The Sawmill

Deel 2

1. Aan het werk

De zware motor donderde de stad uit en volgde een weg langs de rivier. Moeiteloos laveerde de vrouw die stuurde het monster tussen auto's door, haalde te pas en te onpas in en negeerde alle snelheidsbeperkingen die de wegbeheerder rondgestrooid had. De vrouw met de lange vlecht die achterop zat was vooral druk met haar smartphone terwijl ze soepel met alle bochten mee bewoog. Eenmaal in het open landschap minderden ze vaart om uiteindelijk af te slaan bij een oude boerderij die door een dikke rij bomen verscholen in het landschap niet direct te herkennen was. Bij de brede oprit stond een houten bord met daarop in country style “The Sawmill”. Eronder, in kleinere letters, was een korte zin ingegraveerd: ‘We know what to do with good wood'. René laveerde de motor tussen de dubbele rij geparkeerde auto's door en draaide vervolgens naar de achterkant van het hoofdgebouw. Daar was een grote overkapping waar ze haar motor onder parkeerde. Vlechtje was al afgestapt zonder zelfs haar telefoon op te bergen of de omgeving in haar op te nemen. Ronnie parkeerde zijn lichte motor in het hoekje, gooide woest zijn helm op de grond en keerde zich naar zijn moeder.

“Ma-ha, je zette me voor gek voor mijn vrienden. Dat doe je toch niet zo?”
De bestuurster draaide zich naar de jongen en keek hem aan met ogen vol vuur. “Jij snotjong, dit is de allerlaatste keer dat ik je uit die teringkroeg vandaan moet halen. Uit mijn ogen voor ik…”
Ze wilde uithalen maar nu greep de vrouw die achterop gezeten had in. Kalm legde ze haar hand op de arm en keek René aan.
“Niet doen lief. Je hebt bereikt wat je wilde. Maak het niet kapot.”
Vlechtje schonk haar mooiste glimlach aan haar vriendin en het hielp, ze lachte terug.
“We gaan naar binnen, de tent zit al vol.”
Vlechtje toetste een code in naast de deur en gedrieën liepen ze naar binnen en kwamen in een hal. Jassen en helmen werden op een grote kapstok achtergelaten en daarna liepen ze door richting de bar. Ronnie liep gelijk naar boven richting zijn eigen kamer.
“En nu studeren jij!” riep René hem nog na.
Het geluid was nog goed gedempt en pas toen de deur openging klonk de massieve dreun van de zware versterking. Via de keuken kwamen ze achter de bar terecht waar de twee mannen hen verwelkomden.

“Avond, René, Vlechtje. Alles goed gegaan? Ronnie weer terecht?”
“Ja hoor, we hebben niet eens hoeven vechten.”
“Kwestie van de juiste aanpak”, vulde Vlechtje aan.
“Hoe loopt het hier?” vroeg René.
“Je ziet het, volle bak maar het is nog te vroeg voor het betere verdienen. Janine mag zo aftrappen. Gangnam style”, antwoorde de barman terwijl hij grote glazen vol tapte.

De bar was opgebouwd in een soort country stijl met grote zagen aan het plafond en veel ongeverfd hout. De bar liep aan een hoek uit tot halverwege de zaal met op het einde een rond plateau met een heel lange stalen paal die tot het plafond reikte. René bond een schort voor en richtte zich vervolgens tot een man die bestellen wilde. Vlechtje liep terug de deur door en sloeg toen nog twee maal af tot ze in een kleedkamer kwam. 
“Avond meiden!” begon ze vrolijk. “We gaan ze weer verpletteren hè? We gaan ze verbazen tot hun tong lager hangt dan hun pik. En niet vergeten je te richten op de mensen met geld in hun handen. Ga zo ver je wilt maar zorg dat je het geld krijgt en geen boze klanten. Allemaal begrepen? We willen dat ze terugkomen.”
Met haar handen in haar zij keek ze naar de zes meiden, allen bezig zich uit te dossen in allerlei buitenissige kostuums. De zes keken terug maar bleven stil.
“Nou?” moedigde Vlechtje aan.
"Ja, Vlechtje,” lieten ze warempel bijna gelijktijdig horen.
Ze hing haar jas aan de kapstok, deed een leren vestje aan en een holster met een grote neprevolver erin om, en als laatste zette ze een cowboyhoed op.  Ze lachte en beende de kamer weer uit, terug naar de bar. Bij de bar kreeg ze van René een groot glas bier aangereikt en daarna liep ze naar het ronde plateau waar ze een vrije stoel uitzocht en haar glas op het plateau neerzette.

Alsof ze op Vlechtje gewacht hadden, en dat hadden ze natuurlijk ook, dimden de lichten, de spots gingen aan en de show begon met het eerste meisje dat op de tonen van het stampende nummer over podium naar de paal liep. Ze liep, nee ze stampte mooi in de maat, gekleed in rijglaarsjes en een heel sexy jurkje met felroze en groene strepen die onder de blauwe lampen oplichtten. Vlechtje haalde een stapel vijfeurobiljetten uit haar broekzak en pakte er één af. Het overige publiek keek vanaf de tafeltjes toe hoe Janine in één moeite door de paal vastpakte en haar benen ruim boven haar schouders om de paal sloeg en zich zo vastzette. Ze liet de paal los en hing zo met gespreide armen ondersteboven aan de paal. De zaal reageerde mat maar Vlechtje gaf het goede voorbeeld, juichte en duwde het bankbiljet in het decolleté van Janine. Het jurkje was van spandex en hield haar borsten op hun plaats waardoor ook het biljet bleef zitten. Daarna kwam Janine weer naar beneden en danste het lullige dansje uitdagend mee waarop ook Vlechtje ging staan en de bewegingen spiegelde. Zo zweepten ze elkaar op en dat liet het publiek niet onberoerd. Meer en meer mensen kwamen naar het midden en vuurden het tweetal aan. Janine ging regelmatig door de knieën en gaf zo mannen gelegenheid geld in haar jurkje of haar laarzen te stoppen, een daad die steevast gehonoreerd werd met een paar seconden aandacht en een ronduit geile blik. 

Hugo zat achter in de zaal en keek gefascineerd naar de vrouw met de lange vlecht. Damn, wat een leuke meid. Ze hoorde bij deze tent, dat was wel duidelijk maar ze ging helemaal in haar rol op en werkte inderdaad als een katalysator op het publiek. Hij was hier gekomen als afsluiting van een vrijgezellenavond voor een vriend van hem en ze zaten met zijn zessen om de ronde tafel, de aanstaande bruidegom hadden ze een cowboyhoed op zijn hoofd gezet en het bier stroomde stevig door. Te hard naar Hugo's zin. Hij hield wel van bier maar dronken worden was niet zijn ding, hij hield graag controle. Of het nu zijn werk was of privé, hij kon moeilijk leven met onzekerheid. Misschien was hij daarom nog vrijgezel. Hij gaf ook wel toe aan zijn vrienden dat hij misschien niet geschikt was voor een huwelijk omdat die grote stap in het onbekende hem te groot was. Wat hij nooit zou toegeven was dat hij zijn seksuele bevrediging via betaalde diensten van dames vond. 

Er werd al weer een volgend glas voor hem neergezet en omdat hij niet te hard wilde onderdoen voor de anderen dronk hij zijn glas leeg. Het begon hem al tegen te staan. Omdat de show bezig was zat iedereen naar de vrouw op het podium te kijken en kon hij even in gedachten verzinken. Meestal viel hij op vrolijke vrouwen, lengte, figuur, huidskleur of haardracht maakte hem niet uit. Dat gold nu ook voor deze vrouw die zo enthousiast het feest inleidde. Belachelijk natuurlijk, die meid had alleen belangstelling voor andere vrouwen. Wat moest ze met hem? Hugo was mager, elk grammetje vet verbrandde hij probleemloos terwijl de kilometers onder zijn voeten verdwenen tijdens de zoveelste halve of hele marathon. Hij was pas veertig maar door zijn kale kop en korte stekels waar het nodige grijs doorheen stak zag hij er ouder uit. Het vele buiten zijn had zijn huid gelooid en gebruind en zijn blauwe ogen gaven hem iets hards. Zijn vrienden vergeleken hem wel eens met Clint Eastwood in zijn jongere jaren. Hugo bleef er rustig onder maar was stiekem wel trots onder dat imago.

Hij begon aan het volgende glas van het rijtje dat voor hem klaarstond. Zijn vrienden waren ondertussen opgestaan en stonden vooraan bij het podium hun geld aan die meid te geven. Ernst, een broer van de aanstaande bruidegom, zag Hugo zitten en wenkte hem erbij. Wat zou het ook, dacht hij en stond op met een vol glas bier en voegde zich bij zijn maten. 

Het nummer was over voor iedereen er erg in had maar voor Janine teruggestampt was naar de bar veranderde de melodie in het oude Disco Inferno en kwam een donkere vrouw op, die om een of andere duistere reden door haar collega's Badje genoemd werd. Ze liep op plateaulaarzen maar dat weerhield haar er niet van het disconummer te volgen en ondertussen haar stola rond te laten zwaaien, niet verhullend dat ze verder alleen een stringetje droeg. Ze ging door de knieën, liet haar flinke borsten voor de ogen van Vlechtje schudden en richtte na ontvangst van haar biljet de aandacht op de zaal. Deze reageerde in eerste instantie nog wat lauw maar toen ze van de bühne sprong en tegen een groepje mannen aan begon te rijden nam het gejuich oorverdovende vormen aan. Voor ze in het nauw gedreven kon worden stapte ze lenig via een stoel terug op de bühne, met een hand vol bankbiljetten. Vervolgens ging ze al dansend voor Vlechtje door de knieën die haar gezicht in het kruis van Badje begroef en met haar tanden het stringetje lostrok. Toen Badje weer overeind kwam pakte Vlechtje haar neppistool en schoot in de lucht onder luid gejuich, het textiel tussen haar tanden.  

Hugo keek toe hoe de blonde vrouw met de lange vlecht het slipje van de donkere vrouw haar lijf trok. Goed getimed in hun bewegingen maar net niet helemaal echt, dacht Hugo. Hij moest grinniken om zijn koele analytische houding die hij zelden kwijtraakte, bier of geen bier. Hij kreeg even de ruimte en nam de gelegenheid te baat om een stevige slok van zijn bier te nemen. De blonde vrouw keek hem aan en voor een moment was er contact. Hugo was verbaasd. Die ogen kwamen hem zo bekend voor. Ook zij keek hem aan en bevroor even. Voor een seconde leek het of de muziek gestopt was en de wereld stilstond. Daarna keek ze weg en was het voorbij.

Het publiek kwam nu echt los en terwijl de nummers in hoog tempo afwisselden, begaf Vlechtje zich naar achteren. In de kleedkamer gaf ze achteloos het stringetje terug aan Badje. 
“Je moet niet te snel zijn, Badje, straks bijt ik nog te veel vast.”
Badje keek haar aan en lachte breed, haar parelwitte tanden tonend. 
“Je kunt me geen groter plezier doen, Vlechtje.”
Hitsig gefluit van de andere dames was hun deel. Het was allemaal maar show. Vlechtje en René mochten graag dollen met hun personeel maar iedereen wist dat er niets kwam tussen die twee. 

Tegen twaalf uur was de eerste serie optredens geweest en was de bar stampvol. Vlechtje ging naar de woonvertrekken aan de voorzijde en nestelde zich op de bank met een beker thee. Ze dacht terug aan de magere man met die onbewogen blik. Ze wist dat ze hem eerder had gezien maar waar? Het was geen vaste klant, ze dacht aan een herinnering uit haar verleden.  Nog voor ze de tv kon aanzetten kwam Ronnie naar beneden en ging tegenover haar zitten. 
“Uitgestudeerd?” vroeg Vlechtje vriendelijk.
“Het is middernacht, mooi genoeg zo”, antwoordde Ronnie terwijl hij zijn benen optrok en over zijn knieën heen naar de vriendin van zijn moeder keek.
Hij wist nog hoe René met haar aan kwam zetten. Ze woonden nog in het goedkope huurhuisje en hij zat op de middelbare school. De jonge puber die net het verschil tussen jongens en meisjes begon te ontdekken en vervolgens om moest gaan met het feit dat zijn moeder het met een andere vrouw hield. En wat voor eentje. Vlechtje was er één met alles-erop-en-eraan. Een exotisch danseres zoals ze het zelf pleegde te noemen, maar daarnaast ook een vrouw met zakeninstinct en doorzettingsvermogen. Ze maakten plannen en twee jaar later kochten ze deze bouwval. Het kostte ze nog twee jaar voor de zaak open ging. Een rechttoe rechtaan stripclub met een losse sfeer en strenge regels, vriendelijke prijzen en een ongelooflijke omzetsnelheid.  Vier jaar lang twee banen en honderd uur per week werken maar ze hadden het samen gered. Ronnie was gelukkig niet het moeilijkste jong, al was de band met zijn vader hechter dan ze wensten. Ze konden het accepteren.

De gedachten van Vlechtje gingen even terug naar de zaal. Vlechtje schrok. De man die haar zo aankeek kwam weer terug in haar herinnering. Hij was een klant geweest, ooit, jaren terug. Het soort man dat elke vrouw in het vak graag als klant wilde. Beleefd, vriendelijk, hygiënisch en keurig met betalen. Hij zeurde nooit maar vroeg hoe het met haar ging en zo. Hij zal haar nooit herkend hebben nu ze er toch wel heel anders uitzag, dacht ze. Aan de andere kant: het was een blik van herkenning. Nu ja, het zou niet de eerste keer en vast ook niet de laatste keer zijn dat iemand uit haar verleden opdook.

2. Wat doe ik hier?

Hugo was na de eerste serie optredens weer gaan zitten met zijn vrienden. Door de alcohol was de herrie in de zaak flink toegenomen en zelfs de muziek was nauwelijks meer te horen. Hugo keek toe hoe de aanstaande bruidegom langzamerhand zo dronken was geworden dat hij zijn glas met moeite naar zijn mond kon brengen en stond op. De sfeer was het best als nogal los te omschrijven. Hij zag vrijende stelletjes in hoekjes zitten. Op de kleine dansvloer waren een paar vrouwen topless aan het dansen met een groot aantal mannen dicht om hen heen en in een duister hoekje bij de buitendeur stond een vrouw tegen de muur terwijl een man op zijn knieën zijn gezicht onder haar jurkje in haar kruis drukte. Onder het mom van frisse lucht zocht hij het terras op waar de verstokte rokers middels een groot tv scherm konden zien wat er binnen gebeurde. Hij ging zitten en keek door de glazen afzetting heen over de donkere weilanden. Die ogen, die blik, wie was die vrouw? Collega's, kennis van werk, oude vriendinnen? Hij sloot ze snel allemaal uit en opeens wist hij het weer. Zij was die escort die hij belde als hij in de stad was. Colette heette ze. Ze was toen niet blond. Hij genoot van haar tot de laatste keer. Ze was te stoned voor wat dan ook en hij had haar weggestuurd met vijftig euro voor een taxi. Ze zag er nu een stuk gezonder uit, vrolijker ook, hoewel je met vrouwen maar nooit wist in zijn ogen. 

En nu? Haar aanspreken? Ken je mij nog? Ik heb mij een paar keer flink uitgeleefd op jou, weet je nog? Hugo hoopte eigenlijk dat Colette hem niet meer zou herkennen. Je zou toch maar de hoer spelen en je alle mannen nog kunnen herinneren? Dat wil je toch niet? En toch, ze herkende hem. Dat bleek wel toen ze oogcontact hadden. Hij zou haar wel even willen spreken, gewoon uit nieuwsgierigheid.  Voor even voelde hij zich heel alleen. De drank had hem melancholieker gemaakt en hij had behoefte aan een sigaret. Hij keek om zich heen maar zag zo gauw geen mogelijkheid. Het gaf niet. Dan roken we dit jaar toch niet, dacht hij grinnikend. 

Van buiten klonk het alarm van een sirene. Hugo besteedde er geen aandacht aan, net zoals alle anderen op het terras. Vervelender werd het toen het ding zichzelf niet zo maar uitschakelde maar door bleef loeien. Iedereen op het terras keek elkaar aan en daarna gingen de blikken naar de parkeerplaats waar niets te zien was. 
“Het komt van de achterkant”, begon een jongeman en anderen vielen hem bij waarna ze weer gingen zitten.
Hugo vroeg zich af wat er was en liep het terras af richting de schuren aan de achterzijde. Een grote chopper stond er met knipperend remlicht en daar leek het lawaai vandaan te komen. Hij keek peinzend naar de machine toen hij iemand in zijn ooghoeken zag staan die een apparaatje op de motor richtte en verwoed probeerde het alarm uit te schakelen. Het was Colette en ze wist schijnbaar niet dat je dit type alarm zo niet uit kon schakelen.

“Mag ik?” vroeg Hugo en hield zijn hand op.
Enigszins verbaasd legde Vlechtje de sleutelbos in zijn hand. Hij pakte de contactsleutel en zocht het slot op.
“Links onder het zadel!” riep ze hem toe, door het lawaai van het alarm heen.
Hugo plaatste de sleutel en zette het contact aan. Het alarm zweeg. Daarop draaide hij het contact weer uit, weer aan en opnieuw uit. Een kort knipperen van het remlicht was het bewijs dat het alarm uitgeschakeld was.
“Het staat nu uit”, zei Hugo richting Vlechtje en gaf haar de sleutels terug. “Mogelijk is de bewegingssensor wat al te gevoelig afgesteld.”
“Ik zal het doorgeven. Het is niet mijn motor.”
Ongemakkelijk met de situatie keken ze elkaar aan.
“Jij bent toch die man…” begon Vlechtje.
“Barbizon in de binnenstad, jaren terug”, vulde Hugo aan. “Jij noemde jezelf toen Colette.”
“Ik heet eigenlijk Anneke maar hier kent iedereen me gewoon als Vlechtje.”
Ze graaide in haar broekzak en haalde een rolletje bankbiljetten naar boven. Ze zocht een biljet van vijftig euro uit en gaf die aan hem. Te verbaasd voor woorden keek hij naar het biljet in zijn handen.

“Je weet het nog?”
“Je was mijn allerliefste klant. Jij plantte een zaadje.  René, dat is mijn vriendin, heeft mij verder geholpen. Samen hebben wij nu dit opgebouwd.”
“Dat is fijn te horen. Je ziet er een stuk beter uit."
"Toen je me wegstuurde had ik ook wel zo'n beetje het putje bereikt. Ik zat het net te vertellen tegen de zoon van René. Die was toen nog te jong om alles mee te krijgen.” Ze keek Hugo eens goed aan. “Jij bent er alleen maar knapper op geworden.”
Hugo trok een wenkbrauw op. “Hoor ik Colette praten?” zei hij spottend.
Vlechtje reageerde als door een wesp gestoken: “Colette is dood. Begrijp dat goed.” Ze zette haar handen in haar zij en keek hem fel aan. “Ik zeg je dit vanuit mezelf. Ja, ik ben nu met een vrouw maar dat betekent niet dat ik blind ben.”
“Hoho, sorry hoor. Ik ga al weer.”
Hugo draaide zich om en liep weer in de richting van het terras. “Vrouwen! Wie zal ze ooit begrijpen?”
“Jij nooit als je zo door gaat!”
Nu viel Hugo stil en keerde zich om. “Je denkt alles van mij te weten omdat ik jou ooit een paar keer ingehuurd heb om in mijn behoefte te voorzien. Laat ik je dit vertellen, je weet niets van mij.”

Vlechtje stapte woest wijzend met een uitgestoken vinger op hem af.  “Ik snap dat jij nog steeds single bent. Ik snap dat je moeite hebt om je gevoelens te delen met anderen. Je laat niemand toe in jouw binnenste. Je voelt je eenzaam en dat los je niet op met eens in de maand een vrouw inhuren als gezelschap. Je stort je op je werk. Je bent er goed in maar je merkt tot jouw frustratie dat de grote mond de manager wordt en kennis alleen gebruikt wordt om de problemen op te lossen. Je voelt je ook daar vernederd. Je bent nu op een leeftijd dat je cynisch gaat worden om zo de wereld te kunnen accepteren. Alleen tijdens het sporten kom je nog mee maar je merkt ook dat het steeds meer inspanning kost. Je loopt op zondag en hebt er tot donderdag last van. Wat wil je nog meer weten?”

Doodstil keek Hugo Vlechtje aan. Hij was te verbaasd voor een weerwoord en door het bier was hij niet op zijn hoede. Hij flapte zijn gevoel er dan ook gewoon uit. “Waarom ben ik alleen?”
“Drempelvrees. Je bent bang afgewezen te worden, hebt een te laag zelfbeeld en te weinig lef om de drempel over te stappen. Je bent een goede vent, meneer Barbizon. Je ziet het alleen zelf nog niet. Ze draaide zich om en liep naar binnen, hem in verwarring achterlatend.

Hugo ging weer zitten en pakte zijn bier op, probeerde zich een houding te geven. Waarom ontstak hij toch telkens in woede als iemand dicht bij hem kwam? Zou het werkelijk zo simpel zijn als Anneke beweerde? Gewoon de eerste de beste vrouw aanschieten en zich voorstellen? Op dat moment kwamen een zestal vrouwen naar buiten en gingen pal naast hem zitten. Hugo dronk zijn glas uit, vermande zich en stond op. 
“Dames!” Hij liet er een stilte op volgen tot ze alle zes hem aankeken. Houterig maakte hij een kleine buiging en stak van wal. “Ik ben Hugo, vrijgezel. Iemand van jullie dames die wel wat ziet in een man van vijfenveertig, prima baan, eigen huis, sportief ingesteld?”
Hij keek de kring rond maar hij zag slechts ongeloof. Daarna begon een blonde vrouw in de hoek als eerste te proesten van het lachen waarna de rest volgde. 
“Zie jij niet dat we allemaal bezet zijn?” sprak de dichtstbijzijnde vrouw, een donkerharige met grote tatoeages.
Hij keek nog eens rond en toen pas viel hem op dat ze twee aan twee gearmd in de kleine bankjes zaten.
“Je bent niet helemaal ons soort, Hugo.”

Voor een kort ogenblik werd hij rood maar toen vermande hij zich en zei:  “In dat geval ben ik blij voor jullie. Zoals jullie allemaal twee aan twee zitten ben ik inderdaad te veel. Een fijne avond allemaal.”
Hij liep naar binnen en was eigenlijk verbaasd over zijn eigen woorden. Hoe kon hij weten dat Vlechtje boven door een open raam bij toeval meegeluisterd had?

3. Een zetje hier, een duwtje daar

Vlechtje kroop terug op de bank. Ronnie was ondertussen met een koptelefoon op een spel op zijn tablet aan het spelen. Ach ja, dacht ze. Het ene moment denk je een goed gesprek te hebben, het volgende moment zijn ze weer foetsie. Ze dacht terug aan Hugo. Ze had altijd gedacht dat hij gewoon, net als de meeste van haar klanten, een vrouw thuis had en gewoon de bloemetjes kwam buiten zetten. Dom natuurlijk, ieder mens was anders. Wat zonde dat zo'n leuke vent alleen was. Ze dacht na over een manier om hem die stap te laten zetten. Gewoon het geluk een handje helpen, meer zou geen enkele zin hebben.  Zoals hij waarschijnlijk ook onbewust haar een zetje had gegeven. Ze stond op en ging weer naar beneden, terug de bar in. Ze liet zich door René een pul bier inschenken en liep daarna door de zaal in.

De avond was nu op zijn hoogtepunt. Er werd gedanst, bier vloog hier en daar in het rond en het lawaai van zingende, joelende en schreeuwende mensen was ongelooflijk. Rustig liep ze zaal door. Janine stond weer op de bühne en danste tegen de paal. Ze was nu volledig naakt en ze was prachtig slank en lenig. Een paar van de andere meiden waren de zaal ingegaan en dansten op tafels, gaven lapdances of zaten te kletsen met de klanten. Vlechtje lachte naar mannen die haar aanspraken, maakte grapjes hier en daar maar bleef op zoek tot ze Hugo achterin zag zitten. Zijn vrienden waren duidelijk al stevig onder de olie en waren vooral onderling in gesprek. Hij zat er een beetje teruggetrokken bij en keek haar aan, maar van blijdschap was geen sprake. Vlechtje zette het glas bier voor hem op tafel, tot verbazing van de vriendenclub die plaats maakte voor haar.

“Zoenoffer”, was het enige dat ze zei en toen Hugo niet reageerde ging ze op zijn schoot zitten en sloeg een arm om hem een. Ze bracht haar mond naar zijn oor en sprak net voldoende luid. “Jij vermaakt je duidelijk niet goed genoeg. Ik ga jou meeslepen en zorgen dat jij de avond van je leven krijgt. Natuurlijk kan jij weigeren en lekker in je eigen treurigheid wentelen maar je kunt ook mij vertrouwen en meelopen. Reken maar dat je vrienden groen zullen zien van jaloezie.”
Ze kuste hem voor iedereen zichtbaar op zijn wang en toen ze alle ogen aan tafel op zich gericht wist, likte ze heel opzichtig aan zijn oorlel wat tot joelende aanmoedigingen leidde.

Een, twee, drie, in godsnaam ga mee, dacht Vlechtje en stond op. Ze trok Hugo aan zijn hand en warempel, hij stond op en lachte. Met een verontschuldigende blik naar zijn maten liep hij achter Vlechtje aan de zaal door. Ze moesten de dansvloer over en in het midden stopte ze en begon met de deinende massa mee te bewegen, tot verbazing van Hugo. Onwennig en met de souplesse van een houten klaas danste hij mee maar daar gaf ze niets om. Ze lachte hem toe en warempel, hij ontdooide een beetje. Bij het volgende nummer was hij over zijn schroom heen en hoewel zijn motoriek die van een stijve hark goed imiteerde, viel hij tussen de rest van de mensen niet echt op. Ze danste regelmatig tegen hem aan waarbij ze zorgde dat haar borsten tegen hem aan drukten. Dan wreef ze haar billen weer tegen de zijne en zorgde ze dat zijn verlangen naar een vrouw weer stevig opflakkerde.

De muziek stierf weg en René kondigde via een microfoon de grote finale aan. Alle meiden nog eenmaal tegelijk de bühne op. De mannen verdrongen zich om de bar en catwalk en in hoog tempo werden de laatste kledingstukken weggenomen en de handen met bankbiljetten gevuld. Acht mooie meiden die nog eenmaal alles uit de kast haalden en naakt om de palen kropen, er in klommen of er tegenaan reden. Vlechtje trok ondertussen Hugo mee langs de bar naar achteren waar de kleedkamer was. Ze liep dansend achterstevoren de trap op terwijl ze Hugo verlangend aankeek. Bij het bovenste treetje ging het echter mis, ze struikelde en ging gracieus tegen de vlakte, een kreet van pijn slakend. Voor ze echter op de planken plofte had Hugo haar bovenlichaam al te pakken en voorkwam zo een harde klap. Vlechtje probeerde overeind te komen maar bleef uiteindelijk op een been staan tot Hugo haar ondersteunde en haar naar de bank bracht. Terwijl ze ging zitten kwamen de danseressen naar binnen gelopen, hun handen vol vijf eurobiljetten. Er werd gelachen want de avond was weer probleemloos verlopen tot ze Vlechtje zagen.

“Wat is er gebeurd?” vroeg Badje als eerste en terwijl Vlechtje haar fout opbiechtte begonnen de overige meiden zich af te schminken en hun geld op te stapelen.
“Dus jij hebt onze baas gered?” vroeg Badje aan Hugo.
Ze deed geen enkele poging haar naaktheid voor hem te verbergen en Hugo nam haar met smaak op. Wat een prachtige meid was dat. Haar donkerbruine huid had een warme tint, haar borsten waren perfect. Ondanks haar donkere huid zag hij dat ze ook haar schaamhaar tot een klein streepje had terug getrimd en Hugo kreeg het er warm van. Badje wachtte geen antwoord af maar trok Vlechtje overeind.
“Je kan beter nu naar boven gaan, voor je helemaal niet meer kan lopen”, sprak ze en samen verdwenen ze snel de volgende deur door, Hugo op de bank achterlatend.

4. Een ongelooflijk toeval

Hugo wist zich niet goed raad met de situatie en vroeg zich af wat hij nu moest doen. Toch maar weer naar het lallende groepje waar hij zich niet echt tussen voelde passen? Hij staarde naar zijn voeten en het viel hem niet eens op dat de meiden een voor een uit de doucheruimte kwamen en zich begonnen aan te kleden. Binnen een kwartiertje was de ruimte leeg en zat hij daar alleen. Het was me het avondje wel. Was hij werkelijk zo'n open boek? Had Colette of Anneke dan gelijk en was het zijn eigen angst? Hij besloot maar eens te gaan kijken of het busje er al was en stond op. Op dat moment kwam Janine terug de kleedruimte in en griste een bos sleutels van een kaptafel tot ze Hugo zag staan. 
“Het feestje is over hè? Tijd om te gaan slapen.” Ze keek hem nog eens goed aan. “Een knappe vent als jij zou niet zo hier moeten zitten.”
“Ja ach”, hakkelde Hugo. “Dingen gaan niet altijd zoals ze moeten gaan.”
“Je komt nog wel thuis?”
“Ik ging net kijken”, zei Hugo en liep de deur door. “Slaap lekker voor straks!”
Hij liep de bar in maar ontdekte dat zijn vrienden al weg waren. Vlot liep hij door naar buiten maar ook buiten waren ze niet te vinden. Hij keek de portier aan en vroeg naar het busje. 
“Dat rode busje? Uw vrienden wensten u een fijne nacht voor ze wegreden.”
“Mooi, daar sta ik dan.”
“Zal ik een taxi bellen meneer?”
“Laat maar, ik ga wel lopen.”
“Zoals u wenst meneer. Prettige wandeling.”
“Jij ook een fijne wandeling.”
Hugo liep weg, de afrit af en de dijk op. Tien kilometer, een kleine twee uur gokte hij en ging over op een lekkere wandelpas.

Zo, zijn leven weer overzichtelijk en zijn hoofd werd helder. In deze rust kon hij nadenken en voelde hij zich veel beter. Van achteren hoorde hij een auto naderen en Hugo stapte in het gras langs de kant om maar vooral alle ruimte te geven. Hij hoorde de auto afremmen en de kleine Mazda kwam naast hem tot stilstand. 
“Lift nodig, poor lonesome cowboy?” Het was die danseres. Hugo's grijns ging van oor tot oor.
“Ik stap graag in maar ik waarschuw je alvast. Elke poging van of aan mij om toenadering te zoeken ging vannacht hopeloos de mist in.”
“Mooi! Stap in en dan kunnen we dat overslaan. Waar moet jij heen?"
Hugo noemde zijn adres in een nette buurt en Janine lachte hardop. Ik woon bij jou om de hoek zo ongeveer, grappig.”

Ze reden in een krap kwartier naar zijn huis en hij wilde uitstappen toen ze stilstond, maar tot zijn verbazing parkeerde ze de auto en zette de motor af. 
“Luister hier Hugo, jij denkt dat jij het wel eens lastig hebt. Wat dacht je van mijn leven? Denk je dat je met mijn baan aan daten toekomt? Vlechtje noemde jou de liefste vrijgezel die ze kende, dus ik wind er geen doekjes om. Jij lijkt mij de man die ik zoek en als jij het ook leuk vind ga ik nu met jou mee naar binnen, oké?” 
Hugo was te verbouwereerd voor woorden en voor hij iets kon zeggen trok Janine de stoffen kap dicht en stapte uit. Hugo stapte ook uit en liep naar zijn voordeur. Het begon al te dagen in het oosten toen hij de deur ontsloot en zijn gast voor liet gaan. 

Binnen draaide Janine zich gelijk om en keek Hugo aan. Ze wilde wat zeggen maar Hugo was haar voor en sprak terwijl hij de deur sloot. 
“Wat zoek jij in een man dat je bij mij uitkomt?”
Zijn toon was spottend en zo bedoelde hij het ook. Janine stapte op hem af met een even vrolijke blik en streelde over zijn kruis.
“Op dit ogenblik wil ik gewoon seks en jij werd mij aanbevolen.”
Janine was klein en tenger en keek op in zijn ogen. “De rest bekijken we daarna wel. Goed plan?”
Hugo zette zijn handen om haar heupen en tilde haar zonder problemen op tot ze op ooghoogte kwam. 
“Van welke planeet kom jij dat ik jou niet eerder gevonden heb?”
“Hoe goed heb jij gezocht? Ik woon hier om de hoek in de Lingestraat.” Ze sloeg ondertussen haar benen om Hugo's magere lijf en pakte zijn hoofd met twee handen vast. “Maar ik heb jou ook niet eerder gevonden dus ach, we staan gelijk.”
Daarop kuste ze hem op zijn mond. 

Voor het eerst van zijn leven werd Hugo gekust zoals Janine dat deed en onwennig opende hij zijn mond, liet het maar over zich heen komen. Hij kuste terug en voelde toen haar tong tegen zijn lippen en daarna verder. Zachtjes tikte hij met zijn tong tegen de hare en genoot van het moment. Zijn armen sloot hij om haar heen en zo liep hij de gang door en stond toen voor de keuze, links de kamer in of rechts, naar boven. Hij koos rechts, zei Janine niet los te laten en liep de trap op. Halverwege kwam de volgende kus, feller van beide kanten en hij voelde zijn opwinding fel toenemen. Moeiteloos kwamen ze boven aan en hij zette haar op de grond toen hij nog twee treden te gaan had. Hun gezichten waren op gelijke hoogte en hij moest zich echt even losmaken. 
“Ik wil echt eerst douchen, ga je mee?” vroeg hij.
“Ik ben net geweest maar ga je gang”, zei Janine.

