Ze zat met een warme blik in haar ogen achter haar laptop aan de grote houten tafel in haar woonkamer. Monique was door de jaren heen altijd streng voor zichzelf geweest en dat begon zich nu uit te betalen. Nog steeds slank was ze en met een huid dat van nature al die mooie lichte olijfkleur had die maakte dat ze niet elke zomer naar het strand moest om een gezonde teint te behouden. Daardoor was haar huid, zeker in haar gezicht en decolleté niet zo verouderd. Het kastanjekleurige haar was redelijk kortgeknipt en ze zag er verzorgd uit. Haar wat smalle gezicht met de bruine ogen gaven haar een wat exotisch voorkomen. Zelf hield ze het op de een drupje Indonesisch bloed ergens bij haar voorvaderen. Ze was aantrekkelijk om te zien. Al had het haar in het leven niet veel gebracht. Een waterig zonnetje bracht een fijn sfeertje in haar woonkamer dat goed paste bij haar gevoel. Haar kleding bestond slechts uit een badjas zonder iets eronder en slippers. Dat was zeer tegen haar gewoonte maar op een of andere manier vond ze het passend voor de gelegenheid. Ze voelde zich zelfs wel een beetje sexy al werd haar lach noch breder toen dat woord in haar opkwam.
Monique kon haar ogen niet geloven. Ze had het dus niet gedroomd. Hier stonden verklaringen van tientallen vrouwen en enkele mannen over het cadeautje dat ze hadden ontvangen. ‘Sinterklaas bestaat', ‘Zwarte Piet was ongelooflijk', ‘Uitpakjesavond', de titels waren niet alleen lovend, ook inhoudelijk bleek dat wat haar vannacht overkomen was dus elk jaar gebeurde. En niet alleen bij haar, ook bij vele anderen. Ze besloot ook haar verklaring toe te voegen en vulde het formulier in. Ze beschreef ze wat er gebeurd was. Er waren heel specifieke vragen over zijn uiterlijk en werkwijze. Ze was niet achterlijk. Omdat ze de antwoorden niet terugvond in de verklaringen begreep ze dat het controlevragen waren die de fantasten weg moesten filteren. Monique kon dan wel niet uitvinden wie er achter de website zat, het geheel leek duidelijk alleen maar te gaan om het vastleggen van het fenomeen. Op de hele website stonden alleen maar geschreven verklaringen van slachtoffers hoewel ze die omschrijving eigenlijk niet passend vond. Ze voelde zich absoluut geen slachtoffer. Ze was al met al een half uurtje bezig om haar verklaring vast te leggen. Daarna verstuurde ze deze en kreeg tot haar teleurstelling alleen een melding retour dat ze bedankt werd voor haar inspanningen.
x X x
Het was een paar dagen later, zondag en ze had kunnen uitslapen. Dat stelde in haar geval niet heel veel voor. Als je vijfenvijftig bent ga je niet meer uit op zaterdagavond en dus ben je ook om acht uur wel wakker. Ze had lekker haar iPad erbij gepakt en in bed de krant uitgelezen. Tegen negenen viel het haar op dat ze mail had. Het was niet van haar broer of zussen en het adres was duidelijk genoeg: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Er waren aanvullende vragen en of ze genegen was die vragen te beantwoorden. Dat deel was niet zo bijzonder. Deze X refereerde aan wat er gebeurd was op een manier die niet klopte. Toen ze de mail nogmaals doorlas kon ze maar tot een conclusie komen: Dit was hem zelf. Het duizelde haar. Moest ze hier nu op ingaan? De vragen waren weliswaar intiem maar toch, ze waren duidelijk alleen maar gericht om het anderen naar de zin te maken. Het was verdorie een klanttevredenheidsonderzoek!
