Het verrukkelijke nu

2. Bo

We hebben heel wat gemeen, Bo en ik. We aanvaarden elkaar zoals we zijn en we hebben het geen van beide breed thuis. Daarom werken we in het weekend terwijl de anderen gaan feesten. We leven allebei samen met een alleenstaande ouder, net boven de armoedegrens. Soms al eens eronder ook. Bo woont bij haar moeder, ik bij mijn pa. Mijn ouders zijn nu ongeveer een jaar gescheiden. 
In het weekend ga ik naar mijn moeder. Ze is bij haar vriend gaan inwonen, om een nieuw samengesteld gezin te vormen. Patrick is rijk, naar onze maatstaven toch. Hij is een man van uiterlijke schijn en statussymbolen, maar ik vind hem best aardig. En hij maakt mama gelukkig.

“Hé? Aarde aan Nick? Waar zit jij aan te denken, joh?”
Ik schrik op uit mijn gedachten. Bo kijkt me vragend aan. Het is woensdag en ze helpt me met onze taak voor statistiek. Op woensdag hebben we maar twee uur les. De rest van de dag brengen we altijd samen door, bij Bo thuis. Ze is superintelligent. Dankzij Bo zie ik mijn kansen om een bachelor opleiding te voltooien niet langer als een onmogelijke opgave.
“Sorry”, zeg ik verontschuldigend. “Ik was er even niet bij, maar ter mijner verdediging, ik dacht alleen maar aan jou.”
Ze glimlacht meewarig en schudt haar hoofd.
“Aan mij? Ik zal dat maar geloven, zeker? Wat dacht je dan over mij?”
“Dat je superslim bent. En sexy en lief. Dat mijn leven zo veel mooier is geworden dankzij jou.”
Bo rolt met haar ogen. “Ik wist niet dat je zo klef kon zijn”, zegt ze en ze grijnst erbij. “Anderzijds verbaast het me niets. Zo krijg je dus al die meisjes uit de kleren.”

Ik zou zo veel kunnen zeggen, maar ik zwijg. Soms is het beter om te zwijgen. Een stilte kan oorverdovend luid zijn, ook tussen vrienden. Of vrienden met extra’s, zoals Bo en ik. Het is uiteindelijk Bo die de stilte doorbreekt. Daar hoopte ik al op. Ze bloost. Met haar bleke, sproetige huid valt het altijd enorm op als ze een rood hoofd krijgt.
“Ik had dat niet mogen zeggen, van die meisjes…”
“Natuurlijk wel”, zeg ik. 
“Dus je bent niet boos?”
“Hoe kan ik nu boos zijn op zo een superslim, sexy en lief iemand?”
Bo schiet in de lach. Het is een prettig geluid en de temperatuur in de kamer stijgt gevoelig. Als ze lacht is ze nog knapper, denk ik bij mezelf. Ik vraag me af waarom ze me nooit kust. Waarom ze zo bang is om zich door mij te laten aanraken. Meer dan een vriendschappelijk schouderklopje of een high five is eigenlijk onmogelijk met Bo. Ik heb haar niet één keer iemand zien knuffelen, zo lang ik haar ken, zelfs niet een goede vriendin of zo. Daarom is het zo bijzonder wat ze allemaal met mij uitspookt, elke woensdag tussen elf en half vijf.

We hebben een vast ritueel. We wandelen van school naar haar thuis, waar we samen lunchen. Dan gaat Bo naar haar kamer om zich om te kleden terwijl ik de keuken opruim. Daarna, als ik naar haar kamer ga, zit ze aan haar bureau, op kousenvoeten en gekleed in een van haar zwarte, nauwsluitende Adidas trainingspakken. We studeren samen en Bo helpt me met de lessen waar ik moeite mee heb. Zodra we klaar zijn met leren, begint het tweede gedeelte van ons gezamenlijke studie project. Dan peutert ze zo veel mogelijk informatie uit me los. En vandaag is dat net zo.
“Wat is eigenlijk jouw type?” vraagt ze nieuwsgierig. “Van meisje?”
“Dat heb ik niet echt.”
“Iedereen heeft een type”, zegt ze. “De één valt op borsten, de ander op billen. Of op blond.”
Ik schud mijn hoofd. “Nee, serieus, er is niet één bepaald type. Niet voor mij.”
Bo kan dat maar moeilijk geloven.
“Jij kijkt vaak naar porno, toch?”
“Niet dagelijks, maar regelmatig, ja.”
“Welk soort filmpjes klik je dan aan?” vraagt ze. “Je moet een voorkeur hebben, dat kan niet anders.”
Daar moet ik even over nadenken. 
“Misschien heb ik toch een type”, zeg ik mijmerend. “Meisjes met weinig kleren aan, meestal ga ik op zoek naar filmpjes waarin een mooie vrouw zich langzaam voor de camera uitkleedt.”
Bo beweegt onrustig op haar stoel en strijkt een zwarte lok uit haar gezicht. “Zeg je dat nu omdat je mij nog nooit uit de kleren hebt gekregen?”
“Natuurlijk niet, Bo. Ik weet hoe moeilijk jij het hebt met dat soort dingen. Met wat voor gevoelens je zit. Het heeft weken geduurd voor je me dingen over jezelf hebt verteld, voor je me genoeg vertrouwde. Ik heb je beloofd om nooit tegen je te liegen. En wat hier gezegd wordt, blijft hier. Daar hou ik me aan.”

Bo gelooft me. Ik zie het aan de uitdrukking op haar gezicht. Ze is tevreden. Toch bespeur ik een zekere onrust in haar manier van doen. Ze staat op van haar stoel en loopt naar haar bed om haar tablet te pakken. Ze heeft een prachtig figuur, heel vrouwelijk en met rondingen op al de juiste plekken. Ik kijk naar haar kont.
“Ik wil je iets laten zien”, zegt ze terwijl ze zich omdraait. 
“Ja?”
Met de tablet in haar hand komt ze opnieuw naast me zitten. Haar wangen vertonen een blos terwijl haar wijsvinger over het scherm glijdt. Ze geeft een zoekterm in en wacht even. Het filmpje dat ze me laat zien is wat ik als softe porno zou omschrijven. Een oosters stelletje, zij in een soort sari en hij naakt. Rustige sitar muziek op de achtergrond. De man in het filmpje heeft een erectie. Die wordt door haar met olie overgoten en er vervolgens langzaam mee ingewreven. Geen van beide zeggen ze een woord. Je hoort hem zelfs niet kreunen. Er is alleen maar die tingeltangel muziek.
“Vind je dat een mooie man?” vraag ik nieuwsgierig.
Bo bevochtigt haar lippen voor ze antwoord geeft. “Daar gaat het hem niet om. Het is gewoon het soort porno waar ik graag naar kijk. De vrouw is gekleed en heeft de controle. De man is passief. Hij geeft zich bloot en ondergaat. En op het eind komt hij op haar handen en kleren. Je weet hoe opwindend ik dat vind als dat gebeurt. Maar verder geen vieze praatjes, geen gekreun en gesteun. Genot zonder woorden.”
“Zoals wij elke woensdag”, zeg ik.
“Ja.” Ze knippert met haar oogleden. “Je zegt nooit dat je het raar vindt wat ik doe, maar soms voel ik me onzeker omdat ik niet goed weet hoe je over mij denkt. En jij bent nooit onzeker, Nick. Je trekt gewoon je broek uit en laat mij begaan. Het is bijna niet te geloven dat je mijn spelletje mee speelt.”
“Ik ben wel onzeker. Over veel dingen.”
“Maar niet over wat er in je broek zit?”
Ik grinnik. “Nee, daarover niet.”

Bo lacht met me mee. Ze sluit het filmpje en het oosterse stelletje verdwijnt van het scherm. Op de tablet zien we hoe laat het ondertussen is, half vijf al.
“Nog drie kwartier”, zegt ze. “Dan komt mama thuis van haar werk.”
Ruim voldoende tijd voor wat jij in gedachten hebt, meisje, denk ik bij mezelf. Mijn ogen kijken naar Bo die haar tablet opzij legt. Wanneer ze zich opnieuw naar me omdraait, kijkt ze naar het kruis van mijn broek. Ze reikt er naar en haar vingers frunniken aan de knopen van mijn broek. Ze weet dat het oké is. We hoeven niets te zeggen, we hebben dit al zo vaak gedaan. 

Ik help haar met het uittrekken van mijn broek en boxershorts en laat me terug neerzakken op de stoel. Helemaal opgewonden ben ik nog niet, maar het scheelt niet veel. De aanblik van Bo die wat glijmiddel in haar handen uitwrijft volstaat. Enkele seconden later zit ze tegenover me en probeert ze mijn genot zo lang mogelijk te rekken. Bo kent me zo goed, ze weet precies wat ik lekker vind of wat me een beetje afremt. Oefening baart kunst, niet alleen met ons samen studeren is dat zo, ook met aftrekken.
Mijn zaad belandt op haar trainingsbroek. Op haar linkerbeen. Ze kijkt er naar en glimlacht bij de aanblik ervan. Ze wrijft het troebele vocht uit met haar vingers tot één grote vlek. Daarna likt ze haar vingers schoon. 
“Drinken we nog iets?” vraagt ze.
“Ja, graag. Heb je bier?”
Ze komt lenig overeind. Het kruis van haar broek is vochtig en ze weet dat ik dat kan zien. Ze draagt geen ondergoed. Haar wangen gloeien en haar ogen stralen. 
“Ik doe mee”, zegt ze, al op weg naar de keuken. “Twee bier. Komt eraan.”
Op dat moment kan ik maar één ding denken. Bo is fantastisch.

Tegen de tijd dat Bo de kamer binnenkomt, heb ik me opnieuw aangekleed. Ze heeft twee flesjes bier bij en geeft er één aan mij. 
“Zeg eens, Nick…” begint ze aarzelend.
“Ja?”
“Ik hoorde iets ongelofelijks. Over jou en de giraf. Is het waar?”
Ik kijk haar recht aan en haal diep adem. “Waarschijnlijk is het waar, maar ik weet natuurlijk niet wat jij allemaal gehoord hebt. En ze heet Jeong. Haar ‘de giraf’ noemen, zoals die idioten op school, vind ik niet grappig.”
Bo neemt een slok bier.
“Sorry… maar euh, ben je met haar naar bed geweest?” vraagt ze. “Iedereen zegt dat ze een maagdje is. Was jij haar eerste?”
“Niet dat het jouw zaken zijn, maar nee”, antwoord ik. “Jeong had enkele maanden iets met een kerel van haar atletiek club, een echte relatie. Hij maakte het uit. Ik geloof dat hij haar diep gekwetst heeft en ze kan wel een opkikkertje gebruiken. Op school zijn er dan nog eens die idioten die haar pesten, ik hoop dat jij daar niet bij hoort, Bo.”
“Nee, met zulke dingen houd ik me niet mee bezig”, zegt ze. “Je kent me toch beter dan dat? Als je niet met haar naar bed bent geweest, wat doen jullie dan? Als jullie samen zijn, bedoel ik?”
Ik bespeur een tikkeltje jaloezie in haar stem.
“Eigenlijk is dat iets tussen Jeong en mezelf, vind je niet?”
Bo fronst en tuit haar lippen. “Wat hier wordt gezegd, blijft tussen ons. We vertrouwen elkaar, toch? En Jeong is een snob. Met haar bekakte accent en haar dure kleren. Heb je al eens gezien wat ze aan heeft? Allemaal dure merkkleding. Schoenen die meer kosten dan wat mijn moeder op een maand verdient.”

