Deel 1
In het gezelschap dat voor de gelegenheid van haar tante’s verjaardag bijeen was, viel ze niet op. Die tante, een vroegere vlam van mij, stond nog steeds voor me open, letterlijk en figuurlijk. Maar omdat het verstand met de jaren komt waren ook wij bedeeld met een kleine dosis verstand. We wilden nog wel maar we deden het niet meer. De vroegere impulsiviteit die hartstocht teweeg brengt, had plaats gemaakt voor een zekere levenswijsheid. Ervaring en besef van verantwoordelijkheid bij het omgaan met emoties, die van onszelf zowel als die van anderen, hadden van ons respectabele mensen gemaakt. Ik dacht nog wel eens aan de gestolen uurtjes die we samen hadden doorgebracht, zij wilde meestal alleen zoenen. Zoenen deed ze met overgave, ze zoende eigenlijk als een kind, onbeholpen en erg nat. Na een zoen van haar voelde ik altijd precies waar ze me geraakt had. Strelen deed ze ook wel, maar minder, en pas na herhaaldelijk aandringen. Ook haar strelingen waren nooit geraffineerd maar wel oprecht. Ze streelde me omdat ik gestreeld wilde worden en ze kuste me omdat zij me wilde kussen. Is het nog te volgen? Mijn natuurlijke gretigheid ten aanzien van seks, werkelijke seks, nam ze geloof ik op de koop toe. En het moet gezegd, ze was er niet krenterig mee en ze nam mijn hunkering naar wellustige seks op de koop toe. Dat was allemaal geschiedenis
Maar goed, dat was haar tante. Dit verhaal gaat niet over tante maar over nichtje. Zij, een nichtje, door het noodlot bij de geboorte getroffen, moest door het leven zonder het gemak van bewegen en praten zoals dat bij anderen vanzelf komt. Op die bewuste verjaardag van haar tante ontmoette ik haar voor het eerst in levende lijve en ik was blij verrast om te merken dat ze minder onaangenaam in de omgang was dan anderen mij hadden doen geloven.
Iedereen in die vriendenkring kende haar, iedereen kende haar geschiedenis en het afschuwelijke gebrek waarmee ze geboren was. Maar velen vonden haar berekenend, onvriendelijk, en zwartgallig. Ze was er al aan gewend dat mensen over haar heen keken en haar slechts sporadisch, en dan nog alleen wanneer het over haar of over haar gebrek ging, in hun gesprekken betrokken. Ze had er vrede mee, nu wel tenminste, vroeger toen ze nog jeugdig opstandig was had de veronachtzaming van haar persoon haar vaak boos en verdrietig gemaakt. En als reactie op die boosheid had ze een ongenaakbare levenshouding aangenomen die menigeen deed veronderstellen dat ze in zichzelf gekeerd en sluw was. De vele operaties die ze in haar jonge jeugd had moeten ondergaan, die dienden om haar mismaakte lichaam zodanig te veranderen dat het door kon groeien tot de volwassen jonge vrouw die ze thans was, die vele operaties hadden haar hard gemaakt. Pijn betekende voor haar niet veel en angst voor pijn of ongemakken nog minder.
“Ze heeft een huid als een olifant” zei men van haar, maar ze had ook een andere kant en die mocht ik leren kennen.
De ironie van het noodlot was dat haar vader en moeder zelfs, voor haar geboorte, reeds een naam hadden bedacht, die in die jaren populair was door de bekende Franse actrice die met haar voluptueuze figuur en prachtige blonde haren menig mannenhart sneller deed kloppen. Brigitte zou ze heten en mocht dit laatste kind in een rijtje van vier een jongetje blijken te zijn, dan zou het nieuw geboren mensje vernoemd worden naar de rijke grootvader en niet naar Madame Bardot.
Het mocht niet zo zijn, als Brigitte kwam ze ter wereld en haar aangeboren gebrek kon het geluk dat de moeder ten deel viel bij het zien van het lieftallige baby meisje niet verminderen. Zoals alle nieuwe moeders keek ze na de geboorte opgeruimd over alle beperkingen en moeilijkheden heen zonder zich bewust te zijn van de lange lijdensweg die voor moeder en dochter, en natuurlijk ook de zorgzame vader, in het verschiet lag. Brigitte was een lieflijk kind met prachtige ogen die kort na de geboorte helderblauw en nieuwsgierig de wereld in keken. En die helderblauwe ogen bezat ze nog steeds, een ietsje donkerder, een ietsje sprekender, maar nog steeds helder blauw.
Nu was Brigitte een jonge vrouw met een leuk gezicht dat strijdlust en liefde voor het leven uitstraalde. Brigitte, ik dacht aan de blonde seksmachine die in mijn jonge jaren de norm was voor mooie rondborstige vrouwen waarvan ik er ooit een mijn meisje mocht noemen. Brigitte was met haar eigen, aangepaste, auto gekomen. Ik was verrast toen ik haar binnen zag komen. Verwacht had ik een timide, meelijwekkend mens dat reacties van sentiment en medelijden los zou maken. Niets was verder van de waarheid. Ze had het charisma van een krijger, felle ogen, een prachtige mond en inderdaad een huid als een neushoorn. Ze nam geen blad voor de mond en bleek recht op haar doel af te gaan. Zo was ze en zo zag ze er uit. Ze zat in haar rolstoel alsof ze dat zelf verkozen had en bewoog zich ermee als acrobaat. Op mijn aanbod om haar stoel over de drempel te duwen hoorde ik dat ze ook wel kon lopen en dat de stokken achterop haar “wagen”, zoals ze het noemde, stonden. Ik verontschuldigde me en trok me terug aan de grote ronde eettafel die in een hoek van de kamer stond.
Ik opende de meegenomen Volkskrant en trachtte iets te vinden dat mijn aandacht waard zou zijn. Het lukte niet. Ik snelde koppen en veinsde belangstelling maar ik voelde blikken die op mij gericht waren. Het was zinloos om te trachten haar priemende blikken te ontwijken. Ik keek naar Brigitte, ze keek naar mij, in de ogen een bedachtzame blik en om haar iets te grote mond een bijna onzichtbaar lachje. Het was zo’n bijzonder moment. Twee mensen die elkaar aankijken zonder dat er iets te zeggen valt. Het moment duurde een seconde of minder. Met haar ogen op mij gevestigd legde ze haar handen op de hoepels van haar stoel en rolde langzaam achteruit, draaide de stoel en kwam naar de tafel waar ik zat te lezen. Mijn hart sloeg over toen ze tot vlak naast mijn stoel rolde.
Het was indringend, overweldigend en beangstigend intiem. Ze legde haar goede hand op mijn arm en we werden een. Het was of een onzichtbaar gordijn om ons heen werd getrokken, een gordijn dat de anderen in de kamer van ons scheidde. Haar hand lag warm en zwaar op mijn onderarm toen ze zich voorover boog om iets te zeggen. Haar gezicht was vlakbij dat van mij toen ze vroeg of ik haar wilde helpen omdat ze naar de wc moest en daarvoor haar stokken nodig had. Ik aarzelde, keek naar de anderen die aan de verre kant van de ruime zonnige zitkamer druk in gesprek leken te zijn.
“Alleen de stokken moet ik pakken.” Ze zei het op samenzweerderige toon en net luid genoeg voor mij om te horen. “Wil je me optillen zodat ik mijn stokken kan pakken?”
Ik was opgelucht dat de vrees die haar eerste, tot mij gerichte, woorden hadden veroorzaakt niet terecht bleek te zijn.
“Ja, ja, natuurlijk,” haastte ik me te zeggen en stond op.
