Three days in a row

Van Bergen naar Geilo en dan door naar Otta, een ambitieus plan van dik vijfhonderd kilometer maar ik houd van een beetje van dit soort routes. Koffers aan de motor, navigatie geprogrammeerd en gaan. Mijn grote boxer roffelt er kalm op los en ik krijg zelden een tweede blik van omstanders. Naar de Noordkaap trekkende motorrijders zijn hier niet bepaald zeldzaam en door het mooie weer ook schijnbaar allemaal op de weg. Tachtig is de max en ik prik mijn cruise-control er op vast. Het uitzicht is bijna magisch mooi en de lege weg geeft alle tijd om rond te kijken.  Na anderhalf uur kom ik door Voss en is het tijd om te tanken. Niet vanwege het verbruik maar meer voor een kop koffie en een snack. De zon schijnt, het is twintig graden en mijn humeur is opperbest. Tijd om door te gaan. Als ik naar mijn motor loop stopt bij een vulpunt het grotere broertje van mijn motor. Ook een vrouw merk ik terloops op en haar vlecht is zeker zo lang als de mijne. Ik groet kort en vertrek. Op naar de hangbrug bij de Eldfjord. Pas dan toont mijn geheugen een eerder beeld. Paar jaar terug, IJsseldijk. Ik haalde haar in en we groetten. Dat zou ze prima kunnen zijn.

Uren later stop ik in Geilo voor een late lunch en zie haar weer. Ze rijdt door maar ik kan nog net haar kenteken onderscheiden: Nederlands. Grappig, denk ik, volgens mij heb ik gelijk en haar meer gezien. Wie weet kom ik haar nogmaals tegen. Uren later krijg ik gelijk. In Lillehammer moet ik tanken en ditmaal staat zij er al. Het zou bijna onbeschoft zijn om nu geen praatje te maken en dus groet ik luid in het Nederlands. Haar reactie is neutraal. Ik probeer het nog even maar ze heeft er duidelijk geen zin in en dus groet ik kort als ze wegrijdt, tank zelf en vervolg mijn route Terwijl het landschap ruiger wordt nader ik mijn eindpunt: Enden Kamping waar ik online een hut geboekt heb. Aan de rand van het bos en mooi beschut staan net onderhouden hutten in twee rijen en snel vind ik nummer vier, de mijne. Terwijl ik mijn koffers naar binnen draag zie ik haar aan komen rijden. Ik ga bijna in het noodlot geloven als ze bij nummer vijf stopt. Weer groet ik en ze ontwijkt het niet maar haar groet is lauw en haar ogen stralen afstand uit.

Avondeten maken is een kwestie van brood met kaas en een blikje fris. Ik ben moe en mijn bedje roept me. Na nog even geappt te hebben met het thuisfront sluit ik de luiken en daarna mijn ogen. De slaap komt vlotjes en ik hoor de regen wel maar negeer het. Dit is Noorwegen en droog, zonnig weer is een uitzondering. Dat verandert tegen de schemering wat eigenlijk nog het holst van de nacht is. De regen komt met bakken uit de lucht en als ik even naar buiten gluur zie ik mijn motor al vervaarlijk scheef staan met de jiffy in de modder: Oeps! Zonder na te denken sprint ik naar buiten, negeer de stortregen en pak een plank uit mijn topkoffer die ik onder de jiffy zet. Zo, da’s beter. Ik kijk rond en zie dat zij ook op de jiffy staat en eveneens wegzakt. Ik heb maar één plank en kijk bij de hutten. Uiteindelijk vind ik een metaalplaat en pak die mee. Haar motor is nog zwaarder dan de mijne maar ik trek hem overeind en eenmaal recht kan ik met een hand de metaalplaat onder de standaard drukken. Ook die staat veilig. Tijd om mijn bed weer op te zoeken al ben ik ondertussen doorweekt. Binnen trek ik short, slip en hemdje uit en droog me af. Met een gerust hart slaap ik even later verder.

Het is acht uur en zo langzamerhand ben ik wel uitgeslapen. Eenmaal aangekleed open ik de luiken en wat ik al meende te horen blijkt de waarheid. Het giet nog steeds en de halve camping is in een zwembad veranderd. Ik hoor een motor starten en dan zie ik hoe buurvrouw vertrekt, kalm balancerend op zoek naar verharde weg door minstens twintig centimeter water. Staand controleert ze haar motor perfect en rustig tuft ze uit zicht. Nou ja, niet eens een bedankje voor het redden van haar fiets? Dan bedenk ik dat ze waarschijnlijk niet eens gemerkt heeft wat ik vannacht gedaan heb. Die staalplaat ligt in modderig water. Ik ga weer naar binnen en pak mijn koffers in. Dan maar een natte dag. Alles in waterdichte zakken en de koffers hang ik aan mijn motor. Ik krijg het warm van het werk en eenmaal gereed ben ik blij te kunnen vertrekken. Ook ik kom moeiteloos van het terrein af en eenmaal op de openbare weg gaat het makkelijker. Op naar de volgende bestemming en eenmaal op snelheid blijf ik redelijk droog maar het duurt niet lang. Wegafzetting: de brug is beschadigd en afgesloten. Ik zie buurvrouw ook staan en stop naast haar. ‘Heb jij al een alternatief gevonden?’, vraag ik.
‘Nee, we hebben een probleem, zo lijkt het. Zuid is ook afgesloten.’ Ze klinkt warempel niet eens neutraal meer maar eerder vrolijk.
‘Misschien even in het dorp vragen over een uitweg.’

