Peter
Het begon met een bericht van de sportbond. Ik liep achter met mijn bijscholingspunten. Om mijn licentie als trainer te houden moet ik jaarlijks een aantal bijscholingspunten halen. De toonzetting van de brief maakte dat er iets in mijn nek begon te kriebelen. Niet de sportieve successen telden maar een vinkje op een lijst met punten. Mijn eerste reactie was, laat ze barsten, ik doe gewoon mijn ding en dat doe ik prima. Er speelde echter het probleem, dat ik op dat moment in de vereniging de enige trainer was met een geldige licentie. Dat maakte dat ik op zoek ging naar een cursus. Ik wilde snel scoren, dus het moest een cursus zijn die me in een keer aan de ontbrekende bijscholingspunten hielp. Daarnaast moest het in mijn schema van werken en trainen passen en ik had geen zin er half Nederland voor door te reizen.
Ik vond een cursus "Grensoverschrijdend gedrag, signalering en preventie." Niet mijn favoriete onderwerp en ik verwachtte er niet veel van. Als trainer en coach accepteer ik geen toespelingen, geen pesten en al helemaal geen gedoe. Zeker niet bij een sport als de mijne, die veel lichamelijk contact vergt. De cursus werd in de buurt gegeven en vergde een middag en een avond. Dat was te overzien. Een telefoontje naar de voorzitter van de vereniging leerde dat de vereniging de rekening ging betalen. Mooi, dacht ik en ik boekte.
Met veertien lotgenoten zit ik in een zaaltje bij een sportcomplex. De cursus wordt gegeven door een tweetal cursusleiders, een man en een vrouw. Ze delen een zelfde zure blik en lijken daardoor wat op elkaar. Ik heb een "déjà vu-gevoel”. Het zaaltje, de inrichting en het gezelschap doen me denken aan de "heisessies", die mijn werkgever af en toe organiseert. Steeds vaker lijken ze meer van het zelfde met de zoveelste inspirerende of motiverende of spreker, die zijn kunstje komt vertonen. Over drijfveren, great conversations, core competenties en wat er nieuw in de management mode komt. De zotste bijeenkomst was debatteren met gekleurde hoedjes op in een wigwam tent bij een rokerig houtvuur in Driebergen. Alhoewel, daar heb ik nog steeds pret om. Net als om die eikels met hun brown paper sessies. Alles er uit gooien door het op grote flappen bruin pakpapier te schrijven.
In een poging er het beste van te maken luister ik de eerste paar minuten naar het obligate inleidende praatje, over wie de cursusleiders zijn en hoe ze hun sporen hebben verdiend. Daarna dwaalt mijn aandacht af. Ik kijk het zaaltje rond en probeer aan de hand van de fysiek van de aanwezigen in te schatten welke sport ze beoefenen. Ik verwacht nog het geijkte voorstelrondje en dan kan ik mijn aannames toetsen. Naast me zit een vrouw van mijn leeftijd. Eind in de veertig, niet groot, pezig slank type met een opvallend rond hoofd en een kapsel met korte grijzende donkerblonde krullen. Geen make up. Goed zo, denk ik, een zelfbewuste vrouw die haar grijze haren niet verft. Spijkerbroek en een sweatshirt met logo. Atletiek, schat ik in en zij zelf een beoefenaarster van de langere loopafstanden. Een vrouw, die zonder dat ze er moeite voor doet aantrekkelijk is. Duidelijk een vrouw, die niet geobsedeerd is door haar uiterlijk.
Ze ziet dat ik haar opneem en glimlacht naar me. Ik lach maar terug.
