Hoofddoekje

Ik sprak het met haar moeder af. Elke week haal ik mijn kleindochter twee keer uit school. Op maandag en donderdag sta ik dus bij weer en wind op het schoolplein te wachten totdat joelende kinderen de deur opengooien en als een onstuimige golf armen en benen naar buiten stromen.
Ik ben altijd op tijd, al was het maar omdat ik hekel heb aan te laat komen. En och, op een schoolplein is altijd wel wat te zien. Natuurlijk andere opa’s en oma’s maar ook vrolijke jonge vrouwen, die vooral in het voorjaar als het mooi weer wordt, onwelvoeglijke invloed op mijn hormonen uitoefenen. En dan de meest raadselachtige van allemaal: strikt aangeklede moslima. Eén trok elke keer weer mijn aandacht omdat zij een erg mooi gezicht had. Verder verborg zij zich onder een altijd openhangende, lange zwarte jas over een vormeloze grijze soepjurk. Telkens anders was haar hoofddoek, die zij officieel vast uit kuisheidsoverwegingen droeg maar die werkte als een erotiserend sieraad. Ik probeerde niet al te opzichtig naar haar te kijken. Het is ongepast en ik houd er niet van mensen in verlegenheid te brengen.

Een kille winter veranderde in een regenachtig en koud voorjaar - weer dat precies past bij ons koude kikkerland. Tot die donderdagmiddag toen zo maar ineens en zonder aankondiging de zomer aanbrak. De zon stond in de bekende strakblauwe hemel en verwarmde de wachtende mensen op het schoolplein. Ik liep in afwachting van de bel wat over het plein en keek stiekem naar de ineens luchtig en lossig geklede vrouwen. Keurige oma’s, oppassende moeders en naar de als altijd kuis geklede moslima. Ook mijn oogappel stond te wachten op haar dochtertje. Haar hoofd gesierd met een wufte hoofddoek. Dat ‘wuft’ zal meer aan mijn verbeelding zijn ontsproten dan aan haar zedige bedoelingen, maar ik kan het nu eenmaal niet laten.

Net als zo vaak eerder probeerde ik te verzinnen hoe ik contact met haar zou maken. Ik ben niet de vlotste. Als ik eerlijk ben: vrouwen versieren mij en niet andersom. Ik weet me vaak geen raad, kan niet bedenken hoe ik een praatje-om-niks begin. Zo ook nu en eerder. Dus wandel ik wat rond, kijk uit mijn ooghoeken en ben vooral teleurgesteld over mijn eigen onhandigheid. Als... als... als... Maar de zon schijnt en ik hoop op iets waarvan ik weet dat het er nooit van zal komen. Er lopen meer moeders rond, die de moeite van het bekijken waard zijn, maar zij presenteren hun lichamelijke aanlokkigheden min of meer ongemerkt en onbezorgd. Het is volkomen normaal en ik ben hier eerder degene die afwijkt. Zij zijn niet uit op iets anders dan er leuk uitzien en ik wil wel, maar weet niet hoe. En dan is er nog steeds mijn moslima, die niets laat zien en daardoor steeds aantrekkelijker wordt.

De wachtminuten tot de bel kruipen in hetzelfde tempo voorbij als ik waarin ik over het schoolplein schilder. Ik loop langs mijn moslima, vertraag mijn pas om van haar nabijheid te genieten en vind mezelf een oude dwaas. Wat wil ik nou? Wat doe ik nou? Onbereikbare aanstellerij! Ik hoor het op het moment dat ik langs haar loop. Zachtjes maar duidelijk: “Jij wilt mij neuken, hè?”

Mijn hart slaat over, de hitte slaat door mijn lichaam, mijn benen lijken van het ene op het andere moment van rubber. Het kan niet waar zijn. De zon is in mijn kop geslagen, ik hoor dingen die er niet zijn. Toch hoor ik het, want zij herhaalt haar vraag. “Jij wilt mij neuken, hè?”

Nu pas hoor ik haar lichte accent, waardoor vooral het woord “neuken” een bijzondere klank krijgt. Ik sta stil en kijk naar haar. Zij glimlacht bijna neutraal met iets aanmoedigends in haar ogen. Zeggen kan ik even niks, maar ik knik, terwijl ik mij afvraag hoe zij mijn verlangen heeft herkend.

“Voor honderd euro", zegt ze, "ik heb het geld hard nodig.”

Haar glimlach blijft neutraal, haar ogen worden afwachtend. Ik begrijp het allemaal niet. Een kuise moslima, die zich aanbiedt voor geld. De wereld is vol raadsels en dit is er zeker een. Maar de verleiding is groot. Intiem contact met een vrouw. Ik mis het al zo lang. Ik houd veel van mijn vrouw, maar haar moddervette lichaam stoot me af. Ik verlang naar een warm lichaam, maar bij de hoeren vind ik dat niet alhoewel ik het heb geprobeerd. Ik haal adem, vind mijn spraakvermogen terug en zeg dat ik wel wil.

“Vanavond? Acht uur?” Het klinkt zacht, onhoorbaar voor anderen.