Zonder problemen kleedde Hugo zich uit op de gang, gooide zijn kleren in een wasmand en stapte onder de douche. Hij deed zelfs geen moeite zijn bijna volledige erectie te verhullen. Janine keek goedkeurend naar Hugo's afgetrainde lijf. Zijn spieren waren duidelijk zichtbaar onder de dunne huid. Voor een atleet was hij wat te slank, maar hem mager noemen zou ook flink overdreven zijn. Ze maakten nog even oogcontact waarbij zij hem vrolijk toelachte en daarna stapte ze de slaapkamer in. Eén zestig. schatte ze de breedte en ze herkende het blauwwitte blokmotief van een duur Zweeds merk. Het laken was schoon, de kamer opgeruimd en het rook fris. Bonuspuntjes voor Hugo, dacht ze. Ze zag een boek rechts liggen en gooide daarop haar handtas links op de grond. Daarna stapte ze uit haar pumps en trok de rits van haar jurkje open. Ze stapte er uit en legde het netjes over de stoel in de hoek. Daarna haakte ze haar beha los en stapte uit haar slipje. Het was een heel duur setje geweest maar ze genoot ervan dergelijk dure lingerie te dragen. Voor Hugo had ze besloten de feestverpakking achterwege te laten. Hij leek haar iemand die dat niet nodig had.

Naakt ging Janine op bed liggen en had eigenlijk behoefte aan een sigaret, maar hier in huis werd duidelijk niet gerookt en ze was er blij om. Mooie reden om zelf ook niet te roken, dacht ze en glimlachte. Ze had overdreven toen ze zei dat ze zo'n trek in seks had bij de voordeur. Ze was vooral doodmoe maar ja, hoeveel kansen krijgt een mens in zijn leven? De douche ging uit en even later kwam Hugo de kamer in, zijn handdoek nog in de hand. Hij lachte lief naar haar en ging naast haar op de rand van het bed zitten. 
“Ik heb geen idee waar ik dit aan te danken heb maar ik klaag niet.” Hij legde een hand op een been van Janine en keek haar aan. “Ik ben veertig en jij, dertig, tweeëndertig? Wat zie je in mij?”
Zijn toon was minder serieus dan zijn woorden leken maar evengoed sloeg Janine haar armen om hem heen en trok hem tegen haar aan.
“En nu moet jij je mond houden voor ik me ga bedenken, idioot”, fluisterde ze in zijn oor.
Hij rook lekker. Geen goedkoop luchtje en gelukkig ook niet te veel. Ze kuste hem opnieuw. Hij reageerde rustig, beheerst en spiegelde vooral. Niet erg, dacht Janine, beter dan een orkaan over mij heen.

Hugo maakte zich even los en bekeek haar nogmaals. Ze was mooi, zeker zo mooi als de vrouwen die hij zich tegenwoordig kon veroorloven. Ze was vrij klein maar slank en had een prachtig figuur. Hij begreep wel waarom ze zo veel aandacht kreeg. Ze had een mooi symmetrisch gezicht, een olijfkleurig gebruinde huid, overal, merkte hij op en vrolijke ogen die schitterden. Haar borsten leken echt en waren bezet met een kleine tepelhof en dito tepels. Ze waren niet echt groot maar mooi vol en pasten geweldig bij haar. Ze had haar schaamhaar tot een streepje teruggebracht dat de lipjes wel aan een eerste blik onttrok. Logisch gevolg van het feit dat ze dagelijks naakt over de bühne loopt, bedacht Hugo. 
“Heb je zin in een massage?” vroeg Hugo.
“Het is altijd lekker lieverd, ik ben alleen bang dat ik zo goed zal ontspannen dat ik in slaap val.”
“Maak je geen zorgen, bewaren we dat voor een andere keer.”
Hij lachte er vrolijk bij en Janine maakte geen opmerkingen over het feit dat hij er blind van uit ging dat er een volgende keer zou zijn.

Hugo boog zich voorover en kuste haar opnieuw. Ditmaal bleef hij echter niet bij haar mond maar ging door naar haar wang en daarna naar haar hals. Het waren kleine, droge kusjes en zijn lippen waren stevig. Janine kreeg de tintelingen over haar huid. Helemaal toen hij daarna afzakte naar haar borsten en zachtjes beide tepels even tussen zijn lippen nam. Ze kon een kreetje niet voorkomen en dit spoorde Hugo weer aan om door te gaan. Hij ging iets verder naar beneden zitten en kon zo haar buik kussen terwijl zijn handen nu over haar borsten streelden. Zijn huid was stevig en vrij hard en hij voelde aan als, ja als een echte vent, bedacht Janine. Zijn mond was ondertussen bij haar heuveltje aangekomen en hij kuste onverdroten verder. Janine liet Hugo zijn gang gaan en kreeg steeds meer zin in hem. Ze spreidde haar benen voldoende om hem toegang te geven en hij maakte er gebruik van om ertussen te kruipen en haar lipjes te kussen. Haar onderbuik begon signalen af te geven en ze streelde zachtjes de kalende kop van Hugo. Ze spreidde haar benen verder en trok ze op, zodat hij makkelijker zijn tong in haar kon boren want dat was wat ze nu wilde.

Hugo was opgetogen. De vrouwen die hij in bed had gehad gingen altijd moeilijk doen als hij ze wilde likken maar deze leek er oprecht van te genieten. Voorzichtig opende hij haar en zijn duimen namen de haartjes mee opzij waarop hij haar pareltje heel zachtjes kuste. Een luide zucht kwam Janine over de lippen en haar lichaam eiste meer. Ze bracht haar bekken verder omhoog als om zich voor hem aan te bieden. Zijn kussen wisselde hij af met likjes die haar gaandeweg steeds meer vulden en haar lusten namen de controle over. Ze vroeg om meer, feller, dieper en hij voldeed aan elk verzoek. Haar spieren begonnen te trillen en haar orgasme deed haar bovenlichaam vrijkomen van het bed.

Een-nul voor mij en nog een fraai punt ook, dacht Janine en opende haar ogen weer. Hugo was overeind gekomen maar knielde nog steeds tussen haar benen. Zijn stevige erectie half verscholen. Ze pakte zijn arm en trok hem naast zich waarna ze tegen hem aan kroop en een hand op zijn buik legde. 
“Dat was heel lekker Hugo.” 
Terwijl ze hem aankeek legde ze haar hand om zijn schacht en masseerde hem zachtjes. Hugo keek verheugd. Nu draaide zij zich van hem af en ging half op zijn buik liggen zodat ze vol zicht op zijn onderbuik had. Zijn voorhuid onttrok zijn eikel nog half aan het oog en de laatste oogde wat droog. Zonder verdere schroom kuste ze de paarse kop en met natte lippen waardoor deze glans kreeg. Onmiddellijk voelde ze zijn voorhuid ook soepeler glijden.
“Ik heb hier condooms hoor”, hoorde ze Hugo zeggen.
Ze stak een hand op en even later werd er iets in gelegd. Voortvarend maakte ze de verpakking open en nadat ze nog even zijn ballen gestreeld had rolde ze soepel het dunne rubber over zijn erectie uit. Ze hield niet van condooms maar ja, ‘better safe then sorry' was haar van jongs af ingepeperd dus maar beter wel. 

Ze draaide zich om en klom op Hugo. Zonder veel moeite leidde ze hem tussen haar lipjes en zachtjes begon ze hem te berijden. Hij was voorwaar niet klein geschapen en het duurde dan ook even voor ze hem helemaal in zich opnam. Hij wachtte rustig af tot ze hem helemaal bereed voordat hij mee begon te bewegen. In het schijnsel van de kleine bedlampjes leek ze nog mooier. Haar borsten wipten op bij elke beweging maar bovenal, de manier waarop ze hem aankeek. Voor het eerst voelde hij een intieme verliefdheid die hem nog gedienstiger maakte. Hij wilde haar laten genieten, elk moment dat hij kon. Rustig begon hij zijn slagen groter te maken en nam zo het werk van haar over. Ze spande haar beenspieren en kwam wat omhoog waardoor hij veel eenvoudiger zij slagen kon maken. Zijn tempo ging omhoog en in haar gedachte veranderde zijn erectie van een liefdevol genotsmiddel in een meedogenloos instrument dat haar nam. Zijn handen klemden zich om haar heupen en hielden haar op de juiste plek. Hij versnelde verder en ze werd compleet gevuld. Hij stootte in een enorme frequentie en het kenmerkende geluid van vochtige huid die elkaar raakt vulde de kamer. Janine keek naar het gezicht van Hugo en verbaasde zich. Het leek hem schijnbaar moeiteloos af te gaan en ook kwam hij nog duidelijk niet klaar. Zij wel. Luider dan de vorige keer nam een orgasme haar doen en laten over waarna hij ook stilhield om haar even bij te laten komen. Ze rolde weer van hem af.

“Ik heb geen idee waar jij dit geleerd hebt maar je bent geweldig.”
Ze kuste hem opnieuw en hij sloeg een arm om haar heen, trok haar tegen hem aan.
“En nu lekker gewoon”, zei Janine en rolde op haar rug waarbij ze hem meetrok.
Hij knielde uiteindelijk tussen haar benen en met een beetje hulp van haar drukte hij zich naar binnen. Moeiteloos deze keer en snel voerde hij het tempo op. Ze genoot geweldig, zeker toen hij haar benen beetpakte en helemaal naar voren drukte. Weer voelde ze een orgasme opkomen en weer leek het of hij nog ver verwijderd was maar toen zag zij hoe zijn ogen uit focus gingen, voelde hoe zijn ritme rafelig werd en toen ze hem nog even aanmoedigde kwamen ze vrijwel gelijk klaar. Het leek haar wel of hij nooit zou stoppen met stoten maar uiteindelijk verslapte hij en trok zich terug.

Hij kwam naast haar liggen en hoewel ze eigenlijk even naar het toilet wilde bleef ze toch liggen om van het moment te genieten. Hij kuste haar zachtjes op haar mond en sprak daarna: “Ik heb geen idee of ik met jou zou kunnen leven maar seks gaat in ieder geval geweldig.”
“Lieverd, ik wil het wel met jou proberen”, zei Janine en haar ogen lachten hem weer toe.
Daarna rolde ze van het bed af en met haar benen tegen elkaar liep ze de badkamer in. Hugo trok een laatje open en pakte een tissue waarmee hij het condoom afrolde en inpakte. Hij bleef rustig liggen terwijl hij de douche hoorde lopen maar zijn ogen werden moe. Het klokje op het nachtkastje wees zes uur aan toen hij even zijn ogen dichtdeed. 

Janine kwam terug de kamer in en zag Hugo liggen. De tissue was als propje op de grond gerold en hij snurkte heel zacht. Ze pakte het dekbed en legde het over hem heen. Daarna pakte ze haar mobiel uit haar tasje en tikte vlot een berichtje voor ze hem weer terug legde, gaf Hugo een kus en kroop toen tegen hem aan. Naast deze man wilde ze wel graag wakker worden. Met die gedachte sloot ze haar ogen en sliep in. 

5. Akela, wij doen ons best

In de slaapkamer van een tot striptent verbouwde boerderij stond een vrouw met een lange blonde vlecht op en keek naar de vrouw naast haar die in diepe slaap was. Ze waren te moe om te vrijen en samen in slaap gevallen. Vlechtje moest even plassen en liep naar de badkamer. Ze dacht terug aan Mr Barbizon en hoopte maar dat alles gegaan was zoals ze hoopte. Terwijl ze plaste keek ze naar haar enkel die nog wat gevoelig was. Had ze toch bijna echt haar enkel verstuikt.

Terug in de slaapkamer zag ze een berichtje op haar mobieltje en ze lachte waarna ze tevreden insliep.  Ergens in haar was nog steeds de padvindster van vroeger en ze had haar goede daad gedaan.

Deel 3

LADIES NIGHT

 1. We gaan een feestje vieren

De hoge kamer in het statige oude pand was vervuld met muziek. Het was bijzondere muziek, een mengsel van klassiek orkest en vrouw met een prachtige stem die zong in een onbegrijpelijke taal. De melodie was wel modern, hier en daar zat er ook een beat onder. Voor Judith stond deze plaat van Emma Shapplin voor een soort rotsvaste waarde door de jaren heen. Al jarenlang zette ze het nummer op als ze onder de douche ging en zong dan mee. De woorden maakte ze zelf, verzon ze ter plekke en vergat ze dan weer na afloop. Het maakte niet uit. Het hele huis kende haar gewoonte en had geleerd het te accepteren. Waarom ook niet, ze douchte altijd ’s avonds of laat in de morgen als ze terugkwam van hardlopen. Voor een studente was dat toch wel een toonbeeld van aangepastheid.

Judith’s kamer was ouderwets hoog en groot. Door de jaren heen had ze het klaargespeeld om de grootste kamer te pakken te krijgen en zo had ze ruimte voor een bureau, een groot bed, een bank en voldoende kasten. Spente Le Stelle was afgelopen en ze kwam naakt onder de douche onder vandaan gelopen de handdoek nog in haar handen. Haar kamer was op de eerste verdieping en aan de overkant was een park waardoor ze geen angst voor toeschouwers had. Niet dat ze daar serieus over nadacht, ze was met haar ouders alle jaren met vakantie geweest op naturistencampings en naaktheid was voor haar geen reden voor schaamte. Met haar vierentwintig jaar had ze niet meer het lichaam van een jong meisje. Zeker niet door de uitgebreide collectie aan rode en blauwe plekken, al dan niet volledig geheelde littekens en schaafwondjes. Rugby was geen sport voor watjes en dat was ze zeker niet. Ze waren kampioen en dat moest gevierd gaan worden. Ze legde de handdoek weg en liet zich verder opdrogen  terwijl ze voor de kast stond. Ze was lang, bijna een meter tachtig maar met haar 75 kilo redelijk slank. Ze moest het dan ook meer van haar snelheid en sprongkracht hebben dan van pure power. Haar donkere haar was redelijk lang en  tijdens de wedstrijd in een vlechtje gebonden maar nu had ze het gewassen en voor vanavond zou ze het los dragen.

Ze keek peinzend naar haar kleren maar eigenlijk was ze met vanavond bezig. Ze hadden buiten de stad afgesproken in een of andere partycentrum. Vind jij ook leuk, was haar gezegd en ze had niet verder gevraagd maar toegestemd. Soort cowboy-stijl tent. Ze trok een spijkerbroek tevoorschijn en gooide die op het bed, het lichaam dat daar lag te slapen volledig negerend. Een topje had ze uiteraard ook nodig, bedacht ze en nog een houthakkersbloes. Ondergoed, simpel of toch wat meer gekleed. Ze draaide opzij en keek in de spiegel. Ze voelde zich best wel weer een beetje sexy en besloot het mooie setje aan te trekken dat ze van Arnoud had gekregen. Arnoud was haar vriend en die lag hier nu te slapen, maar hij zou er vanavond niet bij zijn. Ladies only maar daarna zou ze mogelijk weer naar hem toegaan, had ze bedacht en dus trok ze het slipje van satijn aan dat geweldig zat. Ze haakte altijd eerst haar beha achterstevoren dicht, draaide hem dan pas op de juiste plaats en wurmde pas als laatste haar armen onder de bandjes terwijl ze in de spiegel keek. Ze hoefde zich echt nergens voor te schamen met haar 75C en dat deed ze dan ook niet.

Terwijl ze het topje over haar hoofd trok voelde ze de hand van Arnoud langs haar been strijken en nadat ze zich omdraaide werd ze een lodderig oog gewaar. De hand streek langs de binnenkant van haar dij en ze moest lachen. Ze hadden een uurtje terug gevreeën en waren daarna lekker samen even in slaap gevallen maar dat joch leek wel eens onverzadigbaar. Arnoud lag ongeveer omgekeerd op bed met zijn hoofd in een hoek aan het voeteinde en ze stond in feite vlak naast zijn gezicht zich aan te kleden. De hand verplaatste naar haar billen en de andere hand kwam er bij. Gewillig en lachend liet ze haar kruis boven zijn gezicht dirigeren en voor een moment voelde ze zijn tong over het kruis van haar slipje gaan. Ze moest giechelen van dat gevoel dat haar altijd prikkelde. Judith hield van seks en Arnoud was er goed in. Hij hapte zich in feite op haar schaamlippen vast en liet zijn tong flitsen. Pfffft, de hitte schoot gelijk vanuit haar onderbuik omhoog. Arnoud merkte haar reactie en een vinger trok de stof van het broekje opzij waarna hij met dubbele energie begon te likken. Judith moest haar handen op bed zetten om haar evenwicht niet te verliezen toen ze voelde hoe hij zich vol op haar clit concentreerde. Snel en onverbiddelijk kwam haar orgasme op en haar benen trilden in het ritme van haar onderbuik toen ze voor een spetterend moment compleet verstijfde.

“Jij …” Judith wilde een soort verwijt maken maar toen ze omlaag keek en zijn grijns zag was er geen houden meer aan. Arnouds handen verdwenen en ze trok haar slipje weer recht. Ze kleedde zich verder aan en schoot in een paar leren bootschoentjes. Hoge hakken waren aan haar niet besteed. Er kwam een brul van beneden, etenstijd. Het was zaterdag en in plaats van vijf meiden zaten ze nu met zijn drieën aan de macaroni. Judith keek haar huisgenoten aan terwijl ze aten. Aafje en Magda waren allebei rechtenstudent terwijl zij bijna klaar was met geneeskunde. Judith vertelde dat ze vanavond naar The Sawmill ging met haar team als verklaring voor haar kleding. Ach meis, als het maar uit kan, had Magda als commentaar gegeven en haar vragende reactie had enkel voor een mysterieuze lach gezorgd waarna Magda iets bij Aafje in het oor fluisterde. Judith kon het niet verstaan maar het bezorgde bij de Aafje een vette lach die ondanks aandringen geen verdere uitleg kreeg.

Na het eten liep Judith naar haar kamer en propte geld los in haar broekzak. Arnoud stond te douchen met de deur open. Met haar iPhone maakte ze snel een foto van hem, legde het ding daarna weg en pakte een goedkoop mobieltje uit een laatje van de kast. Daar lag ook een pakje condooms. Ach, je kan nooit weten, dacht ze en pakte er een paar uit die in het muntenzakje van haar broek verdwenen. Ze had met Arnoud afgesproken elkaar vrij te laten zo lang ze niet samenwoonden maar wel eerlijk te zijn. Arnoud had daar op aangedrongen en tot nog toe was hij ook de enige die van deze vrijheid gebruik gemaakt had. Judith dacht niet dat ze snel behoefte aan een ander zou hebben maar goed, je weet maar nooit. Nog even dook ze de douche in en plantte een kus op Arnouds lippen die daarna lachend haar een fijne avond wenste. Ze pakte haar sleutels en liep naar beneden. Aafje en Magda wensten haar ook een gezellige avond en ze ging op pad.

Eerst naar die studentenflat om de rest op te halen en daarna fietsten ze de stad uit en het dijkje op. Een sliert van meiden op een mooie avond in april. De zon was al onder maar de lucht kleurde prachtig toen ze aankwamen bij The Sawmill en het duurde even tot ze het onderbordje begreep. “We know what to do with good wood? Krijg wat! Dit is een striptent!” Een daverende lach ging door de groep en de high-fives waren niet van de lucht.“Judith, je was de laatste. Je mag het eerste rondje geven”, klonk het van voren. Het was Sanne die wegens haar postuur ook wel de tank werd genoemd. Ze was al in de dertig en moeder van drie kinderen. Daarnaast was ze ook een van de weinige die niet studeerde of dat had gedaan. Ze was wel een van de fanatiekste spelers. Op haar korte haar na was alles groot aan haar.

2. Bier! 

Ze parkeerden de fietsen en liepen naar binnen. De portier keek openlijk zorgelijk toen ze binnenkwamen en binnen bleek waarom. Er waren tafels tegen elkaar geschoven en daar zaten reeds zestien vrouwen. Tanja herkende ze het eerst. “Kijk nou toch eens, de losers komen hun verlies verdrinken.”
Het was het team dat de competitie als tweede had afgesloten. De opmerkingen gingen heen en weer en er was niet direct sprake van een hartelijke verbroedering. Vandaar dat Judith en haar team de andere kant van de zaal opzochten en daar twee tafels bijeenzetten. Er waren meer tafels die al aardig vol waren maar de grote tafel direct voor het podium was nog leeg met een bordje gereserveerd er op.

Judith bestelde bier aan de bar bij een vrouw van in de veertig met blonde krullen die haar goedkeurend opnam.Terwijl ze een groot blad volstapelde met glazen en kannen bier informeerde ze: “Ook rugby?”“Yep, net kampioen geworden.” Judith bracht het vol trots. De barvrouw keek haar recht aan. “Luister goed, ik ben René en dit is mijn zaak. Ik kan best een geintje hebben maar als jullie te ver gaan kom ik achter je aan. Jullie zijn met veertien?”
Ze wachtte niet eens een antwoord af maar pakte een handvol flesjes met een of andere drank.
“Shooters, van het huis omdat jullie kampioen zijn geworden. Maak er een leuke avond van.” Judith bedankte en rekende af waarna ze het volgeladen blad zelf meenam naar de tafel van haar team. Onderweg liep ze gelijk op met een vrouw ik cowboyoutfit compleet met klappertjespistool en hoed. Ze had een lange vlecht en ging met een grote pul bier in de hand vooraan zitten bij het uiteinde van het podium. Judith liep door en plantte met een zucht van verlichting het loodzware blad op tafel waarna bereidwillige handen hielpen met glazen vullen en verdelen.

Judith bleef als enige staan en hief haar bierglas terwijl ze het team rondkeek. “Ik ga geen toespraak houden. We spelen om de lol en die hadden we. Maar de kroon op ons werk is toch wel …” Ze draaide zich naar de andere lange tafel en hief haar glas. “Losers!” klonk het hele team eenstemmig waarna ze uitdronken en in lachen uitbarsten. Van de andere tafel stond een vrouw op met lang donker haar. Judith herkende haar als de aanvoerster. Ook zij had een glas in haar hand en richtte zich tot Judith en hief haar glas. Maar in plaats van te proosten donk ze uit en stak haar middelvinger op. Het rumoer nam aan beide tafels toe maar uiteindelijk smoorde de muziek verdere uitwisseling van hatelijkheden.

De zaallichten werden gedimd en de spots richting het langgerekte podium gingen aan waarna er een meisje brutaal stampend het podium opliep en haar act begon. Mede door de twee rugbyteams bestond een flink deel van het publiek uit vrouwen en de mannen voelden zich toch beschroomd om gelijk al te enthousiast te reageren. De vrouw met de cowboyhoed reageerde echter vol enthousiast toen de eerste kledingstukken uitgingen en dat werkte aanstekelijk, viel Judith op. Ze keek haar tafel rond en moest lachen. Lesbo’s genoeg hier maar ze keken toch allemaal anders. Hanneke en Renee vormden al een stel en hadden meer oog voor elkaar, dat was duidelijk. Dat Sanne haar machtige lichaam ook al in beweging had gebracht en enthousiast mee begon te dansen had ze niet verwacht. Daarnaast zag ze Lisanne en Lotte vol aandacht voor het meisje op het podium dat haar behaatje de lucht in wierp. Her en der kwamen er al mannen naar het podium om in navolging van cowgirl bankbiljetten achter het slipje van de danseres te stoppen. Het nummer liep ten einde toen de knal kwam van cowgirl die haar pistool op het plafond richtte en vuurde. Het ding klonk nog verbazingwekkend hard. Er volgde meer nummers en de zaal kwam los. Bier doet wonderen en de shooters waren een slimme truuk, bedacht Judith.

De sfeer werd gezelliger en Judith zat vooral achterstevoren aan haar tafel om het podium en de rest van de zaal te kunnen bekijken. Er werd gedanst, heel veel geproost en de bediening bleef maar kannen bier de zaal insjouwen. Midden in een nummer kwam er een groep mannen de zaal in die de grootste tafel innamen. Ze waren luidruchtig maar dat was niet bijzonder, dat was iedereen hier. Ze keek en telde, een voetbalteam, niet te missen. Ze hadden nota bene hun clubshirts aan. Dapper, dacht ze, om tussen twee rugbyteams te gaan zitten. De muziek stampte en er waren op dat moment vier meiden tegelijk op de bühne waar rijen mensen omheen stonden, immer nog aangevuurd door de Cowboygirl met de vlecht.

Er kwam een megabittergarnituur op tafel en iedereen viel aan. Het werd er steeds gezelliger op. Judith raakte in gesprek met Ankie, klein, slank en een beetje een vreemde eend tussen deze stevige meiden maar Judith wist beter. Ankie was snel en geweldig lenig waardoor tegenstanders maar lastig grip op haar konden krijgen. Ze was ook ouder dan ze er uitzag, wist ze. Ankie deed haar best niet naar het podium te kijken maar terwijl ze het over huizen hadden, ze werkte bij een makelaar, zag Judith wel telkens de ogen naar het podium schieten.

“Ga je mee dansen?” klonk het in enen van achter haar vandaan.
Bijna het halve team was al opgestaan en liep naar het dansvloertje dat nu beduidend drukker werd. Judith stond ook op en trok op haar beurt Ankie mee. De deejay die ergens verborgen zat moest het aantal vrouwen opgevallen zijn want soepel werden de Eurythmics ingezet en even later stonden zeker twintig vrouwen op het dansvloertje ‘Sisters are doing it for themselves’ mee te brullen. Het voetbal team viel dat ook op en even later kwamen zeker tien mannen in clubshirts het vloertje verder vullen en voor even was het een dolle boel. Er werd gedanst, geflirt en ze zag koppels ontstaan die ze niet vermoedde. Lotte stond met een stevige vrouw van dat andere rugbyteam te dansen. Lotte was fors en die ander ook niet echt slank. Het was een lachebek die haar donkerblonde kapsel opgestoken had. Ze hadden elkaar gevonden en lieten zo te zien de muziek voor wat het was. Judith moest er om lachen. Ze werd zelf altijd vrolijk als ze verliefde mensen zag.

Een van de voetballers drong zich tussen Judith en Ankie en begon nogal opdringerig tegen de laatste aan te rijden. Ankie probeerde vriendelijk om weer voorbij de jongen heen te komen maar slaagde daar niet in. Toen greep Judith in en tikte op de schouder van het voetbalshirtje.  “Wij zijn samen!”, sprak ze vriendelijk. “Ik had het kunnen weten, stelletje trutten”, was zijn botte antwoord en snel verdween hij in de menigte. Ze dansten verder tot de plaat weggedrukt werd en de lichten uitgingen. Een vrouwenstem klonk en er ging een spot aan. De vrouw met de Vlecht en het cowboypak stond op de bühne met een microfoon in haar handen. “Speciaal voor de overvloedig aanwezige dames vanavond hebben we een bijzonder optreden. Ik kan er veel over zeggen maar dat ga ik niet doen. Daarom graag een hartelijk welkom voor de mannen van Rowhide!”
Bij de laatste woorden had ze haar pistool weer getrokken en schoot in de lucht waarna ze soepel van de bühne afsprong en de spot dimde.

3. War!

Hoefgetrappel klonk. Langzaam begon zich een ritme te vormen en bij de start van de tekst gingen de spots een voor een aan. Vier cowboys onthullend. Het gefluit was niet van de lucht en het werd weer druk voor het podium. De kerels dansten uitdagend. Al snel vlogen er kledingstukken in het rond en werden vier afgetrainde torso’s zichtbaar die soepel bewogen op de muziek. Het gejuich werd steeds harder maar van de tafel in het midden klonk boegeroep. Het voetbalteam was het niet eens met de act en liet het luidkeels horen. Ankie, Judith en Sanne stonden tussen het podium en de voetballers en Ankie was de eerste die zich omdraaide. “Houdt toch op jullie en laat ons ook even ons lolletje hebben.“
De voetballer vlak voor haar keek de kleine Ankie aan en brulde luid: “Dan wil ik ook mijn lolletje” en trok in een flits het topje van Ankie omhoog, een strakke buik en een mooi rood behaatje onthullend.
Gejuich steeg op van de voetballers maar het duurde niet lang wat met al haar kracht stootte Ankie haar knie op. Ze mistte de bullseye maar evengoed liet de man los en kon Ankie achteruit stappen waarna ze haar topje weer omlaag trok.“Laat je dat op je zitten, Jan? Klonk er vanuit de andere kant van de voetballerstafel waarop deze Jan naar voren stapte en Ankie een klap wilde verkopen.

Op de bühne dansten de mannen gewoon verder. Door de felle lichten zagen ze weinig van het tumult en ook de muziek stond hard genoeg om niet direct duidelijk te maken dat er iets aan de hand was. Toen Jan echter uithaalde was hij veel te traag voor Ankie die gewoon opzij boog. Hij raakte echter wel Sanne op haar schouder en die aarzelde geen seconde maar dook de voetballer naar zijn middel en legde hem geroutineerd plat. Het voetbalteam drong naar voren en probeerden hun maat te bevrijden maar nu bleken in enen twee vrouwelijke rugbyteams solidair te zijn en werden snel alle voetballers geconfronteerd met een enorme vrouwelijke overmacht.

Ook Sanne stond op en het had hiermee afgelopen kunnen zijn als Jan niet alsnog Sanne van achteren aanviel. Hierop sloeg de vlam in de pan en in een oogwenk was het een vechtende kluwen. De mannen on stage hadden het nog nauwelijks door en kwamen aan de finale waarbij ook hun kleine slipjes uitgingen om snel vervangen te worden door hun hoeden. Doordat het geluid stopte en de lichten dimden zagen ze nu pas dat er weinig belangstelling meer was voor hun optreden maar dat 30 vrouwen slaags waren geraakt met twintig mannen. Snel trokken ze zich terug en nu was het René die in wilde grijpen. Ze had echter vrij snel door dat de voetballers omsingeld werden door een forse groep getrainde meiden die van wanten wisten en hun tegenstanders richting de uitgang werkten.

Het voetbalteam blies de aftocht naar buiten, de parkeerplaats en het terras op. Daar zaten Lotte en die vrouw van het andere team te kletsen bij de warmte van een klein haardvuur. Het leek er even op dat die twee het nu moesten ontgelden en beide vrouwen sprongen op toen ze zich omringd zagen door een groep mannen met een nogal woeste blik die zich scheldend opdrongen. Lotte bleef zitten maar haar maatje sprong open opende onverschrokken de aanval op de dichtstbijzijnde voetballer met een mooie spin-kick. Tijdens de draai schoot haar kapsel los en een heel lange vlecht zwierde rond haar hooft. Judith zag het van binnenuit door een van de ramen heen gebeuren en was blij dat dergelijke technieken tijdens rugby verboden waren. De voetballer werd tegen zijn bovenarm geraakt en stapte geschrokken achteruit. De ogen van de vrouw leken vuur te spuwen en wederom droop het voetbalteam af richting een kleine bus die in de hoek van de parkeerplaats stond. Judith en het halve team waren naar buiten gekomen en joelden tot de bus vertrok en uit het zicht verdween waarna iedereen weer naar binnen ging. Daar brandden de zaallichten en stond René midden in de zaal die onmiddellijk Judith bij zich wenkte.

“Ik had je gewaarschuwd geen problemen te veroorzaken en kijk nu eens.” Ze wees met een weids armgebaar om zich heen op de gesneuvelde stoelen en gebroken glaswerk. “Het was haar team niet alleen, René.” De woorden werden gesproken door de donkerharige aanvoerdster van Scrum. “We hebben die eikels er samen uitgewerkt.” René keek haar woest aan: “Mooi, dan kunnen jullie meebetalen. Ik heb hier zeker duizend euro schade.” “Dat zal me lekker worden”, wierp Judith tegen. “Die eikels van dat voetbalteam begonnen.” Haar opponent van Scrum was ondertussen naast haar komen staan en ze voelde zich gesteund maar René reageerde nogal stellig: “Jochies die wat te veel gedronken hebben. Dat kan je wel anders aanpakken dan gelijk geweld te gebruiken.”
Ze stak haar hand op. “Duizend euro dames en rap een beetje anders gaat het hier echt vervelend worden.” De eis zoemde rond in de groep maar bleek niemand leek direct aanstalten te maken om geld tevoorschijn te trekken.

Ondertussen was de vrouw met de cowboyhoed achter René komen staan en fluisterde iets in haar oor waarna ze zich omdraaide. Ze spraken even kort waarna René zich weer tot de teams richtte. “Ik wil het ook wel anders oplossen. Jullie helpen nu mee de rotzooi op te ruimen en daarna wil ik beide aanvoersters bij mij aan de bar hebben. Dan lossen we het zo op.”
Zonder verdere discussie af te wachten draaide ze zich om en liep naar haar plek. Tafels en stoelen werden vlot aan de kant geschoven en met grote bezems werden vervolgens alle scherven richting stortgaten in de hoeken geveegd. Nog geen tien minuten later zat iedereen weer en liepen Judith en haar donkerharige opponent richting bar.

“Dank dat jullie bijsprongen”, begon Judith en ze stelde zich voor. 
De donkerharige keek haar aan. “Sam, kort voor Samantha. Ja, natuurlijk lieten we jullie niet zitten.”
Ze kwamen bij de bar aan en René keek ze aan. “Ik geef jullie de kans om het geld hier direct terug te verdienen. Zo meteen begint de tweede serie van mijn meiden aan hun optreden en jullie mogen daar op het hoogtepunt van de avond gelijk achteraan. Al het geld dat jullie binnenhalen is voor de zaak en daarmee is de kous af.”
De ogen van Judith en Sam werden groot maar René ging door zonder commentaar af te wachten: “Iedereen op de bühne gaat minimaal topless en het mogen er zo veel zijn als jullie willen. Deal?”Sam keek Judith aan en sprak daarna tot René. “Geef ons vijf minuten. Even overleg.” Judith keek Sam aan terwijl ze terugliepen. “Zie jij dat zitten?”“Ik wel, lachen toch?” antwoordde Sam opgeruimd. Ik gok dat mijn halve team wel meedoet.” “Je hoort het zo.” Judith liep door naar de hoek waar team zat en schoof aan. “Ze willen dat wij een show weggeven voor de schade. Minimaal topless. Zien wij dat zitten?” Ze keek haar team rond. “Ikke wel hoor. Leuk toch!” begon Ankie.  “Jeeh, nou … Ik weet het niet hoor. Lotte had duidelijk twijfels.“Geen probleem”, was het commentaar van Renee en Hanneke en zo ging het verder. Uiteindelijk kwam Judith aan zeven vrijwilligers.

