Zorgvuldig geplande verleiding

Dat we ooit de liefde zouden bedrijven stond al een tijdje als een paal boven water. Het antwoord op de vraag ‘waar, wanneer en wie geeft het laatste zetje?’ is zojuist beantwoord. Ik kroel een beetje door haar grijze haar en voel hoe Bea zich nog steviger aandrukt tegen mijn buik die kleverig is van het zweet en het zaad dat net rijkelijk heeft gevloeid.

Ik heb Bea ruim een jaar geleden voor het eerst ontmoet. De multinational waarvoor ik werk fuseerde met een vrijwel even grote branchegenoot en ik kreeg een plaatsje toebedeeld op de op één na hoogste etage van de kantoorkolos waarin onze voormalige concurrent is gevestigd. 

Op dezelfde verdieping bevindt zich ook de bedrijfskantine en de pantry van waaruit een oudere dame de directie en hun VIP gasten op de bovenste etage van koffie, thee en andere versnaperingen voorziet. Een paar keer per dag steekt zij met haar welgevulde wagen onze afdeling over op weg van of naar de lift. En al spoedig knikten de volslanke koffiedame en ik elkaar vriendelijk toe tijdens elke passage. Na een paar weken wijzigde ik mijn werkuren enigszins zodat ze beter spoorden met de dienstregeling van de forenzentreinen. Vanaf dat moment reis ik met hetzelfde personeelsbusje en dezelfde trein als de koffiedame.

Spoedig wisten we heel veel van elkaar. Hoewel Bea en ik maar veertien jaar met elkaar in leeftijd verschillen stelde ze zich in eerste instantie heel moederlijk op. Ze gaf me ongevraagd adviezen over de afhandeling van mijn echtscheiding van een jaar daarvoor, tips voor eenpansgerechten en wasinstructies. Maar allengs liet ze meer over zichzelf los. Zo weet ik nu dat ze een paar stations eerder dan ik uitstapt om tezamen met één van haar kinderen op bezoek te gaan bij haar acht jaar oudere man die al een behoorlijke tijd zwaar aan het dementeren is. En dat ze op bijna pensioengerechtigde leeftijd nog moet werken omdat haar man als kleine middenstander nooit een pensioen heeft kunnen opbouwen.

Na de moederlijke fase kwam de vriendschappelijke fase die van haar kant overging in een ongegeneerd flirtende fase die vandaag dus is uitgemond in een knap geregisseerde finale in bed. Bea had uitgevogeld dat ik naar de afscheidsreceptie zou gaan van een collega met wie ik verder niet zo’n hele nauwe band had. Bea was ook op komen draven en halverwege de saaie bijeenkomst zei ze tegen mij dat ze zich nogal beroerd voelde. Ze vroeg me of ik haar naar huis wilde brengen. Nee, niet met een taxi, maar gewoon met de trein want de frisse lucht op weg naar het station zou haar goed doen.

Toen we een dik uur later bij haar huis waren aangekomen was er van enig ongerief geen sprake meer en hield ze de deur uitnodigend voor mij open. De vraag ‘Kom je nog even wat drinken?’ klonk veel minder banaal dan wanneer die in één of andere film wordt gesteld. Ik nam haar uitnodiging aan. Ze troonde me mee de huiskamer in en vroeg wat ik wilde drinken. Ik koos voor een pilsje, zelf nam ze een glas wijn.

Nog staande proostten we. Nadat we de glazen op tafel hadden gezet pakte ze me bij de schouders en zei: “En nog bedankt voor het thuis brengen.” 
Ze kuste me op allebei de wangen en haast automatisch naderden onze lippen elkaar. Voordat ze echter contact konden maken botsten onze brillen. Ze trok enigszins geïrriteerd mijn bril van mijn hoofd en zette daarna ook de hare af. Onze lippen vonden elkaar en we verzonken in een hele lange tongzoen. Ze streelde met twee handen mijn brilloze hoofd.
“Je ziet er leuk uit, zo zonder bril”, zei ze. “Bovendien kun je zo niet zien met wat voor een oude, lelijke heks je staat te zoenen.”
“Je bent helemaal geen lelijke heks”, antwoordde ik. Met een sardonisch lachje voegde ik daar aan toe: “Bovendien kan ik dichtbij heel goed zien zonder bril,”
“Dus je vindt me echt niet oud en afgeleefd?” vroeg ze op een puberaal toontje.
Wie A zegt moet ook B zeggen, dacht ik en ik antwoordde: “Voor zover ik het kan zien niet”.
Ze grijnsde. “Ondeugend mannetje. Je wilt dus meer zien?”
“Graag. Dat is ook nodig als je prijs stelt op een gefundeerd oordeel”, zei ik op plechtige toon.
Ze giechelde. “Ik doe alleen wat uit als jij het ook doet. Om en om”, antwoordde ze beslist.