Achter elkaar aan rijden we naar het dorp terug en vragen naar de situatie bij het tankstation. Er blijken nog een paar plekken langs de route onbegaanbaar te zijn en de lokale mensen maken al grappen over de tijd die het dit keer zou kosten: twee, drie of vier dagen. Dat kan ik wel volgen. Ik kijk haar aan en meld dat ik inkopen ga doen en terug naar de camping. De lokale super heeft van alles maar veel kan ik niet meenemen en dus beperk ik mij tot het nodige waarna ik mij weer terug begeef naar de camping. Ik zie buuf ook weer aan komen rijden en ditmaal parkeren we onze motoren op een drogere plek en lopen achterlangs naar onze hutten. Appjes naar de beheerder leren ons dat er slechts één hut beschikbaar is en zo trekt ik bij haar op nummer vijf in. Niet echt ideaal maar buiten is het ook niet alles. Het is amper elf uur in de morgen als alles wel gedaan is en we mistroostig op onze mobieltjes zitten te kijken. Dit kan toch niet? We hebben zo veel gemeen en dan zo afstandelijk…

 ‘Ik weet je naam niet eens.’
‘Klopt.’
‘Ik heet Petra, Petra de Vries.’
‘Ik niet.’ Er komt warempel een glimlach achteraan. ‘Yvonne, Yvonne de Vries.’
De kans dat we familie zijn is zo idioot klein dat ik niet eens op haar achternaam inga. Dat heb je met zo’n naam. ‘Mooi. Jij ook koffie, Yvonne?’
‘Ja doe maar. Voorlopig zitten we vast hier.’
 Ik ga aan de slag, blij iets te kunnen doen. Terwijl de koffie loopt bedenk ik mij de vochtige kleding van de nachtelijke exercitie en diep de plastic zak op waarna ik alles uithang aan een lijntje dat tegen de achterwand gespannen is.
‘Natgeregend tijdens het slaapwandelen?’
‘Ja, vannacht eruit geweest toen mijn motor in de zompige grond dreigde weg te zakken. Ik moest er even mijn plankje onder zetten.’
‘Grappig, ik had er op mijn plek geen last van.’
‘Nou, de jouwe ging ook zowat en ben even zoet geweest iets te vinden. Uiteindelijk heb ik een staalplaat onder je jiffy gelegd.’
‘Echt?’ Ze lijkt warempel aangenaam verrast.’ Stap maar op je blote voeten naar buiten. Hij zal er nog liggen.’
‘Gut nee zeg. Ik geloof je wel. Dat iemand dat zo maar voor mij doet.’
‘Geen moeite hoor. Ik was toch al nat.’

We zwijgen verder. Ik pak mijn iPad erbij en bekijk kaarten. De planning was al krap maar nu kan ik het wel vergeten de Noordkaap te bereiken. Nou ja, over de hoofdweg is het twee dagen rijden maar daar heb ik geen trek in. Dan maar een ander keer. Ik bekijk Zweden en zo kom ik op het idee voor een nieuwe route die mij wel op de kleine weggetjes van de onmetelijke Zweedse bossen weer terug naar het zuiden kan brengen. Af en toe kijk ik op naar Yvonne. Ze is niet bijzonder slank of dik, niet buitengewoon mooi of erg ruim bedeeld door moeder natuur. Haar grijsblauwe ogen staan neutraal en hebben een bepaalde dofheid die ik niet begrijp. Wat doe je hier in deze omstandigheden als je hier niet tegen kan? Neem een all-inclusive naar Turkije als je mooi weer wil en een groepsreis als je niet tegen het alleen-zijn kan… Ik heb al een paar keer lopen vissen maar ze laat weinig los. Trip naar de Noordkaap, werkt in de zorg, single, uit Rotterdam. Als ik dit nog drie dagen moet volhouden is er drank nodig en we hebben niets. ‘Ik ga wat te drinken scoren. Wat is jouw gif?’
‘Ik lust alles’, is haar korte antwoord en daarmee kan ik wel wat. Ik hijs me weer in mijn motorpak en even later mag ik door de vijver laveren richting dorp. Sterke drank blijkt voorbehouden aan speciale winkels maar wijn is geen probleem, wel duur maar ach, we zijn maar met zijn tweeën en een dag motorrijden is ook niet gratis. Gewapend met vier flessen rode wijn, een ruime sortering aan brood, kazen en worsten rijd ik terug. Het is droog maar de weg is nog nat en de plassen zijn groot. Het verdampende water condenseert al tussen de bergen en geeft het land iets mysterieus. Het duurt niet lang. Nog voor ik bij de camping terug ben regent het weer. De hut is gelukkig droog, de verwarming inclusief en Yvonne begroet me warempel vrolijk.

Wijn doet wonderen. Ik schenk de fles leeg in de twee glazen en kijk naar Yvonne. Ze heeft rode konen van de vorige twee glaasjes en geeft mij geen kans iets te vertellen.
‘Ik reed daar dus over dat pad richting de bergpas en het had schijnbaar gestormd. Ik moest op sommige stukken echt laveren om de omgevallen bomen. Op gegeven moment had ik wel vier bomen waar ik omheen moest en dat vreet tijd. Je kan niet zo een bos inrijden dus eerst lopend verkennen en het werd later en later.’
Ik zeg bijna niets maar luister aandachtig. ‘En toen?’
‘Ik werd moe, ging risico’s nemen maar kwam wel over de pas. Eenmaal de hoek van de berg om was alles weer OK en toen stond daar ineens een trekker midden op de weg en kon ik de berm in, ging plat en had het even gehad. Komt die vrouw in het Hongaars van de trekker, foeterend en wel tot ze zag dat ik een vrouw was. Ze hielp me de motor weer op de weg te brengen en nodigde mij uit om even binnen te komen. De weg ging daar zo’n beetje over haar erf.’
Ik kijk haar aan en zie fonkelende ogen die een mooie herinnering voor de geest halen. ‘En toen?’ Meer hoef ik niet te vragen.

