Tralies

14 oktober, ca. 13:00h

de onverharde bergweg slingert door groene bossen waar door de warmte ook veel beige en bruin tussen zit. Mijn motor bromt met een tevreden roffel die bij mijn kalme tempo hoort. De route voor de dag beloofd afwisseling en heel weinig drukte. De zon schijnt tussen een matige bewolking door en ik geniet. Wat kan er misgaan? Voor een seconde bedenk ik mij dat ik een takje aan mijn stuur moet binden om al te positieve gedachten af te kunnen kloppen maar het is al te laat. Net om de bocht zie ik een roadblock. Nou ja, vervelend maar nooit echt een probleem. Ik stop.

14 oktober, ca. 15:00h

Helemaal volgens het plaatje, denk ik cynisch als ik om mij heen kijk. Een muur opgetrokken uit granietblokken en drie zijden bestaande uit stalen staven die vanuit de grond tot het plafond reiken. Bij drie staven aan één wand is een deurconstructie, daardoor ben ik binnengekomen, de andere twee traliewanden zijn de afscheiding met de belendende cellen. Licht uit een hoog raam, ook met tralies. In één hoek is een bed gemetseld met daarop een plastic matras en een deken. Daarnaast een wasbak met een kraan en daar weer naast een toiletpot. Privacy? Vergeet het maar. Mijn handboeien gaan af en daarna gaat de deur met een harde klap dicht. Daar sta je dan Peet.

 Ik ga ervan uit dat dit niet lang gaat duren. Dit is een redelijk beschaafd land en ik reed gewoon op een klein weggetje door de bergen. Geen borden, geen afsluitingen en dan ineens die roadblock, mannen met grimmige gezichten, zwarte uniformen en enge machinegeweren. Ik liet mijn papieren zien en daarna was het meekomen, handboeien, geblindeerd busje, gebouw, cel. Geen idee waar mijn motor is of mijn tassen met zo’n beetje alles wat ik bezit in deze wereld. Mijn motorpak, toch speciaal voor warme streken is veel te veel isolatie. Ik kijk om mij heen. De cellen links en rechts zijn leeg. Laarzen uit. Motorbroek en jas ook uit. Da’s beter. Niets te doen, niets te zien. Het bed lonkt en ik ga liggen.

Verveling. Er komt water uit de kraan dat fris en koel smaakt, het toilet functioneert en de deken is schoon. De zon gaat onder en dat was het dan wel weer.

Het licht gaat aan! Avondeten dat bestaat uit een bord met een soort stoofschotel, een brood en een blikje Fanta. Warempel een lepel als bestek. Het eten is warm, gekruid en smaakt mij prima. In menig restaurantje onderweg ben ik al met minder blij. De vrouw die mijn maaltijd bracht is ook in uniform maar lacht vriendelijk. Als ze het dienblad weer komt ophalen probeer ik een gesprek maar ze lacht alleen maar. Nou ja, het zal goedkomen.

Het licht gaat uit. Tijd voor bed dus. Deken over mij heen. Gedachten aan mezelf.

15 oktober, ca. 02:00h

Lawaai, licht! Twee uniformen sleuren een man de cel naast mij in en gooien hem zo’n beetje op bed. De man vloekt en scheld en daar zit geen woord Frans bij. Een Nederlander! Ik houd mijn mond en doe of ik slaap. The uniformen vertrekken en het licht gaat uit. Niet dat het stikdonker is. Een gloeilamp buiten aan de gevel geeft door het raam genoeg licht om rond te kunnen lopen of het toilet te vinden. Toilet! Ik moet piesen. Beter nu dan straks in het volle licht. Stilletjes sta ik op en stroop mijn maillot en slip van mijn billen. Ik hoop stil te plassen maar helaas. De roestvrijstalen pot werkt als een versterker en elke druppel galmt door de ruimte heen. Nou ja, hij ziet toch niets, bedenk ik me en doe ook geen poging meer om stil te zijn. Terug op bed zwijg ik weer.

‘Señora, ¿está despierta?’
Hij is meertalig maar hij kan me wat.
‘Signora, è sveglia?’
Wow, Italiaans, waar ziet hij me voor aan?
‘Frue, er du våken?’
Waarom Noors en geen Engels? Gelukkig voor hem spreek ik door mijn werkzaamheden daar een beetje Noors. ‘Bare snakk nederlandsk. Det er mye enklere.’ Stom natuurlijk maar ik kon het weer eens niet laten.
‘Je meent het?
‘Zeker wel.’
‘Da’s stom toeval.’
‘Geluk bij een ongeluk.’
‘Zeg dat wel. Weet jij waar we hier zijn?’
‘Ik heb geen idee’, antwoord ik naar waarheid. Ik vertel hoe ik op mijn motor hier op doortocht was, een roadblock tegenkwam, wat op zich in deze streken heel normaal is, maar dat ze na het zien van mijn paspoort mij onmiddellijk arresteerden. ‘Ik ben trouwens Petra.’
‘Joe, aangenaam.’
‘En wat is jouw verhaal?
‘Ik was bezig met een survey om de beste plek voor nieuwe 5G masten te bepalen. Verder hetzelfde verhaal. Roadblock, arrestatie, busje, cel.’
‘Ik ben niet zo bekend hier. Ik dacht dat ze vrij normaal deden?’
‘Is ook zo. Ik heb geen idee wie dit zijn. Het lijken wel die beruchte zwarte brigades van vroeger in Paraguay. Goed getraind en zo.’

We kletsen nog even door maar voor ons beiden is de situatie even raadselachtig en uiteindelijk wint de slaap weer. Ik duik weer onder mijn dekentje en sluit mijn ogen.