Annet
De verwachting die ik van de cursus heb wordt al snel minder. De sprekers zijn niet erg inspirerend. Sjesus, als ik iets zo ga uitleggen, dan haakt de helft van mijn groep direct af. Door de rel met die atletiektrainer uit Rotterdam wil het bestuur dat we als trainers allemaal een cursus volgen. Het lijkt me ook wel nuttig, maar ik krijg nu de indruk dat deze cursus het niet is. Ik stel me in op een lange saaie zit. Weinig jongeren en ik tel maar vier vrouwen. De zaal rondkijkend zie ik dat mijn buurman me opneemt. Gewoon nieuwsgierig of een poging tot flirten? Hij was voor me de zaal ingelopen. Niet groot, een beetje bonkig type met een glad geschoren kaal hoofd. Geen knappe vent, wel een guitige kop. Trouwring, net als alle leuke mannen.
Peter
Het voorstelrondje begint en in mijn hoofd hou ik de score bij. Shit de basketballer, blijkt een volleyballer, de zwemster heb ik goed, tafeltennis die heb ik mis. De bloemkooloren van de judoka, dat was een gemakkelijke. Zo gaat het verder. Ik zit op veertig procent goed als we bij de buurvrouw aankomen. Ze stelt zich voor als Annet. Prettige stem en ja, atletiek.
Ze kijkt opzij, omdat het mijn beurt is en ze ziet mijn grijns. Betrapt, denk ik, als ze me met een vragende blik aankijkt.
Annet
Vreemde snuiter. Oh, Peter heet hij. Bij zijn sport had ik eerder de naam Peter-Jan verwacht. Nee, toch niet, die naam zou niet bij hem passen. Daarvoor lijkt hij te ongepolijst. Hij heeft ergens schik om, ik ben benieuwd wat het is.
Ik hoorde pas iets over een “bullshit antenne”, mijn antennen vertelt me dat dat deze cursus weggegooid geld gaat zijn. Nu ja, het levert in ieder geval weer wat bijscholingspuntjes op. Zullen de anderen ook om die reden hier zitten?
Peter
'Me Too' tijdperk, vertrouwenspersonen, meldprotocollen. Gelukkig is er koffie om me bij de les te houden.
Na anderhalf uur wordt er gepauzeerd en kunnen we even de zaal uit voor een plaspauze en om de benen te strekken. Naar buiten, het gebouw uit en onder een waterig winterzonnetje geniet ik van de frisse lucht. Mijn buurvrouw in de zaal komt bij me staan en begint te praten. Ze vraagt, waarom ik bij het voorstelrondje zat te lachen. Ik biecht mijn spelletje op.
'Heb je het bij mij goed geraden?'
'Gelukkig wel,' zeg ik, 'daarna had ik er een paar mis, waardoor mijn score ongeveer dertig procent werd.'
We kletsen door over sport en genetische aanleg, tot het weer tijd is om naar binnen te gaan.
Als de meute weer verzameld is kijkt de cursusleider met een glimlach het zaaltje rond. 'Rollenspelen!. We gaan rollenspelen doen.'
Oh nee, denk ik, ook dat nog. Uit een ooghoek zie ik buurvrouw Annet een gezicht trekken. Vast ook niet haar ding. De twee cursusleiders trappen af met een scene waarin hij een leidinggevende speelt en zij een medewerkster. Ze verkopen deze cursus waarschijnlijk ook aan bedrijven en nemen niet de moeite om te schakelen naar een sportsituatie. Na wat inleidend geklets en gedraai komen ze er op uit dat hij aanbiedt om haar nek te masseren. Daar stoppen ze. Wij mogen zeggen wat we daar van vinden. Mijn valse gedachte, over het minder aantrekkelijke uiterlijk en de dikke nek van de cursusleidster, houd ik maar voor me. Ik luister naar de reacties die gegeven worden. Tot mijn verbazing vinden een paar mede cursisten, zowel mannen als vrouwen, het tot zover niet ongepast. Fout antwoord in deze context, denk ik. Ik kijk naar de slanke nek van mijn buurvrouw, tsjaa...
De cursus kabbelt verder en ik doe serieus mijn best om bij de les te blijven.