“Dat is goed, zeg ik, waar woon je?”

Zij geeft mij haar adres. “De kinderen logeren bij mijn moeder”, zegt ze nog en komt dan in beweging op zoek naar haar dochtertje dat net als mijn kleindochter ergens in de stroom kinderen te vinden is.

Het kost mij moeite om gewoon te doen. Ik loop met mijn kleindochter naar ons huis, we drinken limonade, eten er een koekje bij. Mijn vrouw leest wat op de bank. Ik kijk met spijt naar haar. Al zo lang geen lichamelijke intimiteit meer, maar is dat een excuus om vreemd te gaan? Ik weet dat het niet zo is, maar mijn verlangen is sterker. Moeiteloos vind ik in de loop van de middag een excuus om ‘s avonds niet thuis te zijn. Maar die moeiteloosheid schuilt niet in mijn lichaam waarin de spanning oploopt. Ik merk dat ik bijna krampachtig gewoon probeer te doen, een soort luchtigheid wil uitstralen die haaks staat op wat in mij beweegt. Gelukkig wordt het tijd om eten te koken, al jaren mijn werk in ons huishouden.

Tegen zessen komt mijn schoonzoon zijn dochter halen en is het eten klaar. Wij kijken naar het journaal en eten als zo vaak met ons bord op schoot. Ik ruim op en vertrek ruim op tijd naar mijn moslima. En ik zou liegen als ik zeg ontspannen te zijn, maak me zelfs zorgen. Ben ik niet te gespannen? Kan ik op mijn leeftijd...?

Het is nog klaar licht. Ik aarzel als ik bij haar woning in de buurt kom. Iedereen kan zien dat ik bij haar naar binnen ga en hoe moet ik dat verklaren? Ik bedenk dat druk maken nooit een oplossing is en dat gewoon doen het minste opvalt.

Ik tref het. De deur van het appartementencomplex staat open. Ik loop naar binnen en zie dat zij op de derde verdieping woont. Ik klim de trap op en merk dat mijn gespannen ademhaling het moeilijk heeft. Ik hijg als een paard en denk als zo vaak dat ik eens wat aan mijn oudemannenconditie moet doen. Ik loop de galerij op, kijk naar de huisnummers. Het laatste appartement. Even aarzel ik en dan bel ik aan. De bel heeft nog niet geklonken of de deur gaat open alsof zij op de uitkijk stond. In de verte hoor ik de torenklok acht keer slaan. Ik stap de wat schemerige hal binnen. Zie dat zij haar jas niet aan heeft, maar haar grijze jurk en haar hoofddoek zijn onveranderd aanwezig. Ik begroet haar door een onhandige hand te geven, maar zij buigt haar hoofd bij wijze van groet.

“Je bent er”, constateert zij droogjes.

Met een handgebaar wijst zij de weg naar de zitkamer. Ik loop onhandig langs haar heen, bijna bang om haar aan te raken. De kamer is aan de kale kant, een grote bank, een tafel met wat stoelen, een reusachtig tv-scherm.

“Je mag wel gaan zitten.”

Ik loop naar bank, ga onwennig zitten en vraag me af hoe het verder zal gaan. Zij staat midden in de kamer.

“Mijn man is een paar weken geleden zijn vader gaan begraven. Sindsdien heb ik niks meer van hem gehoord. Onze bankrekening staat op zijn naam. En mijn geld is op.”

Het klinkt wat hijgerig, wat gehaast en als excuus voor deze merkwaardige situatie. Zij beweegt en ruisend valt haar lange, alles verhullende jurk naar beneden. Plots staat een beeldschone vrouw voor me in mooie lingerie. Slank, stevige heupen, overtuigende borsten. In een paar seconden is een kuise moslima veranderd in een verleidelijke nimf met een hoofddoekje. Ik voel mijn lichaam reageren op de verandering.

“Ik mis niet alleen zijn geld, ik mis ook zijn penis.” Haar handen glijden over haar lichaam, accentueren de slanke rondingen, nodigen uit, dagen uit. “Jij lijkt mij een lieve man die goed voor mij kan zijn.”

Zij stapt uit haar gevallen jurk. Een hand dwaalt over haar buik, streelt over haar slipje. Zij overbrugt de afstand naar de bank en als ze vlak voor me staat, openen haar handen de sluiting van haar bh, haar borsten golven naar buiten. Mooie, donkere tepels sieren haar stevige vlees.

“Wil jij mij geven wat ik mis? Geld en bevrediging.”

Ik knik, want ik ben niet tot praten in staat. Mijn keel lijkt dichtgeknepen. Ze knielt. Haar handen op mijn benen, handen die naar boven schuiven waar mijn kloppende penis hard begint te worden. Vaardige vingers maken mijn broek los en strelen mijn opgeheven lid. Ik heb het gevoel direct te komen, in ieder geval het verlangen om de druk te verlichten. Zij sjort mijn broek naar beneden, ik til mijn kont van de bank. Een warme, natte mond sluit zich om mijn lul. Ik kreun van genot en geilheid. Zij kijkt me tevreden aan, zich bewust van het effect dat haar lichaam, haar handen, haar mond op mij hebben. Ik voel haar tong mijn eikel verkennen, zij bijt zachtjes om het gevoel van lust en verlangen alleen maar te doen groeien. Zij pijpt vol overtuiging en ervaring. Haar in een hoofddoekje gehulde hoofd beweegt zich op en neer langs de schacht van mijn geslacht. Het genot trekt door mijn lichaam.