‘Ze woonde daar alleen. Een vrouw alleen die een boerderij draaiende houdt, dan moet je er wel eentje zijn hoor en dat was ze. Groot, sterk en in haar overall en laarzen echt een manwijf, maar die omschrijving zou haar zwaar te kort doen. Binnen gingen laarzen en overall uit en werd ze de huisvrouw. Die keuken was echt in geen honderd jaar opnieuw ingericht op een koelkast na en ik moest ook mijn motorpak uittrekken, ze wilde mijn blauwe plekken zien. Motorpak is geen probleem, het was tenslotte zomer en warm genoeg maar mijn shirtje moest ook uit. Die paar blauwe plekken op mijn ribbenkast stelden niets voor en opgelucht kreeg ik thee.’
‘En ondertussen werd het later en later?’
‘Ja, dus ik zat wel op hete kolen en dronk beleefd de thee op. Ondertussen met Duits en Engels communicerend dat ik op weg was naar een B&B een kleine honderd kilometer verderop. Ze lachte hard. Ik kon ook bij haar overnachten. Ze stond op en liet me een kamer zien die keurig opgemaakt was en zelfs een eigen badkamer bevatte dus ik dacht, best zo en accepteer. Ze was helemaal happy en er kwam een fles op tafel, Palinka.’
‘Dat ken ik’, zeg ik naar waarheid. ‘Daar ga je heel erg van achteruit lopen.’
‘Inderdaad ja maar ik kan wel wat hebben en zij ook. Ze heette Hanna. Bruine ogen en zwart haar, heel kort. Ze had de boerderij voortgezet toen haar ouders overleden. Ik vroeg haar of ze al hard op zoek was naar een boer. Ze moest hard lachen. Mannen waren luie varkens die alleen maar haar wilden. Bij de volgende Palinka moest ik uitleggen waarom ik als vrouw alleen zo rondreisde en ik kwam met hetzelfde antwoord, niet zo gek toch? Wat zou jij zeggen Petra?’
Snel denk ik na. ‘Ik ben te veel te eigengereid om continu mee samen te leven.’ Ze kijkt me aan en ik zie hoe haar hersens één bij één optellen. ‘Vertel verder, je mocht daar overnachten.’
‘Nou, om een lang verhaal kort te maken, ik ben er twee weken gebleven.’
‘Da’s wel heel kort Yvonne, leg uit.’
‘Terwijl haar woorden haar negatieve gevoelens omtrent mannen uitdrukten vertelden haar ogen haar positieve gevoelens omtrent mijn persoontje en tja, maar dat begrijp jij niet, jij kan iedereen krijgen.’
‘Huh?’ De wijn begint invloed op mijn woordkeus te krijgen.
‘Zo’n knappe vrouw als jij…’
‘Zo van, je ziet er leuk uit, laten we seks hebben? Zo knap ben nou ook weer niet hoor. Maar ik begrijp dat deze Hongaarse boerin jou wel zag zitten?’
‘Ze was de eerste.’
Ik zie aan Yvonne dat ze nog steeds warme gevoelens heeft voor die Hanna. ‘Wat doe je dan hier?’
‘Ach, ik moest op gegeven moment toch weer naar huis en aan het werk. Wie hielden nog een tijdje contact maar ze hield het niet vol op die boerderij. Ze heeft de boel verkocht en is eerst naar Boedapest verhuist en later naar München. Ze is twee jaar terug getrouwd met een Duitse.’
‘Jammer voor je.’
‘Zo gaan die dingen nu eenmaal.’ Haar toon is neutraal maar ik zie haar vochtige ogen die een ander verhaal vertellen.
‘En sindsdien? Ander stadje, ander schatje?’ Ik heb al spijt van mijn vraag voor de laatste woorden uit mijn mond komen. Ik weet het antwoord al. Ze zegt niets maar haar wangen worden roder en haar ogen vochtiger. Langzaam beginnen tranen zich in haar ooghoeken te vormen. Ik kan niet anders dan mij naar haar toedraaien en sorry zeggen waarna ze haar hoofd op mijn schouders mag leggen en ik mijn armen om haar heensla.

‘Sorry’, klinkt het van haar kant als de tranen weer opdrogen.
‘Geeft niets hoor’, antwoord ik. Ze komt weer overeind en veegt met haar vingers de tranen van haar gezicht.
‘Soms moet ik even.’
‘Herkenbaar hoor.’ Dat is niet waar maar of dat nou beter is weet ik echt niet.
‘Ook verloren liefdes?’
‘Pffft, waar zal ik beginnen?’ Ik staar naar buiten waar het weer is begonnen te regenen.
‘Ik kan je vertellen over Agnes waar ik in geen jaren iets van gehoord heb. Ze reageert ook niet op emails. Toch had ik daar een heel leuke tijd mee.’
Yvonne kijkt me aan. ‘En verder?’
‘Katrin zal ik ook nooit vergeten. Was zo’n lieve vrouw. Een Duitse die in Nederland woonde.’
‘Wat ging er mis?’
‘Ze wilde vastigheid.’
‘En jij niet?’
‘Nee.’
‘Geen huisje, boompje beestje?’
‘Huisje en boompje heb ik genoeg aan.’
‘En mannen?’
‘Niets op tegen, zal ik maar zeggen.’
‘Seks?’
‘What else?’ In mijn hoofd zie ik Clooney voorbijkomen en die snapt Yvonne ook. Er verschijnt warempel weer een lach op haar gezicht.

Ik krijg trek en Yvonne pakt haar telefoon. Haar Noors blijkt even vloeibaar als de mijne maar dat maakt niet uit. Ze bestelt twee pizza’s en sluit nog net af met het afgemeten Takk! Dat ik ook als bedankt herken. Omdat we toch nergens heen kunnen open ik maar een tweede fles en vertel haar globaal over mijn leven in Nederland. Hoe ik kinderloos door het leven ga en met een grote vrienden- en bekendenkring mijn leven deel. Dan komen de pizza’s en zijn we even stil. De dingen zijn idioot groot en ik besluit dat de tweede helft mij prima als ontbijt kan dienen en dus sluit ik de doos af als ik halverwege ben. Zij eet door en laat slechts een kwart liggen. We zeggen niet veel maar we zijn wel flink melig geworden door de wijn en de verveling en zo wordt mijn boertje beantwoord door een flinke boer waar ik vervolgens weer overheen moet en ook kan. Uiteindelijk is het laatste beetje lucht wel verdwenen en rollen we beide met de slappe lach zo ongeveer van de stoel.

De drank maakt bij mij ook meer los dan normaal en even later zit ik te middels oogcontact te flirten met haar. Het is leuk te zien dat ze plezier heeft en een heel wat gelukkiger indruk maakt dat gisteren. Die bloes die weer iets verder opengaat en nu zelfs een vermoeden van een decolleté laat zien. Volgens mij wil ze meer.
En ik? De wijn maakt dat ik alles goed vind en ik besluit haar een handje te helpen. Onvast sta ik op om de pizza’s in de koelkast te leggen waarna ik puur “toevallig” mijn evenwicht enigszins verlies en bij haar op schoot landt. Vandaar is het simpel. Dat eerste kusje steel ik en daarna merk ik hoe gretig ze is. Haar lippen zijn zacht en aangenaam gretig. Haar arm om mij heen voelt werkelijk beschermend en haar andere arm streelt mijn been zonder onmiddellijk tot de aanval over te gaan. Heeft ze dit werkelijk alleen bij die Hongaarse boerentrien opgestoken?

