Rug

Doordat ik in mijn boek verdiept was, was ze me al voorbij gestapt toen ik me van haar bewust werd. Het was haar parfum dat me deed opkijken. Snel nam ik haar in rugaanzicht op, voor ze aan het tafeltje vlak voor het mijne ging neerzitten. In eerste instantie waren het haar haren die in het oog sprongen. Ze had een wijd uitwaaierend kroezend kapsel, dat tot halverwege de rug van haar leren jakje afhing. Daaronder droeg ze een asymmetrische rok, die uit meerdere lagen bestond, en het ene been tot net voorbij de knie bedekte en het andere tot het enkellaarsje. 

Een stijlvolle vrouw, dacht ik bij mezelf terwijl ze zich zette. 
‘Zet wat deze dame drinkt maar op mijn rekening”, riep ik naar de ober, die naar haar toeliep.
‘Een espresso graag.’
Ik had verwacht dat ze zich om zou draaien om me te bedanken, maar dat deed ze eigenaardig genoeg niet, en bleef me haar rug tonen. Ik deed mijn boek dicht.
‘Stoort het u als ik bij u kom zitten?’ vroeg ik terwijl ik al overeind kwam uit mijn stoel.
‘Liever niet.’
‘Verwacht u iemand?’ liet ik me terug zakken.
‘Neen toch niet.’
‘Maar u heeft geen zin in een gesprek met me. Vindt u me opdringerig?’
‘Neen. Helemaal niet. En heb ik heus wel zin in een gesprek.’
‘Maar u wil niet dat ik bij u kom zitten.’
‘Neen. Ik wil niet dat je mijn gezicht ziet. Is dat nodig voor een gesprek?‘
‘Op zich niet neen.’
‘Maar je wil je er misschien eerst van vergewissen of ik knap ben?’
‘Allicht. Maar sowieso kijk ik graag in een vrouw haar ogen als ik met haar praat. En ik zie graag haar gelaatsuitdrukking.’
‘Beeld je dan gewoonweg in dat je met me belt.’
‘Maar alle andere mensen zien je toch wel? De mensen die voorbij wandelen, de ober die je je koffie gebracht heeft, de man aan het tafeltje tegen over je.’
‘Ja. Dat kan wel. Maar zij zijn jou niet.’
‘Waarin verschil ik dan van hen?’
‘Zij willen niets van me.’
‘En ik dan wel?’
‘Jij wou toch een praatje met me?’
‘Wat was je dan van plan voor ik je aansprak?’
‘Lekker in het zonnetje van mijn boek genieten.’
‘Wat ben je aan het lezen?’
‘Blinde liefde.’
‘Toepasselijke titel. Waar gaat het over?’
‘Over een spuuglelijke vrouw die toch enorm veel succes had bij de mannen.’
‘Hoe kreeg ze dat dan voor elkaar?’
‘Door zich met een aura van geheimzinnigheid te omhullen.’
‘Hoe dan?’
‘Ze hield haar gezicht steeds verborgen.’
‘‘Je neemt me in de maling’
‘Misschien wel, maar weet je: ik kan niemand verhinderen mijn gezicht te zien als hij dat wil, en ik kan dat ook jou niet beletten, maar er zijn ook mannen die van het mysterie houden. Ontgoochel jezelf niet.’

Bij die woorden stond ze op en wandelde ze van me weg, de rug nog steeds naar me toe. Wilde ze daarmee zeggen dat ze nog steeds in me geloofde? In elk geval volgde ik, slechts een meter of wat achter haar. Een tijdje lang probeerde ik uit de gelaatsuitdrukking van de mannen die haar vanuit de tegenovergestelde richting kruisten op te maken of ze mooi was of niet. Eigenlijk was dat verraad, maar ik kon het niet helpen. Het was echter vergeefse moeite want ik kon niets aan ze zien. Daarom verplaatste ik mijn blikken naar de bewegingen van haar billen, in perfecte synchronie met het tikken van haar hakken tegen de tegels. Was ze er zich bewust van dat ik achter haar aan liep? Ze liet het alvast niet merken. Ook ik zweeg.

Tenslotte stopte ze bij een rijwoning, de deur openend, maar ze draaide zich niet om, om die achter zich te sluiten. Nergens in het huis hingen er spiegels. Niet in de hal, niet in de leefkamer, noch in de slaapkamer, waar ik haar naar toe volgde. Alsof ze zich klaarmaakte om te gaan slapen, begon ze zich uit te kleden. Eerst de enkellaarsjes, waardoor ze meteen een paar centimeter kleiner werd, vervolgens de rokken, die ze losmaakte en samen met haar slipje naar omlaag trok. Zo zag ik dat ze onder het jakje een witte bloes droeg, waarvan de slippen inkepingen leken te maken in de gebruinde billen, waartussen ik bij het vooroverbuigen de schaamlippen had zien schemeren, en tenslotte jakje, bloes en bh. 

“Kleed jij je niet uit, nu je al zover gekomen bent?’ vroeg ze.
Het was het eerste dat ze in een uur tegen me gezegd had, sinds ze was opgestaan van het terrasje. 
“Wie zegt dat ik dat al niet ben?”
“Dat had ik wel gehoord”.