15 oktober, ca 08:00

Ik lag al even tussen slapen en waken in maar de wapenstok die over de tralies getrokken wordt maakt zo veel kabaal dat ik zo ongeveer overeind spring. Kleerkasten van bewakers sleuren Joe zonder iets te zeggen zijn cel uit. Hij verzet zich al lijkt het meer voor de vorm. Het maakt me bang en de tralies zijn van domme objecten ineens veranderd in uiterst intimiderende wapens die mij ondanks hun genadeloze passiviteit pijn doen. Wat gaat er gebeuren? Wat moeten ze van mij? Hallo! Ik ben slechts een rondreizende vrouw zonder bedoelingen of ambities. Ik ben onschuldig, ongevaarlijk en eerbiedig altijd de lokale gebruiken en wetten…
Tralies reageren niet, kennen geen pardon of fatsoen

Binnen een kwartier komt Joe terug, nu loopt hij zelf en kijkt hij vriendelijker, loopt zonder problemen te maken zijn cel in en blijft voor me staan, spreidt zijn armen en haalt zijn schouders op. ‘Begrijp jij het?’ Dat hij compleet naakt is lijkt hem niet te deren. Ik krijg geen tijd te antwoorden want een bewaakster maakt mijn cel open en wenkt me mee. Ik voel me toch wat naakt zonder broek en wil mij aankleden maar nee, ze gebaart dat dát niet de bedoeling is. Hierop krijg ik een donkerbruin vermoeden en ja hoor. Ik mag mij uitkleden in een soort doucheruimte, krijg een stukje zeep in mijn handen gedrukt en daarna gaat de kraan aan. Krachtige stralen bijna koud water komen uit het plafond en ik doe maar wat er van me verwacht wordt. Pas als ik mijn haren uitgespoeld heb en mijn ogen weer open zie ik dat mijn kleding verdwenen is. Het zat erin. Gedwee loop ik terug naar mijn cel waar mijn laarzen en motorpak ook verdwenen zijn. Doe maar of het een sauna is, denk ik en ook ik haal mijn schouders op en spreid mijn armen. Joe kijkt me in de ogen en lacht. Ik lach maar mee. Als later bewakers met ontbijt komen duik ik onder mijn deken. Het moet maar even zo. Ze zijn gelukkig zo weer vertrokken.

Een stuk brood, een plastic flesje melk, een stukje kaas en een stuk worst. Daar moeten we het schijnbaar mee doen maar het smaakt mij best en is ruim voldoende. De worst is alleen keihard en bij gebrek aan mes probeer ik hem door te bijten. Onbegonnen werk.
‘Je moet hem eerst zacht maken in je mond.’
Ik, naïeve muts als ik soms ben, heb niets door, duw de worst in mijn mond en zuig erop. Joe grijnst breed. ‘In en uit, en zuigen.’
Het duurt even voor ik doorheb dat de worst er niet zachter van wordt maar Joe zijn grijns wel steeds breder en dan pas valt het kwartje. ‘Ik spuug de worst uit en kijk hem woest aan. ‘Jij! Jij …’
‘Ach jee, Petra wist niet meer dat worstjes harder worden als je erop zuigt.’
Ik grijns maar mee, eet de rest van het ontbijt op en leg de worst opzij.

Bewakers komen de dienbladen ophalen en vertrekken waarna ik weer onder mijn deken vandaan kan komen.
‘Zo preuts Petra?’
‘Ik gun ze gewoon de lol niet.’
‘Hahaha.’
‘Wat?’
‘Dan kan ik ook wel onder de deken kruipen. Die ene bewaker, die met die baard is een homo.’
‘Is me niet opgevallen.’
‘Mij wel. Pech voor hem. Ik niet.’
‘En pech voor mij.’
‘Want?’
‘Zit een beetje met een hitsig kereltje in een cellenblok en ik heb niets met hitsige kerels.’
‘Ik ben niet hitsig.’
‘Tuurlijk niet.’
‘Nee.’
‘Je keek net wel naar mijn borsten en mijn kruis.’
Ja, gek he. Het is niet dat dit land bezaaid is met naakte vrouwen en mijn vrouw heb ik in geen twee maanden gezien. Trouwens, keek jij bij mij niet?’
De vraag negeer ik maar. ‘Nog getrouwd ook?’
‘Ja, en nog drie kinderen ook.’
‘Ze zullen je missen?’
‘Op gegeven moment wel maar we zijn allebei redelijk zelfstandig. Ik deed dit werk al voordat ik haar leerde kennen en zij wilde ook niet anders dan dat ik ermee doorging.’
‘Dus jij mag over de hele wereld de bloemetjes buiten zetten en zij voedt jouw kinderen op.’
‘Bloemen genoeg hier in de rimboe maar je weet best dat de praktijk anders is en zij mag onze kinderen opvoeden, mijn geld opmaken en zich aan haar hobby overgeven in de ijdele hoop dat het ooit geld oplevert’
‘Wat doet ze?’
‘Ze schrijft verhalen.’
‘Daar wordt je niet rijk van, geloof me.’
‘Ach, wie weet. Maakt ook niet uit. Ze heeft er plezier in.’
‘Goed geregeld dus? Geen dagelijks contact?’
‘Meestal wel maar niet per se. Het zal nog wel een paar dagen duren voor ze in actie komt. En bij jou?’
‘Beetje hetzelfde. Verbindingen zijn nu eenmaal niet altijd optimaal.’
‘Geen relatie thuis?’
‘Nee, dat is alweer even geleden. Mijn ouders fungeren zo’n beetje als thuisbasis.’
‘Jammer voor je.’
‘Ja, ze was leuk maar helaas, een echte match zat er niet in.’
‘Da’s altijd jammer ja.’ Hij laat een kleine stilte vallen. Ik ben benieuwd hoe hij erop doorgaat. ‘Van de dames dus. Nou, hoef ik ook niet bang te zijn dat je mij bespringt.’
‘Nope, nog afgezien van de tralies.’
‘Dat ook ja. Heb je in deze landen nooit problemen met jouw voorkeur?’
‘Ik ben niet zo erg praktiserend’, antwoord ik naar waarheid.
‘Nooit?’
‘Ach, bij vlagen.’
‘Ben je pas net onderweg of zo?’
‘Vanaf oktober, vorig jaar.’
‘Zo lang zonder seks?’
‘Nooit gehoord van masturberen?’
‘Tuurlijk wel en ja, ik uiteraard ook.’
‘Ben toch benieuwd wat de dag brengt.’
‘Ik ook Peet. We gaan het meemaken.’

Alsof ze erop gewacht hebben komen twee bewakers Joe ophalen en ditmaal loopt hij zonder problemen mee. Het valt me op dat de achterste bewaker inderdaad met meer dan normale belangstelling naar de kont van Joe kijkt. Ach ja, ik ben altijd de laatste die iets doorheeft. Het zal pakweg een uurtje geduurd hebben voor hij weer terugkomt, schijnbaar niet onder de indruk.
‘Wat wilden ze?’
‘Hetzelfde. Wat ik op die weg deed, voor wie ik werk… Ze zullen jou straks ook wel moeten hebben.’
‘Geen martelpraktijken?’
‘Nee. Vier stoelen in een lege kamer. Twee voor de bewakers, een voor mij en een voor die man, een vriendelijk heertje die trouwens uitstekend Engels sprak.’
‘Apart.’
‘Ja, niet echt volgens het script van de gemiddelde actiefilm. Ik had minstens een vet Duits accent verwacht.’
‘Zoiets ja.’
‘Je deed trouwens geen poging meer om je te bedekken.’
‘Zo zie je maar weer. Alles went.’