Och wat had ze graag met haar zus Paula overlegd. Met haar kon ze altijd over van alles en nog wat praten, veel beter dan met haar oudere broer en zus. Paula was de enige die wist van de dates die ze door de jaren heen had gehad en hoe die stuk waren gelopen. Ze kende Moniques verdriet, haar pogingen om een partner te vinden en de pech die ze telkens ondervonden had. Nu twijfelde ze echter of ze deze geschiedenis moest delen. Ze keek naar de vragenlijst en drukte toen de mail weg. Ze moest er nog eens goed over nadenken. Na gedoucht te hebben kleedde ze zich aan en ging naar beneden waar haar Labrador haar opwachtte. Monique trok laarzen en jas aan en nam Huggie mee naar buiten, de straat uit en de hei op. Huggie rende, snuffelde en wist dat ze een uurtje onderweg zouden zijn. Hij kende de vaste route en ze had geen reden hem aan te lijnen. Zo kon ze onder het lopen haar gedachten weer op een rijtje zetten.
Die X toch. Waar ze altijd terughoudendheid had naar mannen toe was X moeiteloos door elke barrière gebroken. Breken was eigenlijk niet het goede woord nu ze er over nadacht. Ze had geen hindernissen opgeworpen, ze voelde zich niet overdonderd maar meer bevrijd. Het was dus toch mogelijk voor haar om gewoon gevoel voor een man te hebben. Ze was gaan twijfelen na haar laatste teleurstelling bij een afspraakje via een datingsite. Op papier was die man toen leuk genoeg maar hij liet haar betalen voor het halve etentje, zijn kleding was versleten en hij rook eigenlijk gewoon een beetje. Een mega-afknapper voor haar. Ze had het hem eerst subtiel willen vertellen maar die hints pikte hij niet op en uiteindelijk liep het af met een ordinaire scheldpartij op de parkeerplaats. Toen ze het aan Paula vertelde was ze in huilen uitgebarsten en uiteindelijk was ze er mee gestopt. Liever alleen dan weer dat soort dingen meemaken.
Huggie kwam links het bos uitgerend, keek haar twee tellen aan en rende door, rechts het bos weer in. De man met de teckel van een straat verderop kwam haar tegemoet en groette beleefd. Ze groette terug, maakte twee tellen een praatje over het fijne weer en liep daarna door. Waarom waren de goede altijd bezet, vroeg ze zich af terwijl ze het antwoord al kende. X kwam weer in beeld en ze glimlachte. Hij was niet de eerste man waarmee ze haar bed gedeeld had maar toch ook was hij niet de eerste waarmee ze het fijn vond. Ze herinnerde zich al te goed Steven uit haar studententijd waarmee ze zeven jaar een relatie had gehad. Zijn hele studietijd door terwijl Monique afstudeerde en een baan vond in het bedrijfsleven ging hij door voor chirurg. Het leek toen allemaal koek en ei en ze hadden zelfs al trouwplannen gemaakt toen dat vreselijke moment kwam. Steven had een ander en diezelfde dag was hij verdwenen, een leeg huis achterlatend dat nooit het vrolijke geluid van spelende kinderen zou meemaken.
Ze draaide het laatste stukje van de bos uit en kwam terug op de hei. Huggie was naast haar komen lopen en vroeg aandacht. Ze aaide hem over zijn kop waarna hij weer verder rende. Monique vroeg zich af hoe ver X zou zijn gegaan als haar wensen wat extremer waren geweest. Zou hij zich laten vernederen of vastbinden? Ze geloofde dat niet. X wist van haar voorgeschiedenis. Eigenlijk wist alleen Paula alles van haar maar dat die dit georganiseerd zou hebben, dat wilde er bij haar niet in. Daar was Paula veel te preuts voor.
Ze besloot de lijst in te vullen omdat ze ergens hoopte dat er misschien nog een vervolg zou komen. Huggie stond al bij de achterdeur te wachten en liet in de bijkeuken gewillig zijn poten even afnemen. Hij wist heel goed dat daarna zijn eten kwam.
