Ik ben toch niet te laat? Ik moest eerst een oppas regelen.'
Een kleine donkere vrouw kwam de kamer in met een grote boodschappentas.
'Mijn vriendin Annejet,' zei Baukje. 'Ze komt kijken. We zijn jeugdvriendinnen. Het is een oude afspraak van ons dat we elkaar vertellen over onze seks en soms elkaar laten meekijken. Al vroeger deden we dat met vriendjes. Soms stiekem en soms gewoon openlijk. We vinden dat heel stimulerend.'

Annejet trok haar jas uit en haalde Baukjes kleren van de stoel om te gaan zitten.
'Zo luitjes, ga maar verder waar jullie gebleven waren.'
Bob aarzelde en zijn pik aarzelde mee, die had wat van zijn fierheid verloren.
'Fraai exemplaar, heb je daar uit het water gevist Bauk. Hij lijkt alleen wat te verslappen.'
'Let op,' zei Baukje zijn pik vastpakkend.
Het werkte en Bob realiseerde zich dat de hele situatie met de toekijkende Annejet hem niet deerde. Het tegendeel, hij vond het geweldig. Zou ze mee doen, vroeg hij zich af.

Baukje liet zijn pik los. 'Weet je nog wat ik je vertelde over het stukje van je ziel dat je terug moet verdienen? Lik me maar eens lekker.'
Ze ging dwars op het bed liggen met haar benen over de rand en spreidde haar benen. Bob ging op zijn knieën tussen haar benen zitten. Rustig bekeek hij eerst het doelwit voor hij begon te likken. De kroezige bos rossig haar, de geopende schaamlippen en de roze binnenkant van haar geopende spleetje. Hij duwde zijn wijsvinger in haar vochtige spleet, op zoek naar haar kittelaar. Pas nadat hij die gestreeld had drukte hij zijn lippen op haar poes. Rustig begon hij door haar spleetje te likken, waarbij hij haar kittelaar negeerde. Een ongeduldig sturende hand op zijn achterhoofd maakte dat hij verder ging en met zijn tong haar kittelaar opzocht.
'Ja, goed zo,' hoorde hij. 'Zo doorgaan.'
Er zijn slechtere manieren om een stukje van je ziel terug te krijgen, dacht Bob al likkend.

Baukje kreunde van genot en hij voelde haar bekken onder zijn mond bewegen. Ze gilde zachtjes en Bob proefde een ontsnappend golfje vocht toen ze klaar kwam.
'Kussen', zei ze, haar lichaam verplaatsend naar languit op het bed.
Bob ging op haar liggen en kuste haar lang en intens. Ze verbrak de kus en zei 'Hmm, dat was lekker.'

Bob die de aanwezigheid van Annejet vergeten was, hoorde een geluid en keek opzij naar de stoel. Annejet had haar broek los gemaakt en zat zich met haar hand in haar slipje te vingeren. Ze grijnsde naar hem. Tering wat geil, dacht Bob, nu ik. Hij ging verliggen en Baukje kwam hem tegemoet door zijn pik vast te pakken en in de goede richting te buigen. Het was meer dan naar binnen glijden, het was of hij door haar omhoog stotende bekken naar binnen gezogen werd. Ze begonnen samen te bewegen. Dankzij het eerdere rukken in de keuken kon hij het goed volhouden. Hij stootte en Baukje ving hem op. Zachtjes jammerend werkte ze zich naar een nieuw orgasme. Voordat ze goed bij kon komen greep Bob zijn kans. Hij wilde klaarkomen met haar grote tieten in zijn handen. Hij werkte haar op haar knieën en keek naar haar achterste met de nat glanzende geopende pruim. Verdorie wat een geil gezicht dacht hij, voordat hij zijn pik er weer in stak.

Met zijn handen op haar heen en weer zwaaiende borsten neukte hij haar. Het eerdere zachte jammeren ging over in zachtjes krijsen. Na een laatste harde diepe stoot hield hij zijn pik diep in haar en spoot. Hij voelde hoe de samentrekkende bewegingen van haar kut zijn pik leeg melkten. Hij kreunde van genot en kneep hard in haar borsten. Baukje liet zich met zijn pik nog diep in haar voorover op bed zakken en hij veerde, nog steeds haar borsten vasthoudend, mee omlaag. Terugkerend op aarde liet hij haar los en tilde hij zijn gewicht van haar rug. Opzij kijkend zag hij dat Annejet tijdens het eindspel op haar knieën naast het bed was komen zitten.
Ze knipoogde en overeind komend zei ze: 'De wasvrouw heeft straks weer een slipje te wassen.'

Ze dronken koffie, voordat Annejet Bob een lift naar zijn auto zou geven. De dames vroegen hem uit over zijn leven en wat hij voor de kost deed. Bob zag, tussen het vertellen door, een kans om zijn nieuwsgierigheid te bevredigen.
'Jullie vriendschap... eh... Zijn jullie ook...?'
Ze begonnen te lachen.
'Wil je weten of we het ook samen doen?' vroeg Baukje. Zonder een antwoord af te wachten ging ze door. 'We hebben het een keer geprobeerd. Toen we nog tieners waren. Het werkte niet, we moesten ontzettend giechelen.’
'En samen met een man?'
Annejet reageerde daar fel op. 'Uiteraard hebben we daarover nagedacht. We hebben afgesproken dat niet te doen. Het zou te veel gedoe geven en dit is minstens zo spannend.'
'Ja,' zei Baukje, 'het is heel inspirerend om af en toe toeschouwer te zijn, of niet Anne?'
'Vandaag, vond ik wat saai,' zei Annejet met een ernstig gezicht. 'Alleen maar de gebruikelijke standjes '

Onhandig bij het afscheid nemen vroeg Bob zich af of hij Baukje moest kussen of een hand moest geven. Hij stak zijn hand uit en bedankte haar voor zijn redding.
Ze negeerde zijn hand en zei: 'Jij en ik zijn nog niet klaar! Ik voel dat er nog een stukje van je ziel in me zit. Kom volgende week vrijdag maar terug.'

Plaats reactie