Ik was achttien.
Zij was vijftig.
Ik was student aan de kunstacademie.
Zij was lerares aan de kunstacademie.
Zij leerde me tekenen in een niet aflatende betrachting mijn handen verder te laten zien dan mijn ogen.
Dat veeleisende was soms inspirerend, soms frustrerend. Zoals vandaag. Ik had een naakt getekend naar levend model. Het lekkere ding dat poseerde had mijn schets liefst gekregen, zo blij was ze er ermee, maar van haar mocht ik het niet meegeven.
‘Niet goed genoeg’, zei ze tegen het meisje toen ze haar wegstuurde.
‘Je hebt haar te mooi getekend’, zei ze achteraf tegen mij. ‘Je hebt haar proberen te plezieren in plaats van mij. Daarmee heb je haar tekort gedaan, heb jij mij tekort gedaan. En wat nog veel erger is, heb jij ook jezelf tekort gedaan.’
‘Jij bent nooit tevreden.’
‘Neen. Ik ben nog niet tevreden. Omdat jij te snel tevreden bent. Het is alsof de dunte van je tekenblad je belet verder te zien dan de huid.’
‘En jij ziet wel verder?’
‘Ik tracht het tenminste.’
‘Bewijs het me’, zei ik.
Ik duwde haar de houtskool in de hand, stapte van achter de ezel vandaan naar het midden van het inmiddels verlaten lokaal en kleedde me uit tot op de huid als uitdaging om verder te kijken.
‘Ik ken mijzelf goed’, zei ik. ‘Ken jij me?’
‘Misschien. Maar enkel als jij je ook aan me toont’, antwoordde ze.
Dat was minder vanzelfsprekend dan ik dacht. In de klas was zij het steeds die de modellen aangaf welke pose aan te nemen. Zou ik liggen? Zou ik zitten? Zou ik hurken? Uiteindelijk bleef ik rechtstaan in die allerklassiekste houding, de contrapost: het rechterbeen gestrekt, het linker ontspannen en gebogen aan de knie, mijn lichaam driekwart gedraaid, mijn gezicht naar haar toe.
‘Je toont jezelf helemaal niet’, zei ze.
Maar ze begon dan toch te schetsen. Mijn ogen volgden haar hand terwijl ze me tekende: van mijn gezicht over mijn schouders langs mijn buik en bekken. Daar zag ik haar hand snelle en forse opwaartse bewegingen maken met de houtskool. Tot mijn gêne voelde ik hoe mijn geslacht zich vulde en oprichtte, en de eikel uit mijn voorhuid kwam gestulpt. Meteen sloeg ik mijn handen voor mijn pik.
‘Doe weg. Je verstopt je weer achter je handen. Net als wanneer je tekent. Terwijl je je eindelijk toonde.’
Ik liet mijn handen zakken. Haar handen bleven in het middelpunt van het blad: nog nooit had een vrouw zo schaamteloos in mijn kruis getast. Nu pas wist ik wat naakt was.
Nog een kwartier tekende ze verder.
‘Klaar. Je mag komen kijken’.
Ik was onthutst toen ik mijn portret zag. Ze had mijn gezicht en lichaam ruw geschetst, maar mijn stijve penis en mijn gezwollen ballen tot in het kleinste detail weergegeven.
‘Ik herken mezelf niet.’
‘Misschien ken jij jezelf toch niet zo goed. Dit ben jij namelijk: jong, mooi en vol kracht.’
‘Ik denk dat ik nu eindelijk begrijp wat je bedoelt met verder te graven dan de huid’.
‘Doe je dat?’ vroeg ze.
En dus kleedde zij zich uit voor mij. En toonde zich aan me in haar lichaam. Het was een lichaam dat geleefd had, dat de sporen droeg van vele minnaars, brutale en tedere, bewonderende en vijandige, een lichaam dat een verhaal vertelde van heftige zwangerschappen, van gebruikte borsten, van een rijpe vulva en van rondingen die uit de bocht vlogen.
Mijn houtskool raakte geboeid en ging instinctmatig aan het werk, zoals me dat tevoren nog nooit was gelukt. Mijn geslacht verslapte gaandeweg alsof mijn erectie en alles wat haar lijf bij me losmaakte, zich in mijn hand concentreerde. Na een half vuur was ik uitgeput maar voldaan. Voor het eerst was ik niet bang voor haar oordeel.
Over mijn schouder heen kwam ze kijken haar het resultaat.
‘Niet slecht’, zei ze.
‘Niet slecht? Is dat alles?’
‘Dat is al veel. Maar nog niet genoeg. Ik ben getekend door het leven.’
‘Maar zo heb ik jou toch getekend?’
‘Je hebt het getracht. Daarom is het al veel. Maar er is meer. Ik verdien nog beter.’
‘Maar misschien kan ik niet beter?’
‘Jawel. Zodra je me niet enkel met je ogen, maar met je hele lichaam gaat bekijken: met je handen, je huid, je neus, je oren, je geslacht.’
‘Sluit je ogen en kijk’, zei ze.
En ze kwam tegen me aanstaan.
En leerde me kijken. Door mijn handen de vorm van haar billen te geven, en mijn mond de omtrek van haar lippen, terwijl haar tepels het middelpunt van haar borsten afbakenden tegen mijn borst. Overeind komend prentte mijn pik de textuur van haar dij en buik in zijn en mijn geheugen. Haar mond maakte zich los van de mijne en hijgde haar adem als een voelbaar spoor langs mijn wang toen mijn tong in de schelp van haar oor drong. Ze zakte door haar knieën naar de grond en trok me bovenop zich. Haar borsten leken weg te vluchten onder de druk van mijn gewicht, maar zodra ik er mijn hoofd tussen duwde, klemde zij mijn wangen tussen hun wrijving. Ik drukte mijn vingers in de inkepingen tussen haar ribben, en trok met mijn tong een spoor over haar buik tot waar haar dijen zich spleten in haar kut. Ik sperde mijn kaken, nam een hap uit die wig, en spleet haar mond in een akelige kreun.