"Casussen," zegt de vrouwelijke cursusleidster, vrolijk alsof we iets leuks gaan doen. Oh ja, denk ik, die hadden we moeten voorbereiden. Casussen, wat een woord eigenlijk, uit onze praktijk. Ik heb daar om meerdere redenen geen zin in. Het betreft bestaande mensen en in het voorstelrondje heb ik de naam van mijn vereniging genoemd. Bovendien heb ik gelukkig geen ernstige gevallen meegemaakt. Wel wat zaken op het randje en die heb ik afdoende kunnen oplossen. In mijn trainersloopbaan heeft dat er eenmaal toe geleid dat iemand als lid geroyeerd werd. Gelukkig hebben we nooit iets meegemaakt wat een aangifte noodzakelijk maakte.
Met gekrulde tenen en gene hoor ik een paar casussen aan. In één geval wordt om raad gevraagd over een collega trainer die zich 'mogelijk', zo wordt het verwoord, schuldig maakt aan seksuele intimidatie. Het betreft een zwemvereniging in de buurt, waarvan de naam al is genoemd. Ik grijp in, door te zeggen dat dit niet kan. Ieder van ons neemt dit verhaal in zijn hoofd mee en kan het ergens anders vertellen. En iedereen die het hoort kan gaan speculeren welke trainer het betreft.
Ik krijg direct bijval van buurvrouw Annet. De cursusleidster stelt daarop aarzelend voor, dat alles wat die middag besproken wordt vertrouwelijk blijft. Te laat en naïef, denk ik.
Weer later moeten we in rollenspelen oefenen in het aanspreken van sporters die ongewenst gedrag vertonen. Ik besluit om me maximaal te drukken. Dat lukt aardig tot Annet aan de beurt komt. Ze mag kiezen met wie ze wilt oefenen. Ze kijkt mijn kant uit, alsjeblieft niet, denk ik.
Kut, dus toch. Ik mag de rol spelen van een sporter die regelmatig ongepaste opmerkingen maakt over de lichamen van zijn vrouwelijke medesporters. Ik besluit het mijn buurvrouw lastig te maken, had ze mij maar niet moeten kiezen.
We gaan tegenover elkaar zitten en ze kijkt me streng aan.
'Peter, ik hoor je soms opmerkingen maken, die ik en die we als vereniging ongepast vinden."
Goed zo, denk ik, sterk begin en je houdt het bij jezelf.
'Oh ja, wat voor opmerkingen?'
Ze aarzelt even.
'.... Aan het eind van de laatste looptraining, zei je tegen Annemarie iets over haar billen.'
'Oh dat. Het was een bedankje,' fantaseer ik. 'Ik vertelde haar dat het me vleugels gaf, als ik achter haar billen liep.'
Ze fronst haar wenkbrauwen en kijkt me streng aan.
'Vind je dat dan geen ongepaste opmerking?'
'Tegen andere vrouwen zeker. In het geval van Annemarie niet, we kennen elkaar al twintig jaar en soms als ze achter me loopt roept ze dat ik een lekker kontje heb.'
Annet kijkt me wat ontredderd aan, ze aarzelt ....
Annet
Verdorie, hij werkt niet echt mee.
'Ik begrijp dat Annemarie en jij zo met elkaar omgaan. Het maakt echter op de rest van de groep een vreemde indruk.'
Wat een eikel, hij kijkt me nietszeggend aan en de cursusleiding grijpt ook niet in.
Ik besluit een ander voorbeeld te nemen.
‘Time out. Ik neem een ander voorbeeld.’
'Na de laatste training hoorde ik je met Piet over de borsten van Thea praten.'
Er verschijnt een brede grijns op zijn gezicht.
Peter
Herkenning! In gedachten zie ik de deinende grote borsten van Nelleke bij het inlopen voor me. Ik kan me helemaal inleven.
'Ja, die zijn nogal groot en daar hadden we het over.' Onwillekeurig daalt daarbij mijn blik af naar haar boezem. Het bolt daar nauwelijks en ik vraag me af...
Ze onderbreekt mijn mijmering.
