Bedevaart

2. Claire

Voor zover ik de tweede dag een doel heb, is dat kilometers maken. Veel van de route door België is nog vertrouwd terrein en de nieuwe horizon in Frankrijk lokt. Vandaag zo ver mogelijk België door en dan ergens in de buurt van de Franse grens overnachten. Het is een bewolkte dag en de buienradar voorspelt voor het eind van de middag een berg aan ellende. Trappen maar en voordat het gaat regenen een slaapplaats zoeken, met dat voornemen ga ik op weg.

Stedelijke omgeving zo veel mogelijk mijdend zoek ik mijn weg. De kasseienstroken doen op de randonneur nog net zo zeer als op de racefiets en de paar korte klimmetjes in de Vlaamse heuvels beloven weinig goeds voor de Pyreneeën. Wat een zware rotfiets!

In de buurt van Kortrijk zie ik een bord met Moeskroen. Waar ken ik dat ook al weer van? Langzaam begint het te dagen. Ooit was er een band met de naam "Pater Moeskroen". Roodkapje heette een van hun nummers. Ik peins over de tekst en het refrein schiet me te binnen. Moeskroen ligt vlak voor de Franse grens, het lijkt me een mooi einddoel voor vandaag. Er is daar vast wel een camping. Helaas lijkt Buienradar gelijk te krijgen. De lucht was al betrokken en wordt steeds grauwer. In een poging om voor de bui ergens binnen te zijn neem ik impulsief een onverharde weg die me korter lijkt. Het blijkt een slechte ingeving. Het begint te regenen en dan niet gewoon een bui, maar een plensbui. Het pijpt regenstelen, grap ik in gedachten. Het water druipt langs de kraag van mijn regenpak naar binnen. Ik trap zo hard mogelijk door, zonder daarbij snel vooruit te komen. De regen heeft het onverharde pad veranderd in een modderpoel. Soepel fietsen is er niet meer bij, het is zwoegen geworden.

Om de moed er in te houden zing ik het zojuist herinnerde refrein van Roodkapje:
"Roodkapje, Roodkapje, Roodkapje
Waar ga je heen?"
"Naar oma, naar oma, naar oma
Dat zeg ik net"
"Naar Spanje, naar Spanje, zo is het maar net!"

De plensbui gaat na een minuut of vijf over in een miezerig buitje. Het fietsen wordt er niet beter van. De harde regen hield me nog schoon, de tot borsthoogte opspattende modder bedekt nu langzaam maar zeker mijn fiets, de tassen en mijn kleren.
Camping zoeken en in de regen mijn tentje opzetten? Dat wordt niets. Aan de rand van Moeskroen stop ik bij een tankstation. Schuilend onder de luifel zoek ik tevergeefs op mijn telefoon. Alleen maar hotels en dure B&B's. Binnen weten ze raad, "Chambres de Claire" en maar een paar straten verder.

Claire blijkt een kleine mollige veertiger in een broekpak. Niet moeders mooiste, maar op het oog een vriendelijk mens. Voordat ze bevestigend antwoord op mijn vraag of ze een kamer vrij heeft, kijkt ze eerst aarzelend naar mijn uitdossing en mijn fiets. Gelukkig spreekt ze Vlaams, zo kan ik het opfrissen van mijn roestige schoolfrans nog een dag uitstellen.
Madam Claire wijst me waar ik de fiets kan stallen en gaat me voor naar de kamer. Ze loopt voor me uit de trap op en biedt me zo een goed zicht op haar aanzienlijke billen. Haar broek spant er omheen en bij het traplopen wiebelt de hele handel. Ik betrap me erop dat ik automatisch mijn stappen aanpas om zo op ooghoogte met haar kont te blijven. Nieuwsgierigheid, zeg ik tegen mezelf.

Na gedoucht en mijn bemodderde kleren gewassen en te drogen gehangen te hebben, loop ik de stad in op zoek naar een eettent. "When in Rome, do as the Romans do." Het wordt een bezoek aan een frietkot. Het smaakt prima en het is goedkoop.

Terug in huize Claire besluit ik de fiets schoon te maken. Aankloppend bij Claire blijkt die zich omgekleed te hebben. Het broekpak is verwisseld voor een jogging broek en een ruimvallend shirt. Ik doe mijn best om niet te nadrukkelijk staren, maar het is duidelijk dat haar borsten uit het tuig bevrijd zijn en vrij hangen. Rijpe vruchten, maar wel laag aan de boom.

Claire gaat mee naar buiten om me de tuinslang te wijzen en kijkt toe bij het afspuiten. Ze biedt aan om een emmer met sop te halen. Uiteraard stem ik in met zo'n hulpvaardig aanbod en even later komt ze met een volle emmer, een borstel en wat oude lappen naar buiten. Terwijl ik van boven naar beneden de fiets en de tassen schrob, begint ze met een van de lappen het frame droog te wrijven. Ik kijk naar de lap in haar handen. Is dat geen...? Ja, het is een afgedankte damesonderbroek. Een flinke, een directoire. Praktisch mens, die Claire. Ze had Hollands kunnen zijn met haar zuinigheid. Er schieten me allerlei associaties op het thema damesonderbroek in gedachten, waaronder: sommige mensen leven op grote voet en Claire leeft in een grote broek.

Op mijn hurken zittend om de wielen schoon te maken, valt er een schaduw over me heen. Ik kijk omhoog om te zien wat ze doet. Ze staat voorover gebogen te boenen en haar borsten hangen in het ruime shirt verticaal omlaag. Normaal niet zo impulsief, verras ik mezelf. Zonder erbij na te denken steek ik brutaalweg een hand uit om een tiet op te vangen. Zodanig dat de tepel van een van haar borsten op de palm van mijn hand komt te rusten. Claire poetst verder of er niets gebeurd is en door haar beweging gaat de tepel heen en weer over mijn hand. Als ik me realiseer wat ik doe, twijfel ik tussen mijn hand terugtrekken en me verontschuldigen of haar tiet vastpakken.

'Ik heb er twee,' klinkt het wat schor.

Dat was me niet ontgaan en het leidt tot een bizarre situatie. Ik op mijn hurken in een Belgische achtertuin met op iedere handpalm een hangende tiet. Net als ik erin wil knijpen, verlies ik mijn evenwicht en duikel ik achterover. Ze lacht me zachtjes uit en als ik overeind krabbel en oogcontact zoek, knikt ze. 
'Kom, dan gaan we naar binnen,' zegt ze zachtjes. 'De buren,' voegt ze er op fluistertoon aan toe. 
Net Julia, die maakt zich ook altijd veel te druk over wat de buren kunnen horen, zien of vinden.
Ze gaat me voor naar binnen. 
'Even wachten,' commandeert ze en ze laat me staan terwijl ze een deur gemerkt met Privé in gaat.

Als ze even later terugkomt wenkt ze me om haar te volgen. Het valt me op dat ze met een gesloten hand de "volg me" beweging maakt. Ze fluistert opnieuw dat we stil moeten zijn. Ik knik, hoewel ik geen andere gasten gezien heb. Ook voor de buren?

Weer loopt ik achter haar schommelende billen de trap op. Dit keer leg ik mijn hand op haar kont en knijp erin. Ze lijkt het te waarderen, want ze schudt met haar gat. Wel zachte billen, duidelijk geen fietsster. Ze voert me naar mijn kamer. Slim, zo hoeft ze morgen alleen maar dit bed te verschonen.
Neuken noemen ze in Vlaanderen soms "poepen". Ik ben benieuwd of zij dat woord ook gaat gebruiken. Als het kan wel van achteren, lekker tegen die dikke kont aan rijden, maar niet in haar poeperd. Ik realiseer me dat zij, vanaf het moment dat ik mijn hand uitstak om een bungelende tiet op te vangen, de leiding heeft genomen. Nieuwsgierig, naar wat ze van plan is besluit ik mee te spelen en haar initiatief te volgen.

Zodra ik de deur achter ons sluit, opent ze haar hand om te laten zien wat er in zit. Een condoom! Dat is wel heel lang geleden dat ik zo'n ding om mijn pik had. Ze laat het condoom op het bed vallen en trekt haar shirt uit. Grote hangers, bijna tot op haar navel en ze pronkt er mee. Niet de mooiste borsten van de wereld, maar misschien wel in de Moeskroen grote tieten top tien. Ze tilt ze uitnodigend op en ik buk me om met mijn lippen haar tepels te verwennen. Roze knoppen omgeven door grote tepelhoven. Ik sabbel er beurtelings op en voel ze tussen mijn lippen verharden. Terwijl ik me aan haar borsten wijd, maakt ze mijn broek los en probeert die samen met mijn onderbroek omlaag te stropen. Het lukt haar niet, de band van mijn onderbroek blijft achter mijn pik haken. Ik staak mijn gesabbel om haar te helpen.

Ze knikt goedkeurend als mijn bevrijdde pik "acte de préséance" geeft. Ze test de stevigheid door er met twee handen in te knijpen. Goedgekeurd, want ze kleedt zich snel verder uit. Dat uitkleden doet ze zelfverzekerd en zonder een spoor van gêne. Ze blijkt trots op haar mollige lijf met de grote hangende memmen. Nieuwsgierig staar ik naar haar poes, die heeft een flinke vacht, een echte poezenvacht. 

Ze heft haar mond op voor een kus en ik druk mijn lippen op de hare en voel hoe haar tong de mijne ontmoet. Ze smaakt naar pepermunt. Ik vermoed dat ze bij het sop halen snel haar tanden gepoetst heeft. Al kussend pakt ze mijn hand en brengt die naar haar kruis. Ik woel door haar schaamhaar op weg naar haar spleet. Vochtige haren en een natte spleet. Niet kierend, maar wijd open. Mijn vinger penetreert niet, hij wordt opgeslokt.
Na vijfentwintig jaar met mijn vingers in een vreemde kut! Ze heeft een veel grotere kittelaar dan ik gewend ben, bijna een minipikkie. Ik streel dat minipikkie en als reactie wordt mijn dikke pik vastgepakt. Ze sjort er aan en niet al te zachtzinnig. Zo ruw ben ik het niet gewend.

Het vingeren is soppen geworden en ik stop drie vingers in haar spleet. Hoewel het rukken aan mijn pik af en toe pijnlijk is, laat ik haar begaan en ik wacht af. Wat zal ze verder willen en het voorkomt dat ik te snel ga spuiten. Ze kronkelt op mijn vingers en, geconcentreerd op haar eigen genot, gunt ze mijn pik wat rust. Gelukkig, dit was geen aftrekken maar er af trekken.

