Deel 1
Gisteravond liep ik op een droog moment met de hond buiten op het pad in een aangelegd gebied voor ons huis. Onderweg kwam ik een man met hond tegen. Niet te jong, niet te oud. Mooie hond, mooie man (in het donker althans). Doorgelopen, omgekeken, hmmm… Allerlei gedachten. Ik stond ter hoogte van een speelgebied nog een balletje te gooien met de hond toen hij weer terugkwam.
“Hey!”
Meer woorden werden niet gedeeld. Maar aan het einde van het pad keek hij om, net toen ik dat ook deed. En toen ik verderop aan het einde van de straat was, zag ik hem mij nakijken. Daar gaat mijn fantasie wel van draaien. Ik kan mij allerlei dingen voorstellen die zouden kunnen gebeuren als…
1. HIJ
Ik loop met mijn hondje het dagelijkse rondje. Het is ’s avonds laat, maar zo’n ommetje verzet de zinnen, zeker als het net tussen twee buien door even droog is en alles lekker fris ruikt. Ik vind het ook prettig, omdat ik dan even alleen kan zijn met mijn eigen gedachten. Niet afgeleid door het prettige gekrakeel van vrouw en kinderen thuis. Ik haal een paar keer diep adem en heb lol om de uitgelaten buitelingen van mijn huisdier. Het is donker, met zachte contouren van bomen, faal beschenen door de lampen in de omgeving. Het is dan ook pas op het laatste moment dat ik jou zie, eveneens met een hond, in tegenovergestelde richting. Je bent mooi in datzelfde vale lamplicht. Een mysterieuze gloed in je donkere haren, een haast zwevende gang. Een ondeelbaar moment van een seconde zie ik je blik die mij tot diep in mijn binnenste treft, een zweem van een glimlach rond je aantrekkelijke lippen. Zomaar, opeens. Maar met de impact van een bliksemflits.
Op slag is mijn keel droog en kan ik geen woord uitbrengen. Plotseling is het vredige van dit wandelingetje verdwenen, maakt het plaats voor stormachtige gevoelens die mijn zo’n netjes geordende leventje totaal overhoop blazen. Een moment waarop je nooit voorbereid kunt zijn. Ik speel met de hond, laat hem rennen. Het moet mij afleiden van de gedachten aan jou, jouw plotselinge verschijning, de reactie die het bij mij teweeg heeft gebracht. Maar het lukt niet. Het lijkt net of ik heel eventjes in de zeepbel rond jouw persoonlijkheid ben doorgedrongen. En de spetters van die uit elkaar gesprongen zeepbel kleven nu aan mijn gedachten, als ontkiemende zaden van snel voortwoekerende fantasieën. Droefheid vermengd met hunkering. Het eerste omdat jij vast een eenmalige verschijning in mijn leven zult zijn; hunkering omdat ik dat eerste niet wil geloven.
Zuchtend om mijn hopeloze gedachten roep ik mijn hond, pak de bal op en loop dezelfde weg weer terug. Mijn berusting in de situatie valt bijna direct in diggelen. Opnieuw kom je mij tegemoet! Een knoop in mijn maag, een brok in mijn keel en een ander, sluimerend gevoel op een onbestemde plek. Koortsachtig daveren allerlei scenario’s door mijn hoofd, nog tien meter. Er is geen touw aan vast te knopen, wat moet ik doen?! Nog vijf meter. Ik slik en bevochtig mijn lippen, woorden vormen zich in mijn achterhoofd. Nog drie meter. Radeloze paniek. Nu of nooit! Nog twee meter. Wat is ze mooi!
“Hey”, zeg je met een stem die als een gong in mij door dendert.
“Hey”, haper ik er achteraan.
En dan ben je voorbij. Totaal van slag verwens ik mijzelf dat ik de kans voorbij heb laten gaan je zomaar even aan te spreken. Het maakt niet uit waarover. Desnoods over je hond! De meest voor de hand liggende openingszinnen buitelen nu over elkaar heen. Stomme zak, nu ben je te laat! Ik kijk met weemoed achterom, als om mezelf te straffen, om wat ik onbenut voorbij heb laten gaan. Ik kijk in twee nieuwsgierige ogen. Heel even maar, want dan draai je je hoofd snel om en loop je verder. Mijn benen weigeren te stoppen en brengen me steeds verder bij je vandaan. Pas aan het einde van het laantje weet ik de controle terug te krijgen en blijf ik staan. Draai ik mij om, om je steeds verder van mij vandaan te zien lopen. Je bewegingen voor altijd op mijn netvlies gebrand. En pas dan, als een toegift na een staande ovatie, draai je je nogmaals om. Hoewel we verre figuren in het duister voor elkaar zijn, weet ik dat we elkaar recht aankijken. Een paar seconden die eeuwen schijnen te duren. Stokstijf. Verloren in de tijd. Mijn wild kloppende hart is het enige dat ik hoor. Dan draai je je opnieuw om, om uit het zicht te verdwijnen. Als ik tot mijzelf kom, merk ik dat ik mijn hand heb opgeheven om te zwaaien. Betrapt laat ik hem snel zakken. Zou je het gezien hebben?
Zo’n ontmoeting laat je van je leven niet meer los. Het zijn van die kleine, aangename herinneringen die een vruchtbare voedingsbodem betekenen voor intieme fantasieën op nog intiemere momenten. Eenzame momenten, maar niettemin aangenaam. Maar dit keer wil ik het lot een handje helpen. Ik besluit signalen af te geven. Tekens van leven, in hoop dat jij ze herkent. Precies op het punt waar wij elkaar passeerden, schrijf ik dagelijks met een stok dat drieletterwoordje in het zand: Hey. Dagen gaan voorbij zonder dat ik jou opnieuw zie. Maar het schrijven in het zand wordt haast een tick. Iets dat ik eenvoudigweg niet meer kan laten als ik precies op die plek langs wandel met mijn hond. Als een boetedoening voor achterwege gebleven initiatief. Elke avond is mijn hartenkreet letterlijk onder de voet gelopen door achteloze voorbijgangers. Elke avond kras ik dan opnieuw de letters in het zand. Steeds op dezelfde plek.
Maar vanavond frons ik mijn wenkbrauwen als ik de nu haast gewijde plek nader. Het platgetreden pad is niet even. Iemand heeft het in zijn hoofd gehaald mijn kleine privé altaartje te ontwijden. Een diepe voor schrijnt als een gapende wond in maagdelijk landschap, oplaaiend als een vurige schram op mijn huid. In werkelijkheid is het niet meer dan een in het zand getrokken streep, van links naar rechts, dwars over het pad. En pas als ik goed kijk, zie ik dat het een pijl is. Een streep met een omgekeerde V aan één van de uiteinden. In mijn beleving is het een levensgroot teken, in werkelijkheid valt het pijltje nauwelijks op voor voorbijgangers die niet weten van het bijzondere van juist deze plek. Verbijsterd staar ik naar de grond. Pas dan dringt het tot mij door. Een pijl wijst in een bepaalde richting. Ik volg de richting met mijn ogen. Er staan een paar bomen. Is het een wegwijzer? Nog steeds onzeker door twijfel en ongeloof om wat nu in mijn achterhoofd begint te gloren, stap ik van het pad en volg de richting van de pijl. Mijn hond kijkt vreemd op door de afwijking van het ritueel. Ik loop tussen de bomen door, maar zie niets ongebruikelijks. Na een tiental meter is duidelijk dat hier niets meer te vinden is. Ik begrijp het niet. Ik draai mij om en loop vertwijfeld terug. Pas dan zie ik het witte velletje papier dat met een punaise aan de achterkant van een boom is vastgeprikt.
2. ZIJ
Het is al laat als ik weer thuiskom van de vreemde wandeling die ik heb gehad. Wie was die man die ik zomaar, ineens, op het pad tegenkwam? Die me aankeek alsof ik een geestverschijning was? Die ogen, die blik? Ze hielden me gevangen nog lang nadat hij was doorgelopen. Eigenlijk was ik al op de terugweg van de nachtelijke wandeling met de hond. Toch blijf ik langer dan anders nog bij het speelveld staan. Balletjes gooien, zoals zoveel hondenbezitters; het is een goed excuus om nog even te dromen, nog even die ontmoeting te herbeleven. Die blik, daar lag een heel leven in. Een leven dat ik verder nooit zal kennen. Wie is die man?