'Dat is toch heel ongepast om zo over een medesporter te praten.'
'Valt wel mee, zeg ik. 'We hadden het er over dat het voor haar lastig moet zijn, dat alles zo heen en weer zwiept.'
Er wordt gelachen in het zaaltje. De cursusleidster kijkt met een boze blik rond.
'We vroegen ons af of we haar een steviger sportbeha zouden adviseren en besloten dat niet te doen. Als je als man zoiets zegt kan dat snel verkeerd opgevat worden.'
Annet
Wat een zak, zit hij daar vergenoegd te grijnzen en ik zag zijn blik naar mijn borst gaan. Zal ik ...
De cursusleider grijpt in, 'time out.' 'Neem een ander voorbeeld.' zegt hij tegen mij en tegen de zak, 'u moet wel meewerken, hoor.'
Peter
Fout, denk ik, ik moet niets en het langgerekte zeurderig uitgesproken 'hooorrrr,' stoort me.
Annet begint opnieuw.
'Je maakte laatst een ongepaste opmerking over mijn figuur.'
Oei! dat is direct. Ik geef geen antwoord, ik ben benieuwd waar het naar toe gaat. Ik doe mijn best haar zo open mogelijk vragend aan te kijken.
'Je staarde naar mijn borsten en je zei dat ik zo hard liep omdat ik weinig hoefde mee te torsen.'
Een-een, denk ik. Ze had dus in de gaten dat ik naar haar boezem staarde. Ik besluit mee te spelen.
'Je hebt gelijk,' zeg ik. Absoluut ongepast. Ik bewonderde je slanke figuur en flapte het er toen uit. Ik bied je daarvoor mijn verontschuldiging aan.'
Annet
Vuile slijmerd, ik kan het nog net inhouden. Gelukkig, de cursusleider knikt goedkeurend. Deze bezoeking is voorbij. Hij werkte totaal niet mee. "Mijn slanke figuur," gadver, hij moest eens weten, hoe ik vroeger naar grotere borsten verlangde en mijn bh opvulde.
Peter
Om zes uur gaan we eten en het wordt maar geen zes uur. Terwijl het geneuzel met de rollenspelen doorgaat raadpleeg ik mijn telefoon beantwoord wat emails. Buurvrouw Annet, stoot me aan.
'Wel opletten, he?' zegt ze met een glimlach.
Ik denk na over een list. Mijn handtekening staat al op de presentielijst, gewoon weggaan om zes uur? Ik besluit om in ieder geval mijn verdwijntruc uit te stellen tot mijn maag gevuld is. Er is tenslotte voor betaald.
Op weg naar het buffet hoor ik de stem van Annet achter me.
'Het valt wel mee.'
Ik draai me om, 'pardon?'
'Dat lekkere kontje, waar je het over had.'
'Ja, zeg ik, maar ik moest al improviserend snel iets verzinnen. Dat was het eerste dat in me opkwam.'
'Hmm,' zegt ze, 'waar het hart vol van is.'
Betrapt, denk ik. Ze heeft goed ingeschat dat ik een billenliefhebber ben.
Ik laat haar voorgaan. Ze mag dan van boven niet veel hebben maar haar spijkerbroek spant om een heerlijke ronde kont.
Annet
Zo doorzichtig. Zogenaamd beleefd laat hij me voorgaan en ik weet dat hij nu naar mijn kont kijkt. Dat mag, ik weet dat ik een lekkere kont heb. Dit wordt duidelijk een flirt en dat is lang geleden. Ik ben benieuwd, wat hij verder gaat ondernemen.
Peter
Achter haar aanlopend ga ik naast haar aan tafel te zitten. Verdomme, de tafeltennisser begint een gesprek met haar.
Annet
Hier strandt de flirt. De lange dunne, god hoe heet hij ook al weer, begint een gesprek. Over een cursus coachen en leiderschapsstijlen. Of ik die ook heb gevolgd? Oh, wacht even. Nu begrijp ik het, hij geeft die cursus en is zich zelf aan het promoten.