Mijn hand op haar wang laat ik langzaam afzakken en mag zonder morren op haar rechterborst parkeren net zoals ik geen probleem heb als haar hand van mijn knie naar boven glijdt. ‘Voelt goed’, kan ik net uitbrengen in een adempauze en haar lach is voldoende antwoord. Truitjes en hemdjes worden uitgetrokken en nu mogen handen over naakte huid. Warm en zacht is ze. Bijna onwennig gaan mijn handen over haar lijf maar ik hoef me niet te schamen, ook haar handen lijken nauwelijks meer te weten waar te beginnen of wat te doen. Mijn handen vinden ruwe huid op haar onderarm die als bedrijfsongeval wordt verklaard met evenveel understatement als ik het lange litteken op mijn arm als een rugbyblessure verklaar. Zo komen we bij elkaar plekjes tegen die we om en om lachend verklaren en blijk geven van een actief leven. Dan schuiven mijn vingers onder haar sluitingloze sportbeha en met enige moeite kan ik haar borsten bevrijden. De rode lijnen op haar huid geven aan dat het ding wat aan de krappe kant is maar dat is geen item voor nu. Haar borsten zijn prachtig vol nu ze niet meer door die stomme beha geplet worden en ik mag beide tepels verder tot leven kussen. Dat lukt zonder problemen. Het voelt zalig weer eens een levend mens in mijn armen te hebben maar zo op het gevoel is het nog niets vergeleken met haar hunkering naar een aanraking. We komen op het bed terecht en daar lijkt het of ze mij gewoon nooit meer los wil laten. Oeps, een issue?

Tegen elkaar aan liggend, armen om elkaar geslagen en met benen, nog in lange maillots die zo fijn zitten onder een motorbroek, verstrengeld liggen we naast elkaar. Wang tegen wang voorkomt dat ik haar gezicht kan zien maar dat hoeft ook niet, ik voel tranen. Niets zo ontnuchterend als dat en dus verslap ik mijn greep maar de enige reactie is een steviger greep van haar. Wat te doen? Stoppen en praten? Net of ik daar zo goed in ben… Doorgaan dan maar en laten we het dan maar een therapeutische sessie noemen. Ik druk mijn onderbeen tussen de hare waardoor ook haar been tussen de mijne komt te liggen en schuif daarna eenvoudig mijn kruis tegen haar been, niet bedeesd en toevallig maar stevig, moedwillig. Maillot en slip dempen weliswaar een al te direct contact maar het werkt evengoed wel als je zo lang verstoken ben geweest van fysieke seks als ik en het zal met Yvonne niet anders zijn. Dat is het ook niet, ze spiegelt en schuift in een gelijk ritme tegen mijn been aan. Haar ademhaling versnelt en van tranen is geen sprake meer. Diepe zuchten blazen steeds feller mijn oor in en dan is het voorbij. Schokkend komt ze klaar en ik hoef niets te doen dan armen om haar heen te slaan.

We blijven zo liggen, een arm op haar rug en een hand die haar koppie streelt en ik laat de tijd verstrijken. Langzaam ebt mijn lust weg maar het geeft niet. Zal ik dan toch moederinstincten hebben? Het is niet erg warm in de hut maar met Yvonne als kacheltje tegen mij aan voel ik mij prima en geniet van haar lijf. Ik hoopte gewoon dat dit zou uitdraaien op geile seks maar voorlopig zie ik mijn orgasme alleen maar wegfladderen en toch ben ik niet teleurgesteld. Hunkerde ik toch ook naar lijfelijk contact? De wijn maakt mijn gedachten wolliger, minder heftig en met gesloten ogen blijf ik liggen, happy omdat Yvonne schijnbaar gevonden heeft wat ze zocht.

‘Petra? Petra?’
‘Ja?’
‘Was je in slaap gevallen?’
‘Schijnbaar. Ik lig erg fijn.’
‘Dat zeker ja. Ik ook hoor.’
‘Lang geen seks gehad zeker? Je kwam best heel snel Yvonne.’
‘Is dat snel? Ik heb geen idee.’
‘Treur je nog steeds om Hanna?’
‘Pffft.’
‘Laat maar. Sorry voor de vraag.’
‘Je hebt gelijk. En ik ben wel over haar heen hoor maar soms…’
‘Happy singles bestaan niet, zal ik maar zeggen.’
‘Zoiets ja. Ik heb altijd wel momenten…’
‘Ik ook hoor’, geef ik toe. ‘Ben blij als ik mijn man weer even spreek.’
‘Je bent getrouwd?’ Ik voel haar ontspannen greep verstrakken.
‘Ja, met een heel lieve man.’
‘En je valt op vrouwen?’
Shit, daar gaan we weer. ‘Noem mij bi, noem mij bij vlagen aseksueel, ik ben wie ik ben. Ik vind het fijn met je te vrijen en ik houd van mijn man waar ik óók fijn seks mee heb.’
‘Je duikt dus met iedereen…’
Ik laat haar niet uitpraten. ‘Nee, ik duik met bijna niemand het bed in.’
‘Maar met mij…’
‘Jij bent niet zomaar iedereen Yvonne.’
‘Hoe bedoel je?’
‘De eerste keer dat ik je volgens mij zag was een paar jaar terug op de IJsseldijk. Ik haalde je in en we groetten nog.’
‘Zou kunnen. Ik rij daar regelmatig.’
‘En ook nog eens bij Hoog Soeren op de Veluwe. Ik fietste daar en je haalde mij in.’
‘Tjee, dat je dat allemaal nog weet.’
‘Hoeveel vrouwen rijden er op een GS, zijn blond en hebben een lange vlecht zoals wij?’
‘Ja, zo gezien…’
‘Minimaal drie in Nederland. Er rijdt er ook nog eentje op een oudere, een elfhonderd.
‘Echt?’
‘Ja, maar jij rijdt het mooiste, het netste. Door jou ben ik extra mijn best gaan doen om beter te worden.’
‘Om mij?’
‘Ja, ik bewonderde je en stelde je voor als de onafhankelijke, stoere vrouw die haar eigen weg ging, niet tegengehouden door conventie en regels.’
Ze is er stil van maar ik merk hoe haar lijf weer ontspant. ‘Ha, was het maar zo. Je had trouwens wel even kunnen zeggen dat je getrouwd ben.’
Als reactie houd ik mijn linkerhand met ring op de juiste plaats op. ‘Wat dacht je dat dit was?’
‘Ja, is ook zo.’ Ik voel hoe haar hand tussen ons in over mijn buik omlaagglijdt, rechtstreeks mijn maillot in.
Ik kijk haar aan. ‘Voel je niet verplicht hoor? Ik snap wel als…’
‘Sssst, Peet. Ik zal jou je man laten vergeten.’