Dan zie ik hem weer komen. Ook hij is omgekeerd. Ik roep de hond bij me. Ze voelt zich niet lekker en is daarom wat agressief naar andere honden. Zijn hond lijkt me ook niet schuchter. Als ik de riem heb omgedaan, is hij me net genaderd. Ik richt me op, kijk hem dan net recht in zijn ogen en zeg vrolijk “Hey!”
“Hey”, zegt hij terug en loopt door.
Tsja… blijkbaar toch niet zoveel belangstelling als ik had gedacht. Ik kijk om, licht teleurgesteld, al weet ik eigenlijk niet waarom. Wat verwachtte ik dan? Maar ik zie dat ook hij omkijkt. Een rilling trekt door me heen. Dan loopt hij door. Ik ook dan maar. Nog eenmaal draai ik als vanzelf mijn hoofd. Aan het einde van de straat zie ik hem staan. Hij kijkt me na!
Thuis kan ik de gedachten niet van me afschudden. De volgende dag loop niet ik, maar mijn man het gebruikelijke avondwandelingetje. De avond daarna zorg ik ervoor dat ik op dezelfde tijd weer op pad ben. Daar, bij het speelveldje, zie ik de letters staan: HEY. Weer die rilling. Toeval? Of is het van hem?! Ik twijfel aan mezelf, wil vast veel te graag geloven dat het van hem is. Veeg met mijn voet snel over de letters en loop door. Zonder hem te zijn tegengekomen keer ik, toch een beetje teleurgesteld, huiswaarts. De volgende avond echter zie ik het alweer staan. Nu denk ik het toch zeker te weten. Dit móet van hem zijn. Hoe kan het anders dat steeds op dezelfde tijd die letters zo mooi nog in het pad getekend staan? Dat waren vast geen kinderen. Een plan vormt zich in mijn hoofd. Ik wacht nog een dag af, eens kijken hoe volhardend deze man is.
Gespannen begeef ik me de derde avond weer op pad. Zal het er weer staan? Of kom ik hem tegen misschien? Ik ben wat later dan gewoonlijk en haal opgelucht adem als ik weer die mooie letters zie staan. “HEY” roepen ze mij toe.
“Hey”, fluister ik zacht tegen de donkere avond en dunne streep van een maan die boven me schijnt. “Ik weet het, je roept me. Het wordt tijd dat ik ga antwoorden.”
Omdat mijn man voor drie dagen van huis is, heb ik de rust om mijn plannetje ten uitvoer te brengen. Kijken of hij het is, of hij het snapt. Zo cryptisch als hij is met alleen maar “Hey”, zo zal ik het voort moeten zetten. Alleen wel zo dat hij weet wat ik bedoel. Het plan, de fantasie, die ik al eerder deze week begon te ontwikkelen, zal ik vanavond ten uitvoer brengen. De achtergebleven bouwkeet, een klein houten huisje, daar moet ik hem naar toe zien te krijgen.
’s Avonds ga ik vroeger dan anders op pad. Zonder de hond deze keer. Ik heb nu een ander doel. Daar waar hij iedere keer zijn magische woordje schrijft, kerf ik met een flinke stok een pijl in het zand. Richting de luwte van de duinrand, waar een paar bomen staan. Op de achterzijde van een boom hang ik een briefje op. Niet direct zichtbaar, het moet hem niet te gemakkelijk worden gemaakt.
Had jij vroeger ook zo’n plek waar je je onzichtbaar voelde met vriendjes een club vormde of alleen met jezelf je dromen realiseerde? Die plek, overdag voor kinderfantasie kan ’s avonds ook nog magie bevatten. Je dromen realiseren. Je fantasie doen uitkomen. Hey!
Dat heb ik op het briefje geschreven. Na het ophangen van het briefje begeef ik me snel naar de plek waar ik hem hopelijk naar toe leid met die woorden. Ik open de keet en tref de voorbereidingen die ik vooraf al heb gepland. Een plaid over de matras die kinderen in hun ‘hut’ hebben neergelegd, een paar kleine waxinelichtjes als enige verlichting. Al snel ben ik klaar. Rondkijkend realiseer ik mij volop wat ik aan het doen ben. Een volslagen onbekende man, een fantasie… En ik voel me opgewonden. Nu maar wachten. Hoe lang?
“Ik geef je een uur” spreek ik in het niets. Hoor je me?
3. HIJ
Jouw beeld komt mij weer levendig voor ogen. Je spontane glimlach rond je lippen, je glanzende kastanjebruine haar, je nieuwsgierige blikken over je schouder. Ik lees je briefje nog een keer, en nog een keer, en nog een keer. Tot ik de woorden moeiteloos uit het hoofd zou kunnen opzeggen. Ik drink je boodschap in, kauw als het ware op je woorden, maar de essentie dringt slechts langzaam tot mij door. Eerst zijn het slechts letters in een mooi vrouwelijk handschrift. Dan zijn het zinnen, die mij meevoeren naar mijn jeugd. En pas dan proef ik jouw verwachting en verlangen tussen de regels door. Ja, ik leef in een droom! Een onstuimige droom van fantasieën. Een steeds weer terugkerende droom, waarin jij de hoofdrol speelt. Dan pas keert de realiteit terug. En die ligt verbazingwekkend dicht bij mijn droom.
Pragmatische vragen krijgen opeens de overhand. Is dit een tweede wegwijzer? En waar dan naartoe? Een geheime plek, zoals vroeger? Een plek waar je je onvindbaar achtte voor de rest van de wereld? Waar je alleen was met je zich ontwikkelende gedachten en ontluikende gevoelens. Waar je geheime bondgenootschappen sloot met vriendjes, elkaar onmogelijke opdrachten gaf om een eeuwige clubband te creëren. Waar je heimelijk je eerste seksboekjes inkeek, stiekem gepikt van een oudere broer van een vriendje of vriendinnetje. En waar je in een alles overweldigende intimiteit vol schaamte en onzekerheid, maar toch vreselijk nieuwsgierig de eerste schuchtere strelingen gaf of ontving van je schoolliefde.
Ja, zo’n plek! Is die hier te vinden dan? Hier in de duinen? Mij niet bewust van de klok die onverstoorbaar tikt, breng ik eerst mijn hond naar huis. Vanavond ben ik alleen en niemand zal opmerkingen maken dat ik mijn jas aanhoud en de deur opnieuw achter mij sluit. Ik loop terug naar het honden-uitlaat-laantje. De pijl staat nog in het zand. Waar moet ik heen? En moet ik er nú wel heen? Kan ik niet beter een bericht achterlaten? De avond is nog jong en niets schijnt meer zo belangrijk te zijn, dan jouw geheime plek te ontdekken. Ik verwacht niet dat je daar op mij zit te wachten, dus is het ook niet zo moeilijk om dan maar op onderzoek uit te gaan. Ik herinner mij een verlaten bunker verscholen tussen de duinen, maar dat is echt een stinkhol. Het zou een verstopt duinpannetje kunnen zijn, maar is dat de plek die je zoekt als je er een soort clubhuis bij denkt?
Clubhuis, huis, huisje, keet! Opeens herinner ik mij die vergeten bouwkeet die al jaren aan dat doodlopende paadje staat, diep weggestopt tussen de zandheuvels en struiken. Een ideale plek voor een clubhuis zoals in je kinderjaren! Het is niet ver, maar omdat hier geen straatverlichting is, wordt het steeds donker in het duingebied. Eigenlijk mag je er na zonsondergang ook niet meer komen, maar dat is wel het laatste waar ik mij aan stoor. Ik wil weten of die keet er nog staat. En ik wil het nú weten! Daarna kan ik alsnog een briefje op die boom vastprikken. Ik ga helemaal op in wat ik allemaal op dat briefje zal schrijven, als ik opeens een heel zacht lichtschijnsel in het donkere gebied waarneem. Je kunt het ook alleen maar zien als je al een heel eind het doodlopende paadje bent ingelopen. Als de wolken even een gaatje voor de maan openlaten, zie ik opeens het vierkante bouwsel. Er zit een raampje in met luiken ervoor. Door een kier tussen de luiken lijkt het wel of er binnen een gedempt licht schijnt.