De optredens begonnen weer en de meiden op de planken werden nu gelijk met andere ogen bekeken. Judith meldde zich bij Sam en samen liepen ze weer naar de bar. “We komen met zijn zestienen”, meldde Sam niet zonder trots en de ogen van René werden groot. “Dat valt me niet tegen van jullie. Het zal wat vol worden on stage maar het gaat wel. Het is nu net een uur geweest. Jullie moeten op om half drie. Dat geeft nog tijd om fans op te bellen als jullie willen. Het is niet echt vol nu.” “Goed idee.” Zei Sam en trok een mobieltje tevoorschijn. “Ik verwacht alle meiden die meedoen om twee uur hier. En nu wegwezen jullie. Ik moet tappen.” Judith en Sam liepen terug naar hun tafels en daarna vertrokken beide teams naar buiten om met zijn allen driftig te gaan bellen.

4. Showtime.

Een half uur later begonnen steeds meer mensen binnen te druppelen en de sfeer was weer als voor het incident. Het was een feest rond de bühne, de dansvloer was vol en alle tafels waren bezet. De sfeer werd steeds losser en tevreden keek René over de zaal uit. Als ging gebeuren wat ze vermoedde werd het een top omzet die nacht. De paar stoeltjes en een doos glazen had ze zo terugverdient. In de meer donkere hoekjes zag ze steeds meer paartjes staan zoenen en ze dacht even dat ze haar liefde zag staan met een andere vrouw maar deze vrouw was steviger en had een langere vlecht dan haar eigen Vlechtje. René trok zich achter de bar terug en ging backstage. Daar trof ze haar vriendin en zakenpartner en kwam naast haar staan waarbij ze even een arm om haar heen legde en een snel kusje op de wang gaf. “Ruimte voor zestien meiden. Jij bent ook een mooie. Alsof het al niet vol genoeg is.” Vlechtje trok er een moeilijk gezicht bij maar René zat er niet mee. “Stapel je die meiden toch gewoon op”, antwoordde ze opgeruimd. “Er zullen er genoeg bij zijn die dat heel prettig idee vinden.” “Is een idee maar laat ik maar gewoon deze kant van de kleedkamer vrijmaken. Janine?” Vlechtje richtte het woord tot een van de vaste danseressen. “Effe je spullen verkassen naar de andere kant. Dan is deze vrij voor een groep gasten die gaan dansen.” Zonder tegen te sputteren opende Janine een sporttas en gooide al haar kleding en make-uptas er in waarna ze verkaste. “Hoe is het trouwens met Hugo?” “Vanmiddag nog prima. Hij zal nu wel slapen. Het is niet zo’n nachtbraker.”

Even later kwamen zestien vrouwen de kleedkamer in en Vlechtje zette ze allemaal op een rij. “Luister allemaal. De lange kant van de kleedkamer is vrij voor jullie. Je kan daar je kleding ophangen en eventuele losse dingen kwijt. Denk er aan dat je de kleding die je in de zaal verliest waarschijnlijk voorgoed kwijt bent. Na afloop kan je hier douchen. Al het geld dat uit de zaal komt lever je bij mij in. Ik noteer de bedragen en de namen.”
Vlechtje keek de halve cirkel van vrouwen langs en zag een opmerkelijke mengeling van jong tot ergens in de veertig maar allemaal hadden ze een vastberadenheid in de ogen die ze niet vaak meemaakte.
“Goed advies voor jullie: Houdt het simpel! Echt strippen is bijna onmogelijk als het zo druk is. Dans, lach, maak oogcontact en concentreer je op de mensen met geld in de handen. Jullie krijgen een muziekmix van bekende nummers. Alles bij elkaar hebben jullie een krap half uur en geloof me, dat houdt je niet vol. Ga dus niet allemaal tegelijk maar verdeel het.” Vlechtje wilde al weer gaan en ze succes wensen maar bedacht toen nog een puntje en draaide zich om. “Ga alleen in de palen hangen als je het kan en er ruimte is. Ik wil geen ongelukken!” “Aye aye, kapitein!” Het was Ankie die brutaal naar Vlechtje opkeek. De laatste zij niets meer maar verdween de deur door en liet de groep achter die druk in discussie ging.

De zaal was vol, voller dan gebruikelijk. De rugbymeiden zaten nu gezamenlijk aan de middentafel die ze op het voetbalteam hadden veroverd en daar waren de nodige vrienden en bekenden bijgekomen. Op de bühne stond Janine in haar eentje te dansen. Ze was bijna naakt en haar handen zaten vol bankbiljetten. Nog een maal oogsten en dan klaar. Het nummer naderde het einde en keurig in de laatste maat stond ze recht op haar voeten en boog. Ze voelde de hand van René op haar rug en draaide om. Klaar voor vandaag, dacht ze. René begon ondertussen via de microfoon uit te leggen wat de volgende act inhield. Ze maakte er een heel verhaal van om de spanning op te voeren maar uiteindelijk dimden de spots en begon een dikke beat.

Als eerste kwam Lotte met de vrouw uit het andere team op ze liepen alsof ze een tango dansten en laveerden tussen de palen door, al draaiend en wel. Heel soepel ging het niet maar toen Lotte de vrouw met de lange vlecht van zich weg liet draaien hield ze haar blouse vast die keurig afwikkelde waardoor laatste in haar topje stond. Daarna was het andersom en ook Lotte tolde soepel uit haar blouse die ze vervolgens stoer om hun heupen bonden. 

Al dansend draaiden ze vervolgens om een waarbij ze elkaar strak aankeken. Op de maat gelijk haakten ze achter hun topjes en even gelijk gingen die over hun hoofd uit en zwaaiden ermee rond. Vlechtje keek bewonderend vanuit de zaal. Ze was zelfs wel een beetje jaloers op de lange vlecht  die deze vrouw liet rondzwieren. Het tweetal op de bühne danste nu innig, armen om elkaar en het duurde even voor Vlechtje de reden zag. Leuke vondst, dacht ze toen ze elkaar weer loslieten en twee beha’s losgehaakt waren. Ze maakten allebei een halve draai en tilden vervolgens ook hun beha’s boven hun hoofd. Vooral die krullekop had grote borsten en ze bewoog ze goed, dacht Vlechtje. Het tweetal danste naar de kop van de verhoging en zwierden samen om de paal.

De spots gingen weer naar achteren want daar kwam met een radslag een vrouw aangewenteld om vervolgens keurig op haar voeten te landen. Vanuit de coulissen zag Judith dat Ankie, want die was het, vlotjes haar snelheid gebruikte om haar benen tot boven haar hoofd om een paal te slingeren en dan haar armen te spreiden. Ook Vlechtje keek vol bewondering naar de vrouw die deze spectaculaire entree maakte. Ankie trok vervolgens zonder moeite het topje uit en liet dat zorgvuldig in de handen van een bekende vallen om vervolgens te tonen dat ze met haar slanke figuur geen beha nodig had. Draaiend langs de paal naar beneden landde ze op haar handen en heel beheerst draaide ze door tot ze weer op haar voeten stond. Heel beheerst en gracieus boog ze opnieuw voorover om gelijk de eerste bankbiljetten in ontvangst te nemen die zo in haar broekje propte. Daarna begon ze een serie halsbrekende toeren langs verschillende palen die het enthousiasme van het publiek verder opstuwde. Lotte en de lange vlecht waren ondertussen al dansend en borstenzwaaiend geld aan het ophalen. Dit ging goed, dacht Judith die het zelf steeds warmer kreeg doordat ze elk kledingstuk dubbel aanhad. Ze had als slotact een battle met haar opponent van Scrum afgesproken. Ook Sam had het warm want ook die was dubbel gekleed.

Uiteindelijk hield ook Ankie in en landde weer achteraan om ruim baan te maken voor een vijftal meiden van Scrum die ook prima als cheerleaders dienst hadden kunnen doen. Zij kwamen al topless de planken op met elk een letter van de naam van hun team op hun lijf. Helemaal gelijk ging het niet maar de bedoeling was duidelijk en ze hadden er lol in. Het werkte in ieder geval heel aanstekelijk. Vlechtje telde de bankbiljetten vluchtig die in de handen van de dames verdwenen en was al ruim boven de duizend euro. Haar ogen zochten de coulissen af naar haar partner en ze zag René staan. Op oogcontact staken ze beide hun duimen in de lucht. Ze wist dat René ook geteld en gerekend had. Dit was lucratiever dan die vier strippers. De cheerleaders waren klaar en bleven tussen de palen staan dansen. Al snel bleek waarom.

Twee spiernaakte vrouwen kwamen met een serie flik-flakken het toneel op om vervolgens in een moeite door verder te rennen en met een sierlijke zweefduik in het publiek te landen. Judith herkende er een als Elly uit haar team en ze landde in de armen van haar vriend die haar een badjas omdeed. Dat was kort maar krachtig, dacht Vlechtje en draaide al weer naar links, kijken wat er nu weer ging gebeuren.

“Break a leg!” sprak Judith liefjes tegen Hanneke en Renee en stapte opzij.
Achteruit wandelend kwam Hanneke de bühne op, een boze blik in haar ogen. Haar lange donkerblonde haar wapperde alle kanten op en ze bewoog soepel. Ze was gekleed in een glimmend overhemd en een slipje en zo was Renee ook gekleed. De laatste was met een kleine een meter tachtig lang te noemen. Haal lange sluike haar zwierde en golfde op de maat van hun passen. Ze keken elkaar aan of ze ruzie hadden en dat spel vervolgden ze. Ze buitelden over elkaar heen met alle gratie tot de eerste grote verrassing waarbij ze in een beweging elkaars bloesjes finaal opentrokken waarna hun afkeer van beha’s duidelijk werd.  

Dan weer sprong Renee een paal in, dan weer was het Hanneke die vluchtte maar even later lagen toch de bloesjes aan stukken op de grond. Het was ze nog niet genoeg want snel ging het door en werd al buitelend de aanval op elkaars broekjes ingezet. Uiteindelijk werd Hanneke als eerste van haar slipje ontdaan terwijl ze in een paal hing. Geen seconde beschroomd dook ze naar beneden en bracht Renee tot een rol waarbij ze haar wraak kreeg door achter het broekje te haken. Ook naakt waren ze niet te stuiten en demonstreerden in een hoog tempo een serie figuren die ofwel uit de Japanse vechtsport, of uit de Kama Sutra kwamen. Hun houding was in elk geval veranderd in een soort sportieve tederheid en uiteindelijk besloten ze in elkaars armen leunend tegen een paal, hun lichamen bezweet van de inspanning.

Vanuit de coulissen zag Judith dit aan en keek de zaal in. Ze herkende mensen en ook zag ze Lisanne van haar team tussen de dansers van Rawhide zitten, schaamteloos flirtend. Voor een ogenblik werd ze overvallen door plankenkoorts. Toen zwol de muziek weer aan en Sam kwam achteruit stampend het podium op met Judith in haar kielzog. De act van gemaakte kwaadheid was hetzelfde maar de uitvoering totaal anders. Sam had er lol in om tegen de afspraak in de graaiende handen van Judith steeds te ontwijken waardoor de laatste al van haar twee houthakkersbloezen ontdaan was voor Judith grip kreeg.  

Sam speelde met Judith, dat was wel duidelijk voor haar maar het meest was ze verbaasd over de blik in Sam’s ogen. Die straalden een soort interesse uit maar dan als een roofdier die met haar prooi speelt. Uiteindelijk vlogen alle bloezen door de lucht en waren de veel eenvoudiger tanktops aan de beurt maar tot Judith’s verbazing danste Sam naar achter en knoopte haar broek open. Soepel stapte ze er uit en ging gelijk door met de tweede broek. Sam’s ogen daagde Judith uit en die kon uiteraard niet achterblijven De buitenste broek was van Sanne en viel gewoon van haar billen maar ook haar eigen broek was geen skinny. Weer was Sam sneller want die had haar topje al uitgetrokken en zwaaide er vrolijk mee naar het publiek waarna ze heel dicht voor Judith kwam staan die daardoor automatisch een stapje naar achteren wilde doen maar met een broek nog op de enkels gaat dat niet. Ze verloor haar evenwicht en zou achterover vallen als Sam haar hand niet had gepakt en rustig verder geleid tot ze op haar rug lag.  

Met haar voeten in de lucht was het voor Sam een koud kunstje de broeken helemaal af te stropen maar tot Judith’s verbazing haakte Sam achter haar slip en trok die ook uit. Sam’s lach werd er twee maal zo breed van toen ze achteruit danste en de kleding nonchalant liet vallen. Daarna presteerde ze het ongelooflijke door in een sprong haar slipje uit te trekken en deze als een lief wit vlaggetje richting Judith te zwaaien. Met grote stappen en elk ritme negerend kwam Judith op Sam af, intussen onder haar top haar beha loshakend. Twee stappen verder lagen ook de laatste kledingstukken op de grond en stampte ze op Sam af die zich botweg omdraaide en deed of Judith niet bestond. Achteruit dansend maakte ook zij haar beha los en liet alles sierlijk vallen.

Het publiek juichte en de bankbiljetten werden nu gewoon op het podium gegooid onder luid gejoel. Uiteindelijk kwam Sam stampend op Judith af. Net op het moment dat Judith naar haar wilde uitvallen bleek het een schijnbeweging te zijn en nam Sam de beweging over, draaide en bracht Judith uit evenwicht waardoor deze in de armen van Sam belandde die breed lachte en vervolgens een snel kusje op haar mond plaatste. Volslagen op gevoel kuste ze terug en voor een paar seconden waren ze verstijfd als waren ze een standbeeld. Toen was het moment voor Judith voorbij. Ze werd weer op haar benen gezet maar was van slag. Ze had ook niet door dat de muziek afgelopen was. “Je bent geweldig, Judith”, hoorde ze nog net Sam zeggen boven het gejoel uit. Samen met de rest van de meiden die nog op het podium stond begon ze in het halfduister bankbiljetten en kledingstukken op te ruimen nu de spots gedoofd waren. Ze hoorde nog hoe een discoplaat werd ingezet toen ze de kleedkamer inliep. Daar nam Vlechtje het geld over en gooide dat in een emmertje. Judith zocht haar kleren bij elkaar en hing het aan een haakje. Het was een zeer uitbundig feestje waarbij iedereen elkaar feliciteerde maar het ging langs Judith heen. Haar ogen zochten Sam.

5. Partytime!

Er waren maar twee douches en sommigen gaven er de voorkeur aan zich gewoon weer aan te kleden en terug de zaal in te gaan. Vlechtje zat ondertussen stapeltjes vijf euro biljetten te vormen aan een van de kaptafeltjes onder toeziend oog van iedereen die moest wachten tot de douches vrij waren. Uiteindelijk stopte Vlechtje en draaide zich naar de groep om. “Er stonden zo’n tachtig mensen rond de bühne. Die hebben gemiddeld bijna acht keer gegeven…”
Vlechtje zag ze allemaal rekenen en moest lachen. Het benieuwde haar wie het beste kon hoofdrekenen. “Dat is …” begon Hanneke. “3200 euro!” Het was die meid met die lange vlecht, constateerde Vlechtje. “3215 was het uiteindelijk. Jullie hebben alleen alles zo in de emmer gegooid en ik weet dus niet wie wat heeft gegeven.” Ze pakte twee stapeltjes van tafel en borg die in haar jasje. “De rest is voor jullie. Please spent it all in one place.” Vervolgens liep ze nonchalant de kleedruimte uit.  “Daar kunnen we wel een feestje van vieren”, sprak Hanneke enthousiast. “Gaan we doen,” zei Sam. “De eerste onder de douche vandaan gaat champagne halen.” Niemand sprak haar tegen.

Hanneke verdween met Renee in een douchehokje. Judith zag het en moest lachen. Het zal eens niet, dacht ze. In het andere hokje verdween Lotte. Het was haar echter niet opgevallen dat die vrouw met die lange vlecht ook al onder de douche stond. Ze bleef samen met Sam achter.

“Wat een manier om het seizoen af te sluiten he?” Het was Judith die begon. Sam keek haar recht aan. Judith voelde zich een beetje ongemakkelijk. “Dit had ik vanmiddag ook niet kunnen denken he?” Sam’s ogen drongen diep binnen en ondanks haar vrolijke lach voelde Judith zich een beetje in het nauw gedrongen. “Je wilt toch niet over koetjes en kalfjes praten he?” vroeg Sam recht op de man af. Judith had even geen woorden. “Jij voelde het toch ook?” “Ik, eh …” 
Tot haar eigen ontzetting merkte Judith dat ze geen woorden had. Het ergerde haar dat ze niet begreep waarom. Ze had wel vaker vrouwen gekust. Sterker nog, ze had wel eens een nacht met een studiegenootje doorgebracht en ze had zich er nooit voor geschaamd. Het was toen gewoon leuk maar meer niet. Sam’s ogen veranderden van indringend naar begrijpend terwijl ze naderde aan Judith. Ze was nog steeds naakt zoals ze van de bühne was gelopen en deed ook geen enkele poging haar bezwete lijf te bedekken. Judith’s ogen gingen over Sam’s fraaie lijf heen als zocht ze een aanknopingspunt voor woorden die maar niet wilde komen.

Judith’s kans was voorbij. Sam stopte geen moment meer voor weerwoord. Zonder verdere plichtplegingen boog Sam haar hoofd en kuste haar lippen. In Judith’s hoofd streden de meningen om voorrang.“Weet je dat ik een vriend heb?” Beter kon ze niet bedenken. Sam keek haar met een vette glimlach aan. “En dat stopt ons om welke reden?”Judith wist het ook niet en liet zich de kus welgevallen. Sterker nog, ze sloot de slanke Sam in haar armen en genoot van het moment. Kusjes werden gevolgd door strelingen werden gevolgd door zoekende handen. “Beetje inhouden…” Veel meer woorden kreeg Judith niet uit haar mond en toen een wel heel suggestief gezucht uit de douchehokjes vandaan kwam lachten ze er niet alleen alle twee om, Judith liet haar schroom varen en genoot van de kusjes op haar borsten die een traag spoor omlaag volgden. Over haar buik en verder omlaag ging Sam en drukte ondertussen het onderwerp van haar affectie tegen een van de kaptafels.

Sam knielde en Judith liet gewillig haar benen spreiden. De zoete herinnering uit haar verleden was weer boven gekomen en ze wilde graag een herhaling. Handen gingen langs haar liezen en ze trilde bij het eerste likje dat haar lipjes raakte. Ze merkte dat ze opgewonden genoeg was om de tong een soepele toegang te verschaffen en Sam aarzelde niet.

Het was René die even achter moest zijn maar inhield toen ze het tweetal in hun liefdesspel bezig zag. Laat ze maar even, dacht René en sloot de deur weer. Ze had nu eenmaal een zwak plekje voor vrouwen die elkaar net gevonden hadden. René kon niet zien dat van een van de twee douchehoekjes ook een deur op een kier stond en twee gezichten boven elkaar door de kier loerden. “We wachten even?” Het was Hanneke die fluisterend de vraag stelde. “Nee, laten we hun dit hokje geven”, antwoordde Renee. Zonder verdere discussie af te wachten opende ze het hokje en liep langs Sam en Judith, pakte haar kleding van een haakje en begon zich aan te kleden. Hanneke zag de humor wel en deed hetzelfde. Pas toen Renee haar broek optrok werd Sam een beweging gewaar en keek verschikt opzij. Judith merkte die reactie op en opende haar ogen. Hanneke wees naar het lege douche hokje en sprak vriendelijk: “Lekker warm en een beetje privacy. Ik kan het jullie aanraden.” Twee tellen later waren ze in het hokje verdwenen, geen acht slaand op de zachte geluiden die uit het andere hokje kwamen.

Was het door het optreden dat Judith haar terughoudendheid ver achter zich liet? Ze nam het initiatief over van Sam en knielde voor deze mooie vrouw. Haar handen streelden huid die net als het hare een collage van blauwe plekken, kleine schaafwondjes en krasjes toonde. Ze had haar armen wel vaker om deze benen gelegd bedacht ze en grinnikte inwendig. Zou het verlangen om je tegenstander plat te leggen toch een seksueel tintje hebben? 
Het stromende water was niet bij machte om de geur van opwinding te verdrijven die haar mateloos opwond en zonder dralen drukte ze haar mond op de gladgeschoren lipjes van Sam’s fraaie spleetje. Handen stuurden haar mond, kreuntjes stuurden haar tong en ze genoot van de reactie die ze teweegbracht.

Sam genoot van de tong die haar verwende. Het was de hele avond, lekker een beetje uitdagen, ongedwongen feesten, dat nummer op de bühne. Het had haar helemaal in de stemming gebracht en ze liet zich gaan. Kreunend stootte ze haar bekken naar voren en trok een been op om haar geilheid maximaal te beleven. Zij beval die zalige tong omhoog, hard over haar knopje en wenste vervolgens gevuld te worden. Twee vingers, drie vingers, harder, ik ben niet van suikergoed! De hitte laaide op, haar taal werd grover en uiteindelijk kwam die vurige ontlading, zinderend en hemels lekker. Ze gilde het uit maar dat boeide haar niets, ze was alle angst voorbij.

In elkaars armen stonden ze onder de douche, de douchegel had hen glad gemaakt en ze hadden elkaar schoongeboend. Nog wilden ze niet stoppen maar bleven elkaar strelen. Monden vonden tepels, handen streelden tussen benen en vingers streelden zacht tussen soepel wijkende lipjes. De orgasmen werden zachter en langduriger tot ze uiteindelijk verstild hun hoofd op elkaars schouders lieten rusten. Het was Sam die de stilte verbrak terwijl ze de kraan dichtdraaide. “Ik kan je zeker niet overhalen je vriend gedag te zeggen?” De vraag had serieus kunnen zijn als ze het niet op een vrolijke manier had gevraagd. Het antwoord van Judith had dezelfde luchtige toon: “Dat moet je mij maar over een paar dagen vragen.” Daar was in feite alles mee gezegd.

6. Eindjes

Judith en Sam kleedden zich aan, verlieten het stille pand na door René en Vlechtje uitgezwaaid te zijn die de deur achter hen op slot deden. Zonder veel woorden fietsten ze terug de stad in en bij de kruising die hun wegen deed scheiden wensten ze elkaar een goede slaap toe hoewel ze beiden wisten dat slapen geen probleem zou zijn. Het huis was stil en donker toen Judith binnenkwam en ze liep recht door naar haar kamer en kleedde zich uit. Ze trok haar broek uit, verwijderde geld en mobieltje waarna het stinkende ding in de hoek vloog. Met een half oog volgde ze de jeans en zag er wat uitvallen. Condooms. Die waren even niet meer nodig, bedacht ze lachend.

In de hoek van de parkeerplaats stond een grote oude camper. De achterzijde van de inrichting bestond uit een groot bed en in het midden lag Lisanne met aan beide zijden een van de vier dansers van Rawhide. Ze had haar handen om hun beider pikken en trok ze langzaam af. Op hun beurt streelden sterke mannenhanden haar lichaam en kusten twee monden haar borsten. De andere twee dansers waren druk met elkaar tot plezier van Lisanne. Eindelijk zou haar grootste fantasie uitkomen. Vier van die knappe kerels die haar plezierden. Dit ging haar nacht worden. Vooraan beginnen, dacht ze en leidde de danser die links van haar lag tussen haar benen. Ze wilde geneukt worden tot ze niet meer kon en spreidde haar benen. Yeaha!

Binnen in The Sawmill ging de deur van een douchecabine open en voorzichtig keek Lotte om zich heen, op zoek naar haar kleding. De vrouw met de lange vlecht kwam achter haar aan. Ook zij was naakt. Het was stil. De muziek was schijnbaar ook gestopt. “Zouden ze ons gemist hebben?” 
“Vast niet.” 

Deel 4

THERE'S SOMETHING ABOUT RONNIE

Het beloofde weer een top avond te worden in The Sawmill. Voorjaar, eind van de maand en het was een warm weekend. Alle ingrediënten waar je met een stripclub goede zaken mee kan doen. De eigenaressen hadden dan ook hun volledige lijst aan personeel opgeroepen om te zorgen dat het geld maximaal zou rollen. De zon was net onder gegaan achter de dijk en de omliggende weilanden waren in een warme gloed. Binnen was het warm, zeker in de kleedkamer die vol was met een bont gezelschap van mooie meiden en één enkele jongeman.

De meeste meiden waren net pas binnen en zaten samen de vakantiefoto’s van een van hen op een tablet te bewonderen. Ze droegen nog hun dagelijkse, onopvallende kleren en de scene zou ook in een studentenhuis kunnen spelen. Twee van hen zaten apart en bekeken de handarbeid van Ronnie. Zij hadden de eerste beurt en in hun act trokken ze elkaar letterlijk de kleren van het lijf. Uiteraard was alle kleding met velcron in elkaar gezet zodat het met een stevige ruk loskwam maar tijdens hun repetitie van een paar uur terug was er iets misgegaan en de bloes van een van hen was langs het klittenband kapot gescheurd. Hier kwam Ronnie van pas.

Stel je voor, je bent twintig en man. De hormonen gieren op volle kracht door je lijf en je zit in een kamer vol mooie meiden die zich schaamteloos uitkleden, omkleden, verkleden of gewoon naakt en bezweet binnen komen lopen na een act uitgevoerd te hebben. Dat is niet het moment om rustig op de bank te zitten en met naald en draad een geprepareerd kledingstuk weer in zijn fatsoen te brengen. Voor de meeste mannen zou het een onmogelijke opgave zijn maar Ronnie was anders. Als je puur op zijn uiterlijk af moest gaan zou je kunnen zeggen dat hij knap was, van het niveau fotomodel en hij had ook wel eens overwegen daar zijn geld mee te gaan verdienen, ware het niet dat zijn moeder het hem uit zijn hoofd gepraat had en ja, zijn moeder, dat was iemand waar je maar beter naar luisterde. René was samen met haar vriendin de eigenaresse van The Sawmill en stond normaal gesproken achter de bar. Haar vriendin die onder de bijnaam Vlechtje door het leven ging zorgde voor de acts en speelde zelf gangmaker. Zij had in een vroeger leven als model gewerkt en dat was haar niet goed bekomen. Onder de hoede van René had ze een nieuw leven opgebouwd en nu waren ze samen een succesvol team.

Ronnie woonde bij zijn moeder in het voorhuis van deze voormalige boerderij en was zo de laatste jaren gewoon geworden tussen vrouwen op te groeien. Natuurlijk had hij zijn seksualiteit leren ontdekken terwijl hij stiekem de zaal in gluurde of gewoon in de kleedkamer zat. Naakte vrouwen waren voor hem al heel lang niets bijzonders meer. Nu, op zijn twintigste zou je kunnen zeggen dat hij lichamelijk op zijn top was. Slank maar niet mager en met een afgetraind lijf dat hem schijnbaar was aan komen waaien want sport was niets voor hem. Ronnie had eigenlijk maar één passie en dat was niet zijn motor. Hij had zijn motorrijbewijs gehaald om bij zijn vader te kunnen horen, maar sinds zijn moeder die band vrijwel onmogelijk gemaakt had gebruikte hij zijn motorfiets vooral om naar zijn opleiding te reizen. Ronnie reed elke dag door de drukte naar Rotterdam om er te leren naaien op het hoogste niveau. Kleding was zijn lust en zijn leven en hij was er goed in. Zo zat hij nu in een zelfgesneden spijkerbroek met opgestikte zakken van een contrasterende stof en zijn even perfect passende overhemd was gebroken wit met kleine roze bloemetjes. Zijn kapsel was modieus en zijn kin ongeschoren al was van veel baardgroei absoluut geen sprake. Hij zat onderuit op de bank met het shirt over zijn benen uitgespreid terwijl hij vlot de scheur langs het velcron dichtnaaide met kleine, regelmatige steekjes.

Toen het klaar was gooide hij het Janine toe die het staand opving en vervolgens in haar lingerie op schoot kwam zitten bij Ronnie terwijl ze het shirt aantrok. Haar borsten waren weliswaar verpakt in een fraai stukje lingerie maar ze liet ze opzichtig vlak voor zijn hoofd even lekker schudden terwijl ze haar schouders naar achteren trok. Ronnie keek Janine in de ogen en lachte. “Alles nog steeds in orde thuis?” 

“Helemaal geweldig.” 
Janine had al weer een jaartje geleden een klant aan de haak geslagen waar ze nu een relatie mee had. Ze stond weer op en sloot de velcron sluitingen. Het shirt zat zo strak dat haar borsten bijna uit het shirt gedrukt werden. Ze draaide zich voor een van de vele spiegels rond en bedankte Ronnie. De zorg voor alle kleding was een zaak van de danseressen zelf en Ronnie accepteerde de tien euro die Janine haar overhandigde dan ook zakelijk. Ook een student heeft geld nodig. Janine ging de opening act doen met het nieuwe meisje dat wat verbaasd toekeek hoe Ronnie en Janine met elkaar omgingen. Nadat Janine weer bij haar tegenspeelster was aangeschoven kon die haar nieuwsgierigheid toch niet bedwingen.

“Wat is er met die gozer?” vroeg de jonge Tanja. 
Ze sprak met een klein Oost-Europees accent en verried haar afkomst niet echt hoewel haar Nederlands verrassend foutloos was. Ze was van dezelfde leeftijd als Ronnie en had al belangstellend zijn kant op zitten kijken maar kreeg geen reactie anders dan een beleefd knikje. 
“Dat is Ronnie. Hij is reuzenhandig met naald en draad. Als je snel iets gerepareerd wilt hebben moet je bij hem zijn. Hij studeert ervoor.”

Op dat moment kwam Vlechtje binnen die haar cowboyoutfit aantrok en daarna de aandacht vroeg. Iedereen zweeg onmiddellijk en schaarde zich om de vrouw met de lange vlecht. 
“We hebben een paar stille weken gehad maar het belooft vanavond een topavond te worden. Er zijn vier vrijgezellenfeesten, dus dit is de kans om de hele maand goed te maken. Want niet vergeten hè, we houden van onze klanten maar nog meer van hun geld.” Ze keek Tanja aan. “Het is je eerste optreden hier. Doe gewoon mee met Janine. Je zult zien dat het niet zo ingewikkeld is.” Ze keek de rest weer aan en sprak haar laatste woorden: “Succes allemaal.” 
Vervolgens gespte ze het holster om dat aan een haak hing en liep de kamer uit.

Tanja liep achter Janine aan richting het podium waar ze achter het gordijn bleven staan op de afgesproken plek. Janine rustig en redelijk ontspannen, Tanja zo strak als een springveer. Uiteindelijk kon de laatste van de zenuwen haar nieuwsgierigheid niet meer bedwingen. 
“Is Ronnie een homo?”

“Weet ik niet zeker, volgens…” Haar stem kwam niet meer over de muziek heen die aanzwol en dus boog ze zich naar haar nieuwe collegaatje toe waarna ze nog even konden praten, waarna ze hoorden hoe René daar nog eens overheen ging om hun aan te kondigen. Het gordijn ging open en de act kon beginnen. Het was simpele mime waarbij ze elkaar met gebaren kleineerden en wat uitliep op een achtervolging waarbij achtervolger en achtervolgde soepel van rol wisselden tussen de palen op het podium. Onderwijl trokken ze elkaar keurig getimed de kleren van het lijf tot ze uiteindelijk nog slechts gekleed in een stringetje vrede sloten en vervolgens alle vijf-eurobiljetten en flarden van kledingstukken van het podium visten. Op het laatst zag Tanja nog hoe Ronnie bij de muziek stond te babbelen met de dj. Zonde dacht ze. Zo’n mooie jongen. Waar zij vandaan kwam had je zulke mannen niet. Maar goed, hier hadden ze dan ook geen vrouwen zoals zij. Stoer stapte ze de kleedkamer weer in en verwachtte eigenlijk een applaus van haar collegaatjes maar die waren allemaal druk. Alleen Janine keek haar aan vertelde haar waar ze het geld moest laten. Braaf stortte ze alles in de emmer en ging op een krukje zitten. Ze wilde even afkoelen voor ze haar trainingspak aantrok. Ze keek goedkeurend rond. Dit was wel een plek waar ze langer zou willen blijven. René had gelijk. Het salaris was niet verkeerd en die fooienpot was enorm. Die vrouwen hadden het goed aangepakt.

Ronnie kwam binnen en liep de kleedkamer door om gelijk aan de andere kant een deur door te verdwijnen. 
“Die Ronnie, hoe komt het dat jullie allemaal zo’n mooie jongen negeren?” 
Ze probeerde opnieuw aanspraak te krijgen maar wederom werd ze straal genegeerd. Ze deed nog een laatste voorzet: “Is hij een homo of zo?” 
Wederom reageerde er niemand en Tanja gaf het op. Ze begon af te koelen en trok haar joggingpak aan. Vervolgens pakte ze een oud tijdschrift en ging op de bank zitten lezen tot het haar beurt weer was. Tussen verschillende vrouwen onderling gingen veelbetekenende blikken.

Tanja moest nog een keer solo en tenslotte trad ze tegen drie uur op in de grote finale. Daarna was het dringen voor de douche terwijl het in de zaal stil werd. Uiteindelijk kwam al het personeel samen en werd er gegeten en een biertje gedronken terwijl de emmer door Vlechtje werd omgekeerd op tafel en het geld geteld waar iedereen was. Tanja zag hoe de stapels biljetten van vijf euro groeiden en ook stapeltjes van tien en twintig euro zich vormden. Dit ging om veel geld. De barman was ondertussen bezig met alle munten en dat was ook een zware emmer. Geboeid keek Tanja toe hoe haar stapeltje geld groeide en ze had dan ook niet door dat Ronnie op de vrije stoel naast haar was komen zitten.

