Accountant heeft de naam het saaiste beroep ter wereld te zijn. Na 10 jaar accountant te zijn, kan ik dit volmondig beamen en ik vraag me dan ook nog steeds af, waarom ik het ben geworden. Welke zieke hersencel heeft me ertoe gebracht om op school te zeggen: ''Ik word accountant'' en het vervolgens nog te doen ook? Het is niet spannend, het is niet opwindend, het is niet sexy, het is, in feite, helemaal niks. Mijn broer is piloot bij de KLM. Kijk, dan heb je een beroep waar je op feestjes mee voor de dag kunt komen. Als ik een leuke vrouw spreek en vertel wat ik doe, gaat het interesse-niveau met sprongen omlaag. Daarnaast vindt de halve familie en minstens driekwart van je familiekring, dat je een duf beroep hebt, maar willen ze wel allemaal dat je hun belastingaangifte invult, bij voorkeur gratis.
Goed, het is niet allemaal negatief. Je kent de regels en betaalt dus zo min mogelijk belasting en je kunt nog eens een geintje uithalen met een aftrekpostje hier of daar, maar dan heb je het ook wel gehad. En een goeie accountant, een echte goeie, verdient een aardig centje, zeker als hij bij één van de grote kantoren aan de slag gaat. Nu werkte ik wel bij één van de grote kantoren, maar blijkbaar rekende men mij niet tot de "echte goeie'' want ik verdiende gewoon een gemiddeld salaris. Ik kon een huis kopen, een autootje rijden (nee, zelfs geen lease-bak werd me gegund) en had elke dag te eten, met wat ruimte om iets te sparen en daarmee hield het wel op.
Na vijf jaar had ik het dus wel gezien. De vooruitzichten om op te klimmen waren minimaal, de jaarlijkse verhoging was net genoeg om de inflatie te bestrijden en ik voelde me langzamerhand veranderen in een anoniem tandwieltje in een heel grote machinerie: Klein en totaal onbelangrijk. Zelfs als tandwieltje ikke zou breken, zou dat hoogstens betekenen, dat men een nieuw tandwieltje moest plaatsen en mijn belangrijkheid was dusdanig, dat men daar heel rustig de tijd voor kon nemen. Mijn motivatie, kortom, was weg. En precies in die tijd liep ik tegen Robert op.
Robert was een vriend van mijn vader. Ik kende hem (vaag) al langer, maar zo''n vijf jaar geleden belde mijn vader me op, en vroeg me om een keer met Robert te praten. Die scheen wat problemen te hebben met zijn boekhouding en of ik tijd had, hem wat advies te geven. Waarom niet? En dus belde ik Robert op, maakte een afspraak voor een zaterdagmiddag en dacht er verder niet over na. Die zaterdagmiddag veranderde wel mijn leven. Het bleek, dat Robert een zeer bemiddeld iemand was, die diverse goedlopende bedrijven had en daarmee af en toe bakken met geld verdiende. Het probleem was alleen, dat het allemaal heel geleidelijk gegaan was en zijn boekhouder (en boekhoudsysteem) waren niet echt berekend op de complicaties die het administreren van diverse losse ondernemingen met zich meebracht. In lekentaal: Het was een puinhoop. Na twee uur door mappen bladeren was ik al compleet de draad kwijt, zijn computersystemen waren niet veel beter en als hij niet uitkeek, kreeg hij één dezer dagen de Belastingdienst op zijn dak voor een controle waar de honden geen brood van lustten.
“Oke, bedankt voor de analyse,” zei Robert zakelijk, maar wel een beetje bleek, “Wat moet ik nu doen?”
“Zo snel mogelijk de boel op orde krijgen,” zei ik geduldig, “Ik denk dat dat betekent, dat je je boekhouder eruit gooit, je systemen vervangt en de hele structuur van je ondernemingen verandert, zodat het één geheel wordt.”
“Oke,” zei Robert simpel, “En hoe doe ik dat?”
“Bel mijn baas op,” zei ik, “Breng de boel naar mijn werk, geef aan, dat je wilt herstructureren. Je brengt genoeg business mee om te rechtvaardigen, dat je een eigen accountmanager krijgt en een eigen team erachter.”
“Kun jij het?”
De vraag verraste me. Ik was zo gewend te denken in de structuren van ons bedrijf, dat ik me niet eens had afgevraagd, hoe ik het zou oplossen. Peinzend bladerde ik de papaerassen nog eens door. Het zou wel een uitdaging zijn, maar niet een uitdaging die ik meteen kon aanpakken.