Ik leun achterover in de bureaustoel. 
“Ja, haar ouders hebben geld”, zeg ik. “Moet ze daarom zo hard aangepakt worden? Vorige week maandag had iemand de banden van haar fiets lek gestoken. Ik zag dat ze er compleet door zat en ik bracht haar naar huis, ik nam haar gewoon achterop mijn motorfiets. Voor ik het wist, nodigde ze me thuis uit en zaten we in haar kamer. Ik probeerde haar wat op te beuren, maar ze wil geen medelijden. Ze voelt zich machteloos door dat pesten, maar ze wil er liever niet over praten. Opeens lagen we samen op haar bed te zoenen en elkaar te strelen. Dat is alles wat we deden.”
Toch reageert Bo geschokt.
“Nee toch? Hoe kan je die griet nu kussen? Heb je haar gezicht al eens goed bekeken?”
“Jazeker, van heel dichtbij”, antwoord ik droog. “Je overdrijft, joh. Ze heeft wat vlekken in haar gezicht, maar dat is gewoon een of andere huidaandoening, geen lepra. Haar accent is niet bekakt. Komaan zeg, ze komt uit Korea, het is al een wonder dat ze zo goed Nederlands spreekt. En ze heeft best een mooi lichaam, onder haar dure kleren.”
“Een mooi lichaam? Ernstig?” Bo snuift voor ze vraagt: “Mooier dan dat van mij?”
Ik haal mijn schouders op.
“Geen idee, ik heb nog nooit onder jouw kleren kunnen kijken.”
Bo zwijgt even en bijt op haar onderlip. Ik weet niet wat ze denkt. Na een halve minuut stilte staat ze op en reikt naar onze lege bierflesjes.
“Jij ook nog één?”
“Je moeder kan nu elk moment thuiskomen”, zeg ik. “Stuur je me dan niet weg vandaag?”
“Wil je weg?”
“Helemaal niet. Ik wil haar graag ontmoeten. Dus doe maar, dat pilsje.”

Wanneer ik later mijn huis binnenga staat pa hamburgers te bakken. Het vlees ruikt heerlijk. Op het aanrecht heeft hij alles klaar gezet; sla, augurken, plakjes kaas, hamburger broodjes, ketchup en een pot burgersaus. De televisie staat aan. 
“Alles goed, kerel?” vraagt pa terwijl hij zich half naar me omdraait. “Je bent zo laat? Het nieuws is al bezig.”
“Het is wat uitgelopen bij Bo.”
Pa gniffelt. “Het studeren? Of iets anders?”
“Iets anders, maar niet wat jij denkt”, zeg ik glimlachend. “Haar moeder kwam thuis, nam haar aperitiefje en had duidelijk zin in een babbel. Ze wilde zo veel mogelijk over me weten. Ze lijkt te denken dat Bo en ik een stel zijn.”
“En dan zijn jullie niet?”
“Nee.”
“Is ze knap, die Bo?”
“Ik vind haar heel knap. Ze is superslim ook. En lief.”
Mijn pa fronst zijn voorhoofd. “O? Knap, slim en lief? Dan ga je er toch achteraan, jongen? Of vindt ze jou niet goed genoeg misschien? Zijn jullie daarom geen stel?”
Ik schud mijn hoofd. Pa is een schat, maar mijn relatie met Bo gaat zijn pet te boven. Hij zou het niet begrijpen. Na de scheiding heeft hij zich aan me vastgeklampt. Mama heeft Paul en haar nieuw samengestelde gezin, maar ik ben pa‘s reddingsboei tegen het zwarte gat, tegen de eenzaamheid. We weten dat allebei, maar het wordt nooit uitgesproken. We leven samen en houden van elkaar. Dat volstaat.

“Bo is een vriendin”, zeg ik. “Ze helpt me met de schoolvakken waar ik mee worstel. Soms vraagt zij mij dingen. Hoe slim ze ook is, Bo maakt moeilijk contact met andere mensen. Ze heeft niet veel vriendinnen en is enorm op zichzelf. Haar vader vertrok naar het buitenland. Zij en haar moeder hebben nooit meer iets van hem gehoord. Bo zit daar enorm mee. Het heeft haar echt getekend.”
Pa slaakt een zucht. “Dat is verschrikkelijk.”
“Ja, haar moeder houdt zich sterk, maar het is daar een beetje zoals bij ons. Er is een soort gemis… ik kan het niet goed uitleggen. Een leegte die niet opgevuld raakt.”
Pa wendt zijn blik af. Hij heeft alleen nog oog voor de sissende pan. Zo wordt hij altijd als we het over mama hebben. Totale ontkenning. 

De hamburgers zijn klaar. Goed doorbakken. We houden geen van beiden van bloederige, half gare toestanden. Zwijgend pak ik borden, glazen en servetten. Twee blikjes cola. 
“Wees maar lief voor dat meisje”, zegt pa terwijl hij onze hamburgers op de borden legt.
Ik knik hem toe en we laten ons in de zetel neerzakken, het bord in onze schoot. Een metalige klik en gesis. Ik neem een slok cola.
“Is het goed als ik het journaal opvraag?” vraagt pa.
“Ja, doe gerust.”
 

3. Kirsten

De concertzaal ligt recht tegenover het station. Na een korte security check mag ik naar binnen. Ik tel een paar tientallen personen, maar het is nog vroeg. Ik drink een cola en kijk eens rond of ik iemand zie die ik ken. Voorlopig niemand. Een kwartier eerder heeft Frank me gebeld om te zeggen dat hij niet komt. Spijtig, want ik keek er naar uit om samen naar het concert te kijken. Hij heeft Siggi nog nooit zien optreden.

De zaal raakt steeds meer gevuld met mensen. Opeens verschijnt er iemand die ik ken. Hoofden draaien zich in haar richting, want ze is blond en erg mooi en ze beweegt zich zelfverzekerd door de massa. Kirsten is een van de meest populaire meisjes op school. Er hangt altijd een hele kliek om haar heen, zoals onlangs in café De Loot, maar vandaag lijkt ze helemaal alleen. Ik realiseer me dat ze mijn kant uit komt en vraag me af waarom. Ik behoor niet tot haar kliek, integendeel.
“Hoi, Nick”, zegt ze vriendelijk. “Wat doe jij hier?”
“De zangeres is een vriendin van me”, antwoord ik. “De muzikanten zijn ook steengoed. En ik had eigenlijk met iemand afgesproken, maar dat ging niet door.”
“Een meisje?”
“Nee, met Frank. Iemand van mijn klas.”

Kirsten strijkt een blonde lok achter haar oor. Ik ben net aan het bedenken wat ik nog kan zeggen om een gênante stilte te vermijden, maar dat blijkt totaal niet nodig. Ze lijkt volkomen op haar gemak.
“Hoe is het met Bo?” vraagt ze.
“Ken jij Bo?”
“We zijn geen vriendinnen of zo, maar ze heeft me al een paar keren geholpen met schoolwerk. Bo is cool.”
“Spreken we over dezelfde Bo?”
Kirsten glimlacht. “Ze heeft alles om erbij te horen en toch weigert ze dat. Ze is sterk en doet haar eigen ding, niets lijkt haar te raken… daar heb ik respect voor. Jij bent ook een beetje zo, geloof ik. Misschien dat het daarom klikt tussen jullie.”
“We zijn gewoon vrienden”, zeg ik.
“Zonder bijbedoelingen?”
Ik kies er voor om niet op die vraag te antwoorden. Kirsten lijkt me aardig, maar ik ken haar niet goed. Ik weet alleen dat ze droomt van een carrière als danseres. Dat ze extravert is, dat elke jongen op school met haar naar bed wil en dat er heel wat meisjes naar haar opkijken. En dat ze lekker ruikt.

“Bo is een goede vriendin”, zeg ik terwijl ik Kirsten recht in de ogen kijk. “Ik vertrouw haar. Volledig.”
Kirsten grijnst me toe, samenzweerderig. Alsof we een geheim delen of zo. Ik vraag me af waarom ze dat doet, want zo goed kennen we elkaar niet.
“Jij hebt heel wat vriendinnen, hoor ik.”
“Hoe bedoel je?”
“Je hebt nogal een reputatie”, zegt ze. “Sorry, maar het is de waarheid. Mijn vriendinnen noemen jou de grootste mannelijke slet van onze school.”
Ik frons mijn voorhoofd. Wat? Ik doe geen enkele moeite om mijn gevoelens voor Kirsten te verbergen, want ik heb zoiets nog nooit gehoord. Dat men zulke dingen over mij zegt, nee, dat wist ik niet.
Kirsten legt haar hand op mijn schouder.
“Shit, dat had ik niet mogen zeggen. Vergeet het, oké? Kom, ik trakteer vanavond, om het goed te maken. Wat doen we, twee biertjes? Of heb je liever iets anders?”
Ik schud mijn hoofd. “Nee, bier is prima, dank je.”

Siggi en haar band geven het beste van zichzelf. Ze schrijft de meeste van haar nummers zelf en wat ze zingt klinkt doorleefd, alsof ze haar publiek een verhaal vertelt. Dat ze ons laat delen in haar geluk, in haar pijn en haar wanhoop. Ik zie dat Kirsten haar goed vindt en dat doet me plezier. Ze trekt nog altijd veel aandacht, de vrolijke blonde stoot die al een paar keer voor ons beiden drankjes is gaan halen. Gelukkig zie ik weinig jaloerse blikken, andere jongens bekijken me eerder met een soort van nieuwsgierige afgunst.
“Nog een cola?” vraagt Kirsten.
“De laatste dan. Ik moet nog rijden”, grap ik.
Een halve minuut later klinken we voor de vierde keer op onze kennismaking. Ik vraag haar of ze vaak alleen naar concerten gaat. Bijna heb ik spijt van die vraag, want het klinkt alsof ik insinueer dat ze alleen gaat om iemand te versieren of zo. Eender wie. Dan schiet me te binnen dat zij mij daarnet een mannelijke slet heeft genoemd en voel ik me al wat minder slecht over mijn vraag.
Kirsten drinkt haar glas in drie teugen leeg. Haar remmingen zijn grotendeels weggevallen en ze praat openlijk over haar liefdesbreuk.
“Vroeger kwam ik met Joris.” Ze klinkt boos en teleurgesteld tegelijk. “Nu besef ik dat hij een eikel was. Het is uit, al van in februari.”
“En er is nog niemand nieuw?”
“Nee.”

Er verandert iets tussen ons. Precies benoemen wat, is moeilijk, maar het is voelbaar. Onze glazen zijn leeg en de band speelt de eerste noten van “Pain is a cage”, mijn favoriete song van Siggi. De muziek is mooi, maar de teksten van Siggi zijn nog veel mooier. Kirsten leunt tegen me aan en haar lichaam voelt warm aan. Onze blikken kruisen elkaar. Dan schraapt ze haar keel.
“Ik moet je iets bekennen, Nick”, zegt ze. Haar adem ruikt naar bier. “Sinds mijn vriendin je een mannelijke slet noemde, moet ik er steeds aan denken. Ik krijg het niet uit mijn hoofd. En nu staan we hier samen, allebei alleen. Dat kan toch geen toeval zijn?”
Wat kan ik daarop zeggen? Alles wat ik zeg, zou belachelijk klinken, dus ik zeg helemaal niets. We glimlachen naar elkaar en opeens zoenen we. Het voelt zo lekker dat mijn hele lichaam er op reageert. We staan zo dicht tegen elkaar aangedrukt, het kan niet anders of Kirsten voelt mijn stijve. Mijn vingers strelen haar gezicht en haar haren. Na onze lang uitgesponnen tongzoen bonkt mijn hart in mijn keel.
“Laten we hier weggaan”, zegt ze. Haar stem klinkt hees. 
“God, ja!” 