Dan is het schijnbaar mijn beurt. De potige bewaakster neemt me mee en ook ik land in een kamer met vier stoelen maar ik heb slechts die vrouw tegenover me. Haar zwarte uniform geeft haar iets machtigs. Wapens heeft ze niet maar alles wijst erop dat ze die voor mij ook niet nodig heeft. Denkfoutje van haar maar ik heb geen plannen. Haar vragen zijn vriendelijk en ik antwoord gewoon. Helaas wordt het gesprek minder plezierig als blijkt dat ze mijn laptoppie gehackt hebben en mijn geschiedenis uitgeplozen. Haar stem blijft vriendelijk maar ook beslist. Ja, het is de eenentwintigste eeuw maar zij hebben ook een probleem en of we elkaar kunnen helpen zodat alles snel voorbij is. Het valt me allemaal mee. Geen martelingen, geen enge mannetjes. Slechts een grote, niet onaantrekkelijke vrouw en een gesprek. We komen eruit en ze belooft dat het allemaal dan nog een kwestie van administratie is. Uiteindelijk word ik weer teruggebracht en bijna routineus land ik weer op het bed in mijn cel. Joe is nieuwsgierig en ik vertel hem dat er schijnbaar niets aan de hand is.

Met mijn ogen dicht zie ik hoe de tralies zich opdringen. In militaire slagorde sluiten zij mij in. Hard, onbuigzaam, glanzend in de schemering. Mijn ruimte wordt kleiner en ze benemen me bijna letterlijk de adem. Alles weggenomen wat mij maakt tot wie ik ben, hoe ik voel en hoe ik leef.
Blijft over een hoopje willoos vlees.  

Ogen open!
Doe normaal Peet!
Verman jezelf!
Wat een kutwoord is dat eigenlijk.
Tel tot tien en dan is het over. Een, twee, drie, vier …

Er is nog een lange dag te gaan en zo komen we te spreken over reizen, landen, hotels en goedkopere overnachtingen om uiteindelijk bij de lokale ambtenarij te eindigen. Zo gaat de dag voorbij en de volgende dagen verandert er niets. Koele douche in de morgen, ontbijt, verveling, Joe even weg, avondeten, meer verveling, slaap, meligheid. Zo zie je maar weer Peet, alles went, zelfs een vent, denk ik bij mezelf want ik heb minder schroom voor hem dan ik ooit voor mijn vriendinnen had. Boeren, plassen, poepen, echt alles went.

18 oktober, 21:00h

‘Alweer bedtijd’, meld ik als het licht uitgaat.
‘Tijd voor dromen’, komt het van de andere kant van de tralies.
‘Je zegt het. Niet zeuren als ik wat lawaaiig word hoor.’
‘Ga je snurken?’
‘Zoiets.’ Het is even niet anders. Ik denk de hele dag al aan seks en ik weet, dat gaat niet minder worden.
‘Kan het mij voorstellen hoor. Ik zal niet kijken.’
We hebben allebei de afgelopen nachten op de deken geslapen. Het is best heet hier en dat plastic matras plakt aan je lijf. De deken is veel comfortabeler. Ik kijk opzij en zie hoe Joe op zijn rug liggend naar het plafond staart, zijn handen op zijn buik samengevouwen. De lieverd. Grappig, hoe zou het eigenlijk zijn met een man? Gee, wat een rare gedachte. Ik heb het schijnbaar goed te pakken. Nou ja, niet voor nu. Blijf bij je ding.

Honderd procent tepelreactie, alleen al bij de gedachte aan seks.
Mijn rechterhand op mijn linkerborst, kneden zoals Bettina ooit deed, traag, niet al te zacht.
Mijn linkerhand naar beneden, daar, ergens in die niet-onderhouden rimboe.
Hand op mijn heuveltje. Mijn hand volgt de kromming van mijn schaambeen waardoor het topje van mijn middelvinger automagisch op de juiste plek terechtkomt.
Niet penetreren. Aisha leerde mij dat af. Kleine cirkeltjes. Wat was ze trouwens mooi. Die betoverende lach in dat expressieve gezicht. Die olijfkleurige huid.
Mijn middelvinger registreert minder wrijving, meer warmte, toegenomen vochtigheid.
Mijn ademhaling! Mond dicht houden, rust. Adem in, adem uit…
De knedende beweging van mijn rechterhand is geluidloos. Linkerhand nu. Geen cirkeltjes maar krommer, of je aan het pulken ben.
‘Ah’, Het ontsnapt me voor ik er erg in heb.
De schok door mijn lijf was zalig maar toch maar kalm aan.
De gedachte aan Aisha. Ze had altijd dat mooie lichte parfum, fris, bloemig, citrus en dan haar eigen geur. Stiekeme ontmoetingen in mijn B&B. Seks onder de douche, haar tong die mij zo geweldig kon opwinden.
‘Ah’, het lukt me niet om echt geluidloos te blijven.
Niet vingeren, wrijven. Meer druk, sneller.
Het komt, sneller dan verwacht, harder dan gehoopt.
Bevrijdend als altijd jaagt het orgasme door mijn lijf, laat zenuwen ontploffen, verfrissen en voert een grote reset uit.