“Viel het mee?” vroeg hij haar.

Ze kon weinig anders uitbrengen dan “wat?”

“Hier te dansen natuurlijk.”

Ze voelde zich een dom eendje en kleurde. “Ach ja, natuurlijk. Ja hoor. Het was wat druk en zo, maar er valt prima op te treden hier.” Ze zag dat het stapeltje bankbiljetten de tweehonderd euro al gepasseerd was. “Ik begrijp dat ik bij jou moet zijn als ik wat te naaien heb.”

“Klopt helemaal. Heb je iets kapot dan?” vroeg Ronnie belangstellend. 
Vlechtje was klaar met delen en iedereen stak het geld bij zich, zo ook Tanja die de biljetten in haar broekzak schoof en haar tas pakte. “Het is maar klein.” Ze liet zien dat de knoop van haar jeans ontbrak.

“Loop maar even mee.” Ronnie stond op en liep terug naar de kleedkamer en door naar het woongedeelte.

Iedereen om de tafel volgde de twee die de zaal verlieten waarna er een klein tumult uitbrak.

Uiteindelijk kwamen Tanja en Ronnie op de grote zolderkamer die opvallend mooi ingericht was. Een duur Zweeds bed in de hoek en een paar fraaie abstracte schilderijen waren niet direct wat je verwachtte bij een student. Voorts was er een heel lange tafel met daarop twee verschillende naaimachines en een lange stelling tegen de muur die vol lag met allerlei stoffen.

“Trek die broek maar uit.“ 
Gehoorzaam ging Tanja zitten en maakte haar sportschoenen los waarna ze de strakke jeans zorgvuldig afstroopte. Ze maakte er een klein showtje van en Ronnie keek met een professionele blik toe hoe ze langzaam steeds meer naakte huid toonde.

“Je bent goed”, zei Ronnie toen ze hem uiteindelijk de broek overhandigde. “Als je iets drinken wilt, er staat genoeg in de koelkast.” 
Hij wees met zijn vrije hand naar de kleine keuken in de hoek waar ook een half open badkamer gebouwd was. “Die knoop is uitgescheurd. Ik zal de stof eerst moeten repareren.”

Tanja ging tegenover hem zitten en keek geboeid toe hoe Ronnie vaardig de scheur dichtnaaide. Ze sprak niet veel en was verbaasd hoe hij uiteindelijk met een forse hamer de nieuwe knoop vastnagelde. Ronnie droeg een strak t-shirt dat zijn slanke lichaam accentueerde en zijn spijkerbroek zat even gegoten. Tanja constateerde dan ook met plezier dat er een flinke zwelling in zijn kruis zat en besloot hem wat verder te plagen. 
“Het is een warme nacht.” 
Alsof dat genoeg aanleiding was knoopte ze haar bloes open. Ze droeg een mooie donkere beha met veel kant die haar borsten perfect omsloten en accentueerden zonder te overdrijven. 
Ronnie keek naar haar borsten. “Welk merk is dat?” 
Tanja bloosde licht.
 “Ik weet het niet. Ze draaide haar rug naar hem toe. “Kijk maar even.” 
Ronnie draaide de stof van haar rugsluiting om maar zag geen merk. Zonder er verder een woord aan vuil te maken haakte hij haar beha los en vond uiteindelijk het merkje. “McCartney, mooi hoor. Duur?” 
Tanja liet de beha van haar schouders glijden en draaide zich om. “Mooie spullen moet je serieus verpakken, nietwaar.” De toon in haar stem was niet te missen.

“Ze zijn prachtig.” Ronnie wist hoe gevoelig de meeste vrouwen over hun borsten zijn. Hij had ze al gezien toen ze moest optreden maar hij bracht het met de overtuiging alsof het een grote verrassing was. Ze waren niet bijzonder groot maar mooi vol en met een klein tepelhof. Het paste perfect bij haar slanke maar gespierde lichaam.

Ze keken elkaar in de ogen en in die anderhalve seconde was het voor elkaar duidelijk. Geen valse schroom of tijdverlies. Ronnie stapte op Tanja af en nam haar in zijn armen. Beiden lieten er geen gras over groeien en de zes meter naar het bed was bezaaid met de laatste kleding die ze nog droegen waarna hij haar op bed legde en tussen haar benen knielde. Ze rook fris en zijn eerste kus belandde op haar buik, net boven het kleine streepje korte haartjes dat ze had laten staan. 
“Oh fuck ja, hier heb ik zin in!” sprak Tanja en drukte zijn hoofd verder omlaag. 
Lenig als ze was spreidde ze haar benen maximaal waardoor haar kleine spleetje zich opende. Ronnie sloot zijn mond om haar kutje en kuste. De diepe zucht van Tanja sprak boekdelen en aangemoedigd liet hij zijn tong dwalen tussen haar lipjes. Er was van terughoudendheid geen sprake en ze drukte haar bekken omhoog waarna hij vol energie zijn tong liet flitsen over haar klit. De kreet was luid en de reactie was heftig want Tanja kwam klaar terwijl haar lichaam verstrakte. Ron kroop naast haar terwijl zij weer op aarde landde en voor een moment lagen ze stil naast elkaar.

“Dat was heel snel.” Het was Ronnie die als eerste sprak.

“Ja, lekker he? Maar ik kom vaker hoor. Zal ik je pijpen?”

“Ik zal je niet tegenhouden.” 
Het waren eigenlijk al overbodige woorden want Tanja was al half op Ronnies buik gaan liggen en had haar handen om zijn mooie, harde pik heen. Terwijl ze voorzichtig de voorhuid op en neer bewoog liet ze een druppel speeksel op de paarse eikel vallen waarna alles vochtiger werd en ze eenvoudiger kon masseren. Pas toen ze soepel de hele eikel vrij kon maken kuste ze zijn eikel en hapte daarna met strakke lippen zijn pik op. Ze hoorde zijn tevreden grom en voelde zijn reactie. Ze genoot. Het was een intieme versie van haar optreden op de bühne voor haar. Daar zag ze iedereen genieten en plezier hebben om haar, en hier gaf ze het heel precies en gedoseerd aan haar partner van dit ogenblik. Ze nam rustig de tijd om haar mond aan de lange schacht te laten wennen en bewoog haar hoofd stukje bij beetje verder heen en weer. Ronnie begon feller te kreunen en ze maakte even haar mond leeg.

“Je waarschuwt me wel he? Ik wil niet dat je in mijn mond komt.” 
Ronnies antwoord was niet helder maar duidelijk genoeg voor haar om vast te stellen dat hij het begrepen had. Met haar handen streelde ze over de harde spieren van zijn getrainde lichaam en nam de glanzende pik weer in haar mond waarna ze zuigend verder ging. Het duurde niet lang of ze voelde een tik op haar schouder en een vage kreet die haar vertelde dat Ronnie ook zo ver was. Ze omvatte de schacht weer en trok hem met een hand af terwijl ze met haar andere hand zijn ballen masseerde. De stralen warm zaad kwamen dik en traag en verspreiden zich over haar handen, zijn pik en zijn kort getrimde schaamhaar. Ze verminderde de druk en vertraagde maar stopte pas na het laatste druppeltje waarna ze zich omdraaide en in het gelukzalige gezicht van Ronnie keek. Ze legde haar hoofd op zijn buik en sloot haar ogen, vermoeid en voldaan. Ook Ronnie bleef zo liggen en spoedig vielen ze beiden in slaap bij het gezellige schijnsel van het bedlampje. Pas vele uren later zou Tanja even wakker worden en het dekbed over haar heen trekken, gelijktijdig ook Ronnie toedekkend.

Het was al tegen tienen dat Ronnie als eerste wakker werd en eerste instantie wat verbaasd keek naar Tanja die tegen hem aan gekropen was. Gelijk voelde hij een nieuwe erectie ontstaan maar bleef rustig liggen, genietend van het moment. Hij had trek. Voorzichtig schoof hij een kussen onder Tanja's hoofd en dekte haar toe terwijl hij zelf uit bed glipte en een joggingbroek aanschoot. Dat zijn fiere erectie daardoor niet echt verborgen bleef boeide hem niet. Hij hield wel van een beetje choqueren en hij wist wat er gebeuren ging. Hij liep de trap af om een verdieping lager een ontbijt te gaan maken. Hij had de oven nog niet aangestoken of Vlechtje kwam binnen met dezelfde bedoelingen. Zij was enkel in een boxershort gekleed en deed totaal geen moeite zich voor de zoon van haar vriendin te bedekken.

“Mogguh”

“Mogguh” Ronnies antwoord was een kopie van haar groet.

“Ze is er nog zeker?”

“Yep”

“Verdomme!”

“Veel verloren?”

“Mijn hele fooienpot.”

“Wie nog meer?”

“Bijna iedereen volgens mij. Alleen je moeder natuurlijk niet.”

“Hahaha, het zal je leren vertrouwen te hebben in mijn onovertroffen aantrekkingskracht.”

Vlechtje nam Ronnie scherp op en liet expres haar bleek lang op zijn nog niet verdwenen erectie rusten. “Ik zie het niet.” 
Het was een oude grap en Ronnie grijnsde breed. Ondertussen was hij doorgegaan met zijn ontbijt en terwijl Vlechtje met twee mokken koffie weer verdween, maakte hij een dienblad vol broodjes, koffie en vers sap klaar waarna hij weer naar boven ging en het blad op de grote tafel zette. Daarna trok hij het verduisteringsgordijn op en liet het zonlicht de kamer inkomen. Als laatste ging hij op de rand van het bed zitten en pakte Tanja’s hand vast. Ze opende een oog.
“Goedenmorgen meisje.”

“Hey knapperd!” Het klonk beduidend minder flitsend zoals zij het uitsprak dan ze het bedoelde.

“Ontbijt is klaar, heb je ook trek?”

De geur van verse koffie en warm brood had ook bij Tanja een uitwerking en ze stapte gehoorzaam uit bed, deed geen enkele moeite om zich te bedekken en ging aan tafel zitten terwijl Ronnie aan de andere kant plaatsnam. Ze aten zich door het ontbijt heen en pas toen ook de koffie op was keek Tanja hem weer aan terwijl ze met haar voet onder de tafel tussen zijn benen zacht zijn nog immer bestaande erectie aftastte.

“Tijd voor een toetje.” Zonder verder zijn antwoord af te wachten stond ze op, pakte zijn hand en leidde hem terug naar bed. “Heb jij condooms?” 
Ronnie wees op het nachtkastje waarop Tanja deze open deed en er een uit haalde. Vaardig maakte ze de verpakking open en rolde het dunne rubber om zijn harde pik. “Lijkt me wel handiger.” 
Zonder verder een antwoord af te wachten ging ze liggen en leidde hem op zich terwijl ze haar benen spreidde. Zonder zich  in te houden drukte hij zijn eikel tussen haar lipjes en met een beetje beweging vond hij zijn weg naar binnen. Tanja sloeg haar armen om hem heen en trok zich aan hem vast terwijl zijn slagen steeds langer werden.

Ronnie mocht deze meid wel. Zonder verder moeilijk te doen genoot ze van de seks, puur om de seks. Ze was sterk en lenig maar dat had hij wel verwacht. Paaldansen op dit niveau was pure acrobatiek en dat lukt niet zonder een goede conditie. Hij voelde hoe zij langzaam haar controle verloor en zette nog even aan waarna zij klaarkwam. Hij stopte even en draaide haar toen om. Op haar knieën keek hij tegen haar strak gespierde billen aan en zonder dralen mikte hij zijn eikel lager in haar kut. Ze liet hem zijn gang gaan en Tanja voelde hoe hij met lange slagen haar inwendig stimuleerde en masseerde. Ditmaal raakte hij ook zijn controle kwijt en ze kwamen samen met rauwe kreten, zonder inhouden van een van hen. Toen hij ook weer lag trok hij met een tissue het slappe condoom van zijn pik en mikte het in een klein vuilnisbakje dat hij had staan. Ze bleven nog even samen liggen maar uiteindelijk stond Tanja als eerste op en stapte onder de douche.

“Jij nog plannen voor vandaag?” vroeg Ronnie.

“Ik moet weer werken vanavond.” 
De zondag was een steeds succesvoller alternatief aan het worden voor veel mensen voor wie de zaterdag te vol was of niet uitkwam. Er kwamen minder groepen maar meer echte liefhebbers die bovendien niet zuinig waren volgens René. Ze wisselden van plek en terwijl Ronnie douchte kleedde Tanja zich aan. Voor hij klaar was verscheen haar gezicht al om de hoek van het muurtje. 
"Ik zie je vast vanavond wel weer maar ik blijf niet, dan weet je dat alvast. Ik ga morgen winkelen met mijn zusje."

“Is goed! Doei!” Ronnie zwaaide kort maar ze was al vertrokken.

Na zich aangekleed te hebben liep Ronnie naar beneden waar hij zijn moeder en Vlechtje aantrof bij hun ontbijt. Hij keek Vlechtje aan die hem een handvol bankbiljetten gaf. 
“Is dat alles?” vroeg hij verontwaardigd. 
Vlechtje keen hem lachend aan. Ze was nu aangekleed en duidelijk waren zij en René wat van plan. Mantelpakjes, kousen, make-up, de mooie sieraden. “Wat had je dan gedacht? Alleen je moeder en Janine hebben gewonnen.” 
René glimlachte om de doorlopende grappen tussen haar vriendin en haar zoon. “We hebben een high tea in Den Haag met een stel dat mogelijk het concept van The Sawmill wil leasen.” 
“Way to go, ma! Jullie gaan nu echt geld verdienen?” 
“We gaan eens kijken wat het oplevert. Zorg jij dat de boel aan kant komt?” 
“Geen probleem.” 
De schoonmakers zouden zo komen om de zaal en alle andere ruimtes op te ruimen. Hij hoefde alleen maar een oogje in het zeil te houden en kon verder zijn gang gaan. Hij wenste René en Vlechtje succes en zag ze even later in een mooie oude Jaguar wegrijden. Peinzend stond Ronnie met het geld in zijn handen dat hij van Vlechtje had gekregen.

Een aantal kilometers verderop in de stad klonk een signaal van een smartphone dat op een tafel lag. De eigenaresse stond op en pakte de telefoon, las het berichtje en lachte waarna ze het ding weer teruglegde. 
“Iets leuks?” vroeg Hugo, haar vriend. 
“Mijn nieuwe collegaatje. Ze krijgt geld van me.” 
“Kom je nu weer in bed Janine?” Toen drong het woord ‘geld’ pas tot hem door. “Veel geld?” vroeg hij. 
“Het is een soort uit de hand gelopen grap. Iedere nieuwe denkt dat Ronnie homo is en we gokken met zijn allen hoe lang het duurt voor zij hem verleid heeft.” 
“En jij gokte goed?” 
“Laten we het er op houden dat het geen gok was. Daarom krijgt ze geld van mij.” Terwijl ze sprak kroop ze op haar vriend. 
“Jij bent slecht!” 
Janine schoof stevig over de erectie van hem heen. “En dat niet alleen!”

Deel 5

BUSINESS IS BUSINESS

1. Openingsbod

René stuurde de oude Jaguar over de dijk en genoot van het luxe-gevoel dat leer en echt hout opwekken. Over de brede middenconsole heen vond ze de hand van Vlechtje, haar vriendin en hield die zachtjes vast, alsof ze bang was haar kwijt te raken. Dress 

Ze hadden uiteraard hun huiswerk gemaakt, wisten wie hun gesprekspartners was en hoe het pand er uit zag. De werkelijkheid was indrukwekkender. Glas en roestvrij staal voor het gebouw, Zwart leer voor de banken. Echt kersenhout voor de tafel. Ongesubsidieerde kunst aan de muur. De man was slank, niet onknap met zijn volle kuif, droeg een onberispelijk gesneden kostuum en het horloge om zijn pols was al duurder dan hun auto, schatte Vlechtje in. Zijn Nederlands was beschaafd en beleefd. Hij maakte een grapje over hun vervoer. Hij had ingeschat dat ze op de motor zouden komen. Hij kende Renees motor ook, vroeg naar details en vergat niet ook Vlechtje vragen te stellen. De vrouw zei niets maar maakte slechts aantekeningen op een iPad. Ze was mooi en helemaal de perfecte personal assistant. Keurig mantelpakje, met een iets kort rokje, witte blouse, serieus hakje, kort haar, hoornen bril, slank, gave huid, geen trouwring.

Hij zat in de adult entertainment, bediende de bovenkant van de markt en zocht naar expansie. Dat was hun al bekend. Of de dames interesse hadden in samenwerking, overname of iets anders? Ze moesten er maar eens goed over nadenken. René vroeg of er al wat vastere gedachten van hun kant waren. Die waren er. Vijf komma drie miljoen voor de Sawmill, het vastgoed, het concept en goodwill, kortom: alles. René en Vlechtje stonden op zonder een spier te verrekken. ‘We zien elkaar over een maand weer.’ En zo vertrokken zij weer, voor even overdonderd door het bedrag.

Het duurde tot ze de wijk uit waren voor ze weer een beetje bij hun positieven waren. 
‘We zijn miljonair!’, juichte Vlechtje. 
René was wat bedaagder. ‘Dat wel, maar het lijkt leuker dan het is.’ 
‘Zit er nog zo veel hypotheek op?’ 
‘De eerste was een-punt-negen en de tweede was anderhalf miljoen.’ 
‘Blijft er een-punt-negen over. Toch leuk gedaan in die paar jaar’, reageerde Vlechtje nog steeds opgeruimd. 
‘Dat wel, maar niet genoeg om te stoppen lief.’ Rustig stuurde René haar Jaguar de snelweg op. ‘We gaan thuis nog wel eens rekenen en nadenken. Dit heeft geen haast.’ 
Vlechtje lachte en drukte haar hoofd tegen de schouder van René. ‘Dat hebben we toch maar mooi voor elkaar gebracht lief.’ 
René ontspande een beetje en drukte terug. ’Dat hebben we meis, Dat hebben we.’

Ver achter hun, in het gebouw van glas en roestvrij staal, op die bovenste verdieping was er iemand uit haar hum. Zijn kleren waren netjes opgehangen of lagen op een stoel. Het horloge in een houten doos. De man was naakt en knielde op het koude graniet waarbij zijn neus de grond raakte. De vrouw liep rondjes om hem heen en zwaaide een kort rijzweepje. ‘Wat had ik je gezegd? Stom onderkruipsel!’ Het zweepje klapte en een rode streep kwam op over zijn linker bil maar geen kreet kwam er over zijn lippen. Hij wist wanneer hij geacht werd te zwijgen. ‘Je zou geen prijzen noemen!’ De toon was woest maar toch wist ze het beheerst uit te spreken. ‘Nu is vijf punt drie een minimumprijs geworden, een openingsbod. Dit gaat ons geld kosten.’ Weer kwam het zweepje onzacht neer en zijn mond vertrok. Hiermee had ze haar toorn wel ontladen. Ze wilde wel een beetje afleiding op deze zondagmiddag. Ze koos de bank uit, trok haar rokje op en ging wijdbeens zitten. Ze droeg geen slipje. De man keek nog steeds niet op. ‘Kom hier en lik me.’ Er klonk geen spoortje warmte in haar stem maar dat deerde hem ook niet. Hij was blij dat hij haar mocht dienen. Gedienstig kroop hij naar de bank en begon haar gladgeschoren schaamlippen te likken. Ze liet hem zijn gang gaan. Haar gedachten waren al weer bij The Sawmill. Natuurlijk, ze was bereid om zeven punt acht te betalen maar dat was te makkelijk. Ze kon natuurlijk de waarde van The Sawmill omlaag brengen. Wat zou het beste zijn? Vechtpartijen? Ze had nog wel een motorclub in haar kennissenkring. Ambtenaren? Gebruiksvergunning? Dat zou minder gedoe geven? De eerste warme golven kwamen vanuit haar onderbuik toen zijn warme tong haar knopje masseerde. Deze knaap had warempel kwaliteiten. Ze streelde even door zijn haar. ‘Goed zo. Zo heb ik het graag.’ Hij likte verder, ze werd vochtiger en dat gaf hem weer de mogelijkheid om sneller en dieper te likken. Ze dacht aan die twee vrouwen, bedacht dat ze geliefden waren, stelde zich die twee in bed voor en kwam klaar. De vloed van warmte deed haar adem voor vele seconden stokken terwijl hij doorlikte, precies zoals het hem geleerd was. Pas toen ze weer begon te ademen stopte hij en knielde weer diep op de grond. De vrouw stond op, trok haar rokje naar beneden en liep naar de bench in de belendende kamer. Gehoorzaam kroop de man er in en ging op het matras liggen. Ze deed geen moeite de kooi af te sluiten. Hij zou nergens heen gaan. Tevreden keek ze toe hoe hij onder het dekentje kroop. Ze pakte een paar boterhammen, een appel en een pakje melk uit de koelkast en legde die op tafel. Ze zorgde goed voor haar bezit.

2. Due diligence 1

Vlechtje had haar taak er in feite al opzitten. Het was vol rond de bühne, er werd gedanst en het bier vloeide rijkelijk. Een goed mengsel van vaste klanten, groepen, vriendenclubs en ook de verhouding man-vrouw was in orde. Ze schoot haar revolver in de lucht leeg, gooide er een paar Yahoo’s tegen aan en stond op. Dat wil zeggen, ze liet de voorste poten van haar stoel weer terug klappen op de grond en wilde opstaan maar een luide kreet naast haar deed haar opschikken en ze voelde dat er iets onder de linker voorpoot zat. Geschrokken stond ze op en zag toen dat ze op de Neus van een heel dure schoen was geland.

‘Mijn Laboutins!’ Het klonk alsof Vlechtje haar kind bruut vermoord had en toen Vlechtje informeerde naar haar tenen kreeg ze toegebeten dat ze mocht dokken voor de schoenen. Ze had geen zin om dit pal voor de bühne te doen en dus nodigde ze de vrouw uit en liep langs de bar naar achteren. Een kleine vrouw met een Aziatisch uiterlijk volgde haar. Ze zal de dertig niet halen, dacht Vlechtje en ze was alleen binnengekomen wat wel apart was. Ze was ook te mooi voor woorden bedacht ze toen ze eenmaal tegenover elkaar stonden in het kleine kantoortje. Vlechtje hing haar hoed op, maakte de gordel los en trok het vest uit.

‘Geef me die schoen eens?’ De vrouw ging zitten en trok de schoen uit. De stoelpoot had de neus vol geraakt en de hoogglans zwarte lak was beschadigd. Vlechtje had meer oog voor de tenen. Ze overdreef niet, Er zat een lelijke schram en een bloeduitstorting op de grote teen en de nagelriem was gescheurd zodat het bloedde. ‘Blijf jij maar even zitten. Dit gaan we even verzorgen.’ Vlechtje trok geroutineerd een paar latex handschoentjes aan en pakte de ehbo koffer. Even vlot maakte ze het wondje schoon en plakte daar een stevige pleister over. ‘En nu je schoen.’ Ze pakte de telefoon en drukte een toets in. ‘Ronnie, ik heb een klusje voor je. Een echte Louboutin restaureren.’ Ze legde de hoorn neer en keek de Aziatische aan. ‘Zo gebeurd.’ Ronnie kwam, pakte de schoen en verdween weer zonder een woord te zeggen. De telefoon aan zijn oor had zijn volle aandacht. En zo zaten Vlechtje en de Aziatische elk aan een kant van de tafel, zwijgend, ongemakkelijk met de situatie.

‘Gewoon uit nieuwsgierigheid hoor, hoe bedenk je het om een redelijk ruige tent als dit binnen te gaan op dergelijke schoenen?’ 
‘Ik loop altijd op mooie schoenen. Een beetje elegantie maakt het leven zo veel fijner.’ Vlechtje kon haar geen ongelijk geven. Ze was klein, niet meer dan 1.55 en dus een half hoofd korter dan Vlechtje. Ze was ook slank, hooguit 45kg en droeg een eenvoudig donkerrood lycra jurkje die alles moois benadrukte zonder goedkoop over te komen. Slank ontworpen sieraden uit zilver maakten het af. 

‘Dat is waar. Het maakt je ook tot een opvallende verschijning hier in The Sawmill.’ Er viel weer een stilte die de vrouw beleefd glimlachend liet passeren maar Vlechtje ongemakkelijk maakte. ‘Ik blijf nog even nieuwsgierig. What’s a girl like you doing in a place like this?’ Ze knauwde er een vet Amerikaans accent bij en de Aziatische moest lachen. 
‘Ik schrijf.’ Verwonderd keek Vlechtje de vrouw aan. Op dat moment kwam Ronnie weer binnenvallen met een glanzende en deukloze Louboutin in zijn hand. Hij gaf de schoen niet af maar knielde voor de vrouw en schoof de schoen aan haar voeten. Ronnie kwam weer overeind terwijl de vrouw de schoen goedkeurend bekeek. ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’ 
Ronnie lachte even en keek haar aan. ‘Geheim van de smid.’ Daarna liep hij weg en sloot de kamer achter zich. 
‘Ronnie is heel handig’, zei Vlechtje terwijl ze een fles cola light uit het kleine koelkastje naast haar bureau trok. Ze keek de vrouw vragend aan. ‘Jij ook?’ Zonder verder een antwoord af te wachten vulde ze twee glazen en gaf er een aan haar gast. ‘Wat schrijf je?’ 
‘Artikelen over bijzondere plekken op de wereld.’ 
‘En daar vallen wij ook onder?’ 
‘Een goedlopende stripclub waar mannen en vrouwen zich even welkom voelen. Het is uniek.’ 
‘Dank voor het compliment. Voor wie schrijf je over ons?’ 
‘Ik ben freelance en eerlijk gezegd, ik heb nog geen idee waar dit eventueel gepubliceerd gaat worden. Een kennis wees me op jullie.’ 
Vlechtje bekeek de vrouw aandachtig. Ze was bijzonder en daar hield ze van. Was het acute verliefdheid, eenvoudige geilheid? Ze kon er geen antwoord op geven maar nam toch een besluit. ‘Publiciteit kan geen kwaad. Kunnen we je helpen?’ 
‘Zou ik hier een weekje kunnen werken?’ Ze bracht het of het de normaalste zaak van de wereld was. 
‘En wat zou je willen doen dan? Strippen?’ 
‘Ook.’ 
‘En verder?’ 
‘Achter de bar, opruimen, oefenen, administratie desnoods, alles wat er bij komt kijken.’ 
‘Gratis?’ 
‘Geen probleem. Al zou ik er wel eer in leggen om mee te delen in de fooienpot.’ Ze bracht het met een dikke lach. 
‘Ambitie?’, vroeg Vlechtje. 
‘Als ik ergens aan begin ga ik er wel voor ja.’ 
Vlechtje stond op, stak haar hand uit en stelde zich voor. ‘Ik ga met mijn partner overleggen. Geef me je telefoonnummer en je emailadres. Dan nemen wij contact op. Ik heet trouwens Anneke maar iedereen noemt me Vlechtje hier.’ De vrouw stelde zich voor als Sam ‘van Samatha’ en gaf haar gegevens waarna ze opstond en nog eens naar haar schoenen keek. 
‘Die Ronnie kan er wat van.’ 
‘Dat horen we vaker’, antwoordde Vlechtje redelijk dubbelzinnig.

3. Een fijne ochtend

Maandag was uitslaapdag. Het was toch al geen zaak die vroeg moest openen maar de maandag was hun luie dag. Ronnie naar Rotterdam voor les en René en Vlechtje hadden het rijk alleen tot de schoonmaakploeg in de middag kwam. Ontbijtje op bed, tijd om te vrijen, plannen te maken en weer helemaal synchroon te komen, zoals René dat noemde. Normaal gingen bij Vlechtje als eerste de luikjes open. Dan stond ze op en ging ontbijt maken. Koffie, verse broodjes bakken, eitje erbij. Dienblad op de tafel naast het bed en zachtjes kuste ze haar vriendin wakker. Tegelijk met de glimlach kwamen de ogen open. De blonde krullen konden de kraaienpootjes niet verhullen van een vrouw die aan de tweede helft van de veertig bezig was maar dat kon Vlechtje niet schelen. Ze voelde zich fijn bij René die lang geleden wel in haar geloofde, haar meenam en onderdak gaf. Het was geen liefde op het eerste gezicht geweest, anders dan men wel beweerde. Ze was doodziek en compleet op na vele jaren van seks, drugs en rock&roll. Ze stond midden in de nacht bij een spoorwegovergang en René had het goed gezien, was gestopt en had de vrouw aangesproken. Een uur later spraken ze nog en uiteindelijk stapten ze samen in de auto en reden verder. René gaf de vrouw een bed in de logeerkamer daar zou ze weken blijven, aansterkend, ontgiftend. De dokter kwam, onderzocht haar, vond warempel geen enge ziektes, ging weer en Vlechtje kwam er bovenop. Ze ging het huishouden doen voor René en haar zoon, de boodschappen en bleef gewoon plakken, tot ieders tevredenheid.

De vonk sloeg pas later over tijdens een avondmaaltijd waarbij de puberende Ronnie vragen ging stellen over jongens en meisjes, jongens met jongens en meisjes met meisjes. Ronnie was slank en bepaald geen stoere jongen. Hij was liever thuis of ging winkelen met zijn moeder. Uren kon hij zoeken naar de juiste broek en hij kende alle winkels en merken, tot afgrijzen van zijn ouders. Zijn vader zag hem niet veel, die bleef het liefste weg maar Ronnie ging graag met Vlechtje winkelen. Toen Ronnie dit gesprek begon verwachtte René en Vlechtje half en half dat hij uit de kast zou komen maar nee, hij vertelde dat hij ‘het’ had gedaan en vroeg zich vooral af of hun ‘het’ ook samen deden en hoe dan wel. René stuurde onmiddellijk aan op de eerste ‘het’ en wilde alles weten. Ronnie klapte dicht en verdween naar zijn kamer, zich met zijn houding geen raad wetend. Het werd een lang gesprek aan de keukentafel. Vlechtje vroeg waarom René haar eigen zoon geen privacy gunde, niet de vrijheid om zijn eigen weg te vinden. René bleek gewoon verrast te zijn en eigenlijk blij, al vond ze hem nog wat jong voor seks. De koffie kwam, de koffie verdween, Ronnie kwam melden dat hij naar bed ging en het gesprek bleef over relaties gaan. Ze waren er samen wel over uit dat mannen wel leuk waren maar dat je er niet mee kon leven en dat ze het eigenlijk wel heel prettig vonden zo samen. Vlechtje vertelde ook hoe ze vroeger op feesten seks had gehad in heel veel variaties, onder andere met een of meerdere vrouwen en dat altijd als erg fijn had ervaren. Ze kon schaamteloos vertellen hoe ze genoot van een zacht vrouwenlichaam, de geuren en smaken van een opgewonden vrouw en soms ook gewoon van de grap dat ze de mannen compleet buiten spel gezet hadden.

René kreeg het er warm van. Na Harry hadden alleen haar eigen twee handen haar lichaam bespeeld en na al die jaren was ze dat wel beu maar haar werk en Ronnie hielden haar waar ze was. Ze stelde zichzelf voor in bed met deze vrouw en gewoon weer eens seks te hebben met een aardig mens. Ze droomde in gedachten weg en het was haar dan ook niet opgevallen dat haar vriendin niet meer tegenover haar aan tafel zat maar naast haar stond en aan haar hand optrok. Ze voelde de handen op haar heupen, in haar hals en tenslotte op haar wang en ze liet alles toe, genoot van de zachte aanraking. ‘Je bent een lieverd.’ Veel meer zei Vlechtje niet voor ze een kus op de lippen van René drukte. Die antwoordde en genoot, al was ze verbaasd over zichzelf. Het was René die Vlechtje de slaapkamer introk en de deur achter zich sloot. Het was René die zich uitkleedde en vervolgens ook Vlechtje uit de kleren hielp en het was René die als eerste de smaak van een andere vrouw ervoer die avond. Ze lieten zich gaan. Ze waren mateloos nu de geest uit de fles was en ze genoten. Pas uren later, hun huid bezweet en compleet voldaan zouden ze hand in hand tot rust komen. Het was Vlechtje die het woord nam. ‘Dit was anders dan ik ooit meemaakte René.’ De zin was vrij cryptisch maar de ogen vertelden het hele verhaal: ze was gelukkig. Ze douchten samen en die nacht sliepen ze voor het eerst in dat bed. Het zou nooit meer veranderen.

En nu was het maandag en hadden ze de tijd voor elkaar. Ontspannen, ongehaast en bijna letterlijk op de tast vonden handen fijne plekjes, monden kusten lusten wakker en trage strelingen gingen over in fel stotende handen, tongen die niet meer wilden stoppen en monden kreunden ongegeneerd. Uiteindelijk lagen ze daar weer, hand in hand, gelukkig, voldaan. 
‘Ik moet je nog wat vertellen lief’, begon Vlechtje. 
René deed niet eens de moeite haar bezwete hoofd te draaien. ‘Vertel.’ 
‘Die Aziatische van gisteren, die wil een weekje stage lopen. Ze is een journaliste.’ 
René lachte kort. ‘En dat geloof jij zelf.’ 
‘Niet echt. Ik weet bijna zeker dat ze gestuurd is voor een beter kijkje achter de schermen.’ 
‘Dan snappen wij hetzelfde. Hoe gaan wij het aanpakken?’ 
‘Ik heb wel een ideetje’, zei Vlechtje. Ze legde haar plannen uit terwijl ze ondertussen de badkamer inliepen en douchten. René vulde aan en voor ze zich aangekleed hadden waren ze het eens.

