De vrouw met wie ik oud had willen worden

Begin jaren tachtig ging ik in Assen wonen. Ik werkte toen al een aantal jaren bij ingenieursbureau ADCO. Mijn collega die bij mij in de straat woonde en met wie ik altijd meereed, ging bij Philips in Winschoten werken. Ik had geen auto en moest dus met de trein van Winschoten naar Assen. Ik was de NS helemaal zat. Twee tot drie keer in de week was de trein uit Zwolle vertraagd en dan was de trein in Groningen naar Winschoten al vertrokken en kon je drie kwartier staan wachten op de volgende. In die tijd was het station Groningen een tochtig gat waar niets te doen was. Het ergste was het toilet voor als je nodig moest. Zo ontstellend goor dat je liever drie kwartier je plas staat af te knijpen tot je je kunt ontlasten in de trein. Ook niet al te fris overigens zo’n uitgeleefde rode engel. Ook maar een gat in de vloer waaronder de spoorbielzen voorbijschieten maar toch beter. Tegenwoordig is dat allemaal veel beter. Arriva heeft keurige treinen met een chic toilet. Maar het station is nu ook veel levendiger. Moet je drie kwartier wachten dan is er de Starbucks voor een lekkere kop koffie en mocht je nodig moeten een keurig schoon toilet.
Maar goed dat was toen anders. Ik kwam te wonen aan de Smetanalaan in een torenflat. Ik woonde op tienhoog en het uitzicht was geweldig. Ik deed mijn boodschappen bij de spar aan de Paganinilaan.
Daar kwam ik Helen tegen. Mijn grote liefde. Helen was een heel apart meisje. Heel anders als al die andere meisjes. Helen droeg een kort neongeel minijurkje van een soort gebreide stretch materiaal. Bloot ruggetje en een diep decolleté en afgezet met een zwart biesje.
Helen was een heel lief meisje en aardig tegen iedereen.
Ik was op slag verliefd op haar.
Zaterdags ging ik naar de markt op het Koopmansplein. Daar kwam ik haar voor de tweede keer tegen.
Helen de liefde van mijn leven. Fonkelende blauwe ogen en lange blonde haren. Slank in haar strakke zwarte legging afgezet met doorzichtig kant over de gehele lengte van de legging. Strak kort T-shirtje die haar navel bloot liet. Stevige BH loze borstjes. Hele aparte borstjes. Op haar borstjes stonden als het ware weer een paar borstjes met daarop haar tepels. Alles heel goed te bewonderen vanwege de strakheid van het T-shirtje.
Helen was een knappe meid en ze liet dat de wereld uitbundig weten.
De marktkoopman had dat goed gezien. Helen was goed voor zijn omzet.
Ik woonde op tienhoog en Helen woonde aan de overkant op de begane grond.
We kregen een relatie.
Al na twee weken vroeg ik haar ten huwelijk. Ja, ik wist het heel zeker. Zij was de vrouw met wie ik oud wou worden.
Waarop zij zei, malle jongen we kennen elkaar nog maar net.
Maar de seks was geweldig.
Helen was een vrouw die je graag teasde. En ze teasde mij precies op de manier die ik graag wou.
Helen was een vrouw die genomen wou worden door een man. De man moest haar pakken en haar dan hard neuken.
Geen voorspel, maar pats boem haar optillen, haar over de schouder leggen en haar op het bed smijten en haar dan hard neuken. Dat is wat ze van een man verlangde.
Ik was een jonge god toen, ik deed aan wielrennen en fietste twintigduizend kilometer per jaar.
Ik pakte haar en neukte haar een uur lang. Soms kwam ik in dat uur wel zeven keer in haar klaar. We deden het zonder condoom, soa’s en hiv, we gaven er niet om. Over HIV was ook nog niets bekend in die tijd. Chlamydia en gonorroe wel maar daar ging je niet dood aan. Helen werd niet zwanger, ze gebruikte de pil.
Het was hartstochtelijke liefde en Helen was een woestelinge in bed en zeer luidruchtig. Ze kronkelde onder mij van genot en schokte en stootte zich op als ik naar beneden stootte. Ze kreunde en steunde luidruchtig, hetgeen mij mateloos opwond. Ze krijste als een wilde als ze klaarkwam.
Het was wat Helen wou. Harde woeste rouwe seks.