Tot mijn verrassing bereikt ze door mijn gevoos een orgasme. Bij Julia is vingeren altijd voorspel, tot ze aangeeft dat het genoeg is en tijd voor het echte werk. Claire blijkt een stille genieter. Geen gekrijs, geen gilletjes, alleen wat onderdrukt gekreun en schokken van haar onderlichaam. Zwaar op me leunend hijgt ze uit met mijn vingers nog in haar kut.

Pas als haar orgasme is weggeëbd pakt ze mijn hand en trekt die uit haar kruis. Ze zoekt oogcontact en brengt dan mijn hand naar haar neus om er aan te ruiken.
'Nu jij,' zegt ze. 

Ik twijfel, maar wil geen spelbreker zijn, temeer omdat ik haar nu eindelijk wil naaien zoals het hoort, met mijn pik zo diep mogelijk in haar warme zompige flamoes. Ik doop mijn wijsvinger in haar kut en hou die onder mijn neus. Een mengsel van de vissershaven van IJmuiden en geiligheid. Ze knikt dat het zo goed is en beloont mijn volgzaamheid door het condoom te pakken. Oh, ik mag hem er zelf omdoen.
Verdomme, mijn lul in rubber verpakt. Mijn prachtige gezwollen paarse eikel aan het zicht onttrokken en mijn lul bekroond met zo'n belachelijk tuutje.
Wat een gek mens! Ze opent haar mond en mijn eikel verdwijnt tussen haar lippen. Dat heb ik nog nooit gehad, gepijpt worden met een condoom. Gadver, dat smaakt toch naar rubber? Haar tong cirkelt over het puntje, dat zou ik liever voelen als het mijn blanke sabel was. Helaas duurt het maar even. Net als ik overweeg haar hoofd vast te pakken om zo mijn pik verder in haar mond te drukken, trekt ze haar hoofd terug. Mijn pik steigert als hij uit haar mond veert.

Op haar verzoek ga ik op mijn rug liggen. Ze gaat op haar knieën over me heen zitten en het bed zakt vervaarlijk door. Zal het houden? Claire heeft er vertrouwen in of ervaring mee, ze werkt mijn pik bij haar naar binnen. Ik voel geen weerstand, ze glijdt er zo over heen. Strak en nauw is ze niet. Het maakt niet uit, ze berijdt me zodanig dat mijn pik goed aan zijn trekken komt. Eerst op haar knieën op en neer wippend en dan herschikt ze zich door op mijn bovenbenen te zitten en heen en weer te schuiven. Haar bungelende tieten hou ik vast. Ze schuift over de volle lengte heen en weer en ik voel hoe mijn kruis nat wordt van haar sappen.
Alles gaat woordeloos in een betrekkelijke stilte. Ze gilt niet, ze kreunt niet, alleen soppende geluiden en het bewegende bed vertellen van onze activiteit. Het bed volgt haar beweging en kraakt vervaarlijk. Tot ik ze vastpakte was er nog het kletsende geluid van haar heen en weer zwiepende borsten.

Ik zweef heerlijk op het randje als ze begint te hijgen en ik zie haar gezicht vertrekken. Haar onderlichaam begint te schokken. Ik knijp in haar borsten terwijl ze komt.

Overeind komend sla ik mijn armen om haar heen tot haar ademhaling weer rustig is. Mijn beurt, ik laat haar los. Het blijkt twee zielen en een gedachte te zijn. Ze fluistert of ik van achteren wil en of ik weer haar borsten wil vasthouden. Een vraag van het soort, "hou je van bier?" Claire knielt op de rand van het bed, haar benen buitenboord, haar hoofd op het matras en haar volle kont naar me toe. Een putjeskont met puistjes, het maakt me niets uit. Ik zak door mijn knieën om haar pruim goed te bekijken, een rijpe vrucht omgeven door nat kleverig haar.
Tussen haar benen staand richt ik mijn pik op haar lonkende spleet. Iets door mijn knieën en mijn pik glijdt terug in de vochtige warmte van haar gastvrije kut. Zintuigen strelend neuken vind ik dit standje. Ik ruik onze seks, haar kut maakt "plop" geluiden en de wand van haar schede streelt, ondanks het condoom, mijn pik.

Over haar heen gebogen met haar bungelende tieten in mijn handen begin ik te bewegen. 
'Kom maar, menneke.' 
Het worden grote lange halen, zo diep mogelijk in haar. Met gefluisterde aanwijzingen spoort ze me aan.
'Ja, toe.'
'Ga door.'
'Ja, jaaaa.'
Ze schokt.
Ik laat haar borsten los en pak haar heupen beet, vlees zat. Drie machtige stoten en dan, met haar achterste strak tegen me aangetrokken, kom ik. Voor het eerst sinds heel, heel lang, stroomt mijn zaad over een andere akker dan die van Julia. Nou ja, in het puntje van het condoom. Ze beweegt haar onderlichaam en wringt zo de laatste druppels uit me.

Na de seks laat ze me, zonder veel te zeggen, alleen op mijn kamer. Alleen met mijn gedachten. Ik denk aan Julia en hoe goed we het hadden. Schuldig voel ik me niet, eerder verdrietig over wat verloren is gegaan.

De volgende morgen bij het ontbijt blijken er nog twee Polen in huis te zijn. Uit hun conversatie met Claire leid ik af dat ze al lang bij haar verblijven. Met een van de Polen is ze heel amicaal, het is een en al "chérie". Zou hij ook...? De Polen vertrekken direct na het ontbijt.

Na mijn laatste spullen gepakt te hebben, klop ik aan op de deur met Privé. Voor de deur staat een rollator. Ik hoor de stem van Claire en een mannenstem, niet de Pool. Claire komt naar buiten en neemt me mee naar de eetkamer. Ze vraagt of alles naar wens was en waar ik me afvroeg hoe het met afrekenen zou gaan, lost Claire het op door me een keurige rekening te geven. "Kamer met ontbijt € 49."
Claire ziet me de rekening bekijken en zegt: 'vrijen was service.' 
Ik voel dat ik rood word. Sukkel.

Voor ik vertrek geeft ze me een zakje mee met twee belegde broodjes voor onderweg.
'Ik heb er ei op gedaan, dat is goed voor je.'

Al trappend denk ik na over mijn overspel en met verbazing constateer ik dat ik me totaal niet schuldig voel. Niet zeuren, zeg ik tegen mezelf, lekker geneukt en je zaad geloosd. Per slot van rekening is er al twee dagen lang, sinds mijn vertrek, radiostilte tussen Julia en mij.

Het eerste stuk net over de Franse grens is saai. Voor afleiding zorgt het in mijn hoofd afspelen van de film met Claire. Het werkt te goed. Een harde plasser fietst niet makkelijk.

De mollige dame bleek een onverwachte verleidster. Er is toch een liedje over een Claire? Ik peins, het zit vooraan in mijn hoofd en toch kan ik er niet bij. Na ruim twee uur fietsen met Rijsel al achter me, krijg ik trek. Ik stop op een landweg. Een stapel boomstammen lijkt me een geschikte fauteuil om even te rusten. Kauwend op een broodje ei zoek ik op mijn telefoon, "Claire songtekst".
Ja natuurlijk, Gilbert O Sullivan.
Met het geluid vol aan zing ik mee:
"Claire
The moment I met you, I swear.
I felt as if something, somewhere,
Had happened to me, which I couldn't see.
And then, the moment I met you, again.
I knew in my heart that we were friends.
It had to be so, it couldn't be no."

'Claire, 
Het moment dat ik je zag en dacht,
wat een kont, wat een pracht.
Je zat op mijn pik en je reed,
waardoor ik heen en weer in je schede gleed.
We neukten elkaar en kwamen klaar..
Oh Claire. Claire ...
Claire.'

Al zingend zwaai ik naar een passerende man op een tractor, hij kijkt verbaasd naar me. Je ziet hem denken, "buitenlander."

3. Mandy

De derde dag op de fiets is de dag dat ik me verzoen met Pakezel, mijn fiets. Of eigenlijk de dag, waarop ik accepteer dat dit het is, met deze fiets. De naam blijkt goed gekozen. Een fiets koppig als een ezel. Ik mis het wendbare en het lichte van mijn racefiets, ik mis de snelheid. 2300 Kilometer naar Santiago. Met ruim honderd per dag moest dat makkelijk kunnen, zo had ik vooraf bedacht. Op de derde dag geef ik toe dat, met de heuvels en de Pyreneeën in het verschiet, het wel eens langer dan drie weken kan duren. Het zij zo. In het Noord Franse landschap worden Pakezel en ik langzaam maar zeker een eenheid. 
De derde dag is ook de dag dat ik een eerste appje van Julia krijg. "Waar ben je?"
Het klinkt niet liefdevol of hartelijk, dus antwoord ik "onderweg".

Na Moeskroen trap ik vier dagen stevig door. Het fraaie lenteweer werkt mee. In het overwegend vlakke landschap lukt ruim honderd kilometers per dag nog goed. Echter de vooraf geschatte reisafstand blijkt tegen te vallen. Het mijden van steden en drukke wegen maakt dat de 2300 kilometer waar ik oorspronkelijk mee rekende er meer gaan worden. Het lukt me gelukkig wel om iedere avond een overnachtingsplek in mijn tentje te vinden. Zo blijft het goedkoop.

Julia laat per app weten dat ze in Engeland bij haar zus is en dat ik de groeten moet hebben. Ik besluit het voor kennisgeving aan te nemen. En die groeten? Zus en ik waren nooit zo dik, overigens Julia en haar zus ook niet.

Laat in de middag van de zesde dag kom ik aan in Saumur, een plaatsje aan de Loire. Er is een camping en die is, op wat campers en een smoezelige caravan na, verlaten. Een van de campers heeft een Nederlands kenteken. Terwijl ik mijn tentje opzet komt er uit de caravan een vrouw aanlopen voor een praatje. Midden dertig schat ik haar, sigaret in de mond, mager en kort roodachtig haar in een onnatuurlijke teint. Ze is rijkelijk voorzien van metalen voorwerpen in haar gezicht. Ze blijkt Engels en ze lijkt zich nogal te vervelen. We kletsen wat, waarbij zij het gesprek gaande houdt. Ik vind het mooi hier en zij vind het "boring". Ze is samen met haar "mate" Chris in Frankrijk en Chris is even terug naar Engeland, 'to do some business.' Ik kijk opzij en zie dat er bij de caravan geen auto staat. 
Met mijn tentje gebruik gereed, verontschuldig ik me om nog wat te gaan eten in het stadje. Ze steekt een nieuwe peuk op en slentert weg, op zoek naar een nieuwe gesprekspartner?

