Deel 1
Ah mooi, denkt Julian, de wortels zijn in de reclame. Dat komt goed uit.
Hij stopt zijn karretje naast het schap en laadt meteen vier potten Hak in. De twee voor één actie levert hem zo mooi twee gratis potten op en die wortels zijn een kleine eeuwigheid houdbaar. Langzaam rijdt hij verder, terwijl hij intussen de verleiding van de zakken aanbiedingschips probeert te weerstaan. Hij groet mevrouw van der Wiel die met mevrouw van Rhijn haar boodschappen uitzoekt.
Het karretje raakt langzaam voller met boodschappen, tot Julian bij de eier aankomt. Nee, dat is geen typefout en ook geen schrijffout. Het meervoud van ei is eier, niet eieren. Het is toch niet voor niets dat het een eiersnijder is en een eierkoker en een eierwekker? Bij de eier staat Isa. Isa werkt bij de supermarkt en is druk bezig om alle schappen weer aan te vullen. Zoals als altijd als ze hem ziet begint haar gezicht te stralen; maar, zo weet Julian inmiddels, dat doet haar gezicht altijd als ze een klant ziet.
“Haaaiiii” zegt ze vriendelijk en Julian reageert met een minstens even vriendelijk “Hooooi.”
Hij pakt een doosje met Large eier uit het schap en controleert de inhoud snel op eventuele breuken. Nadat het hem één keer overkomen is dat er een gebroken ei in zat zal hem dat niet een tweede keer gebeuren. Buiten het zichtveld van Julian kijkt Isa even rond of er niemand in de directe omgeving is, voor ze zich tot hem wendt.
“Je vroeg me een tijdje geleden toch of ik een vriend had?” vraagt ze aan hem.
Even is hij van zijn à propos afgebracht door haar onverwachte vraag. “Eh, ja… eh… klopt.” stamelt hij.
“Wat zou je gevraagd hebben als mijn antwoord ‘nee’ was geweest?” stelt ze een nieuwe vraag.
Julian lacht even. “Dat doet er toch niet toe, jij hebt een vriend en dus zou ik mezelf alleen maar belachelijk gemaakt hebben.”
Isa werpt enige blikken in het rond; ze kijkt en gooit dus niet met blikjes knakworst. “Het is al een paar weken uit. Dus wat wilde je vragen als mijn antwoord ‘nee’ was geweest?”
Julian schudt zijn hoofd. “Nee,” zegt hij, “dat heeft geen zin om het te vragen. Met of zonder vriend, het antwoord zal toch hetzelfde zijn.”
Isa glimlacht even. “Ik zou het toch graag willen weten.”
Julian zucht, “Oké dan. Aangezien je nu geen vriend hebt, de vraag was ‘wil je een keertje met me uit?’ Tevreden?”
Isa knikt. “En vraag het nu dan eens.”
Julian kijkt haar vragend aan. Isa gebaart met haar handen dat hij moet opschieten. Hij zucht weer, vooral om moed op te bouwen. Het had hem de vorige keer weken gekost voordat hem dat gelukt was. Dat had wel als voordeel dat hij over haar kon fantaseren zonder dat zijn fantasie door de werkelijkheid werd verbroken. Meermaals had hij zich afgetrokken terwijl hij haar in zijn gedachten neukte. Al deze gedachten flitsen door zijn hoofd en helpen niet mee om zijn snel opkomende zenuwen in bedwang te houden.
“Wil je een keertje met me uit?” Vooral onverwacht voor zichzelf weet Julian het uit te brengen alvorens de processen in zijn lichaam hem tot een stotterende idioot zullen maken.
“Nee,” is het korte antwoord van Isa, daarmee meteen de lichamelijke onrust in Julian tot een halt brengend. Hij haalt adem om wat gaan zeggen maar is compleet sprakeloos. Eerst wilde ze dat hij haar uit vroeg, maar als hij dat doet dan krijgt hij de deksel op zijn neus. Wat voor flauw en erg pijnlijk spelletje speelt ze?
“Maar ik kom graag straks bij je thuis als mijn dienst hier is afgelopen. Waar woon je?” zegt Isa na een korte en gemene pauze.
“Eh, Prinses Beatrixlaan 75, appartement 213; maar…”
Verdere gelegenheid tot spreken krijgt Julian niet want Isa zegt: “Goed, dan zie ik je straks, doei.”
Ze duwt de bagagekar voor zich uit naar het magazijn, niet meer omkijkend naar de stomverbaasde Julian. Als hij zijn positieven hervindt herpakt hij zich en maakt zijn boodschappen af, zich constant afvragend wat Isa bedoelt en van hem wil. Hij vergeet bijna de bonuszegeltjes bij het afrekenen.
Nog beduusd zit Julian op zijn bank. Het opruimen van de boodschappen ging in een waas van onbewustzijn. Zijn pindakaas staat in de diepvries, de keukenrol ligt in de koelkast. Het is dat hij zijn middagmaal al vóór het boodschappen doen genuttigd heeft, anders zou daar nu niets meer van terecht komen. Hij weet nog wat Isa tegen hem zei, maar hoe meer hij er over begint na te denken, des te meer bekruipt hem het gevoel dat ze hem gewoon voor de gek hield. In dat magazijn zal ze vast hebben staan lachen met haar collega’s. Ja, dat zal het zijn. Het is niet alsof de vrouwen in rijen bij hem voor de deur staan, er parkeeroverlast is om alle auto’s kwijt te kunnen en zijn deurbel de grootste stroomverbruiker van het dorp is. En hoe zit dat met tijd? Het was al maanden geleden dat hij gevraagd had of ze een vriend heeft. Is het uit of maakt dat ook deel uit van haar spelletje? En als het toch zo is, hoe lang dan? Weken? Enkele maanden doch minder dan sinds hij haar vroeg?
Maar wat als ze serieus is? Wat als ze zo voor de deur staat? Of straks? Wanneer zit haar dienst er eigenlijk op? Misschien moet ze tot laat in de nacht werken? Die laatste gedachte weet Julian snel te verwerpen, de supermarkt sluit om acht uur ’s avonds, dus op zijn allerlaatst zal haar dienst er dan opzitten. Dat is nu nog even weg, hij was vroeg in de middag aanwezig. Hij wilde vandaag de troosteloosheid van zijn leven doorbreken door de programma’s op zijn Hard Disc Recorder® te kijken. Die staat al bijna vol en dat zijn aardig wat uren aan films en series. Alleen kan hij zich er niet toe brengen. Normaal gesproken kosten de romantische komedies hem al de grootste moeite, vandaag lijkt het alles te zijn. Series, knokfilm, reguliere comedy. Hij heeft er geen zin in. De computer zet hij maar niet aan; de website waar hij tracht de liefde te vinden helpt hem ook al niet. Het lijkt weer een dag te worden van zijn meest beoefende hobby: verdrinken in zelfmedelijden.
De bel bezorgt hem weer bijna een hartverzakking. Niet alleen is het één van de meest vervelende geluiden op de aarde; zijn buurman heeft een stapel ‘vrienden/kennissen’ die regelmatig langskomen en in ongeveer tien procent van de gevallen het juiste appartement nummer vergeten waardoor ze bij Julian aanbellen. Met trillende handen van de schrik pakt hij de hoorn van de intercom.
“Ja?” vraagt hij zoals altijd, een jeugdige stem verwachtend die naar binnen gelaten wil worden zonder zijn naam te zeggen of voor wie hij komt. Een prototype aso dus. Een jeugdige stem klinkt er inderdaad.
“Hallo, ik ben het, Isa. Wil je de deur open doen?”
Een korte aarzeling later drukt Julian op het knopje om de deur in de hal te ontgrendelen. Hij woont op de hoek van het appartementencomplex en kan vanuit zijn woonkamer de voordeur zien. Helaas zit de intercom aan de andere kant van het appartement. Te laat bedenkt hij zich dat hij Isa geen aanwijzingen heeft gegeven om bij zijn appartement te komen. Het houdt haar niet tegen want ten tweeden male springt zijn hart uit zijn borstkas als de bel weer klinkt, deze maal aan zijn voordeur. De begroeting is hetzelfde gebleven. Tenminste van Isa’s kant.
“Haaaiiii” zegt ze vriendelijk, maar Julian is niet in staat tot een reactie, stomverbaasd met de nadruk op ‘stom’ dat ze daadwerkelijk hier voor hem in zijn deuropening staat.
Even later staat ze binnen en kijkt ze om zich heen.
“Ik heb veel gehoord over deze appartementen, maar eigenlijk zijn ze kleiner dan ik verwacht had,” zegt ze.
Julian knikt alleen maar. Voorzichtig loopt ze door het appartement heen, behoedzaam om geen kast om te stoten of zich in de hoek van een tafel te boren. De deur in het midden van de kamer trekt haar aandacht en ze drukt de klink naar beneden. Aan de andere kant ziet ze een bed staan. Geen enkel, geen dubbel maar wat een ‘twijfelaar’ genoemd wordt. Naast het bed is er een smal paadje naar het raam toe, maar wat haar opvalt is dat de kast een dubbele dienst draait en tevens als muur in functie is.
“Héy, dat is slim bedacht,” zegt ze tegen Julian die wederom niet veel meer kan doen dan alleen maar knikken.