Ze voegde de daad bij het woord en voordat ik had kunnen antwoorden ging ze op haar knieën zitten en begon ze mijn veters los te maken. Nadat ze me van mijn schoenen had ontdaan volgden onmiddellijk mijn sokken. Vervolgens graaide ze in de richting van de gesp van mijn broekriem.
“Ho, ho. Om de beurt. Weet je nog?” protesteerde ik. 
Bea gromde, ontdeed zich vliegensvlug van haar schoenen en zette haar pogingen om mijn broekriem los te maken onverdroten voort. Nadat ze dit karweitje had geklaard maakte ze handig de knoop los en ritste mijn broek helemaal open. Langzaam gleed het kledingstuk naar beneden tot het rond mijn enkels bleef hangen zodat ik nogal beperkt werd in mijn bewegingen. Gejaagd zette ze nu de aanval op de knoopjes van mijn overhemd in.

“Dit is niet eerlijk”, zei ik. 
“Ja hoor, het is wel eerlijk”, antwoordde Bea, terwijl ze het middelste knoopje van mijn overhemd losmaakte. En met typische vrouwenlogica voegde ze daaraan toe: “mannen hebben altijd meer aan.”
Het was een stelling waarvan ik de validiteit ernstig betwijfelde, maar desondanks liet ik haar begaan. Terwijl Bea zich met de laatste twee knoopjes bezig hield ging ik op de ene broekspijp staan en wurmde mijn voet eruit. Daarna schopte ik de broek van me af. Vrijwel gelijktijdig belandde mijn overhemd op de vloer.

Bea was nu niet meer te stoppen. 
“Handen omhoog”, commandeerde ze.
Werktuigelijk gehoorzaamde ik haar. Roetsj, daar ging mijn T-shirt. Ze rondde het karwei af door met twee handen mijn boxer naar beneden te rukken. Hijgend ging ze een stap achteruit om het resultaat in ogenschouw te nemen. Ongegeneerd monsterde ze me van top tot teen. Ik geloof dat ik me nooit in mijn leven zo naakt gevoeld heb.

Ze kwam weer dichterbij en liet haar rechterhand langzaam van mijn bezwete borst via mijn welvaartsbuikje naar mijn gezwollen lid glijden. Voorzichtig hield ze mijn kloppende pik vast. Ze zuchtte.
“Weet je dat het voor het eerst in meer dan tien jaar is dat ik een piemel voel”, fluisterde ze. 
Ik trok haar tegen me aan en weer vonden onze tongen elkaar in een wilde dans. Ondertussen kneedde ze mijn blote billen. Het naamplaatje op haar zwart-witte dienstjurk prikte in mijn borst. Op de tast vond ik de rits van haar jurk en rustig trok ik die naar beneden. We lieten elkaar los en haast terloops ontdeed Bea zich van haar jurk.

Ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat de hele actie van te voren op touw was gezet, want ik kon me niet voorstellen dat een degelijke koffiedame normalerwijze met zulk ondeugend ondergoed aan naar haar werk zou gaan. Veel tijd had ik echter niet om daarover na te denken want Bea had zich weer in mijn armen geworpen en haar onvermoeibare tong was al weer op zoek naar de mijne. Voorzichtig ging ik op zoek naar de sluiting van haar beha. Tot mijn genoegen bevond die zich aan de voorkant. Nadat ik het stukje textiel had losgemaakt zakten haar slappe melkwitte borsten een eindje totdat ze min of meer klem kwamen te zitten tussen onze buikjes. De grote donkerrode tepels priemden tegen mijn blote bast.

Ik ging door mijn knieën en stroopte langzaam maar zeker het slipje van haar verrassend stevige en dikke kont, trok het langs haar wat gerimpelde en blauw dooraderde bovenbenen naar de vloer. Een beetje houterig trok ze haar kleine voeten met frivool gelakte teennagels uit het broekje en schopte het branieachtig weg. Ik was inmiddels weer opgestaan en drukte haar blote lijf tegen me aan.