Ik hmm maar wat terug in de hoop dat zijn verhaal snel afgelopen is. Trut, noem ik me zelf, te beleefd om te zeggen dat ik niet geïnteresseerd ben. Ik kijk snel even naar mijn andere buurman. Hij knipoogt, met een blik van verstandhouding.
Peter
De hap is binnen en verdomme nog aan toe, Annet wordt nog steeds in beslag genomen door die eikel. Hij blijft maar kletsen. Tafeltennis, dat is te zien, zijn adamsappel is net een stuiterende
pingpongbal, terwijl hij maar door neuzelt.
Ik sta op.
Annet
Bah, Peter gaat weg. Ik draai me naar hem toe.
'Ga je nog eens opscheppen?'
'Nee, even buiten een frisse neus halen.'
'Sorry,' zeg ik tegen de wauwelaar, ik moet even met hem praten.'
Ik loop achter Peter aan het gebouw uit en vertel hem dat ik het een rotstreek vond dat hij in het rollenspel niet mee werkte. Hij glimlacht en verontschuldigt zich door uit te leggen dat het niet persoonlijks was, 'het tegendeel,' zegt hij. 'Het kwam omdat ik me ergerde aan de cursus en het duo.'
Hij vertelt dat hij het zat is en de laatste twee uur wilt spijbelen. Ik kijk hem verrast aan en begin te lachen.
'Spijbelen!, dat is iets van lang geleden.'
'Dan ga je toch mee?' Vraagt hij met een brede grijns.
Ik aarzel. Echt boeiend vind ik het niet, maar zo maar weg gaan?
'Kom op, we gaan iets drinken,' dringt hij aan.
Ik verras me zelf door hem uit te nodigen om met mij mee te gaan.
'In de buurt zijn geen cafés en ik woon hier maar twee kilometer vandaan.'
Ik ben op de fiets en geef hem het adres, plus aanwijzingen waar hij kan parkeren.
Al trappend komt de bezinning. Waar begin ik aan? Ik ga niet met hem vrijen, dat heb ik nooit gedaan op een eerste afspraak. Bovendien, ik heb geen condooms in huis en als mijnheer trouwring ze 'toevallig' bij zich heeft, dan is hij super onbetrouwbaar. Nee zeker niet vrijen! alhoewel, ik ben er wel aan toe.
Bedrieg ik Jean Pierre? Nee, die relatie loopt toch al op zijn eind. Het werkt niet, hij in Antwerpen en ik hier in Utrecht. JP is geweldig gezelschap, hij heeft humor en is erudiet. Was de seks maar beter. Nou ja, voor zover er seks is. De laatste paar keer moest ik hem letterlijk aanslingeren. Altijd nog beter dan zijn slappe worm in mijn mond tot leven brengen. Ik zie het weer voor me en kan er nu om lachen. Shit, opletten, die auto had ik niet gezien.
Nee, aan een nieuwe JP heb ik geen behoefte.
Pesten en testen! Er ontstaat een plan in mijn hoofd. Hij heeft het me moeilijk gemaakt en dat ga ik omkeren, plus dat het een goede test is of hij potentie heeft als minnaar. Potentie, ik moet er om lachen, ja en nu in de dubbele betekenis.
Peter.
Uit de auto stappend staat ze in eens met de fiets naast me. Ze heeft flink doorgetrapt. Gelukkig is mijn erectie weer afgenomen. De gedachte aan waar dit op uit kan draaien, zorgde voor een flinke stijve. Ik heb geen condoom bij me, zal zij..?
Ze kijkt me aan alsof ze een binnenpretje heeft.
'Kom je?'
Ik klik de auto op slot en loop achter haar lekkere kontje aan. Ik help haar de fiets naar binnen te sjouwen.