Fuck, wat heeft ze zachte handen. Kalm glijdt haar hand over mijn heuveltje en het kleine perkje krulhaartjes. Ze weet wat ze doet, streelt meer dan ze masseert en slechts heel terloops neemt de druk toe en kromt haar hand. Ik kan en wil niet anders dan mijn benen uiteenleggen en haar ruimte geven. Mijn lijf wil haar en het lijkt wel of mijn vagina de twee vingers naar binnen wil zuigen. Mijn bekken begint te bewegen maar het is niet die relatief dunne twintig centimeter van mijn man maar twee vingers die haaltje na haaltje dieper binnendringen en bij elke aanraking van mijn clitje mij in vuur en vlam zetten. Ik wil meer, sneller en harder maar ze reageert niet en gaat in haar trage ritme door. Mijn wangen staan in de fik en mijn zuchten veranderen in kreunen maar het helpt niet. Als een marteling voelt haar trage beweging maar het effect is er niet minder om. Ze voelt me goed aan, versnelt op het juiste moment en zet druk als ik klaarkom. Het orgasme hard en uitgerekt. Helemaal goed en inderdaad doet ze mijn man vergeten. De hand verdwijnt en weer trekken we ons tegen elkaar aan. ‘Dat was perfect’, fluister ik naar waarheid in haar oor en ik voel hoe blij ze is. De roes van het orgasme neemt mij mee en ik val in slaap, zalig.

‘Na-na na-na-na na-na, thunder! Na-na na-na-na na-na, thunder!’
Huh? De ringtoon van mijn man.
Ogen open.
Warm lijf in mijn rug, borsten!
‘Na-na na-na-na na-na, thunder!’
Ik strompel onvast en slaapdronken uit bed en loop naar het vensterbankje aan de voorkant waar mijn telefoon aan de lader hangt.
‘Goedemorgen Peet! Sliep je nog?’
‘Ja, er is weinig anders te doen.’
Kort vertelt hij wat hij zoal de afgelopen dagen heeft uitgevreten terwijl ik naar buiten kijk en zwaai naar een stel dat met rubber laarzen aan komt langs gewandeld. De zon schijnt en het water is weg op een paar plassen na. De man zwaait terug en dat komt hem op een boze blik van de vrouw naast hem te staan. Pas dan realiseer ik mij dat ik nog steeds slechts gekleed ben in mijn maillot en dus topless voor het raam sta. Ik moet lachen en doe geen poging mij te bedekken terwijl ik aanhoor hoe hij een trainingsroute van twintig kilometer en ruim duizend hoogtemeters in anderhalf uur gelopen heeft. Mijn complimenten zijn gemeend en ik weet hoe blij hij nu is.
Op mijn beurt vertel ik hoe ik in dit gat gestrand ben en noodgedwongen een hut deel met een andere Nederlandse. Hij maant mij lief te zijn en ik vertel hem dat ik mijn best doe. Daarna leg ik mijn plan uit om via Zweden een andere route te nemen en na nog wat klef geklets hangt hij op en leg ik mijn telefoon weg.

‘Je man?’
‘Ja, dat was hem.’
‘Vertel je hem echt alles?’
‘Nee, maar ik lieg zo min mogelijk.’
‘Dus dat wij in een bed gelegen hebben…’
‘Ja, de hut heeft maar één bed.’
‘En dat wij vannacht seks hadden samen…’
‘Nee, het zou hem niet blij maken en dát zou mij niet blij maken.’
‘Maar je wil wel seks met mij?’
‘Ja, dat is zalig.’
‘Dus je bent niet helemaal eerlijk tegenover hem?’
‘Nee, dat lijkt mij duidelijk.’
‘Waarom niet?’
Ik word wat korzelig want ik merk waar dit heengaat. ‘Hij is een wat verlegen, introverte man, beetje nerdy. Als ik eerlijk ben zal hij zich gedwongen voelen vanuit zijn opvoeding om te scheiden en uiteindelijk zal het hem meer pijn doen dan mij.’
‘Weet je dat zeker?’
‘Uiteraard geen honderd procent maar toch.’
Haar toon veranderd. ‘Best lief, eigenlijk.’ De glimlach er achteraan is warm.
‘Ik ben lief, meestal.’
‘Koffie?’
‘Goed idee’, antwoord ik. ‘Ga ik eerst even douchen.’

Met die woorden trek ik maillot en slip uit en ga het washokje in. Ik voel wel hoe ze naar mij kijkt en geniet er eigenlijk wel van. Net zoals de aandacht van mijn man mij ook blij maakt. Omdat dit de laatste motorloze dag is waarschijnlijk is was ik mijn haren en dus duurt het even voor ik klaar ben. Terwijl ik met gesloten ogen mijn haren uitspoel hoor ik ineens Yvonne heel dichtbij. Zal ik even helpen? Ik hoef geen antwoord te geven want ik voel al een hand over mijn lijf gaan en kusjes landen op mijn tepels die zich gelijk oprichten. Dan merk ik hoe ze bukt en voel ik kussen op mijn buik en op mijn heuveltje. Fijn, denk ik en geef ruimte.
Hoe fijn is het gebeft te worden door een vrouw die snapt wat lekker is? Van zacht naar stevig, van onder naar boven, zuigzoentjes, alles gebeurt. Ik krijg de kans niet mijn haar echt uit te spoelen maar zoek steun tegen de muur, zet mijn voet hoog tegen het tegenoverliggende muurtje en geef zo ruimte die gretig in gebruik genomen wordt door een fanatieke tong. Het is maar goed dat ik schap sta want ze maakt me gek. Het is een combinatie van vakantiegevoel, een andere partner en de spanning van het verbodene die mij nog geiler maakt en zalig opnieuw doet komen.

