Deel 1
Het kan iedereen overkomen, zeggen ze. Dat zal wel, maar mij toch niet?
Sinds een aantal weken heb ik een vaste ochtend gewoonte ontwikkeld. Zo rond een uur of acht wandel ik naar een klein restaurantje hier vlakbij. Ik ga op het terras zitten en drink er m’n koffie. Soms neem ik een krantje mee. Ik heb inmiddels een ‘eigen’ tafeltje: in de hoek en schaduwrijk. Toen ik deze dinsdagochtend het terrasje op liep, zag ik dat mijn ‘eigen’ tafeltje bezet was. Er zat een vrouw met een kopje koffie voor zich en een telefoon in haar hand. Ze keek op en groette me vriendelijk. Ik groette terug en ging aan het tafeltje naast haar zitten. Ongevraagd bracht een ober mijn koffie. Ik bladerde wat in mijn krantje en genoot van de eerste koffie van deze dag. Af en toe keek ik naar de vrouw en een paar keer kruisten onze blikken elkaar. Steevast glimlachte zij dan. Op een zeker moment stond zij op, groette uiterst vriendelijk en liep weg. Ik keek haar na. Ze had een goed figuur, vond ik. De rest van de dag dacht ik niet meer aan haar. Het was slechts een toevallige ontmoeting.
Toen ik de volgende dag, woensdag dus, weer het terrasje op liep, zag ik haar direct zitten en weer aan ‘mijn’ tafeltje. Opnieuw een vriendelijke groet.
‘Wat toevallig dat ik u vandaag hier weer aantref’.
Ze glimlachte en zei: ‘Zo toevallig is dat niet. Ik woon hier niet ver vandaan. Als mijn man naar zijn werk is, ga ik eerst koffie drinken. Toen ik dit restaurantje ontdekte was ik direct verkocht. Rustig en schaduwrijk. Maar, mijnheer, wilt u mij misschien gezelschap houden?’
Ik ging bij haar zitten en keek haar aan. Ze had een mooi egaal gezicht en donkerbruin halflang haar. Het mooiste aan haar gezicht vond ik haar mond. Volle lippen en hagelwitte tanden. Een mond om te zoenen! Ik schatte haar tussen de 30 en 35 jaar.
‘Ik heet John’, zei ik. De ober had intussen koffie gebracht. ‘Ook ik woon in de buurt en drink hier graag m’n eerste koffie. Om dezelfde reden als u, mevrouw.’
Ze glimlachte. Haar glimlach van dichtbij was nog mooier dan ik dacht.
‘Ik heet Mila’, zei de vrouw, ‘aangenaam u te ontmoeten.’
‘Mila? Wat een mooie naam.’
‘Dank u, eigenlijk heet ik Ludmilla. Dat is een Servische naam.’
Toen ontspon er zich een gezellig gesprekje waarin wij elkaar wat nader leerden kennen. Mila vertelde dat zij en haar man een maand geleden hierheen waren gekomen. Hij had werk gevonden in een fabriek. Deze week had hij de ochtenddienst. Dan werkte hij van zeven tot drie uur. Ze hadden per de eerste van deze maand een woning toegewezen gekregen van de woningstichting, maar door omstandigheden was dit vertraagd tot de eerste van de volgende maand. Daarom woonden ze nu zolang in een flatje. Ze gaf me ongevraagd het adres.
Ik kende het. Het waren die oude flatgebouwen uit de jaren zeventig. Uiteraard vertelde ik ook iets over mijzelf: dat ik graag reis en een online baan heb. Natuurlijk wilde Mila ook weten of ik een relatie had, een vraag die de meeste vrouwen stellen.
‘Nee, Mila, ik heb geen relatie. Soms wel kortdurende, maar geen vaste zoals jij.
Zo keuvelden we verder. Na het tweede kopje koffie genuttigd te hebben, stond Mila op.
‘Ik vind het heel gezellig om met jou zo te praten, maar ik moet nu echt het een en ander gaan doen. Wie weet zie ik je morgen hier weer?’
‘Ik denk het wel’, antwoordde ik en dan liep ze weg. Een aardige vrouw. Echt vriendelijk, maar ook aantrekkelijk.
En dan wordt het donderdagmorgen. Ik kan niet ontkennen dat ik aan haar dacht toen ik opstond. Zou ze er zijn? Ze is er nog niet als ik het terras oploop. Gelukkig hoef ik niet lang te wachten. Met een brede lach komt ze aan gelopen. Ik sta op. Ze omhelst me kort, maar geen zoen.
‘Fijn dat je er bent, John.’
‘Fijn dat jij er bent, Mila.’
Ze gaat zitten en zegt zo langs haar neus weg: ‘Zou je me gemist hebben?’
‘Eh..’ De vraag overvalt me. ‘Eh..nou…ik dacht wel vanochtend toen ik opstond of jij er vandaag zou zijn.’
‘Ik dacht precies hetzelfde’, antwoordt Mila.
Al snel hebben we weer een gezellig, ontspannen praatje. Het is leuk als je iemand ontmoet en het klikt. Het is nog leuker als die persoon een aantrekkelijk vrouw is. Maar het leukste kwam onverwacht.
Want Mila zegt: ‘John, heb je zin om met mij mee te gaan en bij mij thuis te ontbijten?’
Het verrast me, maar vind het hartstikke leuk. En dus lopen we even later naar haar flatje.
Bij de deur zegt ze: ‘John, let niet op de rommel, je weet dat ik hier maar tijdelijk woon.’
Nou, ik moet zeggen: het was een rommel. Een kleine huiskamer waarin slechts een bank en een oude eethoek staan, twee slaapkamers met in de ene een bed, omringd door dozen en in de andere kamer dozen, dozen en nog eens dozen. Verder allerlei andere spullen. Wat een zooitje! Het keukentje is piepklein.
‘Een simpel ontbijt, is dat goed?’
Ik sta bij de keukendeur en kijk hoe Mila twee eitjes bakt. Ze haalt kaas uit de koelkast en pakt brood. Inmiddels is de koffie, die ze tussendoor gezet heeft, klaar. We brengen alles naar de kamer en zitten snel aan het ontbijt. Hoewel eenvoudig, geniet ik van deze vrouw die vanuit een goed hart dit voor mij regelt. Op zeker moment komen we te spreken over haar man.
‘Hij is lief, zegt Mila, ‘we zijn al meer dan 10 jaar samen, maar…’ en ze stopt.
‘Maar wat, Mila?’ vraag ik voorzichtig.
‘Het laatste jaar is hij wat afstandelijk naar mij toe geworden. ‘s Avonds is hij moe en wil gelijk gaan slapen. Overdag, als hij niet hoeft te werken is hij weg, met zijn telefoon bezig of kijkt TV.’
Ik knik. ‘Weet je hoe dat komt?’ vraag ik.
‘Nee,’ zegt ze, ‘hij wil er ook niet over praten. Hij zegt dat hij gewoon moe is.’
Ik vraag me af of de relatie misschien een sleur geworden is, misschien is het spannende eraf. Alhoewel, met zo’n vrouw als Mila moet je toch kunnen blijven genieten. Of is er soms een ander in het spel?
Ik vraag het haar: ‘Mila, is er een andere vrouw?’
Ze reageert onmiddellijk met ‘Nee…eh….ik denk het niet.’
Ze staat op en schenkt koffie in. Verder praten we over gezellige dingen. Ik ga Mila steeds aardiger vinden en ook steeds aantrekkelijker. Als ze tafel afruimt kijk ik naar haar. Ze is redelijk slank, een lekkere kont en grote borsten. Heerlijk toch!
Als ik op het punt sta te vertrekken, zegt ze: John, morgen ben ik er niet en het weekend ook niet. En volgende week kan ik er ook niet zijn, omdat mijn man dan de middag- en avonddienst heeft. Hij werkt dan van drie tot elf.
‘Wat jammer’ antwoord ik en ik meen wat ik zeg.
Dan zegt ze: ‘Zou je het leuk vinden om maandag hier te komen dineren? Nou ja, dineren, voor het avondeten.’
‘Dat zou ik echt leuk vinden, Mila’, antwoord ik naar waarheid. ’Zou jij het leuk vinden als ik kom?’
‘Ja natuurlijk, anders vraag ik je niet te komen eten.’
‘Dat begrijp ik, maar ik bedoel of je het echt leuk vindt mij te zien?’
Ze snapt mijn punt. ‘Ja, ik zie er nu al naar uit’.
Dan loop ik naar de deur. Voor ik de deur open omhelst Mila mij. Ik sla mijn handen om haar middel en trek haar tegen me aan. We wisselen een paar kusjes uit en blijven zo even staan.
Dan maakt ze zich los en zegt: ‘Is vijf uur goed?’
Ik knik en open de deur. Met een laatste groet verlaat ik de flat. Op weg naar huis denk ik aan haar en vraag me af wat de volgende week zal brengen.
Fris gewassen en geschoren sta ik maandag om vijf uur voor haar deur. De deur gaat direct open na mijn aanbellen. Alsof Mila mij staat op te wachten. Ze trekt me naar binnen en omhelst me. Wow, wat een begroeting! Als we de kamer inlopen zie ik een fles rode wijn op tafel staan. Mijn merk met twee glazen.
‘Je vertelde dat je graag rode wijn dronk en daarom heb ik jouw favoriete fles gekocht. Wil jij inschenken? Ik moet nog even naar de keuken.’
Als ik de fles ontkurk denk ik: Hebben wij het over wijn gehad? En heb ik het merk genoemd van de wijn die ik graag drink? Ik kan me dat niet herinneren. Nou ja, het zal wel.
‘Wil je de wijn in de keuken?’ roep ik.
‘Nee, ik kom eraan,’ roept ze terug.
Ik kijk de kamer rond. Echt leeg. Ik ga op de bank zitten. Er liggen wat papieren. Ik pak ze op om ze netjes op te stapelen en zie dan ineens mijn straatnaam staan. Op hetzelfde moment komt Mila de kamer in. Snel loopt ze naar me toe en neemt de papieren uit mijn handen.
‘Dat doe ik wel, John. Ik ga me even opfrissen, ben zo terug.’
Ze verdwijnt uit de kamer. Ik hoor een kraan lopen en het geluid van haar voetstappen. Als ze na tien minuten terugkeert ziet ze er werkelijk prachtig uit. Ze draagt een mooie witte blouse. Niet zo maar een, maar een doorkijk blouse! Daaronder een witte bh die haar borsten slechts gedeeltelijk bedekt. Ze heeft een wijde rode rok aan. Ze blijft een metertje voor me staan en wacht.
‘Je ziet er geweldig uit’, zeg ik bewonderend. Ze pakt de 2 glazen.
‘Een toost op… waarop, John?’
'Op een gezellige avond’ vul ik aan. Maar ze drinkt niet.
‘Alleen maar een gezellige avond, John?’
Heerlijk om te plagen, heerlijk om samen te zijn met een ervaren vrouw.
Afwachtend kijkt ze me aan: ‘Op een avond van liefde?’ probeer ik voorzichtig. Ja, ik weet echt niet hoe ver ik met haar kan gaan.
‘Goed’, zegt ze, ‘hiervoor neem ik een heel klein slokje’.
Ze nipt van haar wijn. Ik volg haar daarin.
‘John, wat is een avond van liefde voor jou?’
Bam! Recht voor zijn raap! Nog steeds enigszins voorzichtig zeg ik: ‘Een avond met seks! Wat vind jij?’
Mila antwoordt: “Ik wil met je vrijen, daar wil ik op toosten!’
En dat doen we ook. In een lange teug leegt ze haar glas. ‘Kom we gaan eten!’
Nu weet ik dat ik alle voorzichtigheid kan laten varen. Een vrouw die zo open zegt wat ze wil, daarvoor hoef je geen voorzichtigheid meer in acht te nemen.
De maaltijd is ontspannen, maar dat er iets broeit, voelen we samen. De wijnfles is zo leeg. Mila verzekert me echter dat ze nog een fles heeft. Het eten is zo gedaan. Maar eerst moeten we afwassen en opruimen. We kunnen geen risico lopen. Als Mila met een doekje het aanrecht schoonmaakt ga ik tegen haar rug aan staan. Ik sla mijn armen om haar heen en kus haar nek. Ik streel haar borsten terwijl ik mij dichter tegen haar aan duw. Ze moet mijn beginnende erectie voelen. Dan draait ze zich om en slaat haar armen om mijn hals. Een hete zoen volgt. Ik voel haar tong. Ik proef haar mond. De zoen wordt gevolgd door meerdere zoenen, die steeds dwingender worden.
Ik maak ik haar armen los. Ze houdt nu het aanrecht vast. Ik knoop langzaam haar blouse los. Ze kijkt naar mijn handen die haar borsten strelen. Ze helpt mee als ik haar blouse uittrek. Na opnieuw een hete zoen knoopt ze mijn overhemd los en ik doe het uit. Dan trekt ze me mee naar de kamer en duwt me tegen de muur. Mila neemt het initiatief. Ze streelt mijn borst. Haar handen glijden over mijn buik. Steeds lager. Ze voelt mijn erectie. Ze kijkt me aan en zakt door haar knieën. Ze knoopt m’n broek los en trekt die omlaag. Terwijl ze naar me opkijkt wrijft ze over m’n lul nog in m’n slip. Ik kijk haar aan. Dan trekt ze ook m’n slip omlaag en grijpt m’n lul. Heel vakkundig begint Mila me te pijpen. Ze likt en kust m’n eikel. Haar hand streelt me. Ze neemt me in haar warme mond. Haar tong cirkelt om het topje. Met haar andere hand kneedt zij m’n zak. Mijn lul wordt hard, heel hard en een onbeschrijflijk gevoel trekt door me heen. Dan weer hard, dan weer zacht. Dan weer langzaam, dan weer snel. Heerlijk zoals ze me verwent.
Ik buig voorover en maak haar bh los. Als ik haar overeind trek, komt ze dicht tegen me aan staan en slaat haar armen opnieuw om mijn hals. Haar borsten geplet tegen mijn borst. Een hete zoen. Dan leg ik mijn handen op haar kont. De ritssluiting van haar rok is zo gevonden. Ik trek de rits omlaag en de rok valt op de grond. Terwijl we zoenen kneed ik haar billen. Mijn handen in haar slipje.
‘Kom’, zegt ze.
Ik loop met haar mee naar haar slaapkamer. Ze duwt me op bed. Achterover liggend kijk ik naar haar. Ze doet haar slipje uit. Ik zie haar kutje. Helemaal kaal. Gelukkig, want ik verafschuw een harige kut. Ze laat me even kijken. Dan buigt ze zich voorover en begint me opnieuw te pijpen. Als ik opnieuw hard ben, kruipt ze op me. Ze stopt mijn lul in haar drijfnatte kut en begint me te berijden. Ze zit op me en ik zie haar borsten. De tepels zijn hard. Ik omvat haar borsten en streel met mijn duimen haar harde tepels. Ineens buigt ze zich voorover. Haar gezicht vlakbij de mijne. Ze beweegt haar onderlichaam snel. Plots klemt ze haar kutspieren om mijn lul. Klemmen, ontspannen, klemmen, ontspannen. Haar ademhaling verdiept zich. Ze kreunt en wordt heel nat. Dan leunt ze zwaar op mij en een orgasme overspoelt haar.
Ik moet op mijn tanden bijten om niet klaar te komen. Na even duw ik haar opzij, op haar rug. Ik richt me op en pak mijn lul. Een paar bewegingen en mijn zaad komt op haar borsten terecht. Ze kijkt hoe ik klaar kom. Dan trekt ze me dicht tegen zich aan en we blijven even roerloos nagenieten.
Ze zegt: ‘Je had ook wel in mij klaar mogen komen.’
‘Ik wist het niet’, antwoord ik.
‘Geeft niet’ zegt ze, ‘een man zien spuiten vind ik ook heel geil.’
Het was heerlijk, maar, hoe gek het ook klinkt, ik ben niet tevreden. Het is intussen half tien geworden. Ik moet zo langzamerhand opstappen, want ik begrijp dat Mila het bed moet verschonen en alle sporen van ons samenzijn moet verwijderen.
‘Als je straks hier met je man ligt, denk je dan nog even aan mij?’
Het antwoord is een zoen. We staan op en kleden ons aan.
‘Ik wil je weer zien’ zeg ik, ‘en jij?’
‘Ik ook. Heel graag zelfs.’
‘Zou je woensdag kunnen? Ja? Zullen we dan om vier uur afspreken? Dan gaan we niet hierheen, maar naar een mooie plek. Waar wil je weten? Nou, dat zie je wel. En dan nog iets. Kan je misschien iets regelen dat je de hele nacht kan blijven?’
Daar moet Mila even over nadenken. ‘Ik heb een vriendin die hier ver vandaan woont. Soms ga ik er heen en blijf er overnachten. Ik kan haar vragen.’
Ze pakt haar telefoon en belt haar op. Goddank neemt die de telefoon aan. In het Servisch volgt een gesprek. Als het klaar is, vertelt Mila dat ze me wil helpen. Mocht mijn man haar bellen, dan zal ze zeggen dat ik daar ben. Geen probleem voor haar.
‘Wow, geweldig.’
Bij de deur nemen we afscheid. Tot woensdag, vier uur, op ons terras!
De twee dagen die ons scheiden duren mij veel te lang. Het was heerlijk, maar tevreden was ik niet. Seks is een spel van twee personen, althans in ons geval. Twee personen die elkaar verwennen en laten genieten. Ik heb het gevoel dat ik Mila tekort heb gedaan.
Het is klokslag vier uur als ik in een zijstraat mijn auto parkeer. Voor het restaurant is toch nooit plaats, weet ik uit ervaring. Ik loop het terras op en kijk naar de hoek waar we altijd koffie drinken. Geen Mila daar. Anderen zitten aan ‘onze’ tafel. Ik glimlach. Was het eerst ‘mijn’ tafel, het is nu al ‘onze ‘ tafel. Ik sta stil en kijk zoekend over het terras. Plots hoor ik haar stem. Ze staat achter me.
‘Dag John.’
Ik draai me om en zie haar staan in jeans en sweater.
‘Hi Mila. Zullen we gaan?’
Naast elkaar en zonder elkaar aan te raken leid ik haar naar de zijstraat waar mijn auto staat. Haar ogen lichten op als ze mijn luxe auto ziet. Ik leef simpel. Ik ben met eenvoudige dingen tevreden, maar ik hou van een mooie auto. Je moest eens weten hoeveel ‘tweedehands’ ik in huis heb staan. Ik vind het allemaal prima. Als ik de auto gestart heb, zet ik de muziek aan. De airco op z’n laagste stand.
Als we uit het centrum zijn, vraagt Mila me te stoppen. Ze zegt: ‘In het centrum durfde ik het niet aan, maar hier kent niemand me.’
Dan kust ze me. Heel lief, heel teder. Als we weer rijden vraagt ze me: ‘Waar gaan we heen, John?’