Later die avond ga ik douchen. In een van de douchecabines hoor ik gerommel en gefluister. 
'Nee Henk, straks, ..... Niet hier, er is iemand.'
'Ze verstaan ons toch niet.'
Gelach.
'Nee straks, in bed vind ik het veel lekkerder.'
Op de terugweg van de douches zie ik voor de Hollandse camper een stel van rond de zeventig zitten. Ze kijken naar me. Ik twijfel over een begroeting. Goedenavond of Bonsoir? Ik besluit tot het laatste.

De Engelse staat voor de caravan te roken. Ik groet, ze begint een gesprek en al snel vraagt ze of ik iets wil drinken. Dat maakt dat ik even later, met een laf lauw biertje in mijn handen, in de caravan zit. Door wat kledingstukken te verschuiven heeft ze een plaatsje voor me vrij gemaakt. Ze stelt zich voor als 'Mandy.' Zij en haar Chris zijn in Frankrijk op zoek naar werk en handel. Op mijn nieuwsgierige vraag, ‘wat voor handel?’ krijg ik een vaag antwoord.

Onder het praten tel ik haar piercings, ik kom tot zes. Ze ziet me kijken en onderbreekt haar beklag over de Fransen met hun rare taal, om te vragen of er iets is. Ik vertel haar dat ik haar piercings aan het tellen was.
'Hoeveel denk je dat ik er heb?'
'Ik zie er zes.'
'Elf,' zegt ze, vervolgend met, 'de laatste twee zijn van een week terug.' 'Wil je ze zien?'
Niet echt mijn ding, maar nieuwsgierig zeg ik ‘ja.’ Ze neemt me kritisch op.
'Alleen maar kijken, ja?'
'Uiteraard!'
Ze schopt haar slippers uit en maakt haar broek los. Broek omlaag, gevolgd door een zwart slipje en daar staat ze in haar blote gat. Ik zie een kale kut met in iedere grote schaamlip een ringetje.
'En?' vraagt ze.
'Fraai,' lieg ik. 
En na even nadenken, 'kan je daarmee fietsen?'
Ze keek me aan alsof ik compleet zot ben. Ze fietst zeker nooit. 
De situatie leidt er wel toe dat mijn jongeheer wakker is geworden en dan niet gewoon wakker maar klaarwakker. Ze is zeker niet mijn type, maar sinds Claire? Claire overkwam me, maar het heeft me wel wakker geschud. Neuken kan ook buiten de deur.

Mandy verdient een koekje van eigen deeg. Ik maak mijn broek los en bevrijd mijn beknelde pik. De dagenlange massage van mijn scrotum door het fietszadel heeft duidelijk niet tot schade geleid. Als een vlaggenmastje, hij priemt fier schuin omhoog. Ze kijkt er naar. 
'Alleen maar naar kijken,' zeg ik. 
En er een schepje boven op doend: 'solid as a rock, look!'
Ik pak een van haar slippers van de vloer en hang die aan mijn pik. Hij buigt niet, ook niet als ik uit de opzij geschoven kledingstukken een vestje pak en dat er bij hang.
'Oh, shit,' zegt ze. 'You're a mean basterd.'
Ja, denk ik en niet te oud om te leren.
Ze likt over haar lippen. 'Chris , won't like it,'
'Nee,' zeg ik wetend dat ze zal zwichten, 'maar jij wel.'
'Bugger all, Chris.'
En daar ben ik het mee eens.

Na me van broek en onderbroek bevrijd te hebben til ik Mandy met haar magere kont op de tafel. Terwijl ik haar vinger, ontdoet ze zich van haar hemd en bh om zo nog drie piercings te onthullen. Doorboorde tepels op kleine schriele borsten en een navelpiercing. Dat laatste had ik wel verwacht, maar die tepel piercings? Ik kijk er even bevreemd naar en neem dan onderzoekend het vrije puntje van een gepiercete tepel in mijn mond. Het blijkt een lekker hard knopje. Ze tilt mijn hoofd op om te kussen. Ze ruikt naar sigaretten en haar tongpiercing kan me niet bekoren. Ik besluit mijn mond verder aan haar tepels te wijden. De intimiteit van kussen spaar ik maar voor andere gelegenheden.

Voor Mandy blijkt het genoeg voorspel. Ze spreidt haar benen wat verder en pakt mijn stijve vast. De hoogte is goed, ze buigt mijn snikkel en plaatst het puntje van mijn eikel tussen haar geopende schaamlippen. Ik druk en glijd naar binnen. Ze is nauw, het vergt wat extra druk om mijn pik helemaal in haar te krijgen. Daarna wordt het heerlijk. Als ik ooit eerder in zo'n strakke schede ben geweest, dan is dat heel lang geleden. Met mijn armen om haar heen hou ik haar magere kont vast, zo zorg ik er voor dat ze niet over het formica tafelblad glijdt. Geen afwisseling in fantasierijke standjes, gewoon zo neuken.

Mandy blijkt een krijser. Voor mij maakt het niet uit, ik ben morgenvroeg weer op pad, maar zij blijft hier op haar Chris wachten. Ik snoer haar toch maar de mond met mijn lippen op de hare. Dat ze weer wilt kussen vind ik maar niets. Het helpt wel om me af te leiden, zodat ik niet voortijdig kom
Ik neuk haar "ad fundum", tot op de bodem. Ik heb het idee dat ik in dat magere lijf haar grot helemaal vul en met mijn eikel tegen haar baarmoeder bons. Ze gilt dat ik niet in haar mag spuiten. Ik hou me er aan. Ik ram heftig door tot ze begint te schokken. Daarna trek ik met spijt mijn pik terug en duw twee vingers in haar kut. Vingerend hou ik haar orgasme gaande, terwijl ze me met haar hand op de vloer laat spuiten. De vloerbedekking oogde toch al niet fris.

Na Mandy verlaten te hebben loop ik terug naar het sanitair gebouwtje. De Nederlander zit met een borreltje voor zijn camper. Hij grijnst en knipoogt naar me.
Pas in mijn slaapzak komt het besef dat ik zonder condoom geneukt heb, sukkel! Ik neem me voor om morgen condooms te kopen. De bedevaart is een schedevaart geworden en het bevalt me prima. Lang leve de vrijheid. misschien had ik wel vrijgezel moeten blijven.

Voor ik ga slapen controleer ik mijn telefoon. Een app van Julia. 
"Gaat het goed met je?" 
Zal ze bezorgd zijn? Ik besluit tot een dwars antwoord. 
"Als god in Frankrijk." 
Na net lekker mijn zaad geloosd te hebben, is dat nog de waarheid ook. In mijn slaapzak gerold krijg ik spijt en stuur ik een nieuw appje. 
"Saumur aan de Loire, mooie omgeving hier. Fietsen gaat goed."

De volgende morgen word ik vroeg wakker. Het is stil op de camping. Wel staat er naast de caravan van Mandy een busje met een Engels kenteken. Chris? Tijdens het afbreken van mijn tentje en het inpakken zie ik niemand. Langs de caravan van Mandy rijd ik de camping af, er beweegt een gordijntje en er verschijnt een hoofd achter de ruit. Ik kan niet zien of het Mandy is. Ik zwaai en het gordijntje gaat dicht.

Later die dag stop ik in een stadje om condooms te kopen. Je weet maar nooit

4. Louise

Dagen later en kilometers verder. 
Bij het binnenrijden van een dorpje aan de voet van de Pyreneeën geeft de kilometerteller precies 1400 afgelegde kilometers aan. Mijn kont doet zeer.

Het is nog maar net na de middag. Wat forse klimmetjes in de heuvels die ochtend en het vooruitzicht van de bergen de volgende dag, maken dat ik besluit om te stoppen. Ik vind dat mijn pijnlijke kont en ik een rustmiddag verdiend hebben. Helaas toont Google Maps geen camping en navraag in de dorpswinkel leert dat er ook geen B&B of hotel is. Ik overweeg wildkamperen, maar na nachten op het dunne matrasje, verlang ik naar een echt bed. Aandringend met de vraag, of er in de omgeving een andere overnachtingsmogelijkheid is, komt er als antwoord: 'le couvent.'

Het wordt lacherig verteld en ik kan het niet helemaal volgen. ik begrijp dat er buiten het dorp een soort van klooster is, met een groep vreemdelingen. Ze laten wel eens mensen overnachten. Er wordt nog aan toegevoegd dat het vreemde lui zijn, een soort van zwervers. Nou ja, denk ik, dat past. Per slot van rekening ben ik als namaak pelgrim ook een soort zwerver.

De route is simpel. Het dorp uit en de derde weg rechts omhoog. Zo kom ik bij een oud landhuis met wat bijgebouwen en omgeven door tuinen en akkers. Op het land zie ik zowel mannen als vrouwen aan het werk. Ze kijken op als ik aan kom fietsen. Het valt me op dat de meeste mannen een baard hebben. Ik stop en een van de baardmannen komt naar me toe. Voor ik iets kan vragen zegt hij in het Frans, 'welkom, ik ben Rogier.' 

Ik stel me voor en vraag of hij Engels spreekt. Dat blijkt gelukkig een beetje het geval. Hij spreekt het als een Engels sprekende Fransoos in een komische film. Ik bedwing een opkomende lach. Ik leg hem uit, dat ik in het dorp gehoord heb dat hier een mogelijkheid is om te overnachten. Gevolgd door de vragen of het kan en wat het kost. Hij glimlacht bij de laatste vraag en aarzelt even voordat hij antwoordt. Ze hebben wel eens gasten, vertelt hij. Maar dat zijn altijd gelijk gestemde geesten, die komen helpen met werkzaamheden. Hij vraagt of ik bereid ben om te werken voor mijn onderdak. Deels uit nieuwsgierigheid en deels uit zuinigheid, knik ik ja.
Hij vraagt of ik bijzondere vaardigheden heb. Rondkijkend over het terrein, vertel ik dat ik van tuinieren weinig sjoege heb, maar bouwkundige van beroep ben en een handige klusser.

Hierdoor ontstaat een match tussen vraag en aanbod. Er moet een oude schuur gerepareerd worden. Hij neemt me mee naar een bijgebouw en wijst me waar ik mijn fiets kan laten en waar ik later kan slapen. Daarna neemt hij me mee naar het hoofdgebouw op zoek naar, zoals hij het noemt, mijn "workmate". In mijn gedachten wordt dat een van de baardmannen die ik buiten aan het werk zag. Tot mijn verrassing stelt hij me voor aan een vrouw. En wat voor een vrouw. Een grote donkere vrouw met kort kroeshaar. Ze is langer dan ik. Niet knap, maar wat een figuur. Ze straalt seks uit! Niet slank en niet dik, maar met grote bolle borsten, dan een taille en daaronder vrouwelijke heupen en billen. Zelfs de werkbroek die ze draagt kan niet verbergen dat ze een lekkere kont heeft. Ik denk er gelukkig bijtijds aan om mijn mond niet open te laten hangen.