Na een kort rondje door het kleine appartement staat Isa voor een licht trillende Julian. Zijn knieën knikken en hij weet zelf niet waarom. Hij weet wel dat hij bloednerveus is en Isa merkt het dan ook onmiddellijk.
“Hey Julian, niet zo nerveus jochie, ik eet je niet op.”
Even kan Julian glimlachen.
“Dus, deze flat wordt de spermaflat genoemd?” vraagt Isa dan onschuldig.
Net zo snel als ze gekomen is verdwijnt de glimlacht van Julians gezicht, de even verdreven zenuwen zijn even vlot wedergekeerd.
“Ik… eh… ik zou het niet weten. Ik bedoel, ik heb de geruchten ook gehoord dat dit vroeger een flatje was waar de verpleegsters woonden die voor de bewoners van het bejaardenhuis zorgden, maar of zij elke avond een wilde nacht hadden durf ik niet te zeggen.”
Verrassend helder en zonder horten dan wel stoten komt de zin er bij Julian uit. Even tilt Isa een wenkbrauw om door de plotselinge wisseling in stemming bij Julian.
“Nou,” zegt ze, “zullen we die bijnaam dan maar in ere gaan houden?”
Het duurt even voordat het bij Julian doordringt wat Isa zojuist nu eigenlijk gezegd heeft.
“Wat... wat… wat… wat?”
Julian is weer terug bij het stotteren maar weet zich door de lach op het gezicht van Isa te herpakken.
“Meen je dat serieus?”
De lach bij Isa wordt gevoed door de verbazing bij Julian.
“Ja,” antwoordt ze, “ik wil aan die bijnaam werken, zorgen dat de werkelijkheid bij de reputatie aansluit.”
Julian doet een stap naar achteren en kijkt Isa in een mengeling van onbegrip en verbazing aan.
“Nee…” Julian schudt zijn hoofd, “nee, zo niet. Dit kan niet. Dit slaat werkelijk nergens op.”
Nu is het de beurt aan Isa om verbaasd te kijken. “Hoezo, hoe bedoel je wat. Wat slaat nergens op?”
“Ach, kom op nou,” snuift Julian, “hallo, hier ben ik, zullen we neuken...? Dat past toch beter in een pornofilm of één van die volstrekt onrealistische el-cheapo seksverhalen waarin de kerel binnen een uur zes keer haar kut vol spuit; de ene keer nog krachtiger en meer dan de andere waarbij ‘het zaad langs de lul uit haar kut stroomt’; uiteraard komt zij dan ook elke keer klaar.”
Julian heeft het duidelijk hoog zitten, zijn vingers maakt haakjes in de lucht bij ‘hallo, hier ben ik dan, zullen we neuken’ en ‘het zaad langs de lul uit haar kut stroomt’. Dit keer is Isa van haar stuk gebracht en weet ze even niet wat ze moet zeggen.
Julian staat met zijn armen over elkaar voor haar.
“Wat voor verhalen?” Er klinkt daadwerkelijk verbazing in de stem van Isa.
“Aaaaah, doe nou niet net of je van niets weet.”
Julian gelooft de verbazing van Isa duidelijk niet. “Je kent ze vast wel, leest ze misschien en anders heb je er wel eens over gehoord.”
Isa schudt haar hoofd, “Nee, ik ken ze niet. Ik lees geen seksverhalen en kijk ook geen pornofilms.”
“Ik geloof er niets van,” zegt Julian, “jij misschien niet actief, maar jouw ex zal ze gekeken hebben. Hij is een man, en dus krijg je er wel wat van mee; of je dat nu wilt of niet.”
Het masker van ontkenning brokkelt af en Isa begint met haar hoofd te wiegen. “Ja, oké. Oké…”
Ze kijkt naar de grond om de blik van Julian te ontwijken, “ik heb wel meegekeken als hij naar pornofilmpjes op internet keek. Hij werd er geil van en dan probeerde hij meestal na te spelen wat ze in het filmpje deden. Wat meestal niet lukte of gewoon niet lekker was.”
“En de verhalen?” Julian vraagt er ook maar naar.
Isa schudt haar hoofd, “Ik weet dat Fred ze las, maar ik las niet mee. Vind ik niets aan, maar hij wel en hij werd er weer geil van en dan kreeg ik weer een beurt.”
“Ja, ja.” Het is duidelijk dat Julian niet overtuigd is, maar hij kan niet ontdekken wat dan wel de motieven van Isa zijn. “Had je verwacht dat dit zo zou gaan werken? Jij komt binnen, stelt voor dat we gaan neuken, we kleden ons uit en gaan los?”
“Eh…” Nu is het de beurt aan Isa om met een mond vol tanden te staan en geen worden te kunnen vinden. “Ja, zo ongeveer wel ja. Fred las altijd van die verhalen of keek naar de filmpjes, dus het was elke dag wel een keertje raak. Alleen was er voor de rest niets meer tussen ons, alleen seks.”
Er daalt een stilte over de twee mensen in het kleine appartementje. Het gebonk van de stereo van de buurman en het verre getjilp van een vogel zorgen voor enige verdrijving.
Het is uiteindelijk Julian die het doorbreekt: “Waarom zoek je dan de seks als dat als enige tussen jullie was overgebleven. Ik kan niet uit eigen ervaring spreken, maar een relatie tussen twee mensen is toch meer dan alleen neuken, neuken, neuken en neuken?”
Isa knikt. “Dat is het inderdaad, maar tussen Fred en mij was daar ook al geen sprake meer van. We hadden alleen nog de seks en dat kwam me de strot uit. Dus hadden we zonder de seks helemaal geen reden meer om bij elkaar te blijven en is hij bij me weggegaan.”
De starre houding van Julian wordt een beetje losser. “Bij je weggegaan. Waarom? Omdat bij jullie de seks geen bindende factor meer was en hij niet eens wilde proberen om er toch wat van te maken?”
Isa schudt haar hoofd. “Nee, bij Fred was seks het belangrijkste in zijn leven; nog steeds wel, denk ik. Vandaar ook dat hij zoveel en zo vaak de verhalen- en filmpjessites bezocht.”
“Dus je dacht, ‘goh, die Julian heeft een oogje op me, laat ik die maar eens verleiden?’”
Isa bekijkt met buitengewone belangstelling de neuzen van haar schoenen. “Ja, zoiets ja. Een vrouw heeft tenslotte ook behoeften.”
Julian knikt onmerkbaar. “En een man dan? Heeft die, behalve zijn lul in haar lijf stoppen, geen behoeften? Niet aan genegenheid? Gewoon haar nabijheid? Haar aanwezigheid, haar warmte, haar geur, haar persoonlijkheid? Telt dat dan niet mee voor de gemiddelde man?”
Isa zucht, maar voor ze een woord kan zeggen barst Julian alweer los. “Oh sorry hoor. Je zocht alleen maar een beschikbare stijve pik en nu krijg je ineens een pretentieuze lul met morele inhoud.”
Het is interessant om te zien hoe een stemming in enkele minuten kan omslaan. Toen Isa het appartementje van Julian binnenstapte was ze zo geil als boter, met een mooi, klein en lief nat plekje in haar slipje. Ze wist dat Julian interesse in haar had en dacht daar mooi gebruik van te kunnen maken. Daarvan is nu weinig meer over, het natte plekje begint te drogen en het inmiddels koude vocht plakt nu vervelend tegen haar vagina. Bij Julian is het niet veel anders, was hij eerst nerveus met knikkende knieën, nu is het meer minachting en een beledigd gevoel.
Deel 2
“En nu? Wat doen we nu?”
De vraag stellen is in dit geval zeker haar niet beantwoorden.
“Wat had jij dan in gedachten?” Isa is de persoon die de stilte van minuten doorbreekt.
Julian haalt zijn schouders op. “Duidelijk wat anders dan jij. Wat was jij van plan? Je kleedt je hier voor mijn neus uit en verwacht dat de hormonen hun werk doen en ik binnen de kortste keren een stijve zal hebben? Zoiets?”
Isa knikt rustig en bedachtzaam, “ja, ongeveer zoiets.”
In haar buik kriebelt er weer iets. De gedachten aan haar originele plan maakt haar weer een beetje geil; nee lichtelijk opgewonden is een betere omschrijving. Voorzichtig begint ze de sjaal, dat een integraal onderdeel van haar supermarktuniform vormt en enkele malen om haar slanke nek gewikkeld is, los te knopen. De blote huid van haar hals wordt zo niet langer bedekt; de onbewuste gedachte dat ze onder haar supermarktblouse niets draagt leidt er toe dat er bij Julian ook iets begint te roeren. Wat het ook duidelijk maakt is dat hoofd en lul niet altijd op één lijn zitten. Daar waar er bloed in zwellichamen wordt geperst, is het hoofd nog steeds beledigd door de door Isa bij Julian ingeschatte oppervlakkigheid. Hij schudt zijn hoofd.
Zij trekt met een sierlijk gebaar de sjaal van haar hals en drapeert het, even sierlijk zoals alleen vrouwen dat kunnen, over een stoel heen. Isa ontknoopt de eerste horde die de aanzet van haar boezem bedekt. Julian schudt wederom zijn hoofd. De inhoud van zijn broek is in tegenspraak daarmee.