Monique nam de tijd om haar ontbijt te maken. Gekookt eitje, paar afbakpistoletjes, echte boter, verse jus d'orange, cappuccino. De kachel brandde, radio vier aan, haar laptop als gesprekspartner ook op tafel en zo zette ze zich aan het ontbijt met Huggie tevreden aan haar voeten. Ze opende de mail van X-Piet en daarna de vragenlijst. Terwijl ze rustig haar zachtgekookte eitje naar binnen lepelde las ze de vragenlijst nog eens door. Ze voelde eigenlijk al aan dat ze antwoorden moest, al was het maar om het zo helder te krijgen wat er gebeurde. Monique zette het eierdopje opzij en schoof de laptop naar zich toe. Ze besloot er werk van te maken, openhartig en eerlijk.
1. Wat was de eerste indruk toen hij voor de deur bleek te staan?
‘Een spannende donkere verschijning. Het pak, wollen jas en Borsalino gaven hem iets chics en het feit dat hij geen das droeg bij zijn witte overhemd maakten zijn kleding net informeel genoeg. Vanaf de allereerste blik leek hij blij verrast mij te zien. Dat was heel bijzonder.'
2. Wat vond u van het gedicht ter introductie?
Ze pakte het vel luxe papier erbij en bekeek het opnieuw. Het was niet heel groot, A3-formaat, maar van heel zwaar papier alsof het een diploma was. Ze las het opnieuw door. Het was helemaal aan haar gericht, haar naam, haar mislukte relaties, haar hond, de paar vriendschappen die ze had in haar leven. Ze glimlachte weer net zoals bij de eerste keer toen ze de grap aan het einde las over Huggie en het omhelzen van echte mensen. Ze begon een antwoord te formuleren:
‘In eerste instantie schok ik me dood toen een vreemde zo veel van mij bleek te weten. Daarna vroeg ik me af hoe jij aan die informatie kwam tot ik me bedacht dat eigenlijk al die info wel ergens op internet geplaatst had: stukje Facebook, stukje datingsites, dat hondenforum. Ik bedacht me dat iemand gewoon werk had gemaakt van mijn persoon en daar iets heel liefs van gemaakt. Daarnaast was en ben ik gewoon heel nieuwsgierig wie jou op mijn pad heeft gezet.'
3. Was u aangenaam verrast door de cadeautjes die hij meebracht?
Die was eenvoudiger te formuleren.
‘De kluif voor Huggie was een inkoppertje. De champagne en de hapjes waren buitengewoon goed getroffen. Ik heb geen idee hoe je mijn voorliefde voor goede champagne kent en al helemaal niet hoe je in de winter aan die lekkere aardbeien komt maar wat was dat raak. Daarbij was die fles Chanel Eau Tendre ook een makkie. De haiku erbij was dat niet. Die was buitengewoon.'
Ze had hem bewaard, nagelezen en nogmaals nagelezen tot ze hem kende maar nogmaals herlas Monique het kleine gedichtje.
In 't verleden pech
Nu is zij de mooiste vrouw
En mijn middelpunt
Ze moest lachen. Ze had wel boekjes met haiku en deze was eigenlijk helemaal zo mooi niet. Maar als je na dertig jaar weer eens een complimentje krijgt in de vorm van een gedichtje ben je gewoon onder de indruk. Zo simpel was het gewoon.
4. Schrijft u in uw eigen bewoordingen wat er daarna gebeurde en wat u ervan vond.
Pfft, dacht ze. Daar gaan we dan:
‘Ik ben geen mensenschuwe persoonlijkheid maar ik laat echt niet zomaar iemand binnen. Jij keek me vragend aan en ik was gerustgesteld. Ik nam jouw jas aan en hing deze over een hangertje. Het was een prachtige klassieke wollen jas. Ik ging je voor en liet je binnen. Toen ik midden in mijn kamer stond en me omdraaide zag ik je verbaasd rondkijken. Mijn huis is altijd netjes, ik maak gewoon nooit rotzooi. Daarnaast houd ik van mooie spullen. Gelukkig heb ik Huggie als tegengif. Huggie kwam naar je toe en je bleef rustig staan. Liet hem even aan je hand snuffelen en daarna was Huggie weer gaan liggen. Meestal is hij niet zo makkelijk. Misschien was het de kluif die hij rook. Je vroeg me op de bank te gaan zitten en mezelf comfortabel te maken. Dat vind ik lastig met een vreemde man in huis en dus beperkte ik me voorlopig door te gaan zitten.