4. Due diligence 2

Sam had een hoop verwacht maar deze toiletruimte stonk erger dan ze ooit meegemaakt had. Ze hadden eenvoudig alle toiletrollen en andere zaken die niet nat mochten worden weggehaald en vervolgens eerst de tuinslang door de ruimte gehaald en alles afgespoten. Dat scheelde al een hoop. Daarna gingen ze met schobbers en bezems de wanden af en met wc borstels de urinoirs en potten. Met minder moeite dan Sam verwachtte kregen ze alles weer schoon en na weer met de tuinslang alles afgespoeld te hebben zag het er goed uit. Bij de damestoiletten was ze vooral verbaasd over de condoomverpakkingen in de vuilnisbakjes maar de man die haar hielp haalde zijn schouders op. ‘Wat had je dan verwacht?’, vroeg hij en Sam wist daar inderdaad geen antwoord op. ‘Die meiden verdienen hier meer dan het dubbele dan dat ze voor een showtje krijgen. En het leuke is, ze houden alles in de zak. René weet van niets.’ Hij knipoogde en hield zijn hand op. Het duurde een paar tellen voor Sam het door had en een briefje van twintig uit haar broek toverde. Het was in zijn zakken verdwenen voor ze er erg in had en hij grijnsde slechts. 
‘Weet je nog meer spannende feitjes? Dit maakt het wel levendiger.’ 
‘Ja weet je’, sprak de man toch wat aarzelend. ‘Ik wil die twee niet benadelen. Ze zijn altijd goed voor me geweest.’ 
‘Dat begrijp ik.’ Sam ging maar even niet in op het feit dat hij net het bestaan van een secundaire geldstroom bevestigde. 
‘Iemand anders die meer weet en wil praten?’ Weer verscheen de hand en het volgende biljet wisselde van eigenaar. 
‘Ga maar eens met Mila praten.’

Tegen de tijd dat de toiletruimtes schoon waren en ze weer in de zaal kwamen was daar ook een metamorfose aan de gang geweest. De tafels en stoelen waren afgenomen en de vloer geveegd waarna er vers zand was gestrooid over het blanke hout van de vloer. Natuurlijk rook je het verschaalde bier nog maar dat hoorde er bij. Er werd koffie gebracht, iedereen legde zijn werk neer en kwam richting de bar waar René stond. Er waren nu ook veel meer vrouwen. Sam gokte dat de danseressen ook gekomen waren.

‘Mag ik jullie Sam voorstellen! Ze komt een weekje meedraaien en zal alle facetten van The Sawmill bekijken. Ze is een dappere want op vrijdag en zaterdag gaat ze ook optreden.’ De hele groep stond deze dinsdagmiddag bij de bar om René heen en luisterde. Als op commando werden er handen opgestoken en een soort van groeten terug gemompeld. Sam stond naast René en keek de groep rond. Jongere en oudere vrouwen, bruin, blank en licht getint, klein en groot. Alles stond door elkaar heen. Het enige wat haar opviel was dat alle vrouwen en mannen er energiek uitzagen. Met de koffie werden ook koeken rondgedeeld en ze hoorde de naam Mila vallen. Sam nam de vrouw die reageerde goed op. Platinablond gebleekt haar, slank, bijna mager, lang en een gezichtsuitdrukking die van lief naar boos en weer terug ging binnen een fractie van een seconde. Die is niet blij, dacht Sam. Ze concentreerde zich op Mila die een schuin tegenover haar aan de tafel zat en ving af en toe flarden op. Oost-Europees, dat is duidelijk. De professional die op welke manier dan ook zo veel mogelijk geld wil verdienen. Sam dacht koortsachtig na terwijl ze haar koek met kleine stukjes opat. Ze moest met die Mila rustig kunnen spreken, verleiden of wat dan ook en het eind van de week zou te laat zijn. Er gebeurde hier vast nog wel meer dat alle personeel zo zijn best deed.

René ging staan en nam weer het woord. ‘Komende week krijgen we op donderdagavond een heel grote vrijgezellengroep. Penose, ze hebben de hele zaak afgehuurd en de bar afgekocht. Ze bulken van het geld maar wees voorzichtig. Niemand krijgt vrij en ik vermoed dat niemand dat ook wil.’ Iedereen wist dat als er een groep was die met geld smeet het deze mensen waren. Ze keek de groep rond en niemand maakte bezwaar tegen de opmerking. ‘Wie wil Sam onder haar hoede nemen? Het lijkt me een goed idee om een nummer samen in te studeren.’ Ze draaide zich naar Sam. ‘Sam, heb je hier ervaring mee?’ Dat had ze niet maar ze gaf er voorkeur dat niet te melden. Uiteindelijk stak Badje haar hand op. De donkere vrouw lachte naar Sam. ‘Ik heb wel zin om een nieuw nummertje te maken met haar.’ Ze sprak het zwoel uit en haar blik was die van een leeuwin die een lam schaap ziet liggen. Een veelbetekenend gelach en gefluit ging rond en Sam keek een beetje onzeker naar Badje. Vlechtje keek Sam aan. ‘Ja hoor, geen bezwaren’, antwoordde ze op de vragende blik. René kwam met nog wat algemene zaken en Sam verloor haar interesse en keek de groep rond. Twintig mensen en misschien wel evenveel nationaliteiten. Mila hing een beetje onderuitgezakt en Sam vroeg zich af hoe ze daar mee in contact moest komen. Ze kreeg niet veel tijd om na te denken want René bouwde vlot een einde aan haar verhaal en iedereen stond op. De danseressen verzamelden zich rond het podium of vertrokken naar achter. Badje kwam naast haar zitten en legde een arm om haar heen hetgeen Sam lachend toeliet. ‘Laten we eerst even praten.’

Badje trok Sam tegen zich aan of ze haar partner was en drukte een kus op haar wang waarna ze in haar ogen keek. Sam keek geschrokken en vroeg zich af hoe ver dit allemaal ging. ‘Luister eens jij. Je hoeft me niet aantrekkelijk te vinden maar als je het niet weet weg te bergen gaat het niets worden.’ Haar toon was professioneel, koel en uit niets bleek meer dat ze ook maar iets zou kunnen voelen voor Sam. ‘Alle dubbelacts draaien om aantrekken en afstoten maar uiteindelijk moet het altijd goed aflopen en je moet verliefd zijn op de hele wereld.’ Sam knikte slechts en had haar lach weer tevoorschijn getoverd. Toneelspelen kon ze in principe wel en het was duidelijk dat deze Badje wist wat ze deed. ‘Het is vrij simpel’, ging de donkere vrouw verder. ‘Hoe verder je gaat, hoe meer tip je krijgt. Het stopt niet met het uittrekken van je kleren en een beetje tussen de palen door huppelen.’ Sam zette haar grote ogen weer op in de hoop dat ze een duidelijk zichtbare ongelovige blik zou tonen. Ze was van Thaise afkomst en in haar cultuur worden veel seksueel getinte handelingen zolang er geen feitelijke penetratie was niet als seks beschouwd. Haar leven in Nederland had haar wel andere normen bijgebracht en zo’n plotselinge kus van Badje maakte haar wel onrustig maar echt raken, dat deed het Sam niet.

‘Hoe ver wilde je gaan?’ vroeg ze. 
‘Hoe ver durf je te gaan?’ Sam zei niets maar draaide naar Badje toe en legde een hand op haar been. Ze had een zwoele blik in haar ogen en haar mond naderde die van de donkere vrouw. Badje keek haar strak aan en gaf toen een zwoele blik terug. Sam liet haar hand zonder dralen richting het kruis van Badje gaan en streelde vol over haar heuveltje terwijl ze haar lippen tuitte op minder dan een centimeter afstand van Badjes mond. De laatste wilde haar rol van wijze lerares niet zo maar opgeven en zette door, sloot haar ogen en kuste Sam vol. Ze voelde de hand zonder omhalen strelen, de tong speelde lieflijk met de hare en ze genoot. Ze waren niet bepaald alleen in de zaal en een veelbetekenend gefluit en gejoel gaf aan dat die twee de volle aandacht van de rest hadden. Het volgende moment waren mond en hand verdwenen en keek Sam haar lachend aan. ‘Geslaagd?’

‘Op dit onderdeel wel’, antwoorde Badje eenvoudigweg. Sam had ondertussen gezien dat ze de aandacht van Mila had gekregen. Daar was een soort van half lachje verschenen toen ze voor een moment oogcontact hadden. Bingo, dacht Sam en concentreerde zich weer op Badje. ‘Strek je maar even warm en daarna wil ik je tussen de palen zien. Strippen en dansen. Je mag bij je slipje stoppen.’ Sam verkleurde niet. Ze was dol op dansen en stond gelijk op en begon rond te huppelen, zwaaiend met haar armen. Ze was klein en oogde fragiel waardoor de gelijkenis met een fladderende vlinder gelijk opkwam. Toen ze de hele zaal door was gehuppeld nam ze een kleine aanloop en gebruikte maar kort haar handen om in een vloeiende beweging op het podium te landen. In een moeite ging ze over in een flikflak waarbij ze maar net een van de palen miste en uiteindelijk kwam ze bij de achterste paal tot stilstand. Er stond muziek op en Sam begon te bewegen waarbij haar blik van een nonchalant kijkende Badje naar de steeds intensere blik van Mila ging. Ze bewoog gracieus maar haar ritmegevoel was niet best. Ze stampte maar wat rond tussen de palen terwijl ze zich zo soepel mogelijk uitkleedde. Wel kreeg ze bijna een applaus toen ze de sluiting van haar beha razendsnel en zonder moeite open kreeg. Op een klassieke manier ontdeed ze zich zelfs van haar stringetje waarna ze volledig naakt op een paal af dook, haar benen omhoog gooide en klemde waarna zich aan haar benen vasthield terwijl ze ondersteboven hing. Met haar handen vrij streelde ze eerst haar kleine borsten die nauwelijks hingen en daarna ging ze verder over haar lichaam. Ze had de aandacht van iedereen te pakken want ze overtuigde. Alsof de wereld om haar heen niet bestond liet ze haar handen over haar onderbuik glijden en uiteindelijk streelde ze zichzelf heel even over haar spleetje. Haar gezicht had de lach van een gelukkig iemand en iedereen keek ademloos. Ook René en Vlechtje keken van achter bar toe. Het was de eerste die de woorden vond. ‘Ik weet niet precies wat ze allemaal is maar deze meid heeft vele talenten.’

‘Ja’, beaamde Vlechtje. ‘En waarschijnlijk nog een paar die we niet kennen.’ 

‘Dat zit er wel in ja.’ René zag ondertussen hoe de handen bij de voeten waren uitgekomen en de handen weer de paal vastpakten waarna ze afzette en weer op haar voeten landde. Sam hield haar ogen nu op Mila gefixeerd en stampte enigszins in de maat naar voren. Mila begon met haar vuist in het ritme op tafel te slaan en dat leek te helpen. 
‘Mila weet wat ze doen moet?’ vroeg René? 
‘Ik gok dat ze het zelfs gratis had gedaan’, antwoordde Vlechtje.

Iedereen in de zaal keek toe hoe Sam een aanloopje nam, sprong, een salto maakte in de lucht en op haar voeten landde. Ze spreidde haar armen en lachte. Dit was net turnen voor haar en een enkele salto was niet direct het uiterste van haar mogelijkheden. Mila keek toe en applaudisseerde. Niet omdat het haar gevraagd was maar gewoon omdat ze genoot van die mooie vrouw die zo atletisch was. Ze had zelf ook geturnd, vroeger in Bulgarije waar ze opgegroeid was maar ze was te groot, te mannelijk en ging tenslotte aan atletiek doen. Tienkamper was ze geweest, Europese toernooien maar altijd net buiten de boot gevallen met de prijzen. Uiteindelijk was ze in Nederland aan een vrouw blijven hangen. Dat liep stuk en ze stond ooit op het punt om terug te gaan naar haar geboorteland. René had haar zien staan. Afgetraind, hard, beetje erg mannelijk, onverzorgd. Vuile nagels, slobberbroek en een oude legerjas maar René had er wel iets in gezien en Mila aangesproken. Mila was een beetje als Vlechtje geweest en ze had nu eenmaal een zwak voor dergelijke mensen. Een week later stond Mila te dansen op het podium. Ze was de sterkste van alle meiden en had de uitstraling van Rambo maar in haar hart was ze klein en week, te vaak beschadigd, te moeilijk en haar onmiskenbaar Oost-Europese tongval maakte het er niet beter op. En nu fladderde deze oriëntaalse vlinder bijna recht in haar armen. Mila trok haar badjas uit en reikte die aan Sam die hem met een lach accepteerde en aantrok. Mila was in een bikini gekleed en gebruikte de palen om zich er als een aapje tussendoor te slingeren op de maat van een hard nummer dat Sam niet herkende. Mila stampvoette, marcheerde, sprong daarna weer soepel hoog tegen een paal en liet zich naar beneden draaien. Ze ging als een wervelwind rond en was in staat het hoge tempo van de muziek bij te benen. Uiteindelijk sloot ze af met een dubbele salto en landde pal voor Sam, volkomen beheerst en geen greintje zweet te zien. Mila mocht dan vijfendertig zijn, ze was nog verre van oud en versleten.

Sam haalde de badjas weer los en wilde hem teruggeven maar Mila weerde het af terwijl ze haar ogen nog eens goed over Sam’s lijf liet gaan. ‘Ik denk dat we wel aan elkaar gewaagd zijn’, begon Sam. Mila’s ogen schoten vuur en voor een ogenblik keek ze woest maar ze bedwong zichzelf en haar lach kwam terug. 
‘Je ritme is hopeloos.’ Ze draaide zich om en sprong weer het podium op waarna ze zich omdraaide. ‘Boeie!’ Ze wenkte Sam mee en liep naar achteren. In de kleedkamer liep ze naar een rek waar allerlei meer of minder uitzinnige kleding netjes aan hangertjes hing. Mila koos een herenkostuum uit voor zichzelf en keek toen goed naar Sam. ‘Een klassiek mantelpakje?’ 
‘Lijkt me leuk.’ Ze kreeg een pakje aangereikt dat min of meer in haar maat was. Alle knopen en meer plaatsen waren voorzien van velcron en Sam begreep snel wat de bedoeling was. Ook Mila’s pak was geprepareerd en even later probeerden ze elkaar de kleren van het lijf te trekken. ‘Naar me toe komen, niet te snel draaien en zodra je merkt dat ik beet heb wegdraaien’, instrueerde Mila. Na enig oefenen lukte het redelijk en gingen ze weer de bühne op. ‘Ik begin op de kop en jij achterin. Op de maat komen we naar elkaar toe en draaien eerst naar elkaar toe en dan weer weg, lopen door en draaien naar het einde. Maak contact met het publiek en daag uit. Overdrijf lekker.’ 
Sam knikte en herhaalde: ‘Overdrijven, eerst langs elkaar, uitdagen.’ 

‘Heel goed.’ Mila wenkte de barman en een vette beat werd ingezet. Sam begon voortvarend. Ze had het jasje strak dicht waardoor haar borsten er uit leken geperst te worden. Ze draaiden om elkaar heen, quasi vuile blikken wisselend. Het was Mila die als eerste wilde toeslaan maar Sam draaide weg en keek haar tegenstandster spottend aan. Ze dansten tussen de palen weg en weer naar elkaar toe. Een nieuwe poging van Mila en weer dook Sam onder de maaiende arm door om vervolgens het colbertje te pakken te krijgen. Ze gaf een flinke ruk en hield vervolgens het kledingstuk in haar handen die ze richting Badje gooide die aandachtig stond toe te kijken. Weer kwamen ze op elkaar af en Mila kreeg maar geen kans. ‘Wat doe je?’ siste ze in het voorbijgaan.

Sam grijnsde. ‘Ik daag je uit.’ Ze tuitte haar lippen en keek Mila aan. ‘Ik ben niet blind. Als je mij hebben wilt, moet je zien dat je me krijgt.’ Mila was verbaasd. Ze had van René te horen gekregen dat Sam voor informatie kwam, dat ze die spionne een verhaaltje moest vertellenen dus had ze verwacht dat Sam wel naar haar zou komen. Dit liep anders maar wat een verdomd lekkere meid was die Sam. Voor de tweede maal was Sam te snel en ditmaal was haar broek verdwenen. Mila begon te lachen. Ze had Sam’s maniertje door en bij de volgende passage ving ze Sam in haar armen op en had daarna het complete mantelpakje in haar armen. Deze sprong nu tegen een paal aan en werkte zich in no time tot de top. Mila moest lachen om dit lenige aapje en ging overdreven gebarend onderaan de paal haar tegenstandster toespreken. Sam deed het spel mee en kwam naar beneden waar ze pardoes in de armen van Mila sprong waardoor deze de gelegenheid kreeg Sam’s bovenstukje los te maken. Sam deed ondertussen hetzelfde waardoor beide topless waren op het moment dat Sam zich achterover liet vallen en op haar handen landde. Terwijl deze op haar handen stond pakte Mila razendsnel het slipje en met een ruk was ook deze losgekomen. Terwijl Sam doorkantelde greep ze het broekje van Mila en haar greep was even trefzeker. Terug op haar voeten waren beide naakt en draaiden om elkaar. Ze hadden de aandacht van René en Vlechtje vanachter de bar maar ook de barman en Badje aan tafel keken toe. Het nummer was nog niet afgelopen en de vraag was: wat nu?

Sam draaide nog eens om een paal en lokte Mila naar haar toe terwijl ze zelf hoger klom. Bij de laatste maten liet ze los en landde in de armen van haar tegenstandster. Ze sloeg haar benen om Mila en zo kon deze haar probleemloos wegdragen richting de kleedkamer. René en Vlechtje keken elkaar aan. ‘Wat denk jij?‘ vroeg de laatste. 
René keek haar aan en lachtte. ‘Ik denk dat Sam een meid is met vele talenten. Gelukkig is Mila slim genoeg om haar beperkingen te kennen. Ze zal haar rol voortzetten.’ 
Mila was inderdaad met Sam aan haar hangend zo de kleedkamer ingelopen en onder de douche gestapt. Behalve een veelbetekenend gefluit van een paar andere danseressen keek niemand er van op. De blik in Sam’s ogen was duidelijk geweest en eenmaal in de relatieve privacy van de douchecel waren twee monden en twee paar handen druk aan de slag gegaan elkaar te plezieren. Kusjes werden kussen, strelingen werden massages en lichamen koelden niet af. Schaamteloos direct hadden de vingers van Sam het heuveltje van Mila gevonden en moeiteloos had ze de middelvinger tussen de lipjes gedrukt. Soepel en trefzeker bewoog ze en ze was de baas van het spel. Mila stond tegen de wand en had haar ogen gesloten. Het was alweer te lang geleden en ze genoot van de masserende vingers die nu haar klitje gevonden hadden. Sam was veel kleiner dan Mila en ze hoefde dan ook geen moeite te doen om haar gezwollen tepels te kussen. De lange Oost-Europese genoot en liet even alles voor wat het was. Ze wilde maar één ding: klaarkomen en ze had het getroffen, Sam gaf het haar. Nauwelijks ingehouden kreunend liet ze zich bespelen door Sam en ze kwam, zakte bijna door haar benen toen ze verstijfde en trillend haar kracht voelde wegvloeien uit haar lichaam, voor even vervuld van die allesomvattende warmte.

Mila sloeg haar armen om Sam en gaf haar een knuffel op haar voorhoofd. ‘Zo veel fijner dan kerels.’ 
‘Doe jij het dan ook met mannen?’

‘Niet zo.‘ Ze trok er een vies gezicht bij. ‘Mannen hul ik in rubber voor ik ze aanraak.’ Daarna liet ze een valse lach zien. ‘En ik laat ze er dik voor betalen.’ 
Sam’s hart sprong op, ’bewijs’, dacht ze. En nu meespelen… ‘Gatverdamme! Heb je het geld zo hard nodig?’ 
‘Ik spaar voor een huis. Je dacht toch niet dat mensen als ik een hypotheek krijgen tegenwoordig?’ 
‘Tja, maar om daar nu de hoer voor te gaan spelen. Vinden René en Vlechtje het OK?’ 
‘Tuurlijk, die krijgen de helft. Van ons allemaal!’ 
‘Allemaal?’ Het was verbazend welk verschil een enkel woord kon maken. 
‘In ieder geval Badje en Janine ook maar volgens mij vijf of zes van ons. En Vlechtje zelf natuurlijk. Die is het ergste.’ 
‘Waarom dat dan?’ 
Mila snoof hard terwijl ze haar gezicht wegtrok. ‘Coke, speed, XTC, zij heeft het en ze is de enige hier. Daar zorgen ze wel voor.’ 
‘Wow, dat zal ze een mooi centje opleveren. Zijn ze niet bang tegen de lamp te lopen?’ 
‘Ze zijn erg voorzichtig en ze handelt niet zelf.’ Mila had nog lang geen genoeg van Sam en liet haar handen over dat kleine maar fraaie lichaam dwalen. Haar vingers gleden over kleine tepels die stijf opgekomen waren onder de stevige stralen van de douche. 
‘Zou jij geen dope willen verkopen?’ vroeg Sam ten slotte. Mila begon haar weer te kussen en een spoor van kusjes ging van haar hals omlaag, via haar borsten naar haar gladgeschoren heuveltje. 

Mila keek nog even afwezig op. ‘Ben jij gek. Als ze me pakken breken ze mijn benen.’ Vervolgens verlegde ze haar aandacht weer naar dat prachtige olijfkleurige lichaam en kuste het spleetje van Sam. Dat hebben we nu wel verdiend, dacht Sam. Ze tilde haar linkerbeen op en zette haar voet eenvoudig op hoofdhoogte tegen de muur, op die manier Mila de toegang tot haar kut verschaffend. Ze sloot haar ogen en genoot van de spelende tong die de kusjes met felle halen afwisselde. Zalig, dacht ze.

5. Tussenrapportage

De olie was voorverwarmd in zijn handen voor het in een klein straaltje haar huid raakte. Ze lag op een handdoek op haar massagetafel met haar gezicht omlaag. Ze was volledig naakt. Geen schaamte voor je personeel. De tafel was voorzien van een gat voor haar gezicht en onder het gat stond een tafeltje waarop ze haar iPad gelegd had. Terwijl de zwarte handen bij haar schouders begonnen las ze het rapport. Sam had het direct ’s avonds geschreven toen ze thuiskwam. Ze had berekeningen toegevoegd over de secundaire geldstromen binnen The Sawmill, rekeningen van de drankhandel bekeken en zelfs was ze er in geslaagd even mee te kijken met een spreadsheet met de loonkosten. Dat die hoogstpersoonlijk door René gemanipuleerd waren kon ze niet weten en dat stond dus ook niet vermeld in het rapport. 

De gespierde man voelde aan hoe zijn bazin behandeld wilde worden. Ze was positief opgewonden omdat ze weer een zakelijke kans zag en dus verlegde hij zijn aandacht naar beneden. De olie droop tussen haar billen en zijn grote handen hadden geen moeite haar spieren in beweging te krijgen. 

De vrouw deed net of hij niet bestond. Hij was immers personeel maar ze genoot van die krachtige handen, het hele lijf van deze Afrikaanse reus met dat afgetrainde lichaam. Hij kostte een godsvermogen maar voor haar was hij het pronkstuk van haar verzameling. Anders dan de andere exemplaren leende zij hem ook nooit uit of bracht hij dagen in de clubs door. Dit was haar privéspeeltje. Ze keek de berekeningen van Sam nog eens na. Die meid was elke cent waard van de rekening die ze vooraf betaald wilde zien. Ze voelde een grote hand tussen haar billen omlaag zakken en sloot haar ogen. Haar geest vermenigvuldigde getallen terwijl ze haar billen omhoog drukte. De handen vingen de wenk op en pakte haar beet. Ze voelde zijn lippen die haar kusten, langs haar sterretje omlaag naar haar opgezwollen schaamlippen. De getallen werden groter in haar hoofd. Haar adem moeizamer. Zijn tong vond moeiteloos zijn weg in haar vochtige spleetje. Ze was al nat en dat werd er niet minder op. Hij tilde haar bijna van tafel maar zij wist wie de baas was. Ze kwam tot de eindberekening terwijl zijn tong haar klit bespeelde. Ze zuchtte diep terwijl een orkaan van bankbiljetten voor haar ogen ontplofte. Ze werd altijd zo geil van grote zaken dacht ze terwijl haar lichaam weer tot rust kwam. Hij legde haar neer waarna ze zichzelf omkeerde. ‘Neem me. Nu!’ Ze sprak het uit of ze een hond beval en zo voelde het ook. Hij was haar speeltje en ze was zuinig op haar speelgoed maar ze beschouwde hem als een bezit en hij vond het best. Zijn vrienden uit zijn geboorteland hadden het een stuk slechter getroffen. Beetje masseren, in een lendendoekje rondlopen, trainen en af en toe een blanke meid neuken, hoe erg is dat als het alternatief is om als bordenwasser voor een hongerloontje je uit de naad te werken?

Zonder schaamte knoopte hij zijn lendendoek los en spreidde haar benen. Zijn erectie faalde nooit, daar zorgden die pillen wel voor en soepel drukte hij zijn eikel tegen de vochtige lippen van haar kut. Ze keek hem niet aan maar haar handen gingen over zijn biceps. Ze wilde de kracht voelen die zij controleerde. Hij drukte door en ze opende voor hem. Met korte slagen drong hij steeds dieper binnen tot hij niet verder kon. Haar gewicht was kinderspel voor hem en hij kwam recht overeind, zijn bazin op zijn pik vastgepind. De olie van haar lichaam verspreidde zich door handen over zijn schouders en rug. Zijn handen onder haar billen controleerden haar bewegingen terwijl hij haar met steeds snellere slagen neukte. Ze maakte nauwelijks geluid, was eigenlijk in haar eigen droomwereld maar ze wist dat ze de baas was over deze oermens die haar moeiteloos zou kunnen breken maar perfect aan haar wensen voldeed. Zijn pik was enorm en hij vulde haar compleet, elk plekje in haar masserend dat hij kon bereiken. Ze begon te lachen, geen vriendelijke lach maar half hysterisch. Hij neukte haar gewoon door, wist wat er komen ging. Ze zou snel klaarkomen en dan moest hij uit haar. Ze schokte inderdaad, lachte nogmaals bijna huilend en verstilde dan weer. Hij zette haar weer op tafel en pakte zijn pik vast. Zij opende haar ogen en keek gebiologeerd naar zijn glanzende pik terwijl hij zichzelf aftrok. Nu kwam zijn grootste kunstje. Terwijl zij fanatiek over haar klit wreef om een laatste hoogtepunt er uit te persen kwam hij met een soort oerschreeuw klaar. Hij drukte zijn bekken naar voren en mikte zijn eikel naar zijn buik zodat dikke stralen wit zaad op zijn zwarte wasbordje landen. Hij keek haar woest aan, ook dit was getraind, en ze kwam voor een laatste maal. Hij verstijfde, spande zijn spieren als was hij een bodybuilder en bleef staan terwijl het zaad langzaam naar beneden droop. Zij kwam weer in beweging en hij knielde op de stenen vloer, zijn hoofd naar beneden. ‘Goed gedaan boy. Ga maar douchen voor je kou vat.’ Zelf pakte ze haar iPad en typte snel een kort antwoord. Het leven kon soms zo mooi zijn.

6. The show must go on.

‘Iedereen heeft begrepen wat er gebeuren moet?’ René keek de groep rond. Naast het personeel waren er nog een stel mensen aanwezig. Een voor een vroeg René iedereen zijn rol te herhalen en waar op te letten. Het duurde even, twee mannen werden naar huis gestuurd omdat die het niet door hadden maar uiteindelijk begreep iedereen het en ieder ging weer uiteen. Het was ook nog belachelijk vroeg zo rond negen uur in de morgen. De doordeweekse avonden waren rustig verlopen. Wat te verwachten was, was ook gebeurd. Vaste klanten, een enkele groep en een paar verveelde zakenlui waren net genoeg reden om open te blijven maar niet meer dan dat. De vrijdag was goed geweest en ze hadden hun toneelstukjes al in het klein uitgevoerd. Maar nu was het zaterdagavond en moest alles kloppen. Sam zou dansen en in de zaal werken, zoals ze zelf gevraagd had. Janine had haar vriend Hugo op laten draven om als klant te spelen. Na die avond al weer heel wat maanden terug was hij niet meer binnen geweest al had Vlechtje hem onmiddellijk herkend. Hij gedroeg zich helemaal als de vaste klant die meer zoekt dan een show en vrij snel vertrokken Janine en hij dan ook richting toiletruimte. Er was afgesproken dat een tweede buitenstaander tegen de deur zou schoppen als Sam zou binnenkomen en dat gebeurde dan ook binnen een paar minuten. Janine had de grootste lol om haar vriend die niet gewend was om op een dergelijk krappe ruimte te neuken. Ze hadden prima kunnen doen alsof maar het was Janine die de kans aangreep, snel uit haar broekje stapje en bovenop hem klom. Ze had er wel bij willen schreeuwen maar ja, de instructies waren duidelijk, het moest stiekem. De wetenschap dat Sam ongetwijfeld aan de andere kant van de deur zou staan te luisteren wond haar op en echte seks beleven terwijl ze normaal alleen de belofte van seks uitdroeg, dat was toch wat anders. Ze bereed hem zonder mededogen en dat had Hugo ook niet nodig. Ook hij kwam los, vergat de wereld om hem heen en het duurde ook niet lang of ze kwamen samen.

Sam luisterde in het hokje daarnaast maar ze was wantrouwig. Dat die twee naast haar het echt deden, dat geloofde ze wel maar die blik in de ogen van die man. Het was een verliefde blik, geen geile blik. Ze sloot haar ogen en luisterde aandachtig. Ze hoorden hen klaarkomen, ingehouden kreunend, ze stond op, papiertjes, toilet doortrekken, kleding rechttrekken, een er uit, twee er uit. Ze mistte wat… Nieuwsgierig liep ze het hokje uit en het nu verlaten hokje in. Schoon, netjes, het afvalemmertje leeg. Sam ging terug de zaal in en meldde zich aan de bar om bestellingen uit te serveren. Ze lette goed op Vlechtje en wie ze aansprak. Die leek inderdaad de gastvrouw te spelen en de gangmaakster te zijn van de avond. Ze schoot haar speelgoedpistolen leeg. Stopte de meiden geld toe die op de bühne dansten en was vooral luidruchtig aanwezig de mensen meetrekkend in haar enthousiasme. Ook deze maal werkte het en weldra werd het druk rond het toneel. Ze zag meer stellen naar achteren lopen, zelfs een barman die met een man naar achteren verdween maar de drugs waren lastiger tot een van de meiden die ook bediende bij het wisselgeld een heel klein pakje meegaf dat onopvallend in een zak verdween. Even later zag ze een paar pillen met wisselgeld mee van eigenaar wisselen. XTC, dacht ze, daar wordt je niet rijk meer van. Ze moest al bijna optreden toen ze geen pillen maar een klein plastic zakje in de zak van een colbertje zag terecht komen. Kenmerkend wit poeder. Sam wilde zekerheid en met een dienblad hoog boven haar hoofd leidde ze de aandacht af terwijl haar andere hand soepel de zak rolde. Ze liep door naar de kleedkamer en kreeg daar op het toilet de gelegenheid het zakje te openen. Ze proefde en herkende het onmiddellijk: Poedersuiker! Sam moest grinniken en spoelde het zakje door. Tijd om op te treden.

Ze kleedde zich uit en trok het geprepareerde ondergoed en pakje aan. Ze zag dat Mila haar op zat te nemen. Een blik in haar ogen die geen achterdocht maar warmere gevoelens verried die Sam toch een beetje onzeker maakten. Mila had zich al omgekleed en zag er ondanks haar platinablonde halflange kapsel mannelijk uit. Doordat ze erg slank was waren haar jukbeenderen duidelijk aanwezig en dat gaaf haar iets hards, iets mannelijks. Ze hoorden dat ze aangekondigd werden en liepen het gangetje naar de bühne in. 
‘Waarom spelen jullie allemaal een toneelstukje?’ vroeg Sam aan Mila die voor haar liep. De laatste struikelde bijna van schrik en kwam niet helemaal in balans de gordijnen door. Mila kreeg de tijd te herstellen. Ze doken op elkaar af, wentelden om elkaar heen en vergaten ook het publiek niet te betrekken in de act. Mila kreeg haar kans toen ze elkaars jasjes beet hadden. ‘Poedersuiker’, voegde Sam er nog ten overvloede aan toe. 
‘Waarom bespioneer jij ons?’ De jasjes vielen op de grond en ook de broek en rok waren verdwenen voor Sam kon antwoorden. 
‘Iemand wil weten hoe veel geld er hier omgaat.’ 
‘En wat ga je vertellen?’ Sam’s beha vloog door de lucht. 
‘De waarheid.’ En daar ging Mila’s topje. Ze stampten tussen de palen door. 
‘Waarom?’ Mila miste de rand van Sam’s slipje. 
‘Ik word betaald voor de waarheid?’ Sam miste niet en Mila stond naakt. Ze was haar publiek vergeten en lette alleen maar op Sam. 
‘Jammer dat het over is’, sprak Mila tenslotte toen ze elkaar weer naderden. ‘Ik begon je net leuk te vinden.’ 
‘Ik jou ook wel.’ Sam keek de lange vrouw tegenover haar recht in de ogen. Deze Mila was gehard en doortastend, zou ergens voor gaan en niet opgeven om niets. Een mens naar haar hart. Ze hadden al afgesproken in elkaars armen te eindigen maar Sam nam een sprong en sloeg terwijl de lichten uitgingen haar benen om Mila heen. Tot Mila’s verbazing was de kus echt maar ze was te verbouwereerd om deze te beantwoorden. Gelukkig sprong Sam weer op de grond en ze maakte hun ronde terwijl ze de fooien opraapten. Mila maakte oogcontact met Vlechtje en maande haar naar achteren te komen. Vlechtje liep naar de bar en wenkte René. ‘Meekomen. Het is misgegaan.’ Samen liepen ze de kleedkamer in en versperden de doorgang. Mila blokkeerde de terugweg de bühne op en Sam had snel door hoe laat het was.