“Kom nou,” fluistert Isa bijna onhoorbaar. “Ik kan zien dat je het lekker vindt.”
Ze liegt. In de strakke spijkerbroek van Julian is misschien activiteit te bespeuren, maar door zijn iets voorover gebogen houding kan zij er niets van zien. Ze gokt vooral. Ze gokt goed, maar het blijft een gok. Educated guess is de juiste omschrijving. Uit ervaring weet ze al wat ze met haar lichaam kan bereiken als ze een beetje met haar uiterlijk speelt. Een glimlach speelt om haar lippen als ze ook het tweede knoopje van boven opent. Langzaam duwt ze de twee losgeknoopte helften van haar blouse van elkaar, zo steeds meer van haar hals tonend. Het derde knoopje is de laatste barrière voor ze zich echt bloot gaat geven en Julian antwoord zal krijgen op de vraag die hij zichzelf niet stelde.
Toch schudt hij weer zijn hoofd. Met twee handen klikt Isa dat derde knoopje los, maar ze houdt met haar vingers de stukken stof nog wel tegen voor het haar mysterie onthult.
“Doe dat nu niet.”
Eerlijk gezegd is Isa verrast door de botte uitspraak van Julian. Verrast en in de war gebracht. Isa is gewend dat ze makkelijk haar zin krijgt als ze haar lichaam als overtuigend middel inzet. Ze heeft voldoende fatsoen en klasse om er geen misbruik van te maken, slechts gebruikt op het moment dat ze weet dat de onderhandelingspartner nooit spijt zal gaan krijgen. Haar handen zakken weer terug langs haar middel. Haar nog niet zichtbare, doch bij het uniform passende BH heeft dermate veel frictie dat de blouse niet uit zichzelf verder opent. De patstellingen zijn weer volledig betrokken.
“Ben je hard?”
Eigenlijk is de vraag van Isa niet eens onverwacht te noemen.
“Maakt dat wat uit?” is de evenmin onverwachte reactie van Julian.
Isa zucht. “Je hebt mijn vraag nog niet beantwoord. Wat had jij in gedachten? Een relatie of zo? Dat ik niet alleen met jou het bed in duik maar ook bij je blijf slapen. En morgenavond weer, en de avond erop, en die erop enzovoort? Is dat wat je in gedachten hebt? Is dat waar je op zit te hopen?”
Er heerst stilte, na exact 43 seconden doorbroken door Julian. “Ja.”
Simpel. Nu is het aan Isa om haar hoofd te schudden. “Je kent me niet. Je weet niet wie ik ben.”
Julian knikt bevestigend.
“Ha,” Isa lacht, schudt weer haar hoofd en ze legt haar handen in haar zij. Met haar hoofd op haar kin blijft ze nee schudden.
“Wat nou ‘nee’?” vraagt Julian, “wat nou ‘nee’?”
Door haar wimpers heen kijkt Isa hem aan. Weer lacht ze terwijl ze het hoofd wederom schudt. “Waarom zou ik een relatie willen? Ik kom er net uit één. En waarom met jou?”
“Nou,” zegt Julian, “om te beginnen kwam je binnen met het doel mij tot seks te verleiden en sta je hier voor me met een half open geknoopt bloesje. Ondanks dat je een prachtige vrouw bent en jouw lichaam reden genoeg zou moeten zijn om met je te willen neuken, kies ik ervoor om jou eerst beter te leren kennen, of spreek ik in ieder geval die wens uit. Dat moet jou nu toch duidelijk maken dat ik meer interesse in jou als persoon heb dan alleen in jouw lichaam. Als ik me niet vergis vertelde je me net dat jouw vorige relatie uit neuken en neuken bestond, afgewisseld met wat seks. Of heb ik dat verkeerd begrepen?”
Even is Isa uit het lood geslagen. Haar gehele relatie met Fred flitst door haar gedachten. Julian heeft gelijk. Behalve een gelijke seksdrive hadden de twee niets gemeen.
“Ja,” stamelt ze en ze zakt ineen om op de toevallig daar staande bank te gaan zitten. Ze klemt haar handen ineen voor haar mond en bijt op haar lip. “Ja…” fluistert ze. Haar blik verstart en ze kijkt naar het TV meubel zonder het te zien.
Julian wacht op een nieuwe reactie van Isa, maar ze blijft doodstil zitten. Zelfs niet een kleine, subtiele of onbewuste beweging verraadt haar lichaam. Het lijkt alsof Isa in trans of shock geraakt is.
“Isa?” Julian fronst zijn wenkbrauwen als hij het vrouwpersoon op zijn bank aanschouwt. “Isa?”
Voorzichtig gaat hij naast haar op de bank zitten. Het kleine meubel zorgt ervoor dat hij meteen tegen haar lichaam zit. Isa lijkt het niet te merken, tenminste… niet meteen. Als de warmte van het been van Julian door haar broek begint te dringen bemerkt Isa dat Julian naast haar zit. Het lokt haar uit haar trans; haar gezicht begint te stralen en de glimlach die Julian zo goed kent van alle bezoeken aan de supermarkt is weer terug.
“Ik heb een idee, een compromis. Lijkt je dat iets?” vraagt ze aan Julian.
Julian glimlacht even, “Ik weet nog niet wat het idee is, maar in principe sta ik wel open voor een compromis.”
“Wat,” en Isa legt haar hand op het been van Julian, “als ik vannacht hier bij jou blijf slapen? Gewoon slapen, geen gekke dingen, geen seks, geen zoenen, voelen enzovoort. Alleen slapen. Ik slaap dan in mijn ondergoed, jij ook. Dat is dan het compromis erin want normaal slaap ik altijd naakt. Lijkt je dat wat?”
Julian krabt even aan zijn kin. Het slapen met een vrouw, zeker één zo mooi als Isa, lijkt hem al tijden wat. Sterker nog, het is waar hij al sinds zijn pubertijd naar verlangt is. Het slapen, niet seks, slapen. De volgende ochtend naast haar wakker worden, ‘de glans van het gouden zonlicht in haar haar’; om Boudewijn de Groot maar eens te citeren uit diens meesterwerk “Avond”. Oké, geschreven door Lennaert Nijgh, maar bekend geworden nadat Boudewijn het iets had aangepast en opnieuw opnam.
Een duw van Isa’s knie tegen de zijne haalt hem uit de zwerftocht van zijn gedachten.
“Nou? Wat denk je, is dat een compromis waar je mee kunt leven?” vraag ze hem.
Julian knikt, “Je beseft wel dat er dan van die seks die je zo zoekt niets zal komen?”
Isa knikt met een ernstige gezicht. “Ik begin te beseffen hoe mijn relatie met Fred om seks draaide en dat ik dat eigenlijk aan het missen ben. Maar ik begrijp ook dat ik bij Fred meer zocht dat alleen maar seks en dat het zoeken naar seks mij juist niet gaat brengen wat ik eigenlijk zoek, anders dan alleen de seks. Eh...” Ze krabt even op haar hoofd, “snap je me een beetje?”
Julian knikt driftig, “Ja,” zegt hij, “ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt.”
Isa begint weer te stralen, de overpeinzingen hadden haar lach naar de achtergrond gedrukt. “Oké, deal dan!” en ze steekt haar hand uit.
Gezien de positie waarin hij zit schudt Julian een beetje onhandig de hand van Isa, maar de intentie is duidelijk voor beiden. Dan laten ze elkaars handen los en zwijgen.
De klok springt naar vier uur. De zon stuurt het laatste beetje stralen de keuken in, de aarde heeft zich zo gedraaid dat de andere kant van het appartementencomplex in de zonneschijn baadt. Daar is Julian blij mee, zo brandt die oranje bol niet de hele dag op zijn woon- en slaapkamer. Het betekent echter ook dat het voorlopig nog enige tijd zal duren voordat beiden zullen gaan slapen. Vroeg naar bed is één ding, om midderdag is weer overdreven.
“Had jij trouwens zo’n korte dienst vandaag?” vraagt Julian die nu pas schijnt te beseffen dat Isa eigenlijk wel vroeg bij hem op de bank zit.
Isa haalt haar schouders op, “vier uurtjes, we hebben veel flexibele diensten. Niet iedereen kan op elk moment werken, maar gelukkig is het altijd zo in te passen dat er voldoende collega’s aanwezig zijn. Vooral in de weekeinden, zoals nu, is het wel te doen. Ik had gisteravond met de meiden mee kunnen gaan, Doetinchem in, maar daar had ik geen zin in. En nu hadden zij wat extra uren om de kater weg te slapen en tik ik weer een paar uurtjes erbij.”
“Ah,” zegt Julian, “op die manier.”
Ze zwijgen weer even. “En hoe gaat het verder? Je bent toch Pedagogisch Medewerker?”
Isa schudt haar hoofd, “Nu even niet. Met alle bezuinigingen is het daar niet zo druk meer, terwijl de begeleiding toch echt wel nodig is.”
Julian knikt instemmend, maar ook dit onderwerp is al snel uitgeput. “Wat is dat eigenlijk, Pedagogisch Medewerker?”
Isa begint te glunderen nu hij interesse toont in haar professionele passie.