Rogier stelt ons aan elkaar voor. Ze heet Louise. Ze komt van het Franse deel van Sint Maarten en spreekt naast Engels ook een beetje Nederlands. Rogier vertelt dat Louise mij gaat assisteren en dat zij weet wat er moet gebeuren en waar het gereedschap is.
'Ze is heel vaardig met haar handen en je kan met haar praten.' 
Ik luister maar half naar zijn verhaal, ik ben afgeleid door de spontane gedachte "met jou wil ik neuken". Een gedachte die ik niet vaak, bij een eerste kennismaking met een vrouw, krijg. De reis doet me goed, ik voel me een roofdier.

Met Louise als tolk wordt duidelijk wat de bedoeling is. Ze hebben een houten schuur waar planken van vervangen moeten worden, Als ik al bedenkingen had tegen een middag werken dan zijn die nu, met Louise er bij, weg.

Louise toont me de klus en voorziet me van een overall en min of neer passende werkschoenen. Helaas trekt ze zelf ook een overall aan. Gelukkig zijn ze goed voorzien van professioneel gereedschap. Dat en het gezelschap van een praatgrage en goedlachse Louise maken dat ik geniet van de klus. Van Louise hoor ik dat ze een leefgemeenschap zijn van, zoals zij het noemt 'vrije geesten.'
Oh, denk ik, ik kan me er niet veel bij voorstellen.

Als ze al werkend vraagt, waar ik naar onderweg ben, vertel ik over mijn reisdoel. Ze zegt het me na, met verbazing in haar stem. Santiago de Compostella?'
'Ben je katholiek?' vraagt ze, een vies gezicht trekkend.
'Nee,' antwoord ik naar waarheid.
Ze slaakt een zucht. 'Religies wijzen wij hier af,' zegt ze nadrukkelijk. 'Religies beperken je vorming.'
Ik vertel haar over een artikel dat ik gelezen heb, over de aanhangers van het vliegende spaghetti monster en dat ze als hoofddeksel een vergiet dragen. Het is grappig bedoeld. Louise lacht er niet om, ze kijkt me streng aan om nog eens te benadrukken dat alle religies fout zijn.

Ik zie haar nadenken, voordat ze met een bezorgd gezicht vraagt of ik 'misschien iets ernstigs mankeer?'
He? denk ik en dan valt het kwartje. Ik vertel haar dat ik op reis wilde en een bestemming zocht en toen toevallig over Santiago las. Ze moet er om lachen.

We werken eerst in de schaduw van de schuur en naarmate de middag vordert komen we meer in de zon en wordt het steeds warmer. Louise lost dat op door het bovenstuk van haar overall omlaag te doen. De mouwen gebruikt ze om de overall om haar middel vast te binden. Ik doe mijn best niet te veel naar haar grote bollen te staren. De knoopjes van haar blouse staan, als ze beweegt, onder spanning. De blouse heeft korte mouwen en als ze tijdens het werken haar armen optilt, zie ik iets wat je niet vaak meer ziet bij vrouwen; okselbeharing. Niet zo'n beetje, maar een flinke bos. Dat doet me uiteraard afvragen hoe het er op haar onderbuik uitziet. Waarschijnlijk een flinke bos zwart kroeshaar. Ik wil het zien.

Met haar rug naar me toe houdt ze een plank, die ik vast ga schroeven, op zijn plaats. Ik wil langs haar heen reiken en zie zweetpareltjes boven het boordje van haar blouse in haar nek. Nieuwsgierig hoe ze ruikt, buig ik mijn hoofd en ik snuif. Teleurgesteld stel ik vast dat ze gewoon ruikt, ik had iets exotisch gehoopt. 
'You are funny,' zegt ze. Heeft ze ogen achter in haar hoofd?
'Hoe ruik ik?'
Ik lieg, 'als een exotische bloem.'
Ze lacht me uit en zegt 'leuk geprobeerd, maar ik ruik nu naar zweet, net als jij.'

Het wordt etenstijd en ik ga mee aan tafel. Eten doen ze gezamenlijk. Rogier stelt me voor als timmerman gast. Zeventien volwassenen tel ik en zestien kinderen. De gemeenschap lijkt me een toevluchtsoord voor vreemde snoeshanen. Hoewel de mannen overwegend een baard dragen zie ik ook punkkapsels en geschoren hoofden. De kleding is een mengelmoes van confectie en huisvlijt.
Bij het eten wordt niet, zoals ik verwacht, wijn maar cider geschonken. Een eigen product en het smaakt voortreffelijk. Tijdens het eten vertelt Louise over mijn reis naar Santiago en dat ik geen pelgrim ben maar nieuwsgierig.
'Une bonne histoire,' noemt ze het. 
Er wordt om gelachen en Rogier vraagt of ik over mijn reiservaringen wil vertellen. Ik kies voor een gekuiste versie en Louise vertaalt voor degenen die geen Engels verstaan. Mijn tafelbuurvrouw, een vrouw met konijnentanden, informeert of het niet eenzaam is zo alleen op reis. Voor ik kan antwoorden reageert Louise met een opmerking dat ik zo wel interessante mensen ontmoet. 
'Of niet?' vraagt ze met een glimlach.
Ik beaam het.

De klus is nog niet klaar. Ik schat nog een uur of twee werk te hebben en daarom ga ik, nog steeds geholpen, door Louise na het eten verder. In antwoord op mijn vragen over het gezelschap aan tafel vertelt Louise dat er in de gemeenschap vier echtparen wonen. 
'Hun keus,' zegt Louise. 'Niemand is een anders bezit en in huwelijken is dat vaak anders.' Gevolgd door, 'vind je niet?'
Ik ben het daar hardgrondig mee eens.
'Vrije liefde?' vraag ik.
'Als je daar voor kiest,' zegt ze. 
Ze vertelt, zonder naar mijn status te vragen, getrouwd geweest te zijn. Ze had het heel beklemmend gevonden.

Al kletsend werken we stug door. Om een wat kromme plank aan te duwen terwijl ik de schroeven erin draai, komt ze dicht achter me staan en voel ik haar borsten tegen mijn rug drukken. Bijna een omgekeerde herhaling van mijn snuifpoging eerder die dag. Ik vermoed dat het opzet is, haar armen zijn lang genoeg. Ik doe extra lang over het schroeven en laat twee keer een schroef uit mijn handen vallen. Helaas, als ik me langzaam omdraai veert ze weg. Ik kijk naar haar gezicht, ze glimlacht. Is dat een belofte?

De laatste planken zitten op zijn plek, de klus geklaard. Ik steek mijn hand op voor een "high five". Zo van, dat hebben we goed gedaan. In plaats van tegen mijn hand te slaan, grijpt ze mijn hand en houdt hem secondenlang vast. Ze is sterk en dat vermoedde ik al door haar gespierde lichaam.
'Ik bedank je hartelijk,' zegt ze heel vormelijk. 
Ze nodigt me uit om na gedoucht te hebben, een aperitief in het hoofdgebouw te komen drinken.

Het blijkt een dubbele verrassing. De eerste is Louise die zich heeft omgekleed. Vrouwen in een legging, ik heb het altijd geassocieerd met ordinair, maar Louise...! Als een tweede huid omspant het haar benen en billen. Ze loopt naar me toe om te begroeten. Het lijkt of de legging haar soepele bewegingen accentueert. Ik zie haar beenspieren bewegen en ik zie hoe de stof haar venusheuvel laat uitkomen. Ik kom ogen te kort, want haar bovenlijf is nu gehuld in een strak hemdje met een V-hals. Mijn god, denk ik als heiden, wat een vrouw. Ze ziet me staren en er krult een lachje om haar mond.

Achter me klinkt een 'ahum'. Het is Rogier die mijn aandacht vraagt voor de tweede verrassing, het aperitief. De trots van de leefgemeenschap. Het blijkt een uit cider gestookte soort Calvados. Het smaakt geweldig en Rogier is een gulle schenker. Een vervelend stemmetje in mijn hoofd zeurt over de bergen die ik morgen op de fiets over moet. Ik geef het stemmetje deels zijn zin en laat het bij drie glaasjes. Afscheid nemend van het gezelschap loopt Louise mee om, zoals ze zegt, 'te zien of alles naar wens is.' Ze begeleidt me naar het gastenverblijf en ik laat haar steeds voorgaan. Niet uit beleefdheid.

Ze kijkt hoe ik me installeer en vraagt plagerig of ik me niet zal vervelen. Ik toon mijn e-reader. Ze glimlacht en zegt 'bon nuit.' Ik speel het spel mee en wens haar ook een goede nacht.

Na me nog eens goed gedoucht te hebben, met extra aandacht voor mijn edele delen, duik ik in bed en wacht lezend af, met alleen het lampje van de e-reader aan. Anticiperend op wat komen gaat ben ik bloot in bed gaan liggen en steeds als ik aan Louise denk voel ik mijn pik reageren. Ik knijp er af en toe in. Nog even geduld, jouw beurt komt zo. Ze laat me zo lang wachten dat ik begin te twijfelen of ik de signalen wel goed begrepen heb. Daar komt bij dat het fietsen en het harde werken me dreigen op te breken. Ik vecht tegen de slaap en verwens de drie borrels.

Net als ik voor de vierde keer kijk hoe laat het is en constateer dat ik al een uur wacht, gaat de deur zonder kloppen open, Louise eindelijk.
'Chėrie,' noemt ze me op het bed toelopend. 
Ik knip het licht aan. Daar heb ik over nagedacht. Met deze vrouw geen gerommel in het donker. Ik wil haar bewonderen, in volle glorie, haar donkere huid en de ronde billen en dikke tieten. Ik heb nog nooit met een negerin gevreeën, ik wil haar zien. Rationeel weet ik, dat er geen verschil is, alleen een andere huidskleur. Maar een stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik het moet onderzoeken.