Natuurlijk kan ik niet achterblijven en we wisselen van plek. Ik neem de tijd en gewapend met mijn vertrouwde stukje Dove zeep ga ik over haar lichaam. Na het zeepje mag mijn tong mooie cirkels over grote tepelhoven maken en kus ik zachte knopjes tot ze fier vooruit staan. Yvonne ondergaat het met gesloten ogen maar het geluid over haar lippen vertelt alles wat ik wil weten: ze geniet. Zeker als ik omlaagga en het zeepje over een ruim meten bosschage laat dwalen. Haar vulva is warm en weliswaar gesloten maar haar lijf schudt als ik meer nadruk leg. Met de duim van mijn vrije hand veeg ik weerbarstige kroelhaartjes opzij en daarna mag mijn tong op onderzoek. Ze is niet kieskeurig, kreunt bij elk likje en haar benen gaan steeds verder uiteen. Ze geniet zoals ik ook genoot en meer hoef ik niet te doen. Met likjes en kusjes bereik ik haar doel en ditmaal komt ze schokkend maar volledig geluidloos klaar.

Koffie, brood, worst, kaas. Het smaakt Yvonne en mij allemaal prima. De zon schijnt en de plassen zijn weg maar we horen van andere mensen op de camping dat de wegen nog dicht zijn. Morgen, zo is de verwachting, moet alles klaar zijn en kunnen we verder. Mij maakt het niet uit. Ik vermaak mij ook wel zonder die Noordkaap te zien en Yvonne lijkt de tijd te hebben. Na het ontbijt wandelen we een rondje door de omgeving maar motorlaarzen zijn niet echt geschikt voor lange wandelingen en zo zijn we weer terug op de camping voor de ochtend voorbij is. Omdat het de laatste keer is besluiten we er een leuke avond van te maken en ditmaal mag Yvonne mij verrassen en vertrekt op de motor naar het dorp. Een beetje uit verveling snij ik dunne plakjes van de droge worst en kauw die op. Nou ja, zo goed als het gaat want het ding is werkelijk gortdroog en keihard. Het is net hout maar evengoed uiteindelijk geen partij voor mijn vlijmscherpe zakmes. Ik kreeg het ding van een vroegere baas die dacht dat ik niet de vrouw was voor dure luchtjes of iets dergelijks omdat ik motorreed. Terwijl ik kauw lach ik opnieuw om zijn gezicht toen ik tijdens een redelijk chic bedrijfsuitje in het lang kwam, mijn haar opgestoken en mijn gouden sieraden droeg. Ik had geen voeten meer over maar slaagde erin op hakjes van zeker acht centimeter te lopen. Hij kon zijn ogen niet van mijn decolleté houden, net als mijn man trouwens. Onwillekeurig laat ik de worst tussen mijn vingers tuimelen alsof ik een ervaren majorette ben, en dat ben ik niet. Lengte en dikte doen mij aan mijn man denken. Ik mis hem best wel. Zo vertrouwd naast je, grapjes maken om niets, flirten en soms die onverwachte seks. Nee, ik heb geen spijt van onze keuze om zonder hem op vakantie te gaan maar ik mis hem wel. Tijd voor een appje…
“He lief, weer op de berg?”
“Ja, ben boven”
Er volgt een selfie met zijn tanige kale kop ergens hoog op een steenveld.
“Waar is je pet?”
“Had ik op”
“Goeso, knufffff”
“Jij druk?”
“Speel met mijn worstje”
“Hahaha, je kunt beter met mijn worstje spelen”
“De jouwe is mooier”
“Uiteraard”
“Ik zal het hier maar mee moeten doen”
“Gekkie”
Ik maak een foto van de worst waar mijn mes diep insteekt en stuur die.
“Au!”
“Niet zo kleinzielig”
“Ik ga weer verder. Kusjes!”
“Kusjes”

Zijn “worstje” is in feite prima ontwikkeld, daar heb ik echt geen klachten over. Sterker nog, ik mis zijn “worstje”. Het is net zo’n moment als tijdens vakanties, dat je elkaar aankijkt en een minuut later naakt op bed ligt voor een snelle wip. Niets te wippen hier. Ik schaam me zelfs een beetje omdat ik vanmorgen nog een zalige befbeurt kreeg van Yvonne. Mijn dunne zomerjurk trek ik op en dan kan ik het niet laten even mezelf aan te raken. Mijn kut is al natter dan vanmorgen! ‘Geile slet’, noem ik mezelf fluisterend en dan is het hek van de dam. Ik ga op bed liggen, trek eenvoudig het kruisje van mijn slip opzij en streel mezelf. Dat gaat hem niet worden, merk ik snel en sta weer op om de worst van de tafel te halen. Mijn slip stap ik uit en die stomme worst blijkt warempel een perfecte vervanger voor mijn mans’ worstje. De ruwe buitenzijde van de droge worst voelt geweldig en zo in mijn eentje durf ik los te gaan. Lange stoten die ik diep in mij voel, felle, korte stootjes die langs mijn knopje schuren, het is geweldig en ik vergeet alles en iedereen om mij heen. Helaas is dat niet andersom.