Leuk appartement. Ik hou niet van flats, maar in het laatste beetje daglicht zie ik dat ze een geweldig uitzicht heeft. Ze doet het licht aan en pakt een biertje voor me. Zal ik de eerste stap zetten of even afwachten. Ik besluit om op de bank te gaan zitten.
Annet,
Als ik met twee biertjes terug in de kamer kom zit Peter op de bank. Niet in het midden maar met ruimte naast hem. Ha, ha, doorzichtig. Ik ga tegenover hem zitten en begin over sport te praten.
Ik geniet stiekem van zijn teleurgestelde blik.
Peter
Flirten dat kan ik nog wel, maar hoe verder? Het is lang geleden dat ik op de versiertoer was. Ze neemt geen initiatief en praat maar door. Zal ik vragen of ik haar mag kussen?
Annet
Zijn eerste pilsje ging snel op en hij kijkt wat ongelukkig. Ik haal een nieuw flesje voor hem. Voordat ik het aan hem geef buig ik mijn hoofd naar hem toe voor een snelle kus op zijn lippen. Hij kijkt me verrast aan.
'Zat je daar niet aan te denken?'
Peter
'Ja,' beken ik. 'Kunnen we dat nog eens doen?'
Ze kust me weer en nu langer en onze tongen ontmoeten elkaar. Omdat ze zo onhandig voorover gebogen staat wil ik haar naar me toe trekken. Ze verbreekt het contact.
'Nee, daarvoor ken ik je kort. Ik wil eerst zien wat voor vlees ik in de kuip heb.'
Ze steekt haar hand uit om me van de bank te helpen. Als ik sta, maakt ze met een glimlach mijn broek los en stroopt die tot op mijn enkels.
Ze doet een stapje terug en richt haar blik op mijn onderlichaam. Ik kijk even verschrikt naar het raam, ze heeft de gordijnen niet gesloten. Vrij uitzicht en geen overburen, maar toch..
Annet
Hij kust best lekker. Met spijt moest ik het afbreken. Al vrijend zou ik misschien de controle verloren hebben. Ik zie een flinke bobbel in zijn onderbroek, een wakker baasje. Deze hoeft niet aangezwengeld te worden.
Gespierde harige benen. Op mijn verzoek doet hij zijn onderbroek ook omlaag. Hij heeft een mooie gave pik. Niet groot, niet klein, gewoon een lekkere stijve pik. Zijn voorhuid is helemaal teruggetrokken van zijn glimmende paarse eikel. Als de punt van een harpoen of een dikke speer. Het geval steekt schuin omhoog. Ik voel dat ik nat ben. Zal ik toch? Nee besluit ik, maar als troost pak ik het ding wel even vast. Ik knijp er zachtjes in en beweeg mijn hand heen en weer. Er parelt en druppel vocht uit. Doorgaan of ...
Hij bukt zich om zijn broek verder uit te trekken en ik laat los.
Peter
'Nee, stop,' zegt ze. 'Laat die maar op je enkels hangen. Dat is wel zo veilig.' Ik ken je nog niet goed genoeg.'
Jesus, wat wordt dit? Ze ziet mijn verbazing en vertelt wat ze wilt.
'Spelregels,' noemt ze het.
Ze wil seks met me, maar ze wil niet vrijen. Verbaasd kijk ik haar aan en ze legt het uit. Ze wil toekijken hoe ik me zelf bevredig en ik mag zien hoe zij met zich zelf speelt. Dit is wel het meest bizarre voorstel dat ik ooit gehad heb. Ik denk er over en dat leidt behoorlijk af.
'Je lijkt er geen zin in te hebben,' zegt ze op mijn kruis wijzend.
Stik, denk ik, toekijkend hoe ze haar sweatshirt uittrekt. Een slank pezig lichaam zoals ik al vermoedde en een meisjesformaat witte bh. Niets frivools gewoon een recht toe recht aan bh.