Ze rolde zich met haar handen aan de hoepels achteruit en stak haar armen naar me uit. De stokken stonden achter op haar wagentje. Toen ik die uit hun houder had gepakt zette ik er aan elke kant een tegen de wagen en ging voor haar staan. Ik keek naar beneden naar het stralende gezicht met de diepblauwe ogen. Haar handen, de een groot en sterk, de ander verschrompeld en sprietig, met vingers als geknakte twijgjes gleden over mijn armen. Ik bracht mijn armen onder haar oksels en sloot ze achter haar rug zodat ik haar uit haar stoel kon lichten. Behoedzaam tilde ik haar op tot ze in mijn omarming tegen mij aan hing. Even bleef ze zo hangen, lang genoeg om mijn neus de gelegenheid te geven haar frisse geur op te merken voordat ze, als met tegenzin, haar handen van mijn armen liet glijden en een voor een haar stokken pakte en die met de dragende steun onder haar oksels plaatste. In dat ene moment, vlak voordat ze mij los liet, raakten onze lichamen elkaar van top tot teen. Ik voelde de hitte van haar lichaam door onze kleding heen en besefte wat er gebeurde.
Dit was een moment suprème in een liefdesrelatie. Vaak onopgemerkt, vormt het de inleiding tot een vurige liefde. En zo was het ook in ons geval. Het had geen zin om te trachten het te ontkennen, de vonk was reeds overgeslagen het pad uitgestippeld, we hoefden het alleen nog maar te bewandelen. Het was alsof ik bij vol bewustzijn iets meemaakte dat volkomen onverwacht plaatsvond, dat enkele seconden eerder nog absoluut onmogelijk had geleken en een onuitwisbaar diepe indruk achter liet.
Op dat moment doorvoer mij een diep gevoel van liefde voor dit stille krachtige mens. Een gevoel van liefde zoals ik nooit eerder in mij lange leven heb gevoeld. Het besef van dat gevoel overrompelde mij zozeer dat ik bewegingloos bleef staan terwijl ze me met een glimlach om de grote mond aankeek. Haar ogen lachten een lach die deed denken aan de Middellandse zee. Het was alsof ze mij had betoverd en nu plezier scheen te hebben over de ontgoocheling die haar betovering bij mij teweeg had gebracht. Het was of ze wist dat ze kon toveren en pret beleefde in de ontsteltenis van haar slachtoffer. Het was duidelijk dat ze onmiddellijk had gevoeld wat de betekenis van het moment was geweest. En het kwam voor haar niet echt als een verrassing.
Onthutst was ik. Overkwam mij dit, nu? Na zoveel jaren? Ze lachte en tuitte haar mond in een denkbeeldige kus voordat ze zich gemakkelijk en snel op haar stokken uit de voeten maakte. Ik stond nog steeds als aan de grond genageld tot ik merkte dat het hele gezelschap aan de andere kant van de kamer stilzwijgend naar mij zat te kijken. Mijn adem kwam oppervlakkig en snel en mijn hart klopte heftiger dan nodig was. Ik keek even in de richting van de anderen en ging maar weer zitten om me over de krant te buigen die ik eerder had opengeslagen. Mijn hart klopte in mijn keel en mijn handen beefden. Ik merkte niet dat ik mijn leesbril niet op had en geen letter kon lezen van de krant die geopend voor me lag.
Allerlei gedachten dwarrelden letterlijk door mijn hoofd. Ik moet in een soort shock hebben verkeerd. Langzaam kwam het gesprek in de groep weer op gang en met uitzondering van een enkele onderzoekende blik in mijn richting was aan niets te merken dat het gezelschap getuige was geweest van de wonderlijke gebeurtenis tussen twee mensen. Na enige tijd kwam Brigitte stilletjes de kamer in en sloot zacht de deur achter zich. Ze lachte naar mij en toen ze naast me stond en met een heup tegen me aan drukte vroeg ze: “Wil je nog even..?”
Ik sloot haar in mijn armen en had het gevoel dat mijn hele leven de weg was geweest naar dit moment.
Deze vrouw was voor mij voorbestemd. Ik besefte het terdege. Brigitte plaatste de krukken in het houdertje op de wagen. Ik had haar eeuwig vast willen houden maar was niet van plan een figuur te slaan en dus liet ik haar voorzichtig neer in haar stoel. Toen ik mijn armen onder haar oksels weghaalde raakte haar mond mijn wang en gleden haar lippen langs mijn mond. Het was quasi per ongeluk, als je het als buitenstaander had zien gebeuren, maar ik wist beter en toen ik in haar stralend blauwe ogen keek, begreep ik dat haar handicap geen enkele belemmering zou zijn bij het vervolg in deze, door haar geplande, affaire.
Ik ging onhandig zitten, stootte tegen mijn stoel, liet mijn bril op tafel vallen en voelde me opgelaten. Ik deed of ik de krant las, had mijn bril opgezet en tuurde geconcentreerd naar het letterwaas waarmee de krant leek te zijn gevuld. Ik wist dat haar ogen op mij gevestigd waren en trachtte door het aannemen van een geïnteresseerde uitdrukking op mijn gezicht het te doen voor komen of ik me niet bewust was van haar indringende nabijheid. Maar telkens wanneer mijn ogen afdwaalden ontmoetten zij die van haar. Ze zat me geamuseerd op te nemen.
Het was werkelijk als tovenarij. Ze had mij in haar macht en vermaakte zich kostelijk met mijn nutteloze geworstel om nog steeds te ontkennen wat zij al wist. Ik legde de krant weg en begon een gesprek of deed pogingen daartoe. Ik trachtte een toon aan te slaan die mij mijn senioriteit en aanzien terug zou geven, maar het mislukte hopeloos. Ze speelde mee en pretendeerde de aaneenschakeling van nergens op slaande woorden te beluisteren of het belangrijke informatie voor haar betrof. Ik maakte gesticulerende bewegingen met mijn handen en bewoog mijn hoofd, maar het resultaat was dat ik steeds meer verstrikt raakte in mijn eigen onzin. We bleken te praten over haar werk, saai maar het was werk, en voor haar niet gemakkelijk om iets anders te vinden.
Achter de woorden die we spraken speelde zich de uitwisseling af van de werkelijk belangrijke zaken. Ik keek in de krant en deed of mijn aandacht werd getrokken door een kruiswoord. In werkelijkheid had ik een snipper van de krant afgescheurd en daar mijn e-mailadres op geschreven. Zonder uit de krant op te kijken schoof ik de snipper naar haar toe en ze nam die in ontvangst met een gebaar dat verraadde dat ze niet verbaasd was.
“Voor als je eens iets van je wil laten horen,” zei ik zo nonchalant mogelijk.
Ze legde haar handje op mijn hand en nam de pen uit mijn handen en schreef op een door haar zelf afgescheurde hoek van de krant iets dat ze mij toe schoof. Toen ik mijn hand er overheen legde keken we elkaar aan. Ze tuitte haar mond in een denkbeeldige kus en sloot de ogen. Slechts een paar woorden stonden erop; verlangen, liefde, en een e-mailadres.
Even bleef ze zo zitten en toen opende ze lachend haar mond en liet haar hoofd achterover zakken. Haar slanke hals, de huid zo jong en gaaf, bleek en fijn doortekend met het blauw van haar adertjes, was als een teken van overgave in extase. Hoe graag had ik die slanke hals gekust in de wetenschap dat we samen zouden vrijen. Zo zou het zijn, besefte ik. Toonde ze mij daarom haar hals, zoals een wolvenwijfje de overgave aan de leider duidelijk maakt?
Waarom had dit subtiele gebaar een zo heftige erotische uitwerking op mij? Het was slechts haar hals, het meest kwetsbare deel, maar het gebaar en de symboliek was tevens het meest erotische teken dat ze me had kunnen geven. De associatie met oprechte intimiteiten was duidelijk, zo een teken bestond alleen tussen geliefden die onvoorwaardelijk lief hebben.