Ik glimlach. ‘Wacht maar af. Het is een klein half uurtje rijden.’
Ik rij richting het strand. Ik heb in een hotel dat aan het strand ligt een kamer geboekt. Onderweg praten we over van alles en nog wat. Na 25 minuten zijn we er. Als alle formaliteiten geregeld zijn, gaan we naar onze kamer. Mila is verrukt over de ruime kamer en het balkon met uitzicht over de zee. Ook de badkamer is ruim. Als we ons geïnstalleerd hebben en Mila zich verkleed heeft in een zomers jurkje, gaan we naar het terras. Daar zijn niet alleen tafels en stoelen maar ook zitbankjes voor twee personen. We kiezen er een en bestellen een fles rode wijn. De zon gaat langzaam onder en kleurt de horizon.
‘Zeg Mila, heeft je man maandag nog iets gemerkt?’
‘Nee, toen hij thuis kwam, was hij zo moe dat hij als een blok in slaap viel.’
‘En jij?’ Ik leg mijn hand op haar bovenbeen. Mila legt haar hand op de mijne. ‘En jij, Mila’ herhaal ik, ‘ben jij ook als een blok in slaap gevallen?’
‘Nee, ik heb nog een tijdje wakker gelegen.’ Als ik niets zeg, vervolgt ze, ‘ik heb nog lekker liggen nagenieten van ons samenzijn.’ Het is even stil. ‘Weet jij wat ik ontzettend geil vond?’ Ik kijk haar slechts aan als antwoord en dan zegt ze: ‘Toen jij je aftrok.’
‘Dat windt je echt op?’
‘Ja’ zegt ze, ‘toen ik daar weer aan dacht in bed, werd ik bloedje geil.’
‘En toen?’
‘Toen heb ik… even met mezelf gespeeld.’ Ze kijkt me open aan.
‘Je bedoelt dat je jezelf hebt bevredigd!’
‘Ja John, ik dacht aan jou en heb mezelf bevredigd. En jij? Viel jij gelijk in slaap?’
De waarheid is dat ik als een blok geslapen heb, maar in deze sfeer van elkaar opgeilen, kan ik maar beter een passend antwoord geven.
En dus zeg ik: ‘Ik kon ook moeilijk in slaap komen. Ik dacht aan jou en aan het feit dat ik je kut niet heb geproefd. Maar dat komt wel goed, denk ik zo.’
Voor het avondeten gaan we een stukje lopen over het strand. Het is al aardig donker geworden. We lopen soms hand in hand, maar soms ook innig tegen elkaar. Soms stoppen we om elkaar te zoenen. We plagen elkaar en dagen elkaar uit. Een heerlijke voorbereiding voor een hete avond.
Later in het restaurant van het hotel kies ik een hoektafel. Ik ga niet tegenover haar zitten maar in een hoek naast haar. Zo kan ik af en toe haar been strelen en zij doet hetzelfde bij mij. Het eten is prima. Het restaurant is schemerig verlicht, maar er is wel voldoende licht om alles goed te kunnen zien. Na de maaltijd bestellen we koffie en terwijl we daar op wachten, pak ik Mila’s hand. Ik druk er een kusje op en lik er even over. Als ik haar hand loslaat, brengt zij die naar haar mond en likt even over dezelfde plek.
‘Mila’ en ik keer haar gezicht naar mij toe, ‘je maakt me geil. Ik wil je nu proeven. Trek je slipje uit en geef hem aan mij!’
Mila kijkt me aan om te zien of ik het serieus meen. Dan verschijnt er een, ik zou het willen noemen, een geile glimlach om haar lippen en ze maakt aanstalten om op te staan. Ik leg mijn hand op haar arm.
‘Nee, niet weggaan, trek je slipje hier uit!’
Ze kijkt rond. Het is gelukkig niet al te druk en in de hoek waar wij zitten, zijn heel wat lege tafels. De ober komt en brengt onze koffie. Als hij weg is gaat ze al rondkijkend aan de slag. Het lukt haar gemakkelijk om haar slipje om haar bovenbenen te krijgen. Zo blijft ze al rondkijkend even zitten. Geen ober te zien. Snel trekt ze het slipje naar beneden. Over haar voeten en met een bijna triomfantelijke blik geeft ze hem in een prop aan mij. Op mijn schoot strijk ik haar slipje vlak en leg het op de tafel voor me. Ip het kruis is een vochtige plek zichtbaar. Ik leg mijn ene hand op haar bovenbeen, vlak onder haar heup en dichtbij haar kutje. Ik streel haar daar, ervoor zorgend haar kutje niet aan te raken. Met de wijsvinger van mijn andere hand wrijf ik over de vochtige plek. En terwijl ik dat doe kijk ik Mila aan.
Zij kijkt even naar mij en dan weer naar mijn vinger. Ze volgt precies wat ik doe. Ik breng mijn wijsvinger naar mijn mond en lik duidelijk zichtbaar mijn vinger.
‘Mmm, heerlijk’. Dan neem ik het slipje in beide handen en verborgen voor iedereen ruik ik.
‘Nu heb ik je geproefd en geroken’
Ik stop het slipje in mijn zak en trek haar naar me toe. ‘Zullen we naar de kamer gaan?’
Ik teken de rekening voor het diner en we verlaten het restaurant.
Eenmaal in de kamer is er bijna geen houden aan. We zijn zo opgewonden. Mila wil direct weer het initiatief nemen, maar dit keer is het mijn beurt. Met haar jurk nog aan laat ik haar op het bed zitten. Ik ga schuin achter haar zitten. Met mijn rechterarm over haar schouders, leunt ze tegen me aan. Ik til haar gezicht naar me toe en begin haar te kussen. Kleine kusjes op haar neus, lippen, wangen, gevolgd door een diepe gepassioneerde kus. Met mijn linkerhand streel ik haar gezicht en haar lichaam. Ik trek haar jurk omhoog. Ze leunt nog meer tegen mij als ik haar benen spreid. Al kussend trek ik de rits van haar jurk omlaag. Ze wurmt zich uit haar jurk die even later als een vod om haar middel zit. Ze licht haar kont op en trekt haar jurk uit.
Inmiddels heb ik mijn overhemd uit gedaan maar heb mijn broek nog aan. Mila nestelt zich weer tegen me aan. Het enige wat ze nog aan heeft is haar bh. We kussen en strelen. Dan schuif ik het ene bandje van haar schouder, daarna het andere. Met een snelle beweging is haar bh los en uit. Zo ligt ze in mijn armen: naakt en geil. Ik streel haar borsten en mijn strelingen gaan verder. Met nog steeds mijn broek aan ga ik wat lager zitten. Mila’s hoofd rust nu op kussens. Ik til haar linkerbeen op en leg die over mijn schouder. Haar rechterbeen duw ik opzij. Met mijn gezicht vlak boven haar kut kijk ik naar Mila. Zachtjes streel ik met mijn linkerhand haar gezwollen schaamlippen. Met twee vingers spreid ik ze en zie haar geil.
Als ik haar klitje aanraak gaat er een schokje door haar heen. Ik kijk weer op. Geil kijkt ze terug, haar mond met die volle lippen iets geopend. Ik wrijf met mijn nagels prikkelend over haar schaamlippen en dan lager. Haar kontgaatje ligt open en ik ga er met mijn vinger omheen. Zo speel ik even met haar. Ze geniet en ik niet minder. Ik sta op en trek mijn broek en slip uit. Mijn lul is hard. Ik kniel tussen haar benen. Dit is het moment om haar met mijn mond te verwennen. Ik lik haar uitgebreid en proef haar zoete geil. Af en toe vinger ik haar. Wat kan seks toch mooi zijn. Wat heerlijk om te zien dat Mila steeds meer opgewonden raakt.
Ik kruip naar boven al kussend, al likkend. Ze zeggen wel eens: ik zou je kunnen opvreten. Nou, dat gevoel heb ik nu. Ik kruip naar boven en mijn lul glijdt over haar schaamlippen. Ik pak haar beide borsten en liefkoos haar tepels. Verder omhoog: een hete kus.
Ze kijkt me aan met vurige ogen en kreunt ‘Ik heb je nodig, neuk me, John, neuk me!’
Als vanzelf dring ik in haar. Bijna direct vinden onze ritmes elkaar. Maar wat het zo bijzonder maakt, is dat we elkaar blijven aankijken. We zien van elkaar hoe onze gezichten kleuren, we zien hoe de opwinding groeit, we lezen in elkaars ogen het verlangen naar totale bevrediging.
‘In mij, in mij, John,’ kreunt Mila.
En dan komt het moment. Het moment dat we nagenoeg tegelijkertijd klaarkomen. En we zien hoe de spanning wegebt en hoe de ontspanning haar plaats overneemt. Ik blijf in haar tot de kracht uit mijn lul verdwijnt en trek me dan pas terug. Ik ga naast haar liggen en hou haar hand vast.
‘Wat geweldig, John, wat een heerlijke seks.’
Ze trekt mijn hand naar haar mond en kust die. ‘Ik geloof niet dat ik ooit zo intens bevredigd ben.’
Ze gaat op haar zij dicht tegen me aan liggen en legt haar hand op mijn borst. Haar vingers spelen met mijn tepels. De behoefte aan seks is (even) verdwenen.
‘Zullen we naar buiten gaan?’ stel ik voor, ‘even de frisse zeewind voelen en wat drinken?'
We wassen onze gezichten, want een douche komt later wel. We kleden ons aan en lopen even later het terras op. Vanaf het terras lopen we het strand op. Als een verliefd stel wandelen we in het donker langs de vloedlijn. We praten niet. We hebben zo onze eigen gedachten. We horen de wind en de zee. Een enkele vogel schreeuwt in de verte. Terug op het terras neem ik een biertje en Mila een glas wijn. Ook bestellen we water. We zitten net als vanmiddag op een zitbankje dicht tegen elkaar aan.
Het is Mila die begint: ‘Wat was het fijn. John. Ik heb geloof ik nog nooit zo heerlijk gevreeën. En jij?'
‘Mila, je bent een hele bijzondere vrouw. Vanaf het eerste moment dat ik je zag, vond ik je aardig. Je bent vriendelijk, lief en heet.’
Ik glimlach om dit laatste. 'Ons vrijen was heel bijzonder voor mij en weet je?' Nu kijk ik haar recht in haar ogen. 'Ik verlang alweer naar jou. Ik wil je weer tegen me aanvoelen.’
‘Ik jou ook, John, heel graag. En niet alleen nu, maar nog veel vaker.’
Daar komt het. Dat het zou komen, wist ik natuurlijk wel. Maar nu al? Ik kijk Mila aan.
‘Het punt is dat ik getrouwd ben.’
‘Ja, dat ben je’ reageer ik.
‘Ja, maar ik wil niet dat jij een verkeerd idee krijgt.’
‘Wat bedoel je, Mila?’ zeg ik zacht.
‘Ik bedoel dat ik niet wil dat jij denkt dat ik mijn man verlaat om jou. Dat bedoel ik.’
‘Mila, ik was even bang dat jij zou zeggen dat je met mij verder wilde en dan had ik je moeten teleurstellen. Ik ben heel blij met wat je zegt. Mila, jij bent een hele persoonlijke vriendin van mij geworden. En zo wil ik het houden. Een vriendin die ik misschien af en toe mag liefhebben. En ik hoop dat je mij ook als een goede vriend zie. En niet meer dan dat.’
De opluchting op haar gezicht was duidelijk zichtbaar.
‘Ja, John, zo wil ik het. Dank je. Je bent mijn vriend met wie ik soms ‘s morgens koffie drink. Mijn vriend, die mij troost en steunt als ik dat nodig heb.’
Ze pakt mijn hand en drukt er een kus op. We blijven nog een tijdje zitten. Genietend van de rust, de stilte en elkaar.
‘Ga je mee naar boven, John?’
We staan op en lopen hand in hand naar onze kamer. Eenmaal binnen zegt ze: ‘John, ik wil douchen. Mag ik eerst?’
Geduldig wacht ik op het balkon tot Mila klaar is. Slechts gehuld in een badhanddoek komt ze naast me staan. Ze slaat haar arm om mijn middel. Ik kus haar natte haren. Ze ruikt fris. Dan ga ik me douchen en scheren. Met een handdoek om mijn middel loop ik de slaapkamer in. Mila ligt in bed onder het laken. Haar handdoek op een stoel. Heel lief kijkt ze me aan maar zegt niets. Ik ga naast haar op het bed zitten. We zeggen niets, maar kijken in elkaars ogen. Met mijn hand strijk ik langs haar gezicht. Ze is mooi. Met mijn duim streel ik haar prachtige volle lippen. We zeggen nog steeds niets. Soms hoeft dat ook niet, soms moet je gewoon genieten van het intieme moment.
Dan zeg ik zachtjes: ‘Ik wil je masseren.’
Ze zegt niets. Ik sta op en loop naar de achterkant van het bed. Ik pak het laken vast en trek het langzaam van haar af. Ze ligt naakt voor me. Wat een prachtige vrouw. Ik pak haar rechtervoet en terwijl ik haar aankijk, masseer ik haar voet. Haar voetzool, haar hiel en op naar haar kuit. Ik masseer haar tenen en tussen haar tenen. Ik kus en lik ze. Al die tijd kijken we naar elkaar, maar praten niet. Mila ligt er heel ontspannen bij. Ze lijkt gelukkig, of is dat een verkeerd woord? Na haar rechtervoet volgt haar linker. Ook hiervoor neem ik alle tijd. Ik vind het heerlijk om dit te doen. Het is altijd fijn om te geven, maar nog fijner om plezier, dankbaarheid en tevredenheid van de persoon af te lezen die ontvangt. Dan ga ik op mijn knieën op het bed zitten en masseer haar bovenbenen. Langzaam verder omhoog. Haar heupen, haar buik. Ik ga om haar kutje heen, raak het niet aan, maar streel haar wel vlakbij haar klit.
Dan laat ik haar omdraaien. Ze ligt nu op haar buik. De achterkant van haar benen en dan haar billen. Ik knijp en streel. Soms open ik ze en zie haar bilnaad. Mijn vinger glijdt erdoor en streelt haar gaatje. Mila ondergaat alles vol overgave. Ze laat zich volkomen gaan. Alles is goed wat ik doe. Er is volledig vertrouwen! Dan verder naar boven. Uitgebreid masseer ik haar rug en schouders. Dan laat ik haar opnieuw op haar rug liggen. Nu zijn haar borsten aan de beurt. Ik kneed en streel ze en bemerk dat haar tepels hard worden. Langzaam verandert de massage in een liefdesspel. Ik rol haar tepels tussen mijn vingers. Als ik op zeker moment haar buik streel, pakt ze mijn hand en legt die op haar kutje. Als mijn vingers tussen haar schaamlippen glijden voel ik hoe heerlijk nat ze is.
Ik ga naast haar liggen en leun op mijn rechterarm. We kijken naar elkaar en ik leg mijn vinger op haar klitje. Ik kijk in haar ogen terwijl ik haar klitje en schaamlippen streel. Al kijkend vinger ik haar af en toe. Haar opwinding neemt toe. Soms sluit ze haar ogen om vervolgens weer mijn ogen te zoeken. Haar lippen iets geopend. Haar lichaam reageert meer en meer. Wat een geweldige ervaring om zo een vrouw lief te hebben! Ik trek mijn handdoek weg, want ook ik ben opgewonden. Mila gaat verliggen om gemakkelijker mij te kunnen aanraken. Alsmaar kijkend naar elkaar strelen we elkaar. We kussen niet, we praten niet, maar beleven dit intense moment ieder op onze eigen manier.
Ik breng mijn mond bij haar oor en fluister ‘Wat wil je, Mila?’
Zachtjes antwoordt ze: ‘Neem me! Neem me, John! Ik wil nu van jou zijn.’
Ze richt zich op en ik ga op haar plek liggen. Bijna teder speelt ze met me. Dan gaat ze op me liggen. Ze stopt mijn lul in haar kutje en zachtjes neuken we. Ze leunt op haar armen met haar gezicht boven me. Mijn armen om haar heen. Geen wilde, maar intieme seks. Geen verlangen om klaar te komen, maar wel om een te zijn. Geen nemen, maar geven: onszelf volledig aan elkaar geven! Uiteindelijk komt het hoogtepunt. Ik hou haar vast. Zo lang mogelijk hou ik haar tegen me aan. Dan gaat ze naast me liggen. We trekken het laken over ons heen. Stil liggen we in elkaars armen. De intimiteit is er nog volop. We luisteren naar de geluiden van buiten. Vaag is de zee hoorbaar. Ik hoor Mila’s regelmatige ademhaling. Ze slaapt. Ik kijk naar haar gezicht en kus haar op haar voorhoofd.
‘Welterusten, schat.’
Niet veel later volg ik haar naar haar dromenland.
De volgende ochtend gaan we terug. Ik zet Mila af bij het busstation.
Voor ze uitstapt, zegt ze: ‘John, het was ontzettend fijn. Ik heb zo genoten. Dank je wel. Laten we het gauw nog een keer doen. Ik zal je missen als ik vanavond in bed lig, maar ik weet dat de herinnering mij zal koesteren.’
Ik glimlach om haar woorden. ‘Ook ik zal je missen. Ik wil je volgende week weer op het terras zien. En ik beloof je dat we dan een nieuwe datum afspreken.’
Mila knikt. Een kusje en ze stapt uit. Ik wacht tot ze bij de bus is. Dan toeter ik even en rijd weg.
De dagen daarna gaan maar langzaam voorbij. Dan wordt het zondag. Als ik om acht uur mijn krantje wil pakken om die mee te nemen naar het terras, zie ik een grote, bruine envelop. Er staat niets op. Ik maak hem open en zie dat er drie foto’s in zitten. Drie uiterst gewaagde foto’s, die niets aan de verbeelding overlaten.
Deel 2
Ontzet kijk ik naar de foto’s. Op alle drie ben ik duidelijk te zien en met mij Mila! Ik stop de foto’s terug in de envelop en loop terug naar mijn appartement. Vandaag maar geen terrasje. Eenmaal binnen haal ik de foto’s opnieuw tevoorschijn en leg ze op de tafel. Twee foto’s zijn enigszins wazig, maar de derde is heel scherp. Daarop sta ik in de kamer tegen de muur en zit Mila op haar knieën voor me en pijpt me. De twee wazige foto’s zijn genomen terwijl ik met Mila in haar slaapkamer ben. Ik bekijk weer de envelop. Leeg, maar ik zie in de hoek een nummer staan: mijn huisnummer. Wat is dit? Wat betekent dit? Geen begeleidend briefje. Geen naam of afzender. Wat moet ik hiermee?