“Op termijn wel,” zei ik, “Nu nog niet. Er moet teveel werk gedaan worden om de boel helemaal op de rit te zetten, daar zijn meer mensen voor nodig. Als het eenmaal draait, is het niet zo''n probleem om het bij te houden. Dat kan ik alleen.”
“Dus ik kan jouw baas vragen, om jou in ieder geval in dat team te zetten?”
“Je kunt het proberen,” grijnsde ik, “Maar mijn baas is niet zo van het aannemen van suggesties.”
“Ik doe je een voorstel,” zei Robert, “Ik breng de hele boel onder bij jullie firma en ik zorg, dat jij betrokken wordt bij de herstructurering, zodat je de hele toestand van binnen en van buiten kent. Ik sluit een contract af voor drie jaar. Over twee jaar begin jij voor jezelf en over drie jaar breng ik de zaken dan bij jou onder.”
Mijn mond viel open. Als hij dat meende, had ik mijn zaakjes binnenkort voor elkaar. Zijn zaken waren zo complex en internationaal, dat het bijhouden ervan een gegarandeerde dagtaak opleverde.
“Deal,” zei ik, nadat ik mijn droge keel had natgemaakt met een slok wijn.
En zo ging het ook. Ik maakte een prima beurt op de zaak door dit account binnen te slepen en dat leverde me een aardige bonus op. Bovendien werd ik zeer nauw betrokken bij de herstructurering van Robert''s zaken en kende ik al snel de ins en outs van zijn imperium, ook omdat ik in mijn vrije tijd regelmatig met Robert praatte. Na een jaar stond de zaak op de rails en ik zag een jaar lang, hoe een klein team van mensen elke dag bezig was met het afhandelen van zijn business en realiseerde me, dat ik dat makkelijk alleen kon, door gewoon een stapje harder te lopen dan die loonslaafjes. Ik nam uiteindelijk ontslag, gebruikte mijn spaargeld en de bonus om mijn eigen accountantskantoor op te zetten en zag het eerste jaar kans, quitte te spelen.
Het tweede jaar kwam Roberts werk erbij en nu ging de boel echt aan het lopen. Het liep zo goed, dat ik het niet meer alleen kon en binnen een half jaar had ik drie junior-accountants onder me werken, had ik een extra verdieping gehuurd in het bedrijfsverzamelgebouw en kon ik de bankdirecteur zonder problemen recht in de ogen kijken. De zaken gingen goed, zo goed zelfs, dat ik mezelf zowaar kon trakteren op een lease-bak, hoewel ik het zeer bescheiden hield. Robert''s zaak bleef mijn hoofd-activiteit, maar omdat ik niet afhankelijk wilde zijn van één account, begon ik langzamerhand meer klanten te verzamelen, voornamelijk kleine bedrijfjes, éénmanszaken, winkeltjes etc. Niet veel aan te verdienen per stuk, maar zo bij elkaar vormden ze toch een redelijke buffer voor mij in het geval dat Robert''s account zou wegvallen. Ik maakte er ook een gewoonte van, om een paar van die klanten zelf te behandelen.
Eén daarvan was een klein kapperszaakje, gerund door een jonge vrouw. Ze noemde zich Kayleigh, omdat ze dat erg Iers vond klinken en ze rood haar en groene ogen had. Van zichzelf heette ze gewoon Mirjam, maar naar die naam luisterde ze niet meer. Ik schatte haar op 26 of 27, een paar jaar jonger dan ikzelf. Ze was niet groot, ongeveer 1.60 en stevig gebouwd, zonder plomp of dik te worden. Ze had gewoon op de goeie plaatsen vlees op haar body. Ze was een jaar of drie eerder met haar zaakje begonnen, eerst vanuit huis, maar na twee jaar had ze een klein salonnetje kunnen overnemen en stond ze van ''s ochtends 9 tot ''s avonds 6 dames en heren te kappen. Ze zat op een gunstig punt en kreeg steeds meer klanten, iets waaraan het feit, dat ze een fraaie boezem had en meestal bloesjes droeg met een leuk decolleté niet vreemd aan zal zijn geweest. Na een tijdje kon ze zelf de boekhouding niet meer aan, zeker toen ze ook nog twee leerling-kapsters in dienst nam en te maken kreeg met verloningen, loonbelasting en andere personele rompslomp. En dus kreeg mijn bureautje haar klandizie erbij. Eén keer per maand ging ik langs, ging met haar over de boeken, nam haar ordners mee en bracht die van de maand ervoor terug en maakte van de gelegenheid gebruik, me even te laten knippen. Ze was goed, daar was geen twijfel aan. Ze wist mijn peenhaar altijd weer in model te krijgen en gaf me tips om het goed in conditie te houden.