Mijn handen beefden en mijn hart gonsde, ook elders in mijn lichaam begonnen zich tekenen van mijn hartstochtelijke betrokkenheid af te tekenen. Aarzelend bewoog ik mijn hand in de richting waar haar eigen handje, het goede handje, dat op tafel lag te wachten. Toen mijn vingertoppen die van haar raakten sloot ze haar vingers om die van mij en kneep. Met verbazend krachtige vingers hield ze mijn hand in haar greep en dwong me om haar in de ogen te kijken. Ik begreep waardoor haar hand zo krachtig was geworden.
Ruw werden we gestoord door haar tante die ongemerkt aan tafel was komen staan.
“Joh… jullie kunnen het samen goed vinden wel?”
Hoewel de woorden cynisch klonken was dat met haar stem niet het geval. Ik ken haar al lange tijd en weet dat ze niet gemeen of achterbaks is. Haar opmerking was slechts een constatering van datgene wat ze zag gebeuren. Ze is niet jaloers, nooit geweest en ik weet nu, dat ze voor dit nichtje van haar warme gevoelens koesterde. En heel veel later heeft ze mij verteld dat ze dolgelukkig was dat ze haar nichtje aan mij had weten te koppelen.
“Al was het maar voor één nacht,” zei ze.
En het werden er meer.
Ze liet ons met rust en ging naar de keuken. Brigitte keek me aan, haar hoofd een beetje scheef, haar wenkbrauwen vragend opgetrokken. Onopvallend keek ik opzij naar de anderen in het gezelschap en omdat geen van hen aandacht aan ons leek te schenken, pakte ik haar handje en liet mijn vingers tussen die van haar glijden. Even drukten we elkaar op die manier de hand daarna greep ze de duim van mijn hand en sloot die krachtig in haar gesloten hand. Met mijn tenen probeerde ik haar voet aan te raken en bewoog mijn voet op en neer maar ze merkte het niet. Ik vroeg me af tot hoever ze verlamd was en begon me zorgen te maken over de snelle ontwikkeling van onze romance en bovenal hoe het onopgemerkt te houden voor die ene in het gezelschap die mij dit onvergeeflijk kwalijk zou nemen en die zich, voor zo ver ik kon beoordelen, niet bewust was van het verraad dat zich in haar nabijheid af speelde.
Dit alles speelde zich af in een tijdsbestek van slechts enkele minuten, lang genoeg om kennis te maken, verliefd te worden en plannen te smeden. Ik keek rond en zag geen ogen op ons gericht.
“Heb je al vakantieplannen gemaakt?”
Ik vroeg het terwijl ik haar vingers in mijn hand nam en ze om mijn duim sloot. Ze kneep stevig en duwde mijn duim tegen mijn hand aan. Meer aansporing was voor mij niet nodig, ik krabde zacht met mijn vingertoppen in de palm van haar hand in de hoop dat ze dit enigszins verouderde gebruik zou herkennen. Ze liet haar vingertoppen over mijn duim heen en weer glijden en bewoog haar kreupele handje tegen haar borst.
We vrijden onzichtbaar, opwindend, streelden ons eigen lichaam omdat dat van de ander onbereikbaar was. Haar handje op haar borst klauwde traag in de flauwe welving onder haar paarse truitje tot ik zag hoe een kleine tepel zich begon op te richten en zichtbaar afstak onder de dunne wol.
“Mijn tas staat in de hal, wil je ..?” vroeg ze.
Ik kwam onmiddellijk overeind en stond op het punt naar de gang te gaan, maar ze hield me tegen.
“Duw me maar even."
Ik nam de rug van de wagen en draaide die, om haar vervolgens naar de gang te duwen. Daar uit het zicht van de anderen stak ze beide handen naar me uit en omhelsden we elkaar. Ik kuste haar en legde een hand op haar borst.
“Ik wil met je...” zei ze zacht.
Ik knikte en kneedde zacht haar borst.
“Kan je...?” vroeg ik.
“Ja, ja, geen probleem,” antwoordde ze en zocht met haar goede hand mijn opstandeling.
Ik deed het zelfde bij haar, liet mijn hand langs haar dijbeen glijden tot op de knie.
“Wanneer?”
“Ik mail je, goed?”
Een snelle greep, een snelle hand tussen haar benen en een laatste kus voordat ze haar tas pakte die aan de kapstok hing. Ze wuifde me weg, terug naar de kamer. Nonchalant liep ik terug en ging naar mijn plekje aan de grote eettafel waar ik de krant opnam en mij probeerde te verdiepen in het nieuws.
Het was een vruchteloze poging, gevoelens van hartstocht, twijfel en schaamte woelden in mijn hoofd door elkaar. Brigitte kwam de kamer in rollen en voegde zich bij de dames die in gesprek waren. Vanuit mijn ooghoek volgde ik de bewegingen aan de andere zijde van de kamer; haar tante keek op en voor enkele seconden observeerde ze mij. De hartstochtelijke hunkering naar haar nabijheid en aanraking domineerde mijn gedachtewereld en bande elke redelijkheid in uit.
Hoe ik verder moest met dit opwindende spel wist ik niet. Erover nagedacht had ik niet en het feit dat ik helemaal niet in de gelegenheid was om Brigitte te ontmoeten zonder de storende aanwezigheid van personen die elke verder toenadering tussen ons tweeën onmiddellijk zouden dwarsbomen, leek op dat moment een onbelangrijk detail.
Tot over mijn oren, was de enige juiste aanduiding van mijn geestesgesteldheid. In gedachten was ik al bezig om een ontmoeting te arrangeren omdat Brigitte van mij niet anders verwachtte. Ze ging ervan uit dat ik alles zou regelen en dus moest ik wel, wilde ik niet een enorme zeperd halen.
In gedachten had ik haar al helemaal uitgekleed en was bezig het gemangelde, kreupele lichaampje met mijn handen in kaart te brengen. Ik zou haar in extase brengen, onbelemmerd laten genieten van datgene waarnaar ze zolang gehunkerd moest hebben. Mijn fantasie kreeg dagenlang de vrije teugel en toen mijn mailbox onder het dagelijkse rijtje, haar naam vermeldde, sloeg mijn hart op hol. Ik besefte dat mijn fantasie niet het enige was waarmee ik me kon vermaken. Er zou dus een vervolg zijn op de kortstondige uitwisseling van gevoelens.
Het bericht was zo mogelijk opwindender dan ik me had kunnen voorstellen. Ze had geen nacht meer geslapen sinds ze mij had leren kennen. Op kantoor kon ze geen regel zinnig werk meer verzetten en ze had alleen nog maar gedronken; veel water en af en toe een glas wijn. Ze kon me niet uit haar gedachten dringen, ze verlangde dag en nacht naar me, mijn streling en mijn… Hier liet ze in het midden wat ze bedoelde maar een goed verstaander heeft aan een paar puntjes genoeg. Ik telde het aantal puntjes maar het klopte niet met wat ik in gedachten had.
Met bevende vingers zat ik achter mijn toetsen en dacht na over de woorden die ik als antwoord kon schrijven en vervolgens of ik ze wel kon versturen. In mij speelde zich een tweestrijd af, doen of niet doen? Ik besefte dat met de inhoud van mijn brief de teerling geworpen zou zijn en de vraag was of ik dat wel wilde. Wel nu, ja, ik wilde het wel, wie niet? Een jonge hartstochtelijke vrouw die twintig jaar jonger was dan ik. Kon ik het nog wel aan, kon ik haar geven wat ze verwachtte? Ik bedoel twintig jaar terug in de tijd kon je mij op elk gewenst moment van de nacht wakker maken om dat spel te spelen, maar nu?