Prompt begon ik mijn kleren uit te doen. Het was onwennig me uit te kleden voor een vrouw die niet naar me keek terwijl ik dat deed.
‘Je vest. Je hemd. Je schoenen. Je broek. Je broekje’, zei ze trefzeker naarmate ik ze de kledingstukken hoorde uittrekken of op de grond vallen.
“Je bent naakt.”
“Wil je me niet zien? Ik beloof je dat ik mijn ogen dicht zal houden.”
“Neen. Ik wil je voelen.”
“Ik kwam tegen haar aanstaan, stak mijn handen onder haar oksels door en pakte haar bij de borsten, terwijl ik mijn opgerichte geslacht tegen haar billen duwde.
“Je hebt grote borsten’, hijgde ik in haar haren, die sterk en lekker roken.
“Je hebt een grote penis”, zuchtte ze, haar kont er tegen aanwrijvend, voorover leunend zodat ze met gestrekte armen op het voeteinde van het bed steunde; en de voeten uiteen zettend.
In die houding zag ik alles – zowel de kut met forse schaamlippen als de anus, die ze voor me liet ademen, door hem ritmisch dicht te knijpen en te ontsnappen – en tegelijk niets, want haar gezicht en hoe dat door het genot veranderde, werd me onthouden. Toch nam ik mijn pik beet en loodste hem in haar.

Ik neukte haar terwijl zij tegen de blinde muur van de kamer, en ik tegen de blinde muur van haar rug aankeek. Ze had een hand losgelaten, die ze onder haar lichaam doorstak om haar mijn ballen te grijpen. Haar schouders, rug en billen glommen van de inspanning, en ook in haar haren glinsterden druppels zweet.
Net kreeg ik zin om het zout van haar huid te likken toen zij kreunde: “Nu is het jouw beurt om mij te voelen’, alsof zij mij in die passieve houding wel gevoeld had, en ik haar niet. 

Ik trok me terug en stapte langs haar naar de zijkant van het bed terwijl zij zich reeds oprichtte en afwendde. Ze had zich al te ver weggedraaid omdat ik iets kon zien van het profiel van haar gezicht, dat trouwens werd afgeschermd door haar haren, maar ik ving wel een glimp op van een van haar borsten, die schuin naar voren stak en nog groter was dan ik geraden had.
“Je hebt prachtige tieten”, zuchtte ik.
“Moest je daarvoor kijken? Had je niet genoeg vertrouwen in je handen of in je verbeelding dan?"

Inmiddels lag ik op mijn rug op het bed, mijn pik met een hand omhoog gericht, en zat zij schrijlings over mijn bovenbenen, centimeter na millimeter achteruit schuivend naar mijn dijen tot haar stuit tegen mijn lul stootte, ze de billen optilde, zich dan over mij liet zakken en zich begon te neuken met mijn pik. 

Ik had het altijd gigantisch gevonden toe te kijken hoe een gaaf vrouwenlichaam zich open haalde aan mijn pik. Het was van een zodanige obsceniteit dat het mooi werd. Ze ging hard op en neer zodat ik haar zware tieten tegen haar lijf hoorde kletsen telkens ze neerkwam als deelde ze zichzelf harde klappen uit, terwijl ze tegelijk mijn zaadzere ballen mishandelde met de handen van haar billen. In mijn opgezweepte verbeelding werd de massa kroezend haar die tot halverwege haar rug afhing fijnmazige prikkeldraad die haar rug schramde. Ze bracht haar handen naar achter naar haar billen en trok haar onderlichaam van mijn lul, de gespreide vingers van beide handen in stervorm rond haar anus plaatsend, die ze voor mijn ogen open trok en de verwijde trechter van haar aars over mijn eikel schoof, tot voorbij de sluitspier, waarna mijn schacht makkelijk naar binnen gleed. Het was alsof ze dat enkel gedaan had om haar kutje vrij te hebben voor haar vingers, want aan de stand van haar ellebogen zag ik dat ze zich tegelijk vingerde en haar klit prikkelde. 

“Ooo”, kreet ze plots, haar armen opzij gooiend alsof ze haar vleugels spreidde, en ze kwam klaar.
Ik voelde de stuiptrekkingen van haar kut vibreren in haar kont, en ejaculeerde, haar darmen vullend met vloeibaar genot.

Toen het voorbij was schoof ze van me af, en kwam tegen me aan liggen, haar gezicht niet langer van me weggedraaid, maar nog steeds bedekt door haar haren. Ditmaal kon ik me niet langer bedwingen, en met een hand borstelde ik haar haren weg van haar wang, achter de schelp van haar oor, en bekeek ik haar profiel. Ze had een prachtige Levantijnse neus, scherp en heerszuchtig, een smalle maar brede mond, zwart omrande ogen, en een olijfkleurige huid. Ze was overduidelijk een dochter van het oosten.

“Maar jij bent bloedmooi”, zuchtte ik in verwondering.

Ze tilde haar hoofd op, keek me een tel lang pal in het gezicht en antwoordde toen: ‘Maar jij niet’.