Toen ze jarig was nam ik haar mee naar fietshandel van Veen en kocht haar een race fiets. Een Giant Peloton. Net zo een als ik er ook een had. Alleen een maatje kleiner. In die tijd kon je ook al dames wieler kleding krijgen. Ik vond dat heel sexy. Onder zo’n fietsbroek ben je helemaal naakt. Een slipje zou maar gaan schuren. En ik kocht haar een lekkere mouwloze top met een rits van boven naar onderen. Ze was ook altijd helemaal naakt onder die top en de rits stond altijd verleidelijk ver open.
Oh echt die hele aparte borstjes van haar maakten mij stapelgek.
Heerlijke lange fietsweekenden hebben we samen gemaakt. En met elkaar neuken op de Dwingelose hei. Gewoon in het open terrein, heel spannend.
Waarom kom je niet bij me wonen vroeg ik haar vaak maar net als trouwen wou ze dat ook niet.
Ik hield zielsveel van haar.
Ik ben altijd een liefhebber geweest van speelfilm en porno. Ik ging veel naar de videotheek aan de Troelstra laan. Zeven films, een hele week voor vijfentwintig gulden was mijn favoriet. Dan daalde ik ook altijd even af in de pornokelder voor een film of twee. Ik was dol op grote borsten. Wendy Whoppers en Lisa Lipps waren mijn favoriete sterren.  Afgezien van hun krankzinnig grote borsten waren het ook knappe slanke meiden.  Die combinatie is voor mij een noodzaak. Op een rondborstige vrouw met een dik lijf kik ik niet en met porno is de kik heel belangrijk. Het was de tijd van Betamax, C2000 en VHS en er was ontzettend veel rommel op de markt.
In de pornokelder kwam ik Helen tegen. Ze droeg een heel erg kort leren rokje en een bloesje die ze aan de tippen had vastgeknoopt. Geen van de knoopjes was vastgemaakt. Ja waar je Helen ook tegen kwam, ze was altijd sexy. Om heel eerlijk te zijn altijd op het hoerige af. Maar daar houd ik nu eenmaal van.
Helen was mijn lieve meid.
Maar daar stond ze dan met een stapel films. Allemaal pornofilms en dat voor een meisje.
“Goh Helen toch, mag ik vanavond ook komen kijken?”
Maar daar zei ze toen niets op.
Ik ging dat jaar naar de avondschool in Groningen voor mijn installateursdiploma. Ik had toen nog steeds geen auto en ging dus met de trein en daar kwam ik Helen weer tegen. In datzelfde leren rokje een bustier en een leren jackje. Sexy zoals ik dat gewend was en dus dacht ik er verder niets van. Helen was nu eenmaal zo. Maar wat ze in Groningen ging doen vertelde ze mij niet.
Maar Helen die eigenlijk Helena hete, maar dat vond ik niet mooi klinken en dus werd het mijn Helen had een geheim.
Ze ging tippelen in Groningen en prostitueerde zichzelf om haar heroïneverslaving te bekostigen. In het eerste jaar van onze relatie kon je dat nog niet aan haar afzien.
Ze was mijn heerlijke Helen, fonkelende blauwe ogen, heerlijk slank en lange glanzende blonde haren.
Maar haar verval ging snel. Naarmate haar verslaving erger werd werden haar ogen dof en haar haren mat. Haar uitgemergelde lichaam niet meer om aan te zien.
Je houdt van haar en je probeert haar naar een afkickkliniek te krijgen. Dat lukte ook wel en dan ging het weer een tijdje goed en fleurde ze weer een beetje op. Maar die akelige dealertjes weet je wel. Je bent een slachtoffer, je bent een bron van inkomen en dus lieten ze haar niet met rust. Dan viel ze weer voor de heroïne. Het ging steeds verder bergafwaarts met Helen.
Werkelijk, je bent machteloos, je verwijt je zelf, wat heb ik in godsnaam fout gedaan? Waarom is mijn Helen niet gelukkig. Je begrijpt het niet. Want je doet immers zo je best.
Maar niets helpt en haar einde kwam veel te snel.
Dan sta je samen met een huilende moeder aan haar graf.
Helena was een katholiek meisje en werd begraven in gewijde grond.
Mijn Helen, zesentwintig jaar.