Mijn hart begint spontaan in mijn keel te bonken, mijn benen lijken wel van elastiek en ik krijg bijna pijn in mijn buik van de plotseling opkomende spanning. Zou jij…? Het zal toch niet waar zijn? Onbewust sluip ik op mijn tenen dichterbij, mijzelf opeens erg bewust van het stiltegebied om mij heen. Ik hoor niets ongebruikelijks en zie niets bewegen. Als ik bij de bouwkeet kom, leg ik mijn hand heel voorzichtig op het vensterbankje. Een centimeter, groter is de kier niet, maar ik kan er wel doorheen kijken. Binnen, op de tegenoverliggende wand zie ik dat het kaarslicht moet zijn, want schaduwen flakkeren zachtjes heen en weer. De keet is leeg. Ik druk mijn neus wat dichter tegen het luik en vang plotseling een beweging op, op de grond! Bij het schaarse licht zie ik je liggen. Eerst denk ik dat je slaapt, maar dan zie ik dat jouw bewegingen langzaam zijn, als in een slow motion opname. Je bent gekleed, maar je jas ligt in een hoek. Je glanzende haar hangt nu los over je schouder, ontneemt mij grotendeels het zicht op je gelaat. Je streelt jezelf, als in een zinnelijke liefkozing. Zacht en teder. Van je hals tot op je bovenbenen en alles wat zich daartussen in bevindt.
Ik kan het nog steeds niet geloven. Spiedend probeer ik alle uithoeken van de keet te zien of er niet toevallig nog iemand is. Eigenlijk ga ik er al vanuit dat ik een stelletje heb betrapt en wil ik weggaan. Maar dan besef ik dat die toevalligheid wel heel toevallig zou zijn na de vondst van je briefje en de nu overduidelijke boodschap. Dan haal ik diep adem. Ik weiger nog verder na te denken over risico’s en consequenties. Mijn hart en gevoel hebben sterkere argumenten dan mijn verstand. Als in een droom zweef ik naar de deur. Ik leg mijn hand op de klink en druk hem dan rustig omlaag. De deur piept als ik hem openduw. Het eerste wat ik zie, zijn twee grote geschrokken ogen die mij met een mengeling van angst en nieuwsgierigheid aanstaren. Je ligt op een plaid dat over een oud matras is gedrapeerd. Je handen rusten nog steeds als verstijfd van schrik op je lichaam; één op je buik en de ander op één van je licht gespreide bovenbenen. Dit tableau vivant zal ik nooit meer vergeten!
Ik tover mijn meest jongensachtige glimlach rond mijn lippen en kijk je diep in je ogen. Je bent nog mooier dan ik mij herinner tijdens het uitlaten van de honden. Als kind aan huis stap ik zonder haast naar binnen en duw de deur weer achter mij dicht. Ik blijf tegen de deur geleund staan en kijk je zo nog een paar momenten aan. Geen van tweeën durven we de stilte te doorbreken. De flakkerende waxinelichtjes werpen oranje schijnsels op onze gezichten en handen. Een zucht van ingehouden adem stroomt over je iets geopende lippen. Ik zie je borsten onder je truitje bewegen. En jij weet dat ik het zie. Je wilt net iets zeggen als ik opeens mijn wijsvinger tegen mijn lippen druk. Verwonderd kijk je mij aan. Dan zeg ik zacht: “Waarom ga je niet verder waarmee je bezig was?”
4. ZIJ
Zenuwachtig drentel ik heen en weer in en rond het bouwkeetje. Het lijkt wel een soort pipo-huisje, denk ik bij mezelf. Wat zou het mooi zijn om zomaar te kunnen vertrekken, de wijde wereld in. Al snel komen mijn gedachten weer terug in het heden. Zou hij komen? Zou hij de boodschap hebben begrepen? Het is nu ongeveer de tijd dat hij de hond meestal uitlaat. Nog even wachten.
Binnen is het mooi verlicht zo. Ik trek mijn jas uit en ga op het matras zitten. Dromen kan altijd, denk ik bij mezelf. Dromen over wat zou kúnnen gebeuren. Langzaam strek ik mij uit en laat mijn fantasie zijn werk doen. Als vanzelf gaan mijn handen over mijn lichaam. Ik voel onder mijn truitje het patroon van de dieprode lingerie die ik niet zonder bijgedachten heb aangetrokken. Alsof mijn hand een eigen leven leidt, dwaalt hij over mijn borsten, mijn buik, voelt de zachte welvingen daar. De strakke broek geeft gemakkelijk mee en al snel vindt de hand zijn weg naar binnen, het zachte satijn strelend dat tussen huid en huid een prikkelend gevoel weet te geven. Mmm… Ik zie jou in gedachten mij daar strelen, voel het des te meer. Ik kronkel onder de vingers die zich een weg banen in de glooiingen van mijn schaamlippen, doeltreffend toewerkend naar de plekjes die zo vertrouwd zijn. Oei, rustig aan. Niet te hard van stapel lopen.
Even houd ik stil. Ik hoor wat! Geritsel, een schaduw. En dan niks meer. Ik draai me iets op mijn zij, bedenkend dat ik toch wel zenuwachtig ben. Want wat als hij komt? Of wat als hij níet komt? Wat…? Mijn adem stokt. De deur van de keet gaat piepend open en een man staart mij aan. Toch geschrokken kijk ik terug. Is hij…? Ben jij…? Ja, ik zie het; jouw profiel en je ogen. Ze zijn op mijn netvlies gegrift. Stilte... kijken... mijn hand stil als in een ‘freeze-shot’ tussen broek en slipje. Woorden tuimelen door mijn hoofd. Ik wil wat zeggen en open mijn mond waarop jij direct een vinger op je lippen legt. Wat een prachtig gebaar, ik raak niet uitgekeken op dat gezicht. Dan tovert hij een glimlach tevoorschijn. Je lijkt niet zenuwachtig, meer zeker van je zaak.
“Waarom ga je niet verder waarmee je bezig was?” zeg je met diepe stem.
Alleen al kijken naar jou windt mij meer op dan ik had gedacht. Dat maakt het gemakkelijker om door te gaan, de vraag welwillend te beantwoorden. Al kijkend naar jou, naar je reactie, streel ik mijzelf. Ik wip de sluiting van mijn broek los en schuif hem iets omlaag, zodat de V-vorm van de opening precies laat zien waarmee ik bezig ben. Mijn hand verdwijnt nu gemakkelijker onder het elastiek van mijn slipje. Vingers zoeken mijn klitje en al snel voel ik de eerste siddering door mij heen gaan. Ik voel mezelf opengaan, vinger zachtjes in de warme, intieme ruimte en voel het zilte nat. Wanneer ik mijn hand omhoog breng en langzaam mijn vinger aflik, zie ik dat jouw tong langzaam langs je lippen gaat. Alsof hij onbewust mee proeft. Jeetje, wat een lekkere vent! Wat een gevoel geeft het om iemand opgewonden te zien raken van slechts kijken, naar mij. Opnieuw laat ik mijn vinger dwalen in de steeds warmer wordende gewelven van mijn grot. Dan bied ik hem, met een glimlach en vragende ogen, mijn vinger…
“Wil je..?”