Ik bekijk de foto’s opnieuw. De foto van de kamer is genomen vanuit de hoek bij het raam. Daar kan nooit iemand gestaan hebben. Onmogelijk, de kamer was heel beslist leeg. De foto’s van de slaapkamer zijn genomen vanuit het gangetje. Heeft daar iemand gestaan? Ik kan het niet geloven. Maar wie heeft de foto’s genomen en waarom? Wist Mila hiervan? Ook dat lijkt me onmogelijk. Hoewel, je weet maar nooit. Wat nu? Naar de politie? Met drie foto’s zonder enige informatie? Naar Mila? Maar het is zondag, haar man is thuis en wat zal dat met haar doen, zeker als ze hier niets van weet? Ik weet het gewoonweg niet.
Dan denk ik aan Harry. Harry is een gepensioneerde politieman, die vele jaren bij de recherche heeft gewerkt. Ik zie hem af en toe. Ik bel hem op. Gelukkig is hij thuis. Hij is alleen want zijn vrouw is naar de kerk. Niet lang daarna zit ik bij hem aan de keukentafel met een kop koffie. Gelukkig, toch nog koffie! Ik vertel Harry over mijn ontmoeting met Mila. Ik vertel over de seks in haar huis en de nacht in het hotel.
Dan pak ik de envelop en geef die aan Harry: ‘En deze envelop vond ik zojuist in mijn brievenbus.’
Harry opent de envelop en bekijkt de foto’s, een glimlach krult zijn lippen.
‘Harry, kun je me helpen, wat moet ik doen?’
Na een moment van stilte antwoordt Harry: ‘Niets! Ja, je kunt naar de politie gaan. Je moet ook eigenlijk aangifte doen, maar tegen wie? De politie kan en zal niets voor je doen. Daarom, John, je moet op dit moment niets doen. Gewoon afwachten.’
‘Afwachten?’ Vragend kijk ik hem aan.
‘Ja, John, afwachten! Ongetwijfeld komt er nog een envelop. Wat is dat nummer in de hoek?
‘Mijn huisnummer.’
Harry knikt. ‘Ik vermoed dat de envelop is bezorgd. En de bezorger is niet de maker van de foto’s. Je weet zeker dat er niemand in huis was?’
Ik knik.
‘Ik zou eigenlijk een kijkje in het huis moeten nemen, maar dat wordt moeilijk. Nog koffie, John?’
Harry doet er redelijk luchtig over. Natuurlijk is hij wel wat gewend vanuit zijn actieve tijd bij de recherche.
Terwijl hij mij een tweede koffie geeft, vraag ik: ‘Harry, is het verstandig om met Mila over de foto’s te praten? Ik zie haar morgen weer op ons terrasje.’
‘Ik zou het niet doen. Als zij er iets mee te maken heeft, merk je dat vanzelf wel. Heeft zij er echter niets mee te maken, waarom zou je haar dan ongerust maken? Nee, afwachten, John, dat is op dit moment het beste.’
Ik blijf nog een poosje bij hem hangen. Als zijn vrouw thuis komt, verzorgt ze de lunch. Pas daarna ga ik weg.
Bij de deur zegt Harry: ‘Maak je niet al te veel zorgen en houd me op de hoogte. Intussen zal ik kijken wat ik voor je kan doen. Toch leuk om weer een beetje speurwerk te doen.’
De volgende morgen ben ik vroeger dan gewoonlijk op ons terrasje. Ja, ons terrasje, en wacht op Mila. Al snel komt ze stralend aangelopen. We hebben elkaar sinds ons samenzijn in het hotel niet meer gezien.
Ze gaat bij me zitten en zegt: ‘Ik heb je gemist, John, echt waar! Elke dag heb ik aan je gedacht. Je moest eens weten hoe blij ik ben je te zien. En jij, John, heb je ook aan mij gedacht?’
Ik glimlach om haar woorden. Zo recht uit haar hart.
‘Natuurlijk. Mila, heb ik aan je gedacht. Elke dag, net als jij, maar vooral vandaag.’
Ik kijk haar nauwlettend aan.
Met onschuldige ogen zegt Mila: ‘Hoezo vooral vandaag?’
‘Nou, omdat ik je vandaag weer zou zien. En hier ben je dan, stralend, sexy en lief als altijd!’
En deze vrouw zou in het complot betrokken zijn? Ik geloof er niets van. Ze is puur en oprecht.
‘John, ik heb een nieuwtje. Mijn man is vanochtend naar zijn werk gegaan en hij zei me dat hij morgen of misschien pas woensdag thuiskomt. Zijn baas neemt hem mee op een klus ver hier vandaan. Ik ben dus vrij en' – even wacht ze – 'beschikbaar.’ Ze lacht lief. ‘John, kunnen we niet een nacht samen zijn? Heb je tijd en zin?’
Een aangename verrassing. Tijd heb ik natuurlijk, ik heb alle tijd van de wereld en zin in deze heerlijke vrouw heb ik ook. Maar, vooruit, een beetje plagen.
‘Met jou samen zijn een nacht? Heerlijk, maar ik moet even kijken.’
Voor de vorm rommel ik wat met mijn telefoon en laat haar in spanning wachten.
Dan kijk ik op en zeg even stralend: ‘Natuurlijk, Mila, voor jou maak ik tijd. Ik moet nog even wat regelen. Laten we vanmiddag gaan.’
Voordat we weggaan – eerst zij, dan ik – spreken we af bij het busstation. Zelfde plek, drie uur.
‘En Mila, neem een badjas mee!’
Vanaf het terras ga ik regelrecht naar Harry om hem te vertellen over de laatste ontwikkelingen. Hij zegt me dat hij zal kijken of het mogelijk is haar huis binnen te gaan om te zien waar de foto’s genomen zijn en ‘wie weet vind ik nog meer.’
Terwijl ik mijn tas pak, krijg ik een idee. Benieuwd wat Mila ervan vindt. Ik lunch buitenshuis, neem nog een douche en vertrek naar het busstation. Bewust ben ik er ruim van tevoren. Als een soort detective observeer ik de omgeving. Houdt er zich iemand verdacht op? Staat er iemand al een half uur dezelfde pagina van de krant te lezen? Allemaal onzin natuurlijk, maar ik moet toch weten of Mila in het spel is. Ik neem me ook voor om straks tijdens het rijden voortdurend het verkeer achter mij in de gaten te houden om te zien of ik gevolgd word. Misschien een blokje om? Ik lach om mijn quasi detective werk.
Dan komt Mila aangelopen. Ze draagt een rok en een witte blouse en heeft en weekendtas over haar schouder. Ik stap niet uit. Zij opent de achterdeur en zet haar tas op de bank, daarna komt ze naast me zitten.
‘Waar gaan we heen, John?’
‘Dat zie je wel, in ieder geval niet naar zee. Het is ruim een uur rijden, tenminste als het verkeer niet tegen zit.’
De rit verloopt heel genoeglijk. Wat wil je ook met zo’n bijzondere vrouw naast je? Soms streelt ze mijn dijbeen, soms pakt ze mijn hand en geeft er kusjes op. Mila heeft er duidelijk zin in. Natuurlijk kijk ik steeds in mijn spiegels en natuurlijk zie ik niets. Als we in de buurt van het hotel komen, moeten we een bochtige provinciale weg op. Een laatste test! Als ik ergens een bocht omga, stop ik.
‘Ik moet even plassen.’
Bij een boom doe ik wat ik moet doen, maar geen auto die passeert. Nee, we worden niet gevolgd en ik glimlach. Detective John!
Niet veel later zijn we er. Een idyllisch gelegen boshotel. Aan de voorkant is plaats om de auto te parkeren. Het is uiteraard mogelijk om in het hotel een kamer te huren, maar het is eveneens mogelijk om een kleine bungalow te huren. Het hotel grenst met haar achterkant bijna aan het bos. Een gedeelte daarvan is eigendom van het hotel. De eigenaar heeft er zes bungalows laten bouwen. Klein, maar smaakvol ingericht en met gebruikmaking van alle hotelfaciliteiten. Een van die bungalows heb ik gehuurd voor twee nachten. Na het inchecken lopen we via het terras aan de achterkant naar de ‘Zanglijster’. Alle bungalows hebben de naam van een bosvogel en zien er min of meer hetzelfde uit. Een huiskamer en keuken met schuifpui naar het terras waar stoelen en een tafel staan. Twee slaapkamers: een kleine met een stapelbed, de grotere met een tweepersoonsbed en uiteraard een douche met wc.
Nauwelijks zijn we binnen of Mila duwt me tegen de wand. Ze drukt zich tegen me aan en haar hongerige mond vindt de mijne.
‘Ik heb je zo nodig, John!’ zegt ze als onze lippen elkaar loslaten.
Ze begint aan mijn kleren te trekken. Even later zijn we naakt. Ze trekt me mee naar de bank en kruipt op me. Mijn lul glijdt als vanzelf in haar. Heftig begint ze me te berijden en het duurt echt maar even of ze krijgt een orgasme. Ik realiseer me hoe ze zichzelf heeft zitten opgeilen tijdens de rit hier naartoe. Dat belooft wat. Ik ben nog lang niet zover. Ik heb nou eenmaal altijd wat meer tijd nodig om klaar te komen en bovendien ben ik geen voorstander van ‘vluggertjes.’
We blijven even zo zitten. Dan kijkt ze rond.
‘Leuk’, zegt ze, ‘leuke bungalow.’
Ze wil van me afgaan, maar ik houd haar even vast en zeg: ‘Mila, het is verboden om in deze bungalow kleren te dragen.’
Verwonderd kijkt ze me aan: ‘Echt waar, is dat hier de regel?’
‘Nee, het is mijn regel. Je bent naakt of draagt je badjas. Maar geen kleren, geen ondergoed. Je hebt je badjas toch wel meegenomen?’
Mila knikt.
‘Goed, ik stel voor dat we eerst wat gaan eten.’
Opnieuw knikt Mila. We maken een keuze van de aanwezige menukaart. Dan bel ik via de huistelefoon het hotel en geef de bestelling door. ‘En ook graag een fles rode wijn.’
Terwijl we op onze bestelling wachten gaat Mila de badkamer in. Verfrist komt ze er even later in badjas uit. Ik volg haar daarin. We organiseren snel onze spullen en gaan dan op het terrasje zitten. Hoewel het al avond is, is het nog steeds aangenaam warm. De kilte van de nacht laat nog even op zich wachten.
Het eten wordt gebracht en netjes geserveerd op de tafel op het terras. Als de ober weg is, neem ik Mila’s hand en drukt er charmant een kusje op. Ik vul de wijnglazen en we toosten.
Mila kijkt me stralend aan en zegt ‘Op jou, John!’
‘Op jou, Mila, op ons!’ antwoord ik.
Dan gaan we ontspannen eten. Ineens worden we gestoord door de telefoon van Mila. Ze pakt hem op en kijkt op de display. ‘Mijn man.’
Ik knik. Er volgt een gesprek in het Servisch. De toon waarop Mila spreekt is ongeduldig. Geen idee waar ze het over hebben. Ik proef irritatie in haar stem. Ik sta op en terwijl Mila praat, ga ik achter haar staan. Ik leg mijn handen op haar schouders en laat ze dan langzaam naar beneden glijden. Ik open haar badjas zodat haar borsten zichtbaar worden. Ik pak ze vast en kneed ze zachtjes. De irritatie in Mila’s stem neemt toe. Ze wil een einde aan het gesprek maken.
Dan buig ik me voorover en kus haar hals. Mijn vingers spelen met haar tepels. Als eindelijk het gesprek beëindigd wordt, zeg ik zachtjes in haar oor: ‘Ruzie?’
‘Ach, dat gezeur. Ik zei hem dat ik al sliep en dat hij me wakker maakte. Hij moest van alles kwijt en ik heb geen zin om daar nu naar te luisteren. Oh ja, hij vertelde me ook, dat hij pas woensdag terugkwam. Er is teveel werk om het in een dag te doen.’ Ze pakt mijn armen vast. ‘Kunnen wij hier misschien twee nachten blijven?’
‘Dat kan!’
Nog een kusje en dan loop ik terug naar mijn stoel. ‘Laten we eerst verder eten.’
Ik ga weer tegenover haar zitten. Mila is een heerlijke meid en ik geniet nu al van ons samen zijn hier, maar waar heeft ze het precies met haar man over gehad? Was zij misschien geïrriteerd omdat haar man wilde weten waar ze precies is? Wilde hij het adres hebben? Raar eigenlijk dat deze gedachte in mij opkomt, of toch niet? Ik geloof nog steeds niet dat Mila iets met die foto’s te maken heeft, maar zeg nooit ‘nooit!’
Ik pak mijn glas op. ‘Nog een toost,’ zeg ik tegen Mila.
Na het eten laten we de boel de boel. We gaan naar binnen, sluiten de schuifpui en schuiven de gordijnen ervoor. Mila loopt voor me uit. Bij de slaapkamerdeur kijkt ze verleidelijk over haar schouder en laat de badjas van zich afglijden. Het lijkt wel op die scene uit de film Barbwire, waarin Pamela Anderson hetzelfde doet, alleen had zij laarzen aan. Ik kijk naar haar naakte rug en haar volle billen en voel me hard worden. Langzaam volg ik haar. Bij de deur raap ik haar badjas op en als ik de kamer binnenstap zie ik haar verleidelijk op het bed liggen. Een glimlach speelt om haar mond. Ze kijkt me verwachtingsvol aan, maar zegt niets.
Ik leg haar en mijn badjas op een stoel en kijk op haar neer. Er is onmiskenbaar erotiek. Wat is ze mooi, denk ik. Wat een prachtig lichaam. Ik geniet van haar schoonheid en ik word harder en harder. Ik verlang naar deze vrouw en wil haar dolgraag liefhebben. Mila strekt haar armen naar me uit, waarmee ze wil zeggen ‘kom maar, ik wacht op je, ik wil je’.
Ik loop naar het bed en ga bij haar liggen. We kussen hartstochtelijk. Ik proef haar mond. Onze tongen verkennen elkaars mond en spelen een vurig spel met elkaar. Mijn hand glijdt over haar lichaam. Haar borst met de harde tepel, haar buik, haar kut die zo nat is. Elke aanraking van mij veroorzaakt een lichamelijke reactie. Dan laat ik haar mond los en kus haar hals.
Ik lik haar oor en fluister ‘Vanavond ben je van mij’, waarop Mila reageert en zegt: ‘Als we samen zijn ben ik altijd van jou.’
Ik kus haar borsten, lik haar tepels, neem ze tussen mijn tanden en streel ze met mijn tong. Ik lik haar warme dal tussen haar borsten en verlangen begint bezit van mij te nemen. Langzaam ga ik naar beneden. Ik kus en lik haar navel. Nog lager. Haar kutje. Ik ruik haar vrouwelijkheid. Ik zie de vochtige glinstering tussen haar schaamlippen. Ze spreidt haar benen zodat ik de ruimte heb om er tussen te gaan liggen. Ik lik en kus haar schaamlippen die glad en gezwollen zijn. Wat ruikt haar seks toch heerlijk. Met beide handen open ik haar en zie nu goed hoe nat ze is. Mijn tong cirkelt om haar klit. Ik lik haar klit en zuig erop. Mila kan nauwelijks stil blijven liggen. Ik houd haar bij haar heupen vast. Ik lik haar harder, dwingender en proef haar heerlijke geil.
Als ik naar haar opkijk zie ik het genot op haar gezicht. Haar mond geopend, haar wangen gekleurd. Haar ademhaling verdiept. Ik realiseer me dat Mila tegen een orgasme aanzit. Ze duwt haar onderlichaam steeds vaker tegen mijn mond. Het is heerlijk om haar zo te verwennen. Ineens legt ze haar handen op mijn hoofd en duwt mijn gezicht heel vast tegen zich aan. Ik kan nauwelijks ademhalen. Ze houdt me vast terwijl een orgasme door haar heen trekt. Als ze me los laat, kijk ik met een nat gezicht op naar haar. Ze trekt me naar zich toe en kust mijn gezicht. Als ze mijn gezicht likt, word ik echt heel geil. Als ik nu niet uitkijk kom ik ter plekke klaar.
Mila likt haar kutsap van mijn gezicht. Ik ga op mijn rug naast haar liggen en denk aan ijsschotsen, diepvries kisten en nog veel meer. Mila is echt een prachtige vrouw, want ze begrijpt dat ik worstel om niet klaar te komen. Ze houdt mijn hand vast en wacht. Er zullen best mannen zijn die vier of vijf keer klaar kunnen komen. Maar de meeste mannen zijn net als ik: een keer en soms twee keer. Mila wacht. Noem het een pauze in het spel. Als de druk verminderd is, kijk ik haar aan.
‘Dank je’ zeg ik slechts, maar ze weet wat ik bedoel.
Alhoewel de druk even verminderd is, blijft mijn verlangen onverminderd groot.
Ze kust me en zegt: ‘Wil je een glas wijn?’
Voor ik antwoord kan geven staat ze op. Naakt loopt ze de kamer uit. Ik hoor de schuifpui open gaan en even later weer sluiten. Met de fles en onze twee glazen komt ze naar het bed toe.
‘Hou vast’ en ze drukt de twee glazen in mijn handen.
Ze vult ze. Ineens begint ze te lachen. Niet begrijpend kijk ik haar aan.
Ze zegt: ‘Ik heb nog nooit een man in bed zien liggen met in iedere hand een glas wijn en een stijve lul! Ik maak er een foto van.'
Voor ik kan reageren loopt ze weer de kamer uit en komt terug met haar mobiele telefoon. Even later sta ik, of beter, lig ik op de foto. Ze toont hem mij. Half liggend, half zittend door de kussens in mijn rug bekijk ik de foto. Mmm!
Dan pakt ze een glas en komt naast me zitten. We drinken. Met haar vrije linkerhand streelt ze over mijn borst en buik. Ik zeg niets maar leun achterover en geniet van haar aanraking. Ik zie hoe ze een vinger in de wijn steekt. Dan strijkt ze met die vinger over mijn lul. Het prikkelt. Ik wist niet dat wijn kon prikkelen. Ze herhaalt het meerdere keren. Als mijn lul helemaal nat van de wijn is, omvat ze die met haar volle hand. Even gaat haar hand op en neer. Ze laat me los en pakt met volle hand mijn zak. Ze beweegt haar vingers en hand waardoor ik het heerlijke gevoel heb dat mijn ballen gemasseerd worden. Tegelijk buigt ze zich voorover en likt mijn lul. Snel pak ik het glas uit haar handen, bang dat de inhoud op het bed belandt. Ik streel haar haren terwijl zij me likt en masseert.
Dan gaat ze op haar knieën op mij liggen en schuift mijn lul in haar warme, natte kutje. Ze berijdt me, steeds sneller en sneller. Haar gezicht naast me in het kussen. Ik voel haar kutspieren knellen om mijn lul en weet dat ze me niet los zal laten. Maar dat wil ik ook niet! We neuken en de heerlijke spanning neemt razendsnel toe. Dan houd ik het niet meer en mijn zaad schiet in haar hete kut. We neuken door tot er werkelijk geen druppel meer komt. Ik houd Mila dicht tegen me aan. We genieten in stilte van de intimiteit. Dan richt Mila haar hoofd op en geeft me een kus. Het is een kus die boekdelen spreekt.