7. Separaat convenant.

‘Wat ga je nu doen?’ vroeg Vlechtje aan Sam. 

‘Ik ga mijn rapport schrijven.’ Sam bracht het kort en toonloos als een onontkoombaar feit. Mila stond achter Sam, haar handen op de schouders van de veel kleinere Sam. 
‘En het is niet mogelijk voor ons om jou op andere gedachten te brengen?’ René had het woord genomen. ‘Ik denk aan een ruimhartige compensatie.’ 
‘Waar denken jullie aan?’ René noemde een bedrag waar iedereen stil van werd en Sam voelde zich opgelaten. 
‘Leuk, mooi, een hoop geld. En wat denk je wat er daarna gebeurd?’ Sam negeerde haar naaktheid en keek de drie vrouwen een voor een aan. ‘Degene waar ik voor werk staat bekend als keihard. Ik kan wel inpakken als mijn rapport niet klopt.’ 
‘En als we nu eens inpakten?’ Iedereen keek Mila aan die verrassend zacht sprak. Ze klonk broos en het huilen leek haar nader te staan dan het lachen. 
Sam keek haar aan en kon geen woord meer uitbrengen. Ze leek zich in enen haar situatie te realiseren en sloeg haar armen voor haar lichaam. Vlechtje pakte twee badjassen van een kledingrek en reikte die aan. Mila en Sam trokken ze aan. 
‘Kijk, het zijn geen rampen allemaal maar we hebben gewoon geprobeerd de zaak even een wat minder “net” aanzien te geven.’ Het was René die het woord nam. ‘Feit is dat we de braafheid zelve zijn. Ik hoor wel wat je gaat doen voor je gaat.’ René liep weg en Vlechtje volgde haar. Sam en Mila gingen op de bank zitten en vergaten de rest van de wereld al waren de overige meiden Sam bepaald niet vergeten. Er werd gefluisterd en ontweken. Het was een komen en gaan van mensen in de ruime kleedkamer maar Sam en Mila leken nergens meer op te letten en hadden alleen nog oog en oor voor elkaar.

Het werd tijd voor de afsluitende parade maar wederom meldden Sam en Mila zich af. Niemand deed ook moeite ze te overreden. Het gesprek ging alle kanten op en werd heftiger. Grote gebaren begeleidden mooie woorden, handen vonden elkaar en ogen versmolten. Ze waren even alleen en het was Mila die de stap zette. Ze leunde naar voren en kuste Sam op haar lippen. 
‘Je kan zeggen wat je wilt Sam, maar ik wil met jou verder. Aan de andere kant ben ik loyaal aan René die mij hielp toen ik het moeilijk had.’ 
Sam keek de blonde atlete aan . ‘Het gaat goed komen, Mila. Maar dan moeten we wel weg zijn voor ze doorhebben wat er aan de hand is.’ 
‘Ik kan zo weg hoor’, sprak Mila enthousiast. 
‘Dan gaan we het doen.’ 
‘Geweldig meis’

8. An offer you can’t refuse

De spanning was hoger dan de vorige maal. De setting was gelijk. Granieten vloer, glazen muren, roestvrijstalen meubels en verder leer om op te zitten en tegen te leunen. De man tegenover René en Vlechtje was dezelfde als de vorige maal. Zo ook de dame met de iPad die zwijgend apart zat. 
Of de dames over het bod hadden nagedacht? Of de dames een tegenvoorstel hadden? Dat hadden ze en René noemde zonder schroom het tegenbod: zeven punt vijf voor het hele pakket. 
Of er geen andere mogelijkheden waren? René keek de man vragend aan. Twee punt nul voor het concept en de naam. Hij sprak het even toonloos uit of dat hij de kleur voor zijn auto besprak. Precies, met zorg en toonloos genoeg om het geringe belang te benadrukken. 
‘Even voor de goede orde.’ Het was Vlechtje die haar opwinding niet kon bedwingen. ‘Jullie betalen ons twee miljoen en we mogen gewoon met ons bedrijf doorgaan? Er komen dus alleen nieuwe Sawmills die van jullie zijn? Zowel de man als de vrouw keken Vlechtje laatdunkend aan. 
‘Stuur de stukken maar naar onze advocaat.’ René was wel koel gebleven. ‘Over twee weken krijgen jullie antwoord.’ Ze stond op en liep om de tafel heen. De man was ook opgestaan. 
‘Heel goed.’ Zijn handdruk was afgemeten en het gesprek had hem lang genoeg geduurd.

Het was mooi weer en ze waren deze maal op de motor gekomen. René liet de zware chopper donderen tussen de uit glas opgetrokken gevels en velen verbaasden het dat de ruiten heel bleven. René stuurde niet naar huis maar richting een duur restaurant met een mooi gelegen terras aan het water had. De zware klappen uit de uitlaatpijpen verstomden en ze stapten af. De kleine pothelmpjes werden aan het zadel gehangen en ze liepen het terras op. Hun motorlaarzen en leren broeken deden wenkbrauwen fronsen. De strakke topjes onder hun jassen lieten hun vormen goed uitkomen en ze trokken de aandacht. Vlot werd hun weg versperd door een ober die onberispelijk gekleed was. Of de dames gereserveerd hadden? Dat had René en toen ze haar naam noemde veranderde de uitdrukking op slag. Ze werden naar een mooi gelegen tafeltje geleid dat reeds gedekt was voor vele gangen. Hun jassen werden aangenomen en een volgende ober verscheen met een wijnkoeler in de hand. De plop was beschaafd en nadat de glazen gevuld waren verdween ook deze ober. ‘Jij zag dit aankomen.’ Vlechtje stelde het niet eens als vraag.

René nam een slok en antwoordde: ‘Ik had vertrouwen in Sam. Ze zal ongetwijfeld net zoals ik een balans gemaakt hebben en tot de conclusie zijn gekomen dat ons bod het beste was.’ 

‘En Mila dan?’ 
‘Ik gok dat ze Mila slechts als een soort bonus zag. Ze pauzeerde even en keek bedachtzaam. ‘Maar dan een waarvan ze de waarde nog niet kende.’ Ze proosten nogmaals. Een ober kwam met een grote schaal vol ijsblokjes. Op het ijs lagen oesters, krabschalen, kreeft en meer verse zeevruchten waarvan ze de naam niet kenden. De glazen werden weer volgeschonken en ze lieten het zich smaken. 
‘We moeten nu wel een nieuwe naam bedenken.’ René sloot haar zin af met een oester die ze direct vanuit de schelp in haar mond liet glijden. 
‘De zaagmolen, wij maken palen op maat’, antwoordde Vlechtje droog waarop René grinnikte. 
‘Ik wil een beetje in het losse cowboysfeertje blijven.’ 
‘The Deadwood Inn?’ Vlechtje bracht het met een brede grijns die ze afsloot met een hapje kreeft. René proestte het uit. 
‘Een striptent refererend aan erectiestoornissen? Dat kost ons gelijk de helft van de klanten.’ 
Vlechtje keek serieus. ‘Hoe erg zou het zijn om er een unieke pottenbar van te maken?’ 
‘Op zich niet erg, dat is waar maar je weet ook dat die meiden nog niet de helft drinken van wat de mannen doen en hoe wil je dat oplossen? Een berg entree gaan heffen?’ Ze nipte uit haar glas en keek Vlechtje aan. ‘Die zaagmolen, dat zie ik wel zitten.‘ De laatste pakte haar mobieltje en begon te tikken. Vrij snel kwam haar antwoord terwijl ze weer verder ging met het openbreken van de krab. 
‘Er is al een restaurant verderop die de zaagmolen heet. Dat wordt niets.’ 
‘Omniheaven?’ 

‘Huh?’ Vlechtje kon soms extreem goed het domme blondje uithangen. René schonk nog eens uit en bestelde een nieuwe fles. Terwijl ze zo rustig dooraten en ideeën bespraken werd het rustiger op het terras. Alle Audi’s en BMW’s verdwenen weer terwijl de zon bleef schijnen en de mooie septemberdag steeds perfecter werd. Tegen de tijd dat ook de tweede fles leeg was, was ook alle vis verdwenen. Vlechtje keek René aan en die kende die blik. Ze stond op en bood Vlechtje haar hand aan. ‘Tijd voor een volgende ronde.’ Onvast stond Vlechtje op en nam de hand aan. In plaats van naar binnen nam René haar vriendin mee verder de tuin in en een hekje door. Een klein paadje leidde naar een huisje dat prachtig gelegen was onder een paar oude beuken. Vlechtje voelde wel wat er komen ging en hield halt. ‘Liefje, wat een prachtige verrassing.’ Ze wachtte geen antwoord af maar kuste haar vriendin. René zei niets maar ze wist dat de grootste verrassingen nog moesten komen.

Het leken kopieën van elkaar. Allebei strak geschoren, atletisch gebouwd, wasbordje, een jaar of dertig oud. Ze droegen slechts een strak sportbroekje en heetten René en Vlechtje welkom op het moment dat ze binnenkwamen. Er stonden twee massagetafels klaar. Of de dames eerst wilden douchen? Vlechtje was blij verrast en René was verheugd dat alle voorbereidingen zo goed uitpakten. Ze kleedden zich uit en stapten onder de grote douche. De badkamer was ruim en luxe. De verwarmde vloer maakte alles behaaglijk. Routineus wasten ze zichzelf en elkaar terwijl ze nauwelijks van elkaar af konden blijven. De champagne had bij beiden de laatste schroom wel laten wegsmelten. En het was René die als eerste door de knieën ging en een vloed van kusjes over haar vriendin ’s lichaam uitstortte. Haar zachte lippen plantten kusjes in Vlechtjes hals. Via de schouder naar haar borsten, tepels kregen extra aandacht, langs haar navel verder omlaag tot op haar heuveltje. Vlechtje tilde soepel een been hoog op en opende zich zo voor haar vriendin. Ze streelde de haren van haar vriendin en liet zich verwennen door René. Veel moeite kostte het niet. Vlechtje was al dermate opgewonden dat een paar kusjes direct op haar klitje al de mooiste sensaties teweeg brachten. Ze wisselden van rol en al gebruikte Vlechtje naast haar tong een paar vingers, het resultaat was het zelfde. Met rode konen droogden ze zichzelf en elkaar af en melden zich bij de twee mannen bij de massagetafels. Handdoeken vielen op de grond en beide lieten zich naakt op tafel leggen.

De massage begon als elke andere. Olie, schouders en hals , rug, benen, armen. De dames genoten van de twee jonge mannen die met vriendelijke kracht alle vermoeidheid en zorgen lieten verdwijnen. Ze draaiden zich om en even professioneel werden bovenbenen en schouders weer ter hand genomen. Er was kort oogcontact tussen René en een van de twee mannen en daarna veranderde de aard van de massage. Olie werd over borsten uitgegoten en handen ontweken geen gevoelige plekjes meer . Of de dames ook hun bikinilijn bijgewerkt wilden hebben. Hij bracht het al met humor in zijn stem want zowel Vlechtje als René hadden niet meer dan een net streepje laten staan maar enig onderhoud moet werkte prikkelende en ze deden ook geen moeite om het erotische karakter te verhullen. Er werd gestreeld, gemasseerd en gevoeld tot hun lipjes prachtig glad waren en bloot liggend glansden van de olie. De masseurs stopten niet maar legden alleen hun mesjes weg en streelden zich steeds verder een weg naar binnen. De tafels stonden onder een hoek vlak naast elkaar zodat Vlechtje en René elkaars hand vast konden pakken en dat deden ze ook, verliefde blikken naar elkaar uitwisselend terwijl ze zich de intieme massage lieten welgevallen. Een vinger werd twee vingers, twee vingers en een duim en weldra kwamen beiden voor een tweede keer onder de vaardige handen van de twee getalenteerde mannen.

Ze werden van de tafels af geholpen en mochten opnieuw douchen waarna nieuwe handdoeken aangereikt werden. Verse glaasjes champagne stonden klaar en dit maal leidden de mannen ons tweetal naar een ruime slaapkamer waar een groot bed in het midden stond. De twee deuren die naar de tuin leidden stonden open op Renees verzoek en de namiddagzon verwarmde hun drogende lijven. De mannen waren naakt en reeds in een fatsoenlijke staat van opwinding. René koos het bed maar Vlechtje koos de bank die bijna buiten stond. De kleine kans op ontdekking door derden wond haar op en ze nestelde zich meteen op de bank. Het was al weer lang geleden dat ze seks met een man had gehad. Ze herinnerde zich het gesprekje dat ze met René had gehad na afloop van een uitgebreide maandagmorgensessie. Dat alle speeltjes leuk en aardig waren maar niets toch een man van vlees en bloed kon evenaren. Ze hadden er samen om gelachen toen maar René had het onthouden. Terwijl ze de pik zachtjes stijf trok keek ze toe hoe haar vriendin in negenenzestig rustig haar bedpartner pijpte. Ze hadden even oogcontact en het was duidelijk, beide vrouwen genoten van het moment.

Vlechtje liet de jongeman op de bank zitten, liet hem een condoom aanbrengen en klom toen bovenop hem. Rustig nam ze hem in haar op, telkens opwippend en dan weer verder afdalend. Hij had zijn handen in haar zij en hielp haar het evenwicht te bewaren. Zijn pik was niet heel groot maar wel fijn hard. Ze voelde hem en genoot. Uiteindelijk kon ze vanuit haar knieën bewegend een ritme vinden dat haar zalig verwarmde. Zijn handen op haar rug streelden, zijn mond kuste haar lichaam en ze genoot. Vanuit haar ooghoeken kon ze zien hoe René haar partner op bijna gelijke wijze bereed. Weer hadden ze oogcontact en weer was er die uitdrukking van tevredenheid. Vlechtje moedigde haar partner aan en hij verhoogde zijn tempo begon onder haar mee te bewegen en verstevigde zijn grip. Van een zachtaardige minnaar veranderde hij in een stevige vent die nam. Feller moedigde ze hem aan en haar woorden werden grover en harder. Het mistte zijn uitwerking niet, zij kwam intens klaar en het waren zijn handen die haar overeind hielden.

Vlechtje stapte van hem af en trok hem mee naar het bed waar ze op haar knieën ging op de rand van het bed. Zo kon ze René kussen die ondertussen ook van positie gewisseld was en zich liet nemen terwijl ze op haar rug lag. Vlechtje wenkte haar partner erbij en drukte haar kontje omhoog, hij begreep het en ze voelde hoe zijn nog steeds harde pik haar vulde. Haar hele lijf gloeide en ze voelde zich geweldig. Zo ook René die zag hoe haar vriendin van de verrassing genoot. Ze hadden er wel eens over gefantaseerd, jaren geleden samen in bed hoe het zou zijn om er een man bij te nemen en kwamen met allerlei praktische problemen waardoor ze nooit verder gingen. Via een paar mannelijke strippers die in The Sawmill opgetreden hadden hoorde René van dit duo en ze had het in haar achterhoofd gehouden. De afgelopen weken waren alle stukjes van de puzzel in elkaar gepast en zo kwam ze aan dit moment. Mijn God, dacht René, wat was dit toch lekker. De ingehouden slagen die precies goed gericht waren, zijn stevige handen en zijn gespierde, glanzende lijf maakten het tot een perfecte vrijpartij.

Ze zag Vlechtjes gezicht boven zich en ze kusten elkaar. Natuurlijk lieten ze zich door twee mannen nemen maar in feite waren het anonieme, ingehuurde pikken die enkel en alleen voor hun plezier ingehuurd waren. Ze hadden wat hun betreft samen seks en genoten ervan de ander te zien en voelen genieten. Uiteindelijk vonden ook hun handen elkaar en zo kwamen ze tegelijkertijd voor een volgende maal. Het was René die de mannen aanmoedigde ook te komen en ze deden hun best waardoor ze uiteindelijk alle vier vrijwel tegelijkertijd hun orgasme beleefden. Vlechtje kroop daarna naast René terwijl de mannen zich terugtrokken richting de badkamer. Hand in hand en hun koppies tegen elkaar genoten ze van de late zon, de stilte, slechts onderbroken door vaag geluid vanuit de badkamer en het verspreide fluiten van vogels in de bomen om het huisje. De champagne, het zalige eten, de massage, de seks, het had beiden zowel ontspannen als vermoeid en samen vielen ze in slaap, naakt op bed liggend, gelukkig in elkaars armen.

De zon was al bijna onder toen ze wakker werden. Ze douchten, kleedden zich aan en liepen terug naar het restaurant waar de voorbereidingen voor het avondeten gedaan werden. René rekende af, zag dat de rekening keurig omschreven was als “lunch en verblijf in private ambiance” en nadat ze hun outfit weer terug hadden startte René de zware chopper en reden ze naar huis. Bij het laatste daglicht kwamen ze aan. De parkeerplaats was bijna leeg op deze doordeweekse dag op een bus na die in een hoek geparkeerd stond. René reed langs de lege bus voor ze naar de achterkant van het gebouw reed en parkeerde. Binnen was het stil Hoewel de lampen branden en er een aantal meiden op de bühne stonden. De muziek was uit, tenminste, de gebruikelijke muziek. Heel zacht klonk een pianoconcert en verder was het stil. Alleen het geluid van potloden, houtskool en vetkrijt over papier was te horen. De dames en heren op de bühne stonden, zaten of lagen in allerlei meer of minder esthetisch aantrekkelijke poses terwijl letterlijk een buslading vol aspirant kunstenaars pogingen deed de vormen van hun onderwerp op papier te krijgen. Ronnie stond achter de bar en had daar weinig te doen. Toen hij zijn moeder met haar vriendin zag binnenkomen had hij vrij snel in de gaten dat het meer was geweest dan een simpele zakenafspraak.

‘Jullie hadden iets te vieren?’ Beide vrouwen schoven aan maar lachten slechts. 
‘Best wel.’ René bracht het redelijk simpel. 
‘Jullie hebben de tent verkocht?’ Zonder verder wat te vragen schonk hij twee grote glazen groene thee in uit een grote thermoskan. Vlechtje keek de zaak rond en zag veel glazen met thee.
‘Verkopen wij thee?’ vroeg ze niet specifiek aan iemand. Ronnie lachte. 
‘Zelf getrokken, topkwaliteit thee, duppie per glas inkoop, verkoop voor drie euro. 
‘Je leert het al.’ René kon wel lachen om het zakeninstinct van haar zoon. ‘En wat brengt deze buslading op?’ 
‘Honderdvijftig per persoon.’ 
‘Cash in het handje?’ 
‘Nee ma, dat kan niet. Bijna de hele groep is er.’ 
Vlechtje viel Ronnie bij. ‘Zou inderdaad wat schreef worden bij een controle.’ 
‘Goed gedaan jong.’ René gaf de jongeman een aai over zijn bol, haar manier om een complimentje uit te delen. 
‘Maar hoe is het jullie vergaan?’ 
‘Je moeder heeft mij vanmiddag ongelooflijk verrast’, gaf Vlechtje als antwoord. 
‘Dus jullie hadden iets te vieren?’ Ronnie zou niet stoppen met vissen tot hij antwoord had. 
René sloeg een arm om Vlechtje en kuste haar op haar wang. ‘Wij hebben wel vaker iets te vieren.’ Vlechtje kuste terug. 
‘Dat je moeder nog steeds een lekker ding is, bijvoorbeeld.’ Ronnie zette zijn handen in zijn zij. 
‘Jullie zouden naar die knakker gaan. Hoe heet hij nou?’ René moest lachen om de omschrijving. Ook haar zoon had opvallend weinig respect voor het grote geld. 
‘We zijn bij meneer knakker geweest. We hebben zelfs een bod gehad.’’ 
‘Het was toch aan jullie om een tegenbod te doen op die vijf punt drie?’ 
Vlechtje keek René aan. ‘Hij heeft op zitten letten.’ 
‘Best wel’, beaamde René. 
‘Hij is goed he?’ 
‘Goed opgevoed ja.’ 

Ronnies ogen gingen heen en weer tussen zijn moeder en haar vriendin. Daarop draaide hij zich om en deed of hij weg wilde lopen. ‘Ik geef het op. Jullie zijn onmogelijk.’ 
Uiteindelijk was het René die het plagen genoeg vond. ‘Twee miljoen voor de naam, alle rechten en nog wat kleine dingen.’ 
Ronnie floot zachtjes. Evengoed keken enkele tekenaars hem vragend aan. ‘Dus dat is het einde van The Sawmill?’ 
‘We broeden op een nieuwe naam’, antwoordde Vlechtje. Gedrieën begonnen ze een nieuwe discussie over de naamsverandering en die was nog niet afgelopen toen de tekenles voorbij was. Ze zouden er niet uitkomen.

9. Conclusies.

De zweep knalde over de blote billen van de man. De vrouw besefte ook wel dat ze zich in de luren had laten leggen door een vals rapport en haar eigen geldzucht. Als ze dat wijf ooit in handen kreeg zou ze wel erger dan haar zweep hanteren. Die Samantha was echter in rook opgegaan. Een ingehuurde detective kon ook weinig anders dan melden dat de flat leeg was. Ze had geprobeerd met een nieuwe Sawmill ook extra geld te verdienen maar het personeel stribbelde tegen, wilde te veel geld en bij de eerste controle waren de rapen gaar. Binnen een maand werd de zaak op last van de burgemeester gesloten en waren de vergunningen ingetrokken. Uiteindelijk had ze haar verlies genomen en haar slaafje contact laten opnemen. Of de dames eventueel hun oude naam terug zouden willen? Wat ze er voor over zouden hebben? Ze hoopte op een half miljoen, beseffend dat wie verloren heeft betalen moest maar weer was haar mooie slaafje te lief en ze kwamen een kwart miljoen overeen. De rode striemen op de billen waren fel en hoewel er geen woord over zijn lippen kwam besefte ze wel dat ze niet verder kon gaan. Hij mocht zijn bench in waarna zij zich in haar eigen vertrekken terugtrok.

Naakt stond ze in de badkamer. Voor het eerst in jaren zou ze doen wat ze zichzelf beloofd had bij falen. Met al haar kracht liet ze de rijzweep op haar rug neerkomen. De felle pijn liet de tranen in haar ogen springen en ze beet op haar lippen om niet te gillen. Een nieuwe klap en meer pijn. Bij zes kon ze niet meer en liet de zweep vallen. Ze vond zichzelf maar week maar de pijn had gewonnen.

In de verte ruiste de azuurblauwe zee waarover een licht briesje voor verkoeling zorgde. Vlechtje lag op de sneeuwwitte ligbank in de halfschaduw van de boom. Ze keek uit op het strak getrimde gras met de borders vol bloeiende planten. Een kelner in smetteloos uniform kwam op een zilveren dienblad haar bestelling brengen: een fles Dom Perrignon, twee glazen en een schaal zalm op toast. Naast haar lag René met een laptop op schoot. ‘Ik ben nu bezig lief. We blijven bij het plan?’ Vlechtje keek niet eens op. 
‘Dat hadden we toch al afgesproken? 
‘Dat is zo.’ Ze vulde het bedrag in. 250.000,00 en hield het bij een korte omschrijving: ;-)  Het IBAN hadden ze al eerder gehad. 
‘Gedaan’, was haar enig commentaar nadat ze op de knop verzenden had gedrukt. Het overige personeel had een bonus bij hun salaris gevonden van drie maandsalarissen. Dat had wel een diep gat geslagen in de winst maar ach, geld maakt niet gelukkig en deze bonus wel. Ze klapte de laptop dicht en legde hem onder de bank. ‘En kom nu maar op met die champagne.’ Vlechtje overhandigde een glas en hield daarna de schaal met zalm op. Ze toasten op elkaar en dronken uit. Bij het tweede glas kwamen de kusjes en bij het derde glas waren ze blij dat ze een privétuin hadden. Textiel viel, kusjes daalden op steeds fijnere plekjes en handen en vingers wekten alle sensaties op die ze samen maar konden bedenken. Uiteindelijk lagen twee van het zweet glanzende lichamen verstrengeld, doodstil met in hun ogen de blik die zegt: zo lang jij bij mij bent maakt de rest me niets uit.

Het was al diep in de avond in een klein dorpje aan de kust van een klein eilandje behorende bij de Indonesische archipel. Mila en Sam zaten op de veranda van een klein huisje samen op de bank. Mila hield het scherm van haar telefoon voor aan Sam die het bedrag las van de bank-app en stilviel. Gedachten tuimelden over elkaar heen. Hier konden ze hun restaurantje van beginnen en het huisje kopen. De lange blonde vrouw keek de kleine Aziatische aan. ‘Az sūm zhena ti’ Ik ben jouw vrouw. Die woorden waren eerst wat onverwacht geweest voor Sam die veel kleiner was dan de lange Bulgaarse maar alles went. Hand in hand keken ze uit over de zee en de sterren die twinkelden in de heldere nacht.

Deel 6

1. Hey Girl!

‘Hoi hoi! Ben jij ook eindelijk wakker?’

‘He? Wat?’

‘Blijf maar liggen Lin. Het gaat niet door vandaag.’

‘Oh?’

‘Ik heb de knoop doorgehakt en ga het doen!’

‘Je meent het?’

‘Ja, ik ben al onderweg.’

‘Ik blijf het dapper vinden.’

‘Ik ook wel hoor.’

‘Zo ken ik je weer, girl. Ik begon al bijna te denken dat je iets gebruikt had.’

‘Niets dan water.’

‘Hoor ik nog van je?’

‘Tuurlijk, bovendien, jij moet doen wat we besproken hebben, weet je nog?

‘Helemaal hoor. Dat zal lachen worden’

‘Kan ik op je rekenen?’

‘Wat denk je, Es? Tuurlijk.’

‘Hoopte ik al op. Het is druk hier. Ik ga hangen.’

‘Is goed. Spreek je later.’

‘Kusjes!’

‘Kusjes!’

De jonge vrouw drukte haar mobieltje uit, propte het met veel moeite terug in haar skinny jeans en zette de radio aan waarna Adéles’ Rollin Into Deep veel te hard en zwaar vervormd uit de goedkope speakertjes op de hoedenplank begon te klinken. Het maakte Esther niet uit. Ze kende de plaat uit haar hoofd en was ook bij het concert in de Ziggo-dome geweest. Esther was klein en de oude Toyota Starlet gaf haar voldoende ruimte om bijna mee te dansen met de muziek. Haar hoogblonde haren golfden om haar hoofd. Samen met haar slanke, mooi symmetrische gezichtje met de licht gebruinde tint deed ze iedereen die haar inhaalde opzij kijken. Ze straalde geluk uit en zo voelde ze zich ook. Dit was de uitdaging van haar leven en ze ging het doen. Eindelijk weg, vooral weg, weg uit dat ingeslapen dorp waar iedereen alles van elkaar wist. Weg van de mensen die niets wisten maar overal een mening over hadden, veroordeelden en kleineerden. Ze wilde zichzelf zijn maar meer nog, ze wilde dat haar grote liefde ook zichzelf kon zijn.

Wat had ze een hekel aan Kompelveen gekregen de afgelopen jaren. Zeker toen ze eenmaal naar de Hogeschool in Emmen ging merkte ze dat ze niet thuishoorde in dat gat vol boeren, loonwerkers en vooral veel werkelozen die allemaal wel ergens een schuur of kasje hadden vol weedplanten. Ze had een hekel gekregen aan haar ouders die niet verder kwamen dan het advies eens met die of die jongen uit te gaan. Nou ja, het bleven wel haar ouders maar het hielp haar niet. Steeds meer had ze haar vriendenclub als benauwend ervaren en de meeste vriendinnen als domme ganzen.

De enige waar ze nog goed mee overweg kon was Linda geweest. Linda, die voetbalde in de verdediging, die judo deed en voor niets en niemand bang was. Ze was groot, niet alleen lang, langer dan veel mannen maar alles was groot aan Linda, haar biceps, haar borsten, haar billen, haar benen. Haar korte, bijna zwarte haren maakten haar nog mannelijker. Als je een Russische kogelstootster uit de hoogtijdagen van de USSR zou moeten uitbeelden kwam je bij een beeld van haar uit. Het grove gezicht met de harde, vierkante kaak en de blik of ze je wel lustte voor ontbijt maakte haar ontzagwekkend. Tenzij je goed in haar ogen mocht kijken en twee pretoogjes ontdekte. Of de moeite nam naar haar ingewikkelde betogen te luisteren. Haar Mavo diploma en werk in de broodfabriek belette haar niet om voor haar vijfentwintigste al de hele bibliotheek doorgelezen te hebben en nu zou Linda haar gaan helpen met het vervullen van hun droom. Ze kenden elkaar van school al was ze ouder dan Esther, van de jeugdsoos en nou ja, iedereen kent elkaar wel een beetje in Kompelveen. Linda was die aparte die het huis uit was en in een van die vrijgezellenflatjes langs de Straatweg woonde. Esther was er nooit binnen geweest, eigenlijk kenden ze elkaar niet heel goed maar ze wist dat ze op Linda kon bouwen. Linda zou haar ook niet teleurstellen. Dit maffe plan dat ze op een vrijdagavond in het café bedacht hadden en waar ze beide heel hard om gelachen hadden. Het zou toch wat zijn als iemand dat werkelijk deed!

Voorbij Zwolle reed de oude Toyota op de rechter baan tussen de vrachtwagens. Geen haast. De zon scheen behaaglijk tussen de wolken door en een frisse wind maakte de tocht aangenaam en Nederland zo mooi als het kan zijn. Esther zwaaide terug en lachte naar iedereen die haar aandacht trok tot ze het werkelijk automatisch deed en zo ging het door tot ze de snelweg afdraaide en de dijkweg vond. Ze genoot van het landschap en reed bijna het gebouw voorbij dat beneden tussen het groen verscholen lag. Daar was het, The Sawmill. Ze parkeerde haar autootje in een hoekje en liep de hoofdingang in. Een groepje schoonmakers was bezig in de hal en toiletruimtes en ze liep door een grote zaal in. De vertrouwde geur van verschaald bier was niet te missen en ze zag houten tafels en stoelen, een bühne en een catwalk die ver de zaal in liep en waar palen uitstaken die tot aan het plafond liepen.

Precies als op de foto, dacht Esther en liep heupwiegend door. Haar blouse met ruitmotief sloot zo strak om haar lijf dat niemand haar vormen kon missen en dat gebeurde ook niet. Aan een tafeltje bij de bar in de hoek naast de bühne zat een grote vrouw met een lange blonde vlecht aan de koffie en die keek gelijk op toen Esther binnenliep. De vrouw, bij iedereen bekend onder de bijnaam Vlechtje, vergat haar koffie en bleef kijken terwijl Esther op haar afliep. De bijna stampende pas, het ritme van haar heupen, dat figuurtje, zo slank als een fotomodel en dan die grote borsten erbij. Echt? Dat was het eerste wat ze zich afvroeg terwijl de jonge vrouw op haar afliep en op een meter van de tafel stopte. Vlechtje lachte naar de jonge vrouw maar nam niet eens de moeite zich voor te stellen. Eigenlijk was ze een beetje van haar stuk door de verschijning van deze bloedmooie meid dat ze die normale beleefdheid vergat.

‘Zijn die echt?’

Ze liet haar ogen over het decolleté van Esther gaan en maakte toen weer oogcontact. Zonder een woord te zeggen knoopte de jonge vrouw haar blouse open en trok die uit waarna ze hem over een stoelleuning hing. Zonder verder enige schroom te tonen haakte ze haar beha los en legde die op haar blouse waarna ze pal voor Vlechtje ging staan. Die speurde naar littekens en toen ze die niet zag wilde ze al voelen maar bedacht zich terwijl haar handen al bijna de borsten raakten.

‘Mag ik?’

‘Ga je gang’, sprak Esther zo vrolijk mogelijk en de woorden kwamen warempel luchtig genoeg uit haar mond om Vlechtje te overtuigen. Die omvatte de twee borsten en voelde rustig, professioneel maar merkte toch dat de twee kleine tepels zich verhardden onder haar handen. Op dat moment kwam er een tweede vrouw de deur achter de bar door en keek naar Vlechtje en Esther. Ze keek over het leesbrilletje op haar neus heen en stelde dezelfde vraag: ‘Zijn die echt?’

Vlechtje keek haar aan en haalde haar handen van Esthers borsten. ‘Volgens mij wel, René.’

De jonge vrouw voelde zich toch wat zenuwachtig, opgelaten en draaide zich naar de oudere vrouw met de blonde krullen die nu voor haar stond. Met haar schouders naar achteren keek ze haar verwachtingsvol aan. ‘Ook even voelen?’ René legde het schrijfblok dat ze vasthield weg en omvatte zacht de twee grote borsten. Haar ogen bleven echter naar Esthers gezicht kijken, ook toen ze door de knieën zakte en een tepel kuste. Vlechtje zag het onaangedaan en licht geamuseerd aan.

Binnen een oogwenk kwam René weer overeind en lachte breed. ‘Zo echt als borsten maar zijn kunnen.’ René pakte een stoel en schoof aan. ‘Kom erbij zitten.’ Snel pakte Esther een stoel en ging zitten waarna twee paar ogen haar aankeken.

‘Misschien wil je jezelf eerst weer aankleden?’

Vlechtje probeerde zo professioneel mogelijk te klinken maar kon niet voorkomen dat ze in de lach schoot waarop René volgde. Esther stond op en kleedde zich aan.

‘Wie ben jij eigenlijk?’

‘Ik ben Esther’ Ze nam niet de moeite om zich om te keren terwijl ze haar borsten in het behaatje schikte. ‘Ik kom uit Kompelveen en ik wil hier optreden. Het is toch vandaag auditie? Dat stond op de website.’

Vlechtje en René keken elkaar aan. ‘Staat dat er nog steeds?’ vroeg René aan Vlechtje die zacht begon te blozen.

‘Eh, ja. Ik moet dat nog weghalen.’ Ze draaide naar Esther. ‘Je moet weten. Er is nog nooit iemand gekomen op de maandelijkse open auditie.’

‘We waren het een beetje vergeten. Sorry daarvoor’, voegde René eraan toe.