Dan haakt ze haar bh los. Twee kleine borsten worden onthuld. Borsten met een formaat dat ik me herinner van mijn allereerste vriendinnen in mijn tienerjaren. Geen meloenen, peren of appels maar kleine punten. Dat deze punten wat last hebben van de zwaartekracht deert me niet. Ik voel de reactie, daarvoor hoef ik niet omlaag naar mijn kruis te kijken. Annet doet dat wel en glimlacht.
'Doe je bovenkleding ook maar uit,' zegt ze, terwijl ze zelf haar spijkerbroek los maakt. Ze wacht met uittrekken tot ik naakt, met nog steeds mijn broek op mijn enkels voor haar sta.
Ze zoekt oogcontact voordat ze haar broek laat zakken. Er is niets verlegens aan haar houding, het tegendeel. Annet is duidelijk trots op haar lichaam en geniet er van om het te tonen en om me op te geilen. Als ik al twijfels had over het samen masturberen dan zijn die nu weg. Ze schopt haar broek uit, die met een fraai boogje net naast een stoel beland. Nog steeds mijn blik vasthoudend gaan haar handen naar haar onderbroek. Een degelijke witte boxer. Ik laat mijn blik dalen. Met haar duimen in de boord stroopt ze het broekje omlaag.
Wat betreft lichaamshaar verwijdering heb ik alle boten gemist, zij voor een deel ook en ze blijkt een echte blondine. Een bosje donkerblond haar siert haar schaamstreek.
Ondanks haar strakke lichaam heeft ze een licht gewelfd vrouwelijk buikje en dat staat haar.
Ik doe een onbewuste schuifelende stap naar haar toe.
'Nee, ga maar zitten. Ik moet nog even wat pakken.'
Ze draait me haar fraaie ronde gespierde billen toe en loopt de kamer uit. Ik blijf verward achter, waar gaat dit heen? Ik ga zitten en kijk naar mijn paraat staande leuter. Ik pak hem even vast voor een troostend kneepje.
Bah, denk ik, niet neuken!
Ze komt terug met twee handdoeken en een dildo, zo'n kunststof namaakpik. Ze geeft me een handdoek, 'geen klodders op de bank of op de vloer,' instrueert ze me.
De tweede handdoek legt ze op de zitting van een fauteuil die ze recht tegenover de bank schuift.
'Soms, zeg ze, 'lukt het me om heftig te komen. Eens kijken of jouw aanwezigheid helpt.'
De dildo houdt ze naast mijn pik, 'Net echt he?' Dat klopt niet helemaal, sterker nog dat ding klopt niet en de mijne wel. Het ding is ongeveer even groot en heeft een eikel als de mijne. Er lopen imitatie aderen overheen die dikker ogen en hij is krommer. Er ontbreekt nog meer.
'Er stroomt geen warm pulserend bloed door.'
'Nee,' zegt ze, mijn pik tussen duim en wijsvinger vastpakkend, 'dat mis ik soms.'
Er klinkt spijt in haar stem.
'Misschien als we elkaar beter leren kennen.'
Ze knijpt even in mijn pik en maakt een aftrek beweging, 'jammer he?'
Ik hum een bevestiging en steek mijn hand naar haar uit. Verkeerde actie, ze laat los en doet een stapje achteruit.
'Sorry.'
Ze gaat zitten en vraagt me om mijn pik in mijn hand te nemen.
'Wil je proberen om samen met mij op te gaan?'
Het is bizar, en het is veel geiler dan ik verwachtte. Rukken terwijl ik naar een vingerende blote vrouw kijk.
Ze zit, zonder gene, wijdbeens voor me, met haar gapende kut naar me toe.
Voor zo ver kutten mooi kunnen zijn is dit een fraai exemplaar, met strakke schaamlippen. Geen flapoorachtige uitsteeksels of spatlappen, een lekker strak kutje. En denkend aan strak, knijp ik harder in mijn pik. Ze is begonnen met een vinger in haar spleetje te roeren, daarna volgt de dildo. Ze gebruikt hem om haar kittelaar te strelen. Ze zucht diep. Haar voorstel om samen te komen indachtig, doe ik rustig aan en geniet ik van de voorstelling, want dat is het.