Later gaat ze op haar zij naast me liggen. Ik ga tegen haar rug aan liggen. Lepeltje lepeltje noemen we dat. De Engelsen hebben daar een heel aardig woord voor. Als een vrouw wil dat jij tegen haar rug aan gaat liggen, dan zegt ze: ‘Spoon me’. Genietend van elkaars warmte vallen we ongemerkt in slaap. De deur is niet op slot, de lichten zijn niet uit, maar wij slapen.
Als ik wakker word, is het al licht. Mijn telefoon vertelt me dat het zes uur is. Ik kijk naar Mila. Zij slaapt op haar buik half onder het laken naast me. Ik sta op en ga naar de wc. Na mijn tanden gepoetst en mijn gezicht gewassen te hebben, kruip ik weer naast haar. Mila slaapt nog steeds, maar ik ben klaarwakker. Ik kijk weer naar haar en trek langzaam het laken van haar af. Ik zie haar naakte rug, de welving van haar billen en ik realiseer me weer hoe mooi ze is. Nee, niet in de zin van een ‘Miss-verkiezing’. Ze zou niet eens door de voorronde komen. Maar ik geloof dat iedere vrouw op een bepaalde manier mooi is. Schoonheid is veel meer dan het het alleen hebben van de juiste maten en vormen.
Heel zachtjes streel ik haar rug en haar billen. Vol en stevig. Ik ga naast haar bovenbenen zitten en gebruik nu beide handen om haar billen te masseren. Als ik haar billen open zie ik haar bilspleet en het kleine gaatje. Ik streel haar dijbenen en dan weer haar billen en rug. Ik zucht en besluit haar te verwennen met een heerlijk ontbijt. Dus sta ik op, kleed me aan en loop naar het hotel. Het ontbijt is, zoals zo vaak, self-service. Ik kies uit wat ik denk dat Mila lekker vindt en vergeet uiteraard de koffie niet. Als ik terugkeer zit Mila al in badjas op me te wachten.
‘Goedemorgen, Ludmilla, uw ontbijt is klaar’ plaag ik haar.
We eten binnen, want het is nog wat frisjes op het terras. Na het ontbijt douchen we en besluiten naar Harderwijk te gaan. Niet al te ver en Mila heeft nog nooit een dolfijnenshow gezien.
Vlak voor we vertrekken gaat mijn telefoon. Harry! Sinds gisteravond heb ik geen moment meer gedacht aan Harry en de foto’s, maar dit telefoontje brengt me terug in de realiteit. Na het uitwisselen van beleefdheden vraagt hij me of ik vrijuit kan praten.
‘Nee’, antwoord ik eerlijk.
‘Dan luister: de foto’s zijn genomen met een camera. Ik vond zowel in de huiskamer als in de gang minuscule verse boorgaatjes in het hout. Daar moeten de mini camera’s gehangen hebben. Ook weet ik wie de foto’s bezorgd heeft. De postbode. Ik observeerde jouw brievenbus en zag hoe de postbode gisteren een bruine envelop in de bus gooide. Ik sprak hem aan en hij vertelde me dat een man hem vijftig euro heeft gegeven om de envelop te bezorgen. Hij gaf een redelijke beschrijving van de man. Als je thuiskomt zullen we het er over hebben. Vermaak je je nogal?’
We kletsen nog even en beëindigen ons gesprek. Uiteraard heeft Mila gehoord wat ik zei.
‘Een vriend’, zeg ik tegen haar en daar laat ik het bij.
We stappen in de auto voor een dagje uit. We bezoeken de dolfijnen en eten op het Harderwijkse strand. Heel ontspannen beleven we de dag en zoals dat vaak gaat: leuke dingen gaan altijd snel voorbij. Het is al donker als we terugkeren in de ‘Zanglijster’. Mila verdwijnt direct in de douche. Ik wacht op haar op het terras. Als ze naar me toekomt met haar nog natte haren ziet ze er fris gewassen uit. Ze draagt uiteraard haar badjas. Dan is het mijn beurt. Als ik even later Mila gezelschap kom houden, zie ik een fles wijn met twee glazen staan. Ook heeft ze wat te knabbelen besteld. We blijven een uurtje zitten met onze pinda’s en wijn. We genieten van elkaars gezelschap en praten vluchtigjes over van alles en nog wat. Af en toe raken we elkaar aan en wisselen kusjes uit.
‘Tijd om naar binnen te gaan,’ zegt Mila ineens.
Ze pakt haar glas met haar ene hand en mijn hand met haar andere. We doen de schuifpui dicht en sluiten de gordijnen. Alweer een heerlijke avond voor de boeg. Mila neemt me regelrecht mee naar de slaapkamer. Bij het bed blijven we staan. Staande drinken we wijn. Dan zetten we ons glas weg en omarmen elkaar.
We kussen en Mila zegt: ‘Ik voel me erg gelukkig met jou. Het is zo heerlijk, zo ontspannen.’
Ik geef haar een kus ‘Echt waar?’ Ze knikt.
Plagend zeg ik ‘En vind je het fijn om met mij te vrijen?'
‘Fijn? Fijn, zeg je? Het is heerlijk. Ik geniet van iedere seconde die ik in je armen ben. Ik was bijna vergeten hoe fijn seks kan zijn.’
Ja, wat wil je als man nog meer horen? Het is toch geweldig als een vrouw dit tegen je zegt!
‘Mila, je bent een heerlijke vrouw en ik geniet net zo veel als jij.’
Terwijl ik dit zeg, open ik haar badjas en schuif die van haar schouders. Dan duw ik haar zachtjes op bed en kijk naar haar.
‘Mila, ik ga je scheren!’
‘Scheren?’ roept ze.
‘Ja, ik ga je kutje scheren. Heeft iemand dat wel eens bij je gedaan? Nee? Dan ben ik de eerste!’
Ik pak mijn scheermes, scheerzeep en een kom met water. Met grote ogen kijkt ze me aan.
‘Je bent toch niet bang, hè?'
‘Nee, maar... je bent de eerste man die dat gaat doen.’
‘Je zult zien hoe lekker het is als ik je scheer. Nou, til die heerlijke kont van je op dan leg ik er een handdoek onder.’
Gewillig doet Mila wat ik vraag.
‘Nou open je benen en kijk maar hoe ik het doe.’
Ik spuit wat scheerzeep op mijn vingers en strelend breng ik het aan op haar venusheuvel en schaamlippen. Eerst scheer ik haar venusheuvel, daarna haar schaamlippen, langzaam en er voor zorgend steeds even haar klitje te raken. Aanvankelijk kijkt Mila gespannen toe, maar zodra ze merkt dat het allemaal heel soepeltjes verloopt, leunt ze ontspannen achterover. Niet dat er veel af komt. Mila scheert zichzelf altijd al. Toch voelt haar huid als een babyhuidje als ik klaar ben. Dan til ik haar beide benen op en zeg Mila deze vast te houden.
‘Ik moet je ook van achteren scheren’.
Hoewel er geen haartje te zien is, breng ik toch schuim aan en verwijder dat met mijn mes. Als ik rondom haar poepgaatje scheer, zie ik hoe ze dit soms samen knijpt. Een geil gezicht. Het werk, hoe minimaal ook, is gedaan. Met een handdoek veeg ik de laatste restjes schuim weg, geef een paar kusjes op haar kutje en trek haar overeind.
‘Nu jij.’
‘Wat?’ zegt ze.
‘Nu moet jij mij scheren.’
Zonder haar antwoord af te wachten ga ik op de handdoek liggen.
‘Maar, John, dat heb ik nog nooit gedaan!’
‘Dan ben ik de eerste man die jij gaat scheren.’
Als ik vastberaden blijf liggen, pakt Mila de spuitbus en het scheermesje. Ze spuit het schuim boven en naast mijn lul om het vervolgens uit te wrijven.
Voor ze begint zegt ze nog: ‘Je weet het toch wel zeker, hè?'
Ik knik. ‘Begin maar, ik heb alle vertrouwen in je.’
Voorzichtig begint ze. Streek naar streek verdwijnt het schuim.
‘Doe ik het goed?’
‘Prima, jij bent voortaan mijn persoonlijke lullenscheerster. Ik roep je als ik een scheerbeurt nodig heb.’
Ze lacht en kwijt zich weer van haar taak. Ik ben een gezonde man en ik kan het daarom ook niet helpen, maar mijn lul groeit enigszins. Hij groeit nog meer als ze de stam scheert. Mila begint er echt lol in te krijgen. Ze scheert veel vaker dan nodig is over dezelfde plek. Uiteindelijk is ze klaar en veegt me schoon met de handdoek.
‘Klaar’, zegt ze.
‘Nee,’ antwoord ik, ‘je moet ook nog mijn zak scheren.’
Ze lacht en spuit schuim op haar hand. Dan wrijft ze mijn zak in en scheert die volledig kaal. Nou ja, kaal, eigenlijk was die al nagenoeg kaal. Zonder iets te zeggen gaat het mes ook nog door mijn bilnaad, maar dan is het toch echt gedaan.
Mila schuift alles onder het bed en pakt dan mijn half stijve lul. Zittend op haar knieën op de grond, stopt ze hem tot aan de wortel in haar mond. Ze kijkt me aan terwijl haar tong mij bewerkt. Zo heerlijk onverwacht! Dat is genieten, maar ik wil samen genieten en zeg daarom: ‘Omdraaien, Mila.’
Ze weet precies wat ik bedoel. Standje 69! Haar kut is boven mijn gezicht. Terwijl zij mij pijpt, kan ik haar kutje likken. Beiden zijn we opgewonden door het scheerspel. Zij wordt steeds natter en ik steeds harder. Ze wil op mijn gezicht klaarkomen en door de manier waarop zij mij vasthoudt, weet ik dat zij wil dat ik in haar mond moet komen. En dat gebeurt. Voor de tweede keer wordt mijn gezicht drijfnat van haar kutsappen en als ik kom, klemt Mila haar lippen om mijn schacht. Alles komt in haar mond. Als ze later van mij afgaat, voel ik met mijn hand. Kleverig, ja, maar geen zaad. Mila heeft dus alles doorgeslikt.
Later vrijen we nog een keer. Heel rustige, intieme seks. Als we totaal bevredigd zijn, rolt Mila tegen me aan en zegt: ‘John, ik wil je zeggen dat alle keren dat ik met je samen ben geweest, geweldig waren.’
Ze licht haar hoofd op en kijkt me onderzoekend aan. Ik glimlach.
‘Je gelooft me toch wel?’
‘Natuurlijk geloof ik je. Ook ik geniet van elk moment met jou.’
‘Echt waar? Meen je dat?’
‘Ja, Mila, dat meen ik.’
Nog even kijkt ze me doordringend aan en laat zich dan achterover zakken. Ze zucht diep en sluit haar ogen. Heel even en dan hoor ik haar regelmatige ademhaling. Mila slaapt de slaap van de bevredigde. Ik kijk naar haar slapende gezicht en vraag me af waarom Mila dit zo speciaal vroeg, maar voel me ook overmand worden door de slaap en volg haar in het land der bevredigden.
Als ik de volgende morgen wakker word, schijnt de zon al volop. De vogels zingen. Mila is al opgestaan. Na de gebruikelijke ochtendrituelen zoek ik haar op. Ze zit op het terras met in haar hand een kopje koffie. Een volle pot staat bij haar. Ik groet haar met een kusje, schenk koffie in en ga bij haar zitten. Mila is stil. Als ik vraag hoe ze geslapen heeft, antwoordt ze slechts met ‘goed.’ Zwijgend drinken we onze koffie. Als onze kopjes leeg zijn, vraag ik of Mila nog een kopje wil. Ze knikt en dus voorzie ik ons van een tweede kop koffie.
Dat Mila ergens mee zit, is duidelijk. Ik draai mijn stoel zodat ik tegenover haar kom te zitten.
‘Wat is er, schat?’
Schat? Zei ik nou schat? Het kwam eruit voordat ik er erg in had.
‘John, vond je het fijn met mij?’
‘Dat vroeg je gisterenavond ook al. Ja Mila, het was heerlijk. Echt waar! Maar waarom vraag je het nu weer?’
‘John, ik moet je iets vertellen.’
Ik knik afwachtend.
‘In alles wat ik tegen je gezegd heb, in alles wat we gedaan hebben, ben ik eerllijk geweest. Je moet me geloven.’
Weer knik ik. Tranen wellen op in haar ogen. Ik wil opstaan en haar omarmen, maar voel dat dit niet het juiste moment is. Ze worstelt om iets te vertellen en dat moet ze alleen doen, maar ik ben er wel voor haar!
Zachtjes zeg ik: ‘Vertel het me maar, Mila, vertrouw me maar.’
Tranen druppelen op haar wangen. ‘John,' en ze haalt diep adem, ‘John, ik ben altijd eerlijk geweest, alleen niet in het begin.’
Een vermoeden komt op. Dan rollen de woorden, soms snikkend, uit haar mond.
‘John, weet je nog de eerste keer dat ik je ontmoette? Ik vertelde je dat ik kortgeleden verhuisd was en dat ik door toeval het terrasje had ontdekt. Maar dat was niet waar, John. Ja, wel dat we verhuisd waren, maar niet dat ik het terrasje door toeval vond. Mijn man had me gestuurd.’
Ze kijkt me aan. Eindelijk oogcontact. Ik zeg niets en wacht.
‘Weet je, mijn man had me gezegd dat ik met jou moest proberen contact te leggen. En toen dat lukte, vertelde hij me dat ik je moest meenemen naar ons huis voor, je weet wel, seks. John, het spijt me zo, het spijt me zo verschrikkelijk.’
Ik zie haar worsteling maar gek genoeg ben ik niet boos op haar. Ik voel enorm medelijden.
‘Waarom, Mila?’
Dan vervolgt Mila: ‘Mijn man heeft gokschulden gemaakt die hij moet aflossen. Maar we hebben geen geld. Hij zei me dat jij geld hebt en hij wil je dwingen door foto’s te maken, zodat jij hem zou betalen.’
Weer knik ik.
‘John, ik vind het zo erg’ en nieuwe tranen rollen over haar wangen.
‘En verder, Mila?’
'Hij zei me dat hij het maar één keer zou doen en daarna nooit meer. Maar, John, ik vond je vanaf het eerste moment zo aardig. En ik vind je steeds meer een geweldige man. Ik had het nooit moeten toestaan, maar het is gebeurd!’
Ze huilt nu. Toch blijf ik zitten. Het is nog te vroeg.
‘Waarom ik, Mila?’
Snikkend zegt ze: ‘Dat weet ik echt niet, mijn man zei alleen maar dat jij geld hebt.’
‘Hoeveel is zijn schuld?’
Kleintjes antwoordt Mila: ‘Meer dan tienduizend euro.’
Ik knik en denk bij mezelf dat het bedrag gelukkig nog meevalt.
‘Heeft hij je foto’s gestuurd?’
‘Ja, Mila, ik heb drie foto’s gekregen.’
Mila knikt en kijkt zwijgend voor zich uit.
‘Mila, je man belde gisteren!’
‘Ja, hij wilde weten waar ik ben. Hij is erachter gekomen dat ik niet bij mijn vriendin ben. Maar ik heb niks gezegd. Ik heb alleen gezegd dat ik niet weet waar ik ben. En toen werd hij boos en begon hij te dreigen, maar dat interesseert me niet. Ik heb hem niet verteld waar we zijn. Ik werd zelfs chagrijnig.’
Ik herinner me de irritatie in haar stem toen ze met hem sprak. Nu zwijg ik en denk na.
‘John, heb je betaald? Ik betaal je terug, hoor. Ik ga dag en nacht voor je werken om elke cent terug te betalen. Echt waar, ik meen het. Ik had het nooit moeten doen. Het spijt me zo. Je bent zo’n lieve man.’
Nu moet ik glimlachen. Heel lief wat ze zegt.
‘Mila, ik wist het bedrag niet. Ik heb alleen de foto’s. Nog geen bericht wat ik moet betalen.’
En ik denk aan de envelop in mijn brievenbus.
Spontaan roept Mila uit: ‘Niet betalen hoor, ik probeer wel aan het geld te komen. Je moet niet betalen. Echt niet doen.’
‘Kom, we gaan ons klaar maken om naar huis te gaan.'
Ik sla mijn arm om haar heen, maar geef haar geen zoen. In stilte, ieder verzonken in zijn eigen gedachten, pakken we onze spullen. In de auto op weg naar huis is het ook stil. Wat moet ik nu met Mila aan? Ik maak me geen zorgen om de foto’s of het geld. Harry regelt dat wel. Maar Mila? Hoe gaat haar man reageren? Kan ik haar nog wel ontmoeten? Of eigenlijk: wil ik haar nog wel ontmoeten? Ik heb zielsveel medelijden met haar. Ik vind haar heel aardig en heel sexy, maar… maar… Ik weet het even niet.
Bij het busstation zet ik haar af. Geen zoen. Voor ze de deur opent, kijkt ze me aan en de tranen branden in haar ogen.
‘Mila’ zeg ik. ‘Ik ben elke morgen op ons terras.’
Ze knikt en stapt uit. Ik rij naar huis en haal de post uit de brievenbus. Zonder de envelop te openen stap ik in de auto en rij naar Harry. Ik vertel hem alles wat Mila mij verteld heeft.
Als de envelop door Harry geopend wordt lezen we: ‘Je hebt seks met mijn vrouw. Betaal me 11.000 euro. Anders laat ik de foto’s aan iedereen zien.’
Harry glimlacht: ‘Wat een amateur. John, ik ga het voor je regelen. Vandaag nog. Maak je geen zorgen. Deze man is geen crimineel, hij lijkt me meer wanhopig. Waarschijnlijk zal hij zelf wel bedreigd worden.’
Ik ga naar huis. Ik voel me somber. Alles wat zo mooi was, is in een keer weg. Ik mis de stralende Mila. Waar is ze nu?
De volgende dag ben ik al vroeg op het terrasje. Geen Mila. Ook niet de dagen erna. Aanvankelijk ben ik ongerust, maar alles slijt. Ook dat. Zou ik haar ooit nog zien?
Deel 3
Nagenoeg iedere dag ben ik op het terrasje voor mijn dagelijkse kopje koffie, maar Mila heb ik niet meer gezien. De dagen worden weken. En de weken worden maanden. Het is, denk ik, misschien nu al twee maanden geleden dat ik haar voor het laatst gezien hebt. Zij is ook niet langer meer in mijn directe gedachten. De zomer is voorbij, de herfst heeft haar intrede gedaan. Er staan nog wel een paar tafels en stoelen, maar weinig mensen gaan er meer zitten. Ik ook niet. Binnen is het warm en behaaglijk.