Ze is op slippers en in een badjas. De slippers schopt ze uit en de badjas laat ze me aankijkend van haar schouders glijden. Mijn mond zakt bijna open. Wat een lijf! Haar borsten zijn twee, de zwaartekracht trotserende, halve bollen. Om de een of andere bizarre reden schiet een natuurkunde les van vroeger door mijn hoofd, over de "Maagdenburger halve bollen."
'Draai je eens om?' vraag ik om haar billen te bewonderen. 
Ze draait niet alleen om, ze komt met haar billen naar me toe gestoken naast het bed staan. Overeind komend pak ik ze vast. Bij Claire kon ik mijn vingers er in drukken. In deze bruine gespierde weelde lukt dat niet. Harde billen, de dwaze gedachte dat je er een hard gekookt ei op stuk kan slaan, komt in me op. Ze wiebelt even met haar kont en draait zich dan om. Op ooghoogte met haar poes komt mijn verwachting uit, een driehoekige mat van zwart kroezend haar siert haar onderbuik. Ik druk mijn neus er in. Ze giechelt en ik ruik... vrouw. Niet anders dan bij blanke vrouwen, gewoon geil naar vrouw.
Ze trekt het dekbed weg om zo mijn attente vriend onthullen.
'Gelukkig, je bent nog klaarwakker.'
Voordat ze bij me komt liggen haalt ze twee condooms uit een zak van een badjas. 
'd'Accord?' vraagt ze.
'Okay,' antwoord ik, waarop ze de condooms op het kastje naast het bed legt.

Ze komt naast me liggen op de smalle eenpersoons matras. We kussen en ik voel haar dikke vlezige tong ver in mijn mond. In mijn beperkte ervaring ben ik altijd degene geweest die zijn tong in de ander haar mond stak. Is dit de opmaat naar nieuwe sensaties? Ze smaakt voortreffelijk. Ik kus haar borsten en knabbel op haar harde tepels terwijl ze mijn pik vasthoudt en kneedt. 

Zachtjes duwt ze mijn mond weg van haar borsten. Ze buigt haar hoofd naar mijn pik en hopend op haar lippen om mijn eikel, druk ik mijn bekken omhoog. Helaas, ze is iets anders van plan. Ze inspecteert mijn pik heel nauwgezet van boven naar onder. Kennelijk tevreden mompelt ze iets dat ik niet versta en komt weer naast me liggen. Met mijn vingers door haar kroezige haar ga ik naar haar spleet. Met mijn wijsvinger veeg ik tussen haar schaamlippen. Ik voel hoe ze haar benen wat spreidt en vat dat op als een uitnodiging om met een vinger in haar natte grot te gaan. Haar genotsplekje, ze zucht als ik het vind en legt haar hand op de mijne om mijn vinger daar te houden.

Ik vinger haar terwijl ik haar kus. Weer die dikke geile tong en dat brengt me, ingegeven door haar eerdere inspectie, op een idee. Nog niet erin, ik heb geleerd dat geduld het genot kan verhogen en ik ben nieuwsgierig. Mijn eerste seks met een vrouw met donkere huidskleur. Ik wil van dichtbij zien waar ik mijn pik in ga stoppen. Ik strijk haar kroezige oerwoud opzij. Donkere vlezige schaamlippen worden zichtbaar. Niet van die rimpelige slappe flapjes, nee, als echte vollen lippen. En aan de binnenkant zie ik haar vochtige donkerroze huid. Ik ruik haar nu nog beter, de lucht van een opgewonden vrouw. Ze trekt me omhoog en reikt naar een van de condooms. Met haar tanden scheurt ze de verpakking open en ze rolt met een geconcentreerde blik het condoom over mijn pik. Ze kiest voor gemak en gaat op haar rug liggen.

'Kom, schiet op,' spoort ze me aan. 
Missionarisstand, niet super creatief maar wel lekker. Mijn pik glijdt, niet alleen moeiteloos naar binnen, hij lijkt wel opgeslokt te worden. Helaas kan ik zo niet goed zien hoe hij tussen haar schaamlippen heen en weer glijdt. Ik wil zien hoe mijn roze blanke lul in die donkere kut beweegt. Straks een ander standje proberen. 

Ze neukt geweldig. Ik stoot en Louise doet iets met haar bekken waardoor mijn pik gekneed wordt. Waar ik verwachtte mijn trukendoos open te moeten te trekken om haar eerder te laten komen, verrast ze me. Haar eerste orgasme komt snel. 
Is er ooit een studie verricht naar de geluiden die vrouwen maken als ze klaar komen? Louise is een stille met onderdrukt gegrom en diepe zuchten. Het bijna gebrek aan geluiden wordt meer dan gecompenseerd door heftig schokken van haar onderlichaam.

Ik weet hoe ik verder wil, van achteren op onze zij. Tegen haar billen aan bonzen met mijn hand op haar bolle borsten. Ze begrijpt me direct en werkt mee bij het op onze zij rollen. Ze tilt een been hoog op en tast tussen haar benen om mijn pik terug in haar warme gleuf te stoppen. Zonder hulp had mijn blinde vriend de weg ook wel teruggevonden, ze is zo nat dat ik al drukkend gewoon weer naar binnen geglibberd was. Of wil ze er zeker van zijn dat ik in het goede gaatje ga?

Waar het op elkaar liggend lekker was, is het nu goddelijk. Ze heeft haar knieën wat opgetrokken en met mijn buik tegen haar billen stoot ik met lange grote halen. Ik voel mijn kloten slingeren en tegen haar aan kletsen. Ze krijgt een nieuw orgasme en spoort me aan om ook te komen. Het valt ook niet meer te stoppen.

We blijven dicht tegen elkaar aan liggen tot we weer op adem zijn en mijn verslappende pik uit haar glibbert. Ik doe het condoom af. Louise kust me en zegt dat ze naar het toilet gaat. Nieuwsgierig naar het vervolg wacht ik af.
Ze komt terug en tot mijn verrassing kruipt ze weer bij me in bed. Ze nestelt zich opnieuw met haar billen tegen me aan. Ik knip het licht uit en zo vallen we in slaap.

Gedesoriënteerd word ik wakker. Een kloppende ochtenderectie en warme billen. Het duurt even tot het indaalt waar ik ben en met wie. Het voelt ongelofelijk vertrouwd om zo wakker te worden. In de goede jaren met Julia vielen we vaak in lepeltjeshouding in slaap en dan werd ik wakker met mijn ochtenderectie verankerd in haar bilspleet. 
Louise slaapt nog. Voorzichtig kruip ik uit bed voor een gang naar de badkamer. Het duurt lang. Mijn apparaat is hard en laat zich niet naar de pot buigen. De gedachten aan gisteravond versoepelen het proces niet. Als het eindelijk gelukt is poets ik alvast maar mijn tanden, je weet maar nooit.

Terug in de slaapkamer zit Louise rechtop in bed. Ze schenkt me een stralende lach en een opgewekt goedemorgen. En wat voor een morgen, denk ik, naar haar bruine blote borsten starend. 
Soepel komt ze uit bed en met de mededeling, 'eerst naar de badkamer,' loopt ze in Eva's kostuum op me toe. Ze kust me en tikt tegen mijn geval, die na het plassen slap was en nu weer blijk geeft van toenemende belangstelling.
'Jammer, net was hij harder.'
Ze was dus wakker en hield zich stil.

Ik blijf naast het bed staan wachten tot ze terug komt.
'Bon matin, chėrie,' zegt ze opnieuw, als ik mijn armen om haar heen sla. We kussen en ik proef dat ze mijn tandenborstel gebruikt heeft. Al kussend voel ik in haar kruis. Ze is nat en dat is niet van het plassen. We vozen staand naast het bed en dan vraagt ze me om op bed te gaan liggen.
'Mijn beurt,' zegt ze, als ik lig. 
Ze stapt op het bed en komt ter hoogte van mijn hoofd wijdbeens over me heen staan. Ze biedt me een geweldig uitzicht op haar harige kruis. Langzaam laat ze zich zakken, tot in hurkhouding, met haar gat vlak boven mijn gezicht. Na de beurt van gisteravond heb ik geen enkel bezwaar. Ik til mijn hoofd op en duw mijn neus in haar schaamhaar. Het blijkt een plaagstootje, of ze bedenkt zich. Ze komt weer overeind en pakt het overgebleven condoom van het kastje.

Met mij voorzien van condoom, herhaalt ze de gymnastiek van zonet, maar nu boven mijn pik. Kijk mama, met losse handen, die rare gedachte schiet door me heen als het haar lukt om zich over mijn pik te laten zakken. Ze steekt haar handen naar me uit en met haar handen in de mijne begint ze me te berijden. In mijn ervaring de beweging waarbij mijn pik het best gemasseerd wordt. Ergens in de evolutie moet het fout gegaan zijn, anders hadden vrouwen wel sterkere beenspieren gekregen. Louise houdt het knap vol en ik help haar. Ik laat haar handen los en met mijn handen onder haar lekkere kont help ik haar bij haar bewegen. Zij geeft het ritme aan en in dat ritme dansen haar borsten. Ze hijgt en kreunt en net als ik denk, nu komt ze, laat ze zich op me zakken.

Teleurgesteld wil ik een ander standje voorstellen en dan doet ze iets wat me nog met geen vrouw is overkomen. Het lijkt wel magie en het is fantastisch. Bijna stilzittend, met mijn pik diep in haar, pulseert haar schede om mijn pik. Iedere puls is een knijpbeweging. Een knijpbeweging die mijn sappen doet stromen. Ik voel hoe de druk in me opbouwt en weet dat ik het niet kan stoppen. Ik geef me over aan het genot. Ik kom klaar. Ik hoor mezelf grommen en kijk naar haar gezicht dat grimast. Ze kijkt me aan. Haar mond hangt open en ze kreunt. Haar bekken schokt en zo perst ze me leeg.

Een uurtje later, na een stevig ontbijt en nagezwaaid door Louise fietst ik weg. Met dank aan het logies en Louise met een licht gemoed en een lege zak. Wel is mijn fiets ruim een kilo zwaarder door het bedankcadeau van Rogier. Een literfles cider, voor mijn goede werken. Weigeren zou onbeleefd geweest zijn. Nog een kilo meer bergopwaarts.

Al trappend ga ik in gedachten het gebeuren met Louise na. De seks was geweldig en staat zeker in de top vijf van mijn beste seks ooit. Het vreemde is dat ik me wat schuldig voel. Niet over de seks, maar over de intimiteit van het samen in slaap vallen en wakker worden.