En zoals ik persoonlijk haar boeken deed, zo deed Kayleigh persoonlijk mijn haar. Meestal kwam ik tegen sluitingstijd, waren we een uurtje met de financiën bezig en was zij daarna nog een uurtje met mijn hoofd bezig. Het voelde heerlijk om na een lange dag mijn haren te laten wassen en zachte vrouwenhanden mijn hoofdhuid te voelen masseren. Ik lag dan lui achterover, mijn ogen dicht en doezelde een beetje. Daarna begon ze te kammen, te knippen, te föhnen, te borstelen, weer te knippen, geconcentreerd op het resultaat, terwijl ze om de stoel heen liep en me van verschillende kanten uitzicht bood op haar decolleté, tot ze na een half uurtje stopte, de spiegel pakte en me het resultaat liet zien. Het was altijd goed en omdat we het zakelijk hielden, rekende ik ook keurig af.
Op een middag in september belde Kayleigh me op. Het liep tegen vieren en het regende de hele dag al en ik zat er eigenlijk over te denken naar huis te gaan. Er kwam niets uit mijn handen en bovendien had ik me een paar dagen eerder verstapt en daarbij in mijn lies iets beschadigd, want daar zat een stekende pijn, die af en toe erger werd en dan weer afzakte. Ik had besloten het weekend even aan te kijken en anders maandag de dokter te bellen en was aan het opruimen toen de telefoon zoemde en ik Kayleigh aan de lijn kreeg. Ze was vergeten door te geven, dat haar winkeltje een week dicht was wegens een verbouwing. Of ik het erg vond om de boeken deze keer bij haar thuis te doen? Ik vond dat geen probleem.
“Waarom kom je dan nu niet?” vroeg ze, “Doen we de boeken, ik kan je hier ook knippen en dan blijf je een hapje eten.”
Nu is mijn stelregel altijd geweest, dat zaken en plezier gescheiden moeten zijn. Maar die dag was ik zwak, mijn weerstand was weg en toen ik dacht aan mijn lege huis en de kliek eten van de vorige dag die ik wilde opwarmen als diner, klonk haar aanbod wel heel verleidelijk. Plus dat ik wel benieuwd was hoe ze woonde en hoe ze buiten haar werksituatie was.
“Goed plan,” zei ik dus, “Ik zoek mijn spullen bij elkaar en ben over een kwartier bij je.”
“Leuk,” zei ze, en ze klonk alsof ze het meende, “Tot zo dan.”
Het werden 20 minuten voordat ik bij haar voor de deur stond, maar dat was omdat mijn been pijn deed en ik niet zo snel kon lopen. Kayleigh deed open en ik rolde bijna achterover. Ze had haar rode haren los over haar schouders hangen, droeg geen make-up en was gekleed in makkelijk zittende vrijetijdskleding, die redelijk strak om haar voluptueuze lichaam spande en haar figuur benadrukte en liep op blote voeten.
“Hoi,” zei ze vrolijk, “Wat een snertweer, hè? Kom gauw binnen.”
Ze liet me binnen in een leuk appartement. Een halletje, met rechts de keuken en links een kleine kamer, die vol stond met dozen en andere rommel. Daarnaast een deur, waarvan ik gokte dat het de badkamer was en daar tegenover de woonkamer. Aan het eind van de hal een gesloten deur, dat moest haar slaapkamer zijn. Alles bij elkaar een klein, functioneel en gezellig thuis. Blijkbaar woonde ze alleen, want ik zag nergens mannendingen of mannenkleren. Ik stond wat te schutteren in het halletje met mijn koffertje, de mappen met haar boekhouding onder mijn arm en mijn natte regenjas, maar al snel verloste ze me van de mappen en kon ik mijn koffer neerzetten en mijn jas uittrekken en ophangen.
“Loop maar vast naar de kamer,” zei Kayleigh over haar schouder, “Ik leg even de mappen weg en zal een lekkere bak thee maken. Even opwarmen.”
De woonkamer was verrassend groot en bood ruimte aan een ruime bank, wandmeubel met audio en video een salontafel en een kleine eettafel in de hoek. Ik keek even rond. Warm, dat was het woord. Ik was ook alleen en ik vond dat zich dat weerspiegelde in mijn huis, maar Kayleigh had kans gezien die kilte van het alleen zijn te vermijden. De kleuren waren warm, ze had vrolijke platen aan de muur hangen, haar lampen gaven warm licht en het rook er lekker. Fris en vrouwelijk. Ik keek goed om me heen en nam me voor mijn huis toch ook eens een beetje een make-over te gaan geven. Omdat we moesten werken, ging ik aan de tafel zitten en haalde alvast de papieren uit mijn koffer.
