Mijn mond viel zowat open van verbazing, niet in staat om ook maar één woord uit te brengen. Wat er met mijn buurvrouw precies aan de hand was wist ik niet, maar je hoorde mij beslist niet klagen. Mieke zakte rustig naar de vloer. Haar verleidelijke blik hield de mijne gevangen, terwijl haar handen over mijn broek in de richting van mijn kruis gleden. Weldra plooide ze het elastiek van mijn boxer over de harde bobbel heen, net alsof ze dat alle dagen deed. Twee seconden later stond mijn al vrij trotse mannelijkheid oog in oog met de gulhartige glimlach op het lichtjes blozende gezicht van mijn vijftien jaar jongere buurvrouw.
Nou ja, buurvrouw...? In eerste instantie werd Mieke aan mij voorgesteld als een nieuwe vriendin van Greetje, mijn echtgenote. Mieke ontpopte zich als een bijzonder warm en aangenaam mens, met altijd tijd voor thee met een babbeltje. In geen tijd werd ze een eerste klas huisvriendin die altijd meer dan welkom was en met wie mijn vrouw en ik zonder de minste schroom ons lief en leed durfden te delen. Dat bleef enkele jaren zo, tot Greetje het zich in haar hoofd haalde dat haar man naar Mieke toe wat te aanhalig werd. Wat ik ook probeerde of beloofde, dat waanidee kreeg ik niet meer uit haar hoofd. Beide vrouwen hebben sindsdien sporadisch nog wel eens contact met elkaar, maar er zit behoorlijk wat ruis op de eens zo vriendschappelijk relatie. Greetje zal het nooit zo bedoeld hebben, maar het viel niet te ontkennen dat mijn vriendschapsband met Mieke de laatste drie jaar alleen maar gegroeid was. Om eerlijk te zijn, eigenlijk was ik al tijden stiekem verliefd op haar.
“Mondje dicht, hé?’’ zei Mieke, begeleid door een uiterst samenzweerderig aanvoelende knipoog.
Ik slikte en knikte. Wat er ook te gebeuren stond, Greetje zou hier van mij nooit een woord over horen. Aan Frank, haar vriend met een visuele beperking, voor wie Mieke met liefde de mantelzorgfunctie voor haar rekening nam, ging ik hierover zeker ook niets vertellen.
Verbazend toch hoe een dubbeltje rollen kon. Wie had ooit kunnen denken dat de bingoavond in het wijkhuis zo’n verrassend einde zou kennen? Ik alvast niet, maar toen mijn vrouw al voor het finalespel naar huis wilde, samen met onze jongste dochter, waren Mieke en ik als ‘eenzaten’ aan onze speeltafel min of meer op elkaar aangewezen.
Toen ze onderweg naar huis verkoos om het donkere wandelpaadje binnendoor te nemen, in plaats van de verlichte straat te volgen, dacht ik nog dat ze die keuze maakte omdat ze moe was en op die manier sneller thuis wilde zijn. Niets was minder waar, want onder het mom van ‘bang in het donker’ haakte ze haar arm door de mijne. Het was mij een raadsel hoe die zogenaamde angst te rijmen viel met de manier waarop Mieke haar zachte dij bij elke stap langs mijn bovenbeen schuurde. In een opwelling maakte ik mijn arm vrij en legde die rond haar schouder. Enkele passen verder stopte Mieke en gelijk draaide ze zich naar mij toe. Als vanzelf plooide ik mijn armen rond haar vertrouwd aanvoelende, gulle lichaam. Ik laadde mezelf al op voor een stevige, intieme knuffel. Dat deden we wel vaker als niemand ons zag… even lekker stiekem. Mijn coole buurvrouwtje had ditmaal echter andere plannen. Zelfs in de bijna complete duisternis onder een paar grote loofbomen, wisten Miekes lippen de mijne moeiteloos te vinden.
Ergens voelde ik me een vieze oude snoeper, maar de gulheid waarmee haar mond aanviel op de mijne, zorgde ervoor dat zulke gedachten onmiddellijk verdampten in de hitte van onze denkbeeldige, hete bubbel. Haar tong betoverde mijn hele wezen, al liet ik me zeker niet onbetuigd. Het tongzoenen was voor wat mezelf betreft met de jaren helemaal naar de achtergrond verdrongen, maar dan nog kon ik me niet inbeelden dat ik ooit in een kus zoveel vrouwelijke hartstocht had mogen ondervinden. In mijn broek was de spanning ‘lichtjaren’ lang niet meer zo hoog geweest, maar… ik hoefde me daarvoor duidelijk niet te schamen. Sterker nog, met zachte druk bleef Mieke haar onderbuik tegen mijn erectie aan schurken, waardoor ik voor het eerst in veertig jaar vreesde voor een spontane lozing. Tot mijn opluchting kwam die er uiteindelijk niet, maar het zal niemand verbazen dat ik, eenmaal bij Miekes voordeur aangekomen, gelijk instemde om nog een laatste drankje te nuttigen.
De glazen rosé wijn stonden nog steeds onaangeroerd op het bijzettafeltje toen Mieke op haar knieën dichterbij schoof. Ze greep mijn hardheid met beide handen stevig vast en langzaam boog ze mijn pik in de richting van haar mond. Haar lippen sloten zich rondom de eikel, waarna ze zachtjes begon te zuigen. Onwillekeurig liet ik mezelf meteen achterover in de bank vallen. Wat me nu overkwam was een lang gekoesterde droom die werkelijkheid werd. Natuurlijk waren er momenten geweest dat ik verlangde naar een of andere vorm van seksuele intimiteit met Mieke. Kansen daartoe waren er wel geweest, maar ik was te bang om onze hechte vriendschap op het spel te zetten. Ik durfde gewoonweg de eerste stap niet zetten, maar Mieke gelukkig wel.