Opgewonden begint Isa te vertellen. Julian luistert aandachtig toe hoe Isa haar vak aan hem tentoon spreidt. Dat haar blouse open hangt en haar BH duidelijk in zijn zichtveld aanwezig is, wordt door beide aanwezigen genegeerd. Als Julian zou kijken zou hij zien dat Isa voorzien is van een nette B-cup waar ze zich absoluut niet voor hoeft te schamen. Maar hij kijkt niet naar haar borsten waarvan de bovenste bolling boven de BH uitkomt en de naakte huid vrij in aanraking komt met de opwarmende lucht in het appartementje. Hij kijkt Isa recht in haar ogen en aangezien het onderdeel is van haar opleiding om goed te observeren heeft ze het in de gaten. Eigenlijk bevalt het haar wel dat Julian een gesprek met haar voert en niet met haar boezem.
“Snap je?” vraagt ze als ze uitverteld is.
Julian knikt langzaam, in korte tijd heeft Isa hem een grote hoeveelheid informatie overdragen, maar zijn hersenen blijken alles te kunnen verwerken.
“Maar nu alleen wachten tot er weer wat geld beschikbaar komt zodat jij je vak ook daadwerkelijk kunt gaan uitvoeren.”
Isa knikt, “Klopt. Kloteregering.”
Beiden knikken in eenstemmig. Een blik op de al eerder vermeldde klok leert dat het inmiddels net voor vijven is geworden. Een glimlach speelt om de mond van Julian, uiteraard opgemerkt door Isa.
“Wat lach je, ben jij wat van plan?” vraagt ze dan ook.
Julian knikt, “Ik ga voor het eten zorgen.”
“Goed,” zegt Isa, “wat kan ik doen?”
“Aan tafel plaatsnemen en wachten,” reageert hij.
De protesten van Isa wuift hij weg, hij staat op en trekt de stoel van de eettafel galant naar achteren. Enigszins mopperend neemt Isa plaats. Als Julian het keukendeel van zijn appartement instapt sluit ze het derde knoopje. Sexy? Ja, maar comfortabel? Nee.
Met enige verbazing kijkt Isa toe hoe Julian een pan met water aan de kook zet, eier in de eierkoker doet en uiteindelijk ook wat IKEA gehaktballetjes in een magnetronschaal plaatst. Een klein half uurtje later staat er een bord voor haar neus, gevuld met een dampende combinatie van pasta, ei en IKEA gehaktballetjes. De ketchup dient ze zelf naar smaak toe te voegen. Dat doet ze dan ook.
“Ohhh.” Isa wrijft met haar hand over haar volle buik. Ze zit naast Julian op de bank die een soortgelijk geluid laat horen. “Dat smaakte… goed.”
Julian kijkt Isa aan, “Je klinkt verbaasd. Had je dat niet verwacht dan?”
Ze haalt haar schouders op. “Ik was hierheen gekomen om jou te neuken…” ze schudt haar hoofd, “blijven eten stond niet de planning.” Even lacht ze. Dan kijkt ze Julian aan, “Dank je, het heeft echt goed gesmaakt.”
Isa wijst naar de afwas die zich op het aanrecht verzameld heeft. “Zal ik je met de afwas helpen?”
Weer probeert Julian het voorstel van Isa weg te wuiven, maar dit keer is ze vasthoudender.
“Nee,” zegt ze en ze legt haar hand op zijn been, “ik sta erop. We wassen samen af.” Dan schiet haar iets te binnen, “Is dat eigenlijk niet precies wat je zoekt en zo graag wilt vinden? Een vrouw om samen de afwas mee te doen, net als in een relatie?”
De glimlach die zich op het gezicht van Julian gemeld had nadat Isa duidelijk maakte dat ze zou gaan helpen met de afwas trekt weer weg nu hij de zwaarte van de laatste woorden op zijn ziel voelt drukken.
“Ja,” zegt hij bijna onhoorbaar, fluisterend.
De plotselinge verandering in de stemming bij Julian heeft een gelijk effect bij Isa. Ook haar glimlach is vertrokken, mogelijk naar dezelfde plek waar die van Julian zich bevindt.
“Sorry,” zegt ze, “ik had niet verwacht dat het zo’n pijnlijke opmerking zou zijn.”
“Geeft niet,” fluistert Julian, “ik ben het wel gewend. Het zal je verbazen hoe vaak mensen pijnlijke opmerkingen maken zonder het zelf te weten. Of ik ben er gewoon extra gevoelig voor.” Hij schudt zijn hoofd, “Dat kan ook.”
Ze zitten op de bank. “Ja,” zegt Julian na enige minuten, “de afwas dan maar.”
Isa knikt alleen.
“Au, au, au.” Julian steekt zijn hand in het hete afwaswater op zoek naar een bord.
Isa lacht, “Mietje!” grinnikt ze.
De twee werken zich door de afwas heen, Julian die piept om het hete water, wast af. Isa die afdroogt en op aanwijzingen van Julian de schone vaat op de juiste plek plaatst.
Niet veel later zitten ze weer op de bank. Inmiddels is het eten gezakt, de afwas gedaan. Bedtijd is het echter nog niet, zelfs niet voor mensen die vroeg het bed induiken, hooguit bij hen die in een ploegendienst werken bij een bedrijf dat vierentwintig uur per dag in werking is. Daartoe behoren noch Julian, noch Isa.
“En nu?” vraagt Isa aan Julian, “hoe kom jij dan jouw avonden door?”
Julian wijst naar de computer aan de andere kant van het appartement; “Een beetje internet,” hij wijst naar de kleine, doch dappere, televisie voor hen op het IKEA TV meubel, “een beetje TV kijken. Of liever, kijken naar wat ik heb opgenomen op een Hard Disc Recorder, DVD of videoband.”
Isa kijkt hem verbaasd aan, “Heb jij nog videobanden dan?”
Julian knikt, “Ik neem eigenlijk teveel op. Maar soms kijk je naar series en die wil je blijven volgen.”
Isa knikt begrijpend. “Oké, en met al die vervloekte reclame is doorspoelen natuurlijk wel erg lekker.”
Weer knikt Julian, verrast omdat ze zo eender erover denkt als hij.
“Ja, dan zijn ze een stuk minder vervelend.”
Isa gaat nog even door, “Waarom doen ze niet gewoon kleinere reclameblokken. Minder minuten reclame per uur. Dan wordt de prijs per minuut hoger en dus blijven de inkomsten voor de zenders gelijk of stijgen misschien licht.”
Vol verbazing kijkt Julian de jongedame naast hem op de bank aan.
“Wat?” vraagt ze hem, “wat is er?”
Julian lacht even, “Niets,” zegt hij,”het is alleen dat jij er precies zo over denkt als ik.”
Nu kijkt Isa verbaasd, “Ga me nu niet vertellen dat we iets gemeen hebben.”
Julian grijnst, meer niet. Aangestoken door de glimlach op het gezicht van Julian lacht Isa nu ook. Dit zal toch niet gebeuren, denkt ze in zichzelf. Ze wijst, om het onderwerp te veranderen, in de richting van de oude Daewoo TV.
“Heb je iets opgenomen dat we zouden kunnen kijken?”
Julian graaft in zijn geheugen of hij omhoog kan halen wat hij in het jaar tijd heeft opgenomen. “Wat dacht je van Love Actually?”
Isa knikt goedkeurend, “Prima.”
Even later zitten de twee te kijken naar de ontvangstruimte van een vliegveld.
Haar voet zegt ‘knak’ als Isa zich uitrekt. Ze hebben net de eerste vijf regels van de aftiteling gezien voor het door de commerciële zender werd afgekapt.
“Tja,” zegt Julian, “dat is zo’n beetje hoe ik mijn dagen doorkom. Als een vrouw weg zwijmelen bij een romantische comedy.”
Met het avondeten, de afwas en de Engelse topfilm heeft de klok zijn cijfers naar 22:06 gebracht. Julian wijst ernaar.
“Ik weet niet hoe laat jij normaal gesproken jouw bed in kruipt, maar ik vind dit voor mezelf wel…” Hij aarzelt voor hij het laatste woord spreekt, beladen als het ineens is geworden, “bedtijd.”
Isa laat een onhoorbare zucht uit haar longen ontsnappen. Even sluit ze haar ogen, dan begint ze te glimlachen. “Nee,” zegt ze, “het is zaterdagavond en net na tien uur komt niet in de buurt van wat ik bedtijd noem. Nu begint de avond pas.”
“Nou,” zegt Julian terwijl hij met zijn hand even in haar bovenbeen knijpt, “dan mag je alleen beginnen, ik ga naar bed toe.”
Hij geeft nog even een klopje op haar been en staat op, Isa verrast achterlatend.
Deel 3
Het is een onsmakelijk beeld. Julian staat in zijn badkamer met tandflos de instructies van zijn tandarts op te volgen. Nadat hij tussen de moeilijkere tanden geflost heeft, is het tijd om met de raggers tussen zijn kiezen de wroeten. Daarna volgt het reguliere tandenpoetsen en ‘naspoelen’ met Listerine. Al deze tijd heeft hij niet in de gaten dat Isa het tafereel staat te bekijken, geleund tegen de muur van de gang, haar armen over elkaar. “Doe je dat allemaal voor mij?”