We lopen arm in arm door de straten van de stad. Het is juni en lekker zwoel. Kirsten neemt me mee naar haar studentenkamer, net buiten het centrum. Vanbinnen is het een allegaartje van trendy meubels en tapijtjes. Er hangen posters aan de muren, allemaal affiches van dansoptredens van de school waar ze naar eigen zeggen zes uur per week dansles volgt.
“Dans je zes uur per week?”
“Soms zelfs meer. Het is mijn passie, ik kan er helemaal in opgaan.” 
Ik complimenteer haar over zo veel inzet en discipline. Hoe ze dat volhoudt, studeren voor haar bachelor en al dat dansen er nog bij. Dat vind ik wauw! 
Ze lacht me uit en geeft me een kus terwijl haar vingers al met mijn broeksriem en met de knopen van mijn jeans in de weer zijn.
“Je hoeft me geen complimentjes te geven”, zegt ze plagend. “Ik wil gewoon seks, lekker genieten zonder al dat gedoe dat er altijd bij komt. Kan dat?”
Ik sta tegenover haar, mijn broek is op mijn enkels gezakt. Ik trek één wenkbrauw op en antwoord:
“Wat denk jij?”
Kirsten giechelt bij de aanblik van mijn erectie. We kleden ons allebei verder uit en verhuizen naar haar bed, waar we kussend en strelend in elkaars armen liggen. Haar lichaam is tegelijkertijd vrouwelijk en gespierd, en ik voel haar kracht. Haar buikspieren zijn ronduit indrukwekkend. We kijken elkaar in de ogen terwijl we vrijen. Genietend van het moment. Het gaat lekker en we veranderen nog twee keer van positie. Hoe lang het ook duurt, soms gaat het wat sneller dan je eigenlijk wilt dat het gaat. Soms is het gewoon té lekker.

Na afloop liggen we hijgend op het bed. Haar hoofd bevindt zich in de holte van mijn arm en haar vingers spelen met de fijne haartjes op mijn buik. Het is moeilijk om haar stemming te peilen. Ik hoop dat ze er geen spijt van heeft, van de impulsieve beslissing om mij vanavond in haar bed uit te nodigen.
“Waar denk je aan?”
Ze snuft even en schraapt haar keel.
“Aan seks. En dat het al veel te lang geleden was”, zegt ze. “Ik was bijna vergeten hoe leuk het kon zijn, als je het met iemand doet die niet de hele tijd ruzie met je zoekt.”
Ik druk een kus op haar hoofd. Haar haren ruiken lekker, heel fris en fruitig.
“Je ruikt waanzinnig lekker, Kirsten.”
Ze grinnikt.
“Ben je daar nu weer met je complimentjes? Bewaar die maar voor je vele vriendinnen.”
Ik trek een gezicht en doe alsof ik diep gekwetst ben, alsof ik geen idee heb waar ze het over heeft. Daarna maak ik me los uit haar omhelzing en richt me op, om me heen kijkend en zoekend naar mijn boxershorts. Kirsten verrast me, want ze schiet overeind en reageert anders dan ik had gedacht.
“Wat doe je?”
“Ik zoek mijn kleren.”
“Waarom?” Haar stem klinkt teleurgesteld. “Ga je weg?”
“Nee”, zeg ik. “Maar jij wilde geen gedoe, dat zei je zelf?”
Kirsten legt haar hand op mijn been en kijkt me recht in de ogen.
“Daarom mag je toch wel blijven slapen”, zegt ze liefjes. “En ochtendseks is zeker een optie, maar je moet niet denken dat ik ontbijt voor je ga maken of zo.”
“Als jij het oké vindt, blijf ik graag, maar dan moet ik wel even bellen.”
“Ernstig?” De verontwaardiging klinkt door in haar stem. “Ga je een ander meisje afbellen terwijl je bij mij in bed ligt?”
“Maar nee, mijn pa. Hij is altijd zo ongerust.”
De uitdrukking op Kirstens gezicht verandert. “Je pa?”

De telefoon gaat over en ik gebaar om stil te zijn. Ze zwijgt terwijl ik mijn pa vertel dat ik bij een vriendin blijf slapen. En ja, hij mag de garage op slot doen.
“Vraagt hij niet bij wie je blijft slapen?”
“Nee, dat doet hij nooit. Hij is nieuwsgierig, maar als ik niets zeg, zal hij er niet naar vragen.”
Ik laat mijn boxershorts voor wat ze zijn en kruip terug in bed. Kirsten slaat me gade. Als ik haar daar zo naakt zie liggen, kan ik mijn ogen niet geloven. Ze is zo ongelofelijk knap. Haar ogen, haar gezicht, haar haren, haar borsten, haar kut, haar benen. Allemaal prachtig. Nooit had ik gedacht hier ooit te belanden. We spelen niet in dezelfde divisie, Kirsten en ik.
“Hij houdt van je”, zegt ze opeens. “Daarom is hij ongerust. Meestal is het de mama die overbezorgd is, toch? Hah, moeders en hun zonen. Bij Joris was dat zo. Dat mens mocht me niet.”
“Moeilijk te geloven.”
“Wat?” 
“Dat er iemand is die jou niet mag.”
Kirsten knijpt in mijn arm. “Lach me niet uit, jij!”

Ik geef haar een zoen en trek het laken over me heen. We liggen oog in oog. Er daalt een rust over me neer. Ik voel me tevreden en gelukkig. Zonder gedoe.
“Ik woon bij mijn pa”, zeg ik terugkerend naar ons vorige onderwerp. “In het weekend ga ik naar mijn moeder. Sinds ze er vandoor ging met een collega van haar werk, is pa doodsbang om ook mij te verliezen. Hij doet geen oog dicht als hij niet weet waar ik ‘s nachts uithang. En dat mag je letterlijk nemen.”
Kirsten vindt dat aandoenlijk.
“Jij bent eigenlijk best aardig”, zegt ze met een stoute grijns. “Niet wat je zou verwachten van een mannelijke slet. Straks vertel je me nog dat die roddel over jou en de giraf ook waar is.”
“Jeezes, Kirsten, begin jij ook al? Dat meisje heeft een naam.”
“Ja, Jeong. Mijn broer kent haar via haar ex, van de atletiek club. Van hem hoorde hij dat ze op haar Facebook heeft gezet, dat ze opnieuw een relatie heeft. Met jou. Aanstellerij natuurlijk, niemand die dat zielige wicht gelooft.”
“Ik zit niet op Facebook”, zeg ik. “En al zeker niet in een relatie, maar Jeong is lief. Ze heeft een mooi lichaam, op dat vlak hoeft ze voor niemand onder te doen.”
“Dus de geruchten zijn waar?”
“We hebben wat gerotzooid”, antwoord ik. “Maar zoals ik al zei, ik doe niet aan relaties.”
Kirstens lenige lichaam komt in beweging. Ze gooit het laken van zich af. Binnen drie seconden zit ze geknield op het bed, met haar billen op haar hielen.
“Mooier dan dit?” vraagt ze uitdagend.
“Wat?”
“Haar lichaam”, zegt Kirsten. “Is het mooier dan dat van mij?”
Ik schud langzaam mijn hoofd.
“Nee, dat niet”, zeg ik ernstig. “Maar dat is oneerlijk, als je daarmee moet vergelijken, valt iedereen in het niet.”
Kirsten lacht haar witte tanden bloot. Op haar gezicht verschijnt een verwijtende uitdrukking, maar ik zie dat ze zich gevleid voelt.
“Wat heb ik je al twee keer gezegd over complimentjes?”
“Dat die overbodig zijn. En je er niet vatbaar voor bent. Sorry, ik ben onverbeterlijk, Kirsten, ik weet het.”
 

4. Jeong

Jeongs moeder kijkt afkeurend, naar mij én naar mijn motorfiets. Als blikken konden doden, denk ik. De arme Jeong geneert zich te pletter voor de bijzonder kille ontvangst die me te beurt valt. Ze kan niet snel genoeg de deur uit zijn. Zwijgend stapt ze achterop mijn Honda. Zodra ze haar helm heeft aangetrokken en ik haar armen rond mijn middel voel, start ik de motor.
“Sorry voor mijn ma, Nick”, zegt ze even later als we uit de fietsenstalling komen, waar ik de motorfiets achterlaat. “Ik schaam me dood, echt! Het is de schuld van mijn zus. Zij vertelde mijn ouders dat jij met iedereen het bed in duikt. Dat je meisjes als speeltjes behandelt, en nu willen ze niet dat ik met jou omga.”
Ik kijk haar ongelovig aan.
“Je bent negentien, Jeong”, zeg ik. “Beslissen zij met wie jij mag omgaan?”
“Nee, natuurlijk niet, maar wel wie ze in ons huis binnenlaten.”

Ik grinnik omdat ze zo boos klinkt, zo verontwaardigd. Ze weet wat iedereen over mij zegt en ze is te intelligent om het allemaal als leugens af te doen. Ze is ook niet blind, ik zoen regelmatig met een meisje op een publieke plaats, en niet altijd met hetzelfde meisje. Ik ben niet moeilijk, niet gecompliceerd. Wie me wil hebben, kan me krijgen, maar ik blijf liever vrij en blij. Als ik zie wat mijn ouders elkaar aandoen, word ik al misselijk bij de gedachte aan zoiets verstikkends als een monogame relatie.
“Kus me”, zegt Jeong ineens. “Ik wil zo graag dat je me kust.”
Ik strijk een zwarte lok van haar voorhoofd, sla mijn armen om haar heen en kus haar vol op haar mond. Onze tongen vinden elkaar en de wereld stopt. Een warme golf van opwinding raast door mijn lendenen. Mijn handen knijpen in haar billen, zo lekker vol en zacht onder de dure stof van haar rok.

Haar mond maakt zich los. Ze bloost. Haar adem ruikt naar pepermunt. Haar ouders kopen haar kleren. Die zijn walgelijk duur en klassiek van snit, het soort kleren dat haar tot een gemakkelijk slachtoffer maakt. Zelfs zonder die pigmentvlekken in haar gezicht zouden de bully’s haar er hebben uitgepikt om te pesten.
“O man, wat is dat geil”, fluistert ze in mijn oor. “Ik voel je stijve. Ik wil niet naar de les, ik wil met jou in bed duiken en aan je zitten. Zien we elkaar straks?”
Ik glimlach naar haar.
“Ja, na de les… ho maar, niet meteen weglopen, jij”, zeg ik snel. “Blijf nog even staan. Mijn pik zit helemaal klem, zo kan ik niet naar binnen.”
Jeong kijkt omlaag en ziet de onzedelijk dikke bobbel. Ze likt haar lippen.
“Laat mij maar”, stelt ze voor. “Het is mijn schuld dat het arme ding klem zit.”
Voor ik kan protesteren glipt haar hand in mijn broek en in mijn boxershorts. Ik voel hoe haar slanke vingers zich daarbinnen een weg zoeken. Ze manoeuvreert mijn flink gegroeide lid voorzichtig omhoog.
“Beter zo?”
“Ja, bedankt”, zeg ik grijnzend.
Jeong is helemaal open gebloeid na die ene magische namiddag vorige week, die vier zalige uren die wij samen op haar kamer doorbrachten, kussend en strelend. Onze naakte lichamen naast elkaar op het bed en elkaar aarzelend verkennend. Pesters noemen haar nog altijd ‘de giraf’ of ze schelden haar uit voor snob of spleetoog, maar sinds ik in haar leven ben gekomen raakt het haar minder en glijdt al die gemeenheid gemakkelijker van haar af. Als water van een eend, zoals Jeong het zelf zo mooi uitdrukt.