5. Maria

De bergen over is zwaar en dat is een "understatement." Het is allejesus zwaar. De fiets, de bagage en misschien word ik te oud voor dit soort gekkigheid. Het is me op mijn racefiets in de Alpen nooit overkomen, maar nu loop ik stukjes. Er zijn stukken, zo steil, dat mijn hart zo te keer gaat dat het voelt alsof het uit mijn borstkas zal barsten. Lopen! Ik die vijf jaar terug boven op de Mont Ventoux een kwartier zat te wachten tot mijn vrienden boven waren.
Tijdens een stop zie ik een appje van Julia. "Engeland nu wel gezien. Gaat het goed met je? Ik mis je wel!".
Ik antwoord met "alles prima hier."
Later die dag heb ik daar spijt van. Direct antwoorden terwijl ik vermoeid zat uit te hijgen, was stom geweest. Ik denk erover om nog een app te sturen, dat ik haar mis. Over de Julia van vroeger nadenkend voelt het zeker zo. Ik stuur geen bericht. Het is tenslotte door de vermoeidheid ingegeven sentiment. Te veel testosteron verstookt berg op?

Er is later die dag nog wel een lichtpuntje. Plassend langs de rand van de weg op een vlak stukje in de ...tigste haarspeld kijk ik naar mijn zakie. Misschien omdat de zon er op schijnt, of gewoon geluk. Ik zie tussen mijn donkerblonde sluike schaamhaar een dikke zwarte kroeshaar zitten. Voorzichtig vis ik de zwarte haar er uit. Die moet van Louise zijn. Ik ruik er aan, helaas... Als een kostbare schat, of om in de sfeer van de reis te blijven een relikwie, berg ik het souvenir voorzichtig in mijn portemonnee.

De Pyreneeën over kost me twee dagen en hoewel minder steil, houdt daarna het klimmen en dalen niet op. Dat is overigens niet mijn enige probleem. Het is begonnen met jeuk, jeuk in mijn kruis en mijn reet. 's Avonds, in mijn tentje, merk ik dat ik steeds vaker moet krabben. Overigens, ik hou er van om af en toe heerlijk aan mijn zak te krabben, echter deze jeuk is anders en krabben helpt niet. De volgende dag fietst het lastig met zo af en toe een hand in mijn broek. Dit is niet normaal. Ik stop bij een bosje en ga van de fiets af. Broek omlaag en inspectie. Ik ontdek kleine rode vlekjes tussen de schaamharen en kleine zwart-bruine puntjes op de haren. Platjes? Ik wil het googelen, verdomme geen bereik.

Een uur later, uitpuffend na een beklimming heb ik verbinding. Ja, het moeten platjes zijn. Ik lees het artikel op Wikipedia, hoe lang die beesten erover doen om zich te vermenigvuldigen en over bruine hoopjes in je haar. Ongeveer tien dagen, dat sluit Louise uit. Mandy was geschoren, het is dus een souvenir van Claire. Heb ik ook nog een souvenir van Mandy te goed? Ik maak me zorgen.

Een half uur later in de afdaling naar beneden suizend, blijven de zorgen over soa's door mijn hoofd spoken. Je kan beter op de weg letten, vertel ik me zelf. Om de nare gedachten te verdrijven, besluit ik te gaan zingen. Het lied over Claire maar weer.

"Claire
Op je kut een grote bos
Nu ben ik de klos
Je schaamhaar vol vee
Je gaf ze me mee."

Nog op een uur of drie fietsen van Pamplona. Dit keer geen grote steden mijden, maar in Pamplona op zoek naar middelen. Een apotheek-achtige zaak is snel gevonden en het Engelse woord voor platjes komt na even nadenken boven drijven.
'Crabs,' zeg ik tegen een verkoopster. 
Ze kijkt me schaapachtig aan. 
'Crabs,' zeg ik opnieuw, tussen mijn duim en wijsvinger iets heel kleins aangevend en op mijn kruis wijzend.
Ze kijkt me aan of ik gestoord ben en schudt haar hoofd. Ik wijs nogmaals op mijn kruis en maak met mijn handen klauwtjes, tevergeefs. Wel kijkt ze me nu angstig aan en ze doet een stapje achteruit.
De cheffin komt erbij en ik herhaal mijn pantomime. Er komt een brede, begrijpende grijns op het gezicht van de cheffin en even later staan de twee in het Spaans te ratelen en pakt de verkoopster een flacon met een crème. Bij het afrekenen zie ik dat het kreng naar mijn in koersbroek gestoken onderlijf staart en moeite heeft om niet te lachen.

Ik vind een goedkoop hotelletje en smeer mijn schaamhaar, de haren op mijn kont, mijn bovenbenen en mijn buik rijkelijk in. Nogmaals googelend op platjes lees ik dat scheren aanbevolen wordt. Tering, hoe verklaar ik een kaal kruis als ik thuis kom? Irritatie bij het fietsen in de warmte en daarom afgeschoren, lijkt me de meest plausibele smoes. Mijn schaamhaar er af, daar kan ik goed bij, maar mijn behaarde kont en mijn kloten? Ik heb weliswaar scheerzeep en mesjes bij me, maar dit vraagt om meer en grover geschut.

De stad in op zoek naar een winkel. Ik zie dat ik in een wijk ben waar getippeld wordt en dat brengt me op een idee. Ik koop extra mesjes, een schaartje en huishoudhandschoenen en ga op zoek. Zelf kan ik er niet goed bij en ik heb geen zin om me in mijn kont of mijn kloten te snijden en zeker niet met de kilometers die nog op het fietszadel doorgebracht moeten worden. Waar en hoe vind je iemand om je gat te scheren? Met een beeld voor ogen, waarin ik voorovergebogen met mijn broek omlaag in een drukke kapperszaak sta, loop ik glimlachend over straat. Op zoek naar een hoer. Het blijkt met hoeren net als met benzinepompen, als je ze niet nodig heb dan struikel je er over en andersom.

Ruim een uur en twee mislukte pogingen later, vind ik er een die, en voldoende Engels spreekt om me te begrijpen en die tegen betaling van twee uur van haar tijd, mee wil naar het hotel. De jongedame in kwestie, 'je mag me Maria noemen,' is een opgewekt type. Ze heeft duidelijk schik in haar opdracht. Vrolijk pratend loopt ze met me naar het hotel. Met haar mond dicht, ziet ze er aardig uit. Haar borsten lijken echter te groot voor haar magere lichaam. Siliconen? In dat geval had ze het geld beter aan de tandarts kunnen besteden. Haar gebit ziet er niet uit en ze heeft een bijzonder onfrisse adem.

Wat ik al vreesde gebeurt, Maria wordt herkend als vakvrouw. Ik zie de receptionist naar ons kijken en voel dat ik ga blozen. Gelukkig, hij knipoogt.

Naakt sta ik in de douchebak en Maria voorzien van de huishoudhandschoenen gaat gezeten op een krukje aan de slag. Eerst met de schaar en dan smeert ze flinke klodders scheerschuim over mijn onderlichaam. Al scherend neuriet ze een liedje. Ze heeft altijd al kapster willen worden, vertelt ze. 'Maar het betaalt zo slecht.'

Ik wil het niet, maar ondanks mijn angst voor de schaar en het scheermes is mijn pik toch gegroeid. Bij het knippen bleef hij nog keurig in zijn schulp gekropen, maar hij blijkt niet bestand tegen de wijze waarop ze hem vasthoudt om mijn scrotum te scheren Ze maakt er lachend in het Spaans een opmerking over die ze niet wil vertalen. Het ging over een 'burro,' een ezel, dat begreep ik nog wel.
Ze wrijft met een handdoek de resten scheerschuim weg en in de spiegel kijk ik naar het resultaat. Wat een stom gezicht, zo'n kale buik en dan nog met een stijve ook. 
'Je hebt nog tijd over,' zegt ze.
Tegen bijbetaling wil ze me met een 'handjob' van mijn stijve afhelpen of me met een condoom pijpen. Ik bedank. In gedachten zie ik haar, met nog steeds de huishoudhandschoenen, aan mijn pik sjorren. Laten pijpen is verleidelijk, maar dat gebit! Daar komt bij dat het platjes gedoe, met een dure hotel overnachting en Maria's honorarium, me al genoeg geld gekost heeft.
Na het vertrek van Maria ruk ik me af, met Louise voor ogen. Ik hoop dat ik die lieve Louise niet besmet heb.

Die avond belt Julia. Ze is weer thuis en ze vindt het zonder mij stil in huis. 
'Hoe lang wil je nog wegblijven?'
Ik vertel dat ik nog ongeveer een week nodig heb. Er valt een ongemakkelijke stilte. Net als ik wil zeggen dat ik naar huis begin te verlangen, zegt ze met teleurstelling in haar stem dat ze gerekend had op drie weken. 
'Kan je niet wat harder fietsen of een stukje afsnijden?'

Die avond in bed denk ik aan Julia. Hoorde ik een opening, terug naar de oude intimiteit of is de wens de vader van de gedachte? Zal ik vaker bellen en appen? Piekerend val ik in slaap.

Eindelijk Santiago in zicht. Nog een paar kilometer. Ik schakel terug, de laatste kilometers mogen lang duren. Niet zoals vroeger tijdens trainingsritjes met een sprintje naar ieder plaatsnaambord.
De laatste ruim zevenhonderd kilometer vergden zes dagen stevig doortrappen. De schaamluis is afdoende bestreden. Echter met het afscheren van mijn schaamhaar is mijn eerdere "geluk" op de schedevaart met bereidwillige dames voorbij. Ik ben een soort van Samson geworden, zoals in het Bijbelverhaal. 's Avonds bij het douchen kijk ik steeds hoopvol omlaag. Gelukkig zijn er weer stoppeltjes zichtbaar.

6. Janny

Santiago binnen fietsend ben ik niet onder de indruk. Het ziet er nogal morsig uit. Ik twijfel over mijn eerdere voornemen om er een paar dagen te blijven. Misschien valt het in het centrum nog mee. Julia belt nu dagelijks en ik heb opgebiecht dat ik ook naar huis verlang. Het ging tenslotte om de reis en niet om de bestemming.

Maar eerst moet ik mijn fiets kwijt en de thuisreis regelen. Een camping buiten de stad lijkt me onpraktisch en ik vind dat ik ondanks de kosten een echt bed verdiend heb. Temeer omdat te lang doorrijden met een natte broek een blaar op mijn kont heeft veroorzaakt. De laatste twee dagen heb ik met een blarenpleister op mijn reet gereden. Een geluk bij een ongeluk, denk ik steeds als ik de pleister vervang voor een nieuwe. Met reetharen zou die operatie een stuk pijnlijker zijn.