Van schrik laat Julian de handdoek vallen. Isa lacht even om de onbeholpenheid van Julian en omdat ze hem heeft laten schrikken. “Eh… ik… eh…” stottert hij, maar Isa schudt haar hoofd.
“Sorry,” zegt ze terwijl ze haar hand op zijn schouder legt, “het was niet mijn bedoeling je te laten schrikken.”
Eindelijk weet Julian zichzelf terug te vinden. “Dan is dat wel goed gelukt,” zo kan hij terugkaatsen, wat hij dan ook doet. Hij wurmt zich langs Isa om de badkamer te verlaten en even zijn de twee lichamen in nabijheid van elkaar. Hun onderlichamen schuiven tegen elkaar wat bij beiden, al weten ze het niet, een reactie geeft. Een korte tinteling in het kruis, meer is het niet; meer kan het ook niet zijn gezien de korte tijdspanne dat er contact is. Nerveus lachen de twee even.
Rustig, kalm en methodisch legt Julian de spullen klaar. De vuile was ligt even tegen de koelkast aan, die zal hij zo naar de badkamer brengen. Zijn trui en broek liggen al op de stoel en in alleen zijn boxer legt hij het schone shirt, de verse sokken en een, reeds een tijd geleden gewassen, boxer op de stapel van broek en trui. Traditiegetrouw, aan het einde van de dag, weegt hij zich even en komt tot de conclusie dat als hij achterover leunt, de weegschaal zeker een kilo minder registreert.
Isa is immer nog in de badkamer met zichzelf bezig. Hij had haar een nieuwe borstel gegeven voor op de tandenborstel; het zoemen van het elektrische apparaat klinkt door het hele appartement. Op het papiertje op zijn bureau vult hij netjes zijn ‘gewicht’ in, morgen zal hij de lijst in de computer weer aanvullen. Hij hoort hoe Isa haar mond spoelt en het speeksel/water/tandpasta-mengsel uitspuugt. Julian pakt zijn vuile kleding en de twee passeren elkaar nogmaals, ditmaal in de kamer zelf zodat er niet geschuurd hoeft te worden met wat voor lichaamsdeel dan ook. Met een bevredigende ‘plof’ landen de sokken en het eveneens gedragen shirt onderin de wasmand.
Als Julian na het uitschakelen van de verlichtingen bij het bed terugkomt, staat Isa daar al klaar. Ze heeft de kleding die ze droeg op die van hem gelegd, enige andere ruimte om ze te plaatsen is er immers niet. Ze staat er, zenuwachtig. Extra zenuwachtig. Een deel daarvan is zenuwachtigheid omdat ze nu met Julian het bed in zal stappen en, zal proberen, bij hem te slapen. Het andere deel is afkomstig van de vraag waarom ze zenuwachtig is van de gedachte dat ze nu met Julian het bed in zal stappen en, zal proberen, bij hem te slapen. Nu Julian Isa voor zich ziet staan, in haar BH en bijpassend slipje, begint ook hij zenuwachtig te worden. Hij weet van zichzelf hoe slecht hij kan slapen; hij weet van zichzelf dat het slapen in een vreemde omgeving een enorme opgave voor hem is. Hoe het nu, in een vertrouwde omgeving, maar met een vrouw in zijn bed zal gaan verlopen… hij heeft geen idee maar wel de hoop dat hij nu snel in zal slapen en een daadwerkelijk verkwikkende nachtrust zal hebben en fris en monter wakker wordt, in tegenstelling tot zijn reguliere nachten waarbij wakker worden voelt alsof er een onbestemd aantal uren uit de nacht zijn geknipt, maar er op geen enkele wijze zijn accu is opgeladen. Hij lacht even. Isa heeft haar handen een beetje hopeloos voor haar buik. Het is niet dat ze tracht iets van haar wonderschone lichaam te verbergen, maar ze weet simpelweg niet wat ze met haar handen moet doen. Ze draagt geen broek of blouse of bodywarmer met een paar zakken waar ze haar handen in kan laten hangen.
“Tja,” zegt Julian, “daar staan we dan.”
Isa lacht even, nerveus. “Ja,” zegt ze, “daar staan we dan.”
Julian wijst even naar het bed, de “twijfelaar” biedt ruimte voor twee personen, als ze dicht naast, of tegen, elkaar liggen.
“Wil je de muurkant of de kamerkant?” vraagt Julian aan de vrouw die zo naast hem zal liggen.
Isa kijkt naar het bed. De twee kussens liggen er uitnodigend. “Ik heb ’s nachts nog wel eens dat ik uit bed moet, plassen,” zegt Isa, “dus dan lijkt me de kamerkant de betere keuze, of je moet het echt leuk vinden dat ik midden in de nacht, midden in jouw slaap, over je heen kruip. Maar,” zegt ze waarschuwend, “er is nog niemand geweest die dat op prijs stelde.”
Julian knikt met een lach op zijn gezicht, “Oké, oké. Ik neem de muurkant en jij ligt op de kamerkant.”
Julian slaat de dekens weg en kruipt het bed in, door naar de muur. Isa sluit de deur die de pseudo-slaapkamer scheidt van de rest van het appartement en neemt behoedzaam plaats naast Julian. Zorgzaam trekt hij de dekens over hen heen. Het licht wordt door hem uitgeschakeld en de duisternis neemt bezit van de ruimte.
“Weltrusten Isa,” zegt Julian.
“Trusten,” reageert Isa.
De aanwezigheid van Isa in zijn bed lijkt op Julian een positief effect te hebben, want al vrij snel valt hij in slaap. Isa overdenkt hoe de dag verlopen is, werkelijk compleet anders dat ze ooit voor mogelijk had gehouden. Haar plan was om hier naar binnen te stappen, Julian te verleiden met haar heerlijke lichaam en hem te neuken, zich door hem te laten neuken en dan weer te vertrekken om zo’n beetje nu in Doetinchem aan te komen om met haar vriendinnen het op een zuipen te zetten. Raar hoe sommige dingen kunnen lopen. Vreemd ook hoe de rustige ademhaling van de blijkbaar slapende Julian naast haar, haar lijkt te kalmeren, iets rustgevends en geruststellends heeft. Met die verwondering in haar gedachten zakt Isa in slaap.
Het is bijna niet te geloven hoeveel verschillende noten een simpele huismus kan fluiten, vroeg in de ochtend terwijl dit deel van de wereld langzaam wakker aan het worden is. In de huizen, die bij het appartementencomplex staan, zijn er kinderen op en stuiteren door de woning of wekken ze hun ouders op ruwe wijze door op het ouderlijk bed te springen. In het appartementje van Julian liggen Isa en de reeds vermelde Julian tegen elkaar aan. Het bed, zoals al aangegeven, een tussenmaat die geen éénpersoons- of tweepersoonsbed is en derhalve een twijfelaar genoemd wordt, heeft er voor gezorgd dat de ruimte die er tussen de twee lichamen was, toen beiden in slaap vielen, door de nachtelijke bewegingen in de diepe slaap tot nul gereduceerd is. In zijn slaap heeft Julian zijn arm om Isa geslagen, zijn onderlichaam; neen, zijn gehele lichaam rust tegen dat van haar, zijn borst en buik tegen haar rug, zijn onderlichaam tegen haar billen. Aangezien de natuur wenst dat er elke ochtend een controle gedaan wordt of het voortplantingsorgaan nog functioneert, ligt Julian met een stijve lul tegen de kont van Isa aan.
Het is de herinnering van de telefoon die hen wakker maakt. De eerste reactie van Isa is “Wat is dat voor geluid?”
Pas dan begint ze zich meerdere te realiseren. Ze heeft geen kater. Het plafond waar ze tegen kijkt is niet dat van haar woning. Er ligt een arm om haar lichaam. Er drukt een stijve lul tegen haar billen. Er klonk een haar onbekend geluid. Er drukt een stijve lul tegen haar billen. Er rust een arm om haar middel. De man, aan wie de arm en de lul behoren, wordt ook wakker.
“Het is het geluid van mijn telefoon met een herinnering mijn bed uit te komen. Meestal laat ik de melding voor wat het is.”
De stem herkent ze niet direct, maar wel beduidend sneller dan wanneer ze de nacht er voren zwaar gedronken zou hebben. Niet beneveld door alcohol en haar hersenen niet bedrukt met een kater, herinnert ze wat er zich de vorige dag heeft afgespeeld.
Julian voelt hoe zijn stijve lul tegen het achterwerk van Isa drukt. Dat verrast hem niet. Vrijwel elke ochtend heeft hij een stijve lul. Al is dit de eerste keer dat hij zijn lul tegen billen voelt prikken. Hij is wel verrast dat zijn arm om haar middel ligt. Hij weet niet wat hij in zijn slaap gedaan heeft, maar hij was netjes genoeg gebleken om zijn hand niet op een borst te leggen en hij heeft zijn hand ook niet tussen haar benen gedrukt. Dat is exact hetzelfde wat Isa zich realiseert. Zijn hand ligt op haar buik, vrijwel in het midden tussen haar vagina en haar borsten.
Langzaam heft hij zijn hoofd op en hij kijkt haar aan.
“Je bent mooi,” zegt hij en ze kan in zijn stem horen dat hij het meent.