Na de les neem ik Jeong opnieuw achterop. Ze klemt zich stevig aan me vast terwijl de huizen aan ons voorbij flitsen. Dertien minuten later parkeer ik mijn motorfiets op zijn plekje in de garage.
“We hebben twee uur voor mijn pa thuis komt”, zeg ik. “Als je wilt, kan je blijven voor het eten. We kunnen samen koken, jij en ik, dat zal hij geweldig vinden.”
Ze is sprakeloos. Ik heb al vaak gelukkige gezichtjes gezien, maar nog nooit iets als dit gezichtje, hier en nu. Haar bruine ogen zijn poelen van verlangen. Er straalt zoveel verliefdheid uit. Een mindere zwemmer zou er in verdrinken, maar ik beantwoord haar liefde met een tedere omhelzing en een minutenlange tongzoen. Daarna troon ik haar mee naar mijn slaapkamer. Jeong weet dat niet, maar ik breng niet vaak meisjes mee naar huis en dat is omwille van mijn pa. Hij is en blijft een romanticus, ondanks alles. Hij lijdt enorm onder de scheiding. Pa zou het niet begrijpen, als hij zou weten hoe ik ben.

Mijn slaapkamer is een echte jongensdroom. Daar heeft mijn pa voor gezorgd, na de scheiding kon het niet duur en sjiek genoeg zijn. Dat was lief en dom tegelijkertijd, hij heeft er het geld niet voor. Maar kijk mij nu… ik heb werkelijk alles, denk ik terwijl ik Jeong uit haar blouse en beha help. Haar borsten komen tevoorschijn, de mooist gevormde die ik ooit zag. Alsof de natuur besliste om dit Zuidoost Aziatische meisje oneerlijk mooie borsten te schenken, om haar huidprobleem mee te compenseren. Ik glimlach om die dwaze gedachte en mijn handen glijden langs haar dijen omhoog onder haar rok, waar ik naar het elastiek van haar slipje reik.

Haar adem stokt in haar keel wanneer ik het met een flinke ruk van haar heupen omlaag trek. De rok volgt. Zelf heb ik nog al mijn kleren aan terwijl ik Jeong spiernaakt uitkleed. Ze laat me begaan, ademt zwaar door haar neus en kijkt me strak aan.
“O, man”, fluistert ze. “Ik sta te trillen op mijn benen. Ik verlang zo naar je. Man, wat ben ik nat... Hoe doe je dat, Nick? Wat doe je toch met me? Je hebt me nog niet eens aangeraakt.”
Ik glimlach alleen maar en druk een zoentje op haar neus. Ik voel haar handen bij de zoom van mijn T-shirt. Ze trekt het over mijn hoofd en begint aan mijn broek te frunniken. Even later zijn we allebei naakt en zo gaan we samen op mijn bed liggen om elkaar te strelen en te kussen. 
Wanneer we elkaar niet liefkozen, praten we over dingen die we leuk vinden of niet leuk vinden. Over onze verlangens en onze angsten. Het is onze stilzwijgende overeenkomst, we praten niet over ons verleden of onze toekomst, maar gaan allebei volledig op in het verrukkelijke nu. 

Met het verstrijken van de tijd groeit mijn verlangen naar een ontlading. Jeong voelt me goed aan en verandert van positie. We likken elkaar, eerst plagend, maar daarna met een andere bedoeling. Ik lik haar clit en zij mijn eikel. We willen allebei dat de ander klaarkomt, liefst wild klauwend in de lakens en kronkelend van geiligheid. En omdat we er onze tijd voor nemen lukt dat, voor ons allebei.
Ik kom klaar in haar mond en hoor hoe ze mijn zaad inslikt. Ze zuigt aan mijn pik tot de laatste druppel eruit is en ook ik zuig en slurp, als was haar vochtige kut een vers geopende oester. Ik ben dol op oesters. Zoals ik dit moment beleef, wil ik Jeong met huid en haar verslinden. Ik weet niet zeker of ze nog een tweede keer klaarkomt, maar ik denk het wel. Eenmaal mijn zaad verschoten, voel ik me heel even stik kapot. Ik ben opeens krachteloos, helemaal leeg.

Een verkwikkende douche brengt soelaas. Mijn spieren voelen al wat minder stram. Terwijl we elkaar inzepen en afspoelen, probeer ik in gedachten Jeong te doorgronden. Ze houdt van me, maar spreekt haar gevoelens niet hardop uit. Ze geeft zich voluit en in bed kan bijna alles, maar neuken wil ze niet. Ze zegt dat honderd procent veilige seks niet bestaat, maar ik geloof niet dat dit de echte reden is. Diep vanbinnen weet Jeong hoe ik ben. Ze vraagt er niet naar, maar ze weet dat er anderen zijn. Ze voelt en weet hoe ik ben, iemand die geen beloften maakt, geen eisen stelt en nooit over exclusiviteit spreekt. Ik ben iemand die leeft voor het moment.
We drogen ons af en trekken onze kleren aan. Jeong stuurt haar moeder een berichtje, zodat die weet dat ze niet thuis eet. En wanneer twintig minuten later mijn pa binnen komt, staan we samen aan het fornuis met elkaar te dollen. Onze vrolijkheid werkt aanstekelijk en mijn pa gaat erin mee. Het klikt meteen tussen hem en Jeong. 

Het wordt nog een gezellige avond en het is al donker wanneer ik Jeong naar huis breng. Op de terugweg barst er echter een onweer los en mijn achterwiel verliest zijn grip op de weg. 
“Shit! Godverdomme!” vloek ik hardop. 
Ik lig op de grond mijn motorfiets nog half op me en mijn rechtervoet zit klem. De regen valt met bakken uit de hemel. Ik zie amper iets en word bang dat er straks een auto over me heen zal rijden. Alles is nat en glibberig, mijn pogingen om de motorfiets van de straat af te trekken leveren niets op. Net als ik totaal gefrustreerd raak, stopt er een auto. De chauffeur stapt uit, vraagt me of ik oké ben en belt voor de zekerheid toch maar een ambulance. 
Mijn motorfiets is zwaar beschadigd en mijn voet voelt helemaal niet goed. Wanneer de adrenaline minder door mijn lijf giert, voel ik de pijn nog toenemen. De paramedici geven me een pijnstiller en ik bel pa.
Hij klinkt overstuur als hij hoort wat er gebeurd is.
“Waar brengen ze je naartoe?” Zijn stem slaat over. “Naar welk ziekenhuis?” 
“Het UZ,” antwoord ik. “In Leuven.”
“Ik kom eraan,” zegt pa. “En ik zal je moeder waarschuwen.”
 

5. Iris

Door dat stomme ongeluk ben ik zaterdag nog altijd in het ziekenhuis. Ik maak me ze zorgen over mijn afspraak met Iris. Zij is mijn oudste vriendin, mijn kapster en het eerste meisje dat ik ooit kuste. Zij was elf toen, ik bijna twaalf. Ik ken niemand die zo veel en zo hard werkt als Iris. Ze is pas negentien, maar ze lijkt zoveel volwassener dan wij, die hoger onderwijs volgen.
“Waar blijft die dokter? Ik dacht dat ze me om twee uur zouden laten gaan?” Ik vloek hardop. “Zo haal ik het nooit, verdomme!”
Pa kijkt op zijn horloge. “Om hoe laat is je afspraak?”
“Half vijf.” 
“Geen paniek”, zegt hij. “Bel haar gewoon even. Die dokter komt wel. Ik breng ik je straks wel met de wagen naar de kapper.”
“Het kapsalon is gesloten. En ik ging niet voor mijn haar. Haar zus trouwt en Iris rekent op mij vandaag. Ik heb beloofd om met haar mee te gaan, ze zag er tegenop om alleen naar het feest te moeten gaan.”
Mijn pa fronst zijn voorhoofd.
“Ga je naar een trouwfeest? Met die voet?”
“Ja.”
“Samen met Iris? Als haar date?”
“Ja. Tinne is zeven jaar ouder, Iris kent niemand uit de vriendenkring van haar zus en ze wilde niet als single komen opdagen.”
“Allemaal goed en wel, maar vindt Jeong dat oké? Dat jij met andere meisjes op date gaat?”
“Jeezes, pa… Iris is gewoon een vriendin.” Ik rol met mijn ogen. “Ik ken haar al van in de kleuterschool. Ik mag toch wel met mijn vriendin naar een trouwfeest, zeker? Komaan zeg! Je doet alsof Jeong en ik een stelletje zijn. Dat is niet zo.”
“Ben je zeker dat Jeong daar ook zo over denkt? Ik heb haar in de gaten gehouden. Dat meisje is tot over haar oren verliefd op jou. Je bent stekeblind als je dat niet ziet.”

Ik heb geen zin in dit gesprek. Jeong is er niet. Ze is voor een week naar Korea, op visite bij familie. Gelukkig is het niet zo heel moeilijk om het gesprek een andere richting uit te sturen, er is namelijk één onderwerp waar mijn pa elke keer zo in verstrikt raakt, dat het al het andere overschaduwt. Dus kuch ik even en vraag:
“Zou mama vandaag nog komen, denk je?”
Pa zuigt op zijn kiezen en schudt zijn hoofd. Hij vertelt me dat Mellaert naar een vak bijeenkomst is, ergens in Brussel. Om er te netwerken en zo. Ma is daar ook.
“Zijn ze morgen thuis?”
“Ja”, zegt pa. “Ze verwachten je rond de middag. Zoals altijd.”
Het is kwart voor twee als de dokter langskomt en mijn ontslagformulier aftekent. Ik mag naar huis. In de wagen zegt pa niet veel. Gisteren heeft hij mama gezien, daarmee is hij zo stil. Hij is nog altijd niet over haar heen en weigert de hoop op een verzoening op te geven, maar op dat vlak is hij zelf stekeblind. Mellaert is een blijver. Als ik hem en ma bezig zie, lijkt het alsof ze elkaar al hun hele leven kennen. Ze zijn altijd lekker relaxed samen. Simpelweg gelukkig. 