‘Ben ik weer’, klinkt het vrolijk maar van héél ver weg want ik ben niet meer te stoppen nu het orgasme net aanbreekt. Ik stop ook niet maar stoot door, laat het grootste deel in mij verdwijnen en schok fel tot mijn hersenen begrijpen dat Yvonne is binnengekomen. Hoe nu te reageren? Terwijl een niet onaanzienlijk deel van mijn spieren verzuurd is en gilt om zuurstof en mijn gezicht glanst van het zweet moet ik iets verzinnen. Ik zie in haar ogen dat zei zich ook geen raad weet met de situatie.
Eén, twee, drie, in Godsnaam denk ik en kom met een verklaring: ‘Heb jij dat nu nooit? Dat je gewoon nieuwsgierig bent en dan het antwoord per se wil weten? Ik vroeg me net af of er veel verschil zit tussen deze droge worst en mijn man.’
‘Wat?’ Yvonne zet haar tassen op tafel en kijkt mij met grote ogen aan.
‘Ja’, ga ik heel cool verder. ‘Ik vroeg mij gewoon af of ik verschil zou voelen tussen de erectie van mijn man en deze worst.’
‘Werkelijk? Ben je oversekst of zo?’ Ze laat de vraag klinken of ze mijn moeder is en mij net vingerend op de badkamer heeft aangetroffen.
‘Misschien wel, waarschijnlijk niet’, antwoord ik naar waarheid. ‘Ik ben vooral nieuwsgierig en dat zullen er velen met mij zijn. Het ontbreekt mij alleen aan valse schaamte, dat wil ik best toegeven.’
Er valt een stilte die mij niet verbaasd en het is grappig te zien hoe zij nu worstelt tussen fatsoen en nieuwsgierigheid. De nieuwsgierigheid wint en ze pakt eenvoudig de worst uit mijn handen.
‘Dit is echt erg zeg. Nu wil ik het ook weten. Thuis heb ik een paar vib’s maar die zijn allebei glad en dan moet de trilling het doen.’ Ze trekt vlot jas, jeans, sokken en slip uit en komt tegenover mij op bed zitten. Met opgetrokken benen probeert ze het voorzichtig maar het is geen succes, te droog.
‘Likje nodig?’, vraag ik vriendelijk. Ze knikt bevestigend en gaat wat verder onderuit liggen waarop ik mij op mijn knieën werk en voorover aan het werk ga. Ze is echt best droog maar laat zich mijn tong welgevallen en zelf kan ze de worst daarna tussen de fraaie lipjes prikken. Ditmaal gaat het allemaal veel beter en stukje bij beetje is ze in staat met mooie halen de ruwe buitenzijde van de droge worst langs haar knopje te geleiden.
‘Dat gaat echt lekker’, is al ze uitbrengt en ik ga weer achteroverleunen. Best een geil gezicht zo, denk ik terwijl ik onwillekeurig weer met mezelf ga spelen.

Twee volwassen vrouwen, allebei zo rond de midden veertig, allebei voorzien van een donkerblonde vlecht die tegenover elkaar op bed zitten. Ik met mijn jurk ver opgetrokken en zij in t-shirt. Ik gebruik mijn vingers en zij de droge worst die gezien de glans beter natte worst meer mag heten. Haar gezicht straalt nu een vrolijke verliefdheid uit terwijl haar wangen een gezonde blos krijgen. Ik ben blij dat ik op tijd de juiste woorden vond om mijn geilheid als nieuwsgierigheid te presenteren waardoor zij nu weer een beetje meer uit haar schulp kan kruipen en gewoon lol hebben, al is het gewoon pielen met een worstje. Ik grijns nog wat harder om mijn eigen woordspeling maar vanaf beneden stuurt mijn clitoris steeds heftiger signalen en die vangt Yvonne ook op. Haar kreuntjes worden diepe zuchten en dan volgt een laatste, bijna spastisch felle schok en lijken haar wangen licht te geven.

Ze heeft de worst losgelaten en die steekt een flink eind uit. Terwijl ze vanuit haar roes weer terugkeert op aarde volgen haar ogen de mijne en dan zie ik aan haar grijns dat ze mij snapt. Moeizaam bewegen we naar elkaar toe en mijn linkerbeen mag over haar rechterbeen waardoor we elkaar nog dichter kunnen naderen. De uitstekende zijde van de worst is weliswaar door mij afgesneden maar wel schuin en zo kan dat ding soepel bij mij naar binnen glijden. Yvonne kijkt mij glunderend aan omdat het lukt. Met een paar keer rustig heen en weer schuiven lukt het en verdwijnt de hele worst tussen twee paar zacht over elkaar schuivende benen. Voor het mooie voelt de worst wat kort maar het idee maakt mij al geiler dan ik al was en haar blik doet de rest. Haar oogcontact is fel en als onze knopjes elkaar raken is de hele worst vergeten. Ze is brutaal, zoekt de aanval en is duidelijk groter en sterker dan ik. Geen fatsoen, geen normen, geen regels. Haar doel is duidelijk: ik moet klaarkomen en wel zo hard mogelijk en mijn lijf is het daarmee helemaal eens. Een mengsel van mijn en haar vocht, aangevuld met opgelost worstenvet maakt dat onze huid rond het plaats delict glanst en geurt. Het boeit niet. Mijn keel begint kreunende geluiden te maken en ik krijg het warm. Mijn lange zomerjurk heb ik dan wel opgetrokken, de vele stof zit toch danig in de weg en het lijfje laat mij weinig ruimte om te ademen. Mijn borsten lijken te willen ontsnappen uit mijn decolleté maar het maakte mijn lijf nog niet uit als dat ding aan flarden ging. Ik zal niet opgeven en tegengas geven en dus beuk ik terug, laat heuveltjes tegen elkaar botsen en haartjes verbroederen. Haar zuchten veranderen in luide kreunen en onder ons ritmisch gebonk begint het bed mee te bewegen. Het gepiep en gekraak is niet mis te verstaan en moet buiten de hut te horen zijn maar al luisterde de hele camping mee, dan nog zou ik mij voor geen decibel inhouden. Dit gaat hem worden, dit voelt als de wip van het jaar! Feller, harder en daadkrachtiger dan mijn man kan neukt ze mij en ik haar. Onze handen vinden elkaar, vingers klauwen in elkaar en al onze krachten hebben we nodig om te bereiken wat we willen: klaarkomen zoals we nog nooit zijn gekomen.

Het lukt, ik voel dat het gaat lukken en zij merkt het ook. Als een zee die zich terugtrekt om als een overweldigende tsunami terug te komen voel ik mijn krachten afnemen en de hitte dempen. Dan, in een laatste opwelling komt het terug en terwijl onze lijven trillend van inspanning houvast bij elkaar zoeken komt het. Spieren lijken onder het geweld af te scheuren en mijn hart voelt of het wil ophouden. Ik zie sterren, ik zie haar lach, gul en mooi op haar van inspanning glanzende gezicht. Geen beweging meer maar in de omklemming van onze handen en benen zijn we één. Het is geweldig. Kleine spiertjes diep in mij omklemmen het genotswapen en lijken er het laatste beetje genot uit te willen persen terwijl tranen over mijn wangen rollen. Dat mag niet stoppen en geen van ons twee beweegt, bang het onvermijdelijke einde te bespoedigen. Maar ja, het komt toch.