5. HIJ
Hoewel ik mij uiterlijk kalm en zelfverzekerd voel, woedt van binnen een vliegende storm. Ik word wild heen en weer geslingerd tussen ongeloof en faalangst. Dit kan niet waar zijn! Wat moet ik in hemelsnaam beginnen? Maar zolang ik maar stil sta en bewonderend glimlach, blijkt de wereld om mij heen tot mijn verbazing helemaal niet te vergaan. Ik voel mij licht in mijn hoofd, mijn wangen en oren gloeien en mijn maag zit als een soort wokkel ineen gedraaid. Althans, zo voelt het. Maar er zijn ook andere lichaamsfuncties die zich laten gelden. Schaamteloos tekent zich meer en meer een flinke zwelling in mijn broek af. Waarom zou ik moeite doen dat te verbergen?
Want inmiddels heb je eerst aarzelend, maar dan verleidelijk gehoor gegeven aan mijn vraag: “Waarom ga je niet door met waarmee je bezig was?” Het lijkt wel een soort toverspreuk die onvermoede deuren opent. Simpel, geen weerstand duldend. Waarom ook? Opeens weten we allebei waarom we hier zijn. Het is die vonk die al in het kruitvat sloeg, toen we onze honden uitlieten. Een veenbrand die maar op één manier is te blussen: met tegenvuur!
Slikkend, terwijl er niets te slikken valt, zie ik hoe je de sluiting van je broek losmaakt. Zie ik je blanke naakte huid van je buik, schemerend in het kaarslicht, scherp afgetekend door het randje van dieprood satijn. Een satijnen sluier waarachter zich allerlei heerlijkheden bevinden. Je truitje kruipt iets op, zodat ik nu ook je navel zie. Maar dan schuift als een schaduw van een wolk voor de zon je hand doelbewust over je naakte buik omlaag. Het suizen in mijn oren wordt kloppen als ik je vingertoppen langzaam onder het elastiek van je slipje zie glippen. De zachte stof bolt op over je voort kruipende vingers. De openstaande V-vorm van je strakke lange broek wijkt nog iets verder, tot je hand voor de helft is verdwenen. Je houdt even stil. Ik weet nu dat je je doel moet hebben bereikt. Je lippen wijken in een onhoorbare zucht, je ogen krijgen een diepe troebele glans. Dan – als door een stroomschok – siddert je hele lichaam. Heel even maar. Mijn groeiende erectie komt nu echt krap te zitten.
Je haalt je hand haast spijtig uit je slipje. Maar terwijl je mij ondeugend aankijkt, leg je je vinger op je vochtige onderlip. Langzaam zuig je hem naar binnen. Slikken helpt niet meer. Mijn keel is gortdroog en mijn lippen lijken als onder een woestijnzon te barsten. Mijn tong moet uitkomst bieden en ik lik gefascineerd door jouw bewegingen en gretigheid langzaam over mijn onder- en bovenlip. Opeens stel ik mij voor hoe het zou zijn jouw vinger te proeven. Nee, jouw vrouwelijkheid op je vinger te proeven! Mijn neusvleugels trillen en ik vang een zweem van jouw zoetzilte geurtje op. Het zet mij in vuur en vlam en toch blijf ik als aan de grond genageld staan, nog steeds schaapachtig glimlachend.
Met een vochtig geluidje laat je je vinger weer gaan. Op weg naar je honingzoete grotje. Voor nog veel meer dronken makende nectar. Opnieuw verdwijnt je hand in je slipje. Nu hoor ik onomstotelijk dat je nat bent, een zacht soppend geluidje, gedempt door je kleding. Mijn pik wipt spontaan even op in mijn broek, als een levend dier dat uit zijn gevangenschap wil ontsnappen. De intensiteit van jou passie, je supervrouwelijke bewegingen, het is een genot om naar te kijken!
Al die tijd houd je je ogen strak op mij gericht, alsof je wilt weten of elke beweging nog mijn goedkeuring kan wegdragen. Ik verdrink in die mooie blikken, probeer de diepe gronden daarin te begrijpen. Dat lukt niet, ik word alleen maar verzwolgen. Nog steeds laat ik het puntje van mijn tong langs mijn bovenlip gaan, als in een poging om de bewegingen van je vinger langs je weke lipjes en clitoris te volgen. O, hoe graag zou ik je willen proeven!
Straal ik dat uit of zo? Want juist op dat moment haal je je hand weer tevoorschijn. Je vinger glimt in het kaarslicht verleidelijk van jouw liefdesvocht. Tot nu toe leek het net een film, alsof ik een onzichtbare toeschouwer zou kunnen zijn. Daar komt echter een resoluut einde aan als je met die natte vinger recht in mijn richting wijst en mij met een vragende glimlach uitnodigt dat te doen wat jij net deed. Een seconde die een eeuwigheid schijnt te duren, sta ik als bevroren. Dan kom ik langzaam tot leven en loop schijnbaar enorm op mijn gemak naar je toe. Ik kniel naast je neer, met mijn knieën naast je op de rand van het matras. Een korte pauze, waarin we elkaar vorsend aankijken. Dan reik ik met beide handen naar jouw toegestoken hand. Ik omvat teder je polsen, onze eerste aanraking. Mijn duimen strelen je aders. Ik voel je hartslag. Je vochtige vinger steeds dichterbij naar mijn mond. Jouw geur nu sterk en bedwelmend.
Vlak voor mijn lippen houd ik je vast. Ik steek voorzichtig mijn tong uit en lik je vingertop. Direct proef ik je zoetzilte smaak. En dan ben ik verkocht. Ik wil meer! Mijn tong volgt je vinger en mijn lippen omsluiten jou in de warm zachte vochtigheid van mijn mond. Ik blijf je aankijken en zie grote voldoening in je ogen. Dit is waar jij op hoopte. Dat ik zou genieten van jouw geur en smaak. Je laat je vingertop nu actief over mijn tong strelen. Je voelt de sterkte en zachtheid. Hoe zou die tong aanvoelen als…? Zachtjes gegiechel. Ik begrijp het. Maar als ik mij naar je toe wil buigen, glipt je vinger uit mijn mond en trek je een nat spoortje over mijn onderlip, kin en hals. Je speelt met mijn adamsappel die wild op en neer beweegt in heftige slikbewegingen en blijft dan even rusten in het kuiltje daaronder.
Dan buig ik toch voorover. Steeds dichter naar je mond. Je prachtige kastanjebruine haren liggen als een waaier rond je hoofd op de plaid. Je ogen fonkelen, je mond glanst. Zachte tedere kusjes druk ik op je nog roerloze lippen, verraderlijk rustig als een zwaar onderkoelde kernreactor. Jezelf nog even inhoudend, nog heel even. Genietend van het spel van onverdeelde aandacht en bedachtzame verkenning. Maar dan is het mijn tong die de poort tot jouw passie openbreekt. De sleutel tot de hartstocht. Gretig drukken we onze lippen op elkaar. Je proeft direct jouw eigen smaakje op mijn tong. Wild zuig je je er aan vast. Samen deze smaak van wilde passiebloem delend.
Je slaat je handen om mijn nek om mij nooit meer los te laten. Ik laat mij verder voorover trekken en moet met mijn handen steun vinden om je niet onder mijn gewicht te pletten. Eén hand komt daarbij op het matras, de andere vindt echter zijn weg op jouw blote buik, precies tussen je iets omhoog geschoven truitje en je openstaande broek. De zachtheid en warmte van je buik onder mijn gespreide vingers bezorgen mij spontaan de rillingen. Waar zal ik heen gaan, omhoog of omlaag? Of heb je iets anders in gedachten?
Deel 2
6. ZIJ
“Oh, mijn god!” denk ik bij mezelf, terwijl ik mijn vinger uitsteek naar die prachtige man die ademloos naar me staat te kijken. “Wat ben ik aan het doen, dit heb ik nog nooit gedaan!”