Jij knoopte netjes je colbertje open toen je ging zitten. Je begon te vertellen over je werk en hoe je op 5 december eenzame vrouwen bezocht om ze een fijne avond te bezorgen. Het gekke is, ik voelde mezelf helemaal niet eenzaam. Ondertussen haalde je de spullen uit die mand en voor ik het wist stond er champagne in twee glazen. Die aardbeien, nogmaals, wat waren die lekker. Je maakte de haard aan. Dat moet je eerder gedaan hebben want hij brandde perfect. Dat lukt mij nou nooit. Je bleef vriendelijk, werd niet klef en ik genoot van je verhalen over je reizen. En toen kreeg ik die parfum. Ik gebruik nooit parfum. Dat hoor je te krijgen, niet te kopen en niemand gaf het me ooit. Je wist me mooi over te halen niet alleen een vleugje in mijn hals maar ook tussen mijn borsten te spuiten. Ik realiseerde dat ik me sinds mijn jeugdliefde nooit meer zo op mijn gemak was met een man en dat verbaasde me. Je bent namelijk best wel groot en ook best wel zwart. Nu ik dit schrijf klinkt het raar maar zo bedoel ik het niet. Mijn contacten met mensen uit andere culturen of landen zijn alleen nogal beperkt en ik weet dat ik de makkelijkste niet ben met andere normen en waarden. Jij bent echter de beste remedie tegen vooroordelen die ik me zou kunnen bedenken.'
Monique vroeg zich af of zij dit moest laten staan. Ach, het was haar gevoel, besloot ze en ging verder.
‘Je vroeg naar mijn relaties en gevoel dat ik daarbij had. Het was fijn er met jou over te praten. Doordat ik je niet kende dorst ik te vertellen over mijn verdriet om mijn jeugdliefde en hoe door de jaren daarna de kwaliteit van de overgebleven mannen in mijn ogen ernstig tekortschoot. Je kreeg me op de praatstoel en dat was heel fijn. Ik weet niet meer wat ik allemaal verteld heb maar ik besefte op gegeven moment dat de champagne op was en we heel dicht bij elkaar zaten. Dat weet ik zo goed omdat ik degene was die naar jou opschoof. Hetzelfde als je geur. Fris als fruit maar ook mannelijk met wat muskustonen. Misschien dat het vanaf dat moment was dat ik alle grenzen overging en je kuste. Ik weet ook niet of het de bedoeling was of niet maar je stribbelde ook niet tegen.'
Weer keek Monique peinzend vooruit. Ze wist heel goed dat er nu paar intieme details gingen komen en ze vroeg zich af of ze die ook wilde noemen. Deze man had haar zonder problemen laten genieten van seks en haar doen inzien dat ze gewoon heel veel gemist had. Was het fatsoen geweest? Preutsheid misschien? Wat dan ook, ze was er overheen gestapt, had genoten. Er was een knop om gegaan en dat zou ze gaan vertellen in geuren en kleuren.