Haar wangen vertonen ook sporen van tranen maar haar gezicht verteld alleen van blijdschap. Voorzichtig trek ik mij terug waarna we de worst kunnen verwijderen. Glanzend en geurend leg ik hem op het krukje naast het bed. Ja ik ben nieuwsgierig maar dat is voor later. We vinden een plekje naast elkaar en blijven zo liggen, de koppies te vol van gedachten om te praten. Het geeft niet. Handen vinden elkaar en dat drukt alles uit wat we willen. Verliefdheid? Misschien niet helemaal het goede woord maar zeker wel een intense verbondenheid die blijft zoals die met iedereen standhoudt waarmee je perfecte seks hebt gehad. Uiteindelijk proberen we toch de woorden te vinden.

‘Dat, dat, dat…’ Yvonne kan de woorden nog niet vinden.
‘Ultiem orgasme?’, probeer ik.
‘In ieder geval een subliem orgasme.’
‘Dat zeker. Een negen plus van de vakjury.’
‘Een tien van mijn kant’, gaat Yvonne er overheen.
‘Ik geef geen tienen. Wie weet kan het beter.’ Ik klink als een wetenschapper en beeld mijzelf al in met zo’n witte laboratoriumjas.
‘Zit wat in. Verder onderzoek is noodzakelijk.’ Nu klinkt zij alsof ze het opdreunt van een brief en ik kan niet anders dan in lachen uitbarsten. Ze lacht even hard mee. Dan kan ik mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen, stap uit bed en pak de worst mee. Het ding is glibberig en je moet wel flink geil zijn wil je de geur nog kunnen waarderen. Toch snijd ik, aangemoedigd door Yvonne, twee plakjes van de worst en geef er haar een. Als was het de symbolische bezegeling van onze verbinding stoppen we die in ons mond terwijl we elkaar aankijken. Stevig kauwen is nog steeds noodzakelijk en grappig genoeg is de smaak niet noemenswaardig veranderd. Yvonne pakt het restant van de worst en spoelt hem eenvoudig onder de kraan af waarna hij een plekje op de vensterbank krijgt om te drogen. Zelf heb ik meer trek in een douche en als ik eenvoudig de jurk over mijn hoofd uittrek sta ik naakt en loop zo de douchecabine in. Mijn schaambeen voelt erg gevoelig en mijn vulva durf ik nauwelijks aan te raken. Bloeduitstortingen worden zichtbaar en daarom beperk ik mij tot voorzichtig inzepen en afspoelen waarna ik plaats maak voor Yvonne die aangeeft dezelfde blessures op te hebben gelopen en het is net als met rugby: die draag je met trots.

Die avond komt het bericht dat de weg weer open is en dat maakt het tot de laatste avond samen. Ze snapt wel dat ik mijn leven heb en zij de hare. Dat ik mijn man niet ga opgeven is ook helder en we zijn het er samen over eens dat er geen toekomst is. We laten pasta met salade aanrukken en openen de laatste fles die ons best smaakt. De volgende dag pakken we op, komen tot de ontdekking dat onze kosten grofweg gelijkliggen en nemen afscheid met een geweldige kus. Haar gezicht straalt minstens zo fel als de mijne en zo gaan we op pad. De twee boxers rustig dreunend. Nog ruim een uur blijven we naast rijden en genieten van het geweldige landschap tot het moment komt dat ik af moet slaan. We stoppen niet eens. Een laatste zwaai en ik ben weer alleen met mijn trouwe metgezel, mijn motor.

Yvonne is niet uit mijn gedachten. Net zoals ik niet uit de hare zal zijn zoals ze zelf al aangaf. Ik heb haar nul-zes dus tja, als ik wil. En toch heb ik geen plannen in die richting. Ik kan alleen maar blij zijn omdat ze nu weet dat er meer mensen zijn die haar leuk vinden naast Hannah. De weg kronkelt uur na uur door en het duurt even voor ik een lunchgelegenheid heb gevonden. Nou ja, een picknicktafel bij een tankstation waar ik een kop automatenkoffie en een heel grote Snicker nuttig. Tijd voor het thuisfront en alsof hij heeft zitten wachten neemt hij gelijk op.
‘Hé lief!’ Hij zit onder een parasol bij een bergrestaurant, dat is wel duidelijk.
‘Hé schoonheid’, krijg ik als antwoord. ‘Weer onderweg, zie ik. Beetje overleefd zo met een vreemde samen in één hut?’
‘Het vergt het een en ander aan aanpassen maar uiteindelijk klikte het.’
‘Fijn te horen. Hier ook alles naar wens. Mag ik je mijn wandelgezelschap voorstellen? Ze logeert in hetzelfde hotel als ik.’ De camera draait en ik krijg een vrouw in beeld die vrolijk groet. ‘Hoi! Ik ben Thea. Heb al veel over je gehoord. Alles goed daar in het hoge noorden?’
Ik beaam en kijk nog eens goed naar haar. Ze is mooi al lijkt ze meer op een Yasmine dan een Thea. ‘Kan je hem een beetje bijhouden?’
Gelach klinkt op en de camera draait weer naar mijn echtgenoot. ‘Nou, ik heb mijn match wel gevonden. Ze loopt harder dan ik.’
‘Goed zo. Dat ze je maar flink mag afpeigeren.’
We kletsen nog even, ik geef een update van mijn plannen en dan nemen we afscheid.

Met een volle tank, de zon op de weg en de prachtige bergweg voor mij kan mijn humeur niet stuk. Mijn gedachten gaan nog even naar Thea en in stilte wens ik mijn lief alle plezier. Graag hoor ik de verhalen als we over twee weken weer samen zijn. Daarna gaan mijn gedachten weer naar Yvonne en denk aan de drie dagen die we samen hadden. Automagisch koppelen mijn hersenen er een liedje aan en schalt onhoorbaar Anouk door mijn hoofd. Je kan slechtere vakantieherinneringen hebben.