Ik wist het niet. De eisen die nu aan me werden gesteld waren ook minder en dan presteer je vanzelf minder. Zou ik het gewoon proberen. Helemaal falen zou ik niet, dat wist ik zeker. En als haar begeerte groter zou blijken dan mijn prestaties dan moest ze er maar genoegen mee nemen. Aarzelend trok ik het keyboard naar me toe en bereidde een antwoord voor:
“Liefste Brigitte, jouw brief joeg mijn hart op tot een razend tempo. Ik was zo blij en gelijk zo opgewonden over je wensen. Ook ik heb elke dag aan je gedacht en kon ’s nachts niet slapen. Ik wenste dat je naast me lag elke ochtend wanneer ik ontwaakte, zodat ik je mooie kastanjekleurige haren kon strelen en mijn vingertoppen langs je hals laten glijden tot waar de zachte glooiing van je borsten begint.”
Ik las het opnieuw en vond dat het kon. Daarom ging ik verder en schreef dat ik haar miste, naar haar verlangde, haar in mijn armen wilde voelen en meer… schreef ik erbij. En zo ging ik verder met mijn brief die steeds meer een totale overgave aan haar wensen en eisen begon te worden.
“Mijn allerliefste,” schreef ik en: “Ik wilde de hitte van je lieflijke lichaam aan mijn huid voelen, begrijp je wat ik bedoel?” En uiteindelijk na lang nadenken schreef ik: “Als ik in je kom wil ik in je ogen kunnen kijken om te zien hoe veel genot je beleeft wanneer je mij langzaam in je hunkerende lichaam voelt glijden.”
En als laatste, zonder verder na te denken over de gevolgen, schreef ik: “Ik wil je bezitten, ik wil je tot mijn geliefde maken ook al is het maar voor één keer. Ik wil in je binnendringen, langzaam tot mijn ballen tegen je billen rusten.”
Dat laatste veranderde ik omdat ik het overdreven en te macho vond. Zonder het na te lezen stuurde ik de mail weg, iets wat ik meestal niet doe omdat het wel eens spijt teweeg kan brengen. Deze keer niet. Het was een gok en pakte goed uit.
Binnen een uur kreeg ik antwoord, een chaos van woorden, vol spelfouten en vol woorden van passie, begeerte en koortsachtige opwinding. Ze wilde me hebben, diep in haar lichaam voelen klaarkomen, schreef ze. Zo diep dat ze me voorgoed kon vast houden. Ze wilde honderd kinderen van me hebben en liever sterven dan me nooit meer zien. Haar laatste zin was alles wat ik nodig had om elk gevoel van verantwoordelijkheid en verstand op zij te schuiven.
“Ik kom je beminnen, vanavond” schreef ik en verstuurde het onmiddellijk.
Ik liet geen ruimte meer voor twijfel, sloot mijn bureau af en nam afscheid met de mededeling dat mijn aanwezigheid bij een belangrijke gebeurtenis binnen de adviesgroep gewenst was. Mijn hoofd stond op springen toen ik in de auto stapte en wegscheurde richting het hogere geluk. De reis was lang, te lang om de gepassioneerde gevoelens stand te laten houden en naarmate ik de plaats waar ze woonde naderde, nam de twijfel over wat ik van plan was, toe.
Bij het naderen van de straat reed ik langzaam, aarzelend en net zo aarzelend zocht ik een plekje om de auto neer te zetten. Zelfs toen ik de motor had uitgezet bleef ik zitten en probeerde na te denken. Toch kwam ik uiteindelijk de wagen uit en sloot die omzichtig af. Met de sleutels nog in mijn hand wandelde ik in de richting van haar flatje, aarzelde opnieuw en drukte toch op het nikkelen belletje naast de intercom. Enkele seconden later hoorde ik haar stem, bevend, aarzelend, en toen ik mijn naam noemde hoorde ik haar roepen: “Oooohhh.”
Onmiddellijk sprong de deur open. Het was als in een vreemde droom. Langzaam liep ik naar de lift, langzaam sloten de deuren zich. Traag als een slak ging de lift naar boven en liet me vrij in een lange stille gang.
Onhoorbaar liep ik en zag in de verte een deur open gaan. Ze kwam naar buiten, met de twee krukken onder haar oksels hinkte ze me tegemoet. Vlakbij gekomen stak ze haar armen uit, ze liet de krukken vallen en ik kon haar nog net opvangen voordat ze door haar nutteloze benen zakte.
Stil stonden we en voelden de passie terug stromen. Ik kuste haar en bekeek haar gezichtje. Bewondering, een lachje en bovenal zichtbaar, zelfs in het schemer van de hal, haar schitterende ogen. Ik nam haar in mijn armen en droeg haar de deur van haar appartement binnen. Eenmaal binnen trapte ik de deur achter me dicht en kuste die prachtige grote mond vol belofte over lange harde kussen en god weet wat nog meer. Brigitte, wonder van passie en begeerte, of gewoon geil, zo geil als verse roomboter. Haar hals rustte in mijn elleboog en haar hoofd hing een beetje achterover, ze hield de ogen gesloten en haar mond een beetje geopend. Het beeld van haar prachtige ontspannen gezicht zo vol van verlangen. Wat meer heeft een man nodig om zijn libido aan te wakkeren? Ik liep naar de enige kamer behalve de zitkamer en vond een groot bed, netjes gedekt met kleurige kussens.
Daar legde ik haar neer. Ze liet me niet los toen ze eenmaal op bed rustte. Haar armen, speciaal die ene krachtige arm, hielden mijn bovenlichaam in een knellende greep en met haar mond vlak bij mijn oor fluisterde ze: “Je weet niet hoe lang ik hiernaar heb verlangd.”
“Ik ook,” zei ik zonder omwegen en kuste die prachtige lippen, geoefend en gespierd door jarenlang worstelen met onhandelbare medeklinkers.
Haar armen bleven om mijn hals geklemd, ook toen ik een hand op haar borst legde en die zacht kneedde. En ook toen mijn hand weggleed en haar tussen haar benen greep, verslapte haar greep geen moment.
Toen ze mij eindelijk liet gaan bekeek ik het slanke lichaam dat op bed lag; een prachtige jonge vrouw, de gebreken nauwelijks zichtbaar door de schitterende, smaragdgroene japon die ze droeg. Een japon die haar benen bedekte tot beneden de knieën en zo gemaakt was dat haar krachtige arm bloot was terwijl de andere bedekt werd door een lange slanke mouw. De japon toonde haar borsten in al hun glorie, veelbelovend en stevig en haar taille smal genoeg om uit te lopen naar stevige heupen.
“Je bent prachtig!”
Ze lachte en wenkte me.
“Kleed... je… me uit?” vroeg ze bedelend en deed haar best om geen spreekfouten te maken.
Hoe kon ik dat verzoek weigeren? Ik begreep dat haar mond niet altijd kon zeggen wat haar hersenen wilden. Het werkte niet altijd zoals bij mij. Telkens wanneer ik in haar ogen keek zag ik wat ze wilde, woorden waren overbodig.
Deel 2
Langzaam begon ik, een rijtje knoopjes, natuurlijk aan de voorzijde, omdat dat de enige kant was die ze zelf vast en los kon maken. Ik legde de gladde groene stof voorzichtig van haar bedekte schouder af en streelde haar bijna nutteloze arm, dun en spichtig als van een poliopatiënt. Ontroerend om wat ze wilde maar niet kon. De hand, nauwelijks die benaming waardig, niet meer dan een bosje sprietige vingertjes. Als dorre twijgjes in de herfst. Het beeld ontroerde me diep en ik boog me om die schouder te kussen en mijn tranen te verbergen. Zonder onderbreking streelde ik haar arm en uitte mijn deernis door lieve woorden. Ze liet me begaan, gewend als ze was aan de meelijwekkende woorden van anderen. Met mijn gezicht tegen dat van haar dacht ik na; is medelijden een basis voor liefde? Ik begreep dat ze dit niet van mij had verwacht, van mij wilde ze horen wat ze wel kon en waarin ze sterk was.