Kayleigh kwam binnen met twee stomende mokken en zag me zitten.
“Nee, nee,” zei ze, “Eerst thee, dan werk.”
Ze zette de mokken op de salontafel en ik was zo goed niet of ik moest op de bank gaan zitten. Hij zat heerlijk. Kayleigh ging in de andere hoek zitten, trok haar benen onder zich en slurpte verzaligd van de gloeiende thee, haar twee handjes om de mok geklemd. Ze was losser dan als ik haar in haar zaak opzocht, vond ik. Haar groene ogen glinsterden vrolijker, de vage bezorgde frons die altijd over haar gezicht lag, was er niet en ze kletste gezellig over van alles en nog wat, van het weer tot aan de prijzen voor haarverzorgingsproducten en ik ontdekte dat ik me prima vermaakte. Haar thee was overigens lekker sterk en zoet en trok door mijn hele lichaam.
Na twee mokken was ik weer helemaal fris en we gingen aan de tafel zitten voor het maandelijkse cijferwerk. Kayleigh zat tegenover me en ik merkte dat vrijetijdskleding soms iets teveel afleiding oplevert. Elke keer als ze voorover boog om iets te kunnen lezen of iets aan te wijzen, viel de hals van haar truitje wat naar voren en kwam de aanzet van haar stevige borsten tevoorschijn. Nu had ik die vaker gezien. Zoals gezegd, ze wist dat ze mooie borsten had en gebruikte ze om klanten te lokken en vast te houden, maar in haar zaak deed ze het bewust. Hier was het per ongeluk en dat maakte het veel erotischer. Het maakte het ook moeilijker voor me om me op de cijfers te concentreren, waardoor het geheel langer duurde dan normaal, maar eindelijk konden de mappen dicht.
“He he,” zuchtte ze, “Zware bevalling deze keer. Je was er niet helemaal bij, he?”
“Zware week gehad,” verzon ik snel, “De benzine is een beetje op. Tijd voor weekend.”
Kayleigh stond op. Ze bewoog soepel, getraind en ik zag ook dat haar forsheid niet kwabbig was, maar stevig vlees, want onder haar truitje trilde niets als ze bewoog.
“Tijd voor het eten,” lachte ze, nam de mappen mee en verdween naar de gang. Ik ruimde mijn koffer in, zette hem in de gang, trok ook mijn stropdas af en hing die bij mijn jas. Zo, weekend.
“Het is maar eenvoudig, hoor,” kwam kayleigh''s stem uit de keuken, “Ik hoop dat je het lekker vindt.”
“Ik ben niet zo moeilijk met eten,” zei ik en liep op het geluid af, “Moet ik iets doen?”
“Op de bank gaan zitten,” lachte ze, “Mijn keuken uit, vort. Zet maar een muziekje op, CD''s staan naast de grote kast.”
Wat ze ook maakte, het rook prima. Ik liep terug naar de kamer, zocht een goede CD uit (haar smaak was heel breed, zag ik en veel van wat ze had stond ook bij mij in de kast) en wist na wat gemorrel het audioapparaat over te halen, geluid te maken.
“Goeie keus,” zei ze, toen ze met een dienblad binnenkwam en vlug wat schalen en borden op tafel zette, “Precies de muziek waar ik zin in had. Ga vast zitten, ik ben zo terug.”
De maaltijd was heerlijk. Een groenteschotel met gebakken aardappels en een goed stuk kip, gekruid met speciale kruiden. We dronken er een glaasje wijn bij en het gesprek kabbelde rustig verder. Het viel me wel op, dat ze weinig losliet over haar persoonlijke leven. Alsof ze zich afsloot. Aan de andere kant: Ze was een klant, dus waarom zou ze mij haar persoonlijke leven uit de doeken gaan doen?
Na het eten stond ik op en siste even toen een pijnscheut door mijn been schoot. Het was alsof mijn dijbeen helemaal stijf was en Kayleigh schoot toe.
“Wat is er?” vroeg ze bezorgd en ik vertelde van mijn ongelukje eerder die week. Ze hielp me om op de bank te gaan zitten, legde mijn been languit vooruit op de salontafel en knielde ernaast.
“Wacht maar even,” zei ze, “Ik weet hoe ik kramp moet verhelpen.”
Haar kleine handen omvatten mijn bovenbeen en begonnen te knijpen, eerst zachtjes, maar met steeds een beetje meer kracht. Ze kneep van mijn lies tot aan mijn knie en toen weer terug. Dat deed eerst pijn, maar langzamerhand voelde ik de spier ontspannen en de pijn wegzakken. Haar knedende handen verrichtten wonderen en ze ging er gewoon mee door, ook toen mijn been weer helemaal ontspannen was.