Stilte.
Mijn lijf tintelt nog na.
Geen woord van Joe.
Ik kijk opzij.
Hij kijkt nog steeds recht omhoog, zijn handen gevouwen op zijn buik als was hij opgebaard. Helaas voor hem wordt dat beeld verstoord door een fraaie erectie. Zelfs in het schemerdonker is de glanzende eikel goed te zien.
Ik draai me weer op mijn rug en vouw mijn handen samen op mijn buik.
‘Jouw beurt’, fluister ik.
‘Dank je.’
Met mijn ogen dicht kan ik mij beter concentreren. Ik hoor hem. Een zacht, ritmisch geluid veroorzaakt door de matras. Ik probeer mij voor te stellen hoe het moet zijn, maanden zonder je geliefde, geen seks, geen verlichting van de drang. Zouden ze aan telefoonseks doen? Gedachten en beelden schieten door mijn hoofd.
Het is voor het eerst dat ik in een kamer ben met een man die seks heeft. OK, soloseks, maar toch.
Geen enkele moeite kost het me om van mezelf af te blijven. Ik denk wel aan wat er naast mij gebeurt maar het is niet zo dat het mij opwindt.
Nieuwsgierig ben ik, dat wel.
Langzaam draai ik mijn hoofd en kijk naar hem. Hij heeft zijn ogen dicht. Zijn hand gaat over de schacht van zijn erectie op en neer maar meer is er niet te zien. Zou het een mooie vrouw zijn waar hij van droomt? Joe kijkt gelukkig, ondanks zijn gesloten ogen. Zou het lang duren? Ik hoor wel eens dat mannen in een minuutje kunnen spuiten. Of hij mijn woorden gehoord heeft zie ik hem versnellen en met een ingehouden kreet schokt zijn lijf waarna ik dat beroemde kwakkie zie vliegen. Als het al iets dierlijks heeft dan is het toch vooral een gevoel dat ik wil associëren met een warm, liefdevol gevoel. Het maakt me warm en als vanzelf ontstaat er een glimlach om mijn mond.

‘Lach je me nu uit?’ Er klinkt teleurstelling in zijn stem.
‘Nee joh. Ik vond het vooral een heel lief gezicht. Je leek zo gelukkig.’
‘Oh.’ Joe is ondertussen opgestaan en wast zich bij de wasbak. ‘Dan is het goed.’
‘Dacht je aan je vrouw?’, vraag ik vervolgens terwijl hij weer op bed gaat liggen.
‘Wil je het eerlijk weten?’
‘Tuurlijk.’
‘Ik dacht aan jou.’ Hij brengt het neutraal maar het slaat toch in.
‘Smeerlap!’ Als was het een schrikreactie, vouw ik mijzelf op. ‘Hoe kan je?’
Joe kijkt mij recht aan. ‘Hoe zou ik anders kunnen Petra?’ Er klinkt geen boosheid of verontwaardiging in zijn stem. Eerder de vriendelijkheid die ik al dagen als prettig ervaar. ‘Een mooie vrouw met een leuke, interessante persoonlijkheid ligt naast mij te masturberen op een dermate sensuele manier dat een blinde monnik er nog opgewonden van zou raken en daar mag ik, gezonde vent met een paar weken onthouding, niet aan denken?’
‘Ik mooi? Over normvervaging gesproken zeg!’
‘Ga eens staan.’ Joe laat het meer als een bevel klinken dan als een vraag maar hij gaat zelf staan en ik dus ook. Hij is goed gebouwd, misschien iets te slank voor het perfecte maar zo in de schemer komen zijn spieren en kaaklijn best goed tot zijn recht. Hij kijkt mij goed aan en schroomt niet mij van onder tot boven te bekijken. ‘Je vind jezelf zeker iets te dik?’
Ik draai een kwart slag en geef een pets op mijn kont. ‘Kijk eens goed, blinde!’
‘Maak je geen zorgen. Ik kijk goed en je kont past bij je hele lichaam.’
‘Aha, je valt op rondingen.’ Om mijn woorden kracht bij te zetten zet ik mijn handen onder mijn borsten en druk deze omhoog.
‘Ook die passen bij je Peet.’
‘En mijn benen dan?’
‘Niet de mooiste van de wereld maar ook die passen bij je karakter, je eigen persoontje. Ik durf te wedden dat er nog geen vriendin iets negatiefs over gezegd heeft.’
‘Nou, er was ooit een Naomi…’
‘Zeker geen vriendin meer?’
‘Nee al jaren geen contact meer. Die wilde alleen maar shoppen.’
‘En da’s echt jouw ding, toch?’ Ik krijg geen gelegenheid te antwoorden. ‘Wees gewoon jezelf en mensen zullen je bewonderen.’
‘Waar heb je die wijsheid vandaan?’
‘Van mijn vrouw.’
‘Wijze vrouw.’
‘Best wel ja.’
‘Maar toch dacht je net aan mij?’
‘De jager in de man. Ergens in mijn kleine hersenen rent hij nog rond en gaat en doet wat hij wil.’
‘Controleer je die etter niet dan?’
‘In zekere mate wel natuurlijk. Ik zal je nooit verkrachten.’
‘Is je geraden ook.’ Kom maar op, denk ik. Mijn Krav Maga is wat roestig maar voor hem ben ik niet bang.
‘Maar waar dacht jij trouwens aan toen je klaarkwam?’
‘Ik heb een tijd iets gehad met een Tunesische. Zij had de meest fantastische tong die ik ooit meemaakte.’
‘Je blijft op bekend terrein dus.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Je haalt je herinneringen voor de geest. Niet een fantasie over wat zou kunnen?’
‘Zoals?’
‘Nooit het mannetje willen zijn in een relatie?’
Daar moet ik even over nadenken. Ben al verder dan een paar relaties, tenslotte. ‘Nee’, zeg ik tenslotte. Ik ben niet zo’n houthakkershemd, borstelkop, tattoo, bootwerkersschoen en zware shagtype die een piemel mist.’
Joe grijnst om mijn omschrijving. ‘Geen strapons dus in jouw erotische wereld.’
‘Nee zeg. Ik heb genoeg aan mezelf.’
‘Je partners ook niet?’
‘Nee, nooit.’
‘En ik maar denken dat alle lesbo’s van de wereld een collectie dildo’s en vibrators hadden.’
‘Sorry, nooit gehad en zal ook niet snel gebeuren. Zie jij je het voor je met al die grenzen hier die ik overga? Om de haverklap gaan ze door mijn tassen. Zo ruimdenkend zijn ze niet hoor.’
‘Da’s ook waar.’
Ik ga weer liggen en voel me moe. Nog even zeg ik Joe welterusten en dan komt de slaap ook voor mij.

De tralies maken halt en kijken mij vermanend aan. In slagorde, strak om mij heen. Koud, glanzend staal, meedogenloos, onbedoeld wreed. Staal kent geen wreedheid, geen valse gedachten maar ze beangstigen en zijn adembenemend.