Nee, besloot ik, medelijden is geen grond voor liefde, het is vals en onecht. Aanvaard haar voor wat ze kan en niet voor wat ze niet kan. Ik drukte mijn tranen weg, ik wilde haar waarderen als de mens dat ze was als, de jonge vrouw met al haar prachtige eigenschappen maar ook met haar tekortkomingen. Ik kuste haar mond en liet de stevige lippen langs mijn droge lippen glijden; “Je bent prachtig, Brigitte”
“Je bent lief, maar ik weet wel hoe ik er uit zie,” zei ze zacht.
“Nee, nee, nee, ik vind je mooi, om alles wat je bereikt hebt, al je goede eigenschappen, ze zijn belangrijker dan je tekortkomingen. Geloof me, je bent mooi om wat je wel bent en je bent niet lelijk of minder, om wat er niet deugt aan je lijf.”
Ze richtte haar hoofd op en kuste me terwijl ze een arm om mijn hals legde.
“Wil je je ook uitkleden? Ik wil je zo graag naakt zien, of durf je niet ?”
“Natuurlijk kleed ik me uit, maar ik wil eerst genieten van jouw lichaam.”
Ik maakte ook de laatste knoopjes los en legde de panden van haar japon op zij om haar naakte lichaam te kunnen bewonderen. Ze was stil, ik zag dat ze mijn gezicht af zocht naar een reactie op wat ik te zien kreeg. Er was niets schokkends, lelijk of afstotelijk. Ik zag een vrouw, een jonge vrouw, een beetje anders dan anderen, maar verder niets. Onder de dunne huid zag ik haar hart kloppen, nauwelijks zichtbare tikjes onder een matte huid. Ik legde mijn hand op een borst en drukte zacht.
“Mag ik je kussen?”
Ze richtte haar hoofd op en bood haar mond aan. Stevige lippen die elke dag moeite deden om ingewikkelde woorden uit te spreken.
“Mag ik je ook daar kussen?”
Mijn hand rustte op haar onderbuik op de plek waar het stevige kussentje van haar schaamheuvel een kleine kanten broekje vulde. Haar handje zweefde aarzelend boven haar buik.
“Mag ik?”
Haar gezicht straalde vrees en twijfel uit, maar ook opwinding en opgetogenheid. Het was duidelijk dat ze van mij verwachtte dat ik, ouder en ervaren, besluitvaardiger zou zijn dan zijzelf. Ze knikte, op dat moment niet in staat om te spreken. Kussen op haar buik plaatsend, gleden mijn lippen verder af in de richting van de plek die ik wilde zoenen. Even aarzelde ik of ik haar broekje weg zou duwen en besloot dat niet te doen, tenslotte hadden we voldoende tijd en een langzame en rustige benadering van haar in de liefde onervaren lichaam was meer op zijn plaats dan een snelle verovering onder druk van mijn heftige begeerte. Ik duwde mijn gezicht op haar poes en snoof de geur van het warme lichaam op. Stevig duwend bewoog ik mijn gezicht heen en weer tot ik haar zacht hoorde hijgen. Haar lichaam rolde heen en weer in een poging om de massage van haar verhitte poes te verhevigen. Ik merkte dat ze heter werd en dat het kruis van haar broekje nat begon te worden.
“Oh, Brigitje, je bent een wondertje, je bent zo begeerlijk “
Ik liet haar poesje met rust en kuste haar op de mond en terwijl we elkaar aan keken vroeg ze zacht: “Wil je me niet, ik begrijp het wel hoor.”
“Oh mijn schatje, ik wil je juist zo graag beminnen. Ik wil je helemaal hebben als vrouw, begrijp je?”
“Ooooohhh...” was het enige wat ze zei, ze sloot haar ogen en kuste stevig op mijn mond.
Toen ze zich los maakte lag ze met een lachje om de mond te kijken.
Ik maakte me los uit haar krachtige greep en stond op om ook mijn kleding uit te doen. Onder haar verlangende blikken ontdeed ik me van mijn bovenkleding tot ik alleen nog een slip aan had. Haar ogen waren gefocust op de plek waar mijn stijve verwoede pogingen deed om zich te ontdoen van mijn slip. Met een snelle beweging voldeed ik aan het verzoek van mijn trouwe onderdaan en stapte uit mijn slip.
Gefascineerd lag Brigitte te kijken. Ik kwam op haar bed zitten en nam het kleine broekje in mijn vingers en bewoog het naar beneden over haar heupen en verder over de dunne dijbenen. Een voor een tilde ik de dunne benen op en liet het slipje er over heen glijden. Ik keek haar lachend aan en drukte het broekje tegen mijn neus. Ik snoof diep en liet de geur van haar lichaam op me in werken. Toen ik me over haar heen boog en haar opnieuw kuste vroeg ik haar om mij vast te houden. Ze legde een handje op mijn schouder.
“Niet daar, liefje, hou mijn pik vast” zei ik.
Haar hand gleed naar beneden en ik zag dat ze een beetje gechoqueerd was.
“Duw de voorhuid terug, zo ver als je kan”
Voorzichtig deed ze wat ik vroeg.
“Nu plaats je hem waar je hem wilt voelen”
Ze keek me aan maar haar vingertjes dirigeerden mijn eikel naar haar schaamlippen en hielden hem daar. Ik duwde zacht en voelde de stevige lipjes om mijn eikel glijden. Dit moet beslist het mooiste, meest tedere, met niets te vergelijken, gevoel zijn. De, door begeerte gezwollen, schaamlipjes die kleefden aan mijn ontblote hypergevoelige eikel. Het was de ultieme teaser, opwindende genoeg om mijn stijve onbeheersbaar te doen schokken en net even minder glad en zacht dan de hemelse streling van de smachtende vagina. Ze wist niet hoe fijn dat gevoel voor me was en ik maakte geen haast om dat gevoel achter me te laten en de sprong in het diepe te wagen.
Doodstil lag ik boven haar, steunend op handen en knieën terwijl elke beweging van haar lichaam, ook de kleinste, een tergende uitdaging was voor mijn eikel om de donkere hitte van haar vagina op te zoeken. Mijn pik schokte tussen haar schaamlipjes en telkens wanneer ik mijn eikel voorzichtig een beetje verder naar achteren liet glijden kon ik de strakke nauwe toegang voelen. Ze was nog maagd, ik kon het duidelijk voelen.
“Brigitje, mijn lieveling, wil je dat ik in je kom?”
Ze omhelsde me zo goed als ze kon en met dat antwoord gaf ik gehoor aan de hunkerende schokkende stijve die al te lang gemarteld werd in onzekerheid over de voor hem liggende prooi. Haar ogen waren open, ik steunde op mijn gestrekte armen en keek haar diep in de mooie ogen.
“Wil je het?” vroeg ik om haar te plagen.
Ze knikte.
“Echt waar?”
Ze lachte en keek me aan.
Ik duwde met iets meer kracht en voelde hoe ik een nauwe opening binnen ging het was een hemelse ervaring om het moment van haar ontmaagding in detail te voelen plaatsvinden. De monding van Brigittes vagina hield mijn eikel krachtig omkneld. Zo bleven we stil liggen en lieten het moment op ons in werken. Elke detail wilde ik bewust met haar beleven en daarom vroeg ik haar om me te laten weten wanneer ze verder wilde gaan. Haar goede hand gleed over mijn rug en bleef rusten op mijn krampachtig samengeknepen billen. Zo bleef ze liggen tot ik voelde hoe ze met haar hand op mijn kont duwde.
“Langzaam?” vroeg ik.
Ze knikte.
Ik bewoog me verder en voelde hoe de nauwe opening moeizaam verder over mijn stijve gleed. De hitte van haar lichaam lonkte verleidelijk. Dieper en dieper gleed mijn trots tot de omvang te groot werd om nog door de nauwe opening te kunnen. Ik merkte aan haar reacties dat het pijnlijk was.