“Beter?” vroeg ze en ik knikte.
“Veel beter,” zei ik, “En het voelt heerlijk aan.”
“Ik heb een avondcursus gedaan,” zei Kayleigh, “Ik ben gediplomeerd masseuse.”
“Daar zal je vriend blij mee zijn,” grinnikte ik en ze schudde haar hoofd.
“Ik heb geen vriend.”
Haar handen kneedden en klopten en gleden nu naar mijn onderbeen. Ook daar deden ze hun magische werk. Ik sloot mijn ogen en genoot.
“Je bent vast met hele goede cijfers geslaagd.”
“Ik was de beste van de klas,” was haar antwoord, “En ik ben blijven oefenen. Ik kan zo in een massagesalon gaan werken. Maar ik vind wat ik nu doe veel leuker. Lekker eigen baas en aan niemand verantwoording schuldig. Misschien ga ik er massages bij doen.”
Verstrooid legde ze haar handen nu op mijn andere been en ging verder met haar tovervingers.
“Zal ik je helemaal masseren?” vroeg ze plotseling.
“Dat lijkt me lekker,” zei ik, “Wanneer?”
“Nou, nu? Of moet je weg? Ik heb massageolie in huis, die hoef ik alleen maar even op te warmen in de magnetron.”
“Waarom niet?” zei ik, “Wat moet ik er voor doen?”
“Uitkleden, natuurlijk,” giechelde ze, “In mijn slaapkamer heb ik een massagetafel, die zal ik even klaarmaken.”
Tien minuten later lag ik op de tafel, een dikke handdoek strategisch over mijn naakte lichaam toen ze binnenkwam. Mijn adem stokte even. Ze had haar truitje uitgetrokken en stond nu in een sportbeha naast de massagetafel. Ze had een paar mooie volle borsten, waarvan een klein stukje boven de beha uit kwam. In het midden van beide cups zag ik kleine puntjes
“Vind je toch niet vervelend?” vroeg ze, “Ik wil geen olie op mijn kleren krijgen en soms spettert het een beetje.”
“Welnee,” zei ik, “Ik vind dat heel verstandig.”
Kayleigh had een klein flesje bij zich en zette dat op het nachtkastje.
“Op je buik,” commandeerde ze, “We beginnen met je rug.”
Voorzichtig draaide ik me om, erop lettend dat de handdoek in positie bleef. Ze pakte het flesje en goot de olie in haar handen. Toen begon ze en het was sensationeel. Ik was nog nooit goed gemasseerd en deze jonge vrouw was een virtuoos in haar vak. Door de warme olie gleden haar handen moeiteloos over mijn huid, terwijl haar vingers op alle juiste plekjes druk uitoefenden.
“Je bent erg gespannen,” zei ze een beetje buiten adem, “Ik voel een heleboel knoopjes en stresspunten. “
Ze klopte, wreef, duwde en rolde en ik voelde aan alle kanten de spanning uit mijn lijf wegstromen. Ik vergat dat er een mooie jonge meid in haar beha naast me stond en concentreerde me alleen nog maar op die knedende en ontspannende handen. Steeds nam ze een klein beetje verse olie en pakte dan een ander deel aan, van boven naar beneden, tot vlak boven mijn billen. Toen ging ze verder met de achterkant van mijn benen en ik begon te begrijpen waarom mensen tijdens een massage in slaap konden vallen. Ze masseerde zelfs mijn voeten en elke teen apart.
“Omdraaien,” zei ze toen zacht en weer oplettend dat de handdoek bleef liggen draaide ik me op mijn rug. Ze begon weer bij mijn schouders en leunde voorover over me heen, waardoor haar borsten in de beha vlakbij mijn gezicht kwamen. Het stevige vlees trilde nauwelijks bij haar bewegingen en ik genoot van de mooie vorm. De puntjes midden in de cups waren nu wat groter en een klein zweetdruppeltje rolde uit haar hals de spleet tussen haar borsten in. Langzaam daalde ze af naar mijn buik, kwam weer omhoog en begon aan mijn armen, waardoor mijn uitzicht weer verbeterde. Ik merkte ook, dat het me begon te raken, want onder de handdoek begon zich iets te roeren en ik probeerde wanhopig hem omlaag te denken. Kayleigh daalde weer af, scheen de bobbel niet eens te zien en begon weer aan mijn benen. Eerst van mijn heup tot mijn knie en toen het onderbeen en de voet. Haar handen kwamen weer omhoog en voorzichtig duwde ze de handdoek iets hoger op mijn dijen.