Om half vijf in de namiddag stopt de donkerblauwe BMW van Iris voor ons huis. Ze toetert twee keer. Zodra ik ben ingestapt, kijkt ze me zorgelijk aan, want ik loop op krukken en er zit een drukverband rond mijn rechtervoet. 
“Oei, Nick. Ben je zeker dat het lukt?”
“Dansen zal misschien wat moeilijker gaan dan gedacht”, zeg ik, vlak voor ik haar een kus geef. “Maar Jeezes, Iris, wat zie je er goed uit! En je ruikt zo lekker. Kom hier, je krijgt nog een kus. Een echte deze keer.”
Ze lacht en we zijn vertrokken voor een zalige tongzoen. Haar kastanjebruine krullen kietelen mijn gezicht. Iris is mooi mollig en haar zwarte avondjurk accentueert haar vrouwelijke rondingen. Mijn pik roert zich bij de aanblik van al dat fraais. Mijn hand glijdt onder haar jurk en ik voel er de gladde stof van haar slip.
“Hela, mannetje”, kijft ze. “Straks mag je in mijn broekje, maar pas nadat ik de hele avond met jou heb kunnen pronken bij de academische vriendinnen van mijn zus. Die zullen het nooit hardop zeggen, maar ze kijken op me neer. Daarom wilde ik zo graag dat je met me mee kwam, Nick. Met jou in de buurt voel ik me altijd onaantastbaar.”
Mijn gezicht drukt ongeloof uit. 
“Je ziet er fantastisch uit en je bent een succesvolle zakenvrouw”, zeg ik. “Jeezes, Iris, je rijdt met een BMW die je zelf verdiend hebt, en dat op je negentiende. Hoe kunnen die trutten dan op je neerkijken?”

Iris haalt haar schouders op. Mijn aandacht wordt even afgeleid door het bewegen van haar borsten, mooi en vol onder de zwarte stof van haar jurk.
“Ik heb niet gestudeerd, zoals zij”, zegt ze. “Het is gewoon alles. Ik ben niet modieus genoeg naar hun smaak en ze vinden me te dik. Tinne is slank, maar ik lijk meer op mama. En er zijn nog dingen, ze geven me een slecht gevoel over mezelf.”
Hoofdschuddend slaak ik een zucht.
“Dat vind ik erg voor jou, joh, maar je kunt op me rekenen. Wat is mijn rol?”
“Wees gewoon jezelf, Nick. Je hoeft je niet anders voor te doen. Alleen mijn ouders en sommige van mijn trouwste klanten kennen de waarheid over jou, zelfs mijn zus heeft geen idee wie je bent, of dat wij alleen maar goede vrienden zijn.”
“Met extra’s”, zeg ik grijnzend.
Iris grijnst terug.
“Zo is dat.”
Ze start glimlachend de wagen en even later rijden we door het groene heuvelachtige Hageland. Onze bestemming is een feestzaal, ergens aan een prachtig meer. We praten wat bij en ik vertel Iris over mijn motorongeluk, over het concert van Siggi en over mijn overbezorgde pa.
“Stuur hem maar een berichtje”, zegt Iris schalks. “Dat hij je vannacht niet thuis hoeft te verwachten.”

Iris heeft het zo geregeld dat we in een pittoresk hotelletje overnachten, vlakbij de feestzaal. Ze is al zenuwachtig genoeg, dus een hele avond zonder alcohol zag ze niet zitten. We checken in, laten onze spullen in de kamer achter en drinken een aperitief in de bar. Af en toe merkt Iris iemand op die ze via haar zus kent, wat logisch is, zowat iedereen in het hotel zijn gasten van het bruidspaar.
“Zie je dat, Nick? Hoe die lui doen alsof ze mij niet herkennen?” zegt ze hoofdschuddend. “Die lange vrouw daar, dat is een van Tinne ’s beste vriendinnen. Die andere twee kwamen ook vaak bij ons thuis. Ze keken gewoon weg toen ze me hier zagen zitten.”
“Misschien”, reageer ik, “maar ze keken wel.”
Iris knikt. “Ja, naar jou. Ze waren nieuwsgierig naar jou. Naar wie ik als date heb meegebracht.”
“Waren ze onder de indruk, denk je?”
Ze grinnikt en rolt met haar ogen. 
“Ik geloof van wel”, zegt ze. Haar mooie mond plooit zich tot een glimlach. “Maar wacht eens, zit je hier nu naar complimentjes te vissen, of wat? Aansteller!”
“Ach, trek het je niet aan, Iris. Laat die trutten toch.” Ik kijk op mijn horloge. “Het is bijna tijd. Ik denk dat we kunnen vertrekken.”

Op de receptie sla ik een praatje met Iris’ ouders. Zij zijn aardige mensen en trots op allebei hun dochters. We feliciteren de bruid en bruidegom en krijgen een glas Champagne aangeboden. Iris laat haar glas twee keer bijvullen in de tijd dat ik er één leeg drink. Het wordt me al heel gauw duidelijk dat ook zij – op haar familieleden na – hier niemand kent. Na een tijdje staan we wat afgezonderd bij een raam dat uitgeeft op de tuin. Iris kijkt naar buiten en ik bespeur enige somberheid. Ik buig me naar Iris toe en kus haar zachtjes onder haar oorschelp. Een verloren krulletje kietelt mijn neus. Mijn arm glijdt om haar middel, ik wil dat ze voelt dat ik er ben. Hier en nu, speciaal voor haar. 
“Het was me nooit opgevallen dat je zo een mooie hals hebt”, fluister ik dicht bij haar oor. “Je draagt je haar anders nooit opgestoken. Dat moet je meer doen. Mmmh… en je ruikt verrukkelijk!”
Ze draait zich om en haar ogen kijken in de mijne. Dan kust ze me vol op de mond, iets wat we nochtans afgesproken hadden niet te doen. Iris wil haar ouders geen verkeerd signaal geven, maar opeens maakt dat allemaal niets meer uit.
Ik voel dat ze wil praten, echt praten. Niet over koetjes of kalfjes, maar over hoe ze zich voelt en over de dingen waar ze mee worstelt. Dus dat doen we, we praten. En als er iemand te dicht bij ons komt, dan fluisteren we, op samenzweerderige toon. De manier waarop we samen de rest van de avond doorbrengen, pratend, grinnikend, elkaar aanrakend, is zo vertrouwelijk en zo intiem dat iedereen denkt dat we een nieuwbakken stelletje zijn. We eten, we drinken en we dansen. Of beter gezegd, Iris danst… ik schuifel vooral heen en weer met mijn ziekenhuiskruk onder één oksel geklemd. Maar we lachen en we maken plezier. Iris en ik zijn al jaren goede vrienden, maar vanavond ervaren we een glimp van iets wat meer zou kunnen zijn. Veel meer. 

Rond half drie nemen we afscheid van Iris’ ouders en zus. We wensen die laatste veel geluk toe en bedanken haar voor een geweldige avond. Tinne bekijkt ons en glimlacht.
“Jullie zijn fantastisch samen”, zegt ze tegen ons, waarna ze zich tot mij richt. “Bedankt om hier te zijn, Nick. Ik ben blij voor mijn zusje. Ze werkt zo hard, ze verdient het om gelukkig te zijn.”
“Ze is de beste vriendin die een man kan hebben”, reageer ik, en ik het meen het ook. “Dit was het leukste trouwfeest ooit. En jij de mooiste bruid.”
Ik grijns haar toe en Tinne grijnst terug. We begrijpen elkaar, we zijn als twee haaien die langs elkaar heen zwemmen. Er is een zekere vorm van wederzijds respect omdat we feilloos aanvoelen dat we allebei in staat zijn de ander schade te berokkenen, maar niet zonder zelf flink gehavend uit de strijd te komen. Tinne was er altijd al, ze is de grote zus van Iris. Ze kent me van op kinderfeestjes en later ook van allerlei ander tienergedoe. In haar grijns zit een waarschuwing verborgen, ze is bang dat ik haar kleine zusje zal kwetsen.
Iris is te gelukkig om iets te merken van de lichte spanning tussen Tinne en mij. Ze pakt mijn hand beet, knijpt erin en trekt me mee naar buiten. Het is fris geworden, dat komt door de wind. Ik sla mijn arm over Iris’ schouder en samen slenteren we naar ons hotel. 
“Ik heb iets teveel gedronken, geloof ik”, zegt Iris.
“Iets?” 
“Lach me niet uit, mannetje.” Ze grinnikt. “Wees blij, nu kan je me bijhouden met die mankepoot van je. Maar, even ernstig, ik keek er tegenop, tegen vanavond, maar het was superleuk en dat was dankzij jou. Je was fantastisch, Nick.”
“Nee, wij waren fantastisch”, kaats ik terug. “Wij samen.”

In onze pittoreske hotelkamer zit Iris uit te puffen op de rand van het bed. Haar voeten doen pijn, zegt ze met een grimas. Ze is al naakt en ze kleedt mij uit, bovenkleding eerst. Ze helpt mij uit mijn broek en trekt die voorzichtig over mijn gekwetste, dik ingezwachtelde voet. Mijn ogen kijken naar haar lichaam, voluptueus en vrouwelijk. Haar borsten schommelen heen en weer, haar venusheuvel is, op een klein toefje na, gladgeschoren. Alles aan Iris is sexy. En vandaag straalt ze gewoon. Zoals ze hier zit, wauw, op dit moment vind ik haar het mooiste meisje dat ik ooit in mijn leven heb gezien.
“De hele avond was een succes”, zegt ze vrolijk. “Dank je, Nick, dat je dit voor mij hebt willen doen. Voor jou moet het vreselijk saai zijn geweest, met al die mensen die je niet kent en zo.”

Ze wrijft plagend over de plek waar mijn stijve een flinke bobbel vormt in mijn boxershorts. Het voelt ongelofelijk lekker en het kriebelt in mijn buik.
“Al bij al vond ik het best een prettige avond”, zeg ik. “Het gebeurt niet vaak dat we een hele avond hebben om eens lekker bij te praten. Op dit moment durf ik zelfs te zeggen, dat het een absolute top avond aan het worden is. Jeezes, Iris, wat je nu doet voelt lekker, joh! Mmmh…”
Ze giechelt en grijpt mijn pik beet, dwars door het textiel van mijn boxershorts heen. Ze beweegt mijn stijve speels heen en weer, ze knijpt erin en wrijft erover. Pas nadat mijn voorvocht de stof donker kleurt, verlost ze mij van de strak zittende onderbroek.
“Neuk me, Nick”, fluistert ze, met mijn stijve in haar hand. “Ik heb er zo een zin in, dat kan je niet geloven. Het is al bijna drie weken geleden.”
“Wat? Zo lang?”
“Fuck, ja.”
“Dan was je laatste keer ook met mij?”
Ze knikt.
“Ik heb geen tijd voor een relatie”, zegt ze. “Of om te daten of zo. Mannen willen altijd aandacht. Alle aandacht. Gelukkig ben jij niet zo. Jij bent een goede vriend voor me, altijd geweest. En je bent tevreden met wat ik je kan geven.”
“Ja, dat is waar.”

Ze glimlacht en knijpt even speels in mijn ballen. De vingers van haar andere hand zitten nog altijd stevig rond mijn erectie gekromd.
“En je hebt een mooie lul.”
Ik glunder, want weet je, wie mijn pik een complimentje geeft, heeft een streepje voor bij mij. Van de meisjes in mijn leven is Iris degene die me het beste kent. Maar in al die jaren dat we elkaar kennen, is dit de eerste keer dat ze zoiets zegt. Ik frons vragend mijn wenkbrauwen terwijl ze er nog altijd naar zit te kijken.
“Echt?”
“Hij is prachtig gewoon”, zegt ze, waarna ze zich naar voren buigt en me zachtjes begint te likken.
Ondertussen vinger ik haar naar een eerste hoogtepunt. Ze is zo glibberig als een aal. Ik streel, knijp en trek, ik duw mijn vingers in haar kut naar binnen en dat allemaal terwijl ik met mijn andere hand aan haar grote borsten zit. De tepels van Iris zijn enorm gevoelig en haar hoogtepunt is altijd feller als ik tegelijkertijd ook haar tepels bewerk. Kneepjes en kleine rukjes laten haar kreunen en kronkelen van genot.