Ik kuste haar en drukte mijn lippen aan haar oor; “Als je verder wilt moet ik nu door stoten. Zullen we het nu doen?”
“Ooh jaa, nu wil ik het,” zei ze en sloeg haar armen om mijn lichaam.
Met mijn pik zo ver mogelijk in haar maagdelijke vagina liet ik me zakken zodat mijn lichaam op dat van haar rustte en meteen bracht ik mijn handen onder haar kontje en drukte haar tegen me op. Ze verstijfde even en ik voelde hoe de strakke omknelling weg viel. We bleven stil liggen, lange tijd. Ik maakte een nauwelijks merkbare beweging. De omknelling was minder strak geworden. Ik bewoog me, duwde mijn stijve verder tot mijn zak haar billen raakte. Daar liet ik mijn trots een paar maal wippen. Ze had de ogen gesloten.
Zo lagen we lange tijd stil tot ze fluisterde: “Ben je helemaal in me?”
“Ja, kan je het voelen?”
“Ik ben zo gelukkig” fluisterde ze.
“Is het de eerste keer?” vroeg ik overbodig.
“Ja.“
Dat ze mij haar maagdelijkheid had aangeboden was opwindende en ontroerend tegelijk.
“Hoe wil je dat ik verder ga?”
"Je moet doen wat je zelf wilt, ik wil je helemaal bevredigen” zei ze en ik voelde hoe ze haar onderlichaam bewoog.
Ik deed mijn best, voorzichtig omdat ze nog maar net ontmaagd was en omdat ze helemaal een ervaring had, maar ook om een climax zo lang mogelijk uit te stellen. Langzaam kwamen we beiden in het zelfde ritme terecht en met haar krachtige onderlichaam bewoog ze zich om zo goed mogelijk te genieten.
Na lange tijd gevreeën te hebben besefte ik dat dit een van de beste minnaressen was die ik ooit in mijn lange leven had mogen bezitten. We vreeën zo beheerst dat we het moment suprême konden mijden. Verschillende malen kwam ik klaar zonder mijn zaad te verliezen en ofschoon ze erg opgewonden was bereikte ze geen hoogtepunt. We namen rust, ik bleef op haar liggen en streelde haar gezicht, de kastanje krullen en haar mooi gevormde oortjes. Haar gezicht straalde geluk uit, geluk dat een samenspel leek van rust, voldoening en verlangen. Als je verliefd bent dan vind je elk detail van de anatomie van je geliefde wonderschoon en zo was het ook met mij, met de toppen van mijn vingers streelde ik de buitenste rand van een van haar oren.
Als ik haar van voren bekeek staken haar oren een beetje schuin omhoog, ze zagen er uit als de oren van een alert konijn. Ik zei dat en ze lachte. Ik moést haar wel knuffelen en omklemde haar met mijn lippen tegen haar oor.
Ik liet mijn lid wippen en beet zacht, “Knijp in mijn stijve,” bijna onhoorbaar.
Ik bleef doodstil liggen om te kunnen voelen of ze het deed. En ze deed het een keer, twee keer, drie keer tot ik de tel kwijt raakte en mijzelf zo krachtig mogelijk tegen en in haar drukte.
“Ik kan je baarmoeder voelen.”
“Hmm hmmm,” klonk haar instemming.
“Vind je het fijn zo?”
Haar handje op mijn rug sprak voor haar; ze streelde me met trage lange bewegingen die van mijn nek tot tussen mijn billen strekten.
“Je hebt zulke fijne borsten.”
Ik richtte me op en legde een hand over haar borst. De tepel drukte zacht in mijn handpalm.
“Brigitte, mag ik alles tegen je zeggen? Ik bedoel... ook eh, schuttingwoorden?”
Ze lachte: “Hoe bedoel je?”
“Je hebt een fijne kut.”
Ik schaamde me een beetje maar ik wilde weten of het haar tegen zou staan. Ze zei iets, bijna onhoorbaar.
“Wat zeg je?”
Iets luider maar nog steeds verlegen zei ze: “Jij hebt zo’n fijne lul.”
Ik viel op haar en kuste haar op haar oor en liet mijn kus vergezeld gaan van een paar diepe stoten.
“Zo wil ik sterven.”
“Oh, ja laten we samen dood gaan.”
Ik neukte haar traag en diep, liet elke plooi van haar jonge geurige kut langs mijn stam glijden. Steunend op mijn armen keek ik hoe haar lichaam mijn diepe stoten onderging. Plotseling zag ik dat ze een traan in haar oog had. Ik kuste het oog en proefde de zilte traan.
“Wat is er?”
Ze lag bij elke stoot te schudden; “Ik vind het zo rot voor je dat ik zo ben.”
Haar woorden waren zacht maar duidelijk gesproken en maakte diepe indruk.
Ik stootte diep en krachtig toe en zei in haar oor: “Je bent beter dan welke vrouw dan ook, wat jij me geeft heb ik nergens gevonden.”
Ze klemde zich aan mij vast en samen bewogen we intens en heftig tot ik in de verte iets voelde aan komen.
“Denk je dat je klaar kunt komen?”
“Oh, ja, ja, laten we het doen.”
Deze keer ging ik er serieus tegenaan. Een straf ritme diepe lange slagen, beginnend met mijn eikel tussen haar schaamlipjes en eindigend met mijn ballen tussen haar billen. We waren werkelijk een geworden, elke beweging werd een gezamenlijke beweging en bij elke stoot lichtte ik haar onderlichaam een beetje op van het bed.
Ik moest me in houden; “Zeg maar wanneer..” zei ik en deed mijn best om niet klaar te komen.
Ze lag hijgend onder me en toen ze de adem inhield, lichtte ik mijn bovenlichaam op en keek naar haar gezicht. Ze was er, ik maakte nog een stoot, en nog een en toen was het plotseling daar; een onstuitbaar orgasme dat mijn zaad met krachtige stoten diep in haar vagina stortte. Met een explosieve ademstoot blies ze haar longen leeg. Ik hoefde niets te vragen, ze was klaargekomen. Ze keek me aan, streelde mijn gezicht en lichtte haar hoofd op om me te kussen. Telkens opnieuw kuste ze mijn mond en sloot met een gelukzalige uitdrukking op haar gezicht haar mooie blauwe ogen.
“Brigitje, ik heb meer dan een liter zaad in je gestort,”
Ze keek een beetje weemoedig maar ik was blij. Ik trok mijn gemangelde lul terug en samen bekeken we de uitgeputte apparatuur. Ze streelde zacht mijn slapjanus en wilde weten hoe lang het duurde tot ze weer kon beginnen. Binnen een half uur leek me een redelijke termijn, dat vond ze ook. Na een rustperiode ondernamen we voor een tweede maal de heerlijke tocht naar ons hoogtepunt. We fluisterden woordjes wisselden kusjes uit en beten elkaar zacht.
“Je bent de mooiste vrouw die ik ken”
“Oohh, je bent mijn mooie prins“
Ze drukte zich zo krachtig tegen me op dat haar onderlichaam een weinig omhoog kwam.
“Oude prins,” zei ik schertsend.
“Nee, helemaal niet, je bent fantastisch, ik heb altijd gedroomd dat het zo zou zijn”
We lagen op elkaar en praatten over dwaze dingen. Ik kuste haar en ze kuste mij en ik speelde met de pas gezette krullen in haar haren.
“Ik vind je lief, weet je dat?”
Ze lachte; “Ik jou ook,” zei ze en kuste me opnieuw.
“Blijf je vannacht bij me?” vroeg ze aarzelend terwijl haar prachtige blauwe ogen mij indringend aankeken.
Plotseling werd ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik had niet het recht hier te zijn, mijn verplichtingen waren elders en we wisten het beiden.
“Ik ga straks terug,” zei ik, beschaamd en weemoedig omdat haar jeugd en enthousiasme me deden denken aan tijden van weleer.