‘Vanaf het moment dat ik je kuste en jij er geen probleem mee had wekte jij een lust bij me op die ik in geen jaren ervaren had. Bedenk dat het zelfs al maanden terug was dat ik die lust bij mezelf had opgewekt. Het kwam me over alsof jij vrijgave had gekregen om verder te gaan nadat ik je kuste. Je handen streelden me, verwarmden me en plaagden me in een moeite door en toch was je niet opdringerig, ik voelde me niet overvallen. Ik weet nog perfect dat jouw handen mijn borsten pas streelden nadat ik over jouw buik was gegaan. Je liet heel geduldig het initiatief bij mij en dat was mooi. Ik genoot. Was het toen dat je voorstelde om eerst te gaan douchen? Ik weet het niet meer. Het spoor van kleren dat de kamer doorging en de trap op was wel verbijsterend achteraf. We hebben ons zalig laten gaan en ik genoot. Ook de manier waarop je naar me keek toen ik me halverwege de trap omkeerde en mijn beha losmaakte. Je ogen spraken een aangename verrassing uit en je kusjes maakten het af. Ik voelde me dertig jaar jonger en dat was zo fijn.‘
Hoe oud zou hij geweest zijn? Lastig te zeggen. Hij was kortgeknipt en gladgeschoren. Geen grijze haar te zien. Dat was het bij haar ook niet, bedacht ze maar haar kastanjekleur kwam overduidelijk uit een mooi flesje. Misschien was hij wel even oud en wie weet, wel zo oud als Sinterklaas zelf. Ze glimlachte om zichzelf maar, zo beredeneerde Monique, het was tenslotte een mooi sprookje wat haar was overkomen. Maar nu komt het echte werk, bedacht ze en typte verder.
Zonder veel schroom was ons ondergoed verdwenen voor we de badkamer bereikten en je was aangenaam verrast toen je het grote bad zag. Je wist duidelijk niet alles van me maar de keuze was snel gemaakt. Samen in dat grote bad. Eigenlijk gebruikten we de spons alleen nog voor de vorm want ik wilde je overal voelen zoals je bij mij deed. Het ging zo vanzelfsprekend dat ik zonder meer toeliet hoe jij mij begon te bespelen. Je vingers zo zacht zonder haaltjes of scherpe nagels. Ik genoot hoe je vlakke hand mijn lust wist op te wekken zonder lomp binnen te dringen, bijna mooier als dat ik het zelf deed en dat mag je gerust als een compliment beschouwen. Is het een wonder dat ik zo snel tot een hoogtepunt kwam na al die jaren? Ik weet het niet en het was ook niet belangrijk. Het was zalig. De warmte weer door mijn lijf te voelen stromen wond me alleen maar verder op. En ik heb me uitgeleefd, geloof ik.'
Ze werd weer rood toen ze aan dat moment terugdacht. Toen ze na haar eerste orgasme trek kreeg in meer. Het gevoel nog lang niet verzadigd te zijn.
‘Nooit eerder had ik seks gehad in een bad, laat staan dat we er zo de tijd voor namen, gevoelsmatig dan. Als studenten hadden we er ook lang over gedaan maar dat was meer omdat we stoned waren. Nu vond ik het gewoon fijn jou te betasten en stukje bij beetje mezelf over mijn schroom heen te zetten. Ik lees in de weekbladen dat vrouwen tegenwoordig zonder enige moeite alles doen en ik greep die kans maar willen en doen is toch een beetje twee. Gelukkig begreep je me en liet me gewoon mijn gang gaan. Ik ken de verhalen over zwaargeschapen zwarte mannen en ik zal nu de laatste zijn om dat verhaal te ontkrachten. Het was spannend jouw erectie tot volledige bloei te voelen en zien komen. Het voelde heel natuurlijk op dat moment, net zoals het heel normaal voelde om over te gaan op fellatio. Ik hoop niet dat ik er een rapportcijfer voor krijg want ik geloof niet dat ik veel verder kwam dan de eikel in mijn mond te nemen. Je kreun was echter overtuigend genoeg op dat moment.'
Monique werd weer rood toen ze daaraan terugdacht. Met Steven had ze het nooit meer willen doen nadat hij in zijn opwinding haar grofweg in haar mond genomen had. Ze was misselijk geworden maar hij merkte het toen totaal niet en was klaargekomen. Een eens-en-nooit-weer ervaring. En nu was ze zonder moeite over die grens gegaan al was het heel voorzichtig. Deze man bleef heel beheerst en vertelde hoe hij genoot en wat hij voelde. Geen onaangename verrassingen maar lieve complimentjes, terecht of onterecht, dacht ze er lachend bij. Ze typte verder terwijl ze het warme gevoel in haar geest vasthield.