“Ik wil even die pijnlijke plek extra doen,” zei ze zacht, “Ik denk dat je een spier beschadigd hebt of dat hij klem zit.”
Zacht streelden haar handen de binnenkant van mijn dij en bleven een paar centimeter bij de onderkant van mijn zak vandaan. Vanaf dat punt begon ze weer te kneden, terwijl ze haar handen liet afzakken richting knie. Toen weer omhoog, iets hoger dan de vorige keer, en weer omlaag. Steeds kwam ze iets dichter bij mijn balzak en haar kneden leek ook steeds meer op strelen. Ik kon nu denken wat ik wilde, mijn pik luisterde niet meer en werd harder en harder. Ik schaamde me dood, maar Kayleigh reageerde er niet eens op. Ze had haar ogen half gesloten en leek volledig geconcentreerd op haar handwerk.
“Je hebt stevige benen,” zei ze plotseling, “Erg mannelijk. Je fietst zeker veel? Ja, dat dacht ik al. Je hebt fietsersdijen. Niet veel mannen hebben die tegenwoordig nog, weet je. Dat zijn de fijnste benen om te masseren. Je voelt dan de spieren zo goed, je kunt precies de slechte plekjes vinden. En ik heb jouw slechte plekje gevonden, geloof ik.”
Haar ogen gingen weer open en ze moest nu wel de bult onder de handdoek zien, maar ze negeerde hem en concentreerde haar handen op één bepaalde plek. De pijn sneed door me heen en ik klemde mijn tanden op elkaar, maar plotseling voelde ik iets knappen of losschieten en de pijn vloeide weg alsof het badwater was en iemand de stop uit het bad had getrokken. Ik gaf een kleine kreun van verlichting en Kayleigh glimlachte.
“Beter?” vroeg ze.
“Veel beter,” zei ik, “De pijn trekt helemaal weg.”
“Mooi,” zei ze en begon aan mijn andere been. Ik realiseerde me, dat ze geen olie gebruikte, maar gewoon met blote handen mijn huid aanraakte. Doordat ze nu het been moest doen, dat het verst van haar af was, moest ze een beetje over me heen leunen en dat deed ze zeer handig. Hierdoor raakten de toppen van haar borsten precies mijn handdoek op de plek van de bult, zal ik maar zeggen en ik voelde hem opwippen.
“Sorry,” mompelde ik en ze lachte.
“Dat gebeurt heel vaak. Daar hoef je je niet voor te schamen. Je kunt je lichaam niet helemaal controleren natuurlijk.”
Ze richtte zich wat op. Haar handen gleden terug naar mijn andere been en de rug van haar knedende hand streelde nu langs de huid van mijn zak. Ik werd nog stijver en Kayleigh keek even omlaag.
“Je hoeft je sowieso niet te schamen, hoor,” fluisterde ze, “Ik heb ze wel eens kleiner gezien.”
Ik kon even niet geloven wat er gebeurde. Deze mooie roodharige stond verlekkerd naar mijn door een handdoek bedekte stijve pik te gluren en ze vond hem nog mooi ook. Haar borsten gingen nu sneller op en neer met haar ademhaling en haar kneden was nu strelen geworden. Langzaam gingen haar handen hoger en ik voelde hoe ze de rand van de handdoek greep. Ze trok hem verder omhoog en de onderkant van mijn zak werd zichtbaar. Kayleigh liet nu de achterkant van haar handen doelbewust tegen de gevoelige huid van mijn zak schuren terwijl haar vingers mijn dijen kneedden en streelden. Verder ging de handdoek en nu was mijn hele zak ontbloot. Haar vingers dwaalden nu af en verdwenen tussen mijn benen. Ik voelde hoe ze met haar vingertoppen langs de onderkant van mijn zak streelde en voorzichtig haar vingers eromheen vouwde. Even stopte een hand en die trok de handdoek nu helemaal weg, zodat mijn erectie nu helemaal bloot was. Ik was totaal overdonderd en kon haar niet stoppen, al had ik gewild. Haar ogen volgden de lijn van mijn pik, van de wortel tot de uit de voorhuid piepende eikel en haar ademhaling werd hijgerig.
“Wat een mooie,” fluisterde ze en haar hand streelde zacht langs de stam, die daardoor opwipte. Met allebei haar handen was ze nu bezig me te verwennen, streelde langs mijn ballen, aaide mijn staaf, kriebelde onder de eikel en ik genoot met volle teugen. Haar hoofd kwam omlaag en ik voelde haar warme adem en het kriebelen van haar loshangende haren op mijn buik. Toen werd mijn eikel omgeven door de warme vochtige zachtheid van haar mond en ik kon een kreun niet inhouden. Langzaam gleed haar mond omlaag tot ze mijn hele lul in haar mond had, waarna ze weer omhoog kwam en hem met een plop tussen haar lippen uit liet glijden. Nu kwamen mijn handen in beweging en pakten haar stevige borsten. Ze kreunde toen ik mijn duim over haar tepels liet gaan en kneep even iets harder in mijn pik.