Ze streelde mijn hoofd; “Ik begrijp het wel, maar ik vind het jammer. Ik wilde zo graag met je slapen en samen wakker worden.”
“Misschien komt dat nog wel eens,” zei ik met weinig hoop dat het werkelijk zou kunnen.
Ze streelde voortdurend mijn gezicht.
“Als ik niet... je weet wel zou zijn, zou je me dan willen? Voor altijd, bedoel ik?”
Over het antwoord hoefde ik niet lang na te denken; “Je handicap vormt voor mij geen beletsel, als ik vrij was zou ik zo met je trouwen.”
Ze zuchtte en sloeg haar sterke arm om me heen; “Ooohh, wat ben ik gek op je” En even later: “Zullen we nog een keertje?”
“Graag, zo vaak je maar wilt.”
En zo gebeurde het; we neukten werkelijk de sterren van de hemel zodat ze uiteindelijk ademloos klaarkwam en krom trok in mijn armen. Ze lag te zweten en te beven en omdat het toch de laatste keer voor vannacht was, deed ik mijn best om haar alles te geven wat ik kon opbrengen. Terwijl ik met alle kracht mijn zaad in haar hunkerende drijfnatte lichaam stootte, lag ze ademloos en apathisch als een natte dweil onder me. Ik pufte uit op haar gemangelde lichaam, onze onderbuiken waren nat, mijn zak was drijfnat en plakkerig, en de binnenzijde van mijn dijbenen kleefden aan elkaar.
“Ben ik niet te zwaar voor je?”
Overbodige vraag, met haar sterke arm hield ze de andere om mij heen vast.
“Ik vind je lief.”
“Ik jou ook. Nee, ik hou van je, ik wil je nooit meer kwijt.”
“Oh, zo wil ik begraven worden, met dat ding van je in mij en je lichaam boven op me zodat ik nooit hoef op te staan.”
“Knijp me,” smeekte ik plagend.
Ze deed het, al de spieren in haar onderlichaam speelden mee en omklemden mijn pik als een warme zachte bankschroef.
“God, wat ben je sterk,” zei ik.
Ze lachte met een blij geluid, “Dat is het enige wat ik goed kan, alles tegen houden wat er uit wil," lachte ze.
“Maar ik wil er niet uit,” zei ik.
Ze keek me schalks aan. “Ja, kom je morgen weer?"
Haar vraag was serieus bedoeld.
“Voor het zelfde?” vroeg ik.
“Wat je maar wil, je weet niet hoe lang ik hiernaar verlangd heb. Al die meiden van mijn leeftijd, zo vaak ze willen en met wie ze willen neuken zich wezenloos elke dag. Ik was zo verdrietig, ik dacht dat het nooit zou kunnen.”
Mijn mond raakte haar oor; “Ik hou van je, ik wil je zo vaak ik kan”
“Ik wil alles wat mensen doen”
“Ook schandalig, in elke opening?” vroeg ik.
“Ik doe alles wat je wil, je mag me altijd nemen, ik wil je altijd in me voelen.”
“Niet zo praktisch, weet je”
“Als we alleen zijn dan”
“Overal?”
“Overal”
“Ook buiten?”
“Juist buiten”
“In het bos?”
“Op de hei”
Ik leunde op mijn ellebogen en kuste haar langdurig en heel zacht. Alleen lippen raakten lippen en het maakte haar gek, zei ze.
“Wil je iets voor me doen?”
“Wat?”
“Wil je me pijpen?”
“Natuurlijk, nu?”
“Wil je?”
Ze wurmde zich onder me uit en kroop over mijn lichaam heen tot ze mijn stijve kon pakken. Ze begon meteen en het verbaasde me dat ze precies wist hoe het aan te pakken. Zou ze dan toch? Dacht ik. Over die vraag hoefde ik niet na te denken.
“Net als in de film,” zei ze en keek me aan tijdens haar bezigheden. “Doe ik het goed?”
“Als je me hoort kreunen doe je het goed”
“Moet ik het doorslikken?”
“Ja, natuurlijk, dat hoort erbij.”
Ik voelde me een beetje bezwaard toen ik dat antwoordde. Het scheen haar niet te deren en ze ging heftig tekeer tot ik een nieuwe lading voelde opwellen. Ik liet het haar horen en voelde hoe ze hard zoog terwijl ik klaarkwam.
Ze bleef nog door gaan tot ik haar riep; “Ho maar, ho maar”
Ze likte mijn stijve af en kneep met haar handje tot een laatste druppel te voorschijn kwam die ze ook nog op likte.
Ik trok haar hoofd naar me toe; “Hoe smaakt het?”
“Lief en opwindend.”
Het klokje op haar kastje wees bijna middernacht.
“Ik moet weg, weet je.”
Ze hield me stevig vast, “Ik laat je niet gaan, je moet me meenemen.”
Ik fantaseerde; Waarom blijf ik niet hier? Laat alle anderen het heen en weer krijgen, hier bij haar krijg je het enige dat nog voor je telt.”
Ze wist dat ik weg moest, misschien wel weg wilde. En wilde ik dat werkelijk?
Het is zo moeilijk om je eigen gedrag te ontleden en daarom stelde ik voor dat we samen in bad gingen, als een soort afscheid.
“Wil je me naar de bad…k..amer dragen?”
Haar zachte meeslepende stem verdoezelde de moeite die het woord dragen haar opleverde; “duraagen” zei ze met die verleidelijke zachte g die mensen in dat deel van ons land gebruiken. En bij het woord badkamer moest ze een moment haar ogen sluiten en haar hoofd buigen om het woord zo volmaakt mogelijk te laten klinken. Ik keek naar het rustige stralende gezicht met de grote mond en de stevige lippen en die prachtige ogen die me zo onbevangen aan keken. Het moment was betoverend zodat ik niet kon nalaten te zeggen dat ik haar prachtig vond.
“Echt waar?” zei ze glunderend.
“Oh, ja, je bent werkelijk verleidelijk mooi” En er was geen woord gelogen van wat ik zei.
Ze richtte zich op, steunend op haar goede arm keek ze me aan terwijl haar kreupele handje aarzelend voor het eerst mijn gezicht streelde. Haar verlegenheid om mij aan te raken met dat deel van haar arm, dat ze liever verborgen hield, had ze laten varen en de tedere streling van dat kleine bosje takjes over mijn wang was als de adem van God. Het gaf mij het gevoel onsterfelijk te zijn. Brigitte liet zich achterover vallen en stak haar armen naar me uit. Ik kon niet anders dan opnieuw aan haar uitnodiging gehoor geven. De badkamer kon wachten, de bevrediging van haar begeerte kwam eerst. Nadenken deed ik al lang niet meer en hoe ik ooit nog uit dit labyrint van verleiding zou kunnen ontsnappen was iets waarover ik later kon na denken. Niet eerder in mijn leven had ik het voorrecht genoten om een vrouw te ontmoeten die zo hevig kon lief hebben. Later, toen ik er over na kon denken, begreep ik dat het jarenlang voor zich uit schuiven van wat een natuurlijke behoefte is ten grondslag lag aan dit wonderbaarlijke gebeuren.
Het leven neemt soms onverwachte wendingen. Toen ik wakker werd was het half zeven in de ochtend. De zon die buiten alle vogels had doen ontwaken scheen door de gordijnen en nu was het mijn beurt om gewekt te worden. Ze lag op haar zij, steunde op een arm en wachtte rustig tot ik ontwaakt was. Haar gezicht was het eerste wat ik door de verdwijnende nevel van de nacht kon ontwaren. Het was een moment waarop de hemel zich opende en de aarde verging.
Het besef dat mijn vroegere leven voorgoed was afgesloten en een totaal nieuw leven zich had aangediend drong in een fractie van een seconde tot me door. Alles werd duidelijk uit de blik in haar blauwe ogen. Toen ze mijn blik ontmoette kwam ze naderbij en drukte haar gezicht tegen dat van mij.