Het pruillipje van Esther was volgens alle regelen der kunst. ‘Er is dus geen auditie nu?’

‘Eh nee. Er is g…’ René liet Vlechtje niet uitpraten maar zette eenvoudig haar hand voor de mond van haar partner en keek Esther aan met de vriendelijkste lach die ze beschikbaar had. ‘Geef ons even een minuutje Esther. Even een kleine discussie met mijn zakenpartner.’ Esther pakte haar blouse en terwijl ze die aantrok liep ze de zaal door.

‘We hebben niemand nodig’, begon Vlechtje maar René brak haar af.

‘Heb jij ooit zo’n mooie vrouw hierbinnen gezien?’

‘Ze is zo groen als gras!’

‘Zag je hoe koel ze bleef toen ik haar tepel kuste?’

‘Ja’, gaf Vlechtje toe. ‘Ze bleef er koud onder.’

‘Die tepel niet hoor. Maar ze herstelde onmiddellijk. Ik zeg je. Ze heeft het in zich.’

‘Maar we hebben nog steeds niemand nodig.’

‘Voeg haar toe en vertel de meiden dat de minste er uit gaat’, sprak René rustig met gedempte stem.

‘Da’s hard! Dat hebben we nog nooit gedaan,’ siste Vlechtje bijna.

‘Heb je de cijfers gezien? Het gaat niet echt geweldig hier.’

‘We hebben telkens een volle bak!’

‘Ze geven te weinig uit. Het is niet meer zo uitzinnig als vroeger.’

‘Ik kan weer gaan aanmoedigen?’

‘Dat zou al helpen maar ik zeg je. We hebben een klapper nodig en zij is het’, sprak René en keek richting Esther die wat onwennig aan de andere kant van de zaal stond en richting de dames keek. Er was een kort oogcontact en beiden voelden zich verplicht kort te zwaaien. Ook Vlechtje keek richting Esther en zwaaide even terwijl ze haar liefste lach opzette. ‘Oké dan, maar dan pakken we het ook groots aan.’

René zuchtte opgelucht.

‘En ik wil haar zien dansen. Nu!’

‘Esther, lieverd. Kom eens deze kant op. We moeten even met je praten…’

2. Give it to me

De zaal was zo donker als de zaal op een zomerse namiddag kon worden en de felle lampen hadden moeite om sfeer op de catwalk te creëren. De muziek stond echter hard en moeiteloos danste Esther tussen de palen door, de stampende pas had ze zich al eigen gemaakt en ook vergat ze niet het publiek doordringend aan te kijken terwijl ze stukje bij beetje de podiumkleding van haar lijf trok. René had haar telefoon erbij gepakt en maakte nu en dan foto’s en het zag er goed uit. Helaas stond ze al naakt voor het nummer halverwege was en wist ze niet meer te doen dan tussen de palen te zwieren.

Terwijl ze haar hand opstak riep Vlechtje een stopteken richting de bar en de man erachter schakelde alles uit. De stilte was oorverdovend terwijl Vlechtje richting Esther keek.

‘Je hebt het nooit eerder gedaan, hè?’

‘Nee, nog nooit’, gaf Esther een beetje schoorvoetend toe. ‘Maar ik weet dat ik het kan.’

Vlechtje maakte een wegwuivend gebaar. ‘Maak je geen zorgen. Je zal optreden. Maar je moet wel een act hebben die overtuigt en bij je past.’

‘Eh?’ De naakte vrouw op de bühne besefte dat ze weinig intelligent klonk maar wist even niet waar haar nieuwe baas op doelde.

‘Hoe ver durf je te gaan?’

‘Ver.’

‘Met overtuiging? Alsof dat het liefste is wat je doet op de hele wereld?’

‘Ik zou me de act eigen moeten maken maar voor naaktheid ben ik niet bang.’ Daar waren Vlechtje en René ook van overtuigt. Esther was gewoon naakt overeind blijven staan en deed geen poging zich te bedekken. Ook tijdens de te vroeg gestopte act had ze voorovergebogen en wijdbeens gestaan, haar nieuwe bazen meer inkijk verschaffend dan noodzakelijk.

‘We doen het nog een keer en zorg dat je met het nummer gelijk klaar bent. Bij elk refrein een kledingstuk en bij de coupletten maak je contact met je publiek. Je kan een paal naar voren per maat en bij elke paal een rondje draaien. Als je vooraan bent ga je weer terug. Zo ga je zes maal heen en weer of gebruik een couplet om de paal in te gaan maar dat kan je beter eerst oefenen. Heb je dat?’

‘Eh, ik hoop het.’

Esther klonk niet zo zeker meer en het viel haar veel zwaarder dan verwacht. Als ze in de biertent op de tafels danste en haar shirtje optrok was iedereen altijd enthousiast maar dit was andere koek. Ze pakte de kleding op die over de catwalk verspreid lag en trok alles weer aan. Ze prentte zich de stappen en de haltes in en het ging al veel beter. Met alleen een stringetje nog aan besloot ze overmoedig de paal in te klimmen dat ook lukte maar de weg omlaag was minder elegant en ze gleed met haar hoofd omlaag op de grond. Het zag er wat slapstickachtig uit niet alleen René en Vlechtje maar ook de man achter de bar en meer personeel dat meekeek moesten erom lachen. Snel improviserend besloot Esther erin door te gaan en veranderde haar motoriek. Houterig danste ze door en kreeg moeite met de kledingstukken maar de timing klopte en ditmaal stond ze bij de laatste maat stil op het einde van de catwalk met het stringetje in haar hand te zwaaien.

Vlechtje knikte goedkeurend en pakte haar tas.

‘Heb je een vibrator?’ vroeg ze terwijl ze in haar tas rommelde.

‘Ja, gekregen bij een abbo op de Viva.’

‘Zou je die hier durven gebruiken?’

‘Wow, echt?’

Vlechtje viste een vibrator uit haar tas op en gooide die in de richting van Esther die hem probleemloos opving. ‘Je hoeft het niet te gek te maken. De batterijen mogen er uit maar in dezelfde klunzige stijl denk ik dat het een lekker maffe act word.’

‘Werkelijk?’

‘Ja. Morgen gaan we trainen. Zorg dat je hier om negen uur bent. Dan hebben we ook een contract klaar. ID meenemen. Nog vragen?’

‘Weten jullie een plekje waar ik goedkoop kan overnachten?’

‘We hebben een bijgebouw met kamers voor dertig euro per nacht. Zelf schoonhouden en de keuken delen. Eten zorgen wij voor.’

‘Graag.’

‘Mooi, dat is geregeld dan. Joe, de man achter de bar, zal je de plek wijzen.

Terwijl Esther opnieuw de kleding bij elkaar plukte keek René over haar leesbrilletje Vlechtje aan.’ Sinds wanneer loop jij met een vib in je tas rond?’

‘Sinds traangas verboden is’, merkte Vlechtje droog op terwijl ze opstond. Het duurde zeker drie tellen voor René in het lachen uitbarstte terwijl haar vriendin vrolijk heupwiegend wegliep.

3. Training day

Witte sokjes, lakschoentjes, een gestreken korte broek, blouse met lange mouwen, een jasje, een hoedje. De outfit was niet helemaal wat Esther van tevoren bedacht had maar ze geloofde wel in het toneelstukje dat ze ging opvoeren. En zo zat ze te wachten in de coulissen tot het haar beurt was. Het was druk. Zeker een achttal vrouwen zat op de stoelen voor de spiegels te kletsen en met hun telefoons druk te zijn terwijl ze allemaal Esther negeerden. Uit de zaal klonk telkens andere muziek en bij elke oproep stonden er vrouwen op en liepen weg. Esther bleef gewoon zitten en wachtte af tot Vlechtje haar kwam halen.

Ze had de avond ervoor in de verblijven kennis gemaakt met de twee Bulgaarse vrouwen en de Ghanese man die eenvoudig naar de naam Ernst luisterde. De vrouwen dronken wodka en rookten zich suf terwijl de Ernst met een vruchtensapje erbij achter zijn laptop zat te chatten op een site in een taal waar Esther niets van begreep. Hij was de vriendelijkheid zelf en legde uit dat hij met zijn broers kletste die niet wilden geloven dat hij een auto en een huis verdiend had door elke avond een paar vrouwen op te geilen. Hij was gespierd en atletisch, zijn kaalgeschoren schedel glansde in het licht en zijn lach was betoverend door de parelwitte tanden van zijn perfecte gebit.

Ze had kort gebeld met Linda en haar vorderingen doorgegeven. Er was discussie geweest over hoe ver je kon gaan en toen Esther de vibrator opnoemde werd Linda even stil. Ze had nog eens gevraagd of ze zeker wist wat ze ging doen maar Esther had vastbesloten geklonken. Als je het deed kon je het net zo goed doen en daarmee was het besloten.

‘Esther!’

Afwezig keek Esther op.

‘Jouw beurt.’

‘Zenuwachtig wachtte ze in de coulissen tot de muziek begon te spelen. Ze merkte dat ze het pianogeplingel in Charlie-Chaplinstijl begon te herkennen en op het juiste moment stapte ze de bühne op. De jonge vrouw zag Vlechtje aan het uiteinde zitten, twee mensen bij de knoppen achter de bar en enkele tafeltjes waren bezet door mannen een vrouw. De laatste had een imposante camera voor haar op tafel liggen en keek rustig toe hoe Esther zo houterig mogelijk naar voren stampte terwijl ze de knopen van het jasje losmaakte met overdreven houterige gebaren.

‘Stop!’ Het geluid stopte onmiddellijk en Esther schok. ‘Waarom is je jasje nog niet uit?’

‘Te veel knopen!’

‘Laat er dan een paar open’, antwoordde Vlechtje. 'Denk achterstevoren, het gaat er om waar je uitkomt! Opnieuw!’

De muziek stampte weer en Esther lukte het warempel om aan het einde van de catwalk haar jasje te laten vallen. De houterige motoriek maakte het niet eenvoudiger en de tweede maal ging het mis bij de blouse. Onvermoeibaar werd de muziek telkens opnieuw opgezet maar Esther maakte wel indruk en steeds meer collega’s kwamen kijken hoe die nieuwe haar act onder de knie kreeg. Kledingstukken worden opgevangen en aangereikt en toen ze eenmaal doorhad dat dit de normale leercurve was ontspande ze en ging ze op de details letten.

Ook de fotografe kwam overeind en zette zich bij Vlechtje aan tafel, met haar camera de blik van de dansende vrouw vangend. Ze hadden besloten dat de vibrator op de catwalk klaar zou liggen en toen ze na de tiende poging eenmaal naakt was pakte ze hem inderdaad op. Vlechtje en ook René vanachter de bar keken aandachtig hoe Esther dit stukje improvisatie voor elkaar zou brengen. Als een volleerd mimespeler toonde ze verbazing, speelde er mee over haar lichaam en liet het publiek aanwijzingen geven waarna ze schijnbaar zonder schroom zichzelf met het ding verwende. De muziek werkte naar en climax toe en bij de eerste poging kwam de timing al perfect uit. Leunend tegen een paal liet ze zich in elkaar zakken terwijl het licht doofde.

René was de eerste die klapte maar veel voorsprong had ze niet. Esther kwam trillend op haar benen overeind, niet dat ze echt was klaargekomen maar ze had ruim een uur achter elkaar gedanst en dat was toch wat zwaar voor haar geweest. Ze glunderde en pakte de kleren op die overal lagen waarna ze wegliep. Ze was doodmoe maar de opwinding raasde evengoed nog door haar lichaam. Suiker had ze nodig! Ze trok een vers flesje cola uit de koelkast en dronk die in een keer leeg, onvermijdelijk gevolgd door de luidste boer die ooit in die kleedkamer te horen was geweest. Terwijl ze meer complimenten in ontvangst nam pakte ze haar telefoon en appte kort naar Linda. De bevestiging kwam snel en Esther’s humeur kon niet meer kapot. Dit moest lukken! Ze douchte en vergat de vib niet mee te wassen. De kleren gingen naar Ronnie, de zoon van René die meer knopen verving door velcron en daarna was ze vrij voor de dag. Moe ging ze naar haar kamer en op bed liggen maar de opwinding was te groot. Het was tijd voor de volgende slag.

De foto’s kwamen op de website van The Sawmill. Als eerste maakte Linda een link via sociale netwerken. Het ging rond, die mooie meid uit de kerkstraat, ze had het voor elkaar! Afspraken werden gemaakt, auto’s gedeeld en afgevuld. Linda had het er druk mee, al die mensen aanspreken, afspraken maken, vertellen van de wedstrijd die ze bedacht had.

4. Some serious shit

Het was donderdagavond en de zaal was halfvol. Een stel vrijgezellenfeestjes, een paar sportteams en een paar bedrijfsfeestjes. Voldoende maar niet overdreven, dacht René en ging zelf ook aan een tafeltje zitten. In shorts en topje kwam Esther bij haar aan tafel zitten en samen keken ze hoe de twee Bulgaarse vrouwen om Ernst heen fladderden, de palen maximaal gebruikend. De kledingstukken vlogen in de rondte, van het lijf getrokken in alle mogelijke situaties tot het drietal naakt was. Ernst liet zijn erectie door de twee dames betasten, kussen en strelen maar verder ging het niet, hij sprong de catwalk af en zocht de groepjes vrouwen op die bij elkaar zaten terwijl de dames de heren opzochten. Camera’s vanaf het plafond volgden het drietal en projecteerden beelden op het scherm. Er werd gestreeld, gekust en veel gevoeld wat een zeer uitbundige sfeer creëerde en Esther keek belangstellend toe terwijl ze zag hoe de bandjes om de benen van de drie met steeds meer bankbiljetten werden gevuld.

‘Die gaan er met een hoop geld vandoor’, merkte Esther luchtigjes op.

‘Klopt’, antwoordde René. ‘Maar vergeet niet dat ze verder geen salaris krijgen. Hier moeten ze het er mee doen.’

‘Ha, dat zou ik ook wel aandurven’, sprak Esther luchtig.

René keek haar aan met een moederlijke blik. ‘Ik weet niet of ik je nu moet uitlachen of beschermen. Jij weet niet wat je zegt.’

‘Wat kan er gebeuren? Ze had gestudeerd op haar domme blik en het had succes. Ze raakte de juiste snaar.

‘Weet je wat ik doe? Voor elke euro die jij maakt leg ik er een naast. Maar daar moet je dan wel de hele maand voor werken Dan merk je wel of het voldoende is om van te leven.’

Esther keek in het niets en begon schijnbaar met haar vingers in de lucht berekeningen te maken waarna ze met extra grote ogen en haar vrolijkste blik 'oké' zei tegen het voorstel. René mopperde nog wat over ondankbaar personeel maar ging naar achteren en was tien minuten later terug met een nieuw contract dat Esther doorlas waarna beiden in tweevoud tekenden. Domme meid, laat dit een lesje voor je zijn, dacht René terwijl ze één exemplaar weer mee naar achteren nam en op haar kantoor opborg. Esther wendde haar aandacht weer naar Ernst die een paar dronken meiden zo gek had gekregen zijn lange lid meer dan luchtig te kussen. Hij was echter professioneel genoeg om het niet te lang te laten duren en toen het drietal al het geld verzameld had sprongen ze terug op de catwalk en bouwden er een eind aan met een goede maar neppe masturbatiescène. Het kabaal was oorverdovend, zeker toen Vlechtje vooraan haar klapperpistool tevoorschijn trok en in de lucht leegschoot.

Ernst en zijn meiden werden vervangen door een klassieke strip-act en nu was Esther naast Vlechtje gaan zitten, ook met een grote pul bier in de hand. Het was Janine die optrad en spotte met de zwaartekracht door elke paal te gebruiken en ondertussen haar kleding tot nul te reduceren. Vlechtje was gaan staan en was de eerste die een bankbiljet achter de kousenband stak. Al snel volgden er meer mensen en Esther probeerde de tel bij te houden. Het liep op maar bij het einde van het nummer was ze de driehonderd euro niet gepasseerd en Esther keek zorgelijk naar René die haar een staalharde blik schonk. Vlechtje begon uit te leggen dat het klassieke strippen niet meer de omzet bracht die nodig was en dat ze zodoende met Ernst en zijn vrouwen waren begonnen en ze hoopten dat de meer uitgesponnen en meer pikante acts het verschil gingen maken. Esther knikte slechts begrijpend en verliet de zaal. Eenmaal op haar kamer las ze het nieuwe contract nog eens goed door, fotografeerde het en stuurde het door naar Linda. De reactie was instant.

Ze gaan niet weten wat ze meemaken!

5. Party time

Nog drie dagen had Esther haar act overdag geoefend en ze had het aangedurfd ook de paal in te klimmen en ondersteboven te landen. Dit zou het worden, zo zou het gaan. De jongens van het licht hadden hun plan en wisten wat te verwachten. De muziek was klaar en Esther had er alle vertrouwen in. In de kleedkamer was ze bezig haar outfit perfect te krijgen en haar vlechtjes snaarstrak en haaks uit haar hoofd te laten steken. Ze had al begrepen dat het een goede zaterdagavond zou worden maar ze merkte aan de opgewonden woorden van de acts die terug de kleedkamer in kwamen dat het echt vol zat. Handen vol bankbiljetten werden opgestapeld, geteld en weggestopt en Esther keek er begerig naar. Ze zou haar act tot het laatste moment volhouden.

Het liep al tegen middernacht toen Esther haar naam hoorde roepen. Ze stond op en liep de coulissen in. De muziek begon te spelen, drie, twee, een, showtime! Terwijl ze de ingestudeerde handelingen begon uit te voeren begonnen haar ogen aan het licht te wennen. De zaal zat werkelijk stampvol en het gefluit bij elke handeling of blik van haar was niet van de lucht. Daar herkende ze de jongens van de jeugdsoos, daar zat Linda met haar elftal. Vele honderden ogen volgden haar terwijl ze haar jasje op de grond liet vallen. Ze lachten allemaal toen ze met een paal ruzie kreeg. Het gefluit toen haar bloes schijnbaar aan een andere pal bleef hangen, de broek die zo maar op de grond zakte. De eerste bankbiljetten werden op de catwalk gegooid en het maakte haar nog doller. Toen haar beha niet soepel opende trok ze het ding gewoon aan stukken en eenmaal in de lange paal ging ze hoger dan eerder. Ondersteboven en met haar armen gespreid liet ze zich weer dalen en remde prefect af op het allerlaatste moment tot schik van de zaal. Ook het stringetje ging uit en daarna veranderde met de muziek de sfeer. Als een teer naakt poppetje stapte ze over de catwalk naar voren en raapte soepel de vibrator op die in een verzonken vakje reeds klaarlag. De zaal werd stil en Esther begon de zaal te bespelen in gebaren en oogcontact. Ze zag meer bekenden, het lokale bandje, de muziekvereniging, heel veel Drents accent hoorde ze en ze wist dat het ging lukken toen de bankbiljetten begonnen te vallen. Anders dan normaal waren het geen vijfeurobiljetten maar vijftigeurobiljetten. Aangemoedigd door Linda kwamen alle streekgenoten naar voren en moedigden Esther aan. Een vrouw uit het elftal van Linda stond aan het uiteinde met haar telefoon en filmde alles. Uiteindelijk begon ze keurig op het juiste moment met de vibrator te spelen en liet het ding soepel zijn werk doen. Vlechtje zag het lachend aan hoe de hordes uitgelaten provincialen hun geld op de catwalk gooiden. Een leuk begin voor die nieuwe.

Esther was niet meer te houden en door de sfeer en het moment letterlijk geil van geluk. Ze speelde niet meer, dronken van geluk door de aanmoedigingen en het geld masturbeerde ze zich ter plekke naar een heftig hoogtepunt. Iets te vroeg kwam ze maar de jongens van het licht vingen het soepel op en terwijl ze schokkend tegen de paal wegzakte liet ze de muziek tot de climax komen waarna het stil werd, doodstil voor een paar seconden waarna een applaus losbrak. Spots gingen aan en zoals afgesproken had Esther de vibrator al verwijderd en op haar kleren gelegd. Nu mocht ze het geld gaan tellen en ze werd bijna gek. Vijfhonderd, duizend en meer per vierkante meter pakte ze op en nu keek ook René mee die pas bij het betere licht zag wat het publiek op de catwalk had gegooid. De stapel was te dik voor haar handen en uiteindelijk maakte ze een knapzak van de blouse en gooide daar alles in. Na nog meer buigingen en gejuich kon ze eindelijk naar achteren waar René al klaarstond en de blouse met inhoud opeiste.

Esther keek René strak aan. ‘We tellen hier, samen, waar iedereen bij is en je mag elk biljet hier controleren. Fair is fair!’ René kon niet anders dan instemmen en zo zaten ze bijna een uur lang stapeltjes te maken van biljetten die allemaal door het controleapparaat gingen. Stapeltjes van duizend werden een stapel van tienduizend en zo nog een en nog een. Pas vlak voor de vijfde stapel compleet kwam was de blouse leeg. Een twintigtal grote ogen keken met ontzag naar de stapels.

‘Ruim negenenveertig duizend euro!’

‘Ik ga een maand voor jou werken voor negenenveertig duizend euro. Dat staat nu vast.’

René was er stil van. Ze had nooit meer dan zevenduizend per maand betaald voor een top-act en nu het zevenvoudige. Ze zag de winst van eerdere avonturen verdwijnen maar dat zat haar nog het minste tegen. Was ze echt door dit blondje met haar domme lachje in het bootje genomen? De schande van dat toegeven was haar erger dan het geld en ze besloot haar lot te ondergaan.

‘Negenenveertig duizend zal het zijn Esther en ik hoop dat je dat elke avond waard zal zijn.’

‘Ik zal mijn best doen, dat beloof ik.’

6. I gotta move

Twee optredens op een avond, zes dagen in de week. Het werd vijfenvijftig maal strippen, vijfenvijftig maal die val langs de paal, vijfenvijftig maal masturberen voor publiek. Esther kon niet meer. Ze was een hype geweest. De zaal was op sommige dagen overvol en beelden en filmpjes van haar raasden over het internet. Ze kwam zelfs even ter sprake bij DWDD. Maar aan alles komt een eind. Na twee weken werd het rustiger en aan het eind van de maand was de wereld haar vergeten.

In de kroeg van Kompelveen werd het filmpje keer op keer opnieuw bekeken en uiteindelijk werd de winnaar bekend gemaakt. Iedereen was het er over eens dat Benno veertien keer geld op de catwalk had gegooid en dat was dus zevenhonderd euro geweest. Moeiteloos had Linda het bedrag verdubbeld en telde de achtentwintig briefjes uit op de tafel. Benno was de buurjongen van Esther en altijd al een beetje verliefd geweest op dat leuke kleine blondje. Hij wist ook wel dat het niets zou worden en kon daar mee leven. Deze wedstrijd winnen was zijn manier om dat duidelijk te maken. Van het geld hield hij weinig over. De biertap ging open in de stampvolle kroeg een het zou een gedenkwaardige avond worden.

Vier maal was Esther naar de bank geweest om geld te storten, De tips mocht ze tenslotte nog steeds houden al waren het bij lange na niet meer de bedragen van de eerste keer. Ze was moe, doodmoe maar ze begreep wel dat dit de wraak van René was. Uiteindelijk pakte Esther haar tas in en liep naar buiten waar de oude Scarlett nog steeds roestig in een hoekje stond. Er werd plichtmatig handen geschud, gekust en gezwaaid en weg was ze. Eenmaal bovenop de dijk stopte de Scarlett en bleek er een vrouw van de andere kant van de dijk omhoog te lopen en in te stappen. Het was een grote vrouw, een erg grote vrouw en Vlechtje was de eerste die haar herkende. René herkende haar een tel later en ze keken elkaar aan.

‘We zijn dom geweest, hè?’

‘Onderschat nooit een provinciaaltje’, begon René.

Onderschat nooit een blondje, voegde Vlechtje eraan toe.

‘Wat zullen die thuis een verhaal te vertellen hebben.’

Vlechtje pakte de hand van René en samen liepen ze naar binnen.

7. Home is where my (sweat)heart is

Kusje voor kusje verkende Esther het grote lichaam van haar vriendin. Linda lag op haar rug en keek naar het plafond. Haar armen gespreid zodat haar handen aan beide kanten buiten het bed staken. Haar benen gespreid zodat haar liefste lief er geknield tussen kon zitten. Wat was ze mooi, wat was ze zacht. De kusjes raakte aan haar liezen maar raakten haar schaamlipjes niet. Het maakte niet uit. Rillingen joegen door het grote lijf, spanden machtige spieren en ontlokten een eerste kreuntje. Hoe vaak had ze al niet gedroomd van dit moment? Hoe vaak was Esther, die mooie kleine Esther al niet het onderwerp van haar fantasie geweest terwijl ze in haar bed lag te vingeren? En nu, nu was het werkelijkheid. Een werkelijkheid die nog mooier was dan ze ooit had kunnen bedenken. Het lichte en frisse parfum en de lach bij elk oogcontact, de grapjes, het plezier samen. Esther had het vermogen om alles leuker te maken en Linda genoot ervan.

Thuis onder de douche had Linda zich nog zorgvuldig geschoren. Het had weer lust opgewekt maar ze had zich ingehouden, hopende op wat misschien zou komen. En nu bewogen haar grote borsten onder haar ademhaling. De harde tepels leken wel een soort hallucinerende dans uit te voeren, geregisseerd door de kusjes van Esther. Twee kleine handen vonden de grote borsten en masseerden ze, voelend, plagend, liefdevol en zacht. Dan dat eerste kusje. Op haar heuveltje, net boven haar knopje. Linda kon niet stil blijven en een diepe zucht ontsnapte haar. De zachte lach van Esther kwam gelijk als antwoord. Daarna het volgende kusje, zacht maar onmiskenbaar recht op haar knopje. De gedachte alleen al deed haar bijna komen en een stevige kreun ontsnapte aan haar. Haar handen had Esther nauwelijks nodig om de benen te spreiden. Linda opende zich voor haar lieve, kleine vriendin. Esthers tong likte vol over de lipjes, een glanzend spoor achterlatend en nieuwe kreuntjes ontlokkend. Wat rook ze lekker en wat was dit leuk om te doen! Een volgend likje gaf ze meer druk en de lipjes openden waardoor ze eenmaal bovenin het kleine knopje opmerkte. Twee handen pakten haar hoofd vast en een ondefinieerbare kreet klonk in de kamer. Ze beschouwde dit als een aanmoediging en daarop verdubbelde ze haar tempo.

Het orgasme kwam, veel sneller dan ooit, heftiger dan ooit. Twee machtige armen sloten Esthers hoofd op in het kruis van haar vriendin. Een oerkreet klonk door de kamer terwijl de benen haar lichaam in een bankschroef namen en bijna compleet optilden. Het duurde één, hooguit twee seconden en toen verslapte Linda waarop ze geschrokken losliet, bang haar lief pijn te hebben gedaan. Esther kon gelukkig wel wat hebben. De laatste kroop op haar vriendin en ze kusten elkaar waarna ze naast het bed greep en in haar tas rommelde. Uiteindelijk toonde ze met een triomfantelijke kreet de vibrator die ze tijdens de optredens had gebuikt. Hij was maar klein, niet meer dan een centimeter of vijftien maar het was genoeg. Met een schalks lachje drukte ze het ding Linda in de hand.

‘Hoe werkt dat ding?’

‘De schakelaar zit aan de achterkant. Die draairing.’

Linda draaide aan de ring en ze voelde hoe het machientje tot leven kwam. ‘En nu?’

‘Probeer maar eens bij jezelf. Dan snap je wat het doet.’ Esther kroop van haar vriendin af en ging lekker op haar zij tegen de grote vrouw aanliggen, haar hoofd op een arm. Linda drukte de vib tegen haar schaamlippen en met weinig moeite schoof ze het ding naar binnen. Het trillen was wel leuk maar niet sensationeel.

‘Dit is het?’

‘Je moet hem tegen je klit zetten suffie!’

Gehoorzaam veranderde Linda van richting en schokte toen de trillende kop haar knopje raakte. Haar hoofd werd rood en ze trok hem snel weer terug. Esther lachte. ‘Doe maar, ik ben eraan gewend.’ Esther tilde haar bovenste been ver op en maakte zo ruimte. Ook Linda ging op haar zij liggen en terwijl ze haar liefje aankeek schoof ze onwennig de kleine vib tussen de lipjes van haar liefje. Met gesloten ogen genoot Esther van de liefdevolle handelingen van haar grote vriendin. Dit was wat ze een maand lang voor ogen had gehouden. Het krachtige lichaam dat haar zo teder verwende. Hier voelde ze zich helemaal veilig en zachtjes begon ze in het ritme van de bewegingen te kreunen, intens genietend. Linda liet de trillende kop keer op keer tegen het knopje komen waarna ze hem diep naar binnen schoof. Het effect was daar. De kreunen werden luider, veranderden in een soort jammerende kreetjes en daarna in fellere kreten tot Esther haar lief met felle kreten aanspoorde.

‘Harder nu, snel! Op mijn klit, ja zo! Vol er op!’

Haar huid begon te glanzen en ze lag geen seconde meer stil. Als een opgewonden springveer schokte ze met haar lijf maar Linda was sterk genoeg om haar op bed te houden.

‘Doe het! Hard! Ik ben je geile slet!’

De grote vrouw schok van de taal die haar kleine vriendin uitsloeg maar in de hitte van het moment stapte ze er snel overheen. Het was ook wel geil, bedacht ze. ‘Dus je wilt harder, geil teefje? Zonder een antwoord af te wachten ramde ze de kleine vib sneller en sneller in en uit. Esther schonk haar een verwilderde maar naar meer vragende blik terug.

‘Ja, ik wil het!’ Dat waren de laatste woorden. Ze stopte met bewegen, al haar spieren snaarstrak gespannen, haar rug vrij van het bed en haar gezicht in een bijna enge grimas. Linda schok er een beetje van maar het duurde niet lang voor Esther verslapte en zich terug op bed liet vallen. Linda trok de vib weg en zette hem uit. Ze wist niet goed wat te zeggen, toch wat ontdaan over het heftige gedrag van de in haar ogen zo tere kleine vrouw. Die was echter al weer bijgekomen en kroop bovenop haar vriendin, een been langs elke zijde. ‘Dat was geweldig! Dat mag je elke dag met me doen!’ Nog voor Linda weerwoord kon geven werden haar woorden gesmoord met een kus. Ze zou hier wel aan kunnen wennen, dacht Linda. Ze zou er zelfs heel goed aan kunnen wennen.

Deel 7

De verbouwde boerderij onderaan de dijk is eenvoudig te vinden en ik stuur mijn motor zorgvuldig het mulle grind op om hem in een veilig hoekje te parkeren. Muziek klinkt gedempt door de deuren en eenmaal binnen kijk ik rond. Dus dit is nu The Sawmill? De grote stal is verbouwd met een bühne aan de korte kant en een catwalk die tot het midden van de ruimte leidt. Er dansen twee vrouwen op, compleet naakt en prachtig om te zien. Er staat een vrouw van pakweg vijftig met blonde krullen achter de bar, dat moet René zijn en die ander, Anneke, tegenwoordig beter bekend als Vlechtje, zit aan een tafeltje vooraan.

Haar lange blonde haar in een vlecht. Ze is lang, acht centimeter langer dan ik, om precies te zijn. Hoe ik dat weet? Ik ken haar al even. Van wie denk je dat haar kapsel gekopieerd is? Achterin de zaal vind ik een plekje aan een lange tafel die maar gedeeltelijk bezet is. Tonic met citroen bestel ik. Alcoholvrij en het ziet er niet zo zuinig uit. Anneke ziet er goed uit, gelukkiger dan toen ze met mij was. Ze zal begin veertig zijn en van dichtbij zal dat misschien zichtbaar zijn maar zo op een meter of tien zie ik alleen haar aanstekelijke enthousiasme.

‘Is deze plaats vrij?’

De man die vraagt is beschaafd genoeg. Midden dertig, net als ik, en goed in de kleren. Ik herken zijn Belstaff waxcoat, zijn vintage stalen Rolex en knik naar hem. Of hij aardig is of niet, weet ik nog niet. Hij heeft wel stijl. Terwijl hij gaat zitten kijk ik hem eens goed aan. Een grote trendy kuif maar gelukkig geen baard en ik zie ook geen tatoeages.

‘U komt ook voor de mooie vrouwen?’ Het woordje ook kan hem niet ontgaan zijn maar er is nog geen vermoeden van een vraag zichtbaar op zijn gezicht.

‘Ja, laten we maar voor de vrouwen gaan.’ Dan kijkt hij uitgebreid de zaal door die ongeveer halfvol zit. ‘Met mooie mannen is het niet best gesteld vanavond.’

‘Helemaal met u eens. Ik ben trouwens Petra, Petra de Vries.’

Zonder aarzeling pakt hij mijn hand en kust deze heel licht. ‘Godfried de Roode, zeg maar God.’ De twinkeling in zijn ogen is niet te missen terwijl ik me afvraag hoe je in hemelsnaam een naam als Godfried afkort. Ik kom er niet uit en besluit hem voorlopig maar Kuifje te noemen.

‘En op wat voor vrouwen val jij, Kuifje?’

Hij lacht kort en blijft de zaal rondkijken. ‘Aan dat tafeltje bij de catwalk zit een vrouw met een lange vlecht. Ze heeft wel wat van jou. Ik was ooit verliefd op haar maar dat bleek onmogelijk.’

‘Ja, dat heeft ze nogal eens’, antwoord ik droog.

Godfried kijkt mijn kant op, verbaasd over mijn antwoord. ‘Je kent Ilse?’

‘Ik ken haar ja maar dat is van even terug.’ Ik weet dat ze Ilse een tijdje als haar werknaam had gebruikt. ‘Ze is niet iemand die zich makkelijk bindt. Je had een zakelijke relatie met haar?’

Natuurlijk weet ik het antwoord al maar ik wil weleens meemaken hoe hij het gaat uitleggen. Ik zie Godfried even rood aanlopen maar zich toch snel hernemen.