Ik vind een hotel, weliswaar niet goedkoop, maar voor een paar dagen moet het kunnen. Derde etage met uitzicht op een plein. Ik sjouw mijn spullen naar de kamer om te douchen en de fietskleren te verwisselen voor een toeristen plunje. Hoewel al half tien, is het restaurant nog open. Spanjaarden eten laat. Het is druk in de eetzaal, alleen in een hoekje is nog een plekje vrij. Wachtend op mijn bestelling, kijk ik de eetzaal rond en luister naar het geroezemoes. Aan een lange tafel dicht bij de mijne zit een gemengd gezelschap van tien personen. Ze zien er Hollands uit en ik spits mijn oren. Mijn intuïtie blijkt te kloppen, ik vang flarden van hun gesprekken op. De ruim drie weken zonder landgenoten zijn me goed bevallen. Ik maak me niet bekend als landgenoot en luister naar wat ze te vertellen hebben. Uit wat ik hoor maak ik op dat het wandelaars zijn en dat ze acht dagen gewandeld hebben. Zij liever dan ik, wandelen gaat me te langzaam.

Terug op de kamer bel ik Julia en stel haar gerust met het bericht dat ik op mijn bestemming ben. Ik vertel haar dat ik hier hooguit twee dagen wil blijven en dat ik het laat afhangen van de beschikbare vluchten. Ze blaast een kus door de telefoon.

De matras en de vermoeidheid hebben voor een lange en diepe nachtrust gezorgd. Ik word wakker van muziek buiten op het plein.

Na het ontbijt fiets ik de stad in om Pakezel te verkopen. Nog één maal met mijn zere kont op het zadel. Ik twijfel nog, het is een trouwe metgezel geworden, is er geen manier om hem naar Holland te krijgen? Ach nee, met een racefiets een mountainbike en een stadsfiets heb ik genoeg fietsen. De eerste fietsenzaak, die ik probeer, heeft geen belangstelling, wel een tip. De tip blijkt een goede, een zaak buiten het centrum gespecialiseerd in sportfietsen. Gelukkig kijken ze door de modder en andere viezigheid heen. Het kost wat tijd om te onderhandelen, maar we worden het eens voor een prijs, die maar tweehonderd euro lager is dan wat ik voor de fiets betaald heb. Ik neem nog een laatste foto van Pakezel. Hij heeft me trouw gediend. Volgens de teller hebben we samen 2689 km afgelegd. Teruglopend naar het centrum maak ik de hoofdrekensom. De fiets heeft me ongeveer zeveneenhalve eurocent per kilometer gekost. En doorrekenend 66,67 euro per wip.

Terug in het centrum boek ik op een reisbureau een vlucht naar huis voor over twee dagen. Eerder kan niet en het komt goed uit met wat ik Julia vertelde. Wat nog rest is een rugzak of een rolkoffertje voor mijn bagage. Lang leve de circulaire economie, ook Spanje blijkt kringloop winkels te kennen. Voor vijftien euro word ik eigenaar van een smerige en ranzig ruikende rugzak. Ik besluit hem terug in het hotel onder de douche te schrobben.

Na de rugzak naar het hotel gebracht te hebben staat niets me meer in de weg om de stad te gaan verkennen en het pelgrimsgebeuren te aanschouwen. Ik besluit met de kathedraal te beginnen. Uit een, in de kathedraal opgepikte folder, begrijp ik dat voor pelgrims de staat van de ziel belangrijk is. Door het schuren van mijn broek over de blaar, ben ik echter meer bezig met de staat van mijn zitvlak.

Ik stuur een selfie naar Julia en app "Overmorgen naar huis"
Ze antwoord bijna direct.
"Gelukkig! Hoe laat en zal ik je ophalen?'
"Half elf 's avonds, zie nog wel. Heb een rugzak voor mijn bagage gekocht."

De kathedraal is mooi, met de bijbehorende roomse overdaad aan pracht en praal. Julia is van huis uit katholiek en steekt bij een bezoek aan een kerk vaak een kaarsje aan. Ik pak zonder te betalen een kaarsje en steek het aan. Zal het werken voor teruggevonden huwelijksgeluk? Ik besluit toch maar een euro in de gleuf te stoppen.

Verder wandelen en cultuur snuiven of een pilsje in de schaduw? Ik hoef niet te kiezen, mijn benen zijn al op weg naar het dichtstbijzijnde terras. Genietend van de eerste hap hoppig schuim, zie ik een vrouw op me af komen. Ik herken haar als een van de groep Hollanders uit het hotel. Slank, pezig en gespierde benen onder haar shorts. De bouw van een duurloopster. Gisteren in het gedimde licht van de eetzaal had ik haar begin dertig geschat. Nu dichterbij en bij daglicht zie ik dat er minstens tien jaar bij moet. Fraai exemplaar en goed opgedroogd, maar de lijntjes om haar mond en bij haar ogen verraden haar leeftijd. Ze kijkt bozig en begint in rap Spaans tegen me uit te varen. Ik kan het niet volgen en kijk haar dommig aan. 
'Zie je wel, je bent Hollander,' zegt ze in mijn landstaal.
Ze blijkt de avond te voren gemerkt te hebben dat ik naar hun gesprekken luisterde en ze had zich afgevraagd of ik een landgenoot was.
'Kinderachtig dat je niet zei dat je ook uit Nederland komt.'
'Wil je wat drinken?' vraag ik.
Ik zie haar twijfelen, maar met een zuur gezicht zegt ze: 'Eh, vooruit dan maar"

Ze nipt van haar ijsthee en ze vertelt dat ze haar groep ontvlucht is.
'Ik heb nu wel genoeg kerken gezien.'
Dat leidt tot mijn vraag over het hoe en waarom van hun wandeltocht. Ze aarzelt met antwoorden. Om het ijs te breken vertel ik hoe ik in Santiago terecht ben gekomen. De huwelijkse aanleiding vervang ik door 'er even uit willen.' De schedevaart en de platjes laat ik ook maar weg. Ze lacht er niet om, ze kijkt me alleen maar wat meewarig aan. Ook mijn beschrijving van het leed van mijn blaar laat haar niet lachen. De enige reactie die ik krijg is een vies gezicht. 
Gelukkig staat ze er wel op om nog wat te drinken te bestellen. 'Op mijn kosten nu,' benadrukt ze. 
We stellen ons aan elkaar voor. Ze heet Janny.

Janny blijkt door een vriendin overgehaald te zijn om mee te gaan op een achtdaagse voettocht over het laatste deel van de pelgrimsroute. Nee, ze is niet katholiek. Ze zat in een dip en haar vriendin An vond dat ze er uit moest.
'Ook omdat ik Spaans spreek.'
Terwijl ze praat neem ik haar op. Zeker niet onaantrekkelijk en een strak lijf. Jammer dat ze zo zuur blijft kijken. Komen daar die lijntjes om haar mond vandaan? 
Ze heeft iets sjieks over zich. Luisterend naar haar, vraag ik me af waarom ik haar chique vind. Het is niet haar vrijetijdskleding. Het komt door haar stem en haar dictie. Ze spreekt heel bedachtzaam in een wat geaffecteerd Nederlands. Ze draagt geen trouwring. Misschien valt ze wel op vrouwen, ze heeft het opvallend vaak over haar vriendin An.
Ze stopt met praten. 'Is er wat?'
'Nee, hoezo?'
'Je zit zo naar me te staren.'
'Ik vind het leuk om naar je te kijken, als je praat,' jok ik. Ik kan haar moeilijk vertellen waaraan ik dacht.
Ze bloost. 'Ach, schiet op.'

Om van onderwerp te veranderen vraagt ze of ik op de dagen dat ik door Spanje fietste nog wat Spaans geleerd heb.
Ik knik bevestigend en zeg: 'vamos, allegria.'
Hè hè, dat brengt zo waar een voorzichtige glimlach op haar gezicht. 'Wat voor plezier heb je in gedachten?'
Oei, denk ik, beet? 
'We kunnen samen nog een bezienswaardigheid bezoeken of naar het hotel gaan op zoek naar plezier of voor ontspanning'
Bezienswaardigheden had ze genoeg gezien. Ontspannen vindt ze een prima idee.
'Maar,' zegt ze erbij, 'ieder op zijn eigen kamer.'

Tijdens de wandeling terug naar het hotel ontdooit ze verder. Ze vertelt Spaans gestudeerd te hebben en eerst in het onderwijs gewerkt te hebben en dat ze nu zelfstandig vertaalster is.
'Ik was het onderwijs zat, maar ik geef nog wel Spaanse les aan groepjes volwassenen.'
Terwijl ze praat over haar werk vraag ik me af waar ik mee bezig ben. Het contact met Julia is weer goed en er lonkt een herstart. Wil ik eigenlijk wel seks met deze vrouw? Ik besluit een poging te wagen. Ter bekroning van de schedevaart en ik ben benieuwd of ik het nog kan, een vrouw versieren. Per slot van rekening groeien mijn stoppeltjes.

In het hotel gaat ze in de lift mee naar boven. Zij en haar vriendin delen een kamer op de zelfde verdieping als ik. In de gang bedankt ze me voor het gezellige gesprek en ze neemt afscheid met een kusje op mijn wang. Dat was het dan, leuk geprobeerd, denk ik op het bed ploffend. Ik voel geen spijt, misschien is het maar beter zo. Overmorgen ga ik terug naar huis en naar Julia.

De rugzak... Laat ik die maar gaan schoonmaken, dan kan het ding nog een dag drogen. Uitgekleed begin ik onder de douche aan het karwei. Het valt niet mee en ik ben er ruim een kwartier druk mee. Ik heb hem net te drogen gehangen als er op de deur wordt geklopt. Negeren of toch Janny? Met een om mijn middel geslagen handdoek open ik de deur. Janny!

Ze heeft een kamerjas aan en is op slippers.
'Ik wilde me eerst even douchen,' zegt ze. 'Ik ben blij dat jij ook gedoucht hebt.'
Verrast laat ik haar binnen en ik zie dat ze nadrukkelijk naar mijn handdoek kijkt. Ik sluit de deur en ze stapt met een ernstige blik in haar ogen naar me toe. Ik zie nu niets zuurs meer aan haar.
'Eens zien wat voor vlees er in de kuip zit.'
Ze maakt mijn handdoek los en onthult mijn vriend. Het gaat zo snel en plotseling dat hij het nog niet heeft kunnen volgen. Hij hangt nog. Het blijkt voor Janny geen belemmering. Ze pakt hem vast en in haar hand komt hij tot leven. Nou ja leven, tot volle wasdom. Ze knijpt er in. 
'Hmm, stevige knaap.'
Daarna pakt ze mijn ballen vast, alsof ze die ook wilt keuren. Kennelijk valt de keuring goed uit, want ze vraagt of ik een condoom heb. Komen ze toch nog van pas.