20 oktober 21:30h

Weer eens wat anders voor de zaterdagavond, moet ik maar denken. Joe is vandaag wat langer weggebleven maar kwam evengoed vrolijk weer terug. Het avondeten was prima en alsof er iets te vieren was zat er een blikje bier bij het eten. Nou geef ik weinig om bier maar alle afleiding is welkom en Joe slaagde er warempel in mij aan het dansen te krijgen terwijl hij verassend goed een complex ritme sloeg op de wand van zijn toiletpot. Ik probeerde dat uiteraard ook en uiteindelijk zingen we ons ritme met woorden terwijl we samen dansen, slechts gescheiden door die stomme tralies. Ik geef er niets meer om dat mijn borsten alle kanten op vliegen, net zomin als zijn piemel groeit en krimpt, zwiept en dan weer tegen zijn buik slaat voor hij weer krimpt en onooglijk voor zijn zak hangt. Fascinerend vind ik het wel en dus dansen we steeds dichter bij elkaar, Elkaar uitdagend en opzwepend.

‘Pa, papa, dada. Pa, papa dada. Pa, papa, dada zingt hij terwijl ik een octaaf hoger ertussendoor fladder met mijn stem. Het is geweldig leuk en als ik mijn hand door de tralies steek drukt hij zijn hand ertegenaan, een teken van verbinding terwijl we verder dansen en zingen. Een beetje bij toeval schiet mijn hand op gegeven moment langs de zijne en land op zijn borstkas. Joe deinst niet naar achteren maar drukt zich tegen mijn hand aan waardoor we nog dichter tot elkaar komen. Ik zie zijn gedachten in zijn ogen en stem toe. De hand die door de tralies komt land op mijn rechterborst en ik moet een stuk kalmer bewegen om geen blauwe plekken op te lopen. Ja, ik weet het, schreeuwen mijn kleine hersenen tegen mijn verstand. Het is een vent maar nood breekt wet! Dat lijkt voor Joe ook te gelden want ik zie zijn piemel weer groeien. Mijn ogen gaan van zijn halfharde erectie weer naar zijn ogen en zijn ogen vatten alle communicatie samen.

Niemand om mij voor te verantwoorden, niets om mij voor te schamen. Ik druk mij tegen de tralies aan en laat mijn hand naar die zwabberende halfharde worst afdalen. Verrassend zacht, warm en slap is hij en ik laat los, eerder bang hem pijn te doen dan uit schrik. ‘Niet bang zijn Peet. Je breekt hem niet.’ Opnieuw omvat ik de piemel en ditmaal voelt hij harder, steviger. Verwonderd kijk ik naar het ding dat groeit in mijn hand. ‘Zoals vrouwen vochtig worden…’, begint Joe maar ik breek hem af.
‘Ik word niet vochtig.’
Joe lacht vrolijk. ‘Hahaha, die Peet toch. Bang om te bekennen dat het haar ook wat doet. Je tepels zeggen iets anders hoor.’
Ik kijk en ja hoor. Die twee verraders zijn weer eens niet solidair met mij. Fuck, wat zal het ook en ik begin op en neer te bewegen met mijn hand. Nee, ik ben niet verliefd op hem maar mijn lijf wil gewoon seks, simpel als wat en alles is welkom, zo lijkt het wel.
‘Hé, beetje oppassen jij.’ Joe kijkt moeilijk en ik beweeg toch maar een beetje voorzichtiger. Als tegenprestatie laat hij zijn hand over mijn buik dalen en vingers zoeken zich een weg door het bosschage die zich door maanden en maanden veronachtzaming rond mijn kruis gevormd heeft. Het boeit hem niet en mij nog minder. Onze ogen ontmoeten elkaar en zijn enige blik is die van geilheid. Wat zou er in zijn hoofd omgaan? Ik weet wat er in de mijne omgaat.

Ik zet mijn benen iets uiteen en gebruik mijn vrije hand om zijn hand de goede kant op te leiden. In tegenstelling tot mij weet hij precies wat te doen en eerlijk is eerlijk, hij is er goed in. Plagerig langzaam maar o zo doortastend dringt zijn middelvinger in mij om mij vervolgens te plagen, te stimuleren en dan weer kort te verdwijnen terwijl ik merk dat de weerstand steeds verder afneemt. Aan de andere kant van de tralies mag ik mijn hand stilhouden waarop hij vervolgens in feite mijn hand neukt. Is het geil? Best wel. De piemel is keihard maar voelt toch zacht van buiten. Joe stoot best heftig maar weet schijnbaar perfect wat kan want zijn blik is best gelukzalig en ik doe mee, rij tegen zijn hand aan en voel me wellustig geil. Hij sluit zijn ogen en ik hoor hem mompelen al kan ik niet verstaan wat. Ik doe hetzelfde en in mijn hoofd zie ik Aisha weer. Niet alleen haar tong maar ook met haar handen was ze geweldig. Joe zet er dermate veel vaart achter dat het geluid van zijn vingers mijn kreunen overstemd. Ik voel de spatten tegen de binnenzijde van mijn dijen en kom al bijna klaar als ik merk dat hij de controle begint te verliezen. Onze bewegingen vloeien samen en verdomt. Mijn gesmoord uitgeroepen ‘Aisha!’ mengt zich bij zijn iets minder gesmoorde ‘Angela!’ Mijn vrije hand aan de tralies voorkomt dat ik omdonder terwijl ik warme spetters tegen mijn been voel. Loslaten, stoppen, doorgaan, wat moet ik? Joe stopt met stoten maar ik beweeg mijn hand weer. Tot ik een hand op de mijn voel die mij tot stoppen maand.

Ik voel me beschaamd en stap naar achteren. Ben ik zo ver gedaald dat ik dit doe? Is dit wat die verrekte rottralies met mij doen? Ik draai me om en loop naar het wastafeltje waar ik met veel water mij zo goed mogelijk was. Ook Joe is er stil van en uiteindelijk ga ik op bed liggen, wens een soort van welterusten hoewel het nog vroeg is en de lampen nog branden. Hij doet hetzelfde en uiteindelijk komt de slaap.

21 oktober ca. 08:30

Al mijn kleding is schoongewassen. Mijn motorpak intact. Gereedschap, mobiel en laptop functioneren. Ik kleed me aan, pak mijn tassen in en laad mijn motor op. De vrouw in het zwarte uniform is zwijgzaam maar lacht vriendelijk als ik mijn motor start. De poort staat open en ik houd me aan de instructie; Rijdt op je GPS de ingegeven route en kom niet terug. Ik kan niet anders dan gehoor geven en de hele dag rijd ik door, stop alleen om te tanken en wat te eten en zo bereik ik tegen de avond het aangegeven hotel waar ze mij verwachten. Vanaf hier ben ik vrij al mag ik niet terug en zodoende besteed ik de daaropvolgende dagen om bij te slapen terwijl ik het thuisfront op de hoogte stel van de elektronische perikelen die ik had. Niet echt natuurlijk maar dat was de instructie die ik kreeg. Het bed, de douche, mijn privacy, alles voelt in enen zo luxe dat ik mij in de hemel waan.