‘Het bleek zakelijk te zijn.’

Een tien voor eerlijkheid geef ik hem.

‘Ze maakte dat los bij haar klanten toentertijd.’ Mijn antwoord doet wonderen.

‘U weet van haar, eh, werkzaamheden?’

‘Ja, het was haar keuze en ik kon die niet veranderen.’

Anneke heeft alleen maar oog voor haar werk. Met een klappertjespistool in de hand en bankbiljetten in de andere juicht ze voor elke danseres die voor haar neus stript en gooit geld op de bühne als aansporing voor anderen. Het werkt. Ze kijkt rond en schiet met het speelgoedpistool in de lucht. De sfeer raakt uitgelaten en dan trekt ze zich terug. Voor een moment zie ik haar vrolijke lach weer en ik weet weer waarom ik verliefd was.

‘Ze is nog steeds mooi, hè?’ Godfrieds stem klinkt of hij hetzelfde voelt als ik.

‘Ze is met die vrouw achter de bar, is me verteld.’

Ik wijs naar de vrouw met de blonde krullen die achter de bar druk is en op dat moment krijgt Anneke me door en loopt op ons tafeltje af. Haar gezicht is neutraal en ik weet niet of dat nu goed of slecht nieuws is.

‘Petra, je hebt me gevonden?’ Geen hand, geen omhelzing. Dan draait ze zich naar Godfried die haar verwachtingsvol aankijkt. ‘Jou ken ik ook. Hoe zijn jullie samen gekomen? Hebben jullie naar mij gezocht?’

‘Ik heb niet echt naar je gezocht Anneke’, antwoord ik naar waarheid. ‘En wat kuifje hier betreft, hem heb ik vijf minuten geleden pas ontmoet. Wat mij betreft, ik ben blij dat het goed met je gaat. Dat is het belangrijkste.’

Ik zie Anneke een beetje ontspannen. ‘Je weet waar ik woon en de deur heeft altijd voor je opengestaan maar je vond een beter plekje. Moest ik je tegenhouden?’

De woorden drukken een onderkoelde berusting uit die niet echt overeenkomt met mijn gevoel, maar ja, die onder woorden brengen is niet altijd mijn sterkste kant. Anneke zegt niets maar schudt haar hoofd waarna ze zich op kuifje richt.

‘Harry van het Apollohotel. Zo’n beetje mijn liefste klant.’

Ze schuift de stoel van Godfried naar achteren met Godfried en al en gaat bij hem op schoot zitten. Ze laat de arm om maar heen welgevallen en kust hem op de wang. ’En zeker mijn leukste klant.’

Waarom doe ik of ik nergens mee zit? Ik kook van jaloezie en wil haar het liefst ontvoeren, meeslepen naar mijn huisje en alles overdoen wat we eens deden. Haar kut opvreten tot ze de lakens aan stukken zou scheuren, ons samen klaar rijden op die grote dubbele dildo en nog veel meer zoals we dat vroeger deden, maar op een of andere manier is de spanning weg. De berusting dat mijn mooiste momenten in bed ooit met deze vrouw waren en dat het voorbij is. Tot overmaat van ramp komt ze bij mij op schoot zitten en ik krijg geen kus maar een blik die vooral spijt uitdrukt. Nog steeds smelt ik voor haar en weet niets te zeggen. Het hoeft ook niet meer. Die blik vertelt alles.

‘Kom, jullie krijgen vrij drinken vanavond. Wat wil je hebben?’ Ze kijkt wat zuinig naar mijn tonic. ‘Je bent zeker weer op de motor?’ Ik knik alleen maar. ‘Jij gaat nergens meer heen. Ik heb hier een gastenhuisje en daar kan je slapen. En verder vraag ik niets meer.’

Ze staat op en loopt weg richting bar waar ze even met René praat en daarna verdwijnt ze naar achteren. De plicht roept. Een paar tellen later komt René met een fles champagne in een koeler en een viertal glazen naar ons tafeltje.

‘Dus jij bent Petra!’ Ik had het ergste verwacht maar René grijpt mijn hand, buigt voorover en plant een paar kussen op mijn wangen. ‘Vlechtje heeft weleens over je verteld. Ik heb haar al een paar keer gezegd dat ze contact met je moest opnemen, maar ja, je kent haar.’ De kurk geeft een luide plop en verdwijnt richting de nok van het dak waarna ze snel twee glazen inschenkt. ‘Als deze leeg is kan je zo een nieuwe bestellen. Wij komen als het wat rustiger wordt, zo na drie uur.'

Met die woorden loopt ze weer weg en kijken Godfried en ik elkaar aan. Zachtjes tikken we glazen tegen elkaar en proosten.

‘Op onverwachte momenten’, zegt Godfried en ik kan dat alleen maar beamen.

‘Ik had verwacht dat ze in huilen zou uitbarsten, wegrennen of stampij zou maken, maar dit niet. Ze is wel heel veel veranderd in de afgelopen jaren.’ Godfried knikt alleen ter bevestiging. ‘Veel mannen schamen zich als ze zeggen dat ze gebruikmaken van de diensten van een callgirl. Jij schijnt er niet mee te zitten.’

‘En het lijkt of jij niet oordeelt.’ Er klinkt twijfeling in zijn stem.

‘Waarom zou ik oordelen, ik ken je niet?’ Ik zeg het met overtuiging en dat lijkt te helpen.

‘Zo iemand leek je mij al.’

‘Ik ben wel nieuwsgierig en omdat we hier toch even zitten…’ Op dat moment zwelt de muziek weer aan voor een nieuwe act.

De muziek neemt weer af en in een grotendeels verduisterde zaal valt het stil. Twee vrouwen huppelen naakt de catwalk op en laten zien dat ze elkaar leuk vinden. Het is een mime-acht maar het verschil is dat ze de palen inklimmen. Godfried kijkt even geboeid als ik. Het spel van de twee laat zich het best omschrijven als 'Cirque du Soleil gaat achttien plus'. Ze zijn redelijk jong, en mooi. Hun zwarte haren verraden een oosterse invloed en beiden hebben ook hun schaamhaar laten staan, al is het wel perfect bijgewerkt tot een mooi bosje. Ze klimmen boven elkaar, gaan gelijk op en dan weer lijken ze elkaar te omarmen met slechts een paal tussen zich in. De bewegingen zijn verder heerlijk suggestief en ik geniet van de act. Het lukt ze zelfs verticaal in negenenzestig te komen en hun kusjes lijken raak, al is niet te zeggen of ze elkaar daadwerkelijk likken. Het doet er niet toe, ik krijg het er warm van en daar gaat het om.

Kan ik het helpen dat ik terugdacht aan de mooiste vrijpartij die ik ooit met Anneke had? Midden twintig, onstuimig en een leven voor je. Ze was net bij me ingetrokken en we vreeën op alle mogelijke manieren en tijden, maar de mooiste was toch wel die keer dat ik onder de douche vandaan stapte en de handdoeken verdwenen bleken. Zonder een woord te zeggen hield ze de handdoek buiten de badkamer omhoog. Zoals ze daar stond in haar jeans en het strakke T-shirtje, haar arm hooggeheven en een blik in haar ogen die vertelde dat ik ervoor moest rennen. Dat verloor ik zoals ik altijd verloor. Als een springveer ging ze de kamer door, de trap op en ik er achteraan. De grote zolder met zijn open draagbalken was haar domein. Ze lag al op een balk toen ik binnenkwam en ze liet zich ondersteboven zakken tot haar hoofd op mijn hoofdhoogte was, de kus was als in Spiderman en voor mij net zo gedenkwaardig. Wat ze niet verwachte was dat ik haar shirtje pakte en over haar hoofd uittrok.

Was het de warmte van een mooie zomerdag? Het warme licht door de raampjes van de dakkapellen dat ik alles met een soort van roze bril terugzie? Twee tellen later hing ze aan haar armen, kon ik haar broek en string uittrekken en ze bleef hangen, mijn tong spelend op haar knopje kon dat niet veranderen. Ze legde haar benen op mijn schouders en zo kuste ik haar. We ploften op het logeerbed, kropen naar elkaar en streelden alleen maar. Vingers mochten overal komen en plaagden en stimuleerden tot de kreten door de muren heen hoorbaar zouden moeten zijn. Was het de beste seks? Ik zou het niet weten, elke laatste vrijpartij die net eindigt is voor mijn gevoel altijd de mooiste en de lekkerste ooit. Daar, op dat bed, volkomen onverwacht zo halverwege de avond hadden we de gelukkigste momenten in mijn ogen. Het zou nooit meer zo worden.

De twee vrouwen hingen nog steeds in de palen en beeldden hun creatieve liefdesspel uit dat op punt stond tot een hoogtepunt te komen. Dat kondigde de muziek al aan en zo geschiedde het ook. Ik zou onder ede durven verklaren dat ik twee vrouwen hangend aan stalen palen elkaar tot een orgasme gevingerd hadden, ware het niet dat het wel heel knap was dat op de maat en vooral in het tempo van de muziek te doen en perfect op het juiste moment te komen. Elke mimiek, de trillende spieren, de verstrakkende lichamen, de afwezige blik, mijn hersens roepen dat het nep is maar mijn hart slaat over van opwinding en twee ontwakende tepels vertellen mij dat de rest van mijn lijf ook een andere mening heeft. Dan landt het duo en buigt onder een stevig applaus. Dan bedenk ik mij wat Anneke daarnet deed en sta op en loop naar het podium waar ik een van de twee meiden een het eerste de beste bankbiljet toestop dat ik los in mijn broekzak heb. Ik zie haar lach als ze vlot het briefje uit mijn handen trek. Nog net kan ik het roodbruine puntje ontwaren. Heb ik nu net vijftig euro fooi weggegeven? Ik blijf lachen als ik terugloop naar de tafel. Geld moet rollen, denk ik maar.

Godfried is ook weer gaan zitten terwijl er een meer romantische plaat is opgezet en schenkt ons nog eens in, kijkt me aan en stelt de onvermijdelijke vraag: ‘Wat vond jij zo leuk aan Anneke?’

‘Haar grenzeloze onstuimigheid. Niet zeuren maar doen, die houding.’

Ik vertel hem kort hoe ik Anneke ontmoette in een club, hoe ze bij me introk en niet meer wegging en hoe het misging.

‘Ik had het niet snel door. Dacht dat ze een wisselende baan had en haar energie uit haarzelf kwam. Het bleek een klein flesje te zijn. Coke. We kregen woorden, we maakten het goed, we maakten meer ruzie en ik ontdekte hoe ze haar geld verdiende. Dat ze dat deed vond ik niet eens zo erg. Dat ze er om loog en haar geld door haar neus blies, daar kon ik niet mee overweg.’ De gedachten aan die tijd maken mij er niet leuker op. ‘Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en haar eruit gegooid. Ze vertrok lachend, zei dat ze het allemaal aankon. Het lijkt erop dat ze gelijk had.’

Ik drink mijn glas uit. ‘En wat is jouw verhaal?’

‘Ik ben een verwend joch, gemakzucht.’ Godfried brengt het luchtig.

‘Dat is wel een heel eerlijk maar ook kort antwoord. Wat is het lange verhaal?’

‘De eerste keer dat ik haar zag was op een klein besloten feestje van een kennis waar ik toen mee in zaken zat. We dansten de halve avond en belandden op een ligbank naast een zwembad waar we samen in slaap vielen, dronken van de whisky, geloof ik.’

‘Geen seks?’

‘Uh… Volgens mij niet. De tweede keer wel. Dat was weer op een feestje van diezelfde gozer waar ik toen veel mee omging. Vier van die meiden op een rij op de knieën en ons pijpen. Wie het eerst komt…’

‘Jakkes.’ Ik trek een vies gezicht.

‘Ja, het hoorde erbij maar ik ben dat wereldje uit. Ik bleef alleen met haar contact houden, zo eens in de paar weken een leuke avond in het Apollo.’

‘Je zit dus goed in de slappe was?’

‘Ik klaag niet.’

‘Vage handel? Import en export?’

‘Handel in gereedschappen en machines. En jij?’

‘Freelance schrijver.’

‘Bekend?’

‘Ha nee. Meestal staat mijn naam er niet eens bij.’

‘Waarom niet?’

Ik buig voorover en fluister in zijn oor: ‘Bekende namen verkopen beter.’

Godfried kijkt me aan. ‘Echt?’

‘Ja, wat dat betreft verschil ik niet zo veel van Anneke toentertijd. Hoe wil je dat ik heet?’

‘Niet erg?’

‘Het betaalt goed, ik heb tijd over en kan me met andere dingen bezighouden.’

We kletsen zo nog door en merken dat het rustiger wordt. Halverwege de tweede fles champagne komen de gevoelens boven. Het duizelt mij als ik merk dat de kloof tussen mijn gevoel en mijn ethiek steeds groter wordt. Ik mag dan wel weten dat ik niets te eisen heb, ik voel mij belazerd door Anneke en wil graag weg, maar dan blijft ze in mijn hoofd zitten rotten en etteren, zeker na haar optreden daarnet. Champagne moet je vrolijk maken maar bij mij komen de tranen en mijn gezelschap maakt het er niet beter op. Met rode ogen zitten we emotioneel tegen elkaar op te bieden over lege neukmomenten, maffe standjes en uitzinnige partners. Bij de derde fles komen warempel René en Anneke bij ons zitten en ben ik stil terwijl mijn hersenen vechten om door een mist van alcoholdampen de logica van Anneke’s betoog te volgen als ze van wal steekt.

‘Je had gelijk Petra. De emotionele spagaat die een callgirl moet maken is in feite topsport en ik was niet goed genoeg. Het ging mis toen op een feest een collega door het lint ging en van het balkon stapte. Herman Brood kreeg alle aandacht maar John haalde twee weken later de krant niet eens. Vlak daarvoor had hij in het trappenhuis tegenover mij verteld wat er gebeurd was. Hoe hij er niet toe kon komen om zijn vriend te vertellen waar hij van leefde en dat die vriend steeds achterdochtiger werd, hoe eenzaam en onbegrepen hij zich voelde en ik herkende dat. Ik wilde niet terug naar jou omdat jij mij nooit tegengehouden hebt en ik heb een kooi nodig om mij heen, dat weet ik nu.’

Ze kijkt liefdevol René aan die losjes een hand op Anneke’s schouder legt.

‘Ik had je tegen moeten houden?’ werp ik tegen. ‘Hoe had ik dat moeten doen? Die geest in dat flesje coke was een stuk machtiger dan ik.’

‘Opsluiten, handboeien aan de verwarming, weet ik veel! Jij bent altijd de slimste van ons twee geweest en had er wel wat gevonden als je echt wilde.’

Nu is het René die Anneke aankijkt en tussenbeide komt. ‘Dat is niet helemaal het verhaal zoals je het mij verteld hebt, lief. Je weet hoe ik daartegenaan kijk en je hebt zelf ook gezegd dat mensen verantwoordelijk zijn voor hun eigen daden.’

Ja, zo denk ik er nú over, maar toen niet.’

‘Da’s makkelijk zeg!’ René reageert nog sneller en verontwaardigder dan ik.

‘Da’s helemaal niet makkelijk.’ Anneke’s stem klinkt koud als ze zich tot mij richt. ‘Je was gewoon te druk met je eigen dingen om je te bekommeren om dat wat je echt lief zei te hebben.’

Alle gesprekken, de tranen van toen, het goedpraten, vergeven, alles lijkt terug te komen en ik ben het zat, kom overeind en haal uit om haar een klap te verkopen maar ik ben te langzaam, veel te langzaam. Ze blokkeert eenvoudig mijn arm en ook mijn volgende twee pogingen zijn hopeloos.

‘Rot toch op stomme muts! Het is over en uit. Zoek een ander en get a life!’

Met die woorden staat Anneke op en loopt weg terwijl bij mij de tranen het voor nu winnen van mijn boosheid. Ik zie René er achteraan lopen terwijl ik een arm om mij heen voel. ‘De troost van God', denk ik en door mijn tranen heen moet ik lachen. Waar ik een veel te fors stuk van mijn leven als mezelf als kerkelijk beschouwde en nooit de antwoorden vond die ik zocht, is deze arm om mij heen die niet beweegt, waar geen hand aan vastzit die voorzichtig op zoek gaat naar intiemere plekjes. Die arm is in staat mijn gemoed op te klaren. En dat er een vent aan vastzit en nog wel een van een schaamteloze hoerenloper maakt mij al helemaal niet meer uit. Ik lach door mijn tranen en laat alles maar komen, misschien dat dit mij verder brengt.

‘En toch klopt het niet’, hoor ik Godfried zeggen. ‘Dit is onacceptabel’.

De arm verdwijnt en als ik opkijk is God verdwenen, mij met de fles achterlatend. Ik doe geen moeite meer om mijn glas in te schenken maar zet deze direct aan mijn mond. Slokje bij slokje kom ik tot rust, kijk om mij heen en zie hoe de sfeer steeds losbandiger wordt. Her en der zie ik stellen elkaar bevredigen in alle mogelijke variaties en krijg zin de boel te slopen. De laatste slok uit de fles doet alleen maar naar meer smaken maar ik krijg een ingeving en sta op, neem de fles mee en stap naar buiten. Ze zal er niet mee wegkomen, ik niets, zij ook niets verdomme!

Bij mijn motor zoek ik de benzineleiding en kom tot de ontdekking dat die ver weggestopt zit, onbereikbaar voor mij. Ik kijk om mij heen en zie een veel ouder type. Ondanks de alcoholwaas heb ik geen tijd, trek de brandstofleiding los en laat de fles vollopen met benzine. Leiding terug op de carb Peet, de eigenaar staat hierbuiten! Dat ik diezelfde eigenaar de schrik van zijn leven ga bezorgen ontgaat me even en terwijl ik een zakdoek oprol en in de hals druk bedenk ik dat ik geen vuur heb. Dan zie ik de vuurkorf en in geen tijd is mijn brandbom ontstoken waarna ik hem met een flinke zwier op het dak gooi. Ik juich en mijn geestesoog ziet de hele Sodom en Gomorra al in brand staan, maar champagneflessen zijn vreselijk sterk en twee tellen later ligt de fles met zacht brandend zakdoekje aan mijn voeten. Een tweede worp heeft een gelijk gevolg en als ik voor een derde maal wil gooien pakt een hand mijn arm en houdt mij tegen.

‘Dat is geen oplossing Petra.’

De stem van God, wie anders? Alle Goden zijn tegen mij, denk ik en geef mijn pogingen op. Het is mij wel duidelijk. Godfried zet mij op een stoel naast de vuurkorf en gooit een paar houtblokken op het vuur.

‘Als jij over Anneke heen wilt komen zal je afstand moeten nemen, maar ik ga je eerst vertellen wat ik net binnen hoorde.’ Zijn stem krijgt een samenzweerderig toontje dat mij nieuwsgierig maakt. ‘Anneke heeft je alleen boos gemaakt om afstand te nemen. Ze is bang dat ze nog steeds valt voor jou en daarmee René ongelukkig maakt. En dat laatste gaat ze niet doen, daar was ze heel duidelijk in.’

Echt toonvast is mijn stem niet als ik praat maar een paar woorden weet ik wel uit te brengen: ‘Verdomme! En het was zo’n lekkere meid.’

De woorden drukken niet helemaal mijn gevoel uit maar ja, de champagne sprak de tweede stem, zal ik maar zeggen.

‘Je hebt een warm plekje in haar hart hoor. Daar was ze ook heel duidelijk in.’

‘Het moet inderdaad maar uit en over zijn.'

Ik grijp in mijn jas en haal een foto uit het hoesje van mijn papieren. Anneke en ik op een terras aan zee. Ik gooi de foto in de vuurkorf. Ons kettinkje, met een impulsieve ruk trek ik het gouden kettinkje kapot en ook die gooi ik op het vuur. Het vuur is niet heet genoeg en in een waas gooi ik blokken hout op het vuur erbij, ga ermee door tot er een stapel boven de korf uitsteekt maar het vuur groeit niet snel. Dan zie ik de fles en in een oogwenk smijt ik die tegen de korf voor welke God dan ook mij kan tegenhouden. De steekvlam is metershoog en we deinzen achteruit.

‘Dat is nog eens een vreugdevuur!’

Binnen hebben mensen de steekvlam gezien en vaag zie ik René en Anneke staan terwijl de benzine snel verbrand is en het vuur weer terug in de korf. Onvast stap ik op Anneke af en kijk haar aan.

‘Over en uit, voorbij, vergeven en vergeten.’

Ik wil haar een afscheidskus geven maar die mislukt en ik val op de grond.

Dan hoor ik de stem van God: ’Ik neem het wel over.’

Ik heb vertrouwen in God, voor deze keer dan, en sluit mijn ogen.

De geur van frisgewassen lakens, zon door witte gordijnen, ik zie witte rozen en ruik koffie en versgeperst fruit. De hemel, denk ik even en dan komt Godfried in gedachten. De champagne was niet al te best want mijn hoofd bonkt. Ik open mijn ogen en zie een glas water. Mijn hypothese van de hemel blijft overeind maar als ik het glas opdrink kijk ik ondertussen naast mij en zie de kuif van Godfried boven het laken uitsteken.

‘Hebben wij vannacht…?’ Een lodderig oog gaat open en kijkt mij aan.

‘We hebben samen geslapen ja, als je dat bedoelt.’

Zijn blik is te spottend om serieus te zijn en ik heb te veel intercontinentale vluchten gehad om het gevoel van slapen-in-je-kleren niet onmiddellijk te herkennen. Als ik even spiek blijkt Godfried in zijn slip te liggen en dan merk ik dat ik dringend even naar het toilet moet en sta op. Het badkamertje is netjes en klaterend vindt een liter champagne een weg naar buiten. Ik voel me te vies voor woorden en kleed mij uit. De douche is zalig en met zeep en shampoo verander ik mezelf weer vlot in een mens terwijl ik de nacht laat passeren. Het kettinkje, denk ik, en voel aan mijn hals waar niets meer is. Even schrik ik maar het voelt of het ding van vingerdikke schakels gemaakt was, er is een hele last verdwenen. Ik zal het moeten accepteren en blij zijn dat Anneke uiteindelijk goed terecht is gekomen.

Onder de douche vandaan droog ik mij af en kijk naar mijn stinkende kleding. Ik zal toch moeten maar voor nu trek ik de badjas aan die aan de muur hangt. Als ik de deur open doe staat Godfried erachter die snel langs mij heen schiet en alleen iets mompelt over vrouwen en alle tijd. Ik zet mij aan tafel en schenk koffie in waarna ik eerst de jus d’orange opdrink. Wat nu? Ik hoor de douche en denk nauwelijks meer na. Wat is er fijner dan een goede wip op een mooie morgen? Ik ga op bed liggen en drink rustig mijn koffie op. Even later gaat de badkamerdeur open en komt Godfried tevoorschijn, eveneens in badjas. Rustig loopt hij naar de tafel en pakt koffie.

‘Gaat het weer een beetje?’ Ik knik slechts. ‘Jij kan tetteren zeg. Wat had je op? Twee flessen? Meer nog, denk ik. Ik heb slechts drie glazen van die drie flessen gekregen.’

Ik knik slechts en trek mijn ene been wat verder op waardoor mijn badjas iets verder openvalt. Soms is het fijn dat veel mannen zich als gedresseerde huisdieren gedragen en op commando opzitten en pootje geven, al was er bij Godfried gelukkig geen sprake van een pootje. Hij zet zijn koffie neer en komt op de rand van het bed zitten.

‘Doe mij Anneke vergeten’, is al ik hoef te zeggen en gedienstig kruipt hij tussen mijn benen.

Nu zijn ongeschoren wangen over je liezen weliswaar prikkelend maar niet echt fijn en dus spreid ik mijn benen maximaal om hem alle ruimte geven. Gedienstig voel ik een spoor van kusjes aan de binnenzijde van mijn dijen naar boven optrekken om uiteindelijk bij mijn kut te eindigen. Zachte lippen maken plaats voor een doortastende tong en weldra sta ik vuur en vlam. Ik verwacht felheid en geile onstuimigheid maar daarentegen gaat zijn tong traag maar meedogenloos diep en dan omhoog om uiteindelijk op mijn knopje te eindigen. Nee, het is niet de speelsheid van Anneke, maar fuck, wat lekker. Met mijn ogen dicht laat ik hem begaan, volg alleen zijn tong die mij meevoert naar de hemel. Zou het toch God zijn?

De explosie komt snel en heftig maar is niet bepaald volledig bevredigend, eerder een opmaat naar een volgend stuk en hoewel hij gedienstig door wil gaan en zijn eigen lusten dus lijkt te negeren, trek ik hem omhoog en naast mij waardoor zijn fraaie pik oprijst tussen de panden van de badjas door. Hoe lang geleden is het wel niet? Kort denk ik terug aan die avond, een jaar of drie terug, die op een afknapper uitdraaide omdat meneer na drie slagen kwam, afrolde en wegsnurkte. Ik verdring die afknapper en bedank God door zijn eikel in mijn mond te nemen en daarna met mijn tong te bespelen. Ik streel de ballen die losjes in zijn zak hangen en voel hoe hij nog verder verhard tot ik de aderen met mijn lippen kan voelen. Beurtelings lik ik hem en neem hem dan weer diep in mijn mond en doe dat schijnbaar goed want ik hoor hem kreunen waarna hij me aftikt.

Als ik opkijk lacht hij en zegt kort geen haast te hebben. Ik kruip tegen hem aan en met mijn hoofd op zijn schouder streel ik door zijn borstharen, kroel met mijn vingertoppen en ben gewoon blij voor het moment. Dan staat hij op en loopt naar de badkamer om twee tellen later met een condoom terug te komen die hij zonder stuntelen aanbrengt. Ik blijf op mijn rug liggen en gedienstig neemt hij weer positie tussen mijn benen, waarna hij na een enkel likje zijn eikel tegen mijn kut zet en soepel kan binnendringen. Niet te veel druk, soepel en zijn blik op mij gericht merk ik dat hij maar met één ding bezig is; mij plezieren en dat lukt hem. Anneke had gelijk toen ze hem haar liefste cliënt noemde. Naarmate ik vochtiger word maakt hij zijn slagen langer en als ik mijn bekken een beetje kantel voor het perfecte gevoel, snapt hij me waardoor ik weer in no-time de wereld even voel vergaan. Het tweede orgasme maakt alleen maar meer geilheid in mij los en ik maan hem te gaan liggen waarna ik op hem klim en mijn borsten voor zijn neus laat slingeren. Nou ja, met 75B slingert er niet heel veel maar gedienstig hapt hij naar mijn tepels terwijl ik zijn kogelharde pik berijd.

‘Doe het dan kanjer! Neuk deze geile meid nu je de kans hebt. Pak me!’

De woorden hebben effect want hij spant zijn spieren en vanuit zijn bekken stoot hij met alle kracht, bruut, gewelddadig en precies wat ik wil.

'Ga door, geile stier, pak deze teef.’

Moeiteloos neemt hij over. ‘Geile teef, slet, ik zal je volspuiten. Pak aan!’

Hij doet zijn best en ik merk dat hij zijn controle kwijtraakt, maar ik vind het nog niet genoeg en stap van hem af om vervolgens van het bed weg te lopen.

‘Wat nou?’ Niet begrijpend kijkt hij me aan maar ik schuif alle spullen op tafel opzij en ga op de rand zitten.

‘Kom maar op’, zeg ik terwijl ik mijn benen spreid en hoog in de lucht gooi. ‘Neuk me staand. Pak deze teef!’

Gedienstig neemt hij plaats en terwijl hij me met ferme hand neemt blijf ik hem aanmoedigen en geeft hij weerwoord terwijl zijn harde pik mijn kut uitwoont.

‘Smerige hoerige snol.’

‘Hersenloos neukdier’

‘Natte kut’

‘Hoerenloper’

‘Slijmspoor’

Eigenlijk merken we geen van beiden dat de tafel steeds meer mee begint te bewegen en zouden we het wel gemerkt hebben, geen tien man oproerpolitie zou ons kunnen scheiden. Mijn benen klemmen om zijn rug en trekken elke millimeter van zijn pik naar binnen en hij beukt uit alle macht. Dierlijk grof, ongeremd en wild neuken we en dan voel ik het aankomen. De laatste, heftigste.

Ik tel af; ‘Vijf!’

God loopt rood aan. ‘Vier’

Zijn slagen worden ongecontroleerd fel. ‘Drie’

Zijn ogen raken uit focus. ‘Twee! Kom op God!’

Een laatste ram en ik hoor hout kraken. ‘Eén!’

Zijn slag wordt onbedoeld langer omdat de tafel een kant op blijft bewegen. ‘Nu!’

De vier poten breken definitief waardoor de tafel op de vier stoelzittingen klapt en God op mij terecht komt waar hij door blijft stoten in een ongecontroleerde reeks. Ik gil het uit. Niet van de val maar doordat hij me nu precies op mijn spotje raakt en alles mij nu oké is, als dit gevoel maar niet stopt.

Uiteraard komt aan alle mooie dingen een einde en uiteindelijk komt hij overeind en kijkt me een beetje beteuterd aan.

‘Slijmspoor?’ Mijn frons is helder.

‘Een heel slechte maar ik kon zo even niets beters bedenken.’

Ik lach en kom overeind waarna hij me meetrekt naar de badkamer. Pas als ik onder de douche sta zie ik dat zijn pik nog overeind staat en meer nog, het reservoir van zijn condoom is nog leeg.

‘Ben jij niet gekomen?’

Zijn grijns is breed. ‘Net niet. Maar evengoed was het onvergetelijk.’

‘Kom eens hier.’

Ik wenk hem onder de douche waarna ik hem tegen de muur zet. Zijn pik is niet keihard meer maar dat geeft niet. Onder mijn handen voel ik hem weer verstijven en als ik het condoom afrol en wegwerp kijkt hij me aan. Zachtjes trek ik hem af en merk hoe God geniet. Ik leun tegen hem aan en kreun met hem mee. Zachtjes ruk ik en met elke slag voel ik hem weer naar zijn einde komen. Samen kreunend ontlaadt hij zich tenslotte en dikke klodders zaad landen op de natte vloer om snel door het water meegenomen te worden.

Bij mijn laatste kreun zijn mijn lippen zo dicht de zijne genaderd dat de kus die volgt een soort natuurlijk vervolg lijkt. Niet opdringerig, zacht en vriendelijk kust hij terug. Zalig! Helaas is het stemmetje in mijn achterhoofd weer wakker dat onmiddellijk begint te zeuren over Anneke, relaties, promiscuïteit en andere vervelende woorden en ik draai me weg.

‘Wat is er?’ vraagt Godfried geschrokken.

‘Laat mij maar even’. Ik stap onder de douche vandaan en droog me af. ‘Het heeft niet echt iets met jou te maken. Dit was zalig maar ik moet eerst nog Anneke uit mijn hoofd zetten.’

‘Ben je jouw vreugdevuur vergeten?’

‘Dat niet, maar geef me even.’

Keus heb ik niet en uiteindelijk trek ik mijn kleren weer aan en stap naar buiten waar mijn oog valt op het stukje tuin waar de vuurkorf staat. Een berg as onder de korf vertelt mij één ding. De schroeiplekken en verschrompelde bladeren aan de beukenhaag achter de korf geven mij een idee van mijn vreugdevuur. De laatste resten smeulen nog en een beetje beteuterd blijf ik kijken terwijl mijn gedachten naar vannacht teruggaan.

‘Je bent niet in de wieg gelegd voor pyromaan, meis.’ Het is Anneke die schijnbaar stilletjes achter mij is geslopen.

‘Ik denk dat mijn betere ik wel wist dat je geen champagnefles kapot kan gooien op een rieten dak maar evengoed is het geen excuus. Sorry voor de overlast.’

‘Het is goed. Die haag groeit ooit wel weer dicht en tot die tijd zal het mij helpen herinneren aan mijn fouten.’ Haar stem klinkt oprecht. ‘Ik had nooit moeten proberen je af te schikken. Je bent altijd een vechter geweest. Zoals jij je vannacht voelde, zo voelde ik mij toen ik je verliet. Boos mezelf niet in de hand te hebben en onder de invloed van stofjes die je niet echt helder laten denken heb ik je toen verlaten. Ik koos de makkelijkste weg en toen ik mij realiseerde dat het een doodlopende weg was durfde ik niet meer terug. Toen kwam René op mijn pad en zij slaagde wel. Ze is een beetje als jij maar was er op het juiste moment.’

‘Geloof jij in toeval?’ Mijn vraag doet haar zwijgen. ‘Ik ben opgegroeid met het idee van een almachtige God en voorbestemming maar daar geloof ik al lang niet meer in. Wat mij betreft gebeuren dingen om redenen die we zelf niet begrijpen waardoor ook onze reacties vaak even primitief als fout zijn. Erover na blijven denken is zinloos. Het duister van het verleden slokt de waarheid op en van de restanten kan ieder zijn eigen verhaal maken. Je kunt er dus weinig mee. Accepteer het heden en kijk vooruit, dat voorkomt een leven vol wrok.’ Dan pas draai ik me om en kijk in Anneke’s ogen. ‘Ik houd van jou en wens je oprecht het beste toe.’ Ik wil alweer weglopen maar houd toch nog even in en kijk haar opnieuw aan. ‘En maak René gelukkig, ze verdient het.’

Vervolgens draai ik mij naar Godfried en vraag of ik zijn telefoon even mag gebruiken. Ik draai mijn eigen nummer en laat hem overgaan voor ik ophang en hem teruggeef. Zo, ik heb het nummer van God, wie wil dat nu niet?

Mijn motor start vlotjes en op mijn gemak rijd ik weg. Zal ik hier nog terugkomen? Ik heb geen idee maar met God heb ik nog heel wat bij te praten en daar is geen dominee voor nodig. Duizend bochten voor ik thuis ben en ik ben van plan van alle te gaan genieten. Voor even geen duisternis meer.