Op een dag, als er buiten een gure wind waait, zit ik al vroeg in het restaurant aan de koffie. De krant ligt opengeslagen voor me en ik lees de laatste politieke ontwikkelingen. Ik ben zo in het artikel verdiept dat ik pas op het allerlaatste moment in de gaten heb, dat er iemand bij mijn tafel staat. Ik kijk langzaam op: een vuile spijkerbroek, een donkere jas, maar een bekend gezicht.
'Mila!' roep ik uit. 'Ga zitten, wat leuk dat je er bent.'
Als Mila gaat zitten, gaat er een schok door me heen. Haar gezicht is bleek, haar lippen zijn gebarsten en haar ogen staan flets. Als ik vraag of ze haar jas niet wil uitdoen, schudt ze van nee. Wel doet ze haar capuchon af en ik zie haar donkerbruine haren in slierten om haar hoofd. Wat is er met haar gebeurd? vraag ik me af.
Zachtjes zeg ik: 'Wil je koffie?'
Ze knikt, nog steeds geen woord. Ik wenk de ober en bestel meteen een pot koffie.
'Hoe is het met je?' vraag ik en pak haar beide handen vast. Ze voelen aan als ijs. Steenkoud. 'Mila?'
Dan kijkt ze op en ik zie tranen in haar ogen.
'Mila, wat is er gebeurd?'
Ze schudt haar hoofd. Ik voel zoveel medelijden.
'Mila, wil je wat eten?'
Ze knikt en zegt dan met krakende stem 'Ik heb geen geld.'
Een glimlach krult mijn mond, maar het is meer een glimlach van emotie. Van de menukaart kies ik brood met spek en eieren. In stilte wachten we op onze bestelling. Als de ober de borden heeft neergezet, laat ik Mila's handen los. Onmiddellijk begint ze te eten. Haar bord is al leeg als ik net een boterham naar binnen heb gewerkt. Ik pak haar lege bord en ruil die om met de mijne.
'Ik heb niet zo'n honger, Mila.'
Ook dit bord is in een mum van tijd leeg. 'Mila, wat is er gebeurd? Wil je het me vertellen?'
Geen reactie.
'Woon je nog in hetzelfde huis, het huis waar jij me heengebracht hebt?'
Ze schudt haar hoofd.
'Waar woon je dan?'
'Op straat' zegt ze.
'Op straat?' reageer ik geschrokken.
Ze knikt. 'Ik ben het huis uitgezet.'
Eindelijk begint ze te praten. 'Er kwam een man de huur ophalen, maar ik had geen geld meer en toen moest ik het huis uit.'
'En je man? En je spullen?' Ik denk aan de dozen die in het kleine kamertje stonden.
'Het huis was al leeg' en Mila vervalt weer in stilte.
Dan haalt ze diep adem en zoekt naar woorden. 'Mijn man was erg boos op mij. Hij gaf mij de schuld dat hij geen geld van jou kreeg. Hij schreeuwde elke dag en vaak sloeg hij mij. Ik probeerde geld te lenen voor hem, maar niemand wilde me helpen. Ik heb geprobeerd aan werk te komen, maar niemand gaf me een baan. En op een dag kwam ik thuis. Het huis was helemaal leeg. En toen kwam die man de huur ophalen. En ik had geen geld en hij zette me het huis uit. Hij zei me dat ik nog wel de huur van die maand moet betalen en ook de andere maanden. Maar ik heb geen geld. En toen zei hij dat ik een prima hoer was. Kun je geld verdienen. En hij lachte en ik voelde me zo vernederd. Daarom woon ik nu op straat.'
Mila zwijgt. Ik voel tranen in mijn ogen opkomen. Stom hè? Dan denk je dat je over een vrouw heen bent en je ziet haar weer en de emoties slaan toe.
'Mila, weet jij waar je man is?'
Ze knikt. 'Bij mijn beste en enige vriendin. Ze ontkende het eerst, maar gaf later toe dat hij bij haar ingetrokken is. Nu ben ik ook nog mijn vriendin kwijt. Maar dat geeft niet, ik red me wel.'
Ik kijk naar haar en zie haar tranen branden. Maar ze houdt zich goed.
'Waar slaap jij 's nachts?'
'Bij het Leger des Heils. Die mensen zijn wel aardig.' Ze kijkt me aan. 'John, ik kan het eten niet betalen.'
De eerste keer dat ze mijn naam gebruikt!
'Mila, weet jij wat je ooit tegen me zei? Je zei: als we samen zijn ben ik van jou. Weet je dat nog? Nu zijn we samen en dus ben je van mij. En ik zorg altijd goed voor wat van mij is.'
'Ja,' antwoordt ze en maakt aanstalten om op te staan.
Ik pak haar armen vast en vraag 'Waar ga je naar toe?'
Ze haalt haar schouders op: 'Naar buiten, misschien naar de markt, ik zie wel.'
Hoe is het mogelijk dat een vrouw die nog maar een paar maanden geleden straalde van levenslust, nu op straat zwerft! Ik weet ook wel dat er daklozen zijn, maar het wordt ineens heel anders en het komt ineens heel dichtbij als je er direct mee geconfronteerd wordt.
'Mila, blijf nog even zitten, want ik wil je wat vragen.' Ze kijkt me aan en wacht af. 'Mila, ik wil je helpen. Mag ik je helpen?'
Even zie ik haar ogen opfleuren. Ze blijft gelukkig zitten en dat beschouw ik maar als een antwoord. In mijn gedachten had ik reeds aan 'De Hovenier' gedacht. De Hovenier is een klein pension dat wordt gerund door vrienden van mij: het echtpaar Fransien en Hubert. Hubert moet wel op z'n Frans worden uitgesproken. Het pension is bekend om zijn prachtige tuin. 's Zomers is er nauwelijks een kamer te krijgen, maar nu in de herfst zou het toch wel moeten lukken. Aangezien ik altijd lopend naar het restaurant kom, vraag ik of ze een taxi voor me bellen.
Waarom ik haar niet mee naar mijn appartement neem? Ik breng nooit een vrouw in mijn appartement. Dat is nou eenmaal mijn principe. Hoe verdrietig het verhaal ook is, mijn appartement is van mij. Mijn privé, mijn wereld.
Als we bij De Hovenier aankomen, word ik hartelijk begroet door het echtpaar. Gelukkig is er een kamer beschikbaar. De kamer is eenvoudig, zo ook de badkamer. Wel is er naast de douche en wc ook een bad en dat kom je niet zo vaak tegen in een pension. Mila doet nu wel haar jas uit. Ik schrik van wat ik zie, maar houd mijn gezicht in plooi. Ze draagt dezelfde witte bloes die ik al eerder gezien heb. De bloes is vuil en er zit een scheur aan de zijkant. Ook mist ze een knoop. Mila ziet me kijken en gaat op het bed zitten en houdt haar jas tegen zich aangedrukt
'Het spijt me zo,' is het enige wat ze zegt.
'Wacht even, Mila, ik ben zo terug.'
Snel loop ik naar de receptie. 'Hubert, ik heb jullie hulp even nodig. Heeft Fransien misschien tijdelijk wat kleding voor Mila, want wat ze aan heeft is vuil en kapot.'
'Ik stuur Fransien wel even naar boven. Komt goed, John.'
Snel loop ik terug. Mila zit nog steeds op dezelfde plek. Dan wordt er geklopt en Fransien komt binnen.
Fransien is een al wat oudere vrouw. Het gemoedelijke type en moeder van, ik geloof vier kinderen, maar die zijn allemaal al het huis uit. Moederlijk stapt ze op Mila af.
'Kom maar', zegt ze, 'we gaan even naar de badkamer. Mannen zijn veel te nieuwsgierig als vrouwen zich willen omkleden.'
Maar ze geeft me een knipoogje. Als de dames na een kwartiertje weer te voorschijn komen, ziet Mila er al een stuk beter uit. Ze draagt nu een T-shirt en een trainingspak.
'John, loop je even mee? Ze heeft geen ondergoed. Ik leen haar wel wat.'
Zodra we de kamer uit zijn, zegt Fransien: 'Misschien moet je met haar naar de dokter, John. Ze zit vol blauwe plekken en striemen. Ze moet het heel zwaar gehad hebben.'
Ik knik en zeg haar dat ik zo meteen helaas een paar uurtjes weg moet voor een lunch vergadering. 'Kan jij een oogje in het zeil houden?'
'Maak je geen zorgen, John, ga maar, ze is bij mij in goede handen.'
Met ondergoed van Fransien loop ik terug naar de kamer. Ik ga naast haar op bed zitten en geef haar het ondergoed.
'Mila, je bent nu bij mij en ik ga je helpen.'
Ik sla mijn arm om haar schouder en trek haar naar me toe. Ze ruikt nu fris. De geur van shampoo in haar haren.
'Ik moet echter een paar uurtjes weg vanwege een vergadering. Rust uit, misschien wil je slapen. Ik kom straks terug. Fransien zorgt voor je. Ze komt af en toe langs. Ik kus haar op haar hoofd en maak me langzaam los.
Als ik bij de deur ben, roept Mila: 'John?' Ik blijf staan. 'Dank je wel. Je komt toch echt terug, hè?'
Als antwoord loop ik terug, buig me voorover en omarm haar. Ik neem haar gezicht in mijn handen en kus haar voorhoofd. 'Natuurlijk, kom ik terug. Tot strakjes.'
Nog een kusje en ik verlaat de kamer. Met een taxi kom ik bij mijn appartement. Ik pak wat spulletjes en stop dat in een weekendtas. Dan rijd ik met mijn eigen auto naar de vergadering.
Tijdens de vergadering overdenk ik wat ik allemaal moet doen. In ieder geval naar de woonstichting, want wat men gedaan heeft zit me totaal niet lekker. Ook moet ik een mobiele telefoon voor Mila kopen en dat is dan ook het eerste wat ik ga doen na de vergadering. Eenmaal terug in 'De Hovenier' vertelt Fransien mij dat Mila vast slaapt en dat er verder niets bijzonders is gebeurd. Dan vraag ik haar om een gunst.
'Fransien, heb je tijd om met haar kleren te gaan kopen?'
'Morgenochtend' antwoordt ze.
Dat is mooi want dat geeft mij even tijd om naar de woonstichting te gaan.
Als ik de kamer van Mila binnenstap, wordt ze wakker. De slaap heeft haar goed gedaan. Ze ziet er beter uit. Er is wat kleur op haar wangen en haar ogen staan niet al te dof meer. Ik ga bij haar op bed zitten en dan begint ze te vertellen over haar leven met haar man in de afgelopen twee maanden. De tirades die ze over zich heen kreeg en de klappen. Alles was haar schuld en uiteindelijk zijn vertrek. De teleurstelling in haar vriendin die nu haar man ingepikt heeft. Mila praat en praat.
Op mijn vraag waarom ze niet van hem weg ging, zei ze: 'Maar John, dat mag toch niet? Ik heb toch in de kerk beloofd hem trouw te zijn in voor- en tegenspoed?'
Ja, die kerken zijn er. Men leert daar de leden dat scheiden een zonde is. Scheiden mag niet, maar eventueel gescheiden leven mag dan weer wel. Ik zie niet veel verschil, maar goed. Blijkbaar nam haar man het ook niet zo strikt met de regel, want hij vertrok.
'Mila, heb je nog kleding?'
'Nee' zegt ze.
'En waar is je telefoon?'
Schouderophalen. 'Geen idee.'
Nu haal ik het doosje te voorschijn en geef het haar. Haar ogen worden groot als ze ziet dat het een telefoon is.
'Voor mij?'
'Ja, voor jou en morgenochtend ga je met Fransien wat kleding kopen.'
'Oh, John' en ze slaat haar armen om me heen en houdt me vast.
'Dan nog een ding, Mila.'
Ze kijkt me aan. 'Is het goed als ik vannacht hier blijf slapen?'
'Natuurlijk John, ja, dat vind ik fijn. Bij me in bed.'
En weer slaat ze haar armen om me heen. Nee, geen zoen, dat heeft ze nog niet gedaan. Komt wel, denk ik. De rest van de dag verloopt rustig. We eten op de kamer en al vroeg kruipen we onder de lakens. Mila gaat direct op haar zij liggen met haar rug naar mij toe. Ik kruip tegen haar aan en sla mijn arm om haar heen. Ze draagt alleen het T-shirt van Fransien. Mila houdt mijn hand vast. Ze schuift behaaglijk en valt dan vrijwel onmiddellijk in slaap. Ik lig nog een poosje wakker en na te denken over wat ik met haar aan moet. Uiteindelijk val ik ook in slaap.
Al vroeg ben ik wakker. Nog geen zes uur. Mila ligt naast me op haar buik te slapen. Haar T-shirt is wat omhoog geschoven en ik zie striemen op haar rug. Als ik het laken wegtrek, zie ik ook striemen op haar bovenbenen. Her en der blauwe plekken. Ik schuif haar T-shirt wat verder omhoog. Ja, Fransien had gelijk. Ze moet het zwaar gehad hebben. Ik streel voorzichtig haar naakte rug. Over haar billen naar haar bovenbenen. Misschien heeft hij haar wel op bed vastgebonden, bedenk ik me, en toen met zijn riem over haar rug en de achterkant van haar bovenbenen geslagen. Ik til haar slipje op en kijk naar haar billen. Die vertonen geen striemen.
Als ik het slipje terug doe, kijk ik naar Mila en zie dat ze me aan ligt te kijken. Ze zegt niets. Ook ik zeg niets. Wat valt er te zeggen over wat er gebeurd is? Ik kijk in haar ogen en streel liefdevol haar rug, haar billen en bovenbenen. Als ze bemerkt dat ik haar T-shirt verder omhoog wil schuiven, werkt ze mee. Ze trekt het al liggend uit. Overal striemen, maar gelukkig niet al te diep. Hij heeft haar dan wel geslagen, maar ook weer niet al te hard. Ik buig me over haar heen en begin haar te kussen: haar schouders, haar rug en zo naar beneden. Dan draait Mila zich om en gaat op haar rug liggen. Tot mijn geruststelling zijn er geen striemen op de voorkant van haar lichaam. Wel wat blauwe plekken, maar goddank geen striemen.
Ze pakt mijn handen en legt die op haar borsten.
'Je bent mooi,' zeg ik.
'Mooi?' antwoordt ze met een schamper lachje.
'Ja, je bent mooi. Over een poosje zie je niets meer van de blauwe plekken. Dan is je lichaam weer zoals het was.'
Ze glimlacht: 'Dank je.'
Ik voel dat ze tot rust begint te komen. De spanningen trekken uit haar lichaam weg. Liefkozend streel ik haar borsten. Mijn lul begint te groeien. Maar het is geen lust, het is veel meer de behoefte Mila intimiteit te geven. Ik ga naast haar liggen. Ze kruipt tegen me aan.
'Hou me vast' zegt ze.
Met haar arm om me heen geslagen ligt ze in mijn schouderholte. Ik streel haar rug. Mila slaat een been over mij heen en drukt zich nog vaster tegen me. Met mijn andere hand streel ik haar been. Zo liggen we een poosje in stilte bij elkaar. Dan ineens gaat ze op me liggen. Haar kutje op mijn lul maar gescheiden door twee slipjes. Ze wrijft langzaam met haar kut over mijn lul waardoor ik harder word en zij waarschijnlijk natter. Dan richt Mila zich op en trekt mijn slip uit. Ze ontdoet zich ook van haar eigen slipje en gaat weer op me liggen. Ik voel een 'vreemde' tinteling en besef dat dat veroorzaakt wordt door de haren op haar kutje. Ze schuurt over mij heen maar het gevoel is niet echt aangenaam voor mij. Wie mij kent, weet dat ik een ongeschoren kutje vreselijk vind.
Dan stopt ze mij in haar. Ze berijdt me langzaam. Geen passionele, maar intieme seks is waar Mila behoefte aan heeft. Met een arm streel ik haar rug, met de ander haar hoofd. We komen beiden en liggen daarna stil in elkaars armen. Dan gaat ze naast me liggen.
'Hoe gaat het nu verder, John? vraagt ze.
Ik weet waar ze op doelt. Ze zegt: 'Ik ben je heel dankbaar, echt waar, maar ik wil je niet tot last zijn.'
Ik geef haar een kusje. 'Je bent me niet tot last. Helemaal niet. Ik wil je graag helpen. Hoe weet ik ook nog niet. Maar ik weet wel dit: strakjes ga je met Fransien wat kleren en andere spulletjes kopen, want je hebt niks. Ik ga niet mee, want ik heb wat andere dingen te doen. En nu – nog een kusje – ga je lekker douchen en daarna gaan we ontbijten.'
Mila stapt uit bed en gaat de douche in. Daarna is het mijn beurt. Als we klaar zijn om naar beneden te gaan, omarm ik haar.
'Maak je geen zorgen. Het komt allemaal goed.'
We kussen elkaar en ik bemerk nu in het kussen iets van de oude Mila, de Mila van maanden geleden. Voor ik haar loslaat, zeg ik nog: 'Mila, vergeet geen scheermesje te kopen.'
Ze lacht. 'Ik weet het John, ik zal het zeker niet vergeten.'
Na het ontbijt geef ik Fransien en Mila voldoende geld en vertrek. Het eerste wat ik doe is de woningstichting met een bezoek vereren. Ik verwacht uiteraard een aardig kantoorgebouw, maar wat ik aantref is een oud winkeltje. Is dit het? Men noemt zich wel woningstichting maar het lijkt er niet op. Ik heb te maken met een ordinaire huisjesmelker. Een huisjesmelker is een huisbaas die een huis verhuurt tegen een vaak veel te hoge huur. Ook splitst hij soms de woning zodat er meerdere mensen tegelijk tegen een veel te hoge huur kunnen wonen. Daar komt het woord 'huisjesmelker' vandaan. Binnen tref ik twee jonge mannen en een vrouw achter een computer aan.
Een van de mannen vraagt: 'Wat kan ik voor je doen?'
Alleen al het feit dat hij 'je' in plaats van 'u' zegt irriteert me.
En hij voegt er aan toe: 'Als je een huis zoekt, kun je je naam en telefoon nummer hier achter laten want op dit moment hebben we niks vrij.'
Ik kijk hem aan. Een jong gezicht met hier een daar nog een puistje.
'Ik ben hier voor informatie over deze vrouw.' Ik geef hem een briefje waarop Mila haar naam en die van haar man heeft geschreven.
Puistekop kijkt er naar en zegt: 'Wij geven geen informatie over onze huurders.'
'Luister, deze vrouw hebben jullie op straat gezet en er staat nog een open rekening. Die kom ik betalen. Dus kijk even in je systeem en zeg me hoe hoog de rekening is.'
Zonder iets te zeggen loopt hij weg. De vrouw rommelt wat in haar computer en als hij terug is, zegt hij: '780 euro. 550 voor de huur, de rest rente en administratiekosten.'
Om geen problemen te krijgen zeg ik: 'Oké, geef maar een betalingsbewijs.'
Weg is-ie om even later met de rekening terug te keren. Ik betaal hem en hij zet er het stempel 'Betaald' op en krast er iets doorheen wat blijkbaar een handtekening moet voorstellen.