Ze leunde zwaar op mijn gespreide bovenbenen, maar verder wist ze perfect waar ze mee bezig was. Haar hoofd ging gestaag op en neer en bij elke haal nam Mieke steeds meer piemel in haar mond. Soms kreunde ze zacht, dan weer likte ze de gehele lengte van mijn staaf. Af en toe verlekkerde ze de boel nog met een nieuw voorraadje van haar warme spuug, dat ze met haar lippen dan weer o zo lekker wist uit te smeren over mijn toch al glanzende eikel. Ik gromde zowaar van genot.
“Je hoeft helemaal niet te brommen,” zei ze lacherig. “Mij vang je daar niet mee hoor. Simpel rechttoe rechtaan, dat vind jij best lekker, is het niet?”
Wilde ze daarmee aangeven dat elke man ergens wel in is voor een snelle blow job? Veel tijd om daarover na te denken liet ze me niet, haar vingers gleden al draaiend over mijn harde, glibberig geworden paal. Ook met haar mond bleef ze bewonderenswaardige dingen doen. Met strakke lippen zoog ze me soms ongenadig hard af, maar dan nog had mijn stokje het in haar gulzige mond heerlijk naar zijn zin.
Ondertussen keek Mieke regelmatig naar me op en het moet zijn dat ze me bijna zag bezwijken onder zoveel genot. Het leek wel alsof dat voor haar een aansporing was om nog meer haar best te doen. Miekes donkere haren zwiepten vrolijk op en neer bij elke beweging die ze maakte.
Intussen stond ik zowat op knappen. Steeds harder voelde ik mijn eikel kloppen in Miekes mond en het was alsof mijn ballen zich op voorhand al verheugden op de sensatie van mijn nakende eruptie. Die kon nooit lang meer uitblijven.
“Oh Mieke… zo lekker…’’ hoorde ik mezelf murmelen.
Mieke kon haar lach niet inhouden, maar onder die stralende lach glunderde ze. Met mijn lid op haar tong bleek het voor haar een koud kunstje om aan te voelen dat ik op het punt stond om klaar te komen.
Ondanks mezelf en mijn genot ontging haar kreun van tevredenheid me niet. Een kreun die even gemeend klonk als die van mij, op het moment dat ik mijn witte stralen, naar mijn aanvoelen, met brute kracht in het ontvankelijke mondje van mijn lieftallige buurvrouw en vriendin joeg. Mieke, die meteen begon te slikken in het ritme van mijn samentrekkende pretpaal, bleek helemaal niet vies van een gezonde dosis witte levenselixir.
“Lekker!” lispelde ze met dubbele tong.
Hijgend kwam ze even later overeind en met een heerlijke grijns op haar gezicht keek ze me aan. Terwijl ze met een vinger nog een beetje zaad bij haar mondhoek wegveegde, moet ze zowel het ongeloof als de grote dankbaarheid van mijn gezicht af hebben kunnen lezen.
“Djezus, Mieke…’’ zuchtte ik redelijk uitgeteld, er gelijk de vraag aan toevoegend die op mijn lippen brandde. “Heeft Greet het jou verteld, of zo?”
In mijn ogen moest er voor Mieke een aanleiding zijn geweest om mij spontaan een blow job te geven. Toen we pas getrouwd waren, nog voor er kinderen kwamen, leek Greetje van pijpen nooit genoeg te krijgen. Helaas was dat ondertussen verre huwelijkse geschiedenis.
“Wat zou Greetje mij verteld moeten hebben?”’ wilde Mieke weten.
“Niets lieverd, laat maar zitten,” wuifde ik haar vraag weg. “Dit was gewoonweg fantastisch, Mieke!’’
Tevreden glimlachend bekeek ze me van kop tot teen. Nog eenmaal bukte ze diep voorover om een zoentje op mijn eikel te drukken, waarna ze terug recht kwam en me zelfzeker op de lippen kuste.
“Jij ook een slokje, Ed?” vroeg ze met allebei de wijnglazen in haar hand.
“Graag.” Ik nam het glas al van haar aan, maar eerst moest de vraag die zich opdrong nog gesteld worden. “Waarom, Mieke?” vroeg ik. “Waaraan dank ik dit onwaarschijnlijke genoegen?”
De gelukzalige fonkeling in haar ogen maakte plaats voor een zorgelijke blik. Het had er alle schijn van dat ik de foute vraag stelde, maar uiteraard was er geen weg terug.
“Frank,” zei ze, na enige aarzeling.
“Dat kan niet… Is Frank bij jou wegg...?”
De laatste lettergrepen slikte ik alsnog in, zo schrok ik van mijn eigen veronderstelling.
“Nee joh,” zei ze. “Frank is niet bij me weggegaan. Hij moest begin vorige week naar het ziekenhuis voor dat onderzoek, weet je nog wel?”
“Juist ja… Een probleempje met de waterleiding, als ik het goed heb.”
“Dat maakt hij iedereen wijs, ja,” zuchtte Mieke. Het huilen stond haar inmiddels nader dan het lachen. “Het was een probleem met zijn prostaat, maar… Mondje dicht, Ed! Laat hem vooral niet merken dat ik hierover met jou heb gepraat. Maandagmorgen onderging hij al een operatie. De nabehandeling moet nog besproken en opgestart worden, maar nu al staat het vast dat hij de rest van zijn leven nooit meer…”
De rest slikte ze in, overmand door tranen.
De woorden van troost stokten in mijn keel, waardoor ik niets anders wist te bedenken dan haar liefdevol te omarmen en haar een schouder om uit te huilen aan te bieden. Desondanks voelde ik me plots een grote egoïstische klootzak.