23 oktober ca 20:00

‘Peet!’
‘Ik kijk op en recht in het tanige gezicht van Joe. ‘Hey Joe! Ze hebben jou ook losgelaten?’ Hij moet de schrik in mijn stem kunnen horen.
‘Zoals je ziet.’
Ik leg mijn bestek neer terwijl hij ongevraagd tegenover mij gaat zitten. De ober kijkt me van een afstandje vragend aan en ik knik slechts waarop hij op ons af komt lopen. Joe vraagt niets maar kijkt kort in de kaart, besteld de grootste steak en een erg dure fles wijn met twee glazen. Ik heb schijnbaar geen keuze en dat is in feite ook zo.
‘Het spijt me zo Joe.’
Hij kijkt me verbaasd aan. ‘Je wist ervan?’
‘Dat ze filmden en chantage wel. Niet alle details maar ik had instructies.’
‘De schoften. Nou dat zal ze niet glad zitten.’
‘Nee? Waar ging het eigenlijk om?’
‘Ik moet slechte plekken aanwijzen voor de masten zodat de concurrent de goede plaatsen kan claimen. Zo hopen ze vaste voet aan de grond te krijgen in dit werelddeel.’
‘En dat ga je doen?’
‘Hahaha, denk je dat echt? Ze kunnen doodvallen maar daar komen ze pas achter als ik allang ben vertrokken.’
‘En die film dan?’
‘Nou wat dan?
‘Je vrouw?’
‘Die moest er erg om lachen toen ik het vertelde.’
‘Echt?’
‘Ja, ze was eerder nieuwsgierig naar jou.’
‘Nee!’
Joe pakt zijn mobiel en start skype op. Twee tellen later verschijnt er een prachtige donkerharige vrouw in beeld. ‘Hé lief. Moet je eens kijken wie ik gevonden heb! Ik heb haar gevonden!’ Hij draait de mobiel naar mij en de vrouw groet me vrolijk.
‘Zo, dus jij hebt seks gehad met mijn man.’ Ik knik slechts, te beschaamd om veel te zeggen. ‘Je was ook gedwongen, gok ik. Zo werken die klootzakken.’ Weer knik ik. ‘Met tralies ertussen, kinky hoor.’
‘Je zou er een verhaal van kunnen maken Angela’, voegt Joe toe.
‘Zou kunnen ja. Hoe vond je het met Joe?’
‘Onvergetelijk.’ Nu ik merk hoe ze het opneemt klaar ik weer op. ‘Maar Joe heeft ook gezegd welke complicatie er speelde?’
‘Die tralies?’
‘En dat ik lesbisch ben.’
‘Ja heeft hij ook.’ Angela krijgt het voor elkaar een duidelijk bezorgd gezicht te zetten. ‘Was het erg tegen je zin?’
‘Wat zal ik zeggen? Joe is een lieverd.’
‘Vertel mij wat.’
‘Het was best grappig en achteraf gezien was het niet echt eng.’
Joe tegenover me trekt slechts een wenkbrauw op terwijl hij het etiket van de fles bestudeerd.
Het restaurant is best vol maar ik ga ervanuit dat niemand Nederlands spreekt. ‘Gek genoeg was ik gewoon geil toen we begonnen. Geil en een beetje nieuwsgierig ondanks de situatie maar als ik eerlijk ben, ik zou willen dat jij het was.’ Angela kijkt me goed aan maar zegt niets waarna Joe zijn mobiel weer omkeert en na een vlot afscheid het gesprek afbreekt. ‘Eind goed, al goed?’, vraag ik.
Joe geeft niet gelijk antwoord maar schenkt de glazen in en proeft aandachtig. ‘Lekker wijntje.’ Dan kijkt hij me aan. ‘Nee, natuurlijk niet. De arrogante klootzakken die denken zo maar mensen te kunnen oppakken en manipuleren. Die schijnbaar zo hun eigen gevangenis kunnen bouwen en doen of zij de baas zijn. De wereld is nog ver van “al goed”.  Voel jij je niet in zekere mate verkracht?’
Wat een vraag. Ik heb nog nooit seks tegen mijn wil gehad en ja, hoe moet ik dit zien? ‘Gek genoeg denk ik er met een glimlach aan terug’, antwoord ik naar waarheid. Misschien is het wel jouw vriendelijkheid en openheid. Het was ook een rare situatie, zo een week naakt naast elkaar. Zie het maar als het biologie-practicum op school, dat je een koeienoog uit elkaar mag pulken. Je vraagt er niet om, het is een beetje eng maar achteraf heel leerzaam.’
‘Geen trauma’s dus?’
‘Niet van seks met jou. Ik ga door met mijn reis en volgend jaar augustus hoop ik weer thuis te zijn.’
‘Dan is het geld op?’
‘Dat niet. Mijn ouders zijn dan veertig jaar samen en dat gaan we vieren.’

Een ober brengt Joe’s steak en we doen er even het zwijgen toe. Ik zie hoe hij kleine reepjes afsnijdt en geniet van het vlees. Ik begrijp Angela wel. Volgens mij heeft ze een lot uit de loterij. Ik proef van de wijn die veel beter is dan ik mij normaal veroorloof. De geur alleen al maakt me warm en de smaak, zo veel intenser en rijker. Terwijl ik mijn groenteomelet opeet laat ik de wonderlijke situatie bezinken. Ik heb me laten chanteren zodat de klootzakken Joe konden chanteren maar die heeft achteraf schijt aan het hele verhaal en meer zorgen om mij. Da’s wel heel lief, eigenlijk. Rustig reepjes afsnijdend, kalm kauwend en afwisselend met wijn eet hij zijn bord leeg terwijl ik de wijn drink die zo zijn invloed heeft. Ik word warm, relaxed en mijn bril heeft weliswaar onzichtbare, maar toch ernstig roze lenzen die op hun beurt mijn lijf weer aansturen. Muts! Zit je nu een beetje geil te worden om Joe? Ik geef er niet aan toe. We kletsen, drinken koffie, lopen een rondje en daarna is het bedtijd. Dit gat heeft maar één hotel maar zijn kamer ligt aan de andere kant van het gebouw. Ik geef zelfs geen kusje maar wens hem een goede nachtrust.