Ze komt op me zitten en ik dring diep in haar naar binnen. Ze slokt me op en beweegt haar heupen terwijl ze me berijdt. Onze gezichten zijn dicht bij elkaar, onze ogen op elkaar gericht. Het genot dat ik voel, is enorm intens en voor haar is het ook zo, denk ik. We kussen elkaar. Mond op mond, tong tegen tong en we proeven elkaar. Na een paar minuten houd ik het niet meer, dit meisje is gewoon té lekker. Met Iris bereik ik hogere sferen, raak ik helemaal van de wereld. Ze is ook de enige met wie ik zonder condoom vrij, ze houdt niet van die rubber dingetjes. Niet verstandig, maar het is wat het is. Ik ben niet iemand die eisen stelt. Ik ben tevreden met wat ze me geeft.
 

6. Deborah

Zoals altijd op zondag eet ik ’s middags thuis bij mijn ma en haar vriend, Patrick Mellaert. Zijn dochter Deborah is er ook. Zij is eenentwintig en haar pa heeft geen idee wat voor werk ze doet. Deborah vindt mannen zwakke wezens die zich gemakkelijk laten gebruiken. Ze werkt als model voor een webwinkel die lingerie en seksspeeltjes verkoopt. Deborahs haren zijn geblondeerd en haar gave huid is zonnebankbruin. Ze heeft een goddelijk lichaam, maar een streng uiterlijk. Daar kan ze niets aan doen, het is een familietrekje. Pa Mellaert heeft dat zelf ook, diepliggende ogen en een scherpe neus boven een mond die net dat tikje te klein lijkt voor zijn gezicht.

“Hoe is het met je voet, lieverd?” Mijn ma klinkt bezorgd. “Ik schrok me dood toen ik dat telefoontje kreeg. Die motorfiets is veel te gevaarlijk. Ik snap niet dat Bram je op zo een moordtuig laat rondrijden. Hij zou beter moeten weten, jouw pa.”
“Mijn voet is oké, ma”, antwoord ik.
Er volgt een stille zucht. Vijf minuten, denk ik, zo lang heeft het geduurd voor ze haar eerste verwijt naar pa toe heeft geuit. Een nieuw record.
Mijn blik kruist die van Deborah. Op haar dunne, rood gestifte lippen zie ik de zweem van een glimlach. In haar ogen gelatenheid. Aanvaard het, zegt die blik. Zo is het nu eenmaal, je ouders kunnen niet langer met elkaar door één deur. Mijn ogen dwalen af en kijken iets lager, naar de gleuf tussen Deborah ’s gladde bruine borsten.

Ze ziet waar ik naar gluur. Deborah schudt haar hoofd en knijpt haar oogleden tot spleetjes. Pas op, kereltje, dat zeggen haar ogen. Toch ben ik er zeker van dat ze straks bij me in bed zal kruipen. Dat doet ze altijd, elke zondag dat ze haar pa bezoekt en hier blijft slapen. Ze is prettig gestoord en ongeremd. Deborah lijdt ook onder de breuk tussen haar ouders, net als ik. Ze gedraagt zich ongenaakbaar en soms zelfs als een bitch, maar dat is slechts schijn. De echte Deborah is speels, een beetje kinky en eigenlijk is ze best een toffe vriendin geworden.

“Ik vind dat stoer, een jongen op een motorfiets”, zegt Deborah tegen mijn ma, die me zo een hart onder de riem steekt. “Het past bij Nick. Zijn kleren en de muziek waar hij naar luistert, die hebben dat ook. Dat stoere.”
Mijn moeder snuift.
“Er is niets stoer aan een nacht in het ziekenhuis doorbrengen”, zegt ze, Deborah kijvend terecht wijzend. “Met een pijnlijke voet en terwijl je veel te snelle motorfiets in de prak ligt.”
“Ik doe mijn Honda niet weg, ma”, zeg ik kortaf. “Zo erg is het allemaal niet. Hij is in de garage, morgen heb ik hem terug.”
Stilte.

In de namiddag kijkt Mellaert naar wielrennen. Saaier kan niet, denk ik. Ma, Deborah en ik zitten in de tuin. De zon schijnt en Deborah draagt een kleine rode bikini die haar fantastisch staat. Ik gluur en ik kwijl tot ik er scheel van zie. Deborah vindt het allemaal best en mijn ma doet alsof ze het niet ziet. We drinken koffie en een frisse rosé wijn, we knabbelen chips en nootjes, we lezen tijdschriften en babbelen over wat we de voorbije week allemaal hebben beleefd. Als ze niet op mijn pa zit te kankeren, is mijn moeder een fijn iemand. Ze houdt zielsveel van me en is niet bang om dat te laten zien. 

De uren verstrijken en rond zes uur maakt mama ons een heerlijk slaatje met groene asperges en gerookte ham. De vinaigrette erbij is haar geheime creatie, dat sausje is om van te watertanden. Deborah en ik dekken de tafel en omdat het weer het toelaat, beslissen we om gezellig buiten te eten. Mellaert snijdt het brood aan. Daarna kijken we alle vier samen nog wat televisie, het nieuws en zo. Rond negen uur neem ik een lauwe douche en ga ik naar mijn kamer, waar ik naakt op mijn bed ga liggen. Ik vind het fijn om naakt te zijn, ik hou van mijn lichaam. Om er naar te kijken en me voor te stellen dat een leuk meisje er naar kijkt, een meisje zoals Bo, Iris of Jeong. Of Kirsten of Deborah. Ik ben niet bang, Mellaert of mijn ma zouden hier nooit zomaar binnenkomen, ze respecteren mijn privacy. Ik zet wat muziek op en sluit mijn ogen.

Een uur later glipt Deborah naar binnen. Ze draagt een dun slaaphemdje en een roze haarband in haar blonde krullen. Onder het hemdje is ze naakt, dat voel ik zodra mijn handen zich rond haar billen sluiten. Onze monden vinden elkaar en lange tijd doen we niets anders dan zoenen en strelen. Daarna liggen we op onze zij, oog in oog. Ik weet wat Deborah van me verwacht, wat ze leuk vindt en wat haar opwindt.
“Jeezes, wat ben jij een geile sloerie”, zeg ik. “Je schaamt je nergens voor, hé? Zomaar mijn kamer binnen sluipen in dat ordinaire hemdje en zonder slip.”
Ze glimlacht. In haar ogen verschijnen pretlichtjes.
“Ja, ik ben een slet.”
“Dat je het maar weet”, zeg ik. “Je zoent als een hoer. En je denkt toch zeker niet dat ik met je ga neuken, gewoon omdat je me wat komt opgeilen?”
Deborah grijnst.
“Ik hoop dat je je bedenkt, Nick.”

Met die woorden nog op haar lippen trekt ze het slaaphemdje over haar hoofd. De punten op haar borsten zijn hard en dik. Ze ademt zwaar door haar neus, ze is nu echt opgewonden. Haar bruine buik golft op en neer van de seksuele spanning. Het zwarte toefje tussen haar benen vormt een scherpe driehoek, maar de lippen van haar kut zijn glad en haarloos. Ze glanzen van haar overvloedige geil. Hoe meer ik Deborah voor hoer uitscheldt, hoe liever ze het heeft en hoe natter ze wordt.
“Slet”, zeg ik. “Dat is echt iets voor jou. Met je mooie tieten pronken om een onschuldige jongen te verleiden. Het zal niet lukken, verberg die schatten maar terug onder dat hoerige hemdje van je.”

Deborah kijkt naar mijn erectie. Die is niet in overeenstemming met mijn stoere taal. De uitdrukking op haar gezicht is tegelijkertijd hitsig en vrolijk. De vingers van haar rechterhand krullen zich rond mijn stijve pik. Met haar andere hand vingert ze zichzelf. Zo gaat het elke zondag, de eerste keer doet ze het altijd helemaal zelf.
Opnieuw noem ik haar een slet, een onverbeterlijke slet. Mijn handen spelen met haar borsten. Ik grijp haar tepels beet en knijp erin. Ik knijp flink hard door. 
“Auw! Fuck, dat is lekker!”
Kermend, zichzelf vingerend en met gesloten ogen komt Deborah klaar. Ze kreunt haar genot hardop uit terwijl ik aan haar stijf gezwollen tepels trek. Ik laat haar tieten op en neer wippen. Zodra ze haar hoogtepunt voorbij is, kruipt ze op mijn schoot om me te kussen. Mijn stijve pik drukt tegen haar buik terwijl ze me omhelst. We tongzoenen lange tijd, ze kust echt lekker, ondanks die strenge dunne Mellaert lippen.

“Je vindt me echt een slet, hé?”
Ik lach haar uit.
“De grootste slet die ik ken”, zeg ik met een grijns. “Maar als je braaf bent en doet wat ik zeg, neuk ik je misschien toch. Kan je dat, Deborah? Een brave hoer zijn?”
“Ja”, antwoordt ze met een klein stemmetje. “Dat kan ik.”
“We zullen zien”, zeg ik terwijl ik haar van me af duw.
Ik vertel haar hoe ze moet liggen, op haar rug met haar benen gebogen en lichtjes uit elkaar. Ik wil ertussen kunnen zien, alles wil ik zien, zo zeg ik. Ze doet gehoorzaam wat ik haar opdraag. Ze laat zich kussen en strelen, overal. Haar huid is bruin en gaaf, echt heel mooi. Ze ruikt lekker en ik vind het heerlijk om de welvingen en rondingen van haar prachtige lijf aan te raken, en om haar natglimmende kut te likken en te liefkozen met mijn vingers.
Tegen de tijd dat ze me een condoom omdoet en mijn pijnlijk kloppende pik eindelijk in haar vochtige opening naar binnen glijdt, voelt het als thuiskomen. Ik heb Deborah dat nog nooit gezegd, maar ik vind haar kut de mooiste die ik ooit bij een meisje heb gezien. De lippen zijn zalig dik, prachtig van vorm en zo zacht als zijde. En ze is lekker, jeezes, wat is ze lekker! Als ik tussen Deborah ’s benen snuffel, raak ik soms helemaal van de wereld en voel ik me onwezenlijk gelukkig. Ik kan er totaal in opgaan, zo lekker smaakt en ruikt haar prachtige lekkere kut.

“Ben je nu tevreden, onbeschaamde slet?” Ik fluister het vlak nadat ik diep in haar stotend ben klaargekomen. “Is het dat wat je wilde?”
“Ja”, antwoordt ze hijgend. Haar handen klauwen in mijn rug. “Fuck, ja! En ik wil het nog eens. Straks.”
Het kost me moeite om mijn glimlach te onderdrukken. Ik zou niet willen dat ze denkt dat ik haar uitlach of zo, dus ik probeer om mijn stem zo ernstig mogelijk te laten klinken als ik repliceer.
“Vergeet het maar”, zeg ik. “In je dromen misschien, geile sloerie die je bent.” 

7. Siggi

Mijn rode Honda CG150 is opgelapt en de motorfiets oogt zo goed als nieuw. Ik pik hem op in de garage. Op maandagochtend heb ik pas les om tien uur, dus keer ik terug naar huis. Van het ritje naar huis word ik helemaal blij. Ik probeer mijn ingezwachtelde voet een beetje te ontzien, maar het doet toch pijn. 
Pa is naar zijn werk en ik besluit om nog even bij Siggi langs te gaan om mijn respect te betuigen. Van haar vader mag ze drie keer per week optreden, in het weekend en soms ook op donderdagavonden. Onder ons studenten is Siggi een beroemdheid, maar daarbuiten kent haast niemand 'Letting Go'. En het gaat niet zo goed met Siggi de laatste tijd.