Exhibitionistisch, het woord komt in me op als ze onderuit in de stoel zakt en de dildo naar binnen werkt.
Verdomme dat ding wel en ik niet.
Bijna over de volle lengte glijdt het ding naar binnen. Ze laat de dildo los en legt haar benen over de leuningen zodat ik vol zicht heb op haar met kunststof gevulde kut. Langzaam begint ze het ding te bewegen. Ze steunt en kijkt me aan.
'Ik vind het zo lekker als ik helemaal gevuld ben.'
Tsjaa, denk ik, sjorrend aan mijn leuter, ik ook, als ik er in zou zitten.
De pik strelende wand van haar vagina, haar lippen over mijn leuter, desnoods haar zachte vrouwenhand, niets daarvan. Alleen maar mijn eigen eeltige klauw.
Ze zucht en kreunt zonder enige terughoudendheid. Vast besloten om samen met haar te komen, let ik op haar gezicht.
Schiet op denk ik, mijn pik even loslatend in de hoop dat ik het nog kan stoppen. Dat lukt .... net. Met grote halen gaat de dildo in haar heen en weer. Ik zie haar gezicht vertrekken en ik sjor door. Ze komt en ik ... ik spuit in mijn linkerhand.
Onderuit gezakt met de dildo naast haar op de vloer ligt ze na te hijgen. Ik veeg mijn handen en mijn leuter af aan de handdoek. Ze kijkt er naar en begint zachtjes te lachen.
'Zo dat was lekker, dit had ik nodig.' Ze tilt haar gat van de stoel en trekt de handdoek onder haar kont vandaan om haar poes droog te wrijven.
Annet
Ik verbaas me zelf over het gemak waarmee ik hem opgeilde en me zo aan hem toonde.
Ik heb altijd al een exhibitionistisch trekje gehad en dat nam toe met het ouder worden en na de scheiding. Maar dat het zo tot bloei zou komen!
Hij kijkt wat suf en nu de spanning weg is, moet ik er om lachen. Een man op mijn bank, met zijn broek op zijn enkels die zijn slappe pik zit af te vegen en zich duidelijk met zijn houding geen raad weet. Beteuterd kijkt hij me aan, zijn bravoure van vanmiddag is weg. Wat een zaadlozing al niet doet! Ik voel me ... gesterkt en ga naast hem op de bank zitten.
Ik bedank hem en als hij me beduusd aankijkt, druk ik een kus op zijn lippen.
Ik beken dat ik bijna gezwicht was toen ik 'zijn lekkere knoeperd' zag. Om dat te onderstrepen pak ik zijn slappe geval vast. Duidelijk geen Jean Pierre, er komt direct weer wat leven in.
'Misschien een volgende keer', zeg ik om niet al te gretig te zijn.
Peter
Bij het afscheid nemen slaat ze haar armen om me heen voor een lange kus. Dan duwt ze me weg. Ze kijkt me met een lach om haar lippen aan.
'Dag beer.'
'He?' zeg ik verbaasd.
Ze begint te lachen. 'Ik moest aan het liedje denken. Ik zag twee beren, masturberen. Oh het was een wonder.'
Peter
De klok op het dashboard toont dat het bijna acht uur is. De cursus is zo afgelopen, ik hoef geen smoes te verzinnen als ik thuis kom.
Was dit nu overspel? Nee, want we hebben niet geneukt. Wat was het dan wel? Elkaar opgeilen, besluit ik. Nee, dat is niet eerlijk. Ik wilde het en wat moet ik met dat "misschien" van haar.
Gewoon negeren, besluit ik, dan heb ik Ans niet besodemieterd. Terwijl ik dat besluit knaagt er wat. Wat als ....
Masturberen, wat een ouderwets woord. Het was het ultieme compromis tussen niets en neuken. Polderseks, dat was het.