‘Nog in bad trok je me bovenop jou. Of was ik het zelf? Dit geeft wel aan hoe veel lol we hadden. “Ongemerkt waren we in een keer aan het neuken”, zou ik bijna op kunnen schrijven maar dat was natuurlijk niet zo. Toen ik jou besteeg en je erectie stukje voor stukje in mijn opnam voelde ik me geweldig en genoot. Je liet me helemaal mijn gang gaan en hield alleen mijn lijf vast om te voorkomen dat ik weggleed. En voelen deed ik je. Je vulde me op en ik voelde elke vezel in me reageren op jou. Toen pas besefte ik hoe erg ik het al die jaren gemist had. Je zag mijn traantje en besefte gelukkig dat die niet bepaald van verdriet was. Dacht ik aan jouw genot op dat moment? Achteraf besefte ik pas dat ik wel heel veel met mijn eigen gevoel bezig was maar ik veronderstel dat het in dit bijzondere geval wel in orde was. Ik liet mezelf in ieder geval wel heel snel weer tot een orgasme komen en het was prachtig. Zeker ook omdat jij zo beheerst bleef.
We kwamen uit bad en we droogden elkaar af. Je verbaasde me door nauwelijks wat van je hardheid in je erectie te verliezen. Zelfs mijn grote badhanddoek bleef moeiteloos hangen, constateerden we.'
Zou hij een blauwe pil genomen hebben? Monique had gelezen dat die pillen weliswaar voor een langdurige erectie kunnen zorgen maar ook dat de feitelijke lust er niet door veroorzaakt werd. Het maakte haar op zich niet uit maar nieuwsgierig was ze wel.
‘We gingen op bed liggen en jij begon weer te strelen en te kussen. Wat daarna volgde was het meest ongelooflijke wat ik ooit op gebied van seks meemaakte. Het zegt waarschijnlijk meer over mij dan over het feitelijke gebeuren, maar toch. Je knielde tussen mijn benen en tilde mijn billen op alsof ik een veertje was. Toen je me daarna kuste voelde ik me bijna als een god aanbeden. De kusjes op mijn knopje, afgewisseld met je tong die me geweldig stimuleerde, het was mooi. Was het ook een nieuw record, die snelheid waarmee ik weer tot een hoogtepunt kwam? Het zal toch geen twee minuten geweest zijn? Het was in ieder geval geweldig.'
Nu moest ze even nadenken. Was ze niets vergeten? Vanaf dat moment ging het sneller en ze herinnerde zich feitelijk alleen nog een waterval aan sensaties, warme, vochtige huid en opzwepende kreten uit hun beider monden. Ze besefte dat ze dingen gezegd had die ze nog nooit uit haar mond had gekregen. Ze besloot haar taal te kuisen maar toch alles te vertellen.
‘Was ik het die jou op mij trok? Ik weet nog dat ik vanaf moment nog slechts een ding wenste en jij transformeerde ter plekke van een heel lieve en zachtaardige minnaar in een beest die me nam. Ik geloof dat mijn woorden ook nogal grof werden. Ik hoop niet dat ik je beledigd heb. Je moet maar denken dat je iets in mij losgemaakt hebt dat al heel lang opgesloten zat. In ieder geval had ik vanaf dat moment niets meer in te brengen en drong je diep binnen met grote slagen die me overkwamen alsof je jouw hele ziel en zaligheid erin stopte. Was het fijn? Het was geweldig! In mijn gedachten bleef ik komen. Uiteindelijk zette je me op mijn knieën en als beesten vreeën we. Je handen hielden mij op de plek en je bracht me werkelijk de hemel in toen jij ook klaarkwam. Hoe lang hebben we daarna op bed gelegen om bij te komen? Ik had werkelijk geen puf meer en jij streelde me maar.'
Monique bedacht dat X eigenlijk beter een school voor minnaars zou kunnen beginnen om zijn talenten optimaal tot hun recht te laten komen. Ach, wie weet heeft hij die wel, kwam er achteraan en ze glimlachte voor de zoveelste maal. Ze weet nog dat hij het dekbed over haar heen trok. Toen ze een paar uur later weer even wakker werd was hij verdwenen. Ze had eigenlijk niet anders verwacht en vond het ook niet erg. Welgemoed begon ze aan de laatste vraag.