“Hé, buurman”, zegt ze terwijl ze de deur voor me opent en me binnenlaat. “Waar zat je donderdag? Ik zag je gezicht wel in het publiek, maar daarna was je opeens weg. Speelden we zo slecht dan?”
Ik schud mijn hoofd en werp een stiekeme blik op haar lange benen. In die broek vormen ze een feest voor mijn ogen. Siggi is blootsvoets, ze draagt een grijs haltertopje waar een machinegeweer op staat afgebeeld boven haar skinny jeans. Ik zie de zwarte bandjes van haar beha.
“Jullie waren beestig goed”, zeg ik. “Maar Kirsten had teveel gedronken, dus heb ik haar thuis gebracht.”
“Kirsten?”
“Iemand die jij niet kent.”
Siggi grinnikt.
“Ik ken niet de helft van de wijven die jij thuis brengt, Nickie.”
“Nog niet een kwart, joh.” Mijn mondhoeken krullen omhoog. “Hoe gaat het met jou? Ik kreeg de brief gisteren, innige deelneming. Heb je mij er graag bij of is het alleen familie en zo?”
Ze haalt diep adem.
“Mijn moeder wordt begraven”, fluistert ze. “Ze ging dood aan fucking kanker. Ik zou het erg op prijs stellen als jij komt, dus ja, kom gerust. En je pa ook. Hoe gaat het trouwens met hem? Is hij er nog altijd zo kapot van?”
Ik knik.
“Ontroostbaar”, zeg ik. “Het is zoals dat liedje dat jij schreef. Zijn verdriet is een gevangenis. Een kooi. Hij sluit zich af van de wereld en van andere mensen.”
“Pain as a cage”, fluistert Siggi. “Dat is een oud nummer, van onze eerste EP. Toen was ik amper zestien. Niet te geloven dat je dat nog weet. Jij vindt mijn muziek echt mooi, hé?”
Ik knik opnieuw.
“Vooral je teksten. Zo poëtisch en toch bikkelhard, prachtig gewoon.”

Even later staan we buiten, op het terras. We drinken koffie uit een mok en Siggi rookt een Marlboro. Ze vraagt me waarom ik haar in al de tijd dat we elkaar kennen nooit heb uitgevraagd. Niet één keer in de zes jaar dat we in dezelfde school zaten en ook daarna niet, terwijl we toch al zo lang buren zijn.
“Jou uitvragen? Dat durfde ik niet”, zeg ik. “Jij was de coolste griet van de hele school. Een zangeres in een rockband, rebels en met een grote mond. Jij had al tatoeages toen dat nog niet hip en trendy was. Je kon iedereen krijgen en ik dacht dat je mij nooit zou willen. Je zei ooit tegen Iris dat ik typisch zo een jongen ben die zijn lul achterna loopt, ze vertelde me dat. Wij dachten trouwens allemaal dat je een ouder vriendje had.”
Ze glimlacht meewarig.
“Dat was ook zo, maar niet de hele tijd. Ik ben tegenwoordig vaak alleen en mis het om een echte vriend te hebben, zeker nu, met mama en zo. Denk je dat er iemand langs kwam om me te troosten of even met me te praten? Denk je dat ik van iemand iets heb gehoord? Al was het maar een fucking SMS of zo? Nee dus, niet van mijn vriendinnen bij de band, niet van de jongens die op me geilen als we optreden en zelfs niet van mijn ex.”

Ze klinkt nu echt emotioneel, steekt nog een Marlboro op en haar handen trillen. Ik nip aan mijn koffie, die bijna koud is, en ik weet niet goed wat ik moet zeggen.
“Dat is shit”, is het enige wat ik kan bedenken.
Siggi trekt aan haar sigaret, blaast de rook uit en knikt instemmend.
“Ja, dat is het zeker”, zegt ze.
Ik geef haar een vriendschappelijke stomp tegen haar arm. Er staat daar een tatoeage, iets uit de Bijbel, Eva met een appel en de slang die haar verleidt. 
“Hé, ik ben er toch? Ken je dat spreekwoord, van beter een goede buur en zo…” zeg ik. “En je had gelijk, over die lul. Ik loop hem nog steeds achterna, maar dat wil niet zeggen dat ik geen goede vriend kan zijn.”
Siggi drukt haar sigaret uit. Ze kijkt me recht aan. In haar grijze ogen zie ik een glimp van de dingen die staan te gebeuren.
“Vind je het vies om iemand te kussen die pas gerookt heeft?”
“Nee.”
“Er zijn er die zeggen dat het lijkt alsof je aan een asbak likt.”
Ik glimlach en voel een tinteling in mijn kruis.
“Jij bent geen asbak, Siggi”, fluister ik, waarna ik me naar haar toe buig om haar te kussen.
Ze smaakt naar tabak en koffie. Mijn handen grijpen naar haar mooie dikke billen. Ze moest eens weten hoe lang ik dat paartje al van op een afstandje bewonder. Vroeger op school en nu hier, in onze straat. Ik kan mijn ogen er gewoon niet afhouden telkens ik ze in het vizier krijg.

Siggi is zenuwachtig en zelfs een tikkeltje onhandig. Al kussend stoten we onze halfvolle koffiemokken om en ook het terrasmeubilair moet er aan geloven. Dan gaat ze op mijn ingezwachtelde voet staan.
“Auw!”
“Shit, sorry”, hijgt ze. “Sorry, Nick! Doet het veel pijn?”
“Daarnet wel.” Ik geef haar een zoentje op haar neus. “Het is oké, maar doe een beetje voorzichtig met die voet, wil je?”
Ze knikt. Haar ogen glimlachen me toe. Ze trekt het grijze haltertopje over haar hoofd en onthult de zwarte beha. Ze ziet me verlekkerd kijken. 
“Kom mee binnen”, zegt ze. “We hebben tijd, mijn vader moet nog van alles regelen, hij blijft de hele voormiddag weg.”
Op haar bovenlichaam staan een paar tatoeages die ik nooit eerder zag. De laatste keer dat ik zo veel van Siggi te zien kreeg, was tijdens de zwemles op school. Toen waren al die tatoeages er nog niet. Ik volg haar opnieuw in het huis naar binnen en weet nu al dat ik de les van tien uur niet zal halen. Spijbelen is nochtans niet iets wat ik vaak doe. Ik ben geen studiehoofd en heb die lessen echt wel nodig, als ondersteuning. Maar nood breekt wet.

Binnen gekomen neem ik haar gezichtje tussen mijn handen en kijk haar strak aan. Er wringt iets en ik wil dat uit mijn systeem voor ik verder ga dan één gestolen tongzoen.
“Weet je het zeker, Siggi? Al die jaren, op school en hier in de straat… Ik was er al die tijd en je kon me krijgen wanneer je maar wilde”, zeg ik. “Ik wil geen misbruik van je maken omdat je nu verdrietig bent, of zo.” 
“Nee. Kleed me uit, Nick”, fluistert Siggi. “Ik wil je handen op me voelen. Ik wil zo graag dat je me kust en me vasthoudt, en me streelt.”
Ik knik haar toe en kom dichterbij. Ik druk mijn mond tegen haar hals en kus haar daar. Mijn vingers haken haar beha los en ik kus haar schouders en haar borsten. Mijn tong beroert een tepel. Ze kreunt zachtjes en geeft zich volledig. Zelf doet Siggi nagenoeg niets, ze wil het gewoon ondergaan, dat voel ik. Ze wil dat ik haar liefde geef. Haar tepels worden stijf in mijn mond. Daarna zoek ik opnieuw haar ogen en we kijken elkaar eventjes aan.
“Laat het gewoon gebeuren, Sig”, fluister ik dicht bij haar oor. “Ik zal goed voor je zijn. Je mag genieten. Je hoeft helemaal niets te doen, maar je mag me alles vragen. Echt alles, oké?” 
Haar hoofd beweegt op en neer. Ze ademt zwaar, in en uit. Ik zie het in haar blik, ze wil niet praten. Siggi wil vergeten.

Mijn vingers frunniken aan de knopen van haar jeans. Ik laat me op mijn knieën neerzakken om haar uit haar broek en slip te helpen. Ik kijk nu recht op haar zwartbehaarde venusheuvel. De haartjes in dat vachtje daar zijn al net zo stug en piekerig als die op Siggi ‘s hoofd en ik druk er mijn gezicht tegenaan. Ik vind het heerlijk om haar daar te besnuffelen en er plagende zoentjes op te drukken. 
“Hhhggg”, kreunt ze wanneer mijn tong langs het meest gevoelige plekje van haar kut strijkt. “Mmmh… ja, ja, Nickie… Mmmh… Hhhhhh…”
Mijn handen strelen haar benen, haar dijen en billen terwijl ik me op mijn knieën naar voren beweeg. Ik duw Siggi naar de zetel en zodra ze zich er op laat neervallen, spreid ik haar benen wijd uit elkaar. Ik grijp haar bij haar enkels beet, trek eraan en ze schuift naar voren. Haar mooie dikke billen rusten op de rand van de zetel, ze ligt helemaal voor me open. Ik plaag haar met het puntje van mijn tong. Siggi zucht, kreunt en kronkelt met haar heupen. Ze komt klaar met een snik en nog meer snikken volgen. Haar billen rijzen omhoog van de zetel. Vanaf dat moment laat ik meer tijd tussen elke aanraking. De likjes worden slomer en zachter, als vederlichte aanrakingen die er bijna geen zijn.

“Ik wil je, Nick”, fluistert Siggi opeens. “Ik wil je in me voelen bewegen. Heel diep in me. Ik wil dat je me helemaal vult, dat je me lekker hard neukt.”
Even later ben ik naakt en zit ik geknield tussen haar benen, diep in haar verankerd. Het rubber van mijn condoom schuurt langs de vlezige wanden van haar vagina. Langs alle kanten voel ik de druk, een ongelofelijk heerlijk gevoel. Het wordt nog beter wanneer Siggi haar benen om me heen slaat en me nog dichter tegen zich aan trekt. Ze ligt uitgestrekt voor me, haar blik op mij gericht, ogen met een angstaanjagende intensiteit. 
Voeg bij de aanblik van dat alles ook nog eens het geluid van Siggi die hijgt, kermt en kreunt van genot. Voor mij is dit seks zoals seks zou moeten zijn. Een jongen en een meisje die opgaan in het moment, die samen zijn en die samen neuken. We houden elkaar vast en grijpen naar elkaar, we omhelzen elkaar en komen telkens opnieuw oog in oog. We voelen en we zijn. Ik stop met in haar te stoten, wordt helemaal stil en kus Siggi op haar mond. Siggi kust me terug, langzaam en intens. Onze tongen strelen elkaar en onze lichamen worden stil. We stellen het moment nog even uit in deze omhelzing. De stilte na de storm en de stilte voor de storm. Het genot en de climax zijn daar ergens, geduldig wachtend op ons, want uitgesteld genot is dubbel genot. Diep vanbinnen dank ik de goden en dank ik Siggi. Want dit gevoel is de reden waarom ik ben wie ik ben, en hoe ik ben. Dit is waar ik altijd naar op zoek ga en dit is wat ik zo vaak en zo gul aan anderen probeer te schenken. Dit is het Verrukkelijke Nu.