Heel even maar duurt die tweespraak in mijn gedachten, want als je me nadert, antwoord geeft op die onuitgesproken uitnodiging, kunnen alleen mijn gevoelens nog maar spreken. Nu je dichtbij me neerknielt wordt de zwelling in je broek zichtbaar. Haast pijnlijk zichtbaar. Kriebel in mijn onderbuik… een schok van verlangen. Straks…
Je pakt mijn polsen vast en likt over mijn vinger. Mmm, dat voelt lekker. Wanneer je hem dan in je mond zuigt, gaat er een siddering door mij heen. Jíj proeft míj! Alleen dat idee al windt me zo op dat ik, wanneer je me voorzichtig kust, mij totaal aan je over wil geven. Ik sla mijn armen om je nek en trek je tegen me aan. Onze monden vinden elkaar. Ow, jouw mond, jouw tong, de hartstocht die daarin ligt. Ik voel de andere hand op mijn buik. Zachtjes streel je langs de rand van mijn slip om daarna omhoog te gaan. Mijn truitje neem je in één beweging mee omhoog, zodat mijn borsten zichtbaar worden in hun omhulsel van dieprood satijn.
De streling, vingertoppen die net raken, mijn tepels spannen zich zichtbaar door de bh heen, reikhalzend, uitkijkend naar meer aanraking, naar prikkeling van een tong, een mond. Jij weet heel goed wat je doet… én wat ik wil. Bedreven maken je handen de sluiting los, terwijl ik mijn rug even opricht. Dan, met een beweging als in slow motion, onthul je mijn borsten die zacht en uitnodigend met hun tepels in het kaarslicht om jou vragen. Langzaam buig je voorover en likt kleine cirkels om de tepels heen. Kronkelend onder jouw tong, genietend van dat zalige gevoel van nat op heet, tast ik met mijn handen over jouw borst. Ik voel je tepels en knijp er even in. Het schokje dat door je heen gaat, geeft me een rilling van plezier. Hmm… gevoelige man.
Met één hand blijf ik daar strelen terwijl de ander verder naar onder gaat. Ik wil je bevrijden van de knelling, vrijheid schenken voor even… De knoop is snel los en onder de spanning die zo duidelijk voelbaar is, is de rits snel geopend. Mijn hand leg ik even over je geslacht, nog gescheiden van huid-op-huid-contact door de short die je draagt. Zacht wrijf ik mijn hand heen en weer, van top tot schacht. Dan kan ik niet meer wachten. Ik wil je voelen in mijn hand. Ik wil je zien.
Met beide handen duw ik je broek omlaag, dan leg ik mijn vingers om de band van je short en laat ook die over je billen glijden, aan de voorzijde ruimte biedend aan je pik, die nu in al zijn volheid naar voren springt. Man, wat ben je prachtig. Genietend streel ik je over de volle lengte. Jij bent gestopt met het vrijen met mijn borsten. Je adem inhoudend kijk je me verlangend aan. Ik weet wat je denkt, wat je vraagt. Ik geef een bijna onzichtbaar knikje. Het verlangen naar elkaar is zo sterk geworden. Langzaam is er niet meer bij. Nadat jij je broek, short en al je andere kleren verder hebt uitgedaan, help je mij me te ontdoen van alle kleding die nog rest. Naakt tegenover elkaar voelen we geen schaamte, alleen maar verwondering en vreugde, genieten van elkaar.
Onze tongen strelen elkaar in een hete zoen… een zoen die overgaat in een spoor van kleine kusjes en likjes van je mond, langs je nek, over je borst terwijl ik iets voorovergebogen naast je zit. Langzaam maar zeker zoekt mijn mond haar doel, mijn lichaam draait zich iets, jou uitnodigend…
7. HIJ
Ik neem de uitnodiging aan: Het lijkt wel of de hitte van jouw mooie naakte lichaam op mijn eigen huid te voelen is. Ik streel je overal met tedere vingers en ben overweldigd door je zachte, warme lijf dat beweeglijk onder mijn handelingen rilt en kroelt. Ik kan eenvoudig niet meer van je afblijven. Wat ben je mooi en uiterst begerenswaardig! Je zoent lekker, hartstochtelijk en toch o zo lief. En je smaakt heerlijk. Plotseling wil ik jou niet alleen maar zien en voelen, maar ook proeven. Veel meer dan alleen je sensuele mond en gezwollen tepels. Het gevoel is kennelijk wederzijds evenredig, want met overeind staande nekharen voel ik hoe je zachtjes in mijn kin, hals en borst hapt. Knabbelend en sabbelend, kleine plagende kusjes en beetjes die mij verschrikkelijk opwinden.
Als je dan ook nog eens uitnodigend iets onderuit gaat liggen, met je voeten in tegenovergestelde richting, is het mij helemaal duidelijk wat jij van mij verlangt. Iets waaraan ik maar al te graag gehoor geef!
Al zoenend, likkend en strelend laat ook ik mij op het matras zakken. Mijn verkennende mond daalt steeds verder af over jouw gloeiende borsten en buik. Rillend voel ik hoe je parallelle bewegingen maakt in tegenovergestelde richting. Ik huiver bij de gedachte wat zal volgen. Pure, passionele huiver. Omdat ik mij voorstel hoe jouw warme lippen zullen aanvoelen. Ik laat me door die fantasieën echter niet afleiden. Hoe kan het ook, want voor mijn tastende handen en hongerige mond ontvouwt zich een adembenemend ‘landschap’. Bevallige glooiingen met een spaarzame begroeiing op je verleidelijke venusheuvel. Snuivend knisper ik er met mijn neus doorheen, wroetend als een varkentje in het struikgewas. Mijn handen strelen je heupen en bovenbenen, mijn nagels krassen zachtjes langs de binnenkanten van je zachte dijen omhoog, omhoog en omhoog… maar net niet hoog genoeg. Je kreunt zachtjes van teleurstelling. Rillend spreid je je benen iets verder. Mijn tong gaat verder, kietelend over je venusheuvel, tergend in je liezen, slome rondjes draaiend aan de binnenkant van je dijen. Mijn handen strelen, masseren en knijpen, maar slaan iedere keer weer dat bijzonder gevoelige plekje over. Het lekkerst voor het laatst bewarend.
We liggen beiden op onze zij, maar voor het optimale genieten wil ik graag jouw lichaam tegen het mijne voelen. De intimiteit van ons samenzijn, jou ook mijn lichaam aanbiedend. Een hand daalt verder af langs je bovenste been, tot ik bij je enkel kom. Zacht pak ik je vast en trek je over mij heen. Je hebt direct in de gaten wat ik beoog. Je komt omhoog op handen en knieën. Dan sla je een been over mij heen en plant je je knie aan de andere kant van mijn hoofd in het zachte matras. Je zweeft als het ware nog maar slechts zo’n tien centimeter boven mij. Ik zie en ruik en voel je opwinding. Plotseling wil ik niets liever dan mijn mond op je zachte kutje drukken. Mijzelf vastzuigen aan je vochtige lipjes, mijn tong zijn tergende werk laten doen. Mijn handen strelen je benen en billen. Zelf wieg je zachtjes heen en weer, alsof je een valse hond een lekker bot voorhoudt. Je speelt met je leven! Ik bijt zachtjes in je dijen. Je lacht zacht en met een diep kreunend geluidje. Ik probeer mijzelf omhoog te werken, maar telkens wip je iets van me af. Dit is al te erg!
Ik spreid mijn handen stevig over je billen en trek mijzelf aan je op. Maar wat jij denkt, gebeurt niet. Alleen het puntje van mijn tong flitst eventjes langs je openstaande schaamlippen. Telkens voel je de trillende tong omhoog en omlaag gaan. Een nieuwe golf van wellust borrelt in je op; ik kan dat zelfs letterlijk merken. Dan hap ik je lipjes tussen mijn lippen en trek je langzaam omlaag. Als een weldadige warme deken daalt je lichaam op het mijne. Eerst voel ik je harde tepels in mijn buik prikken, dan volgt de hitte van je opgewonden lijf. En tot slot zuig ik mijzelf vast aan je natte weke lipjes. Ik zuig en zuig en laat mijn tong de doorgang verkennen. Je schokt met je bekken, maar ik laat mij niet verzwelgen. Met het puntje van mijn tong kietel ik de binnenkant van je lipjes, genietend van je geile nectar. Dan weer laat ik die beweeglijke lap van onder tot boven je knijpende ingangetje ‘aanvegen’. Met zorg cirkel ik rond het mysterieuze rode knopje, dat als een schakelaartje je hele lichaam in vuur en vlam kan zetten. Ook hier draal ik, plagend, de temperatuur op laten lopen tot gevaarlijke hoogte.