‘Kom op me. Kom in me.’
Gelijk trok ze me bij de haren naar boven terwijl haar hand naar beneden ging en zich als een kut rond mijn pik klemde voor ze die in de nog nauwere trechter loodste. Mijn oogballen knalden bijna door mijn oogleden toen de verdikking van mijn eikel door de flessenhals geperst werd. Ik trachtte het genot te vergeten door haar rauw en hard te gaan neuken, loodrecht in de steeds wijdere cirkels die haar bekken over de vloer beschreef.
“Doe je ogen open’, kermde ze.
Tussen de slierten haar die nat en kleverig tegen de bezwete wangen plakten, had het plezier haar gezicht helemaal hertekend, en met elke stoot vanuit mijn heupen werd het toch nog steeds verder vertekend. Nergens en nooit was ze zo mooi als in de lelijkheid van het genot.
'Ik ga zo klaarkomen’.
Toen ik met verdubbelde inspanningen in haar begon te pompen door die vermeende aanmoediging: ‘Ga van me af. Schets me nu. Snel. Voor ik kom. Terwijl ik kom.’
Terwijl ik me helemaal vergeten was in haar, was zij heel de tijd bij de les gebleven.
Met jeukende eikel trok ik me terug uit haar. Zij wachtte tot ik me achter de ezel had opgesteld en ging zich dan wijdbeens en het gezicht vertrokken vingeren. Eenmaal ik de houtskool vastnam, vergat ik mijn stijve lul, of beter gezegd, mijn harde pik vermenigvuldigde en verscherpte mijn zintuigen. Niets leek me te ontgaan, alles scheen ik te begrijpen. Blad na blad draaide ik om, schetsmatig tekenend, enkel het essentiële vattend in een paar trekken: een onderhuidse schok door het bekken, een spat zweet, een pijnlijk grijns, het verkrampen van een voet. De bewegingen van haar hand leken ook mijn hand te controleren en steeds verder te versnellen in een ejaculatie van tekeningen tot ze uiteindelijk klaarkwam. Enkel voor die ultieme schets nam ik de tijd, de tijd die ook zij nodig had om terug tot zich zelf te komen. Of neen, juist niet: enkel in die luttele seconden van haar climax was ze zichzelf geweest, en enkel omdat die intensiteit van leven en zijn niet vol te houden was, keerde ze terug naar een meer dagelijkse ik.
Op wankele benen kwam ze overeind, terwijl ik de tekenbladen terug omsloeg naar het begin. Naakt stond ze naast me en bladerde langzaam door de schetsen, zodat het leek alsof het niet haar huid maar de bladen waren die de geur van seks en zweet ademden.
‘Zie je wel dat je beter kon.’
‘Ja.’
‘Het is haast abstract wat je gedaan hebt’, zei ze en sloeg toen het laatste blad om.
In die schets had ik haar gezicht tweemaal getekend: het alledaagse dat ze de wereld en zichzelf toonde, en tussen haar dijen het naakte en eerlijke gezicht dat ze mij zo-even had getoond: de wanstaltige grijns van het orgasme.
‘Je bent er bijna’, zei ze na enkele seconden stilte.
‘Bijna?’ Ik was verbijsterd. ‘Acht je mij dan tot nog meer in staat?’
‘Ja. Natuurlijk.’
‘Dan ken jij me beter dan ik mezelf.’
‘Als kunstenaar, ja. Zodra jij jezelf even goed kent als ik, heb jij geen lerares meer nodig’.
‘Maar nu nog wel.’
‘Ja.’
‘Leer me dan.’
Ze kwam tussen mij en de ezel in staan.
‘Neen’, zei ze omdat ik haar wilde omhelzen. ‘Je begrijpt het nog steeds niet’.
Pas toen ze door haar knieën scharnierde en mijn geslacht in haar mond nam, werd het me duidelijk. Voor de derde maal schetste ik haar; het abces van mijn eikel in haar wang. Haar gezicht toen ze mijn pik tot de wortel in haar mond had geschoven en ik haar voelde kokhalzen tegen mijn lul. Maar vooral haar ogen, waarvan de immense geilheid me nu pas opviel, nu ik niet langer werd afgeleid door haar blote tieten en haar kut.
Alle gestalten van haar gezicht tekende ik op slechts één enkel schetsblad, over elkaar, als lagen die zich van binnen naar buiten afpelden. Tot de ejaculatie mijn hand en de houtskool een prachtige en finale boog liet beschrijven naast en rond haar gezichten.
‘Prachtig’, zei ze nadat ze achter me was komen staan en mijn zaad uit haar mondhoek als verf op mijn schouder liet druppelen. 'Nu rest er nog maar een stap die je moet zetten.’
‘Nog één?’
‘Jawel. Nu moet je wat ik je geleerd heb nog in praktijk brengen.’
‘Heb ik dat dan niet gedaan?’
‘Neen. Nog niet. Vandaag heb ik je leren kijken met je handen, je mond, en je pik. Nu moet je leren ruiken, proeven, horen, voelen en neuken met je ogen. Je ogen moeten handen, mond, lippen, huid en penis worden. Dan pas zal je kunnen tekenen met je ogen.’