“Wacht,” fluisterde ze en liet me los. Ze deed twee stappen terug en trok haar sportbeha over haar hoofd. Haar jeans vloog uit en een slip bleek ze niet te dragen. Naakt kroop ze op de tafel en ging op mijn onderbenen zitten. Ze deed weer wat olie op haar handen en pakte mijn pik weer. Met haar gladde handen bewoog ze het vel op en neer, draaide eromheen, bukte zich toen en nam de blootkomende eikel weer in haar mond. Intussen voelde ik op mijn benen dat ze goed nat was, want ze bewoog heen en weer en liet een nat spoor na op mijn schenen. We hijgden nu allebei en ik voelde mijn pik harder en harder worden. Kayleigh voelde dat ook want ze liet hem los en schoof naar boven. Ze tilde haar kontje op en ging op haar knieën zitten, strekte haar benen en positioneerde haar warme kutje boven mijn paal. Ze liet zich langzaam zakken totdat de eikel tussen haar schaamlippen verdween en plofte toen in één keer op mijn buik, zodat mijn pik direct diep in haar poesje verdween.
“Aaahhh,” kreunde ze, liet zich voorover zakken en steunde met haar handen op mijn borst. Dat gaf me de gelegenheid met mijn mond bij haar tepels te komen en ik sabbelde ze één voor één naar binnen en zoog erop, beet, knabbelde en voelde ze harder worden. Kayleigh gromde en kreunde bij dat gevoel en begon zich op en neer te bewegen op mijn harde paal. Ze deed het langzaam en liet bij elke beweging mijn pik langs haar klitje glijden. Ze liet zich verder voorover zakken en drukte nu haar mond op de mijne. Heftig tongzoenend begon ze nu harder te neuken. Ze had een verrukkelijk kutje, lekker nauw, lekker warm en lekker nat en ik voelde mijn eikel langs de wanden schuiven.
“Oooh,” kreunde ze, “Wat lekker is dit toch. Neuk me lekker, Mark.”
Al snel begon ze harder te hijgen en te kreunen.
“Ik kom bijna klaar, liefje. Ga door, hou hem lekker hard in mijn kutje. Nog niet spuiten, schatje, ik wil eerst komen, nog heel even, heel....ahh.. even nog... aaaahhh.. niet stoppen... doorgaan.. doorgaan.. oooohhhhh, daar komt het! Ik KOM! Aaarrgghhh!”
Met een ruk ging ze overeind zitten, greep haar borsten en schreeuwde het uit van genot. De spasmen die door haar poesje trokken masseerden mijn pik zo lekker dat ik het ook niet meer hield en met een schreeuw haar hele kutje vulde met sperma. Kayleigh plofte totaal van de wereld op mijn borst neer, terwijl mijn pik de laatste restjes zaad in haar warme tunneltje loosde en ik langzaam weer tot mezelf kwam. Hijgend lag ze op me, mijn nog steeds stijve pik in haar, haar mond in mijn nek, kusjes gevend, likkend, zwaar ademend.
Even later rolde ze van me af en trok me van de tafel. Ze nam me mee naar haar bed en kroop lekker tegen me aan.
“Oh, dat wilde ik al zo lang doen,” hijgde ze, “Lekker met jou vrijen. Al sinds je voor het eerst in de winkel kwam.”
Ik was nog steeds volkomen overdonderd van wat er gebeurd was. Hier had ik niet op gerekend en ik had het zeker niet gehoopt, maar het was wel erg lekker geweest. Kayleigh kwam overeind.
“Blijf je hier?” vroeg ze vleiend, “Lekker straks nog een keertje vrijen met me? Maak ik morgenochtend lekker een ontbijtje in bed voor je.”
Ik kuste haar. In het schemerlicht in deze kamer was ze beeldschoon, haar blanke lichaam roomwit, haar mooie tepels donkerbruin, haar rode haren een vlam op het kussen. Mijn pik, die niet echt slap geworden was, werd weer harder door haar aanblik en ik duwde haar achterover en legde mijn mond op een tepel. Blijkbaar was ze erg gevoelig, want haar ogen draaiden weg en ze kreunde.