Ik zie haar grote borsten als rijpe vruchten hangen en ik wil daarvan proeven, op de pronte tepels zuigen als een dorstig kind. Ik trek haar omhoog en zij begrijpt mijn verlangen. Haar handen ondersteunen haar gemoed, bieden mij haar tepels. Een voor een neem ik ze tussen mijn lippen, mijn tanden. Zij kreunt en ik voel haar lichaam zachtjes schokken. Even trekt zij zich terug om haar slipje uit te trekken, terwijl zij gebaart dat ik mij ook moet ontkleden. Haastig knoop ik mijn overhemd los, vlug trek ik mijn schoenen en mijn broek uit. Zij spreidt haar benen en trekt mijn hoofd naar haar geslacht, dat verborgen gaat onder een toefje donker haar. Ik steek mijn tong uit en proef de smaak van een nat kutje. Ik voel haar geprononceerde klit en hoor haar kreun als ik daar voorzichtig over lik. Haar handen liggen op mijn achterhoofd en zij stuurt mij om haar genot te verhogen.

“Nu moet je mij neuken. Niet in ons bed, maar hier.”

Zij laat zich op de bank zakken en spreid haar slanke benen meer dan gastvrij. Het zal niet moeilijk zijn de weg te vinden. Ik stap tussen haar benen en vind de natte opening van haar buik dan ook zonder problemen. Even houd ik in, maar dan stoot ik mij in haar natte zachtheid. Ik kan een grom van genot niet tegen houden. Even houd ik diep in haar lenden stil. Zij stoot haar heupen omhoog alsof zij mij wil aansporen de daad te verrichten. Ik treek mij terug, stoot weer naar voren. De cadans zo oud als de mensheid, de lust die door mijn lichaam stroomt, het vreemde genot te willen nemen door te geven. Even schiet ik uit haar, maar op het moment dat zij mij weer opneemt in haar zachte natheid, rukt zij haar hoofddoel weg en stroomt een golf zwart haar langs haar hoofd. Zij spant haar strak klaarkomende kut om me heen en dat gevoel en het uitzicht op het weggetrokken hoofddoekje, zorgen er voor dat mijn zaad naar buiten spat. Ik kom diep in haar kut en verlies bijna mijn bewustzijn door de kracht van het orgasme dat haar weggerukte hoofddoek mij bezorgt.

Daarna... daarna onhandige verlegenheid. Mijn lust is geblust, maar zij is de rust zelve. Zij kust me zachtjes op mijn lippen en zegt “bedankt”. Ik mompel wat en weet dat ik dit vaker, veel vaker wil.

Wat onwennig trek ik mijn kleren aan, zij blijft naakt en laat mij zo genieten van het lichaam dat zij mij zonder terughoudendheid gaf. Ik haal twee briefjes van vijftig euro uit mijn broekzak. Zij neemt ze aan en glimlacht.

“Je hebt me gegeven wat ik wilde, bevrediging en geld. Kom je nog eens?”

Ik zeg dat ik graag volgende week weer kom. Zij glimlacht weer beeldschoon. “Dan logeren mijn kinderen maar weer bij opa en oma.”

In de weken die volgen, wordt het een opwindende gewoonte. Op het schoolplein seinen wij naar elkaar “Tot vanavond”. Ik word vrijer en zij geeft zichzelf telkens weer zonder schroom of schaamte. Telkens als zij haar orgasme door haar lichaam voelt stromen, trekt zij haar hoofddoekje af als teken van overgave. Voor mij is dat elke keer weer het teken dat ik mij in haar zachte lichaam mag leegspuiten. Wij maken nooit veel woorden vuil, daarvoor zijn onze ontmoetingen niet bedoeld en wij delen nooit het grote ledikant in de slaapkamer met elkaar, want dat bed is voor de echtelijke liefde, niet voor de buitenechtelijke bevrediging.

De lente krijgt soms zomerse trekjes, het is soms zelfs uitgesproken warm. Ik sta weer op het schoolplein en wacht op mijn kleindochter. Zij staat als altijd kuis gehuld in jas en jurk een paar meter bij mij vandaan. Ik weet wat schuil gaat achter die traditionele vermomming en voel het verlangen in mij groeien als zij plots in beweging komt. Zij loopt langs mij heen.

“Mijn man is gisteren teruggekomen.” Zij loopt verder, keert zich om, loopt weer langs mij heen. “Dank je wel voor de afgelopen weken.” Weer loopt zij verder, want tot een gesprek kan het hier niet komen. Telkens een korte zin. “Je bent een lieve man”, zegt ze en “Ik zal je missen”.

De uitgaande school davert over het plein en even later zie ik niets meer dan haar hoofddoekje verdwijnen tussen de andere ouders.

Plaats reactie