Als ik me omdraai om weg te lopen, zegt hij: 'En dan nog iets. Die rekening is de derde maand van het huurcontract. Zij heeft voor een jaar getekend, dus ze moet nog negen maanden betalen, ook al woont ze er niet meer. Als jij dat nou betaalt, zijn we van het contract af.'
Het irriteert me mateloos en ik reageer op een manier die totaal niet bij me past.
'Luister, puistekop. De wet voorziet in mogelijkheden om onder een contract uit te komen. En dit is er een van. Dus naar de rest van het geld kun je fluiten. Een dezer dagen neemt mijn advocaat contact met je op en ik raad je aan voorbereid te zijn.'
Ik loop weg. Bij de deur draai ik me nog een keer om en zeg: 'Ga eens een cursus beleefdheidsvormen volgen.'
In de auto moet ik even bijkomen. Dat ik dat gezegd heb! Nou ja. Ik rij regelrecht naar het advocatenkantoor van Frans Terweyden. Gelukkig is hij er en na een kort gesprek zegt hij dat hij wel contact met de 'woningstichting' zal opnemen en de zaak zal regelen.
'Ik heb meer met huisjesmelkers te maken gehad en mijn ervaring is dat ze liever onder de radar blijven. Met andere woorden het contract zullen ze ongetwijfeld verscheuren, als ik wat druk zet. Je hoort wel van me.'
Ik rijd naar huis. Met een kop koffie ga ik op de bank zitten. Mila! Wat te doen met Mila? En ineens krijg ik een idee. Jane en Vivian kwamen in mijn gedachten. Al een jaar heb ik Jane niet meer gezien. Zou zij of misschien haar vriendin Vivian niet iets voor Mila kunnen betekenen? Ik herinner me nog goed de dag dat ik haar ontmoette. Hoe wij via mobiele teksten contact legden. We hebben menig erotisch moment gedeeld. Wat ik me vooral herinner is dat Jane van geil praten houdt en ze vindt het ook opwindend als haar partner dat doet. Uiteraard heb ik haar nummer nog en ik tekst haar: Hi, lang niet gezien Hoe is het? Susan.
Zou ze de code nog kennen? Twee minuten en mijn telefoon piept. Ik lees: Hi Susan. Met mij is alles goed. Lang niets van je gehoord. Kan ik je bellen? Heb je tijd?
Ik tekst terug: Ja, ik heb tijd.
Kort daarop gaat mijn telefoon. 'Dag John! Heb je gemist.'
'Ik jou ook Jane, maar ik ben blij nu je stem te horen. Hoe is het met je?'
Daarop ontwikkelt er zich een gesprekje. Ze vertelt me dat ze na mij nog een keer een man had ontmoet, maar dat dat erg tegen was gevallen. Natuurlijk wil ze ook van mij weten hoe het mij vergaan is in het afgelopen jaar. Ik vertel haar dat ik langdurig in het buitenland ben geweest, maar, zoals ze begrijpt, nu weer terug ben. Ik vertel haar ook dat ik best wel aan haar gedacht heb en aan haar vriendin Vivian. Dan vertel ik haar over Mila. Dat ze op straat leeft en ik haar tijdelijk in een hotel heb ondergebracht.
'Ik hoop, Jane, dat je me kunt helpen met het vinden van een onderkomen, al is het tijdelijk. Ik snap wel dat dat bij jou niet mogelijk is, maar ik dacht zelf aan Vivian. Zij woont alleen, misschien kan en wil zij helpen.'
Even is het stil. Ik hoor Jane nadenken. 'Weet je wat, John, ik bel haar. Ze is op haar werk en dan bel ik jou daarna terug. Is dat goed?'
Na een half uurtje belt Jane terug en ze zegt: 'In principe gaat Vivian akkoord, maar ze wil meer van Mila weten. Kunnen we elkaar niet eerst ontmoeten, John? Dan kunnen we daarna met Vivian praten.'
We maken een afspraak voor de volgende dag. Ik kom naar Scheveningen en boek een kamer.
'Dan kunnen we daar praten, John,' zegt Jane, 'en misschien wat oude herinneringen ophalen, als je begrijpt wat ik bedoel.'
We beëindigen het gesprek en ik vraag me af waarom ik Jane eigenlijk niet veel eerder gebeld heb. Dan maak ik me klaar om naar Mila te gaan.
Het is al laat in de middag als ik bij De Hovenier aankom. Fransien vertelt me dat ze de hele dag zijn wezen shoppen en Mila zo blij is als een kind met al haar nieuwe spulletjes.
'Maar,' zegt Fransien ook, 'Ze voelt zich niet lekker. Ze klaagt over hoofdpijn. Ik heb haar een paar aspro's gegeven. Volgens mij zijn het de spanningen die nu loskomen.'
Ik tref Mila aan op bed als ik in haar kamer kom. Ze ziet er inderdaad niet goed uit. We omhelzen elkaar en op mijn vraag hoe ze zich voelt, antwoordt ze dat ze hoofdpijn heeft en erg moe is. Dan toont ze me alles wat ze gekocht heeft: kleding, schoenen en lingerie. Ze houdt niet op me te bedanken, zo blij is ze. Na het avondeten gaat Mila direct naar bed en valt vrijwel onmiddellijk in slaap. Ik kijk maar wat TV en laat mijn gedachten de vrije loop. Hoe zou het zijn om Jane morgen weer te zien? En Vivian natuurlijk. Ik denk terug aan onze ontmoeting in het strandpaviljoen in Scheveningen. Hoe we elkaar tekstten terwijl de man van Jane naast haar lag. Ik denk terug aan het moment dat ik haar huis was en hoe ze me uitdaagde. Ik glimlach als ik terugdenk aan wat ze zei: ik hou ervan als mannen geil praten. En zijzelf is er ook niet vies van.
Steeds meer herinneringen komen boven. Heerlijk. Morgen zie ik haar weer en natuurlijk haar vriendin Vivian. De volgende morgen vertel ik Mila dat ik naar Scheveningen ga en een nacht wegblijf. Ik heb er een gesprek met iemand waarin ik veel vertrouwen heb.
'Iemand die hoogstwaarschijnlijk jou kan helpen. Ik hoop met goed nieuws morgen terug te komen.'
Mila ziet er al een stuk beter uit. Een paar dagen goed uitrusten en dan is ze volgens mij wel weer de oude. We gaan die ochtend naar een juwelier om een mooie halsketting aan te schaffen en na een gezamenlijke lunch, besluit ik te vertrekken. Een omhelzing, een kus, nog een kus en ik ga.
In de auto op weg naar Scheveningen voel ik opwinding. Eigenlijk vreemd, rationaliseer ik. Mila is een heerlijke open vrouw, niets te klagen, maar nu ik naar een andere vrouw ga, slaat de opwinding toe. Een man is en blijft een jager, toch? Na een veel te lange rit vanwege de files, kom ik rond vier uur in Scheveningen aan. Ik neem mijn intrek in hetzelfde hotel waar ik een jaar tevoren verbleef.
Eenmaal gesettled tekst ik Jane: 'Dag Jane, met Susan. Ik ben in Scheveningen. Heb je tijd om naar me toe te komen?'
Even later komt het antwoord. 'Wat leuk dat je er bent Susan. Ik heb nu geen tijd, maar vanavond wel. In welk hotel verblijf je?'
We wisselen wat informatie uit en spreken rond acht uur af in de foyer van het hotel. Om half acht ben ik er al, fris gedoucht en geschoren. Met een kop koffie voor me wacht ik ongeduldig op haar komst. Ja, ongeduldig, want het kriebelt. Eindelijk komt Jane aangelopen. Ik herken haar direct en zij mij ook. We begroeten elkaar met een omhelzing. Ze doet haar jas uit en komt bij me zitten. Ook voor haar koffie. Jane draagt jeans met daarboven een sweater met v-hals waardoor ik een gedeelte van haar borsten kan zien. Borsten? Ik glimlach. Als je met Jane bent praat je niet over borsten maar over tieten.
'Waarom lach je? zegt ze.
'Niks bijzonders, binnenpretje. Maar waar is Vivian?'
'Vivian kan niet komen. Ze was vergeten dat ze een andere afspraak had, maar ze komt morgenochtend met mij hierheen om over...eh...hoe heet ze ook al weer?'
'Mila' zeg ik.
'Om over Mila te praten. Ze denkt wel dat ze haar kan helpen. Dus vanavond moet je het alleen met mij doen. Hopelijk is dat geen bezwaar?' En ze kijkt me uitdagend aan.
'Geen enkel bezwaar, maar vindt u het niet erg om ons gesprek in mijn hotelkamer voort te zetten?'
Met een schalks lachje antwoordt ze: 'In uw hotelkamer? U en ik samen? Niemand anders? Het is daar toch wel veilig voor een eerzame vrouw?'
Meespelend antwoord ik: 'Ik beloof u alle bescherming. Het is er niet alleen veilig, maar ook warm. Lekker warm.'
Ondeugend zegt ze: 'Mmm, dan ben ik dus te warm gekleed? Daar heb ik niet op gerekend.'
Het spelletje verder spelend: Maar mevrouw, ik ben ervan overtuigd dat u daar wel een oplossing voor weet.'
Na de koffie lopen we naar de lift. We zijn helaas niet de enige. Op de vierde verdieping stappen we uit. Alleen wij. Ik leg mijn hand op haar kont als we samen naar mijn kamer lopen. Eenmaal binnen blijft Jane staan en kijkt rond. Even de kamer bekijken, zoals iedereen dat doet. Ik blijf afwachtend staan.
Ze legt haar jas op een stoel en zegt: 'Het is hier inderdaad erg warm.'
Nu geen ondeugend lachje, maar slechts een uitdagende blik. 'Weet je nog, John, dat jij de eerste keer bij mij thuis was?'
Ik knik.
'Heb je een zwembroek aan?'
Ik weet waar ze naar toe wil.
'Net als toen wil ik je in een zwembroek zien, maar aangezien je geen zwembroek aan hebt, volstaat je slip.'
Ze pakt een stoel en zet die aan de achterkant van het bed.
'Ik wacht' en ze draait zich om.
Ik trek snel mijn kleren uit en ga met alleen mijn slip aan, op de stoel zitten. Dat ik opgewonden ben, is duidelijk te zien aan de bobbel in mijn slip.
Even later draait Jane zich om. 'Doe je ogen tien tellen dicht.'
Als ik ze open zit ze voor me op het uiteinde van het bed. Ze draagt alleen een wit lingerie setje. We bekijken elkaar. Ik herinner me hoe het verder ging in haar huis. Zou zij het ook nog weten?
'John, doe weer tien tellen je ogen dicht.'
Ze weet het nog! Ik sluit mijn ogen en tel langzaam tot tien. Als ik ze open zit ze nog steeds op het bed. Haar slipje is uit, maar niet haar bh. Haar benen gespreid en met haar hand bedekt ze haar kutje.
'God, wat geil,' stoot ik uit.
Dan doet ze duidelijk zichtbaar haar ogen dicht. Jane's herinnering is net zo levend als de mijne. Snel bevrijd ik me van slip en ga net als Jane wijdbeens zitten. Ook ik verberg m'n lul. Als Jane haar ogen opent kijkt ze naar mijn kruis.
'Ik wil je lul zien,' zegt ze.
Daar is ze weer. Dat is Jane. De vrouw die het zo lekker vindt om geil te praten. Alleen al die gedachte maakt dat mijn lul harder wordt. Ik haal mijn handen weg.
Ze likt haar lippen: 'Wat heb je toch een lekkere harde lul. Je moest eens weten hoe vaak ik die gemist heb in het afgelopen jaar.'
Het is mijn beurt weer. We spelen de scene van een jaar geleden, maar toch net weer anders.
'Ik wil je kut zien.'
Nu haalt Jane haar hand weg. Ik kijk recht in haar kruis. Dan sta ik op en trek ook Jane overeind.
'Zet een voet op het bed.'
Ik sla mijn rechterarm om haar middel. Zij legt haar linkerarm om mijn hals. Met mijn linkerhand voel ik haar kutje. Ze is nat.
'Ben je geil?' vraag ik.
'Vreselijk geil, John.'
Ik trek haar hoofd naar me toe en kus haar. Onze monden geopend, proeven we elkaar. Tegelijkertijd begin ik haar te vingeren. Jane kreunt. Ik laat haar los en reik achter haar rug om haar bh los te maken. Eenmaal uit pak ik met beide handen haar borsten.
'Ik hou van je tieten' zeg ik, wetend dat het praten haar nog meer opwindt.
Ik streel haar borsten en voel haar harde tepels. Dan gaat Jane op bed zitten. Met een hand pakt ze mijn lul, met de ander houdt ze mijn zak vast. Ze begint me te pijpen. Een onbeschrijflijk gevoel trekt door me heen. Heerlijk om zo verwend te worden. Maar dan is het mijn beurt. Ze gaat achterover op bed liggen. Ik spreid haar benen en verwen haar, zoals ze mij verwend heeft. Ze draait met haar heupen en drukt mijn gezicht hard op haar kut.
Ineens trekt ze me omhoog en zegt, zoals alleen Jane dat zeggen kan: 'Ik wil je lul, John. Ik wil je harde paal in m'n kut.'
Zonder enige moeite dring ik in haar. Dan neuken we hard en snel. Al snel bereiken we ons hoogtepunt. Ik leeg mijzelf in haar als ook zij overspoeld wordt door een orgasme. Nagenietend blijven we liggen. Als ik zin krijg om weer met Jane te vrijen, staat ze op.
'Ik moet naar huis. Mijn man wacht op me.'
Ontnuchterend, maar ik snap het.
Mogelijk kijk ik wat beteuterd, want Jane zegt: 'Ik zie je in ieder geval morgen en hopelijk vaker.'
Ze geeft me een heerlijke tongzoen, staat op en verdwijnt in de badkamer. Ik blijf liggen. Pas als Jane, aangekleed en wel, naar me toekomt, sta ik op. Ik omarm haar en breng haar naar de deur. Een kusje op haar wang vanwege haar lippenstift.
'Tot morgen en dank je wel.' Weg is ze, helaas.
Ik neem een douche, kleed me aan en ga naar beneden een glas wijn drinken. Als ik uiteindelijk op bed lig, is het al heel laat. Ineens is daar het gepiep van mijn telefoon. Een tekst. Ik zie dat het al kwart voor een is. Een tekst van Jane!
'Ik weet niet of je al slaapt, maar ik kan niet slapen. Liefs!'
Snel tekst ik terug: 'Ik ben ook nog wakker. Ik lig op bed en denk aan je. Waar ben je?'
'Mijn man slaapt. Ik zit in de huiskamer. Alleen al als ik aan je denk, word ik weer geil.'
Mijn antwoord spreekt voor zich: 'Dus ben je nu geil. Ik ook! Wat zou het lekker zijn nu samen bij elkaar te zijn. Naakt.'
Het antwoord laat niet lang op zich wachten. 'En dan?'
Ik besluit om heel direct te reageren: 'En dan? Dan neem ik je. Dan neuk ik je, zoals je nog nooit geneukt bent.'
'God, ik ben zo geil, ik ben drijfnat. En jij?'
Ik tekst naar waarheid: 'Ik lig op bed. Mijn slip is uit en ik kijk naar mijn harde paal.'
Jane tekst: 'Ik heb mijn slipje aan. Ook een nachtjapon. Ik wil niet betrapt worden. Maar m'n slipje is nat. Ik wil dat je me neukt!'
Dan krijg ik ineens een geil idee en tekst: Hou je slipje aan, maar morgen geef je die aan mij. Ik wil je geil ruiken.'
Jane tekst: 'Haha... mmm... en wat nu?'
'Jane, ga lekker jezelf verwennen en zie ik je morgen met een slipje vol geil.'
Nog een paar teksten en we sluiten af. Ik ga nog even TV kijken en dan slapen.
De volgende dag komen Vivian en Jane al vroeg naar het hotel. Eerlijk gezegd ben ik een beetje vergeten hoe Vivian er uit ziet. Ik heb haar per slot van rekening maar een keer gezien. Vivian is gekleed in een mantelpakje, want na het gesprek moet ze direct naar haar werk. We zitten in de foyer van het hotel. Ik vertel het hele verhaal. Hoe ik Mila ontmoet heb, de poging van haar man om mij te chanteren tot het feit dat ze uiteindelijk op straat is komen te staan. Het enige wat ik weg laat zijn de amoureuze dagen in de hotels.
'En daarom vraag ik je, Vivian, of Mila tijdelijk bij jou kan komen wonen. Ik probeer een flatje voor haar te vinden, maar dat kan natuurlijk wel even duren.'
Vragen worden gesteld en beantwoord. Dan zegt Vivian: 'Akkoord, maar als blijkt dat het niet werkt tussen ons, wil ik dat ze vertrekt.'
We spreken af dat ik haar zondag kom brengen. Vivian heeft dan niets te doen en alle tijd voor Mila. Dan staat Vivian op en zegt dat ze nu echt weg moet, maar ook Jane staat op.
'John, ik kan niet blijven. Mijn man wil dat ik met hem mee ga. Ik vind het erg jammer dat ik niet een poosje bij je kan blijven, maar kan er niets aan doen.'
'Ik begrijp het Jane, maar ik zie je zondag, toch?'
Jane knikt. Ze moet de teleurstelling in mijn stem gehoord hebben. 'Maar, ik heb nog wel een klein cadeautje voor je.'
Uit haar handtas haalt ze een plastic zakje te voorschijn en geeft het mij. Dan omhelzen we elkaar. Jane druk ik vast tegen me aan. Wat kusjes en de dames lopen weg. Bij de deur draait Jane zich nog even om en zwaait.
Ik loop naar boven. Vanuit de kamer bel ik de receptie om de rekening klaar te maken. Dan open ik het plastic zakje. Natuurlijk, het slipje van Jane. Het is nog vochtig en ik ruik haar geil. Ik pak m'n spulletjes en loop naar beneden. Bij de receptie betaal ik mijn rekening en boek een kamer voor zondag. Met een lichtelijk teleurgesteld gevoel loop ik naar m'n auto. Het is tijd om naar huis te gaan.
Deel 4
Het is donderdag als ik terugkeer uit Scheveningen. Ik rij regelrecht naar ‘De Hovenier’ om Mila in te lichten. Ze vindt het best spannend om bij een voor haar vooralsnog onbekende vrouw te gaan wonen. ‘s Avonds hebben we seks, maar ik blijf niet slapen. Ik heb me voorgenomen om niet langer meer de nacht bij haar door te brengen. Ik wil geen verwachtingen bij haar wekken. Ik zie Mila als een fijne vriendin, maar niet meer dan dat. Op vrijdag zijn we gaan shoppen. We eten ‘s avonds in een restaurant en ik ga vroeg naar huis. Om half acht zit ik al op mijn bank met een fles wijn en het nieuwste boek van Tami Hoag, een van mijn favoriete schrijfsters. Maar na een tijdje gelezen te hebben, dwalen mijn gedachten af. Ik denk aan Jane. Vreemd? Ja, misschien wel of misschien toch niet. Ik denk dat Jane uiteindelijk toch meer mijn type is dan Mila.