Geruime tijd bleven we dicht tegen elkaar aangedrukt staan. Kussend, likkend, soms lieve, soms geile woordjes fluisterend. En onze handen voerden allerhande vrijmoedige expedities uit naar onontdekte, intieme plaatsjes. Voetje voor voetje naderde onze massa likkend, kussend en zwetend mensenvlees de forse leren bank langs de muur. Onverwacht gaf ik Bea een klein zetje en ze plofte precies in het midden van de bank neer, haar benen wijd gespreid. Zonder tijd te verliezen dook ik tussen haar benen. Ik zat nu op mijn knieën voor haar en bukte diep. Ik likte de tenen van haar rechtervoet en sabbelde even op haar grote teen. Daarna likte ik me een weg naar boven tot ik aan de binnenkant van haar bovenbeen was beland die ik met grote halen aflebberde. Plagend sloeg ik haar drijfnatte kut over en ging langs haar andere been weer naar beneden. Ook de grote teen van haar linkervoet nam ik even in mijn mond.

Ik richtte me op en plantte mijn lippen op haar gerimpelde kut. Terwijl mijn tong op zoek ging naar haar genotsknobbeltje pakte ik haar beide tepels tussen duim en wijsvinger en bekneep ze zachtjes en ritmisch. Ze kreunde, steunde, gromde en schokte ongecoördineerd met haar bekken. Hoe langer ik haar befte des te luider werden haar kreunen die af en toe over gingen in kleine gilletjes. Mijn hoofd zat gevangen tussen haar bovenbenen als zat ie in een bankschroef.

Opeens was daar de Grote Ontlading. Eerst hoorde ik wat rommelen in haar buik en allengs begon ze met haar hele lichaam spastische bewegingen te maken als of ze een epileptische aanval had. Ze zweette uit alle poriën en haar kutsap vloeide rijkelijk. Ik weet niet of het één heel lang orgasme was of een reeks kleintjes en ach, wat doet het er eigenlijk toe? Het was in ieder geval duidelijk dat haar seksuele energie, die zich een decennium lang had opgekropt, tot ontlading was gekomen. Eindelijk verslapte de druk van haar bovenbenen en ik gleed iets verder onderuit op de vloer met mijn achterhoofd tegen haar knieën.

Vrijwel onbewegelijk zaten we zo een poosje. Bea hijgde zachtjes. Plotseling trok er een koude rilling door me heen. Bea voelde dat en kwam moeizaam overeind. Ze ging staan, reikte mij de hand en trok me omhoog. Ze liet mijn hand niet los toen ik huiverend op eigen benen stond. 
“Kom”, zei ze en trok me in de richting van de deur. Voordat we de gang in zouden gaan liet ze me los.
“Wacht even”, zei ze. 
Ze liep naar het buffet en pakte een fles dure cognac en twee glazen. We zetten koers richting slaapkamer. 
“Duik er maar gauw in voordat je kou vat”, moederde ze. 
Ik kroop snel tussen de lakens terwijl Bea twee glazen cognac inschonk. Nadat ze naast me was gekropen proostten we. 
“Ik had die fles bewaard voor een bijzondere gebeurtenis”, glunderde ze.
Ik antwoordde niet maar kuste haar. We namen nog twee slokjes en toen pakte Bea mijn glas met een resoluut gebaar en zette het naast het hare op het nachtkastje. Ze boog zich half over mij heen, pakte mijn pik en begon die te kneden. Aangezien ik nog niet was klaargekomen stond hij binnen de kortste keren rechtovereind.

Bea likt even langs haar lippen. Vervolgens beklom ze me zonder veel plichtplegingen en liet zich over mijn harde paal zakken. Ze schommelde even met haar dikke billen als wilde ze zich er van vergewissen dat mijn pik volledig in haar schede was verdwenen en begon toen ritmisch te bewegen. Eerst langzaam en nadrukkelijk, daarna steeds sneller totdat ze in volle galop was geraakt. Haar borsten flapperden van links naar rechts en terug. Ik greep ze en bepaalde met stevige knepen Bea’s neukritme. Ik voerde het tempo steeds hoger op en Bea voldeed hijgend aan mijn wensen. Het zweet gutste in stralen van haar hoofd en iedere keer als ze omhoog wipte maakte haar kut een zuigend geluid. Ik voelde mijn zaad opborrelen en kwam met een grom klaar. Het laatste kwakje kwam op mijn buik terecht omdat mijn nu slappe pik uit haar wijde scheur was geglipt. Ze merkte het niet. Uitgeput rolde ze van me af en kroop vrijwel direct tegen me aan. Ik kuste haar op haar voorhoofd. Ze glimlachte voldaan.

Ik luister al een tijdje naar haar regelmatige ademhaling. Zonder haar wakker te maken drink ik beide cognacglaasjes leeg. Ik trek het dekbed over ons heen en druk op het knopje van het nachtlampje.

© Knakker 2005