“We kunnen ook nu nog een keertje vrijen,” zei ik zacht in haar oor, gleed bovenop haar en sabbelde beurtelings op haar tepels. Ze spreidde direct haar benen en zonder moeite gleed ik haar warme vochtigheid weer in. Deze keer bepaalde ik het tempo. Rustig gleed ik in en uit, af en toe een harde stoot tussendoor gevend en dan weer rustig. Ik voelde de wanden van haar kutje langs mijn eikel glijden, zacht, nat, als fluweel zo zacht.
“Hmm, wat doe je dat lekker,” fluisterde ze, “Je laat me helemaal tintelen. Ik heb overal kippenvel.”
Bij elke stoot kreunde ze zachtjes en na een tijdje gleed ik uit haar, greep haar heupen en draaide haar op haar buik.
“Hmm, doggy?” kreunde ze en trok haar benen onder zich. Haar volle kont kwam omhoog en daaronder wenkte haar roze kutje. Ik ging op mijn knieën achter haar zitten en gleed weer langzaam in haar.
“Ooooh,” jammerde Kayleigh, “Dit is lekkerrrrrr. Je gaat veel dieper zo. Doe het zachtjes, lieverd, maar wel helemaal tot het eind erin. Hmm, wat een lekkere pik heb je. Dit is veel leuker dan de boekhouding doen...Aaahh!”
Mijn pik bleef keihard en met rustige slagen neukte ik haar. Ze kronkelde, kreunde, hijgde, genoot, draaide met haar heupen en fluisterde af en toe geile woordjes of zinnen. Na een kwartiertje pakte ik haar heupen en begon langzaam maar zeker harder te stoten. Haar kreunen werden heftiger, elke stoot resulteerde nu in een bijna verrast “oh!”, haar handen grepen mijn handen en hielde ze vast op haar heupen.
“Ja, nu harder,” hijgde ze, “Oh, je laat me overal tintelen. Harder, nog harder. En dieper!”
Ik liet me niet opjagen, maar verhoogde het tempo steeds een beetje meer. Mijn eikel raakte nu steeds de rand van haar baarmoeder en mijn ballen sloegen tegen haar kutje aan. Het was heerlijk om haar zo te neuken en ik voelde hoe ik harder werd in haar poesje. Mijn eikel begon te jeuken en ik voelde het begin van het samentrekken van mijn zak. Steeds harder stootte ik op haar in, totdat Kayleigh haar hoofd in het kussen stopte en gilde, toen haar hoofd opzij draaide en uitriep:
“Ik kom! Nog even en … Aaaaahhh! Kom in me schatje, kom tegelijk met me klaar! Oh, ik...ik...Aanhhhggh...Ja nu..nu...NU! IK KO.....MMMMMMM!!!!”
Ze duwde haar hoofd weer in het kussen en gilde het uit, terwijl haar kut om mijn lul pulseerde, molk en trok en ik tegelijk met haar een spetterend orgasme beleefde, waar de sterren van voor mijn ogen dansten. Kayleigh verloor haar evenwicht en plofte voorover op het bed en ik viel bovenop haar, nog steeds diep in haar poesje verankerd. Mijn gezicht lag in haar nek en ik rook haar vrouwenzweet, voelde haar warme volle lichaam rijzen en dalen op haar ademhaling en hoorde haar gemompelde woordjes. Mijn tong gleed langs haar oorlelletje, ik beet erin, kuste haar nek en rolde uiteindelijk van haar af. Onmiddellijk kroop ze tegen me aan en legde haar hoofd op mijn schouder. Langzaam kwamen we op adem.
“Dit moeten we vaker doen,” zei ze tenslotte, “Veel vaker.”
“Hoe vaak dan?” lachte ik.
“Hmm, ik vind elke avond wel lekker klinken,” mompelde ze in mijn oor.
Ik ben nooit toegekomen aan het opknappen van mijn huis. Kayleigh, of Mirjam zoals ik haar noem, wist me ervan te overtuigen, dat ''elke avond'' niet helemaal serieus bedoeld was, maar dat ze wel regelmatig zo''n avond wilde meemaken. Het begon met een paar keer per week, maar al snel ging ik elke avond na het werk naar haar toe. Ze maakte dan het eten, we praatten, knuffelden en elke avond lagen we samen in bed, waarbij er ook genoeg avonden waren, dat we direct in slaap vielen. Het klikte meer en meer en na een half jaar woonden we praktisch samen, maar daar was haar appartement te klein voor. Dus hebben we samen een groter appartement gekocht en daar wonen we nu. En hoewel ik al een paar maanden loop te hinten, dat het belastingtechnisch veel voordeliger is om getrouwd te zijn, heeft ze nog geen ja gezegd. Misschien komt dat, als ons eerste kindje geboren is en dat is uitgerekend over twee weken. Precies negen maanden na die regenachtige avond.