Een kleine intonatie die ze oppikt en het verschil is met al die andere kerels die het tegen haar zeiden met als enige doel haar te kunnen neuken. Ze draait zich op haar rug en kijkt hem aan. Dan legt Isa haar hand op zijn gezicht en trekt zich naar hem toe. Zachtjes raken haar lippen de zijne en kust ze hem. Teder en voorzichtig, rekening houdend met zijn gebrek aan ervaring met vrouwen en zoenen in het algemeen. Zijn lul, inmiddels kloppend van spanning omdat de nabijheid van een vrouwelijk wezen was opgemerkt, wordt vreemd genoeg rustiger. In plaats van spontaan klaarkomen nadat Isa’s lippen de zijne raakten, worden Julian en zijn pik juist wat kalmer.
Isa merkt dat het kloppen tegen haar heup minder fel wordt en een lagere frequentie aanneemt. Een vreemd soort sereniteit neemt bezit van het lichaam van Julian. Maar iets proberen durft hij nog niet. Isa draait zich verder naar hem toe, zodat ze hem beter in zijn ogen zou kunnen kijken, ware het niet dat zij beiden deze gesloten hebben. Zijn hand rust nu op het schemergebied tussen haar zij en haar rug, maar nog steeds ergens in het midden. Isa durft eigenlijk niet de wang van Julian los te laten, bang dat hij dan meteen de verbinding van hun lippen zal verbreken. Aarzelend, niet zeker van de reactie die hij zal geven, gaat ze met haar tong over zijn lippen. Alsof het een automatisme betreft, wijken zijn lippen uiteen, haar tong daarmee toegang verlenend tot zijn mondholte. Al snel ontmoet ze daar zijn tong. Bij de eerste aanraking deinst hij nog terug, een tweede is een behoedzame aftasting en bij de derde beantwoord hij haar bewegingen. Het duurt even voor hij het spel doorheeft, maar dan begint hij te anticiperen om de handelingen van Isa en begint hij zelfs haar tong te plagen door het speels te ontwijken en schijnbewegingen te maken.
Het geeft Isa de moed op haar hand van zijn wang te halen, rustig en omzichtig gaat het over zijn lichaam naar beneden. Doordat Julian geen kracht op zijn rechterarm heeft, kan haar arm er onderdoor glijden, haar vingers strelen elk stukje huis als de route van zijn wang via zijn hals, borst, tepel en buik naar de rand van zijn boxer leidt. Daar stopt ze, bedachtzaam over wat Julian zou doen. Pas nu komt er bij hem een reactie. Zijn hand, tot dan toe roerloos op haar rug, zet de vingers in werking en ze strelen teder de huid op haar rug. Ze zucht, al verlaat de lucht haar longen via haar neus. Ze kreunt een beetje. De tongzoen met de onervaren man laat haar niet koud. Langzaam komt zijn arm in beweging, maar hij lijkt te aarzelen. De keuze tussen omhoog naar haar borsten, naar de voorkant van haar lichaam, of omlaag naar haar kont lijkt de progressie te stagneren. Met haar elleboog geeft ze zijn voorarm een klein duwtje omlaag. Gelukkig begrijpt Julian de hint en zijn hand gaat omlaag, naar haar kontje toe. Nu kreunt ook Julian. Zijn lul lijkt harder te worden, maar het pulseren op zijn hartslag is nog niet teruggekeerd naar het eerdere tempo. Zijn vingers komen bij de rand van haar slipje, net als haar vingers bij zijn boxer stoppen ze. Nu hoopt Isa dat Julian haar handeling zal volgen. Uiterst langzaam glijden haar vingers, middelvinger voorop, aan de voorkant in de zwarte Rucanor boxer van Julian. Nog voor haar pink onder de rand verdwenen is, zijn de vingers van zijn hand op soortgelijke wijze onder het elastiek van haar slipje geschoven. Een nieuwe kreun volgt, gelijktijdig, van beide personen met demping van beider monden.
Het is haar wijsvinger dat als eerste onderdeel van haar lijf zijn eikel aanraakt, even snuift Julian als hij het contact bemerkt. Voor het eerst in zijn leven raakt iemand anders dan hijzelf zijn pik aan, artsen uit het verleden niet meegerekend. Isa’s hand zakt verder naar beneden, haar handpalm voelt het plakkerige voorvocht dat door Julian geproduceerd wordt. Zijn hand moet echter verder afdalen voor hij wat bij haar zal aantreffen. Het geheel laat haar echter niet onberoerd. De stomen geil uit seksverhalen komen niet uit haar vagina stromen, niet met beken tegelijk en zeker geen nieuwe zondvloed. Maar de plek tussen haar benen is zeker vochtig te noemen door de algehele situatie en de man die een snelle leerling in tongzoenkunde blijkt te zijn. Hij zet haar lichaam in vuur en vlam. Ze voelt hoe een ijverige druppel van haar sap langs haar schaamlip naar buiten ontsnapt. Als Julian maar verder gaat met zijn hand.
Julian is niet gek. Julian is wel uitermate onervaren als het op vrouwen aankomt. Maar Julian heeft ook internet en zo zijn behoeften. Hij trekt zich af. Onder de douche. Op het toilet. Meestal fantaseert hij over iemand. Soms een filmster. Soms iemand van TV. Soms iemand die hij op de datingsite heeft gezien en een berichtje heeft gestuurd. Tot haar negatieve antwoord volgt fantaseert hij dan over die vrouw. Ook over Isa heeft hij gefantaseerd. Nooit, maar dan ook nooit had hij dit kunnen fantaseren, nooit had hij dit kunnen of durven dromen. Maar met alle internetporno die beschikbaar is, voor een ieder die het wil vinden, weet Julian wel hoe een vrouwenlichaam eruit ziet. Oké, hij weet dat vrouwen in het echte leven niet altijd lelijke neptieten hebben, dat ze niet allemaal überslank zijn en dat ze niet allemaal geschoren schaamstreken hebben. Maar wel dat ze een kont hebben en als je van de rug naar beneden gaat, tussen de twee billen door dat je dan eerst een anus tegenkomt en bij een verdere afdaling een kutje tegenkomt. Dus zakt zijn middelvinger door de spleet in haar billen, de overige vingers verdelen zich netjes tussen haar linker- en rechterbil en langzaam verplaatst zijn hand zich verder en verder.
Nu is het Isa die even snuift als het topje van Julians middelvinger haar kontgaatje beroerd. Julian heeft de verhalen gelezen over anale sex. Hij kreeg er een stijve van. Julian heeft de foto’s gezien via The Hun van anale seks. Hij kreeg er een stijve van. Julian heeft de filmpjes gezien op via The Hun, PornHub en YouPorn van anale sex. Hij kreeg er een stijve van. Julian is ook intelligent genoeg om te begrijpen dat verhalen verzonnen zijn, ook al staat er bij dat ze waar gebeurd zijn. Hij is intelligent genoeg om te weten dat de foto’s zijn genomen van vrouwen die betaald worden om een lul in hun reet te nemen. Dat het nooit ineens penetreren is maar dat het voorbereiding vergt en het gefaseerd oprekken van de kringspier en rijkelijk gebruikt van glijmiddel niet bij de foto’s en/of het filmpje wordt meegenomen.
Ook Isa heeft de verhalen gelezen, de foto’s en de filmpjes gezien, ondanks haar eerdere ontkenning kent ze deze wel, ze frequenteert de sites alleen niet. Vanuit dezelfde bronnen als waar Julian het aantrof. Isa raakte altijd een beetje opgewonden van wat ze las en zag. Niet genoeg om vochtig te worden, maar een vreemde kriebeling in haar buik en kutje was er wel. Misschien, ooit met de juiste man dat ze…
Julian laat zijn hand verder gaan. Isa tilt haar linkerbeen op om Julian de mogelijkheid te geven de bocht te kunnen maken en zo bij haar vulva terecht te komen. De flexibiliteit van het elastiek in haar slipje is indrukwekkend, het rekt mee en geeft Julian de mogelijkheid om haar kutlipjes aan te raken. Binnen beider monden kreunt Isa als de middelvinger over haar vrouwelijkheid glijdt. Dit is zo ongeveer wat ze gisteren in gedachten had. Nee, dat is niet waar. Gisteren wilde ze zich laten nemen, zijn pik in zich voelen en zijn orgasme beleven. Hier en nu is het niet rauw neuken, maar komt het dichter in de buurt van; nee, dat kan toch niet zo zijn, de liefde bedrijven?
De middelvinger van Julian weet zich tussen de schaamlippen van Isa te nestelen. Voorzichtig, twijfelend, zoekt hij naar het gaatje. Als het niet zo geil zo zou zijn, zou de tegenstrijdigheid zelfs grappig te noemen zijn. De sappen die het kutje van Isa produceert, maken het aan de ene kant makkelijker dat hij in haar glijdt, maar aan de andere kant is het vinden van de opening van haar geslacht extra lastig omdat zijn vinger telkenmale weg glipt. Isa verbreekt de tongzoen en slaakt een kreetje. Het is meer hierdoor dan het gevoel in zijn vinger dat Julian erop wijst dat hij in haar lichaam heeft betreden. Met een open mond en grote ogen kijkt Isa hem aan. Het is alsof haar kijkers haar hele ziel aan hem projecteert. Zijn vingers zijn niet de eerste die in haar kutje komen, mogelijk zijn ze ook niet de laatste. Maar daar waar de oorzaak niet te benoemen is, is het effect een compleet ander dan is de overige gevallen. Isa is zo gefocust op de vinger die per millimeter dieper in haar dringt dat haar hand al deze tijd niet meer gedaan heeft dan zijn lul vasthouden.