En dan piept mijn telefoon. Ik kijk op de display en zie dat het een tekst van Jane is.
‘Stoor ik?’ luidt de tekst.
‘Jij stoort nooit. Ik zit net aan je te denken.’
‘Dat is ook toevallig, ik ook aan jou. Ik mis je’
Toevallig? denk ik. Bestaat toeval eigenlijk wel? Alles in het leven is toch een kwestie van oorzaak en gevolg?
Ik antwoord: ‘Ik mis jou ook.’
Dan tekst Jane: ‘Heb je zin om te skypen?’
‘Ja, leuk,’ reageer ik spontaan, ‘dus dan ben je alleen thuis.’
‘Ja, mijn man is onverwacht met vrienden weggegaan. Ze zijn gaan nachtvissen. Hij komt pas morgenvroeg weer thuis.’
‘Leuk’ herhaal ik. Ik ga even douchen en wat anders aan doen. Over een kwartier online?’
Gevat antwoordt Jane: ‘Als je maar niet te veel aandoet, haha. Tot zo!
Snel tekst ik nog: ‘En jij ook niet.’
Ik start de computer op en loop naar de badkamer. Na de douche bedenk ik me wat ik aan moet doen. Niet te veel, zei Jane. Oké. Ik besluit dan ook uitsluitend een sportbroekje aan te doen. Geen shirt. Met een glas wijn ga ik achter de computer zitten en start Skype op. Dan typ ik: ‘Hi Jane’ en wacht.
Een paar minuten later antwoordt Jane mij. ‘Hi John. Nog een ogenblikje. Ben zo bij je.’
Nippend van de wijn wacht ik geduldig. Dan verschijnt een nieuwe tekst: ‘Ik ben er’ en bijna tegelijk komt Jane in beeld.
Gelukkig is het beeld haarscherp. Ze zit in een bureaustoel en draagt een ochtendjas. Een brede lach op haar gezicht. Ik zet mijn camera aan, zodat ze nu ook mij kan zien. Ik glimlach haar toe. We zetten het geluid aan om niet meer te hoeven typen. Uit de twee kleine boxen klinkt duidelijk en helder haar stem.
‘Dag John, jij hebt het wel heel erg letterlijk opgevat toen ik zei ‘maar niet te veel.’
‘Is dat zo?’ antwoord ik met een glimlach, ‘Brengt het je in verlegenheid? Heb je liever dat ik een shirt aan trek?’
‘Nee, natuurlijk niet.’
Ze kijkt me observerend aan. Haar ogen glijden over mijn borst. Meer kan ze niet zien.
‘Je ziet er lekker uit. Ik zou je willen aanraken.’
Ik zeg niets, ik wacht af. Dan vraagt ze: ‘Kan je niet helemaal in beeld? Ik zie je maar voor de helft.’
Ik verstel de camera en rij mijn bureaustoel achteruit. In het kleine beeld zie ik dat ik nu nagenoeg helemaal in beeld ben.
‘Je draagt alleen een sportbroekje!’ roept Jane uit.
Ik knik. ‘Alleen een sportbroekje, zelfs geen slip.’ Om haar te plagen wrijf ik met mijn vingers over m’n kruis. ‘En jij?’
Ook Jane rolt haar stoel achteruit zodat ze helemaal in beeld is. Zonder iets te zeggen opent ze haar badjas. Ik zie dat ze alleen een slipje draagt, geen bh.
Ik kijk naar haar borsten en zeg: ‘Je hebt zulke lekkere tieten.’
Jane pakt haar tieten vast en wrijft met haar duimen over de tepels. Dan zegt ze: ‘Heb je mijn slipje nog?’
‘Ja natuurlijk, wacht even.’
Ik sta op en loop snel naar m’n slaapkamer om even later met haar slipje terug te komen. Ik draai het slipje zo dat ik - goed zichtbaar voor Jane - met m’n duimen over de binnenkant van het kruisje kan wrijven. Dan houd ik het slipje tegen mijn neus en zeg: ‘Ik ruik je nog steeds.’
Jane likt haar lippen. Ze raakt opgewonden. Ik trouwens ook. Mijn lul is aan het groeien. Om de beginnende spanning nog wat verder op te voeren, lik ik haar slipje, terwijl ik met een hand over m’n kruis wrijf.
‘Je maakt me geil, John.’
‘Ik vind het heerlijk als je geil bent.’
‘Heb je een stijve?’
Als antwoord leg ik mijn vingers links en rechts van mijn lul, zodat het duidelijk zichtbaar voor Jane is.
‘En jij, ben je nat?’
‘Ja.’
‘Bewijs het me’ zeg ik. ‘Steek een vinger in je kut en laat me je natte vinger zien.’
Jane steekt haar hand in haar slipje en wrijft over haar kutje. Dan toont ze me twee vingers. Twee natte vingers. Dan stopt ze haar hand weer in haar slipje en begint met zichzelf te spelen. Hoewel ik door het slipje niets kan zien, is het een heel erotisch gezicht. Haar bewegende hand, haar buik die op en neer gaat. Ook ik heb mijn hand in m’n sportbroek gestoken en wrijf over m’n lul. Zo geilen we elkaar op.
Dan roep ik: ‘Trek je slipje uit. Ik wil je zien masturberen.’
Jane doet wat ik vraag. Haar slipje en ochtendjas gaan uit. Ze gaat weer zitten en legt haar beide benen over de leuningen van de stoel. Goed zichtbaar voor mij vingert ze haar poesje. Het is zo’n geil gezicht dat ik me niet langer bedenk. Ik trek m’n sportbroek uit en laat Jane mijn harde lul zien.
Ze zegt: ‘Trek je af, John, ik wil je zien spuiten.’
We masturberen samen en als ik kom spuit het zaad op mijn buik.
Gebiologeerd kijkt Jane toe. ‘Als je bij me bent, wil ik dat je in mijn mond spuit. Ik wil je proeven.’
Mijn erectie neemt nauwelijks af. Ik zeg: ‘Wat is dat toch Jane? Altijd als ik bij je bent of je hoor, raak ik opgewonden. Als ik in bed aan je denk, krijg ik een stijve.'
‘Dat heb ik ook John. Soms lig ik naast mijn man en als hij slaapt fantaseer ik over jou en word ik bloedgeil. Maar soms gebeurt het ook overdag. Jij hebt zo’n seksuele aantrekkingskracht op mij. Ik snap niet hoe dat kan, maar ik vind het heerlijk.’
‘Ik weet wat je bedoelt. Ik heb hetzelfde. Meer dan een jaar heb ik je niet gezien en vanaf het eerste moment is het weer raak. Ja, heerlijk, vind ik ook. En Jane, ik ben net klaargekomen, maar nog steeds geil.’
Ik toon haar mijn nog steeds stijve lul. ‘Ik wil je neuken, nu, zal ik maar naar Scheveningen komen?’
‘Zo geil, John? Ik zou het heerlijk vinden om nu door jou geneukt te worden. Maar nee, dat moeten we maar niet doen. Het is al veel te laat. Zondag zie ik je als je Mila brengt, dan kunnen we samen zijn.’
We praten nog even en breken dan af. Zuchtend sta ik op. Natuurlijk heeft Jane gelijk. Het is al veel te laat om even naar Scheveningen te rijden. Bovendien is de wijnfles nagenoeg leeg en heb ik dus te veel alcohol in mijn bloed om nog te mogen rijden. Alleen ik verkeer nog steeds in een seksuele roes waar ik niet uit kan komen. Of eigenlijk, waar ik niet uit wil komen. Ik wil weer contact. Zou Jane dat ook hebben? Ik schenk de laatste wijn in m’n glas. De fles is leeg. Ach, wat kan mij het schelen!
Ik pak m’n telefoon en tekst haar:‘Ik ga je zondag neuken!’
Vrijwel direct komt het antwoord: ‘Ik wil dat je me zondag neukt.’
Even denk ik na en brutaler tekst ik: ‘Ik ga je kut likken.’
Haar antwoord: ‘Ik wil je lul in m’n mond, je pijpen.’
‘Ruige seks?’
‘Ja’
‘Perverse seks?’
‘Ja, ik wil alles met je doen.’
‘God, Jane, ik ben nog steeds geil.’
‘Wacht even,’
Even later een nieuwe tekst: ‘Nog heel even’
Dan verschijnt er een foto. Jane ligt op een bed. Naakt. Benen gespreid en een been opgetrokken. Ze leunt op haar linker elleboog, haar rechter hand ligt op haar bovenbeen. Een tekst volgt: ‘Ik wacht op je. Neem me.’
Wat een heerlijke foto. Jane is dus ook nog opgewonden. Net als ik. Wat nu? Ja, niks natuurlijk. Ik kan niks, maar ik wil de roes ook niet kwijt.
Ik zet mijn telefoon op de salontafel en neem een erotische houding aan. God, ik lijk wel een puber. Op het scherm zie ik, zij het met enige moeite dat ik er redelijk opsta. Dan stel ik de selfie in en na vijf seconden wordt de foto genomen. Ik bekijk hem. Niet al te slecht en ik stuur de foto naar Jane. Het gekke is, dat het nemen van deze foto mij min of meer uit m’n seksuele roes haalt. Ik wilde dat niet, maar het gebeurt gewoon. De ratio begint het over te nemen.
‘Wat lekker’ is de tekst die ik terug krijg.
Blijkbaar is bij haar de betovering ook verbroken. En eigenlijk is dat maar goed ook.
‘De komende dagen zal ik van je foto genieten’ typ ik, en op zondag heb ik je in m’n armen.’
‘Ja, John, zondag gaan we genieten. Ik ga nu douchen en dan slapen.’
Inderdaad, ook Jane is ontnuchterd. We nemen afscheid. Ik neem een tweede douche en maak me klaar om naar bed te gaan. Mijn boek ligt nog opengeslagen op de bank, maar zin in lezen heb ik niet meer. Ik zet heel zachtjes instrumentele muziek op en doe de lichten uit. In het donker lig ik nog even wakker en realiseer me dat ik geen moment aan Mila gedacht heb. Jane doet me echt meer dan Mila. Niet lang daarna speelt de instrumentale piano muziek me in slaap.
Zaterdag. Een nieuwe dag. Heel bewust zoek ik geen contact met Jane. Ik rij naar De Hovenier. Eerst even praten met Fransien en Hubert. Gelukkig heeft Hubert tijd en ook Fransien komt erbij zitten. Met een geurende kop koffie vertel ik dat we zondag weggaan. Mila mag tijdelijk bij een vriendin van mij in Scheveningen komen wonen. Die vriendin heeft een flat en ze is alleen, er is plaats genoeg. Ook zeg ik dat ik zal proberen een goedkoop flatje voor haar te huren, maar dat kan natuurlijk wel even duren. Dus tot zolang woont Mila in Scheveningen.
‘We zullen haar missen’ zegt Fransien, ‘Mila is echt een goeie vrouw. Ze verdient een beter leven.’
‘Ik ben erg blij met jullie hulp. Jullie boden haar de eerste opvang. En ook al zit Mila straks in Scheveningen ik zal haar zoveel mogelijk blijven steunen.’
De hele dag blijf ik bij Mila. ‘s Avonds gaan we uit. In de binnenstad spelen altijd wel bandjes. We luisteren naar een band, we drinken en we praten. Mila wil alles over Vivian weten, maar eigenlijk kan ik niet veel vertellen.
‘Ik heb haar maar een keer ontmoet.’
Ik vertel haar over Jane, die haar vriendin is. Natuurlijk wil Mila weten of Jane een relatie heeft. Daarin zijn volgens mij alle vrouwen gelijk.
‘Ja, Mila, Jane is getrouwd.'
Over mijn avontuurtjes met haar zeg ik niets. We praten ook nog over Mila’s man. Mila kan er nu veel nuchterder over mee omgaan.
‘In het begin was ons huwelijk erg goed. De problemen begonnen toen hij ging gokken. Hij had altijd geld nodig.’
‘Mila’ vraag ik, ‘hoe kent je man mij? Je vertelde mij dat je bewust naar het terrasje kwam. Hij had je gestuurd. Maar hoe kent hij mij?'
‘Geen idee, John, echt waar, geen idee. Hij moet een tip gehad hebben van iemand die jou kent. Ik weet het niet.’
Het zal altijd wel een geheim blijven. Ik zou niet wie in mijn kennissenkring, die bovendien toch al niet al te groot is, over mij gepraat heeft. Aan social media doe ik niet. Ik heb geen Twitter, Facebook, Instagram of wat dan ook. Mensen hebben niets met mijn privé leven te maken en ik heb geen enkele interesse in hun leven. Overal waar je komt zitten mensen tijden naar hun schermpje te gluren. Nee, niets voor mij. Ik hou van direct contact en is dat even niet mogelijk, dan is daar nog altijd de telefoon, de email of Skype, zoals ik gisterenavond weer eens heb mogen ondervinden.
Mila en ik hebben een gezellige avond. Als ik haar bij De Hovenier afzet (‘Nee Mila, ik kan niet mee naar boven’) spreek ik af dat we na het ontbijt vertrekken. We zoenen nog even in de auto en dan wens ik haar een goede nachtrust toe.
De volgende morgen vertrekken we al om negen uur. Mila ziet er al best goed uit. Er is weer kleur op haar gezicht en de blauwe plekken en striemen zijn aan het wegtrekken. Ze is zenuwachtig. Ik vertel haar dat we Jane ontmoeten in een strandtent en dat zij ons naar Vivian brengt. Ik weet namelijk ook niet waar Vivian woont. Als we er aankomen zit Jane binnen al op ons te wachten. Er gaat wel wat door me heen als ik haar zie. Hier, in deze strandtent, heb ik Jane leren kennen. Hier is het begonnen. Jane begroet Mila allerhartelijkst. We gaan zitten en bestellen koffie. De dames raken al snel aan de praat, maar mijn gedachten zijn er niet zo bij. Na de koffie verontschuldig ik me en loop naar buiten, naar de zijkant van het paviljoen. De afrastering is er nog, maar verder alleen zand. Alle stoelen en tafels zijn weggehaald. Het is nu te koud geworden om buiten te zitten. Ik staar naar het zand en naar de plek waar mijn ligstoel stond. Aan de overkant, tegen het paviljoen aan lag Jane. In gedachten zie ik haar daar weer liggen in haar bikini. Ja, hier is het begonnen. Het telefoonnummer dat ik kreeg van het meisje dat mijn bestelling bracht. De eerste teksten. Sinds toen ben ik hier niet meer geweest.
Ik staar en herinner. Eensklaps hoor ik Jane’s stem: ‘Weet je het nog?’
Stilte. Even later: ‘Hier hebben we elkaar leren kennen. Dat was een mooie dag. Ik zal het moment nooit vergeten.’
Ik knik. ‘Kom, we gaan.’
Mila wacht al buiten. Ik hoef niet af te rekenen, dat heeft Jane al gedaan. Als we het trapje opgaan naar de boulevard, trek ik Jane even tegen me aan. Mila ziet het niet. Zij loopt voor op. Jane glimlacht en knijpt even in mijn hand.
De flat van Vivian is maar tien minuten rijden vanaf de boulevard. Het is een al wat oudere flat. Als we binnenstappen, zie ik hoe smaakvol Vivian de flat heeft ingericht. Ook van Vivian krijgt Mila een warm welkom. Spontaan omhelst Vivian haar. Dit moet Mila een goed gevoel geven. De flat telt twee slaapkamers. In de wat grotere slaapkamer slaapt Vivian. Daar staat een tweepersoonsbed. Ook is er een kaptafel en zijn er uiteraard kasten. In de kleinere slaapkamer staat een eenpersoonsbed. Dit wordt Mila’s kamer. De keuken is klein, maar voor zover ik kan zien van alle gemakken voorzien. Een smal balkon is via de keuken te bereiken. Vivian, Mila en Jane zijn al snel in gesprek. Geamuseerd kijk ik toe met het gevoel dat het wel klikt tussen de dames. Niet veel later verdwijnen Vivian en Mila in de keuken om de lunch klaar te maken. Jane staat op en komt naar me toe. Zonder iets te zeggen drukt ze haar lippen hard op de mijne.
Dan streelt ze mijn gezicht en zegt: ‘Na de lunch moeten we maar gaan, vind je ook niet?’
Ik pak haar gezicht en bijt zachtjes in haar onderlip. Een kusje volgt.
De lunch is echt gezellig. We praten, we lachen en we plagen. Mila en Vivian kunnen echt goed met elkaar overweg, althans zoals het er nu uitziet.
‘Waar slaapt Mila eigenlijk? In het single bed? Nou ja, als je het koud krijgt kun je altijd nog bij Vivian onder de lakens kruipen, toch?’
Vivian lacht, maar Jane en ik weten maar al te goed dat ze af en toe ook graag een vrouw in haar bed wil. En wie weet is Mila daar helemaal niet vies van. Of het wordt een nieuwe ervaring voor haar. Geen idee hoe het zal gaan. Eindelijk, in een uiterst ontspannen sfeer nemen we afscheid. Ik omhels Mila nadrukkelijk en zeg haar dat ik zeker contact met haar zal houden. Na wat gezoen verlaten Jane en ik de flat. Op weg naar de auto zegt Jane me dat ze wel een aardig hotel weet om daar een paar uur met elkaar te zijn.
‘Nee, dat doen we niet, Jane, ik heb al een hotelkamer gereserveerd. Ik ga vandaag niet naar huis. Ik blijf in Scheveningen.’
Niet veel later zijn we in het hotel waar ik al eerder deze week verbleef. In de lift op weg naar de derde verdieping sta ik naast Jane en wrijf over haar kont en knijp er in. Jane kijkt naar me en zegt met een lachje. ‘U wordt toch niet handtastelijk, meneer?’
We zijn nog niet eens op de kamer en het spel is al begonnen, Ja, zo is Jane en dat is nou precies een van de redenen waarom ik haar zo graag mag.
‘Bezwaar, mevrouw?’ reageer ik.
Met een blik op de display grijpt ze me onverwacht in m’n kruis en laat los juist voor de deuren open gaan. Eenmaal in de hotelkamer heb ik nauwelijks tijd om mijn jas uit te doen, want Jane duwt me op bed en opent bijna hardhandig mijn broek. In een beweging trekt ze mijn broek en slip tot op m’n knieën.
Ze kijkt naar mijn half stijve lul en zegt: ‘Eerzame vrouwtjes lastig vallen in de lift, hè? Je bent een viezerik, maar wel een lekkere viezerik.’
Natuurlijk speel ik mee. En dat doe ik door Jane te laten begaan. Ze trekt m’n schoenen en sokken uit, m’n broek en slip volgen. Nog wel in overhemd, maar verder naakt lig ik op het bed.