En net als je verwacht dat ik je clitoris nu toch eindelijk wel barmhartig tussen mijn lippen zal zuigen, doe ik iets anders. Zo ver als ik kan, steek ik mijn tong uit en boor hem pardoes diep in je krampende tunneltje. Ik voel je spieren amechtig samentrekken, begeleid met omfloerste en gedempte kreetjes ergens tussen mijn benen vandaan. Brutaal woelt mijn tong rond, trekt zich dan terug om even snel weer binnen te dringen, in en uit, in en uit, in en uit… Je maakt geile geluidjes en je beweeglijke lichaam geeft signalen van verrukking. En pas dan sluit ik hongerig mijn lippen rond je knalrode vurige knopje. Je piept even, maar nu laat ik mij niet meer weerhouden. Terwijl ik mij aan je vast zuig, laat ik mijn tong grillige spelletjes spelen.
8. ZIJ
Aanvoelend wat jij wil en wat ik wil is het niet meer zo moeilijk me geheel te laten gaan. Daarom ook beweeg ik me uiteindelijk zo makkelijk over je heen. Nieuwsgierig naar wat je van plan bent, verwachtingsvol ook… en je stelt me niet teleur. Plagerig beweeg je je vingers en je tong, speelt een spel met me waar ik me in verlies. Steeds weer zoekend naar het toppunt van gevoel beweeg ik me boven je. Daar... Nee daar... Maar plagerig doe je net alsof je niet weet wat ik bedoel. Je spel van tong en mond over mijn nu heftig gevoelige lippen laat me al huiveren. Als je dan, eindelijk, mij begint te tongneuken en mijn clit weet te vinden is de innerlijke chaos compleet. Sidderingen, tintelingen, kloppingen voel ik komen en gaan. Iedere keer voel ik weer een golf komen... en weer terugtrekken. Niet lang meer of…
Ik geniet met ogen dicht. Als ik ze weer eens open zie ik onder mij, gevangen in een tent van mijn haren, jouw pik fier naar mij omhoog gericht. Uitnodigend, vragend. Die vraag beantwoord ik graag. Met een kleine neerwaartse hoofdbeweging kom ik vlak boven je eikel. Lik, een klein likje, een cirkeltje rond de rand van je eikel. Ik zie de siddering door de hele lengte gaan en grinnik zachtjes. Plagen kan Ik ook hoor. Ik bevochtig mijn lippen en neem heel zacht heel even de top van je eikel tussen mijn lippen. Het tipje van mijn tong laat ik flitsen over dat puntje. Hmmm.. een druppeltje voorvocht smaakt me als nectar voor een bijtje. Je bent lekker, je smaakt naar meer. Sneller laat ik mijn tong over de top bewegen. Speels laat ik ook even mijn tanden voelen. Als ik je voel huiveren en je je bekken iets opricht voel ik dat ik nu jou in mijn ‘greep’ heb, laat ik je niet langer wachten. Met een snelle neerwaartse beweging neem ik de volle lengte in mijn mond, de huid mee trekkend naar beneden... en langzaam weer omhoog.
Je vult me helemaal. Heel rustig, heel langzaam bewegen, terwijl mijn tong een snelle paaldans uitvoert om jouw steeds harder wordende geslacht. Om je schacht en ballen masseer ik je zachtjes, spelend met mijn vingers op je huid als een erotisch melodietje. Dan omvatten mijn handen je billen, schuiven eronder tot ik mijn handpalmen over je billen heb liggen en mijn vingers net op je bilspleet. Zachtjes beweeg ik een paar vingers door de spleet heen, waarbij er één is die al snel het gevoeligste plekje weet te vinden en daar met een beetje druk draaiende bewegingen op maakt. Ik geniet ervan jou te zien genieten, jouw strelingen en hoorbare kreunen winden me op, raken me zonder aan te raken. Jouw opwinding is merkbaar in je hele lijf. Je trekt terug, en biedt weer aan, alsof je niet meer weet waar je het zoeken moet. Maar ik weet het wel... en jij ook, zo voel ik. Want na een tijdje lekker te hebben genoten begin jij nu ook weer je ontdekkingsreis voort te zetten. Steeds heftiger sabbelen, zuigen en likken we aan elkaar.
9. HIJ
Opeens kraakt ons houten Pipo-huisje in al haar voegen. Een stevige zuidwestelijke zeewind steekt de kop op en rammelt driftig aan het bouwsel. Maar binnen woeden andere stormen. We merken zelfs helemaal niets van het natuurgeweld aan de andere kant van de houten luikjes. Binnen worden we meegezogen in een orkaan van hartstocht. Jouw hete, beweeglijke lippen rond mijn nu donker aangelopen eikel lijken op het rukken van de wind aan een schijnbaar onwrikbaar in de grond verankerde woudreus. De kreunende geluiden komen echter niet vanuit het geteisterde takkenstelsel, maar diep uit mijn keel. Ver weg. Diep weggestopt tussen jouw stevige maar o zo zachte dijen. Het gekreun wordt gesmoord door jouw kruis, dat je genietend zachtjes op en neer beweegt op mijn begerige mond. Ook ik zuig mij vast, alsof ik bang ben je ooit te verliezen. Je natte weke schaamlippen sabbel ik één voor één speels naar binnen, rek ze zelfs iets uit. Dan weer prik ik met mijn tong brutaal diep in je samentrekkende tunneltje. Ik voel je spieren knijpen en kan het niet laten juist dan mijn tongpunt kietelende, snelle bewegingen te laten maken.
Mijn gezicht wordt nat en ik raak haast bedwelmd door jouw opgewonden vrouwelijke geur. Iets waar ik eenvoudigweg geen genoeg van kan krijgen. Mijn handen wrijven al die tijd afwisselend teder strelend en dan weer hartstochtelijk knijpend over je billen. Steeds als ik buitenwaarts gerichte bewegingen maak, en daarmee dus je billen iets uit elkaar trek, voel ik aan de druk op mijn buik en borst, dat je direct reageert met een holle rug, je kontje als het ware presenteert. En verbeeld ik het mij of zie ik ook je sluitspier krampachtig trekken in de maat van onze liefkozingen?
Mijn handen zijn overal, over je rug, mijn nagels langs je ruggengraat, met gespreide vingers dwalend over je naakte flanken tot aan de zijkanten van je borsten. Dan weer nadrukkelijk aanwezig op je heupen en billen. En al die tijd speelt mijn fanatieke tong verstoppertje tussen je warme lipjes. Dan is het tijd voor een ander spelletje. Met mijn duimen pel ik je bloempje helemaal open, de blaadjes naar links en rechts, je zinderende kelkje glad en open. Mijn tong glipt iets omlaag en vindt moeiteloos opnieuw het rode huiverende knopje, gezwollen en uiterst gevoelig. Plagend jakker ik er met mijn tongpunt zonder al te veel druk uit te oefenen overheen. Een zacht kietelen, maar wel heel erg aanwezig.
Nu is het jouw beurt om te kreunen. Het klinkt opwindend, zo met je mond vol. Ik merk dat nu ik je niet langer met mijn tong diep penetreer, jij je trekkende bewegingen rond mijn geslacht ook staakt, om ons allebei volledig te concentreren op het meest gevoelige plekje van onze oververhitte lichamen. Het is een soort onafgesproken samenwerking, een vraag- en antwoordspel, een manier om elkaar te laten weten wat wij zelf ondergaan aan sensuele prikkelingen. We delen en hunkeren, geven en ontvangen tegelijk.