Het is een zwoele avond en de wijn maakt het er niet beter op. Verlost van mijn schuldgevoel stap ik de douche in en als eerste pak ik scheerschuim en een vers mesje. Zo kan ik geen leuke meid onder ogen komen al weet ik heel goed dat er een slag is dat er wél op kickt. Op gevoel vind ik de haartjes en als altijd vind ik het een fijn karwijtje, als ik in de stemming ben. Benen, bikinilijn, oksels en uiteindelijk kies ik voor volledige ontbossing. Ja, het windt me op en als ik tevreden ben leg ik het mesje weg maar blijf mezelf strelen. Laat je maar gaan Peet, de beelden komen vanzelf. Aisha, of die nacht met die tweeling in Italië. De strelende handen die goed getimed veranderen in pompende vingers en mij daverende orgasmes bezorgen. Dan weer de tong van Aisha en zo kom ik in de buurt van een hoogtepunt. De kreuntjes komen over mijn lippen maar dan is er dat gevoel, de pompende pik van Joe in mijn hand en mijn lijf lijkt op tilt te slaan. ‘Nee!’, roep ik uit maar mijn lijf luistert niet, schudt en beeft terwijl ik met knikkende knieën tegen de muur leun. Pas enige seconden later besef ik dat ik twee vingers maximaal in mijn kut gedrukt heb en beschaamd trek ik mij terug. Alsof ik deze plek van vervloekt ongeluk zo snel mogelijk wil verlaten was ik snel mijn haren, spoel me af en stap uit de douchecabine. Terwijl ik mij afdroog kijk ik in de spiegel. ‘Snap jij het, snap ik het?’ Mijn spiegelbeeld heeft helaas ook niet de wijsheid in pacht en doet er het zwijgen toe. Nou wil het weten ook en pak de telefoon. Joe slaapt gelukkig ook nog niet en als ik zeg dat ik een probleem heb en zijn hulp kan gebruiken belooft hij te komen.

Joe komt mijn kamer in en is schijnbaar niet eens verbaasd mij naakt te zien. Ik krijg zelfs een complimentje wegens het secure scheerwerk maar verder gaat hij in een stoel zitten en vraagt waar ik mee kan helpen.
‘Ik wil seks met jou.’ Misschien ben ik te direct maar dan ligt het maar gelijk op tafel.
‘Poeh!  Die zag ik niet aankomen Peet.’
‘Ik weet het. Ik ook niet.’ Zonder details over te slaan geef ik een gedetailleerd verslag over wat mij net in de douche overkwam en hij laat mij rustig uitpraten. Pas als ik zwijg kijkt hij me aan en steekt van wal.
‘Peet, je dacht dat je een honderd procent lesbienne was en nu blijkt dat het percentage mogelijk wat anders ligt. Dat zal wel en ik wens je veel succes met het uitzoeken maar ik ben een getrouwde vent en onder normale omstandigheden monogaam. Dit gaan we dan ook niet doen.’
‘Je hebt een stijve!’
‘Ja, gek he? Er staat een prachtige vrouw naakt voor me die meldt seks met me te willen. Wat dat betreft is mijn lijf net zo trouweloos als de jouwe maar ik ga het niet doen.’ Joe staat op, loopt naar de deur en opent die. Pas dan draait hij zich om. ‘In de bar zit een andere motorrijder. Jonge gast, stoere kop. Maak daar een praatje mee. Succes meis. Ik hoop dat je vindt wat je zoekt.’

De deur valt dicht en ik ben weer alleen. Moet ik? Zal ik? Mijn lijf heeft de eerste en de laatste stem en dus kleed ik mij weer aan en vertrek naar beneden waar ik aan de bar een magere jongen zie zitten. Hij heeft zijn motorbroek en laarzen nog aan en oogt of hij nog geen douche heeft gezien na een lange dag over de stoffige binnenwegen. Ik ga naast hem zitten waarmee ik zijn aandacht al heb.
‘Let me guess. Africa Twin?’
‘I wish. First edition Transalp.’
‘It brings you wherever you want to go, isn’t it?’
Hij grijnst breed. ‘Let me summarize. Electrical problems, chain and sprockets gone, small leak on the top of the tank, he drinks oil and the power is gone. I am lucky to get home.’
‘Or get a job and buy a better bike.’
‘Sure, in this country.’
‘Coke trafficking is the way to go around here.’
Hij lacht en het ijs is gebroken. Zeker als blijkt dat ik ook rondreis op de motor. Hij heeft humor en we wisselen verhalen uit tot de lichten langzaam gedoofd worden en de barman met zijn jasje in de hand ons de bar uit bonjourt. Eenmaal buiten wil hij al weglopen maar als ik hem voor een kopje thee vraag stemt hij toe. Zo vaak kom je geen gelijkgestemden tegen en zo belanden we op mijn kamer waar blijkt dat er geen waterkoker is. Het boeit hem niet en mij evenmin.

We kletsen nog even door over het leven van de wereldreiziger maar als ik naast hem op bed kom zitten blijkt snel dat we op één lijn zitten en zonder dralen vallen de kledingstukken op de grond. Craig heeft een mooi lijf en schijnbaar al lang niet aan seks toegekomen want eens zijn onderbroek gevallen is staat zijn erectie gelijk een vlaggenstok fier, schuin omhoog. Hij ruikt dierlijk, spannend en laat mij alle ruimte voor initiatief. Mijn handmassage valt in goede aarde en zijn kusjes zijn lief, doen mijn tepels groeien en eenmaal hij een spoor naar mijn kruis heeft gemaakt heeft ook dat effect. Tussen mijn benen kust en likt hij met een onverwachte ervaring en vrouwelijke zachtheid maar dan is het moment daar. Schijnbaar vanuit het niets haalt hij een condoom tevoorschijn en vlotjes brengt hij het ding aan. Daar ga je Peet, denk ik. Toch nog ontmaagd voor je veertigste.