Ze pakt m’n lul vast en zegt: ‘Dus dat wind je op in een vrouw d’r kont te knijpen?’
Ik zeg niks.
‘Waarom zeg je niks? Vind je mijn kont niet lekker?’
Ze draait zich om en trekt haar broek naar beneden. Jane draagt een string, zodat haar billen goed te zien zijn. Ze bukt en wrijft over haar kont.
‘Bevalt het wat je ziet?’
Nog zeg ik niks.
Ze keert zich weer terug om, kijkt me aan en zegt: ‘Ik hoor je niet. Bevalt mijn kont je?’
Hoewel ik niet echt een ‘kontenman’ ben (mag ik dat zo zeggen?) waardeer ik best wat ik zie. Ze heeft absoluut geen mager kontje.
Ik antwoord wat ze graag wil horen: ‘Je hebt een lekkere kont.’
Intussen heeft Jane zich verder uitgekleed, alleen haar bh draagt ze nog.
‘Bewijs het me. Lik m’n kont!’
En terwijl ze dat zegt kruipt ze op haar knieën op bed. Ik richt me op en ga achter haar zitten. Parmantig steken haar billen omhoog. Ik begin ze te masseren, te kneden. Ik duw mijn vingers in haar billen op de manier zoals dat ook gebeurt tijdens een Thaise massage. Als ik haar billen open zie ik haar bilspleet met het kleine gaatje. Haar daar likken is heel opwindend. Het is er altijd warm en dat met een zilte smaak. Nu begin ik echt hard te worden. Het bevalt Jane goed dat ik haar in haar bilspleet lik. Af en toe hoor ik een kreunend geluid. Haar kutje is vochtig, heel vochtig, ik zie sap glinsteren tussen haar schaamlippen.
Dan richt ik me op. ‘Draai je om.’
Jane gaat op haar rug liggen en schikt kussens onder haar hoofd. Ze kijkt hoe ik mijn overhemd uittrek. Haar ogen gaan van mijn gezicht langzaam naar beneden en blijven rusten op mijn nu inmiddels stijve lul.
Ik stel dezelfde vraag die Jane mij eerder stelde: ‘Bevalt het wat je ziet?’
Nu zegt Jane niets. Plagen, uitdagen, verleiden, alles proberen we uit om elkaar nog meer op te geilen. Ik kijk op haar neer, zoals ze daar ligt met alleen nog haar bh aan. En ik vind het enorm erotisch.
‘Breng je armen boven je hoofd en spreid ze.’
Ik realiseer me dat ik ongemerkt het gebaar mee doe. ‘Nu spreid je benen.’
Ook dat doet ze. Zo opwindend te zien hoe ze voor me ligt.
Met m’n handen op mijn heupen herhaal ik de vraag: ‘Ik vroeg je of het je bevalt wat je ziet?’
Direct gaan haar ogen weer naar mijn lul. Dan zegt ze met zwoele stem: ‘Lekker die harde paal van je.’
Ik buk en wrijf met mijn hand bijna ruw over haar kut. Dan steek ik er twee vingers in en vinger haar. Afwisselend strelen en vingeren. Ineens denk ik aan squirten. Zou Jane dat kunnen en kan ik haar dat laten doen? Maar de lust overheerst. Deze vrouw wil ik bezitten.
Alsof Jane mijn gedachten kan raden, kreunt ze: ‘Neem me, neuk me, ik wil je lul in me voelen.’
Wanneer ze dit zegt, lijkt het wel of ze nog natter wordt. Op mijn knieën ga ik tussen haar benen zitten. Ik buig me voorover en breng mijn gezicht vlak boven die van haar. Ik proef haar adem. Mijn lul glijdt tussen haar schaamlippen heen en weer.
Haar armen slaat ze om me heen en ze herhaalt: ‘Neuk me, ik wil je in me voelen.’
Nog rek ik de seksuele spanning. Het kan nog. ‘Jouw lichaam is van mij.’
Jane reageert niet. Met gesloten ogen ondergaat ze de tintelingen.
Ik kus haar lippen. ‘Jij bent van mij. Jij bent mijn geile vrouw.’
Nu opent ze haar ogen en kijkt me aan. Met schorre stem hijgt ze: ‘Ik ben van jou. Neuk je geile vrouwtje, naai me, neem me.’
Mijn lul glijdt in haar. Wild begin ik haar te neuken.
Jane hijgt en kreunt. ‘Dieper John, dieper.’
Ze kruist haar benen over mijn heupen, waardoor ik nog dieper in haar ben. Dan begint ze te schokken en een kreet zwelt op als een orgasme haar overspoelt. Ze houdt me vast met haar benen terwijl het intense genot door haar heen trekt. Ik voel het zaad opkomen en bevrijd me uit haar verstrengeling. Terug op mijn knieën komt Jane overeind en neemt me in haar mond. Ik leg een hand op haar hoofd, de ander tegen haar hals. Ze hoeft me niet meer te pijpen. Een enkele streling van haar mond is al voldoende om mij te laten komen. Mijn sperma schiet in haar mond en ik voel hoe ze alles doorslikt. Daarna likt ze mijn lul schoon.
Uitgeput ga ik naast haar liggen. We hadden beiden een intens orgasme. Jane legt haar hoofd in mijn schouderholte. Met haar hand houdt ze mijn kleverige lul, die nog steeds groot is, vast. Nu pas maak ik haar bh los en pak haar stevige borst. Ik knijp in haar tepel wat haar een kreetje ontlokt. We zijn dan weliswaar klaargekomen, maar nog niet bevredigd. Jane heeft haar greep verstevigt en trekt me af.
Ze kijkt op en zegt: ‘Mijn lul, John!.’ Dan pakt ze ineens stevig mijn zak. ‘Mijn ballen, John.’
Ik kreun want haar greep is hardhandig. ‘Ja Jane, maak me hard.’
Ik glijd met mijn hand langs haar rug naar beneden en kan net met mijn vinger haar bilspleet halen. Ik wrijf over haar sterretje maar veel lager haal ik niet. Met mijn andere hand kneed ik haar borst. Dan richt ik me op en duw Jane weer op haar rug. Nu met haar andere hand houdt ze mijn lul vast. Mijn hand glijdt over haar buik en tussen haar benen.
‘God, wat ben je weer nat.’
Ik streel haar schaamlippen en steek een vinger in haar, terwijl ik voel hoe mijn lul weer hard wordt.
In navolging van Jane zeg ik: ‘Mijn natte geile kut.’
Ze glimlacht. Dan, voor het eerst die avond, streel ik haar klitje. Ze kreunt als ik haar klitje vasthoudt tussen mijn duim en wijsvinger. Ik kus haar open mond. Nog even denk ik en ga op haar zitten. Mijn zak boven haar mond. En terwijl zij die likt en mijn ballen een voor een in haar mond neemt, zuig ik op haar klitje. Nu ga ik op mijn rug liggen. Jane gaat op me zitten en stopt mij in haar. Dan buigt ze zich voorover. Met mijn handen op haar billen stoot ik in haar. Snel, steeds sneller, tot ik in haar kom. Niet zoveel natuurlijk maar het gevoel is er niet minder om. Zo lang mogelijk blijf ik in haar, maar dan verslap ik en glijd ik spontaan uit haar. Jane strekt zich uit. Languit ligt ze op me. Haar benen tussen mijn gespreide benen. Ik voel haar hart kloppen. Nu zeggen we niets maar verwerken de gevoelens ieder op eigen wijze.
Uiteindelijk richt Jane zich op. Ze kust me en glimlacht lief. ‘Ik moet gaan John.’
‘Wat?’
‘Ja, jammer, maar ik moet echt weg. Ik zou zo graag bij je blijven, maar dat kan niet. Mijn man wacht.’
Natuurlijk begrijp ik dat, maar het is zo’n anticlimax. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al vijf uur is.
Jane zucht: ‘Ik wil nog uren met je spelen, maar om zes uur is hij thuis en dan moeten de aardappelen op tafel staan. Dit laatste zegt ze met een cynisch lachje. Ze kust me en springt uit bed. Een razendsnelle douche, kleren aan en klaar om te vertrekken.
‘Ik tekst je straks,’ zegt ze.
Een kusje en weg is ze. Ik vind het heel ontnuchterend, maar Jane ongetwijfeld ook. Het is niet anders. Ik ga ook maar douchen en dan, ja, ik zie het wel.
Maar in de douche wacht een verrassing. Over de warm waterkraan hangt het slipje van Jane. Ik pak het en houdt het tegen mijn neus. Ik ruik haar seks. Jane is een lieve meid. Ze begrijpt dat ik me teleurgesteld moet voelen en geeft me daarom dit presentje. Na de douche ga ik naar het restaurant. Tijdens het eten komt er een tekst.
‘Ik mis je, zo ineens weggaan is kut.’
Ik kijk naar de tekst en glimlach. Ze verwoordt precies wat ik ook voel. ‘Wat doe je?’
‘Ik sta in de keuken de groenten op te warmen.’
Ik tekst terug: ‘Ik wil jou opwarmen, want ik mis jou ook.’
Nu duurt het antwoord even. Dan ‘Haha.’
Nou vooruit nog een tekst. ‘Ik denk dat ik je niet hoef op te warmen, je bent al heet genoeg!’
Hoe zou Jane hierop reageren? Helaas, er komt geen antwoord meer. Waarschijnlijk is haar man er. Na het eten loop ik naar buiten en koop ergens een fles rode wijn. Het merk ken ik niet. Hopelijk smaakt het een beetje. Dan ga ik terug naar de hotelkamer. Mijn telefoon piept.
Jane tekst: ‘Waar ben je?’
Ik tekst: ‘Op mijn kamer en jij?’
‘Op de wc. Kan ik langskomen?’
Verbaasd kijk ik naar de tekst en voel een spannende blijdschap opkomen. ‘Natuurlijk, maar hoe en wat?’
‘Ik vertel het je straks. Kusje.’
Hoe krijg ze dat voor elkaar, vraag ik me af. Dan ontkurk ik de wijn. In een limonadeglas schenk ik wat wijn in en proef. Redelijk, niet echt goed, maar het kan er mee door. Nu is het een kwestie van afwachten.
Het loopt al tegen half tien als Jane op de kamerdeur klopt. Zodra ik geopend heb, stort ze zich als het ware in mijn armen. Een heerlijke kus volgt. Ze doet haar jas uit en we gaan op de bank zitten. Zonder iets te vragen schenk ik in het andere limonadeglas wat wijn voor haar in.
Dan vertelt ze: ‘Ik kreeg ineens een idee. Ik belde Vivian op en vroeg haar of zij mij wil helpen. Ik wil bij jou zijn dus had ik iemand nodig die voor mij in kon staan. Geen probleem voor Vivian, maar toen kwam er een kleine complicatie. Ik vertelde mijn man dat ik naar Vivian en Mila wilde en daar dan ook zou blijven slapen. Dat was goed, maar, zei hij, ik breng je wel even, want jij alleen op straat ‘s avonds, daar houd ik niet van. Ik denk eerder dat hij Mila wil zien, maar goed. Dus hij bracht me, maar bleef maar hangen. Pas om negen uur vertrok hij. Toen moest ik natuurlijk nog even wachten en nu ben ik hier. Leuk?’
‘Leuk? Heerlijk.’ Ik trek haar naar mij toe en geef haar een zoen.
‘Alleen’ vervolgt Jane, ‘Hij komt me morgenochtend rond zeven uur weer ophalen, dus dan moet ik weer bij Vivian zijn.’
‘Geweldig en trouwens, ook nog bedankt voor je cadeautje in de badkamer.’
Jane glimlacht. Ik pakt haar handen vast. ‘Wat vind je, zullen we de fles op bed soldaat maken?'
We trekken onze kleren uit en slechts gekleed in ons ondergoed gaan we op bed zitten. Kussens in onze rug en wijn in onze handen. En dan raken we in gesprek. We praten over van alles en nog wat. Jane vertelt over haar relatie met haar man die ze omschrijft als ‘gewoontjes’, ze praat over haar vriendschap met Vivian. Eigenlijk haar enige echte vriendschap. Jane praat over het afgelopen jaar, over de man die ze na mij ontmoet had.
‘Waarom lukte het eigenlijk niet met hem?’
‘Omdat hij mij niet kon geven waaraan ik zo’n behoefte heb. Hij kon mij niet geven wat jij mij wel kan geven.’
En ze streelt mijn wang. Jane vraagt naar mijn leven. Mijn leven in het buitenland, mijn leven als vrijgezel.
‘Heb je dan geen zin om elke dag wakker te worden naast de vrouw van je dromen?’
‘Ja. Jane, soms denk ik daar best wel aan en soms wil ik dat ook, maar ik heb tot op heden mijn vrijheid nog te veel lief, begrijp je?’
Jane kijkt me aan en zegt: ‘Nee, dat begrijp ik niet. Bedoel je te zeggen dat je als je een relatie hebt geen vrijheid meer hebt?’
Ik weet niet zo goed waar ze heen wil, dus zeg maar even niets.
Jane zegt: ‘Als je dat bedoelt, dat wat ik zeg, dan zie je een relatie als een soort, hoe zal ik het zeggen, als een soort last. Zo zie ik het niet. Een relatie is een verrijking van je leven. Wij hebben toch ook een soort relatie, John? Ik vind dit geen last. Verre van dat zelfs. Ik geniet van elke seconde dat ik bij jou ben, ik mis je als je er niet bent. Jij bent geen last, maar een heerlijke aanvulling.’
Ik moet hier even over nadenken. Ik ga verzitten en pak de hand van Jane. ‘Maar Jane, jij en je man, je zegt zelf dat het zo gewoon geworden is. Ik bedoel, is hij de, hoe zeg je dat, is hij de verrijking van je leven?’
‘Lieve John, je bent een geweldige man, maar van relaties heb je niet zo veel verstand.’
Ik voel me als het ware schuldig. Ik voel me als een kind dat gecorrigeerd wordt.
‘John, relaties veranderen. Als je aan een relatie begint, heb je het alle beste voor. Je wil dat het werkt en het werkte ook, John, maar door allerlei omstandigheden gaan dingen veranderen. Ook mijn relatie is veranderd. Had ik jou vijftien of twintig jaar geleden ontmoet, ik zou je niet eens hebben zien staan! Ik was vol van mijn man. En ik hou nog steeds van hem, maar hij geeft me niet meer waar aan ik behoefte heb. Dingen wijzigen. Ik ontmoette jou, de spanning, de klik, ja alles eigenlijk.’
‘Maar Jane, waarom ga je dan niet weg van hem? Of is dat een domme vraag?’
Met het stellen van deze vraag realiseer ik dat het inderdaad een domme vraag is, want een relatie is zoveel meer dan alleen seks, of alleen een goed gesprek. En je gooit dat niet zomaar weg, tenzij het echt niet anders kan. Ik denk aan Mila. Haar man begon haar op een geven moment te slaan, te beschuldigen, te vernederen misschien wel. Toch wilde zij hem houden. Het is dat hij besloot uit de relatie te stappen.
Een avond en een nacht met Jane, geen seks, maar gesprekken. En al die tijd raken we elkaar aan. Met een hand, een arm, een been, er was steeds fysiek contact. De gesprekken zijn intiem. Jane laat haar zachte kanten zien, toont mij haar onzekerheden en zwakheden. We zijn verbonden in wat we delen. Ook ik probeer van mijn kant te delen, maar vind het niet makkelijk om te praten over dingen die me werkelijk bezig houden. Jane is geduldig. Soms wacht ze, soms spoort ze me aan en al die tijd is er lichamelijk contact.
‘Begrijp je nu, John, wat ik bedoelde toen ik zei dat wij eigenlijk ook een soort relatie hebben? Misschien is het beter om te zeggen dat we een relatie hebben. Nee, niet als een getrouwd stel, maar jij betekent iets voor me en ik hoop ik ook voor jou.’
We besluiten te gaan slapen. Hoewel geen seks, was de avond heel intiem. Jane gaat op haar zij liggen. Ik ga tegen haar aan liggen en sla mijn arm om haar heen. Ik kus haar schouder en zij drukt een kus op mijn hand die ze vasthoudt. In stilte liggen we zo. Dan bemerk ik aan de regelmatige ademhaling van Jane dat ze in slaap gevallen is. In gedachten overdenk ik onze gesprekken. Denk ik echt dat een relatie verlies van vrijheid betekent? Zou Jane de vrouw van mijn dromen kunnen zijn? Het praten was fijn, de seks is geweldig, ja, waarom niet? Maar ik verwerp de gedachte (kan dat?). Zei ze immers niet dat je een relatie niet zomaar weggooit? Ik weet het ook niet meer. Het begint allemaal te tollen. Ik kruip nog dichter tegen haar rug en Jane duwt zich nog dichter tegen me aan. Ik voel me zo verbonden. Dan sluit ik m’n ogen en wacht tot de slaap me komt halen.
Om kwart voor zes schrik ik wakker. Ik lig nog steeds op mijn zij, maar Jane ligt niet meer in m’n armen. Ze zit naast me en kijkt naar me. Als ze ziet dat ik mijn ogen open doet, glimlacht ze. Haar vingers glijden over mijn gezicht.
‘Goede morgen John.’
Ik kijk in haar ogen en onze ogen houden elkaar vast. ‘Goede morgen schat..eh..Jane.’
Zei ik dat echt? Jane reageert er niet op. In plaats daarvan zegt ze: ‘Ik moet zo weg.’
‘Ja’ antwoord ik.
‘Vind je het erg?’
‘Eigenlijk wel. Ik zou willen dat je kon blijven.’
Ineens trekt Jane me dicht tegen haar aan en houdt me stevig vast.
‘Kom, ik moet gaan douchen.’
Met de auto breng ik Jane naar Vivian. Ik zet haar op gepaste afstand van de flat af. We omhelzen elkaar, een omhelzing die opeens heel anders aan voelt.
‘Jane, laten we elke dag contact houden.’
Ze knikt. Dan stapt ze uit en sluit de deur. Voor ze wegloopt tikt ze op het raampje. Als ik het laat zakken zegt ze: ‘Dag John, dag schat, tot gauw!’
En hiermee is het verhaal over Mila ten einde. Zij is veilig bij Vivian en ik hoop dat ze weer gelukkig wordt. Natuurlijk ga ik doen wat ik beloofd heb: een flatje voor haar zoeken. En natuurlijk hou ik contact met haar. En wie weet schrijf ik daar nog wel eens een keer over. Maar het verhaal over Jane is zeker nog niet einde. Gisterenavond in bed, de gesprekken, de sluimerende gevoelens. Ja, met Jane gaat het verhaal verder, hoe dan ook!
Dit verhaal wordt vervolgd onder de titel: Jane - De hernieuwde ontmoeting
Schrijvers willen dolgraag weten hoe hun verhaal wordt ontvangen. Een korte opmerking is vaak al voldoende. Wij nodigen je dan ook van harte uit om een reactie te geven op dit verhaal. Daarvoor hoef je geen lid te zijn.