8. Bo

Dinsdag om elf uur is de begrafenis van Siggi ’s mama. Het is warm buiten, maar het regent en de rouwenden vormen een woud van paraplu’s. Er is veel volk. Ik ben zo blij dat pa bij me is, dat ik niet alleen ben, wanneer we de familie een hand geven. Siggi staat naast haar papa, als tweede in de lange rij met familieleden. Ze negeert mijn uitgestoken hand en omhelst me, heel innig en stevig. Ze drukt haar lichaam dicht tegen me aan. Ze heeft gerookt en ruikt naar sigaretten.
“Dank je voor onlangs”, fluistert ze. Ik voel tranen opwellen en krijg een brok in mijn keel. Haar stem klinkt anders, verwrongen van emotie. Begrafenissen kunnen dat zijn, emotionele rollercoasters. 

Ik voel de hand van mijn pa op mijn schouder. Hij troont me mee, naar de zijkanten. Men heeft daar extra stoelen geplaatst. 
“Daar wuift iemand naar je”, zegt mijn pa. “Een knap meisje. Ken je haar, Nick?”
Ik draai mijn hoofd naar links en twee groene ogen in een sproetig gezichtje kijken me nieuwsgierig aan. Bo wuift naar me en gebaart naar de lege plaatsen naast haar. Ik laat me op de stoel naast haar neerzakken.
“Bo, dit is mijn pa, en pa, dit is Bo. Ze zit bij me op school”, zeg ik, hen aan elkaar voorstellend. Ze geven elkaar een hand en glimlachen beleefd.
Zodra ik naast Bo neerzit, voel ik de seksuele spanning die er altijd tussen ons in de lucht hangt. Op school en zeker op de woensdagnamiddagen, die ik op haar kamer doorbreng. Ik hoop maar dat mijn pa er niets van voelt, dat het allemaal niet te opvallend is. Mijn linkerbeen en haar rechterbeen raken elkaar. Onze ogen kruisen elkaar en Bo slaat haar blik neer.

Het is mijn pa die de stilte doorbreekt.
“Waar kende jij Micheline van, Bo?” 
“Mevrouw Haerens was mijn logopediste”, antwoordt ze. “Als kind stotterde ik heel erg. Mijn ouders dachten dat het door mijn astma kwam, maar daar had het niets mee te maken.”
“Nou, je hoort er niets meer van”, zegt pa.
Bo glimlacht, ik glimlach en ik vertel haar dat de Haerens en wij buren zijn. De plechtigheid begint. Veel mensen huilen voor Micheline Haerens, maar ik huil voor haar dochter Siggi. Ik raakte mijn moeder gedeeltelijk kwijt aan Mellaert, zij aan kanker. Lang niet hetzelfde, kanker is veel erger en definitiever, maar toch, het doet allebei pijn.

Pa blijft niet lang. Hij drinkt een kop koffie, eet twee broodjes kaas en vertrekt dan naar zijn werk. Hij hoeft me niet thuis af te zetten, Bo is met de wagen en zegt dat ze me zo meteen wel zal thuisbrengen. 
Siggi is echter nieuwsgierig naar het roodharige meisje dat bij ons is komen zitten. Zodra mijn pa weg is, laat Siggi zich op zijn stoel neerzakken en begint ze Bo en mij uit te horen. We vertellen Siggi dat we dezelfde opleiding volgen en allebei voor onze bachelor gaan. Ik zeg ook dat Bo me bijles geeft, maar blijf uiterst discreet over wat we nog meer op woensdagnamiddagen samen uitspoken. Op een gegeven moment vraagt Siggi Bo recht op de vrouw af of ze mij leuk vindt.
“Ja”, zegt Bo ernstig. “Maar ik doe het niet met hem of zo, als je dat moest denken. Nick is niet wie hij lijkt.”
Siggi fronst vragend haar wenkbrauwen.
“Hoe bedoel je?”
“Als je hem ziet, zou je denken dat hij een doodgewone en aardige jongen is, maar dat is hij niet. Nick is fantastisch, je kunt altijd op hem rekenen. Ik vertrouw hem blindelings. Hij luistert echt naar me en hij geeft om me. Nick is de beste vriend die er is, maar niemand kan hem vasthouden. Als je dat probeert, glipt hij zo door je vingers en ben je hem kwijt.”
Op dat ogenblik realiseer ik me dat ik Bo zwaar heb onderschat. Ze begrijpt me beter dan ik dacht. Siggi maakt een grimas en de twee meisjes kijken elkaar kort aan.
“Papa heeft me nodig”, zegt Siggi. Ze staat op van haar stoel en slaakt een zucht. “Ik moet naar hem toe, maar bedankt voor jullie steun vandaag allebei. Heel erg bedankt.”

Bo parkeert haar grijze Volkswagen voor mijn huis. Ik kijk haar aan en schraap mijn keel.
“Kom je niet mee naar binnen, Bo?”
“Waarom zou ik dat doen?”
Ik adem door mijn neus. In en uit, in en uit. Mijn antwoord is eerlijk en direct.
“Omdat ik het graag wil”, zeg ik. “Met jou alleen zijn. In mijn kamer.”
Bo lijkt te aarzelen.
“Misschien is het beter dat ik ga, Nick. We zien elkaar morgen, toch?”
“Ja, altijd woensdag.”
Er valt een stilte. Bo is er nog altijd niet uit. Ze maakt geen aanstalten om uit haar wagen te stappen, maar de motor opnieuw starten, doet ze ook niet.
“Wat had je in gedachten, Nick?”
“Hoezo?”
“Als we alleen zijn”, zegt Bo stilletjes. “In je kamer. Wat wil je dan doen?”

De lucht zindert om ons heen. Opeens wordt het verstikkend heet in de Volkswagen. De manier waarop ze me die vraag stelt, geeft me hoop op een goede uitkomst. De gedachte daaraan maakt me overmoedig.
“Ik wil je rok uittrekken”, fluister ik. “Om te zien wat voor broekje je daar onder draagt. En als jij zo lief bent om me lekker af te trekken, spuit ik mijn kwakje erop.”
Er verspreidt zich een donkere blos vanuit Bo‘s hals. Haar hele gezicht kleurt rood, maar niet van schaamte. Van opwinding. Het idee van mijn sperma, uitgewreven over de stof van haar onderbroekje en daarna stiekem verborgen onder haar brave zwarte rok, ja, dat idee staat haar aan. Ik zie de fonkeling in haar ogen en weet dat ik aan de winnende hand ben. Haar hand, die glijdt over mijn been en naar het kruis van mijn broek. Ze voelt aan mijn pik.
“Je hebt een stijve”, sist ze. Heel even is ze stil, voor ze met haar ogen rolt en verder praat. “En je kent me te goed, Nick. Ben je zeker dat er niemand thuis komt?”
“Alleen pa en ik wonen hier, dus ja. Ik ben zeker. En jij kent me ook behoorlijk goed, joh. Wat je daarnet over mij zei, tegen Siggi, dat was er pal op.”
Bo knikt.
“Ze lijkt me best aardig, die Siggi. Ik denk trouwens dat ze met je naar bed gaat, maar ik ga het je niet vragen, want je zou het me toch niet vertellen.”
“Siggi schrijft liedjes”, zeg ik. “Muziek en teksten, echt prachtige songs. Ik ken haar al bijna mijn hele leven. Ze is een mooi meisje, zowel van buiten als vanbinnen.”

Ik sta met mijn rug tegen mijn kleerkast, zwaar hijgend en vreselijk opgewonden door de aanblik van Bo en van wat ze allemaal met me doet. Buiten regent het nog steeds, ook juli telt soms zulke dagen. De blinden zijn gesloten en mijn nachtlampje verspreidt een zacht licht. Vlak voor me staat Bo. Ze heeft haar zwarte rok losgemaakt en uitgetrokken, maar de rest van haar kleren heeft ze aangehouden, schoenen en al. Haar donkerblauwe slip vormt een scherpe driehoek tussen haar benen. Ik wil zo graag Bo eens voelen, haar fraaie benen aanraken, of haar daar strelen, waar de stof van haar slip over haar heuveltje spant, maar dat zal niet gebeuren. Bij Bo is kijken toegestaan, maar aanraken niet.
Zelf ben ik naakt en ze houdt mijn stijve pik in haar hand. De voorhuid is omlaag gegleden en mijn eikel is bloot. Ze kijkt ernaar en bestudeert hem heel aandachtig. Af en toe raakt ze mijn pik aan. Met de vingertoppen van haar andere hand, de hand die ze met glijmiddel heeft ingewreven, voelt Bo aan de opgezwollen aders op de schacht van mijn erectie, aan de vingerdikke zwelling van mijn zaadleider of aan de strakgespannen huid van mijn eikelrand. Ze bekijkt mijn pik met een bijna wetenschappelijke belangstelling.
“Hhhggg”, kreun ik. “Jeezes, Bo… Fuck, joh! Mmmh… Wat je doet voelt fantastisch. Ik wist niet dat iets verschrikkelijk graag willen zo geil kon zijn.”
Ze glimlacht alleen maar en laat haar vingers spreken. Het glijmiddel bestrijkt nu ongeveer de helft van mijn stokstijve, kloppende pik. Tergend langzaam wrijft Bo de rest van mijn pik ermee in. Mijn balzak en de huid eronder worden ook niet vergeten. Haar hand plaagt en speelt tot ik het bijna niet meer uithoud van geiligheid. Tijd om haar te waarschuwen voor wat komen gaat.
“Hé, Bo… Ik ga spuiten. Het komt.”

Ze grijpt mijn pik stevig beet en manoeuvreert hem voorzichtig in de juiste richting. De eerste ontlading is krachtig en vol. Mijn zaad spuit eruit en belandt op haar slip en lager, op haar benen. Ze gebruikt haar andere, nog vrije hand om het sperma mee uit te wrijven. Haar blauwe slipje kleurt nog donkerder terwijl ze zichzelf vingert, rechtop staand en dwars door de met zaad bevlekte stof van haar ondergoed heen.
Het is de eerste keer dat ze zoiets doet. Ik heb Bo nog nooit zien klaarkomen, maar vandaag masturbeert ze zichzelf naar een hoogtepunt. Ze wrijft mijn zaad uit over haar broekje en terwijl ze dat doet, draait ze cirkeltjes rond en over haar gevoelige clit. Het lijkt wel alsof ze vergeet dat ik er ben en naar haar kijk. Zodra ze stuiptrekkend, kreunend en luid hijgend is klaargekomen, valt ze bijna om van de inspanning die ermee is gepaard gegaan. Ze leunt met haar hoofd op mijn schouder en haar handen grijpen mijn armen beet.
“Mag ik je omhelzen, Bo?”
Ze schudt haar hoofd, ademt zwaar.
“Nee, niet omhelzen, ik wil alleen maar even op je leunen”, zegt ze. “Ik sta te trillen op mijn benen, Nick. Ik ben blij dat ik naar je heb geluisterd. Fuck, dat was zó geil, man! Fuck!”
“Ik ben ook blij”, zeg ik lachend. “Dat je naar mij hebt geluisterd.”

Er komt een dag dat ik niet meer zal kunnen leven zoals ik nu leef, denk ik bij mezelf, en ik weet dat. Ik ben misschien een seksverslaafde, maar ik ben niet naïef. En voorlopig is het goed zo. Héél goed.