Nieuwsgierig kijk ik toe hoe ze zelf de badjas uittrekt. Ze heeft een slank afgetraind lichaam. Kleine wat hangende borsten met donkerroze rozenknopjes en een platte getrimde onderbuik. Tot mijn verrassing zie ik dat ze een soort van Hitlersnorretje heeft laten staan. 
"Zum Befehl", ik kan het nog net inhouden.
Ik steek mijn handen naar haar uit. 
'Zo,' zegt ze, 'ik moet je eerst nog wat vertellen.'
Bah, denk ik, wat nu weer?

Wat daarna volgt verrast me compleet. Met haar geaffecteerde deftige stem vraagt ze of ik schuttingwoorden wil gebruiken. Ik kijk haar verrast aan. Schuttingwoorden tijdens de seks? Julia wordt al kwaad als ik het over haar kut heb in plaats van haar poesje. 
'Zoals kut en pik?' vraag ik.
'Nee sterker,' zegt ze met een serieus gezicht en me nadrukkelijk aankijkend: 'Zoals, zal ik mijn dikke worst in je geile gleuf stoppen?’
Het lukt me maar net om mijn gezicht strak te houden en wie ben ik om een bereidwillige vrouw iets te weigeren? Ik die, zo vaak bekritiseerd word om mijn onverbloemd taalgebruik. En zij vraagt er om.

Ik denk na en gek genoeg kost het me, nu het niet spontaan gebeurd, moeite om iets met schuttingwoorden te vinden dat ook nog origineel is. 
'Wil je me kussen? En dan met je tong in mijn mond voordoen hoe mijn dikke snikkel zo in die natte gleuf van je moet stoten?'
Het is kennelijk een zin die geapprecieerd wordt, want ze drukt haar lippen op de mijne en haar tong dringt in mijn mond. Apart, denk ik als haar tong heen en weer in mijn mond gaat.
Ik breek de kus af en vraag haar: 'Wil je dat ik je lekkere natte kut ga vingeren?' 
Ze knikt.

Haar kut voelend valt het tegen. Ze is helemaal niet nat, ze is hartstikke droog. Ik zeg er maar niets van, ik wil neuken en droog als ze is, gaat dat niet.
'Zo,' zeg ik, 'nu ga ik die kut van je zo verwennen dat het geil langs mijn vingers druipt.'
Voorzichtig met een vinger beginnend, merk ik hoe ze zich langzaam maar zeker voor me opent. Na even vingeren voel ik dat ze vochtig wordt. Tweede vinger erbij en dieper er in.
'Goddorie Janny, wat heb je een lekkere neukgrot.' 
Het werkt, haar kut is nu goed toegankelijk en ze is nat geworden. Nog geen soppen, maar toch... Ze hangt aan me, met mijn pik in haar hand. Ze is zo geconcentreerd op mijn vozen, dat ze hem alleen maar stevig als een handsvat vasthoudt.
Ze steunt: 'Doorgaan!'

Ik smoor al vingerend haar aanmoediging met een kus. Ze lijkt me gereed voor de volgende actie.
'Zo, en nu wil ik die soppende kut van je van dichtbij zien.'
Ik kniel voor haar. Geen strak kutje maar een flamoes met grote uitstekende schaamlippen, als flaporen. Schaamflappen!
'Hmm,' lieg ik, 'wat een lekkere strakke neukdoos.' 
Ze ruikt geil.
'Je ruikt ongelofelijk geil, je ruikt als een vrouw die lekker geneukt wil worden.' 
Met mijn gezicht zo voor haar kut, voelt ze goed aan wat ze kan verwachten. Ze gaat wat meer wijdbeens staan en kantelt haar bekken naar me toe. Met mijn vingers spreid ik haar schaamlippen, haar clitoris wordt zichtbaar. Ik lik een paar maal over het zout smakende knopje. Ze legt haar handen op mijn hoofd om het op zijn plaats te houden. Jammer voor haar, maar ik heb een ander plan. Ze wilde toch grove taal horen? Ik maak me los en kom overeind om haar te kussen
'Zo smaakt jouw geiligheid.' 

Het werkt nog ook, ze likt mijn mond af.
'Als jij nu mijn dikke leuter in je pijpbekkie neemt, dan ga ik je straks met mijn tong diep in die lekkere natte gleuf van je beffen.' 
Zo dat gaat goed, ze kijkt me stralend aan en knielt om mijn jongeheer diep in haar mond te nemen. Geen voorzichtige halfslachtige poging met alleen mijn eikel tussen haar lippen. Niets van dat, gewoon zo veel mogelijk pik in haar mond. Dus toch een pijpbekkie.

Terwijl ze pijpt moedig ik haar aan. 
'Kom op Janny, doorgaan tot ik bijna kom. Daarna ga ik met mijn tong je kittelaar likken tot je het uitschreeuwt.'
Ze gaat door en ze pijpt goed. Eigenlijk te goed, te snel voel ik mijn zaad opborrelen. Ik heb veel meer voor ons in petto en duw zachtjes haar hoofd weg. Ze kijkt me vragend aan.
'Het is heerlijk, als je nog even doorgaat dan spuit ik je mond vol en dat wil ik niet. Ik wil straks in je kut spuiten en dan samen met jou voor de spiegel kijken hoe mijn sperma uit je kut druipt. Wil je dat ik je van geiligheid druipende kut lik?'
'Schiet op, lik me klaar.'

Ik dirigeer haar op het bed met 'haar geile kont' op het randje en haar benen buitenboord. Tussen haar benen knielend duw ik ze ver uit elkaar. Ze is nu wel goed nat en haar genotsknopje puilt naar buiten
'Ja, ja, schiet op, lik mijn spleetje.'
Van een spleetje is geen sprake meer, wel van een gapende wijde opening. Ik ben ook niet van plan om met mijn tong diep in haar kut te gaan. Haar kittelaar likken moet volstaan. Met het puntje van mijn tong omcirkel ik haar kittelaar. Luisterend naar haar toenemend gekreun probeer ik in te schatten wanneer ze op het randje komt. Daar stop ik.

Overeind komend leun ik over haar heen en veeg met een overdreven gebaar mijn mond af. Ik hou mijn vingers voor haar mond. Ze doet het!. Ze likt mijn vingers af en komt overeind om over mijn lippen te likken. Om haar op het randje te houden heb twee vingers in haar gestoken. Ze kust me en kreunt in mijn mond.
'Wil je dat ik je verder lik of wil je mijn pik nu in je geile doos voelen?'
'Likken! Lik me klaar.'

Ik help haar om languit op bed te gaan liggen en kruip daarna boven op haar. Op mijn ellebogen leunend met mijn gezicht in haar natte kruis en mijn voeten op het hoofdeind. Zo hang ik boven haar en mijn pik wijst naar haar mond. Ik voel hoe haar lippen zich om mijn pik sluiten. Al likkend neuk ik haar in haar mond. Steeds als de druk te hoog wordt trek ik mijn pik terug om hem even later weer in haar geopende mond te steken. Ze kreunt met haar lippen om mijn pik en haar onderlichaam begint te bewegen. Haar benen gaan omhoog en mijn hoofd wordt bijna tussen haar dijen geplet. Ik kan haar zo niet meer horen, maar ik blijf likken tot ze mijn hoofd weer loslaat

'Oh, oh stop.'
'Wil je nu mijn pik in je kut hebben?' 
Ze knikt.
'Hoe wil je dat ik hem er in steek?'
'Zo,' zegt ze en ze trekt heel lenig haar benen op, tot in een hoek van negentig graden met haar romp. Ik kniel op het bed en trek haar benen tegen mijn borst. 
Ja, denk ik, zonder hulp van haar of mijn handen, naar binnen stotend, zo is het heerlijk. Diep er in en strak. Het voelt als in een warm bad stappen na een lange dag buiten in de kou. Even denk ik aan Julia en hoe we vroeger dit standje ook deden. 
'Kom op, neuk me klaar.'
Julia verdwijnt uit mijn gedachten en ik neuk Janny zonder enige reserve. Ik hou me niet in. Zo hard als ik kan en zo diep mogelijk. Bonken, rammen, stoten op weg naar verlichting. Janny jammert zachtjes en ik grom als de ontlading komt.

Als we op adem gekomen, rustig nagenietend naast elkaar liggen, veegt ze met een vinger over de stoppels op mijn onderbuik.
'Je mag je wel weer eens scheren.'
Dat nooit meer, denk ik zonder op haar opmerking te reageren. Daarop maak ik een fout. 
Nog in de ban van onze seks zeg ik: 'Dit was godvergeten lekker. Janny, mens wat heb jij een lekkere kut en je krijgt een tien voor pijpen.'
Ze draait haar hoofd naar me toe, de zure blik is weer terug. Met een bestraffend toontje zegt ze: 'Die taal kan je nu wel voor je houden, het was goed zo.'

De spiegel en het druipende sperma aanschouwen lijkt ze vergeten en ik herinner er haar niet aan. Rond haar mond zie ik grote rode vlekken. Ik hoop dat het geen kneuzingen zijn en dat het wegtrekt voordat haar vriendin terugkomt. Voordat ze haar badjas aantrekt en weg gaat, gebruikt ze mijn handdoek om haar kruis en benen af te vegen. Pas na Janny's vertrek komt de realisatie dat het condoom, waar ze om gevraagd had, niet gebruikt is.

Die avond gaat Janny met haar groep, als afsluiting van hun reis, in de stad uit eten. En ik? Ik lees een boek. Nog een keer zie ik haar, uit de verte, de volgende morgen als ik wakker word van geluiden buiten op straat. Ik kijk uit het raam omlaag en zie Janny en haar reisgenoten in een busje stappen. Ze kijkt niet omhoog.

Ik heb nog een dag in Santiago. Tijdens het ontbijt appt Julia, "Mis je en verlang naar je."
Zo, denk ik en ik app terug: "Nog één nachtje slapen."

Ik slenter die dag langs de bezienswaardigheden, zonder veel te zien. Op een plein tegen de muren van een museum hangen spandoeken, met in drie talen de uitnodiging om het "Cultuurfeest" te bezoeken. Er tegenover is een ijssalon. Ik kies voor een ijsje.

Ik heb het niet naar mijn zin. Later die dag in de schaduw op een terras denk ik na over het hoe verder. In ieder geval naar huis en naar Julia. Vijfentwintig jaar schud je niet zomaar, als een paar waterdruppels, van je af. Wat zal ik doen? Kiezen voor eerlijkheid en alles opbiechten. Ik zie het al voor me, de huilbuien en later de verwijten. De laatste contacten zijn hoopvol. Ik kies ervoor om Julia onwetendheid te laten. Ik ga eraan werken om samen de draad van ons leven weer op te pikken en zo te ontdekken waar de draad ons heen leidt.

Het is tijd om naar huis te gaan.

- EINDE -