Mijn lippen zuigen zich vast rond je klitje, ik lik nog steeds verwoed door, maar nu iets nadrukkelijker. Ik speel krijgertje, plagend achter het steeds weer wegglibberende knopje. Een ongelijke strijd, want ik weet je steeds weer te vinden. Dan peil ik eerst met één en daarna twee vingers je schier peilloze diepte. Ik voel hoe strak je je spieren rond de langzaam in- en uitschuivende vingers schroeft. In en uit… in en uit… in en uit… In hetzelfde ritme hervat jij met je linkerhand de masserende werking op mijn nu glimmende pik. Verwoed zuig je aan de strakgespannen eikel of laat zo nu en dan je lippen je dalende hand volgen. Je andere hand heeft mijn ballen weer gevonden. Mmm, ik zie sterretjes!
Naar mate we meer en meer opgewonden raken, kronkelen we wilder over elkaar heen. Het is heerlijk je warme lichaam op mij te voelen. Maar we draaien op onze zij, rollen weer terug naar onze andere zij en komen opeens naast het matras te liggen; ik boven op jou. En al die tijd verliezen we elkaar geen moment tussen onze lippen vandaan. Je slaakt een kreetje. De vloer naast het matras is kil. Enigszins trillend rol ik van je af. We laten elkaar maar heel even los. Het scheelde maar weinig of onze hunkerende lichamen hadden zich ontladen in orgastische orkaan.
Ik zit op het matras, mijn benen gespreid.
“Kom bij me zitten”, zeg ik zacht. “Tegenover mij, met jouw benen over de mijne.”
Ik zie dat je huivert bij de gedachten aan wat zou kunnen gaan gebeuren. Maar zover zijn we nog niet, misschien nog lang niet. Laat de spanning en opwinding maar hun werk doen, eindeloos. Je zakt omlaag en zwaait je benen schrijlings over mijn benen. Ik kan het niet laten je nog eens van top tot teen te bekijken. Je bent mooi, fantastisch mooi in het gedempte kaarslicht. Mijn handen volgen mijn blikken, zacht en teder. Over je borsten, mijn duimen langs je gezwollen tepels. Je buik en je heupen. Ik kijk omlaag en zie hoe je lieve lipjes openstaan als een bloeiende bloem, een passiebloem. Een verleidelijke roos. Zonder schaamte geniet je van mijn bewondering. Je glimlacht. Want je krijgt allerlei gedachten bij die trillende staaf die tussen onze dijen beschuldigend, schuin omhoog jouw richting op wijst. Langzaam gaan onze handen opnieuw naar elkaars meest intieme schuilhoekjes. Je lipjes geven gewillig mee en zacht kreunend ontvang je mijn vingers. Jouw handen voelen warm en vertrouwd aan rond mijn harde schacht. We kijken elkaar aan, lezen de intimiteit van ons samenzijn in elkaars ogen. Spelen we verder, weten we elkaar op hogere toppen te voeren of is de verleiding inmiddels veel te sterk?
10. ZIJ
Dat scheelde haast niks. Gelukkig eigenlijk zijn we van het matras afgerold in onze wilde omstrengeling. Ik was anders nu al heftig klaargekomen. Nog nahijgend kijk ik je aan. Wat een man, waar heb ik dit aan verdiend? De vraag tegenover je te komen zitten, beantwoord ik zonder schaamte. Kijk maar, kijk maar naar mijn lichaam dat jij zo oeverloos weet te verwennen. Kijk, terwijl ik naar jou kijk en duidelijk de staat van opwinding in me opneem die jij zo ongegeneerd ten toon stelt. Mmm… Alleen al van kijken raak ik opnieuw en verder opgewonden.
Langzaam vinden onze handen hun plekje weer. Ik streel zacht je sidderende staaf, licht bewegend op jouw vinger die mijn natte druipende schaamlippen al weer heeft gevonden en zich een weg baant naar binnen. Dit is niet uit te houden! Bijna onwillekeurig schuif ik steeds dichter naar je toe. Mijn hele lichaam vraagt, nee hunkert, om dat ultieme gevoel, eenwording met jou, totaal gevuld raken, versmelten en samenkomen. Het onrustige weer buiten geeft prima weer hoe ik me van binnen voel. Storm, een storm van emotie, passie, hunkering. Ik moet me eraan overgeven, of ik nu wil of niet.
Eventjes kijk ik je diep in je ogen. Ik kom iets omhoog en zorg dat ik precies boven je glimmende eikel weer zachtjes naar beneden kom. Even raken, en terug. Speels, uitnodigend de belofte laten voelen. Ik zie je huiveren, hoor je grommen van ingehouden verwachting. ‘Nu’, lijk je te zeggen, maar nee. Ik schuif mijn bekken heen en weer en laat je eikel net tussen mijn schaamlippen glijden, van voor naar achter… telkens heen en weer… En dan, ineens, laat ik me volledig zakken. In één keer vul je me helemaal. Tot aan de basis van je schacht laat ik mij op je neerdalen. En zo blijf ik zitten. Bijna stil. Alleen bijna onmerkbaar mijn bekken heen en weer bewegend en mijn spieren knijpend om jouw paal. Mmm… Je voelt zo lekker aan.
De kaarsjes zijn inmiddels één voor één uitgegaan. Het lijkt vrijwel donker, maar door het zwakke schijnsel van buiten kunnen we elkaar net zien. Contouren zijn zichtbaar, maar mijn handen ‘zien’ beter. Ik sla mijn armen om je heen en druk je tegen me aan. Van boven naar onder streel ik je, steeds mijn handen even onder je billen leggen en druk uitoefenen. “Nog ietsje dieper”, zeggen mijn handen. En je beweegt al vanzelf tegen me aan. Ik leer je lichaam kennen op de tast, voel met mijn hele wezen, met alle zenuwen op scherp. De vloeiende beweging van mijn handen begint een ritme aan te geven waarop we beiden bewegen. Bijna als een dans.
11. HIJ
Ik voel mij haast verloren in de donkere diepte van een oceaan, in de jagende armen van een hongerige octopus. Armen die overal tegelijk schijnen te zijn. Begerig en gulzig. Ik voel mij zelfs verzwolgen in jouw gloeiend hete mond die geen mond is. Zo in het donker is het opmerkelijk hoe rijkelijk andere zintuigen worden geprikkeld; jouw warmte op mijn naakte huid, de haast bedwelmende combinatie van jouw natuurlijke parfum en sensueel, kruidig zoete luchtje uit een flesje, het zachte kreunen in mijn oren, in de maat van het stokje van de dirigent. Het stokje is geen stokje, maar een warme staaf van hard vlees en pulserend bloed. De dirigent is geen dirigent en dreigt volledig te worden meegevoerd in een voortdenderende symfonie. De muziek van onze passie. Op de maat van onze hartstocht.
Ik ben nog steeds niet helemaal bekomen van je tergende bewegingen met je natte kriebelschaamlippen langs mijn gevoelige eikel. Ik knalde zowat uit elkaar toen ik voelde hoe soepel en gladjes jij mij op deze wijze liefdevol koesterde. Heet op heet. Zo intiem, zo verschrikkelijk geil. Ik houd het in gedachten hoe je mij verzocht, mij verleidde, mij tot het uiterste prikkelde. De kunst van het uitstellen. Wacht maar, mijn kans komt nog wel.
Op het moment waarop jij jouw hete kokertje als een strakgespannen handschoen over mijn kloppende pik laat zakken, voel ik een gelukzalige wolk van eenwording over mij heen dalen. Samen. Samen zijn we één in een opgewonden staat van geven en nemen. Snuivend begraaf ik mijn gezicht tussen je zachte stevige borsten met daarop je pikante tepeltjes. Ik voel je op hol geslagen hartslag in mijn gezicht. Ik kus, en kus, en kus waar ik maar bij kan komen. Je handen onder mijn billen sporen mij aan nog dieper door te dringen tot jouw bron van genot. Op elkaar geperst, aan elkaar vastgeklampt, wrikken en schuiven we met zo min mogelijk beweging in elkaar. Genietend van de hitte van onze lichamen, lyrisch over de golven van puur genot die ons overspoelen, onroerend verliefd op die gelukzalige momenten die we elkaar mogen geven.