5. Wat zou u verbeterd willen zien?
‘Ik heb werkelijk geen idee. Je hebt me laten zien dat het wel degelijk mogelijk is voor een man om een goede minnaar te zijn. Ik heb nu meegemaakt dat ik vreselijk kan genieten van seks. Het enige wat ik jammer vind is dat ik de kans niet kreeg je te bedanken en daarom doe ik dat nu op deze manier. Ongelooflijk bedankt X! Ik ga weer op zoek naar een partner voor de rest van mijn leven nu ik weet dat het mogelijk is. Een mooier cadeau kon ik me niet wensen.'
Ze was klaar maar keek toch het hele epistel nog eens na op spelfouten. Daarna verstuurde ze de vragenlijst richting afzender en surfte vervolgens zonder omwegen naar lexa.nl. En nu gaan we er werk van maken, bedacht ze en meldde zich aan.
x X x
Het was oudejaarsdag en terwijl Monique door een park liep met een vriendelijke man gebeurde er in een stad ver bij haar vandaan in een klein zaaltje iets opmerkelijks. Er stonden zesentwintig mannen in een cirkel. Zonder uitzondering droegen ze een pak en een opmerkzaam toeschouwer zou de glanzend gepoetste schoenen opgevallen zijn maar er waren geen toeschouwers. Verder hadden de mannen ook weinig gemeen of het moest hun huidskleur zijn dat varieerde van een lichte, bijna mediterrane tint tot het diepste zwart. Hun leeftijd varieerde van vijfentwintig tot ergens in de zeventig. Het maakte de groep al jarenlang niet meer uit.
De oudste onder hem die werd aangesproken met A nam het woord: “Heren, we zijn er uit. Ik heb de punten die wij elkaar gegeven hebben aan de hand van de geretourneerde brieven opgeteld en de uitslag is duidelijk.” Hij richtte zich tot de man met de kleine X op de revers. “Voor de derde keer ben je gekozen tot de X-Piet van het jaar. Je mag je speldje houden.” Er klonk een beleefd applaus.
X keek de cirkel rond en nam toen het woord.
“Ik ben blij dat mijn inspanningen die zeker niet gering zijn beloond worden. Ik ben al een paar maal gevraagd naar de reden van mijn succes en volgens mij is het toch een zorgvuldige keuze van het doel in combinatie met een uitgebreid achtergrondonderzoek. Ik ben nu reeds bezig met volgend jaar. Ergens in de zomer neem ik mijn beslissing en daarna is het graven, kijken, leren. Ik kan verder alleen maar vertellen dat ik een voorkeur heb voor vrouwen die nog wat over zichzelf durven te vertellen via de social media. Ik krijg de indruk dat degenen die een man als target hadden het op dat vlak wel wat eenvoudiger hebben.” Van een paar kanten klonk een instemmend gebrom. “Ik dank jullie allemaal voor de punten die ik gekregen heb en laten we er voor volgend jaar weer een bijzondere nacht van maken!” Hij hief zijn glas champagne en keek de kring rond terwijl hij proostte. “Voor alle vrouwen!”
“Voor alle vrouwen!” Klonk het instemmend uit de vijfentwintig overige kelen.
A nam het woord weer.
“Dan zien we elkaar volgend jaar weer. E heeft aangegeven toch nog een jaar door te gaan dus er is geen plaats vrijgekomen. Ik zou zeggen, een zalig uiteinde en een prettig nieuwjaar voor iedereen.” Wederom was er instemmend gebrom waarna de cirkel verbroken werd en de mannen afscheid van elkaar namen. Een voor een verlieten ze de zaal en verdwenen in de nacht. Niet opgemerkt in de snel leger wordende straten.
Monique zat ondertussen in een klein restaurantje te kletsen met haar afspraakje en was de tijd helemaal vergeten. Het gaf haar niets. Haar ogen straalden en ze genoot van het leven.