“Mijn liefste, ik laat je nooit meer gaan” zei ze.
Ik voelde me gekaapt, veroverd, verloren, schuldig, maar bovenal voelde ik me veilig.
“Brigitte...”
Ze kuste me en kroop dichter tegen me aan zodat ik haar kon strelen en knuffelen. We keken elkaar in de ogen, beiden begrepen we de ernst van de situatie. Een weg terug leek er niet langer te zijn, in ieder geval leek het een onaantrekkelijke route als die er nog was.
“Wat nu?”
Mijn woorden zetten haar in beweging. Ze mompelde iets wat ik niet verstond, maar haar hand maakte alles duidelijk. Het werd de eerste ochtend van mijn nieuwe leven en het werd de eerste keer van mijn nieuwe leven met de eerste vrouw in mijn nieuwe leven. De hardheid in de ochtend is ongeëvenaard en de warme lichamen ontspannen en rozig en dus is er geen betere manier om de dag te beginnen.
“Beloof me,” zei ik, toen we beiden bevredigd waren, “Dat we elke dag zo beginnen, met liefde en geluk, doe je dat?”
“Ik beloof het. En we eindigen de dag ook zo, goed?”
“Het zal mijn dood worden,” antwoordde ik met een stevige borst in de palm van mijn hand.
“Onze dood,” verbeterde ze mij.
“Wat ga je doen?”
“Ik weet het nog niet. Wil je nog een keertje?”
Ik lachte; “Ik ben geen machine, je zou me kapot maken.”
“Je bent mijn machine, mijn liefdesmachine.”
“Ga je scheiden?” vroeg ze op de haar eigen directe manier.
“Ik weet nog niet,” antwoordde ik.
“Doe het maar, je zult er geen spijt van hebben”
“Zoiets weet je van tevoren nooit,” zei ik.
“Wat moet je nou nog met haar als je mij wilt?”
Ze had geen ongelijk maar in haar jeugdige optimisme ontbrak kennelijk het besef dat een langdurige verbintenis verplichtingen schept die je niet zo maar opzij kan zetten.
“Ben je bang voor de financiële gevolgen?”
“Daar heb ik niet over na gedacht maar dat speelt wel een rol.”
Ze kwam dichter tegen me aan liggen en masturbeerde me zachtjes toen ze in mijn oor fluisterde: “Als mijn opa sterft erf ik zes miljoen, het is allemaal voor jou als je met me trouwt.”
Ik schoot in de lach om het potsierlijke idee, maar ze kneep me even stevig om haar woorden kracht bij te zetten toen ze zei: “Ik meen het, als je bij me blijft krijg je alles, en ik wil een kindje van je hebben.”
Ik dacht aan zes miljoen, het is een heleboel geld en niet dat ik in de problemen zat, maar zo’n rijkdom opent natuurlijk wel geweldige mogelijkheden.
“Hoe oud eeh... is je opa?”
“Zesennegentig, hij heeft nog een paar maanden.”
Ik overdacht de mogelijkheden. Mijn huwelijk was niet bepaald geweldig maar dat is voor veel huwelijken zo. Liefde had ik al opgegeven en seks helemaal, en nu werd me alles geboden waarvoor ik altijd had gestreefd. Ze lag aandachtig naar me te kijken.
Na een poosje zei ze “Je moet er wel iets voor doen.”
Ik keek haar aan.
“Ik wil zo gauw mogelijk een kindje,” zei ze.
Ik begon steeds meer te voelen voor het idee, maar dat van een kindje stond me niet aan en kennelijk begreep ze dat want ze voegde aan haar eigen woorden toe: “Dat is mijn enige voorwaarde.”
Ik dacht aan opvoeden, problemen, scholen, studies, menopauze, ze was achter in de dertig. Met tien jaar was haar kans op zwangerschap verkeken. Dan ben ik ook ouder en als haar kind twintig is ben ik waarschijnlijk al dood en begraven. Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik tot de conclusie kwam dat het voorstel zo gek nog niet was. Op mijn oude dag nog rijk worden met een jonge vrouw, welke man droomt daar niet van?
“Wil je altijd in Limburg blijven?” vroeg ik terwijl ik met mijn vingertoppen haar wimpers streelde.
“We kunnen overal gaan wonen. Wil je naar een warm land, wil je een zeiljacht? Ik geef je alles wat je wil als ik een kindje van je mag en als je bij me blijft.”
Ik besefte dat ze mij heel slim had laten blijven zodat de kans dat de laatste draadjes, die mijn huwelijk tot nu toe bijeen hadden gehouden, op het punt stonden te breken. Ook besefte ik dat een scheiding niet het gevolg zou zijn van een verslechterde toestand thuis maar veeleer van een erg aantrekkelijk aanbod elders. En enige wat ik daarvoor moest doen was een onaangename beslissing nemen en mijn wil doorzetten om vervolgens, als dat alles achter de rug zou zijn, dit nieuwe vrouwtje te overspoelen met mijn zaad tot ze zwanger was. Daarna kon ik... Ons, verbeterde ik mijzelf, alle luxe permitteren die denkbaar was.
“Ik doe het” zei ik.
“Echt waar?”
Ik knikte.
“Ik ben zo gelukkig wat wil je dat ik doe?” vroeg ze.
Om die laatste vraag moest ik lachen en daardoor lachte ze ook.
“Ik wil dat we ons eerst gaan wassen en daarna iets eten want ik rammel.”
Ze lachte ook en stemde in met mijn voorstel. Maar toen ik de lakens van ons af wierp en haar warme lichaam streelde, bleef mijn hand treuzelen op die plek waar het stugge haar vertwijfelde pogingen deed om de stevige veerkrachtige schaamlippen voor ongewenste blikken te verbergen.
Brigitte keek me lachend aan; “Wat is er met jou, heb je geen trek?”
“Ik heb opnieuw trek gekregen”
Ze was nog steeds nat of misschien wel opnieuw, maar mijn vinger gleed moeiteloos over de kleine binnenste lipjes en net zo moeiteloos tot diep in haar zinderend hete vagina. Ik boog me en kuste het zachte witte vel op haar buik. Ze duwde haar bekken op zodat ik met mijn tong net zo gemakkelijk in haar kut kon reiken als met mijn vinger.
“Brigitje, Brigitje, ik ben zo geil op je.”
Ze duwde haar kutje op en ik kwam op haar liggen en kuste haar grote sterke mond. Mijn stijve gleed wellustig genietend millimeter voor millimeter in haar zuigende kut. Haar schaamlippen, zo nat en stevig, omsloten mijn pik als een krachtig mondje en duwden mijn voorhuid strak terug zodat mijn ontblote eikel met volle teugen kon genieten van de zachte streling aan de binnenzijde van haar hunkerende vagina.
Noodgedwongen moest ik afscheid van haar nemen omdat er zaken geregeld moesten worden die te maken hadden met mijn beslissing om met Brigitte verder te gaan. Het was moeilijk, Brigitte was voor mij onweerstaanbaar en ze leek onverzadigbaar. Als ik haar wilde nam ik haar en als ik er niet om vroeg kwam ze bij me en streelde me tot mijn pik wild schokkend aan gaf bevrijd te willen worden. Ik sprak er met haar over en uitte mijn verbazing dat ze voortdurend hunkerde naar seks, waarop ze uit legde dat ze twintig jaar in te halen had en dus moest voort maken omdat ze niet oud zou worden.
“Zo word je in ieder geval ouder.” zei ik omdat de algemene opinie is dat veel seks het leven niet alleen aangenamer en gezonder maakt, maar ook langer.
Prachtig. Intens. ik weet niet hoe ik dit moet benoemen, maar wellicht komen : schitterend en grandioos in de buurt.
Je bent niet de enige