Zo zittend heb ik nog een paar centimeter respijt. Maar je eist alles op wat jou toekomt. Wie er de aanzet toe gaf, weten we niet meer, maar langzaam laat ik mij achterover zakken, zodat ik liggend op mijn rug in het donker jouw prachtige, naakte silhouet kan zien. Zelfs in het donker straal je een furieuze gloed uit. Met je handen op mijn borst, schuif je nu zachtjes op mijn schoot op en neer. In een golvende tegenbeweging dring ik bij iedere stoot trillend dieper en dieper in je knijpende kutje. Als ik jouw schaamlippen aan mijn ballen voel kriebelen, weet ik dat ik echt niet meer verder kan. Met mijn duimen en wijsvingers rol ik je stijve tepels. Zonder de pijngrens te overschrijden knijp ik er zo nu en dan zachtjes in. Dan duw ik je langzaam maar zeker achterover. Je moet je handen achter je op mijn benen plaatsen om niet om te vallen, maar je voelt ook hoe onbeschaamd open je nu op mijn schoot beweegt. Het lijkt of mijn blikken dwars door het donker op je uiteen gesperde kutlipjes zijn gericht. Alsof mijn ogen je brutale klitje strelen, die nu vlak boven de goed gesmeerde paal naar buiten gluurt. Net als je daaraan denkt, voel je opeens een siddering door je lichaam trekken. Zijn het die ogen?! Nee, mijn duimen spreiden nog verder je lipjes en kunnen dan ongehinderd dat mysterieuze knopje masseren.
Maar dat doe ik niet. Nog niet. Mijn vingertoppen dartelen rond in een kleine straal rond jou epicentrum van genot. In steeds kleinere cirkeltjes, zachte druk uitoefenend op het warme vlees van jouw geslacht. Je kermt, een smeekbede om je knopje aan te raken. Ik voel een hand op mijn hand om mij aan te moedigen. Toch raak ik nog minstens een minuut allerlei gevoelige plekjes, behalve je vurige clitoris. Van pure frustratie begin je met je spiertjes nog harder te knijpen in mijn naar beneden gebogen erectie. Nog even, nog heel even. Je reageert steeds heftiger op het uitstel, en dan… laat ik je niet langer lijden en draai met een drijfnatte vingertop zacht masserend rond op je jeukende plekje. Ik voel jouw sap langs mijn ballen door mijn bilnaad gaan. Warm en vochtig. Je klitje lijkt keer op keer een veilig heenkomen te zoeken, om aan het martelende gevinger te ontkomen. Maar steeds weer weet de jagende vingertop zijn prooi te vinden, glibberig en gezwollen. Mijn andere hand wrijft nadrukkelijk over je buik, kriebelt in het zachte toefje schaamhaar op je venusheuvel. Kan eenvoudig weg niet stil blijven liggen, gretig al je vrouwelijke vormen registrerend. Dan laten een paar spieren zich gelden en is het tijd voor iets anders.
12. ZIJ
Ooohhh! Ik ben er bijna! Bijna… Al mijn zintuigen staan op scherp. De spanning bouwt zich op in mijn lijf. Zo intens, zo fantastisch verwend worden, het is ongelofelijk. Ik merk dat je onder me begint te bewegen, dat je aangeeft een andere houding te willen zoeken. Langzaam en voorzichtig beweeg ik me op je, ik wil je niet uit mij kwijtraken. Zo weet ik me weer in een normale zithouding op jouw schoot te krijgen. Ook jij richt je op en zo bewegen we ons in een vloeiende beweging naar een positie waarin ik mag opkijken naar jouw borst, onder jou. Steunend op je handen kijk je even naar me en laat je dan diep in mij zakken. Ik sla mijn benen om je billen heen. Wil deze dans niet passief beleven maar mee kunnen bewegen op het ritme dat jij nu aangeeft.
Ik voel dat ik langzaam mijn controle begin te verliezen. Mijn spieren schokken steeds heftiger en ik klem me stevig om je heen. Ik voel dat ik ga komen en wil je daarbij niet verliezen maar ken de kracht die hierbij vrijkomt. Ik streel als een bezetene met mijn handen overal waar ik je raken kan. Je hoofd, borst, je rug en billen. Jou opwinding stijgt ook… ik voel het. We bereiken bijna de ‘point of no return’.
“Rust of door?” fluister ik nog in je oor, maar je lijkt me niet meer te horen.
13. HIJ
Ik hoor je wel, maar kan geen zinnig woord meer uitbrengen. Stom van wilde passie stoot ik met lange halen steeds weer diep in je pulserende tunnel. De wrijving die dat veroorzaakt is onbeschrijflijk en hemeltergend. De zachtheid, de vochtigheid, je knijpende spieren… Het lijkt wel of je mij gelijktijdig met je handen, je mond en je gulzige poes (of is het een leeuwin?) verzwelgt. Ik merk aan alles dat jij bijna klaarkomt en daarom kan ik mijn pogingen tot zelfbeheersing nu wel laten varen. Steeds sneller druk ik mijn heupen omlaag. Ik steun daarbij op mijn handen en voel jouw hielen tegen mijn billen roffelen. Je schroeft je kreunend aan mij vast en wrikt met je bekken wild tegen mij aan. Al onze spieren beginnen nu te trillen, onvermoede reserves borrelen op. En niet alleen reserves. Je slaakt onsamenhangende kreetjes, diep en bronstig. Je plukt met één hand aan je borsten en de andere haak je achter mijn nek om mijn gezicht tussen die heerlijke welvingen te drukken. Ik hap en bijt en lik en kus, en stoot sneller en sneller en sneller.
Soppige geluidjes, verhitte kreetjes vullen de bouwkeet. Als het buiten niet zo hard zou waaien, zou een argeloze voorbijganger er nog wat van kunnen denken, dat het huisje staat te wiebelen op zijn grondvesten. Maar dat alles gaat aan ons voorbij. Het enige dat wij ervaren, is de gekmakende samensmelting van onze lusten, de samensmelting van ons wezen, de pure oerdrift om nu klaar te komen. Eindeloos klaarkomen tot we geen pap meer kunnen zeggen. Het vuur wakkert aan tot intense hitte, de vulkaan staat op barsten. Golven van brandende geilheid overspoelen onze lichamen, samen geklonken in elkaar. Je slaakt een diepe kreet en ik voel hoe je in een verstild moment jezelf vast knijpt aan mijn schokkende pik.
Heel even, héél even… Een seconde die een eeuw lijkt te duren, zo intens, zo tegen het kookpunt aan. Ik dwing mezelf naar je te kijken. Twee verkrampte gezichten, een pijnloos lijden. Plotseling sla je je ogen op, troebel en donker. Dan stoot ik toe, hard en ongenadig. Diep en in een razend tempo. En terwijl we onszelf in elkaars vurige blikken verliezen, verliezen we onszelf ook aan elkaar. De hete storm raast door onze lichamen, ontlaadt zich in een grommend hoogtepunt. We voelen ons heerlijk naakt, vreselijk intiem, beestachtig geil en voor dit moment, smoorverliefd.
We glibberen nog geruime tijd door, opgewonden als ik ben nog stram en stijf. Je vermaakt je kennelijk opperbest met deze schuivende stamper, want je weet van geen ophouden en blijft maar tegen mijn heupen aanrijden. En hoewel supergevoelig, blijf ik je ritme volgen. Tot opeens de stoom van de ketel is en je met een diepe zucht helemaal slap valt. Rillend van genot blijven we nog geruime tijd genieten van elkaars verhitte lijven. Om je te plagen trek ik met dat ene geheime spiertje, waardoor mij pik diep in jou kutje keer op keer opwipt. Je lacht tussen onze dankbare kussen door en knijpt als antwoord nog eens met die geprikkelde spieren. Ja, ik kan je voelen, lijken je ogen te zeggen. Ogen die ik wel móet zoenen, omdat ze mij zo ondeugend en lief aankijken.
14. ZIJ
Terwijl ik nagenietend langzaam nog eens je hele lijf streel en je met mijn ogen opneem om je voor altijd op mijn netvlies te hebben, vraag ik je die ene vraag die mij al dagen achtervolgt...
“Wie ben je…?”
-EINDE-