De lippen van Isa bewegen, lijken te spreken maar het volume is dermate zacht dat zelfs Julian, op enkele centimeters van haar mond, de woorden niet kan verstaan.
Hij fluistert, “Wat zeg je?”
Dan spreekt Isa weer, nu op iets luidere toon, net in de onderste regionen van prevelen. “Neuk me.”
Isa begint het te herhalen, als bevel, als smeekbede, als wens, als hoop. “Neuk me.”
Nimmer wordt haar stem hard, nimmer komt ze in de buurt van haar normale spreekstem. “Neuk me.”
Haar been glijdt van het zijne, door de verandering van de hoek lukt het Julian niet langer om zijn middelvinger in haar vagina te houden. De vinger trekt een spoor van het meest smakelijke en heerlijke slijm, door haar bilnaad en over haar kontgaatje. Isa draait zich om, ze gaat op haar rug liggen en legt zelf de arm van Julian terug op zijn eigen lichaam. Even duwt ze haar kontje omhoog, zodat ze haar slipje naar beneden kan trekken. Zo soepel als alleen een vrouw kan, trekt ze het kleinood van haar benen en gooit ze het met een zwierige zwaai over haar hoofd; al komt het snel de deur tegen en zakt het met veel gevoel voor drama en timing op de grond. Eventjes wrijft Isa over de bobbel in de boxer van Julian die begrijpt wat de bedoeling is. Zo onbeholpen als alleen een man kan, trekt hij zijn boxer van zijn kont. Zijn stijve lul zwiept vervaarlijk op en neer, eerst naar beneden gedwongen door het hakende elastiek van de boxer, vervolgens naar boven door zwellichamen die het in een hoek van ongeveer 43° ten opzichte van zijn buik proberen te houden.
Deel 4
Isa gaat weer op haar rechterzij liggen, haar linkerhand omklemt de lul van Julian met een stevigheid die toch teder aanvoelt, haar rechterhand grijpt in de stapel kleren net boven hun hoofden. Onverwacht snel, en zonder de hele stapel op hen te laten vallen, weet ze te vinden wat ze zocht. Met een glimlach houdt ze de verpakking, met daarin gesealed het condoom, voor Julians gezicht. Ze houdt het te dicht bij hem, zodat hij even zijn hoofd aan achteren moet trekken om te zien wat ze hem toont. Als zijn beeld duidelijk is glimlacht hij ook. Ze plaatst de rand van de verpakking tussen haar tanden en trekt het voorzichtig open. Even probeert ze om met één hand het condoom uit de verpakking te halen, maar al snel laat ze de lul van Julian los om met twee handen de ietwat weerbarstige plastic verpakking te overwinnen. Het soepele latex van het condoom werkt beter mee en handig rolt ze het over de stijve lul van Julian.
“Zo,” zegt ze, “ga maar op jouw rug liggen.”
Met enige moeite lukt het de twee synchroon te werken zodat Julian op zijn rug ligt. Isa hangt met haar blote kont over de rand van het bed, maar daar zal ze spoedig verandering in brengen.
Handig slingert Isa haar been over het lichaam van Julian. Even plet ze zijn stijve en ingepakte lul, maar dat duurt niet lang. Even richt ze zich op en grijpt ze onder zich. Met haar rechterhand pakt ze zijn lul, met haar linker houdt ze zichzelf in evenwicht door tegen de muur te rusten. Ze zet zijn eikel tegen haar schaamlippen, wat een kreun ontlokt; mogelijk van Julian, mogelijk van haarzelf. Ze merkt nu ook dat de verwoede pogingen van Julian om zijn vinger in haar kutje te duwen, waarbij hij steeds weggleed, niet zo lachwekkend waren als ze in eerste instantie inschatte. Het glijmiddel op het condoom zorgt ervoor dat er nog minder grip is en het kost haar even, maar dan glipt Julians lul in haar lichaam.
Hoe omschrijf je een kreet die tussen een kreun en een juich in zwerft? Het is in ieder geval dat wat er uit de mond van Isa komt. Met een glimlach op haar gezicht laat ze zich verder zakken, tot ze met haar billen op de benen van Julian rust, haar lies de zijne raakt. Ze kijkt vanuit haar hoogte naar hem. Hij ligt daar en voor het eerst ziet ze hem als leuk; cute is de omschrijving met de juiste toon. Zijn ogen zijn dicht, zijn mond is helemaal open. Kort laat ze haar handen op haar benen rusten, voor ze deze op zijn borst plaatst. Langzaam komt ze omhoog om zich weer te laten zakken. In eerste instantie is het glijmiddel, waarmee de buitenzijde van het condoom is bewerkt, de leverancier van lubricatie, maar de lichaamseigen sappen van Isa nemen die taak al vrij snel open. Het warme sap wordt met elke neergaande beweging naar buiten geperst en naar de basis van de pik van Julian geduwd. Vandaaruit wordt het door de zwaartekracht deels door zijn schaamhaar gemengd, deel naar zijn lies en buik getransporteerd.
Voorzichtig begint Isa het tempo waarmee ze Julian aan het berijden is op te voeren. Julian, die tot dan toe passief lag te genieten, komt ook in actie. Niet alleen legt hij zijn handen moedig op haar borsten en laat hij zijn vingers over haar stijve tepels glijden, hij heeft zelfs het lef om er af en toe in te knijpen.
Ook kreunt hij: “Alsjeblieft Isa, rustig aan. Anders kom ik veel te snel klaar.”
Meteen verlaagt ze haar snelheid, wat hem meteen wat rustiger maakt. Het valt hem toch al mee dat hij niet meteen na penetratie het condoom vol spoot met zijn zaad. Hij besluit tot de vertragingstactiek ‘aan iets anders denken’. Dat ‘anders’ is het nadenken over wanneer hij voor het laatst is klaargekomen, in de hoop dat dit enige houvast kan bieden en zijn gemoed gerust kan stellen dat de voorraadtanks niet overvol zijn.
Isa ziet hoe Julian denkt en sluit haar ogen weer. Het lage tempo doet haar ‘daar beneden’ niet zo veel, maar de knedende handen van Julian op haar borsten maken haar toch steeds weer een klein beetje geiler. Ze stoomt niet zo snel als ‘normaal’ naar haar orgasme toe, maar de juiste route is er.
Julian denkt na. Vandaag? Nee, niet vandaag. Gisterochtend heeft hij niets gedaan en sinds de ontmoeting met Isa bij het boodschappen doen is hij zo van de kaart geweest dat hij er niet eens over nadacht om de hand aan zichzelf te slaan. Eergisteren dan? Nee, toen was hij laat terug van een vergadering op het werk. Toen is hij snel onder de douche gestapt en even snel zijn bed in gekropen. De dag ervoor? Nee, toen ook niet.
Isa blijft hem redelijk rustig berijden.
Julian denkt verder. De dag daar weer voor? Ja, dat was het. Toen is hij ook onder de douche geweest. Maar niet voordat hij op The Hun wat mooie plaatjes had bekeken. Om daarna wat filmpjes te bekijken maar die vond hij dermate teleurstellend dat hij zijn stijve weer verloren was. Een terugkeer naar The Hun bracht hem alsnog een lekkere fantasie. Onder de douche trok hij zichzelf af, fantaserende dat hij Rachael Carpani neukte. Voor de lezers onder u die haar niet kennen, ze is een Australische actrice die bekend werd met haar rol in McLeod’s Daughters. Julian herinnert zich het nu weer. Hij weet nog dat hij zich ditmaal niet bukte om zijn zaad zo dicht mogelijk bij het doucheputje te krijgen maar dat hij gewoon bleef staan en zijn ejaculaat over zijn vingers voelde stromen. Hij herinnert zich het gevoel toen hij klaarkwam. Het is ongeveer gelijk aan het gevoel dat nu door zijn lichaam trekt.
Julian kreunt weer, maar nu is het uit frustratie. Isa voelt het puntje van het condoom iets opbollen en hoe zijn lul pulseert en trilt. Julian schokt en kreunt. Hij duwt zijn heupen omhoog om zijn zaad zo diep mogelijk in het lichaam van Isa te duwen; zijn instinct is echter niet opgewassen tegen de kwaliteitsproducten van de firma Durex®. Julian is klaargekomen, Isa alleen nog niet. Ze voert het tempo op en begint meer te hoppen in plaats van op en neer bewegen.
“Oh… stop, Isa, stop. Het doet pijn,” kermt Julian en Isa stopt inderdaad.
Wanhopig kijkt ze hem aan, “Ik wil ook klaarkomen.”
Zijn gezicht verraadt pijn. “Ik ben nog nooit in een vrouw gekomen,” zegt hij, “volgens mij ben ik in één keer helemaal leeg. Maar mijn lul doet nu pijn.”
Isa knikt, zucht en gaat langzaam van hem af. Zijn lul valt bijna flauw na het verlaten van haar grotje. Isa kijkt naar het condoom.