Doet het pijn? Nee, niet bepaald al moet hij wel rustig beginnen en het heeft wel wat. De power van zijn slagen die je echt het gevoel geven “genomen” te worden staat mijlenver van mijn gebruikelijke voorliefde voor knuffelseks maar het overdondert me en doet me alles vergeten. Elke stoot lijkt qua genot op de andere gestapeld te worden en ik kom heftig klaar waarbij ik onwillekeurig mijn nagels in zijn rug zet. Craig geeft er niet om maar vertraagt hoogstens een beetje om daarna met nog meer vaart verder te neuken. Op het laatst gaat hij zo snel dat ik niet meer weet of hij nu voor- of achteruit gaat. Zijn gezicht wordt roder en we geven nergens meer om. Mijn kreunen zijn luider dan de zijne en het bed kraakt onder het geweld. Onze lijven klappen in een razend ritme tegen elkaar aan en mijn kut lijkt te ontploffen onder het geweld. Hoe macho! Hoe fout! Maar toch, ik wil het! Weer kom ik klaar terwijl hij ditmaal wel vertraagd en zich terugtrekt. Heb ik iets gemist? Komen mannen onmerkbaar klaar? Dat zal toch niet? Nee, ik mag bovenop. Pas dan valt de roze tint van het vocht dat op het condoom zit me op en moet lachen. Is dat alles? Craig gaat op zijn rug liggen en ik klim op hem, pak zijn piemel en leidt die naar binnen. Craigs handen gaan gelijk naar mijn borsten en ditmaal moet ik hem wel tot wat kalmte manen. Gelukkig is hij braaf en laat mij wennen. Het voelt anders, niet alleen om “in control” te zijn maar ook raakt hij mij inwendig echt anders waardoor het gevoel ook veranderd is. Het is wel leuk zelf het tempo en de slag te kunnen bepalen maar het beestachtige in hem mis ik wel een beetje. Daarnaast krijg ik de indruk hem te vervelen en dus zeg ik vlot één woord: ‘Change?’

Hij maant mij op mijn knieën en neemt achter mij plaats. Mijn brein denkt onmiddellijk aan anale seks en daar moet ik niets van hebben, nog geen vingerkootje wil ik daar. Het blijkt onnodig. Zijn harde pik heeft werkelijk geen moeite om de weg achterlangs te vinden en als zijn handen eenmaal op mijn heupen liggen en hij de slag gevonden heeft gaat de vaart erin. Mijn borsten zwiepen zo hard dat ik maar verder voorover ga zodat ik ze op het kussen kan laten rusten. Het voelt beestachtig lekker en zo uit ik me ook. Zijn bijna dierlijke gegrom windt mij alleen maar verder op en ditmaal voel ik dat er een echte apotheose aankomt. Zijn handen klauwen, zijn gegrom mengt zich met mijn gekreun, de kletsen van dijen tegen billen en het gesop van zijn pompende pik in mijn kut. Mijn hart lijkt te ontploffen, mijn bloeddruk bezorgd mijn hoofdpijn maar het is bijzaak wat het orgasme raast met een ongehoorde kracht door mijn lijf terwijl ik voel hoe Craig ook komt en zijn stoten verandert in krampachtig geduw.

Vijf seconden, tien seconden, misschien wel twintig seconden ben ik weg en lijk ik tussen leven en dood te zweven. Dan verdwijnen de handen en voel ik hoe Craig zich terugtrekt. Ik rol om en hij komt naast me liggen. Adem in, adem uit, adem in, adem uit. Het slaat nergens op maar de gedachte aan mijn adem maakt me rustig. Ik zie hoe Craig het condoom verwijderd en bedenkelijk kijkt. ‘Are you OK? You seem to have lost some blood. Is this just your period?’
‘No it’s not and I am fine.’ Ik kijk hem glimlachend aan. ‘It’s just that you are the first man I have sex with.’
‘Yeah, sure.’ Hij lacht, staat op en gooit het condoom in de prullenbak. ‘You fuck like the experienced adult woman you are.’ Ik ga het hem ook niet vertellen ook, denk ik en kijk rustig toe hoe hij zich aankleedt. Uiteindelijk krijg ik een kus op mijn voorhoofd. ‘Breakfast at nine?’
‘I’ll be probably gone by that time. So, see you!’ Geen drama, geen ingewikkelde gesprekken. Er zitten voordelen aan mannen denk en sta op om te douchen. Daarna komt de loomheid en pas als de zon mijn kamer in daglicht laat baden word ik wakker uit een droomloze, diepe slaap en voel me verfrist. Tijd om op pad te gaan, denk ik.

24 oktober ca. 12:00

De onverharde weg is kaarsrecht en voor de verandering eens niet vol wasbordjes die je de vullingen uit je tanden doen trillen. De twin bromt rustig ver onder mij en met een zeventig op de klok hoef ik niet echt te concentreren terwijl ik tussen de cactusvelden doorrijd. Mijn gedachten kunnen alle kanten op en ik laat het toe. Verbaasd ben ik om het plezier dat ik met Craig had maar ook verbaasd om mezelf en dat ik het sowieso gedaan heb. Seks met een onbekende? Zelfs met Tanja was er een lange dag aan voorafgegaan voor we in bed belanden en die was zogezegd elke zonde waard. De weg golft over heuvels en door ravijnen en regelmatig stop ik voor een foto. Die driehonderd kilometer red ik makkelijk in een dag en dat geeft een relaxed gevoel. Het geeft me gelegenheid de gebeurtenissen na te lopen en voor elk hoofdstuk een stempel te zetten. Een rood kruis voor afkeur, zoals bij de manier waarop ik Joe in het restaurant probeerde te verleiden tot seks maar een groene krul voor de seks met Craig. Dat maakt me dus minimaal bi of zou ik gewoon straight zijn en wist ik niet beter? Wie zal het zeggen? Ik laat me niet in een kooitje vangen, geen tralies meer.

In de beschutting van een ravijn stroomt een beekje dat voor voldoende water zorgt om het gras fris te houden. In de verte zie ik iemand stilstaan in de trillende lucht want de weg waar ik rij ligt nog in de zon. Als ik nader zie ik zwaaiende armen en ik rem af. Een fietser, nee die vormen! Een vrouw. Ik stop waarop ze me aanschiet.
‘Hi!’ Het is een mooie meid, nog blonder dan ik en een lach van oor tot oor. Amerikaanse, zo te horen. Haar koersbroek en topje verhullen niets van haar pracht en zij is schijnbaar ook blij mij te treffen. Dan pas valt mijn oog op haar polsbandje. Die regenboogkleuren het metalen symbooltje dat erop zit. Twee ringen half over elkaar met aan elke ring een klein kruisje. ‘Nice to meet you, girl!’