“Verrek,” zegt ze terwijl ze naar het zaadreservoir kijkt, “je hebt misschien gelijk. Ik heb nog nooit zoveel zaad in een condoom zien zitten.”
Teder en voorzichtig haalt ze het voorbehoedsmiddel van Julians pik af en knoopt het dicht. Met verbazing kijkt ze naar het ding terwijl ze het voor haar ogen laat bungelen. “Wauw.”
Ze legt het ding naar het bed op de grond, zorgvuldig geplaatst zodat noch zij, noch Julian bij het verlaten van het bed op het kapotje zal stappen. Dan gaat ze weer op haar rug liggen. Julian, naast haar, ligt niet stil. Hij pakt zijn kussen en trekt het met zich mee.
Isa fronst haar wenkbrauwen. “Wat ga je doen?” vraagt ze maar Julian antwoordt, met een nieuw gevonden zelfverzekerdheid, “Dat ga je wel merken.”
Moeizaam, het is nog steeds een klein bed, kruipt Julian naar haar benen toe. Hij legt het kussen neer, precies gepositioneerd. Hij gaat op zijn buik liggen en manoeuvreert zich op de juiste plek. Hij moet zijn knieën buigen om niet met zijn voeten tegen de verwarming te rammen. Voorzichtig, doch dwingend, duwt hij Isa’s benen uit elkaar. Haar gezicht klaart op als ze begrijpt wat hij van plan is.
Zacht legt hij zijn handen op haar liezen. Voor zijn neus ziet en ruikt hij haar vagina. Nog nooit zag hij de vrouwelijkheid zo dichtbij; zelfs de close-up foto’s van The Hun zijn niet zo mooi als het echte. Hij ziet de kleine haartjes her en der verspreid en hoe haar grote schaamlippen nog ietwat opgezwollen zijn. Haar vocht is er niet meer op te zien, dat is inmiddels opgedroogd, maar de restanten zijn wel te ruiken; het aroma baant zich een weg naar zijn neus. Het is hem onbekend, maar hij heeft er ook geen afkeer van.
“Kom op,” vermant hij zich in zijn hoofd, “Je hebt tientallen, misschien wel honderden filmpjes en foto’s gezien waarin er een man of een vrouw los ging. Als het echt onplezierig zou zijn is er geen geld in de wereld dat ervoor kan zorgen dat ze het zouden doen.”
Los gaat Julian niet, maar hij steekt zijn tong uit en trekt een aarzelend likje over de lipjes van Isa. Een kreun met verrassing als ondertoon, dat is wat Isa slaakt. Bij Julian valt hem de smaak mee. Niet alleen is het de plek waar vrouwen mee plassen, ook is het waar nog niet zo lang geleden zijn eigen lul in bivakkeerde, omhuld door een condoom met glijmiddel. Als hij eerlijk is, was dat de substantie waar hij het meeste een vieze smaak van vreesde.
Aangezien het hem toch meevalt, verwerpt hij zijn aarzelingen, kruipt iets meer naar Isa’s kutje toe en hernieuwt zijn likwerk. Zachtjes glijdt hij met zijn long over haar schaamlippen, Isa kreunt. Snel denkt Julian terug aan de ruime voorraad aan filmpjes die hij gezien heeft. Met zijn vinger trekt hij voorzichtig de lipjes uit elkaar, waarmee hij het binnenste van haar heerlijke grotje opent. Even haalt hij adem, vat wat moed, en steekt zijn tong zo diep als hij kan in de flamoes van Isa. Door de handeling komt hij met zijn bovenlip tegen het klitje aan en uit Isa ontsnapt een diepe zucht. Langzaam wordt zijn mond gevuld met haar sappen, de smaak bevalt hem eigenlijk wel. Behoedzaam beweegt hij zijn tong naar haar, bij toeval ontdekte, clitoris. Als hij het kleine knopje aanraakt reageert Isa alsof ze onder stroom staat. Ze grijpt zijn hoofd met beide handen en duwt hem stevig in haar kruis. Zelfs als hij al zou willen, zou hij niet meer kunnen stoppen. Wetende… nou, gokkende dat het een gevoelig kleinood is, likt en zuigt Julian zacht op het klitje.
“JA!” steunt Isa, “Ga door!”
Julian denkt, “Ik ben zo ver gekomen, ik ga het gewoon proberen.”
Met de kleine ruimte die hij ter beschikking heeft manoeuvreert hij zijn rechterwijsvinger in het kutje van Isa.
“Oooohhhh,” gorgelt Isa als ze hem voelt binnendringen, maar ze weet niet wat hij van plan is.
Beheerst likt hij door op het klitje, want hij wil ook niet dat ze klaarkomt voor hij zover is. Als hij denkt dat zijn vinger goed genoeg gesmeerd is door het ietwat slijmerige vocht van Isa, trekt hij zijn vinger weer terug. Ergens in het gekreun van Isa is een korte teleurstelling te merken, maar een hernieuwde uithaal op haar klit onderdrukt dat effectief. Wetende dat hij niet veel tijd heeft voor het sap weer droogt, handelt hij snel. Met zijn linkerhand duwt hij de billen van Isa uiteen, zijn rechterwijsvinger plaatst hij op de gok, maar toevallig meteen juist, op de anus van Isa en hij drukt door, precies op het moment dat hij extra zuigt op haar klit.
Isa is even de controle over haar lichaam kwijt. Elke spier wordt aangestuurd door een ander onderdeel en ontvangt diverse verschillende signalen. Hierdoor opent haar kontgaatje zich heel even, erg kort maar lang genoeg om Julians vinger naar binnen te laten duwen. Omdat hij verrast wordt door het plotselinge gebrek aan weerstand, maar geholpen wordt door wat van Isa’s sappen die in haar bilspleet waren gelopen, schuift zijn vinger in één soepele en makkelijke beweging tot het tweede vingerkootje naar binnen. Isa opent haar ogen, merkt wat er gaande is, zet grote ogen op en komt met een gigantische uitbarsting klaar. Ze tilt haar onderlichaam op, met Julian en al. Slaakt een ijzingwekkende gil en voelt hoe haar vulva pulseert en met kracht vocht naar buiten stuwt.
Julian was bekend met het concept van vrouwelijk ejaculatie, daar zijn genoeg filmpjes over te vinden, maar om het bij zijn eerste keer meteen mee te maken is iets wat zelfs in zijn meest stoute dromen en fantasieën niet is voorgekomen. Hij kan alleen niet van het schouwspel genieten. Zijn hoofd wordt door de handen en armen van Isa nog steeds vol op haar kutje geduwd, daarnaast klemmen haar bovenbenen hem ook nog eens vast. Julian vindt een nieuw probleem; het kost hem aardig wat kracht maar hij kan zijn hoofd iets kantelen zodat zijn neus vrijkomt en hij weer adem kan halen. Daarnaast zit zijn mond vol op de opening van Isa, waardoor de stralen met geil niet eens op zijn gezicht komen, maar allemaal in zijn keel gespoten worden. Er rest hem geen enkele andere optie dan doorslikken en wel zo snel mogelijk, anders wordt het in zijn keel de verkeerde kant op gestuurd en schiet het via zijn luchtpijp naar zijn longen. Het schokken van Isa moet hij ook nog eens volgen; zijn vinger zit nog steeds in haar kontgat.
Na een tiental spastische schokken komt Isa tot rust en gaat ze weer op het bed liggen. Ze lijkt nu pas te merken dat ze Julian helemaal vastgeklemd heeft. Zachtjes laat ze zich zakken en vermindert ze de grip van haar handen en benen.
“Oh Julian…” verzucht ze.
Langzaam komt hij weer overeind, happende naar lucht. Tevens trekt hij zijn vinger weer terug, de bruine kleur maakt hem duidelijk dat de dames in de filmpjes die aan anaal doen hun kontgat netjes schoonmaken alvorens er een vinger, lul, twee lullen of een dildo/vibrator van een willekeurig formaat erin te laten.
“Oh,” zegt hij als hij het ruikt en ziet.
Isa kijkt naar hem, ziet een enkele druppel glinsteren op zijn kin alvorens haar blik naar zijn vinger gaat.
“Oh,” zegt ze op een beduidend andere toon.
“Boven je staat WC papier,” zegt Julian.
Snel pakt Isa het, scheurt een aantal velletjes af en geeft ze aan hem. Met zijn linkerhand veegt hij zijn rechterwijsvinger schoon.
“Eh,” zegt hij na wat veegwerk, “Ik ga even mijn handen wassen, als je het niet erg vind…”
Isa schudt haar hoofd, “Nee, zeker niet, ga maar.”
Julian klimt over Isa heen, voorzichtig balancerend op zijn linkerarm en beide benen waarbij hij zijn rechterhand in de lucht houdt, krampachtig voorkomend dat het contact zal maken met Isa, het bed, de kast, de deur of de vloer. Onderweg weet hij nog wel het volle en dichtgeknoopte condoom mee te nemen en deze in de keukenprullenbak te deponeren.
Als Julian naar de badkamer is slaakt Isa een diepe zucht. “Godverdomme zeg,” steunt ze en ze rilt van de herinnering. “Godverdomme.”